Search

Personalized dentistry refers to tailoring diagnostics and therapy to an individual according to biological (genomic,microbiomic, proteomic), social (economic, educational), and behavioral (lifestyle) characteristics. Personalized dentistry builds on modeling and prediction making. The data underlying any prediction are the key to successful precision dentistry., Kişiselleştirilmiş (Hassas) diş hekimliği, teşhis ve tedavinin bir bireye, yani kişinin biyolojik (genomik, mikrobiyomik, proteomik), sosyal (ekonomik, eğitimsel) ve davranışsal (yaşam tarzı) özelliklerine veya niteliklerine göre uyarlanması olarak tanımlanmaktadır. Genel olarak kişiselleştirilmiş diş hekimliği modelleme ve tahmin yapma üzerine kuruludur. Bireyin ağız sağlığı hakkında yapılan en uygun öngörü verileri, başarılı bireysel diş hekimliğinin anahtarı olarak kabul edilmektedir

Aim: This study aimed to investigate the potential role of the PDCD4 gene, involved in the progression of the oral potentially malign disorder (OPMD) and oral squamous cell carcinoma cancer (OSCC).Material and Methods: The study was conducted on saliva and blood samples that were collected from OSCC (n=6), OPMD (n=6) patients, and healthy (n=6) individuals. The expression of PDCD4 was determined by using qRT-PCR. Kruskal Wallis test was performed to estimate the relationship between PDCD4 expression and clinical characteristics of OSCC and OPMD patients. The correlation between PDCD4 expression and patients groups was tested with the Rank Spearman test.Results: PDCD4 mRNA expression levels were assessed in 6 OSCCs, 6 OPMD patients, and 6 healthy individuals saliva and blood. In both blood and saliva, PDCD4 mRNA expression levels were 6/6 (100%) underexpressed in OSCC, while it was underexpressed in 5/6 (83%) of OPMD. The mean value of PDCD4 was significantly downregulated in OPMD and OSCC than in healthy (p, Amaç: Bu çalışma, oral potansiyel malign bozukluk (OPMD) ve oral skuamöz hücreli karsinom karsinomun (OSCC) ilerlemesinde rol oynayan PDCD4 geninin potansiyel rolünü araştırmayı amaçlamıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışma OSCC (n=6), OPMD (n=6) ve sağlıklı (n=6) bireylerden alınan tükürük ve kan örnekleri üzerinde gerçekleştirildi. PDCD4'ün ifadesi, qRT-PCR kullanılarak belirlendi. PDCD4 ekspresyonu ile OSCC ve OPMD hastalarının klinik özellikleri arasındaki ilişkiyi tahmin etmek için Kruskal Wallis testi yapıldı. PDCD4 ekspresyonu ile hasta gruplarının korelasyonu Rank Spearman testi ile test edildi.Bulgular: PDCD4 mRNA ekspresyon seviyeleri 6 OSCC'de, 6 OPMD hastasında ve 6 sağlıklı bireyde tükürük ve kanda değerlendirildi. Hem kanda hem de tükürükte, PDCD4 mRNA ekspresyon seviyeleri OSCC'de 6/6 (%100) düşük ifade edilirken, OPMD'nin 5/6'sında (%83) düşük ifade edildi. Ortalama PDCD4 değeri, OPMD ve OSCC'de sağlıklı olandan önemli ölçüde düşük ifade edildi (p

Dünya genelinde sık görülen malignansiler sınıflamasında oral kanser ve beraberinde orofaringeal kanserler 6. en sık görülen malignasiler olarak rapor edilmiş olmaktadırlar. Prognozuna bakıldığında oral kanserlerin beş yıllık hayatta kalma oranı %40 olarak bildirilmekle beraber bu oran erken dönemde teşhis ve tedavinin yapılması ile %80’lere çıkarılabilmiştir. Oral kanser risk faktörlerinin çoğu elimine edilebilen faktörler olduğundan oral kanser çoğunlukla önlenebilir bir hastalık olarak düşünülmektedir. Bu nedenle, rutin dental muayeneler sırasında detaylı olarak oral mukoza muayenesi ve beyaz-kırmızı, premalign lezyon varlığının araştırılması, takiben bu lezyonların düzenli takiplerinin yapılması teşhiste meydana gelebilecek gecikmeleri önlemede ve hastanın yaşam şansını arttırmada oldukça önemli olacaktır., Oral cancer and accompanying oropharyngeal cancers are reported as the 6th most common malignancies in the worldwide classification of malignancies. Considering the prognosis, the 5-year survival rate of oral cancers is reported as 40%, but this rate can be increased up to 80% by the aid of early diagnosis and treatment. Since most of the risk factors for oral cancer can be eliminated, oral cancer is often considered a preventable disease. Therefore, detailed examination of the oral mucosa and searching the presence of white-red, premalignant lesions during routine dental examinations, and also regular follow-up of these lesions will be very important in preventing delays in diagnosis and consequently increasing the patient's survival.

