Search

Item does not contain fulltext, Background: When completing grip-selection tasks, healthy adults generally plan for the most comfortable end-posture which is termed the end-state comfort (ESC) effect. Children with and without developmental coordination disorder (DCD) are less likely to plan for ESC which begs the question as to whether they are not able to perform this type of planning or whether they prioritize other aspects of the task. Aims: (1) Examine if children with and without probable DCD (pDCD) are able to plan for ESC if they are explicitly instructed to and (2) if this transfers to another similar task. (3) Examine if children with and without pDCD perceive the level of comfort of the grips that they use differently and if this relates to ESC planning. Methods: Twelve children with and 12 children without probable DCD (pDCD) (aged 5-9 years) received a 10-min training session in which children were explicitly instructed to end their movement in ESC, after which they formulated their own plan to reach this goal. The study consisted of a pre-post-test design in which changes in the proportion of ESC were analyzed on the task that was trained as well as on an untrained transfer-task. Furthermore, the perceived level of comfort was examined. Results Both groups of children showed a higher proportion of ESC on the post-test compared with the pre-test, on the task that was trained as well as on the transfer-task. There were no group differences regarding the perceived level of comfort of the different grip postures. Conclusion: The majority of the children with and without pDCD seems to be able to adjust their planning strategy and prioritize ESC if they are explicitly instructed to.

Item does not contain fulltext, Background: In everyday life, tasks are often performed simultaneously, which may be more difficult for children with developmental coordination disorder (DCD) than their peers. Aims: To examine (1) the effects of task complexity and type of concurrent task on dual-task performance in children with and without DCD; and (2) if the amount of effort that children put into the task performance differs between the groups. Methods Participants were 64 children with and without DCD (aged 7-14 years). The dual-task paradigm consisted of a manual dexterity task of relatively low complexity (box and block test) or relatively high complexity (pegboard task), and a concurrent motor task (cycling task) or a concurrent cognitive task (word-listening task). To assess mental effort, children were asked how tired they felt before and after the experiment. Results: Dual-task interference was highest when the manual dexterity task of relatively high complexity was combined with the concurrent motor task. There were no group differences in dual-task interference, but children with DCD reported a larger increase in the level of tiredness after the experiment indicative of greater mental effort. Conclusions: Depending on task demands, children with DCD are able to perform dual-tasks at the same level as their peers, but performance may take children with DCD more mental effort.

Radboud University, 09 juni 2023, Promotor : Steenbergen, B. Co-promotor : Lust, J.M., Contains fulltext : 292965.pdf (Publisher’s version ) (Closed access)

Het landelijk gebied in Laag Nederland staat voor een aantal grote uitdagingen. Welke invloed hebben de gevolgen van klimaatverandering, zoals extreme buien, langdurige droogte en zeespiegelstijging? Hoe blijven bedrijven economisch gezond en hoe houden we natuurgebieden in stand in het perspectief van een veranderend klimaat? Agrarische ondernemers, natuurbeheerders en overheden hebben behoefte aan een ontwikkelingsperspectief voor de langere termijn. In het project ‘Klimaat- en waterrobuust Laag Nederland van nu naar 2050’ (LN2050) werken agrariërs en andere gebruikers van het landelijk gebied, overheden en kennisinstellingen aan een toekomstbestendig perspectief voor de middellange en langere termijn (2050-2100). In drie voorbeeldgebieden, waaronder Schouwen-Duiveland, werken projectpartners aan maatregelen, verdienmodellen en adaptatiepaden om het bodem- en watersysteem weerbaar te maken tegen de opgaven waar het landelijk gebied van Laag Nederland voor staat. Het aanzien van Schouwen-Duiveland is vanaf de tweede helft van de 20e eeuw ingrijpend veranderd als gevolg van landschappelijke herinrichting na de Watersnood van 1953. Grote delen van het eiland kennen tegenwoordig een functioneel landschap, ingericht naar de wensen van de belangrijkste landgebruiker ter plaatse. De afgelopen decennia komen steeds meer knelpunten en opgaven van dit functionele landschap naar voren. De combinatie met de belangrijkste autonome ontwikkeling, klimaatverandering, zorgt ervoor dat het bodem- en watersysteem steeds meer onder druk komt te staan. De belangrijkste gebruikers van het landschap van Schouwen-Duiveland zijn landbouw, natuur en recreatie/toerisme. Hieronder worden voor de verschillende sectoren een aantal knelpunten en opgaven genoemd binnen de drie belangrijkste klimaateffecten op het bodem- en watersysteem: wateroverlast, droogte en verzilting. De effecten en opgaven zijn tevens in kaart gebracht aan het eind van deze synthese.

