Search

Een aantal jaren geleden is de Wiw- en ID-regeling afgeschaft omdat die onvoldoende resulteerde in uitstroom van gesubsidieerde krachten naar regulier werk. In de heftige discussie naar aanleiding van deze afschaffing werd niet betrokken dat een belangrijke aantal gesubsidieerde krachten kansen op regulier werk is misgelopen, juist door gebrek aan aandacht voor uitstroom bij gemeenten. Dit is de conclusie van een TNO onderzoek naar het perspectief op werk onder meer dan 100 gesubsieerde werknemers van een middelgrote gemeente. De methodologie en resultaten van dit onderzoek worden in dit artikel besproken. De vaststelling van het perspectief op regulier bestond uit een analyse van de combinatie van twee aspecten: 1. het functioneren in de gesubsieerde baan; de psychosiciale en persoonlijke problematiek. Deze combinatie resulteerde in vier perspectieven op werk: van 'groot' tot 'nader te bepalen'. Verdere analyses wezen uit dat bij de groep 'Perspectief groot' de focus en gerichtheid op ontwikkeling en het vinden van werk bij zowel de kansrijken zelf als bij de gemeente onvoldoende aanwezig was. Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2008,nr.3.

Begeleid werken bij een reguliere werkgever via de Wsw komt in Nederland moeizaam op gang. Belangrijke redenen om niet zo snel arbeidsgehandicapten in dienst te nemen zijn grote onbekendheid met de doelgroep én bestaande voorzieningen en regelingen om de ondernemingsrisico’s zo klein mogelijk te houden vormen. Voor de Meergroep was dit aanleiding om, in het kader van het project Begeleid Werken, aan TNO en TNS/NIPO de opdracht te geven een landelijk onderzoek te doen onder werkgevers die begeleid werkers in dienst hebben via de Wsw. Het voorliggende rapport is een onderdeel van dit project dat verder bestaat uit een internationaal vergelijkende studie naar begeleid werken en een case study van het begeleid werken via de Meergroep. Werkgevers blijken positief te zijn. Zij vinden het belangrijk dat de regeling begeleid werken er is. Zonder dat en zeker zonder de beschikbare loonkostensubsidies zouden werkgevers heel wat minder genegen zijn gehandicapten in dienst te nemen. De regeling begeleid werken is er daarom voor een substantieel deel verantwoordelijk voor, dat er additionele reguliere werkgelegenheid wordt gecreëerd voor de Sw-geïndiceerde gehandicapten. Het succes van begeleid werken heeft ook te maken met de kwaliteit van de samenwerking tussen Sw-bedrijf, de begeleid werkende en de werkgever. Een juiste match vinden tussen de begeleid werkende en de werkgever blijkt van groot belang.

Begeleid werken bij een reguliere werkgever via de Wsw komt in Nederland moeizaam op gang. Belangrijke redenen om niet zo snel arbeidsgehandicapten in dienst te nemen zijn grote onbekendheid met de doelgroep én bestaande voorzieningen en regelingen om de ondernemingsrisico’s zo klein mogelijk te houden vormen. Voor de Meergroep was dit aanleiding om, in het kader van het project Begeleid Werken, aan TNO en TNS/NIPO de opdracht te geven een landelijk onderzoek te doen onder werkgevers die begeleid werkers in dienst hebben via de Wsw. Het voorliggende rapport is een onderdeel van dit project dat verder bestaat uit een internationaal vergelijkende studie naar begeleid werken en een case study van het begeleid werken via de Meergroep. Werkgevers blijken positief te zijn. Zij vinden het belangrijk dat de regeling begeleid werken er is. Zonder dat en zeker zonder de beschikbare loonkostensubsidies zouden werkgevers heel wat minder genegen zijn gehandicapten in dienst te nemen. De regeling begeleid werken is er daarom voor een substantieel deel verantwoordelijk voor, dat er additionele reguliere werkgelegenheid wordt gecreëerd voor de Sw-geïndiceerde gehandicapten. Het succes van begeleid werken heeft ook te maken met de kwaliteit van de samenwerking tussen Sw-bedrijf, de begeleid werkende en de werkgever. Een juiste match vinden tussen de begeleid werkende en de werkgever blijkt van groot belang.

