Search

Amaç: COVID-19 (SARS-CoV-2) pandemisi bütün hasta gruplarını etkilediği gibi nörolojik hastalıkları olan bireyleri de etkilemiştir. Mevcut pandemi koşullarında hem tedaviye ulaşımın güçleşmesi hem de stres faktörlerinin artışı nedeniyle kronik nörolojik bozukluğu olan hasta gruplarının yönetimi için kılavuzlara ihtiyaç duyulmaktadır. Bu yazı ile Covid-19 pandemisi sürecinde kronik nörolojik bozukluğu olan hasta gruplarında tedavi ve takip sürecini kolaylaştıracak bilgilere yer verilmesi planlanmıştır. Sonuç: Nörolojik hastalıkları olan hastaların tedavilerini nörolog kontrolü altında devam ettirmeleri, tedavi değişikliği ve tedavinin kesilmesi sürecine nöroloji uzmanının karar vermesi önerilir. Halk sağlığı önerilerine uymaları, gereklilik halinde teletıp sisteminden yararlanmaları önerilir. Objective: The COVID-19 (SARS-CoV-2) pandemic has affected all patient groups as well as individuals with neurological diseases. In the current pandemic conditions, there is a need for guidelines for the management of patient groups with chronic neurological disorders due to both the difficulty in accessing treatment and the increase in stress factors. With this article, it is planned to include information that will facilitate the treatment and follow-up process in patient groups with chronic neurological disorders during the Covid-19 pandemic. Conclusion: It is recommended that patients with neurological diseases continue their treatment under the control of a neurologist, and the neurologist must decide on the process of changing treatment and discontinuing the treatment. It is recommended that they comply with public health recommendations and benefit from the telemedicine system if necessary.

Giriş ve Amaç: Koku ve epilepsi ilişkisi çok uzun zamandır hekimler için ilgi çekici olmuştur. Farklı toplumlarda epileptik nöbetleri sonlandırmak için, nöbet geçirmekte olan kişiye keskin bir kokuyu koklatmak yaygın bir davranıştır. Yine olfaktör epileptik auralar da eski çağlardan beri tanımlanmaktadır. Entorhinal korteks, prepiriform korteks ve amigdala gibi temporal lob yapılarının koku algılanmasında rolü olduğu bilinmektedir. Diğer bir kemosensoriyel duyumuz olan tat duyusunun işlenmesinde de temporal lob yapıları yer almaktadır. Çalışmamızda, bu yapılarının fonksiyonunun etkilenebileceği temporal lob epilepsilerinde tat ve koku duyusunun değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Hastalar ve Yöntem: Ocak 2016 – Aralık 2017 tarihleri arasında Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı Epilepsi Polikliniği'ne başvurmuş ve temporal lob epilepsisi (TLE) tanısı ile takip edilmekte olan 48 hasta çalışmaya alınmıştır. Kontrol grubu olarak karşılaştırmalarda çalışma grubuna benzer yaş ve cinsiyet dağılımında olan 30 sağlıklı gönüllü seçilmiştir. Çalışmada, koku fonksiyonunu değerlendirmek için Sniffin' Sticks Test yöntemi, tat duyusunu değerlendirmek için Tat Strip testi kullanılmıştır. Ayrıca hastalarda koku fonksiyonu ile kıyaslama yapmak üzere kranyal MR'da volumetrik olfaktör bulbus volüm (OBV) ölçümü yapılmıştır. Cinsiyet, yaş, lezyon tarafı, el dominansı, nöbet başlangıç yaşı ve epilepsi süresi analiz edilmiştir. Analizler için `SPSS for Windows version `21.0` istatistik paket programı kullanıldı.Sonuçlar: 48 TLE hastası ve 30 sağlıklı gönüllüye Sniffin' Sticks Test yöntemi kullanılarak koku ve tat testleri uygulandı. Eşik (Threshold), ayrım (Discrimination) ve saptama (Identification) skorları hesaplanarak bu üç değerlerin toplamı olan TDI skoru oluşturuldu. Her üç parametrede de TLE hastalarında sağlıklı gönüllülere kıyasla anlamlı oranda düşük skorlar tespit edildi. TDI skorları normosmia-hiposmia-fonksiyonel anosmia olarak gruplandırıldı. TLE hastalarının 39%'u normosmik, 58%'i hiposmik ve 2%'si fonksiyonel anosmik olarak tespit edilmiştir. Sağlıklı grupta bireylerin 62%'si normosmik, 38%'i hiposmik olarak tespit edilmiştir. TLE hastalarında sağlıklı gruba kıyasla anlamlı oranda daha fazla hiposmi saptandı. (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı fokal epilepsi olgularının iktal skalp video- elektroensefalografi (v-EEG) verilerini değerlendirerek iktal paternlerdeki çeşitliliğin ve iktal olay süresince iktal elektrografik aktivitedeki dönüşümün bilinmesidir. Ayrıca cerrahi öncesi hazırlıkta iktal EEG ile birlikte interiktal EEG, nöbet semiyolojisi, beyin görüntüleme bulgularının epileptojenik odağı lokalize ve lateralize etme gücü ve aralarındaki uyumu değerlendirmektir. Yöntem: Çalışmamıza Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Epilepsi polikliniğinde fokal epilepsi tanısı ile izlenen, Ocak 2015 - Haziran 2016 tarihleri arasında tanı, takip veya cerrahi öncesi hazırlık amacıyla Uyku Bozuklukları ve Epilepsi İzlem Merkezi'nde vEEG kaydı gerçekleştirilmiş 67 erişkin (>15 yaş) olgu alınmıştır. vEEG incelemesi esnasında fokal karakterde nöbet kayıtlanmış olan olgulara ait veriler iktal elektrografik patern çeşitliliği açısından görsel olarak analiz edilmiş ve iktal olaylar semiyolojik açıdan değerlendirilmiştir. Olguların interiktal EEG özellikleri ve beyin görüntüleme bulguları incelenmiştir. Bulgular: En sık iktal EEG başlangıç paternini (BP) ritmik olmayan – gruplandırılamayan aktivite (%29.3) oluştururken ikinci sıklıkta saptanan patern atenuasyon- düşük voltajlı hızlı aktivite (DVHA) (%28.5) idi. Geç anlamlı patern (GAP) olarak en fazla ritmik teta/alfa aktivitesi (61 nöbet-%68.5) saptandı. Başlangıç iktal EEG aktivitesi ile 61 nöbet (%25.2) ve 21 olgu (%31.4) lateralize; 64 nöbet (%26.4) ve 23 (%34.3) olgu lokalize edilebildi. Geç anlamlı patern ile birlikte değerlendirildiğinde ise lateralizasyon ve lokalizasyon oranları belirgin olarak arttı (nöbetlerin %53.7 si lateralize, %54.9 u lokalize edildi. 42 olgu (%62) lokalize ve lateralize edilebildi). Nöbetler farklı yöntemlerdeki sağ-sol lateralizasyon uyumu açısından karşılaştırıldı. İktal-interiktal EEG, semiyoloji-iktal EEG, MRG-iktal EEG ve MRG-semiyoloji arasında uyum vardı. Olgular sağ-sol lateralizasyonu açısından karşılaştırıldığında ise MRG-interiktal EEG ve MRG-iktal EEG arasında uyum yakalanırken; semiyoloji ile diğer yöntemlerin karşılaştırılmasında aynı uyum görülmedi.Sonuç: Fokal nöbet geçiren epilepsi hastalarında iktal EEG'de farklı paternler ortaya çıkar ve bunların bir kısmı nöbet odağının lokalizasyonu açısından anlamlıdır. Özellikle iktal EEG'de ortaya çıkan ilk değişiklikten sonra görülen geç anlamlı patern lokalizasyon ve lateralizasyon açısından önemlidir. Herhangi bir yönteme bir başkasını eklediğimizde odak lokalizasyon ve lateralizasyonunu saptama olasılığının arttığını gördük. Epileptojenik bölgenin doğru olarak belirlenmesi için invaziv tekniklerden önce uzun süreli video EEG izlemi ile hastanın skalp EEG özelliklerinin, semiyoloji ve MRG bulgularının birlikte değerlendirilmesinin pek çok hastada lateralizasyon ve lokalizasyon konusunda bilgi verdiği ve cerrahi için yol gösterici olabileceği görülmüştür. Objective: The aim of this study is to evaluate the ictal scalp video -electroencephalography (v-EEG) data of focal epilepsy cases and to identify the diversity in ictal patterns and the conversion in electrographic activity throughout the ictal process. Also we aimed to assess the seizure semiology, brain scanning findings' strength to localize and lateralize the epileptogenic focus during pre-surgery preparation as well as ictal-interictal EEG and the compatibility between all of them.Materials and Methods: In our study 67 adults (> 15 years of age) who were followed up in Dokuz Eylül University Medical Faculty Epilepsy Polyclinic and whose vEEG records were taken in The Sleep Disturbances and Epilepsy Monitoring Center in an attempt to perform diagnose, follow-up or pre-surgery preparation between January 2015 and June 2016 were enrolled. During vEEG examination data belonging to cases which was recorded focal seizures were analyzed visually in terms of diversity of ictal electrographic patterns and ictal events were evaluated semiologically. Subjects' interictal EEG characteristics and brain scanning findings were scrutinized. Results: The most common initial ictal EEG pattern was the nonrhythmic-nonclassified activity (29.3 %), followed by attenuation – low voltage fast activity (LVFA) (28.5 %). Rhythmic teta/alpha activity (61 seizures; 68.5 %) was most often detected as a late significant pattern (LSP). 61 seizures (25.2 %) and 21 cases (31.4 %) could be lateralized and 64 seizures (26.4 %) and 23 cases (34.3 %) could be localized with initial ictal EEG activity. When assessed together with LSP, lateralization and localization rates have increased markedly (53.7 % of seizures were lateralized and 54.9 % localized. 42 subjects [62 %] were localized and lateralized). Seizures were compared in terms of right-left lateralization compatibility within different methods. There was coherence between ictal-interictal EEG, semiology-ictal EEG, MRG-ictal EEG and MRG-semiology. When patients were compared in terms of right-left lateralization, there was compatibility between MRG-interictal EEG and MRG-ictal EEG, however same compatibility could not be found between semiology and other methods. Conclusion: In epilepsy patients who have undergone focal seizures different patterns appear in ictal EEG and some of them are significant in terms of localization of seizure focus. Especially, the LSP seen after the first alteration in ictal EEG is important in terms of localization and lateralization. We saw that the possibility of detecting the focus localization and lateralization has increased when another one was added to any method. In order to identify the epileptogenic region correctly, evaluating patient's scalp EEG features, semiologic and MRG findings together through long term video EEG monitoring prior to invasive techniques is thought to provide information related to lateralization and localization in a number of patients and would be guide for future surgery. 104

Amaç: Valproik asit, geniş kullanım yelpazesi ve yüksek etkinlik düzeyi göz önüne alındığında gerek epilepside gerekse diğer nöropsikiyatrik bozukluklarda sık reçete edilen bir ilaçtır. En iyi bilinen yan etkisi tremordur ve %6-80 oranında rastlanmaktadır. Bu çalışmada literatürdeki eksikliğe dikkat çekip kendi verilerimizi kullanarak VPA kullanan ve tremor yakınması olan hastaların klinik ve elektrofizyolojik özellikleri ve yaşam kalitesine etkisi ortaya konulmaya çalışıldı.Hastalar ve yöntem: Bir yıl içerisinde Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı Epilepsi Polikliniği'ne başvurmuş ve epilepsi nedeniyle VPA kullanan hastalar yan etkiler açısından sorgulandı. Tremoru olan 46 sayıda olgu, tremoru olmayan 8 sayıda kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Hastalarda tremor varlığı klinik gözlemin yanısıra polimiyografik olarak elektromiyografi (EMG) kaydı ile gösterildi. Elektrofizyolojik ve klinik özelliklerin metabolik parametreler, ilaç kan düzeyi ve ilaç kullanım süresi ile olan ilişkisi, çalışma ve kontrol grupları (yaş ve cinsiyet açısından denk) arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar olup olmadığı araştırıldı.Bulgular: Toplam 40 olguda postural tremor, 28 olguda kinetik ve 13 olguda istirahat tremoru mevcuttu. Yimi dört olguda ise miyoklonus saptandı.. Tremoru olan grupta kullanılmakta olan VPA dozunun daha düşük bulunmuştur (p=0,046). Tremorun VPA kan düzeyi, politerapi ve epileptik sendrom tipinden etkilenmediği saptanmıştır. Ayrıca bizim hastalarımızda tremor hafif düzeydeydi ve günlük yaşam aktivitelerinde belirgin bozulmaya neden olmamıştır.. Sonuç: Çalışmamızda VPA kullanan hastalarda tremorun oldukça sık olduğu, muayene ve elektrofizyolojik inceleme dahil edildiğinde saptanma olasılığının arttığı görülmüştür. GABAerjik bir ilaç olan VPA'nın tremor tedavisinde kullanılan diğer GABAerjik ilaçların aksine tremora neden olması paradoksik durmaktadır. Literarürde VPA'nın beyinde GABA ile birlikte homovalinik asit, serotonin düzeylerini de arttıdığı görülmüştür, tremorejenik özelliğinin de bu yolla bağlantılı olabileceği akla gelmektedir. Objectives: Valproate has a wide range of indications and high effectivity, therefore it is a commonly prescribed drug in epilepsy cases as well as in other neuropsychiatric conditions. The best demonstrated side effect of VPA is tremor and is observed in 6-80% of the cases. Here in this study, we aimed to reports the missing points in the previous literature and to demonstrate the impact of VPA on the quality of life by observing the patients with tremor due to VPA exposure and by reporting their clinical and electrophysiological properties. Patients and Method: Patients admitted to Cerrahpaşa Medical Faculty, Neurology Department, Epilepsy Outpatient Clinic in a period of 1 year time, to whom VPA was introduced due to the diagnosis of epilepsy, were evaluated with regard to the side events. As the case group, 46 patients with tremor were recruited and for the control group 8 without tremor were included in the study. The presence of tremor not only reported by observation but also documented polymyographically via electromyographic examination (EMG). It was also evaluated if there are any statistically significant differences between the case and the control groups (which are similar for the age and sex) with regard to the relation between the metabolic parameters and the drug level in blood, and the electrophysiological and clinical parameters. Results: Postural tremor was evident in 40 cases, whereas kinetic tremor was observed in 28 and in 13 cases resting tremor was reported. There were myoclonus in 24 patients. It was reported that the dose of VPA in tremor group was higher (p=0.046). It was reported that tremor was not influenced by the VPA blood level, combination therapy or the subtype of epileptic syndrome. Furthermore, in our patients tremor was mild and did not have a prominent impact on the quality of life. Conclusion: We observed that the incidence of tremor in patients using VPA was high and it is even more easier to demonstrate tremor in such patients if examinations and electrophysiological studies are used together. It is a paradox that VPA, a GABAergic drug, in contrast with the other drugs in this group used to treat tremor, makes a tendency towards tremor. It was previously reported in studies that VPA, not only increases GABA, but also increases Homovanillic acid and serotonin levels in neurological system and therefore contributes to tremor formation 72

