Search

CEL NAUKOWY: Celem naukowym artykułu jest określenie znaczenia facylitującej, koordynującej roli nauczyciela w procesie edukacji przedsiębiorczej bazującej na wirtualnych grach strategicznych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Istotą uczenia się, również z wykorzystaniem wirtualnych gier strategicznych, jest aktywność i zaangażowanie studentów. Problem badawczy oscyluje wokół facylitującej roli nauczyciela w trakcie prowadzonych przez studentów rozgrywek. Aby to rozstrzygnąć, przeprowadzono eksperyment, w ramach którego w grupie eksperymentalnej nauczyciel udzielał sprzężenia zwrotnego w procesie oceniania kształtującego, natomiast w grupie kontrolnej studenci bazowali jedynie na wynikach generowanych przez system gry. PROCES WYWODU: W nauczaniu przedsiębiorczości z wykorzystaniem wirtualnych gier strategicznych studenci są postawieni w roli menedżerów firm, podejmują sekwencję decyzji zarządczych, symulując prowadzenie przedsiębiorstwa, a po każdej zamkniętej rundzie decyzyjnej otrzymują automatyczne generowane przez program komputerowy informacje zwrotne, obrazujące wyniki rozgrywki. Pytanie zatem, czy automatyczne informacje są wystarczające dla efektywności procesu dydaktycznego, czy jednak zaangażowanie nauczyciela, jego facylitująca i wspierająca rola mają znaczenie dla osiąganych rezultatów. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki eksperymentu wskazują, iż studenci, którzy mieli systematyczny kontakt z nauczycielem zadającym wspierające pytania i stymulującym do refleksji, wykazali się większym zaangażowaniem i uzyskali znacząco lepsze rezultaty rozgrywki niż ci studenci, którzy bazowali wyłącznie na automatycznej informacji zwrotnej wbudowanej w oprogramowanie wirtualnej gry strategicznej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pomimo automatycznych informacji zwrotnych stymulująca i koordynująca rola nauczyciela stosującego ocenianie kształtujące istotnie wpływa na proces uczenia się studentów z wykorzystaniem wirtualnych gier strategicznych, czego wskaźnikiem były wyniki przez nich uzyskane.

Wielostronna aktywizacja uczącego się jest kluczowym elementem współczesnych teorii pedagogicznych, do których zaliczany jest m.in. konstruktywizm edukacyjny. Sytuuje on w centrum procesu dydaktycznego uczącego się i jego aktywność, która przyczynia się do tworzenia nowych schematów poznawczych, ich przebudowywania i włączania w istniejące już struktury wiedzy. Z punktu widzenia nauczania w procesie tym istotne jest zaaranżowanie takich sytuacji dydaktycznych, aby uczący się w interakcji społecznej miał możliwość nawiązania do swojej wiedzy uprzedniej, miał czas na analizę i refleksję oraz aplikację nowych rozwiązań. Przyjęte założenia konstruktywizmu są szczególnie korzystne z punktu widzenia szeroko rozumianej edukacji przedsiębiorczej, której ważnym elementem jest postawa proaktywna i kreatywna. W realizacji powyższych założeń i celów dydaktycznych pomocne są metody aktywizujące, do których należą także gry elektroniczne. Celem artykułu jest wskazanie możliwości projektowania i prowadzenia zajęć zgodnie z regułami konstruktywistycznej teorii uczenia się i poznania prowadzonych w formie gier elektronicznych w edukacji przedsiębiorczej. Aby zrealizować ten cel, wykorzystano metodę studium przypadku. Przedstawiono wirtualne gry strategiczne będące wynikiem realizacji prac w dwóch międzynarodowych projektach dydaktycznych oraz na bazie doświadczeń z ich wdrażaniem do praktyki uczelni wyższej, omówiono propozycje realizacji zajęć zgodnie z konstruktywistycznym cyklem uczenia się wg D. Kolba. Proponowane rozwiązanie dydaktyczne może być wartościowe poznawczo i inspirujące dla tych, którzy zajmują się nauczaniem przedsiębiorczości.

Wirtualne gry strategiczne są coraz częściej stosowanym narzędziem edukacyjnym, pozwalającym na podążanie za współczesnymi trendami w dydaktyce. Są jednak narzędziem innowacyjnym, stąd konieczna jest dyskusja nad możliwościami ich stosowania w edukacji przedsiębiorczej. Jednocześnie wydają się one być możliwe do zastosowania jako narzędzie badawcze, które wykorzystuje swego rodzaju eksperyment czy też quasi-eksperyment do badań nad przedsiębiorczością. W naukach ekonomicznych możliwości wykorzystania eksperymentu są ograniczone, gdyż musiałby być on stosowany na żywych organizmach przedsiębiorstw czy gospodarek. Tymczasem gry strategiczne, będące formą prowadzenia działalności gospodarczej w warunkach wirtualnych, a nie rzeczywistych, wydają się dawać korzyści badawcze wynikające z możliwości obserwowania zachowań i efektów aktywności przedsiębiorstw bez ponoszenia ryzyka i kosztów eksperymentu przez faktyczną firmę. Celem artykułu jest ocena możliwości wykorzystania gier strategicznych w edukacji przedsiębiorczej oraz w eksperymentalnych badaniach nad przedsiębiorczością. Artykuł opiera się na rozważaniach teoretycznych, popartych wynikami badań ankietowych i wynikami obserwacji zachowań studentów w czasie trwania rozgrywek wirtualnych gier strategicznych. Aby ocenić grę z punktu widzenia metodycznego, posłużono się przykładem badań nad orientacją przedsiębiorczą i porównano wyniki uzyskane na tej samej próbie badawczej za pomocą badań ankietowych i eksperymentalnych, traktując ten problem badawczy wyłącznie jako egzemplifikację możliwości eksperymentów przez gry strategiczne

W gospodarce opartej na wiedzy szczególnego znaczenia nabierają szkolenia przyczyniające się do rozwoju kapitału ludzkiego. Jedną z metod dydaktycznych szczególnie obiecujących w edukacji przedsiębiorczej są strategiczne gry zarządcze. Szkolenie z wykorzystaniem tej metody polega na tym, że osoby szkolone prowadzą wirtualne przedsiębiorstwo, podejmując w kolejnych rundach decyzje związane z wieloma aspektami prowadzenia firmy, takimi jak produkcja, marketing, finanse czy zarządzanie zasobami ludzkimi. Gry strategiczne są w stanie rozwijać takie umiejętności jak praca zespołowa, zdolność do podejmowania decyzji czy umiejętności analityczne. Aby się tak jednak stało, konieczny jest spójny, jasny i odzwierciedlający rzeczywistość gospodarczą scenariusz gry.