Search

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntülemenin (MRG) meme kitlelerinde benign ve malign ayrımındaki yerinin araştırılmasıdır.GEREÇ VE YÖNTEM: Herhangi bir nedenle meme MRG çekilmiş 66 (26 benign, 40 malign) hasta çalışmaya dahil edildi. 66 lezyona yönelik rutin kontrastlı dinamik MRG ve difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) uygulandı. Lezyonların kontrastlı MRG ve DAG özellikleri her bir lezyon için retrospektif olarak değerlendirildi. Lezyonların kontrastlanma paterni, kinetik eğrileri BIRADS sınıflamasına göre değerlendirildi. Apparent diffusion coefficient (ADC) ölçümleri iş istasyonunda DAG'lerden sayısal olarak elde edildi. Her hastanın karşı memesindeki normal fibroglandüler dokudan da (NFD) ADC değerleri ölçüldü. Benign, malign lezyonların ve NFD'nun ADC değerleri karşılaştırıldı. BULGULAR: Benign, malign lezyonların ve benign-malign olgularda NFD'nun ortalama ADC değerleri sırasıyla: 1,535 x 10-3 mm²/sn, 1,169 x 10-3 mm²/sn, 1,879 x10-3mm²/sn, 1,852 x10-3mm²/sn idi. NFD'nun ortalama ADC değerleri benign ve malign lezyonlarınkinden istatistiksel anlamlı olarak yüksekti. Malign lezyonların ortalama ADC değeri, benign lezyonların ortalama ADC değerinden istatistiksel olarak anlamlı düşüktü (p < 0,001).SONUÇ: Benign ve malign meme lezyonlarının ayırt edilmesinde ADC değeri, lezyonların dinamik kontrastlanma eğrileri ve morfolojik kriterler ile birlikte kullanılabilecek yardımcı bir parametredir. DAG'nin meme MRG'sinde rutin olarak kullanılmasını önermekteyiz.ANAHTAR SÖZCÜKLER: Manyetik rezonans görüntüleme, difüzyon, meme, malign, benign PURPOSE: The aim of this study is to research the seperation benign and malign breast masses with diffusion-weighted magnetic resonance imaging (MRI). MATERIAL AND METHODS: 66 patients (26 benign, 40 malign) who have taken MRG for any purpose have been incorporated to the research. Rutin contrast enhancement dinamic MRI and diffusion weighted imaging (DWI) applied on 66 lesions. Contrast enhancement MRI and DWI charecteristics of lesions have been evaluated as retrospective for each lesion. Kinetic curves of contrast enhancement pattern of lesions have been evaluated in accordance with BIRADS classifications. Apparent diffusion coefficient (ADC) measurements have been obtained numerical from DWI's at work stations. Also, ADC values of normal fibrogranduler tissue (NFT) at opposite breast of each patient have been measured. ADC values of NFT, benign and malign lesions have been compared.RESULTS: Avarage ADC values of benign and malign lesions, NFT in benign and malign patients, were respectively: 1,535 x10-3 mm²/sn, 1,169 x10-3 mm²/sn, 1,879 x10-3 mm²/sn, 1,852 x10-3mm²/sn. Avarage ADC values of NFT were statistically significant higher than values of bening and malign lesions. Avarage ADC values of malign lesions were statistically significant lower than ADC rates of bening lesions (p < 0.001).CONCLUSION: Distinguish between bening and malign breast lesions with ADC values is an auxiliary paremeter which can be used together with dinamic contrast enhancement curves of lesions and morphological criterias. We suggest routinely usage of DWI during breast MRI.KEYWORDS: Magnetic resonance imaging, diffusion, breast, malign, benign 73

Amaç: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji bölümünde mide kanseri öntanısı ile endoskopi eşliğinde biyopsi yapılan hastaların, patoloji sonuçları ile çekilen çok kesitli bilgisayarlı tomografi (ÇKBT) bulgularını retrospektif olarak değerlendirerek, ÇKBT'nin mide kanseri tanısına katkısını araştırmak istedik.Materyal ve metod: Bu çalışmaya Eylül 2008- Aralık 2014 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji Endoskopi Ünitesine başvurup endoskopi yapılan ve biyopsi alınan hastalar dahil edildi. Aynı hastaların batın pelvik ÇKBT çekimleri değerlendiridi. Çekimler 64 dedektörlü Philips Brillance ve 16 dedektörlü Toshiba Activion cihazlarıyla; ksifoid proçesten başlayarak simfisiz pubise kadar inguinal kanal orifislerini de içine alacak şekilde nefes tutturularak yapıldı. Radyolojik bulgular, patoloji verileri altın standart kabul edilip istatistiksel veriler ile karşılaştırıldı.Bulgular: Patoloji sonucu malign bulunan 129 hastanın 125 'inde (%96) BT bulguları malign bulgular lehine yorumlandı. Patoloji sonucu benign bulunan 22 hastanın 7 'sinde (%30) BT bulguları benign bulgular lehine yorumlandı. BT ' nin mide kanseri saptama sensitivitesi %96 olarak bulundu. BT ' nin spesifite değeri %30 olarak bulundu. Opere edilen 28 hastanın 22 ' sinde (%78) perigastrik bölge lenf nodu metastazı mevcuttu. Lenf nodu metastazı mevcut hastaların ÇKBT 'de perigastrik bölgedeki ölçülen LAP 'ların kısa çapları en düşük 6 mm en yüksek 22 mm olarak bulundu .Sonuç: Mide kanseri ön tanısı ile başvuran hastaların endoskopik biyopsi sonuçları ile % 96 oranında ÇKBT bulguları arasında korelasyon bulunmaktadır. Mide kanserini saptama duyarlılığı yüksek olmasına rağmen lenf nodu metastazlarında aynı başarı mevcut değildir. ÇKBT ' nin yüksek değerlere varan mide kanseri saptama oranları, özellikle endoskopi gibi bazı hastalarca travmatik bulunan işlemler yerine kullanılabilinmesinin önünü açmaktadır. Anahtar kelimeler : ÇKBT, mide kanseri, patoloji Aim: To retrospectively assess multidetector computed tomography (MDCT ) findings of the subjects admitted to Dicle University Faculty of Medicine and underwent endoscopic investigation at Department of Gastroenterology with preliminary diagnosis of gastric cancer, and thus to determine the role of MDCT in diagnosing gastric cancer.Material-Methods: Subjects that underwent gastric endoscopy and biopsy procedure at department of Gastroenterology between September 2008 and December 2014 were included In this study. All abdominopelvic MDCT studies were done at. All CT studies were carried out at CT suits (Brilliance 64 detector and Toshiba Activion 16 detector multidetector CT systems ) in our Department of Radiology. Cases were scanned from xiphoid process through symphisis pubis including inguinal orifice with inspiratory breath holding technique. Pathological results were taken as gold standart and were statistically compared with radiological findings.Findings: CT findings of 125 (96%) cases out 129 subjects with pathologically proved malignant pathology were interpreted in favor of malignant findings. sensitivity of CT in detection of gastric cancer was 96% . CT findings of 7 (30%) cases out of 22 subjects with pathologically proved benign lesions were interpreted in favor of benign findings. CT's specificity value was found to be 30%. Perigastric lymph node metastases were present in 22 (78%) cases out of 28 subjects who underwent surgical operation. On MDCT studies of those with lymph node metastases, perigastric LAP' s short diameter was ranged between 6 - 22 mm.Results: The correlation between endoscopic biopsy and MDCT findings of patients admitted with preliminary diagnosis of gastric cancer was 96%. Despite the high sensitivity in detection of gastric cancer the same success rate was not reached in detecting the lymph node metastases. In some cases, MDCT can replace endoscopical investigation which found to be traumatic by some individuals. Keywords : MDCT , gastric cancer, pathology 58

Amaç: Bu çalışmanın amacı akciğerin malign ve benign lezyonlarının ayırımında Aparent Diffusion Coefficients (ADC) değerininin ve difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DAG) rolünü değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 112 lezyona sahip 77'si erkek 15'i bayan totalde 92 hasta alındı. Hastaların 77'si erkek 15'i kadındı. Hastaların yaşı 13-83 arasında değişiyordu. Hastalara 1.5T MR cihazı ile akciğer incelemesi yapıldı. Echo planar sekans ile b değeri 50 s/mm2 ve 800 s/mm2 alınarak difüzyon ağırlıklı görüntüler elde edildi ve ADC haritası oluşturuldu. Görüntüler hasta bilgilerinden habersiz birbirinden bağımsız iki radyolog tarafından değerlendirildi. ROİ 2 cm2 olarak belirlendi ve lezyonlardan ADC ölçümü yapıldı. Daha sonra hastaların histoplatolojik tanıları tespit edildi. Tanılar malign ve benign olarak sınıflandı. Verilerin istatistiksel analizi SPSS (versiyon 16,6) programı ile yapıldı. İkili grup karşılaştırmalarında non-parametrik Mann-Withney U testi kullanılarak yapıldı. Malign ve benign lezyon ayrımında eşik değer hesaplamak için receiving operating curve (ROC) analizi yapıldı. İstatistiksel anlamı fark için p değeri 0.05'ten küçük olarak belirlendi.Bulgular: Malign lezyonların ortalama ADC değeri 0,98±0,28 x 10-3 mm2/s (ortalama ± standart deviasyon), benign lezyonların ise ortalama ADC değeri 1,84±0,5 x 10-3 mm2/s (ortalama ± standart deviasyon) olarak bulundu. Malign ve benign lezyonların ortalama ADC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p

