Search

Bu çalışma ülkemizde son yıllarda kullanımı artan arpa flake ve mısır flakenin in vitro rumen parçalanabilirliği ile entansif kuzu besisinde kullanım olanaklarını araştırmak için düzenlenmiştir. Çalışmada dane arpa, arpa flake, dane mısır ve mısır flakenin in vitro gaz üretim miktarları (GÜ, ml/200 mg KM), organik madde sindirilebilirlikleri (OMS, %) ve metabolik enerji (ME, MJ/kg KM) içerikleri belirlenmiştir. Gaz üretim miktarları 12. saate kadar istatistiksel olarak tahıl flakelerin lehine önemli bulunsa da (P

Bu çalışma, mısır ve ayçiçeği silajları ve bu silajların farklı oranlardaki karışımları ile hazırlanan rasyonların kuzuların besi performansı ve karkas özellikleri üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Denemede, 10-12 haftalık yaşta ve ortalama 20-25 kg canlı ağırlığa sahip 40 baş Kıvırcık ırkı erkek kuzu kullanılmıştır. Kuzular 5 gruba ayrılmış ve hayvanlara deneme süresince yoğun yeme ek olarak 5 farklı silaj [%100 mısır silajı (kontrol), %75 mısır silajı+%25 ayçiçeği silajı, %50 mısır silajı+%50 ayçiçeği silajı, %25 mısır silajı+%75 ayçiçeği silajı, %100 ayçiçeği silajı] verilmiştir. Besi süresince performans kriterleri olarak, canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, silaj ve yoğun yem tüketimi ile yemden yararlanma oranı gibi özellikler belirlenmiştir. Ayrıca, beside kullanılacak yoğun yem ve silajların besin madde içerikleri, besi başı ve sonu olmak üzere 2 kez rumen sıvısı alınarak rumen bazı rumen parametreleri saptanmıştır. Besi süresi sonunda (0-8 hafta), farklı silajlarla beslenen kuzuların canlı ağırlıkları ve canlı ağırlık artışları arasında farklılıklar önemli bulunmamıştır. Benzer şekilde, 0-8 haftalık dönemde, gruplara ait günlük ortalama silaj tüketimleri arasındaki farklılıklar da önemli bulunmamıştır. Ancak, söz konusu dönemde, grupların silaj+yoğun yem tüketimleri arasındaki farklılıklar önemli (P≤0.05) bulunmuştur. En yüksek silaj+yoğun yem tüketimi (128.2 kg) %100 ayçiçeği silajı ile beslenen grupta görülürken, en düşük tüketim %100 mısır silajı (99.4 kg) ile %75 mısır silajı+%25 ayçiçeği silajı (101.6 kg) ile beslenen gruplarda saptanmıştır. Besi süresince, grupların günlük ortalama yoğun yem tüketimleri arasındaki farklılıklar önemsiz bulunmuştur. Yemden yararlanma düzeyi bakımından hafta en kötü olan grup %100 ayçiçeği silajı ile beslenen (10.2) grup olurken, en iyi gruplar %100 mısır silajı (7.6) ile %75 mısır silajı+%25 ayçiçeği silajı (7.8) ile beslenen gruplar olmuştur. Söz konusu dönemde, yemden yararlanma oranları bakımından elde edilen ortalamalar arasındaki farklılıklar önemli (P≤0.01) bulunmuştur. Karkas özellikler bakımından, farklı silaj tipleri ile beslenen kuzuların kesim ağırlıkları, sıcak- soğuk karkas ağırlıkları, sıcak- soğuk karkas randımanları, karkas firesi, MLD kesit alanı, iç yağı oranı ve sırt kabuk yağı değerleri arasında farklılıklar önemsiz bulunmuştur. Sonuç olarak; kuzu besisinde, mısır silajı yerine %100 oranına kadar ayçiçeği silajı kullanılmasının besi performansı ve karkas özellikleri üzerine olumsuz bir etkisinin bulunmadığı belirlenmiştir. This study was carried out to investigate the effects of rations prepared with corn silage and sunflower silages and their mixtures in different ratios on the fattening performance and carcass characteristics of lambs. In the experiment, 40 Kıvırcık male lambs at the age of 10-12 weeks and with an average live weight of 20-25 kg were used. The lambs were divided into 5 groups and the animals were treated with 5 different silages [100% sunflower silage, 100% corn silage, 75% sunflower sialge + 25% corn silage, 50% sunflower silage + 50% corn silage, 25% sunflower silage+ 75% corn silage] during the experiment. During the fattening period, performance criteria such as live weight, live weight gain, silage and concentrate feed consumption and feed conversion ratio were determined. In addition, nutrient analysis of concentrate feed and silage to be used in fattening, rumen fluid was taken twice as the beginning and end of fattening, and some rumen parameters were determined. At the end of the fattening period (0-8 weeks), the differences between the live weights and live weight gains of the lambs fed with different silages were not significant. Similarly, the differences between the average daily silage feed consumption of the groups in the 0-8 week period were not significant. In the mentioned period, significant (P≤0.05) differences were observed in the silage+concentrate feed consumption of the groups. The highest silage+concentrate feed consumption (128.2 kg) was observed in the group fed with 100% sunflower silage, while the lowest values were found in the groups fed with 100% corn silage (99.4 kg) and 75% corn silage + 25% sunflower silage (101.6 kg). During the fattening period, the added daily average concentrate feed consumption of the groups did not show significant differences. In terms of feed efficiency, the worst group was the group fed with 100% sunflower silage (10.2), while the best groups were 100% corn silage (7.6) and 75% corn silage + 25% sunflower silage (7.8) fed groups. The differences between the averages obtained in terms of feed conversion ratios were found to be significant (P≤0.01). In terms of carcass characteristics, no significant differences were observed between slaughter weights, hot-cold carcass weights, hot-cold carcass percentages, carcass loss, MLD cross-sectional area, tallow ratio and ridge shell fat values of lambs fed with different silage types. As a result, it was concluded that the substitution of sunflower silage up to 100% to corn silage in lamb fattening did not have any negative effect on the fattening performance and carcass characteristics.

Bu araştırmanın amacı; toplam karma rasyon (Kontrol, K), fermente olmuş toplam karma rasyon (Kontrol Fermente, KF) ve yan ürünlerle hazırlanmış fermente besi yeminin (Yan ürün Fermente, YF) Brangus ırkı erkek danalarında besi performansı üzerindeki etkilerini incelemektir. Araştırmada toplam 114 Brangus ırkı besi danası kullanılmış ve 3 ana gruba ayrılmış ve her bir ana grubun altında 5 adet alt grup oluşturulmuştur. Bütün danalar besi başlangıcında ve daha sonra aylık olarak tartılmış, kuru madde tüketimleri, günlük canlı ağırlık artışları ve yemden yararlanma oranları hesaplanmıştır. Hayvanların başlangıç ve bitiş canlı ağırlıklarında gruplar arasında istatistiki bir farklılık saptanmamıştır (P>0.05). Danaların günlük canlı ağırlık artışları yaklaşık 1.50 kg bandında tespit edilmiş ve gruplar arasında istatistiki bir fark bulunmamıştır (P>0.05). Diğer taraftan günlük kuru madde tüketimlerinde ise K, KF ve YF gruplarında sırasıyla 10.68, 11.66 ve 10.64 kg/gün olarak tespit edilmiş olup gruplar arasında bir eğilim saptanmıştır (P=0.08). Aynı şekilde yemden yararlanma oranlarında da K, KF ve YF gruplarında sırasıyla 6.93, 7.52 ve 7.09 olarak tespit edilmiş olup gruplara arasında bir eğilim saptanmıştır (P=0.08). Diğer yandan YF grubu ile beslenen danalar; K ile beslenen gruba göre aynı canlı ağırlığa aynı günlerde ulaşabilmekte ve günlük hayvan başına 2.81 TL daha ucuza beslenmektedirler. Sonuç olarak bu araştırmadan; yan ürünlerin fermente edilip Brangus besi danalarına verilmesi durumunda besi performansında diğer gruplara göre farklılık yaratmadığı ancak ekonomik olarak büyük fayda sağladığı sonucu çıkarılabilmektedir., The aim of this study is to investigate the effects of total mixed ration (Control, C), fermented total mixed ration (Control Fermented, CF) and fermented fattening feed prepared with by-products (By-product Fermented, BF) on fattening performance in Brangus male bulls. In the research, a total of 114 Brangus fattening bulls were used and divided into 3 main groups and 5 subgroups were formed under each main group. All bulls were weighed at the beginning of fattening and then monthly, dry matter consumption, daily live weight gains and feed conversion ratios were calculated. There was no statistical difference between the groups in the initial and final body weights of the animals (P>0.05). The average daily gain of the bulls were determined in the band of approximately 1.50 kg and no statistical difference was found between the groups (P>0.05). On the other hand, dry matter intake was determined as 10.68, 11.66 and 10.64 kg/day in the C, CF and BF groups, respectively, and a trend was found between the groups (P=0.08). Likewise, feed conversion ratios were determined as 6.93, 7.52 and 7.09 in the CK, CF and BF groups, respectively, and a trend was found between the groups (P=0.08). On the other hand, bulls fed with BF group; The group fed with K can reach the same body weight on the same days and are fed 2.81 TL cheaper per animal per day. It can be concluded that if by-products are fermented and given to Brangus beef cattle, there is no difference in fattening performance compared to other groups, but it provides great economic benefits.

The effects of diets containing different levels of cottonseed meal (CSM) and 0, 0.1 % enzyme mixture on the fattening performance of quails and cost analysis were revealed. Total of 450 1-day-old male and female Japanese quail chicks (Coturnix coturnix japonica) was used. The quails were divided in to a total of 18 pens (25 quails/breeding cages) with 6 treatment groups and 3 replications of each group. The groups were given the diets containing 0, 10, 20% CSM and 0, 0.1% enzyme mixture. The trial was continued for 35 days. The live weight (LW), live weight gain (LWG), feed consumption (FC), feed conversion ratio (FCR) values of quails were evaluated. While no effect of CSM levels on LW of quails was observed, the positive effect of enzyme mixture additive on 21st day LW was found to be significant (P, Bu araştırmada farklı düzeylerde pamuk tohumu küspesi (PTK) ve %0, 0.1 enzim karışımı içeren diyetlerin, bıldırcınların besi performansına etkisi ve maliyet analizi ortaya konmuştur.1 günlük yaştaki 450 adet erkek ve dişi Japon bıldırcın civcivi (Coturnix coturnix japonica) kullanılmıştır. Bıldırcınlar, 6 muamele grubu ve her grubun 3 tekerrürü olacak şekilde, toplam 18 bölmeye (25 adet/yetiştirme kafesi) dağıtılmıştır. Gruplara; %0, 10, 20 PTK ve %0, 0.1 enzim karışımı içeren diyetler verilmiştir. Araştırma 35 gün sürdürülmüştür. Bıldırcınların canlı ağırlık (CA), canlı ağırlık artışı (CAA), yem tüketimi (YT) ve yemden yararlanma oranı (YYO) değerleri incelenmiştir. Bıldırcınların canlı ağırlık (CA)’larına PTK düzeylerinin etkisi görülmezken, enzim karışımı ilavesinin 21. gün CA üzerine etkisi önemli bulunmuştur (P0.05). Bıldırcın diyetlerine farklı düzeylerde PTK ve enzim uygulaması çalışmasının ekonomik maliyet analizine göre; tane olarak pazarlandığında PTK ve enzim içermeyen diyet grubunda en yüksek kar görülürken, karkas ağırlığı üzerinden pazarlandığında ise PTK içermeyen ve enzim karışımı içeren diyet grubunda en yüksek kar elde edilmiştir. Bıldırcın diyetlerinde %10 PTK kullanımının en uygun düzey olduğu ve enzim karışımı ilavesinin besi performansını olumlu etkilediği ortaya konmuştur. Ancak karkas adet fiyatına göre; en yüksek kazanç PTK ve enzim karışımı içermeyen grupta, en düşük kazanç ise %10 PTK enzim karışımlı grupta görülmüştür. PTK fiyatlarının ucuz veya soya küspesi fiyatlarının yüksek olduğu dönemlerde, bıldırcın rasyonlarında PTK alternatif protein kaynağı olarak kullanılabileceği söylenebilir.

