Search

De komst van de Participatiewet in 2015 stond niet op zichzelf. Van 2015 tot en met 2018 volgde een enorme hoos aan bijkomende wet- en regelgeving. De bedoeling van de wetgever was om met deze wetgeving ondernemers te stimuleren medewerkers met een beperking in dienst te nemen. Uit ons onderzoek blijkt dat de ondernemers die wij spraken ook zonder wet- en regelgeving over willen gaan tot inclusief werkgeverschap. De regelzucht van de rijksoverheid kan er juist toe leiden dat ook deze koplopers gaan afhaken, als de wet- en regelgeving niet ondersteunend is en leidt tot ongelijke behandeling.

De komst van de Participatiewet in 2015 stond niet op zichzelf. Van 2015 tot en met 2018 volgde een enorme hoos aan bijkomende wet- en regelgeving. De bedoeling van de wetgever was om met deze wetgeving ondernemers te stimuleren medewerkers met een beperking in dienst te nemen. Uit ons onderzoek blijkt dat de ondernemers die wij spraken ook zonder wet- en regelgeving over willen gaan tot inclusief werkgeverschap. De regelzucht van de rijksoverheid kan er juist toe leiden dat ook deze koplopers gaan afhaken, als de wet- en regelgeving niet ondersteunend is en leidt tot ongelijke behandeling.

Een onderzoek naar de aansluiting van de activeringsregimes van UWV en Bijstand in Rotterdam Zuid

Een onderzoek naar de aansluiting van de activeringsregimes van UWV en Bijstand in Rotterdam Zuid

Regeldruk in de Participatiewet geeft weinig ruimte aan ondernemers om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te plaatsen op werkplekken die zij creeren.

presentatie programmaraad

Een onderzoek naar de aansluiting van de activeringsregimes van UWV en Bijstand in de Drechtsteden.

Een onderzoek naar de aansluiting van de activeringsregimes van UWV en Bijstand in de Drechtsteden.

presentatie Werk maken voor werk

De werkgever zal bij opzegging om bedrijfseconomische redenen voorafgaande toestemming van het UWV of van een bij cao ingestelde ontslagcommissie dienen te vragen. In dit artikel staat de waarborging van procedurele rechtvaardigheid bij de toestemmingsprocedure centraal. Daarbij komt aan de orde welke procedurele beginselen en waarborgen gelden bij procedures bij het UWV en de cao-ontslagcommissie. Daarnaast wordt behandeld op welke wijze wordt voorzien in rechtsbeschermingsmogelijkheden ten aanzien van de naleving van deze beginselen.

De professionals in arbodiensten en UWV hebben een betere informatie-infrastructuur nodig omdat hoogwaardige kennis noodzakelijk is voor een betere kwaliteit van dienstverlening. Het gaat hierbij om de internationale literatuur op het terrein van arbeid en gezondheid en sociale zekerheid, de Nederlandse literatuur, richtlijnen, good practices, goede websites, juridische en educatieve informatie. In de huidige praktijk is de toegankelijkheid hiervan niet goed geregeld. Voorzieningen zoals bestaande intranetten van arbodiensten, zijn ontoereikend. De kloof met de wetenschappelijke wereld en met de technische mogelijkheden wordt snel groter. Arbodiensten en UWV lopen hierbij een risico van klachten en procedures betreffende de kwaliteit van de zorg en diensten. Een landelijke aanpak is nodig in aanvulling op noodzakelijke initiatieven van arbodiensten en UWV. In dit artikel wordt een schets gegeven van een infrastructuur met bijzondere aandacht voor een virtuele bibliotheek voor arbo en sociale zekerheid. Geadviseerd wordt dat arbodiensten, UWV, overheid en wetenschap de handen ineenslaan om op korte termijn betere voorzieningen te realiseren.

Beknopt onderzoek naar de wetenschappelijke literatuur over de effectiviteit van re-integratie in het gemeentelijk domein van werk en inkomen.

Beknopt onderzoek naar de wetenschappelijke literatuur over de effectiviteit van re-integratie in het gemeentelijk domein van werk en inkomen.

Forse overheidsbezuinigingen beperken de budgetten van Uwv en gemeentelije instanties. De Uwv voert bezuiningen door met personele inkrimping, maar ook met een efficiëntieslag in de dienstverlening aan haar ww-klanten. De contouren van een bijdetijdse vorm van dienstverlening zijn gegeven door minister Kamp in een brief aan de Tweede Kamer (14 maart 2011): het accent ligt op digitale coaching (in te zetten na drie maanden ww).

