Search

The aim of this study was to assess DNA damage in Turkish coal miners with the buccal micronucleus cytome (BMCyt assay as the least invasive and therefore most practical method that may find wider application in coal miner biomonitoring. Buccal epithelial cell samples were taken from 54 coal miners and 42 controls from Zonguldak, Turkey to establish their micronucleus (MN), binucleus (BN), condensed chromatin (CC), karyorrhectic (KHC), karyolytic (KYL), nuclear bud (NBUD), and pyknotic (PYC) frequencies. We also analysed the effects of confounding factors such as age, years of work at the mine, smoking, alcohol drinking, and use of protective equipment on differences in MN frequencies. Two miners had confirmed and three suspect pneumoconiosis, whereas 49 displayed normal chest radiographs. MN, BN, KHC, and NBUD frequencies were significantly higher in coal miners than controls. Years of work at the mine also showed a significant effect on buccal MN frequencies in coal miners, but we found no correlation between MN frequencies and age, smoking, and alcohol consumption. In conclusion, BMCyt assay proved itself an accurate and practical screening method, as it can detect DNA damage much earlier than pneumoconiosis develops., Cilj je ovoga istraživanja bio procijeniti oštećenje DNA u turskih rudara primjenom tzv. Cytome inačice mikronukleustesta na bukalnim epitelnim stanicama (engl. buccal micronucleus cytome assay, krat. BMCyt) kao najmanje invazivne i stoga najpraktičnije metode koja bi mogla naći svoju primjenu u biomonitoringu rudara u ugljenokopima. Uzorci bukalnih epitelnih stanica prikupljeni su od 54 rudara i 42 kontrolna ispitanika iz Zonguldaka u Turskoj radi utvrđivanja učestalosti mikronukleusa (MN), binuklearnih stanica (BN), zgusnutoga kromatina (CC), karioreksije (KHC), kariolize (KYL), jezgrinih pupova (NB) i piknoze (PYC). Osim toga, analizirali smo koliko čimbenici poput dobi, godina staža u rudniku, pušenja, pijenja alkohola i uporabe zaštitne opreme utječu na razlike u nalazima učestalosti MN-a. Dva su rudara imala potvrđenu dijagnozu pneumokonioze, u tri je rudara postojala sumnja na nju, a ostalih 49 rudara imalo je uredne rendgenske nalaze. Učestalosti MN-a, BN-a, KHC-a i NB-a bile su značajno više u rudara nego u kontrolnih ispitanika. Godine staža u rudniku također su značajno pridonijele povišenoj učestalosti MN-a u rudara, ali takva korelacija nije utvrđena za dob, pušenje i pijenje alkohola. BMCyt test pokazao se preciznim i praktičnim probirnim testom jer otkriva oštećenje DNA mnogo ranije nego što se pojavi pneumokonioza.

Analiza pročišćenih otpadnih voda koje se ispuštaju u vodene prijemnike uglavnom podrazumijeva tek utvrĎivanje koncentracije organskih tvari (kemijske i biološke potrošnje kisika) i nutrijenata (dušika i fosfora). Stoga je u ovom radu ispitan i učinak efluenta na bioindikatorske organizme (ribe (Carassius gibelio)) i gujavice (Eisenia fetida, Oligochaeta)) i stupanj rezistentnosti bakterijskih izolata na antimikrobne lijekove podrijetlom iz otpadnih voda, s ciljem utvrĎivanja štetnog djelovanja na ţiva bića u vodi, a posredno i na zdravlje ljudi. U tom smislu provedena su ekotoksikološka ispitivanja na bioindikatorskim modelnim organizmima, izvršeno je mjerenje mehanizma multiksenobiotičke otpornosti i vrijednosti parametara oksidacijskog stresa. Citogenetska oštećenja utvrđivana su mikronukleus testom a mutageni učinci Ames testom. Izvršena je komparativna mikrobiološka analiza standardnim mikrobiološkim testovima i MALDI-TOF spektrometrom masa, te su provedena hematološka i histopatološka istraţivanja. Rezultati navedenih istraţivanja pokazuju da pročišćene otpadne vode unošenjem ksenobiotika mijenjaju okolišne parametre recipijenta, dovode do porasta otpornosti bakterija na antibiotike, histopatoloških promjena i oksidacijskog stresa u riba. Dobiven je cjeloviti prikaz utjecaja pročišćenih otpadnih voda na ključne prarametre kakvoće i ekološkog stanja vode i biote. Currently, analysis of treated wastewater discharged from the wastewater treatment plants (WWTP) inflowing into recipients involves determination of concentrations of organic substances (chemical and biological oxygen demand) and nutrients (nitrogen and phosphorus). In this study, the impact of effluent on organismic bioindicators and degree of resistance of bacterial isolates to antimicrobial drugs originating from wastewater has been evaluated with the aim to determine toxic effects on aquatic (fish, Carassius gibelio) and terrestrial (earthworm, Eisenia fetida, Oligochaeta) organisms, and indirectly on human health. The ecotoxicological testings on bioindicator model organisms were conducted, measuring mechanisms of multixenobiotic resistance and parameters of oxidative stress. Cytogenetic damages were determined by micronucleus test, and mutagenic effects with Ames test. Comparative microbiological analyses were made with conventional methods and mass spectrometry analyser. Results of this study show that treated wastewater (leaving WWTP) changed environmental parameters by introduction of xenobiotics, contributed to microbial contamination and antimicrobial resistance, histopathological tissue changes and oxidative stress of examined organisms. Hencewith, our approach encompassed an integrated overview of the impact of treated wastewater on key environmental and organismal parameters.

