Search

هدف از این تحقیق ارزیابی تاثیر تیمار گرمایی بر دوام بیولوژیکی و برخی خواص فیزیکی و مکانیکی گونه چوبی راش و کاج می‌باشد. بدین منظور از گونه چوبی راش و کاج نمونه‌های گرما چوب بر اساس فرایند ترمو-D تهیه گردید. نمونه‌های چوبی شاهد و تیمار شده با فرایند گرمایی تحت تاثیر قارچ عامل پوسیدگی قهوه‌ای برای مدت زمان 16 هفته قرار گرفته و سپس مورد ارزیابی واقع شدند. میزان لاکاز تولید شده توسط قارچ و نیز تاثیر قارچ بر کاهش وزن و تغییرات دانسیته نمونه‌ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که میزان بازدارندگی تیمار گرمایی در کاهش وزن ناشی از اثرگذاری قارچ عامل پوسیدگی قهوه‌ای در چوب راش و کاج به ترتیب برابر با 92/76% و 32/44% بدست آمد. لذا فعالیت و اثرگذاری آنزیم لاکاز در نمونه‌های شاهد بیشتر از نمونه‌های تیمار شده با فرایند گرمایی بوده است. همچنین نتایج نشان دادند که تیمار گرمایی در دمای بالا سبب کاهش دانسیته می‌گردد؛ با این حال می‌تواند عاملی بازدارنده در کاهش دانسیته ناشی از فعالیت قارچ عامل پوسیدگی قهوه‌ای باشد. مقاومت به ضربه و مقاومت به فشار موازی الیاف از جمله آزمون‌های مکانیکی هستند که بر روی نمونه‌ها انجام گرفت. به طور کلی نتایج نشان داد که تیمار گرمایی سبب افزایش دوام بیولوژیکی هر دو گونه چوبی راش و کاج می‌گردد. همچنین نتایج بیانگر کاهش خواص مکانیکی در اثر تیمار گرمایی به استثنای مقاومت فشاری موازی الیاف بودند.

امروزه، با توجه به اهمیت خطرات مرتبط با سلامت انسان که ناشی از انتشار گاز فرمالدهید از چسب­های متداول در تولید فراورده­های چوبی مانند چسب اوره فرمالدهید است، چسب­های طبیعی به عنوان راهکار جلوگیری از این خطرات مورد توجه قرار گرفته­ است. اما باید ویژگی­های این چسب­ها برای حصول به نتیجه مطلوب در تولید فراورده­های چوبی بهینه شوند. این تحقیق نیز با هدف بهینه­سازی چسب­ طبیعی سویا-تانن برای تولید تخته­لایه با ویژگی­های استاندارد انجام شده است. بر این اساس، چسب مورد استفاده در این تحقیق با استفاده از آرد سویا و تانن در آزمایشگاه ساخته شد. برای بهینه‌سازی چسب سویا- تانن نیز از گرما در 4 سطح دمای محیط، 40، 60 و 80 درجه سانتی­گراد استفاده گردید. با استفاده از چسب سویا-تانن تیمار شده نمونه­های تخته سه لایه از لایه­های چوب گونه صنوبر با ضخامت اسمی 2 میلی­متر ساخته شدند. نتایج نشان دادند که تیمار حرارتی چسب­ها روی مقاومت برشی تخته‌لایه مؤثر است. بیشترین مقاومت برشی در نمونه آزمونی ساخته شده با چسب تیمار شده با دمای 40 درجه سانتی­گراد به‌دست آمد. همچنین مقاومت برشی تخته‌لایه­های ساخته شده در مقایسه با استاندارد EN 314-2 از مقادیر قابل قبولی برخوردار بودند. نتایج آزمایش مقاومت به گسیختگی تخته‌لایه (دلامینه شدن) در دوره­های غوطه­وری و خشکاندن نیز نشان دادند که طبق استاندارد ANSI/HPVA HP-1، در بین تمام نمونه­های تخته­لایه ساخته شده، نمونه­های ساخته شده با چسب تیمار شده در دمای 40 درجه سانتیگراد برای کاربرد در شرایط درونی مناسب هستند. به‌طورکلی بهینه‌سازی چسب‌های سویا با گرما برای ساخت تخته­لایه با ویژگی‌های مطابق با استاندارد‌های مورد بررسی در این تحقیق امکان‌پذیر است.

