Search

Bu çalışmanın amacı; yonca ileri ıslah programlarında kullanılmak üzere, 26 adet yonca populasyonunu, 21 özellik açısından değerlendirip, morfolojik olarak akrabalık dereceleri NTSYS 2.1 paket programı kullanılarak korelasyon matriksi ile kümeleme/tartısız aritmetik grup ortalamaları (UPGMA) metotlarına göre belirlenmesidir. Araştırmada tarla denemesi 2013 ve 2014 yıllarında Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü deneme alanında yürütülmüştür. Yapılan kümeleme analizi sonucunda; hatlar % 50 ile % 98 arasında benzerlik göstermiştir. Genotiplerin ortalama benzerlik katsayısı r= 0.50 olup, buna göre genotipler 2 ana grup altında 5 alt gruba ayrılmıştır. Temel bileşen analizi sonucu ise genotiplere ait toplam varyasyonun % 84.33’ünü tanımlayan 6 adet temel bileşen ekseni elde edilmiştir.

Lathyrus sativus L. is considered one of the most promising calorie and protein sources for the vast, expanding populations living in drought-prone and marginalized areas of the world. This study was conducted to determine the β-N-oxalyl-L-2,3-diaminopropionic acid (β-ODAP), L-homoarginine, and asparagine content of a total of 173 Lathyrus sativus L. genotypes, of which 93 were collected under natural conditions in Antalya. The β-ODAP, L-homoarginine, and asparagine content of Lathyrus sativus L. genotypes ranged from 1.55 to 20.8 mg/g seeds, 1.35 to 11.64 mg/g seeds, and 0.59 to 5.22 mg/g seeds, respectively.

The objective of this experiment was to determine the hydrocyanic acid (HCN) levels that have poisonous effects on animals, in 4 different sorghum and 1 sudangrass species, which were developed by Batı Akdeniz Agricultural Research Institute and widely used in our country. Experiments were carried out in experimental fields of institute during 2014 and 2015 growing seasons. Rox, Leoti, Early Sumac and Nes sorghum varieties with Gozde 80 sudangrass variety were cultivated as May-June and June-July planted crops in a randomized block design with three replications. Plants were harvested when they reached 40, 80 and 120 cm heights and they were extracted in order to determine HCN contents. The analysis of variance indicated that there were significant differences in terms of HCN content in all varieties. The HCN levels of varieties were determined in Gozde 80, Early Sumac, Nes, Leoti and Rox in descending order. In the first year, the highest HCN level was determined in Early Sumac variety with 40 cm harvesting height at the first sowing time, the lowest level was determined in Gozde 80 variety with 120 cm harvesting height at the second sowing time. In the second year, the highest HCN level was determined in Gozde 80 variety with 40 cm harvesting height at the first sowing time, the lowest HCN level was determined in Early Sumac variety with 120 cm harvesting height at the second sowing time. At the end of the experiment, the highest HCN content was found at the first sowing time with 40 cm harvesting height.

Medicago tür ve populasyonlarında moleküler markırlar kullanılarak genotipik varyasyon seviyesini belirlemek yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada; Batı Akdeniz sahil kuşağında yer alan, Antalya iline ait 13 ilçede, 26 farklı lokasyonda, doğal vejetasyondan toplanan üstün yonca genotipleri klon yöntemi ile çoğaltılmıştır. Elde edilen 26 genotip ve 2 standart çeşidin aralarındaki benzerlikler, Basit Tekrarlı Sekanslar (SSR) moleküler analiz tekniğiyle, 15 adet primer kullanılarak belirlenmiştir. SSR primerlerinin % 99,7’si polimorfik bant vermiştir. Araştırma sonucunda; kümeleme analizi sonucu oluşan dendograma göre yonca genotipleri 2 ana ve 4 alt gruba ayrılmıştır. Birinci ana grup % 60, ikinci ana grup ise % 65 seviyesinde kendi içerisinde iki alt gruba ayrılmıştır. Benzerlik katsayıları 0.58-0.88 değerleri arasında değişim göstermiştir. En yakın genetik benzerlik Kaş-2 ve Çeşit-1 arasında bulunurken, en uzak ise Gazipaşa-1-Kumluca-2 genotipleri arasında bulunmuştur. Elde edilen bu sonuca göre Batı Akdeniz sahil kuşağından toplanan yonca genotipleri arasında genetik olarak önemli bir varyasyonun olduğu tespit edilmiştir.

