Search

Amaç: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine çeşitli nörolojik ön tanılarla başvuran, 64 ve 16 dedektörlü ÇKBT, 3T ve 1.5T MRG cihazları ile çekim yapılmış ve PRES tanısı almış olguların radyolojik görüntülerini retrospektif incelemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Radyoloji Ünitesine Ocak 2009 ? Mayıs 2011 tarihleri arasında, çeşitli nörolojik ön tanılarla başvuran 31 olgunun, ÇKBT ve MRG ile elde edilen görüntüleri retrospektif değerlendirildi. Bütün hastaların klinik dosyaları etyolojik faktörler açısından incelendi. Tüm hastalarda ÇKBT ve MRG'de, lezyonların anatomik lokalizasyonu değerlendirildi. 21 hastada DAMR görüntüleri incelendi, ADC haritalarında lezyonların ve komşu sağlam parankimin difüzyon değerleri ölçülerek ortalama değerler, istatistiksel olarak karşılaştırıldı.Bulgular: Olguların 29'u kadın (%93.5), 2'si erkek (%6.5)'ti. En küçüğü 2, en büyüğü 41 yaşında olan hastaların yaş ortalaması 22.6 yıl idi. Etyolojide rol oynayan faktörlere bakıldığında; en sık görülen etyolojik faktör, 18 hastada saptanan gebelik ve eklampsi(%58.0) olarak saptanmış olup, diğer etyolojik faktörler; 3 hastada postpartum görme kaybı (%9.6), 2 hastada konvulsiyon (%6.4), 1 hastada eklampsi ve HELLP sendromu (%3.2), 1 hastada postpartum HELLP sendromu(%3.2),1 hastada KBY(%3.2), 1 hastada missed abortus(%3.2), 1 hastada AML(%3.2),1 hastada ALL(%3.2), 1 hastada in utero mort de fetüs ve eklampsi(%3.2) ve 1 hastada post-op kanama ve DIC sendromu(%3.2) olarak saptandı. Lezyonların yerleşim yerleri araştırıldığında; 31 hastada toplam 112 lokalizasyon tespit edilmiş olup, en sık lokalizasyonlar; paryetal lob(%26.7), oksipital lob(%26.7) ve frontal lob(%19.6) olarak bulunmuştur. Lezyonların ADC değerleri; 1,068x10¬³ mm²/sn ile 1,512x10¬³ mm²/sn arasında olup, ortalama ADC değeri 1,290x10¬³ mm²/sn olarak saptandı. Lezyonlara komşu, patolojik sinyal değişikliği izlenmeyen parankimin ADC değerleri 0,725x10 -³ mm²/sn ile 0,786x10-¬³ mm²/sn arasında olup, ortalama ADC değeri 0,755x10 -³ mm²/sn olarak saptandı.Sonuç: Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlara göre PRES'te en sık etyolojik neden gebelik ve eklampsi olarak saptanmıştır. Lezyonların ortalama ADC değerleri 1,068x10¬³ mm²/sn ile 1,512x10¬³ mm²/sn arasında(ortalama 1,290x10¬³ mm²/sn) saptanmıştır. ADC değerlerine bakıldığında lezyonlardan ölçülen değerler tüm lokalizasyonlarda normal parankime oranla oldukça yüksek saptanmıştır (p < 0.001). Lezyonların en sık izlendiği lokalizasyonlar olan paryetal, oksipital ve frontal lokalizasyonların ortalama ADC değerleri karşılaştırıldığında istatiksel anlamlı farklılık saptanmamıştır. AimThe aim of this study is to retrospectively asses the patients referred to University of Dicle Medicine Faculty for various neurological diagnosis and have a final diagnosis of PRES after 16 and 64 MDCT, 1.5 Tesla and 3 Tesla MR interpretetion.Materials and MethodsThe MRI and CT imaging studies of 31 patients who had PRES diagnosis in our center between january 2009 and may 2011 have been retrospectively assesed. All patients have undergone a careful evaluate of recorded clinical informations for etiological investigation. The anatomical localisations and imaging properties of lesions have been assesed. Additionally, the diffusion weighted MRI properties and diffusion values in ADC maps have been assesed for 21 patients.FindingsThe study group contains 29 female and 2 male patients. The youngest individual was 2, the oldest was 41 years old and the mean age of group was 22,6 years. The most common etiological factor was pregnancy induced eclampsia(%58) the other reasons contain postpartum loss of sight, convulsion, HELLP syndrome, chronic renal failure, missed abortus, AML, ALL, intrauterin exitus and DIC syndrome respectively. Of 31 patients, totally 112 lesion localisation have been detected. The most common localisations were parietal, occipital, and frontal lobes respectively. Normal parancim ADC values are between 0,725x10 -³ mm²/sn and 0,786x10-¬³ mm²/sn, mean ADC value was 0,755x10 -³ mm²/sn.ConclusionThe most common etiological factor for PRES was pregnancy induced eclampsia in our study. The mean ADC value of lesions was between 1,068x10-¬³ mm²/sn and 1,512x10-¬³ mm²/sn. There is no statistically significant difference between the ADC values of most common localisations which include frontal, parietal and occipital lobe. Looking at all the locations on the values of the measured values of ADC lesions is quite high compared to the normal parenchyma (p

AMAÇ: Menenjiomlar, santral sinir sisteminin en sık görülen primer intrakraniyelbeyin tümörleridir. Menenjiomlar en sık rastlanan ekstraaksiyal tümörler olmaklabirlikte tüm intrakraniyal tümörlerin yaklaşık %13-26' sını oluşturmaktadır. Butümörler Dünya Sağlık Örgütü sınıflamasına göre grade I, grade II ve grade III olaraksınıflandırılmaktadır. Menenjiomların çoğu grade I(%90), geri kalanları ise gradeII(%4.7-7) ve grade III(%1-2.8) tümörlerdir. Grade II ve grade III meningiomlarıntedavisi, rekürrens oranları ve uzun dönem prognozu grade I olanlardan belirginfarklılık göstermektedir. Bu nedenle preoperatif olarak menenjiomların histolojikderecesinin ve bazı patolojik özelliklerinin bilinmesi tedavi yaklaşımını belirlemede,rekürrens oranlarını ve uzun dönem prognozu öngörmede önemlidir. Literatürdefarklı görüntüleme yöntemlerinin tümör derecesi ve tümörün bazı patolojiközellikleri ile ilişkisini araştıran çok sayıda araştırma mevcuttur. Bu çalışmada amaçDifüzyon Ağırlıklı Manyetik Rezonans Görüntülemenin preoperatif olarakmeningiomların histolojik derecesini tahmin etmede etkinliğini ve ADC değeri iletümör grade arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.GEREÇ VE YÖNTEM: 2010-2018 yılları arasında Dicle Üniversitesi Beyin CerrahiAnabilim dalında opere edilen, histopatolojik sonucu menenjiom olan, preoperatifkonvansiyonel manyetik rezonans görüntüleme ve difüzyon ağırlıklı görüntülemeyapılmış 86 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Tümör çapının en geniş olduğutek aksiyel kesitte tümörün tamamını kapsayacak şekilde ROI yerleştirilerek ADCdeğeri ölçüldü.BULGULAR: Düşük dereceli tümörler için ortalama ADC değerleri 883,8±146,78mm2/s; yüksek dereceli tümörler için ortalama ADC değerleri 820,62±126,32 mm2/solarak hesaplandı. Grade I tümörü olan hastaların ADC değerleri ile grade II ve IIIolan hastaların ADC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkbulunmamıştır.SONUÇ: Çalışmamıza göre yüksek ve düşük dereceli menenjomların ADC değerleriarasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. DAG ve ADC ölçümleri bu çalışmaya göremenenjiom gradelemesinde güvenilir değildir. Bu teknikler cerrahi ve tedaviplanlamasında yönlendirici olmamalıdır. AIM: Meningiomas are the most common intracranial tumors of the central nervoussystem. Besides being the most common extraaxial tumor of the intracranium, theycomprise about 13-26% of all intracranial tumors. These tumors are classified asgrade 1, grade 2 and grade 3 by World Health Organisation. Most of themeningiomas are grade 1 (90%) and the rest are grade 2 (4.7-7%) and grade 3 (1-2.8%) tumors. The treatment, recurrence and long-term prognosis of grade 2 and 3tumors show a significant difference from grade 1 tumors. Therefore, determiningthe histologic grade of the tumor and some pathologic features preoperatively arevery important to decide treatment modality, predict the recurrence rates and longterm prognosis. There is numerous research about the use of different techniques inevaluating tumor grade and some pathological features. The aim of this study is toevaluate the effectiveness of using Diffusion-Based Magnetic Resonance Imaging toestimate histological grade of the meningiomas and to explore the relation ofApparent Diffusion Coefficient (ADC) value and tumor grade.Materials and methods: 86 patients with histopathologically-diagnosed meningiomawho pre-operatively scanned with conventional Magnetic Resonance Imaging andDiffusion-Based Magnetic Resonance Imaging and went into surgery between 2010-2018 in Dicle University Neurosurgery Department have been evaluated inretrospective approach. ROI has placed in the largest diameter of the tumor toencompass tumor that axial section and ADC value has measured.Results: Mean ADC values for the low-grade tumors calculated as883,8±146,78mm2/s and for high-grade tumors calculated as 820,62±126,32 mm2/s.There weren't a statisticaly difference between the ADC values of patients with grade1 tumor and grade 2 and 3 tumors.Conclusion: We haven't detected a significant difference in the ADC values betweenlow and high-grade meningiomas. We didn't find DAG and ADC measurementsreliable for detecting the grade in meningiomas. These techniques shouldn't be usedto determine surgery and treatment strategies. 46

Amaç: 0-18 yaş arası batın kitlesi olan hastalarda benign-malign ayrımında difüzyon ağırlıklı MR görüntülemenin ayırıcı tanıya katkısının araştırılması.Materyal ve metod: Ocak 2013 – Şubat 2018 tarihleri arasında hastanemiz Çocuk Radyolojisi Bilim Dalı MR Ünitesinde 95 olguya rutin üst batın ve alt batın MR incelemesi yapıldı. Rutin batın MR incelemede T1A, T2A, in-out faz T1A ve dinamik T1A (0,1 mmol/kg gadolinyum) aksiyal ve koronal görüntülere ek olarak kontrast madde verilmeden önce aksiyel planda, single-shot ekoplanar sekansda farklı b değerlerinde (b0, b800 s/mm2) difüzyon duyarlı gradiyentler uygulanarak DAG görüntüler elde edildi. ADC (Apparent Diffusion Coefficient) haritaları cihaz tarafından otomatik olarak oluşturuldu. Histopatolojik tanısı olan 83 olgunun ve takipler sonucunda tanı alan 6 olgunun toplam 89 olgunun ortalama ADC değerleri hesaplandı.Bulgular: Seksen dokuz kitlenin 37'si benign, 52'si maligndi. Malign kitlelerin 22'si nöroblastom, 11'i Wilms tümörü, 6'sı hepatoblastom, 2'si adrenokartikal tümör, 2'si disgerminom ve 1'er rabdomiyosarkom, desmoid tümör, renal hücreli karsinom, Ewing sarkom, hepatoselüler karsinom, akut löseminin renal tutulumu, küçük mavi hücreli tümör, PNET (Primitif Nöroektodermal Tümör), miks germ hücreli tümör, rabdoid tümörden oluşmaktaydı. Benign kitlelerin 9'u kist, 9'u ganglionöroma, 4'ü matür kistik teratom, 3'ü hemanjioendotelyoma, 3'ü solid psödopapiller tümör, 1'er hemanjiom, konjenital mezoblastik nefroma, müsinöz kistadenom, lenfatik malformasyon, FNH (Fokal Nodüler Hiperplazi), NET (Nöroendokrin Tümör) , metanefrik adenom, hamartom, anjiomiyolipomdan oluşmaktaydı. Malign kitlelerin ortalama ADC değerleri 0,67x10-3 mm2/s, benign solid kitlelerin ortalama ADC değerleri 1,66x10-3 mm2/s olarak bulunmuştur ve malign ve benign kitleler arasındaki ADC değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p