Waterbesparing, hergebruik en het afkoppelen van hemelwater in stedelijk gebied kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan het verlichten van de druk op de zoetwatervoorziening. De laatste jaren zijn op lokale schaal diverse waterbesparende initiatieven opgestart, zoals het concept SUPERLOCAL in Kerkrade. We hebben met verschillende methoden onderzocht wat het effect is op het regionale watersysteem wanneer dit concept op grote schaal wordt toegepast. Toepassing van SUPERLOCAL kan leiden tot een lagere netto druk op het grondwatersysteem en geringere fluctuatie in de oppervlaktewaterafvoer. Sankey-diagrammen geven een eerste indruk van de globale effecten van waterbesparingsmaatregelen, maar bieden geen inzicht in eventuele wisselwerkingen in het watersysteem. Aanvullende systeemmodellering laat zien dat het precieze effect van maatregelen op het watersysteem sterk afhankelijk is van gebiedskenmerken, gekozen randvoorwaarden en de interactie tussen gronden oppervlaktewater. Kenmerken van bijvoorbeeld het systeem van ontwatering en afwatering (systeemweerstand) hebben grote invloed op de omvang van de effecten bij toepassing van SUPERLOCAL. De hier gepresenteerde aanpak kan snel inzichten bieden, maar is relatief grof. Bij de keuze voor specifieke maatregelen blijven gedetailleerde ruimtelijke simulaties noodzakelijk.

De hedendaagse watersystemen klei- en veengebieden in de kustzones en langs de grote rivieren, ofwel Laag Nederland (Deltares 2023), staan onder druk. In de laaggelegen landelijke gebieden van Laag Nederland zijn, mede vanwege klimaatverandering, aanzienlijke investeringen in het watersysteem nodig om de situatie leefbaar te houden. Bovendien zijn de huidige situatie en keuzes niet duurzaam en klimaatadaptief en is de verwachting dat de uitgaven voor deinvesteringen en beheer van het watersysteem explosief toe zullen nemen. Zo is Laag Nederland een grote bron van CO2-emissies door het oxideren van veen als gevolg van kunstmatig lage grondwaterstanden en vindt voortschrijdende bodemdaling plaats. Ook zijn de gebieden sterk afhankelijk van zoet water uit andere gebieden zoals het IJsselmeer en staat het verdienvermogen van de landbouwsector onder druk door onder andere de negatieve effecten van weersextremen en verzilting (Figuur 1). Het is nodig om toe te werken naar een klimaat- en waterrobuust Laag Nederland in de toekomst. Maar wat wordt er verstaan onder klimaat- en waterrobuust?