در این تحقیق به منظور به دست آوردن بهترین درصدهای مورد استفاده در ساخت فرآورده سیمانی، از مغز کنف و مخلوط مغز و پوست کنف با درصدهای (10، 15 و 20) چندسازه چوب سیمان ساخته شد. کلریدکلسیم به عنوان تسریع کننده و سیمان پرتلند تیپ 2 در ساخت چندسازه سیمانی استفاده گردیدند. کلرید کلسیم و آب با هم مخلوط شدند و بعد ذرات کنف (مغز کنف و مخلوط مغز و پوست کنف) با درصدهای مختلف به آن اضافه شدند. در مرحله بعد سیمان به این ترکیب افزوده شد و مواد کاملاً با هم مخلوط و یکنواخت شدند. ترکیب آماده شده داخل قالب‌های چوبی ریخته شد و نمونه‌های کنف-سیمان ساخته شدند. نتایج به دست آماده از ارزیابی مکانیکی فرآورده‌های کنف-سیمان نشان دادند که بیشترین مقاومت خمشی مربوط به نمونه‌های ساخته شده با 10 درصد مخلوط مغز و پوست کنف و بیشترین مدول الاستیسیته نیز مربوط به نمونه‌های ساخته شده با 10 درصد مغز کنف می‌باشند. نتایج این پژوهش، قابلیت استفاده از ذرات کنف در تولید فرآورده های سیمانی را نشان دادند.

سابقه و هدف: ازآن‌جایی‌که در تولید تخته‌خرده‌چوب امکان استفاده از انواع مواد لیگنوسلولزی وجود دارد، بنابراین استفاده از پسماندهای کشاورزی می‌تواند یکی از راهکارهای تأمین بخشی از نیاز به ماده اولیه صنعت تخته‌خرده‌چوب باشد؛ ضمن این‌که مزایای دیگری از جمله کاهش فشار بر منابع جنگلی، ایجاد ارزش‌افزوده، کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی، اشتغال‌زایی و ... را نیز به همراه دارد. گیاه کنف با داشتن مزایایی چون دوره رویشی کوتاه، نیاز اکولوژیکی کم و الیاف بلند از رشد و توسعه مطلوبی در جهان برخوردار بوده است؛ بنابراین در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری از پژوهش‌گران قرار گرفته است و پژوهش‌هایی نیز در زمینه استفاده از مغز و پوست کنف در تولید فرآورده‌های مرکب چوبی انجام گرفته و یا در حال اجرا می‌باشد. این پژوهش نیز با هدف بررسی امکان تولید تخته‌خرده‌چوب از مغز کنف در ترکیب با باگاس و ارزیابی خواص فیزیکی و مکانیکی تخته‌های ساخته‌شده صورت پذیرفت. مواد و روش‌ها: کنف (Hibiscus cannabinus) و باگاس (Saccharum officinarum) مورد استفاده در این بررسی به ترتیب از مؤسسه تحقیقات نیشکر اهواز و شرکت نئوپان کارون شوشتر تهیه گردید. مغز کنف پوست‌کنی شده ابتدا به خرده‌چوب و سپس به پوشال قابل‌استفاده برای تولید تخته‌خرده‌چوب تبدیل گردید. مراحل ساخت تخته‌خرده‌چوب شامل الک کردن، خشک‌کردن، چسب‌زنی، تشکیل کیک خرده‌‌چوب و پرس کردن می‌باشد. در این بررسی شرایط ساخت شامل چهار ترکیب ماده اولیه (100 درصد مغز کنف، 75 درصد مغز کنف و 25 درصد باگاس، 50 درصد مغز کنف و 50 درصد باگاس، 25 درصد مغز کنف و 75 