The aim of this study was to comparison of fattening performance of crossbreed bulls which different initial body weight. The research consisted of 129 imported 12-24 month old male crossbreed bulls that were fattened under the same conditions between January and July. Initial body weights of groups I, II, III and IV were respectively, 169.94, 208.00, 245.00, 312.21 kg. Fattening period of all groups lasted 160 days and the end of the fattening live weights were determined as 405.69, 461.14, 511.6 and 568.79 kg, respectively for each group. Daily average live weight gains of the groups throughout the fattening study were 1.474, 1.583, 1.666 and 1.604 kg, respectively. Differences between the groups were found to be statistically significant (P

Bu araştırma, Japon bıldırcını (Coturnix coturnix japonica) rasyonuna kırmızı fermente pirinç tozu eklenmesinin besi performansı, karkas ve et kalite özellikleri ile bağırsak histomorfolojisi üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada dört deneme grubunda, üç tekerrürlü, toplamda 120 bıldırcın kullanılmıştır. Deneme grupları; kontrol (%0 kırmızı fermente pirinç tozu katkılı), F1 (%0,05 kırmızı fermente pirinç tozu katkılı), F2 (%0,1 kırmızı fermente pirinç tozu katkılı), F3 (%0,2 kırmızı fermente pirinç tozu katkılı) olmak üzere dört farklı rasyonla beslenmiştir. Bıldırcınların canlı ağırlıkları bireysel olarak çıkıştan kesim yaşı olan 35 günlük yaşa kadar haftalık tartılmıştır. Besinin 7. ve 35. günlerinde rasyondaki katkı maddesi artırıldıkça canlı ağırlıkta azalma gözlemlenirken, gruplar arasında da farklılık tespit edilmiştir (P0,05). Nem kaybı bakımından deneme gruplarında katkı maddesi oranı arttıkça azalma gözlenmiş, kontrol grubuna göre deneme gruplarında anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir (P0,05), villus boyu (VB), lamina muscularis mukoza (LM), VB/kript oranı ortalamaları bakımından kontrol grubunun daha yüksek değerlere sahip olduğu belirlenmiştir (P0,05). Sonuç olarak kırmızı fermente pirincin rasyondaki miktarına bağlı olarak besi performansı ve bazı et kalite özelliklerinin gerilediği, bunun aksine çiğ ette nem kaybı, pişme sonrası su kaybının olumlu yönde değiştiği, etteki doymamış yağ asitlerinin miktarının arttığı ortaya konulmuştur. Anahtar kelimeler: Bıldırcın, kırmızı fermente pirinç, besi performansı, et kalite, doymamış yağ asidi This study was carried out to determine the effects of red fermented rice (RFR) powder on Japanese quail (Coturnix coturnix japonica) growth performance, carcass and meat quality characteristics and intestinal histomorphology. A total of 120 quaillets with three replications were used in four experimental groups. Trial groups and the rations are as follow; control (0% RFR), F1 (0.05% RFR), F2 (0.1% RFR) and F3 (0.2% RFR). The live weights of the quails were weighed weekly until the 35-day-old age at the cut-off age. On the 7th and 35th days of the trial, a decrease in the live weight was observed as the additive in the ration was increased and difference between groups was significant (P0.05). There was a decrease in moisture loss due to the increase in additive in the ration (P0.05), villus length (VB), lamina muscularis mucosa (LM), VB / crypto ratio averages of the control group was determined to have higher values (P0.05). As a result, fattening performance and some meat quality characteristics decreased due to the amount of red fermented rice in ration, on the contrary, it has been shown that there was an increase the amount of unsaturated fatty acids in the meat and decrease in moisture loss in raw and cooked meat.Keywords: Quail, red fermented rice, fattening performance, meat quality, unsaturated fatty acid2019, 60 Pages 73

Bu çalışmada Siyah Alaca ve Esmer sığırlarda, Myf5, CAST ve MSTN genleri ile besi performansı arasındaki ilişkiler araştırılmıştır. Çalışmada 228 (103 Siyah Alaca ve 125 Esmer) sığır hayvan materyali kullanılmıştır. Siyah Alaca sığırların Myf5, CAST ve MSTN genleri açısında allel frekansları sırasıyla A: 0.30, B: 0.70; A: 0.43, G: 0.56; A: 0.97, B:0.03 olarak tespit edilmiştir. Esmer sığırlarda aynı sırayla A: 0.36, B: 0.64; A: 0.65, G: 0.34; A: 0.88, B:0.12 olarak bulunmuştur. İncelenen iki sığır ırkının da Myf5, CAST ve MSTN genleri yönünden Hardy-Weinberg dengesinde olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, CART analizine göre Myf5, CAST ve MSTN genlerinin besi performansı özellikleri üzerindeki etkisinin önemli olduğu belirlenmiştir., In this study, the relationships between Myf5, CAST and MSTN genes and fattening performance traits were investigated. In this study, 228 (103 Holstein and 125 Brown) cattle were used as animal material. The allele frequencies of Holstein cattle in terms of Myf5, CAST and MSTN genes were A: 0.30, B: 0.70; A: 0.43, G: 0.56; A: 0.97, B: 0.03, respectively. In the same order allele frequencies in Brown Swiss cattle were determined as A: 0.36, B: 0.64; A: 0.65, G: 0.34; A: 0.88, B: 0.12. The two cattle breeds in terms of Myf5, CAST and MSTN genes were found to be Hardy-Weinberg equilibrium. As a result, it was determined that the effect of Myf5, CAST and MSTN genes on fattening performance traits was significant according to CART analysis.

Mevcut çalışma Konya ili Karapınar ilçesinde bulunan Gökcan sığırcılık işletmesinde besiye alınan 52 baş Siyaha Alaca sığırda yürütülmüştür. Çalışmada hayvanlara ait besi başı canlı ağırlığı, besi sonu canlı ağırlığı, sıcak karkas ağırlığı, sıcak karkas randımanı, canlı ağırlık artışı ve günlük canlı ağırlık artışı gibi bazı besi performans özellikleri ile Pit-1 (HinfI) polimorfizmi arasındaki ilişkiler belirlenmiştir. RFLP metodu kullanılarak Pit-1 (HinfI) polimorfizmi sonucunda AA, AB ve BB genotip frekansları sırasıyla 0.019, 0.231 ve 0.750 olarak, A ve B allel frekansları ise sırasıyla 0.1346 ve 0.8654 olarak belirlemiştir. Beklenen heterozigotluk (He) değeri ise 0.233 olarak tespit edilmiştir. Bu çalışmanın sonuçlarına göre populasyonun polimorfik olduğu ve bu gen bölgesine göre Hardy-Weinberg dengesinde olduğu ifade edilebilir (P>0.05). Çalışmada yapılan ilişki analizi sonucu; AB ve BB genotipleri için Siyah Alaca sığırların doğum ağırlıkları ile bazı besi performans özellikleri sırasıyla doğum ağırlıkları 44.05±2.38 ve 43.01±1.37 kg (P=0.596), besi başı canlı ağırlıkları 223.53±10.92 ve 254.09±6.06 kg (P=0.018), besi sonu canlı ağırlıkları 589.41±6.17 ve 602.74±3.32 kg (P=0.069), canlı ağırlık kazançları 342.52±6.17 ve 355.84±3.32 kg (P=0.069), günlük canlı ağırlık kazançları 1.174±0.043 ve 1.241±0.023 kg (P=0.187), sıcak karkas ağırlıkları 308.71±5.13 ve 316.40±2.76 kg (P=0.202) ve sıcak karkas randımanları % 52.80±0.34 ve % 52.29±0.18 olarak bulunmuştur. Sonuç olarak mevcut çalışmada Pit-1 geni HinfI polimorfizmi sonucu meydana gelen genotipler ile ele alınan besi performans özellikleri arasında besi başı canlı ağırlık özelliği haricinde istatistik olarak herhangi bir ilişki söz konusu olmasa da genotip ortalamaları bakımından BB genotiplilerin AB genotiplilere kıyasla daha yüksek değerlere sahip oldukları tespit edilmiştir., The present study was carried out in 52 heads of Holstein fattening cattle reared in Gökcan special dairy cattle farm in Karapınar district of Konya province, Turkey. The relationships between Pit-1 (HinfI) polymorphism and some fattening performance such as initial weight, slaughter weight, warm carcass weight, warm carcass dressing percentage, live weight gains and average daily live weight gains of cattle were determined in this study. As a result of Pit-1 (HinfI) polymorphism by using RFLP method, AA, AB and BB genotype frequencies were found to be 0.019, 0.231 and 0.750, respectively. The A and B allele frequencies were determined 0.1346 and 0.8654, respectively. The value of expected heterozygosity (He) was determined as 0.233. According to the results of this study, it is stated that population is found to be as polymorphic and in the Hardy-Weinberg equilibrium according to this gene region (P>0.05). As a result of the relationship analysis, birth weight and some fattening performance characteristics of Holstein cattle for AB and BB genotypes were found as follows: birth weight 44.05±2.38 and 43.01±1.37 kg (P=0.596), initial body weight 223.53±10.92 and 254.09±6.06 kg (P=0.018), final body weight 589.41±6.17 and 602.74±3.32 kg (P=0.069), live weight gain 342.52±6.17 and 355.84±3.32 kg (P=0.069), daily live weight gain 1.174±0.043 and 1.241±0.023 kg (P=0.187), hot carcass weight 308.71±5.13 and 316.40±2.76 kg (P=0.202) and dressing percentage 52.80±0.34 and 52.29±0.18 %, respectively. As a result, it was found that BB genotypes had higher mean values than AB genotypes in terms of AB and BB genotypes, although there was statistically no relationship between the genotypes except initial fattening weight resulting from the Pit-1/HinfI polymorphism and some the fattening performance characteristics in the present study.

Bu araştırma 28.05.2018 – 05.08.2018 tarihleri arasında Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Zootekni Bölümü Prof. Dr. Orhan Düzgüneş Araştırma ve Uygulama Çiftliği küçük baş tesislerinde yürütülmüştür. Araştırmada Akkaraman ve İvesi ırklarına mensup 10'ar baş erkek kuzu sütten kesim çağında ortalama 20 kg canlı ağırlığında ve 2.5 aylık yaşta entansif besiye alınmıştır. Kuzular besi süresince (70 gün) günlük 150 g kuru yonca otu ve ad-libitum olarak kesif yem verilmiştir. Açık ağıllarda, aynı çevre şartlarında ve benzer yem materyali kullanılarak besiye alınan kuzuların, canlı vücut ölçüleri, besi performansları, karkas özellikleri ve et kaliteleri karşılaştırılmıştır. Kuzuların besi süresince kazandıkları toplam canlı ağırlık, günlük canlı ağırlık artışı, toplam yem tüketimi ve 1 kg canlı ağırlık için tükettikleri yem miktarı Akkaraman ve İvesiler için sırasıyla; 21.70 ve 19.60 kg; 314 ve 284 g; 106.8 ve 89.9 kg; 4.93 ve 4.61 olarak bulunmuştur. Kesim ve karkas özelliklerine yönelik yapılan incelemede Akkaraman ve İvesi kuzuların kesim ağırlığı 43.28 ve 39.66 kg, sıcak karkas ağırlığı 21.80 ve 19.40 kg, soğuk karkas ağırlığı 21.35 ve 18.90 kg, soğutma kaybı % 2.16 ve 2.68, karkas randımanı % 49.29 ve 47.62, sol yarım karkas ağırlığı 9.26 ve 8.47 kg, but ağırlığı 3.20 ve 2.84 kg, sırt-bel ağırlığı 2.13 ve 1.92 kg, omuz başı ağırlığı 597 ve 487 g, boyun ağırlığı 595 ve 672 g, kol ağırlığı 1.60 ve 1.52 kg, etek ağırlığı 1.14 ve 1.02 kg olarak tespit edilmiştir. Akkaraman ve İvesi kuzuların kesim sonrası karkas ölçülerinden göğüs derinliği 27.1 ve 25.9 cm, göğüs genişliği 18.7 ve 17.5 cm, göğüs çevresi 75.2 ve 73.5 cm, but uzunluğu 39.9 ve 39.4 cm, but genişliği 7.44 ve 7.20 cm, but derinliği 10.3 ve 10.0 cm, but çevresi 27.1 ve 26.9 cm, sağrı genişliği 19.9 ve 18.1 cm, karkas uzunluğu 76.6 ve 76.4 cm olarak belirlenmiştir. Doku kompozisyonu analizi amacıyla alınan örneklerin incelenmesi sonucu kaburga kısmındaki kas, kemik, kabuk yağı, kas arası yağ ve atılan oranları Akkaraman ve İvesi kuzularında sırasıyla; % 52.4, 53.3; % 20.3, 22.0; % 18.4, 13.5; % 6.4, 7.7 ve % 2.5, 3.6 olarak saptanmıştır. Çalışmada Akkaraman ve İvesi kuzuların göz kası alanındaki pH, sertlik ve renk parametrelerinden L *, a *, b *, Ho ve C değerleri sırasıyla; 5.39, 289.9, 38.06, 16.45, 3.03, 10.20, 16.74 ve 5.37, 286.2, 39.47, 15.68, 4.10, 14.65, 16.24 olarak belirlenmiştir., The present study was conducted in Selçuk University, Faculty of Agriculture, Department of Animal Science Prof. Dr. Orhan Düzgüneş Research and Application Farm during the period between 28.05.2018 - 05.08.2018 to compare fattening performance of Akkaraman and Awassi lambs. In this research, a total of 20 lambs were used, and each genotype group consisted of 10 male lambs about 2.5 months of age, which at the beginning of the live weight was averaged 20 kg. Lambs were fed up with ad-libitum concentrated feed and given 150 g dehydrated alfalfa to each animal for a fattening period of 70 days. Body measurements, fattening performances, carcass characteristics and flesh quality of lambs were compared under the same environmental conditions and by using similar feed material. During the fattening period of lambs, the total live weight gain, daily live weight gain, total feed intakes and the feed conversion ratios of Akkaraman and İvesi lambs were found 21.70 and 19.60 kg, 314 and 284 g, 106.8 and 89.9 kg and 4.93 and 4.61 respectively. In the study was carried out for slaughter and carcass characteristics, the slaughter weight of Akkaraman and Ivesi lambs was 43.28 and 39.66 kg, hot carcass weight was 21.80 and 19.40 kg, cold carcass weight 21.35 and 18.90 kg, cooling loss was % 2.16 and % 2.68, dressing percentage was % 49.29 and % 47.62, left half carcass weight 9.26 and 8.47 kg, leg weight 3.20 and 2.84 kg, back-loin weight 2.13 and 1.92 kg, fore ribs weight 597 and 487 g, neck weight 595 and 672 g, shoulder weight 1.60 and 1.52 kg, flank weight 1.14 and 1.02 kg, chest depth 27.1 and 25.9 cm, chest width 18.7 and 17.5 cm, chest girth 75.2 and 73.5 cm, leg length 39.9 and 39.4 cm, leg width 7.44 and 7.20 cm, leg depth 10.3 and 10.0 cm, leg girth 27.1 and 26.9 cm , rump width 19.9 and 18.1 cm and carcass length 76.6 and 76.4 cm respectively.

