Search

Levende nierdonoren worden steeds belangrijker voor niertransplantatie. Doordat een gezonde nier veel reservecapaciteit heeft, kan één nier veilig afgestaan worden. Lange termijn studies laten goede resultaten zien voor levende donoren en hun ontvangers. Door de groeiende vraag naar donornieren zijn de criteria voor potentiële donoren de afgelopen tien jaar versoepeld. De leeftijdsgrens is vervallen, en donoren met overgewicht, obesitas en een hoge bloeddruk komen ook in aanmerking voor donatie. Oudere leeftijd, overgewicht en hoge bloeddruk zijn alle belangrijke risicofactoren voor het ontwikkelen van nierschade. In dit proefschrift onderzoeken we daarom de effecten van de nieuwe donor karakteristieken op de uitkomst van nierfunctie in donor en ontvanger vijf jaar na de transplantatie. Daarnaast onderzochten we of het gebruik van nierfunctieformules die de nierfunctie schatten gebruikt kunnen worden voor het vervolgen van donor nierfunctie na donatie. We vonden geen nadelige effecten van donor leeftijd, overgewicht en bloeddruk voor donatie op het aanpassingsvermogen van nier en hiermee de nierfunctie in donor en ontvanger op vijf jaar na transplanatie. Donor nierfunctie voor donatie is de belangrijkste voorspeller van donor en ontvanger uitkomst. Nieren van vrouwelijke donoren zijn even goed als nieren van mannelijke donoren. Het nierfunctiebeloop na donatie wordt redelijk goed ingeschat door nierfunctieformules, snelle dalingen in nierfunctie gemist kunnen echter worden. De versoepeling in de donorselectie heeft geen nadelige effecten op nierfunctie van donor en ontvanger, vijf jaar na transplantatie. Zorgvuldige screening en het vervolgen van donoren na donatie blijft echter zeer belangrijk.

Levende nierdonoren worden steeds belangrijker voor niertransplantatie. Doordat een gezonde nier veel reservecapaciteit heeft, kan één nier veilig afgestaan worden. Lange termijn studies laten goede resultaten zien voor levende donoren en hun ontvangers. Door de groeiende vraag naar donornieren zijn de criteria voor potentiële donoren de afgelopen tien jaar versoepeld. De leeftijdsgrens is vervallen, en donoren met overgewicht, obesitas en een hoge bloeddruk komen ook in aanmerking voor donatie. Oudere leeftijd, overgewicht en hoge bloeddruk zijn alle belangrijke risicofactoren voor het ontwikkelen van nierschade. In dit proefschrift onderzoeken we daarom de effecten van de nieuwe donor karakteristieken op de uitkomst van nierfunctie in donor en ontvanger vijf jaar na de transplantatie. Daarnaast onderzochten we of het gebruik van nierfunctieformules die de nierfunctie schatten gebruikt kunnen worden voor het vervolgen van donor nierfunctie na donatie. We vonden geen nadelige effecten van donor leeftijd, overgewicht en bloeddruk voor donatie op het aanpassingsvermogen van nier en hiermee de nierfunctie in donor en ontvanger op vijf jaar na transplanatie. Donor nierfunctie voor donatie is de belangrijkste voorspeller van donor en ontvanger uitkomst. Nieren van vrouwelijke donoren zijn even goed als nieren van mannelijke donoren. Het nierfunctiebeloop na donatie wordt redelijk goed ingeschat door nierfunctieformules, snelle dalingen in nierfunctie gemist kunnen echter worden. De versoepeling in de donorselectie heeft geen nadelige effecten op nierfunctie van donor en ontvanger, vijf jaar na transplantatie. Zorgvuldige screening en het vervolgen van donoren na donatie blijft echter zeer belangrijk.

