Search

20. yüzyılın başlarına kadar Anadolu ve civarında yaşayan, ardından Lozan Antlaşması'nın Türk-Yunan Ahali Mübadelesi'ne ilişkin maddesi ile Yunanistan'a göç ettirilen Karamanlılar, Türkçe konuşan, konuştukları Türkçeyi Grek haflerine dayalı bir alfabe ile yazan Hristiyan Türklerdir. Bu Türkçe konuşan Anadolulu Hristiyanların yazı diline ise Karamanlıca adı verilmektedir. Karamanlılar arkalarında gerek taşa gerek kâğıda yazılı pek çok eser bırakmışlardır. Karamanlıların arkalarında bıraktığı eserlerden birisi de bizim incelememize konu olan `Aleksandros Makedonialı Meşhur Padişahın Nakliyeti` adlı, 337 sayfalık metindir. İncelememizde, 1843 yılında yazılan Makedonyalı Büyük İskender'e ait olan bu halk hikâyesi işlenmiştir. Eserin incelememize konu olması Türk edebiyatında İskender-name olarak bilinen bir türün, Karamanlı edebiyatındaki versiyonunun ortaya konulmasını sağlamıştır. Bu çalışmada öncelikle metnin çeviri yazısı yapılmıştır. Ardından metnin ayrıntılı yazım özellikleri ile biçim bilgisi incelemesi yapılarak, metinde kullanılan dönemin dil özellikleri ortaya konulmuştur. The Karamanlides, who lived in Anatolia and around until the beginning of the 20th century, and then immigrated to Greece with the clause about the Turkish-Greek Boundaries of the Treaty of Lausanne, are Christian Turks who speak Turkish and write with an alphabet based on Greek alphabet. This written language of Turkish-speaking Anatolian Christians is called Karamanlidika. The Karamanlides left behind many works written on stone or on paper. One of the works left behind by the Karamanlides is the 337 page manuscript, entitled `Aleksandros Macedonialı Meşhur Padişahın Nakliyeti`. The subject of this work is a folk story about Alexander the Great from Macedonian which was written in 1843. In Turkish Literature, known as İskender-name, a version of Karamanli literature was introduced. In this study, the translation of the text was done first. Then, detailed writing features of the text and morphological information were examined and language characteristics of the period used in the text were revealed. 335

anemon In almost all Turkish grammar books the term of anacoluthon has been described as a kind of sentence whose predicate located in the first or middle of the sentence. This kind of sentence, anacoluthon, is usually used in colloquial speech and some specific texts have colloquial speech. There are anacoluthons in every period of Turkish language history. They are rare in Kokturk Turkish, but they began to increase from period of Old Uighur Turkish. In Turkey Turkish, after Turkish Language Revolution, especially Nurullah Atac (1898-1957), a famous author in Turkish literature, consciously made an effort that they began to increase comparatively in written language of Turkish. In current study, I analyzed anacoluthons in two main categories in a Psalm book written in Turkish with Greece alphabet, which means Karamanlidika. First part consists of anacoluthons which have only one element after predicate. The second part consists of anacoluthons which have multiple elements after predicate. Most of anacoluthons in the text have the same structure in other Turkish texts. However, in the Psalm, frequency of the sentences having multiple elements after predicate is more dominant than other untranslated Turkish texts. Additionaly, it has been looked that some of the anacoluthons in the text have some effect of the Greek grammatical structure. Hemen hemen tüm dilbilgisi kitaplarında “yüklemi sonda olmayan cümle” şeklinde tanımlanan devrik -kimi kaynaklarda kuralsız- cümle, daha çok konuşma dilinde ve konuşma diline yakın bir dille yazılmış metinlerde görülür. Devrik cümleye Türk dili tarihinin her döneminde az çok rastlanmaktadır. Köktürkçede nadiren görülen devrik cümleler, Eski Uygur Türkçesi döneminden itibaren dilimizde daha sık görülmektedir. Türkiye Türkçesinde ise devrik cümle, Dil Devrimi’nden sonra Nurullah Ataç (1898-1957) gibi yazarların bilinçli gayretleriyle yazı dilinde tekrar canlanmaya başlamıştır.Bu çalışmada Grek harfli Türkçe (Karamanlıca) ile yazılmış bir Zebur (Psaltrion)’da geçen devrik cümleler, yapıları bakımından incelenmiştir. Çalışmada devrik cümleler, yüklemden sonra tek ögenin bulunduğu devrik cümleler, yüklemden sonra birden çok ögenin bulunduğu cümleler olmak üzere ikiye ayrılarak incelenmiştir. İncelediğimiz metindeki devrik cümlelerin çoğu Türkçe diğer metinlerde de rastlanabilecek yapıdadır. Yüklemden sonra birden çok ögenin geldiği cümle oranı telif Türkçe metinlere göre nispeten fazladır. Bazı devrik yapıların ise Yunancanın etkisini taşıdığı görülmektedir. 292024