Het moeizaam van de grond komen van begeleid werken in Nederland was voor de Meergroep aanleiding om TNO en TNS/NIPO te vragen hiernaar onderzoek te doen. Het project bestaat uit een case study van het begeleid werken via de Meergroep, een onderzoek onder werkgevers die begeleid werkers in dienst hebben via de Wsw en het voorliggende rapport. Deze bevat een internationaal vergelijkende studie naar begeleid werken. Het laat onder meer zien wat begeleid werken is en waar de onderliggende methode vandaan komt. Ondanks verschillen in de start van Supported Employment, de tijdpaden en andere beslissingen in Australië, Groot-Brittannië, Oostenrijk, de Verenigde Staten en Zweden is er overeenstemming over het belang van Supported Employment; de normalisatie en integratie van gehandicapten in de samenleving wordt ermee gediend. Begeleid werken wordt inmiddels in de meeste van de westerse landen gezien als de meest kansrijke methode om gehandicapten te ïntegreren in de arbeidsmarkt. Er wordt ook geconstateerd dat in alle beschreven landen duurzame tewerkstelling in reguliere arbeid van arbeidsgehandicapten loonkostensubsidie noodzakelijk maakt. Ook is er in steeds meer landen aandacht voor de transitie onderwijs-arbeidsmarkt van gehandicapte jongeren. In tegenstelling tot Nederland waar, gezien de toenemende instroom in de Wajong, de groep jonggehandicapten in omvang lijkt toe te nemen. Supported Employment zou ook voor deze groep een belangrijke ondersteuning

Het moeizaam van de grond komen van begeleid werken in Nederland was voor de Meergroep aanleiding om TNO en TNS/NIPO te vragen hiernaar onderzoek te doen. Het project bestaat uit een case study van het begeleid werken via de Meergroep, een onderzoek onder werkgevers die begeleid werkers in dienst hebben via de Wsw en het voorliggende rapport. Deze bevat een internationaal vergelijkende studie naar begeleid werken. Het laat onder meer zien wat begeleid werken is en waar de onderliggende methode vandaan komt. Ondanks verschillen in de start van Supported Employment, de tijdpaden en andere beslissingen in Australië, Groot-Brittannië, Oostenrijk, de Verenigde Staten en Zweden is er overeenstemming over het belang van Supported Employment; de normalisatie en integratie van gehandicapten in de samenleving wordt ermee gediend. Begeleid werken wordt inmiddels in de meeste van de westerse landen gezien als de meest kansrijke methode om gehandicapten te ïntegreren in de arbeidsmarkt. Er wordt ook geconstateerd dat in alle beschreven landen duurzame tewerkstelling in reguliere arbeid van arbeidsgehandicapten loonkostensubsidie noodzakelijk maakt. Ook is er in steeds meer landen aandacht voor de transitie onderwijs-arbeidsmarkt van gehandicapte jongeren. In tegenstelling tot Nederland waar, gezien de toenemende instroom in de Wajong, de groep jonggehandicapten in omvang lijkt toe te nemen. Supported Employment zou ook voor deze groep een belangrijke ondersteuning

De overheid investeert de komende vijf jaar tientallen miljarden euro’s in de activering en reïntegratie van langdurig werklozen en arbeidsgehandicapten. Dit thema, gekoppeld aan het concept van een ‘activerende sociale zekerheid’, blijft dus actueel. Dat geldt ook voor de discussie over effectiviteit van het arbeidsmarktbeleid. Burgers spreken de overheid nadrukkelijk aan op de resultaten van beleid. Hierdoor komen onderwerpen zoals effectiviteit, doelmatigheid en kwaliteit van beleidsmaatregelen steeds meer in de belangstelling te staan. Dit boek anticipeert op deze ontwikkeling. Het gaat dan in de eerste plaats om de vraag of het arbeidsmarktbeleid effectief is en zo ja voor wie? Deze publicatie gaat ook in op de vraag wanneer arbeidsmarktbeleid effectief is en vooral wat de kritieke succesfactoren zijn in het uitvoeringsproces. Er wordt ook aandacht besteed aan de vraag waarom interventies effectief zijn. Helpt reïntegratiedienstverlening een individuele werkloze om naar werk te gaan zoeken, te solliciteren en werk te accepteren en welke psychologische aspecten zijn daarbij van belang?