Genotoksisite testleri içinde çok yaygın kullanılan yöntemlerden biri mikronükleus tekniğidir. Mikronükleus testleri içerisinde ise diğerlerine kıyasla daha yeni bir teknik Tavuk Yumurtası Mikronükleus Testi (Hen's Egg Test for Micronucleus Induction, HET-MN)'dir. HET-MN hayvan hakları ve etik açıdan kesinlikle uygun, in vitro ve in vivo deneyler arasına yerleştirebileceğimiz son derece basit, ucuz ve hızlı bir genotoksisite testidir. Ayrıca bu modelin sağladığı yüksek metabolik yetkinlik mutajen ve promutajenleri içeren ksenobiyotiklerin metabolik aktivasyonuna da imkân tanımaktadır. Bu makalede önce mikronükleus testlerinin çeşitleri, ardından HET-MN'nin uygulamasıyla ilgili güncel yayınlar derlenmiştir., One of widely used methods in genotoxicity tests is micronucleus technique. Hen's Egg Test for Micronucleus Induction (HET-MN) is a member of relatively new of micronucleus tests. HET-MN is an extremely simple, inexpensive and rapid genotoxicity assay which is positioned between pure in vitro and in vivo analysis, strictly in line with animal protection regulations and ethical aspects. Furthermore the high metabolic competency provided by this model enables metabolic activation of xenobiotics including mutagens and promutagens. In this article, recent publications about the kinds of micronucleus tests and then the application of HET-MN have been compiled.

U ovom je radu iznesen pregled najnovijih ihtioloških istraživanja u kojima se autori služe tzv. mikronukleusnim testom. Test se u znanstvenoj literaturi spominje već čitav niz godina kao jedno od osnovnih sredstava za utvrđivanje oštećenja na DNK organizma–modela. Znanstvenici se njime koriste radi dokazivanja genotoksičnih utjecaja različitih tvari na organizme, u ovom slučaju hidrobionte., The purpose of this paper was to give an insight into the most recent ichthiology research in which Micronucleus test is used. This test has been used for some time now as a tool for determining DNA damage in model–organism. Scientists have been using it in order to assess genotoxic effects which certain substancies exhibit towards different organisms, in this case hydrobionts.

TEZ11044 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2015. Kaynakça (s. 75-96) var. xii, 97 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. Bu çalışmanın amacı, Eucalyptus globulus (ökaliptus) bitkisi uçucu yağının ana bileşeni olan 1,8-Cineole (1,8-sineol, eucalyptol)’ün insan periferal lenfositlerinde in vitro genotoksik ve sitotoksik etkilerini araştırmaktır. Çalışmada 1,8-sineolün 0.07, 0.14, 0.21 ve 0.28 ?g/mL’lik konsantrasyonları 24 ve 48 saatlik muamele sürelerinde denenmiştir. 1,8-sineolün genotoksik etkisi, kardeş kromatid değişimi (KKD), kromozom anormalliği (KA) ve mikronükleus (MN) testleriyle, sitotoksik etkisi de replikasyon indeksi (RI), mitotik indeks (MI) ve nükleer bölünme indeksinin (NBI) saptanmasıyla belirlenmiştir. Ayrıca total oksidan ve total antioksidan seviyeleri spektrofotometrik yöntemle saptanmıştır. Çalışmamızda 1,8-sineol, sağlıklı insan periferal kan lenfositlerinde bütün konsantrasyon ve sürelerde KKD’yi önemli düzeyde etkilememiştir. 1,8-sineol kromozom aberasyonunu bir miktar arttırmış fakat bu artış istatiksel olarak önemli bulunmamıştır. Benzer şekilde test maddesi MN oluşumunu da indüklememiştir. 1,8-sineol her iki muamele süresinde (24 ve 48 saat) sadece en yüksek konsantrasyonda (0.28 ?L/mL) proliferasyon indeksini kontrol ve çözücü kontrole göre önemli seviyede düşürmüştür. 1,8-cineole’ün 0.21 ?L/mL konsantrasyonu 48 saatlik muamelede mitotik indeksi çözücü kontrole göre önemli düzeyde azaltmışken, 0.28 ?L/mL konsantrasyonu hem kontrol hem de çözücü kontrole göre önemli düzeyde düşürmüştür. Nükleer bölünme indeksleri (NBI) incelendiğinde 24 saatlik muamelede sadece en yüksek iki konsantrasyondaki (0,21 ve 0,28 ?L/mL) NBI düşüşü kontrollere göre önemli bulunmuştur. Deneyin 48 saatlik muamelesinde en düşük konsantrasyon hariç tüm konsantrasyonlarda NBI kontrole göre azalmıştır. Test maddesi toplam oksidan ve toplam antioksidan seviyesine (24 saatlik en yüksek konsantrasyon hariç) etki etmemiştir. Sonuç olarak oksidatif stres indeksinde anlamlı bir değişiklik saptanmamıştır. The aim of this study was to investigate in vitro genotoxic and cytotoxic effect of 1,8-Cineole (eucalyptol) which is main compound of essential oils of Eucalyptus globulus plant in human peripheral blood lymphocytes. In the study, 0.07, 0.14, 0.21 and 0.28 ?g/ml concentrations of 1,8-cineole were tested for 24 or 48 hours treatment periods. Genotoxic effect of 1,8-Cineole was determined with sister chromatid exchange (SCE), chromosome aberration (CA) and micronucleus tests and cytotoxic effect of 1,8-cineole was determined with replication index (RI), mitotic index (MI) and nuclear division index (NDI). Also, total oxidant and antioxidant values were determined by spectrophotometric method. In our study, 1,8-cineole did not affect SCE in human peripheral blood lymphocytes both all concentrations and treatment periods. 1,8-Cineole slightly increased CA but this increase was not statistically significant. Alike, the test substance did not induce formation of micronuclei. For two treatment periods, 1,8-cineole reduced RI significantly at highest concentration (0.28 ?L/mL) when compared with control and solvent control. The highest two concentrations (0.21 and 0.28 ?L/mL) of test chemical reduced MI significantly for 48 hours treatment period when compared with control and solvent control. Looking at NDI, the two highest concentrations of 1,8-cineole (0.21 and 0.28 ?L/mL) reduced NDI for 24 hours treatment period when compared with control and solvent control. For 48 hours treatment period, NDI decreased at all concentrations (except the lowest) when compared with solvent control. 1,8-Cineole did not affect total oxidant (except the highest concentration for 24 hours treatment period) or total antioxidant values. As a result, there were not any significant changes in oxidative stress index. Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: FEF2013YL37.