Bu çalışma, farklı yetiştirme yoğunluklarında yetiştirilen etlik piliç karma yemlerine sumak tozu (Rhus coriaria) katkısının besi performansı, serum biyokimyası ve bağırsak mikrobiyal populasyonu üzerine etkilerini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, toplam 378 adet 1 günlük yaştaki Ross 308 erkek civcivler kullanılmış, 2*3 faktöryel deneme tertibine göre 2 farklı yetiştirme yoğunluğunda (10 ve 20 civciv/ m2 taban alanı; normal ve yüksek stoklama yoğunluğu) ve yemlere 3 farklı düzeyde (0.0, 0.75 ve 1.5 g /kg yem) sumak tozu ilave edilmiştir. Araştırma sonunda normal yetiştirme sıklığında yetiştirilen etlik piliçlerin canlı ağırlık kazancı ve yem tüketim düzeyleri yüksek sıklıkta yetiştirilenlere göre daha yüksek bulunmuştur (P0.05). Yetiştirme yoğunlukları ve yemlere sumak tozu ilavesi bağırsak ağırlığını düşürmüştür (P 0.05). Ayrıca serumdaki alkalin fosfataz (ALP), aspartat amino transferaz (AST) aktiviteleri ve yüksek yoğunluklu lipoprotein (HDL), kolesterol ve trigliserit konsantrasyonu, herhangi bir stoklama yoğunluğu veya sumak tozu ilavesinden etkilenmemiştir (P>0.05). Sonuç olarak, yüksek yetiştirme sıklığında yetiştirilen etlik piliçlerde besi performansı kayıpları meydana gelmiş, karma yemlere sumak tozu ilavesinin bu düşüşü engelleyemediği tespit edilmiştir. In this study we aimed to evaluate the effects of dietary supplementation of sumac powder (Rhus coriaria) on growth performance, serum biochemistry and intestinal microbiota in broilers reared at different stocking densities. A total of 378 one-day-old Ross 308 male broiler chicks were subjected to a 2 stocking densities (10 and 20 chicks/m2 floor area; normal and high stocking density) x 3 sumac powder levels (0.0, 0.75 and 1.5 g/kg feed) factorial arrangement of treatments. Body weight gain and feed intake were significantly lower in chickens reared at high stocking density than normal stocking density groups (P0.05). Both stocking densities and the supplementation of sumac powder to the feeds had a reducing effect on intestinal weight (P0.05). In addition, alkaline phosphatase (ALP), aspartate amino transferase (AST) activities and high density lipoprotein (HDL), cholesterol and triglyceride concentration in the serum were not influenced by the any stocking density and sumacpowder supplementation (P>0.05). In conclusion, our results showed that broilers exhibited low performance when reared at high stocking density and dietary supplementation of sumac powder has not prevented this decline. 51

Bu çalışma, bir özel sektör firması tarafından üretilen YUMESA Meat Plus isimli aromatik bitki karışımı kullanmanın besi sığırlarında besi performansı ( canlı ağırlık artışı, yem tüketimi ve yemden yararlanma değerleri), ultrasonik olarak ölçülen bazı karkas özellikleri ve bazı kan parametreleri üzerine etkilerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Denemede kullanılan 20 baş Holstein erkek dana 15 gün alıştırma döneminden sonra 93 günlük denemeye alınmıştır. Denemeye alınan hayvanlar canlı ağırlıkları tartılıp eşit bir şekilde sırası ile kontrol ve deneme gruplarına dağıtılmıştır. Kontrol grubuna işletmede rutin olarak uygulanan besleme yöntemi uygulanmıştır. Diğer 10 hayvandan oluşan deneme grubuna ise aynı rasyona ilave olarak 50gr/baş/gün YUMESA Meat Plus ticari ismi ile pazarlanan bitkisel yem katkı maddesi yem üzerine dökülerek verilmiştir. Deneme ve Kontrol gurubundaki hayvanlara verilen yemler ve artan yemler günlük olarak tartılmıştır. Böylece her bir grubun toplam yem tüketimleri tespit edilmiştir. Tüm hayvanların canlı ağırlık verimleri işletmede bulunan kantar ile ayda bir tartılmıştır. Tartım zamanları arasındaki fark bulunarak hayvanların bireysel günlük canlı ağırlık artışları hesaplanmıştır. Yem tüketimleri bireysel olarak belirlenemediği için yemden yararlanma oranları da grup ortalaması olarak hesaplanmıştır. Deneme başlangıcı ve sonunda tüm hayvanlarda ultrason ile MLD kas derinliği ve yağ kalınlığı ölçülmüştür. Aynı zamanda alınan kan örneklerinde bazı kan parametreleri belirlenmiştir. Yapılan çalışmada elde edilen verilere göre kontrol ve deneme gurubu arasında besi performansı, bazı kan parametreleri ve karkas özellikleri bakımından istatiski olarak önemli bir fark bulunmamıştır. Deneme süresinin 0-93 gün arasında, gruplar arasındaki ortalama günlük canlı ağırlık artış farkı 177 g dır. Diğer bir deyişle, kontrol grubundaki hayvanlarda günde 1,209 kg canlı ağırlık artışı gözlenirken, deney grubundaki hayvanların günlük canlı ağırlık artışı 1.386 kg dır. Sonuç olarak deneme gurubundaki hayvanlar günlük 177 g daha fazla canlı ağırlık kazanmışlardır. Keza diğer elde edilen sonuçlara göre de rakamsal olarak olumlu yönde farklar bulunmuştur. Sonuç olarak bu çalışma ile Yumesa-Meat Plus Aromatik Bitki Karşımlı Premiks ile alakalı daha detaylı ve kapsamlı çalışmaların yapılması gerekliliği ortaya çıkmıştır., This study was carried out to investigate the effects of using aromatic plant mixture named YUMESA Meat Plus produced by a private sector firm on fattening performance (live weight gain, feed consumption and feed utilization values), some carcass characteristics and some blood parameters. Twenty Holstein male calves used in the trial were taken for 93 days after 15 days of adapttion period. The live weights of the animals were weighed and distributed equally to the control and experimental groups. Routine feeding method in the farm was applied to the control group. For the experimental group consisting of 10 other animals, in addition to the same ration, 50 gr / head / day YUMESA Meat Plus herbal feed additive marketed with commercial name was given on the feed. Feeds and increased feeds for the animals in the experimental and control groups were weighed on a daily basis. Thus, the total feed consumption of each group was determined. The animals are weighed once about a month. The individual daily live weight gains of the animals were calculated by finding the difference between the two weighing times. As the feed consumption can not be determined individually, the feed utilization rates are also calculated as the group average. MLD muscle depth and fat thickness were measured by ultrasonography in all animals at the beginning and end of the trial. At the same time, some blood parameters were determined. According to the obtained data, there was no statistically significant differences between the control and the experimental groups in terms of fattening performance, some blood parameters and carcass characteristics. The fattening performance of the experimental group and the fattening performance of the control group are not statistical different. The mean daily weight gain difference between the groups was 177 gr between 0-93 days. In other words, while animals in the control group had a live weight gain of 1,209 kg per day, the daily live weight gain of the animals in the experimental group was 1,386 kg. As a result, the animals in the experimental group gained 177 g more live weight per day. According to the other results obtained, there are also positive differences in numerical values. In conclusion this study revealed the necessity of more detailed and comprehensive studies related to Yumesa-Meat Plus.

Bu çalışma, etlik piliç karma yemlerinde kullanılan sentetik olarak üretilen DL – metiyonin (1.0g/kg yem) yerine önerilen iki farklı dozdaki (1.0 ve 1.25g/kg yem) bitkisel ekstraktın besi performansı, serum biyokimyası ve iç organ nispi ağırlıkları üzerine etkilerini belirlemek amacıyla gerçekleútirilmiútir. AraúWÕrmada bir günlük yaútaki toplam 312 adet Ross 308 erkek etlik civciv kullanılmıştır. Deneme tesadüf parselleri deneme desenine göre 3 grup ve 3’er tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Araştırma sonunda canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi ve yemden yararlanma oranları bakımından gruplar arasında istatistiki olarak önemli düzeyde farklılık tespit edilmemiştir (P>0.05). Karkas ağırlığı ile taşlık ve abdominal yağ nispi ağırlıkları sentetik metiyonin yerine bitkisel ekstraktların kullanımıyla istatistiki olarak önemli düzeyde etkilenmezken; barsak ve karaciğer nispi ağırlıkları sentetik metiyonin kullanılan grupta daha yüksek olmuştur (P0.05). Ürik asit ve albümin değerleri sentetik metiyonin verilen grupta, fosfor seviyesi ise bitkisel ekstrakt kullanılan grupta daha yüksek bulunmuştur (P0.05). However, there were statistically significant differences among groups for relative intestine and liver weights were found higher in synthetic DL- metihionine containing group (P0.05). However, there were statistically significant differences among groups for uric acid, albümine and phosphorus values (P

Bu çalışma etlik piliç karma yemlerine farklı bitkisel ekstrakt (Kenger tohumu; Gundelia tournefortii L. ve Emerald) ilavelerinin besi performansı, serum biyokimyası ve bağırsak mikroflorasına olan etkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada; toplam 280 adet 1 günlük yaştaki Ross 308 erkek etlik civcivler kullanılmıştır. 42 gün süren denemede civcivler her biri 8 tekerrürden (her tekerrürde 7 civciv olacak şekilde) oluşan 5 gruba ayrılmıştır. Kontrol grubu hayvanları deneme süresince bitkisel ekstrakt katkısız karma yem ile beslenirken, muamele grupları sırasıyla Emerald ekstraktı 100 mg/kg yem ve kenger tohumu ekstraktı (GTE) 2, 4 ve 8 g/kg yem düzeylerinde eklenmiş yemler ile beslenmişlerdir. Deneme sonunda karma yemlerine 4 ve 8 g/kg düzeylerinde GTE ilave edilmiş hayvanların canlı ağırlık kazancının kontrol grubu ile kıyaslandığında önemli düzeyde arttığı tespit edilmiştir (P0.05). Buna ek olarak, serum ürik asit (UA), glikoz (Glu) konsantrasyonları, aspartat aminotransferaz (AST) ve alkalin fosfataz (ALP) uygulanan herhangi bir muameleden etkilenmedi (P>0.05). Sonuç olarak karma yemlere farklı düzeylerdeki GTE katkısının, bağırsaktaki laktik asit bakteri sayılarını arttırarak büyüme performansını artırabileceği tespit edilmiştir. The purpose of the present was to evaluate the effects of dietary different herbal extracts (Gundelia tournefortii L. seed, and Emerald) supplementation on growth performance, serum biochemistry and intestinal bacterial population in broilers. Totally, 280 Ross 308 1-day-old male broiler chicks were distributed into 5 groups of 7 in each consisting 8 replicates per treatment for 42 days. Control group received basal diet, the Emerald at 100 mg/kg diet and G. tournefortii L. seed extract (GTE) at 2, 4 and 8 g/kg diet were added to basal diet. The addition of 4 and 8 g GTE to the diet resulted in significantly higher body weight gain compared with control group (P0.05). In addition, serum uric acid (UA) and glucose (Glu) concentrations and aspartate amino transferase (AST) and alkaline phosphatase (ALP) were not affected by any treatment (P>0.05). Results of our study showed that different dietary levels of GTE may improve the growth performance by increasing intestinal lactic acid bacteria counts. 55