Contains fulltext : 250028.pdf (Publisher’s version ) (Open Access), Purpose. The present study focused on the impact of an adapted Cognitive Orientation to daily Occupational Performance (CO-OP) five-day intervention program for children with developmental coordination disorder (DCD). Important adaptations were the new combination of individual CO-OP sessions and group activities, the short and intensive program that was followed by a training and coaching trajectory, and the use of video logs. Materials and Methods. Eighteen children with DCD (aged 8-16 years) participated in the five-day intervention during which they worked on three intervention goals. After the intervention, during an eight-week training and coaching trajectory for parents and children, children worked on a transfer goal. Assessment took place at four moments in time: two pretest measures, a posttest measure, and a 3-month follow-up measure. Primary outcome measures focused on changes in performance and satisfaction of self-chosen intervention and transfer goals. The secondary outcome measure explored changes in children’s attitude, motivation, and confidence in relation to motor skill activities, social skills, and level of participation. Results. Significant improvements were found with regard to the performance and satisfaction of intervention goals. For the transfer goal, only parents reported significant improvements. Finally, parents indicated potential improvements with regard to the attitude, motivation, and confidence of their children, but not for their social skills or level of participation. Conclusion. The findings are promising with regard to the efficacy of this adapted CO-OP intervention for improving intervention goals, but less effective for transfer of learned skills to other goals after the intervention. Future research should focus on how postintervention parental coaching can be improved in order to increase generalization and transfer.

In Nederland wordt verspreid door het land industrieel restwater geproduceerd, dat veelal wordt afgevoerd via het riool. Er zijn alternatieve routes denkbaar om dit restwater terug te brengen in het watersysteem en daarmee de lokale waterbeschikbaarheid te vergroten. Alternatieven voor de afvoer van industrieel restwater zijn niet zonder meer toegestaan, maar dit kan worden opgeheven met een maatwerk- of vergunningvoorschrift. Veel bedrijven zijn onbekend met de alternatieve routes van industrieel restwater of zijn terughoudend om extra investeringen te doen in aanvullende zuivering. Er is behoefte aan meer inzicht in de juridische kaders, aangezien het risico bestaat dat door deze onduidelijkheid de potenties van deze alternatieve bron van zoet water grotendeels onbenut blijven. Dit rapport biedt een overzicht van de wet- en regelgeving voor het gebruik van (nabehandeld) restwater uit de industrie voor aanvulling van het watersysteem, inclusief een uitwerking van de toetsingskaders. Daarbij worden ook aandachtspunten, onduidelijkheden en lacunes in wetgeving aangestipt.

Het winnen van grondwater heeft, afhankelijk van de geohydrologische situatie in meer of mindere mate invloed op de freatische grondwaterstanden en daarmee op de vochthuishouding van de bodem. Bij de locatiekeuze en inrichting van nieuwe winvelden voor drinkwaterproductie wordt getracht deze invloed te minimaliseren of te compenseren. Veel winningen bestaan echter al decennia. Bij het vaststellen van de invloed op freatische standen wordt doorgaans uitgegaan van de huidige waterhuishouding, landschapsinrichting en klimatologische omstandigheden. Dit terwijl deze aspecten sinds de start van de winning waarschijnlijk sterk veranderd zijn. Deze beknopte literatuurstudie richt zich op het in beeld brengen van relevante veranderingen in waterhuishouding en landgebruik en het waar mogelijk kwantificeren van de invloed van deze veranderingen op de freatische standen in pleistoceen Nederland. Deze inzichten kunnen handvatten bieden voor maatregelen om droogte te bestrijden.

Water in de stad is onmisbaar. Burgers hebben water nodig voor consumptie en persoonlijke hygiëne. Maar ook draagt de aanwezigheid van water en groen bij aan het welbevinden van de mens in de stad. Voor stedelijk groen (plantsoen, groene daken) is ook water nodig, in het bijzonder in droge perioden. Door de dichte bebouwing en het hoge percentage verhard oppervlak zijn steden kwetsbaar voor de effecten van klimaatverandering: wateroverlast door piekbuien, hittestress en droogte spelen daarbij een rol. De gemeente Nieuwegein gaat de komende jaren de binnenstad (her)ontwikkelen en heeft daarbij de ambitie om de meest duurzame binnenstad van Nederland te worden. Er worden in de binnenstad (Nieuwegein City) ca. 1650 woningen gerealiseerd en daarbij is een belangrijke opgave het inpassen van ‘water’ en in het verlengde hiervan ‘groen’ op een manier die bijdraagt aan het realiseren van deze duurzaamheidsambitie. Vanwege de centrale rol van water is in het TKI-project Water Circulair Nieuwegein een samenwerking gestart tussen alle relevante waterketenpartners en inhoudelijk experts om vanaf het vroegste stadium in het proces van de gebiedsontwikkeling, concept en praktijk op elkaar af te stemmen. Betrokken zijn de partners: Gemeente Nieuwegein, Hoogheemraadschap Stichtse Rijnlanden (HDSR), Vitens, Provincie Utrecht, Mitros, Bridges, Fresch Real Estate, KWR Water Research Institute, Field Factors, Rietland, Desah en Drain Products Europe. Gezamenlijk hebben zij een waterconcept bestaande uit drie oplossingen ontwikkeld, en daarvoor drie toepassingsscenario’s voor het plangebied opgesteld, welke in dit rapport worden beschreven.