De overheid investeert de komende vijf jaar tientallen miljarden euro’s in de activering en reïntegratie van langdurig werklozen en arbeidsgehandicapten. Dit thema, gekoppeld aan het concept van een ‘activerende sociale zekerheid’, blijft dus actueel. Dat geldt ook voor de discussie over effectiviteit van het arbeidsmarktbeleid. Burgers spreken de overheid nadrukkelijk aan op de resultaten van beleid. Hierdoor komen onderwerpen zoals effectiviteit, doelmatigheid en kwaliteit van beleidsmaatregelen steeds meer in de belangstelling te staan. Dit boek anticipeert op deze ontwikkeling. Het gaat dan in de eerste plaats om de vraag of het arbeidsmarktbeleid effectief is en zo ja voor wie? Deze publicatie gaat ook in op de vraag wanneer arbeidsmarktbeleid effectief is en vooral wat de kritieke succesfactoren zijn in het uitvoeringsproces. Er wordt ook aandacht besteed aan de vraag waarom interventies effectief zijn. Helpt reïntegratiedienstverlening een individuele werkloze om naar werk te gaan zoeken, te solliciteren en werk te accepteren en welke psychologische aspecten zijn daarbij van belang?

De overheid investeert de komende vijf jaar tientallen miljarden euro’s in de activering en reïntegratie van langdurig werklozen en arbeidsgehandicapten. Dit thema, gekoppeld aan het concept van een ‘activerende sociale zekerheid’, blijft dus actueel. Dat geldt ook voor de discussie over effectiviteit van het arbeidsmarktbeleid. Burgers spreken de overheid nadrukkelijk aan op de resultaten van beleid. Hierdoor komen onderwerpen zoals effectiviteit, doelmatigheid en kwaliteit van beleidsmaatregelen steeds meer in de belangstelling te staan. Dit boek anticipeert op deze ontwikkeling. Het gaat dan in de eerste plaats om de vraag of het arbeidsmarktbeleid effectief is en zo ja voor wie? Deze publicatie gaat ook in op de vraag wanneer arbeidsmarktbeleid effectief is en vooral wat de kritieke succesfactoren zijn in het uitvoeringsproces. Er wordt ook aandacht besteed aan de vraag waarom interventies effectief zijn. Helpt reïntegratiedienstverlening een individuele werkloze om naar werk te gaan zoeken, te solliciteren en werk te accepteren en welke psychologische aspecten zijn daarbij van belang?

Vorig jaar is de discussie opgelaaid over het voortbestaan van de WIW- en ID-banen. Het kabinet-Balkenende I was voornemens fors te bezuinigen op de gesubsidieerde arbeid door het aantal WIW- en ID-banen terug te brengen naar respectievelijk 27.000 en 45.500. De plannen brachten behoorlijk wat commotie teweeg. Met het sluiten van een convenant tussen het kabinet, de sociale partners en de VNG is de kou enigszins uit de lucht. De bezuinigingen zullen in ieder geval in 2003 niet leiden tot gedwongen ontslagen en een vacaturestop. Dit neemt niet weg dat het voortbestaan van deze vormen van gesubsidieerde arbeid steeds meer onder druk komt te staan. Wat doorklinkt in de discussies over de WIW- en ID-banen is dat de overheid steeds meer belang hecht aan een verantwoorde besteding van collectieve middelen waarop alleen personen die niet op eigen kracht een reguliere baan kunnen vinden, een (tijdelijk) beroep kunnen doen. In dit artikel baseren de auteurs zich op de visie die TNO Arbeid heeft op de beoordeling van de arbeidsmogelijkheden en op enkele interviews die zijn afgenomen met vertegenwoordigers van de VNG, CWI's en dergelijke. Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2003,nr.5.

