Search

Medulloblastoma accounts for 20% of all paediatric brain tumours as the second most frequent type. It arises from the embryonic neuroectodermal cells of the cerebellum, and itis characterized by decreased speech, mutism, cerebellar dysfunctions, and apathy.1 Children with medulloblastoma can experience a broad range of functional problems dueto the effects of the primary tumour and complications of treatment. There is a dearth of evidence on balance rehabilitation in children with medulloblastoma. Ospina et al.found no trials comparing the effects of physical therapy interventions focused on symptom relief and compensation of adverse effects of treatment in children and adolescentswith cancer. Thus, there are no standardised rehabilitation exercise programmes for children with brain tumours.2 At present, approaches to rehabilitation are frequentlyattempted in children with brain tumours. The assessment of physical activity and performance in functional skills and activities daily living of children is useful in clinicalpractice. The correct implementation of rehabilitation therapy requires accurate and reliable evaluation. This paper focuses on the effect of the Nintendo Wii Fit Plus® (NWFP),which we have and use in our clinic as an intervention to improve balance in children with medulloblastoma.

Chemotherapy affects the diet and feeding habits of children with cancer. They experience side effects such as vomiting, diarrhea and constipation. Feeding disorders occur during treatment period of chronic illnesses such as during the chemotherapy and radiotherapy. The purpose of this study was to determine their feeding habits of the children with cancer. We applied a questionnaire concerning the feeding habits of 21 patients with cancer who received chemotherapy. The questionnaire included where, how, how often and how much children were fed. Nine (42.9%) female patients and 12 (57.1%) male patients participated in the survey. Six (28.6%) lymphomas, 5 (23.8%) sarcomas, 3 (14.3%) kidney tumors, 3 (14.3%) neuroblastomas, 2 (9.5%) brain tumors, 1 (4.8%) acute leukemia and 1 (4.8%) bone tumor were diagnosed. There was a positive statistically significant relationship between regular vegetable consumption and the measurement of body mass indexes (r=-0.601; p

Amaç: Disfaji; yetersiz beslenme, dehidratasyon, kilo kaybı ve kronik aspirasyonun önemli bir nedenidir. Birçok farklı hastalığa eşlik eden bozukluğun değerlendirme ve tedavisi birçok değişik yöntemle sağlanmaktadır. Çalışmamızda amacımız, kliniğimize disfaji şikayeti ile başvuran bu hastaların demografik ve klinik bilgilerinin öğrenilmesiyle doğru ayrıntılı değerlendirme ve tedaviye yönelik yardımcı olabilmektir. Gereç ve yöntem: Disfaji polikliniğimize başvuran hastalarımızın yaş, cinsiyet, vb demografik bilgileri ve kliniğe başvurmalarına neden olan semptomlarını içeren klinik bilgileri sorgulanarak kaydedildi. Hastaların oral motor disfonsiyon (OMD) açısından değerlendirmeleri fizyoterapist tarafından gerçekleştirildi. Fleksible fiberoptik endoskopik değerlendirmeleri, penetrasyon aspirasyon skalası (PAS) ölçümü ile yapıldı. Bulgular: Elde edilen verilen analizinde 40’ı (%46,5) kadın, 46’sı (%53,5) erkek toplam 86 hasta değerlendirildi. Hastaların yaş dağılımlarına göre %54,9’u yaşı küçük (0-17 yıl), %35,1’si genç insan (18-65 yıl), %7,2’i orta yaşlı (66-79 yıl), %2,8’si yaşlı (80-99 yıl) idi. Hastaların %60,4’ü oral, %28’i nazogastrik sonda (NG), %11,6’sı peruktan endoskopik gastrostomi tüpü (PEG) ile besleniyordu. OMD sonuçlarına göre; %26,75’inin fonksiyonel sınırlar, %37,25’inin hafif bozukluk, %26,75’inin orta derecede bozukluk, %9,25’inin şiddetli bozukluk içinde olduğu bulundu. PAS sonuç ortalaması 3,55±2,432 (min=1, max=8) idi. Hastaların OMD sonuçları ile PAS skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık (r=0,656; p