Amaç: Çalışmamızın amacı normal popülasyonda bebeklik ve çocukluk çağındabeynin farklı bölgelerinde miyelinizasyonla ilişkili değişikliklerin rutin MRGincelemelerinde ADC değerleri ölçülerek değerlendirilmesidir.Materyal ve Metod: 3.0T cihaz ile beyin MRG incelemesi yapılan vemiyelinizasyonu ve maturasyonu konvansiyonel sekanslarda normal olarakyorumlanan yaşları 0-17 arasındaki 109 hasta değerlendirildi. Tüm incelemelerdeT2 ağırlıklı görüntüler baz alınarak 30 farklı lokalizasyondan ADC haritaları işistasyonunda değerlendirilerek ölçüm yapıldı.Bulgular: Normal populasyonda bebeklik ve çocukluk çağında miyelinizasyonsüreci ve ADC değerleri arasında fonksiyonel bir ilişki bulunmaktadır. Yaş arttıkçaADC değerleri ilk 2 yaşta daha belirgin olmak üzere tüm lokalizasyonlardaazalmaktadır. Postnatal süreçte beyaz cevherde daha yüksek olan ADC değerleribeyaz cevher maturasyonu tamamlandıkça azalmakta ve kortikal gri cevherde dahayüksek hale gelmektedir. Talamus, kaudat nükleus ve santral sentrum semiovaledışında her iki hemisferde karşılıklı yapılarda anlamlı farklılık bulunmamıştır.Yapılan karşılaştırmada 0 ile 2 yaş grubu bireylerde cinsiyetler arası anlamlı farklılıkbulunmamıştırSonuç: Beyin MR incelemelerinde rutin pratikte sıklıkla kullanılan difüzyonağırlıklı görüntüleme ve ADC haritaları ile her bir lokalizasyon için ADC değerlerikolayca elde edilebilmektedir. Böylelikle ADC değerleri ile miyelinizasyon süreciilişkisi tüm beyinde ortaya konabilmekte ve beyinde multipl bölge için normatifdeğerler elde edilebilmektedir.Anahtar kelimeler: Miyelinizasyon, difüzyon ağırlıklı görüntüleme, MRG, ADC Aim: The purpose of our work; the changes in myelinization in different regions ofthe brain during infancy and childhood in the normal population are assessed bymeasuring ADC values in routine MRI scans.Material and methods: 109 patients between 0-17 years of age who underwentbrain MRI examination with a 3.0T device and whose myelinization and maturationwere interpreted as normal in conventional sequences were evaluated. Based on T2weighted images, 30 different localized ADC maps were evaluated in the workstationon all examinations.Results: In normal populations, there is a functional relationship betweenmyelination process and ADC values during infancy and childhood. As the ageincreases, the ADC values decrease in all localizations, especially in the first 2 years.The ADC values, which are higher in the white matter in the postnatal process,decrease with the completion of white matter maturation and become higher in thecortical gray matter. There was no significant difference in reciprocal structures inboth hemispheres except thalamus, caudate nucleus and central syntenium semiovale.There was no significant difference between the genders in the 0 to 2 year age groupConclusions: Diffusion weighted imaging and ADC maps, which are frequently usedin routine MR practice in brain MR examinations, make it easy to obtain ADC valuesfor each localization. Thus, the relationship between ADC values and myelinizationprocess can be demonstrated in the whole brain and normative values can beobtained for multiple regions in the brain.Key Words: Myelination, diffusion weighted imaging, MRI, ADC 66

Amaç: Bu çalışmanın amacı akciğerin malign ve benign lezyonlarının ayırımında Aparent Diffusion Coefficients (ADC) değerininin ve difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DAG) rolünü değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 112 lezyona sahip 77'si erkek 15'i bayan totalde 92 hasta alındı. Hastaların 77'si erkek 15'i kadındı. Hastaların yaşı 13-83 arasında değişiyordu. Hastalara 1.5T MR cihazı ile akciğer incelemesi yapıldı. Echo planar sekans ile b değeri 50 s/mm2 ve 800 s/mm2 alınarak difüzyon ağırlıklı görüntüler elde edildi ve ADC haritası oluşturuldu. Görüntüler hasta bilgilerinden habersiz birbirinden bağımsız iki radyolog tarafından değerlendirildi. ROİ 2 cm2 olarak belirlendi ve lezyonlardan ADC ölçümü yapıldı. Daha sonra hastaların histoplatolojik tanıları tespit edildi. Tanılar malign ve benign olarak sınıflandı. Verilerin istatistiksel analizi SPSS (versiyon 16,6) programı ile yapıldı. İkili grup karşılaştırmalarında non-parametrik Mann-Withney U testi kullanılarak yapıldı. Malign ve benign lezyon ayrımında eşik değer hesaplamak için receiving operating curve (ROC) analizi yapıldı. İstatistiksel anlamı fark için p değeri 0.05'ten küçük olarak belirlendi.Bulgular: Malign lezyonların ortalama ADC değeri 0,98±0,28 x 10-3 mm2/s (ortalama ± standart deviasyon), benign lezyonların ise ortalama ADC değeri 1,84±0,5 x 10-3 mm2/s (ortalama ± standart deviasyon) olarak bulundu. Malign ve benign lezyonların ortalama ADC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p

DAMRG bize konvansiyonel MR sekanslarında tespit edilemeyen bazı bilgileri sunan, su moleküllerinin difüzyon hareketine duyarlı olan bir görüntüleme tekniğidir. En sık olarak akut serebral iskemide kullanılan bir teknik olsa da araknoid kist-epidermoid kist ayrımında, intrakranial tümörlerde, çeşitli enfeksiyonlarda, plevral efüzyonda transuda-eksuda ayrımında kullanılmaktadır. Dokulardan elde edilen difüzyon sinyali ile T2 sinyali DAMRG 'yi oluşturur. DAMRG de yanlış yorumlamalar bazı hiperintensitelerin difüzyondan mı yoksa T2 etkisinden mi kaynaklandığının bilinmemesindendir. ADC haritaları ise bunu T2 sinyalini ortadan kaldırarak ve difüzyon katsayısını matematiksel olarak ölçerek önler. Çalışmamızda İİH tanılı olgularda DAMRG'de ADC ölçümünün tanıya katkısı araştırıldı. Sistemimizde kayıtlı, 01-06-2009 ile 9-11-2015 tarihleri arasında DAMRG tetkiki gerçekleştirilmiş, İİH tanılı olguların filmleri retrospektif olarak tarandı. Hasta grubu 35 adet olgudan oluşturuldu. Bulunan değerler 35 olguluk kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Literaturde İİH tanılı hastalarda ADC ölçümü ile ilgili az sayıda çalışma olmakla beraber, farklı hastalıklarda ADC ölçümleri ile çalışmalar yapılmıştır. Literatur referans alınarak hasta ve kontrol gruplarında nöralparankimin 24 farklı noktasında değişik alanlarda ADC değerleri ölçüldü ve hasta ile kontrol grupları karşılaştırıldı.Sağ paryetooksipital periventriküler ak maddede, sağ insulada, sağ singulat gyrusta ve mesensefalonda ADC değerleri kontrol grubuna oranla belirgin olarak düşük izlendi. Anlamlı istatiksel farklılık saptandı. Bu durum İİH hastalığında patofizyoloijik olarak değişen doku mikrostrüktürünün, hücresel hasarın ve sitotoksik ödemin difüzyon kısıtlanmasına neden olduğunu düşündürmektedir. ADC ölçümlerinin İİH hastalarının tanısında ve tedavisinde yardımcı olabileceği düşünülmektedir. Diffusion-weighted magnetic resonance imaging (DWMRI) is a technique that is sensitive to the diffusion motion of water molecules. This thecnique provide us imaging findings like early edema signals that can not be detected in conventional MR sequences. It is most commonly used in acute cerebral ischemia, also used in differential diagnosis of various pathological conditions (i.e. arachnoid cyst-epidermoid cyst, intracranial tumors, various infections, transuda-exudate in pleural effusion). Diffusion weighted images formed by diffusion signal and T2 signal of the tissues. Unknown source of the real origin of hyperintensity (diffusion or T2 effects) causes misinterpretation in DWMRI. ADC maps prevent misinterpretation by removing the T2 signal and provide measurement of the diffusion coefficient. In our study, the diagnostic contribution of ADC measurement in DWMRI was evaluated in Idiopathic Intracranial Hypertension cases (IIHy). DWMRI were examined between 01-06-2009 and 9-11-2015, and the findings were evaluated retrospectively. The patient group and control group were composed of 70 cases. In literature, there are a few studies on ADC measurement in patients with IIHy. However, there are studies with ADC measurements in different diseases. ADC values were measured and compared in 24 different points of neural parenchyma in patient and control groups. The ADC values in the right parietooksipital periventricular white matter, right insula, right cingulate gyrus and mesencephalon were significantly lower than those in the control group. Altered tissue microstructure, cellular damage, and cytotoxic edema in the case of IIHy may lead to diffusion restriction. It is thought that ADC measurements can help to diagnose and management of patient treatment with IIHy. 57

Amaç: Pediatrik posterior fossa tümörlerinden tanısı histopatolojik olarak konulmuş olguların preoperatif difüzyon ağırlıklı MR görüntülerinin retrospektif olarak değerlendilerek doğru tanı konyulabilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve yöntem: Ocak 2007 ile Mayıs 2015 tarihleri arasında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Gevher Nesibe Hastanesi Radyoloji Anabilim Dalında; 18 yaşın altındaki, infratentoriyal intraaksiyal tümör tanısı histopatolojik olarak konulan ve difüzyon MRG tetkiki yapılan 43 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Gevher Nesibe Hastanesi Patoloji Anabilim Dalından olguların patoloji raporlarına ulaşıldı. Astrositom, ependimom, medulloblastom, teratoid rabdoid tümör olarak olgular 4 tipte gruplandırıldı. Buna göre ayrı ayrı preoperatif Difüzyon Ağırlıklı sekansları içeren MR görüntüleri değerlendirildi. ADC (Apparent Diffusion Coefficient) görüntülerde tümöral lezyonun solid komponentinden ardışık 3 görüntüde ROI (region of interest) ölçümü yapılıp ortalaması alındı. Bulunan ortalama normal serebellum parenkiminden alınan ROI ölçüm sonuçları ile oranlandı ve gruplar arasında kıyaslama yapıldı.Bulgular: 43 olgunun 14'ü (%32,6) astrositom, 10'u (%23,3) ependimom, 18'i (%41,9) medulloblastom, 1'i (%2,3) rabdoid tanısı bulunmaktaydı. Astrositom ortalama ADC değerleri 1427,5±274,62 , ependimom ortalama ADC değerleri 1035± 217,07, medulloblastom ortalama ADC değerleri 707,16± 213,47, rabdoid ADC değeri 670 olarak hesaplandı. Ortalama ADC değerleri ile tümör tipleri arasında yapılan istatistiki analizine göre anlamlı ilişki saptanmıştır (p< 0.05) . Astrositom ortalama ADC oranı 1,95±0,30, ependimom ortalama ADC oranı 1,50± 0,20, medulloblastom ortalama ADC oranı 1,02± 0,30, rabdoid ortalama ADC oranı 0.97 olarak bulunmuştur. Ortalama ADC oranı ile tümör tipleri arasında yapılan istatistiki analizine göre anlamlı ilişki saptanmıştır (p< 0.05). Ortalama ADC oranı ≥ 1.8 katof değerinde iken %85.7 sensitivite ve % 92.9 spesifite ile astrositom ependimomdan ayırt edilmektedir. Ortalama ADC oranı ≤ 1.2 katof değerinde iken %88.9 sensitivite ve %100 spesifite ile medulloblastom ependimomdan ayırt edilmektedir. Ependimom ortalama ADC oranı 1.2- 1.8 arasındadır ve %90 sensitivite ve %90,6 spesifite ile astrositomden ve medulloblastomdan ayırt edilmektedir. Medulloblastom %88.9, astrositom % 85.7, ependimom %90 doğruluk oranı ıle teşhis edilebilmektedir.Sonuç: Çocukluk çağı posterior fossa tümörlerinin ana histolojik alt tipleri preoperatif difüzyon ağırlıklı MR görünteleme ile birbirinden ayırt edilebilmektedir.Anahtar Kelimeler:pediatrik, posterior fossa, difüzyon MRG, ADC Aim: To evaluate patients who are diagnosed with paediatric posterior fossa tumors histopathologically with preoperative diffusion weighted MR images and diagnose accurately.Material and Methods: Between January 2007 and May 2015, in Erciyes University Faculty of Medicine, Gevher Nesibe Hospital, Department of Radiology fourty three patients under the age of eighteen who are diagnosed with infratentorial intraaxial tumor histopathologically and examined with diffusion MRI evaluated retrospectivately. Pathologic reports were obtained from Erciyes University Faculty of Medicine, Gevher Nesibe Hospital data system. Patients grouped in four types as astrocytoma, ependymoma, medulloblastoma and teratoid rhabdoid tumor. Thus, diffusion weighted and other MR images examined respectively. ROI (region of interest) was calculated and averaged from solid component of tumoral lesion on consecutive three images of ADC (Apparent Diffusion Coefficient). Obtained values were compared with average ROI values of normal cerebellary parenchyma and were compared between the groups.Results: 14 (32,6%) astrocytoma, 10 (23,3%) ependymoma, 18 (41,9%) medulloblastoma, 1 (2,3%) rhabdoid tumor of 43 cases were diagnosed. Mean values of ADC were found for astroscytoma 1427,5±274,62, ependymoma 1035±217,07, medulloblastoma 707,16±213,47, rhabdoid 670. There is statistically significant relationship between mean ADC values and each tumor types (p< 0.05). Mean values of ADC ratio were found for astrocytoma 1,95±0,30, ependymoma 1,50±0,20, medulloblastoma 1,02±0,30, rhabdoid 0.97. There is statistically significant relationship between mean ADC ratio values and each tumor types (p< 0.05). Mean ADC ratio of ≥1.8 correctly discriminated astrocytomas from ependymomas with a sensitivity of 85.7 and a specificity of 92.9. Mean ADC ratio of ≤ 1.2 correctly discriminated medulloblastomas from ependymomas with a sensitivity 88.9 and a specificity of 100. Mean ADC ratio of ependymomas were 1.2-1.8 and correctly discriminated astrocytomas from medulloblastomas with a sensitivity 90 and a specificity of 90,6. Tumors can be diagnosed with medulloblastomas 88.9%, astrositom 85.7%, ependimom 90% accuracy.Conclusion: Common histologically subtypes of paediatric posterior fossa tumors can be distinguished correctly with preoperative diffusion weighted MRI.Keywords: paediatric, posterior fossa, diffusion MRI, ADC 84

