Search

Küçük hücre dışı akciğer kanserinde gelişen medikal tedavi seçeneklerine rağmen cerrahi tedavi hala en başarılı tedavi seçeneğidir. Akciğer rezeksiyonu ve pnömonektomilerin en sık yapılma nedeni malign hastalıklardır. Pnömonektomi 1950'lere kadar akciğerin yegane rezeksiyon şekli olarak uygulanıyordu, ancak hali hazırda akciğer rezeksiyonlarının %10-30'unu pnömonektomiler oluşturmaktadır. Yüksek morbidite ve mortalite nedeniyle zamanla cerrahlar daha çok parankim koruyucu rezeksiyonlar yapmaya ve yeni teknikler geliştirmeye başladılar. Ancak parankim koruyucu rezeksiyonların tercih edilmesinin artması ikinci primer tümör ya da nüks nedeniyle başvuruları da arttırmıştır. Bu da tamamlayıcı pnömonektomi (TP) teriminin ortaya çıkmasına sebep olmuştur.Tamamlayıcı pnömonektomi daha önceki bir operasyonla parsiyel olarak rezeke edilmiş bir akciğerin kalan kısmının çıkarılması ameliyatı olarak tanımlanmaktadır. Az sıklıkta yapılan bir ameliyat olup, hem benign hem de malign endiasyonlar nedeniyle yapılmaktadır. Özellikle benign endikasyonlar nedeniyle yapıldığında standart pnömonektomilere göre daha yüksek operatif mortalite ve morbidite görüldüğü rapor edilmiştir. Bizim bu çalışmamızdaki amacımız TP yapılan hastaların uzun dönem sonuçlarını değerlendirmektir.Materyal ve Metod:Ocak 2006-Aralık 2017 tarihleri arasında kliniğimizde TP yaptığımız 18 hasta retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Tamamlayıcı pnömonektomi yapılan 18 hastanın 14'ü erkek (%77,8), 4'ü kadın (%22,2) ortalama yaş 57,00±13.69 gün (min-max:20-73) idi. 11 olguda sağ (%61,1), 7 hastada ise sol (%38,9) tamamlayıcı pnomonektomi gerekleştirildi.Sonuç:TP standart uygulanan pnömenektomiye göre yüksek morbidite ve mortalite oranlarına sahiptir. Bu konuda yapılan çalışmalarda mortalite oranı %9,4 ile %20 olarak görülmüştür. Bizim yaptığımız çalışmada bu oran %5,6 görülmüştür. Ayrıca TP yapılan hastalarda toplam 10(%55,6) hastada postoperatif komplikasyonlar gelişmiştir. En sık rastladığımız komplikasyon 7(%38,9) hastada görülen AF sorunu idi. Pnömoni 5(%27,8) hastada meydana gelmiştir. Postoperatif komplikasyon gelişen 10 hastanın yaş, cinsiyet, sigara kullanımı, komorbidite durumları göz önünde bulundurulduğunda, postoperatif 30 gün içerisinde oluşan komplikasyon oranlarının karşılaştırılmasında anlamlı farlılık saptanmamıştır (p>0,05). Ancak PBF gelişen dört hastanın 4(%100)'üne de sağ TP yapılmıştır, bu da sağ TP yapılan hastalarda BPF riskinin daha yüksek olduğunu göstermiştir. Ayrıca nüks ve komplikasyon nedeniyle TP yapılan hastaları postoperatif 30 gün içerisinde yaş, cinsiyet, komplikasyon ve mortalite açısından da karşılaştırdığımızda anlamlı farklılık saptanmamıştır (p>0,05). Çalışmamızda hastaların 2 yıllık, 5 yıllık ve genel sağkalımları takip edildi. Burada mortaliteyi etkileyecek faktörler olarak: yaş, cinsiyet, operasyon tarafı, patoloji sonuçları, iki operasyon arasında geçen zaman ve ilk operasyondan sonra alınan KT yönünden araştırıldı. Çalışmamızda yaş, cinsiyet, operasyon tarafı, patoloji sonuçları gibi faktörler mortaliteyi etkileme açısından anlamlı bulunmamıştır (p>0,05). Ayrıca ilk operasyon sonrası KT alan ve KT almayan hastalar karşılaştırıldığında genel sağkalımda anlamlı fark bulunmamıştır (p>0,05).Sonuç olarak sonuç olarak TP başlı başına major bir risk faktörüdür. Hastaların yaşı ve risk faktörleri göz önüne alınarak cerrahi planlanmaktadır. Özet olarak TP malign hasta grubunda standard pnömenektomiye benzer mortalite fakat yüksek morbidite oranına sahiptir. İnanıyoruz ki zamanla anestezi ve cerrahi tekniklerin gelişmesiyle bu oranlar daha da azalacaktır. Introduction:Despite the medical treatment options for small cell lung cancer, surgical treatment remains the most successful treatment option. The most common causes of lung resection and pneumonectomies are malign diseases. Pneumonectomy was performed in the form of unilateral resection of the lung until 1950s, but currently 10-30% of lung resections are pneumonectomies. Over time, due to high morbidity and mortality, surgeons have begun to develop more parenchymal protective resections and new techniques. However, the