Giriş ve Amaç: Solid böbrek kitlelerinde morfolojik ve kontrastlanma kriterlerinine göre Dinamik Çok kesitli BT 'nin malign ve benign ayrımında tanıya katkısını araştırmaktır. Gereç ve yöntem: 2007-2015 yılları arasında renal kitle ön tanı ile başvuran hastalarda Dinamik Multifazik Kontrastlı BT incelemesi ve patoloji sonucu olan hastalar incelendi. 64 hastada saptanan 67 lezyon radyolojik olarak değerlendirilip patoloji ile korele edildi. Çalışmada değerlendirilen parametreler hasta yaşı, cinsiyeti, kitle boyutu, lezyondaki kalsifikasyon, kistik-nekrotik dejenerasyon, lezyonun komşu organ ilişkisi, histopatolojik tip, Fuhrman derecesi ve Dinamik BT 'de prekontrast, kortikomedüller ve nefrogram fazlarında elde edilen lezyon dansiteleri, EKİ ve GKİ , KM ve NG fazda tümör/aorta ve tümör/parankim dansite oranlarıdır. Bulgular: 64 hastanın 29 'u erkek , 35 'i kadındı. Toplam 67 lezyon saptanmış olup 53 'ü malign , 14 'ü benign lezyondu. Patolojik olarak 48 RHK lezyonundan sadece 26 'sının Furhman derecesine ulaşabildi. Lezyoların patolojik dağılımı ise 48 RHK (28 berrak hücreli RHK , 20 berrak hücreli dışı RHK ), 3 THK, 1 Wilm's tümöru, 1 Lenfoma, 1 Kist hidatik, 4 pyelonefrit-abse, 3 AML, 5 onkositom ve 1 multiloküle nefroma lezyonuydu. Çalışmamızda benign lezyonlar küçük çaplı olup homojen kontrast tutmaktaydı. Lezyonların çapı artıkça malign olma potansiyeli ise artmaktadır. Ayrıca bu lezyonlar daha agresiv ve ileri evre tümörlerdir. Berrak hücreli RHK KM fazda yoğun ve heterojen kontrastlanıp takip eden fazlarda wash-out göstermekte , kromofob tip orta derecede kontrastlanma gösterirken papiller tip ise zayıf kontrastlanmakta göstermekteydi. Berrak hücreli RHK diğer subtiplerinden ayrımında prekontrast, EKİ ve KM fazda tm/ao oranı kullanılabilir. Prekontrast ve EKİ eşik değeri sırasıyla 26,5 HÜ ve 45,5 HÜ olarak belirlenmiştir. Kortikomeduller fazda tümör/aorta oranında 0,295 eşik değeri kullanılabilir. Sonuç: Malign ve benign lezyonları birbirini ayırmada öncelikle morfolojik özelliklerine bakılarak ayrım yapılabilir. Renal hücreli karsinomların subtiplerine ayrılmada ise en değerli parametre kitlelerin kontrastlanma dereceleridir. Kontrastlı dinamik serilerde RHK subtipleri arasında tüm fazlarda berrak hücreli RHK en yüksek değere sahiptir. Berrak hücreli subtipi diğerlerinden ayırmak için en yüksek doğruluk oranına sahip olan parametre ise prekontrast faz dansitesidir. Anahtar Kelimeler: Çok kesitli Dinamik Renal BT, malign ve benign böbrek kitlelerinde ayırıcı tanı, histopatolojik alt tipler, lezyon dansitesi ve morfolojik özellikler Introduction and Aim: The aim of our study is to investigate the contribution of computed tomography in the differentiation of malignant and benign solid renal masses according to morphologic and enhancement criteria. Materials and methods: Patients who were admitted with a diagnosis of renal mass between 2007-2015, who had underwent Dynamic Multiphasic Contrast CT and had pathological reports were reviewed. Sixty-seven lesions found in 64 patients were radiologically evaluated and correlated with pathological reports. The parameters assessed in the study were patient age, gender, dimensions of the mass, lesional calcification and cystic necrotic degeneration, relation with neighboring organs , histopathological type, Fuhrman grade and lesional density scores found in precontrast-corticomedullary phase and nephrogram phases on CT, EKİ and GKİ, tumor/aorta and tumor/parenchyme density rates in KM and NG phases. Results: Of the 64 patients, 29 were males and 35 were females. A total of 67 lesions were found, of which 53 were malignant and 14 were benign. Pathologically, Furhman grading of only 26 RCC lesions out of 48 were available. The pathological typing of the lesions were as follows: 48 RCC (28 clear cell RCC, 20 non-clear cell RCC), 3 TCC, 1 Wilm's tumor, 1 lymphoma, 1 hydatic cyst, 4 pyelonephritis-abscess, 3 AML, 5 oncocytoma and 1 multiloculated nephroma. The benign lesions in our study were of small diameter and held contrast homogenously. As the diameter of the lesions increase, malignancy potential increases. In addition, these lesions are agressive and high stage tumors. Clear cell RCC holds contrast densely and heterogenously in the KM phase and shows wash-out in the following phases. The chromophobe type holds contrast moderately and the papillary type holds contrast weakly. In the differentiation of clear cell RCC from other subtypes, prekontrast , EKİ ve tm/ao ratio in the KM phases may be used. Precontrast and EKİ cut-off values have been found to be 26.5 HÜ and 45.5 HÜ, relatively. The tumor/aorta ratıo in the corticomedullary phase cut-off value of 0.295 may be used . Conclusion: Differentiation of malignant and benign lesions can be done by firstly looking at morphological characteristics. The most valuable parameter in subtyping of renal cell carcinomas is the degree of enhancement Clear cell RCC has the highest value among all subtypes of RCC in all phases in contrasted dynamic series. The parameter with the highest accuracy in differentiating the clear cell subtype from other subtypes is the precontrast phase density. Key Words: Multidetector Dynamic renal CT, differential diagnosis in malign-benign renal masses, histopathological subtypes, lesion density and morphological features 101

Amaç: Mamografi ile BI-RADS 5 (Breast Imaging Reporting and Data System) kitle görünümü olan ve BI-RADS 4b ve 4c mikrokalsifikasyon saptanan hastalara aynı memeye ek olarak MLO projeksiyonda tomosentez görüntüleri alınarak, tomosentezin tanıya katkısının araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve yöntem: Bu çalışmaya Şubat 2015 ile Temmuz 2015 tarihleri arasında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Gevher Nesibe Hastanesi Radyoloji Bölümü Mamografi Ünitesine kontrol amaçlı veya memede kitle şikayetiyle başvuran mamografi ile BI-RADS 5 kitle lezyonu ve patolojisi malign olan 82 ve BI-RADS 4b ve 4c mikrokalsifikasyonu ve patolojisi malign olan 34 hasta dahil edildi. Mamografi ve tomosentez görüntülerinde kitleler; boyut, sayı, yaygınlık, cilt tutulumu, meme başı tutulumu ve göğüs duvarı tutulumu açısından, mikrokalsifikasyonlar ise; sayı, dağılım ve morfoloji açısından, meme radyoloğu ve kıdemli radyoloji asistanı tarafından değerlendirildi. Elde edilen görüntüleme bulguları altın standart kabul edilen patoloji sonuçlarıyla karşılaştırıldı. İstatistiksel açıdan p

Amaç: Dokuların elastikiyet farklılıkları, fokal solid lezyonların tanı ve ayırıcı tanısında bize önemli ipuçları verebilmektedir. Bu noktada, yeni geliştirilen shearwave elastografi (SWE) yöntemi ile karaciğerin fokal solid lezyonlarının benign-malign ayırımı ve karakterizasyonunun mümkün olup olmadığı araştırılmıştır.Gereç ve Yöntem: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı ultrasonografi birimine, Ocak 2014 - Haziran 2015 tarihleri arasında, sonografik değerlendirme için, diğer birimlerden gönderilen ve inceleme esnasında karaciğerinde kitle tespit edilen 42'ü erkek ve 50'i kadın olmak üzere toplam 94 hastaya, prospektif olarak subkostal teknik ile shearwave elastografi incelemesi uygulandı. İşlem için Philips marka ultrasonografi cihazı (iU22; Philips Healthcare, Andover, Mass) ve SWE incelemesine uygun 2,5 Mhz bant genişliğinde konveks prob kullanıldı (Trancducer C5-1, B0M2J6). Bulgular: Lezyon karakteri ile lezyon elastikiyet değerleri arasında anlamlı farklılık saptandı. Malign lezyonların ortalama elastikiyet değerleri benign lezyonlara göre gözle görülür düzeyde artış gösterse de, cut-off değeri esas alındığında, SWE yönteminin, karaciğer fokal solid lezyonlarının primer tanısını koymada ve benign-malign ayırımının yapılması hususunda bu aşamada düşük sensitivite ve spesifite değerlerine sahip olduğu anlaşılmaktadır. Sonuç: SWE yöntemi, karacier fokal solid lezyonlarının, primer tanısının konulması ya da benign-malign lezyonlarının ayırımında güvenilir bu aşamada düşük spesifite ve sensitivite değerlerine sahip olsada, lezyonların karakterizasyonunda, özellikle ayırıcı tanıda güçlük çekilen durumlarda, sağladığı önemli ipuçları vermesi nedeni ile tanı algoritmasında kullanılmasının faydalı olacağı düşünülmektedir.Anahtar kelimeler: Fokal solid karaciğer lezyonları, USG, shearwave elastografi Objective: Differences in the elasticity of tissues can give important clues in the diagnosis and differential diagnosis of focal solid lesions. In this study, the newly developed Shearwave Elastography (SWE) method was used to investigate the possibility of characterization of focal solid liver lesions and benign-malign differentiation. Materials and Methods: Shearwave Elastography Examination (SWE) with subcostal technique was performed prospectively on 92 patients diagnosed with focal liver lesions (42 male and 50 female). The patients were referred by various departments to be examined by the Meram Medicine Faculty of Necmettin Erbakan University's Radiology Department for sonographic evaluations from January 2014 through June 2015.Philips brand ultrasound equipment (iU22, Philips Healthcare, Andover, Mass) and 2.5 MHz convex probe (Trancduc is C5-1, B0M2J6) were used for the examination.Results: A significant difference was found between lesion elasticity and lesion character values. Although the average elasticity values of malign lesions showed noticeable increase compared to benign lesions, the SWA method was not sufficient in differentiating between benign – malign lesions or in reaching the primary diagnosis of focal solid lesions on the basis of the cut-off value at this stage.Conclusion: Although SWE is not a reliable method in the primary diagnosis of focal solid liver lesions or differentiation between benign – malign lesions at this stage, it does offer important clues and would be beneficial method to use in the diagnostic algorithm when performing the characterization of lesions especially if there are difficulties in the differential diagnosis.Keywords: Focal solid liver lesions, US, Shearwave elastography 63

ÖZETAMAÇ: Memede MR incelemesinde saptanan lezyonları, yeni bir yöntem olan Volüm Navigasyon (VNav) tekniği yardımıyla, görüntüleyebilme etkinliğinin ve isabetliliğinin tespit edilmesiGEREÇ VE YÖNTEM: Prospektif yürütülen bu çalışmaya dâhil edilen ve memede lezyonu bulunan 38 olguya; sırtüstü pozisyonda meme üzerinde ki üç noktada e vitamin kapsülleri yardımı ile işaretleme işlemi yapıldıktan sonra flexible vücut koili kullanılarak 3T MR cihazı (Siemens Magnetom Verio 3T MRI System) ile kontrastlı meme MR incelemesi yapıldı. Elde edilen görüntüler US (LOGIQ E9, GE Healthcare, Milwaukee, WI, UnitedStates) veri sistemine aktarıldı. İki görüntüleme arasında eşleştirme işlemi; US probuna takılı iki braket ve bu braketler yardımıyla probun pozisyonunu ve uzaysal yerleşimini algılayarak, bu veriyi sisteme aktaran ve hastanın solunda yerleşimli elektromanyetik alıcı yardımıyla sağlandı. Ve işlem son aşamada; meme üzerinde işaretlenmiş üç noktanın, US ve MR görüntüleri üzerinde eşleştirilmesiyle gerçekleştirildi. Eşleştirme (füzyon) işlemi sonrası, iki görüntü arasında X, Y ve Z eksenleri üzerinde, MR ve US görüntülerinde izlenen eş lezyonların merkezleri arasındaki mesafeler her eksen için ayrı ayrı ölçülerek, veriler toplandı. Bu veriler hastanın yaşı, lezyonun lokalizasyonu, lezyonun boyutu, lezyonun MR ve US incelemelerinde tespit edilen derinliği gibi değişkenler açısından istatistiksel olarak t test, Pearson Korelasyon analizi ve ANOVA kullanılarak değerlendirildi.BULGULAR: Çalışmaya dâhil edilen 38 lezyon için; VNav tekniği yardımıyla US ve MR görüntüleme tekniği arasında eşleştirme işlemi başarılı şekilde gerçekleştirildi. Eşleştirme sonrasında, X, Y ve Z eksenleri üzerinde; sayısal sapma değerlerini tespit etmek için alınan ölçümler kaydedildi. Ve elde edilen verilere göre X, Y ve Z eksenleri üzerinde sırasıyla; ortalama sapma değerleri yaklaşık 3,9 mm, 3,6 mm ve 4,3 mm olduğu tespit edildi. Elde edilen bu verilere göre maksimum sapma değerlerini her üç eksen için; 0.05 in all instances). Lesions which are less than 20mm deep from the skin had an average misalignment of 2.6±1.9mm whereas average misalignment was 5.5±2.2mm for lesions which are located deeper (p=0.049). This statistically significant, albeit negligible for practical purposes, difference may be explained by the effect of direct vertical pressure of the US probe on the lesion.CONCLUSION: Volume navigation technique is an accurate and highly feasible method for sonographically locating a lesion which is identified by MRI. VNav allows lesion co-registration within a volume of less than one cubic milliliters and this substantially increases the sensitivity of second-look breast sonography. The possibility of US-guided biopsy of sonographically undetectable lesions which are solely detected by MRI is an important future potential in utilization of VNav.