Calcifying odontogenic cyst (COC) is a rare odontogenic cyst with a developmental origin. COC can be associated with unerupted teeth, odontomas, ameloblastomas, adenomatoid odontogenic tumors, and in some cases with other odontogenic cysts. It occurs over a wide age range particularly common in 2nd decade of life. Generally, the treatment method for COC is local excision. For extensive lesions, decompression or marsupialisation can be also used. Long term follow-up is recommended in COC cases. Here, we present a clinical case of COC associated with an impacted mandibular canine tooth and a persistent deciduous tooth and of a smaller size than is normally encountered in a 16-years old male patient., Kalsifiye odontojenik kist, nadir görülen gelişimsel odontojenik bir kisttir. Bu lezyonlar, gömülü dişlerle, odontoma, ameloblastoma, adenomatoid odontojenik tümör gibi odontojenik tümörlerle veya bazı vakalarda diğer odontojenik kistlerle birliktelik gösterebilir. Her yaşta görülebilse de en sık 2.dekatta görülmektedir. Genellikle lokal eksizyonla tedavi edilmekle birlikte, büyük lezyonlarda dekompresyon veya marsüpyalizasyon tercih edilebilir. Bu kistlerin uzun dönem takibi önerilmektedir. Bu çalışmada, 16 yaşında erkek hastada, gömülü mandibular kanin diş ve persiste süt dişi ile beraber ortaya çıkan; normalde görülenden daha küçük boyutlarda izlenen bir kalsifiye odontojenik kist vakasının sunulması amaçlanmıştır.

Oral cancer can develop as ‘de Nova’ and/or from a leading lesions called as potentially malignant lesions. In the diagnosis of potentially malignant lesions histopathologic examination is the gold standart. Epithelial dysplasia is a histological definition that generally refers to loss of maturation and disorder with oral mucosal epithelium. The aim of this study is to evaluate the demographic and histological features of potentially oral malignant lesions clinically diagnosed as leukoplakia referred to Gazi University School of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery within a 10-year period.: This study was conducted on total of 38 patients with leukoplakia. The archives of the Oral Pathology Department were scanned and histological grading was made by reviewing the glasses of patients diagnosed with dysplasia and then clinical and histopathological parameters of the patients were statistically evaluated. It was determined that 13 of the patients were male, the rest of 25 were female, and the average age at which patients were diagnosed as dysplasia was 50.7 in male and 53.44 in female patients. In half of the patients, the clinical follow-up was close to 2 years and only 5 of the patients had severe dysplasiaThe results of this study carried from a single institute may indicate that it is how important to biopsied and followed-up oral premalignant lesions within a certain time period., Oral kanser de nova olarak geliştiği gibi bir kısmı da potansiyel malign lezyon olarak adlandırılan öncü lezyonlardan gelişebilmektedir. Oral mukozadaki potansiyel malign lezyonların tanısında histolojik olarak mukoza epitelinde izlenen displazi altın standart olarak kabul edilmektedir. Epitelyal displazi genel olarak oral mukoza epitelinde matürasyon kaybı ve düzensizlik ile karakterli değişiklikleri ifade eden histolojik bir tanımdır. Bu çalışmanın amacı 10 yıllık bir süreçte, klinik olarak lökoplaki ön tanısı olan ve patolojik inceleme ile displazi tanısı almış oral potansiyel malign lezyonları demografik ve histolojik özellikleri ile değerlendirmektir. Bu çalışmada G. Ü. Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı kliniğine başvuran ve klinik olarak lökoplaki ön tanısı almış ve biyopsi alınan, toplam 88 hastaya ait veriler üzerinde yürütülmüştür. Fakültemiz Oral Patoloji Anabilim Dalı arşivi taranarak displazi tanısı alan hastaların camları tekrar değerlendirilerek histolojik derecelendirmesi yapılmıştır. Hastalara ait klinik ve histolojik parametreler incelenerek istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Çalışmaya dahil edilen bireylerin %34.2’sinin erkek, %65.8’inin kadındır. ve Hastaların displazi tanısı aldıkları ortalama yaşın erkeklerde 50.7 ,kadınlarda 53.44 olduğu belirlenmiştir. Hastaların yarısında klinik takibin 2 yıla yakın olduğu ve %13.1’inin ağır displazi tanısı aldığı görülmüştür. Bu çalışma tek bir enstitüye ait 10 yıllık süre içerisinde oral premalign lezyonların biyopsi örneği alınmasının ve takibinin önemli olabileceğini düşündürmektedir..