increase in the preference for parenchymal protective resection has also increased the number of patients due to second primary tumor or recurrence. This has led to the emergence of the term complementary pneumonectomy (TP).Complementary pneumonectomy is defined as the operation of removing the remaining part of a lung partially resected with an earlier operation. It is a rare operation and is performed because of both benign and malignant endions. It has been reported that higher operative mortality and morbidity compared to standard pneumonectomies, especially when performed due to benign indications. Our aim in this study is to evaluate the long-term outcomes of TP patients.Material and Methods: We retrospectively evaluated 18 patients who had undergone CP in our clinic between January 2006 and December 2017. The mean age was 57.00 ± 13.69 days (min-max: 20-73) in 14 patients (77.8%) and 4 patients (22.2%) in 18 patients who underwent complementary pneumonectomy. 11 patients had right pneumonectomy (61.1%) and 7 patients had left pneumonectomy (38.9%).Conclusion: TP has high morbidity and mortality rates compared to standard pneumonectomy. The mortality rate in this study was 9.4% to 20%. In our study, this rate was 5.6%. In addition, 10 (55.6%) of the TP patients had postoperative complications. The most common complication was the AF problem in 7 patients (38.9%). Pneumonia occurred in 5 patients (27.8%). Considering the age, sex, smoking status and comorbid conditions of the 10 patients with postoperative complications, there was no significant difference in complication rates within 30 days postoperatively (p> 0,05). However, 4 (100%) of four patients with PBF developed right TP, indicating that the right TP patients had a higher BPF risk. In addition, there were no significant differences in terms of age, gender, complication and mortality within 30 days postoperatively (p> 0,05).he 2-year, 5-year and overall survival of the patients was followed in our study. Here we examined the factors that affect mortality: age, sex, operative side, pathology results, time between two operations and CT after first operation. Factors such as age, gender, operation side, and pathology results were not found to affect mortality in our study (p> 0,05). In addition, there was no significant difference in overall survival between patients who received CT and those who did not receive CT after the first operation (p> 0,05).As a result TP is, in itself, a major risk factor. Surgery is planned considering the age and risk factors of the patients. In summary, TP has a similar mortality but high morbidity rate in the malignant group of patients with standard pneumonectomy. We believe that these rates will decrease even more with the development of anesthesia and surgical techniques over time. 67

Ocak 2003 ile Mart 2011 arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi Kliniğinde 45 hasta bronşektazi nedeniyle opere edildi. Bu hastalara 50 cerrahi rezeksiyon uygulandı. Olguların 23'ü kadın ve 22'si erkekti. Yaşları 6-63 arasındaydı ve ortalama yaş 30,3 idi.Pulmoner rezeksiyon endikasyonu 41(%92) olgumuzda medikal tedaviye yanıtsızlık iken 4(%8) olgumuzda hemoptizi idi. Olgularımızda en sık öksürük(%91,1), pürülan balgam(%77,1), halitozis(%66,6) ve hemoptizi(%46,6) semptomları görüldü. 3(%6) olgumuzda hastalık bilateral idi. 39(%78) olgumuza lobektomi, 5(%10) olgumuza segmentektomi, 5(%10) olgumuzada wedge rezeksiyon ve 3(%6) olgumuzada bunların kombinasyomları uygulandı. Postoperatif erken dönem morbiditemiz %44 iken mortalitemiz ve geç dönem komplikasyonumuz olmadı.45 olgunun takibi ortalama 22 ay olarak tamamlandı. 34(%68) hasta cerrahi sonrası asemptomatik, 8(%16) hastanın semptomları düzelmiş ve 5(%10) hastamızda ise semptomlarda değişiklik saptanmadı. 3(%6) olgumuz ise takip edilemedi.İlk seçenek medikal tedavi olmakla beraber medikal tedaviye yanıtsız ve lokalize hastalıklarda cerrahi seçenek iyi bir opsiyondur. Bronşektazide cerrahi her yaş grubu için kabul edilebilir mortalite ve morbidite ile uygulanabilir. Bilateral yaygın hastalıkta ise akciğer transplantasyonu güncel ve umut verici bir gelişmedir. Between January 2003 and March 2011, 45 patients underwent surgical resection for bronchiectasis in Gazi Univercity Medical Faculty Hospital Thoracic Surgery Clinic. 