Forse overheidsbezuinigingen beperken de budgetten van Uwv en gemeentelije instanties. De Uwv voert bezuiningen door met personele inkrimping, maar ook met een efficiëntieslag in de dienstverlening aan haar ww-klanten. De contouren van een bijdetijdse vorm van dienstverlening zijn gegeven door minister Kamp in een brief aan de Tweede Kamer (14 maart 2011): het accent ligt op digitale coaching (in te zetten na drie maanden ww).

Dit onderzoek, uitgevoerd in het kader van de UWV-subsidiethema’s, 1ste kwartaal 2006 beoogt de volgende vragen te beantwoorden: 1. Welke bedrijfsfactoren verklaren een hoge WAO-instroom? In welke mate bepaalt informatie afkomstig van bedrijven dan wel van werknemers over het bedrijf of over het werken in dat bedrijf de WAO-instroom van het bedrijf? In hoeverre verschillen bedrijven met een hoge en lage WAO-instroom van elkaar? 2. Welke maatregelen die effectief de WAO-instroom vanuit bedrijven terugdringen vallen af te leiden uit de beschikbaar gekomen kennis en inzichten? Koppeling van UWV-variabelen aan de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) of aan andere beschikbare bestanden en registraties, zoals nu mogelijk via het Centrum voor Beleidsstatistiek, biedt mogelijkheden voor kennisontwikkeling. De in de literatuur en bij het UWV beschikbare informatie geeft vooral zicht op bij welke bedrijven een hoge WAO-instroom te verwachten is, maar geeft weinig zicht op hoe dit vervolgens komt. De aard van de resultaten die gebaseerd zijn op de NEA geven zicht op belemmerende en bevorderende factoren en geven daarmee meer richting aan preventie. Een actief arbobeleid lijkt samen te hangen met een lager WAO-risico. Maar de NEA betreft het subjectieve oordeel van één of enkele werknemers over het arbobeleid van hun bedrijf en hun eigen werkomstandigheden. In het onderzoek wordt ook stilgestaan bij de nadelen en beperkingen van de bestandenkoppeling.

Dit onderzoek, uitgevoerd in het kader van de UWV-subsidiethema’s, 1ste kwartaal 2006 beoogt de volgende vragen te beantwoorden: 1. Welke bedrijfsfactoren verklaren een hoge WAO-instroom? In welke mate bepaalt informatie afkomstig van bedrijven dan wel van werknemers over het bedrijf of over het werken in dat bedrijf de WAO-instroom van het bedrijf? In hoeverre verschillen bedrijven met een hoge en lage WAO-instroom van elkaar? 2. Welke maatregelen die effectief de WAO-instroom vanuit bedrijven terugdringen vallen af te leiden uit de beschikbaar gekomen kennis en inzichten? Koppeling van UWV-variabelen aan de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) of aan andere beschikbare bestanden en registraties, zoals nu mogelijk via het Centrum voor Beleidsstatistiek, biedt mogelijkheden voor kennisontwikkeling. De in de literatuur en bij het UWV beschikbare informatie geeft vooral zicht op bij welke bedrijven een hoge WAO-instroom te verwachten is, maar geeft weinig zicht op hoe dit vervolgens komt. De aard van de resultaten die gebaseerd zijn op de NEA geven zicht op belemmerende en bevorderende factoren en geven daarmee meer richting aan preventie. Een actief arbobeleid lijkt samen te hangen met een lager WAO-risico. Maar de NEA betreft het subjectieve oordeel van één of enkele werknemers over het arbobeleid van hun bedrijf en hun eigen werkomstandigheden. In het onderzoek wordt ook stilgestaan bij de nadelen en beperkingen van de bestandenkoppeling.

Deze PS Special bevat een overzicht van de wettelijke maatregelen en re-integratie-instrumenten die tot doel hebben gedeeltelijk arbeidsgeschikte personen te (re)integreren op de arbeidsmarkt. De re-integratie-instrumenten zijn te vinden in de ZW, de Wet WIA, de WAO, de Wajong en de WAZ. Ook in het BW, de Arbowet, de Wet financiering sociale verzekeringen en de Wet op de Inkomstenbelasting zijn instrumenten opgenomen. Voor wie wegwijs wil worden in deze wet- en regelgeving is dit overzicht een handig hulpmiddel. De special is geactualiseerd naar de situatie per 1 juni 2008. De re-integratie-instrumenten worden aan de hand van vaste items beschreven, zoals: doelgroep, uitvoeringsinstanties, toekenningsvoorwaarden, aanvraagprocedure, sancties, omvang en duur. Deze special kan door gedeeltelijk arbeidsgeschikten, werkgevers, arbodiensten en re-integratiebedrijven als praktisch naslagwerk dienen.