Amaç: Abdominal aort anevrizmalarının tanı, tedavi planlaması ve takibinde manyetik rezonans görüntüleme (MRG) 'nin etkinliğinin ve anevrizma duvarındaki inflamasyon varlığının gösterilmesindeki katkısının 3.0 T MR sisteminde değerlendirilmesi.Gereç-Yöntem: Çalışmada Ocak 2010- Aralık 2013 tarihleri arasında abdominal aort anevrizması nedeniyle BTA ve Batın MR (nonkontrast) görüntüleri dijital radyoloji arşiv sisteminde (PACS) kayıtlı olan abdominal aort anevrizmalı 25 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Bu hastaların görüntüleme protokolünde multiplanar BTA (MIP, VRT) ve T1-A hızlı spin eko aksiyel, T2-A hızlı spin eko üç plan ve aksiyel difüzyon ağırlıklı görüntülerden oluşmaktaydı. BTA ve MR görüntülerinde anevrizma çapı, boyunçapı, boyun uzunluğu, iliak bifurkasyona uzaklık ve duvar kalınlığı parametreleri ölçüldü. Ayrıca difüzyon kısıtlanması saptanan ve saptanmayan anevrizma duvarlarından görünürdeki difüzyon katsayısı (ADC) haritaları üzerinden ölçümler yapıldı. Bulgular arasındaki ilişki SPSS 21.0 programı ile hesaplandı.Bulgular: Çalışmaya alınan 25 hastanın (24 erkek, 1 kadın) yaş ortalaması 65.60±12.01'dir. Anevrizma etiyolojisinde 24 hastada ateroskleroz, 1 hastada ise vaskülit yer almaktaydı. Her iki tetkikte yapılan anevrizma çapı, boyun çapı, boyun uzunluğu ve iliak bifurkasyona uzaklık ölçümlerinde anlamlı farklılık bulunmadı. BTA ve MR ölçümlerinde güçlü korelasyon görüldü (r = 0.88- 0.96, ICC) Duvar kalınlığı ölçümlerinde anlamlı farklılık saptandı (p< 0.5). 25 hastada toplam 19 difüzyon kısıtlaması gösteren, 41 difüzyon kısıtlanması saptanmayan duvar değerlendirildi. Difüzyon kısıtlanması saptanan duvarların ADCort değerleri düşük bulundu. Ancak her iki grupta ADCort arasında anlamlı farklılık saptanmadı (Mann-Whitney Test; p> 0.5)Sonuç: Nonkontrast MRG stent-greft değerlendirmesinde güvenilir ve sensitif bir tetkiktir. DAG anevrizma duvarındaki ve perianevrizmal yumuşak dokulardaki inflamasyonu göstermede başarılı, kontrast madde kullanımı gerektirmeyen noninvazif bir tanısal yöntemdir. DAG'nin inflamatuar anevrizmalardaki rolünün daha iyi anlaşılması için inflamatuar anevrizmalı olgular içeren çalışmaların yapılması gerektiğini ve bulgularımızı destekleyebileceğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Abdominal aort anevrizması, BT angiografi, Manyetik rezonans görüntüleme, Difüzyon ağırlıklı görüntüleme. Purpose: To assess the diagnosis, treatment planning and follow-up of abdominal aortic aneurysms and aneurysm wall inflammation in the effectiveness of the demonstration of the contribution with magnetic resonance imaging (MRI) in 3.0 T system. Materials-Method: In this study, January 2010 - December 2013 due to abdominal aortic aneurysm CTA and abdominal MR (nonenhanced) images of digital radiology archive system (PACS) were retrospectively evaluated 25 patients enrolled. The imaging protocol included multiplanar CTA (MIP, VRT), T1- weighted fast spin echo. Aneurysm diameter, aortic neck diameter, neck length, distance to the iliac bifurcation and the wall thickness was measured in CT and MR images. In addition, diffusion restriction detected and undetected aneurysm wall maps of the apparent diffusion coefficient (ADC ) measurements were carried out. Finding the relationship between was calculated by using the SPSS 21.0 software. Results: The average age of 25 patients (24 men, one women) included in the study was 68.94±9.46 years. Among the aneurysm etiology, there were 24 patients with atherosclerosis and 1 patients with vasculitis. No significant difference was found in aneurysm diameter, aortic neck diameter, neck length, distance to the iliac bifurcation in both modalities. CTA ve MR measurements skowed strong correlation (r = 0.88- 0.96, ICC). Wall thickness measurements revealed significant differences (p 0.5).Conclusion: Noncontrast MRI in the evaluation of stent-graft is a reliable and sensitive modality. DWI was successfull in showing inflammation in the soft tissue and in the wall of the aneurysm, non-invasive diagnostic method that does not require the use of contrast agents. Further studies with inflammatuar patients are needed to support our findings and to better define the role of DWI in the clinical management of inflammatuar aneurysyms.Key Words: Abdominal aortic aneurysm, CT angiography, Magnetic resonance imaging, Diffusion weighted imaging. 89

Çalışmamızda rutin meme görüntülemesi yapılan olgularda rutin incelemeye ek olarak kontrast madde gerektirmeyen difüzyon ağırlıklı görüntüleme yapılarak aksiller lenf nodlarında ayırıcı tanıya olan katkısını değerlendirmeyi amaçladık. Nisan 2010 ? Temmuz 2011 tarihleri arasında, meme manyetik rezonans incelemesi için manyetik rezonans görüntüleme ünitesine başvuran ve rutin meme manyetik rezonans inceleme yanında difüzyon ağırlıklı inceleme yapılan 71 erişkin kadın hasta çalışmamıza dahil edildi. Meme lezyonu malign olana hastalarda lenf nodu için histopatolojik tanıya gidildi. Meme lezyonu benign olan hastalarda ise klinik takip ile aksiller lenf nodu benign olarak değerlendirildi. Difüzyon ağırlıklı görüntüler 30 sn.?de elde olundu. Manyetik rezonans cihazının konsolunda, özel yazılım aracılığıyla görünür difüzyon katsayısı otomatik olarak ölçülerek harita görüntüleri hazırlandı.Değerlendirmede aksilladaki en büyük lenf nodu seçilerek konvansiyonel sekanslardaki bulguları kaydedildi. T2 ağırlıklı görüntülemede uzun eksen ve kısa eksen çapı ölçüldü ve uzun eksen/kısa eksen oranı hesaplandı. Bunun yanı sıra difüzyon ağırlıklı görüntülemedeki görünümü ve görünür difüzyon katsayısı haritasından ölçülen değerleri not edildi. Konvansiyonel meme manyetik rezonans incelemede saptanan lenfadenopatilerin difüzyon kısıtlanması varlığı araştırıldı. Kantitatif değerlendirme amacı ile görünür difüzyon katsayı haritalarında ilgi alanı kullanarak ölçüm yapıldı. Metastatik lenf nodlarının görünür difüzyon katsayısı reaktif lenf nodlarından anlamlı derecede düşük olarak bulunmuştur. Reaktif lenf nodlarında görünür difüzyon katsayısı ortalama 2,21x10-3mm2/sn, metastatik lenf nodlarında ise görünür difüzyon katsayısı ortalama 1,39x10-3mm2/sn olarak saptanmıştır. Tüm lenf nodlarının görünür difüzyon katsayısı `Receiver Operating Characteric? analizi ile 1,6 x10-3 mm²/sn sınır olarak alındığında %55,9 sensitivite ve %81,1 spesifite ile reaktif metastatik ayrımı yapabilmektedir (p

Amaç: Karaciğer tip 1-2-3 hidatik kist ve basit kistlerinin ayrımında FLAIR sekansı ve difüzyon ağırlıklı görüntülemenin katkısının araştırılması.Materyal ve metod: Bu prospektif çalışmaya Ocak 2012 ? Ocak 2013 tarihleri arasında daha önceden US ile tesbit edilen karaciğer hidatik kisti (tip 1,2,3) veya basit kisti olan ve olgular dahil edildi. Kırk iki olgudaki 82 hidatik kiste ve 22 olgudaki 40 basit kiste FLAIR sekansı ve difüzyon MR (b600-b1000 değerlerinde) tetkiki yapıldı. Çalışmaya dahil edilen 64 olgunun, histopatolojik veya takipler sonucu tanısı konan toplam 122 kistik lezyonun FLAIR ve difüzyon ağırlıklı görüntülemelerde sinyal karakteristikleri değerlendirildi ve ADC değerleri hesaplandı.Bulgular: 122 lezyonun 40?ı basit kist, 82?si hidatik kist idi. Hidatik kistlerin 41?i tip 1, 20?si tip 2 ve 21?i tip 3 idi. DAG?de b600 değerinde hidatik kistlerin ortalalama ADC değeri 3.07±0.41 x10-3 s/mm2 olarak iken basit kistlerin ortalama değeri ADC 3.91±0.51 x10-3 s/mm2 olarak bulunmuş olup aralarındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p

