Search

Bu çalışmanın amacı, dans egzersizine bağlı denge ve dikkat özelliğinin incelenmesidir. Çalışmaya,2016-2017 Eğitim Öğretim yılı Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi'nde öğrenim gören, yaş ortalaması 20.63 ± 1.59 olan 200 üniversite öğrencisi gönüllü katılmıştır. Araştırmaya katılan üniversite öğrencilerine 12 hafta boyunca haftada bir gün 3 saat latin dansları (salsa, bachata) dersi verilmiştir. Kontrol grubu ise dans dersi almamıştır. Dans dersi alan (deney grubu) ve almayan (kontrol grubu) öğrencilerin boy, vücut ağırlığı, denge testi, dikkat testi çalışma başlangıcında ve sonunda ön test son test olarak iki defa ölçülmüştür. Öğrencilerin dans egzersizine bağlı dikkat özelliğini belirlemek için Brickenkamp (1966) tarafından geliştirilen Çağlar ve Koruç tarafından Türkçe geçerlilik ve güvenirliği yapılan `d2 dikkat testi` kullanılmıştır. Verilerin analizinde, frekans analizi, tanımlayıcı istatistik, Kolmokorov-Smirnov testi, t-testi, Mann-Whitney U testi, bağımlı gruplar için Wilcoxon testi kullanılmıştırSonuç olarak, deney grubu erkeklerde vücut ağırlığının 12 haftalık dans çalışması sonrasında değişim göstermediği ancak kontrol grubunda vücut ağırlığının istatistiksel olarak anlamlı düzeyde artış gösterdiği görülmektedir. Deney grubunda yer alan erkek katılımcıların denge skorlarında (hata sayısında)12 haftalık çalışma sonrasında anlamlı düzeyde bir azalma tespit edilirken, kontrol grubunda anlamlı farklılık belirlenmemiştir. Deney grubu kadınlarda,12 haftalık dans çalışması sonrasında deney grubunun vücut ağırlığının anlamlı düzeyde artış gösterdiği, denge skorlarının (hata sayısı) anlamlı düzeyde azaldığı belirlenmiştir. Kontrol grubunda ise kadın katılımcıların vücut ağırlığı ve denge skorlarında anlamlı değişim olmadığı tespit edilmiştir. Deney grubunda yer alan tüm katılımcıların toplam dikkat puanlarının uygulanan dans çalışma sonucunda anlamlı düzeyde artış gösterirken, kontrol grubunda anlamlı değişim tespit edilmemiştir. Deney grubunun H1 ve H2 puanlarının ön test – son test arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azalma tespit edilirken, kontrol grubunun H1 ve H2 puanlarının anlamlı düzeyde farklılık göstermediği saptanmıştır. Konsantrasyon puanları ise deney grubunda artış gösterirken, kontrol grubunda anlamlı bir değişim olmadığı saptanmıştır.Anahtar kelimeler: Üniversite öğrencileri, dans, denge, dikkat The purpose of this study is to asess the effects of exercise on balance and concentration.The study was on 200 students studying in the 2016-2017 education year at Sıtkı Koçman University in the physical education departmant with on awerage age of 20.63 63 ± 1.59.The students toot part in latin dance lessons ,3 days a week for 12 weeks.The control group did not take part in the dance lessons.The two groups were given tests before and after the study.Their heightş weightş balance and concentrationwere tested twice.To measure the students concentration according to exercise, the Birckenkamp 'd2 attention testing' recognised in Turkey and developed by Çağlar and Koruç . Also the kolmokorov – simmov test, t test, Mann Whitney, U test groups for frequence and analaysis were used.As a result the subject group males after 12 weeks no change of weight was noted whereas in the control group a significant weight gain was noted.In the subject group males balance scores after 12 weeks a desrease was noted but in the control group no change was noted.In the subject group women after the study a weight increase was noted and balance scares decreased.In the control group women no significant change was noted in eigher weight or balance scores.All participants in the subject group after the 12 weeks on increase ib concentration points was noted .No increase was noted in one control group.In the subject group a significant decrease in the pre test and test scores did not vary.The concentration points in the subject group increased while in the control group the was no change recorded.Keywords: College students, dance, balance, attention 86