Zieke werklozen, uitzendkrachten en overige flexwerkers zijn zgn. vangnetters. De rollen die de bedrijfsarts en de werkgever hebben bij de re-integratie van deze groep wordt overgenomen door UWV dat optreedt als de fictieve werkgever. Uit de sociale verzekeringen cijfers van 2004 blijkt dat van 2001 t/m/ 2003 het aantal ziekmeldingen onder de totale groep vangnetters afnam. Maar onder de werklozen binnen deze groep bleek het aantal ziekmeldingen juist toe te nemen. Dit onderzoek wil meer inzicht geven in de kenmerken (profiel) van (zieke) werklozen en de factoren die een belemmerende dan wel bevorderende rol spelen bij hun gezondheidsherstel en de terugkeer naar het werk. Omdat een aanzienlijk deel van de werklozen afkomstig is uit de uitzendbranche, wordt aan deze groep speciaal aandacht besteed. Uit het onderzoek blijkt onder meer dat er grote behoefte bestaat aan transparante communicatie van UWV richting de cliënt over rechten en plichten van alle betrokkenen. Door deze empowerment kunnen cliënten beter gebruik maken van hun inspraakmogelijkheden bij de keuze van een re-integratietraject. Verder wordt geconcludeerd dat oudere werklozen nog niet lijken te profiteren van initiatieven en wetswijzigingen om hun arbeidsparticipatie te bevorderen. Ook de beeldvorming rond het in dienst nemen van ouderen is negatief. De introductie van een probleemeigenaar die verantwoordelijk is voor matching van vraag (functie-eisen) en aanbod (competenties) zou een oplossing kunnen zijn.

Zieke werklozen, uitzendkrachten en overige flexwerkers zijn zgn. vangnetters. De rollen die de bedrijfsarts en de werkgever hebben bij de re-integratie van deze groep wordt overgenomen door UWV dat optreedt als de fictieve werkgever. Uit de sociale verzekeringen cijfers van 2004 blijkt dat van 2001 t/m/ 2003 het aantal ziekmeldingen onder de totale groep vangnetters afnam. Maar onder de werklozen binnen deze groep bleek het aantal ziekmeldingen juist toe te nemen. Dit onderzoek wil meer inzicht geven in de kenmerken (profiel) van (zieke) werklozen en de factoren die een belemmerende dan wel bevorderende rol spelen bij hun gezondheidsherstel en de terugkeer naar het werk. Omdat een aanzienlijk deel van de werklozen afkomstig is uit de uitzendbranche, wordt aan deze groep speciaal aandacht besteed. Uit het onderzoek blijkt onder meer dat er grote behoefte bestaat aan transparante communicatie van UWV richting de cliënt over rechten en plichten van alle betrokkenen. Door deze empowerment kunnen cliënten beter gebruik maken van hun inspraakmogelijkheden bij de keuze van een re-integratietraject. Verder wordt geconcludeerd dat oudere werklozen nog niet lijken te profiteren van initiatieven en wetswijzigingen om hun arbeidsparticipatie te bevorderen. Ook de beeldvorming rond het in dienst nemen van ouderen is negatief. De introductie van een probleemeigenaar die verantwoordelijk is voor matching van vraag (functie-eisen) en aanbod (competenties) zou een oplossing kunnen zijn.

Sinds de invoering van SUWI in 2002 is de reïntegratiemarkt geprivatiseerd en is er sprake van een grootschalige aanbesteding van reïntegratiecontracten door UWV. In de loop der tijd is er veel veranderd, zowel rondom de aanbestedingsprocedure als ontwikkelingen op de reïntegratiemarkt, zoals de IRO en de reïntegratiecoach. UWV wil hier graag op inspelen en heeft TNO en BMC verzocht de aanbestedingsprocedure van de afgelopen jaren te evalueren. Diverse procedures zijn al eerder door TNO en UWV geëvalueerd, en door UWV aangepast en verbeterd. Dit onderzoek is breder van opzet en kijkt naar de gang van zaken en de effectiviteit en doelmatigheid van de aanbesteding door UWV in de periode 2001 - 2005. Met name naar mogelijkheden voor innovatie van de reïntegratiedienstverlening en van het aanbestedingsproces. Daarnaast is onderzocht of de aanbestedingsprocedures – en de veranderingen daarin in de loop der tijd – bijdragen aan de realisatie van de centrale SUWI-doelstellingen: Werk boven uitkering, klantgerichtheid en doelmatigheid. Deelnemers in de evaluatie waren UWV, SZW, reïntegratiebedrijven, Borea en ketenpartijen. De conclusies hebben betrekking op 5 hoofdthema's: stroomlijning aanbestedingsproces, o.a. transparantie, kwaliteitsborging en IRO; strategie en beleid, o.a. doelgroepenbeleid; financieringswijze; contractmanagement; effectiviteit aanbesteden. In het algemeen is de aanbestedingsprocedure aanmerkelijk verbeterd en, in overleg met partijen, gestroomlijnd.