درصد باگاس)، دو سطح حرارت پرس (170 و 180 درجه سانتی‌گراد) و دو سطح زمان پرس (4 و 5 دقیقه) به‌عنوان عوامل متغیر در نظر گرفته شدند. سایر عوامل شامل مصرف چسب (10 درصد ماده خشک تخته) و فشار پرس (kg/cm2 25) به‌عنوان عوامل ثابت بودند. درنهایت با در نظر گرفتن سه تکرار برای هر تیمار درمجموع 48 تخته آزمایشگاهی ساخته شد. آزمون‌های فیزیکی شامل اندازه‌گیری جذب آب و واکشیدگی ضخامت پس از 2 و 24 ساعت غوطه‌وری در آب بودند. مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته و مقاومت چسبندگی داخلی نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه‌وتحلیل آماری از آزمون فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل نتایج با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد و مقایسه میانگین‌ها با استفاده از آزمون چند دامنه‌ای دانکن مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان دادند که با افزایش دما و زمان پرس مقاومت خمشی افزایش می‌یابد. هم‌چنین افزایش میزان کنف در ترکیب ماده اولیه سبب بهبود مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته و چسبندگی داخلی تخته‌ها گردید. میزان جذب آب و واکشیدگی ضخامت 2 و 24 ساعت تخته‌ها نیز با افزایش دمای پرس، زمان پرس و میزان کنف در ترکیب ماده اولیه کاهش یافت.نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان گفت که در ساخت تخته‌خرده‌چوب می‌توان از پسماند لیگنوسلولزی مغز کنف در ترکیب با باگاس استفاده نمود و تخته‌های حاصله دارای خواص فیزیکی و مکانیکی قابل‌قبول می‌باشند. هم‌چنین استفاده از باگاس در مقادیر کم در ترکیب ماده اولیه می‌تواند تخته‌هایی با ویژگی‌های قابل‌قبول ارائه نماید؛ اما در مقادیر بالاتر باعث افت خواص فیزیکی و مکانیکی تخته‌ها می‌گردد. بنابراین پسماند لیگنوسلولزی مغز کنف در ترکیب با باگاس می‌توانند به‌عنوان مواد اولیه مناسب در صنعت تخته‌خرده‌چوب مورد استفاده قرار گیرند.

سابقه و هدف: چوب بعنوان یک ماده احیاءپذیر، با دارا بودن مزایای متنوع همواره دارای مصارف مختلفی در جامعه انسانی بوده است. با این وجود، این حقیقت که چوب یک ماده طبیعی است و از گونه‌های مختلفی تهیه می‌گردد، محدودیت‌هایی را در خواص (جذب رطوبت، تغییرات ابعادی، تخریب توسط عوامل مخرب زیستی، تخریب توسط اشعه ماورای بنفش و هوازدگی و ...) و کاربرد آن ایجاد می‌نماید؛ لذا این ماده طبیعی ممکن است برای بدست آوردن عملکرد و کاربرد مورد نظر نیاز به اصلاح و تغییر ساختاری داشته باشد. یکی از روش‌های اصلاح چوب‌های سبک، افزایش دانسیته آن با استفاده از فرایند فشرده‌سازی می‌باشد که غالبا خواص مکانیکی چوب را بهبود می‌بخشد. اما در فرایند فشرده‌سازی، چوب