Contains fulltext : 229770.pdf (publisher's version ) (Open Access), The end-state comfort (ESC) effect refers to the consistent tendency of healthy adults to end their movements in a comfortable end posture. In children with and without developmental coordination disorder (DCD), the results of studies focusing on ESC planning have been inconclusive, which is likely to be due to differences in task constraints. The present pilot study focused on the question whether children with and without DCD were able to change their planning strategy and were more likely to plan for ESC when demanded by complex object manipulations at the end of a task. To this end, we examined ESC planning in 18 children with and without DCD (aged 5-11years) using the previously used sword-task and the newly developed hammer-task. In the sword-task, children had to insert a sword in a wooden block, which could be relatively easily completed with an uncomfortable end-posture. In the hammer-task, children had to strike down a nail in a wooden pounding bench, which required additional force and speed demands, making it relatively difficult to complete the movement with an uncomfortable end-posture. In line with our hypothesis, the results demonstrated that children with and without DCD were more likely to plan for ESC on the hammer-task compared with the sword-task. Thus, while children with and without DCD show inconsistent ESC planning on many previously used tasks, the present pilot study shows that many of them are able to take into account the end-state of their movements if demanded by task constraints.

Contains fulltext : 235058.pdf (Publisher’s version ) (Open Access), The second-order motor planning ability of children with developmental coordination disorder (DCD) has often been studied using tasks that require judgements of end-state comfort (ESC). In these studies, children may have chosen to prioritize other aspects of performance (e.g., a comfortable start-posture) over ESC while still being able to complete the goal of the task. This is a limitation that is inherent to previously used ESC paradigms. To avoid this in the present study, 52 children with and without DCD (aged 5-12 years) completed a task that requires second-order motor planning for its successful completion. In the hexagonal knob task, children were instructed to grasp and rotate a hexagonal knob. The rotation angle varied in size: 60°, 120°, 180°, and 240° rotations. Both the 180° and 240° rotation conditions required an uncomfortable starting posture for successful task completion. Results showed that children with DCD were less likely to adjust their initial grip in anticipation of the required rotation angle, resulting in more task failures compared with typically developing (TD) children. Based on this finding we conclude that children with DCD experience genuine second-order motor planning difficulties. Analysis of temporal outcomes, showed that initial reaction time increased with rotation angle, but this was less pronounced for children with DCD than for TD children. There were no between group differences in timing of subsequent events. These results suggest that the difficulties of children with DCD are related to the initial planning process, that is, before the start of the movement.

In het kader van de uitwerking van het Zeeuws Deltaplan Zoet Water (ZDZW) heeft provincie Zeeland de vraag gesteld of extra zoet water kan worden geborgen in natuurgebieden om dit in droge perioden te gebruiken als zoetwatervoorziening voor de landbouw. Een belangrijke randvoorwaarden daarbij is dat dergelijke waterberging de natuurwaarden in deze gebieden niet aantast. Door KWR is een toetsingskader opgesteld met een overzicht van de belangrijkste aandachtspunten voor de haalbaarheid van zoetwateropslag in natuurgebieden. Belangrijke aandachtspunten betreffen waterbalans, waterpeildynamiek in het natuurgebied, waterkwaliteit van het water dat in het natuurgebied wordt opgeslagen, waterkwaliteit voor landbouw, randvoorwaarden van ecologie/natuurwaarden, en monitoring en beheer van waterberging.