Beslenme ve yutma bozuklukları, konjenital özofagus atrezisi (KOA) için tedavi edilen bebeklerde ve çocuklarda klinik pratikte sık görülmesine rağmen literatürde bu çalışmalara az rastlanılmaktadır. Karşılaşılan beslenme ve yutma bozuklukları, patofizyoloji, yutma ve beslenme yeteneklerinin normal gelişimi ve bu hastalıkları önlemek veya düzeltmek için olası rehabilitasyon tedavilerine ait herhangi bir protokole rastlanılmamıştır. Çalışmamızda amacımız, bu yaklaşımların kanıta dayalı olarak yer aldığı sistematik literatür taramasıdır. Sistematik literatür taraması Sistematik İncelemeler için Tercih Edilen Raporlama Öğeleri (PRISMA) bildirisine göre hazırlanmıştır. Araştırmacı tarafından bağımsız olarak KOA’lı bireylerin rehabilitasyonunu içeren çalışmaları PUBMED, COCHRANE ve PEDRO online arama motorları ile tarandı. Yayımlanılan yıl sınırlaması olmadan, -congenital esophageal atresia- and -rehabilitation- anahtar kelimelerinin taramaları yapıldı. Randomize kontrollü çalışmalar (RCT-ler) ve kontrollü klinik denemeler (CCT-ler) dahil edildi. Çalışmaların kalitesi, Tavsiye Değerlendirme, Geliştirme ve Değerlendirme (GRADE) kriterlerini kullanarak derecelendirildi. Yirmi iki çalışma bulundu, dahil edilme ve dışlama kriterlerine göre elenen çalışmalarla yalnızca 1 çalışma dahil edildi. Bu çalışma KOA’lı, 3,8 yıl yaş ortalamalı 29 çocuk hasta ile gerçekleştirilmiştir. En sık şikayetler; nefes alma, yutma ve sindirim zorluklarına ait bulgulardı. Son bir yılda pulmoner veya gastrointestinal uzman tarafından görülmüş olan hastalardı. Bronkoskopi sonuçlarında trakeomalazi tanısı kondu ve disfaji varlığı şiddetli trakeomalazi ile korele idi. Klinik yutma çalışması yapılan çocukların 1/3’ünde aspirasyon vardı. Tedavileri devam etmesine rağmen aktif reflü tanısı vardı. Çalışmanın sonucunda yalnızca mevcut semptomları değil aynı zamanda uzun vadeli riskleri yönetmek için birden fazla uzman tarafından değerlendirme gerektiği belirtilmiştir. KOA’lı hastalarda tedavi karmaşık tıbbi ve cerrahi bakım gerektirir, ancak bu popülasyonun uzun süreli bakımını yönlendirmek için devam eden ihtiyaçlarını anlamak, kapsamlı bir aerodigestif ekibin gerekliliğini göstermektedir.