تمایل به بازگشت به حالت اولیه دارد. برای تعدیل بازگشت فنری و بهبود ثبات ابعادی چوب مطالعات و تحقیقات متعددی صورت پذیرفته است، ولی تا کنون روش مناسبی که بتواند میزان بازگشت فنری را بطور موثر کاهش داده و یا کنترل نماید و سبب پایداری ابعادی گردد ارائه نشده است. لذا این بررسی با بکارگیری پیش تیمارهای گرمآبی- حرارتی سعی در بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی چوب صنوبر دارد؛ ضمن آن که به ارزیابی تأثیر روش نوین بکار گرفته شده بر کنترل بازگشت فنری و پایداری ابعادی نیز می‌پردازد.مواد و روش‌ها: در این بررسی نمونه‌های مورد نظر از گونه چوبی صنوبر (Populous deltoides) تهیه شدند. چوب صنوبر ابتدا در آزمایشگاه چوب و کاغذ مجتمع تحقیقاتی البرز به الوار تبدیل گردید و سپس قطعاتی با ابعاد 45×7×2/4 سانتی‌متر مکعب (طولی×مماسی×شعاعی) از آنها تهیه شد. در این بررسی به منظور پیش تیمار اولیه چوب صنوبر از آب جوش 100 درجه سانتی‌گراد استفاده شد. زمان تیمار گرمآبی در سه سطح صفر، 60 و 120 دقیقه در نظر گرفته شد. در مرحله بعد با استفاده از پرس گرم، دومین پیش تیمار و سپس عملیات فشرده‌سازی نمونه‌های تیمار شده در راستای شعاعی و با ضریب فشردگی 40 درصد انجام گرفت. میزان فشار پرس 50 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع و زمان پرس 60 و 90 دقیقه در نظر گرفته شد. همچنین از سه دمای پرس 160، 180 و 200 درجه سانتی‌گراد استفاده گردید. آزمون‌های فیزیکی شامل اندازه‌گیری گرادیان دانسیته و بازگشت فنری نمونه‌ها پس از متعادل‌سازی بودند. مقاومت به ضربه و مقاومت به فشار موازی الیاف نیز از آزمون‌های مکانیکی می‌باشند که مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل آماری نیز از آزمون فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد و مقایسه میانگین‌ها با استفاده از آزمون چند دامنه‌ای دانکن مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: بررسی نتایج و مقایسه آن با سایر تحقیقات نشان دادند که با بکارگیری این فرایند می‌توان به خواص فیزیکی و مکانیکی قابل قبولی در نمونه‌ها دست یافت؛ به طوری که این فرایند می‌تواند سبب گرادیان دانسیته کمتر و ایجاد بافت همسان در نمونه‌ها گردد. همچنین نتایج بیانگر کاهش میزان بازگشت فنری پس از پرس و نیز پس از متعادل‌سازی نمونه‌ها بودند. خواص مکانیکی نمونه‌ها از جمله مقاومت به ضربه و مقاومت فشاری موازی الیاف نیز در اثر این فرایند بهبود یافت.نتیجه‌گیری: فرایند فشرده‌سازی گونه‌های چوبی سبک همراه با پیش تیمارهای رطوبتی- حرارتی سبب بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی می‌گردد و دامنه کاربرد چوب‌های سبک را وسعت می‌بخشد.