Bu araştırmanın amacı, sportif rekreasyon faaliyeti olarak badminton sporunu yapan 11-16 yaş çocuklarda, dikkat ve karar verme özelliğinin incelenmesidir. Araştırmaya, 2018-2019 eğitim öğretim yılında, Muğla ilinde farklı okullarda öğrenim gören, sportif rekreasyon faaliyeti olarak badminton sporu ile uğraşan yaş ortalaması 13.18 ± 1.76 olan, 201 ortaöğretim ve lise öğrencisi gönüllü olarak katılmıştır. Öğrencilere araştırmacı tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu yanında, dikkat düzeylerini belirlemek için Bourdon Dikkat testi (1955), karar verme becerilerini belirlemek için Mann, Harmoni ve Power (1989) tarafından geliştirilen Ergenlerde Karar Verme Ölçeği (EKVÖ) kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, frekans analizi, Kruskal Wallis Testi, t testi, ANOVA ve pearson korelasyon ve regresyon analizi kullanılmıştır.Sonuç olarak, badminton sporu ile uğraşan öğrencilerin, aile gelir düzeyi ile dikkat düzeyi arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Aile gelir seviyesi orta düzeyde olan öğrencilerin dikkat düzeylerinin yüksek olduğu görülmektedir. Aile gelir düzeyi ve karar verme alt boyutu öz saygı arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Aile gelir düzeyi düşük olan öğrencilerin özsaygı düzeyi yüksek bulunmuştur. Öğrencilerin yaş, spor yaşı ilerledikçe ve aile gelir düzeyi yükseldikçe, umursamazlık, sorumluluktan kaçma düzeyleri arttıkça dikkat düzeylerinin azaldığını söyleyebiliriz. Yaş değişkeni ile sorumluluktan kaçma değişkeni arasında pozitif yönde anlamlı ilişki görülmektedir. Yaş ilerledikçe katılımcıların özsaygı ve ihtiyatlı seçicilik düzeyleri azalmaktadır. Öğrencilerin yaş ilerledikçe sorumluluktan kaçma düzeylerinde ise artış olduğunu söyleyebiliriz. Öğrencilerin uyku süresi değişkeni ile ihtiyatlı seçicilik düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı ilişki tespit edilmiştir. Uyku süreleri arttıkça ihtiyatlı seçicilik puanlarında artış olduğu görülmektedir. Yeterli uyku süresi olan öğrencilerin karar vermesi gereken durumlarda bir dizi alternatifi dikkatlice araştırması ve alternatiflerin olumlu ve olumsuz yanlarını değerlendirme yaptıklarını söyleyebiliriz. The purpose of this research is to examine the attention and decision-making abilities in the 11-16 age kids playing badminton as a sport recreation activity. This research was conducted in the 2018-2019 academic year, it is studied in a few schools of the province of Mugla, with students playing badminton as a sport recreational activity. Mean age of 13,18 (+/-) 1.76 201 volunteers participated in secondary and high school students. The personal information form which is prepared by the researcher and Bourdon Test (1955) which identify the level of attention, and Adolescent Decision-Making Questionnaire (EKVO) which is developed by Mann, Harmoni and Power to determine decision-making skills (1989)) were used. For evaluation of the data, frequency analysis, the Kruskal-Wallis test, t-test, ANOVA and Pearson correlation, and regression analysis were utilized.As a result, it was found that the level of attention and decision-making sub-dimensions of the students interested in badminton sport did not differ according to gender and health problem. A significant relationship was found among the family income level of self-esteem and decision-making. It is observed that the attention level of the students who have middle-income families is high. The level of self-esteem was found to be high for students with low-income family. An inverse-proportional relationship was found among the level of attention, age, sports age, income, indifference and avoidance of students interested in badminton sports. It shows a significant positive correlation between age and blowing off. It means that older students with a high-income family are disposed to evade responsibility and behave apathy. It was observed that older participants had lower self-esteem and prudent selectivity levels than younger participants. Also, older students more evade responsibility. There was a positive correlation between the sleep time variable and prudent selectivity levels which is one of the decision-making ability-sub-dimension. It is observed that when participants have enough time to rest, they can give time to investigate the possible solutions about a problem which they have. 58