Search

Bu araştırmanın amacı, 12-14 yaş aralığındaki erkek basketbolcularda 8 hafta düzenli olarak yapılan core antrenmanın bazı motorik özellikler üzerindeki etkisini araştırmaktır. Çalışmaya, Akçakoca Spor Kulübü'nde basketbol oynayan 26 erkek sporcu gönüllü olarak katılmıştır. Sporcular rastlantısal yöntem ile kontrol grubu (n=13) ve çalışma grubu (n=13) olmak üzere iki eşit gruba ayrılmıştır. Araştırmada çalışma grubuna basketbol antrenmanlarına ilave olarak 8 hafta boyunca haftada 3 gün, 30 dk süre ile core antrenmanı uygulanmış, kontrol grubu ise herhangi bir ek yapılmadan rutin basketbol antrenmanlarına devam etmiştir. Sporcuların vücut kompozisyonlarını belirleyebilmek için boy, kilo ve Beden Kütle İndeksi (BKI), sürat ve çabukluk özelliklerindeki gelişimi belirleyebilmek için 20m sürat, T-Testi ve İllionis testi, kuvvet özelliğindeki gelişimi belirleyebilmek için dikey sıçrama, mekik ve şınav testi, denge özelliğinindeki gelişimi belirlemek içinde filamingo testi yapılmıştır. Çalışmamızda istatistiksel analizler için SPSS programı kullanılmıştır. Verilerin normallik dağılımlarını ve uygulanacak olan istatistiği belirlemek için Shapiro Wilkes W-testi kullanılarak, verilerin normal dağılıma sahip olduğu belirlenmiştir. Tüm değişkenlerin aritmetik ortalamaları ve standart sapma değerleri tanımlayıcı istatistik ile hesaplanmıştır. Grup içi ön test ve son test arasındaki farkı belirleyebilmek amacı ile paired samples t test, gruplar arası ön test ve son test arasındaki farkı ve gruplar arasındaki gelişim farklarını belirleyebilmek amacı ile de independent samples t test kullanılmıştır. Yapılan araştırma sonucunda kontrol grubunda, T-Testi, İllionis, dikey sıçrama, şınav, mekik, filamingo sağ ayak denge ön-son test değerleri arasında p

YÖK Tez ID: 386474 Diş hekimliği pratiğinde, implantoloji ile ilgili çalışmalar ilk kez 1960'lı yıllarda başlamıştır. İmplant uygulamaları, dental arktaki dişsiz boşlukların protetik olarak rehabilitasyonu konusunda çok başarılı bir seçenektir. Maksillanın posterior bölgesinde ileri derecede atrofi bulunan vakalarda dental implant uygulamaları birçok nedenden dolayı hem daha güç, hem daha komplike hem de osseointegrasyon açısından daha uzun sürer. Bu süreçte hareketli protez kullanımına devam edilmesi de atrofi sürecini devam ettirmekte ve buna bağlı komplikasyon riskini artırmaktadır. İleri derecede maksiller atrofi bulunan vakalarda geleneksel cerrahi yaklaşım; iliak kemikten alınan kansellöz kemik greftleriyle ogmentasyon uygulamalarıdır. Bir diğer yöntem ise, Le fort I osteotomisini takip eden interpozisyonel kortikokansellöz iliak blok grefti uygulamasıdır. İleri derecede rezorbe olan posterior maksillanın implant destekli protetik tedavilerinde zigomatik kemiğin ankraj kaynağı olarak düşünülmesi bir diğer alternatiftir. Zigoma implantlarının amacı, aşırı atrofik posterior maksillanın tedavisini daha basit hale getirmek, cerrahi işlem sonuçlarının başarısını artırmak, morbiditeyi ve işlem zamanını azaltmak ve ek cerrahilerden kaçınmaktır. Zigoma implantlarının operasyon sonrası komplikasyon riskinin düşük olması ve cerrahi için özel hazırlanmış rehber kullanılarak gerçekleştirilen operasyonların minimal invaziv cerrahi teknikler ile gerçekleştirilmesi durumunda posterior atrofik maksillada kemik ogmentasyonuna alternatif bir yöntemdir. Bu çalışmada bilgisayar ortamında sinüs ogmentasyonu yapılan ve sinüs ogmentasyonunun yapılmadığı modeller elde edilmiş ve zigoma implantları bilgisayar ortamında modellere uygulanmıştır. Maksiller alveoler kortikal kemiğe, zigomatikomaksiller sutur bölgesideki kortikal kemiğe ve zigoma implantının apeksindeki zigomatik süngerimsi kemiğe ait gerilim ve sıkışma stresleri, zigomatik implant ve metal alt yapıya ait Von Misses stres verileri sonlu elemanlar analizi programında literatürlerde yer alan standart verilere uygun veri girişi yapılıp, yaratılan model üzerinde stres analizi yapılmıştır. Sonuçlara bakıldığında, maksiller sinüsün greftle ogmente edilmesi, özellikle posterior bölgeden yükleme yapıldığında alveoler krette oluşan gerilim ve sıkışma streslerinin, greftler aracılığıyla daha homojen dağıldığı ve kortikal kemikte oluşan stresi azalttığı görülmüştür. In dental practice, dental implantology related studies first began in 1960s. Implant is a very successful prosthetic rehabilitation option in the oral cavity defects. In severe posterior atrophy cases of the maxilla dental implant applications due to various reasons pose difficulty and complications while the osseointegration period is prolonged. Utilization of removable dentures during this osseointegration period further contributes to the continuum of the atrophy process and increases occurrence of related complications. In cases of severe maxillary atrophy, the conventional surgical approach is the augmentation applications with cancellous bone grafts from the iliac bone. Another method is the application of interpositional corticocancellous iliac block grafts following the Le fort 1 osteotomy.For the implant-supported prosthetic treatment of severely resorbed posterior maxilla bone the zygomatic area can be considered as another source of anchorage. The purpose of the zygomatic bone implants is to simplify the treatment of severe atrophic posterior maxilla, increase the success of surgical procedures, to decrease morbidity and procedure times and offset the need for additional operations. Low risk of post-operative complications and guided surgery techniques enabling minimally invasive approach makes zygomatic implants an alternative method for the posterior atrophic maxillary bone without a dependency in augmentation and sinus lifting operations. In this study three dimensional atrophic edentulous maxilla models with and without sinus augmentation are designed with computer-aided programs. On these computer models the zygomatic implants were applied. Following data entry in the finite element analysis program in compliance with standard data available in the literature, stress analysis was carried out on the created computer models for maxillary alveolar cortical bone, for cortical bone in the zygomaticomaxillary suture, and for zygomatic spongy bone at the apex of the zygomatic implant and for metal substructure of Von Misses stress data. According to the results of this study, having augmented the maxillary sinus with graft, it was observed that, following the loading especially in the posterior region, the tensile and compressive stresses on the alveolar crest was distributed more homogeneously and the stress generated on the cortical bone was reduced through the graft.