Epileptik bireyin yaşam kalitesini, sosyal işlevselliğini, hasta ve bakım veren kişinin anksiyete ve depresyonu gibi psikiyatrik komorbid durumlarını psikolojik testlerle saptamak; hastaların medikal tedavi veya cerrahi sonrası yaşam kalitelerini belirleyebilmek, antiepileptik ilaç kullanımı, tıbbi girişimlerin etkinliği ve yan etkilerini değerlendirebilmek, sağlık politikalarına yön verebilmek ve tıbbı araştırmaların yapılabilmesi için önemlidir. Biz bu çalışmamızda epilepsinin yaşam kalitesi ve sosyal işlevsellik üzerine etkisini; hasta ve hastaya bakım veren anksiyete ve depresyonu gibi psikiyatrik komorbid bozuklukların hastanın yaşam kalitesi ve sosyal işlevseliğine etkilerini farklı epilepsi gruplarında değerlendirmeyi amaçladık.Çalışmamıza Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Polikliniğinde, Ocak 2014 – Şubat 2015 arasında takip edilen, KPN olan 102 kadın, 101 erkek toplam 203 epilepsi hastası ve hasta yakınları alındı. Hastalar nöbet tipleri ve tedavi cevabına göre antiepileptik tedaviye dirençli, epilepsi cerrahisi uygulanan Temporal Lob Epilepsisi (TLE), antiepileptik tedaviye dirençli opere olmayan TLE olan, antiepileptik tedavi ile remisyona giren TLE olan, antiepileptik tedaviye dirençli Ekstra Temproal Lob Epilepsisi (ETLE) olan şeklinde gruplandı. Tüm hastalara Epilepsi Değerlendirme Formu (EDF), Sosyodemografik Bilgi Formu (SBF), Epilepside Yaşam Kalitesi Ölçeği (QOLİE–89 1,0 Versiyonu), hastaların temel yetileri ve sosyal davranışını nicelik yönünden değerlendiren Sosyal İşlevsellik Ölçeği (SİO) uygulandı. Hasta ve yakınlarına depresyon ve anksiyete düzeylerini belirlemeye yönelik Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D), Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği (HAM-A) uygulandı. İstatiksel analizde Kruskal-Wallis Test ve Mann-Whitney U Testi kullanıldı. Çalışmamızda yaşam kalitesi ve sosyal işlevsellik alt ölçekleri değerlendirildiğinde en düşük puanların dirençli TLE olan grupta, en yüksek puanların cerrahi uygulanan TLE ve medikal tedavi ile remisyona giren TLE olan grupta olduğu gözlendi. Hem hasta hem de yakınlarında anksiyete ve depresyon puanları en yüksek dirençli TLE, en düşük cerrahi ve remisyon grubunda saptandı. Tüm gruplar arasında yaşam kalitesi ve sosyal işlevsellik arasında pozitif korelasyon, hasta ve hastaya bakım veren depresyon ve anksiyete düzeyleri arasında negatif korelasyon saptandı. Nöbetleri kontrol altına alınan bireylerin yaşam kalitesi ve sosyal işlevsellik düzeylerinin normal popülasyona yakın olmasına rağmen dirençli nöbetleri olan bireylerin nöbetleri kontrol altında olan epileptik bireylere oranla yaşam kalitesi ve sosyal işlevselliklerinin istatiksel anlamlılık yaratacak derecede düşük olması, yaşam kalitesini etkileyen en önemli değişkenin nöbet kontrolü olduğunu göstermektedir. Tedavide başarılı olabilmek, bireyin yaşam kalitesini artırabilmek için nöbetlerin kontrol altına alınması kadar hasta ve yakınlarının depresyon ve anksiyete düzeylerinin saptanması ve tedavi edilmesi de önemlidir. Sonuç olarak hastaların yaşam kalitesini artırmaya yönelik yapılan planlarda hastanın sosyal işlevselliğinin arttırılmasına yönelik tedbirlerin alınması, hasta ve yakınlarının anksiyete ve depresyon gibi psikiyatrik komorbid durumlar açısından incelenmesi ve gerekli durumlarda psikiyatri uzmanlarına yönlendirilmesi gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Epilepside Yaşam kalitesi ölçeği, Sosyal İşlevsellik, Depresyon, Anksiyete This aim of this study is to assess the quality of life and social functionality of individuals with epilepsy, as well as comorbid psychiatric conditions such as anxiety and depression in patients and their relative caregivers through psychological tests; evaluate the quality of life for patients with epilepsy before and after medical treatment or surgery; evaluate the use of the antiepileptic drugs, efficiency of treatments and their side effects; and provide guidance to future health policies. This study examines the effect of epilepsy syndromes over the quality of life and social functionality, level of anxiety and depression in patients and their relative caregivers, and the overall effect of level of anxiety and depression over the quality of life and social functionality in different epilepsy groups.A total of 203 epilepsy patients (102 females, 101 males), who were observed between January 2014 and February 2015 and have Complex Partial Seizures (CPS), along with their relative caregivers, were admitted to the Neurology Clinic at Uludag University Faculty of Medicine for this study. Based on their seizure types and response to treatments, patients were classified as Temporal Lobe Epilepsy (TLE) which is operated and resistant to antiepileptic drug treatment; TLE which is unoperated and resistant to antiepileptic drug treatment; TLE which enters into remission through anti-epileptic treatment; and Extra Temporal Lobe Epilepsy (ETLE) which is resistant to anti-epileptic treatment. Epilepsy Evaluation Form (EEF), Sociodemographic Information Form (SIF), Quality of Life in Epilepsy Inventory (QOLIE-89 1,0 version), Social Functionality Inventory (SFI) which evaluates patients' main capacities and social manners in terms of quantity were applied to all 203 patients. In order to assess levels of anxiety and depression, all patients and their relative caregivers took Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D), Hamilton Anxiety Rating Scale (HAM-A). Groups were examined in terms of the effects of sociodemographic variables over the quality of life, patient's level of anxiety and depression over social functionality and quality of life, the effect of relative caregiver's level of anxiety and depression over patient's social functionality and the quality of life. Kruskal-Wallis Test and Mann-Whitney U Test were used in the statistical analysis.In this study, we observed that the drug-resistant TLE group had the lowest points, while the other two TLE groups, which are the operated TLE and TLE going into remission through antiepileptic treatment, had the highest points upon evaluation of the quality of life and social functionality sub-scales. Both patients and relative caregivers in the drug-resistant TLE group had the highest anxiety and depression points, while the TLE going into remission through antiepileptic treatment had the lowest points. For all groups, it was detected that there is a positive correlation between patient's quality of life and social functionality, while the quality of life and social functionality have a negative correlation with level of anxiety and depression in patients and their relative caregivers.Though the quality of life and social functionality levels of patients whose seizures were controlled were closer to the general population, the fact that the quality of life and social functionality of patients with resistant seizures, in proportion to patients with controlled seizures, were found to be significantly low shows that taking control of the seizures is the most important factor affecting the quality of life. In order to be able take control of the seizures effectively, it is also essential that level of anxiety and depression in relative caregivers be determined and treated. Consequently, in order to improve the quality of life, measures should be taken to enhance patient's social functionality. In addition, patients and their relative caregivers should be examined for comorbid psychiatric conditions such as anxiety and depression in patients, and when necessary, they should be directed to a psychiatrist.Key words: Quality of life epilepsy,Depression, Anxiety, Social functioning 124

Denge, insan vücudunun günlük yaşamdaki tüm aktivitelerini yapabilmesi ve sürdürebilmesi için direkt veya indirekt çok sayıda sensorial input; görsel, vestibuler, proprioseptif verilerin değerlendirilmesi, ayrıca kas iskelet sistemi ve kognitif sistemlerin koordinasyonu ile gerçekleşir. Epilepsi, toplumda oldukça sık görülen bir hastalıktır. Engellenmeyen nöbetler beyinde hem kognitif, hem yapısal, hem de entelektüel hızlı bir yıkım sürecine neden olmaktadır. Epilepsinin özellikle kas iskelet ve nöromuskuler sistem üzerine olan etkilerinin dengeyi olumsuz şekilde etkileyebileceği düşünülmektedir. Çalışmamızda epilepsili hastaların denge performanslarının değerlendirilmesi amaçlandı.Gaziosmanpaşa Üniversistesi Tıp Fakültesi Nöroloji polikliniğine başvuran 18-60 yaş aralığında toplam 100 (E/K:43/57) hasta ile yaş ve cinsiyet açısından uyumlu 88 sağlıklı gönüllü çalışmaya dahil edildi. Hastaların 38'ı primer jeneralize nöbet, 50'si parsiyel başlangıçlı nöbet, 12' si sınıflandırılmayan epileptik nöbet tarifliyordu. Postural dengenin değerlendirilmesi amacıyla Biodex Stability System ile testler yapıldı. Hastalardaki genel stabilite indeksi, antero-posterior stabilite indeksi, medio-lateral stabilite indeksi ve düşme riski indeksi değerlendirildi. Hasta ve kontrol grupları arasında yaş, cinsiyet, boy, vücut ağırlığı ve vücut kitle indeksi(VKI) açısından anlamlı farklılık yoktu. Denge testi sonuçları incelendiğinde hasta grubunun genel stabilite indeksi, antero-posterior stabilite indeksi, medio-lateral stabilite indeksi ve düşme riski indeksleri sonuçları sağlıklı kontrollere göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde farklıydı (p≤0.001). Hasta grubun dört parametrede de analiz sonuçları beklenen sonucun üstünde çıkmışken, kontrol grubunun değerleri normal ya da normale yakın olarak saptanmıştır. Korelasyon analizlerinde epilepsi süresi ile bozulmuş denge performansı arasında pozitif ama zayıf bir ilişki saptandı. İlaç almayan grup (n=10) ve politerapi alanlar (n:21) arasında denge performansı açısından istatiksel olarak anlamlı farklılık saptandı. Benzer şekilde monoterapi alan hastalar ve politerapi alanlar arasında da anlamlı bir farklılık mevcuttu. Hiç ilaç tedavisi almayan hastalarla monoterapi ve politerapi alanlar mediolateral stabilite testi ve fall index testi sonuçlarına göre kıyaslandığında anlamlı farklılıklar elde edildi.Çalışmamızda epilepsinin denge performansı üzerine olumsuz etkileri tespit edilmiştir. Dolaysıyla epilepsi tanısının erken konulması, tedavinin erken başlanması mümkün olduğunca monoterapi ile devam edilmesi önemlidir. Klinik pratikte nöbetlerin ve tedavinin denge üzerine olan etkileri de göz önünde bulundurmak, özellikle yaşlı hastalarda düşme ve fraktür nedeniyle artan mortalitenin önlenmesini sağlayacaktır.Anahtar kelimeler: epilepsi, denge, antiepileptikler Balance actualizes through the evaluation of several direct or indirect sensorial input; visual, vestibular and proprioceptive data for human body to perform and maintain all activities in daily life, and coordination of the musculoskeletal system and cognitive systems. Epilepsy is a frequently encountered disease in society. Unpreventable seizures cause both a rapid cognitive, structural, and intellectual degradation process in brain. It is considered that the effects of epilepsy especially upon the musculoskeletal and neuromuscular systems can negatively affect the balance. In our study, it was aimed to evaluate balance performance of the patients with epilepsy. Totally 100 (M/F:43/57) patients at 18-59 age interval applied to Gaziosmanpaşa University, Faculty of Medicine, Neurology Policlinics and 88 healthy volunteers concordant in terms of age and gender were included into the study. Primary generalized seizure was identified in 38 of the patients, partial-onset seizure was identified in 50, and unclassified epileptic seizure was identified in 12. In order to evaluate postural balance, teste were performed through the Biodex Stability System. General stability index, anterior-posterior stability index, mediolateral stability index, and fall risk index in patients were evaluated. There was no significant difference between patient and control groups in terms of age, gender, length, body weight and body mass index (BMI). When balance test results were analyzed, general stability index, anterior-posterior stability index, mediolateral stability index and fall risk index results of the patient group were more statistically and significantly different than the healthy controls (p≤0.001). Whereas the analysis results of the patient group in four parameters were above the expected result, the values of the control group were determined as near-normal. In correlation analyses, a positive but weak relationship was determined between the epilepsy duration and impaired balance performance. A statistically significant difference was determined between the unmedicated group (n=10) and the group medicated with polytherapy (n=21) in terms of balance performance. Similarly, there was also a significant difference between the patients administered with monotherapy and the ones administered with polytherapy. Significant differences were obtained when the unmedicated patients and the ones administered with monotherapy and polytherapy were compared according to the stability test and fall index test results. In our study, the negative effects of epilepsy upon the balance performance were determined. Accordingly, it is important that; early diagnosis, early onset of treatment as long as possible and to maintain monotherapy. In clinical practice, considering the effect of seizures and treatment upon the balance, will provide the prevention of the increasing mortality due to falls and fractures especially in old patients.Key Words: epilepsy, balance, antiepileptics 68

