Search

Objective: Nutritional status assessment, dysphagia evaluation and enteral feeding decision are important determinants of prognosis in acute neurovascular diseases. Materials and Methods: NöroTek is a point prevalence study conducted with the participation of 87 hospitals spread across all health sub regions of Turkey conducted on 10-May-2018 (World Stroke Awareness Day). A total of 972 hospitalized neurovascular patients [female: 53%, age: 69±14; acute ischemic stroke in 845; intracerebral hematoma (ICH) in 119 and post-resuscitation encephalopathy (PRE) in 8] with complete data were included in this sub-study. Results: Gastrostomy was inserted in 10.7% of the patients with ischemic stroke, 10.1% of the patients with ICH and in 50% of the patients with PRE. Independent predictors of percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) administration were The National Institutes of Health Stroke Scale score at admission [exp (β): 1.09 95% confidence interval (CI): 1.05-1.14, per point] in ischemic stroke; and mechanical ventilation in ischemic [exp (β): 6.18 (95% CI: 3.16-12.09)] and hemorrhagic strokes [exp (β): 26.48 (95% CI: 1.36-515.8)]. PEG was found to be a significant negative indicator of favorable (modified Rankin’s scale score 0-2) functional outcome [exp (β): 0.032 (95% CI: 0.004-0.251)] but not of in-hospital mortality [exp (β): 1.731 (95% CI: 0.785-3.829)]. Nutritional and swallowing assessments were performed in approximately two-thirds of patients. Of the nutritional assessments 69% and 76% of dysphagia assessments were completed within the first 2 days. Tube feeding was performed in 39% of the patients. In 83.5% of them, tube was inserted in the first 2 days; 28% of the patients with feeding tube had PEG later. Conclusion: The NöroTek study provided the first reliable and large-scale data on key quality metrics of nutrition practice in acute stroke in Turkey. In terms of being economical and accurate it makes sense to use the point prevalence method. Amaç: Akut nörovasküler hastalıklarda nütrisyonel durum ve disfaji değerlendirmesi ve enteral beslenme kararı önemli prognoz belirleyicilerindendir. Gereç ve Yöntem: NöroTek, 10 Mayıs 2018’de (Dünya İnme Farkındalık Günü) Türkiye’nin tüm sağlık alt bölgelerine yayılmış 87 hastanenin katılımıyla gerçekleştirilen bir nokta prevalans çalışmasıdır. Hastanede yatan ve bu alt çalışma için toplanan verisi tam olan toplam 972 nörovasküler hasta (kadın: %53, yaş: 69±14 yıl; 845’i akut iskemik inme; 119’u intraserebral hematom ve 8’i post-resüsitasyon ensefalopatisi) analiz edildi. Bulgular: Gastrostomi iskemik inmeli hastaların %10,7, intraserebral kanamalıların %10,1 ve post-resusitasyon ensefalopatisi olanların %50’sine uygulanmıştır. Perkütan endoskopik gastrostomi (PEG) gereksiniminin bağımsız belirleyicileri, iskemik inme grubunda kabul NIHSS [exp (β): 1,09, %95 güven aralığı (GA): 1,05-1,14, puan başına] ile hem iskemik hem de hemorajik inmelerde mekanik ventilasyon uygulanmış olmasıdır [iskemik için: exp (β): 6,18, %95 GA: 3,16- 12,09] ve hemorajik inme için: [exp (β): 26,48, 95% GA: 1,36-515,8]. İnme olgularında PEG uygulaması hastane içi mortalite için bağımsız belirleyici değildi [exp (β): 1,731, 95% GA: 0,785-3,829]. Ancak, PEG uygulanmış olması taburculuk esnasında iyi prognoza (modifiye Rankin skoru 0-2) sahip olabilme için anlamlı bir negatif etmen olarak bulundu [exp (β): 0,032, %95 GA: 0,004-0,251]. Hastanede yatan nörovasküler hastaların yaklaşık üçte ikisinde malnütrisyon ve yutma bozukluğu açısından değerlendirme yapılmıştı. Nutrisyonel status değerlendirmesinin %69’u ve disfaji değerlendirmesinin %76’sı ilk 48 saat içinde gerçekleştirilmişti. Tüple enteral nütrisyon uygulama oranı %39’du. Beslenme tüplerinin %83,5’i ilk 2 gün içinde yerleştirilirken beslenme tüpü olan hastaların %28’ine daha sonra PEG açılmıştı. Sonuç: NöroTek çalışması ile Türkiye’de hastanede yatan akut inme hastalarında nutrisyonel uygulamaların temel kalite ölçütlerine ilişkin ilk güvenilir ve büyük ölçekli veri sağlanmıştır. Ekonomik olması ve doğruluğu açısından nokta yaygınlık yönteminin bu tip verilerin temini için daha fazla kullanılması mantıklıdır.