TEZ11361 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2015. Kaynakça (s. 65-85) var. xii, 87 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. Bu çalışmanın amacı, birçok bitkideki antosiyanidin bileşeni olan delphinidin chloride’in insan periferal lenfositlerinde in vitro genotoksik/antigenotoksik ve sitotoksik etkilerini araştırmaktır. Çalışmada delphinidin chloride’in 25, 50, 75 ve 100 ?M’lık konsantrasyonları 24 ve 48 saatlik muamele sürelerinde denenmiştir. Ayrıca test maddesine ilaveten bilinen bir klastojenik ajan (MMC) kullanılarak olası antigenotoksik potansiyel saptanmaya çalışılmıştır. Delphinidin chloride’in genotoksik/antigenotoksik etkisi, kromozom anormalliği (KA) ve mikronükleus (MN) testleriyle, sitotoksik etkisi de mitotik indeks (MI) ve nükleer bölünme indeksinin (NBI) saptanmasıyla belirlenmiştir. Ayrıca total oksidan ve total antioksidan seviyeleri spektrofotometrik yöntemle saptanmıştır. Çalışmamızda tek başına delphinidin chloride, sağlıklı insan periferal lenfositlerinde hiç bir konsantrasyon ve sürede kromozom aberasyonu ve MN oluşumunu önemli düzeyde etkilememiştir. Öte yandan delphinidin chloride MMC’nin neden olduğu KA bulgularını 24 saatlik muamelede önemli şekilde baskılamıştır. Test maddesi mitotik indeks ve nükleus bölünme indekslerini bütün konsantrasyon ve sürelerde (24 ve 48 saat) hiçbir şekilde etkilemediği ortaya çıkmıştır. Delphinidin chloride bütün konsantrasyon ve sürelerde (24 ve 48 saat) toplam oksidan seviyesini (TOS) sadece en yüksek konsantrasyonda artırmış. Toplam antioksidan seviyesini (TAS) ise bütün konsantrasyon ve sürelerde (24 ve 48 saat) en düşük konsantrasyon hariç bütün varyantlarda önemli düzeyde yükseltmiştir. Sonuç olarak test maddesi özellikle 24 saatlik uygulamalarda oksidatif stresi anlamlı şekilde azaltmıştır. The aim of this study was to investigate in vitro genotoxic and antigenotoxic effect of Delphinidin Cloride which is main compound of colour pigment of various plants in human peripheral blood lymphocytes. In the study, 25, 50, 75 and 100 ?M concentrations of Delphinidin Cloride were tested for 24 or 48 hours treatment periods. Furthermore a known clastogenic agent (MMC) were used to detect possible antigenotoxic potential in addition to test substance. Genotoxic and antigenotoxic effect of Delphinidin Cloride was determined with chromosome aberration (CA) and micronucleus tests and cytotoxic effect of Delphinidin Cloride was determined with mitotic index (MI) and nuclear division index (NDI). Also, total oxidant and antioxidant values were determined by spectrophotometric method. In our study, Delphinidin Cloride with alone did not affect CA and MN formation in human peripheral blood lymphocytes both all concentrations and treatment periods. On the other hand Delphinidin Chloride significantly decreased CA findings in 24 hours treatment caused by MMC. Test substance did not affect mitotic index (MI) and nuclear division index (NDI) both all concentrations and treatment periods. Delphinidin Chloride increased total oxidant capacity only the highest concentration for 24 and 48 hours treatment period. Total antioxidant capacity increased significantly both all concentrations and treatment periods except the lowest concentration. As a result, test substance significant changes in oxidative stress index especially for 24 hours period treatment. Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: FLY-2014-2688.

The aim of this study was to evaluate the genetic damage in human peripheral blood lymphocytes following 24 and 48- hour exposure to a commercial diazinon formulation Basudin 60EM® at concentrations between 0.01 and 40 μg mL-1. For this purpose we used the micronucleus (MN), fluorescence in situ hybridization (FISH), and alkaline single cell gel electrophoresis (comet) assay. Diazinon significantly increased the frequency of micronucleated cells compared to control. Forty-eight-hour exposure increased this frequency even at lower concentrations (0.01-10 μg mL-1). The FISH results revealed aneugenic effects at 10 μg mL-1. The comet assay also confirmed DNA damage at concentrations between 10 and 40 μg mL-1. Our findings have confirmed the genotoxic potential of diazinon and its cytotoxic effect on human lymphocytes. The increased DNA damage in our study raises concern about the current assessment of the health risk posed by this pesticide and calls for a high level of caution in agricultural and household use., Cilj je ovog istraživanja bio ocijeniti genetička oštećenja u limfocitima ljudske periferne krvi nakon 24-satne odnosno 48-satne izloženosti komercijalnom diazinonu (Basudin 60EM®) u rasponu koncentracija od 0,01 do 40 μg mL-1. U tu smo svrhu rabili mikronukleus (MN)-test, fluorescencijsku in situ hibridizaciju (FISH) i metodu elektroforeze pojedinačnih stanica u agaroznom gelu (tzv. komet-test). Diazinon je značajno povećao učestalost stanica s mikronukleusima u odnosu na kontrolu. Taj je učinak bio još izraženiji nakon 48-satne izloženosti, gdje je značajno povećanje zamijećeno već pri koncentracijama diazinona od 0,01 do 10 μg mL-1. FISH je pokazao aneugeno djelovanje diazinona u koncentranciji od 10 μg mL-1. Naši rezultati potvrdili su ranija saznanja o genotoksičnom i citotoksičnom djelovanju diazonona na ljudske limfocite. Oštećenje DNA koje smo zamijetili u našem istraživanju dovodi u pitanje trenutačne procjene zdravstvenih rizika povezanih s tim pesticidom te poziva na izrazit oprez pri njegovoj primjeni u poljoprivredi i kućanstvima.