Giriş ve Amaç: Uygun antiepileptik tedavi altında hastaların %70'inin remisyona girdiği bilinmektedir. Çocuklarda 1-2 yıl, erişkinlerde 2-5 yıl nöbetsizlik sonrası ilaç kesimi düşünülmektedir. Her 3 hastadan 1'inde ilaç kesimi sonrası ilk 2 yıl içinde relaps görüldüğü bilinmektedir. Bu konuda yapılan çalışmalarda; beyin görüntüleme bulgusu varlığı, EEG de patolojik aktivite ve parsiyel nöbetler başta olmak üzere bazı risk faktörleri belirlenmiştir. Erken başlangıçlı epilepsi ve idiyopatik epilepside ise prognozun iyi olduğu, nöbet rekürrensinin daha düşük olduğu bilinmektedir. Çalışmamızda, relaps gelişen olgularda hasta ve hastalık özellikleri ile remisyon/relaps süreleri arasındaki ilişki incelenmiş ve relaps hızını etkileyen faktörler araştırılmıştır. İkincil olarak da, remisyon süresini etkileyen faktörler ile relaps sonrası başlanan tedavinin değerlendirilmesi hedeflenmiştir.Yöntem: Çalışmamızda 6000 Epilepsi hastası retrospektif olarak incelenmiş ve bunları içinden ilaç kesimi veya azaltımı sonrası poliklinikte en az bir yıl izlenerek relaps gelişimi gözlenen 244 hasta çalışmaya dahil edilmiştir.Bulgular: Çalışmamıza poliklinikte düzenli takip edilen relaps hastaları alınmış olup, ilaç kesimi/azaltımı sonrası takipten çıkan olgular dahil edilmemiştir. Bu nedenle relaps oranı kesin söylenememekle birlikte, ilaç kesimi sonrası takipten çıkan 510 hastada relaps gelişmediği kabul edilirse, %41 gibi bir relaps oranı tahmin edilebilir. Hastaların %53'ünde ilaç kesimi sonrası ilk 1 yılda relaps geliştiği gözlenmiştir. Politerapi alan hastaların daha geç remisyona girdikleri ve daha erken relaps görüldüğü saptanmış, bu durum yanlış erken monoterapi ve gereksiz politerapi ile ilişkilendirilebilir. Remisyon süresi ile relaps süresi arasında anlamlı ilişki saptanmış ve remisyon süresi uzadıkça daha erken relaps görüldüğü gözlenmiştir. Nöbet başlangıç yaşı, cinsiyet, hastalık süresi, EEG bulgusu ve aile öyküsü ile remisyon/relaps süreleri arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Nöbet tipinin sayısı ve kesilen tedavi ile relaps süresi arasında anlamlı ilişki saptandı. Nokturnal nöbet, otomatizma ve aura varlığında daha geç remisyon ve erken relaps görülmesine karşın istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: İlaç kesimi sırasında; nöbet çeşitliliği ve remisyon süresi özellikle değerlendirilmesi gereken etkenler olup, tedavinin planlanmasında öncelikle hastadan alınan anamnez dikkate alınmalıdır. Background: Antiepileptic drugs can be successfully withdrawn in up to 70% of cases. The timing of withdrawing antiepileptic drugs in children is 1-2 years, in adults 2-5 years after of seizure free period. The relapse rate is 1/3 at least 2 years. The risk factors of relapsing were brain scanning findings, positive pathological EEG activities, partial epileptic attacks. On the other hand, early-onset epilepsy and idiopathic epilepsy have a better prognosis for relapsing and lower risk of seizure recurrence. In our study, we investigated the relation between patient and disease characteristics in patients with relapse developing and the duration of remission/relapse. Secondly, factors of relapse rate, remission duration and medication after relapse were investigated.Material-Method: In our study, 6000 epilepsy patients were observed retrospectively. 244 patients who had relapse after drug reduction or withdrawal at least one year were included. Results: Follow-up of at least 1 year and relapsed patients in our clinic who were followed regularly was required for inclusion in this study. Some cases who loss to follow-up after drug reduction or withdrawal were excluded from study. Therefore, the definite relapse ratio can not be evaluated. If we accept the 510 follow-up patients who loss to follow-up had no relapse, the relapse ratio could be %41. %53 of patients after withdrawn was observed relapse at least one year. The patients with using polytherapy go into remission much later and are detected relapse much earlier. This may be associated with early-wrong monotheraphy and unnecessary polytheraphy. There is a significant negative correlation between the duration of remission and the duration of relapsing. As duration of remission gets longer, duration of relapsing gets earlier. There is no significant relationship between age at seizure onset, gender, disease duration, EEG findings, family history and duration of remission/relapse. The number of seizure type and duration of relapse and withdrawal drug is significantly correlated with each other. The patients with nocturnal seizures or automaticity or aura is seen longer remission and earlier relapse. But these findings are not statistically significant. Conclusion: During the withdrawn of drug, variety of seizure and duration of remission should be evaluated. The history of patient is primarily taken into consideration for planning the treatment. 65

GİRİŞ VE AMAÇ:Epilepsi nöbeti; beyindeki sinir hücrelerinin artmış uyarılabilirliğinden (nöronal hiperekstabilite) kaynaklanmakta olup değişik nedenlere bağlı olarak ortaya çıkabilir. Son zamanlarda yapılan çalışmalar immun sistemin nöbet etyolojisinde önemli rolü olabileceğini göstermiştir. Etyolojinin doğru belirlenmesi, tedavi ve prognozu önemli ölçüde etkilemektedir ancak nörobilimdeki tüm gelişmelere karşın epilepsi olgularının %60'ında altta yatan etken saptanamamaktadır. Çalışmamızda, nöbetlere yol açabilecek belirgin bir neden bulunamayan epilepsi hastalarında, otoimmun antikorların varlığına bakmayı ve varsa bu otoantikorlarla klinik bulgular arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçladık.HASTALAR VE YÖNTEM:Çalışmamıza Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı epilepsi polikliniğince izlenen, nedeni belirlenememiş ve/veya immun sistem tutulumunu düşündüren klinik özellikleri olan fokal nöbetli 94 hasta ve 50 sağlıklı gönüllü dahil edilmiştir. Tüm katılımcılarda serumda anti-GAD, anti-VGCaC, anti-VGKC ve VGKC kompleks antijenleri (LGI1, Caspr2), anti-NMDAR ve anti-AMPA R1-R2 tipi glutamat reseptörleri ve gama amino bütirik asit (anti GABABR) antikorları araştırılmıştır. Serumlar -70°C'de dondurulmuş ve antikorların ölçülmesinde immunsitokimyasal analizler veya ELISA yöntemleri kullanılmıştır. Hastaların klinik bulguları, laboratuvar incelemeleri ve tedavi sonuçları kaydedilmiş ve otoantikorların varlığı ile ilişkileri incelenmiştir.SONUÇLAR:Doksan dört hastanın ortalama yaşı 37,5 ±15 yıl (yaş aralığı: 18-84 yıl) olup 55'i erkek (%58,5), 39'u (%41,5) kadındı. Hastaların 13'ünde (%13,8) otoantikor pozitifliği saptandı. Bu hastalardan 4'ünün anti-GAD, 5'inin anti-VGKC, 1'nin anti-NMDAR ve 1'nin de anti-AMPAR otoantikorları pozitifti. 2 olguda ise hem anti-GAD hem anti-VGKC antikoru saptandı. Kontrol grupta otoantikor pozitifliği tespit edilmedi (p=0,350.).Otoantikor testi pozitif (OATP) grupta ortalama nöbet başlangıç yaşı 31±20 yıl, otoantikor testi negatif (OATN) grupta ise 26,3±15,9 yıldı (p=0,341). Ortalama epilepsi süresi, OATP'de 9,5±9,8 yıl, OATN'de 10,7±9,6 yıldı. OATP gruptakihastaların 7'sinde (%53,8) immun sistemi ilgilendiren başka bir hastalık mevcuttu. OATN grupta ise bu özellikleri olan toplam 24 hasta (%29,6) saptandı (p=0,602). Kranyal MR incelemeleri (p=0,601) ve EEG özellikleri (p=0,829) açısından iki grup arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. Test pozitif grupta 13 hastanın 11'i (%84,6), negatif grupta ise 81 hastanın 56'sının (%69,1) iyi prognozlu olduğu görülmüştür. Ancak bu sonuç istatistiksel anlamlılığa ulaşmamıştır (p=0,161). Ayrıca OATP gruptaki hastaların %61,5'inde monoterapi ile son 1 yılda nöbetsizlik sağlanmıştır.TARTIŞMA:Otoimmun antikorları pozitif olan ve nedeni belirlenemeyen epilepsi hastalarında bu antikorların varlığı; ciddi enfeksiyonla tetiklenen nöbetler, otoimmun hastalık, allerjik hastalık, psikiyatrik hastalık öyküsü ve nöbetlerin geç yaşta başlaması gibi durumlarla ilişkili bulunmuştur. Sonuçlar istatistiksel anlamlılığa ulaşmasa da bulgularımız, bazı hastaların nöbet etyolojisinde immunitenin rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Seropozitif hastaların özellikle immünmodülatör tedavilerden fayda görebileceği, ayrıca önemli bir kısmının iyi gidişli olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, nedeni belirlenemeyen epilepsilerde otoimmun antikorların araştırılmasının değerli olabileceği ancak aralarındaki ilişkinin henüz yeterince anlaşılamadığı ve yeni belirlenen diğer antikorlarla yürütülecek başka çalışmalara da ihtiyaç olduğu düşünülmüştür. BACKGROUND AND AIM:Epileptic seizure which originates from the increased excitability of neurons in brain (neuronal hyperexcitability) may develop secondary to diverse causes. Recent studies demonstrated important role of immune system in the etiology of seizures. Although correct determination of the etiology affects the treatment and prognosis substantially, the underlying factor cannot be determined in 60% of patients with epilepsy despite all the advancements in the neuroscience.In our study, we aimed to analyze presence of autoantibodies in patients who did not have a possible cause underlying epilepsy and, if present, to determine clinical findings associated with these antibodies.PATIENTS AND METHOD:A total of 94 patients who were followed by Cerrahpasa School of Medicine Neurology outpatient clinic with the diagnosis of focal epilepsy of undetermined etiology and/or clinical features suggesting immune system involvement and 50 healthy volunteers were included in the study. Serum anti-GAD, anti-VGCaC, anti-VGKC and VGKC complex antigens (LGI1, Caspr2), anti-NMDAR and anti-AMPA R1-R2 type glutamate receptor and gamma amino butyric acid (anti-GABABR) antibodies were analyzed in all participants. Sera are frozen at 70 °C and immunocytochemical or ELISA methods were used for measurement of antibodies. Clinical findings, laboratory investigations and treatment results of patients were recorded and their relations with autoantibodies were analyzed.RESULTS:Mean age of patients was 37.5 ±15 years (age range 18-84 years). There were 55 males (58.5%), 39 (41.5%) females in the patient group. Autoantibodies were found to be positive in 13 (13.8%) patients. There were 4 patients with anti-GAD, 5 patients with anti-VGKC, 1 patient with anti-NMDAR and 1 patient with anti-AMPAR antibodies. Two patients, on the other hand, had both anti-GAD and anti-VGKC antibodies. No autoantibody was detected in control group (p=0.35). Mean age at seizure onset was 31.0±20.0 years in autoantibody-positive group whereas it was 26.3±15.9 autoantibody-negative group (p=0.341). Mean durations of epilepsy were 9.5±9.8 years and 10.7±9.6years in autoantibody-positive and autoantibody-negative groups, respectively. Seven (53.8%) patients in the autoantibody-positive group had concomitant another disorder associated with immune system whereas 24 (29.6%) patients were found to have similar features in autoantibody-negative group (p=0.602). There were no significant difference of cranial magnetic resonance scans (p=0.601) or electroencephalographic findings (p=0.829) between two groups. We determined good prognosis in 11 (84.6%) patients among 13 patients showing positive results and in 56 (69.1%) patients among 81 patients with negative results. However, this result was not statistically significant (p=0.161). Monotherapy provided seizure freedom for one year in 61.5% of autoantibody-positive patients.DISCUSSION:In patients with undetermined cause and positive autoimmune antibodies epilepsy of was related with seizures triggered by severe infections, history of autoimmune, allergic or psychiatric disorders and seizure onset at older age. Although statistically insignificant, our findings suggest role of immunity in etiology of some patients with epilepsy. Seropositive patients were demonstrated to benefit from immunmodulatory treatments and to have good prognosis. In conclusion, we think that investigation of autoimmune antibodies in epilepsy of undetermined cause may be valuable, however, the association has not yet been understood sufficiently and there are requirements for further studies with newly detected antibodies. 100

ÖZETAmaç: Biz bu çalışmada kortikal nöronal fizyoloji ile ilişkili bir hastalık olan epilepside, transkranial manyetik uyarım ile kortikal motor eşik, kortikal sessiz periyod ve daha önce hiç çalışılmamış parametreler olan kortikal gecikme zamanını ve uzun latanslı refleksleri değerlendirmeyi amaçladık. Ayrıca antiepileptiklerle bu parametrelerde değişim olup olmadığını araştırdık.Materyal-Metod: ILAE tanı kriterlerine göre epilepsi tanısı almış 52 hasta (39' u kadın, 13'ü erkek) ve 20 gönüllü denek (12 'si kadın, 8'i erkek) çalışmaya dahil edildi. Çalışmaya katılan tüm bireylere uygulama ile ilgili bilgi verildikten sonra yazılı onamları alındı. TMS öncesi standart EEG incelemesi yapıldı. TMS ile ME, MUP amplitüdü, MUP latansı, SMİZ ve KSP süreleri ölçüldü, ayrıca ULR ve SUP amplitüdü, SUP latansı çalışıldı. ULR II latansından MUP ve SUP latansları toplamı çıkartılarak KGZ hesaplandı.Tartışma ve Sonuç: Bizim çalışmamızda KGZ, JME dışı jeneralize epilepsili grupta kontrol grubu, fokal epilepsili grup ve JME'li gruba kıyasla uzun, JME'li grupta daha kısa bulundu. Ancak gruplar arası farklılık istatiksel olarak anlamlı bulunmadı. ULR II amplitüdü JME de en yüksek, JME dışı jeneralize epilepsili grupta en düşük bulundu. Bu fark istatiksel olarak anlamlı bulundu. ULR II latansı kontrol grubunda en uzun, JME'li grupta en kısa bulundu. Gruplar arası farklılık istatiksel olarak anlamlı bulunmadı. JME'li grupta ME, diğer gruplar ile kıyaslandığında anlamlı olarak düşük bulundu. Bu sonucu, JME'li hastalarda inhibitör internöronal devrelerin fonksiyonunda bozukluk sonucu gelişen bir hipereksitabilite ile ilişkili olabileceği düşünüldü. En sık kullanılan antiepileptiklerden valproik asit ve levetiresetamın bu parametreler üzerindeki etkileri karşılaştırıldı, elektrofizyolojik veriler üzerinde istatiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Çalışılan elektrofizyolojik parametreler içinde bir tek ME'nin kortikal eksitabilitenin değerlendirilmesinde güvenilir bir parametre olduğu düşünüldü. Kortikal elektrofizyolojinin değerlendirilmesinde önemli bir parametre olabileceğine inandığımız KGZ'nın olası bu öneminin değerlendirilmesi için ilaç öncesi ve sonrası daha çok sayıda epileptik hastanın incelenmesi ileriki çalışmalar açısından uygun olabilir. SUMMARYAim: Epilepsy is a disease of central nervous system and mainly depended to excitability of cortical neuronal population. Some electrophysiological parameters like cortical motor thresholds (ME), cortical silent periods (KSP) reflecting the excitability of cortical neuronal activity have been studied in epilepsy in many studies. However, some reflexes originating from sensorimotor cortex like long latency reflexes obtained from intrinsic hand muscles has never been studied in epilepsy, previously. In this study our aims were evaluating of these reflexes in patients with epilepsy and comparing of the results with more conventional parameters like ME and KSP.Materials and Methods: Fifthy-two patients (39 female and 13 male) with epilepsy and 20 healthy controls (12 female and 8 male) were included to the study. All participants gave informed consent for the study. After the clinical evaluation, routine EEG investigation was performed. Thereafter, electrophysiological investigations were performed. Initially, upper extremity somatosensorial evoked potentials were recorded. Then long latency evoked potentials evoked by electrical stimulation of median nerve and motor evoked potentials evoked by transcranial magnetic stimulation were recorded. Cortical relay time were calculated by the using of these parameters.Discussion and Results: Cortical relay time (KGZ) was shortenned in patients with JME. However, difference did not reach to significance statistically. Additionally, this parameter was increased in patients with generalised epilepsy (extra JME). However, significant difference was not observed between generalised epilepsy and JME and generalise epilepsy and controls. Amplitude of ULR2 was increased in patients with JME in comparison with controls and patients with generalised epilepsy. Additionally, mean latency of ULR2 was shortened in patients with JME however, the difference did not reach statistical significance. Level of motor thresholds (ME) was significantly decreased in patients with JME in comparison with controls and other epileptics. These findings suggested that there was an increased excitability may be due to a dysfunction in the cortical inhibitör interneuronal activity in the motor cortex in patients with JME. However, silent periods did not show any significant change between patients and controls. Additionally, we evaluated the effects of valproic acid and levetiracetam on the electrophysiological parameters. However, no effect was demonstrated. We concluded that MEs was most sensitive parameter in the demonstration of cortical excitability in JME. However, it seems that the evaluation of ULRs and analysis of KGZ did not give significant information in epilepsy. Evaluation of both pre and post treatment periods to demonstration of effect of antiepileptics on electrophysiological parameters should be performed in further studies. 87

Ekolali başkalarının söylediklerini anlamsız olarak tekrar edilmesi olan sözel bir davranış bozukluğudur. Topiramat birçok epileptik nöbet tipinin tedavisinde kullanılan etkili bir antiepileptik ajandır. Olgumuz 44 yaşında epileptik nöbetleri için 1000mg/gün sodyum valproat kullanan bir epilepsi hastası idi. Son aylarda nöbet sıklığında artma nedeniyle tedavisine yüksek dozda ve hızlı titre edilerek 600mg/gün dozunda topiramat eklendi. Topiramat eklendikten sonra epileptik nöbeti olmadı. Hasta topiramat kullanmaya başladıktan kısa bir süre sonra konfüzyon, dezoryantasyon ve özelikle ekolali içeren konuşma bozukluğu gelişti. Bu nedenle bir epilepsi hastasında topiramatın hızlı titrasyonunun sebep olduğu bir ekolali olgusunu sunduk. Echolalia are subsets of imitative behavior which repetition of sounds and language. Topiramate is an effective drug for treatment several types of seizures. It is generally tolerated well. We reported the case of a 44-year old man patient who presented with a history of a epilepsy disorder, He had been maintained with 1000 mg/day sodium valproate for seizure episode. But this recently did not control his seizure episode. Then he was placed on topiramate (600mg/day). Following treatment, he had no seizure episode. subsequently He became incoherence, confusion, disorientation, and significant speech impairments including echolalia Thereby, we present a case of echolalia in a rapidly titrated topiramate induced in a epilepsy disorder patient.

