Search

Begeleid werken bij een reguliere werkgever via de Wsw komt in Nederland moeizaam op gang. Belangrijke redenen om niet zo snel arbeidsgehandicapten in dienst te nemen zijn grote onbekendheid met de doelgroep én bestaande voorzieningen en regelingen om de ondernemingsrisico’s zo klein mogelijk te houden vormen. Voor de Meergroep was dit aanleiding om, in het kader van het project Begeleid Werken, aan TNO en TNS/NIPO de opdracht te geven een landelijk onderzoek te doen onder werkgevers die begeleid werkers in dienst hebben via de Wsw. Het voorliggende rapport is een onderdeel van dit project dat verder bestaat uit een internationaal vergelijkende studie naar begeleid werken en een case study van het begeleid werken via de Meergroep. Werkgevers blijken positief te zijn. Zij vinden het belangrijk dat de regeling begeleid werken er is. Zonder dat en zeker zonder de beschikbare loonkostensubsidies zouden werkgevers heel wat minder genegen zijn gehandicapten in dienst te nemen. De regeling begeleid werken is er daarom voor een substantieel deel verantwoordelijk voor, dat er additionele reguliere werkgelegenheid wordt gecreëerd voor de Sw-geïndiceerde gehandicapten. Het succes van begeleid werken heeft ook te maken met de kwaliteit van de samenwerking tussen Sw-bedrijf, de begeleid werkende en de werkgever. Een juiste match vinden tussen de begeleid werkende en de werkgever blijkt van groot belang.

Begeleid werken bij een reguliere werkgever via de Wsw komt in Nederland moeizaam op gang. Belangrijke redenen om niet zo snel arbeidsgehandicapten in dienst te nemen zijn grote onbekendheid met de doelgroep én bestaande voorzieningen en regelingen om de ondernemingsrisico’s zo klein mogelijk te houden vormen. Voor de Meergroep was dit aanleiding om, in het kader van het project Begeleid Werken, aan TNO en TNS/NIPO de opdracht te geven een landelijk onderzoek te doen onder werkgevers die begeleid werkers in dienst hebben via de Wsw. Het voorliggende rapport is een onderdeel van dit project dat verder bestaat uit een internationaal vergelijkende studie naar begeleid werken en een case study van het begeleid werken via de Meergroep. Werkgevers blijken positief te zijn. Zij vinden het belangrijk dat de regeling begeleid werken er is. Zonder dat en zeker zonder de beschikbare loonkostensubsidies zouden werkgevers heel wat minder genegen zijn gehandicapten in dienst te nemen. De regeling begeleid werken is er daarom voor een substantieel deel verantwoordelijk voor, dat er additionele reguliere werkgelegenheid wordt gecreëerd voor de Sw-geïndiceerde gehandicapten. Het succes van begeleid werken heeft ook te maken met de kwaliteit van de samenwerking tussen Sw-bedrijf, de begeleid werkende en de werkgever. Een juiste match vinden tussen de begeleid werkende en de werkgever blijkt van groot belang.

Het moeizaam van de grond komen van begeleid werken in Nederland was voor de Meergroep aanleiding om TNO en TNS/NIPO te vragen hiernaar onderzoek te doen. Het project bestaat uit een case study van het begeleid werken via de Meergroep, een onderzoek onder werkgevers die begeleid werkers in dienst hebben via de Wsw en het voorliggende rapport. Deze bevat een internationaal vergelijkende studie naar begeleid werken. Het laat onder meer zien wat begeleid werken is en waar de onderliggende methode vandaan komt. Ondanks verschillen in de start van Supported Employment, de tijdpaden en andere beslissingen in Australië, Groot-Brittannië, Oostenrijk, de Verenigde Staten en Zweden is er overeenstemming over het belang van Supported Employment; de normalisatie en integratie van gehandicapten in de samenleving wordt ermee gediend. Begeleid werken wordt inmiddels in de meeste van de westerse landen gezien als de meest kansrijke methode om gehandicapten te ïntegreren in de arbeidsmarkt. Er wordt ook geconstateerd dat in alle beschreven landen duurzame tewerkstelling in reguliere arbeid van arbeidsgehandicapten loonkostensubsidie noodzakelijk maakt. Ook is er in steeds meer landen aandacht voor de transitie onderwijs-arbeidsmarkt van gehandicapte jongeren. In tegenstelling tot Nederland waar, gezien de toenemende instroom in de Wajong, de groep jonggehandicapten in omvang lijkt toe te nemen. Supported Employment zou ook voor deze groep een belangrijke ondersteuning