Niertransplantatie is de beste medische behandeling voor patiënten die lijden aan eindstadium nierfalen. De afgelopen decennia is de samenstelling van de overleden donorpool radicaal veranderd, zodanig dat er steeds meer organen beschikbaar komen van oudere donoren, die vaak al meerdere aandoeningen in de voorgeschiedenis hebben, of van zogenaamde non-heart beating donoren bij wie de orgaanuitname pas kan beginnen wanneer het hart al enkele minuten stil heeft gestaan. Zulke orgaandonoren worden ook wel marginale donoren genoemd. Dit proefschrift beschrijft de resultaten van klinische en pre-klinische studies op het gebied van niertransplantatie. In deze studies wordt de invloed die verscheidene karakteristieken van overleden orgaandonoren op het transplantatieresultaat hebben gekwantificeerd. Tevens wordt het effect onderzocht van interventies vóór of gedurende orgaanpreservatie, die zijn gericht op het beter conserveren van de orgaankwaliteit voorafgaand aan de transplantatie. Daarnaast beschrijft het proefschrift een studie waarin biomarkers worden gemeten in de orgaanpreservatievloeistof en een andere studie waarin de vasculaire weerstand wordt bepaald tijdens machinale preservatie van donornieren. Deze beide studies hebben als doel het voorspellen van de vitaliteit en de functie van het orgaan na transplantatie. Hoewel de resultaten van de studies in dit proefschift betrekking hebben op nieren afkomstig van alle typen overleden donoren, zijn ze het meest relevant voor marginale donornieren. Aangezien de functie en levensduur van zulke nieren na transplantatie vaak suboptimaal zijn, is extra informatie over hun kwaliteit nog vóór transplantatie belangrijk. Tevens zijn nieuwe interventies die de orgaanfunctie ná transplantatie verbeteren noodzakelijk.

Niertransplantatie is de beste medische behandeling voor patiënten die lijden aan eindstadium nierfalen. De afgelopen decennia is de samenstelling van de overleden donorpool radicaal veranderd, zodanig dat er steeds meer organen beschikbaar komen van oudere donoren, die vaak al meerdere aandoeningen in de voorgeschiedenis hebben, of van zogenaamde non-heart beating donoren bij wie de orgaanuitname pas kan beginnen wanneer het hart al enkele minuten stil heeft gestaan. Zulke orgaandonoren worden ook wel marginale donoren genoemd. Dit proefschrift beschrijft de resultaten van klinische en pre-klinische studies op het gebied van niertransplantatie. In deze studies wordt de invloed die verscheidene karakteristieken van overleden orgaandonoren op het transplantatieresultaat hebben gekwantificeerd. Tevens wordt het effect onderzocht van interventies vóór of gedurende orgaanpreservatie, die zijn gericht op het beter conserveren van de orgaankwaliteit voorafgaand aan de transplantatie. Daarnaast beschrijft het proefschrift een studie waarin biomarkers worden gemeten in de orgaanpreservatievloeistof en een andere studie waarin de vasculaire weerstand wordt bepaald tijdens machinale preservatie van donornieren. Deze beide studies hebben als doel het voorspellen van de vitaliteit en de functie van het orgaan na transplantatie. Hoewel de resultaten van de studies in dit proefschift betrekking hebben op nieren afkomstig van alle typen overleden donoren, zijn ze het meest relevant voor marginale donornieren. Aangezien de functie en levensduur van zulke nieren na transplantatie vaak suboptimaal zijn, is extra informatie over hun kwaliteit nog vóór transplantatie belangrijk. Tevens zijn nieuwe interventies die de orgaanfunctie ná transplantatie verbeteren noodzakelijk.

Niertransplantatie is de beste medische behandeling voor patiënten die lijden aan eindstadium nierfalen. De afgelopen decennia is de samenstelling van de overleden donorpool radicaal veranderd, zodanig dat er steeds meer organen beschikbaar komen van oudere donoren, die vaak al meerdere aandoeningen in de voorgeschiedenis hebben, of van zogenaamde non-heart beating donoren bij wie de orgaanuitname pas kan beginnen wanneer het hart al enkele minuten stil heeft gestaan. Zulke orgaandonoren worden ook wel marginale donoren genoemd. Dit proefschrift beschrijft de resultaten van klinische en pre-klinische studies op het gebied van niertransplantatie. In deze studies wordt de invloed die verscheidene karakteristieken van overleden orgaandonoren op het transplantatieresultaat hebben gekwantificeerd. Tevens wordt het effect onderzocht van interventies vóór of gedurende orgaanpreservatie, die zijn gericht op het beter conserveren van de orgaankwaliteit voorafgaand aan de transplantatie. Daarnaast beschrijft het proefschrift een studie waarin biomarkers worden gemeten in de orgaanpreservatievloeistof en een andere studie waarin de vasculaire weerstand wordt bepaald tijdens machinale preservatie van donornieren. Deze beide studies hebben als doel het voorspellen van de vitaliteit en de functie van het orgaan na transplantatie. Hoewel de resultaten van de studies in dit proefschift betrekking hebben op nieren afkomstig van alle typen overleden donoren, zijn ze het meest relevant voor marginale donornieren. Aangezien de functie en levensduur van zulke nieren na transplantatie vaak suboptimaal zijn, is extra informatie over hun kwaliteit nog vóór transplantatie belangrijk. Tevens zijn nieuwe interventies die de orgaanfunctie ná transplantatie verbeteren noodzakelijk.