Purpose: We aimed to investigate the relationship between active rowing time, pain, function, and strength in rowers. Methods: Forty volunteer rowers from Turkish National Rowing Team participated in the study. Rowers’ gross and fine grip strength, muscle strength, and symptoms of lateral epicondylitis was evaluated by the same physiotherapist. Results: The mean age was 21.4±4.3 year of rowers. The mean results of right gross grip was 91.3±25.2 kgf, left gross grip 89.7±18.0 kgf, right fine grip 24.6±5.2 kgf, left fine grip 23.0±4.6 kgf. The manual muscle testing results were for extensor carpi radialis longus on right 5.0±0.0, on left 4.9±0.3, extensor carpi radialis brevis on right 5.0±0.0, on left 4.9±0.3, extensor pollicis longus on right 5.0±0.0, on left 4.9±0.3, extensor digitorum communis on right 4.6±0.5, on left 4.3±0.7. The Patient-Rated Tennis Elbow Evaluation pain subscale score was 10.5±6.2, function subscale score was 7.9±3.4 and total score was 18.4±8.6 points. There was statistically significant relationship between grip, muscle strength and “Patient-Rated Tennis Elbow Evaluation” scores (p>0.05). Conclusion: There was no statistically significant relationship between lateral epicondylitis symptoms, grip strength and muscle testing in rowers. The reason for this, we conclude that the number of cases was low and active rowing times of the cases are not uniformly distributed. Reducing symptoms with equipment modifications is recommended as protective rehabilitation., Amaç: Çalışmamızda kürekçilerde kürek çekme süresi ile ağrı, fonksiyon ve kuvvet ile ilişkili semptomları araştırmayı amaçladık. Yöntem: Türkiye Ulusal Kürek Takımında yer alan 40 gönüllü kürekçi çalışmaya dahil edildi. Kürekçilerin, kaba ve ince kavrama kuvvetleri, kas kuvvetleri ve lateral epikondilit ile ilişkili semptomları aynı fizyoterapist tarafından değerlendirildi. Bulgular: Kürekçilerin ortalama yaşları 21,4±4,3 yıl idi. Değerlendirme sonuçlarına göre kavrama ve kas testi ortalamaları, sağ kaba kavrama 91,3±25,2 kgf, sol kaba kavrama 89,7±18,0 kgf, sağ ince kavrama 24,6±5,2 kgf, sol ince kavrama 23,02±4,64 kgf idi. Manuel kas testi sonuçlarında, extansor carpi radialis longus için sağ 5,0±0,0, sol 4,9±0,3, extansor carpi radialis brevis için sağ 5,0±0,0, sol 4,9±0,3, extensor pollicis longus için sağ 5,0±0,0, sol 4,9±0,3, extensor digitorum communis için sağ 4,6±0,5, sol 4,3±0,7 idi. “Patient-Rated Tennis Elbow Evaluation”in iki alt başlığından ağrı 10,5±6,2, fonksiyon 7,9±3,4 ve total skoru 18,4±8,6 olarak bulundu. Çalışmamızın sonuçlarına göre kürekçilerin, kavrama kuvveti, kas testi ve “Patient-Rated Tennis Elbow Evaluation” sonuçları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmadı (p>0,05). Sonuç: Kürekçilerde lateral epikondilit semptomları, kas gücü ve kavrama kuvvetleri arasında ilişki bulunmadı. Bunun nedeninin, olgu sayısının az olması ve olguların kürek çekme sürelerinin homojen dağılmaması olduğu görüşündeyiz. Ekipman modifikasyonlarıyla semptomların azaltılması koruyucu rehabilitasyon olarak önerilir.

Objective: We aimed to examine the level of neck andlow back pain of women during lactation, and impact on daily living activities ofpain level in our study.Materials and Methods: The study included 50 women.Question form determining the sociodemographic and obstetric characteristics ofthe cases, Oswestry Disability İndeks (ODI) and Neck Pain and Disability Index(NPDI) were administered by face-to-face interview method. In the statisticalevaluation of the data, one way analysis of variance and t test was used. Results: The mean age of the women was 28.48±4.21years. The women included in the research were on mean 4.07±1.88 monthspostpartum. The mean ODI total score was 26.20±13.09. The mean score of NPDI was29.990±14.46. There was no significant relationship between the total scores of ODI and NPDI scores in demographic and cliniccharacteristics (p>0.05). Women participating in the research were found tohave an Oswestry pain score of 0-3 months postpartum, higher than the totalscores of 4-6 months postpartum (p, Amaç: Çalışmamızın amacı, laktasyon dönemindekikadınların bel ve boyun ağrı seviyelerini ve ağrının günlük yaşamaktivitelerine etkisini incelemekti.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 50 kadın dahil edildi.Olguların, sosyodemografik ve obstetrik özelliklerini belirleyen geneldeğerlendirme formu dolduruldu. Olguların bel ağrıları Oswestry Disabiliteİndeksi (ODİ) ile boyun ağrıları Boyun Ağrı ve Disabilite İndeksi (BADİ) iledeğerlendirildi. Verilerin istatistiksel değerlendirmesinde Tek Yönlü VaryansAnalizi ve t testi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen olguların yaşortalaması 28,48±4,21 yıldı. Olguların doğumdan sonra geçen süresi ortalama4,07±1,88 aydı. ODİ total puan ortalaması 26,20±13,09, BADİ total puanortalaması ise 29,99±14,46 olarak bulundu. Kadınların demografik/kliniközellikleriyle ODİ total puanı ve BADİ total puanı arasında anlamlı bir ilişkibulunmadı. (p>0,05) Çalışmaya katılan bireylerde doğum sonrası 0-3 aylıkdönemde olan olguların ODİ puanı, 4-6 ay döneminde olanlardan daha yüksekti (p

