Amaç: Nisan 2010 - Şubat 2012 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Nörolojisi Bilim Dalında takip edilen iki veya daha fazla antiepileptik kullanmasına rağmen nöbetleri devam eden dirençli epilepsi tanısı almış olgularda serum S-100B düzeylerinin belirlenmesi amaçlandı. Metod: Çalışmaya 19?u kız, 13?ü erkek 32 dirençli epilepsi olgusu ve aynı yaş grubunda kontrol grubu olarak sağlıklı 25 olgu dahil edildi. Hastaların tanısı klinik nöbet semiyolojisi, video EEG monitörizasyonu ve yüksek rezolüsyonlu beyin manyetik rezonans görüntüleme bulgularına göre konuldu. Post travmatik, metabolik ve nörodejeneratif hastalıkların neden olduğu semptomatik dirençli epilepsiler ve non epileptik paroksismal bozukluklar çalışma dışı bırakıldı. Bulgular: Çalışmamızda hasta grubunda serum S-100B düzeyleri 0.094 ± 0.011 mikrogram/L, aynı yaş kontrol grubunda 0.083 ± 0.014 mikrogram/L bulundu. Hasta ve kontrol grupları S-100B düzeyleri açısından karşılaştırıldıklarında aralarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu. Bu çalışmada, dirençli epilepsi hastalarında serum S-100B seviyesinin kontrol grubuna göre yüksek olduğu ve bununda dirençli epilepsili hastalarda beyin hasarı varlığını gösterebileceği düşünüldü. Sonuç: Sonuç olarak, dirençli epilepsi tanısı alan hastalarda artmış serum S-100B düzeylerinin klinik durumun takibinde ve nöronal hasar varlığının değerlendirilmesinde kolay ölçülebilen ve erken prognostik değere sahip bir biyokimyasal belirleyici olabileceğine dikkat çekilmek istendi. Anahtar Sözcükler: S-100B, Serum Düzeyi, Dirençli Epilepsi, Çocuk Aim: Serum S-100B levels of 32 cases (19 of which are females, and remaining 13 are males), have been followed up in the Children Neurology Department of the Faculty of Medicine, Harran University in between the dates of April 2010 ? February 2012, and diagnosed with refractory epilepsy despite being applied with at least 2 antiepileptics, were studied.Material ? Method: 25 healthy cases with the same mean age were involved in the study as the control group. Diagnoses of the patients were made in accordance with findings from clinical seizure semiology, video EEG monitorization, and from brain magnetic resonance screening. Symptomatic refractory epilepsies caused by post-traumatic, metabolic, and neuro-degenerative diseases, and non-epileptic paroxysmal disorders were excluded from the study. Results: In the course of our study, serum S-100B levels were found as 0.094 ± 0.011 microgram/L in the patient group, and as 0.083 ± 0.014 microgram/L in the control group. As a result, having the patient and control groups compared in terms of S-100B levels, a statistically significant difference was found in between. Serum S-100B level in the refractory epilepsy group was higher than that in the control group. It appears that this is supposed to be an indicator of brain damage for the refractory epilepsy patients. Conclusion: It was intended in this study to draw attention to the possibility of a biochemical indicator, which is serum S-100B, easily measurable and with an early prognostic value in the follow-up of the clinical condition of the patients. Serum S-100B levels, increased in the patients diagnosed with refractory epilepsy and in the assessment of the existence of neuronal damage in the same patient group.Key Words: S-100B, Serum Level, Refractory Epilepsy, Child 62