The aim of this studywas to determine characters that affect seed and hay yield, using simplecorrelation coefficients and path analysis. The study was conducted in BatıAkdeniz Agricultural Research Institute (BAARI), during 2014-2015 winter growingseasons for two years. The experiments were established in a randomized completeblock design with three replications and half of plots for fresh forage and theother half for seeds were harvested. In the study, days to 50% flowering, plantheight, fresh yield, hay yield, straw yield, biological yield, harvest index,number of pods per plant, number of seeds per pod, seed yield and 1000-seedweight were observed. According to results of the correlation analysis; ahighly significant and positive correlations (P, Bu çalışmanın amacı, mürdümük (Lathyrussativus L.) genotiplerinde kuru ot verimi ve tane verimine etki eden özellikler arasındaki ilişkilerin korelasyonve path analizi ile saptanmasıdır. Araştırma, Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü (BATEM)deneme alanlarında2014-2015 ekim sezonlarında ikiyıl süreyle, kışlık olarak tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Parsellerde %50 çiçeklenme gün sayısı, bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi,kes verimi, biyolojik verim, hasat indeksi, bitkide bakla sayısı, baklada tanesayısı, tohum verimi ve 1000 tane ağırlığı gözlemleri alınmıştır. Elde edilendeğerlerle yapılan korelasyon analizi sonucuna göre, kuru ot verimi ile yeşil ot verimi, kes verimi,biyolojik verim ve tane verimi arasında 0.01düzeyinde olumluilişki saptanmıştır. Path analizisonucuna göre ise, kuru ot verimiüzerinde en yüksek doğrudanetkisi bulunan özellikler yeşil ot verimi ve kes verimi olmuştur. Araştırma bulgularına göre; mürdümükte kuru ot verimini iyileştirmek için yapılacak ıslah çalışmalarında yeşil ot verimi ve kes verimi, tohum verimini arttırmak için yapılacakıslah çalışmalarında ise hasat indeksi ve biyolojik verim başlıca seleksiyon kriterleriolarak önerilebilir.

Bu calisma 2008-2013 yillari arasinda Bati Akdeniz Tarimsal Arastirma Enstitusunde yurutulmustur. Antalya dogal florasinda bulunan bazi yonca turleri tespit edilerek, tohum ornekleri toplanip, tohum cogaltma islemi amaciyla enstitu arazisine ekim yapilmistir. Uc yil sureyle toplanan yonca turunun tohumlari, koleksiyon bahcesine 2 m sira uzunlugu, 2 m sira arasi olacak ekilerek, materyalin cogaltimi saglanmis, iki yil belirlenen gozlemler alinmistir. Toplanan yonca ( Medicago spp.) turunde; ciceklenme gun sayisi, fizyolojik olum gun sayisi, cicek rengi, bitki boyu, bin tane agirligi, meyvede tane sayisi ve salkimda cicek sayisi gozlemleri alinmistir. Toplanan yonca turlerine ait gozlem degerlerine bakildiginda, ciceklenme gun sayisi turlere gore degismekte, en dusuk deger dikenli fici yoncasinda 120 gun olarak bulunurken, en yuksek deger dugmeli yoncada 167 gun olarak bulunmustur. Fizyolojik olum gun sayisi icin en dusuk deger kirpi yoncasinda 155 gun olarak bulunurken, en yuksek deger adi yabani yoncada 238 gun olarak belirlenmistir. 92 lokasyondan toplanan yoncada 8 farkli tur teshis edilmistir. Calisma sonucunda enstitu yem bitkileri gen havuzuna bundan sonraki islah calismalarinda kullanilmak uzere 92 yonca populasyonu kazandirilmistir.