Hutbeler yaygın din eğitimi faaliyetlerinden biridir ve dinî mesajın geniş kitlelere doğru olarak ulaştırılmasında tarihin her döneminde önemli bir yere sahip olmuştur. Bu faaliyetler vasıtasıyla dinle ilgili en temel bilgiler halkın anlayacağı bir sadelik ve netlikte anlatılmış, dinî duygu ve düşünceler toplumu kaynaştırmaya vesile kılınmıştır. Diyanet İşleri Başkanlığı’nın kuruluşuyla birlikte hutbeler tek elden hazırlanmaya başlanmış, içerikleri dönemin ihtiyaçlarına ve anlayışına uygun olarak düzenlenmiştir. Osmanlı Devleti’nin son döneminde, İslam tarihi boyunca aralıksız süregelen bu hizmetin sunulma dilinin Türkçe mi Arapça mı olması gerektiği tartışılmaya başlanmıştır. Cumhuriyet’in ilanının ardından ilgili tartışmalar alevlenmiş ve nihayetinde hutbelerin halkın daha iyi anlayıp faydalanabileceği Türkçe olarak okunması meclis kararı ile zorunlu hale getirilmiştir. Bu süreçte Diyanet İşleri Reisliği Hey’et-i Müşavere azası olarak görev yapan Üryanizade, kitabındaki düzen ve sistemle kendinden sonra yazılacak hutbelere örneklik teşkil eden ve 40 hutbeden oluşan Türkçe Hutbeler isimli eserini kaleme almıştır. Eserde ibadet, içtimaiyat, iman, insan, dinî gün ve geceler, ahlak, eğitim, helal ve haramlar üst başlıklarında, dönem halkını yönlendirme eğilimindeki dinî içerikler halka sunulmuştur. Bu makalede literatür taraması yapılarak Hz. Muhammed’den Cumhuriyet’e hutbenin tarihi seyri anlatılmış; akabinde bu dönemde yaşanan Türkçe hutbe tartışmaları etraflıca ele alınmıştır. Arşiv taraması yöntemiyle de Üryanizade’nin biyografisi oluşturularak hayatı hakkında bilgi verilmiş ve Türkçe Hutbeler isimli eserinin içeriği analiz edilmiştir. Neticede hem Üryanizade’nin hem de ilgili eserinin ilim dünyasının dikkatine sunulması hedeflenmiştir.

Toplumun dini konularda bilgilendirilmesinde ve din algısının doğru ve çarpıtılmamış bir biçimde inşa edilmesinde en büyük sorumluluğu taşıyanlar din adamlarıdır. Onlar diğer meslek gruplarına nazaran daha fazla kitle ile muhatap olmakta, her yaştan, statüden, cinsiyetten insanla iletişim kurmakta ve cemiyetin genelinden saygı görmektedirler. Bu nedenle din adamlarının gösterdikleri çaba ve yaptıkları faaliyetler, toplumun dini algılama biçiminde ve ahlaki erdemlerin hayata aktarılmasında önemli bir etkiye sahiptir. Yükümlü olduğu vazifeleri ömürlerini vakfederek en iyi şekilde yerine getirmeye çalışan, ilmiyle amil ve toplumun genel geçer değerlerine ters düşmeyen din adamları, halk tarafından benimsenmekte ve yüceltilmektedir. Hamdi Mert, küçük yaşlarından itibaren almaya başladığı ve Yüksek İslam Enstitüsü ile taçlandırdığı din eğitimiyle topluma mal olmuş din adamlarından birisidir. O, ayrıca hukukçu, şair ve yazar kimliğiyle donanım kazanmış, hayatını Türk milletinin din ve devlet hassasiyetiyle yetişmesine adamış bir ilim insanıdır. İlk mesleki deneyimini 1967'de Denizli İmam Hatip Lisesi'nde yaşayan Mert, çeşitli yaygın ve örgün din eğitimi kurumlarında çalışmış, birbirinden farklı ve nitelikli vazifelerde görev almış, nihayetinde Diyanet İşleri Başkan Yardımcılığı'na kadar yükselmiştir. 1998 yılında emekli olmasının ardından vefat ettiği 2015 yılına kadar çeşitli gazete ve dergilerde dine, devlete ve topluma dair yazılar kaleme alan Mert, Ahmet Yesevi Üniversitesi'nde hizmet etmeye devam etmiştir. Mert, hayatı boyunca milli kültürün muhafazası ve milli terbiye verilerek kaliteli, ahlaklı, güçlü, devletine ve milletine bağlı bir Türk toplumunun inşası için gayret sarf etmiş bir din adamıdır. Bu araştırmada din-ü devlet mülk-ü millet hassasiyetine sahip olması yönüyle Hamdi Mert'in hayatı, eserleri ve din eğitim-öğretimi ile ilgili dile getirdiği görüşleri incelenmiştir.