18th International Symposium on Pediatric Neuro-Oncology (ISPNO) -- JUN 30-JUL 03, 2018 -- Denver, CO WOS: 000438339000586 Balance disorders has seen in children with brain tumors. Purpose of our study is to examine the effects of balance education and compare the efficiency of video game exercise systems to conventional methods. 30 patients between 6-18 years of age included in the study and they are randomized into two groups; Wii Fit and conventional. Both groups received their exercises under supervision of a physiotherapist for 8 weeks total, twice a week 1 hour per session. Assessments performed at the beginning of the exercise program and at the end of the 8th week including disease affect, timed performance, functional capacity, balance and daily living activities. There was no significant difference between two groups and in group assessment of disease affect (p>0,05). There were significant differences in groups for timed performance (p

Objectives: The Impact of Childhood Neurological Disability Scale (ICNDS) was developed by Carol Camfield in 1999. The assessment evalu-ates the effects of various conditions on overall health, relationships, social life, academic success, the child’s self-esteem, hopes for the child and caregiver, and family activities in children with epilepsy. At the end of the assessment, a visual scale is provided to orally score quality of life between 1 (very poor) and 6 (excellent). The aim of this study was to translate and adjust the ICNDS scale for use in Turkey, and to ensure the validity and reliability of the tool. Methods: The scale was translated into Turkish using the appropriate translation methods. Internal structure consistency and test-retest reli-ability were measured. Cronbach’s alpha coefficient was calculated for all of the subscales, and scale and item-total correlations were deter-mined. Test-retest reliability was assessed statistically using the Pearson correlation test for validity. The demographic data of 80 young patients with epilepsy were recorded. The scale was administered twice. Results: A total of 28 girls (35%) and 52 boys (65%) were included in the study. The mean age was 6.94±1.45 years, and the mean birth weight was 3049±520 g. A 95% confidence interval for Cronbach’s coefficient alpha ranged from 0.973 to 0.989 in the different sections of the tool, and the intraclass correlation coefficient was 0.983 (r=0.966; p=0.000). Conclusion: The Turkish version of the ICNDS is a valid and reliable measurement to assess the impact of epilepsy in children. Amaç: “Çocukluk Çağı Nörolojik Bozukluk Etki Ölçeği (ÇNBÖ)” 44 maddelik 1999’da Carol Camfield tarafından geliştirilmiştir. Değerlendirmenin skorlanması genel sağlık, ilişkiler, sosyal yaşam, okul-akademik başarı, çocuğun benlik saygısı, çocuğun kendi için umutları ve aile aktiviteleri başlıklarını içerir. Ölçeğin sonunda yaşam kalitesini sözel olarak sorgulayan 1 (çok kötü) – 6 (mükemmel) şeklinde skorlanan bir visüel analog skala yer alır. Bu çalışmada amacımız, ÇNBÖ’nün Türkçe geçerliliğini araştırarak, ülkemizdeki epilepsili çocuklarda güvenirliliğini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Skalanın uygun validasyon adımlarını takip ederek Türkçe validasyonu yapıldı. Hastaların demografik bilgileri kaydedildi. İç yapı tutarlılığı ve test-tekrar test güvenirliliği hesaplandı. Cronbach alfa katsayıları, her maddenin tüm alt ölçekleri için ayrı ayrı ve ölçek ve madde-toplam korelasyon hesaplandı. Test-tekrar test güvenilirliği için, skala başlangıç ve iki hafta sonra aynı fizyoterapist tarafından tekrar uygulandı. Test-tekrar test güvenirliği, ‘geçerlik geçerliliği’ için Pearson korelasyon testi kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Yirmi sekiz kız (%35), 52 erkek (%65) 80 hasta dahil edildi. Ortalama yaşları 6.94±1.45 yıl, doğum ağırlıkları 3049±520 gr idi. %95 güven aralığı değerlendirmesinde Cronbach alfa 0.973–0.989 arasında; Intraclass Correlation Coefficiancy (ICC) ise 0.983 (r=0.966; p=0.000) bulundu. Sonuç: ICNDS, Türkiye’de epilepsili çocuklarda fonksiyonların değerlendirilmesi için geçerli ve güvenilir bir ölçümdür.