Industriële activiteiten kunnen leiden tot luchtverontreinigingen door reguliere uitstoot of als gevolg van calamiteiten. Deze verontreinigingen kunnen door depositie of uitwisseling de kwaliteit van grond- en oppervlaktewater dat bestemd is voor drinkwaterproductie beïnvloeden. Ook kunnen ze door actieve luchtinname in de zuiveringen in het ruwwater of reinwater terecht komen. Uit een eerdere BTO-studie (Van Leerdam, 2011) is geconcludeerd dat luchtverontreinigingen door zware industrieën een potentieel risico vormen voor drinkwaterproductie. De risico’s van verkeer, landbouw en RWZI’s werden door Van Leerdam (2011) lager ingeschat. Drinkwaterbedrijven maken zich zorgen of hun winstrategie wel bestand is tegen de belasting van het milieu door luchtverontreinigingen. Mede door de Omgevingswet moeten ze ook steeds actiever hun omgevingsbelangen kenbaar maken om invloed uit te kunnen oefenen op het omgevingsbeleid van provincies. Daarom zijn in dit rapport de risico’s van luchtverontreinigingen die afkomstig zijn uit industrieën verkend op basis van emissiedata, theoretische berekeningen en twee casussen van relatief ernstige luchtverontreinigingen nabij kwetsbare drinkwaterinfrastructuur.

Rioolwater kan op de lange termijn zo schoon worden dat het geschikt is voor hergebruik. KWR en STOWA onderzochten de kansen voor ‘Rwzi als waterfabriek’ in twee regio’s. Grootschalig hergebruik van effluent geeft in beide regio’s een daling van het gebruik van grond- en oppervlaktewater. De regionale zelfvoorziening neemt toe. Landelijk gezien zijn toepassingen in landbouw, industrie en oppervlaktewaterbeheer op veel plekken mogelijk. In Hoog Nederland zijn minder mogelijkheden omdat beken lokaal afhankelijk zijn van effluent.

Het eiland Schouwen-Duiveland is voor zoetwater voor de landbouw geheel afhankelijk van regenwater en het beschikbare zoete grondwater in de duinen, kreekruggen en dunne regenwaterlenzen in de laaggelegen polders. De drie opvolgende droge jaren 2018, 2019 en 2020 hebben laten zien dat de landbouwsector op Schouwen-Duiveland kwetsbaar is voor de toenemende droogte en verzilting. Het project Samenwerken voor Zoetwater (2020 – 2022) heeft als doel om de grootschalige toepassing van innovaties voor het vergroten van de zoetwaterbeschikbaarheid in de ondergrond te versnellen door kennis uit eerdere pilots door te ontwikkelen tot uitvoeringsrijpe methoden, standaarden en technieken die grootschalig kunnen worden toegepast op het eiland Schouwen-Duiveland. In de eerste fase van het project is gewerkt aan het creëren van een overzicht van beschikbare technieken en het opstellen van potentiekaarten voor toepassing van een aantal maatregelen op Schouwen- Duiveland. De huidige rapportage beschrijft deze stappen van het project (technieken en potentiekaarten).

De druk op de zoetwatervoorraad in Nederland neemt toe. Hergebruik van gezuiverd restwater (effluent) is een optie om de regionale beschikbaarheid van zoetwater te vergroten: RWZI’s kunnen dienen als waterfabrieken. KWR en STOWA hebben aan de hand van twee casusstudies de mogelijkheden verkend van regionaal grootschalig effluenthergebruik. Hiermee is een handelingskader opgesteld waarmee verkenningen op andere locaties eenvoudig kunnen worden uitgevoerd. De potentie van effluenthergebruik is hoog uit het oogpunt van waterkwantiteit, maar het is essentieel de doorwerking ervan in het hele watersysteem inzichtelijk te maken.