Bu çalışmamızda, karaciğerinde lezyon saptanan hastalarda gadoksetik asit disodyum (Gd-EOB-DTPA, Primovist) kullanarak elde edilen dinamik MRG incelemenin özellikle hepatosit spesifik faz (20. dk) görüntülerinin ayırıcı tanıya ve lezyon sayısını saptamaya olan katkısını araştırmayı amaçladık.Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı'nda, Mayıs 2013 ile Nisan 2014 tarihleri arasında Gastroenteroloji ve Genel Cerrahi kliniklerine başvuran, BT veya USG'de karaciğerinde lezyon tespit edilen 46 hastaya IV Gd-EOB-DTPA verilmesi sonrası dinamik karaciğer MR görüntüleri elde edildi. Görüntüler retrospektif olarak 2 radyoloji uzmanı tarafından değerlendirildi. Değerlendirmede lezyonların kontrastsız incelemelerde sinyal özellikleri, dinamik incelemede kontrastlanma paternleri ile özellikle hepatosit spesifik fazda lezyonların sayısı ve sinyal özellikleri kaydedildi.Çalışmamıza karaciğerinde fokal lezyonu bulunan yaşları 18 ile 75 (ortalama ± SD: 53,62.± 13,87) arasında değişen, 21'i erkek (% 45,65) 25'i kadın (% 54,35) toplam 46 hasta dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen 46 hastada 118 fokal lezyon tespit edildi. 118 fokal lezyonun 68'i malign (% 57,62) 50'si benign (% 42,38) karakterde idi. Malign lezyonlardan 46'sı HCC, 22'si metastaz idi. Benign lezyonlardan ise 27'si hemanjiom, 11'i basit kist, 1'i FNH, 1'i parazitik enfeksiyon, 1'i heterojen yağlanma (coğrafik steatoz), 4' ü fokal yağlanma, 5' i ise fokal yağlanmadan korunmuş alan idi.HCC olarak değerlendirilen lezyonlarda Primovist kontrastlı incelemede BT'ye kıyasla boyutları 1,5 cm altında olan 6 adet ek lezyon saptandı. Sirotik nodüllerin hepatosit spesifik faz görüntülerde genelde izo-hiperintens izlendiği, ancak nadiren hipointens de izlendiği görüldü. Hepatosit spesifik fazda hipointens izlenen nodüllerin HCC dönüşümü açısından şüphe ile karşılanması ve yakın takibinin yapılması gerektiği düşünüldü. Benign lezyonlardan özellikle FNH/adenom ayırıcı tanısının hepatosit spesifik faz görüntüler sayesinde yapılabildiği görüldü. Hemanjiom olgularında steatozu bulunan hastalar haricinde MRG'nin BT'ye anlamlı bir üstünlüğünün olmadığı görüldü. Metastaz olgularında ise özellikle steatozu bulunan hastalarda MRG'nin BT'ye kıyasla ek yeni lezyon saptadığı görüldü. Sonuç olarak, Primovist fokal karaciğer lezyonlarının saptanması ve karakterizasyonunda önemli katkılar sağlamaktadır. Geniş serilerle yapılacak çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Fokal Karaciğer Lezyonları, Primovist, MRG, BT. In this study, we aimed to investigate the contribution of MR images in patiens who have focal liver lesions by using Gadoksetic asid disodyum (Gd-EOB-DTPA, Primovist), especially hepatocyte specific phase(20 min.) images, to differential diagnosis and to determine the number of lesions.At Gaziantep University, Faculty of Medicine, Department of Radiology, we studied with 46 patients who admitted to Department of Gastroentorology and General Surgery , and determined lesion on their livers by CT or USG between May 2013 and April 2014. Dynamic liver MR images were obtained after given iv Gd-EOB-DTPA. Retrospectively, Images were evaluated by 2 specialist of Radiology. Signal features of lesions on non-contrast examination, pattern of enhancement on dynamic examination and especially on hepatocyte specific phases numbers of lesions and features of signals wrote down.21 male(%45,65), 25(54,35) female totally 46 patients who has focal lesions on their livers and whose ages are between 18 and 75(average± SD:53,62± 13,87), were added to study. 118 focal lesions were detected in 46 patients. 68 of 118 focal lesions(%57,62) were malign, 50 lesions (%42,38) were benign. 46 malign lesions were HCC, 22 lesions were metastasis. 50 benign lesions contained 27 hemangiomas, 11 simple cystes, 1 FNH, 1 parasitic infection, 1 heterogenic steatosis, 4 focal steatosis and 5 lesions which were focal nonsteatotic area.6 additional lesions detected with Primovist-contrast examination on HCC lesions compared to CT. Cirrhotic nodules observed usually iso-and hyperintense but rarely hypointense on hepatocyte-specific phase images. Nodules which observed hypointense on images hepatocyte-specific phase should met with suspicion and close monitoring needs to be observed. The differential diagnosis of benign lesions, particularly FNH and adenoma can be made by hepatocyte-specific phase images was observed. MRI does not have more advantages than CT for patients who have hemangiomas but not steatosis was observed. In patients with metastases, especially with steatosis, MRI's showed additional new lesion was observed.As a result, Primovist is making a significant contribution for detection and characterization of focal liver lesions. More reliable results can be obtained by studying with wide lesions.Key words: Focal Liver Lesions, Primovist, MRI, CT. 74

Akciğer patolojilerinde olası akciğer kanserinin öncülleri olabileceği için pulmoner nodüllerin erken ve doğru tanısı büyük önem taşır. Günümüzde pulmoner nodüllerin tanısında direkt röntgenogram öncelikli radyolojik modalite olarak yerini korumaktadır. Bilgisayarlı Tomografi (BT) ile değerlendirme ise pulmoner nodüllerin tanı ve takibinde günümüzde direkt röntgenogramdan sonra en sık kullanılan ve duyarlılığı en yüksek olan görüntüleme modalitesidir. Bu temel yöntemlerden başka Pozitron Emisyon Tomografi (PET) ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MR) de pulmoner nodül tespitinde daha az sıklıkla kullanılabilmektedir. Radyolojide özellikle küçük boyutlu pulmoner nodüllerin saptanmasının zorluğu önemli problemlerden birini oluşturmaktadır. Günümüzde BT ile takip edilen pulmoner nodüller; boyutlarına, yoğunluklarına veya lokalizasyonlarına bağlı olarak inceleme sırasında gözden kaçabilmektedir. Özellikle 1 cm altındaki nodüllerin BT ile saptanmasında teknik nedenlerden kaynaklanan yetersizlik oluşabilmektedir. Radyolojide küçük pulmoner nodüllerin tanısını yüksek duyarlılık ve hızla yapabilmek için çeşitli BT teknikleri üzerinde çalışmalar yapılmıştır. Bunlar arasında Maksimum İntensite Projeksiyon (MİP) görüntüleme ve Volume Rendering (VR) gibi üç boyutlu rekonstrüksiyon teknikleri, iki bağımsız okuma, kesit kalınlığını azaltma ve yeni bir BT temelli nodül tanı yöntemi olan Computer Aided Design (CAD) yer almaktadır. Bu yöntemlerden MIP tekniği, sıklıkla kullanılan üç boyutlu rekonstrüksiyon yöntemlerinden biri olup akciğer nodüllerinin saptanmasında rolü olduğuna dair çeşitli çalışmalar ve görüşler söz konusudur.Bu çalışmanın amacı BT incelemesi ile küçük boyutlu pulmoner nodül saptanan hastalarda, MIP tekniğinin, klasik yönteme göre duyarlılığının saptanması ve bu tekniğin nodül değerlendirme süresinde anlamlı düzeyde süre kısalması sağlayıp sağlamadığını belirleyebilmektir. Bu amaçla, etik kurul onayını takiben 2012 Nisan ile 2012 Aralık tarihleri arasında Başkent Üniversitesi Hastanesine çeşitli şikayetlerle başvurup Radyoloji Anabilim Dalı'nda toraks BT değerlendirmesi ile akciğer nodülü saptanmış 69 hasta (339 nodül) çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların 3 mm. kalınlıktaki aksiyel kesitleri ile aksiyel planda alınan MIP kesitleri farklı zamanlarda süre tutularak, ayrı ayrı iki radyolog tarafından önceki raporları dikkate alınmadan değerlendirilmiştir. Nodüllerin sayıları, boyutları, lokalizasyonları ve değerlendirme süreleri her bir yöntem için ayrı olarak kayıt edilmiştir. İstatistiksel incelemede, klasik 3 mm aksiyel kesit görüntüler altın standart grup kabul edilerek, MIP görüntülerin olduğu grup ile arasındaki uyum düzeyi `intraklass korelasyon katsayısı` kullanılarak değerlendirilmiştir. Ayrıca gruplar arasındaki raporlama süre farklılıklarının anlamlı olup olmadığı ise `Paired Sample T test` kullanılarak yapılmıştır. Her bir radyolog için 5 mm. altındaki ve 5-10 mm. arasındaki nodüllerin saptanmasında MIP tekniğinin duyarlılığı ayrı olarak hesaplanmıştır. Radyologlar arasındaki uyum da `intraklass korelasyon katsayısı` kullanılarak değerlendirilmiştir. İstatistiksel değerlendirmeler sonucunda, radyologlar arası değerlendirme uyumu %86,8 saptanmış olup mükemmel uyumlu bulundu. Yapılan intraklass korelasyon testleri ile 1. radyoloğun MIP değerlendirmesinin altın standart ile uyumu 5 mm'den küçük nodüller için %78,6; 5-10 mm nodüller için %84,7 olarak hesaplandı. İkinci radyoloğun MIP incelemesinin altın standart ile uyumu ise 5 mm'den küçük nodüller için %90,3; 5-10 mm nodüller için %84,4 olarak hesaplandı. Bütün bu değerler p

71

Kemik iliği patolojileri oldukça sık görülmekte olup, lezyonların tanısında MRG en duyarlı görüntüleme yöntemidir. Bu yüksek duyarlılığa rağmen, rutin MRG sekansları genellikle kemik iliği değişikliklerinde ayırıcı tanıya olanak veremediğinden, MRG'nin özgüllüğü sınırlı kalmaktadır. Bu sınırlı özgüllük nedeni ile kemik iliği patolojileri olan hastalarda uygun ve gerekli tedavi için ilave veya girişimsel tanısal tetkikler gerekmektedir. DAG biyolojik dokuların mikroyapılarını hedef alan bir görüntüleme tekniğidir. Bu sayede DAG kemik iliği değişiklerinin karakterizasyonunda MRG'nin özgüllüğünü arttırabileceği beklenmektedir.Bu çalışmada toplam 66 hasta ile rs-EPI DAG sekansının vertebranın dejeneratif, tümöral infiltratif ve enfeksiyöz hastalıklarının ayırıcı tanısında mevcut görüntülemeye katkısını değerlendirmeyi amaçladık. Bu amaçla; rs-EPI DAG sekansını rutin kullanımda olan, ancak duyarlılık ve hareket artefaktları nedeniyle spinal görüntülemede kısıtlı kullanılan ss-EPI DAG sekansı ile karşılaştırdık. Sonuç olarak; rs-EPI tekniğinin vertebral kemik iliği görüntülemede standart ss-EPI sekansına göre patolojik ve normal dokuda daha yüksek sinyal intensite değerleri ve patolojik dokuda daha düşük ADC değerleri sağladığı görüldü. Yüksek görüntü kalite skoru ile distorsiyonu azalttığı ve tanıda güvenilirliği arttırdığı saptandı. ss-EPI tekniğine göre başarılı SGO ve KGO değerleri alındı. Ancak ss-EPI DAG sekansının benign ve malign vertebral kemik iliği lezyonlarının ayrımında ADC değerleri ile tanıya olan katkısı rs-EPI DAG sekansında gösterilemedi.121rs-EPI sekansı faz düzeltmeleri ile hareket nedenli faz hatalarının çok iyi ayıklanabildiği, yüksek rezolüsyon sağlayan ve gelecek vadeden bir DAG tekniğidir. Vertebral kemik iliği değerlendirilmesinde yüksek SGO ve KGO sağladığından, bu tekniğin difüzyon gradient gücü ve diğer parametrelerinin optimizasyonu sonrasında rutin kullanılan DAG sekanslarının yerini alabileceğini düşünmekteyiz. Ayrıca bu teknikte kantatif ölçüm imkanı olması nedeniyle, kemik iliği patolojilerinin değerlendirmesinde ve takiplerinde geleneksel MRG'nin özgüllüğünü arttırılabileceğini öngörmekteyiz. Bone marrow pathologies are frequently seen and MRI is the most sensitive imaging tool for diagnosis. In spite of its high sensitivity, MRI has only limited specificity in the evaluation of bone marrow alterations, because routine MR-sequences are in general not suitable to differentiate between their causes. The limited specificity of MRI in patients with bone marrow alterations requires additional, sometimes invasive diagnostic steps to obtain accurate diagnosis. Diffusion weighted imaging (DWI) is an imaging technique which probes the microstructure of a biologic tissue. Thus, DWI seems to have the potential to increase the specificity of MRI in characterizing bone marrow alterations.In this study, total 66 patients evaluated for rs-EPI DWI sequence contribution to the conventional imaging in degenerative, tumoral infiltrative and infectious diseases of spine. For this purpose; we compared rs-EPI DWI sequence with ss-EPI DWI sequence, which is available but has limited usage for spinal imaging because of susceptibility and motion artefacts. In conclusion, we found rs-EPI technique in spinal bone marrow imaging; has higher signal intesity for pathologic and normal tissues, also lower ADC values for pathologic tissues. By reduced distortion, higher image quality scores are obtained and diagnostic confidence is increased. This technique had better SNR and CNR values compared to ss-EPI DWI sequence. However, differentiation of malignant and benign vertebral bone marrow lesion by ADC values in ss-EPI DWI, cannot been showed in rs-EPI DWI.123rs-EPI DWI sequence is promising DWI technique which reduces motion-induced phase errors by phase corrections and provides high resolution. We assume that optimization of diffusion gradients and other parameters for rs-EPI technique, can lead this technique as a substitute to routin DWI sequences in vertebral bone marrow imaging. Also, quantitative measurements seem to improve MRI specificity in management of vertebral bone marrow pathologies and follow-up studies. 133