Dat een gemeente zich actief inzet voor werkgelegenheid van groepen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt, is al lang niet nieuw meer. Het is wél nieuw dat dit gebeurt vanuit een andere dienst dan sociale of economische zaken. En dat het gaat om de doelgroep jonggehandicapten, waarvoor een gemeente niet de eerste verantwoordelijkheid draagt, maakt het helemaal bijzonder. Eind 2003, het Europese jaar voor de gehandicapten, organiseerde stadsdeel Zuidoost een conferentie over de invulling van het gehandicaptenbeleid in Amsterdam Zuidoost. Dit was een activiteit van het Sociaal-Economisch Overleg SEO, dat participatie van burgers in alle facetten van het dagelijks bestaan wil versterken. Een belangrijk onderwerp vormde de werkgelegenheid voor jongeren met een arbeidshandicap. Partners uit het speciaal onderwijs, de zorg, arbeidsbemiddeling en bedrijfsleven spraken de intentie uit om zich samen met het stadsdeel in te zetten om het aantal stageplekken en banen voor deze groep jongeren te vergroten. Daarvoor is de SEO-werkgroep Arbeid opgericht, die zich in eerste instantie is gaan richten op leer-/werkbanen voor jongeren met een licht verstandelijke handicap. Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2006,nr.12.

Deze bijdrage beschrijft in welke situatie mensen komen te verkeren die langdurig arbeidsongeschikt zijn en die veelal in afwachting zijn van een oproep voor een herbeoordeling. Wat is hun de kwaliteit van leven en in hoeverre hebben zij baat bij een ondersteunende workshop om richting te geven aan hun toekomst, met het vinden van werk als mogelijke uitkomst? Deze vragen zijn actueel omdat het UWV al geruime tijd bezig is met een herbeoordelingsoperatie die tot doel heeft een duidelijke scheiding te maken tussen de mensen die in het geheel niet meer kunnen werken (de arbeidsongeschikten) en de mensen die gedeeltelijk of volledig kunnen werken. In de nieuwe Wet WIA (2006) wordt onderscheid gemaakt tussen mensen die langdurig, volledig arbeidsongeschikt zijn (IVA) en zij die (op termijn) wel weer (gedeeltelijk) kunnen werken. Deze laatste groep komt in de WGA en wordt op termijn herbeoordeeld.

Perceel 2 van de evaluatie SUWI 2006 heeft de beoordeling van twee hoofddoelen van de Wet SUWI tot onderwerp: "Werk boven uitkering" en "De klant centraal". Het onderzoek beoogt duidelijkheid te verschaffen over de Wet SUWI en de uitvoering ervan door de SUWI-organisaties aan de realisatie van de 2 hoofddoelen. Bij het realiseren van 'Werk boven uitkering" gaat het om het beperken van de instroom (preventie); het bevorderen van de reïntegratie én het bevorderen van een tijdige en juiste uitkeringsverstrekking. Met betrekking tot beide hoofddoelen heeft de opdrachtgever verschillende evaluatiebehoeften vastgesteld. Deze zijn te herleiden tot 3 centrale vragen: in hoeverre zijn "Werk boven uitkering" en "De klant centraal" gerealiseerd; in hoeverre hebben de wijzigingen in de uitvoeringsstructuur bijgedragen aan het realiseren van beide SUWI-doelen én in hoeverre zijn de SUWI-organisaties erin geslaagd om de uitvoering van belangrijke wets- en beleidswijzigingen te regelen? Daarnaast dient dit evaluatie-onderzoek inzicht te geven in de knelpunten bij het realiseren van de hoofddoelen. Het onderzoek start met een historische analyse van onder meer de omstandigheden waaronder de wetgeving tot stand is gekomen, de problemen waarvooreen oplossing gevonden moest worden en de oplossingsrichtingen die de wet zijn meegegeven. Vervolgens worden de rol van SUWI-partners CWI, UWV, Sociale Verzekeringsbank en het Bureau Keteninformatisering Werk en Inkomen geëvalueerd.