GİRİŞ ve AMAÇ: Biz bu çalışmada apne veya hipopne belirgin obstrüktif uyku apne sendrom (OSAS)’lu hastalarda, uyku yapısı başta olmak üzere, vücut kütle indeksi (BMI), epworth uykululuk skalası (ESS), eşlik eden hastalıklar ve üst hava yolu morfolojisindeki farklılıkları değerlendirmeyi amaçladık.YÖNTEM ve GEREÇLER: Hipopne oranı %50' den fazla olan hastalar hipopne grubuna alınırken apne oranı %50' den fazla olan hastalar apne grubuna alındı. Hastaların BMI, ESS ve polisomnografi (PSG) parametreleri kaydedildi. Hastalar anamnezlerinde sigara kullanım alışkanlığı, kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), hipertansiyon (HT), diyabetes mellitus (DM), koroner arter hastalığı (KAH)’ nın varlığı açısından tarandı ve üst solunum yolu patolojisi açısından gözden geçirildi.BULGULAR: Hipertansiyon oranı hipopne grubunda, apne grubundan anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p=0,021; p, INTRODUCTION: In this study, we aimed to evaluate the body mass index (BMI), epworth sleepiness scale (ESS), accompanying diseases and differences in upper airway morphology and sleep structure in particular in patients with apnea- or hypopnea-predominant obstructive sleep apnea syndrome (OSAS).METHODS: Patients whose hypopnea ratio was more than 50% were taken to the hypopnea group and patients whose apnea ratio was more than 50% were taken to apnea group. BMI, ESS and polysomnography (PSG) parameters of the patients were recorded. Patients were screened for smoking habits, presence of chronic obstructive pulmonary disease (COPD), hypertension (HT), diabetes mellitus (DM), coronary artery disease (CAD) and upper respiratory pathology in their anamnesis.RESULTS: Hypertension rate was found to be significantly higher in hypopnea group than in apnea group (p = 0.021, p

Fahr hastalığı, bazal ganglionlar, talamus, sentrum semiovale ve serebellumun dentat nükleusunda bilateral, simetrik kalsiyum birikimi ile meydana gelen nadir bir hastalıktır. Etiyolojisinde sıklıkla idiyopatik nedenler rol oynarken, sekonder nedenlerin önemli bir kısmını kalsiyum metabolizmasına ait bozukluklar oluşturmaktadır. Klinik bulguları arasında koreatetoz, parkinsonizm, distoni gibi ekstrapiramidal sistem bozukluklarının yanısıra daha az sıklıkta epileptik nöbetler, demans ve duygudurum bozuklukları da görülebilmektedir. Bu yazıda nöbet geçirme yakınması ile acil servisimize başvuran, laboratuar tetkiklerinde hipoparatiroidizme bağlı hipokalsemi ile birlikte bilgisayarlı beyin tomografisinde bilateral bazal ganglionlarda yaygın kalsifikasyon bulguları saptanarak Fahr hastalığı tanısı alan 67 yaşındaki erkek olgu sunulmuştur., Fahr’s disease (FD) is a rare neurological disorder characterized by bilateral symmetrical aggregation of calcium deposits in basal ganglia, thalamus, centrum semiovale and cerebellar dentate nucleus. Although underlying etiology of Fahr’s disease is usually idiopathic, the most common secondary causes for development of Fahr’s disease are disorders of calcium metabolism. Common clinical findings of the disesae are movement disorders such as choreoathetosis, parkinsonism, dystonia whereas epileptic seizures, dementia and mood disorders might also rarely be seen. In this article, we report a case of 67 year old patient who referred to our emergency service with epileptic seizures and whom was diagnosed as Fahr Disease according to the presence of hypocalcemia due to hypoparathyroidism and presence of bilateral symmetrical calcifications in basal ganglia on cranial computed tomography (CT) scan.

WOS: 000321025400009 PubMed: 23837274 The aim of this study was to investigate the perception of epilepsy in Turkey, from west to east, in Kutahya and Yuksekova, two cities of different sociocultural and ethnic status. This was a retrospective comparison study which evaluated the results of two prior studies investigating stigmatization of patients diagnosed with epilepsy and their first-degree relatives in two different cities of Turkey, Kutahya and Yuksekova. The Survey of Epileptic Patient Relatives on the Knowledge, Attitudes, and Behavior Regarding the Disorder was used and included questions on descriptive characteristics, familiarity with epilepsy, attitudes toward epilepsy, and understanding of epilepsy. Data collected by use of the SPSS 15.0 software were analyzed with chi(2)-test. In Yuksekova group, 88.5% of first-degree relatives of people with epilepsy felt primarily fear when they heard the diagnosis of epilepsy in their relatives; in Kutahya group, the respective rate was 19.1% (p