Amaç: Epilepside doğru tanı ve uygun tedavi, nöbet semiyolojisinin iyi tanımlanmasıile mümkündür. Nöbet semiyolojisinin doğru tanımlanması epileptik nöbetlerin vesendromların sınıflandırılması ve nöbet tipi ile lateralizasyonun belirlenmesi açısından dagereklidir. Bu çalışmada uzun süreli video EEG monitorizasyon (VEM) amacı ile DokuzEylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Epilepsi ve Uyku İzlem Merkezi'ne yatırılan veuzun dönem VEM protokolü olarak ilaçları kesilen hastaların VEM öncesi olan nöbetlerininsemiyolojik özellikleri ile, VEM süresince geçirdikleri nöbetlerin semiyolojik özellikleri ilekarşılaştırılması, hastaların nöbet semiyolojisindeki çeşitliliğin saptanması ve nöbetsemiyolojisi literatürüne katkıda bulunulması amaçlanmıştır.Yöntem: Çalışmamıza 24 dirençli epilepsi hastası dahil edilmiş olup, hastaların VEMöncesi nöbet semiyolojisine yönelik anamnez bilgileri ile VEM esnasında saptanan nöbetsemiyolojileri karşılaştırılmıştır.Bulgular: Hasta ve hasta yakını anamnezi ile VEM'de saptanan nöbetlerinsemiyolojik uyumu kappa analizi ile karşılaştırıldı. Distonik ekstremite, non-verbalvokalizasyon, göz deviasyonunda iyi uyum saptanırken, postiktal burun silme, el ve oralotomatizmalarda kötü uyum saptandı. Kötü uyumun sebebi olarak nöbeti gözleyen hastayakınlarının bu motor fenomenleri nöbetin bir parçası olarak görmedikleri sonucuna varıldı.Karşılaştırılan semiyolojik bulgular istatistik açıdan anlamlı bulunmadı. Hasta ve hasta yakınıanamnezi ile VEM'de saptanan nöbetlerin lokalizasyonu arasında istatistik açıdan anlamlı fark saptandı.Sonuç: Nöbet semiyolojisi elde edilirken, anamnez bulgularının semiyolojiye katkısısınırlı olmaktadır. VEM'in sağladığı semiyolojik lateralizasyon/lokalizasyon bilgileri ve bubilgilerin multidisipliner değerlendirmeyle birleştirilmesi tanı ve tedavi açısından daha fazlakesinlik yaratacaktır. Purpose: Accurate diagnosis and appropriate treatment of epilepsy can be possible with theidentification of seizure semiology. Correct identification of seizure semiology is necessaryfor classification of epileptic seizures and epileptic syndromes. In this study, we aimed tocompare with epileptic patient seizures, which seen before VEM and during the VEM. Andwe aimed to determine the diversity of the seizure semiology and aimed to contribute toseizure semiology of literature.Method: 24 drug-resistance epilepsy patients were included to our study. We compared toepileptic patient seizures semiology, which seen before VEM and during the VEM. And weevaluated in terms of its contribution to localization.Findings: We compared to epileptic patient seizures semiology concordance, which seenbefore VEM and during the VEM with kappa analysis. It was good concordance at dystonicextremite, non-verbal vocalization and eye deviations. And was poor concordance at postictalnose wipping, hand and oral automatisms. For poor concordance, we concluded that thisphenomenon was not seen as part of the seizure by observers. statistical significant differencewas found (p

Nörogörüntülemede çok önemli ilerlemelere rağmen elektroensefalografi (EEG) stupor ve komalı hastaların değerlendirilmesinde halen çok önemli bir yardımcı tanı yöntemi olarak kullanılmaktadır.Rutin elektroensefalografi (EEG); interiktal dönemde,30 dakika süre ile, 5-6 defa göz açma-kapama, 3-4 dakika hiperventilasyon, düşük ve yüksek frekanslarda intermittan fotik stimülasyonu gibi provakasyon yöntemlerinin kullanıldığı bir nörofizyolojik tetkik yöntemidir. Bu tetkik yönteminin bilinç bozukluğu ile giden klinik tablolarda sensitivitesi ve spesivitesi yüksektir. Tetkik süresinin artırılması, video görüntüleme özelliğinin eklenmesi, intragrid-epidural-subdural elektrodların devreye girmesi, çoklu kanal sayıları, spektral inceleme özelliklerinin kullanılabilmesi gibi kantitatif özellikler EEG'nin kullanım değerini daha da artırmıştır. Bazı metabolik belirteçlerin yüksekliği (kan üre nitrojen, kreatinin, potasyum, klor, sodyum) veya düşüklüğü (kalsiyum, albümin, hematokrit, karbondioksit, PO4) EEG anormalliği ile doğru orantılı korelasyon gösterir. Biz de bu çalışmamızda EEG bulguları ile elektrolit, BFT, hemotokrit, KCFT, kan şekeri değerlerini kıyasladık. Bu klinik tablolarda video monitorizasyon tetkikinin yerini araştırdık. Sonuç olarak; bilinç bozukluğu olan hastalarda bu gün için EEG tetkikinin hakettiği önemde rutinde yer almadığını düşünüyoruz. Rutin EEG ile kıyaslandığında uzun süreli video EEG monitorizasyonu çok daha değerli katkılar sunmaktadır. Bu nedenle yoğun bakım koşullarında izlerken bilinç bozukluğu ya da bilinç değişikliği olan tüm olgularda rutin ya da olabiliyorsa uzun süreli video EEG tetkiki yapılmalıdır. Electroencephalography (EEG) is still being used as a very important adjuvant diagnostic modality in evaluating the patients with stupor and coma despite substantial advances in neuro-imaging. Routine electroencephalography (EEG) is a neurophysiological investigation for which several provocative methods are used such as 5 to 6 times eye opening-closing for 30 minutes during the interictal period, hyperventilation for 3 – 4 minutes, or intermittent photic stimulation at low and high frequencies. This investigation has high sensitivity and specificity for the clinical conditions presenting with altered conscious. Several quantitative features increased value of using EEF such as increasing duration of the investigation, integrating feature of video-imaging, activating intragrid-epidural-subdural electrodes, multiple canal numbers, and using the possibility of spectral examination. Elevation (blood urea nitrogen, creatinine, potassium, chloride, sodium) or reduction (calcium, albumin, hematocrit, carbon dioxide, PO4--) correlates directly with abnormal EEG. In the present study, we compared EEG findings with electrolytes, renal and hepatic function tests, hematocrit, and blood glucose level. We investigated place of video monitoring for these clinical condition. In conclusion, we believe that EEG has not gained the importance it deserves currently for the patients with altered conscious. Compared to routine EEG, long-term video EEG monitoring offers much more contribution. Thus, routine EEG or long-term video monitoring EEG, if possible, should be performed in all cases showing impairment or alteration of conscious during monitoring in the intensive care unit. 173

GİRİŞ: Refleks nöbetler; özgün bir duysal veya bilişsel uyaranla ortaya çıkan, fokal veya jeneralize epilepsi sendromlarına eşlik edebilen nöbetlerdir. Kognitif fonksiyonların tetiklediği nöbetler hakkında fazla bilgimiz bulunmamaktadır. Elektroensefalografi (EEG) kaydedilirken geleneksel aktivasyon yöntemleri kullanılmasına karşın yapılandırılmış bir kognitif fonksiyon değerlendirmesi yapılmamaktadır.AMAÇ: Çalışmamız ile üniversite hastanesi epilepsi polikliniğinde refleks nöbet uyaranlarının sıklığını belirlemeyi, refleks nöbet uyaranı varlığında kognitif fonksiyonların interiktal EEG üzerine etkisini ve hangi yönde etkisi olduğunu tespit etmeyive EEG kaydı sırasında kullanılabilecek yeni bir aktivasyon yönteminin geliştirilmesini amaçladık.METOD: Çalışmamıza epilepsi polikliniğimizce değerlendirilen 299 epilepsi hastası dahil edildi. Refleks nöbet uyaranı taraması amacıylaanket formu oluşturuldu. Anket değerlendirilmesinde refleks nöbet uyaranı tespit edilen ve/veya önceki rutin EEG'lerinde epileptiform deşarjları olan 35 hastaya rutin EEG kaydı yapıldı ve kognitif fonksiyonların interiktal EEG üzerine etkisinin araştırılması amacıyla test verildi. SONUÇLAR: Hastaların, %73,9'u en az bir refleks nöbet uyaranı bildirmiş, %26,1'i sorgulanan refleks nöbet uyaranlarından hiçbirini belirtmemiştir. En sık bildirilen nöbet uyaranı'stres' olmuştur. Hiperventilasyonla %45,7 (en sık), ışık uyaranıyla %5,7 (en az) ve kognitif test bataryası ile %11,4 oranında ve sadece idiyopatik jeneralize epilepsi grubunda deşarjlar üzerine aktivasyon etkisi gözlenmiştir. Verbal testin geleneksel aktivasyon yöntemleriyle uyumlu etkiler gösterdiği görülmüştür.TARTIŞMARefleks nöbet uyaranlarının bilinmesi tanının doğru konmasında ve nöbetlerin kontrol altına alınmasında önemli rol oynadığından epilepsi hastalarının değerlendirilmesinde bu uyaranlar unutulmamalı ve detaylı bir şekilde sorgulanmalıdır. Verbal test sonuçlarının geleneksel aktivasyon yöntemleriyle uyumlu etkiler göstermesi, testin geliştirilebileceğini ve pratik uygulamaya konabileceğini düşündürmüştür. Testlerin EEG ve fMRI çalışmaları ile değerlendirilmesinin fizyopatolojinin anlaşılmasını kolaylaştıracağı ve yeni görüşler kazandıracağı düşüncesini doğurmuştur. INTRODUCTIONReflex seizures are epileptic seizures precipitated by sensory/cognitive stimuli. There isn't much knowledge on seizures provocated by cognitive functions. During EEG recordings, hyperventilation, photic stimulus are used to provocate seizures but organised cognitive function tests aren't used.OBJECTIVEObjectives of our study are researching the frequency of reflex precipitants, determining cognitive function's effects on interictal EEG at the presence of reflex precipitants and to develop a new method of activation during EEG recordings.METHODSIn ourstudy, 299 epilepsy patients were included. Survey consisting of 12 questions, was created. 35 patients given positive answer in survey or/and had epileptiform discharges inprevious EEG, were evaluated to determine the effects of cognitive function's.RESULTS299 patients, 73,9% reported at least one reflex precipitant and 26,1% didn't report any of reflex precipitant which were questioned. The most frequently reported precipitant was stress, respectively. Cognitive tests were activated 11,4%, only on idiopathic generalized epilepsy group, of interictal EEG discharges. IFS 5,7% and HV 45,7% patient's discharge were found to be activated. Verbal test results showed consistent effects with traditional activation methods.DISCUSSIONKnown of reflex precipitants play an important role in correct diagnosis and control of seizures of epilepy patients. Reflex precipitants should take questioned during the evaluation of the epilepsy patients. As the effects of verbal test show consistent results with traditional activation methods, this suggests that test could be developed and used in practical implementation. EEG and fMRI studies will facilitate the understanding of pathophysiology and gain new insights. 92

Amaç: Kötü gidişli miyoklonik epilepsisi (KGME) olan hastalarda ve sağlıklı kontrollerde göz kırpma refleksi (GKR) incelenerek bu hastalarda beyin sapında işlevsel bir değişikliğin olup olmadığı, elde edilen verilerin klinik ve nörogörüntüleme bulguları ile ilişkileri değerlendirildi.Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde takip edilen 23 KGME hastası ile yaş ve cinsiyetleri uygun 41 sağlıklı gönüllü çalışmaya dahil edildi. Anemnez, nörolojik muayene, genetik testler ve nörogörüntüleme tetkikleri yapılan hastalarda miyokloni varlığı klinik gözlem ve EMG kaydı ile gösterildi. Hasta ve kontrol gruplarında supraorbital sinir uyarımı ile elde edilen GKR?nin parçaları olan R1, R2, R2K yanıt latansları belirlendi.Bulgular: Kontrol grubuna göre KGME hastalarında GKR?nin R2 ve R2K latanslarının anlamlı derecede uzadığı saptanmıştır (p