Perceel 2 van de evaluatie SUWI 2006 heeft de beoordeling van twee hoofddoelen van de Wet SUWI tot onderwerp: "Werk boven uitkering" en "De klant centraal". Het onderzoek beoogt duidelijkheid te verschaffen over de Wet SUWI en de uitvoering ervan door de SUWI-organisaties aan de realisatie van de 2 hoofddoelen. Bij het realiseren van 'Werk boven uitkering" gaat het om het beperken van de instroom (preventie); het bevorderen van de reïntegratie én het bevorderen van een tijdige en juiste uitkeringsverstrekking. Met betrekking tot beide hoofddoelen heeft de opdrachtgever verschillende evaluatiebehoeften vastgesteld. Deze zijn te herleiden tot 3 centrale vragen: in hoeverre zijn "Werk boven uitkering" en "De klant centraal" gerealiseerd; in hoeverre hebben de wijzigingen in de uitvoeringsstructuur bijgedragen aan het realiseren van beide SUWI-doelen én in hoeverre zijn de SUWI-organisaties erin geslaagd om de uitvoering van belangrijke wets- en beleidswijzigingen te regelen? Daarnaast dient dit evaluatie-onderzoek inzicht te geven in de knelpunten bij het realiseren van de hoofddoelen. Het onderzoek start met een historische analyse van onder meer de omstandigheden waaronder de wetgeving tot stand is gekomen, de problemen waarvooreen oplossing gevonden moest worden en de oplossingsrichtingen die de wet zijn meegegeven. Vervolgens worden de rol van SUWI-partners CWI, UWV, Sociale Verzekeringsbank en het Bureau Keteninformatisering Werk en Inkomen geëvalueerd.

Dat een gemeente zich actief inzet voor werkgelegenheid van groepen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt, is al lang niet nieuw meer. Het is wél nieuw dat dit gebeurt vanuit een andere dienst dan sociale of economische zaken. En dat het gaat om de doelgroep jonggehandicapten, waarvoor een gemeente niet de eerste verantwoordelijkheid draagt, maakt het helemaal bijzonder. Eind 2003, het Europese jaar voor de gehandicapten, organiseerde stadsdeel Zuidoost een conferentie over de invulling van het gehandicaptenbeleid in Amsterdam Zuidoost. Dit was een activiteit van het Sociaal-Economisch Overleg SEO, dat participatie van burgers in alle facetten van het dagelijks bestaan wil versterken. Een belangrijk onderwerp vormde de werkgelegenheid voor jongeren met een arbeidshandicap. Partners uit het speciaal onderwijs, de zorg, arbeidsbemiddeling en bedrijfsleven spraken de intentie uit om zich samen met het stadsdeel in te zetten om het aantal stageplekken en banen voor deze groep jongeren te vergroten. Daarvoor is de SEO-werkgroep Arbeid opgericht, die zich in eerste instantie is gaan richten op leer-/werkbanen voor jongeren met een licht verstandelijke handicap. Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2006,nr.12.

Sinds de invoering van SUWI in 2002 is de reïntegratiemarkt geprivatiseerd en is er sprake van een grootschalige aanbesteding van reïntegratiecontracten door UWV. In de loop der tijd is er veel veranderd, zowel rondom de aanbestedingsprocedure als ontwikkelingen op de reïntegratiemarkt, zoals de IRO en de reïntegratiecoach. UWV wil hier graag op inspelen en heeft TNO en BMC verzocht de aanbestedingsprocedure van de afgelopen jaren te evalueren. Diverse procedures zijn al eerder door TNO en UWV geëvalueerd, en door UWV aangepast en verbeterd. Dit onderzoek is breder van opzet en kijkt naar de gang van zaken en de effectiviteit en doelmatigheid van de aanbesteding door UWV in de periode 2001 - 2005. Met name naar mogelijkheden voor innovatie van de reïntegratiedienstverlening en van het aanbestedingsproces. Daarnaast is onderzocht of de aanbestedingsprocedures – en de veranderingen daarin in de loop der tijd – bijdragen aan de realisatie van de centrale SUWI-doelstellingen: Werk boven uitkering, klantgerichtheid en doelmatigheid. Deelnemers in de evaluatie waren UWV, SZW, reïntegratiebedrijven, Borea en ketenpartijen. De conclusies hebben betrekking op 5 hoofdthema's: stroomlijning aanbestedingsproces, o.a. transparantie, kwaliteitsborging en IRO; strategie en beleid, o.a. doelgroepenbeleid; financieringswijze; contractmanagement; effectiviteit aanbesteden. In het algemeen is de aanbestedingsprocedure aanmerkelijk verbeterd en, in overleg met partijen, gestroomlijnd.