Bu çalışma, ülkemizde gerçekleştirilen koyun ıslahı çalışmalarındaki yerli ve kültür ırkları ile melezlerinin besi özelliklerini değerlendirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Ülkemizde kuzu eti üretimi ve karkas kalitesinin araştırılması amacıyla birçok kültür ırkı ithal edilmiştir. Bu ırklar hem saf olarak yetiştirilmiş hem de bazı yerli ırklarla melezleme çalışmalarında kullanılmıştır. Yerli ve kültür ırkları ile bunların melezlerinin besi performansını belirlemek amaçlı çok sayıda çalışma yürütülmüştür. Çalışmalardaki ırk ve melezlere ait oransal gen katkıları ve genetik gruplar bazında günlük canlı ağırlık artışı (GCAA), yemden yararlanma oranı (YYO) ve karkas randımanı (KR) özellikleri değerlendirilmiştir. Genetik gruplar bazında GCAA bakımından yerli ırkların Merinos ve Fransız etçilerle melezlemeleri, yerli ırkların kendi aralarında ve Alman Et Merinosu, İngiliz etçi ve Siyah Başlı Alman ırklarıyla melezlemeleri yüksek bulunmuştur (P0.05). Bu çalışmada, GCAA’nın artırılmasında yerli ırkların Merinos ve Fransız etçi melezleriyle üstünlük sağlanabileceği görülürken, yerli ırkların Alman Et Merinosu, İngiliz etçi ve Siyah Başlı Alman ırklarıyla melezlerinin ancak kısıtlı olarak üstünlük sağlayacağı sonucuna varılmıştır. KR’nın iyileştirilmesinde yerli ırkların kendileriyle ve kültür ırklarıyla melezlerinde önemli bir üstünlük görülmediğinden melezlemelerin KR üzerinde çok faydası olmadığı kanaatine varılmıştır. This study is conducted in order to evaluate the fattening features of native and foreign breeds and their cross breeds in sheep improvement studies conducted in Turkey. Many culture breeds were imported to investigate the lamb production and carcass quality in Turkey. These breeds were both raised as pure breed and used in crossbreeding studies with some of the native breeds. A large number of researches have been conducted to determine the fattening performance of native and culture breeds and their cross breeds. Properties of daily weight gain, feed conversion ratio and dressing percentage were evaluated on the basis of proportional gene contribution and genetic groups belonging to the breeds and cross-breds in the studies. On the basis of genetic groups, crossbreds of native breeds with Merino and French breeds, cross-breds of native breeds inter se and with German Mutton Merino, British Mutton breeds and German Blackhead Mutton were found high (P0,05) was not found in both analysis. In this study, it is concluded that, in terms of increasing daily weight gain, while cross-breds of native breeds with Merino and French Mutton breeds could provide advantage, cross-breds of native breeds with German Mutton Merino, British Mutton breeds and German Blackhead Mutton could only provide a partial advantage. In improving dressing percentage, since a significant advantage was not observed in cross-breds of native breeds inter se and with culture breeds, it is concluded that studies do not have much benefit on the property.

Bu araştırma; farklı üretim sistemlerinden elde edilen Çekirdeksiz Kuru Zeytin Posalarının (ÇKZP) yem değerinin saptanması ve kuzularda besi performansı üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada; ÇKZP'lerin yem değerinin belirlenmesinde in situ (naylon kese) yöntem uygulanmıştır. 2 (2F), 3 (3F) ve 2+3 (2+3F) Fazlı yöntemle üretilmiş ÇKZP'lerin rumende kuru madde (KM), organik madde (OM), ham protein (HP), asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) ve nötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF) parçalanabilirlikleri ve parçalanabilirlik parametreleri belirlenmiştir. Kuzu besi denemesi; her grupta benzer özellikte 12 baş kuzu bulunacak şekilde 3 gruba ayrılmış 36 kuzu ile gerçekleştirilmiştir. Gruplara %0 (Kontrol) %10 ve %20 oranında 2+3F ÇKZP içeren izokalorik ve izonitrojenik kuzu besi yemleri verilmiş ve besi 42 gün sürmüştür. Araştırma sonucunda, 2F ve 2+3F ÇKZP`lerin besin madde parçalanabilirlikleri 3F ÇKZP`ne oranla daha yüksek bulunmuştur. Tüm inkübasyon sürelerinde KM, OM, NDF ve ADF parç alanabilirliğ i, HP parç alanabilirliğ inden daha yüksek bulunmuştur. Besi denemesi sonunda, kuzu besi yemlerine %10 ve %20 ÇKZP ilavesinin besi performansı üzerine önemli bir etkisi gözlenmemiş, rasyona ÇKZP katılması beside yem maliyetini%5.5-%12.5 düşürmüştür.Sonuç olarak, kuzu besi rasyonlarına %20 düzeyine kadar ÇKZP katılabileceği ve ÇKZP'nin pirinç kepeği yerine alternatif bir yem kaynağı olarak önerilebileceği sonucuna varılmıştır. This research has been conducted in order to determine the animal feed value of Destoned Dry Olive Paste (DDOP) and to identify its effects on breeding performance in lambs. In the research; in situ (nylon bag) method was used for determining the animal feed value of DDOP. The degradability and the degradability parameters of DDOP produced in 2 phases (2F), 3 phases (3P), and 2+3 (2+3P ) as dry substance (KM), organic substance (OM), crude protein (MP), fibre not dissolving in acid detergent (ADF), fibre not dissolving in neutral detergent (NDF) in rumen were detected. Lamb feeding experiment was conducted with 36 lambs which were divided into 3 groups composed of 12 individuals carrying similar characteristics. The groups were fed on isocaloric and isonitrogenic lamb breeding meals containing %0 (Control) %10 and %20 2+3F DDOP and the experiment continued for 42 days.As a result of the research, the degradability of 2F and 2+3F DDOPs has been found to be higher compared to 3F DDOPs' degradability. In all incubation periods, the degradability of KM, OM, NDF, and ADF was detected to be higher than the HP degradability. At the end of the breeding experiment, it was detected that adding %10 and%20 did not have a considerable effect on breeding performance. Adding DDOP to ration decreased the lamb breeding cost %5.5 - %12.5.Consequently, it was concluded that DDOP can be added to lamb breeding ration up to%20 percent and it can be suggested as an alternative feed source instead of rice bran. 73

Bu araştırma, besi sığırlarının bitirme dönemi rasyonlarındaki mısırın, belirli oranlarda pirinç kepeği ile ikamesi sonucu, besi performansı, bazı kan ve karkas parametreleri üzerine etkilerinin incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada hayvan materyali olarak 44 baş erkek Holstein ırkı sığır kullanılmıştır. Hayvanlar canlı ağırlıklarına göre 4 farklı gruba ayrılarak, farklı düzeylerde pirinç kepeği içeren rasyonlar ile beslenmişlerdir. Kontrol grubundaki hayvanlara verilen rasyonlar pirinç kepeği içermezken, Pirinç 1 (P1), Pirinç 2 (P2) ve Pirinç 3 (P3) gruplarındaki hayvanlara verilen rasyonlarda bulunan mısır sırasıyla %12.74, %21.20 ve %30.29 miktarlarında pirinç kepeği ile ikame edilmiştir. Araştırma boyunca düzenli olarak kaydedilen yem tüketimi, 0, 30, 66 ve 95. günlerde belirlenen canlı ağırlık ölçümleri ve bu parametrelerden elde edilen yemden yararlanma oranları ile denemenin 0, 66 ve 95. günlerinde ultrason yardımıyla alınan görüntülerin analizleri sonucunda da kontrol ve deneme grupları arasında deri altı yağ kalınlığı, M. Longissimus dorsi derinliği, ve 95. günde kas içi yağ dağılımı parametreleri bakımından önemli farklılık tespit edilmemiştir (P>0.05). Aynı tarihlerde araştırma hayvanlarından alınan kan örneklerinde gerçekleştirilen analizlerin sonucunda; serum glikoz, alkalin fosfataz, büyüme hormonu, insülin benzeri büyüme faktörü-I, leptin, triiyodotironin düzeyleri bakımından kontrol ve deneme grupları arasında önemli düzeyde fark saptanamamıştır (P>0.05). Araştırmanın 95. gününde kan üre nitrojeni, serum konjuge linoleik asit ve tiroid stimülan hormon, 66. ve 95. günlerinde ise serum aspartat aminotransferaz düzeyleri bakımından araştırma grupları arasında önemli farklılıklar tespit edilmiştir (P0.05). In addition to that, ultrasound carcass traits such as rib fat thickness, longissimus muscle depth and marbling were not differed between control and experimental groups at 0, 66 ve and 95d of the study (P>0.05). Blood samples were collected at the same days when carcass images were recorded and no significant differences were observed for serum glucose, alkaline phosphatase, growth hormone, insulin-like growth factor-I, leptin, triiodothyronine levels between control and experimental groups during the study (P>0.05). At the 95d of study, blood levels of urea nitrogen, serum conjugated linoleic acid, thyroid stimulating hormone significant differences were observed where aspartate aminotransferase levels were differed between control and experimental groups both 66 and 95d of the study. According to results of this study, corn can be replaced in feedlot finishing diets with rice bran up to levels of 30.29% without adversely affecting the overall performance and ultrasound carcass traits. In spite of some blood parameters were significantly differed between experimental groups during the study, these differences did not affect the performance and ultrasound carcass traits. Therefore, one can be summarized that, rice bran can be utilized as an alternative feed stuff replacement for corn in feedlot finishing diets. 121

Bu araştırma farklı bitkisel yağ kaynakları içeren rasyonların bıldırcınlarda besi performansı, karkas kalite özellikleri ile bazı kan parametreleri ve oksidatif durum üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapıldı. Araştırmada toplam 400 adet üç günlük yaşta Japon bıldırcını (Coturnix coturnix japonica) kullanıldı. Araştırma her biri 100 bıldırcından oluşan 4 grup halinde yürütüldü. Her bir grup 20 bıldırcından oluşan 5 alt gruba ayrıldı. Deneme rasyonlarına % 3 düzeyinde soya yağı, ayçiçeği yağı, aspir yağı ve zeytin yağı ayrı olarak katıldı. Araştırma 6 haftada tamamlandı. Araştırmada soya yağı, ayçiçeği yağı, aspir yağı ve zeytin yağı katılan tüm deneme grupları arasında canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, karkas ağırlıkları ve randımanları ile karaciğer, kalp, dalak, taşlık, bezli mide ve abdominal yağ ağırlıklarının canlı ağırlığa oranlarının değişmediği belirlendi (p>0,05). Serum ALP, ALT, AST, toplam protein, trigliserit ve kolesterol düzeylerinin yağların katımıyla etkilenmediği tespit edildi (p>0,05). Serum malondialdehit (MDA) düzeyinin aspir yağı katılan grupta azalırken, serum antioksidan aktivite (AOA) düzeyinin aynı grupta arttığı belirlendi (p0,05). Araştırmadan elde edilen verilere dayanılarak; bıldırcın rasyonlarına soya yağı, ayçiçeği yağı, aspir yağı ve zeytin yağı katılmasının besi performansı, karkas özellikleri ve bazı kan parametreleri ile göğüs etinin oksidasyonu üzerine herhangi bir olumsuz etkisi olmadığı, serumda lipid oksidasyonunu önleyici etkisinin aspir yağında daha güçlü olduğu ifade edilebilir.

Bu çalışma, altlığa doğal zeolit (höylandit/klinoptilolit + mordenit) katılmasının etlik piliçlerde besi performansı ile bazı altlık parametreleri üzerine etkilerini ortaya koymak amacıyla yürütülmüştür. Altı haftalık deneme süresince canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yemden yararlanma, yaşama gücü, altlıkta nem düzeyi ile ayak ve vücut kusurları üzerinde durulmuştur. Kümes içi, yerden 1 m yükseklikte hava geçişini engelleyecek şekilde duralit malzemeyle 12 adet kısma bölünmüş, 180 hayvan üzerinde çalışılmış, 15 hayvan/m2yerleşim sıklığı kullanılmıştır. Araştırmada altlık olarak kullanılan planya talaşına sırasıyla, taban alanının % 0 (kontrol), % 25, % 50 ve % 75'i düzeyinde yüzde hacim cinsinden doğal zeolit katılmıştır. Tüm gruplarda altlık kalınlığı 5 cm olarak düzenlenmiştir. 6. haftada sırasıyla, canlı ağırlık değerleri 1935, 1970, 1996 ve 1978 (P0.05); yemden yararlanma oranları 1.83, 1.71, 1.74 ve 1.73 (P0.05); altlıkta nem düzeyleri ise 36.18, 25.17, 23.60 ve 21.78 (P