Amaç: Bu çalışmada, intrakranial alanda yerleşen tümörlerinin evrelenmesi ve ayrımında difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntülemenin katkısının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 2009 ve 2012 yılları arasında beyin tümörü tanısı almış ve konvansiyonel MRG ve difüzyon aüğırlıklı görüntüleme yapılmış toplam 60 olgu retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Her olguda tümörün solid komponentinden ve peritümöral ödem olan olgularda peritümöral ödem sahasından ROI (region of interest) kullanılarak görünür difüzyon katsayısı (ADC) değerleri ölçülmüştür. Gruplar düşük dereceli glial tümörler, yüksek dereceli glial tümörler, metastazlar ve menenjiomlar olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Gruplar arasında anlamlı farklılık olup olmadığı istatistiksel yöntemlerle analiz edildi ve P değeri < 0.05 olduğunda istatistiksel olarak anlamlı değerlendirildi.Bulgular: Tüm tümör grupları karşılaştırıldığına; düşük dereceli glial tümörlerden ölçülen ADC değerleri diğer tüm gruplar ile karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı olarak değerlendirildi (p< 0.05). Menenjiomlar ile diğer tümör gruplarının ADC değerleri arasında da anlamlı farklılık saptandı (p< 0.05). Yüksek dereceli glial tümörler ile metastazlar arasında ADC değerleri arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Peritümöral ödem saptanan gruplar (yüksek dereceli glial tümör, metastaz, menenjiom) arasında peritümöral ödem alanından elde edilen ADC değerleri arasında anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç: Difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme ile elde olunan ADC değerlerinin intrakranial lezyonların ayrımında ve glial tümörlerin derecelendirilmesinde faydalı bir yöntem olduğunu düşünmekteyiz. DAG'nin diğer ileri MR görüntüleme yöntemleri (difüzyon tensör görüntüleme, perfüzyon MR, MR spektroskopi) ile birleştirildiğinde doğruluk oranlarının artacağı kanısındayız. Purpose: Our aim in this study is to evaluate the role of diffusion weighted magnetic resonance imaging (DWI) in differantiation and grading of intracranial mass lesions. Material and Method: We retrospectively examined the conventional and diffusion weighted MR imaging findings of 60 patients who were diagnosed as brain tumor between the years of 2009-2012. Apparent diffusion coefficient (ADC) values are measured from solid component of the tumor in each case and from peritumoral vasogenic edema if present. The values are measured by using region of interest (ROI). There were 4 groups of patients, such as low grade gliomas, high grade gliomas, metastases and meningiomas. The results are analysed statistically between groups and a p< 0.05 is considered significant.Results: ADC values of low-grade glial tumors was higher than the other groups (p < 0.05). Also ADC values of meningiomas was lower than the other groups (p < 0.05). There was no significiant difference of ADC values of solid portion between high grade gliomas and metastasis. There was no significant difference of ADC values measured from the peritumoral edema of high-grade glial tumors, metastasis and meningiomas.Conclusion: Diffusion weighted imaging with ADC measurement can be a useful method in differantiation of brain tumors and staging on glial tumors. It will be useful to perform DWI with other advanced MR sequences (diffusion tensor imaging, perfusion MRI, MR spectroscopy) in brain tumor imaging. 53

Amaç:Manyetik rezonans ile difüzyon ağırlıklı görüntülemenin plevral ve plevral iştirakli patolojilerin ayırıcı tanısındaki değerinin araştırılması.Gereç ve Yöntem:Çalışmamız Nisan 2011-Nisan 2012 tarihleri arasında farklı klinik endikasyonlar ile toraks, torakal vertebra veya meme MRG çekimi yapılmış 59 (elli dokuz) hastada tespit edilmiş plevral iştirakli patolojilerin difüzyon MRG ile ADC değerleri alınmıştır. Sonrasında kaslardan alınan ADC değerleri paydaya konarak görece oranları hesaplanmıştır. Retrospektif olarak ölçülen rölatif ADC değerleri, mayilerde torasentez aracılığıyla elde edilen plevral analizler ile solid lezyonlar ise histopatolojik sonuçlar ile karşılaştırılmıştır.Bulgular:59 hastanın 23 (%39)'ünde plevral sıvı mevcut idi. Bunların 9 (%39,1)'u transüda, 14 (%60,9)'ü eksüda olarak belirlenmiştir. 36 (%61) hastada plevral ve plevral iştirakli solid lezyon mevcut idi. Bunların 9 (%25)'u benign ve 27 (%75)'si malign idi.Çalışmamızda ortalama rölatif ROI (lezyonlardan ölçülen ADC değerleri / kaslardan ölçülen ADC değerleri) değerleri kullanıldı. Eksüdatif vasıfta sıvısı bulunan olguların ortalama rölatif ROI oranı 1,65 ± 0,43 olarak ölçüldü. Transüda özelliğinde sıvısı olan olguların ortalama rölatif ROI oranı 2,64 ± 0,49 olarak ölçüldü. Plevral ve plevral iştirakli benign lezyonlu hastalardan alınan ortalama rölatif ROI oranı ise 2,23 ± 0,50 olarak ölçüldü. Plevral ve plevral iştirakli malign lezyonlu hastalardan alınan ortalama rölatif ROI oranı 1,10 ± 0,37 olarak ölçüldü.Bulgular Mann-Whitney U testi ile değerlendirilmiştir. Bulgular solid lezyonların malign-benign ayırımında ve plevral sıvıların transüda-eksüda ayırımda istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı, kemik tümörleri ve tümör benzeri lezyonlarda konvansiyonel manyetik rezonans görüntüleme (MRG) sekanslarına ek olarak alınan difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DAG) ve buradan elde edilen kantitatif değerlendirmeyi sağlayan apparent diffusion coefficient (ADC) ölçümlerinin belirlenen optimal eşik değere göre malin-benin ayrımındaki etkinliğini araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Yaşları 6-80 arasında değişen 14' ü kadın, 21' i erkek toplam 35 olgudaki 46 kemik tümörü ve tümör benzeri lezyon çalışmaya dahil edildi. Histopatoloji ya da kemik sintigrafi ve/veya PET ile kemik tümörleri benin ve malin olarak sınıflandırıldı, daha sonra malin kemik tümörleri de kendi arasında primer malin kemik tümörü ve metastatik kemik tümörü olarak alt sınıfa ayrıldı. Tüm lezyonlar 1.5 tesla MR cihazında, konvansiyonel MRG' ye ek olarak alınan single shot echo planar-spin echo (SSEP-SE) T2 uygulamasıyla elde edilen DAG ve ADC haritalarından lezyonların ADC ölçümleri yapıldı. Kemik tümörlerinin benin-malin ayrımında ADC değerleri `ortalama ± standart sapma (SS)` şeklinde karşılaştırıldı. ROC eğri analizi ile benin-malin ayrımında kullanılacak optimal eşik ADC değeri belirlendi. DAG için duyarlılık, özgüllük, pozitif öngörü değeri (PÖD), negatif öngörü değeri (NÖD) ve eğri altında kalan alan (AUC), %95 güven aralığı (CI) ile hesaplandı.Bulgular: Histopatolojisi ya da kemik sintigrafi ve/veya PET ile kemik tümörü ve tümör benzeri lezyondan 9 tanesi benin, 37 lezyon ise malin olarak sınıflandırıldı ve malin lezyonların 22 tanesi metastazdı. Benin lezyonlarda ortalama ADC değeri 1.55 ± 0.48 x 10-³ mm²/sn ve malin lezyonlarda ortalama ADC değeri 0.81 ± 0.26 x 10-³ mm²/sn olarak bulundu (p=0.002). Malin kemik tümörleri primer malin kemik tümörü ve metastaz olarak alt sınıfa ayrıldığında, ortalama ADC değerleri primer malin kemik tümörlerinde 0.66 ± 0.19 x 10-3 mm2/sn, metastazlarda ise 0.92 ± 0.26 x 10-3 mm2/sn olarak bulundu. Bu üç grubun ortalama ADC değerlerine göre karşılaştırılmasında istatiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p

Bu çalışmanın amacı parotis bezi tümörlerinin karakterizasyonunda invaziv olmayan alternatif bir yöntem olarak difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntülemenin (DAG) tanısal etkinliğini değerlendirmektedir.Mart 2011-Mart 2012 tarihleri arasında Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı'na parotis bezi kitlesi ön tanısıyla yönlendirilen 36 hastada toplam 41 lezyon incelendi. Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) tetkikine ek olarak DAG gerçekleştirildi. DAG ile, üç farklı b değerinde (100, 500 ve 1000 sn/mm²) görüntüler elde edildi, bu görüntüler üzerinden her b değeri için ayrı görünür difüzyon katsayısı (ADC) haritaları oluşturuldu ve bu haritalar üzerinden tüm lezyonların ADC ölçümleri yapılarak histopatolojik alt tiplere göre ortalama ADC değerleri hesaplandı. Tüm lezyonlar, MRG/DAG sonrasında yapılan ince iğne aspirasyon sitolojisi (İİAS) veya operasyon sonrası gerçekleştirilen histopatolojik inceleme ile tanı aldı. Benin ve malin lezyonlar karşılaştırıdı; pleomorfik adenom, Warthin tümörü ve malin lezyonlar arasında da ikili karşılaştırmalar yapıldı. İstatistiksel olarak farklılık saptanan ikili gruplar için, ROC eğri analizi kullanılarak kesim noktası belirlendi ve duyarlılık, özgüllük ve eğri altında kalan alan (AUC) %95 güven aralığı ile hesaplandı.Kırkbir lezyonun 32'si benin, 9'u malindi. En sık izlenen benin tümör pleomorfik adenom, malin tümör ise lenfomaydı. En yüksek ADC değeri hemanjiyom (3,127x10?³ mm²/sn) ve pleomorfik adenoma (1,876x10?³ mm²/sn) ait iken, en düşük ADC değeri lipom (0,183x10?³ mm²/sn) ve lenfomaya (0,714x10?³ mm²/sn) aitti. Karşılaştırmalarda b=500 için elde edilen ADC değerleri kullanıldı. Benin lezyonların ortalama ADC değeri, malin lezyonlara göre anlamlı olarak yüksekti (p=0,004). Pleomorfik adenomun ortalama ADC değeri, Warthin tümörü (p=0,001) ve malin tümörlerden (p=0,001) anlamlı olarak yüksekti. ROC eğri analizine göre pleomorfik adenom Warthin tümöründen 1,5x10?³ mm²/sn'lik kesim noktası ile %84 duyarlılık ve %93,7 özgüllükle, malin tümörlerden 1,6x10?³ mm²/sn'lik kesim noktası ile %100 duyarlılık ve %81,25 özgüllükle ayırt edilebildi. Ortalama ADC değerleri örtüştüğünden Warthin tümörü ile malin tümörler arasında ayrım yapılamadı.DAG yardımıyla pleomorfik adenom-Warthin tümörü, pleomorfik adenom-malin tümör ayrımı yapılabilir; Warthin tümörü-malin tümör ayrımında ise DAG etkin değildir. DAG lezyon karakterizasyonunda fayda sağlayan bir yöntem olabilir; ancak daha doğru sonuçlar elde etmek için konvansiyonel MRG ile birlikte kullanılmasının gerekli olduğu hatırlanmalıdır. The aim of this study is to assess the diagnostic efficacy of magnetic resonance diffusion-weighted imaging (DWI) in the characterization of parotid gland tumors.Thirty six patients, who were referred to Mersin University, School of Medicine, Radiology Department with a prediagnosis of parotid mass between 2011 March-2012 March, were included in the study. A total of 41 lesions were analyzed with MRI. In addition to/after magnetic resonance imaging (MRI), DWI was performed. On DWI, the images were obtained with using three different b values (100, 500 and 1000 sec/mm²). Apparent diffusion coefficient (ADC) maps were created for each group. Mean ADC values were calculated, according to the histopathologic subtypes. The final diagnosis was made by fine-needle aspiration cytology (FNAC) after MRI/DWI or by histopathologic examination performed after surgery. Mean ADC values of benign lesions-malignant lesions, pleomorphic adenoma-Warthin's tumor, pleomorphic adenoma-malignant lesions and Warthin's tumor-malignant lesions were compared. If the difference was statistically significant, the cut-off point was determined and the sensitivity, specificity and area under the curve (AUC) were calculated with 95% confidence interval, using ROC curve analysis.From 41 lesions, 32 were benign, 9 were malignant. The most common benign and malignant tumor was pleomorphic adenoma and lymphoma, respectively. While the highest ADC value belonged to hemangioma (3.127 × 10?³ mm²/sec) and pleomorphic adenoma (1.876 × 10?³ mm²/sec), the lowest ADC value belonged to lipoma (0.183 × 10?³ mm²/sec) and lymphoma (0.714 × 10?³ mm²/sec). For comparisons, ADC values obtained with b=500 were used. The mean ADC value of benign lesions was significantly higher than malignant lesions (p=0.004). The mean ADC values of pleomorphic adenoma were significantly higher than Warthin?s tumor (p=0.001) and malignant tumors (p=0.001). According to ROC curve analysis, pleomorphic adenoma and Warthin's tumor were distinguished from each other with a 1.5 x 10?³ mm²/sec cut-off point, 84% sensitivity and 93.7% specificity; pleomorphic adenoma and malignant lesions were distinguished from each other with a 1.6 x 10?³ mm²/sec cut-off point, 100% sensitivity and 81.25% specificity. Because the mean ADC values were matched, Warthin's tumor and malignant tumors could not be distinguished.With the aid of DWI, the distinction can be made between pleomorphic adenoma-Warthin tumor and pleomorphic adenoma-malignant tumors; but DAG is not efficient in the differentiation of Warthin's tumor and malignant tumors. DWI may be a beneficial tool in the lesion characterization, but it is necessary to use DWI in combination with conventional MRI for more accurate results. 78