Bu çalışmada, günlük yaşamımızda sıkça kullandığımız parfüm ve kozmetik ürünlerinin yapısında bulunan Benzofenon’un Allium cepa L. kök ucu hücrelerinde meydana getirdiği fizyolojik, anatomik ve sitogenetik etkiler araştırılmıştır. Test materyali olarak Allium cepa tohumları kullanılmıştır. Çimlenme yüzdesi, kök uzunluğu, ağırlık kazanımı fizyolojik; kromozomal anormallikler, mikronukleus (MN) sıklığı ve mitotik indeks (MI) genotoksisite, kök uçlarından alınan kesitler ise anatomik parametreler olarak ele alınmış ve elde edilen veriler istatiksel parametreler ile ilişkilendirilmiştir. A.cepa tohumları kontrol ve Benzofenon uygulama grupları olarak toplam 4 (dört) gruba ayrılmış ve 72 saat süresince Benzofenon’un üç farklı dozu (100, 250 ve 500 ppm) ve çeşme suyu ile muamele edilmişlerdir. Sonuçta, Benzofenon’un tüm uygulama gruplarında doza bağlı olarak çimlenme yüzdesi, kök uzunluğu, ağırlık kazanamı ve mitotik indeksi (MI) azalttığı, kromozomal anormallikler ve mikronukleus (MN) oranını ise arttırdığı tespit edilmiştir. Ayrıca Benzofenon uygulaması kök ucu hücrelerinde yassılaşmış hücre çekirdeği, iletim dokusunda madde birikimi, belirgin olmayan iletim dokusu, hücre deformasyonu ve nekroz şeklinde anatomik hasarlara sebep olmuştur. Sonuç olarak, Benzofenon’un doza bağlı olarak A.cepa kök ucu hücrelerinde fizyolojik, anatomik ve sitogenetik değişimlere neden olduğu anlaşılmıştır. In this study physiological, anatomical and cytogenetic effect of the Benzophenone frequently used in our daily lives in the composition of perfume and cosmetic products in Allium cepa L. root tip cells were investigated. Allium cepa seeds were used as test material. Germination percentage, root lenght and weight gain were used as physiological indicators and chromosomal damage, micronucleus (MN) frequency and mitotic index (MI) genotoxicity, stem is taken as the end sections taken from antomical parameters and these datas were correlated with statistical parameters. The seeds of A.cepa were divided into four groups: control, three Benzephenone treatment groups, and they were treated with drink water different three doses (100, 250 and 500 ppm) of Benzophenone during 72 hours. As a result, it was determined that Benzophenone fairly decreased the germination percentage, root lenght and weight gain depending on dose in seeds all the treatment groups, whereas chromosomal damage and MN rate were increased. As Benzophenone application root tip cells in the cell nucleus flattened, transmission without significant accumulation of substances in tissue, conduction tissue cells, necrosis caused anatomical deformation and damage. In conclusion, datas obtained in this study indicated that Benzophenone has cytotoxic effects a dose depending on root tip cells of Allium cepa.

Bu çalışmada Parkinson hastalık tedavisinde kullanılan Levodopa ve Karbidopa ilaçlarının genotoksik, bir pirimidin nükleozidi olan Üridin'in antigenotoksik etkileri belirlenmeye çalışıldı. Bu amaçla in vivo fare kemik iliği Mikronükleus ve Komet Testleri gerçekleştirildi.Çalışmada Levodopa ilacı 10, 50 ve 100 mg/kg dozlarda intraperitoneal (i.p.) yolla farelere enjekte edildi. Bu ilaç ile 24 saat muamele sonunda gerçekleştirilen fare kemik iliği Mikronükleus Testinde her üç doz grubunda meydana gelen mikronükleuslu polikromatik eritrositlerin (MNPCE) oranının kontrol grubuna göre anlamlı olarak arttığı gözlendi. Komet Testi sonuçlarına göre, Levodopa uygulama gruplarında komet kuyruk uzunluğu, kuyruk % DNA, genetik hasar indeksi (GHİ) ve hasarlı hücre yüzdesinde doza bağlı olarak bir artış olduğu aynı zamanda kafa % DNA'sında istatiksel olarak bir azalmanın meydana geldiği belirlendi.Çalışmada aynı yolla uygulanan Karbidopa ilacının 1, 5 ve 10 mg/kg dozlarının genotoksik etkileri gözlenmedi.Levodopa ve Karbidopa ilaçları birlikte 10/1, 50/5 ve 100/10 mg/kg dozlarda farelere i.p. olarak uygulandı. İn vivo fare kemik iliği Mikronükleus ve Komet Testi verilerine göre 50/5 ve 100/10 mg/kg doz gruplarındaki PCE oranındaki artışın istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlendi (p < 0,0001). Komet Testi verilerine göre, kombine ilaç uygulamalarının Komet kuyruk uzunlukları negatif kontrol grubu ile karşılaştırıldığında 50/5 ve 100/10 mg/kg'lık doz gruplarında istatistiksel olarak anlamlı bir artış bulundu. Kuyruk % DNA oranlarında her üç doz grubunda meydana gelen artış, kafa % DNA verilerinde doz artışına bağlı olarak meydana gelen azalış ve genetik hasar indeks değerlerinde her üç doz grubunda meydana gelen artış negatif kontrolle kıyaslandığında istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlendi. Hasarlı hücre yüzde oranları kontrol grubu ile karşılaştırıldığında ise, 50 ve 100 mg/kg doz gruplarındaki artışın istatistiksel olarak anlamlı olduğu sonuçlarına ulaşıldı.Yapılan in vivo Mikronükleus ve Komet Testi verileri değerlendirildiğinde, kullanılan 100 mg/kg Üridin dozunun genotoksik etki göstermediği gözlendi. Üridin'in Levodopa'nın 10, 50 ve 100 mg/kg dozları ile kombine bir şekilde uygulanması sonucunda, Levodopa dozlarının meydana getirdiği MNPCE oranlarını sırasıyla 1,8, 2,15 ve 2,85 kat azalttığı belirlendi. Komet kuyruk uzunluğu oranlarını sırasıyla 2,09, 2,69 ve 4,94 kat azalttığı ve GHİ değerlerini ise, sırasıyla 2,59, 6,64 ve 6,18 kat azalttığı belirlendi.