Amaç: Bu çalışmanın amacı benign ve malign tiroid nodülü ayrımında ultrasonografinin (US), renkli Doppler ultrasonografinin (RDUS), sonoelastografinin, kas-nodül gerinim oranının (KNGO) tanısal değerini ve KNGO ile parankim-nodül gerinim oranı (PNGO) arasında tanısal açıdan fark olup olmadığını araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Çalışma fakülte etik kurulu tarafından onaylandı ve tüm hastalardan yazılı onam alındı. Tiroidde nodülü bulunan ve ince aspirasyon biyopsi (İİAB) işlemi için gönderilen 106 ardışık hastaya (88 K, 18 E; 49±12 yaş) İİAB işleminden önce US, RDUS ve sonoelastografi yapıldı. Her bir nodülün US, RDUS ve sonoelastografi özellikleri kaydedildi. Sonoelastografide ortalama KNGO ve PNGO hesaplandı ve her iki gerinim oranı için ROC analizi kullanılarak benign ve malign nodül ayrımında eşik değer belirlendi. İki gerinim oranı arasındaki uyum k istatistiği ile değerlendirildi.Sonuçlar: Histopatolojik incelemeye göre nodüllerin 83'ü benign 23'ü malign olarak sonuçlandı. 4 kategoriden oluşan skorlamaya göre 83 benign nodülün 44'ü skor 1 veya 2'ye sahipken 23 malign nodülün 22'si skor 3 veya 4'e sahipti (AUC, 0.79; p

ÖzetMeme Kitlelerinin Benign-Malign Ayrımında Sonoelastografinin EtkinliğiAmaç: Bu çalışmada meme kitlelerinin benign-malign ayrımında sonoelastografik gerinim oranının tanıya katkısını değerlendirmek amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışma için fakülte etik kurulundan onay ve tüm hastalardan yapılacak işlemler öncesinde yazılı bilgilendirilmiş onam alındı. Meme kitlesi nedeniyle biyopsi işlemi için gönderilen 132 kadın hastanın (ortalama yaş 48±12 yaş) 135 kitle lezyonuna perkütan biyopsi işleminden önce ultrasonografi (US) ve sonoelastografi incelemesi yapıldı. Sonoelastografi değerlendirmesi aynı seansta, aynı kişi tarafından 2 kez yapıldı. Sonoelastografide her iki ölçüm için ayrı ayrı gerinim oranı (GO) ve ortalama gerinim oranları hesaplandı. Bulgular histopatolojik sonuçlar ile karşılaştırıldı. Her üç gerinim oranı için ROC analizi kullanılarak benign ve malign kitle ayrımında eşik değer belirlendi. İki gerinim oranı arasındaki uyum kappa (?) test istatistiği ile değerlendirildi.Bulgular: Histopatolojik inceleme sonrasında kitlelerin 65?i benign, 70?i malign olarak tanı aldı. Ueno sınıflamasına göre yapılan 5 kategoriden oluşan skorlamaya göre 65 benign kitlenin 44?ü skor 1 veya 2?ye sahipti. Buna karşılık 70 malign kitlenin 56? sı skor 4 veya 5?e sahipti. Skor 5?de benign lezyon, skor 1?de malign lezyon saptanmadı. ROC analizinde benign ve malign kitle ayrımında eşik değer ilk ölçüm için 4.6, ikinci ölçüm için 4,65, iki ölçüm ortalaması için 4,52 olarak hesaplandı. Ortalama gerinim oranı için eşik değer 4,52 kullanıldığında; duyarlılık, özgüllük, PPD, NPD ve doğruluk oranları sırasıyla % 84,2 , % 84,6 , % 85,5, % 78,5 ve % 85 olarak bulundu. İki ölçüm için ? değeri 0,82 olup neredeyse mükemmel uyum olduğunu göstermekteydi. İki ölçüm değerleri arasında konkordans korelasyon katsayısı: 0,872 olup, oldukça iyi bir uyum olduğu bulundu. Sonuç: Sonoelastografi meme kitlelerinin benign ve malign ayrımında konvansiyonel US ile karşılaştırıldığında daha yüksek tanısal değere sahipdir. Benign ve malign kitle ayrımında gerinim oranı için eşik değeri 4.52 olarak bulduk. Benign ve malign kitle ayrımında kullanılan gerinim oranı ölçümünde, gözlemci içi anlamlı fark saptanmadı. Anahtar sözcükler: sonoelastografi, meme kitlesi, ultrasonografi, gerinim oranı AbstractThe Efficacy of Sonoelastography in Differentiation of Benign and Malignant Breast Masses Objective: The study aimed to evaluate the influence of sonoelastographic strain ratio in differentiation of benign and malignant diagnosis of breast masses.Materials and Methods: Before conducting the study, approval of faculty ethics committee and written informed consent from all patients were obtained. One hundred and thirty-five mass lesions of 132 female patients (mean age 48 ± 12 years) who were referred for biopsy due of breast mass were examined by ultrasonography and sonoelastography before percutaneous biopsy. Sonoelastography was performed twice times by the same observer in the same session. For both measurements, respective strain ratio (SR) and the average strain ratio were calculated. Results were compared with histopathological findings. For each strain ratio, threshold value in the differentiation of benign and malignant masses was determined using ROC analysis. The compliance between two strain ratios before percutaneous biopsy was evaluated with kappa (?) test statistic.Results: After histopathological examination, 65 masses were diagnosed as benign whereas 70 as malignant. According to 5-score system of Ueno classification, 44 of 65 benign masses had scores of 1 or 2. In contrast, 56 of 70 malignant lesions had scores of 4 or 5. No benign lesion in score 5 and malignant lesion in score 1 was detected. Threshold values in the differentiation of benign and malignant mass in ROC analysis were 4.6 and 4.65 for the first and second measurements, respectively. The average of two measurements was calculated as 4.52. When threshold value of 4.52 was used for the mean strain ratio, sensitivity, specificity, PPV, NPV, and accuracy rates were 84.2%, 84.6%, 85.5%, 78.5% and 85%, respectively. ? value for two measurements was 0.82 showing near-perfect compliance. The concordance correlation coefficient between two measurements was 0.872 showing quite agreement.Conclusion: Diagnostic value of sonoelastograghy in differentiation of benign and malignant breast masses was higher in comparison with conventional U.S. Threshold value for strain ratio in the differentiation of benign and malignant masses was 4.52. No intra-observer significant difference was observed in the measurement of strain ratio used in the differentiation of benign and malignant masses. Keywords: sonoelastography, breast mass, ultrasonography, strain ratio 98

Amaç: Bu çalışmada, intrakranial alanda yerleşen tümörlerinin evrelenmesi ve ayrımında difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntülemenin katkısının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 2009 ve 2012 yılları arasında beyin tümörü tanısı almış ve konvansiyonel MRG ve difüzyon aüğırlıklı görüntüleme yapılmış toplam 60 olgu retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Her olguda tümörün solid komponentinden ve peritümöral ödem olan olgularda peritümöral ödem sahasından ROI (region of interest) kullanılarak görünür difüzyon katsayısı (ADC) değerleri ölçülmüştür. Gruplar düşük dereceli glial tümörler, yüksek dereceli glial tümörler, metastazlar ve menenjiomlar olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Gruplar arasında anlamlı farklılık olup olmadığı istatistiksel yöntemlerle analiz edildi ve P değeri < 0.05 olduğunda istatistiksel olarak anlamlı değerlendirildi.Bulgular: Tüm tümör grupları karşılaştırıldığına; düşük dereceli glial tümörlerden ölçülen ADC değerleri diğer tüm gruplar ile karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı olarak değerlendirildi (p< 0.05). Menenjiomlar ile diğer tümör gruplarının ADC değerleri arasında da anlamlı farklılık saptandı (p< 0.05). Yüksek dereceli glial tümörler ile metastazlar arasında ADC değerleri arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Peritümöral ödem saptanan gruplar (yüksek dereceli glial tümör, metastaz, menenjiom) arasında peritümöral ödem alanından elde edilen ADC değerleri arasında anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç: Difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme ile elde olunan ADC değerlerinin intrakranial lezyonların ayrımında ve glial tümörlerin derecelendirilmesinde faydalı bir yöntem olduğunu düşünmekteyiz. DAG'nin diğer ileri MR görüntüleme yöntemleri (difüzyon tensör görüntüleme, perfüzyon MR, MR spektroskopi) ile birleştirildiğinde doğruluk oranlarının artacağı kanısındayız. Purpose: Our aim in this study is to evaluate the role of diffusion weighted magnetic resonance imaging (DWI) in differantiation and grading of intracranial mass lesions. Material and Method: We retrospectively examined the conventional and diffusion weighted MR imaging findings of 60 patients who were diagnosed as brain tumor between the years of 2009-2012. Apparent diffusion coefficient (ADC) values are measured from solid component of the tumor in each case and from peritumoral vasogenic edema if present. The values are measured by using region of interest (ROI). There were 4 groups of patients, such as low grade gliomas, high grade gliomas, metastases and meningiomas. The results are analysed statistically between groups and a p< 0.05 is considered significant.Results: ADC values of low-grade glial tumors was higher than the other groups (p < 0.05). Also ADC values of meningiomas was lower than the other groups (p < 0.05). There was no significiant difference of ADC values of solid portion between high grade gliomas and metastasis. There was no significant difference of ADC values measured from the peritumoral edema of high-grade glial tumors, metastasis and meningiomas.Conclusion: Diffusion weighted imaging with ADC measurement can be a useful method in differantiation of brain tumors and staging on glial tumors. It will be useful to perform DWI with other advanced MR sequences (diffusion tensor imaging, perfusion MRI, MR spectroscopy) in brain tumor imaging. 53

Amaç: Bu çalışmanın amacı, kemik tümörleri ve tümör benzeri lezyonlarda konvansiyonel manyetik rezonans görüntüleme (MRG) sekanslarına ek olarak alınan difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DAG) ve buradan elde edilen kantitatif değerlendirmeyi sağlayan apparent diffusion coefficient (ADC) ölçümlerinin belirlenen optimal eşik değere göre malin-benin ayrımındaki etkinliğini araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Yaşları 6-80 arasında değişen 14' ü kadın, 21' i erkek toplam 35 olgudaki 46 kemik tümörü ve tümör benzeri lezyon çalışmaya dahil edildi. Histopatoloji ya da kemik sintigrafi ve/veya PET ile kemik tümörleri benin ve malin olarak sınıflandırıldı, daha sonra malin kemik tümörleri de kendi arasında primer malin kemik tümörü ve metastatik kemik tümörü olarak alt sınıfa ayrıldı. Tüm lezyonlar 1.5 tesla MR cihazında, konvansiyonel MRG' ye ek olarak alınan single shot echo planar-spin echo (SSEP-SE) T2 uygulamasıyla elde edilen DAG ve ADC haritalarından lezyonların ADC ölçümleri yapıldı. Kemik tümörlerinin benin-malin ayrımında ADC değerleri `ortalama ± standart sapma (SS)` şeklinde karşılaştırıldı. ROC eğri analizi ile benin-malin ayrımında kullanılacak optimal eşik ADC değeri belirlendi. DAG için duyarlılık, özgüllük, pozitif öngörü değeri (PÖD), negatif öngörü değeri (NÖD) ve eğri altında kalan alan (AUC), %95 güven aralığı (CI) ile hesaplandı.Bulgular: Histopatolojisi ya da kemik sintigrafi ve/veya PET ile kemik tümörü ve tümör benzeri lezyondan 9 tanesi benin, 37 lezyon ise malin olarak sınıflandırıldı ve malin lezyonların 22 tanesi metastazdı. Benin lezyonlarda ortalama ADC değeri 1.55 ± 0.48 x 10-³ mm²/sn ve malin lezyonlarda ortalama ADC değeri 0.81 ± 0.26 x 10-³ mm²/sn olarak bulundu (p=0.002). Malin kemik tümörleri primer malin kemik tümörü ve metastaz olarak alt sınıfa ayrıldığında, ortalama ADC değerleri primer malin kemik tümörlerinde 0.66 ± 0.19 x 10-3 mm2/sn, metastazlarda ise 0.92 ± 0.26 x 10-3 mm2/sn olarak bulundu. Bu üç grubun ortalama ADC değerlerine göre karşılaştırılmasında istatiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p