Deze bijdrage beschrijft in welke situatie mensen komen te verkeren die langdurig arbeidsongeschikt zijn en die veelal in afwachting zijn van een oproep voor een herbeoordeling. Wat is hun de kwaliteit van leven en in hoeverre hebben zij baat bij een ondersteunende workshop om richting te geven aan hun toekomst, met het vinden van werk als mogelijke uitkomst? Deze vragen zijn actueel omdat het UWV al geruime tijd bezig is met een herbeoordelingsoperatie die tot doel heeft een duidelijke scheiding te maken tussen de mensen die in het geheel niet meer kunnen werken (de arbeidsongeschikten) en de mensen die gedeeltelijk of volledig kunnen werken. In de nieuwe Wet WIA (2006) wordt onderscheid gemaakt tussen mensen die langdurig, volledig arbeidsongeschikt zijn (IVA) en zij die (op termijn) wel weer (gedeeltelijk) kunnen werken. Deze laatste groep komt in de WGA en wordt op termijn herbeoordeeld.

Op 30 maart jl. heeft het kabinet zijn standpunt bekendgemaakt inzake het langetermijnadvies van de Gezondheidsraad, ‘Beoordelen, behandelen, begeleiden; medisch handelen bij ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid’. Kort gezegd komt het standpunt op het volgende neer. Voor de korte termijn geldt dat de Gezondheidsraad tien verzekeringsgeneeskundige protocollen opstelt. In december zijn de eerste twee, voor aspecifieke lage rugpijn en voor hartinfarct, gepubliceerd in de Staatscourant. Voor de langere termijn geldt dat in alle nieuwe multidisciplinaire medische richtlijnen die via de ZonMw-programmering lopen, de factor arbeid en de beoordeling van arbeidsmogelijkheden worden meegenomen.

In Nederland is de markt voor reïntegratie geprivatiseerd. UWV is sinds de invoering van de Wet SUWI in 2002 verplicht alle reïntegratietrajecten voor arbeidsongeschikten en werklozen in te kopen bij private partijen. Gemeenten kunnen nog voor een beperkt deel van hun budget gebruik maken van de vrije ruimte, maar zijn voor het overige verplicht reïntegratietrajecten voor bijstandsgerechtigden aan te besteden. Ook werkgevers en verzekeraars begeven zich op de private reïntegratiemarkt voor werknemers die nog een dienstverband hebben, al heeft dit meer het karakter van inkoop dan van aanbesteding via procedures.

Volgens een enquête uit 2004 zijn arbodiensten tevreden over de Wet verbetering poortwachter. Maar er is veel kritiek voor het UWV: arbodiensten klagen dat er geen eenduidige criteria zijn voor het afwijzen van een WAO-aanvraag door het UWV en dat er slechte communicatie is tussen UWV en de arbodiensten. Vakmedia

Volgens een enquête uit 2004 zijn arbodiensten tevreden over de Wet verbetering poortwachter. Maar er is veel kritiek voor het UWV: arbodiensten klagen dat er geen eenduidige criteria zijn voor het afwijzen van een WAO-aanvraag door het UWV en dat er slechte communicatie is tussen UWV en de arbodiensten. Vakmedia

Dit onderzoek geeft zicht op de factoren die de interactie tussen de verschillende actoren in het reïntegratieproces beïnvloeden en de mate waarin de aanpak van uitvoerders en hun invulling van het overheidsbeleid aansluit bij de wensen en mogelijkheden van verzuimende werknemers. De betrokken actoren zien herstel van de gezondheid als eerste voorwaarde om reïntegratie te kunnen starten, en leggen daarvoor het zwaartepunt bij de curatieve sector. De werkgever kan indirect invloed op het herstelproces uitoefenen door tijdig aangepast/therapeutisch werk aan te bieden of door financieel bij te dragen aan snellere of betere behandeling. In de meeste gevallen is de werknemer de spil van zijn eigen hervatting, maar hij is daarin goed beïnvloedbaar door anderen. De actoren houden zeer lang vast aan het vooruitzicht van hervatting in de eigen oude functie. Doordat zo vele actoren zijn betrokken bij het proces van herstel en hervatting, is de uitwisseling en samenwerking tussen hen cruciaal. In ongeveer driekwart van de cases is echter geen sprake van goede communicatie. In de huidige constellatie is onduidelijk wie als onafhankelijk "regisseur" kan optreden.