Ruminant beslemede kaba yem temini ve kalitesi en önemli sorunlardan biridir. Dünyanın birçok yöresinde gözlenen su kaynaklarındaki yetersizlik, bitki ıslahçılarını kurağa dayanıklı bitki arayışına itmektedir. Diplotaxis tenuifolia bu özellikleri nedeniyle araştırıcıların ilgisini çekmiş ve bu çalışma bitkinin besin madde içerikleri, kuzularda besi performansı parametreleri, in vitro gaz üretimi, enerji değerleri, sindirilebilir organik madde miktarı, in vitro metan üretimi, pH, laktik asit ve NH3-N ve uçucu yağ asidi miktarlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmanın ilk denemesinde; 3–4 aylık yaşta toplam 32 baş Anadolu Merinos ırkı kuzular sekizer başlık dört gruba ayrılmıştır. Kontrol grubuna kaba yem olarak sadece kuru yonca verilirken diğer üç gruba sırası ile yoncanın % 5, % 15 ve % 30'u yerine DT kullanılmıştır. Toplam 56 gün süren çalışmada canlı ağırlık artışı ve yem tüketimi gibi besi performansı değerleri incelenmiştir. Yem tüketimi üzerine DT'nin olumsuz bir etkisi olmamış ve besi performansı yönünden guruplar arasında önemli bir farklılık bulunmamıştır. Her 14 günde bir alınan kan örneklerinde hematolojik veriler ve deneme başlangıcı ve sonunda alınan kan örneklerinde de metabolik parametreler incelenmiştir. Hematolojik ve metabolik parametreler fizyolojik sınırlarda kalmıştır. Çalışmanın ikinci denemesinde, in vitro gaz üretimi için konsantre yem, kuru yonca otu, DT ve kuzu besi denemesinde olduğu gibi DT'nin yonca kuru otuna %5, %15 ve %30 oranlarında katılan karışımları kullanılmıştır. Oluşan gaz miktarı 6, 12, 24, 48 ve 72. saatlerlik inkubasyon sürelerinde ölçülmüştür. Aynı inkubasyon sürelerinde oluşan gaz içerisindeki metan miktarı ile inkubasyon sıvısından alınan örneklerde laktik asit, NH3-N ve pH değerleri ile 24 ve 48. saatlerde uçucu yağ asidi miktarları belirlenmiştir. yonca kuru otu ile DT'nin birlikte kullanılması halinde gaz ve metan miktarı ile asetik asit miktarı önemli ölçüde düşmüştür. Sonuç olarak; DT'nın ruminantlarda kaliteli kaba yem kaynağı olarak, yonca kuru otu yerine besi performansı, hematolojik ve metabolik kan parametrelerini olumsuz yönde etkilemeksizin kullanılabileceği, bir sera gazı olan metan salınımını azaltmak amacıyla rasyonlara katılabileceği sonucuna varılmıştır., The quality and source of forage feed in ruminant nutrition is an important issue. Due to drought conditions efficient worldwide and of limited water sources, drought-resistant crops are being investigated by the plant breeders. Diplotaxis tenuifolia (DT) has attracted the attention of animal feedstuff researchers because of these characteristics. This study was conducted to determine the nutrient contents, the effects of fattening performance of lambs, in vitro gas production, energy values, the amount of digestible organic matter, in vitro methaneproduction, pH, lactic acid , NH3-N, and volatile fatty acid value of Diplotaxis tenuifolia.. The research was planned to be performed in 2 stages. In the first trial of the study, totally 32 Anatolian Merino lambs 3-4 months of age were divided into 4 groups as 8 animals in each treatment group. The control group fed only alfalfa hay as roughage, in other three groups DT was replaced with alfalfa hay as5%, 15% and 30% . The trial was continued for 56 days and live weight gains and feed consumptions of individual animals were determined. There were no negative effect on feed intake of DT and also live weight gain performance of lambs were similar in trial groups. Blood samples were taken within 14 day intervals and hematological parameters were analyzed. In blood samples from the beginning and end of the experiment were examined by metabolic parameters. The parameters measured were remained within the physiological range. In the second trial, in vitro gas production of concentrate, alfalfa hay, DT, and DT+alfalfa hay mixtures in 5+95 %, 15+85 % and 30+70 was measured within periods of 6., 12., 24., 48., and 72. hours. The amount of the methane in produced gas fraction was determined for the same times of fermentation. Lactic acid, NH3-N, pH values, volatile fatty acids in fermentation samples were determined at 24. and 48. hours. The gas production, acetic acid concentration and methane production were decreased significantly in mixtures of alfalfa hay and DT (P< 0.005). As a result, DT can be used as a forage source in ruminant feeds as a replacement of alfalfa hay (proportion of 5%, 15%, 30% DT) without any adverse effect on the fattening performance, hematological and metabolic parameters. It was concluded to supplement the diets to reduce methane emissions which has a greenhouse gas effect., Bu araştırma Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 112022009 proje numarası ile desteklenmiştir

Bu çalışmada Siyah-Alaca (SA), Esmer (E) ve Simmental (Sim) ırkı tosunların besi performansı, kesim ve karkas özellikleri ile et kalite özellikleri üzerinde durulmuştur. Aydın ilinde özel bir besi işletmesinde yapılan araştırmanın hayvan materyalini, 148 gün (10 baş SA ve 8 baş E ırkı tosun, I. Grup) beside tutulan ile 177 gün (7 baş SA ve 10 baş Sim ırkı tosun) beside tutulan (II. Grup) oluşturmuştur. Besi performansı olarak besi başı ağırlığı (BBA), besi sonu ağırlığı (BSA), GCAA; kesim ve karkas özellikleri olarak karkas ağırlığı ve randımanı ile bazı organ ağırlıkları, soğutma kaybı, göz kas alanı, sırt yağı kalınlığı; et kalite özellikleri olarak ise göz kasından alınan et örneklerinden pH, renk (L*,a*,b*), sızıntı su kaybı, pişirme kaybı ve et tekstürü özellikleri belirlenmiştir. Birinci grupta yer alan, SA ve E ırkı tosunların BBA, BSA ve GCAA ortalamaları sırasıyla 347.17±9.80 ve 319.80±10.96 kg (P>0.05), 549.20±16.87 ve 512.62±16.86 kg (P>0.05); 1.34±0.05 ve 1.35±0.06 kg (P>0.05), bu ırkların sıcak karkas ağırlığı ve randımanı, göz kası alanı ve sırt yağı kalınlığı ortalamaları sırasıyla 279.44±3.28 ve 289.40±3.69 kg (P>0.05), %52.5±1.0 ve %54.4±1.0 (P0.05) dir. İkinci grupta yer alan, SA ve Sim ırkı tosunların BBA, BSA ve GCAA ortalamaları sırasıyla 307.24±14.28 ve 292.36±11.95 kg (P>0.05), 579.14±16.60 ve 562.00±13.88 kg (P>0.05), 1.57±0.05 ve 1.62±0.04 kg (P>0.05), bu ırkların sıcak karkas ağırlığı ve randımanı, göz kası alanı ve sırt yağı kalınlığı ortalamaları sırasıyla 304.36±4.14 ve 309.25±3.45 kg (P>0.05), %53.5±1.0 ve %54.3±1.0 (P>0.05), 69.50±4.10 ve 76.50±3.43 cm2 (P>0.05), 4.9±0.8 ve 3.6±0.7 mm (P>0.05) dir. Sonuç olarak, bu ırklardan herhangi birinin tercih edilmesi besi performansı, kesim ve karkas özellikleri ile et kalite özellikleri bakımından önemli bir farklılık yaratmayacaktır.Anahtar sözcükler: Besi performansı, Kesim, Karkas özellikleri, Et kalitesi, Irk In this study, fattening performance, slaughtering and carcass characteristics and beef quality traits were determined on Holstein-Friesian (HF), Brown Swiss (BS) and Simmental (SIM) bulls. Animal material of the study were obtained on a private feedlot located in Aydın Province, in the first group with 148 days (10 HF and 8 BS) and in the second group with 177 days (7 HF and 10 SIM) fattening period were used. For fattening performance, fattening beginning weight (FBW), fattening final weight (FFW), average daily weight gain (ADWG), for slaughtering and carcass characteristics, carcass weight, dressing percentage and some organs' weights, cooling loss, rib eye area, subcutaneous fat thickness, for beef quality traits a sample taken from the rib eye muscle and pH, color (L*a*b), drip loss, cooking loss and shear force were determined. In the first group the averages of FBW, FFW, ADWG, hot carcass weight, dressing percentages, rib eye area, subcutaneous fat thickness means for HF and BS bulls were 347.17±9.80 and 319.80±10.96 kg (P>0.05), 549.20±16.87 and 512.62±16.86 kg (P>0.05); 1.34±0.05 and 1.35±0.06 kg (P>0.05), 279.44±3.28 and 289.40±3.69 kg (P>0.05), 52.5±1.0% and 54.4±1.0% (P0.05), respectively. In the second group the averages of FBW, FFW, ADWG, hot carcass weight, dressing percentage, rib eye area, subcutaneous fat thickness means for HF and SIM bulls were 307.24±14.28 and 292.36±11.95 kg (P>0.05), 579.14±16.60 and 562.00±13.88 kg (P>0.05), 1.57±0.05 and 1.62±0.04 kg (P>0.05), 304.36±4.14 and 309.25±3.45 kg (P>0.05), 53.5±1.0% and 54.3±1.0% (P>0.05), 69.50±4.10 and 76.50±3.43 cm2 (P>0.05), 4.9±0.8 and 3.6±0.7 mm (P>0.05), respectively. In conclusion, by choosing any of these breeds would not give any additional advantage to the farmer in terms of fattening performance, slaughtering and carcass characteristics and beef quality. Key words: Fattening performance, Slaughtering characteristics, Carcass characteristics, Beef quality, Breed 96

Bu çalışma, bıldırcın rasyonlarına çörek otu tohumu ya da çörek otu yağı ilavesinin besi performansı, karkas özellikleri ve bazı kan parametrelerine etkisini belirlemek amacıyla yapıldı. Araştırmada, 180 adet bir günlük yaşta Japon bıldırcını civcivi kullanıldı. Civcivler 45 hayvandan oluşan 4 ana gruba, her ana grup ise 15 civcivden oluşan 3 alt gruba ayrıldı. Gruplardan birisi başlangıç (1-21. gün) ve büyütme (22-35. gün) dönemlerinde temel yemlerle beslendi (Kontrol). Diğer gruplar aynı yeme %0.1 oksitetrasiklin (Pozitif Kontrol: PK), %1 çörek otu tohumu (ÇOT) veya %0.1 çörek otu yağı (ÇOY) ilave edilerek beslendi. Deneme bitiminde her ana gruptan 15 bıldırcın kesilerek karkas verim özellikleri ve kan serum parametreleri belirlendi. Araştırma sonunda, PK ve ÇOT gruplarının canlı ağırlık ortalaması Kontrolden önemli derecede yüksek bulundu. Araştırma geneli dikkate alındığında ortalama canlı ağırlık artışı, yem tüketimi ve yemden yararlanma oranı bakımından gruplar arasında farklılık görülmedi. Karkas ağırlığı; Kontrol grubunda diğer tüm gruplardan önemli derecede düşük bulunurken, karkas randımanı, göğüs, but ve kanat oranları bakımından gruplar arasında farklılık oluşmadı. Serum kolesterol konsantrasyonu ÇOY grubunda Kontrol grubundan önemli derecede düşük tespit edilirken, Ca, P, VLDL, HDL, LDL, ALT, ALP, albumin, globulin ve total protein konsantrasyonu bakımından gruplar arasında farklılık görülmedi. Sonuç olarak; bıldırcın rasyonlarına %1 oranında çörek otu tohumu ilavesinin antibiyotik ilaveli grupta olduğu gibi canlı ağırlığı önemli derecede artırdığı, %0.1 oranında çörek otu yağı ilavesinin hipokolesterolemik etki gösterdiği tespit edilmiştir. This study was conducted to determine effects of black cumin seeds or black cumin oil addition to quail rations on growth performance, carcass traits and some blood parameters. Totally 180 daily Japanese quail chicks were used. Chicks allocated four main groups each containing 45 chicks, and each main group divided into three subgroups each containing 15 chicks. A group was fed with basal starter diet for 1-21th days and grower diet for 22-35th days (Control). Other groups were fed same diets but their diet added by 0.1% oxytetracycline (Positive control: PC), 1% black cumin seed (BCS) or 0.1% black cumin oil (BCO). At last of study 15 chicks from each main group were slaughtered for determination of carcass traits and blood serum parameters. Final average live weight of quails in PC and BCS groups were significantly higher than C group. There were no differences on live weight gain, feed consumption and feed conversion ratio among the groups on basis of whole study period. Carcass weight was lower in C group than the other groups, while there were no differences on carcass yield, leg, breast and wing ratio among the groups. Serum cholesterol concentration in BCO group was significantly lower than C group but there were no differences on Ca, P, VLDL, HDL, LDL, ALT, ALP, albumin, globulin, total protein concentrations among the groups. In conclusion, it was established that, as being in antibiotic added groups, addition of 1% black cumin seed to quail diet enhanced live weight, and 0.1% black cumin oil had showed hypocholesterolemic affect.