Amaç: Difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DAG) meme lezyonlarının benign ve malign ayrımına katkısının araştırılması amaçlanmıştır.Yöntem: 43 kadın hastada histopatolojik olarak tanı alan 50 meme lezyonu çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar 1.5 T manyetik alan gücünde MR cihazı ile bilateral meme koili kullanılarak incelenmiştir. Difüzyon ağırlıklı görüntüler spin eko ?echo planar?görüntüleme sekansı ile elde edilmiş, ?b? değeri 0 ve 750 mm2/sn olarak belirlenmiştir. Elde olunan görüntüler üzerinden, görünür difüzyon katsayısı (apparent diffusion coefficients, ADC) hesaplanmıştır. Daha sonra benign ve malign lezyonların kitle ADC değerleri karşılaştırılmıştır.Bulgular: Benign ve malign lezyonların ortalama kitle ADC değerleri sırasıyla 1,494x10-3 ± 0,301mm2/sn ve 0,863x10-3 ±0,144 mm2/sn olup malign lezyonlarda benign lezyonlara kıyasla istatiktiksel olarak anlamlı derecede düşüktü. Kitle ADC için 1,24 x 10-3 mm2/sn eşik değerinde lezyon karakterizasyonunda %93,3 sensitivite, %100 spesifite gözlendi.Sonuçlar: DAG memenin benign ve malign lezyonlarını karakterizasyonuna katkı sağlayabilecek bir yöntem olarak kullanılabilir.Anahtar kelimeler: Meme, DAG, ADC, benign, malign, karakterizasyon Background and aim: To evaluate the utility of diffusion weighted imaging (DWI) in differantiating benign from malignant breast lesions.Methods: 43 female subjects with 50 histopathologically proven breast lesions were investigated in this study. The patients were examined by a 1,5 T system using bilateral phased array breast coil. Spin echo echo planar diffusion imaging was used to scan patients. Images were obtained by b values 0 and 750 mm2/s. The apparent diffusion coefficient (ADC) values were calculated from DWI. The ADCs of the benign and malignant lesions were compared.Results: Median ADCs of the benign and malignant lesions were 1,494x10-3± 0,301mm2/s and 0,863x10-3 ±0,144 mm2/s respectively. ADC values of the malignant lesions was statistically lower than that of the benign lesions. Cuttoff value of ADC for 1,24x10-3 mm2/s provided %93,3 sensitivity and %100 specificity.Conclusion: DWI can be used to improve the characterization of benign and malignant breast lesions.Key words: Breast, DWI, ADC, benign, malignant, characterization 112

Bilgisayarlı Tomografi Ürografi (BTÜ), intravenöz kontrast madde (İVKM) kullanılarak çok kesitli bilgisayarlı tomografi (ÇKBT) ile ekskretuar fazda böbrekler, üreterler ve mesaneyi değerlendirmek için kullanılan bir görüntüleme yöntemidir. BTÜ yanlızca üriner trakt lümenini göstermekle kalmaz, aynı zamanda üriner trakt duvar yapısını ve çevre dokuları da gösterir. BTÜ'de üstünlüğü kesin olarak kanıtlanmış spesifik bir hazırlık yöntemi mevcut değildir. Bu nedenle birçok radyoloji kliniğinde farklı yöntemler uygulanabilmektedir.BTÜ görüntüsünü hasta pozisyonu, çekim öncesi hazırlık, kullanılan kontrast madde dozu ve enjeksiyon süresi, kompresyon uygulanıp uygulanmaması, çekim tekniği gibi bir çok faktör etkilemektedir. Bu çalışmadaki amacımız BTÜ öncesi yapılacak olan hasta hazırlığı için uygulanan yöntemlerin birbirlerine olan üstünlüklerini ve dezavantajlarını ortaya koyarak en ideal hazırlık yöntemini önermektir.Çalışmamıza Haziran 2010 ile Ekim 2011 tarihleri arasında Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi klinik ve polikliniklerinde muayeneleri sonucu BTÜ endikasyonu konularak incelemeleri yapılan 100 olgu dâhil edildi. Bu olgular rastlantısal olarak 20 `şerli 5 gruba ayrıldı. Ön hazırlık aşamasında; I. gruba 1000 ml su içirildi, II. gruba 250 ml salin infüzyonu yapıldı, III. gruba 250 ml salin infüzyonu sonrası 0,1 mg/kg furosemid İV olarak uygulandı, IV. gruba 0,1 mg/kg İV furosemid verildi ve V. grubada 1000 ml su içirilmesi sonrasında 0,1 mg/kg İV furosemid yapıldı. Bu ön hazırlık sonrası standart BTÜ incelemeleri ile üreterler proksimal, orta ve distal segmentlerde opasifikasyon derecelerine göre birbirleri ile karşılaştırıldı.Üreterlerin tümünün görüntülenmesi yönünden grupların birbirleri ile olan karşılaştırmasında üç üreter segmenti görüntülemesi için gruplar arasında anlamlı farklılıklar saptandı (p

Bu çalışmada karaciğerde kullanımına dair sınırlı sayıda veri bulunan difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntülemenin karaciğer solid lezyonlarında benign-malign ayırımında yararlılığını radyolojik ve bir kısmı histopatolojik tanılı 74 olguda toplamda 37 benign ve 92 malign lezyon üzerinden retrospektif olarak değerlendirmeye çalıştık.Düşük b değerinde (b=50) lezyon görünürlüğü T2AS sekanslara göre daha yüksek bulunmuş olup özellikle nefrojenik sistemik fibrozis riski nedeniyle kontrast madde verilemeyecek hastalarda rutin görüntülemede kullanımı yararlıdır. Ancak kantitatif olarak görünen difüzyon değerlerinin ölçümleri ile lezyon karakterize etmede (benign-malign ayırımında) başarılı bulunmamıştır.Yüksek b değerinde (b=500 ve b=1000) ise lezyon görünürlüğü ve görüntü kalitesi özellikle b=1000 de düşük izlenmekle birlikte lezyon karakterizasyonunda başarılı bulunmuştur: hemanjiom-malign lezyon, metastaz-primer malign karaciğer lezyonlarını ayırt etmede özellikle b=1000 değerinde daha başarılı olak üzere yüksek sensitivite ve spesifite ile yararlıdır.Benign hepatosellüler lezyonlar (fokal nodüler hiperplazi, adenom) ile malign lezyonlarının görünen difüzyon değerleri arasında bir çok çalışmad örtüşme saptansa da bizim çalışmamızda benign-malign ayırımının ötesinde metastaz-primer karaciğer malign lezyonları arasında dahi görünen difüzyon değerlerinde istatistiksel anlamlı fark saptanması gibi nedenlerle DAG nin halen benign hepatosellüler lezyonlar ve malign lezyonların ayırt edilmesinde ciddi bir potansiyeli olduğunu düşündürmektedir. Bu konuda yüksek b=500 değerinin daha üzerinde (b=1000 gibi) difüzyon ağırlıklı görüntüleme ile daha çok veri elde edilmesi gerekmektedir.Nefrojenik sistemik fibrozis riski veya diğer nedenlerle kontrast madde verilemeyecek hastalar başta olmak üzere tüm karaciğere yönelik manyetik rezoans tetkiklerinde özellikle tedavi öncesi malignitelerin ilk tanısında başta olmak üzere, intravenöz kontrast uygulamasına gerek olmadan lezyon karakterizasyonuna yardımcı olması için yüksek b değerlerinde (özellikle b=1000'de), lezyon saptama açısından da düşük b değerinde difüzyon ağırlıklı görüntülemeler rutin konvansiyonel sekanslara eklenmelidir. In the literature limited data exist on the usage of the diffusion weighted magnetic resonance imaging on the liver. In this study we tried to evaluate the contribution of the diffusion weighted magnetic resonance imaging to the differantial diagnosis of the benign and malign solid liver masses by retrospectively analysing the histopatologically and/or radiologically diagnosed 37 benign and 92 malign lesions in 74 patients.At low b value (b=50) the lesion visibility observed as better with diffusion weighted imaging compared to the T2 weighted sequences; so diffusion weighted imaging with low b values is useful for lesion detection. But with the low b value (b=50) the diffusion weighted imaging is not found successful in the lesion characterization quantitatively by using ADC values.Although the lesion visibility and the quality of the trace images decreases with high b values (b=500 ve b=1000) especially with b=1000, the high b values especially b=1000 was found successful in the lesion characterization by using ADC values: hemangiomas-malign lesions and metastasis-primary malign liver lesions were differantiated successfully from each other with high sensitivity and spesifity by using certain cut-off ADC values.Even though in some studies some overlap existed between the ADC values of the benign hepatosellular lesions (focal nodular hyperplasia and hepatic adenoma) and malign lesions, in our study beyond hemangiomas-malign lesion groups even between malign lesions namely between metastasis and primary malign liver lesions had statistically significant difference in ADC values. Also in our study and in most of the other studies metastasis had the lowest ADC values. So these data make us to think that diffusion weighted imaging still has high potential to discriminate benign hepatocellular lesions and malign lesions; and more studies are necessary (especially with high b values (e.g. b=1000)) in which only the malign lesions that had not yet been treated with chemo and radiothrapy at the time of the imaging and in which the larger hepatocelluler benign lesion goups included.In patients that can not be given intravenous contrast media especially due to the risk of nephrogenic systemic fibrosis, difusion weighted imaging should be added to all routine upper abdomen magnetic resonance imaging, with high b values (e.g. b=1000) to help the lesion charactherization especially for the first diagnosis of malign lesions before the application of radio or chemotherapy and with low b values for the lesion detection.Key words: liver diffusion weighted MRI, ADC, liver lesions, benign-malign differantiation, differential diagnosis 144