Oral squamous cell carcinoma (OSCC) is the most common malignant tumor of the oral cavity and the development and progression of this tumor is due to the accumulation of genetic alterations. On the other hand, tumor necrosis factor alpha (TNF-α) is known to play an important role in tumor invasion. The aim of this study was to detect genetic alterations in oral cancer and to investigate the possible relationship between molecular subtype, inflammation and TNF-α expression. The study was conducted on 39 tissue samples, 25 of which were diagnosed as OSCC. All were subjecte to DNA isolation from paraffin embedded blocks and followed by next-generation sequencing (NGS) platform that examined the complete coding sequence of in 28 cancer-related genes. TNF-α expression in tissues was determined by immunohistochemical studies. Inflammation scoring was performed in hemotoxylin & eosin sections for each case. Eighteen of 25 (72%) OSCC cases showed alterations in at least in one gene. P53 was the most frequent altered gene in all lesions. Three or more gene alterations were detected in 3 of all cases (%12). TNF-α was overexpressed in tumors with mutation. The mutation spectrum revealed by the next-generation sequence analysis (NGS) suggests that genetic alterations in OSCC are diverse and complex. The results of the study suggest that there is a relationship between genetic alterations and inflammation/TNF-α expression., Oral kavitenin en sık izlenen malign tümörü olan oral skuamöz hücreli karsinomun (OSHK) gelişmesi ve ilerlemesi, genetik alterasyonların birikmesinden kaynaklanmaktadır. Diğer taraftan Tümör nekrozis faktör-alfa (TNF-α)'nın tümör invazyonunda önemli rol oynadığı da bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, oral kanserdeki genetik alterasyonları saptayıp, moleküler alttipleme ile inflamasyon ve TNF- α ekspresyonu arasındaki ilişkiyi incelemektir. Çalışma, 25’i OSHK tanısı almış toplam 39 doku örneği üzerinde gerçekleştirildi. Parafine gömülü bloklardan elde edilen DNA izolasyonunu takiben, 28 adet kanser ilişkili gene ait genetik değişiklikler yeni nesil dizileme analizi (NGS) ile tayin edildi. Dokulardaki TNF- α ekspresyonu immünhistokimyasal çalışmalar ile tayin edildi. İnflamasyon skorlaması, her vaka için hemotoksilen-eosin kesitlerde yapıldı. Toplam 25 adet OSHK vakasının 18’inde (%72) bir veya birden fazla mutasyon izlenmiştir. En sık mutasyonu görülen gen, P53 geni olarak saptanmıştır. Tüm vakalardan 3 tanesi (%12) üç ve daha fazla gen mutasyonu göstermiştir. TNF- α ekspresyonu mutasyon saptanan tümörlerde daha fazla izlenmiştir. Yeni nesil dizileme analizi (NGS) ile ortaya çıkan mutasyon spektrumu, OSHK'deki genetik değişikliklerin ne kadar çeşitli ve karmaşık olduğunu göstermektedir. Çalışma sonuçları genetik değişiklikler ile inflamasyon ve TNF-α ekspresyonu arasında ilişki olduğunu düşündürmektedir. OSHK’nin tanı ve tedavisinde histopatolojik incelemenin yanı sıra, genetik alterasyonları da ortaya koymak hedefe yönelik tedavide yeni alternatifler sunacaktır.

