Search

Dit artikel betreft een onderzoek naar de bruikbaarheid van de Participatieve Aanpak Werkaanpassing - een stappenplan dat, uitgevoerd door de werknemer met klachten, diens leidinggevende en een procesbegeleider, leidt tot een plan van aanpak voor werkaanpassing - bij het aanpakken van verzuim door psychische werkbelasting. Een secundaire analyse is uitgevoerd op de plannen van aanpak en vragenlijstgegevens van werknemers met ziekteverzuim door lage-rugklachten om na te gaan (1) of de aanpak ook psychische belastingsknelpunten signaleert bij deze werknemers, en (2) of voor psychische belastingsknelpunten andere typen oplossingen worden aangedragen dan voor fysieke belastingsknelpunten. Het blijkt dat bij ongeveer eenderde van de werknemers die verzuimden met lage-rugklachten in het plan van aanpak psychische belastingsknelpunten werden gesignaleerd. Deze werknemers ervaren hogere taakeisen, zitten minder goed in het werk en vinden het werk lichamelijk inspannender dan werknemers zonder gesignaleerde psychische knelpunten in hun plan van aanpak. Bij psychische belastingsknelpunten worden vaker oplossingen aangedragen gericht op het aanpassen van inrichting van het werk en de organisatie (aanbieden van supervisie en ondersteuning en het aanpassen van werktijden). Op basis van deze resultaten kan worden geconcludeerd dat de Participatieve Aanpak Werkaanpassing zinvol ingezet zou kunnen worden bij werknemers die psychische werkbelasting ervaren.

Dit proefschrift gaat over een gezamenlijk project van TNO Arbeid en de afdeling Sociale Geneeskunde van het VU medisch centrum. Lage rugklachten zijn een groot probleem in de Westerse samenleving. Zij kunnen ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid veroorzaken en als gevolg daarvan grote kosten met zich meebrengen. Bedrijfsartsen adviseren vaak werkaanpassingen en oefenprogramma's om de werkhervatting van werknemers met lage rugklachten te bevorderen, maar er is weinig wetenschappelijk bewijs dat dit effectief is. Dit proefschrift besteedt, naar analogie van Canadees onderzoek, aandacht aan de effectiviteit van een methode voor werkaanpassing met actieve betrokkenheid van werknemer èn werkgever en de effectiviteit van een fysiotherapeutisch oefenprogramma. De methode voor werkaanpassing blijkt werkhervatting te bespoedigen, hetgeen zowel gezondheidkundige als economische winst oplevert. Het fysiotherapeutische oefenprogramma blijkt in dit onderzoek geen meerwaarde te hebben. Verder is in dit proefschrift gekeken naar de oorzaken van een vertraging in de terugkeer naar werk.