Üridin'in 100 mg/kg dozunun Levodopa/Karbidopa kombinasyonunun 10/1, 50/5 ve 100/10 mg/kg doz grupları ile birlikte uygulaması sonucunda gerçekleştirilen fare kemik iliği Mikronükleus ve Komet Testi verilerine göre, uygulanan Üridin dozunun Levodopa/Karbidopa kombine dozlarının meydana getirdiği MNPCE oranlarını sırasıyla 1,03, 2,37 ve 3,83 kat, komet kuyruk uzunluğu oranlarını sırasıyla 2,35, 3,43 ve 4,29 kat, kuyruk % DNA oranlarını sırasıyla 5,73, 15,74 ve 17,13 kat GHİ oranlarını ise, sırasıyla 3,23, 5,73 ve 5,93 kat azalttığı ve hesaplanan hasarlı hücre yüzdesi oranlarını düşürdüğü sonucuna ulaşıldı.Sonuç olarak, çalışmada genotoksik etkileri belirlenmeye çalışılan Levodopa ve Karbidopa ilaçlarının in vivo fare kemik iliği Mikronükleus ve Komet Testlerinde, Karbidopa uygulamasının genotoksik etki göstermediği sonucuna ulaşıldı. Levodopanın tek başına ve Karbidopa ile birlikte uygulanması sonucunda mikronükleus frekansının istatistiksel anlamlı bir şekilde arttığı belirlendi (p < 0,0001). Çalışmada kullanılan Üridin'in genotoksik etkisinin bulunmadığı, bunun yanı sıra Levodopa ve Levodopa/Karbidopa kombinasyonu ile birlikte kullanıldığında Levodopa ve Levodopa/Karbidopa kombinasyonunun meydana getirdiği genotoksik hasarları geri çevirdiği sonucuna ulaşıldı. In this study, genotoxic effects of Levodopa and Carbidopa, drugs that are used in treatment Parkinson's disease, and antigenotoxic effects of uridine, a pyrimidine nucleoside, are investigated. In vivo mouse bone marrow micronucleus test and Comet assay are used for this purpose.Levodopa was administered to the mice by intraperitoneal injection at 10, 50 and 100 mg/kg doses. As a result of the mouse bone marrow micronucleus assay after 24 hours of treatment, the ratio of polychromatic erythrocyte with micronucleus increased significantly in all of the three dose groups compared to the control group. According to Comet assay results, an increase in Comet tail length, tail DNA percentage, DNA damage index and percentage of damaged cells in a dose dependent manner and a statistical decrease in head DNA percentage were determined in Levodopa treatment groups.Carbidopa administered to the mice by intraperitoneal injection at 1, 5 and 10 mg/kg doses had no genotoxic effects.Levodopa and Carbidopa were administered in combination to the mice by intraperitoneal injection at 10/1, 50/5 and 100/10 mg/kg doses. As a result of in vivo mouse bone marrow micronucleus assay and Comet assay, increase in the ratio of polychromatic erythrocyte with micronucleus in 50/5 and 100/10 mg/kg dose groups was statistically significant compared to the control group (p < 0,0001). According to Comet assay results, there was a statistically significant increase in Comet tail lengths in 50/5 and 100/10 mg/kg dose groups in combination treatment compared to negative control group. Increase in tail DNA percentage in all three dose groups, decrease in head DNA percentage with increasing doses and increase in DNA damage index values in all three dose groups were statistically significant compared to negative control. It was also found that increase in the percentage of damaged cells compared to control group in 50/5 and 100/10 mg/kg dose groups was statistically significant.According to Comet assay and in vivo micronucleus assay, Uridine treatment at 100 mg/kg dose had no genotoxic effect. Combination of Uridine with 10, 50 and 100 mg/kg doses of Levodopa decreased the ratio of polychromatic erythrocyte with micronucleus 1,8-, 2,15- and 2,85-fold respectively. The same combination decreased Comet tail lengths 2,09-, 2,69- and 4,94-fold respectively and decreased genetic damage index values 2,59-, 6,64- and 6,18-fold respectively.According to Comet assay and in vivo mouse bone marrow micronucleus assay performed with Uridine at 100 mg/kg dose and Levodopa/Carbidopa combination at 10/1, 50/5 and 100/10 mg/kg doses, administered Uridine dose decreased the ratio of polychromatic erythrocyte with micronucleus 1,03-, 2,37- and 3,83 -fold, the ratio of Comet tail lengths 2,35-, 3,43- and 4,29-fold, the ratio of tail DNA percentage 5,73-, 15,74- and 17,13-fold, the ratio of genetic damage index 3,23-, 5,73- and 5,93-fold respectively and the ratio of percentage of damaged cells, which would in turn arise from Levodopa/Carbidopa combination doses.In conclusion, genotoxic effects of the drugs, Levodopa and Carbidopa are studied by using in vivo mouse bone marrow micronucleus test and Comet assay and it was found that Carbidopa treatment alone has no genotoxic effect. A statistically significant increase in micronucleus frequency was determined as a result of the treatment with Levodopa alone and its combination with Carbidopa (p < 0,0001). It was concluded that Uridine had no genotoxic effect; furthermore it reverts the genotoxic damage caused by Levodopa/Carbidopa combination when it is used in combination with these agents.

Organik bir insektisit olan Fipronil, pestisitlerin fenil pirazoller veya fiproller olarak bilinen daha yeni ve küçük bir grubuna dahildir. Bu çalışmanın amacı ticari Fipronil’in olası akut ve kronik genotoksik etkilerinin civciv perifer kan hücrelerinde mikronukleus test sisteminde belirlenmesiydi. Bu amaçla farklı dozlardaki Fipronil (6.25, 25, 50 ve 100 mg/kg) civcivlere intraperitonal yolla verilmiştir. Negatif kontrol amacıyla çözücü (distile su), pozitif kontrol grubu amacıyla da siklofosfamid kullanılmıştır. Uygulamalardan sonra perifer kan örnekleri alınarak frotiler hazırlanmış ve modifiye May Grünwald–Giemsa yöntemiyle boyanmıştır. Bu preparatlarda alyuvarlardaki mikronukleus ve anormal nukleus oranları ışık mikroskobuyla tespit edilmiştir. Negatif kontrol grubuna kıyasla, Fipronil uygulanan grupların mikronukleus ve anormal nukleus oranlarında istatistiksel olarak önemli düzeyde bir artış gözlenmemiştir (p>0.05). Bu sonuçlar ışığında Fipronil’in ticari formülasyonunun test edilen dozlarda civcivler için genotoksik olmadığı düşünülebilir., Fipronil, an organic insecticide, is a member of relatively new and small class of pesticides, the phenyl pyrazoles or fiproles group of chemicals. The aim of this study was to determine the possible acute and chronic genotoxic effects of commercial formulations of Fipronil in micronucleus test in peripheral blood erythrocytes of the chick. For this purpose, different doses of Fipronil (6.25, 25, 50 and 100 mg/kg) were given to chicks intraperitoneally. Distilled water and cyclophosphamide were also used as negative and positive controls, respectively. After treatments, blood smears were prepared and stained with modified May Grünwald–Giemsa. In this smears, frequencies of micronucleus and nuclear abnormality were examined in erythrocytes under light microscope. A statistically significant increase in the frequency of micronucleus and nuclear abnormality of groups treated with Fipronil could not be observed compared to negative control (p>0.05). These results indicate that commercial formulations of Fipronil at doses tested may be considered as a non–genotoxic compound for chicks.