Amaç: Kronik nörolojik bir hastalık olan epilepsinin çocuklarda en sık karşılaşılan sınıfı temporal lob epilepsidir. Beynin farklı yapılarının etkilendiği epilepsi tiplerinin farklı fiziksel ve duyusal etkilenimler oluşturduğu görülmüştür. Bu çalışmada temporal lob epilepsili çocuklarda motor gelişim seviyesinin aktivite düzeyi ve yaşam kalitesi üzerine etkisi araştırılmıştır. Materyal ve Metod: Çalışmaya Bezmialem Vakıf Üniversitesi International Clinic Pediatrik Nöroloji Departman'ına başvuran ILAE 1989 epilepsi sınıflamasına göre tanı almış 85 hasta dahil edildi. Çocukların ailelerinden demografik bilgileri alındı. Çocukların fiziksel ölçümleri ve motor gelişim seviyelerini değerlendirmek için NSMDA ölçeği yapıldı. Ailelerine çocukların fonksiyonellik ve hastalık özür derecelerini belirlemek için ICNDS ve IPES ölçekleri, günlük yaşam aktiviteleri ve yaşam kalitelerini değerlendirmek için PVTA ölçeği uygulandı. Ailelerin stres düzeylerini belirlemek için PSS ölçeği yapıldı. Bulgular: Hastalarımız normal motor gelişim seviyesinde bulundu. Fonksiyonellik düzeylerinin, günlük yaşam aktiviteleri ve yaşam kaliteleri ile ilişkili olduğu bulundu. Çocukların ve ailelerinin hastalık özür etkilenimlerinin olduğu saptandı. Ailelerin hastalıktan ve çocuklarının psikososyal açıdan stres düzeylerinin yüksek olduğu görüldü. Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre epilepsi hastalarındaki motor gelişim ve fonksiyonellik seviyesi aktivite düzeyi ve yaşam kalitesine etki etmektedir. Epilepsi hastalarının aktivite düzeylerinin, yaşam kalitelerinin artırılması ve tedavinin daha başarılı devam etmesi için fizyoterapi rehabilitasyon değerlendirmelerinin rutine eklenmesi gerektiği kanısındayız. Purpose: Temporal lobe epilepsy is the most common class in childhood epilepsy with chronic neurological disease. Different structures of the brain with epilepsy types appears to constitute affected different physical and sensory affections. In this study, we investigated impact of the level of motor development on the level of activity and quality of life in children with temporal lobe epilepsy. Material and Method: The study included 85 patients who were diagnosed according to the classification of epileptic syndromes ILAE 1989 and admitted to in the Bezmialem Vakıf University International Clinic Pediatric Neurology Departmant. Demographic information was obtained from the children's families. Children's physical measurements and motor development scale were performed to ascertain the levels of NSMDA. Diseases of children and their families functionality to determine the degree of disability with IPES and ICNDS scales, to assess activities of daily living and quality of life scale was applied with PVTA. PSS was made to determine the levels of family stress. Findings: Our patients were found normal motor development level. Functionality levels was found to be associated with, activities of daily living and quality of life. Children and their families was found to be of apology influences the disease. Families and children had higher levels of psychosocial stress from the disease was observed. Conclusion: According to the results of our study in patients with epilepsy, motor development and the level of functionality effect activity level and quality of life. Believe that for improving activity levels, quality of life and continuation of treatment for a more successful in epilepsy patients, physiotherapy rehabilitation assessments should be added to the routine.