چکیده این پژوهش با هدف بررسی امکان استفاده از پسماند لیگنوسلولزی پسته در ساخت تخته‌خرده‌چوب انجام گرفت. در این بررسی از پسماند لیگنوسلولزی پسته تهیه شده از منطقه سیرجان (استان کرمان) تخته‌خرده‌چوب‌‌های آزمایشگاهی ساخته شد. عوامل متغیر شامل حرارت پرس (دو سطح 170 و 180 درجه سانتی‌گراد)، زمان پرس (دو سطح 4 و 5 دقیقه) و ترکیب ماده اولیه (سه سطح: 1- 100 درصد پسماند هرس 2- 90 درصد پسماند هرس و 10 درصد پوست پسته 3- 80 درصد پسماند هرس و 20 درصد پوست پسته) بود. سایر عوامل شامل مقدار مصرف چسب (10 درصد)، فشار پرس (30 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع)، ضخامت تخته (15 میلی‌متر) و دانسیته (7/0 گرم بر سانتی‌متر مکعب) ثابت در نظر گرفته شد. آزمون‌های فیزیکی و مکانیکی شامل اندازه‌گیری جذب آب، واکشیدگی ضخامت، مقاومت خمشی (خمش سه نقطه‌ای)، مدول الاستیسیته و مقاومت چسبندگی داخلی بود. نتایج به دست آمده نشان دادند که پسماند هرس درختان پسته می‌توانند بعنوان مواد اولیه مناسب در ساخت تخته‌خرده‌چوب مورد استفاده قرار گیرند. همچنین می‌توان از پوست پسته تا 10 درصد در ترکیب ماده اولیه استفاده نمود اما استفاده از مقادیر بالاتر سبب افت خواص فیزیکی و مکانیکی تخته‌ها خواهد شد.

سابقه و هدف: امروز به دلیل مشکلات زیست محیطی چسب های مصنوعی مانند خطرات ناشی از انتشار گاز فرمالدهید برای سلامتی انسان، استفاده از چسب های طبیعی در ساخت فرآورده های چوبی دوباره مورد توجه پژوهشگران و صنایع قرار گرفته است. مشکلات مربوط به سلامتی انسان و انتشار گاز فرمالدهید از فرآورده های مرکب چوبی از جمله نقاط ضعف چسب های مصنوعی متداول در صنایع چوب مانند اوره فرمالدهید هستند. تاکنون تلاش های زیادی برای کاهش میزان انتشار فرمالدهید و جایگزینی چسب اوره فرمالدهید با چسب های طبیعی در ساخت فرآورده های مرکب چوبی انجام شده است. اخیرا محققین توانسته اند چسب های طبیعی با ویژگی های فیزیکی و مکانیکی قابل قبول را در تولید فرآورده های مرکب چوبی ارائه دهند. این چسب ها کاملا دوست دار محیط زیست هستند و مشکل انتشار گازهای خطرناک را نیز ندارند.مواد و روش‌ها: آرد سویا و پروتئین خالص سویا با استفاده از 5 درصد وزنی تانن های شاه بلوط و میموزا (به عنوان اتصال دهنده) برای ساخت انواع چسب سویا ترکیب شدند. برخی از ویژگی‌های چسب‌های سویا با استفاده از تحلیل گر ترمو-مکانیکی و گرماسنجی پویشی تفاضلی مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین تخته های سه لایه از لایه های گونه صنوبر دلتوئیدس ساخته شدند و ویژگی های مقاومت برشی و گسیختگی لایه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از ارزیابی قابلیت ژل شدن چسب های سویا با استفاده از روش ترمومکانیکی نشان دادند که افزودن تانن ها به ترکیب چسب سویا سبب کاهش دما و زمان ژل شدن آن ها می گردند. هم چنین نتایج حاصل از ارزیابی گرماسنجی پویشی تفاضلی نیز نشان دادند که تانن ها سبب تسریع فرآیند دناتوره شدن در پروتئین سویا می شوند. نتایج به دست آمده از اندازه گیری مقاومت برشی نمونه های آزمونی تخته لایه نیز نشان دادند که افزودن تانن ها به چسب سویا سبب افزایش مقاومت برشی می گردد. به طوری که مقادیر به دست آمده از آزمون برشی نمونه های ساخته شده با انوع چسب سویا در مقایسه با استاندارد اروپایی EN 314-2 و نمونه های ساخته شده با چسب اوره فرمالدهید بالاتر بودند. نتایج حاصل از آزمون مقاومت به گسیختگی لایه طبق استاندارد ANSI HPV- HP1 نیز نشان دادند که نمونه های ساخته شده با چسب سویا همانند نمونه های ساخته شده با چسب اوره فرمالدهید در برابر آب مقاوم نبودند و حداقل های لازم برای استفاده در شرایط درونی و بیرونی را نداشتند. اما استفاده از عوامل اتصال دهنده تانن ها در ترکیب چسب سویا به طور موفقیت آمیزی مقاومت به گسیختگی در تخته لایه ها را برای استفاده در شرایط درونی و بیرونی افزایش دادند.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن نتایج به دست آمده از این پژوهش چسب های سویا به دلیل ویژگی های مطلوب مکانیکی و فیزیکی در مقایسه با استاندارد EN 314-2، قابلیت جایگزینی با چسب اوره فرمالدهید در ساخت تخته لایه را دارند.