This study was aimed to evaluate the effect of hyaluronic acid on bone healing in an angulus mandible defect of a rabbit. Twenty-four New Zealand white male rabbits were used in this study. Bilateral 9x5 mm defects were made on the left and right angulus mandible of each rabbit. The left defect was filled with hyaluronic acid gel (experimental one), while the right defect was left for normal healing (control one). The rabbits were randomly divided and sacrificed during the 1st ,2nd ,3rd and 4th weeks postoperatively. The defect sites were evaluated by histologic analyses for bone healing at all healing interval. According to the histopathological examination results, there was statistically significant difference in the amount of new bone formation between hyaluronic acid and control groups (P < 0.05). On the 21st and 28th days, the amount of new bone formation was higher in hyaluronic acid groups. The inflammation scores were statistically lower in the hyaluronic acid group than the control group on the 28th day. Local injections of hyaluronic acid in mandibular critical size bone defect may improve new bone formation. Hyaluronic acid could be taken as a graft material for bone defects.

Oral kanser gelişiminde, kanser kök hücrelerinin varlığı kabul edilmekle birlikte; kanser kök hücrelerinin premalign lezyonlardaki varlığı ve displaziden kansere geçiş sürecindeki moleküler mekanizmalar açıklığa kavuşmamıştır. Özellikle oral displazi ve oral skuamöz hücreli kanserde (SHK) epiteliyal mezenkimal geçiş (EMT) ve kanser kök hücre ilişkisini inceleyen klinikopatolojik bir çalışma henüz bulunmamaktadır. Retrospektif olarak planlanan çalışmamızın amacı oral displazi ve SHK de, EMT programını aktive eden Snail ve E-kadherin ekspresyonunu belirlemek ve kanser kök hücresi-EMT ilişkisini incelemektir. Çalışmamız, Epitelyal Displazi (n=23), Skuamöz Hücreli Karsinom (n= 16), ve Epiteliyal Hiperplazi (n=19) tanısı almış toplam 58 adet parafine gömülü doku örneği üzerinde yürütüldü. Parafine gömülü doku örneklerinden immünhistokimyasal boyama ve RNA izolasyonu için kesitler alındıktan sonra, kanser kök hücre belirteçleri CD133, CD44, ve E-kadherin immünhistokimyasal olarak; Snail ve CD133 ekspresyonu ise immünhistokimya ve RT-PCR ile analiz edildi. Elde edilen veriler, hispatolojik korelasyon kurularak, etkinliği değerlendirildi.Tüm parametrelerin gruplar arasında karşılaştırılması ve histopatolojik korelasyonu istatistiksel olarak değerlendirildi. SHK vakalarında, CD133 immünekspresyonu ve inflamasyon skoru diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek; E-kadherin immünekspresyonu ise istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu (p< 0.05). RT-PCR Snail mRNA ekspresyonu gösteren olgular içerisinde SHK grubunda olguların %100 ünde artış izlendi. Bu oran, displazi olgularında % 85 ve hiperplazi grubunda ise %82,5 olarak saptandı. Hiçbir grupta Snail ekspresyonu ile tümör diferansiyasyonu ya da displazilerdeki derecelendirme gibi histopatolojik parametreler arasında anlamlı bir korelasyon izlenmedi. Bu da Snail ekspresyonundaki artışın bağımsız bir parametre olarak değerlendirmesi gerektiğini düşündürmektedir. Çalışma bulgularımız, CD133 ve E-kadherin in oral kanser progresyonunda potansiyel diagnostik belirteç olabileceğini desteklemektedir. The role of cancer stem cells in oral cancer is widely accepted, yet the existence of cancer stem cells in dysplastic tissue and the molecular pathways of progression from dysplasia to malignancy remains to be explored. There has not been any clinicopathological data available about the epithelial mesenchymal transition (EMT) cancer stem cell (CSS) interaction in oral dysplasia and cancer yet. Therefore our retrospective study aimed to analyse the presence of CSS in oral epithelial dysplasia, and oral squamous cell carcinoma (SCC) in relation with two EMT markers: Snail and E-cadherin. The study was conducted on 58 formalin fixed, parraffin - embedded tissue samples diagnosed as epithelial dysplasia (n=23), squamous cell carcinoma (n=16) and epithelial hyperplasia (n=19). The expression of Snail and CD133 was detected by both immunohistochemistry and quantitative RT-qPCR, whereas CD44 and E-cadherin was evaluated immunohistochemically. Oral SCC cases showed significantly higher CD133 immunreactivity and inflammation scores and significantly decreased E-cadherin expression in comparition to dysplasia and hyperplasia groups. (p< 0.05). Snail mRNA up-regulation was seen in 100 % of the SCC cases followed by 85 % for dysplasias and 82,5 % hyperplasias among the cases which displayed positive mRNA expression by RT-qPCR. No statistically significant correlations were found between Snail expression and histopathological parameters like tumor differentiation and grading in dysplasias. This data shows that the increase in Snail expression might be an independent parameter. The results of our study provides an evidence that CD133 and E-cadherin may be potential diagnostic markers in oral cancer progression.

