Search

Wieczne potępienie jest pierwszą konsekwencją grzechu pierworodnego. Tę prawdę Kościół potwierdzał przez stulecia, wydając w tej materii jednoznaczne orzeczenia, które do dzisiaj zachowują swoją ważność. Nauczanie Synodu w Kartaginie (411), mówiące wprost o wiecznym potępieniu ludzi zmarłych w grzechu, potwierdzają kolejne synody, sobory i współczesne dokumenty Kościoła. Taka jest też nauka Katechizmu. Zasadniczym problemem jest fakt, że Magisterium wiąże nauczanie o grzechu pierworodnym z nienaukową prawdą o pochodzeniu człowieka obecną na kartach Biblii. Jednocześnie nauka o grzechu pierworodnym jest koniecznym fundamentem przepowiadania o zbawieniu. Konflikt (a przynajmniej napięcie) pomiędzy nauką a wiarą jest oczywisty, a czynione próby wydają się nie dostrzegać istoty problemu albo problem ten bagatelizować. Trudno jednak uzasadnić, że grzech pierworodny jest skutkiem przewinienia jednej ludzkiej pary. Konieczna jest więc debata na temat rzeczywistości „grzechu pierworodnego” i uzgodnienie jego rozumienia ze współczesnym stanem wiedzy, zwłaszcza w perspektywie możliwego wiecznego potępienia wszystkich niezbawionych. The eternal damnation is the first consequence of original sin. This truth has been confirmed by the Church through centuries, issuing unequivocal judgments in this matter, which remain valid until today. The teaching of the synod in Carthage (411), which speaks directly of the eternal condemnation of people who died in original sin, is confirmed by successive synods, councils and contemporary documents of the Church. This is also the teaching of the Catechism. The fundamental problem is that Magisterium links the teaching of original sin with the unscientific truth about human origins present on the pages of the Bible. At the same time, learning about original sin is the indispensable basis for the preaching of salvation. The conflict (or at least the tension) between science and faith is obvious, and the attempts made do not seem to notice the essence of the problem or it is treated in a banal way. It is difficult to justify, however, that it is the result of the offence of one human couple. Therefore, it is necessary to debate the reality of „original sin“ and to reconcile it with the modern state of knowledge.

Istnieją różne koncepcje o charakterze światopoglądowym odnoszące się do problemu natury człowieka. Do takich należy socjobiologia, która przypisuje agresywne i egoistyczne zachowania uwarunkowaniom genetycznym powstałym w procesie ewolucji (tzw. walka o byt). W chrześcijańskiej natomiast perspektywie Bóg stwarza pierwotnie dobrą naturę człowieka, która jednak została skażona przez grzech pierworodny. Bez czynników ewolucji, takich jak śmierć, choroby i mutacje potrzebne w Bożym Planie Zbawienia, człowiek nie mógłby być zbawiony. Bowiem śmierć na krzyżu Jezusa Chrystusa była konieczna do zbawienia ludzi, aby ich uczynić wolnymi. Bóg, aby się objawić Sobie samemu, że jest samym Dobrem, wkracza w świat w celu samoofiarowania się dla jego zbawienia. Podobne poglądy, usprawiedliwiające Boga (teodycea) były rozpowszechnione w wiekach średnich, m.in. rozwijane w dziewiątym wieku w teologii Jana Szkota Eriugeny (panenteizm).