Amaç: Difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DAG) meme lezyonlarının benign ve malign ayrımına katkısının araştırılması amaçlanmıştır.Yöntem: 43 kadın hastada histopatolojik olarak tanı alan 50 meme lezyonu çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar 1.5 T manyetik alan gücünde MR cihazı ile bilateral meme koili kullanılarak incelenmiştir. Difüzyon ağırlıklı görüntüler spin eko ?echo planar?görüntüleme sekansı ile elde edilmiş, ?b? değeri 0 ve 750 mm2/sn olarak belirlenmiştir. Elde olunan görüntüler üzerinden, görünür difüzyon katsayısı (apparent diffusion coefficients, ADC) hesaplanmıştır. Daha sonra benign ve malign lezyonların kitle ADC değerleri karşılaştırılmıştır.Bulgular: Benign ve malign lezyonların ortalama kitle ADC değerleri sırasıyla 1,494x10-3 ± 0,301mm2/sn ve 0,863x10-3 ±0,144 mm2/sn olup malign lezyonlarda benign lezyonlara kıyasla istatiktiksel olarak anlamlı derecede düşüktü. Kitle ADC için 1,24 x 10-3 mm2/sn eşik değerinde lezyon karakterizasyonunda %93,3 sensitivite, %100 spesifite gözlendi.Sonuçlar: DAG memenin benign ve malign lezyonlarını karakterizasyonuna katkı sağlayabilecek bir yöntem olarak kullanılabilir.Anahtar kelimeler: Meme, DAG, ADC, benign, malign, karakterizasyon Background and aim: To evaluate the utility of diffusion weighted imaging (DWI) in differantiating benign from malignant breast lesions.Methods: 43 female subjects with 50 histopathologically proven breast lesions were investigated in this study. The patients were examined by a 1,5 T system using bilateral phased array breast coil. Spin echo echo planar diffusion imaging was used to scan patients. Images were obtained by b values 0 and 750 mm2/s. The apparent diffusion coefficient (ADC) values were calculated from DWI. The ADCs of the benign and malignant lesions were compared.Results: Median ADCs of the benign and malignant lesions were 1,494x10-3± 0,301mm2/s and 0,863x10-3 ±0,144 mm2/s respectively. ADC values of the malignant lesions was statistically lower than that of the benign lesions. Cuttoff value of ADC for 1,24x10-3 mm2/s provided %93,3 sensitivity and %100 specificity.Conclusion: DWI can be used to improve the characterization of benign and malignant breast lesions.Key words: Breast, DWI, ADC, benign, malignant, characterization 112

Tıpta Uzmanlık Tezi Çalışmamızda renal lezyonlarda benign ve malign ayırımında difüzyon magnetik rezonansın tanıya katkısı amaçlanmıştır. Radyolojik ve histopatolojik tanılı 25'i benign (13 anjiomyolipom, 12 kist), 31'i malign toplamda 56 lezyonu bulunan 54 hastada konvansiyonel manyetik rezonans sekanslarına ek olarak 3 farklı difüzyon değerinde (b50, b500, b1000) görüntüler alındı. Karşılaştırma amaçlı olguların sağlıklı renal ve dalak parankiminden benzer şekilde ölçümler yapıldı. Difüzyon görüntüleri görüntü işleme yazılımı functool ile görünür difüzyon katsayısı haritaları oluşturulup sayısal ölçümler yapıldı. Basit kistler b50 difüzyon değerinde böbrek parankimine göre belirgin parlak iken b500 ve özellikle b1000 değerlerinde giderek hipointens görünüm kazanmakta olup görünür difüzyon katsayısı görüntülerinde yüksek b değerlerinde difüzyon kısıtlılığı göstermeyen giderek parlaklaşma göstermektedir. Üç farklı b difüzyon değerinde kistlerin görünür difüzyon katsayısı ortalaması hem böbrek parankiminden hem de malign lezyonlardan istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek çıkmıştır. Anjiomyolipomlar b1000 değeri dışında böbrek parankim görünür difüzyon katsayısı değerleri ile örtüşmekte olup malign lezyonlardan tüm difüzyon değerlerinde istatistiksel olarak yüksektir. Malign lezyonlar (metastaz, primer) en düşük görünür difüzyon katsayısı değerlerine sahip olup böbrek parankimi, anjiomyolipom ve basit kistlerden anlamlı şekilde farklı derecede düşük görünür difüzyon katsayısı değerlerine sahiptir. Benign ve malign lezyonlar tüm difüzyon değerlerinde birbirinden anlamlı şekilde farklı görünür difüzyon katsayısı değerlerine sahiptirler. Renal lezyonlar farklı difüzyon görüntülemelerde rahatlıkla böbrek parankiminden ayrı olarak izlenmekte olup, lezyonlar kendi içerisinde benign-malign ayırımını b50, b500, b1000 difüzyon ortalama ADC değerleri ile istatistiksel olarak yapılabilmektedir. Düşük difüzyon b değerlerinde böbreğin benign-malign lezyonlarını tanıma, yüksek b değerlerinde ise lezyonların karekterizasyonu ve ayırımında kulanabilmek için rutin abdominal görüntüleme protokolüne eklenebileceği düşünüldü. Bu sonuçların daha kapsamlı çalışmalarla desteklenmesi uygundur. Abstract In our study, we aimed to differantiate benign and malign renal lesions with diffusion-weighted MR imaging. 54 patients who had 56 lesions, 25 benign lesions (13 angiomyolipomas, 12 cysts) , 31 malign lesions, which were diagnosed as radiologically and histopathologically were performed conventional MR imaging sequences and additional three different diffusion values (b50, b500, b1000). Measurements were done as same style from normal renal and splenic parenchymas due to comparison. Numerical measurements of diffusion images were done creating `?apparent diffusion confluence?? map with functool which is image processing software. While simple cysts were brighter than normal parenchyma on b50 diffusion value, they showed brightness without diffusion limitation at higher b values on apparent diffusion confluence images; although they had more hypointens apparence on b500 diffusion value and especially b1000 diffusion value. Apparent diffusion confluence average of cysts on three different values were found significantly higher than both malignant lesions and normal renal parenchyma statistically. While angiomyolipomas except b1000 values overlapped with renal parenchyma apparent diffusion confluence values, they had higher apparent diffusion confluence values than malignant lesions at all diffusion values statistically. Malignant lesions, metastasis and primary tumours had the least apparent diffusion confluence values and their apparent diffusion confluence values were significantly lower than renal parenchyma, anjiomyolipomas and simple cysts had. Benign and malignant lesions had significantly different apparent diffusion confluence values at all diffusions values. Renal lesions visualized different intensity than renal parenchyma on all diffusion images and differantion of benign and malignancy could be done statisticially by all diffusion values (b50, b500, b1000) on apparent diffusion confluence images. Because it improves detection of focal renal lesions at low b values and at higher b values give diffusion information that helps focal renal lesion characterization and for differantial diagnosis, diffusion sequences should be added to the routine abdominal magnetic resonans imaging. These results should be supported by more extensive studies.

Kliniğimiz manyetik rezonans biriminde, tetkikleri yapılan 46 olgunun 48 lezyonunun 1000 s/mm2 b faktörü difüzyon ve T2 ağırlıklı görüntülerlerdeki sinyal yoğunlukları 1'den 5'e kadar bir skala ile biri araştırma görevlisi, diğeri bir öğretim üyesi iki hekim tarafından değerlendirilmiştir. Ayrıca çekilmiş olan b faktörü (1000 mm2/s) difüzyon ağırlıklı görüntülerden görünür difüzyon katsayıları hesaplanmıştır. Bu puanlama hastaların sonuçları bilinmeden yapılmış olup malign pulmoner nodül yada kitlelerin hepsi ve bazı benign nodüllerin tanısı patoloji tarafından biyopsi ve rezeksiyon ile doğrulanmıştır. Diğer benign nodüller (tüberkülom, pnömoni, fibröz nodül) radyolojik takiplerinde stabil seyretmesi ya da antibiyoterapi sonucunda kaybolmuş olması nedeniyle benign olarak sınıflandırılmıştır.Difüzyon ağırlıklı görüntüler ile malign-benign lezyonların ayrımında doğrudan vizüel değerlendirme kullanarak b1000 mm2/s tek atımlı eko-planar spineko difüzyon görüntülerdeki eşik değeri 3 olarak belirlendiğinde sinyal yoğunluğu oranının malign-benign ayrımını yapmadaki duyarlılığının %93,3 gibi bir senstiviteye ve %88,8 gibi bir spesifisiteye sahip olduğunu belirledik. Ayrıca benign patolojilerdeki difüzyon ağırlıklı görüntülerden elde edilen görünür difüzyon katsayı değerleri malign lezyonlara göre istatistiksel yönden anlamlı olarak fazlaydı. Böylece görünür difüzyon katsayısı değer ölçümleriyle birlikte difüzyon manyetik rezonans bir fonksiyonel görüntüleme yöntemi olarak tanı ve ayırıcı tanıda önemli katkılar sağlamaktadır.Bu çalışmamızda klinik olarak pulmoner nodül yada kitlelerde ilk tercih edilen tetkik olarak bilgisayarlı tomografi incelemelerde kullanılan radyasyonun ileri dönemdeki komplikasyonları göz önüne alındığında, manyetik rezonans görüntüleme incelemenin hastalıkların tanı aşamasında bilgisayarlı tomografiye göre ilk basamakta seçilmesi faydalı olmakla birlikte yeterli olmamaktadır. Ayrıca difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme verilerinden elde edilen sonuçlar henüz dar bir popülasyonda ortaya konulduğundan, bu veriler tartışmalı olarak yorumlanabilmekte, fakat ileride yapılacak geniş serilerde tekrar irdelenmesi gereken bir konu olarak karşımıza çıkmaktadır.Anahtar kelimeler: difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme, görünür difüzyon katsayıları, soliter pulmoner nodül ya da kitle In our clinic?s magnetic resonance unit, diffusion and T2-weighted images of 48 lesions of 46 studied cases have been evaluated with signal intensities by a scale of 1 to 5 by two doctors, one of them is a research assistant, and the other one is an associate professor. Apparent diffusion coefficients of single-pulsed echo-planar spin echo diffusion weight imaginig have been calculated with b factor (1000 mm2/s). This scoring was performed without knowing the results of patients, the diagnosis of all of the malignant pulmonary nodules and masses and some of benign nodules were confirmed by pathology with biopsy and resection. Other benign nodules (tuberculoma, pneumonia, fibrous nodules) are classified as benign since they remain stable in their radiological follow-ups or they are lost as a result of antibiotic therapy.When the threshold value of b1000 mm2/s single-pulsed echo-planar spin echo diffusion images is selected as 3 in differentiation of diffusion weighted images with malignant and benign lesions by using direct visual assessment, we have found that the rate of signal intensity has the sensitivity of 93,3% on making the separation of malignant and benign and the specificity of 88,8%. Nevertheless, apparent diffusion coefficients values of benign pathologies have been more statistically significant than malign lesions. As a result, diffusion magnetic resonance with apparent diffusion coefficients value measurements makes significant contributions as a functional imaging method in diagnosis and differential diagnosis.In our study, when the forward-term complications of radiation, which is used for pulmonary nodules or masses in computer tomography examinations as first-choice diagnosis clinically, is taken into consideration, it is more useful at the first step to choose magnetic resonance imagining examination during the diagnosis of diseases than computer tomography, but not enough choice. In addition, since the results obtained from diffusion-weighted magnetic resonance imaging data have been revealed in a narrow population yet, this data is commented as controversial, but comes across as an issue to be explored again in large series, which will be made in future.Keywords: diffusion weighted magnetic resonance imaging, apparent diffusion coefficients, solitary pulmonary nodule or mass 88