To investigate the relative frequency of biopsied nonneoplastic oral mucosal lesions in Ankara, Turkey. Materials and methods: Biopsy records of a single center from 2000-2012 were retrospectively collected. Diagnosis was recorded and evaluated with respect to patient demographics (age, sex) and location of the lesion. Results: Of 11,980 biopsies, 1732 (14.5%) were mucosal nonneoplastic lesions. Hyperplastic lesions (n = 1000, 57.7%) with fibroepithelial hyperplasia in 30.9% of patients were the most common type of oral nonneoplastic lesions. The mean age of patients differed with respect to type of mucosal lesion, tending to be lower in patients with reactive lesions. Dermatoses showed a female predominance. Conclusion: Our findings revealed that hyperplastic lesions were the most common among nonneoplastic oral mucosa lesions. Geographic and ethnic differences of patients with various types of oral mucosal lesions require further investigation.

Human papilloma virus (HPV) is postulated as a risk factor in the etiology of some specific mucosal pathologies in the head and neck regions. Despite the frequent use of p16(INK4a) as a surrogate marker for HPV-infection, there is still controversy with respect to its reliability. This study has been undertaken to assess the potential role of p16(INK) (4a) and Ki-67 expression in HPV-related lesions. The study was conducted on 71 specimens of oral, tonsillar and laryngeal lesions which comprised 25 dysplasia and 46 papilloma specimens. Specimens were immunohistochemically stained for p16(INK4A) and Ki-67 proteins. HPV DNA was determined by one step multiplex polymerase chain reaction. HPV DNA was detected in 33.8% of all lesions. Tonsil and larynx lesions showed significant differences with oral lesions for HPV positivity (p

55 ÖZET Oral kanser gelişiminde alkol ve tütün kullanımının yamsıra HPV'ün de rol aldığı ileri sürülmektedir. Ancak gerek metodoloji gerekse coğrafık bölgelere göre HPV prevelansında farklılıklar izlenmektedir. Diğer taraftan oral kanser prognozunda p53 proteinin önemli bir belirteç olduğu bildirilmektedir. Bu bilgilerin ışığı altında, materyalimizde immünhistokimyasal yöntemle HPV varlığını araştırmak, malignite derecelendirme sistemi ve yine immünhistokimyasal yöntemle tespit edilen p53 protein ekspresyonu ile ilişkisini gözlemleyerek, HPV'ün oral kanserin etyolojisi ve progresyonundaki yerini tartışmak çalışmanın amacını oluşturmuştur. Bu çalışma alt dudağın da dahil olduğu toplam 54 adet oral kaviteye ait skuamöz hücreli karsinomun arşiv materyalinde yürütülmüştür. Tüm parafın kesitler immünhistokimyasal olarak HPV için B-SA yöntemi, p53 için ise ABC metodu ile boyanmıştır. Vakaların malignite derecesi İnvazyon Modeli derecelendirmesine göre belirlenmiştir. Değerlendirme sonucunda, invazyon derecelendirmesi yapılan 50 vakanın 29'unda (% 58) HPV, 21 'inde (% 42) p53 pozitifliği izlenmiştir. Aynı materyalde HPV ve p53 pozitifliği 14 vakada (% 28) görülmüştür. p53 protein ekspresyonu ile İnvazyon Modeli arasında istatistiksel düzeyde paralellik saptanmıştır. Buna karşın, HPV ve HPV-p53 pozitifliği görülen vakalar ile malignite derecesi arasında ilişki görülmemiştir. 56 SUMMARY It has been considered that HPV has a role in the development of oral cancer, besides alcohol and tobacco use. A strinkly difference has been observed in the prevalence of HPV according to geographic region and the distinct sensitivity and specificity of the methods. On the other hand it has been reported that p53 protein is an important prognostic marker in oral cancer. The aim of this study is to discuss the possible role of HPV in the progression of oral cancer by investigating the presence of HPV immunohistochemically and evaluating its relation with p53 protein expression and malignancy grading system. The study was conducted on the archival materials of a total of 54 oral squamous cell carcinoma. Formalin fixed, paraffin embedded sections were stained immunohistochemically via B-SA system for HPV and ABC method for p53 protein. Fifty of the 54 cases were graded according to Mode of Invasion grading system. Twenty-nine of 50 (% 58) and 21 of 50 (% 42) oral squamous cell carcinoma specimens had positive staining for HPV and p53, respectively. In 14 cases (% 28) both HPV and p53 immunostaining was observed. p53 protein expression was related to histological grade of malignancy (p