Giriş: Çalışmalar, özellikle migren ile epilepsi arasında ilişkiye işaret etmektedir. Bu ilişki epidemiyolojik açıdan birbirlerine sık eşlik etmeleri, klinik bulgularının ve patofizyolojide ileri sürülen hipotezlerin benzemesi ile desteklenmektedir. Migren; epilepsi ile birlikte olabileceği gibi bazen nöbetlerin bir parçası da olabilir. Bu bilgiler ışığında çalışmamızda, epilepsi tanısı olan hastalarda hem özgeçmiş hem periiktal baş ağrısı ve migren sıklığının araştırılması amaçlanmıştır.Hastalar ve Yöntem: Çalışmamıza epilepsi nedeniyle takip edilmekte olan toplam 106 hasta dahil edilmiştir. Yaş aralığı 15-75 yıldı. Tüm hastalarda, hazırlanan soru formu anketi ile Uluslararası Baş Ağrısı Derneği?nin tanı kriterlerine göre migren baş ağrısı varlığı araştırılmıştır. Sonuçlar: Çalışmamızda epilepsi hastaları arasında özgeçmiş baş ağrısının topluma göre sık olduğu 71 (%66,9) ve özgeçmiş başağrılarının özellikle idiopatik epilepsili grupta 37( %34) kümelendiği dikkati çekmiştir. Ancak migren ve gerilim baş ağrısı gibi alt tipler arasında fark gözlenmemiştir. Bununla birlikte, çalışmamızda epilepsi hastalarındaki migren sıklığı (%26) toplumdaki sıklığından (%16) daha yüksek olarak saptanmıştır. Postiktal baş ağrıları hastaların yaklaşık yarısında görülmesine karşın preiktal baş ağrıları daha nadirdir (%14,1). Bu her iki tip baş ağrıları da özellikler açısında migrenöz tipte baş ağrılarına benzemektedir. İlginç olarak preiktal baş ağrıları sadece özgeçmiş baş ağrısı yaşayan epilepsi hastalarında izlenmiş, postiktal baş ağrıları için benzer özellik saptanamamıştır. Yorum: Epilepside baş ağrısı sık olarak izlenmektedir. Özgeçmiş baş ağrıları epilepsi tipi ile ilişkilidir. Preiktal ve postiktal baş ağrıları migrene benzemekle birlikte risk faktörü olarak migrenin gösterilememiş olması çalışma tasarımı ve/veya hasta sayısı ile ilgili olabilir. Introduction: Studies have indicated the association between migraine and epilepsy. This association is supported by the epidemiological findings like frequent concurrence, similar clinical findings and suggested pathophysiological hypothesis. In the light of this knowledge we aimed to analyze frequency of headache and migraine both in history and periictal period in patients with epilepsy.Patients and method: A total of 106 patients who were followed with the diagnosis of epilepsy were enrolled in the study. Age range was 15-75 years. All patients were investigated with a questionnaire form which was included the International Headache Society criteria for migraine.Results: In our study, high frequency of headaches in history in epilepsy group (66.9%) compared to population and clustering of headache in history in the idiopathic epilepsy group (37, 42.2%) attracted attention. However, no difference was observed between subtypes like migraine or tension type headache. Although postictal headaches were seen in almost half of the patients, preictal headaches were rarer (14.1%). Both types mimicked migrainous headaches regarding features. In our study migrane prevalence in epilepsy patients (26%) was higher than the population(16%). Interestingly, preictal headaches were only seen in patients who were experiencing headache in history whereas there was no similar finding regarding postictal headaches. Conclusion: Headaches are commonly observed in epilepsy. Headache in history is associated with epilepsy type. Although preictal and postictal headaches resemble migraine, lack of demonstration of migraine as a risk factor may originate from design of study and/or number of patients. 74

Amaç: Bu çalışmanın amacı epilepsi hastalarında kalp hızı değişkenliğinin 24 saatlik ritm holter tekniği kullanılarak değerlendirilmesi, kontrol grubuyla karşılaştırılması ve epilepsi hastalarında antiepileptik ilaçlar, nöbet tipi, nöbet konrolü ve sıklığı, hipokampal skleroz, yaş, cinsiyet, hastalık süresi, kullanılan AEİ sayısı gibi çeşitli klinik ve nöroradyolojik özelliklerin KHD ve otonomik kardiyovasküler disfonksiyon (OKDF) üzerinde herhangi bir etkisinin olup olmadığını belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Retrospektif olarak planlanan bu çalışma 2009-2012 yılları arasında nöroloji kliniğine başvuran epilepsi hastalarından kardiyoloji kliniği tarafından 24 saatlik ritm holter yapılması uygun görülen, 50 hasta ve benzer yaş grubunda 50 sağlıklı gönüllüden oluşan kontrol grubu dâhil edilerek yapılmıştır. Epilepsili olguların 23?ü kadın 27?si erkekti. Olgular 19-60 yaşları arasında 22?si parsiyel ,28?i jeneralize nöbeti olan toplam 50 hastadan oluştu.Bulgular: Epilepsi hasta grubunda SDNN,SDANN,RMSSD ve LF/HF değerleri kontrol grubuna göre daha düşüktü, HF değeri ise daha yüksekti (P

Giriş: Pek çok epilepsi sendromunda faydalı yeni bir antiepileptik ilaç olan levetirasetam (LEV) özgül niteliklere sahiptir. İlginçtir ki, LEV ile tedavi edilen hastaların %90'ı, iki apayrı grupta sınıflandırılabilir: hastaların yaklaşık 1/3'üne denk gelen ?öncül yanıtsızlar?, ve ?öncül yanıt verenler?. Bu ikili dağılım güçlü bir şekilde, oldukça sınırlı sayıda belirleyicinin famakotepkideki değişime katkıda bulunduğunu vurgulamaktadır. Fakat henüz bu beklenmedik duyarlılığı sergileyen hastaları tahmin yolu mevcut değildir. Bu araştırmada, LEV ile yapılan ek tedaviye beklenmedik bir şekilde cevap veren ilaca dirençli hastaları belirlemeye çalıştık ve ilaca cevap vermeyen hastalarla karşılaştırdık. Daha sonra, bu hasta gruplarını farklılaştıran klinik özellikleri karakterize ederek verilecek cevabın tahminini sağlayacak göstergeleri belirlemeye çalıştık.Hastalar ve yöntem: LEV tedavisine tabi tutulmuş ve yaşları 16-78 arasında olan 110 dirençli epilepsi hastasının medikal kayıtlarını geriye dönük olarak değerlendirdik. 15 hasta yan etki (n:10), nöbetlerde artış (n:3) veya etkinliğin olmaması (n:2) nedeni ile analizlerin dışında bırakıldı. Cevabı, LEV başlanmasından sonra en az 6 ay süre ile: a) nöbetsiz, b) nöbet sıklığında %50'den fazla azalma, c) nöbet sıklığında %50'den az azalma veya nöbet kontrolünde gelişme olmaması ve d) balayı şeklinde sınıflandırdık.Sonuçlar: Önceden dirençli olan 18 hasta (%18,9) LEV ile en az 6 ay boyunca nöbetsizlik ve 28'i (%29,5) nöbet sıklığında %50'den fazla azalma elde etmişti. Epilepsi süresi, yaş, cinsiyet, bazal nöbet sıklığı, önceki ve eşzamanlı AEİ sayısı ile LEV cavabı arasında ilişki saptanmadı. Nöbetsiz hastaların %72'sinde LEV dozu 1000 mg/gün veya daha azdı. Balayı grubundaki ortalama tolerans süresi 12,0 ± 8,5 ay (min 1,5-max 30 ay) idi. Post-travmatik epilepsi teşhisi istatistiki olarak daha iyi bir sonuç verirken (p=0,039), TLE ve HS için karşıt bir yanıt gözlendi (p=0,041).Yorum: Bu araştırma LEV'a tedavi yanıtını etkileyebilecek bazı klinik ve laboratuar özellikler sunmaktadır. Ancak hasta sayısının azlığı ve çalışmanın retrospektif planlanması nedeni ile kesin kanıya varılamamıştır.Anahtar sözcükler: Levetirasetam, cevap, nöbetsiz, dirençli epilepsi. Introduction: Levetiracetam (LEV), a newer antiepileptic drug useful for several epileptic syndromes, has specific characteristics. It is interesting, %90 of patients treated with LEV can be classified into two distinct proups:?a priori non-responders? accouting for approximately 1/3 of patients, versus ?primary responders?. This dichotomous distribution strongly emphasize that a very limited number of determinants contribute to the variance of pharmacoresponse. But as yet there is no way of predicting these unexpectedly responsive patients. In this study, we set out to identify previously drug-resistant patients who had demonstrate unexpected responsiveness to add-on therapy with LEV, and compared these to patients who had not responded to the drug. We then attempted to identify any predictors of response by characterising the clinical features that differentiated these groups of patients.Methods: We retrospectively evaluated medical records of 110 patients aged 16-78 years with refractory epilepsy exposed to LEV. 15 patients were excluded from the statistical analyses due to adverse effects (n:10), worsening of their seizure control (n:3) or lack of efficacy (n:2). We classified response into a) seizure-free, b) greater than %50 reduction in seizure frequency and c) less than %50 reduction in seizure frequency or no impovement of seizure control for a minimum of 6 months after commencing LEV and d) honeymoon.Results: 18 (%16,4) of the previously refractory patients had achieved seizure-freedom and 28 (%25,5) of them had reduction of seizure frequency greater than %50 for at least 6 months with LEV. The average tolerance duration of honeymone group (n:22;%23,2) was 12,0 ± 8,5 months (min 1,5-max 30 ). The dose of LEV in %72 of seizure-free patients was 1000 mg/day or less. The duration of epilepsy, age, sex, baseline seizure frequency, number of previous and concomitant AEDs were not associated with response to LEV. The diagnosis of post-traumatic epilepsy was statistically associated with a better response (p=0,039) but, a contrary response was observed for TLE and HS (p=0,041).Conclusion: The present study offers some clinical and laboratory features suggesting various response to LEV. But significantly larger and homogeneously phenotyped groups of patients in a prospective design need to be investigated to draw any firm conclusions.Key words: Levetiracetam, response, seizure-free, refractory epilepsy. 95

Epilepsi serebral nöronların bir bölümünün ya da tamamının senkronize olmuş anormal elektriki davranış gösterdiği nöbetlerle seyreden bir hastalıktır. Epileptik nöbetler, santral sinir sisteminin (SSS) inhibisyonu ile eksitasyonu arasındaki koordinasyonun bozulması durumunda ortaya çıkarlar.Epilepsinin etyolojisinde pek çok neden olmasına rağmen vakaların çoğunda kesin etyoloji acıklanamaz. Etyolojinin acıklanamadığı bu vakalar günümüzde idyopatik başlığı altında incelenmekte olup, genetik faktörlerin rol oynadığı kabul edilmektedir.Genetik epilepsideki ilerlemelerin en heyecan verici alanlarından biri olmuştur. Son yıllardaki genetik keşifler idyopatik epilepsilerin patofizyolojisinde iyon kanallarının rolünü göstermiştirEpilepsiyle ilişkili gen mutasyonları arasında voltaj kapılı sodyum kanalının alfa 1 alt tipindeki mutasyon (SCN1A) en sık karşımıza çıkmaktadır.21.yüzyılda, yaşamakta olduğumuz yerlerde çevre ve gürültü kirliliği gibi sorunların yanına bir de ?elektromanyetik kirlilik? eklenmiştir Elektromanyetik kirliliği oluşturan etmenlerden biri de, cep telefonlarıdır.Cep telefonunun etkisi uzun sürede moleküler ve kimyasal bağlara yaptığı etki olarak görülebilir.(6- 9).Yaşamımızın vazgeçilmez unsuru haline gelmiş olan mobil telefonlar epilepsi hastaları tarafından da özellikle kullanılmaktadır ki, bu teknoloji sayesinde hasta yakınları sürekli hastalarının başında olmak zorunda kalmadıkları gibi, istedikleri zaman hastalarının sağlık durumunu kontrol edebilmekte ve acil bir durum olduğunda da kendilerine mobil telefon aracılığı ile emniyet ve sağlık ekipleri tarafından ulaşılabilmektedir.Epilepsi hakkında bilinenlerin çoğu hayvan modellerinden sağlanmıştır. Kindling, epilepsi ve epileptogenezisin deneysel modelini oluşturur. Çalışmamızda 32 adet Wistar albino cinsi erkek rat kullanılmıştır. Ratlar; Kontrol, Cep telefonu radyasyonu maruziyeti, Pentilentetrazol maruziyeti ve Pentilentetrazol ile epilepsi oluşturulan ratlara cep telefonu radyasyonu maruziyeti olmak üzere 4 gruba ayrılmıştır.1 ay sonra ratlar sakrifiye edilerek beyin dokularından RNA izolasyonu yapılmış ve gruplar arasında SCN1A geni ve evre ortalaması incelenerek istatistiksel olarak analiz edilmiştir.SCN1A ve GAPDH oranı üzerinde grupların Bonferroni Post-hoc karşılaştırması yapıldığında Grup 1, 2 ve 3 arasında SCN1A geni mRNA ekspresyonu artışı izlenmekle birlikte, grup4ün anlamlı olarak bu 3 gruptanda farklılaştığı bulunmuştur. Diğer bir deyişle, RNA Ekspresyon miktarı ve kontrol geni üretim miktarı arasındaki oranın en yüksek olduğu grup 4. deney grubudur. Grupların total süreç evre ortalamaları üzerinde grupların Bonferroni Post-hoc karşılaştırması yapıldığında Grup 3 ve 4 , grup 1ve grup 2 den anlamlı bir şekilde farklılaşmışlardır.Sonuç olarak biz bu çalışmamızda epilepsi modeli oluşturularak cep telefonuna maruz bırakılan ratlarda SCN1A geni ekspresyonunda anlamlı bir artış olduğunu gösterdik, bu çalışmamız SCN1A geninin ekspresyonu üzerine yapılacak diğer çalışmalara temel oluşturacaktır. Epilepsy is a disease of synchronized abnormal electrical behaviour of some or all cerebral neurons. Epileptic seizures occur in case of collapse of coordination of central nervous system inhibitation and excitation.Genetic factors are thought to play role in the unexplained aetiology of the epilepsy investigated under the subtitle of idiophatic. Although there are various causes of epilepsy, aetiology of many cases cannot be explained. Genetic has become one of the most exciting fields of developments in epilepsy. The sodium channel alfa subunit (SCN1A) mutations are the most encountered mutations of epilepsy. In the 21st century electromagnetic pollution has participated along with the pollution of enviroment and noise. The factors that cause electromagnetic pollution also includes mobile phones. The effect of mobile phones can be seen as long term effects in molecular and chemical bounds. Indispensable mobile phones are also intensively used by epileptic patients which relaxes the relatives of the patients as not staying with them all day long and as well as to be able to control them in case of urgency. Many of our knowledge of epilepsy are provided from animal models. In this study we used 32 Wistar Albino male rats. Rats are divided into four groups as, control; mobile phone exposure; penthylentetrazol exposure; epilepsy model with penthylentetrazol and mobile phone exposure.Rats are sacrified after one month for RNA isolation from the brain tissue and SCN1A gene expression and seizure stage are analyzed statistically.When SCN1A and GAPDH rates are compared with Bonferroni Post-hoc comparision, groups 1,2,3 showed an increase of mRNA expression of SCN1A gene, where group 4 displayed a statistically significant difference. In other words the highest ratio of mRNA expression of SCN1A and house- keeping gene is the group 4. The groups 3 and 4 displayed a statistically significant difference on the seizure stage comparision with Bonferroni Post-hoc of the groups 1 and 2.As a result, in our study we showed the significant increase of SCN1A gene expression in the rat models of epilepsy exposed to mobile phone. This study will contribute as a base to the further studies of SCN1A gene. 86