Contains fulltext : 221415.pdf (publisher's version ) (Open Access), Second-order motor planning of grasping movements is usually measured using tasks that focus on the relative (dis)comfort of end posture of the arm and hand regardless of the objective outcome of performance. This may underestimate the ability for forward planning in young children. In the current study, we aimed to examine the developmental mechanisms of motor planning in children using a task that necessitates second-order motor planning for its successful completion. We tested 311 children (aged 5-12 years) who were instructed to grasp and rotate a hexagonal knob over 60°, 120°, 180°, or 240°. The 180° and 240° rotation conditions necessitated adjustment of the preferred start grip for successful task completion. We examined successful or unsuccessful task completion, reaction time (RT), and movement time (MT) as a function of task demands (i.e., rotation angle) and age. Results showed that most children of all ages were able to successfully complete the task in the 180° rotation condition. In the most demanding 240° rotation condition, many children had difficulty in completing the task, but successful task completion increased with age. Time course analysis showed increased RT and MT with increasing task demands. Furthermore, whereas RT decreased with age for each rotation angle, MT remained stable with the exception of an increase in MT for the most demanding rotation condition. Together, these results exemplify that children aged 5-12 years are indeed able to engage in forward planning. With development, second-order motor planning proficiency increases, especially for more demanding movements, and the process becomes more efficient.

Contains fulltext : 221399.pdf (publisher's version ) (Open Access), In 2019, international clinical practice recommendations on the definition, diagnosis, assessment, intervention, and psychosocial aspects of developmental coordination disorder (DCD) were published. Informing our understanding of mechanisms, recent systematic reviews have shown that children with DCD have difficulties with the predictive control of movements, including aspects of motor planning, which is expressed as the internal modeling deficit hypothesis. This motor control deficit is most evident when the spatial and temporal demands of a task increase. An increasing number of empirical studies suggest that motor planning problems can be remediated through training based on one or a combination of motor imagery and action observation. In this review, we show evidence of motor planning problems in children with DCD and show that task demands or complexity affects its appearance. Implications of these findings are treatments based on motor imagery and action observation to remediate motor planning issues. The article concludes with recommendations for future research.

Contains fulltext : 199181.pdf (Publisher’s version ) (Open Access), Background: Previous studies suggest that compromised bimanual performance experienced by children with unilateral cerebral palsy (CP) is not only due to difficulties in action execution but may also be a result of impaired anticipatory action planning. Aims The effect of age and side of hemiplegia were examined and the relationship between anticipatory action planning, unimanual capacity and bimanual performance was explored. Methods and procedures: Using a multi-centre, prospective, cross-sectional observational design, anticipatory action planning was analyzed in 104 children with unilateral cerebral palsy, aged 6-12 years, using the sword task. Outcomes and results: Anticipatory action planning did not improve with age in children with unilateral CP, aged between 6-12 years. No differences were found between children with left or right hemiplegia. Finally, anticipatory action planning was not related to unimanual capacity or bimanual performance. Conclusion and implications: This study demonstrates anticipatory action planning, measured using the sword task, does not improve with age in children with unilateral CP and is not related to bimanual performance or laterality. Future studies of anticipatory action planning in children with unilateral CP should consider using measures that require effective anticipatory action planning for successful task completion rather than end state comfort.

Contains fulltext : 192495.pdf (Publisher’s version ) (Open Access), The aim of the current study was to examine the effects of an external focus of attention (i.e., on the movement outcome) versus an internal focus of attention (i.e., on the movement itself) on motor learning in typically developing children. We examined both immediate motor performance (i.e., practice effect, when focus instructions are given) as well as motor performance after one week (i.e., learning effect). In addition, we examined if an external and an internal focus of attention differently affected movement automatization, as measured using a dual-task paradigm. Finally, we explored whether the effect of attentional focus instructions on motor learning was influenced by children’s working memory capacity. Participants were 8-12 year old (N = 162) typically developing children. Participants practiced a new motor task (i.e., 'Slingerball throwing task'). Results showed that an external focus of attention led to higher throwing accuracy during practice, but this beneficial effect did not extent to the retention test one week later. Furthermore, movement automatization did not differ after external or internal focus of attention instructions, and working memory capacity did not predict motor learning in children in either of the instruction conditions. This is the first study to show that the beneficial effects of an external focus of attention on discrete motor tasks found in previous studies with a child population seem to be short lived and decline after a one-week interval.