Vorig jaar is de discussie opgelaaid over het voortbestaan van de WIW- en ID-banen. Het kabinet-Balkenende I was voornemens fors te bezuinigen op de gesubsidieerde arbeid door het aantal WIW- en ID-banen terug te brengen naar respectievelijk 27.000 en 45.500. De plannen brachten behoorlijk wat commotie teweeg. Met het sluiten van een convenant tussen het kabinet, de sociale partners en de VNG is de kou enigszins uit de lucht. De bezuinigingen zullen in ieder geval in 2003 niet leiden tot gedwongen ontslagen en een vacaturestop. Dit neemt niet weg dat het voortbestaan van deze vormen van gesubsidieerde arbeid steeds meer onder druk komt te staan. Wat doorklinkt in de discussies over de WIW- en ID-banen is dat de overheid steeds meer belang hecht aan een verantwoorde besteding van collectieve middelen waarop alleen personen die niet op eigen kracht een reguliere baan kunnen vinden, een (tijdelijk) beroep kunnen doen. In dit artikel baseren de auteurs zich op de visie die TNO Arbeid heeft op de beoordeling van de arbeidsmogelijkheden en op enkele interviews die zijn afgenomen met vertegenwoordigers van de VNG, CWI's en dergelijke. Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2003,nr.5.

De categorie laaggeschoolden is overtegenwoordigd binnen de groep langdurig werklozen. Verschillende maatregelen beogen werkgelegenheid te genereren voor die onderkant van de arbeidsmarkt. Te denken valt aan de subsidiëring van arbeidsplaatsen, de verkleining van de zgn. wig en taakafsplitsing. Bij het stimuleren van nieuwe werkgelegenheid voor laaggeschoolden dient men zicht te hebben op de 'duurzaamheid' ervan. Ten eerste mogen de nieuwe banen niet verdwijnen, wanneer het economisch tij even tegenzit. Daarnaast bestaat de mogelijkheid dat de kwaliteit van arbeid ondergeschikt wordt gemaakt aan de creatie van werkgelegenheid. Dit kan leiden tot (een hoog) ziekteverzuim van de laaggeschoolden. Bij dit oriënterend onderzoek zijn vijf arbeidsorganisaties betrokken geweest. Geconcludeerd wordt dat in de praktijk taakafsplitsing op vele verschillende manieren wordt opgevat. Slechte kwaliteit van arbeid na taaksplitsing is mogelijk, maar niet vanzelfsprekend. De doorstroom van een gesubsidieerde naar een reguliere arbeidsplaats lijkt binnen de profitsector beter te verlopen dan binnen de non-profitsector. De twee onderdelen van duurzaamheid, te weten kwaliteit van arbeid en loopbaanpersctief, lijken onafhankelijk van elkaar te fungeren.

De categorie laaggeschoolden is overtegenwoordigd binnen de groep langdurig werklozen. Verschillende maatregelen beogen werkgelegenheid te genereren voor die onderkant van de arbeidsmarkt. Te denken valt aan de subsidiëring van arbeidsplaatsen, de verkleining van de zgn. wig en taakafsplitsing. Bij het stimuleren van nieuwe werkgelegenheid voor laaggeschoolden dient men zicht te hebben op de 'duurzaamheid' ervan. Ten eerste mogen de nieuwe banen niet verdwijnen, wanneer het economisch tij even tegenzit. Daarnaast bestaat de mogelijkheid dat de kwaliteit van arbeid ondergeschikt wordt gemaakt aan de creatie van werkgelegenheid. Dit kan leiden tot (een hoog) ziekteverzuim van de laaggeschoolden. Bij dit oriënterend onderzoek zijn vijf arbeidsorganisaties betrokken geweest. Geconcludeerd wordt dat in de praktijk taakafsplitsing op vele verschillende manieren wordt opgevat. Slechte kwaliteit van arbeid na taaksplitsing is mogelijk, maar niet vanzelfsprekend. De doorstroom van een gesubsidieerde naar een reguliere arbeidsplaats lijkt binnen de profitsector beter te verlopen dan binnen de non-profitsector. De twee onderdelen van duurzaamheid, te weten kwaliteit van arbeid en loopbaanpersctief, lijken onafhankelijk van elkaar te fungeren.