Het moeizaam van de grond komen van begeleid werken in Nederland was voor de Meergroep aanleiding om TNO en TNS/NIPO te vragen hiernaar onderzoek te doen. Het project bestaat uit een case study van het begeleid werken via de Meergroep, een onderzoek onder werkgevers die begeleid werkers in dienst hebben via de Wsw en het voorliggende rapport. Deze bevat een internationaal vergelijkende studie naar begeleid werken. Het laat onder meer zien wat begeleid werken is en waar de onderliggende methode vandaan komt. Ondanks verschillen in de start van Supported Employment, de tijdpaden en andere beslissingen in Australië, Groot-Brittannië, Oostenrijk, de Verenigde Staten en Zweden is er overeenstemming over het belang van Supported Employment; de normalisatie en integratie van gehandicapten in de samenleving wordt ermee gediend. Begeleid werken wordt inmiddels in de meeste van de westerse landen gezien als de meest kansrijke methode om gehandicapten te ïntegreren in de arbeidsmarkt. Er wordt ook geconstateerd dat in alle beschreven landen duurzame tewerkstelling in reguliere arbeid van arbeidsgehandicapten loonkostensubsidie noodzakelijk maakt. Ook is er in steeds meer landen aandacht voor de transitie onderwijs-arbeidsmarkt van gehandicapte jongeren. In tegenstelling tot Nederland waar, gezien de toenemende instroom in de Wajong, de groep jonggehandicapten in omvang lijkt toe te nemen. Supported Employment zou ook voor deze groep een belangrijke ondersteuning

De overheid investeert de komende vijf jaar tientallen miljarden euro’s in de activering en reïntegratie van langdurig werklozen en arbeidsgehandicapten. Dit thema, gekoppeld aan het concept van een ‘activerende sociale zekerheid’, blijft dus actueel. Dat geldt ook voor de discussie over effectiviteit van het arbeidsmarktbeleid. Burgers spreken de overheid nadrukkelijk aan op de resultaten van beleid. Hierdoor komen onderwerpen zoals effectiviteit, doelmatigheid en kwaliteit van beleidsmaatregelen steeds meer in de belangstelling te staan. Dit boek anticipeert op deze ontwikkeling. Het gaat dan in de eerste plaats om de vraag of het arbeidsmarktbeleid effectief is en zo ja voor wie? Deze publicatie gaat ook in op de vraag wanneer arbeidsmarktbeleid effectief is en vooral wat de kritieke succesfactoren zijn in het uitvoeringsproces. Er wordt ook aandacht besteed aan de vraag waarom interventies effectief zijn. Helpt reïntegratiedienstverlening een individuele werkloze om naar werk te gaan zoeken, te solliciteren en werk te accepteren en welke psychologische aspecten zijn daarbij van belang?