Epilepsi kişinin yaşam kalitesini etkileyen kronik nörolojik bir hastalıktır. Uyku epilepsi ilişkisi eski çağlardan bu yana üzerinde çalışılmış konulardan biridir. EEG'nin keşfiyle birlikte epilepsi ve uyku üzerine yapılan çalışmalar hız kazanmış, polisomnografiyle birlikte uyku alanında yeni bir dönem başlamıştır. Son yıllarda geniş hasta grubuna tanı koyabilmek ve bekleme listelerini kısaltmak amacıyla ambulatuvar monitorizasyon gibi taşınabilir cihazlar üzerinde yoğun çalışmalar yürütülmektedir. Bu cihazlar hastaların uyku yapısını ve metabolizma değerlerini daha ucuz, daha konforlu değerlendirebilmekte ve hastaları doğal ortamında inceleme olanağı sağlamaktadır. Biz yaptığımız bu çalışmayla epilepsinin uyku yapısı üzerine etkisini, hastaların metabolizma değerlerini, kullanılan antikonvulzanların uykuya ve metabolizmaya olan etkilerini araştırmak amacıyla polikliniğimizde takip edilen epileptik hastaları metabolik holter cihazı (Armband Sense Wear) ile değerlendirdik. Çalışmada uyku bozukluğu olan, uygun terapotik düzeyde antiepileptik tedavi alan 35 hasta ve sağlıklı 35 kontrol grubunun uyku yapısını ve metabolizmalarını inceledik. Elde ettiğimiz verileri literatür eşliğinde değerlendirdik.Epileptik hastaların uyku yapılarının normal bireylerinin uyku yapılarına göre fragmante ve uyku latansının uzun olduğunu ve uyku verimi, total enerji harcaması, ortalama MET değerinin kontrol grubuna göre düşük olduğunu tesbit ettik. Olguları aldıkları antikonvulzan tedaviye göre değerlendirdik. Antikonvulzanların uyku yapısı üzerine olan etkilerini karşılaştırdık. Monoterapi ve politerapi alan hastalardaki uyku parametrelerindeki farklılıkları saptadık. Ayrıca KPN'i olan hastaların uyku veriminin JTKN'i olan hastalara göre daha iyi olduğunu gördük. Elde ettiğimiz veriler epilepsi hastalarında uyku ile ilgili sorunların çok sık olarak karşımıza çıktığını göstermiştir. Epileptik nöbetlerin ve kullanılan antiepileptik ilaçların yan etkilerinin hastaların uyku yapısını ve metabolizmalarını olumsuz etkileyerek yaşam kalitesini bozduğunu ortaya koymuştur.Bu çalışma, literatürde bu konuyla ilgili kapsamlı bir araştırmaya sık rastlanmadığı düşünüldüğünde değerli katkılar sağlamaktadır.Anahtar kelimeler: Epilepsi, uyku bozukluğu, metabolizma, metabolik holter Epilepsy is a chronic neurological condition that affects the patient?s quality of living. The relationship between sleep and epilepsy is one of the issues that have been studied for ages. With the discovery of the EEG, studies on sleep and epilepsy have accelerated and with polysomnography, a new era has begun in the field of sleep. Recently, intensive studies have been conducted on portable devices like ambulatory monitorization. This device enables cheaper and more comfortable assessment of patients? sleep patterns and provides the opportunity to observe patients in their natural environments. In this study, the epilepsy patients under observation at our clinic were assessed by means of the metabolic Holter device (Armband Sense Wear) in order to analyze the effects of epilepsy on sleep, the metabolic values of the patients and the effects of the used anticonvulsants on sleep and the metabolism. Throughout the study, the sleep patterns and metabolisms of 35 patients with sleep disorders who were receiving antiepileptic treatment at the relevant therapeutic level were examined along with a control group of 35 healthy people. The acquired data were reviewed in light of the relevant literature. It was ascertained that sleep patterns of epileptic patients were more fragmented than normal individuals, their sleep latency was longer and their sleep efficiency, total energy consumption and mean MET values were comparatively lower than the control group. The cases were assessed according to the anticonvulsant treatment they were receiving. The effects of anticonvulsants on sleep pattern were contrasted. Differences in sleep parameters of monotherapeutic and polytherapeutic patients were identified. It was also noted that sleep efficiency of CPS patients was better compared to GTCS patients. The acquired data have indicated that sleep related problems were frequent in epilepsy patients. The data have also exhibited that epileptic seizures and the side effects of the antiepileptic medication affect patients? sleep patterns and metabolisms negatively and that they deteriorate the quality of living. When it is considered that a comprehensive study on this issue is not very common in the literature, this study provides a significant contribution.Keyword: Epilepsy, sleep disorders, metabolism, metabolic Holter 102

Amaç: Çalışmanın amacı hem epileptik nöbet geçiren hastalarda, hem de nonepileptik nöbet geçiren hastalarda nöbet öncesi ve nöbet sonrası erken dönemde yapılan nöropsikolojik testlerle, nöbet ilişkili kognitif etkilenmeyi saptamaktır. Ayrıca Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi (DEÜTF) Epilepsi ve Uyku bozuklukları merkezine başvuran psikojen nonepileptik nöbet hastalarının semiyolojilerini incelenmesi, belirli semiyolojik özellikler ile kognitif testlerdeki bozulma arasındaki olası ilişkinin tanımlaması, ek psikiyatrik hastalık komorbiditelerinin ve karakter, mizaç özelliklerinin değerlendirilmesi hedeflenmiştir.Yöntem: Çalışmamıza 20 psikojen nonepileptik, 11 epileptik hasta ve 20 sağlıklı kontrol olgusu alınmıştır. Olgulara kognitif test bataryası uygulanmış ve nöbetlerle zamansal ilişkili olarak tekrarlanmıştır. Gözlenen nöbetler 18 semiyolojik özellik açısından incelenmiştir. Ayrıca tüm gruplardaki olgular MINI (Mini Uluslararası Nöropsikiyatrik Görüşme), TCI (Mizaç ve karakter envanteri) ve duygudurum ölçekleri ile değerlendirilmişlerdir.Bulgular: Belirli semiyolojik özellikler psikojen nonepileptik atak (PNEA) hastalarında epilepsi hastalarına göre anlamlı olarak daha fazla saptandı. Yapılan kognitif değerlendirmede, PNEA ve epilepsi gruplarında farklı alanlarda etkilenme olduğu görüldü, tekrarlanan testlerde fark saptanmadı. PNEA grubunda duygudurum ölçek skorları anlamlı olarak daha yüksek saptandı. PNEA grubunda belirli karakter ve mizaç özellikleri tanımlandı, epilepsi grubunda ise tanımlayıcı karakter özellikleri olduğu görüldü.Sonuç: Tüm özelliklerin ortak değerlendirilmesi ve multidisipliner yaklaşım, PNEA ve epilepsi hastalarında hem doğru tanı hem de uygun tedavi açısından önemlidir. Purpose: The aim of this study is to determine the seizure related cognitive impairments both in patients having epileptic seizures and patients having psychogenic non-epileptic attacks by using neuropsychological tests performed in pre- and postictal periods. Moreover, analyzing the semiologies of non-epileptic seizure patients who applied to the Dokuz Eylul University (DEU) Epilepsy and Sleep Disorders Center as well as determining the possible relation between certain semiological features and disruptions in cognitive tests together with the assessment of characteristic and temperament features of additional psychiatric disease comorbidities, were aimed.Method: 20 Psychogenic non-epileptic and 11 epileptic patients and 20 healthy control cases were included to our study. Cognitive test battery was applied to the cases and repeated in temporal relation with seizures. The observed seizures were analyzed in terms of 18 semiologic features. In addition, the cases in all of the groups were evaluated using the Mini Neuropsychiatric Interview (MINI), Temperament and Character Inventory (TCI) and mood scales.Findings: Spesific semiological features were determined to be more significant in patients having psychogenic non-epileptic attacks (PNEA) compared with the patients having epilepsy. In the cognitive assessments made, the impairments in the PNEA and in the epileptic groups were found out to be in different areas but no difference was observed in the repeated tests. In the PNEA group, mood scale scores were recorded to be significantly higher. Certain character and temperament features were defined in the PNEA group. In the epileptic group descriptive character features were observed.Conclusion: Joint evaluation of all the features and multidisciplinary approach are important in regard of true diagnosis and appropriate treatment in nonepileptic psychogenic seizures. 70

Amaç: Bu çalışmanın amacı jeneralize ve parsiyel epilepsi hastalarında video EEG-polisomnografi kayıtlaması ile hastaların polisomnografik parametrelerinde ve uyku EEG'sinde fizyolojik, döngülü bir aktivite olan siklik alternan pattern (CAP) sıklığında, içeriğinde ortaya çıkan değişiklikleri belirlemektir. Bu değişikliklerin özellikle, tanı ve izlemde katkısı olabileceği düşüncesiyle, EEG'de epileptiform deşarj saptanmayan hastalarda da devamlılığının araştırılması ve ayrıca hastalar nöbet sıklığına göre gruplandırıldığında ortaya çıkan farklılıkların belirlenmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metod: Bu çalışmaya Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Uyku ve Epilepsi Merkezi'nde epilepsi tanısı alan 73 hasta ve aynı yaş grubundaki 19 sağlıklı olgu (kontrol grubu) alındı. Tüm olgulara 8 saatlik uyku videoEEG-polisomnografi kayıtlaması yapıldı. Tüm olguların kayıtlarının ilk değerlendirilmesi sonrasında sonuçları etkileme olasılığı nedeniyle psikojenik nonepileptik nöbet, parasomni, obstruktif uyku apne sendromu, periyodik bacak hareketleri ile uyumlu bulgular saptanan ya da uyku etkinliği düşük olanlar çalışma dışı bırakıldı. Sonuç olarak 31 jeneralize, 26 parsiyel epilepsi olmak üzere toplam 57 hasta ve 16 kontrol olgusunda videoEEG, polisomnografik değerlendirme ve CAP skorlaması yapılarak sonuçlar gruplar arasında karşılaştırıldı.Bulgular: Hastaların EEG kayıtlarının değerlendirilmesi sonunda jeneralize epilepsi grubunda %38.7 oranında, parsiyel epilepsi grubunda %42.3 oranında anormal potansiyel saptandı. Polisomnografi parametreleri üç grup arasında karşılaştırıldığında total uyku zamanı ve NREM I dönemi en uzun parsiyel epilepsi grubunda, en kısa kontrol grubunda; REM dönemi ise en kısa parsiyel epilepsi grubunda ve en uzun kontrol grubunda saptandı. Ortalama CAP oranları jeneralize epilepsi grubunda diğer iki gruba göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek saptandı. Jeneralize epileptik hastalar içinden sadece EEG'de anormallik saptanmayan hastalar ile kontrol grubu karşılaştırıldığında da bu farkın devam ettiği görüldü. Parsiyel epilepsi ve kontrol grubu arasında CAP oranı açısından farklılık saptanmadı. Hastalar nöbet sıklığına göre 3 gruba ayrıldıklarında istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte nöbet sıklığında artış oldukça EEG'de patoloji yakalama olasılığının arttığı ve ortalama CAP oranlarında yükselme olduğu dikkati çekmektedir.Sonuç: Jeneralize epilepsi hastalarında uykunun makro ve mikroyapısında sağlıklı kişilere göre farklılıklar ortaya çıkmaktadır ve bu farklılıklar epileptiform deşarjlardan bağımsızdır. Parsiyel epilepsi hastalarında ise makroyapısal değişiklikler belirgin iken mikroyapısal değişiklik gözlenmemiştir. Objective: The aim of this study is to determine the changes of frequency and content in cyclic alternating pattern -which is a periodic, physiologic activity in sleep EEG- and polysomnographic parameters with using video-EEG and polysomnography records of generalized and partial epilepsy patients. With consideration of the contribution to diagnosis and follow-up, to investigate the continuity of these changes in the patients whose EEG?s do not include any epileptiform discharges and also to determine the occurring differences when patients grouped according to seizure frequency has been aimed.Method: Seventy three epilepsy patients diagnosed with epilepsy in Dokuz Eylul University of Medicine Sleep and Epilepsy Center and 19 control subjects in the same age group included this study. All subjects were recorded by video EEG-polysomnography for 8 hours. After the first evaluation of the records, the subjects with psychogenic nonepileptic seizure, parasomnia, obstructive sleep apnea syndrome, periodic leg movements or low sleep efficiency excluded from the study because of the probability to affect the results. Finally the results of video EEG, polysomnografic evaluation and CAP analysis of 57 epilepsy patients (31 generalized, 26 partial) and 16 healthy subjects were compared between groups.Results: After the evaluation of EEG records the rate of abnormality was %38.7 in generalized epilepsy group and %42.3 in partial epilepsy group. When polysomnographic parameters compared between three groups; total sleep time and NREM I sleep period was found longest in partial epilepsy group and the shortest in control group; REM sleep period was found shortest in partial epilepsy group and the longest in control group. The mean CAP rate was statistically significantly higher in generalized epilepsy group from the other two groups. Generalized epilepsy patients with no abnormal potential in EEG had also higher CAP rates compared with control group. There was no difference in CAP rates between the partial epilepsy and control groups. When the patients were separated to three groups according to seizure frequency, even there was no statistically significance, with the advance of seizure frequency the probability of finding EEG abnormality and mean CAP rate increase was remarkable.Conclusion: There are differences between generalized epilepsy patients and healthy individuals in macro and microstrucres of sleep and these differences are independent from epileptic discharges. In partial epilepsy patients the change in macrostructure of sleep is evident, but there is no observation of the change in microstructure of sleep. 88

Epilepsi kişinin yaşam kalitesini etkileyen kronik nörolojik birhastalıktır. Uyku epilepsi ilişkisi eski çağlardan bu yana üzerinde çalışılmışkonulardan biridir. Ancak hala tam olarak aydınlatılabilmiş değildir.EEG'nin keşfiyle birlikte epilepsi ve uyku üzerine yapılan çalışmalarhız kazanmıştır. Polisomnografiyle birlikte uyku alanında yeni bir dönembaşlamıştır. Ancak yinede yeterli düzeyde veri henüz yoktur.Biz yaptığımız bu çalışmayla epilepsinin uyku yapısı üzerine etkisini,kullanılan antikonvulzanların uykuya etkisini araştırmak amacıyla kliniğimizdetakip edilen epileptik hastaların video EEG polisomnografik değerlendirmesiniyaptık.Çalışmada uyku bozukluğu olduğu düşünülen, uygun terapotikdüzeyde tedavi alan ve nöbetleri kontrol altında olan 49 hastanın uykuyapısını değerlendirdik. Elde ettiğimiz verileri literatür eşliğindedeğerlendirdik.Epileptik hastaların uyku yapılarının normal bireylerinin uyku yapılarınagöre fragmante olduğunu tesbit ettik. Özellikle parsiyel nöbeti olan hastalardauykudaki bu fragmantasyonun daha belirgin olduğunu gözlemledik.Olguları aldıkları antikonvulzan tedaviye göre değerlendirdik.Antikonvulzanların uyku yapısı üzerine olan etkilerini karşılaştırdık. Sonuçolarak uyku yapısının tedavi ile kontrol altına alınmış olan olgularda dahinormal olmadığını saptadık. Ancak REM evresinin NonREM evresine göredaha çok etkilenmiş olduğunu gözlemledik.Bu çalışma, literatürde bu konuyla ilgili kapsamlı bir araştırmaya sıkrastlanmadığı düşünüldüğünde değerli katkılar sağlamaktadır. Elde ettiğimizveriler nöbet kontrolünde uyku yapısının stabilizasyonunu sağlayacak veyauyku yapısını bozmayarak epilepsiyi önleyecek yeni tedavi yöntemleriningeliştirilmesinin büyük katkısı olacağını düşündürtmektedir Epilepsy is a chronic neurological disease, which influences life qualityof patient. Relation between epilepsy and sleep is one of the subject, that hasbeen worked since ancient times over it. However this subject is currently notclear.Since finding of EEG, studies about epilepsy and sleep accelerated.Together with polysomnography started a new period on sleep field. Howeverthere is still not enough data.İn this study , we evaluate video EEG- polysomnography findings ofepilepsy patients for investigating the effect of epilepsy on sleep structure,effect of anticonvulsants wich used by patients, on sleep, who came regularlyto our clinic.İn this study, we investigate sleep structure of 49 patients, whosuffered sleep problems and whos seizures are under control with takinganticonvulsants in terapotic range.We established, that sleep structure of epileptic patients is less stablethan normal sleep structure. Especially, we faund, that sleep structure ofpartial seizurre patients is more distinct.We analyzed patients according to anticonvulsant therapy. Wecompared effects of anticonvulsants onto sleep structure. Eventually wedetermined , that sleep structure of epileptic patient is not normal, evenseizurres are under control with treatment. However, we found that REMstage is more affected than NonREM stage.This study provided valuable contribution, when we looked at theliterature. There is rare comprehensive study about this issue. Our datashows, that developing new treatment regimens, which stabilizing sleepstructure or not disturbing sleep structure during seizure prevention, will bevaluable. 57