İnsan organizmasında bulunan serbest radikaller; yağlar, proteinler ve nükleik asitler gibi farklı moleküllerin oksidatif olarak bozulmasına neden olmaktadır. Antioksidan bileşikler ise bu serbest radikalleri etkisiz hale getirme yeteneğine sahiptir ve aynı zamanda; kanser, katarakt, kalp damar hastalıkları, beyin rahatsızlıkları ve romatizmanın önlenmesinde temel bir rol oynayabilirler. Buradan yola çıkarak çalışmamızda hücrede oksidatif hasar oluştuğu iyi bilinen alkilleyici bir kimyasal ajan olan ve antineoplastik ajan olarak da kullanım alanına sahip mitomisin C (MMC) `nin oksidatif etkisine karşı vanillinin okside formu vanillik asidin antioksidan etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaçla sağlıklı dönorlardan alınan insan kan lenfosit kültürleri kullanılmıştır. Deoksribonükleik asit (DNA) ve kromozom düzeyindeki oksidatif hasarı ve antioksidan etkiyi belirlemek amacıyla in vitro Mikronükleus (MN) ve COMET testleri gerçekleştirilmiştir. Çalışmada mitomisin'in 0,25 µg/ml dozu, vanillik asidin ise 1 ve 2 µg/ml' lik dozları kullanılmıştır. Vanillik asit ve mitomisin C' nin çözülmesinde kullanılan Dimetilsülfoksit (DMSO) negatif kontrol olarak kullanılmıştır. Vanillik asidin 2 µg/ml dozu Mikronükleus ve COMET testlerinde anlamlı MN ve hasarlı DNA oluşturmuştur. Mitomisin C' de tek başına mikronükleuslu hücre ve hasarlı DNA oranını anlamlı arttırmıştır. 1 µg/ml'lik vanillik asit ise her iki test sisteminde mitomisin C'nin oluşturduğu mikronükleuslu DNA hasarlı hücre oranını anlamlı azaltmıştır. Hatta vanillik asidin bu dozu mitomisin C ile oluşturulan mikronükleuslu hücre ve COMET testindeki genetik hasar indeksi oranını DMSO kontrol düzeyine indirmiştir. 2 µg/ml vanillik ise kendi başına da mikronükleus ve DNA hasar oranını arttırdığı için mitomisin C' nin oluşturduğu hasarı yeterli seviyede azaltamamıştır. Sonuç olarak antioksidan bir bitkisel fenolik bileşik olan vanillik asidin uygun düşük dozlarda kullanıldığında oksidatif DNA hasarı ve kromozomlardaki hasarları engelleyebileceği öngörülmüştür. The free radicals that present in the human organism damages the molecules like lipids, proteins and nucleic acids. On the other hand, antioxidant compounds have the ability to neutralize these free radicals and also they can have a major role in prevention of cancer, cataract, heart and brain disease and rheumatism. Thus, in our study, it is tried to identify the antioxidant effect of the Vanillic acid, which is the oxidized form of vanillin, against the oxidative effect of a well known alkylating chemical and antineoplastic agent mitomycin C (MMC). For this purpose, human blood lymphocyte cultures that are taken from healthy donors are used. In vitro micronucleus (MN) and COMET tests are used in order to determine the oxidative damage and antioxidant effect in the level of DNA and chromosome. In this study, 0,25 µg/ml mitomycin and 1 and 2 µg/ml dosage of vanillic acid was used. The DMSO was used in the solution of vanillic acid and mitomycin C was used as a negative control. 2 µg/ml dosage of vanillic acid formed substantive MN and damaged DNA in the micronucleus and COMET tests. Mitomycin C has significantly increased the rate of damaged DNA and cells with micronucleus. On the other hand 1 µg/ml dosage of vanillic acid has significantly decreased the rate of DNA damaged cells and the frequency of micronucleated cells. In fact, this dosage of vanillic acid has reduced the rate of cells with micronucleus that are formed with mitomycin C and the genetic damage index rate in COMET assay to DMSO control level. However because of 2 µg/ml vanillic acid itself increased the rate of micronucleus and DNA damage, it couldn't decrease the damage that is caused by mitomycin C. In conclusion, it is proved that vanillic acid which is an vegetative phenolic compund could prevent the oxidative DNA damage and damages in chromosomes when used in proper low dosages.