De overheid investeert de komende vijf jaar tientallen miljarden euro’s in de activering en reïntegratie van langdurig werklozen en arbeidsgehandicapten. Dit thema, gekoppeld aan het concept van een ‘activerende sociale zekerheid’, blijft dus actueel. Dat geldt ook voor de discussie over effectiviteit van het arbeidsmarktbeleid. Burgers spreken de overheid nadrukkelijk aan op de resultaten van beleid. Hierdoor komen onderwerpen zoals effectiviteit, doelmatigheid en kwaliteit van beleidsmaatregelen steeds meer in de belangstelling te staan. Dit boek anticipeert op deze ontwikkeling. Het gaat dan in de eerste plaats om de vraag of het arbeidsmarktbeleid effectief is en zo ja voor wie? Deze publicatie gaat ook in op de vraag wanneer arbeidsmarktbeleid effectief is en vooral wat de kritieke succesfactoren zijn in het uitvoeringsproces. Er wordt ook aandacht besteed aan de vraag waarom interventies effectief zijn. Helpt reïntegratiedienstverlening een individuele werkloze om naar werk te gaan zoeken, te solliciteren en werk te accepteren en welke psychologische aspecten zijn daarbij van belang?

De overheid investeert de komende vijf jaar tientallen miljarden euro’s in de activering en reïntegratie van langdurig werklozen en arbeidsgehandicapten. Dit thema, gekoppeld aan het concept van een ‘activerende sociale zekerheid’, blijft dus actueel. Dat geldt ook voor de discussie over effectiviteit van het arbeidsmarktbeleid. Burgers spreken de overheid nadrukkelijk aan op de resultaten van beleid. Hierdoor komen onderwerpen zoals effectiviteit, doelmatigheid en kwaliteit van beleidsmaatregelen steeds meer in de belangstelling te staan. Dit boek anticipeert op deze ontwikkeling. Het gaat dan in de eerste plaats om de vraag of het arbeidsmarktbeleid effectief is en zo ja voor wie? Deze publicatie gaat ook in op de vraag wanneer arbeidsmarktbeleid effectief is en vooral wat de kritieke succesfactoren zijn in het uitvoeringsproces. Er wordt ook aandacht besteed aan de vraag waarom interventies effectief zijn. Helpt reïntegratiedienstverlening een individuele werkloze om naar werk te gaan zoeken, te solliciteren en werk te accepteren en welke psychologische aspecten zijn daarbij van belang?

Veel werklozen die een gesubsidieerde of reguliere baan vinden, komen terecht bij een werkgever die niet veel tijd heeft voor intensieve begeleiding. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn. Maar de laatste jaren gaan er steeds vaker werklozen met een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk. Als deze mensen psychosociale problemen hebben, niet goed worden ingewerkt en onder slechte omstandigheden moeten werken, dreigt het gevaar van uitval en verzuim. Veel werkgevers hebben hierop geen adequaat antwoord. In dit artikel wordt ingegaan op een (nog lopend) onderzoek van TNO Arbeid naar deze problematiek. Doel van het project is het gangbare HRM-beleid toe te spitsen op de "ongeschoolde en laaggeschoolde kwetsbare werknemer" en door middel van een praktische handreiking werkgevers te stimuleren meer te investeren in deze doelgroep. Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2002,nr.7-8.

Veel werklozen die een gesubsidieerde of reguliere baan vinden, komen terecht bij een werkgever die niet veel tijd heeft voor intensieve begeleiding. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn. Maar de laatste jaren gaan er steeds vaker werklozen met een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk. Als deze mensen psychosociale problemen hebben, niet goed worden ingewerkt en onder slechte omstandigheden moeten werken, dreigt het gevaar van uitval en verzuim. Veel werkgevers hebben hierop geen adequaat antwoord. In dit artikel wordt ingegaan op een (nog lopend) onderzoek van TNO Arbeid naar deze problematiek. Doel van het project is het gangbare HRM-beleid toe te spitsen op de "ongeschoolde en laaggeschoolde kwetsbare werknemer" en door middel van een praktische handreiking werkgevers te stimuleren meer te investeren in deze doelgroep. Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2002,nr.7-8.