Contains fulltext : 197470.pdf (Publisher’s version ) (Open Access), Effective motor learning paradigms are essential for children with motor difficulties to enhance their motor skills and facilitate performance in physical activities and in daily life. This study aimed to examine the effect of feedback with an internal or external focus of attention on motor learning of children with probable Developmental Coordination Disorder (pDCD). In addition, the role of working memory capacity was examined. Children were recruited via physical therapists, who integrated the experimental procedures within therapy sessions. We analyzed data of 25 children between 5 and 11 years old. They practiced a novel motor task of throwing a 'slingerball' over three weeks, while receiving feedback with an internal or external focus of attention. Results showed that children improved throwing accuracy regardless of the type of feedback they received. Visuospatial working memory capacity enhanced learning, especially for children receiving feedback with an external focus of attention. These findings corroborate clinical recommendations stating that children with DCD benefit from task specific training and feedback, which is promoted with both foci of attention. However, the findings contrast the expected benefits of practice with an external focus of attention. It highlights that the exact mechanisms and task constraints that influence the learning processes with an internal and external focus among children are not yet understood and warrant further study.

Background Previous studies suggest that compromised bimanual performance experienced by children with unilateral cerebral palsy (CP) is not only due to difficulties in action execution but may also be a result of impaired anticipatory action planning. Aims The effect of age and side of hemiplegia were examined and the relationship between anticipatory action planning, unimanual capacity and bimanual performance was explored. Methods and procedures Using a multi-centre, prospective, cross-sectional observational design, anticipatory action planning was analyzed in 104 children with unilateral cerebral palsy, aged 6-12 years, using the sword task. Outcomes and results Anticipatory action planning did not improve with age in children with unilateral CP, aged between 6-12 years. No differences were found between children with left or right hemiplegia. Finally, anticipatory action planning was not related to unimanual capacity or bimanual performance. Conclusion and implications This study demonstrates anticipatory action planning, measured using the sword task, does not improve with age in children with unilateral CP and is not related to bimanual performance or laterality. Future studies of anticipatory action planning in children with unilateral CP should consider using measures that require effective anticipatory action planning for successful task completion rather than end state comfort.Copyright © 2018 Elsevier Ltd

In het waterbeheer wordt tegenwoordig veel gebruik gemaakt van radar om neerslaggevens te verzamelen. Radarbeelden verenigen hoogwaardige neerslaginformatie met een groot ruimtelijk detail. In eerdere studies is de bruikbaarheid en betrouwbaarheid van neerslagradar voor het operationele waterbeheer al aangetoond voor gebieden in Midden-Nederland. Waterschap Brabantse Delta vroeg HydroLogic te onderzoeken of deze betrouwbaarheid ook geldt voor het westen van Noord-Brabant, zodat het onderhouden van eigen regenmeters kan vervallen. Het onderzoek bevestigt dat neerslagradar betrouwbaar is en een duidelijke meerwaarde biedt voor het waterbeheer.

Tien jaar na dato komen de radarneerslaggegevens van het najaar van 1998 beschikbaar: een periode met lokaal zeer zware regenval en flinke wateroverlast, met name in het Westland én Drenthe. Deze radargegevens geven een aanmerkelijk groter ruimtelijk detail dan de tot nu toe gebruikte gegevens van de neerslagstations. Met behulp van uurstations van het KNMI zijn de radargegevens regionaal gecorrigeerd. Daarmee kunnen bestaande modellen verbeterd worden, watersystemen getoetst en de effecten van maatregelen tijdens kritische gebeurtenissen tot in detail geanalyseerd worden