TEZ9201 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2014. Kaynakça (s. 27-34) var. ix, 35 s. : tablo ; 29 cm. Bu çalışmada büyümesi geriletilmiş kuzuların sonraki telafi edici büyüme döneminde gösterecekleri rasyon tercihleri, yemlenme davranışları, besi performansları üzerinde durulması amaçlanmıştır. Çalışmanın hayvan materyalini Çukurova et koyunu 3/8 Rambouillet , 3/8 Ile de France, 1/8 ivesi ve 1/8 sakız kanı taşıyan sütten kesilmiş 24 baş düşük ve yüksek canlı ağırlıklı olarak erkek kuzular 2 gruba ayrılmıştır. Canlı ağırlık bakımından farklı olan gruplar kendi içinde 2 gruba ayrılmış ve bu gruplardan biri kısıtlı (1 kg/gün %10 yonca içeren TMR), diğeri ise serbest TMR ile beslenmiştir. Kısıtlı beslenen kuzuların canlı ağırlık kazanmaları yavaşlatılmış ve aynı yaşta ancak farklı canlı ağırlık ve/veya kondisyonda olan gruplar oluşturulmuştur. Tercihli yemleme dönemi 7 hafta sürdürülmüş ve kuzulara arpa, buğday kepeği, PTK ve yonca samanı tercih olarak eş zamanlı ve serbest olarak sunulmuştur. Denemede kısıtlı ve serbest yemleme gruplarının kısıtlama yapılan dönemdeki (1-4 hafta) veriler incelendiğinde besleme düzeyi etkisi kendini kısıtlı dönemde canlı ağırlık kazancı bakımından farklılıkta göstermiş ve canlı ağırlık ve yemleme düzeyi arasındaki interaksiyon önemli bulunmuştur (P0.05). Telafi döneminde bütün gruplarda arpa tercihinin %67.3 ile en yüksek olduğu, bunu %24.22 ile buğday kepeğinin, %4.01 ile pamuk tohumu küspesinin ve %4.47 ile yonca tercihinin izlediği görülmüştür. Grupların rasyon tercihleri incelendiğinde önceki besleme düzeyinin arpa ve kepek tercihini, canlı ağırlığın ise kepek ve pamuk tohumu küspesi tercihini ve interaksiyon etkisinin ise arpa, kepek ve küspe tercihlerini önemli düzeyde etkilediği görülmüştür (P

TEZ9752 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2014. Kaynakça (s. 43-52) var. xi, 65 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. Bu araştırma, Mersin İli Tarsus İlçesi Boztepe Köyü koşullarında yetiştirilen erkek İvesi kuzularının geleneksel ve Çukurova Üniversitesi tarafından önerilen çağdaş besi sistemlerinde besi performanslarının saptanması amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla, yetiştirici koşullarında mevcut 28 baş erkek İvesi kuzusu rastgele geleneksel besi ve modern besi gruplarına ayrılmışlardır. Besi 07.07.2012 tarihinde başlamış 12.10.2012 tarihinde bitirilmiştir. Geleneksel besi grubuna günde 2-3 saat orman içi açıklık alanlardaki meraya ek olarak arpa, PTK ve buğday kepeği besi başından sonuna kadar artan miktarlarda verilmiştir. Çağdaş besi grubu 95 gün kapalı ağılda tutularak % 10 yonca samanı ve daha önce başarılı biçimde kullanılmış % 90 kesif pelet yem karışımı ile doyuncaya kadar beslenmiştir. Gruplarda besi başı canlı ağırlıkları 27.52 kg ve 27.59 kg iken besi sonunda 46.26 kg ve 54.31 kg düzeyine ulaşmışlardır (P

Bu çalışmanın amacı antimikrobiyal etkili timol, etil alkol çözeltisi, redoks potansiyeli düşük su, sodyumperkarbonat ve formaldehid fumigasyonunun yumurta kabuk yüzey dezenfektanı olarak etkinliğinin test edilmesidir. Çalışmada 18 haftalık yaştaki damızlık bıldırcın (Coturnix coturnix Japonica) yumurtaları (1630 adet yumurta) kullanılmıştır. Kuluçka öncesi yumurtalar her birinde 326 adet olmak üzere rastgele 5 guruba ayrılmışlardır. 1. grup % 3?lik timol solusyonu (30 mL timol+470 mL etil alkol+ 500 mL saf su), 2. grup % 47?lik etil alkol çözeltisi (470 mL etil alkol+ 530 mL saf su), 3. grup redoks potansiyeli düşük su, 4. grup % 3 sodyumperkarbonat (a/a) + % 9 sodyumkarbonat (a/a) + % 88 saf su (a/a) ve 5. grup ise FF?nin 3X dozu ile (119.8 mL formalin ve 59.9 g potasyum permanganat/2.83 m3) ile muamele edilmişlerdir. Tüm yumurtalar ilk 15 gün aynı inkübatörde 37,5 oC ve % 55 nispi nemde, son 3 gün ise 37,2 oC ve % 75 nispi nemde aynı çıkış kabininde muamele edilmişlerdir. Çıkışta gruplara göre civciv sayıları tespit edildikten sonra çıkış olmayan yumurtalarda kabuk altı analizi yapılmıştır. Çıkışı müteakiben karışık cinsiyette her bir grupta 100 adet olmak üzere toplam 500 adet civciv kafes ünitelerinde standart yetiştirme şartlarında besiye alınmıştır. Kullanılan dezenfektanlardan timol?un uygulanan dozunun kuluçka sonuçlarını olumsuz etkilediği, civciv performansına ise muamele gruplarının etkisi önemsiz bulunmuştur (P < 0.05)., The aim of this study was to investigate the effectiveness of antimicrobial thymol, ethyl alcohol solution, the redox potential low water, sodium bicarbonate and formaldehyde fumigation on hatching results and their 2 weeks fattening period in quails. In this study, the eggs were obtained from 18 weeks old breeding quails (Coturnix coturnix japonica) eggs (1630 eggs). Before incubation, eggs were randomly divided into 5 groups and each group consisted of 326 eggs. In the first treatment group; thymol, the second treatment group, ethyl alcohol solution, the third treatment group, the lower redox potential group of water, the fourth treatment group, sodium percarbonate and the fifth treatment group; were treated with formaldehyde fumigation. From the first day to end of 15 day, of incubation, all eggs were incubated in the same incubator at 37.5 ° C and 55 % RH. At transfer, all eggs were transferred to the same incubator regarding their groups and incubated at 37.2 ° C and 75% relative humidity for last three days of incubation. After determining the number of chicks in groups, the unhatched eggs were analyzed for further examination. After hatching, totally 500 mixed-sex chicks consisting of 100 chicks from each group were moved to research farm to determine the effect disinfectants on chick performance which all chicks were raised in the standard growth condition in battery cages. The current dosage of thymol, had an adverse effect on hatching results among the disinfectant. No differences were found of treatment groups on chicks performance (P < 0.05).

Bu çalışmada ticari olarak piyasada bulunan probiyotik-enzim yem katkı karışımının tosunlarda yemden yararlanma ve besi performansı üzerine etkileri araştırılmıştır. Denemede 8 -10 aylık ve 12 -14 aylık 20 erkek Esmer tosun kontrol ve probiyotik-enzim grupları olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Denemeye alınan tosunlarda probiyotik-enzim kombinasyonu, gruptaki her bir tosuna 20g/gün verilmiştir. 8–10 aylık yaş gruplarında kontrol, probiyotik-enzim gruplarının sırasıyla besi başı ağırlığı 173,2 ±14,19 kg ve 173,2±14,19 kg; günlük canlı ağırlık artışı 0,87±0,04 kg ve 0,93±0,04 kg; besi sonu ağırlığı 331,6±12,12 kg ve 343,2±12,12 kg; toplam ağırlık artışı 158,4±6,65 kg, ve 170,0±6,65 kg ve 1 kg canlı ağırlık artışı için tüketilen yem değerleri sırasıyla 6,8±0,29 kg ve 6,4±0,29 kg olarak tespit edilmiştir. 12 -14 aylık yaşlı esmer tosunlarda kontrol ve probiyotik-enzim grupları aynı sıraya göre besi başı ağırlığı 249,7±14,19 kg ve 249,1±14,19 kg; günlük canlı ağırlık artışı 0,91±0,04 kg ve 0,94±0,04 kg; besi sonu ağırlığı 416,0±12,12 kg ve 419,4±12,12 kg; toplam ağırlık artışı 166,3±6,65 kg ve 170,3±6,65 kg; 1 kg canlı ağırlık artışı için tüketilen yem değerleri ise 7,3±0,29 kg, 7,2±0,29 kg olarak bulunmuştur. In this study, the effects of combination of probiotic and enzyme supplement that is commercially available in the market on the feed efficiency and fattening performance of young bulls were investigated. A total of 20 Brown Swiss young bulls at 8–10 and 12–14 months of ages were allocated into the two groups called control and probiotic – enzyme groups. 20 g/day of plus enzyme combination was fed each animal. The young bulls (at 8-10 months) in control and probiotic initial fattening weight 173.2±14.19 kg and 173.3±14.19 kg; daily weight 0.87±0.04 kg and 0.93±0.04 kg; final fattening weight 331.6±12.12 kg and 343.2±12.12 kg; total weight gain 158.4±6.65 kg and 170.0±6.65 kg and amount of feed intake per kg weight gain 6.8±0.29 kg and 6.4±0.29 kg respectively. The young bulls (at 12-14 months) in control and probiotic initial fattening weight 249.7±14.19 kg and 249.1±14.19 kg; daily weight 0.91±0.04 kg and 0.94±0.04 kg; final fattening weight 416.0±12.12 kg and 419.4±12.12 kg; total weight gain 166.3±6.65 kg and 170.3±6.65 kg and amount of feed intake per kg weight gain 7.3±0.29 kg and 7.2±0.29 kg respectively.

Bu çalışmada, yerli sığır ırklarımızdan Bozırk'ın besi performansı, karkas özellikleri ve et kalitesi belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmanın hayvan materyalini ortalama 15 aylık yaşlarda 12 baş genç boğa ve 12 baş düve oluşturmuştur. Yoğun yemlerle 9 ay süren besi sonucunda ortalama erkeklerde 0.887 kg, dişilerde 0.590 kg günlük canlı ağırlık artışı elde edilmiştir. Besi süresi toplamında her 1 kg canlı ağırlık kazancı için erkekler 7.295 kg, dişiler ise 9.591 kg yoğun yem tüketmişlerdir. Kesim öncesi boğa ve düveler delici olmayan pnömatik bayıltma tabancası kullanılarak bayıltıldılar. Ölümün gerçekleşmesinin ardından düşük volt elektrik stimülasyonu uygulanmıştır. Karkas sınıflandırması SEUROP sınıflandırma sistemine göre fotoğraf şablonları kullanılarak yapılmıştır. Boğalar etlenme bakımından ?İYİ? (R), yağlanma bakımından ?AZ YAĞLI? sınıfta, düveler ise etlenme bakımından ?ORTA? (O), yağlanma bakımından ?ORTA YAĞLI? sınıfta yer almışlardır. Et kalitesini belirlemek amacıyla karkasların M.longissimus thoracis (MLT) ve M.semitendinosus (MST) kaslarında pH24, L*24, a*24, b*24 renk değerleri, su tutma kapasitesi (%), pişirme kaybı (%) ve WBKK (kg) değerleri erkeklerde sırasıyla; 5.75±0.038, 40.84±0.530, 25.26±0.290, 9.41±0.200, 11.53±0.688, 29.99±0.523 ve 4.99±0.257, dişilerde sırasıyla; 5.66±0.020, 40.20±0.680, 24.57±0.480, 8.99±0.230, 13.14±0.502, 28.37±0.437 ve 4.96±0.211 olarak belirlenmiştir. MLT kaslarında doymuş yağ asitleri, tekli doymamış yağ asitleri, çoklu doymamış yağ asitleri oranları (%) ve kolesterol miktarı (mg/100g) boğalarda sırasıyla; 47.56±1.200, 44.96±1.200, 2.69±0.130 ve 56.07±1.600, düvelerde sırasıyla; 45.68±0.810, 48.47±0.730, 1.95±0.099 ve 54.32±1.500 olarak gerçekleşmiştir.Anahtar kelimeler: Bozırk, Besi Performansı, Karkas, Karkas Sınıflandırma, Et Kalitesi The aim of this study was to determine fattening performance, carcass characteristics and meat quality of Turkish Grey cattle. The study was caried out on 12 male and 12 female Turkish Grey Cattle which were on average age of 15 month. The groups were fed with concentrate during 9 month. Daily weight gain during fattening period was estimated 0.887 kg for males and 0.590 kg for females. Males were expended 7.295 kg and females 9.591 kg concentrate food to obtain 1 kg live weight gain. Bulls and heifers were stunned with non penetrated captive bolt before slaughter. Low voltage (60 volt, 30 second) electrical stimulation was applied after death has occured. Carcass conformation and fatness were evaluated according to SEUROP classification system by using photographic templates. Bull carcasses took part at ?good? (R) corformation class and ?slight? (2) fattnes class. Heifers were classified as ?fair? (O) conformation class and ?average? (3) fattnes class. Meat quality characteristics which were estimated at M.longissimus thoracis (MLT) and M.semitendinosus (MST) muscles as pH24, L*24, a*24, b*24 color cordinates, water holding capacity (%), cooking loss (%) and WBKK (kg) were; 5.75±0.038, 40.84±0.530, 25.26±0.290, 9.41±0.200, 11.53±0.688, 29.99±0.523 ve 4.99±0.257 respectively for males and 5.66±0.020, 40.20±0.680, 24.57±0.480, 8.99±0.230, 13.14±0.502, 28.37±0.437, 4.96±0.211 for females. Saturated, mono unsaturated and polyunsaturated fatty acids ratios (%) and cholesterol content (mg/100g) of MLT muscles were; 47.56±1.200, 44.96±1.200, 2.69±0.130, 56.07±1.600 for males and 45.68±0.810, 48.47±0.730, 1.95±0.099, 54.32±1.500 for females respectively.Keywords: Turkish grey, fattening performance, carcass, carcass classification, meat quality 101