De Rekenkamer vindt dat inzicht in de resultaten van het reïntegratiebeleid op dit moment ontbreekt. De Minister kan de effecten van reïntegratiebeleid vergroten door duidelijk te formuleren tot welke prestaties en effecten het reïntegratiebeleid precies moet leiden. Onderzoekers vrezen dat er sprake is van onvoldoende politieke wil om adequaat onderzoek te laten verrichten naar de effectiviteit van maatregelen zoals gesubsidieerde arbeid. Zij stellen 'Vanuit de onderzoeker gezien, maar ook vanuit het gezichtspunt van de burger als belastingbetaler, zou het bij voorkeur wettelijk vastgelegd moeten zijn dat belangrijke maatregelen gepaard gaan met adequaat evaluatie-onderzoek'. Dit boek is een bundel van artikel over het meten van prestaties, over modellen en evaluatiemethoden. Met deze bundel hoopt TNO Arbeid discussie en kennisontwikkeling rond de effecten van activeringsbeleid en reïntegratie-instrumenten te bevorderen. Aan de auteurs is gevraagd een hoofdstuk te schrijven met een case van door hen verricht evaluatieonderzoek.

De Rekenkamer vindt dat inzicht in de resultaten van het reïntegratiebeleid op dit moment ontbreekt. De Minister kan de effecten van reïntegratiebeleid vergroten door duidelijk te formuleren tot welke prestaties en effecten het reïntegratiebeleid precies moet leiden. Onderzoekers vrezen dat er sprake is van onvoldoende politieke wil om adequaat onderzoek te laten verrichten naar de effectiviteit van maatregelen zoals gesubsidieerde arbeid. Zij stellen 'Vanuit de onderzoeker gezien, maar ook vanuit het gezichtspunt van de burger als belastingbetaler, zou het bij voorkeur wettelijk vastgelegd moeten zijn dat belangrijke maatregelen gepaard gaan met adequaat evaluatie-onderzoek'. Dit boek is een bundel van artikel over het meten van prestaties, over modellen en evaluatiemethoden. Met deze bundel hoopt TNO Arbeid discussie en kennisontwikkeling rond de effecten van activeringsbeleid en reïntegratie-instrumenten te bevorderen. Aan de auteurs is gevraagd een hoofdstuk te schrijven met een case van door hen verricht evaluatieonderzoek.

In opdracht van het TICA heeft NIA'TNO in 1996 een onderzoek verricht naar de gewenste beroepsprofielen bij reïntegratiebegeleiding van gedeeltelijk arbeidsgeschikten. In de eerste fase van het onderzoek werd de opbouw van het proces van begeleiding bij reïntegratie, de te onderscheiden taken en de daarvoor benodigde kwalificaties belicht. In de volgende fase zijn taken en positie van de reïntegratiefunctionarissen, en met name van de arbeidsdeskundige van de UVI, in het licht van de huidige ontwikkelingen onderzocht. In de derde en laatste fase is een nieuwe kwalificatiestructuur voorgesteld. Om die structuur te realiseren moet, volgens de onderzoekers, aan een aantal voorwaarden worden voldaan: daadwerkelijke wil tot samenwerking bij de verschillende organisaties; initiatief (organisatie die het voortouw neemt); medewerking UVI's; medewerking betrokken functionarissen, zoals arbeidsdeskundigen.

In opdracht van het TICA heeft NIA'TNO in 1996 een onderzoek verricht naar de gewenste beroepsprofielen bij reïntegratiebegeleiding van gedeeltelijk arbeidsgeschikten. In de eerste fase van het onderzoek werd de opbouw van het proces van begeleiding bij reïntegratie, de te onderscheiden taken en de daarvoor benodigde kwalificaties belicht. In de volgende fase zijn taken en positie van de reïntegratiefunctionarissen, en met name van de arbeidsdeskundige van de UVI, in het licht van de huidige ontwikkelingen onderzocht. In de derde en laatste fase is een nieuwe kwalificatiestructuur voorgesteld. Om die structuur te realiseren moet, volgens de onderzoekers, aan een aantal voorwaarden worden voldaan: daadwerkelijke wil tot samenwerking bij de verschillende organisaties; initiatief (organisatie die het voortouw neemt); medewerking UVI's; medewerking betrokken functionarissen, zoals arbeidsdeskundigen.