50 surgical resection was performed to these patients. There was 23 female and 22 male patients. Age range was 6-63 and mean age was 30,3.Pulmonary resection indication was failure of medical treatment in 41 patients and recurren hemoptysis in 4. In our patients, cough(%91,1), purulent sputum(%71,1), halitosis(%66,6) and hemoptysis(%46,6) were most seen symptoms. The disease was bilateral in 3(%6) patients. 39(%78) patient had lobectomy, 5(%10) had segmentectomy, 5(%10) had wedge resection and a combination of these approaches in 3(%6). While we had %44 postoperative early complication. There was no morbidity and late period complication.Follow-up of was complete in 45 patients with a mean of 22 months. Overall, 34(%68) patients were asymptomatic after surgical treatment, symptoms was improved in 8(%16) and unchanged in 5(%10) patients. 3 patiets could not followed.In bronchiectasis treatment, first choice is medical therapy. Surgical treatment is a good option when the failure of medical therapy especially with localised disease. Surgical resection for bronchiectasis can be performed with acceptable morbidity and mortality at any age. At bilateral diffuse disease, lung transplation is current and hopeful treatment choice. 118

Bu çalışmada Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi Anabilim Dalı'nda Ağustos 2002-Mart 2011 tarihleri arasında Akciğer kist hidatikli ya da akciğer + karaciğer kist hidatikli 73 olgu incelendi.Olgular yaş, cinsiyet, semptom,lezyon lokalizasyonu, girişim yolu, seçilen cerrahi yöntem açısından retrospektif olarak değerlendirildi ve literatür bilgileri ile değerlendirildi.Akciğer kist hidatikleri en sık sağ akciğer alt loba yerleşmekteydi. En sık kullanılan yöntem kistotomi ve kapitonajdı. Sağ akciğer ve karaciğer kist hidatik birlikteliğinde sağ torakotomiden transtorasik olarak frenotomi ile her iki bölgedeki kiste de müdahale edildi.Akciğer kist hidatiği ön tanısı olan hiçbir hastaya iğne biopsisi ya da medikal tedavi uygulanmamıştır. Akciğer ya da karaciğer kist hidatik tanısı alan hastalar bu iki organ açısından mutlaka taranmalıdır.Akciğer kist hidatiği gelişmekte olan ülkeler için halen ciddi bir sağlık sorunudur. Endemik bölgelerde anamnez ve fizik muayeneyi takiben ayırıcı tanıda mutlaka akılda tutulmalıdır.Anahtar Sözcükler: Akciğer kist hidatiği, Kistotomi kapitonaj Seventy three patients who admitted to Gazi University school of medicine Department of Thoracic Surgery with diagnosis of pulmonary hydatid cyst or pulmonary and liver hydatid cysts between August 2002 and March 2011 are investigated.All of the patients were analysed retrospectively for age, gender, symptoms, lession localization and surgical procedure. We compared our results with existing literature.Pulmonary hydatid cysts have been seen in the rigt lower lob most frequently. The most choosen surgical prosedure was cystotomy and capitonnage. For the liver cysts located on the dome of the liver with pulmonary hydatic cysts , we performed transthoracic approach with rigt thoracotomy and phrenotomy .None of our patiens who had pulmonary cyst diagnosis were not performed needle aspiration or were given medical therapy. The patients who had diagnosis as pulmonary or liver hydatic cysts must be investigated for the other organs.Pulmonary hydatidosis is stil a serious health problem in developing countries. It must be kept in mind in the endemic areas for excluding the other diagnosis.Key words:Pulmonary Hydatidosis, cystotomy and capitonnage surgery. 84