Bu çalışma farklı yem materyalinden yapılmış silajların kuzuların besi performansına etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırma materyali olarak 45 adet 4-5 aylık Akkaraman kuzu kullanılmıştır. Her grupta 9 baş kuzu olacak şekilde kuzular 5 gruba dağıtılmıştır. Gruplardan birine kaba yem olarak saman (kontrol), diğerlerine sırasıyla, şeker pancarı posası silajı (ŞPPS), şeker pancarı yaprağı silajı (ŞPYS), mısır silajı (MS), arpa silajı (AS) ad libitum olarak verilmiştir. Konsantre yem tüm gruplara kuzuların canlı ağırlığının %2'si kadar verilmiştir. Araştırma 70 gün sürmüş ve hayvanlar 14 günde bir tartılarak canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı belirlenmiş ve yem tüketimleri kayıt altına alınmıştır. Hayvanların canlı ağırlık artışı ve yem giderleri karşılaştırılarak fayda/maliyet oranları çıkarılmıştır. Araştırma sonunda (0-70 günler arası) kuzuların canlı ağırlıkları bakımından saman ve arpa silajı tüketen gruplarda diğer gruplardan önemli düzeyde (P, This study was carried out to determine effects of silages made from different feed materials on fattening performances of lamb. Animal material included a total of 45 lambs aging 5-6 months. Five different experimental groups were conducted including 9 lambs. Control group was fed with straw as forage. Other groups were ad libitum fed by sugar beet pulp silage, sugar beet leaves silage, corn silage and barley silage. All experimental groups were also fed with concentrate feed at the amount of 2% of live body weight. Experimental feeding was continued 70 days and animals were weighed every 14 days. Body weights, body weight gaining and feed consumptions were recorded. Body weight gaining and feed consumptions were compared and economical analyses were conducted. End of the experiment (0-70 days), body weights of lambs in the groups fed with forage and barley silage were significantly lower (P

Amaç: Çalışma entansif şartlarda yetiştirilen yerli Türk kazlarında besi performansı üzerine; besi süresi, cinsiyet ve tüy renginin etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada toplam 145 adet kaz civcivi kullanılmıştır. Kazlar her bir besi süresi içinde (10 ve 12 hafta) tüy rengine göre 4 gruba bölündü. Kazlar, kanat numarası takılarak haftalık olarak tartıldı. Bulgular: Çalışma sonunda besi grupları arasında (10 ve 12 hafta) canlı ağırlık bakımından herhangi bir istatistik fark bulunmamıştır (p>0.05). Hem tüy rengi hem de cinsiyet ise 5. haftadan itibaren çalışma bitimine kadar canlı ağırlık üzerinde etkili olmuştur (p, Aim: Study was undertaken to determine the intensive fattening performance of native Turkish geese and to underline the effects of fattening length, sex and feather colour on fattening performance. Materials and Methods: Total 145 daily goslings were used in the experiment. Birds divided into four groups according to their feather colour in each fattening (10 and 12 weeks) period. Birds with wing tags were individually weighed and all the birds were weighted weekly according to their groups. Results: There was not any statistical significance between the fattening groups (10 and 12 weeks) in term of weekly liveweight (p>0.05). Effects of both feather colour and sex on liveweight have started at the fifth week and continued until at the end of the fattening periods (p

Bu çalışmada kuzuların rasyonlarına inorganik ya da organik formda Cu, Zn ve Mn katılmasının ya da katılmamasının büyüme performansına, bu minerallerin bazı dokulardaki dağılımına ve atılımına etkisi araştırılmıştır. Çalışmada sütten kesilmiş 3-4 aylık yaşlarda 30 baş, Merinos kuzu kullanılmıştır. Kuzulara kaba yem olarak yonca peleti ve saman, kesif yem olarak kuzu büyütme yemi, günlük besin madde ihtiyaçlarını karşılayacak miktarda yedirilmiştir. Kontrol grubunun kesif yemine ilave Zn, Cu ve Mn katılmamış, ikinci grubun kesif yemine aynı elementlerin inorganik formları katılmış, üçüncü grubun kesif yemine ilave Zn, Cu ve Mn katılmamış, fakat bu elementleri içeren organik bir ürün tavsiye edildiği şekilde enjekte edilmiştir. Hayvanlar 3 ay süreyle beslenmiş, 2 haftada bir canlı ağırlıkları belirlenmiştir. Çalışmanın başında ve sonunda bütün hayvanlardan kan örnekleri, sonunda bütün hayvanlardan yapağı ve dışkı örnekleri alınmıştır, bütün örneklerde Cu, Zn ve Mn düzeyleri tespit edilmiştir. Bu çalışmalar sonucunda canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı ve yemden yararlanma bakımından Cu, Zn ve Mn ilave edilmeyen, inorganik ya da organik formda ilave edilen gruplar arasında belirgin bir farklılık bulunmamıştır. Çalışmanın sonunda kan Cu, Zn ve Mn düzeyleri bakımından gruplar arasında farklılık gözlenmemiş, yine yapağı ve dışkılarda Cu düzeyleri değişmezken, Zn ve Mn düzeyleri organik grupta en düşük, inorganik grupta en yüksek olarak tespit edilmiştir, Effect of Organic Trace Minerals on Growth Performance In this study, the effects inorganic or organic forms Cu, Zn and Mn on distributions in some tissues and excretion growing performance of lambs has been researched. 3-4 months old 30 weaned Merinos lambs have been used at the research. The pelleted alfalfa and wheat straw as roughage, lamb growing feed as concentrate feed has been given to the lambs amount that meets in daily nutrient requirements of lambs. Cu, Zn, and Mn was not added into concentrate feed of control group, inorganic forms of same elements was added in to feed of second group and Cu, Zn, and Mn was not added into concentrate feed of third group but a product including those elements was injected as recommended way. The animals were fed for 3 months, their live weight at each 2 weeks were determined. At the beginning and end of study blood samples were taken; wool samples and faeces samples were taken from all animals at the end of study and Cu, Zn, and Mn levels were determined at all samples. At the end of this study, no any significantly difference was found at live weight, daily gains and feed efficiency between the groups that not added and added Cu, Zn, and Mn in organic or inorganic form. At the end of study, consequently, significant difference was not observed among the groups regarding serum Cu, Zn, and Mn levels; while Cu level was not change at wool and faeces samples, Zn and Mn level was determined as minimum at organic group and maximum level at inorganic group.

Dünya'da ve Türkiye'de artan nüsufa oranla, üretilen hayvansal kökenli besin maddeleri üretimi birbirine paralel bir biçimde artmamakta ve dünya genelinde her yıl açlık çeken insan sayısında artış olmaktadır.Ülkemiz hayvan yetiştiriciliği içerisinde koyun yetiştiriciliği önemli hayvansal üretim dallarından biridir. Ayrıca, ülkemiz iklim ve coğrafi koşulları da koyun yetiştiriciliği için oldukça uygundur. Ancak son yıllarda ülkemiz koyun sayısında önemli azalmalar göze çarpmaktadır. Azalan koyun sayısına karşın üretilen kuzu eti miktarını arttırmaya yönelik olarak yürütülen çok sayıda araştırma bulunmaktadır. Araştırmaların genel amacı, kuzu başına üretilen et miktarını arttırmak olmakla birlikte söz konusu üretimin ekonomik ve hızlı bir şekilde gerçekleştirilmesini sağlamaktır.Yürütülen bu çalışma ile ülkemizde Hayvan Yetiştirme ve Islahı konularında yapılmış olan kuzu besisi çalışmaları derlenmeye çalışılmıştır. Araştırma 73 adet kuzu besisi ile ilgili çalışma incelenmiş ve bu çalışmalardan elde edilen sonuçlar değerlendirilmiştir. Değerlendirme sonunda elde edilen bilgiler ışığında gelecekte yürütülecek olan çalışmaların yönü belirlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca bu güne kadar üzerinde çalışmalar yürütülmüş olan konularda irdelenerek ağırlık verilmemiş konular belirlenmiş ve bu konulardaki eksikliklerin tamamlanması konusunda önerilerde bulunulmuştur. Animal orginated nutrients are not enough rising, comparising with human population growth in Turkey and the world. Over the years, poor nutrition of human population have increased on the world. Sheep breeding is one of the most important subdivision into animal production on animal husbandry of our country. In addition to, climatic and geographic conditions of our country are usually suitable to sheep breeding. However, recently, sheep numbers have been decreasing and lamb meat production is negative effected from this factor.The general aim of researches are to increase meat quantity produced per lamb. Moreover, this production is to realize as economic and speed.The aim of this investigation was compile lamb growing researches on animal husbandry and improvement researches in Turkey. A total of 73 research article related to lamb growing were used in this study and results abtained from this articles were evaluated. According to this results, the researches to be examined on future were to determined. The gap among the research topic was occured. Thus, under this results is to provide the new various research subject. 71

Bu çalTşma, yerli kazlarda besi başlangTç yaşT ve cinsiyetin besi performansT, kesim ve karkas özellikleri üzerine etkisini belirlemek amacTyla yapTlmTştTr. ÇalTşmada iki gruptaki erkek ve dişi kaz sayTsT eşit olacak şekilde, grup I (10 haftalTk) ve grup II (14 haftalTk)’de toplam 32 kaz kullanTlmTştTr. ÇalTşma 6 hafta devam etmiştir. CanlT ağTrlTk bakTmTndan gruplar arasTnda 0, 1, 2 ve 3. haftalarda istatistiki olarak önemli farklTlTklar bulunmuştur (P

İvesi erkek kuzularda plazma ghrelin, büyüme hormonu ve serum toplam protein düzeyleri ile canlı ağırlık kazancı, yemden yararlanma arasındaki ilişkileri incelemek amacıyla yapılan çalışma 2 aylık yaşta ve 26 kg ağırlıkta 15 adet kuzuda gerçekleştirildi. Her grupta 5 adet kuzu olacak şekilde 3 deneme grubu oluşturuldu. 1. grup ad libitum, 2. grup günde tek öğün (9:00), 3.grup ise günde çift öğün (9:00 ve 16:00) yemlendi. Çalışma başlangıcında ve 15, 30 ve 45. günlerde kan örnekleri toplandı. Ghrelin ve GH ölçümleri için yemlemelerden 30 dakika önce ve 1 saat sonra (8:30, 10:00, 15:30 ve 17:00) olmak üzere gün içinde toplam 4 kez kan alındı. Ghrelin düzeyleri RIA ile, GH düzeyleri ELISA ile, toplam protein konsantrasyonları spektrofotometrik yöntemle ölçüldü.Plazma ghrelin düzeyleri genel olarak 3.38-9.77 pg/ml arasında bulundu. Besi süresince gruplar arasında istatistiki öneme sahip bir farklılık saptanmadı. Grup içi incelemede, besi başı ve 30.gün değerleri arasında ad libitum ve çift öğün yemlenen kuzularda p

Bu çalışma; antibiyotik büyütme faktörlerine alternatif olarak broyler yemlerine katılan organik asitlerin canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yemden yararlanma oranı, sıcak karkas ağırlığı ve randımanı gibi besi performansı parametreleri ile ince bağırsak ağırlığı, pH'sı ve mikrobiyolojisi üzerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir.Araştırmada 300 adet günlük Avian Farm broyler erkek civcivler kullanılmıştır. Denemede kullanılan civcivler kontrol, organik asit ve avilamisin grubu olarak her grupta 100 adet hayvan olacak şekilde 3 ana gruba ayrılmıştır. Ana grupların her biri ise yirmi adet civciv içeren beş tekrar grubuna ayrılmıştır. Deneme 41 gün sürdürülmüştür. Araştırma süresince tüm gruplara broyler başlangıç (0-21. günler), broyler geliştirme (22-35. günler) ve broyler bitiriş (36-41. günler) yemleri ad libitum olarak verilmiştir. Kontrol grubunun yemine herhangi bir katkı yapılmazken, organik asit grubunun yemine 2 g/kg dozunda organik asit kombinasyonu (Lunacompacid® Herbex Dry), avilamisin grubunun yemine ise 10 mg/kg dozunda avilamisin (Kavimix Maxus®-10) katkısı yapılmıştır.Araştırmanın sonunda; organik asit ve avilamisin katkısı canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yemden yararlanma oranı, karkas ağırlığı ve ölüm oranları gibi besi performansı parametrelerini istatistik düzeyde etkilememiştir. Bununla beraber, yemlerine avilamisin katılan grubun ince bağırsak ağırlığı kontrol ve organik asit gruplarına göre istatistik olarak daha düşük (P