Amaç: Bu çalışmanın amacı; ilk olarak, endometrial kavite lezyonlarının benign-malign ayrımının yapılmasında ve tümör grade'inin belirlenmesinde DAG'nin etkinliğini değerlendirmek, ikinci olarak, malign lezyonların myometrial invazyon derinliğinin değerlendirilmesinde konvansiyonel MRG sekanslarına ek olarak alınan DAG'nin tanıya katkısını belirlemektir.Gereç ve yöntem: Çalışmaya endometrial kavitede lezyon saptanan toplam 56 olgu dahil edildi. Tüm olgularda rutin alt abdomen MRG'ye ek olarak alınan DAG ve ADC haritalarından lezyonların ADC ölçümleri yapıldı. Lezyonlar histopatolojik sonuçlara göre benign ve malign olarak sınıflandırıldı ve ortalama ADC değerleri karşılaştırıldı. ROC analizi ile benign-malign ayırımında kullanılacak optimal eşik ADC değeri belirlendi. DAG için duyarlılık, özgüllük ve eğri altında kalan alan (AUC) %95 güven aralığı (CI) ile hesaplandı. Malign lezyonların myometrial invazyon derinliğinin belirlenmesinde, T2A-DAG ve DKT1A görüntüler birbirinden bağımsız olarak değerlendirildi. Histopatolojik sonuçlara göre, T2A-DAG ve DKT1A görüntülerin her biri için tanısal doğruluk, duyarlılık ve özgüllük %95 güven aralığı (CI) ile hesaplandı.Bulgular: Histopatolojik sonuçlara göre malign olarak sınıflandırılan 42 lezyonun 40 tanesi endometrial karsinom (37 endometrioid adenokarsinom, 2 seröz adenokarsinom, 1 mikst tip epitelyal karsinom), 2 tanesi karsinosarkom (malign mikst müllerian tümör), benign olarak sınıflandırılan 14 lezyonun 7 tanesi endometrial polip, 5 tanesi submukozal myom, 2 tanesi endometrial hiperplazi idi. Endometrial kavitede saptanan lezyonların ortalama ADC değerleri; malign lezyonlar için 0.94±0.18x10?3mm2/s, benign lezyonlar için 1.45±0.22x10?3mm2/s idi (p

Amaç: Akciğer lezyonlarının benign-malign ayrımında farklı b değerlerindeki difüzyon ağırlıklı MR görüntülemenin katkısının araştırılmasıdır.Gereç ve yöntem: Bu çalışmaya Erciyes Üniversitesi Radyoloji Anabilim dalına BT eşliğinde biyopsi istemi ile gönderilen akciğer lezyonuna sahip toplam 136 olgu alındı. Çalışmaya histopatolojik tanı almış 1.5 cm'den büyük akciğer lezyonu olan 100 olgu dahil edildi. Aksiyel T1A ve T2A turbo spin eko (TSE) görüntüler elde olduktan sonra, single-shot ekoplanar sekansda farklı b değerlerinde (b0, b300, b500, b1000 s/mm2) difüzyon duyarlı gradiyentler uygulanarak DAG görüntüler elde edildi. ADC haritaları cihaz tarafından otomatik olarak oluşturuldu. DAG' ler nefes tutmalı olarak elde edildi. DAG'ye göre 5 farklı skor belirlendi. Skor 1; normal akciğer gibi hiç sinyal olmaması, skor 2; sinyal intensitesi 1 ve 3 arası, skor 3; sinyal intensitesi torasik spinal korda yaklaşık olarak eşit olan, skor 4; sinyal intensitesi torasik spinal korda göre biraz yüksek olan, skor 5; sinyal intensitesi spinal korda göre çok yüksek olan şeklinde belirlenmiştir. Tanı testlerinin uygun kesim noktalarının bulunmasında ROC eğrisi yöntemi kullanıldı. p0.05).Sonuç: Difüzyon ağırlıklı MR görüntüleme akciğer lezyonlarının benign-malign lezyon ayrımında katkısı bulunan bir tekniktir.Anahtar kelimeler: Difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme, Akciğer lezyonları, Karakterizasyon Purpose: To evaluate whether diffusion-weighted imaging (DWI) with a different b factors can be used to differentiate malign pulmonary nodules from benign ones.Materials and methodOne hundred-thirty-six patients who were referred for CT-guided transthoracic lung biopsy in Erciyes University, Medical Faculty, Radiology Department, were enrolled to the study. Diagnosis of 100 patients have larger than 1.5 cm lung lesion were confirmed histopathologically, were included to the study. After conventional T1- and T2-weighted turbo spin-echo (TSE) axial images were obtained, DW images with diffferent b values (b0, b300, b500, b1000 s/mm2) were acquired using a single-shot echoplanar imaging sequence in the axial plane during breath holding. The apparent diffusion coefficient (ADC) maps of the lesions were measured from DW images.Five score were determined according to DW MR images. 1, nearly no signal intensity, as seen in an almost normal lung; 2, signal intensity between 1 and 3; 3, signal intensity almost equal to that of the spinal cord at the thoracic spine; 4,higher signal intensity than that of the spinal cord; and 5, much higher signal intensity than that of the spinal cord. Receiver operating characteristic (ROC) analysis was used to evaluate the diagnostic capability of ADC and DWI for differentiation between malignant and benign lesions. P

Amaç:Karaciğerde tespit edilen kitlelerin karakterizasyonunda difüzyon ağırlıklı MR görüntülemenin ayırıcı tanıya katkısının araştırılması.Materyal ve metod:Herhangi bir nedenle üst batın MR çekimi esnasında kitle tespit edilen olgulara konvansiyonel sekanslara difüzyon ağırlıklı sekanslar ilave edildi. 1.5T MR cihazında aksiyel planda single shot echo-planar spin eko sekansı ile b0, b600, b1000 değerlerinde difüzyon duyarlı gradyentler uygulanarak difüzyon ağırlıklı görüntüler elde edildi ve bu görüntüler üzerinden MR cihazı tarafından otomatik olarak ADC haritaları hesaplandı. Histopotolojik tanısı olan 45 olgunun 56 kitlesi ve 45 karaciğer parankiminin ortalama ADC değerleri hesaplandı.Bulgular:Elli altı kitlenin 28'si bening, 28'i malign idi. Bening kitlelerin 11'i hemanjiyom, 8'i kist hidatik, 3'ü basit kist, 4'ü apse, 2'si fokal nodüler hiperpilaziden oluşmaktaydı. Malign kitlelerin 13'ü HCC, 12'si metastaz, 2'si KCC, 1'i karsinosarkomdan oluşmaktaydı. Bening kitlelerin ortalama ADC değerleri 2.67x10-3 sn/mm2, malign kitlelerin ortalama ADC değerleri 1.21x10-3 sn/mm2 olarak bulunmuştur ve malign ve beningn kitleler arasındaki ADC değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p0.05). The sensitivity was determined as 100% and the specificity 69%.Conclusion:Diffusion-weighted MR imaging is a technique which contributes to the identifying diagnosis of liver masses in a short time without using any contrast material, and this method should be added to conventional diagnostic procedures.Key words: Diffusion-weighted MR, hepatic mass 78

Multipl skleroz (MS) santral sinir sisteminin kronik inflamatuar bir hastalığıdır. MS'de akut atak tedavisinin etkinliğini değerlendirmede klinik bulgulardaki düzelmenin yanı sıra, kontrastlı MR yaygın olarak kullanılmaktadır. Literatürde MS'de difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans (DAMR) görüntüleme bulguları ile ilgili pek çok çalışma olmakla birlikte atak tedavisi verilen hastalarda tedavi etkinliğini değerlendirmek için yapılan bir çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmada tedavi öncesi ve sonrası akut ve kronik plaklardaki ADC değerleri ölçülerek DAMR'nin tedavi etkinliğine olan katkısını araştırmayı planladık. Ayrıca MS'li olgularda ve sağlıklı gönüllülerde normal görünümlü beyaz cevher (NGBC)'deki ADC değişiklikleri de değerlendirildi.Çalışmamıza 25 MS'li olgu ile normal beyin MR bulgularına sahip 30 sağlıklı olgu alındı. Kontrast tutan plaklar akut, tutmayanlar ise kronik plak olarak değerlendirildi. Tedavi öncesi 60 akut ve 73 kronik plak ile tedavi sonrası kalan 23 akut ve 73 kronik plaktan 3 farklı b değeri (b100, b500, b1000 sn/mm2) kullanılarak ADC ölçümleri yapıldı. Aynı parametreler kullanılarak plak komşuluğundaki ve gönüllü olgulardaki NGBC'den ADC ölçümleri yapıldı. Sonuçlar uygun istatistiksel metodlarla karşılaştırıldı.Akut ve kronik plaklarda b100, b500 ve b1000'de elde edilen ADC değerlerinde tedavi sonrası azalma izlenmiş olup bu azalma akut plaklar için b500'de, kronik plaklar için ise b500 ve b1000'de istatiksel olarak anlamlıydı. Elde edilen ortalama ADC değerleri tedavi öncesi ve sonrası sırasıyla; akut plaklarda 1.53±0.49x10-3 ve 1.43±0.58x10-3, kronik plaklarda 1.40±0.35x10-3 ve 1.34±0.36x10-3 mm2/sn olarak ölçüldü.Sonuç olarak; atak ile gelen MS hastalarında tedavinin etkinliğini değerlendirmede kontrastlı MR sekanslarının yanısıra kantitatif ölçüm yapabilme yeteneğine sahip DAMR'nin önemli olduğunu düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme, manyetik rezonans görüntüleme, multipl skleroz, Difüzyon ağırlıklı görüntüleme. Multiple sclerosis (MS) is a chronic inflammatory disease of the central nervous system. In addition to clinical improvements, contrast-enhanced MRI is widely used in the evaluation of effectiveness of the treatment during acute MS attacks. However, there are a lot of studies about findings of diffusion-weighted magnetic resonance (DWMR) imaging related to MS in literature, but there is not any study to evaluate effectiveness of patient?s treatment during acute attacks. In this study, we planned to investigate contribution of DWMR to the treatment efficacy with ADC values which were measured in acute and chronic plaque before and after MS treatment. ADC changes in normal appearing white matter (NAWM) in patients with MS and healthy volunteers were also evaluated in this study.25 patients with MS and 30 healthy subjects with normal brain MR findings were included to our study. Contrast enhancement in plaque was evaluated as an acute, and non-contrast enhancement in plaque was evaluated as a chronic. ADC were measured using 3 different b values (b100, b500, b1000 sn/mm2) in 60 acute and 73 chronic plaques before the treatment and repeated remaining 23 acute and 73 chronic plaques after the treatment. Also, ADC measurements were performed using the same parameters in NAWM in plaque neighborhood and volunteers. Results were compared with appropriate statistical methods.ADC values from b100, b500, b1000 in acute and chronic plaques were decreased after the treatment, and these reductions were statistically significant for acute plaques in b500 and for chronic plaques in b500 and b1000. The mean ADC values were measured as 1.53±0.49x10-3 and 1.43±0.58x10-3 in acute plaques and 1.40±0.35x10-3 and 1.34±0.36x10-3 mm2/sec in chronic plaques before and after the treatment, respectively.As a result; we think that DWMR have important role due to quantitative measurement ability in the evaluation of the treatment efficacy of the MS patients with acute attack in addition to contrast-enhanced MR sequence.Key Words: Diffusion-weighted magnetic resonance imaging, magnetic resonance imaging, multiple sclerosis, diffusion-weighted imaging. 77