In opdracht van Uitvoering Werknemersverzekeringen (UWV) heeft TNO Arbeid onderzoek gedaan naar evaluatieonderzoek naar de aanbesteding van reïntegratiecontracten 2003. Hierin staan ervaren knelpunten en mogelijke verbeterpunten voor de komende aanbesteding van reïntegratietrajecten centraal. Zij zijn vanuit twee gezichtspunten geëvalueerd: vanuit het perspectief van de betrokken UWV medewerkers (interne evaluatie) en vanuit het perspectief van de reïntegratiebedrijven en hun branche-organisatie Borea. Tevens is aandacht besteed aan de ervaringen van cliënten met de aanbestedingsprocedure (externe evaluatie). Daarbij zijn zowel uitgebreide ‘face tot face’ interviews gehouden, als 2 kwantitatief georienteerde schriftelijke enquêtes. Uit de resultaten van het evaluatieonderzoek kan op de eerste plaats geconcludeerd worden dat er met de aanbesteding van reïntegratiecontracten 2003 een belangrijke kwaliteitsslag is gemaakt ten opzichte van voorgaande procedures. Toch zijn er ook kritiekpunten, die voor een belangrijk deel weggenomen kunnen worden, wanneer er gewerkt zou gaan worden met een lijst met vaste aanbieders (preferred suppliers) met wie langdurige contracten worden aangegaan.

Voor het slimmer indelen van doelgroepen voor reïntegratie-activiteiten kan gebruik worden gemaakt van gegevens over verschillen in arbeidsmarktkansen en verschillen in de netto-effectiviteit van reïntegratie-activiteiten. Daarmee kan de homogeniteit binnen aan te besteden groepen cliënten worden vergroot, waardoor de kans op de inzet van effectieve reïntegratie-activiteiten toeneemt en de kans op afroming afneemt. Een goede registratie en benutting van gegevens is hiervoor een noodzakelijke voorwaarde.

In opdracht van Uitvoering Werknemersverzekeringen (UWV) heeft TNO Arbeid onderzoek gedaan naar evaluatieonderzoek naar de aanbesteding van reïntegratiecontracten 2003. Hierin staan ervaren knelpunten en mogelijke verbeterpunten voor de komende aanbesteding van reïntegratietrajecten centraal. Zij zijn vanuit twee gezichtspunten geëvalueerd: vanuit het perspectief van de betrokken UWV medewerkers (interne evaluatie) en vanuit het perspectief van de reïntegratiebedrijven en hun branche-organisatie Borea. Tevens is aandacht besteed aan de ervaringen van cliënten met de aanbestedingsprocedure (externe evaluatie). Daarbij zijn zowel uitgebreide ‘face tot face’ interviews gehouden, als 2 kwantitatief georienteerde schriftelijke enquêtes. Uit de resultaten van het evaluatieonderzoek kan op de eerste plaats geconcludeerd worden dat er met de aanbesteding van reïntegratiecontracten 2003 een belangrijke kwaliteitsslag is gemaakt ten opzichte van voorgaande procedures. Toch zijn er ook kritiekpunten, die voor een belangrijk deel weggenomen kunnen worden, wanneer er gewerkt zou gaan worden met een lijst met vaste aanbieders (preferred suppliers) met wie langdurige contracten worden aangegaan.

Dit onderzoek geeft zicht op de factoren die de interactie tussen de verschillende actoren in het reïntegratieproces beïnvloeden en de mate waarin de aanpak van uitvoerders en hun invulling van het overheidsbeleid aansluit bij de wensen en mogelijkheden van verzuimende werknemers. De betrokken actoren zien herstel van de gezondheid als eerste voorwaarde om reïntegratie te kunnen starten, en leggen daarvoor het zwaartepunt bij de curatieve sector. De werkgever kan indirect invloed op het herstelproces uitoefenen door tijdig aangepast/therapeutisch werk aan te bieden of door financieel bij te dragen aan snellere of betere behandeling. In de meeste gevallen is de werknemer de spil van zijn eigen hervatting, maar hij is daarin goed beïnvloedbaar door anderen. De actoren houden zeer lang vast aan het vooruitzicht van hervatting in de eigen oude functie. Doordat zo vele actoren zijn betrokken bij het proces van herstel en hervatting, is de uitwisseling en samenwerking tussen hen cruciaal. In ongeveer driekwart van de cases is echter geen sprake van goede communicatie. In de huidige constellatie is onduidelijk wie als onafhankelijk "regisseur" kan optreden.

De vraag rijst wat de volgende partijen met elkaar gemeen hebben: CWI, UWV, ruim vierhonderd gemeenten, SVB, ako, PPI, BKWI, het coördinatiepunt ICT gemeenten, VNG, Divosa, het Inlichtingenbureau, Rinis, Gemnet, de Belastingdienst, IBG et cetera. Niet-ingewijden hebben moeite door de bomen het bos te zien, maar de genoemde bomen spelen alle een rol in de SUWI-(informatie)keten. Op papier staat de klant centraal en zijn de institutionele belangen van de uitvoerende partijen hieraan ondergeschikt. De praktijk blijkt echter weerbarstig. Op basis van hun ervaringen met het Inlichtingenbureau geven de auteurs een aantal kritische succesfactoren voor ketensamenwerking en -informatisering in de sociale zekerheid. Op landelijk niveau zou wellicht het BKWI als ketenregisseur kunnen fungeren. Maar het BKWI zou dan als agentschap rechtstreeks aangestuurd moeten worden door het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Of is het juist beter als de gemeenten de volledige regie over het gehele proces krijgen, ondersteund door een landelijke back office? Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2004,nr.7-8.