در این پژوهش، چوب نراد با روش رتیفیکاسیون اصلاح گرمایی شد و ویژگی‌های فیزیکی و مکانیکی چوب نراد اصلاح گرمایی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور، ابتدا نمونه هایی از چوب نراد به ابعاد cm3 100 × 6 × 6 (طولی، شعاعی، مماسی) تهیه شدند. پس از تعیین رطوبت نمونه های چوبی درون محفظه استیل تیمار گرمایی قرار گرفتند و در محیط گاز نیتروژن در دماهای 180، 200 و 220 درجه سانتی گراد به مدت 15 ساعت تیمار شدند. ویژگی های فیزیکی مانند، دانسیته، جذب آب، واکشیدگی حجمی، ثبات ابعاد و ویژگی های مکانیکی مانند مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته، مقاومت برش موازی الیاف، مقاومت فشار موازی الیاف و مقاومت به ضربه چوب های تیمار شده مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که با افزایش دمای تیمار در اصلاح گرمایی چوب نراد مقادیر جذب آب و واکشیدگی کاهش و ثبات ابعاد در چوب های تیمار شده افزایش یافتند. دانسیته، مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته، مقاومت برش موازی الیاف، مقاومت فشار موازی الیاف و مقاومت به ضربه نیز با اصلاح گرمایی چوب نراد کاهش نشان دادند.

چکیده هدف از این تحقیق ارزیابی ویژگی‌های سطحی و فرم‌های شکست چوب صنوبر اصلاح شده با فرآیند بخارگرمایی بود. عوامل متغیر در این بررسی شامل دمای بخارگرمایی (سه سطح 130، 150 و 170 درجه سانتی‌گراد) و زمان ماندگاری (دو سطح 20 و 40 دقیقه) بودند که تاثیر آنها بر زاویه تماس و زبری سطح نمونه‌های چوبی، قبل و بعد از پرداخت سطح نمونه‌ها مورد بررسی قرار گرفتند. ویژگی-های سطحی و فرم‌های شکست برای هر دو نمونه‌ شاهد و تیمار شده مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که فرآیند بخارگرمایی سبب افزایش زبری سطح نمونه‌های چوبی در هر دو حالت پرداخت نشده و پرداخت شده پس از تیمار می‌گردد. همچنین نتایج بیانگر کاهش میزان زاویه تماس قطره آب در اثر تیمار بخارگرمایی می‌باشند. مقاومت خمشی نمونه‌ها نیز در اثر تیمار بخارگرمایی کاهش یافتند. بر اساس نتایج به دست آمده، فرم‌های شکست نمونه های تیمار شده با فرایند بخارگرمایی در آزمون مقاومت خمشی از نوع ساده و فشاری بودند.