TEZ7912 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2010. Kaynakça (s. 63-71) var. xii, 73 s. : res. (bzs. rnk.) ; 29 cm. In the present study, the genotoxic and anti-genotoxic effects of Stachys petrokosmos leaf extracts (Sp) were investigated in human lymphocytes. For this reason the cells were treated with 1.5, 3.0 and 6.0 µl/ml concentrations of Sp leaf methanol extracts for 24 and 48 hours treatment periods in the absence and presence of metabolic activator (S9mix). The sister chromatid exchange (SCE), chromosome aberration (CA) and micronucleus (MN) tests were used for investigating the effects genotoxicity of Sp. Nucleear division index (NDI), proliferation index (PI) and mitotic index (MI) were also calculated to determine the cytotoxicity of Sp. In addition, the anti-genotoxic effects of Sp against genotoxicity of mitomycin C and cyclophosphamide were also investigated in the absence and presence of S9mix. In the absence of S9mix, Sp alone induced the SCE frequency at the highest concentrations and induced the CA at all concentration while it did not induce the MN frequency. In addition, Sp decreased the effect of mitomycin C on CA. Sp alone had a cytotoxic effcet at the high concentrations only and it induced the cytotoxic effect of Mitomycin C also at the highest concentrations. In the presence of S9mix, it was obtained that Sp was not genotoxic and cytotoxic however, it had an antigenotoxic effect via decreasing the effects of Cyclophosphamide on KKD and MN frequency. Bu çalışma Stachys petrokosmos (Sp) yaprak ekstraktının metabolik aktivatör (S9mix) valığında ve yokluğunda insan lenfositlerinde genotoksik ve anti-genotoksik etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla insan lenfositleri, S9mix'in varlığında ve yokluğunda Sp bitkisinin 1.5, 3.0 ve 6.0 µl/ml'lik konsantrasyonlarındaki yaprak metanol ekstraktları ile 24 ve 48 saat muamele edilmiştir. Sp bitki ekstraktının in vitro genotoksik etkisi, kardeş kromatid değişimi (KKD), kromozom anormalliği (KA) ve mikronükleus (MN) testleriyle, sitotoksik etkisi de nüklus bölünme indeksi (NBI), proliferasyon indeksi (PI) ve mitotik indeksin (MI) saptanmasıyla belirlenmiştir. Ayrıca Sp yaprak ekstraktının mitomycin C ve cyclophosphamide karşı anti-genotoksik etkisi de yine S9mix yokluğunda ve varlığında çalışılmıştır. S9mix yokluğunda Sp yaprak ekstraktı tek başına KKD sayısını sadece en yüksek dozlarda artırmış, KA'yı tüm dozlarda uyarmış fakat MN sayısını artırmamıştır. Bununla birlikte Sp yaprak ekstraktı Mitomycin C'nin KA oluşumu üzerindeki etkisini azaltmıştır. Sp yaprak ekstraktının tek başına sadece yüksek dozlarda sitotoksik etkiye sahip olduğu, yine sadece yüksek dozlarda Mitomycin C'nin sitotoksik etkisini artırdığı saptanmıştır. S9mix varlığında Sp yaprak ekstraktının genotoksik ve sitotoksik olmadığı, fakat Cyclophosphamide'in KKD ve MN oluşumu üzerindeki etkisini azaltarak anti-genotoksik etkiye sahip olduğu saptanmıştır. Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: FEF2009YL1.

Organik bir insektisit olan fipronil, pestisitlerin fenil pirazoller veya fiproller olarak bilinen daha yeni ve küçük bir grubuna dahildir. Fipronil genis spektrumlu bir insektisit olup, zirai alanda, çevre sağlığında ve veteriner hekimlikte pek çok zararlıya karsı etkilidir ve tüm dünyada kullanımı artmaktadır. Bu çalışmanın birinci amacı saf ve ticari fipronilin tavuk embriyolarının gelişimi üzerindeki olası embriyotoksik ve teratojenik etkilerinin belirlenmesiydi. Bu amaçla asetonda çözdürülmüş saf fipronil ve steril bidistile suda sulandırılmış ticari fipronil solüsyonları kuluçka başlangıcında döllü tavuk yumurtalarının hava kamarasına enjekte edildi. Yumurtalar kuluçkanın 15. gününde açılarak grupların ölü ve anormal embriyo sayıları, malformasyon tipleri, canlı ve nispî embriyo ağırlıkları ile embriyoların tepe-kıç boyları (Crown-Rump Length, CRL) belirlendi. Regresyon analizi yöntemiyle saf fipronilin LD50 (Letal Doz %50) değeri 161 μg/yumurta, ticari fipronilin D50 degeri 383 μg/yumurta olarak tayin edildi. Saf ve ticari fipronil grupları ile kontrol grubu arasında anormal embriyo oranı bakımından farklar istatistiksel öneme sahip değildi. Bununla birlikte saf ve ticari fipronil gruplarında canlı ve rölatif embriyo ağırlıkları ile embriyoların CRL değerlerinin kontrol grubuna kıyasla önemli düzeyde azalma gösterdiği belirlendi. Bu sonuçlar, hem saf hem de ticari fipronilin metabolize olmamış formunun tavuk embriyoları üzerinde önemli embriyotoksik etkiye sahip olduğunu, bununla birlikte teratojenik etkiye sahip olmadığını göstermektedir. Çalışmanın ikinci aşamasında LD50 ve subletal dozlarda (161 μg/yumurta, 80.50 μg/yumurta ve 40.25 μg/yumurta) saf fipronil kuluçka başlangıcında ve kuluçkanın 8. gününde hava kamarası yoluyla döllü tavuk yumurtalarına enjekte edildi. Pozitif kontrol olarak aflatoksin B1 ve siklofosfamid kullanıldı. Kuluçkanın farklı günlerinde ve kuluçka sonunda fipronilin embriyotoksik, teratojenik ve genotoksik etkileri yanı sıra immün sistem üzerindeki olası zararlı etkileri değerlendirildi. Kuluçkanın 8. gününde enjekte edilen fipronilin kuluçka öncesi yapılan enjeksiyona kıyasla daha toksik etki gösterdiği belirlendi. Ayrıca Alizarin Red-S ile yapılan boyamalarda, özellikle kuluçkanın 8. gününde enjeksiyon yapılan tüm fipronil gruplarındaki embriyolarda kuluçkanın 11. gününde iskelet sistemi gelişiminde gecikme gözlendi. Bu sonuçlar, tavuk embriyolarında bu günlerde karaciğerin fonksiyonel olgunlaşması ve geniş bir metabolik aktivite sahası bulunmasıyla bağlantılı olarak fipronilin metabolitlerinin doğal formundan daha toksik olduğuna işaret etmektedir. Kuluçka başlangıcında fipronil verilen yumurtalardan elde edilen 10 günlük civcivlerin periferal kanındaki akyuvar sayısı, lenfosit ve Alfa Naftil Asetat Esteraz-pozitif (ANAE(+)) lenfosit oranları kontrol gruplarına kıyasla önemli düzeyde azalma gösterdi. Bu veriler metabolize olmamış fipronilin hücresel immünite üzerinde zararlı etkiye sahip olabileceğini göstermektedir. Mikronukleus (MN) testi sonuçları ise bu çalışmada uygulanan dozlardaki fipronilin ve metabolitlerinin genotoksik etkiye sahip olmadığına işaret etmektedir., Fipronil, an organic insecticide, is a member of relatively new and small class of pesticides, the phenyl pyrazoles or fiproles group of chemicals. Fipronil is a highly effective, broad-spectrum insecticide that effectively controls a wide range of crop, public hygiene and veterinary pests and its use worlwide is increasing. The first aim of this study was to determine the possible embryotoxic and teratogenic effects of both pure and commercial formulations of fipronil on