74 ÖZET Çocukluğun epileptik sendromları içinde en ciddi seyirli durumlardan biri olan İS'larda, hem hastayı ve aileyi bilinçli yönlendirebilmek hem de erken rehabilitasyon için prognoz tayini önem kazanmaktadır. Bu aşamada, erken dönemde prognoz tayininin yapılmasına yardımcı olacak tanı metotlarına ihtiyaç vardır. İS'larda prognozun değerlendirilmesinde, EEG ve kranial MR'ın bilgi verici değerini araştırmak amacı ile istanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı Çocuk Nörolojisi polikliniğinde izlenen 86 İS olgusu çalışmaya alındı. Çalışma grubundaki olguların hepsinde klinik olarak, epileptik spazm ve psikomotor gelişim geriliği, EEG'lerinden en az birinde de hipsaritmi mevcuttu. Tüm olgular, en az 8 aylık, en çok 10 yaş olana kadar hem klinik olarak (özellikle nöbet sayısı, psikososyal, motor gelişimi açısından) hem de video- EEG ile elektrofizyolojik olarak (nöbet-davranışsal özellikleri ve EEG bulguları yönünden) belli aralarla izlendiler. En az 1 adet uygun koşullarda kranial MR tetkiki yapıldı. Hem, klinik izlem sonucunda belirlenen nöbet sayısı, psikososyal - motor gelişim, genel klinik prognozları, hem de video- EEG ile belli parametrelere göre değerlendirilen EEG bulguları iyi- orta- ciddi olmak üzere 3 ana gruba ayrıldı. Yine belirli kriterlere göre incelenen MR bulguları normal- hafif hasarlı, orta hasarlı ve ağır hasarlı olmak üzere 3 ana gruba ayrıldı. Klinik grubun,75 EEG ve MR grupları ile ilişkisi, Pearson korelasyon analizi kullanılarak araştırıldı. İlişki saptanan gruplar arasında Mann-Whitney U testi yapılarak, bu farklılığın anlamlı olup, olmadığına bakıldı. Hastalarda, mortalite oranı % 8.3 idi. Hastaların klinik izlemleri sonucunda, % 64 gibi büyük çoğunluğunda ciddi seyir gözlendi. Klinik parametreler içinde, en kötü prognozun görüldüğü parametre psikososyal gelişim, en iyi prognozun görüldüğü parametre ise nöbet sayısında azalmaydı. EEG ile izlemlerinde % 58 oranında ciddi seyir tespit edilirken, ağır hasarlı MR oranı % 44 ile daha düşüktü. Prognoz açısından klinik bulgularla EEG bulguları arasında anlamlı ilişki tespit edildi. Bu ilişki en fazla psikososyal gelişimin izlem sonuçlarında görüldü. Ciddi klinik seyir gösteren olgularda, korelasyon çok daha belirgindi. Psikososyal gelişimi çok geri olgularda, EEG bulguları da paralel olarak kötü seyretmekteydi. Nöbet seyri açısından bakıldığında, EEG bulguları ile pozitif ilişkisi olsa da, nöbetler, EEG den bağımsız daha iyi prognoz gösterebilmekteydi. Motor gelişim prognozu ile EEG prognozu diğerlerine göre daha az paralellik göstermekteydi. Klinik prognoz ile MR hasar derecesi arasında, motor prognoz dışında bir ilişki saptanmadı. MR 'ı ağır hasarlı olan grupta motor gelişim kötü, MR normal olan grupta ise motor gelişim anlamlı olarak iyiydi. IS'lı olgularda; kranial MR'ın motor gelişim prognozu, EEG'nin ise daha çok psikososyal gelişim olmak üzere genel klinik izlem, nöbetler ve az da olsa, motor gelişim prognozu hakkında bilgi verici değeri olduğu sonucuna varıldı. 94

ÖZET Bu çalışmada Sivas îli Ulaş İlçesi kırsal bölgesinde 47 köyde popülasyon taraması yaparak epilepsiye ilişkin epidemiyolojik veri elde etmeyi amaçladık. Popülasyon taraması üç aşamalı kaskat sistemine göre yapıldı. Araştırma bölgesi kapı kapı gezilerek 14253 kişi tarandı. 125 aktif epilepsi vakası saptandı. Aktif epilepsi prevalansı 8.77/1000, yaşam boyu prevalans 9.26/1000 ve insidans 70/100000 saptandı. Nöbet tiplerinin dağılımı %47.2'si jeneralize, %42.4'ü parsiyel ve %10.4'ü sınıflandırılamayan nöbet tipi şeklindeydi. Febril konvülsiyon prevalansı 20/1000 bulundu. Epileptik hastalarda febril konvülsiyon öyküsü anlamlı risk faktörü olarak saptandı. Epileptik hastalarda ailede epilepsi öyküsü %12 olarak saptandı ve istatiksel olarak anlamlı bulundu. Epilepsi-nonepileptik nöbet birlikteliği %15.2 saptandı. I no'lu anket formunun sensiti vitesi %91, spesifitesi %99 ve Youden's indeksi 0.9 tesbit edildi. 33 48

ÖZET Korteksin manyetik uyarımına uygun aletlerin geliştirilmesi ile nörofizyoloji laboratuvarları önemli bir olanağa sahip olmuştur. Ağrısız ve basit bir uygulama yöntemi olarak TMS, kısa zamanda klinik ve fizyolojik birçok araştırmanın yapılmasını sağlamıştır. Bu araştırmalar daha çok motor sistemin bütünlüğünün değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Kısa zamanda multipl skleroz, motor nöron hastalığı, spastik paraparezi, parkinson hastalığı, serebrovasküler hastalıklar gibi başlıca nörolojik bozukluklarda yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır. Epileptik hastalarda kullanımı, kindling oluşturma şüphesi nedeni ile riskli görülmüştür. Fakat yapılan birçok deneysel çalışmada bu riskin çok az olduğunun belirlenmiştir. Epileptik hastalardaki ilk uygulamalar ise uzun süre tartışılacak sonuçlar ortaya çıkarmıştır. Biz, çalışmamızı 110 epileptik hastada yaptık. Bu sayı şimdiye değin yapılan araştırmalar içinde en geniş grubu oluşturan ikinci çalışmadır. Şimdiye değin yapılan çalışmalardan elde edilen birçok veri, olgu sayısının az olması nedeni ile yeterince değerlendirilememiştir. Kortikal uyarım ile elde edilen MEP parametrelerinde, öncelikle epileptik olgular ile kontroller arasında önemli farklılıklar saptadık. İlk olarak olgularımızın eşik düzeyi kontrollerden anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Eşik düzeyinin membran eksitabilitesini yansıttığı kabul edilmektedir. Çalışmamızda hastaların eşik düzeyinde saptadığımız yükselmeyi, birkaç nedenden dolayı ilaçlara bağladık. Birincisi, ilaç kullanmayan hastalarımızın eşik değerleri normal kontrollerin değerlerine oldukça yakın gözlenmiştir. İkinci olarak, ilaç başlanan de novo hastalarımızın, daha sonra ölçülen eşik değerleri yükselme eğilimi112 göstermiş ve son olarak kullanılan ilaçların sayısı ile eşik değeri arasında bir korelasyon olduğu gözlenmiştir. Poli ilaç kullanan grup ile monoterapi grubu arasındaki eşik düzeyi farkı belirgin olarak saptanmıştır. Bir diğer parametre olan santral motor ileti zamanı, olgularımızda normallere göre belirgin olarak kısa saptanmıştır. Bu kısalma olasılıkla epilepsinin doğasına uygun bir bulgu olarak, eksitabilite artışını desteklemektedir. Olgularımızın içinde JME grubu, hemen tüm bulgularındaki farklılık ile dikkat çekmiştir. Gerçekten bu grupta saptanan eşik düzeyi, hem normallerden hem diğer epileptik hastalardan düşük bulunmuştur. Ayrıca, yine bu grubun SMİZ, diğer olgulardan belirgin olarak kısa ve MEP amplitüdleri belirgin olarak yüksek saptanmıştır. Tüm bu bulgular ile JME grubu, diğer epileptik gruplardan oldukça farklı elektrofizyolojik özellikler göstermiştir. Bu grupta saptanan bulguların diffuz eksitabilite artışı ile ilişkili olabileceği bilinmektedir. Transkraniyal stimülasyonla verilen bir uyarımın ardından, süregiden istemli kas aktivitesinin kesilmesi ile ilgili elektrofizyolojik gözlem, önemli bir parametrenin ortaya çıkmasına yol açmıştır. Bu post eksitatör sessizlik ile ilgili birçok görüş ileri sürülmektedir. Bu sürenin ilk bölümünün periferik etkiler ile ortaya çıktığı düşünülmektedir. Geç döneminin ise supraspinal kaynaklı olduğu ileri sürülmektedir. Sessiz periyod süresinin beyinde GABA'erjik inhibitor sistem ile ilgili bir parametre olduğu düşünülmüştür. Şimdiye değin saptanan anormal değerler motor sistem disfonksiyonu ile ilişkili olarak ele alınmaktadır. Epileptik hastalarda SP süresinin ölçüldüğü 2 çalışma vardır. Biri olgu sunumu, diğeri küçük bir grupta yapılan çalışmadır. Çalışmamız öncelikle, bu hasta grubunda yapılan en kapsamlı araştırmadır. Çalışmamızda uzun süreli ilaç kullanan olgularımızda SP süresi kontrollere oranla belirgin113 şekilde farklı saptanmıştır. İlginç olarak benzer uzunluktaki SP süresi, ilaç kullanmayan olgularımızda da saptanmıştır. İlaç kullanmayan olgularda ölçülen SP süresinin, ilaç başladıktan sonra belirgin şekilde uzadığı gözlenmiştir. Bu uzamanın karbamazepin kullanan grupta daha belirgin olduğu görülmüştür. De novo hastalarımızda saptadığımız ve uzun süreli ilaç kullanan hastalardan farklı olmayan SP süresinin, nedenlerini açıklamak elimizdeki verilerle olası görünmemektedir. Çünkü diğer yandan ilaçların da bu süreyi belirgin şekilde uzattığı gözlenmektedir. İlaç kullanımının kısa ve uzun döneminde farklı inhibitor etkinliklerin denetimini tartışmadan önce, bu parametrenin daha geniş olgu gruplarında çalışılması yararlı görünmektedir. 124

21 ÖZET Bu çalışma Sivas il merkezinde migren, epilepsi, migrenlilerde epilepsi prevalansını hesaplamak ve migrende ailesel geçişi izlemek amacıyla yapıldı. Sivas ili Alibaba Mahallesi'nde kapı kapı dolaşılarak 5769 kişi kayıt edildi. 212 migrenli, 54 epileptik ve 14 migren epilepsi birlikteliği vakası saptandı. Migrenli hastalarda soyağacı çıkarıldı ve aynı popülasyondan rastgele yöntemle 64 kontrol grubu aile alındı. Migren prevalansı % 3.67 olarak bulundu (erkeklerde % 1.3, kadınlarda % 6.02). Migrenli popülasyonda epilepsi prevalansı % 6.6, ep teptiklerde migren prevalansı % 25.92 olarak hesaplandı. Migrenlilerin 1. derece akrabalarında migren görülme sıklığı kontrol grubuna göre 5.83 kat fazla idi. Migrenlilerin akrabalarında epilepsi görülme sıklığı kontrol grubundan anlamlı olarak fazla değildi. Migrenlilerin akrabalarıyla doğrudan görüşme yapılamaması ve buna bağlı olarak ta elde edilen verilerin güvenilirliklerinin yetersiz olmasından dolayı genetik geçiş için çalışma yapılmadı. Bu bulgular ilgili literatür gözden geçirilerek tartışıldı. 34

43 ÖZET Bu çalışma SVO'larda gözlenen epileptik nöbetlerin özelliklerini belirlemek, epileptik nöbet için olası risk faktörlerini incelemek ve klinisyene SVO geçiren bir hastada epileptik nöbet gelişmesinin anlam ve önemini belirlemede yardımcı olmak amacıyla yapıldı. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine başvuran stroklu olgulardan epileptik nöbet geçiren 57 olgu saptandı. Bu olgulardan yaşayanlar 26 ay süreyle izlendi. Geçirilen epileptik nöbetlerin türü, başlama zamanı, sayısı, kronikleşme riski, struktürel lezyonla ilişkisi ve mortalite oranları incelendi. Olguların BBT'leri ve EEG'leri çekilerek değerlendirildi. Ailede epileptik nöbet olup olmadığı öğrenildi. Bütün veriler istatistiksel yöntemlerle incelendi. Epileptik nöbet insidansı %20 bulundu. Kanamalı olgularda erken nöbet sıklığı yüksek bulundu. Sİ'lı olgularda FMN'ler daha sık görülüyordu. Erken nöbetler büyük oranda ilk 48 saat içinde başladı. Geç nöbetlerde böyle bir yoğunlaşma görülmedi. Epileptik nöbetlerde kronikleşme insidansı %8.7 bulundu. Erken nöbetlere göre geç nöbetlerde kronikleşme oranları oldukça yüksekti. İSH mortaliteyi önemli oranda artırıyordu. Serebral korteksi tutan lezyonlarda nöbet gelişimi oldukça yüksek bulundu. Olguların büyük çoğunluğunda lezyonlar orta ve masif büyüklükte idi. Lezyon büyüklüğü ve tutulan serebral loblar ile epileptik nöbet arasında istatistiksel olarak bir ilişki saptanamadı. Epileptik nöbetli grupta ailede %24.5 oranında epileptik nöbet öyküsü alındı. Olguların EEG'lerinde büyük oranda fokal yavaşlamalar vardı. 47