ÖZET Son yıllarda furkasyon def ekti erinin tedavisinde greft materyallerinin de dahil olduğu değişik türdeki rejeneratif işlemle rin belirli bir başarı sağlattığı görülmüştür. Günümüzde lokal periodontal def ekti erin tedavilerinde lo kal antibiyotiklerle kombine greft materyallerinin kullanımının araş tırıcıların ilgisini çektiği tesbit edilmiştir. Çalışmamızda anatomik yapı nedeniyle tedavi girişimlerin- deki başarının sınırlandığı furkasyon defektine (klas II) uygulanan Biocoral'in hangi antibiyotikle ne miktarda kullanılacağının tesbiti için öncelikle mikrobiyolojik ve salım hızı incelemeleri yapılmıştır. Bu.invitro çalışmalar sonucunda 0.1 5 mg'lik ofloksazinle kombine Biocoral'in en uygun greft materyalini oluşturduğu ve oflok- sazinli patın salım hızının k = 50 mg/saat olarak izlendiği tespit edilmiştir. Anılan kombinasyonun kısa dönem yumuşak doku cevabını in celemek amacıyla kobayların dorsal bölgesinde subkutan olarak yerleş tirilen histolojik çalışmada ise heriki grupta hafif iltihabi hücre infiltrasyonu olduğu ancak kantitatif olarak kontrol grubunda daha fazla olduğu saptanmıştır. Ayrıca örneklerin tümünde Biocoral parti- küllerinin çok çekirdekli dev hücreler ile çevrelendiği ve bir kısım partikülün çok küçük fragmanlara ayrıldığı gözlenmiştir.88 - Klinik çalışmamızda ise ofloksazinle kombine Biocoral patın etkinliğinin altı aylık bir dönemde kapalı ve açık ölçümler le değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Toplam 34 mandibular molar klas II furkasyon defektinin dahil edildiği klinik çalışmada, antibiyotikle kombine biyomateryal ve sadece Biocoral gref t materyal i ile tedavi edilmişlerdir. Kapalı klinik ölçüm değerleri başlangıç, 3 ve 6'ncı aylarda, açık klinik ölçümler ise başlangıç ve postoperaitf 6'ncı ayda reentry ile elde edilmişlerdir. Altıncı ayda antibiyotiki grupda kontrole göre verti- kül derinlikte daha farklı azalma ve daha fazla ataşman kazancı gözlenmiştir. Yine aynı periotdaki reentry işlemi ile, ofloksazinli de- fektl erde vertikal, horizontal, hacimsal dolunumda ve kret seviyesin deki değişimlerde daha. olumlu sonuçların alındığı bulgulanmıştır. SUMMARY In recent years, it has been realized that different types of regenerative periodontal therapies including graft materials in the treatment of furcation defects are successful. Today it has been determined that the usage of local antibiotics combined with graft materials in the treatment of local periodontal defects have attracted the researchers. In our studies before all else, microbiologic and releasing kinetics examinations had been made in order to evaluate the application of Biocoral with which type and ratios of antibio tics to furcation defects (Class II). These structures were the anatomic structures where it was limited the success of treatment attempts. As a result of these in vitro studies it had been determined that the combination of Biocoral with 0.15 mg of ofloxacin constituted most suitable graft material and the combinations was found out as k = 50 mg/hour. In order to examine the short term of soft tissue response, the combination was placed subcutaneously on the dorsal surface of the guinea pigs. Although a mild inflammation was observed in both groups, the inflammatory cells were seen significantly greater in controls. In addition, it was observed in all samples that Biocoral particles were surrounded by multinucleated giant- 90 - cells and division of some particles into small fragments were also seen. The aim of this clinical study was to evaluate the effectiveness of Biocoral combination paste with closed and open measurements in a 6 month period. Closed clinical measurements were obtained at the baseline and after 3 and 6 months postoperatively. Open measurements were acquired at initial surgery and at reentry after 6 months. The mean vertical probing depth reduction and gain of clinical attachment were significantly greater at all antibiotic combined group. At the reentry evaluation, it was seen a significant improvement in all measurements (vertical fill, horizontal fill, volumetric fill and alveoler crest change) of that group. 114