Tıpta Uzmanlık Tezi Çalışmamızda renal lezyonlarda benign ve malign ayırımında difüzyon magnetik rezonansın tanıya katkısı amaçlanmıştır. Radyolojik ve histopatolojik tanılı 25'i benign (13 anjiomyolipom, 12 kist), 31'i malign toplamda 56 lezyonu bulunan 54 hastada konvansiyonel manyetik rezonans sekanslarına ek olarak 3 farklı difüzyon değerinde (b50, b500, b1000) görüntüler alındı. Karşılaştırma amaçlı olguların sağlıklı renal ve dalak parankiminden benzer şekilde ölçümler yapıldı. Difüzyon görüntüleri görüntü işleme yazılımı functool ile görünür difüzyon katsayısı haritaları oluşturulup sayısal ölçümler yapıldı. Basit kistler b50 difüzyon değerinde böbrek parankimine göre belirgin parlak iken b500 ve özellikle b1000 değerlerinde giderek hipointens görünüm kazanmakta olup görünür difüzyon katsayısı görüntülerinde yüksek b değerlerinde difüzyon kısıtlılığı göstermeyen giderek parlaklaşma göstermektedir. Üç farklı b difüzyon değerinde kistlerin görünür difüzyon katsayısı ortalaması hem böbrek parankiminden hem de malign lezyonlardan istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek çıkmıştır. Anjiomyolipomlar b1000 değeri dışında böbrek parankim görünür difüzyon katsayısı değerleri ile örtüşmekte olup malign lezyonlardan tüm difüzyon değerlerinde istatistiksel olarak yüksektir. Malign lezyonlar (metastaz, primer) en düşük görünür difüzyon katsayısı değerlerine sahip olup böbrek parankimi, anjiomyolipom ve basit kistlerden anlamlı şekilde farklı derecede düşük görünür difüzyon katsayısı değerlerine sahiptir. Benign ve malign lezyonlar tüm difüzyon değerlerinde birbirinden anlamlı şekilde farklı görünür difüzyon katsayısı değerlerine sahiptirler. Renal lezyonlar farklı difüzyon görüntülemelerde rahatlıkla böbrek parankiminden ayrı olarak izlenmekte olup, lezyonlar kendi içerisinde benign-malign ayırımını b50, b500, b1000 difüzyon ortalama ADC değerleri ile istatistiksel olarak yapılabilmektedir. Düşük difüzyon b değerlerinde böbreğin benign-malign lezyonlarını tanıma, yüksek b değerlerinde ise lezyonların karekterizasyonu ve ayırımında kulanabilmek için rutin abdominal görüntüleme protokolüne eklenebileceği düşünüldü. Bu sonuçların daha kapsamlı çalışmalarla desteklenmesi uygundur. Abstract In our study, we aimed to differantiate benign and malign renal lesions with diffusion-weighted MR imaging. 54 patients who had 56 lesions, 25 benign lesions (13 angiomyolipomas, 12 cysts) , 31 malign lesions, which were diagnosed as radiologically and histopathologically were performed conventional MR imaging sequences and additional three different diffusion values (b50, b500, b1000). Measurements were done as same style from normal renal and splenic parenchymas due to comparison. Numerical measurements of diffusion images were done creating `?apparent diffusion confluence?? map with functool which is image processing software. While simple cysts were brighter than normal parenchyma on b50 diffusion value, they showed brightness without diffusion limitation at higher b values on apparent diffusion confluence images; although they had more hypointens apparence on b500 diffusion value and especially b1000 diffusion value. Apparent diffusion confluence average of cysts on three different values were found significantly higher than both malignant lesions and normal renal parenchyma statistically. While angiomyolipomas except b1000 values overlapped with renal parenchyma apparent diffusion confluence values, they had higher apparent diffusion confluence values than malignant lesions at all diffusion values statistically. Malignant lesions, metastasis and primary tumours had the least apparent diffusion confluence values and their apparent diffusion confluence values were significantly lower than renal parenchyma, anjiomyolipomas and simple cysts had. Benign and malignant lesions had significantly different apparent diffusion confluence values at all diffusions values. Renal lesions visualized different intensity than renal parenchyma on all diffusion images and differantion of benign and malignancy could be done statisticially by all diffusion values (b50, b500, b1000) on apparent diffusion confluence images. Because it improves detection of focal renal lesions at low b values and at higher b values give diffusion information that helps focal renal lesion characterization and for differantial diagnosis, diffusion sequences should be added to the routine abdominal magnetic resonans imaging. These results should be supported by more extensive studies.

Giriş ve Amaç: Çalışmamızda amacımız preoperatif olarak dinamik kontrastlı BT ile renal kitlelerde en doğru şekilde histopatolojik tanı, evre ve diferansiasyon derecesine karar verebilmekti.Olgular ve Yöntem: 2006-2010 tarihleri arasında cerrahi tedaviye gitmiş 53 olgunun preoperatif dinamik renal BT' leri incelendi.Bu olguların hepsinde tümörün histopatolojik tipi ve Fuhrman derecesi bilinmekle birlikte 42 tanesinde klinikopatolojik evre ve BT' de tahmin edilen evre arasında korelasyon kurulabildi. Çalışmada değerlendirilen parametreler, hasta yaşı, cinsiyeti, kitle boyutu, BT' de öngörülen evre, lezyondaki kalsifikaston ve kistik nekrotik dejenerasyon, klinikopatolojik evre, histopatolojik tip, Fuhrman derecesi ve prekontrast- kortikomedüller faz ve nefrogram fazlarında elde edilen dinamik BT' de saptanan lezyon dansiteleri, lezyon dansitelerinden hesaplanan erken ve geç boyanma indeksleri, ve bu fazlarda saptanan tümör/ aorta ve tümör/ normal renal parankim dansite oranlarıdır.Bulgular: 53 olgunun 28'i erkek, 25'i kadındı. Kitlelerin patolojik tiplerine göre dağılımında 32 tane berrak hücreli RHK, 5 tane papiller RHK, 1 tane kromofob RHK, 2 tane toplayıcı kanal tipi RHK, 2 tane yağdan fakir AML, 2 tane onkositom,1 tane Wilms tümörü, 1 tane metanefrik adenom, 1 tane mikst epitelyal stromal tümör, 4 tranzisyonel karsinom, 1tane yüksek dereceli malign mezenkimal tümör ve 1 renal infarkttı.Kistik ?nekrotik dejenerasyonun berrak hücreli RHK' da daha sık görüldüğü ve ayırıcı tanıda bu bulgunun BHRHK lehine değerlendirilmesi gerektiği saptandı.Lezyon içi kalsifikasyon 4 olguda saptanmış olup bunlardan bir tanesi benign natürde olan mikst epitelyal stromal tümörlü olguydu.BT' de perirenal yağ dokuda seçilen çizgisel dansite artışları, kirlenmeler ve lezyona komşu Gerota Fasyasında artmış vaskülarite bulgularına dayanarak yapılan perirenal yağ doku ve kapsül invazyonuna yönelik öngörüde BT' nin duyarlılığı ve seçiciliği düşük bulundu. Bu bulguların olmamasının, lezyonun T1 evrede olduğu yönünde daha değerli bir bulgu olduğu saptandı.Dinamik kontrastlı serilerde BHRHK' nın diğer RHK alt tiplerine ve çalışmada yer alan diğer tüm lezyonlara göre daha yoğun kontrast tutulumu gösterdiği saptanmıştır. Benzer şekilde lezyon dansitesinin aortaya ve normal renal parankime oranları arasında da BHRHK, diğer lezyonlardan istatistiksel olarak anlamlı yüksek değerlere sahipti.Çalışmamıza göre BHRHK' ları diğer RHK' lardan ayırmada, dinamik renal BT' nin prekontrast fazında 33,5 HÜ dansitenin altındaki, kortikomedüller fazda 82,5 HÜ dansitenin üstündeki, nefrogram fazda 83 HÜ dansitenin üstünde yoğunluğa sahip, erken boyanma indeksi için 44,5 HÜ, geç boyanma indeksi için 43,5 HÜ üzerindeki solid kitleler BHRHK lehine değerlendirilebileceği saptandı.Kontrastlanma oranlarına göre kortikomedüller fazda 0,185' in, nefrogram fazında 0,415 üzerinde lezyon/ aorta dansitesi oranına sahip, kortikomedüller fazda 0,315, nefrogram fazında 0,245' in üzerinde lezyon/ renal parankim dansitesi oranına sahip lezyonların BHRHK lehine değerlendirilebileceği saptandı.Çalışmamızda yer alan tüm renal lezyonlar içinde BHRHK' u diğer lezyonlardan ayırmada, dinamik renal BT' nin prekontrast fazının seçiciliği olmadığı bulundu. Ancak postkontrast çalışmalarda, kortikomedüller fazda 82,5 HÜ dansitenin üstündeki, nefrogram fazda 83 HÜ dansitenin üstünde yoğunluğa sahip, erken boyanma indeksi için 44,5 HÜ, geç boyanma indeksi için 43,5 HÜ üzerindeki solid kitleler BHRHK lehine değerlendirilebileceği saptandı.Kontrastlanma oranlarına göre kortikomedüller fazda 0,26' in, nefrogram fazında 0,415 üzerinde lezyon/ aorta dansitesi oranına sahip, kortikomedüller fazda 0,664, nefrogram fazında 0,315' in üzerinde lezyon/ renal parankim dansitesi oranına sahip lezyonların BHRHK lehine değerlendirilebileceği saptandı.Lezyonların Fuhrman evresi ile korelasyon gösterdiği bulunan tek özellik lezyon boyutu olarak saptandı.Sonuç: BHRHK' ları, diğer RHK alt tiplerinden de çalışmada yer alan diğer tüm renal lezyonlardan da ayırmada kortikomedüller, nefrogram faz dansiteleri, erken ve geç boyanma indeksleri, aorta ve normal renal parankime göre lezyon dansitesinin oranı için hemen hemen aynı eşik değerler saptanmış olup BT' de lezyonu BHRHK olarak spesifiye edebilirsek, diğer renal kitlelerin tümünden de ayırabileceğimiz sonucu elde edildi. Daha büyük lezyonların daha yüksek Fuhrman derecesine sahip olması sonucuna dayanarak daha büyük renal kitlelerin daha az diferansiye ve kötü prognozlu olması bizim çalışmamızda da desteklendi. Kistik nekrotik dejenerasyon da özellikle BHRHK' lar için bir bulgu olarak gözlendi ve hem ayırıcı tanıda hem de prognozu tahminde kullanılabilecek bir parametre olarak bulundu. BT ile tümör evrelemesi yapmak tedavi şeklinde değişikliklere yol açabileceği için önem arz etmektedir. Bununla birlikte, perirenal yağ dokuda aşikar kitle görmeksizin, çizgisel dansite artımları ya da armış vaskülaritenin kapsül ve perirenal yağ dokuya invazyonu saptamada düşük duyarlılık ve özgüllüğe sahip oldukları, bu bulguların olmamasının ise T1 tümör tanısı için yüksek tanısal değeri olduğu saptandı. Introduction and Purpose: We aimed to conduct this study to be able to decide about the histopathological type of any given renal mass, define its stage and histological subtype as accurate as possible by dynamic contrast enhanced CT.Patients and Method: 53 cases between years 2006-2010, with dynamic contrast enhanced CT images who underwent surgical treatment for renal cancer have been evaluated. The information of pathological type and Fuhrman grades were obtained after surgical excision of the masses. In 42 of the 53 lesions the exact TNM stage of the disease were also evaluated. Lesion densities for each phase of the dynamic CT as well as the tumor ? to ? aorta and tumor ?to ? normal renal parenchyma density ratios and early and late wash- in indeces, CT features of the lesions such as calsification, cystic-necrotic changes are also noted.Results: 28 of the 53 patients were male and remaining 25 were females. The histophological subtypes of renal masses were as follows: 32 clear cell RCC, 5 papillary RCC, 1 chromophobe cell RCC, 2 collecting duct RCC, 2 lipid poor angiomyolipomas, 2 oncocytomas, 1 wilm?s tumor, 1 metanephric adenoma, 1 mixed epithelial stromal tumor, 4 transitional cell cancers, 1 high grade malignant mesenchymal tumor.The cystic- necrotic change was more often seen in clear cell RCC and it could be taken as a indicator for this type of tumor. Intralesional calcification was evident in 4 of the 53 cases and 1 was a benign mass, namely mixed epithelial stromal tumor.To determine the perirenal and capsular invasion using the findings of perirenal fat stranding, perirenal linear opacities, increased ipsilateral vascularity of the Gerota?s fascia in the dynamic CT , were found that these findings have low sensitivity and spesificity to assess the true invasion by CT, but their negative predictive values are more successful in determining the T1 tumors.Postcontrast images have shown that clear cell RCC enhances more avidly than the rest of the RCC?s or the other lesions evaluated in the study. The cut-off values to determine clear cell RCC by precontrast, corticomedullary and nephrogram phases of the dynamic CT, the early and late washin indeces are as follows respectively: 33,5Hu, 82,5 HU, 83 HU, 44,5 HU, 43,5 HU.The cut-off values to determine clear cell RCC by the tumor - to - aorta density ratios and tumor - to - renal parenchyma densities in corticomedullary and nephrogram phases of the dynamic CT, the early and late washin indeces are as follows respectively: 0.185, 0.415, 0.315, 0.245.Any given renal mass with a lesion density above the cut off value of 82.5 HU in corticomedullary and 83 HU in nephrogram phases, 44.5 HU of early washin index and 43.5 HU of late washin index could be taken as a clear cell RCC among all the other renal masses.According to tumor- to- aorta density ratios in corticomedullary and nephrogram phases, any lesion above the values of 0.26 and 0.415 respectively; according to tumor- to- parenchyma density ratios in corticomedullary and nephrogram phases, any lesion above the values of 0.664 and 0.315 respectively could be taken as clear cell RCC among all tthe other renal masses.The only parameter that correlated with the Fuhrman grades was found to be the tumor size and as the tumor size increased this would indicate a higher grade.Conclusion: To differentiate clear cell RCC from the other subtypres of RCC and from the rest of all the renal masses, the corticomedullary, nephrogram phase densities, early and late washin values and the tumor- to ? aorta and tumor-to- parenchyma density ratios, the cut off values were more or less equal. This way we could conclude that by diagnosing a given renal mass as a clear cell RCC, we could diffetentiate it from the rest of all the possible other masses by CT. The larger lesions were indicating higher Fuhrman grade and as a result a worse prognosis.The correct preoperative staging of renal masses by CT can change the choice of surgical treatment however, simply taking the perirenal stranding and increased vascularity ipsilaterally would not be adequate to diagnose the true perirenal or capsular invasion. Whereas the absence of these findings has a high negative predictive value and it is a good diagnostic marker for T1 tumors. 122