De vraag rijst wat de volgende partijen met elkaar gemeen hebben: CWI, UWV, ruim vierhonderd gemeenten, SVB, ako, PPI, BKWI, het coördinatiepunt ICT gemeenten, VNG, Divosa, het Inlichtingenbureau, Rinis, Gemnet, de Belastingdienst, IBG et cetera. Niet-ingewijden hebben moeite door de bomen het bos te zien, maar de genoemde bomen spelen alle een rol in de SUWI-(informatie)keten. Op papier staat de klant centraal en zijn de institutionele belangen van de uitvoerende partijen hieraan ondergeschikt. De praktijk blijkt echter weerbarstig. Op basis van hun ervaringen met het Inlichtingenbureau geven de auteurs een aantal kritische succesfactoren voor ketensamenwerking en -informatisering in de sociale zekerheid. Op landelijk niveau zou wellicht het BKWI als ketenregisseur kunnen fungeren. Maar het BKWI zou dan als agentschap rechtstreeks aangestuurd moeten worden door het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Of is het juist beter als de gemeenten de volledige regie over het gehele proces krijgen, ondersteund door een landelijke back office? Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Sociaal Bestek, 2004,nr.7-8.

Onderzoek gedaan op verzoek van het ministerie van SZW om met behulp van de realisatiecijfers te bekijken hoe groot de voorspellende waarde van de fasering van niet-werkende werkzoekenden is, door middel van een analyse van instroom, fase-indeling en uitstroom, en om kennis te verkirjgen over de realtie tussen fasering en inzet van trajecten. De faseindeling bij het CWI vindt plaats aan de hand van een vragenlijst die de afstand tot de arbeidsmarkt moet schatten. Fase-1-cliënten worden geacht binnen zes maanden zonder actieve ondersteunijng werk te vinden. Cliënten die met behulp van een reïntegratietraject gereïntegreerd kunnen worden krijgen fase Nader Te Beoordelen/Bepalen. Fase 2 geldt voor cliënten die tussen zes maanden en een jaar een baan vinden, fase 3 voor hen bij wie de geschatte periode een jaar bedraagt, fase 4 voor hen voor wie de periode op langer dan een jaar geschat wordt. De voorspellende waarde van de fasering wordt berekend met behulp van de gerealiseerde inschrijvingsduur van werkzoekenden met verschillende fasering. De voorspellende waarde van de fasering wordt voldoende onderscheidend geacht. Voor fase-1-werkzoekenden was de voorspelling voor 64% juist.

Sociale firma's en andere bijzondere bedrijven geven mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, een handicap of langdurige werkloosheid een kans op werk. In opdracht van Stichting Instituut GAK deed TNO Arbeid onderzoek naar sociale firma's en bedrijven met een vergelijkbare dubbele doelstelling: economisch én sociaal. Deze publicatie geeft een overzicht van deze bedrijven, onderzoekt de belemmeringen die de bedrijven ervaren, en geeft aanbevelingen die gericht zijn op het verbeteren van de mogelijkheden om te ondernemen met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.

Het Guo heeft met een pilot onder WAO'ers en WAZ'ers de bemiddelbaarheid onderzocht. De vraag is of dankzij de werkwijze van de pilot "verborgen arbeidscapaciteit" gevonden kan worden in het Guo-bestand. De pilot is door ingehuurde arbeidsdeskundigen op de vijf kantoren van het Guo uitgevoerd. Van de 257 onderzochte dossiers bleek dat één persoon mogelijk bemiddelbaar is. Onbekend is of voor deze persoon ook daadwerkelijk een bemiddelingstraject is gestart. Men is vooral niet bemiddelbaar omdat men werkt (41%) of omdat de arbeidsdeskundige tot de conclusie komt dat de gezondheid onvoldoende is (35%). Hoewel het nadrukkelijk wel de opzet was om een deel van de personen die als medisch 80-100 is beoordeeld, op te roepen, is dat niet of nauwelijks gebeurd. De resultaten van de pilot worden vergeleken met andere pilots bij Gak en SFB, en blijken iets ongunstiger te zijn.