Search

Purpose: Temporomandibular dysfunction and bruxism are common problems. Academicians have physical and emotional risk factors that may be associated with temporomandibular dysfunction due to excessive workload and psychological stress. The aim of this study was to reveal the emotional and physical determinants of temporomandibular dysfunction and bruxism in academicians.Methods: Two hundred and ninety-six (217 female and 79 male) academicians working in higher education institutions with a mean age of 35.31 ± 9.20 years, were included in the study. Daily computer time of the participants was questioned. International Physical Activity Questionnaire Short Form (IPAQ), Beck Depression Inventory (BDI), Neck Disability Index (NDI), and Fonseca Anamnestic Index was applied via online surveys. Results: It was demonstrated that 92.9% of the participants were physically inactive or minimal active, 36% showed depressive symptoms, 69.2% had neck disability, 24 % had and moderate-severe temporomandibular dysfunction symptoms, and 44% had bruxism. Bruxers found to have higher BDI (p0.05). Conclusion: Key factors of temporomandibular joint dysfunction appear to be physical parameters such as neck disability and bruxism in academics. However, psychological symptoms and physical activity level do not seem to be independent determinants of temporomandibular dysfunction., Amaç: Temporomandibular disfonksiyon ve bruksizm yaygın problemlerdir Akademisyenler aşırı iş yükü ve psikolojik stres nedeniyle temporomandibuler disfonksiyonla ilişkili olabilecek fiziksel ve duygusal risk faktörlerine sahiptirler. Bu çalışmanın amacı, akademisyenlerde temporomandibuler disfonksiyon ve bruksizmin duygusal ve fiziksel belirleyicilerini ortaya koymaktır. Yöntem: Çalışmaya yükseköğretim kurumlarında görev yapan ortalama yaşları 35,31 ± 9,20 yıl olan 296 (217 kadın, 79 erkek) akademisyen dahil edildi. Katılımcıların günlük bilgisayar kullanım saatleri sorgulandı. Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu (UFAA), Beck Depresyon Envanteri (BDE), Boyun Özür İndeksi (BÖİ) ve Fonseca Anamnestik İndeksi (FAİ) çevrimiçi anketlerle uygulanmıştır.Sonuçlar: Katılımcıların %92,9'unun fiziksel olarak inaktif veya minimal aktif olduğu, % 36'sının depresif semptomlar gösterdiği, % 69,2'sinin boyun özürlülüğü olduğu, % 24'ünün orta-şiddetli temporomandibuler disfonksiyonu ve % 44'ünün bruksizmi olduğu görüldü. Bruksizmi olanlarda, olmayanlara göre daha yüksek BDE (p 0.05).Tartışma: Akademisyenlerdeki temporomandibular eklem disfonksiyonunun anahtar faktörleri, boyun özür durumu ve bruksizm gibi fiziksel parametreler gibi görünmektedir. Bununla birlikte, psikolojik belirtiler ve fiziksel aktivite düzeyi, temporomandibular disfonksiyonun bağımsız belirleyicileri olarak bulunmamıştır.

Purpose: Functional and biomechanical alterations have not been clarified yet although motor retardation, coordination and balance impairment are prevalent in schizophrenia patients. The aim of this study was to investigate the differences of postural stability, temporal-spatial gait parameters, dynamic plantar load distribution and functional performance, between schizophrenia patients and healthy controls.Methods: Twenty-four schizophrenia patients and twenty-three healthy controls participated in this study. Functional performance was assessed by measuring 6-min walking distance. Functional performance was assessed by measuring 6-min walk distance. Biodex Balance System was used to postural stability and dynamic pedobarographic analysis was conducted using a pressure platform.Results: Six minute walking distance was significantly lower in schizophrenia group than control group (p, Amaç: Şizofreni hastalarında motor gerilik, koordinasyon ve denge bozukluğu yaygın olmasına rağmen, fonksiyonel ve biyomekanik değişiklikler henüz açıklığa kavuşturulmamıştır. Bu çalışmanın amacı, şizofreni hastaları ile sağlıklı kontroller arasındaki postural stabilite, yürüyüşün zaman-mesafe parametreleri ve dinamik plantar yük dağılımı ve fonksiyonel performans farklılıklarını araştırmaktı.Yöntem: Çalışmaya 24 şizofreni hastası ve 23 sağlıklı kontrol katıldı. Fonksiyonel performans 6 dakika yürüme mesafesi ölçülerek değerlendirildi. Postural stabiliteyi değerlendirmek için Biodex Denge Sistemi kullanıldı ve dinamik pedobarografik analiz basınç platformu kullanılarak yapıldı.Bulgular: Şizofreni grubunda 6 dakika yürüme mesafesi kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşüktü (p