Osteogenesis imperfecta OI , also known as"brittle bone disease" is a relatively common hereditary connective tissue disorder characterized bybone deformation, fragility and fractures. Molecular studies have demonstrated that most casesresult from mutations affecting the genes responsible for the formation of type 1 collogen. Otherfrequently affected tissues include tendon, ligament, skin, sclera, teeth, middle and inner ear.Commonly observed dental abnormalities includedentinogenesis imperfecta and malocclusion, Osteogenezis İmperfekta Oİ , diğer adıylakırılgan kemik hastalığı, oldukça yaygın görülenkalıtımsal geçiş gösteren kemiklerde deformite,fraktür ve frajilite ile seyreden konnektif dokuhastalığıdır. Moleküler çalışmalar, bu bozukluğunsebebinin, çoğu vakada tip 1 kollajenin yapımındansorumlu olan genin mutasyonu olduğunu göstermiştir. Kemiklerin dışında kollajeni yapısındabulunduran tendon, ligament, deri, sklera, dişler,orta ve iç kulak etkilenebilir. Hastalarda sıkgörülen dental anomaliler, dentinogenezis imperfekta Dİ ve maloklüzyondur

Dünya Sağlık Örgütü’nün DSÖ 1998 yılı raporuna göre ağız kanserleri insandaki öldürücü sekiz kanser tipinden bir tanesidir. Ağız kanserinin öldürücü olmasının nedeni çok defa geç dönemde, bölgesel lenf metastazlarıyla birlikte saptanması ve ayrıca geniş cerrahi müdahalelere rağmen nükslerin engellenememesidir. Ağız kanserleri normal mukozada gelişebileceği gibi potansiyel malign bozukluklar olarak sınıflanan bir grup lezyon ve durum zemininde de gelişebilmektedir. Tüm bu lezyonlar ve erken dönem ağız kanseri diş hekimlerinin, pratisyen hekimlerin, kulak-burun boğaz uzmanlarının ve hatta hastanın kendisinin bile kolaylıkla ulaşabileceği, göz önünde bir bölgede gelişirler ve dolayısıyla erken teşhis edilme şansı taşırlar. Bu derlemede en sık izlenen potansiyel malign bozukluklar olan lökoplaki, eritroplaki ve ağız kanserlerine yaklaşım, erken tanı yöntemleri ve diş hekimlerinin bu konudaki sorumluluğuna dikkat çekilmektedir, According to World Health Organisation’s 1998 report, oral cancer has a very high risk of mortality rate. The reason of high mortality rate of oral cancer is diagnosis at late stage of the disease generally with regional lymph node metastasis and high risk of recurrence despite large surgical treatment. Oral cancer may appear either on normal oral mucosa or from a potentially malignant disorder. Since, all these lesions and early invasive oral cancer is easily visible for dentists, physicians, ear-nosethroat specialist, and even the patient himself, they have the chance to be diagnosed at early stage.This review aimed to highlight the approaches to leukoplakia, erythroplakia and oral cancer as well as modilities in early diagnosis, and responsibility of dentist on this subject

Dental İmplant Tedavisinde Farklı Yerleştirme Zamanlarının Değerlendirilmesi: Hemen, Erken ve Geç Dönem Uygulamalar Derleme Evaluation of Different Placement Times of Dental Implant Treatment: Immediate, Early and Late Applications Gökçen ALTAN, Ahu URAZ, Emel ÖKTE .............................................................................. 1427-1439, Adezyon ve Rezin Simanlar Derleme Adhesion and Resin Cements Özge PARLAR ÖZ, Aslı SEÇİLMİŞ, Cemal AYDIN ................................................................ 1441-1447