Amaç: Bu çalışmanın amacı; ilk olarak, endometrial kavite lezyonlarının benign-malign ayrımının yapılmasında ve tümör grade'inin belirlenmesinde DAG'nin etkinliğini değerlendirmek, ikinci olarak, malign lezyonların myometrial invazyon derinliğinin değerlendirilmesinde konvansiyonel MRG sekanslarına ek olarak alınan DAG'nin tanıya katkısını belirlemektir.Gereç ve yöntem: Çalışmaya endometrial kavitede lezyon saptanan toplam 56 olgu dahil edildi. Tüm olgularda rutin alt abdomen MRG'ye ek olarak alınan DAG ve ADC haritalarından lezyonların ADC ölçümleri yapıldı. Lezyonlar histopatolojik sonuçlara göre benign ve malign olarak sınıflandırıldı ve ortalama ADC değerleri karşılaştırıldı. ROC analizi ile benign-malign ayırımında kullanılacak optimal eşik ADC değeri belirlendi. DAG için duyarlılık, özgüllük ve eğri altında kalan alan (AUC) %95 güven aralığı (CI) ile hesaplandı. Malign lezyonların myometrial invazyon derinliğinin belirlenmesinde, T2A-DAG ve DKT1A görüntüler birbirinden bağımsız olarak değerlendirildi. Histopatolojik sonuçlara göre, T2A-DAG ve DKT1A görüntülerin her biri için tanısal doğruluk, duyarlılık ve özgüllük %95 güven aralığı (CI) ile hesaplandı.Bulgular: Histopatolojik sonuçlara göre malign olarak sınıflandırılan 42 lezyonun 40 tanesi endometrial karsinom (37 endometrioid adenokarsinom, 2 seröz adenokarsinom, 1 mikst tip epitelyal karsinom), 2 tanesi karsinosarkom (malign mikst müllerian tümör), benign olarak sınıflandırılan 14 lezyonun 7 tanesi endometrial polip, 5 tanesi submukozal myom, 2 tanesi endometrial hiperplazi idi. Endometrial kavitede saptanan lezyonların ortalama ADC değerleri; malign lezyonlar için 0.94±0.18x10?3mm2/s, benign lezyonlar için 1.45±0.22x10?3mm2/s idi (p

AMAÇBu çalışmanın amacı, toraks kitlesi saptanan vakalarda, bu lezyonların benin/malin ayırımının değerlendirilmesinde, ADC (Apparent Diffusion Coefficient) değerlerinin hesaplanarak, difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntülemenin, toraks kitlelerinin tanı ve evrelemesinde kullanılan radyolojik görüntüleme yöntemlerine destekleyici yeni bir görüntüleme tekniği olduğunu araştırmaktır.GEREÇ ve YÖNTEMÇalışmamıza toraksta kitle şüphesi ile gönderilen 44 hasta dahil edildi. Bu hastaların 32'si erkek, 12'si kadındı. Vakaların yaş ortalamaları 59,5 idi. Tüm vakalar 1,5 Tesla MR cihazında single-shot echo-planar spin echo T2 ağırlıklı sekansa (SSEP-SE T2) her 3 yönde (x, y, z), 3 farklı b değerinde (b=0,500,1000 s/mm²) difüzyon duyarlı gradyentler uygulanarak DAG'lar elde edildi. Yüksek b değerlerinde elde edilen ADC haritalarında, farklı iş istasyonunda (Leonardo konsol, software version 2.0; Siemens), sitolojik/histopatolojik tanıları bilinmeksizin, her vakada sabit büyüklükte (0,70cm²) dairesel ROI kullanılarak, lezyonların ADC değerleri hesaplandı. Daha sonra vakalar sitolojik/histopatolojik tanılarına göre iki ana gruba ayrıldı. Verilerin değerlendirilmesi için tablo istatistikleri kullanıldı. ROC analizi kullanılarak benin/malin kitle ayırımında optimal ADC cut off değeri hesaplandı.BULGULARÇalışmamıza dahil olan toplam 44 lezyonun, 34'ü malin (%77,3), 10'u ise benin (% 22,7) özellikteydi. Malin özellikteki lezyonlardan 2'si küçük hücreli karsinom, 24'ü küçük hücreli dışı karsinom, 6'sı metastaz olarak saptanmıştır. Benin özellikteki lezyonlardan 2'si romatoid artrit, 2'si tüberküloz, 1'i sarkoidoz, 1'i kist hidatik ve 4'ü inflamasyona bağlı değişiklikler olarak kaydedildi. Vakalardan elde olunan ortalama ADC değeri 1,09 + 0,05 x 10-3 mm2/sn olarak bulundu. Benin ve malin olmak üzere iki ana grupta incelenen vakaların optimal cut off değerini bulmak için ROC analizinden faydalanıldı. % 85 sensitivite ve % 70 spesifisite ile optimal ADC cut off değeri 1,20x 10-3 mm2/sn olarak bulundu. Elde edilen verilerle AUC değeri 0,836 olarak hesaplanmış olup bulgular istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. (p

AMAÇManyetik rezonans görüntüleme (MRG), vertebral kemik iliği patolojilerini göstermede duyarlılığı çok yüksek olan bir radyolojik görüntüleme yöntemidir. Ancak travma, primer malin ya da metastatik tümörler ve enfeksiyöz durumlar, rutin MR ve kontrastlı sekanslarda benzer görünümler oluşturabilmektedir. Bu durum özellikle vertebral kompresyon fraktürlerinin sık görüldüğü yaşlı populasyonda tanıda problemlere neden olmakta ve hastalar kesin tanıya göre tedavi almak için biyopsi gibi invaziv işlemlere maruz kalabilmektedir. Difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) ve biyolojik dokuların spesifik difüzyon kapasitesini belirten ADC (Apparent diffusion coefficient) ölçümlerinin bu tip hastalarda MRG' nin özgüllüğünü artırdığını gösteren çalışmalar mevcuttur.Bu çalışmanın amacı vertebral kemik iliği patolojilerinin DAG özelliklerine ve kantitatif değerlendirmeyi sağlayan ADC ölçümlerine göre ayırıcı tanılarını yapmak, sonuçta ADC için belirlenen optimal eşik değere göre benin ve malin olarak sınıflayabilmektir.GEREÇ VE YÖNTEMYaşları 18-89 arasında 48' i kadın, 49'u erkek toplam 97 olgudaki 147 vertebral patoloji çalışmaya dahil edimiştir. Lezyonlar benin, malin ve enfeksiyöz olarak 3 gruba ayrılmıştır. Hemanjiomlar ile benin kompresyon fraktürleri 1. grubu (benin), spondilodiskitler 2. grubu (enfeksiyonlar) ve metastatik tümörler, multipl myelomlar ve malin nedenlere bağlı kompresyonlar 3. grubu oluşturmuştur. Lezyonların son tanıları biyopsi sonucu, tipik klinik ve labaratuar bulgular ya da takip görüntüleme bulgularına göre konulmuş olup, benin ve malin olarak sınıflandırılmıştır. DAG sekanslar 1.5 T MRG cihazında, sagittal planda, single ? shot EPI' den b değerleri 0, 250, 500 mm² / sn olacak şekilde elde edilmiş olup, oluşturulan haritalar üzerinde elde edilen ADC değerleri ayrı iş istasyonunda ölçülmüştür.İstatistiksel analizlerde tüm ölçümsel değişkenler için normalite testleri, varyans analizi, Tukey HSD çoklu farklılık testleri uygulanmıştır. ROC eğri analizi kullanılarak optimal eşik ADC değeri bulunmuş, bu eşik değere göre duyarlılık, özgüllük, pozitif ve negatif öngörü değerleri hesaplanmıştır.BULGULARBenin lezyonlarda ortalama ADC değeri 1.77 x 10-³ mm²/sn olup en düşük 1.12x 10-³ mm²/sn, en yüksek 2.82 x 10-³ mm²/sn olarak bulunmuştur. Enfeksiyonlarda ortalama ADC değeri 1.54 x 10-³ mm²/sn olup ortalama ADC değerleri 1.34- 1.86 x 10-³ mm²/sn arasında değişmekteydi. Malin lezyonlarda ortalama ADC değeri 0.82 x 10-³ mm²/sn olup en düşük 0.11 x 10-³ mm²/sn, en yüksek 1.44 x 10-³ mm²/sn olarak bulundu. Bu üç grubun ortalama ADC değerlerine göre karşılaştırılmasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p

Karaciğer,kanserli hastalarda sıklıkla metastaz saptanan bir organdır. Küçük lezyonların metastaz olup olmadığına karar vermek hasta yönetimi için önemlidir. Primer kanser tanısı olan hastalarda dahi karaciğerdeki lezyonların büyük bölümü metastaz dışı nedenlere bağlı olup çoğu da kist ve hemanjiomlardır. Fokal karaciğer lezyonlarını karakterize etmede difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme (DAG) oldukça faydalı bir görüntüleme yöntemidir. DAG bir nefes tutma süresinde elde edilebilen, kontrast madde kullanımına gerek olmayan bir tekniktir. Bu çalışmada amacımız; primer kanser tanısı olan ve rutin taramadakaraciğerde saptanan fokal küçük lezyonların (?10 mm) malign-benignayrımını yapmak için ROC eğri analizi ile optimal cutoff ADC değerlerini belirlemek ve tanıya katkısını araştırmak, orta ve yüksek bdeğerli (500 ve 800 s/mm²) DAG kullanılarak elde edilen ADC değerlerini karşılaştırmaktır. Liver is a frequently involved organ by metastases in cancer patients. It'svery important to decide for small lesions whether they are metastasesor not for patient management. Even in primary cancer patients, most ofthe lesions in the liver are not metastases andf most of these arecysts or hemangiomas. DWMRI is quite an effective method characterizingfocal liver lesions. DWI can be obtained in a single breath-holdingtime and contrast matter administration is not necessary. In thisstudy, our purpose is to compare ADC values obtained by using mediumand higfh b valued DAG (500 and 800 s/mm2) to determine optimal cutoffADC values by ROC curve analysis to make malignant-benigndifferentiation of small focal liver lesions (

Difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme (DAG), kontrast maddeye gereksinim olmadan fokal karaciğer lezyonlarını karakterize etmede oldukça faydalı bir görüntüleme yöntemidir. Fokal karaciğer lezyonlarının karakterizasyonunda, perfüzyon etkisinden kurtulmuş yeterli güçte difüzyon ve görüntü kalitesi sağlayan ve güvenilir apparent diffusion coefficient (ADC) ölçümleri sunan optimum b değerini seçmek oldukça önemlidir. Bu çalışmada amaç, fokal karaciğer lezyonlarının karakterizasyonunda yeterli güçte difüzyon ve görüntü kalitesi sağlayan optimum b değerinin saptanması için orta ve yüksek b değerli (500 ve 1000 s/mm²) DAG kullanılarak, elde edilen ADC değerlerini karşılaştırmak aynı zamanda lezyonları ayırtedebilmek için receiver operating characteristic (ROC) eğri analizi ile optimal cutoff ADC değerlerini belirlemektir.GEREÇ ve YÖNTEM100 olguda 10 mm'den büyük 174 fokal karaciğer lezyonu incelendi. 1,5 Tesla MR cihazında single-shot echo-planar spin echo T2 ağırlıklı sekansa (SSEP-SE T2) her 3 yönde (x, y, z), 4 farklı b değerinde (b=0,50,500,1000 s/mm²) difüzyon duyarlı gradyentler uygulanarak DAG'lar elde edildi. b=500 ve b=1000 s/mm² için ADC haritaları oluşturuldu. İki farklı b değeri için oluşturulan ADC haritalarından ölçümler yapıldı.Kalitatif analiz ile b=500 s/mm² değeri ile elde edilen DAG'lar (DAG500) ve b=1000 s/mm² değeri ile elde edilen DAG'lar (DAG1000), görüntü kalitesi açısından Mann-Whitney testi ile değerlendirildi. Malign fokal karaciğer lezyonlarını benign lezyonlardan ve alt gruplar (malign ve FNH, malign ve hemanjiom, malign ve kist, FNH ve hemanjiom) arasındaki ayrımda ortalama ADC değerlerinin DAG500 ve DAG1000 için istatistiksel olarak anlamlı farklılığını değerlendirmede T-Test'i uygulandı. ROC eğri analiziyle DAG500 ve DAG1000 için malign fokal karaciğer lezyonlarını benign lezyonlardan ayırt etmede ve ayrıca çok sayıda alt guplar (malign ve FNH, malign ve hemanjiom, metastaz ve hemanjiom, hemanjiom ve kist, malign ve FNH'sız benign) arasındaki ayrımda kullanılabilecek optimal cutoff ADC değerine göre duyarlılık ve özgüllük hesaplandı. Lezyonları karakterize etmede DAG500 ve DAG1000 arasındaki istatistiksel olarak anlamlı farklılık ki-kare testi ile karşılaştırıldı.BULGULARDAG500 ve DAG1000 arasındaki görüntü kalitesi istatistiksel olarak anlamlıydı (p0.05).SONUÇb=500 s/mm² ve b=1000 s/mm² değerli DAG kullanarak elde edilen ADC değerleri, yüksek duyarlılık ve özgüllükle fokal karaciğer lezyonlarını ayırt edebildi ve lezyonları karakterize etmede aralarında anlamlı farklılık saptanmadı. DAG500 ile elde edilen görüntü kalitesinin DAG1000'e göre daha iyi olduğu bu da b=500 s/mm² değerinin perfüzyon etkisinden kurtulmuş yeterli güçte difüzyon ve görüntü kalitesi sağlayan, optimum b değeri olabileceğini düşündürmektedir. Purpose: Although Magnetic Resonance Imaging (MRI) is the most accurate imaging method used in the determination and characterisation of diffuse and focal liver diseases, sometimes it can be very difficult to differentiate benign and malign lesions even they evaluated by the use of lesion morphology, signal intensity and contrast enhancement pattern together. Diffusion-weighted magnetic resonance ımaging (DWI) is a useful technique for focal liver lesions characterisation without the need for contrast material. In the characterisation of focal liver lesions, it is important to choose an optimum b value that provides sufficient diffusion and image quality and presents reliable apparent diffusion coefficient (ADC) measurements. The purpose of this study is to compare the ADC values obtained at middle and high b- values (500s/mm2 and 1000 s/mm2) to assess the optimum b value which provides sufficient image quality in the characterization of focal liver lesions and to determine the receiver operating characteristic (ROC) curve analysis and optimal cut-off ADC value to discriminate lesions.Materials and Methods: One hundred and seventy four FLLs (>10mm) of one hundred cases examined. Finger pulse triggered diffusion weighted images in the axial plane were obtained using a 1.5 Tesla MRI device, non-breath hold, parallel imaging, single shot echo-planar spin echo T2 weighted sequences (SSEP-SE T2) on 3 axes (x, y, z), and diffusion sensitive gradients with 4 different b values (b = 0,50,500,1000 s/mm2). Images at b =500 and b=1000 s/mm2 were acquired and ADC maps were generated. ADC measurements of focal liver lesions were performed via ROI which was placed on each focal liver lesion. The mean score of DWI (DWI500 and DWI1000) was calculated using a qualitatiye analysis according to the subjective scale for two readers in terms of image quality. The significance of mean score difference was analysed by the use of Mann Whitney test. T-test was used in the discrimination of malign focal liver lesions from benign lesions and subgroups (malign and FNH, malign and hemangioma, malign and cyst, FNH and hemangioma). Sensitivity and specifity were calculated according to the optimal ADC cut-off value that can be used in the discrimination of malign focal liver lesions from benign lesions and HCCs from metastases and subgroups (malign and FNH, malign and hemangioma, malign and cyst, FNH and hemangioma) for DWI500 and DWI1000 using ROC curve analysis. Chi-square test was used to compare the ADC values obtained from DWI500 and DWI1000.Results: The highest mean score of two readers was at DWI500. The mean score difference between DWI500 and DWI1000 was statistically significant for both readers (p0.05).Conclusion: ADC value obtained from DWI with b-factors of 500 and 1000 s/mm2 had a high sensitivity and specifity for the discrimination of focal liver lesions. No significant difference was observed between moderate and high b value in the characterisation of lesions. This result made us to think that the value of 500 s/mm2 can be the optimum b value that provides sufficient diffusion and image quality. 122

Bu çalışmada, el ve el bileklerinde poliartriti olan ve klinik olarak erkendönem RA tanısı düşünülen olgulara dinamik kontrastlı MRG (DKMRG)yöntemi uygulayarak sinovit, tenosinovit, kemik ödemi ve kemik erozyonubulgularını saptamak ve bu bulguları klinik takip sonuçları, bazı laboratuarbulgular ve statik MRG bulguları ile kıyaslayıp, erken RA tanısında dinamikkontrastlı MRG etkinliğini araştırmak amaçlanmıştır.Klinik olarak erken dönem romatoid artrit düşünülen 40 olgunun (33kadın, 7 erkek ortalama yaş 41±10yıl) el ve el bileğine statik MR ve IVkontrast enjeksiyonu sonrası DKMRG ile inceleme yapıldı. Kırk olgunun 28(%70)'inde DKMRG ile sinovit bulgusu saptandı. DKMRG ile sinovit saptanan28 olgudan 21 (%75)'ine klinik olarak erken dönem romatoid artrit tanısıkonuldu. Statik MRG bulguları ile DKMRG bulguları karşılaştırıldığında;DKMRG'nin erken RA'yı saptamada daha duyarlı bir yöntem olduğu bulundu.Erken RA tanısında özgüllüğü yüksek anti-CCP antikoru ile DKMRG'dekisinovit bulgusu istatistiksel olarak uyumlu bulundu. Bu yöntem ile tendonkılıfındaki sinoviyal kontrastlanma gösterilerek tenosinovit teşhis edildi. Kemikkisti ile kemik erozyonunun ayırımında DKMRG ile kontrastlanma pikisaptanıp iki bulgu arasında ayırımın yapılabileceği bulundu. İncelenen bazılaboratuar değerleri (RF, CRP, sedim) ve DAS 28 hastalık aktivite skoru ileDKMRG bulgularımız arasında uyum tespit edilmedi.Sonuç olarak; DKMRG yöntemi erken RA olgularının el ve el bileğindekisinovit bulgusunu saptayıp tanının erken dönemde konulmasında faydalıolabilir. Özellikle erken RA'da eklem değişikliklerinin tespitinde direkt grafiduyarlılığı düşük olduğu için, DKMRG bulguları hastalık tanısında kullanılanARA kriterlerindeki radyolojik kriterleri içinde önemli bir yer bulabilir. RA'nıntanısının erken dönemde konulması ile de tedaviye erken başlanıp hastalığınileriki döneminde gelişebilecek deformiteler önlenebilir. The purpose of this study was to assess the efficacy of contrastenhanced dynamic MRI (CEDMRI) in the diagnosis of early rheumatoidarthritis in patients with polyarthritis of hands and wrists. Synovitis,tenosynovitis, bone oedema and bone erosions determined by contrastenhanced dynamic MRI were compared with static MRI, clinical andlaboratory findings.Static and CEDMRI were performed to hands and wrists of 40 patients(33 women, 7 men; mean age: 41±10 years) suspected clinically as earlyrheumatoid arthritis. Synovitis was found in 28 of 40 patients (%70) who weretaken for the study group. Of these 21 of 28 (%75) patients were diagnosedas early rheumatoid artritis clinically. CEDMRI was found more sensitive inthe diagnosis of early rheumatoid arthritis when compared with static MRI.Anti-CCP antibody, which is highly specific for early rheumatoid arthritis,shown a significant statistical relation with synovitis determined by CEDMRI.On the other hand CEDMRI was found to be more sensitive in the diagnosisof tenosynovitis which is determined by the contrast enhacement of thesynovial tendon sheath. Differentiation between bone cysts and erosions alsocould be done by calculating the contrast peak enhancement of the tendonsheath. There were no significant statistical relationship between CEDMRIfindings and RF, CRP, ESR and DAS 28 disease activity score.In conclusion, CEDMRI could be a useful diagnostic modality in theearly assessment of RA by determining synovitis in the hands. Due to therelative low sensitivity of direct radiography in determining early joint changesCEDMRI findings can take an important part within the diagostic radiologicalcriteria of RA which in turn will help in the early diagnosis and treatment sothat may prevents the complication of the disease in the future. 64

Amaç: Erken dönem akut miyokard infarktüs (AMİ) tanılı hastalarda kardiyak manyetik rezonans görüntüleme ( KMRG) ile miyokardiyal canlılık değerlendirmesinin etkinliğini talyum-201 SPECT ile karşılaştırmaktır.Gereç ve yöntem: KMRG ve talyum-201 SPECT incelemesi akut hadiseden sonraki 5 gün içerisinde AMİ tanısı ile servise kabul edilen 29 hastada elde edildi. Çalışmaya katılan 29 hastanın 7'si kadın, 22'si erkek olup, yaşları 35 ile 85 yıl arasında değişmekte idi . İlk geçiş kontrastlı manyetik rezonans görüntüleme (İGK-MRG) serilerinde mikrovasküler obstruksiyon varlığı not edildi. Geç dönem kontrastlı manyetik rezonans görüntüleme (GDK-MRG) serileri ile talyum-201 SPECT'te cansız alan olarak değerlendirilen segmentlerin tüm ventrikülü temsil eden toplam 17 segment içerisinde kapladığı alan yüzde olarak her bir hasta için hesaplandı ve karşılaştırıldı. Viabiliteyi değerlendirmek için GDK-MRG ve talyum-201 SPECT'te koroner arter dağılımına uygun olarak gruplanan ve skorlanan segmentler Krippendorff istatistiksel yöntemi ile karşılaştırıldı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 29 hastanın toplam 493 miyokardiyal segmenti değerlendirildi ve görsel olarak incelendi. LAD sulama alanında rest-redistribution talyum-201 SPECT ile KMRG canlılık skorlaması yönünden karşılaştırıldığında ham ortalama sırasıyla %85, %86. LCx sulama alanında %86, %86. RCA sulama alanında %66, %72 oranında uyumluydu. Krippendorff istatistiksel yöntemi ile karşılaştırıldığında ? güvenilirlik katsayısı LAD sulama alanında rest-redistribution talyum-201 SPECT ile KMRG için sırasıyla 0,66-0,68. LCx için 0,51-0,51. RCA için 0,29-0,35 bulundu. İGK-MRG'da mikrovasküler obstruksiyon izlenen hastaların mikrovasküler obstruksiyon izlenmeyen hastalardan daha büyük infarkt alanına sahip olduğu GDK-MRG serilerinde tespit edildi. Bu durum rest ve redistribution talyum-201 SPECT ile de doğrulandı.Sonuç: KMRG tek başına miyokardiyal canlılık değerlendirilmesinde değerli bilgiler sağlayan bir yöntemdir. Purpose: To evaluate myocardial viability in patients with early acute myocardial infarction by using cardiac magnetic resonance (CMR) imaging in comparison with thallium 201 SPECT imaging.Materials and methods: CMR and rest-redistribution thallium 201 SPECT were obtained in 29 consecutive patients with acute myocardial infarction within five days after the acute event. Of these 29 patients 22 were men and 7 were women, with age range 35-81 years. Presence of microvascular obstruction was determined on first pass enhancement images. Infarct size was defined on delayed enhancement images as percentage of left ventricular area and compared with uptake defect on rest-redistribution thallium 201 SPECT images. Krippendorf alpha reliability coefficient was used in the analysis agreement of both imaging methods.Findings: A total of 493 segments in 29 patients were analyzed and myocardial segments were visually evaluated and grouped. For LAD artery territory crude agreement were 85%, 86% and alpha coefficient values were 0.66, 0.68, respectively. For LCx artery territory, crude agreement were 86%, 86% and alpha coefficient values were 0.51, 0.51, respectively and for RCA artery territory, crude agreement were 66%, 72%; and alpha coefficient values were 0.29, 0.35 respectively. Patients with microvascular obstruction had larger infarcts at delayed enhancement images in comparison with patients without obstruction. Use of rest and redistribution thallium 201 SPECT images confirmed larger infarcts in patients with microvascular obstructions respectively.Conclusion: Cardiac magnetic resonance imaging provides a unique tool to assess multiple interrelated clinical markers of viability in a single test. 121