DOI: 10.5152/hsp.2019.517803Amaç: The aim of the present study was toinvestigate the effect of the depression level on neck pain, range of motion,and cervical joint position sense.Materials and methods: A total of 160 (80women) healthy, sedentary volunteers between age 18 and 25 years participatedin this cross-sectional research. The Beck Depression Inventory was used todetermine the depression level of the participants. Cervical range of motionand joint position sense were assessed using an inclinometer, whereas Neck Painand Disability Scale (NPDS) was used to evaluate neck pain and disability.Results: When NPDS scores were comparedaccording to the depression levels of subgroups, there was a significantdifference (p0.05). Jointposition sense findings of the subgroups according to the NPDS showed that thejoint position sense during 30° extension of the moderately painful group waslesser than that of the minimal painful group (p, DOI: 10.5152/hsp.2019.517803Objective: Bu çalışmanın amacı gençyetişkinlerde depresyon düzeyinin boyun ağrısı, eklem hareket açıklığı veservikal eklem pozisyon hissine etkisini araştırmaktı. Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel araştırmaya18-25 yaşları arasında 160 (80 kadın) sağlıklı, sedanter gönüllü katıldı. Katılımcıların depresyon düzeyinibelirlemede Beck Depresyon Ölçeği kullanıldı. Boyun ağrısı ve yetersizliğinindeğerlendirilmesinde Boyun Ağrı ve Özürlülük Skalası kullanılırken, servikaleklem hareket açıklığı ve eklem pozisyon hissi inklinometre kullanılarakdeğerlendirildi. Bulgular: Alt grupların depresyondüzeylerine göre Boyun Ağrı ve Özürlülük Skalası skorları karşılaştırıldığındaanlamlı fark saptandı (p0,05). BoyunAğrı ve Özürlülük Skalasına göre alt grupların eklem pozisyon hissi bulguları;orta düzeyde ağrılı grubun 30° ekstansiyondaki eklem pozisyon hissinin, minimalağrılı gruptan daha az olduğunu gösterdi (p

Aim: The objective of the study was to investigate the effects of age, gender, obesity, and living in nursing home on plantar light touch-pressure sensitivity.Material and Methods: The study was conducted with 95 older individuals who were living in the community or nursing home, consisting of 60 women and 35 men, mean age of 74.38±6.59 years. Demographic characteristics of the subjects were recorded, and plantar light touch-pressure sensitivity was evaluated in nine zone of the foot (heel, medial midfoot, lateral midfoot, the first, third and fifth metatarsal head, and the first, third and fifth toe) with monofilament (SemmesWeinstein®, NorthCoast Medical, Inc, USA). Individuals were assigned to groups according to where they live, age ranges, gender, and body mass index, than the groups were compared in terms of plantar sensitivity.Results: Plantar light touch-pressure sensitivity was reduced in right and left heel of the older living in nursing home than living in the community; in left first, third and fifth metatarsal and in right and left heel of older above age of 75 years than aged between 65 and 75 years; in left heel of men than women (p0.05).Conclusion: This study indicated that older age, male sex and living in nursing home might have a negative effect on plantar light touch-pressure sensitivity. Plantar light touch-pressure sensitivity of the normal, overweight and obese older individuals were found to be similar., Amaç: Çalışmada, yaşlı bireylerde yaş, cinsiyet, obezite ve huzurevinde yaşamanın plantar hafif dokunma-basınç duyusuna etkisi incelenmiştir. Gereç ve Yöntemler: Çalışma toplum içinde ya da huzurevinde yaşayan yaş ortalaması 74,38±6,59 yıl olan 60 kadın, 35 erkek olmak üzere 95 yaşlı bireyle gerçekleştirildi. Bireylerin demografik özellikleri kaydedildikten sonra plantar hafif dokunma – basınç duyuları monofilament (SemmesWeinstein®, NorthCoast Medical, Inc, ABD) kullanılarak ayağın dokuz bölgesinde (topuk, orta ayağın mediali, orta ayağın laterali, birinci, üçüncü ve beşinci metatars başı ile birinci, üçüncü ve beşinci parmak) değerlendirildi. Bireyler yaşadıkları yere, yaş aralıklarına, cinsiyetlerine ve vücut kütle indekslerine göre gruplara ayrılarak gruplar plantar duyu açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Toplum içinde yaşayanlara göre huzurevinde yaşayan yaşlıların sağ ve sol topukta; 65-75 yaşları arasında olanlara göre 75 yaş ve üstü olanların sol birinci, üçüncü ve beşinci metatarsta, sağ ve sol topukta; kadınlara göre erkeklerin sol topukta plantar hafif dokunma-basınç duyusunun azalmış olduğu bulundu (p0,05). Sonuç: Bu çalışma, yaşlı bireylerde ileri yaşın, erkek cinsiyetin ve huzurevinde yaşamanın plantar hafif dokunma-basınç duyusunu olumsuz etkileyebileceğini göstermiştir. Normal, aşırı kilolu ve obez yaşlı bireylerin plantar hafif dokunma-basınç duyularının benzer olduğu görülmüştür.