Oral kanser gelişiminde, kanser kök hücrelerinin varlığı kabul edilmekle birlikte; kanser kök hücrelerinin premalign lezyonlardaki varlığı ve displaziden kansere geçiş sürecindeki moleküler mekanizmalar açıklığa kavuşmamıştır. Özellikle oral displazi ve oral skuamöz hücreli kanserde (SHK) epiteliyal mezenkimal geçiş (EMT) ve kanser kök hücre ilişkisini inceleyen klinikopatolojik bir çalışma henüz bulunmamaktadır. Retrospektif olarak planlanan çalışmamızın amacı oral displazi ve SHK' de, EMT programını aktive eden Snail ve E-kadherin ekspresyonunu belirlemek ve kanser kök hücresi-EMT ilişkisini incelemektir. Çalışmamız, `Epitelyal Displazi` (n=23), `Skuamöz Hücreli Karsinom` (n= 16), ve `Epiteliyal Hiperplazi` (n=19) tanısı almış toplam 58 adet parafine gömülü doku örneği üzerinde yürütüldü. Parafine gömülü doku örneklerinden immünhistokimyasal boyama ve RNA izolasyonu için kesitler alındıktan sonra, kanser kök hücre belirteçleri CD133, CD44, ve E-kadherin immünhistokimyasal olarak; Snail ve CD133 ekspresyonu ise immünhistokimya ve RT-PCR ile analiz edildi. Elde edilen veriler, hispatolojik korelasyon kurularak, etkinliği değerlendirildi.Tüm parametrelerin gruplar arasında karşılaştırılması ve histopatolojik korelasyonu istatistiksel olarak değerlendirildi. SHK vakalarında, CD133 immünekspresyonu ve inflamasyon skoru diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek; E-kadherin immünekspresyonu ise istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu (p< 0.05). RT-PCR Snail mRNA ekspresyonu gösteren olgular içerisinde SHK grubunda olguların %100'ünde artış izlendi. Bu oran, displazi olgularında % 85 ve hiperplazi grubunda ise %82,5 olarak saptandı. Hiçbir grupta Snail ekspresyonu ile tümör diferansiyasyonu ya da displazilerdeki derecelendirme gibi histopatolojik parametreler arasında anlamlı bir korelasyon izlenmedi. Bu da Snail ekspresyonundaki artışın bağımsız bir parametre olarak değerlendirmesi gerektiğini düşündürmektedir. Çalışma bulgularımız, CD133 ve E-kadherin'in oral kanser progresyonunda potansiyel diagnostik belirteç olabileceğini desteklemektedir. The role of cancer stem cells in oral cancer is widely accepted, yet the existence of cancer stem cells in dysplastic tissue and the molecular pathways of progression from dysplasia to malignancy remains to be explored. There has not been any clinicopathological data available about the epithelial mesenchymal transition (EMT) – cancer stem cell (CSS) interaction in oral dysplasia and cancer yet. Therefore our retrospective study aimed to analyse the presence of CSS in oral epithelial dysplasia, and oral squamous cell carcinoma (SCC) in relation with two EMT markers: Snail and E-cadherin. The study was conducted on 58 formalin fixed, parraffin - embedded tissue samples diagnosed as ` epithelial dysplasia` (n=23), `squamous cell carcinoma` (n=16) and `epithelial hyperplasia` (n=19). The expression of Snail and CD133 was detected by both immunohistochemistry and quantitative RT-qPCR, whereas CD44 and E-cadherin was evaluated immunohistochemically. Oral SCC cases showed significantly higher CD133 immunreactivity and inflammation scores and significantly decreased E-cadherin expression in comparition to dysplasia and hyperplasia groups. (p< 0.05). Snail mRNA up-regulation was seen in 100 % of the SCC cases followed by 85 % for dysplasias and 82,5 % hyperplasias among the cases which displayed positive mRNA expression by RT-qPCR. No statistically significant correlations were found between Snail expression and histopathological parameters like tumor differentiation and grading in dysplasias. This data shows that the increase in Snail expression might be an independent parameter. The results of our study provides an evidence that CD133 and E-cadherin may be potential diagnostic markers in oral cancer progression. 102