Bu araştırma pırlak kuzu rasyonlarında kullanılan çörek otu tohumunun (Nigella Sativa) canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yemden yararlanma oranı, kan serumunda antioksidan kapasite, total protein, üre ile rumen sıvısında ph ve rumen üre azotu düzeylerine olan etkilerini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir.Araştırmada her birinde 6 kuzu bulunan toplam 5 grup oluşturulmuştur. Araştırma, deneme grupları rasyonlarına çörek otu katılmayan (kontrol grubu) ve sırasıyla % 1, 2, 3 ve 4 oranlarında çörek otu ilave edilen toplam 5 grup üzerinde yürütülmüştür. Gruplarda 12-14 haftalık yaşta, toplam 30 kuzu barındırılmıştır. Araştırma 8 hafta sürdürülmüştür. Rasyonlarda kaba yem olarak yonca otu kullanılmıştır. Su ve yem ( kaba ve konsantre yem) serbest olarak verilmiştir. Canlı ağırlıkları belirlemek için kuzular haftalık olarak tartılmıştır. Yem tüketimlerini belirlemek için günlük olarak yemler tartılmıştır. Kuzular grup yemlemesine tabi tutulmuştur. Besi süresi sonunda bütün kuzulardan kan, rumen sıvısı numunesi alınmıştır.Canlı ağırlık artışları ortalaması kontrol ve deneme gruplarında sırasıyla 325.0, 320.3, 312.8, 324.2, 323.8 g olarak tespit edilmiş ve istatistik olarak anlamlı bulunmamıştır.Çörek otunun % 4 düzeyine kadar pırlak rasyonlarında kullanılması ile yemden yararlanma oranları ile kan serumunda incelenen parametrelerden total protein, üre ve antioksidan kapasite ve rumen sıvısında üre değerleri üzerine herhangi bir olumsuz etkisi görülmemiştir. Buna karşın rumen sıvısının ph değerini kontrol grubu ile karşılaştırıldığında artırdığı (P

Bu deneme, Gökkuşağı alabalığı (Oncorhynchus mykiss) yetiştirme havuzlarına ilave edilen fermentasyon ürünlerinin (bira, kırmızı şarap veya bira + kırmızı şarap) besi performansı, fileto randımanı ve kan parametrelerine etkilerini belirleyebilmek için yapılmıştır. Bu çalışmada deneme grupları (I) Kontrol, (II) Bira grubu, (III) Şarap grubu ve (IV) Bira + şarap grubu şeklinde oluşturulmuştur. Yedi haftalık deneme süresince tanklara her gün 30 dakika süre ile 500 ml bira 2 litre su ile; 500 ml kırmızı şarap 4 litre su ile; 250 ml bira ve 250 ml kırmızı şarap 3 litre su ile karıştırıldıktan sonra havuzlara karıştırılmışlardır. Deneme boyunca performans özellikleri (yem tüketimi, canlı ağırlık kazancı ve yem değerlendirme katsayısı) kaydedilmiş, yedi haftalık deneme sonunda balıklardan alınan kan örneklerinde hemoglobin, eritrosit, lökosit, trombosit ve hemoglobin analizleri yapılmıştır. Besi performansı bakımından gruplar arasında gözlemlenen farklılılar önemli olup, en yüksek canlı ağırlık kazancı ve yem tüketimi kontrol grubunda (sırasıyla 80,56 g ve 122,21 g); en düşük canlı ağırlık kazancı ve yem tüketimi ise şarap grubunda (sırasıyla 30,58 g ve 88,82 g) gerçekleşmiştir. Keza, en düşük yem değerlendirme katsayısı kontrol grubunda (1,52), en yüksek yem değerlendirme katsayısı şarap grubunda (2,92) kaydedilmiştir. Ölüm oranı bakımından en yüksek değer kırmızı şarap grubunda gözlemlenmiş (%%40,00), en düşük değer ise bira + kırmızı şarap grubunda (%21,33) kaydedilmiştir. Hasat ağırlığı ve fileto ağırlıkları bakımından kontrol grubu ve bira + şarap grubunun diğer iki deneme grubundan daha üstün olduğu görülmüştür. Plazma parametrelerinden trombosit sayısı ve hemoglobin miktarı bakımından gruplar arasında önemli bir farklılık kaydedilmemiştir. Eritrosit sayısı bakımından en yüksek grup bira + şarap grubu olup (0.036 x 106 / mm3); en düşük değer ise hiçbir fermente ürün içermeyen kontrol grubunda (0.020 x 106 / mm3) gerçekleşmiştir. Lökosit sayısı bira + şarap grubunda en düşük (183.41 x 103 / mm3); kontrol grubunda ise en yüksektir (260.51 x 103 / mm3). Gruplar arasında çatal boy uzunluğu ve fileto randımanları bakımından istatistiksel olarak önemli bir farklılık yoktur. Ancak, hasat ağırlığı ve fileto ağırlıkları bakımından kontrol grubu (I.grup) (sırasıyla 163,55 g ve 82,24 g) ve Bira + Şarap grubunun (IV.grup) (sırasıyla 161,60 g ve 81,30 g) diğer iki deneme grubundan (bira grubu için sırasıyla 153,84 g ve 77,81 g; şarap grubu için sırasıyla 140,85 g ve 71,06 g) daha yüksektir. Plazma parametrelerinden lökosit sayısı bakımından ise gruplar arasındaki farklılıklar önemli olup (En yüksek değer kontrol grubunda (260.51 x 103 / mm3), en düşük değer ise IV.grupta (183.41 x 103 / mm3) kaydedilmiştir. Trombosit sayısı ve hemoglobin miktarı bakımından gruplar arasında önemli bir farklılık yoktur., The experiment?s purpose was to examine the effects on some serum parameters, fattening performance, flesh yield and blood parameters of fermentation products (beer, red wine or beer + red wine) incorporation into raising pool of rainbow trout (Oncorhynchus mykiss). A total of 600 rainbow trout were used in this research. Experimental groups as follows: (I) Control group; (II) Beer group; (III) Red wine group; (IV) Beer + red wine group. During 7 weeks experimental periods, after each treatment (beer, red wine, beer + red wine) + water mixed 30 minutes incorporated into raising pools of rainbow trouts. Trial was lasted for 7 weeks. Performance criteria such as feed consumption, weight gain and feed conversion ratio were measured totally in the groups for each week. At the end of the trial, serum white blood cell, red blood cell, hemoglobin, platelet, flesh weight and flesh ratio were analyzed randomly choosen 30 fish sample of each group. There were found statistically differences among the groups for live weight gain, feed intake and feed conversion ratio. The highest live weight gain and feed intake were obtained at control group (80,56 g and 122,21 g , respectively). The lowest live weight gain and feed intake were obtained at wine group (30,58 g and 88,82 g, respectively). The lowest feed conversion ratio was obtained at control group (1,52). The highest feed conversion ratio was obtained at wine group (2,92). The groups containing beer, red wine or beer +red wine did not have any significant effect on fattening performance criteria. The highest mortality was obtained at the group containing red wine (%40,00), but the lowest mortality was obtained at the group containing beer + red wine (21,33). There were no found statistically differences among the groups for forklenght and flesh yield. The highest final weight and flesh weight were obtained control group and the group containing beer + red wine (163,55 g and 161,60 g, respectively). There were no significantly differences for platelet and hemoglobin values among all groups. The highest red blood cell number was obtained the group containing beer + red wine (0.036 x 106 / mm3), while the highest white blood cell number was obtained the control group (260.51 x 103/ mm3).

Bu arastırma, Kıvırcık ve Karacabey Merinosu erkek kuzuları yogun ve ekolojiksartlarda beslemenin, kuzuların besi performansı, kesim ve karkas özellikleri ile etkalitesi üzerine etkilerini belirlemek amacıyla düzenlenmistir. Çalısma, 7 haftalık yastasütten kesilmis, her biri 12 bas erkek kuzu içeren 4 grupta (24 Kıvırcık, 24 Merinos)yürütülmüstür. Yogun besi uygulanan gruplar kapalı ortamda yogun yemlerle, ekolojikbesi uygulanan gruplara ise ekolojik hayvancılık ilkelerine uygun barınma kosullarındameraya dayalı olarak beslenmisler ve ekolojik yogun yemlerle desteklenmislerdir. Besisonu ortalama canlı agırlıgı 35 kg'a ulasan gruplarda besiye son verilmis ve her gruptan6 kuzunun karkas özellikleri belirlenmistir. Çalısmada besi hedefine ulasma süreleribakımından grup ortalamaları arasındaki farklılıklar önemli bulunmus olup (P

Bu araştırma, yağlı kuyruklu koyun ırklarından Akkaraman ve Dağlıç, yağsız ince kuyruklu koyun ırklarından Kıvırcık ve Karacabey Merinos (KM) ile orta yağlı kuyruklu Malya ırkının besi performansı ve karkas özelliklerini karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Araştırmada her ırktan 10 baş olmak üzere toplam 50 baş kuzu kullanılmıştır. Kuzular ortalama 20 kg canlı ağırlıkta (yaklaşık 2.5 aylık yaşta) besiye alınmış ve kuzulara 68 gün süreyle ad libitum kesif yeme ek olarak günde 150 g kuru yonca otu verilmiştir. Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM ırklarının günlük canlı ağırlık artışı ortalamaları sırasıyla 304, 234, 211, 303 ve 279 g (p, This research was carried out to compare fattening performance and carcass traits of fat-tailed Akkaraman and Dağlıç and thin tailed Kıvırcık and Merino and mid-fat tailed Malya sheep breeds. In this research, a total of 50 lambs were used and each genotype group was consisted of 10 male lambs about 1 ½ months of age of which beginning live weight averaged 20 kg. They were fed up with ad libitum concetrated feed and given 150 g alfalfa to each animal for a fattening period of 68 days. Feed conversion ratios were found as follows; 4.31, 5.25, 5.33, 4.53, 4.34 and total feed consumption rates were; 86.6, 81.3, 79.9, 90.1 and 85.7 kg for Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık Malya and Merino respectively. And their daily live weight gains were 304, 234, 211, 303, 279 g respectively. There were significant differences between groups in respect of daily live weight gains (p

SEÇMELİ YEMLEMENİN KUZULARDA BESİ PERFORMANSI,KARKAS ÖZELLİKLERİ, BAZI RUMEN SIVISI veKAN PARAMETRELERİ ÜZERİNE ETKİLERİÖnder CANBOLATÖZETBu araştırma seçmeli yemlemenin Karacabey Merinosu kuzularda yem tüketimi, yemtercih oranı, besi performansı, karkas özellikleri ile bazı rumen sıvısı ve kan parametreleriüzerine olan etkilerini belirlemek amacıyla düzenlenmiştir. Ayrıca deneme rasyonlarınınbesleme değeri in vitro gaz üretim tekniği ile test edilmiştir.Bu amaçla 1. denemede 48 baş Karacabey Merinosu erkek kuzu ile yem seçim (tercih)denemesi yürütülmüştür. Yem seçim denemesinde kuzular düşük enerji-düşük protein (DE-DP:2350 kcal/kg KM/%10.80 HP/KM) ve normal enerji-normal proteinli (NE-NP: 2600 kcal/kgKM/%14.97 HP/KM) içeren rasyonlara, kekik yağı (KY: 0, 5 g/kg KM) ilavesi ile hazırlanan(DE-DPxKY'sız, DE-DPxKY'lı, NE-NPxKY'sız ve NE-NPxKY'lı) 4 farklı deneme rasyonu ileyemlenmişlerdir. Ayrıca deneme hayvanlarına 0, 6, 12 ve 18 g/baş/gün üre 300 ml su içerisindeçözülerek, günde eşit iki öğünde (saat 1000 ve 1400'de) ağız yoluyla verilmiştir. Yem tercihdenemesi ile yem tercih oranlarının saptanması her biri 8 günden oluşan 3 deneme dönemindetoplam 24 gün sürmüştür. Yem tercih denemesi sonucunda rasyonlarının besin maddeleriiçeriğinin artması (NE-NP) ve kuzulara 12-18 g/baş/gün üre verilmesinin kuzuların canlı ağırlığıile günlük ortalama canlı ağırlık artışını olumlu etkilediği saptanmıştır (P0.05; P>0.01). Rasyonların besin maddeleri içeriğininartmasının (NE-NP) yanı sıra üre ilavesi kuzuların günlük ortalama yem tüketimini olumsuzetkilemiştir (P0.05; P>0.01). Yem tercih oranı ise enyüksek üre içermeyen rasyonlarla beslenen grupta saptanırken, üre (6, 12 ve 18 g/baş/gün)ilavesi tüm dönemlerde yem tercih oranını düşürmüş ve dönemler arasındaki farklılıklar iseistatistiki önemli bulunmuştur (P0.05; P>0.01). Rasyonların yanı sıra hayvanlara üre verilmesi canlı ağırlık artışı, yemtüketimi, yemden yararlanma oranı, karkas özellikleri, rumen sıvısı ve kan parametreleriniönemli düzeyde etkilemiştir (P0.05). The increase in the energy content and urea supplementation had anegative effect on the daily feed conversion rate (P0.05). Feed preferenceratio was decreased with increasing urea levels in supplementation. The feed preference ratio forlambs did not consumed urea was significantly higher than those for lambs which consumedurea (6, 12 and 18 g/day) (P