Search

Daha ziyade pozitif bilimler alanında yapmış olduğu çalışmalarla tanınan IX/XV yüzyıl âlimlerinden Ali Kuşçu, İslâmî ilimler alanında da değerli eserler kaleme almıştır. İslâmî ilimler alanında kaleme aldığı en önemli eseri Şerhu Tecrîdi'l-Kelâm'dır. Eserinin `usûl-i selâse` konularının tahkiki ve bu konuların en önemli bahsi olan `ilâhiyat` bölümünün incelenmesi sonucunda, Ali Kuşçu'nun geçmiş kelâm birikimine vâkıf olduğu ve eserinin yazımında yoğun bir biçimde istifade etmekle birlikte bu birikimi eleştirel bir bakış açısıyla kritik ettiği anlaşılmıştır. Bu kritiklerini özellikle aklî meselelerde ortaya koymuştur. Bu yaklaşımıyla şerh anlayışının yalnızca açıklama faaliyetinden ibaret olmadığı açıkça görülmektedir. Ali Kuşçu'nun, kendinden önceki Ehl-i sünnet âlimlerinin düşüncelerini, ileri sürdükleri delillerin ayrıntılarında eleştirmekle beraber Ehl-i sünnet merkezinde bir kelâm anlayışına sahip olduğu ortaya çıkmıştır. Eserinin yazımında kendi döneminin ilmî usullerine bağlı kalmıştır. Of the IX/XV century scholars Ali Qushji, rather well-known with the studies in the field of positive sciences, indited precious works in the field of Islamic Sciences as well. The leading treatise he drew up in the field of Islamic Sciences is `Şerhu Tecrîdi'l-Kalâm`. In the consequence of the edition critique of subjects of three principles of his treatise and the analysis of the theology part which is the most significant subject of these matters, it is understood that Ali Qushji had a grasp of past Kalam knowledge and together with utilizing in writing up his treatise hecticly, he criticised this Kalam background with a critical perspective. He revealed his critiques especially in intellectual issues. From his treatment, it is clearly seen that his interpreting understanding does not only consist of description activity. Although Ali Qushji criticised the thoughts of Sunni scholars prior to himself in the details of proofs they had claimed, it became evident that he had a Kalam understanding at the core of Sunni. He adhered to scholarly methods of his own period in writing his treatise. 524