در این پژوهش خواص مقاومتی نانو کامپوزیت چوب پلاستیک تولید شده با استفاده از 5 سطح پسماند های سلولزی ( باگاس ، ساقه ذرت ، ساقه برنج ، ساقه آفتاب گردان و ساقه کلزا )، سه سطح مواد نانویی ( نانولوله های کربنی ، نانو سیلیس ، نانو رس ) و ضایعات پلیمری شهری (پلی‌پروپیلن PP و پلی اتیلن سنگین HDPE و غیره ) مورد بررسی قرار گرفت. بمنظور اتصال شیمیایی کامپوزیتهای الیاف چوب/پلیمر از مواد شیمیایی و تقویت کننده (عوامل جفت کننده) به دلیل خواص آبدوستی الیاف سلولزی و آب گریزی پلاستیک‌ها استفاده شده است. برای بررسی ویژگیهای مکانیکی و اتصال کامپوزیت‌ها از دستگاههای اکسترودر و پرس گرم استفاده شد. نتایج نشان داده که استفاده از ضایعات پلیمری سنگین HDPE سبب افزایش مقاومت کششی، مدو ل خمشی و مقاومت به ضربه نسبت به ضایعات پلی پروپیلن شده است. در خصوص استفاده از ضایعات و پسماندهای کشاورزی در ساخت کامپوزیت‌های چوب- پلاستیک به‌طورکلی نتایج نشان داده است که افزودن ضایعات لیفی کشاورزی در چندسازه چوب پلاستیک به‌طور مشخص سبب بهبود خواص خمشی و کششی گردیده است. و دربین آنها ساقه باگاس دارای برتری محسوسی نسبت به مواد لیگنوسلولزی دیگر داشته است. استفاده از ضایعات پلیمری و پسماند های کشاورزی با استفاده از نانو سیلیس بهترین نتیجه مقاومت‌ها را نشان داده است به‌طورکلی نتایج نشان داده است که استفاده از ضایعات لیفی کشاورزی به‌عنوان تقویت‌کننده در چندسازه‌های چوب پلاستیک دارای خواص مکانیکی مورد انتظار می‌باشند.

در این تحقیق، تأثیر افزودن آرد سویا به چسب اوره فرم‌آلدهید بر ویژگی‌های فیزیکی، مکانیکی و میزان انتشار فرم-آلدهید در تخته‌لایه مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، ابتدا آرد سویا در سه سطح 5، 10 و 15 درصد (بر اساس وزن خشک چسب اوره فرم آلدهید) با چسب اوره فرم‌آلدهید مخلوط و تخته سه‌لایه ناهمسو از لایه‌های گونه صنوبر ساخته شد. ویژگی‌های تخته‌های تولید شده از جمله انتشار فرم‌آلدهید مطابق استاندارد EN-717-3، مقاومت برشی بر اساس استاندارد EN-314 و جذب آب و واکشیدگی ضخامت بر اساس استاندارد EN-317 اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که افزایش آرد سویا تا سطح 15 درصد سبب کاهش 34/29 درصدی میزان انتشار فرم‌آلدهید گردید. هم‌چنین افزایش سطح آرد سویا به چسب اوره فرم‌آلدهید تا سطح 15 درصد سبب افزایش میزان مقاومت برشی نمونه‌ها گردیده است. به‌علاوه، آزمون مقاومت به لایه شدن هم مطابق استاندارد ANSI/HPV-HP1 نتایج قابل قبولی (از نظر امکان استفاده از فرآورده در مکان‌های درون و برون ساختمانی) نشان داد. نتایج آزمون جذب آب و واکشیدگی ضخامت 2 و 24 ساعت نیز نشان داد که افزودن آرد سویا سبب افزایش اندک میزان جذب آب و واکشیدگی ضخامت می‌گردد. به-طوریکه بیشترین میزان جذب آب و مربوط به افزودن آرد سویا به چسب اوره فرم‌آلدهید در سطح 10 بوده است، درحالی‌که واکشیدگی ضخامت نمونه‌ها از نظر آماری در همه سطوح آرد سویا در یک گروه نسبت به نمونه شاهد قرار گرفتند و با یکدیگر اختلاف معنی‌داری نداشتند. درحالی‌که واکشیدگی ضخامت نمونه‌ها از نظر آماری در همه سطوح آرد سویا در یک گروه نسبت به نمونه شاهد قرار گرفتند و با یکدیگر اختلاف معنی‌داری نداشتند.