AMAÇManyetik rezonans görüntüleme (MRG), vertebral kemik iliği patolojilerini göstermede duyarlılığı çok yüksek olan bir radyolojik görüntüleme yöntemidir. Ancak travma, primer malin ya da metastatik tümörler ve enfeksiyöz durumlar, rutin MR ve kontrastlı sekanslarda benzer görünümler oluşturabilmektedir. Bu durum özellikle vertebral kompresyon fraktürlerinin sık görüldüğü yaşlı populasyonda tanıda problemlere neden olmakta ve hastalar kesin tanıya göre tedavi almak için biyopsi gibi invaziv işlemlere maruz kalabilmektedir. Difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) ve biyolojik dokuların spesifik difüzyon kapasitesini belirten ADC (Apparent diffusion coefficient) ölçümlerinin bu tip hastalarda MRG' nin özgüllüğünü artırdığını gösteren çalışmalar mevcuttur.Bu çalışmanın amacı vertebral kemik iliği patolojilerinin DAG özelliklerine ve kantitatif değerlendirmeyi sağlayan ADC ölçümlerine göre ayırıcı tanılarını yapmak, sonuçta ADC için belirlenen optimal eşik değere göre benin ve malin olarak sınıflayabilmektir.GEREÇ VE YÖNTEMYaşları 18-89 arasında 48' i kadın, 49'u erkek toplam 97 olgudaki 147 vertebral patoloji çalışmaya dahil edimiştir. Lezyonlar benin, malin ve enfeksiyöz olarak 3 gruba ayrılmıştır. Hemanjiomlar ile benin kompresyon fraktürleri 1. grubu (benin), spondilodiskitler 2. grubu (enfeksiyonlar) ve metastatik tümörler, multipl myelomlar ve malin nedenlere bağlı kompresyonlar 3. grubu oluşturmuştur. Lezyonların son tanıları biyopsi sonucu, tipik klinik ve labaratuar bulgular ya da takip görüntüleme bulgularına göre konulmuş olup, benin ve malin olarak sınıflandırılmıştır. DAG sekanslar 1.5 T MRG cihazında, sagittal planda, single ? shot EPI' den b değerleri 0, 250, 500 mm² / sn olacak şekilde elde edilmiş olup, oluşturulan haritalar üzerinde elde edilen ADC değerleri ayrı iş istasyonunda ölçülmüştür.İstatistiksel analizlerde tüm ölçümsel değişkenler için normalite testleri, varyans analizi, Tukey HSD çoklu farklılık testleri uygulanmıştır. ROC eğri analizi kullanılarak optimal eşik ADC değeri bulunmuş, bu eşik değere göre duyarlılık, özgüllük, pozitif ve negatif öngörü değerleri hesaplanmıştır.BULGULARBenin lezyonlarda ortalama ADC değeri 1.77 x 10-³ mm²/sn olup en düşük 1.12x 10-³ mm²/sn, en yüksek 2.82 x 10-³ mm²/sn olarak bulunmuştur. Enfeksiyonlarda ortalama ADC değeri 1.54 x 10-³ mm²/sn olup ortalama ADC değerleri 1.34- 1.86 x 10-³ mm²/sn arasında değişmekteydi. Malin lezyonlarda ortalama ADC değeri 0.82 x 10-³ mm²/sn olup en düşük 0.11 x 10-³ mm²/sn, en yüksek 1.44 x 10-³ mm²/sn olarak bulundu. Bu üç grubun ortalama ADC değerlerine göre karşılaştırılmasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p

Karaciğer,kanserli hastalarda sıklıkla metastaz saptanan bir organdır. Küçük lezyonların metastaz olup olmadığına karar vermek hasta yönetimi için önemlidir. Primer kanser tanısı olan hastalarda dahi karaciğerdeki lezyonların büyük bölümü metastaz dışı nedenlere bağlı olup çoğu da kist ve hemanjiomlardır. Fokal karaciğer lezyonlarını karakterize etmede difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme (DAG) oldukça faydalı bir görüntüleme yöntemidir. DAG bir nefes tutma süresinde elde edilebilen, kontrast madde kullanımına gerek olmayan bir tekniktir. Bu çalışmada amacımız; primer kanser tanısı olan ve rutin taramadakaraciğerde saptanan fokal küçük lezyonların (?10 mm) malign-benignayrımını yapmak için ROC eğri analizi ile optimal cutoff ADC değerlerini belirlemek ve tanıya katkısını araştırmak, orta ve yüksek bdeğerli (500 ve 800 s/mm²) DAG kullanılarak elde edilen ADC değerlerini karşılaştırmaktır. Liver is a frequently involved organ by metastases in cancer patients. It'svery important to decide for small lesions whether they are metastasesor not for patient management. Even in primary cancer patients, most ofthe lesions in the liver are not metastases andf most of these arecysts or hemangiomas. DWMRI is quite an effective method characterizingfocal liver lesions. DWI can be obtained in a single breath-holdingtime and contrast matter administration is not necessary. In thisstudy, our purpose is to compare ADC values obtained by using mediumand higfh b valued DAG (500 and 800 s/mm2) to determine optimal cutoffADC values by ROC curve analysis to make malignant-benigndifferentiation of small focal liver lesions (

Difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme (DAG), kontrast maddeye gereksinim olmadan fokal karaciğer lezyonlarını karakterize etmede oldukça faydalı bir görüntüleme yöntemidir. Fokal karaciğer lezyonlarının karakterizasyonunda, perfüzyon etkisinden kurtulmuş yeterli güçte difüzyon ve görüntü kalitesi sağlayan ve güvenilir apparent diffusion coefficient (ADC) ölçümleri sunan optimum b değerini seçmek oldukça önemlidir. Bu çalışmada amaç, fokal karaciğer lezyonlarının karakterizasyonunda yeterli güçte difüzyon ve görüntü kalitesi sağlayan optimum b değerinin saptanması için orta ve yüksek b değerli (500 ve 1000 s/mm²) DAG kullanılarak, elde edilen ADC değerlerini karşılaştırmak aynı zamanda lezyonları ayırtedebilmek için receiver operating characteristic (ROC) eğri analizi ile optimal cutoff ADC değerlerini belirlemektir.GEREÇ ve YÖNTEM100 olguda 10 mm'den büyük 174 fokal karaciğer lezyonu incelendi. 1,5 Tesla MR cihazında single-shot echo-planar spin echo T2 ağırlıklı sekansa (SSEP-SE T2) her 3 yönde (x, y, z), 4 farklı b değerinde (b=0,50,500,1000 s/mm²) difüzyon duyarlı gradyentler uygulanarak DAG'lar elde edildi. b=500 ve b=1000 s/mm² için ADC haritaları oluşturuldu. İki farklı b değeri için oluşturulan ADC haritalarından ölçümler yapıldı.Kalitatif analiz ile b=500 s/mm² değeri ile elde edilen DAG'lar (DAG500) ve b=1000 s/mm² değeri ile elde edilen DAG'lar (DAG1000), görüntü kalitesi açısından Mann-Whitney testi ile değerlendirildi. Malign fokal karaciğer lezyonlarını benign lezyonlardan ve alt gruplar (malign ve FNH, malign ve hemanjiom, malign ve kist, FNH ve hemanjiom) arasındaki ayrımda ortalama ADC değerlerinin DAG500 ve DAG1000 için istatistiksel olarak anlamlı farklılığını değerlendirmede T-Test'i uygulandı. ROC eğri analiziyle DAG500 ve DAG1000 için malign fokal karaciğer lezyonlarını benign lezyonlardan ayırt etmede ve ayrıca çok sayıda alt guplar (malign ve FNH, malign ve hemanjiom, metastaz ve hemanjiom, hemanjiom ve kist, malign ve FNH'sız benign) arasındaki ayrımda kullanılabilecek optimal cutoff ADC değerine göre duyarlılık ve özgüllük hesaplandı. Lezyonları karakterize etmede DAG500 ve DAG1000 arasındaki istatistiksel olarak anlamlı farklılık ki-kare testi ile karşılaştırıldı.BULGULARDAG500 ve DAG1000 arasındaki görüntü kalitesi istatistiksel olarak anlamlıydı (p0.05).SONUÇb=500 s/mm² ve b=1000 s/mm² değerli DAG kullanarak elde edilen ADC değerleri, yüksek duyarlılık ve özgüllükle fokal karaciğer lezyonlarını ayırt edebildi ve lezyonları karakterize etmede aralarında anlamlı farklılık saptanmadı. DAG500 ile elde edilen görüntü kalitesinin DAG1000'e göre daha iyi olduğu bu da b=500 s/mm² değerinin perfüzyon etkisinden kurtulmuş yeterli güçte difüzyon ve görüntü kalitesi sağlayan, optimum b değeri olabileceğini düşündürmektedir. Purpose: Although Magnetic Resonance Imaging (MRI) is the most accurate imaging method used in the determination and characterisation of diffuse and focal liver diseases, sometimes it can be very difficult to differentiate benign and malign lesions even they evaluated by the use of lesion morphology, signal intensity and contrast enhancement pattern together. Diffusion-weighted magnetic resonance ımaging (DWI) is a useful technique for focal liver lesions characterisation without the need for contrast material. In the characterisation of focal liver lesions, it is important to choose an optimum b value that provides sufficient diffusion and image quality and presents reliable apparent diffusion coefficient (ADC) measurements. The purpose of this study is to compare the ADC values obtained at middle and high b- values (500s/mm2 and 1000 s/mm2) to assess the optimum b value which provides sufficient image quality in the characterization of focal liver lesions and to determine the receiver operating characteristic (ROC) curve analysis and optimal cut-off ADC value to discriminate lesions.Materials and Methods: One hundred and seventy four FLLs (>10mm) of one hundred cases examined. Finger pulse triggered diffusion weighted images in the axial plane were obtained using a 1.5 Tesla MRI device, non-breath hold, parallel imaging, single shot echo-planar spin echo T2 weighted sequences (SSEP-SE T2) on 3 axes (x, y, z), and diffusion sensitive gradients with 4 different b values (b = 0,50,500,1000 s/mm2). Images at b =500 and b=1000 s/mm2 were acquired and ADC maps were generated. ADC measurements of focal liver lesions were performed via ROI which was placed on each focal liver lesion. The mean score of DWI (DWI500 and DWI1000) was calculated using a qualitatiye analysis according to the subjective scale for two readers in terms of image quality. The significance of mean score difference was analysed by the use of Mann Whitney test. T-test was used in the discrimination of malign focal liver lesions from benign lesions and subgroups (malign and FNH, malign and hemangioma, malign and cyst, FNH and hemangioma). Sensitivity and specifity were calculated according to the optimal ADC cut-off value that can be used in the discrimination of malign focal liver lesions from benign lesions and HCCs from metastases and subgroups (malign and FNH, malign and hemangioma, malign and cyst, FNH and hemangioma) for DWI500 and DWI1000 using ROC curve analysis. Chi-square test was used to compare the ADC values obtained from DWI500 and DWI1000.Results: The highest mean score of two readers was at DWI500. The mean score difference between DWI500 and DWI1000 was statistically significant for both readers (p0.05).Conclusion: ADC value obtained from DWI with b-factors of 500 and 1000 s/mm2 had a high sensitivity and specifity for the discrimination of focal liver lesions. No significant difference was observed between moderate and high b value in the characterisation of lesions. This result made us to think that the value of 500 s/mm2 can be the optimum b value that provides sufficient diffusion and image quality. 122