24 ÖZET Bu çalışma Sivas il merkezinde epilepsi prevalansmı hesaplamak, epilepsi üzerine ana-baba yaşı, doğum sırası, akrabalık durumu gibi faktörlerin etkisini incelemek ve febril konvulsiyon ile migrenin epilepsi ile olan ilişkisini araştırmak amacıyla yapıldı. Sivas ili Alibaba Mahallesinde kapı kapı dolaşılarak 5769 kişi kaydedildi ve 54 epilepsi vakası saptandı. Ana-baba yaşlan ve doğum sıralan bilinen 3386 kişi istatistiksel değerlendirmeye alındı. lipılepsi prcvulaııs oranı '.»..J/1000 bulundu. Nöbul tiplerinin dağılımı %44.44 parsiyeL %40.74 jeneralize ve %14.82 sınıflandınlamayan şeklinde idi. İstatistiksel değerlendirme sonucu ana-baba yaşı ve akrabalık durumunun epilepsi üzerine bir etkisi olmadığı, doğum sırasındaki artışın epilepsi ortaya çıkma olasılığını artırabileceği saptandı Epilepsi gelişme riskini febril konvulsiyonun 8.87 kat, migrenin 6.7 kat artırdığı hesaplandı. Bu bulgular ilgili literatür gözden geçirilerek tartışıldı. 27

45 ÖZET Yoğun klinik ve deneysel çalışmalara karşın epilepsi patofizyolojisi günümüzde henüz tam aydınlatılmış değildir. Son zamanlarda yapılan deneysel çalışmalar ile, epileptik aktivitenin ve epileptik beyin hasarının oluşumunda `Eksitatör Amino Asid` adlı nörotransmitterlerin rol oynadığı ve bu amino asidlerin etkilerini azaltan farmakolojik ajanların ise yeni antikonvülsan ilaç olabilecekleri bildirilmiştir. Çalışmamızda, bir eksitatör amino asid antagonisti olan MK-801'in antiepileptik ve nöroprotektif etkisi, sıçanlarda intrahipokampal olarak verilen kainik asid ile oluşturulmuş epileptik model üzerinde incelenmiştir. MK-801 'in antikonvülsan etkisi, klinik ve elektrofizyolojik olarak, nöroprotektif etkisini de histopatolojik olarak değerlendirildi. MK-801 verilen (1 mg / kg dozunda kainik asitten 30 dk. önce) çal/şma grubundaki tüm sıçanların nöbet başlangıç süreleri (P< 0.05), nöbet skorları (p< 0.0001) ve EEG skorları (p< 0.001) ; kainik asid (2{ig/{i! intrahipokampal) verilen kontrol grubunun değerleriyle karşılaştırıldığında anlamlı olarak fark bulundu. Ayrıca MK-801'in, kainik asidin verilmesinden sonra oluşan nöron kaybını ve glial hücre proliferasyonunu azalttığı gözlendi. Bu çalışma MK-801'in antikonvülsan ve nöroprotektif etkisini desteklemektedir. Ancak bu konu ile ilgili kapsamlı çalışmalara gereksinim vardır. 57

26 ÖZET Epilepsinin tedavisine yönelik çalışmalar, uzun süredir devam etmesine rağmen arzu edilen düzeye gelmemiştir. Epilepsinin nedeni ve epileptik nöbetlerin oluşum mekanizmaları üzerindeki araştırmalar devam etmektedir. Epilepsiye yol açan mekanizmalardan biri eksitatör aktivitedeki artıştır. Bu artışı önleyen ilaçlar üzerindeki çalışmalar sürmektedir. Çalışmamızda NMDA antagonist! olan MK-801` in antiepileptik etkisi tavşanlarda Seftriakson ile oluşturulmuş epileptik model üzerinde araştırılmıştır. Nöbet öncesi koruyucu tedavi olarak MK-801 lmg/kg dozda verilmiş, EEG ve klinik gözlem ile etkinliği değerlendirilmiştir. MK-801 kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, antikonvülzan etkisi anlamlı bulunmuştur (p

48 ÖZET ve SONUÇ Yüksek kortikal işlevler içinde yer alan görsel- konstrüktif ve grafomotor yetilerin çocukluk epilepsilerin de nasıl bir değişikliğe uğradığını araştırmaya yönelik bu çalışmada, sağlıklı kontroller ve epilepsi tanısı almış hastalar olmak üzere toplam 40 çocuk çalışmaya alınmıştır. İncelemeye alınan parametreler başlıca; cinsiyet, nöbet tipi, EEG özellikleri ve kullanılan ilaçlar olmuş, bu parametreler temelinde uygulanan dört ayrı testteki başarı oranı normallerle karşılaştırarak hesaplanmıştır. Çalışmaya alınan vakalar, yaşları 7-13 arasında de ğişen jeneralize ya da parsiyel nöbetleri olan çocuklar ve bunlarla yaş ve seks eşleştirmeli sağlıklı kontroller olmuş tur. Vakalar son 1 ay içinde hiç nöbet geçirmeyen, değerlendirme anında ilaç toksisitesine ait klinik bir bulgusu olma yan, bilgisayarlı tomografisi normal olan hastalar arasından seçilmiştir. Elde edilen bulgulara göre tüm epileptikler kontrollere göre daha başarısız olmuş, ayrıca hastalar içinde jeneralize (primer ya da sekonder) nöbeti olanlar, sadece parsi-49 yel nöbeti olanlara göre, fenobarbital kullananlar diğer ilaçları kullananlara göre, EEG'de parieto-oksipital aksaması olanlar diğer tip bozukluklara göre, testlerde daha başarısız bulunmuştur. Bu bulgularla epilepsinin vizüel-konstrüktif yetiler üzerinde olumsuz etki yaptığını ve epilepsili çocukların akademik performansları açısından da rehabilite edilmeleri gerektiği sonucuna varılmıştır. 55

80 ÖZET Bu çalışmada 16'sı erkek 15'i kadın 31 idiopatik (primer) jenera- lize epilepsi vakası klinik özellikleri açısından incelenmiş, tüm gece polig- rafik uyku tetkiki yapılarak uykunun değişik fazlarında primer jeneralize deşarjların yoğunluğu hesaplandıktan sonra klinik özellikler ile korelas yon kurulmaya çalışılmıştır. Hastalarımızın yaş ortalaması 22 olup nöbet başlama yaşları 7-24 arasında değişmektedir. Vakalarımızda nöbetler başlayalı ortalama sekiz sene olmasına rağmen 22'sinde kısmen kontrol altına alınmışsa da tedavi kesilmesi mümkün olmamış, dokuzunda ise nöbetler politerapiye rağmen devam etmiştir. 31 vakanın poligrafik uyku tetkiki sırasında, uyku öncesi sakin uyanıklıkta % 19 oranında patolojik deşarja rastlanmış, bu oran uykunun aktivatör etkisi ile % 58'e yükselmiştir. Dolayısı ile uykunun aktive edici etkisi hasta grubumuzda % 39 olarak bulunmuştur. Poligrafik uyku tetkiki sırasında, uyanıklık ve uykunun değişik fazlarında deşarj yoğunluğu hesaplanmıştır. îki ve üç tür nöbeti olan hasta ların tek tür nöbeti olanlara göre tüm uyku fazlarında daha çok deşarjı olduğu görülmüştür. Tedaviye iyi ve kötü cevap veren hastalar karşılaştırıldığında ise81 kötü cevap verenlerde diğer gruba göre deşarj yoğunluğunun REM'de daha düşük olduğu anlaşılmıştır. Tüm hastaların deşarj yoğunluklarına ait ortalama değerlere uya nıklık, NREM I, NREM II, NREM III + IV ve REM fazları sırasında bakıl dığında bu dönemler arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. Hastalarımızda jeneralize deşarjların vijilans düzeylerinden etki lenmemesi ile klinik bulgular arasında korelasyon kurulmaya çalışılmış, erişkin idiopatik jeneralize epilepsilerinde vijilans değişiklikleri sırasında jeneralize deşarjlarda anlamlı sayısal farklar görülmediğinde prognoz için kötümser düşünülebileceği sonucuna varılmıştır. 90

51

ÖZET 0-20 ve 20' den büyükler olmak üzere iki yaş grubuna ayrılarak EEG'lerinde fokal epileptiform aktivite saptanan toplam 44 olguda BBT ile lezyon arandı.Bulgular literatürün ışığında incelendi. 0-20 yaş grubunda 32 epileptik olgunun 6' sında (% 18. 75), 0-3 yaş arasındaki 7 olgudan 3'ünde {% 42.85) BST'de lezyon saptandı. 20 yaşından büyük 12 olgudan 6'sında (% 50 ) BuT* de lezyon saptandı.Yine bu yaş grubundaki olgulardan BB`Tlerinde lezyon saptanan 6 olgudan 4'ünün EEG' sinde fokal yavaş dalga saptandı(% 66.66) 45

Bu çalışma Sivas il merkezinde migren, epilepsi, migrenlilerde epilepsi prevalansını hesaplamak ve migrende ailesel geçişi izlemek amacıyla yapıldı. Sivas ili Alibaba Mahallesi'nde kapı kapı dolaşılarak 5769 kişi kayıt edildi. 212 migrenii, 54 epiieptik ve 14 migren epilepsi birlikteliği vakası saptandı. Migrenii hastalarda soyağacı çıkarıldı ve aynı popüiasyondan rastgele yöntemle 64 kontrol grubu aile alındı. Migren prevalansı % 3.67 olarak bulundu (erkeklerde % `1.3, kadınlarda % 6.02). Migrenii popülasyonda epilepsi prevalansı % 6.6, epıleptiklerde migren prevalansı % 25.92 olarak hesaplandı. Migrenlilerin 1. derece akrabalarında migren görülme sıklığı kontrol grubuna göre 5.83 kat fazla idi. Migrenlilerin akrabalarında epilepsi görülme sıklığı kontrol grubundan anlamlı olarak fazla değildi. Migrenlilerin akrabalarıyla doğrudan görüşme yapılamaması ve buna bağlı olarak ta elde edilen verilerin güvenilirlerinin yetersiz ohıasından dolayı genetik geçiş için çalışma yapılmadı. Bu bulgular ilgili literatür gözden geçirilerek tartışıldı. 302

55 SONUÇ VE ÖZET Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı Epilepsi Polikliniğinde izlenmekte olan 143'ü kadın, 202'si erkek 345 hasta, CT bulguları ve klinik özellikleri açısından değerlendirildiğinde şu sonuçlar bulunmuştur. 1- Hastalarımızın % 57'sinde CT normal bulunurken, % 43'ünde patolo ji saptanmıştır. 2- En sık görülen bulgu serebral atrofidir. Bunu vasküler lezyonlar, ventrikül asimetrisi, neoplazm, patolojik kalsifikasyon, hidrosefali ve araknoid kist izlemektedir. 3- Primer jeneralize epilepsi nöbeti geçiren hastalarda CT'de yaklaşık % 12 oranında patoloji saptanırken, parsiyel epilepsilerde bu oran % 43 olmak tadır. 4- Elemanter semptomla parsiyel nöbet geçiren hastalarda % 50 oranın da CT'de patoloji bulunurken, kompleks semptomlu parsiyel nöbetlerde bu oran % 38'dir. 5- Nöbet başlama yaşma göre CT bulguları karşılaştırıldığında, 25 ya şından önce başlayan epilepsilerde anormal CT oranı % 38, 25 yaşından sonra başlayanlarda % 56 olarak bulunmuştur. 6- Parsiyel epilepsilerde nöbet başlama yaşma göre CT'de patoloji sap tama oranı ilk 10 yaşta % 46, 10-20 yaş arasında % 27, 20-40 yaşları arasın da yaklaşık % 45 bulunurken, 50 yaşın üstünde % 84'e ulaşmaktadır.- 56 7- CT bulguları ve özgeçmiş özellikleri değerlendirilerek muhtemel et- yoloji belirlenmeye çalışıldığında, 25 yaşın altında başlayan nöbetlerde perina tal patoloji, santral sinir sistemi enfeksiyonu ve kafa travması önem kazanır ken, geç epilepsilerde altta yatan neden genellikel vasküler patolojiler ve be yin tümörleridir. 8- Nöbet sûresi ve CT'de patoloji saptama arasında bir ilişki bulunma mıştır. Ancak beyin tümörleri ve vasküler patolojiler daha çok nöbet süresi bir yıldan az olanlarda, atrofi ise nöbet üsresi bir yıldan fazla olanlarda gö rülmektedir. 9- Nöbet sıklığı ile CT'de patoloji saptama arasında bir ilişki bulunma mıştır. 10- Nöbet sıklığı ve süresiyle atrofi arasında direkt bir ilişki bulunma mıştır. 11- Nörolojik muayene bulguları ile CT bulguları büyük ölçüde korelas yon göstermekte ancak % 30 vakada nörolojik muayene normal olduğu halde CT'de patoloji saptanmaktadır. 12- EEG ve CT bulguları karşılaştırıldığında, EEG'nin patolojik ya da normal olmasıyla, CT'nin normal ya da patolojik bulunması arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Ancak EEG'si normal olan hastaların % 68'inde CT' de normal bulunmuş, EEG'de fokal bulgu varsa CT'de % 53 oranında patoloji saptanmıştır. 13- EEG ve nörolojik muayene birlikte değerlendirildiğinde CT ile kore lasyon daha belirgin olmakta ancak her ikisi de normal olduğu halde, hastala rın % 25'inde CT'de vasküler lezyon, hidrosefali ve beyin tümörü saptanabil- mektedir. 14- CT'de patoloji saptanması ile hastaların tedaviye cevabı arasında an lamlı bir ilişki bulunmamıştır.- 57 15- Nöbet tipi gözönüne alındığında primer jeneralize nöbet geçiren hastalarda CT normal ise, hastaların % 83'ünde tedaviye cevabın iyi olduğu,. CT'de patoloji saptanmışsa bu oranın % 50'ye indiği görülmüştür. Parsiyel epilepsilerde CT normal iken tedaviye cevabın iyi ya da kötü olduğunun belirlenmesi güç iken, CT'nin patolojik bulunması halinde hastaların % 62'sinde tedaviye cevap kötü olmaktadır. 16- CT'de ventrikül asimetrisi saptanan hastaların klinik ve EEG özel likleri değerlendirildiğinde, bu görünümün normalin varyasyonundan ziyade, üze rinde durulması gereken, CT çekimlerinin tekrarı ile daha iyi aydınlatılabilecek bir durum olduğu sonucuna varılmaktadır. Bütün bu sonuçlar literatür ile birliket gözden geçirildiğinde, hasta par siyel epilepsi nöbeti geçiriyorsa, nöbet başlama yaşı ne kadar geç ise, EEG ya da nörolojik muayenede taraf seçen bulgu saptanıyorsa, hekime başvurduğunda nöbet süresi bir yılı aşmamışsa nöbet sıklığına bakılmaksızın CT çektirmenin zorunluluğunu açıkça ortaya koymaktadır. Ancak az bir oranda da olsa nöbet başlama yaşı, nöbet süresi, nörolojik muayene, EEG bulguları ve anamnez hiç bir özellik göstermediği halde CT'de patoloji saptanması özellikle beyin tümö rü, arteriovenöz malformasyon, hidrosefali, kitle etkisi gösteren parensefali, anevrizma gibi cerrahi olarak tedavi edilebilir bir etyolojinin saptanması, epi- leptik bir hastayı değerlendirmede CT'nin önemini bir kat daha artırmaktadır. CT tedaviyi değiştirecek bir katkıda bulunmasa bile, hekime prognoz ve pato- genezi belirlemede yardımcı olacaktır. Bu nedenle organik bir lezyonu sapta mak kadar ekarte etmek için de CT'nin, EEG gibi, epilepsi rutinine girmesi inancındayız. 65