Plevral boşlukta hava bulunması ve buna sekonder akciğer kollapsı olarak tanımlanan pnömotoraks göğüs cerahisi pratiğinde en sık karşılaşılan durumların başında gelmektedir. Plevral boşluktaki havanın birçok kaynağı olabilmesine rağmen en sık sebep visseral plevranın yırtılmasıyla, akciğer parankiminden plevral boşluğa hava kaçağıdır. Spontan ve travmatik pnömotorakslar sık görülmesine rağmen, diyagnostik girişimsel yötemlerin daha rutin kullanılması ve yoğun bakım servislerinde tedavi edilen hasta sayısının artmasına paralel olarak iyatrojenik pnömotoraksların görülme sıklığıda artmıştır.Bu çalışmada Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi Bölümü tarafından pnömotoraks nedeniyle 22.04.2003 ? 22.03.2009 tarihleri arasında takip edilerek tedavileri yapılan toplam 722 hastanın( 153 kadın, 569 erkek) kayıtları incelenerek yaş, cinsiyet, semptomlar, pnömotoraks oluş nedeni, opere edilen hastalarda hangi tür operasyon yapıldığı, göğüs tüpü kalma süresi, nüks, plörödezis yapılıp yapılmadığı, hastanede kalış süreleri ve mortalite göz önüne alınarak retrospektif olarak incelendi. Radyolojik olarak büyük pnömotoraksı olduğu için göğüs tüpü takılan 722 hastanın 153 tanesi primer spontan pnömotoraks (PSP), 41 tanesi sekonder spontan pnömotoraks (SSP), 231 tanesi iyatrojenik pnömotoraks, 297 tanesi travmatik pnömotorakstı. Pnömotoraks nedeniyle göğüs tüpü takılan hastaların; 18'inde uzamış hava kaçağı, 16'sında nüks pnömotoraks ve bül formasyonu nedeniyle ve 1 hastada juguler kateter takılması sonrası aksiler torakotomi; 8 hastada video yardımlı torakoskopik cerrahi uygulandı. Posterolateral torakotomi uygulanan olguların 3'ünde ateşli silah yaralanması, 7'sinde trafik kazası, 2'sinde delici kesici alet yaralanması, 2 tanesinde uzamış hava kaçağı, 8 tanesinde de büllöz formasyon ve pnömotoraks mevcuttu. Operasyonlar sonrası 7 hasta kaybedildi.Sonuç olarak pnömotoraks tüm hekimlerin karşılaşabileceği bir patolojidir ve acil müdahale gerektirir. Pnömotorakslarda tedaviye etyoloji, pnömotoraks derecesi ve kliniğe göre karar verilmelidir. Nüksleri önlemek için plörödezis ve plevral abrazyon yapılabilir. Acil operasyon gerektiren pmömotorakslar çoğu zaman komplike halde görülebilirler. Cerahideki amaç nüksleri önlemek ve hastalığın kesin tedavisini sağlamaktır. Pneumothorax, which is defined as presence of air in intrapleural space and collapse of lung secondary, is one of the most common cases met in thoracic surgery practice. While there may be a lot of sources of air in intrapleural space, the most common source is the tear of visseral pleura and air leak from lung paranchyme. As spontaneous and traumatic pneumothorax are anyway frequent, due to the diagnostic invasive methods and amount of intensive care unit patients treated, iatrogenic pneumothoraxes have begun to seen more frequently then it was in the past.In this retrospective study, the records of 722 pneumothorax patients (153 of whom are women and 569 are men) diagnosed and treated between 04.22.2003 and 03.22.2009 at Gazi University Medical School Thoracic Surgery Department were researched for age, genre, the reason of pneumothorax, symptoms, number of days which thorax catheter was present, undergoing surgery or not , the use of pleurodesis or not, which type operation was performed, relapse, the day of hospitalization and mortalite rate.Number of patients underwent tube thoracostomy was 722, 153 of them was primery spontaneous pneumothorax (PSP), 41 was secondary spontaneous pneumothotax (SPS), 231 was iatrogenic pneumothorax and 297 of them was traumatic pneumothorax. A sixty three of these 722 patients treated with tube thoracostomy, underwent surgery. Axillary thoracotomy was performed to 18 patients becouse of extended air leak, 16 patients for relapse pneumothorax and bullae formation, and 1 patient for iatrogenic (after jugular catheter) pneuomothorax. 8 patients were treated by video assisted thoracic surgery technique. Posterolateral thoracotomy was performed to 3 patients for firearm injury, 7 patients for traffic accident, 2 patients for extended air leak and 8 patients for bullea formation and pneumothorax. 7 patients were died after surgery.As a result, pneumothorax is a pathology which needs emergent intervention that every doctor can met anytime. Decision of treatment in pneumothorax must be made according to the ethiology, the degree of pneumothorax and of course the clinical state. To prevent relapses, pleural abration and pleurodesis can be made. The aim of surgery is to prevent relapses and perform the exact treatment. 129