Difüzyon ağırlıklı MR görüntüleme (DAMRG) su moleküllerinin difüzyon (Brownian) hareketine duyarlı bir manyetik rezonans görüntüleme (MRG) tekniğidir. Bu teknik ile konvansiyonel MR sekanslarında tespit edilemeyen bazı bilgiler elde olunmaktadır. DAMRG'nin en sık kullanıldığı alan serebral iskeminin erken dönem tanısıdır. Ayrıca intrakranial tümörler, çeşitli enfeksiyonlar, demyelinizan patolojiler, diffüz aksonal injury gibi travmatik beyin hastalıkları, plevral efüzyonlarda eksuda-transuda, araknoid kist-epidermoid kist, kistik neoplazi-abse ayırımlarının yapılması gibi durumlarda da teşhis ve ayırıcı tanının yapılmasında kullanılmaktadır. Orbital inflamatuar sendrom, orbital lenfoid lezyonlar, orbital selülit, optik nörit, endoftalmit gibi orbital patolojiler de DAMRG'nin orbitadaki kullanım alanlarıdır. DAMRG'leri dokulardan elde edilen difüzyon sinyali ve T2 sinyali ile oluşturulur. DAMRG'leri artefaktların ve yanlış yorumlamaların önüne geçmek için T2 etkisini ortadan kaldıran ?apparent diffusion coefficient? (ADC) haritaları ile birlikte değerlendirilir. ADC haritaları ile T2 sinyali ortadan kaldırılmakta ve difüzyon katsayısının matematiksel ölçümü yapılabilmektedir. Çalışmanın amacı; bulbus okuliye ait ortalama görünen difüzyon katsayısı (ADC) değerlerinin farklı yaş gruplarındaki sağlıklı bireylerde belirlenmesi, sağlıklı bireylerde yaş grupları için referans değerler oluşturulması, sağlıklı bireylerde yaşla birlikte okuler ADC değerinde oluşabilecek olası farklılıkları ortaya koymaktır. Çalışmaya yaşları 0-84 arasında değişen, çeşitli nedenlerle bölümümüzde MR incelemesi yapılan ve konvansiyonel MR sekanslarında orbita ya da beyin patolojisi izlenmeyen toplam 160 birey dahil edildi. Bireylerin 74 tanesi erkek, 86 tanesi kadın olup bireyler yaşlarına göre 8 gruba ayrıldı. 0-10 yaş 1. grup, 11-20 yaş 2. grup, 21-30 yaş 3. grup, 31-40 yaş 4. grup, 41-50 yaş 5. grup, 51-60 yaş 6. grup, 61-70 yaş 7. grup, 71 yaş ve üzeri de 8. grup olarak belirlendi. Her yaş grubu için 20'şer adet bireyin DAMRG'leri değerlendirilip sağ ve sol göze ait ADC değerleri ölçüldü. Ölçümler sonucunda yaş grupları, cinsiyet ve sağ-sol göz arasında ADC değerleri arasında anlamlı fark olup olmadığı değerlendirildi. İstatistiksel değerlendirme sonucunda cinsiyet değişkeni ve göz tarafı değişkeninin okuler ADC değerleri üzerine anlamlı etkisi olmadığı saptandı. Ancak yaş değişkeninin okuler ADC değerleri üzerine anlamlı etkisi olduğu görüldü. Tüm yaş grupları içerisinde en düşük ADC değerleri 0-10 yaş grubunda izlendi. Diğer bazı yaş grupları arasında da istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar izlenmiş olmakla birlikte hiçbir yaş grubunda ortalama ADC değeri 0-10 yaş grubundaki kadar düşük izlenmedi. Bu durumun okuler ADC ölçümlerinin yapıldığı corpus vitreum'un büyük kısmını oluşturan jelatinöz yapıdaki sıvının su içeriğinin diğer yaş gruplarına nazaran daha düşük olmasına bağlı olabileceği düşünülmüştür. Ancak bu konuda kesin kanıya jelatinöz yapının içeriğinin biyokimyasal yollarla net olarak ortaya konulmasıyla varılacağı düşünülmüştür. Sonuç olarak; konvansiyonel MR sekanslarında normal bulgulara sahip bireylerde farklı yaş grupları için standart okuler ADC değerleri elde olundu. Elde edilen referans değerler oküler patoloji izlenen bireylere ait okuler ADC değerleri ile kantitatif bir karşılaştırmaya imkan sağlayabilir ve daha konvansiyonel MRG bulguları ortaya çıkmadan bize ek bilgiler sunabilir. Diffusion-weighted MR imaging (DWMRI) is sensitive to the movement of water molecules diffusion (Brownian) magnetic resonance imaging (MRI) technique. With this technique, some information can not be detected in conventional MR sequences are obtained. DWMRI is most frequently used areas of cerebral ischemia is the early diagnosis. Moreover, tumors, various infections, demyelinating pathologies, traumatic brain disease such as diffuse axonal injury, pleural effusion exudate-transudate, arachnoid cyst-epidermoid cyst, cystic neoplasm-abscesses distinction be made in such cases the diagnosis and differential diagnosis made are used to. Orbital pathologies as well as orbital inflammatory syndrome, orbital lymphoid lesions, orbital cellulitis, optic neuritis, endophtalmitis are DWMRI's area of orbital usage. DWMRI tissue obtained from the diffusion signal and T2 signal is created. And to avoid misinterpretation of artifacts DWMRI to eliminate the effect of T2 is evaluated with ?apparent diffusion coefficient? (ADC) maps. ADC maps used for T2 signal is eliminated and the apparent diffusion coefficient value can be measured mathematically. Purpose of this study; eyeball?s the average ADC values for different age groups in healthy subjects to determine, in healthy people ages for the reference value creation, in healthy subjects with age and ocular ADC value of potential differences is to reveal. In the study ranged from age 0-84, MR examination in our department for various reasons, conventional MR sequences that are not in the orbit or brain pathology observed a total of 160 individuals were included. 74 male individuals, 86 of them women and individuals were divided into 8 groups according to age. 0-10 years old group 1, 11-20 years group 2, 21-30 years group 3, 31-40 years group 4, 41-50 years group 5, 51-60 years group 6, 61-70 years group 7, at 71 years and over as a group 8 were determined. Twenty individuals for each age group DWMRI evaluated ADC values were measured from the right and left eyes. Measured in the age group, gender and left-right between the eyes whether or not a significant difference between ADC values were evaluated. Statistical evaluation of gender and eyes ocular side variable has no significant effect on ADC values, respectively. However, ADC values of age on ocular variables showed a significant effect. The lowest ADC values in all age groups was observed in 0-10 age group. Among some of the other age groups showed a statistically significant difference, although no age group, the lower the mean ADC value observed in the age group 0-10. Ocular ADC measurements were made of this situation constitutes a large part of corpus vitreum's gelatinous structure of the liquid water content than other age groups are thought to be due to low. Definite opinion on this issue but the content of gelatinous structure with the biochemical pathways are clearly placing itself as has been thought to be.As a result, in individuals with normal findings on conventional MR sequences in different age groups, ADC values were obtained for the standard ocular. Reference values derived from ocular pathology observed in individuals with ocular ADC values can provide a quantitative means to compare findings emerged from a more conventional MRI may provide additional information to us. 58

Çalışmamızın amacı, primeri bilinen olgularda difüzyon ağırlıklı MR görüntülemede (DA MRG) difüzyon kısıtlamasının ve ADC değerindeki değişikliklerin STIR sekansı ile saptanan vertebra metastazlarının tanısına olan katkısını değerlendirmek ve osteoblastik vertebra metastazların tanısındaki değerini ortaya koymaktır.Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyodiagnostik Anabilim Dalı'nda, Ocak - Ekim 2008 tarihleri arasında başvurmuş vertebra metastazı ve/veya şüphesi olan ancak primer malign tanısı olan 40 hastaya öncelikle STIR MRG referans tetkik olarak çekildi sonra tüm vücut kemik sintigrafisi ve DA-MRG tetkikleri yapıldı. DA-MRG bulguları STIR MRG ve tüm vücut kemik sintigrafisi bulgularıyla karşılaştırıldı. DA-MRG' de difüzyon kısıtlamasının izlenmesinin vertebra metastazlarının saptanmasında duyarlılığı %88, özgüllüğü %96,9 olarak bulundu. Tüm vücut kemik sintigrafisi bulgularına göre DA-MRG' de difüzyon kısıtlaması izlenmesinin osteoblastik vertebra metastazlarının saptanmasında duyarlılığı %81, özgüllüğü %96,7 olarak bulundu. Metastaz saptanan vertebraların ADC değerlerinde metastaz saptanmayan vertebralara göre artış izlenmekte olup, istatistiksel olarak anlamlı bulundu. TVKS ve niteliksel DA-MRG ile karşılaştırıldığında ADC haritasında ölçülen ADC değerindeki artış vertebra matastazlarının saptanmasında en duyarlı tanı yöntemi olarak değerlendirildi.Primeri bilinen ve vertebra metastazı ya da süphesi olan olgularda DA-MRG vertebra metastazlarının saptanmasında yüksek duyarlılığa sahip, radyasyon ve kontrast madde kullanımı göstermeyen bir tetkik olması nedeniyle MRG kontraendikasyonu bulunmayan olgularda vertebra metastazlarının tanısında tercih edilebilecek bir tanı yöntemidir. From January 1, 2008 to October 31, 2008, 40 patients (29 men and 11women; age range 55 - 85 years; mean age 65,5 + 8,21 years ) with suspicion of vertebral metastasis were recruited to this study. All the patients were underwent STIR MRI, Diffusion weighted MRI (DW- MRI) and whole body bone scintigraphy examinations.The purpose of this study was to evaluate by DW MRI the presence of vertebral metastasis in patients with known primary malignant disease. DW MRI findings including diffusion restriction and changes at ADC value were assessed and correlated with the results of bone scintigraphy and STIR MRI sequence which was used as a reference test to detect vertebral metastasis.Diffusion restriction findings in DW-MRI showed a high sensitivity 88% and specificity 96,9%. Not only in determining vertebral metastasis but also when compared with whole body bone scintigraphy records (sensitivity 81% and specificity 85%). An increased in ADC values of metastatic vertebrae in comparison with the non metastatic vertebrae was found significant statistically.Due to the high sensitivity and specificity of DW MRI in determining vertebral metastasis without the need to use contrast media and ionizing radiation, DW MRI could be a safe and preferential modality in screening patients with suspected vertebral metastasis. 67

Bu çalışmanın amacı Difüzyon MR, Perfüzyon MR ve MR spektroskopi tekniklerikullanarak gliomaların evrelendirilmesi ile histopatolojik evrelemeyi karşılaştırarak;serebral gliomaların evrelendirilmesinde noninvaziv bir yaklaşım olan Fonksiyonel MRtekniklerinin yararını araştırmaktır.Operasyon ya da stereotaktik biyopsi ile glial tümör tanısı alan 20 hasta (4 evre 2, 5evre 3 ve 11 evre 4) çalışmaya dahil edildi. Tüm hastalar girişimsel işlem öncesindekonvansiyonel MR, difüzyon MR, MR spektroskopi ve perfüzyon MR görüntüleme iledeğerlendirildi.Konvansiyonel MR da kitle etkisi, ödem, kanama, nekroz, kistik alan ve kontrast tutulumudeğerlendirildi. Difüzyon MR ile b1000 mm²/sn değerlerinde görünüşdeki difüzyonkatsayısı (ADC) ölçümleri yapıldı. MR spektroskopide kolin (Cho), N-asetil aspartat(NAA), kreatin (Cr), Cho/Cr, Cho/NAA ve Lipid-Laktat (LL) metabolitleri değerlendirildive dinamik kontrastlı (DSC) MR perfüzyon tekniği ile de relatif serebral kan volümü(rCBV), relatif serebral kan akımı (rCBF) ve ortalama geçiş zamanı (MTT) değerlerihesaplandı.Düşük ve yüksek evre glial tümörler arasında yapılan değerlendirmede; tümöral,peritümöral ödem ve normal parankim ADC (ADCtm, ADCptö ve ADC np) değerleriarasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık izlenmedi. TmLL, rCBV ve rCBF değerleriyüksek evre glial tümörlerde düşük evre glial tümörlere göre yüksekti ve istatistikselolarak anlamlı farklılık saptandı. Ancak MTT değerleri arasında anlamlı farklılıksaptanmadı.Difüzyon MR, Proton MRS ve perfüzyon MR; glial tümörlerin evrelendirilmesindefaydalı fonksiyonel MR yöntemleri olup, konvansiyonel MRG'ye göre daha fazla bilgisağlamaktadır. rCBV ölçümleri evrelemeyi değerlendirmede en iyi parametredir. ADC, LL,rCBV ve rCBF'nin kombinasyonu glial tümörleri evrelemede en doğru sonucu verecektir.Anahtar Kelimeler: serebral glial tümörler, evreleme, difüzyon MR, MRspektroskopi, Perfüzyon MR The aim of this study is to research the usefulness of functional MR techniques,which is a noninvasive approach, in the grading of cerebral gliomas by comparinghistopathologic grading with grading of gliomas using Diffusion MR, Perfusion MR andMR spectroscopy techniques.20 patients who were diagnosed with glial tumor by means of operation orstereotactic biopsy (4 grade 2, 5 grade 3 and 11 grade 4) were included in this study. All thepatients were evaluated by means of conventional MR, diffusion MR, MR spectroscopyand perfusion MR imaging before the interventional procedure.The effect of the mass, edema, bleeding, necrosis, cystic area and contrastenhancement were evaluated by conventional MR. With diffusion MR, Apparent diffusioncoefficient (ADC) measurements were conducted at the values of b1000 mm²/sec. Choline(Cho), N-acetyl aspartate (NAA), Creatine (Cr), Cho/Cr, Cho/NAA and Lipid-Lactat (LL)metabolites were evaluated by MR spectroscopy, and relative cerebral blood volume(rCBV), relative cerebral blood flow (rCBF) and mean transit time (MTT) values werecalculated with dynamic susceptibility contrast enhanced (DSC) MR perfusion technique.At the end of the evaluation between low and high grade glial tumors, nostatistically meaningful difference was observed among tumoural, peritumoural edema andnormal parancima (ADCtm, ADCpte and ADC np) ADC values. Between high and lowgrade glial tumour?s TmLL, rCBV and rCBF values were statistically meaningful differencewhich was increasing at high grade, but no meaningful difference was observed betweenMTT values.Diffusion MR, Proton MR and perfusion MR are useful functional MR methods inthe grading of glial tumors, and they provide more information in comparison toconventional MRG. rCBV measurement is the best parameter for the evaluation of grading.The combination of ADC, LL, rCBV and rCBF will provide the best result in the gradingof glial tumors.Key Words: cerebral glial tumors, grading, diffusion MR, MR spectroscopy,Perfusion MR 112