the development of chicken embryos. For this purpose, solutions of pure fipronil dissolved in acetone and commercial fipronil diluted with distilled water (20 µl/egg) were injected into the air space of fertilized hen?s eggs at the beginning of the incubation. The eggs were opened at 15th day of the incubation and the following parameters of each group were examined: dead and abnormal embryo numbers, malformation types, both live and relative embryo weights and crown-rump lengths (CRL). Regression analysis estimated the LD50 (the 50% lethal dose) for pure fipronil and commercial fipronil to be 161 µg/egg and 383 µg/egg, respectively. The differences in abnormal embryo rates were not statistically significant between the control and the fipronil groups. However, the live and relative embryo weights and embryo CRL values of the fipronil groups were significantly lower than that of the control group. Based on the results, it was concluded that non-metabolized forms of both pure and commercial fipronil have significant embryotoxic effects but no teratogenic effects on chicken embryos. In the second stage of this study, LD50 and sublethal doses of pure fipronil (161 µg/egg, 80.50 µg/egg and 40.25 µg/egg) were injected into the air space of fertilized hen?s eggs at the beginning and 8th day of the incubation. Aflatoxin B1 and cyclophosphamide were also used as positive controls. Embryotoxic, teratogenic and genotoxic effects of fipronil were evaluated on different days of the incubation and after hatching in addition to its possible deleterious effects on the immune system. Fipronil which was injected at 8th day of the incubation had more toxic effect than that of the pre-incubation injection. Besides, the results of Alizarin Red-S staining demonstrated that all of the fipronil doses injected, especially, at 8th day of the incubation caused retardation in the development of the embriyonic skeletal system at 11th day of the incubation. These results indicated that metabolites of fipronil were more toxic than its native form to chicken embryo, related to the functional maturation of liver and a wide range of metabolic activities occurring at these days. In the peripheral blood samples of 10 days-old chickens obtained from the eggs which were treated with fipronil at the beginning of the incubation, leucocyte counts, lymphocyte and Alpha Naphtyl Acetate Esterase-positive (ANAE(+)) lymphocyte proportions were significantly decreased when compared to the control groups. These data revealed that non-metabolized fipronil might have harmful effect on the cellular immunity. The results of micronucleus (MN) assays pointed out that fipronil and its metabolites had no genotoxic effect at doses tested.

62- ÖZET Jeotermal sular, yüksek sıcaklık ve basınç koşullan altında mineraller ile uzun süre temas etmeleri nedeni ile yüksek element derişimine sahiptirler. Bu nedenle jeotermal sularda bulunan elementler, çevre ve insan sağlığı açısından hemen her zaman sınır değerlerin üzerinde bulunurlar. Bu çalışmada, jeotermal atık suların genotoksik etldlerinin olup olmadığı bitkisel bir test sistemi olan Vida f aba mikronukleus testi ve kromozoma! aberasyon testi kullanılarak araştırılmıştır. Çalışma alam olarak seçilen Büyük Menderes Havzası'nda yer alan Kızıldere Jeotermal Tesisi'nden deşarj edilen atık sudan (Sarayköy karışım öncesi), atık suyun karıştığı Büyük Menderes Nehri'nden (Sarayköy karışım sonrası) ve Alangüllü Termal Tesisleri'nden, yağışlı dönem (Mayıs), kurak dönem (Eylül) ve kış dönemi (Aralık) su örnekleri alınmıştır. Vida faba tohumlan alman su örneklerinde çimlendirilmiştir. Vida faba mikronukleus testi için 7oo Mikronukleus oluşumu ve kirlilik indeksi (PI) hesaplanmıştır. Aynca, kromozom hasarlarının oranlan ve her kök için mitotik indeks değerleri de hesaplanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre gerek örnek alım bölgesi ve gerekse örnek alım dönemlerinde, mikronukleus frekansında ve kromozomal hasarlarda kontrole göre istatiksel olarak anlamlı derecede artışlar olduğu ancak mitotik indeks değerlerinin ise kontrolle karşılaştınldığında istatiksel olarak anlamlı derecede azaldığı tespit edilmiştir. Sarayköy kanşım sonrası örneklerinde mikronukleus frekansında ve kromozomal hasarlarda gözlenen artışlann ve mitotik indeksteki azalmaların dönemsel olarak farklılıklar gösterdiği ancak, diğer noktalarda böyle bir farklığın ortaya çıkmadığı gözlenmiştir. Tüm su örnekleri sonucunda elde edilen verilere göre, gerek kromozom hasan ve gerekse mikronukleuslann ortaya çıkması bakımından en etkili bölgenin Alangüllü olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonuçlan, Büyük Menderes Havzası'nda yer alan jeotermal sistemlerden deşarj edilen atık sulann, sitotoksik ve genotoksik etkilerinin olabileceğini göstermektedir. -63- SUMMARY Since geothennal waters are in contact with minerals for a long period under high temperature and high pressure conditions, they have almost always element concentrations above limit values in respect of environment and human health. In this study, Vicia faba micronucleus test and chromosomal aberration test were used to investigate the genotoxic effects of geothermal waters. Büyük Menderes Basin was selected as the study area. Water samples were collected from 3 locality. First sample was collected from Kızıldere Geothermal Power Plant (SKS), second sample collected from Büyük Menderes River where the wastewater of the same plant is discharged (SKO). The last sample was collected from Alangüllü Thermal Plant which is located in Germencik. Sampling was repeated three times; rainy period (2003 May), dry period (2003 September) and winter period (2003 December). Vicia faba seeds were germinated with water samples. For the Vicia faba micronucleus test, 1000 cells per slide were examined and °/00 Micronucleus and Pollution Indices were calculated. Ratios of chromosomal aberrations and the mitotic index for each root were also calculated. In all sample groups it was observed that chromosomal aberrations and micronucleus frequencies were increased significantly, whereas mitotic indexes were decreased significantly when compared with control. Periodical differences were observed in SKS samples for micronucleus frequency, chromosomal aberrations and mitotic index, but in other sample groups there was not any periodical difference. Micronucleus frequency and the ratio of the chromosomal aberrations were highest in the samples of Alangüllü Thermal Plant. Results of this study showed that, the wastewaters arise from the geothermal resources which are located within Büyük Menderes Basin have cytotoxic and genotoxic potentials. 76