Search

خربزه همانند سایر کدوئیان حساس به سرما است و در دمای پایین آسیب می­بیند. در این تحقیق امکان افزایش تحمل تنش سرما در نشاء خربزه با استفاده از شوک گرمایی بررسی شده است. در مرحله دو برگ کاملاً توسعه یافته، نشاءهای خربزه در معرض شوک دمایی (شامل شاهد و محلول­پاشی با آب در دماهای 20، 45، 50 و 55 درجه سانتی­گراد) قرار گرفتند. یک روز پس از آن نشاءها در شرایط تنش سرما (دمای 3 درجه سانتی­گراد) به مدت 6 ساعت نگهداری شدند. نتایج نشان داد که نشاءهای پیش تیمار شده در پایان دوره سرما میزان رشد بالاتری نسبت به گیاهان شاهد داشتند. پیش تیمار گرمایی سبب افزایش محتوای کلروفیل، پرولین و پراکسید هیدروژن شد و میزان مالون دی آلدهید را نسبت به شاهد کاهش داد. همچنین شوک گرمایی فعالیت آنزیم پراکسیداز را افزایش و فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز را کاهش داد و در نتیجه آن تحمل شرایط تنش توسط گیاه افزایش یافت. به طور کلی نتایج نشان داد که شوک گرمایی (به خصوص دمای 50 و 55 درجه سانتی­گراد) سبب تغییرات فیزیولوژیکی مثبت در گیاه شده و می­تواند تحمل شرایط تنش سرما در نشا خربزه را بالا ببرد.

دمای پایین منجر به آسیب­های فیزیولوژیکی به سلول­ در گیاهان حساس به سرمازدگی و خسارت محصولات گرمسیری و نیمه گرمسیری مانند گوجه فرنگی می­شود. به منظور ارزیابی اثر پیش تیمار خشکی بر تحمل به سرما نشا­های گوجه فرنگی و رشد و عملکرد بعدی آن در شرایط مزرعه، تحقیقی در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال­ 1395 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی در سه سطح (صفر، 10 و 20 درصد PEG) و تنش سرمایی در دو سطح (تنش و بدون تنش) بود. پس از اعمال پیش تیمار تنش خشکی، نشاها به مدت شش ساعت در شش روز متوالی در دمای سه درجه سانتی­گراد قرار گرفتند و پس از آن در مزرعه کاشته شدند. نتایج نشان داد که پیش تیمار خشکی تاثیر معنی­داری در افزایش رشد و عملکرد گوجه فرنگی در شرایط مزرعه دارد. گیاهانی که پیش تیمار نشده بودند پس از تیمار سرمایی رشد کمی در شرایط مزرعه داشتند و همچنین عملکرد آن­ها پایین­تر بود. پیش تیمار خشکی سبب افزایش اندازه میوه، افزایش عمر ماندگاری آن و کاهش تعداد میوه­های دارای پوسیدگی گلگاه شد. بالاترین رشد و عملکرد کل میوه در کاربرد 10 درصد PEG به دست آمد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که پیش تیمار خشکی می­تواند به طور موثری برای حفاظت نشاهای گوجه فرنگی از آسیب ایجاد شده به وسیله تنش دمای پایین در مراحل اولیه رشد استفاده شود و سبب رشد و عملکرد بهتر گوجه فرنگی در شرایط مزرعه می­شود.

تنش سرمایی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده رشد و نمو گیاهان مناطق گرمسیری مانند خیار در اوایل فصل رشد می‌باشد. در این تحقیق امکان مقاوم‌سازی به سرما در نشا خیار با پیش تیمار دمایی و خشکی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به‌صورت فاکتوریل با دو فاکتور ارقام خیار (سوپر دامینوس و سوپر استار) و پنج تیمار مقاوم‌سازی (شاهد، دمای 10 و 15 درجه سانتی‌گراد) و تنش خشکی با استفاده از 10 و 20 درصد پلی‌اتیلن گلیکول در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. پس از اعمال تیمارهای مقاوم‌سازی و فرصت 48 ساعته بازیابی، نشاها در دمای 3 درجه سانتی‌گراد به مدت 6 روز و هر روز 6 ساعت قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مقاوم‌سازی سبب افزایش رشد نشا در شرایط تنش سرمایی شد. همچنین تیمار مقاوم‌سازی میزان کلروفیل، نسبت کلروفیل a/b، رطوبت نسبی، پرولین و پراکسید هیدروژن نشاها را افزایش و میزان نشت یونی را کاهش دادند. در بیشتر صفات مورد ارزیابی اختلاف آماری معنی‌داری بین ارقام مشاهده نشد. بیشترین تحمل سرمایی در پیش­تیمار 10 و 20 درصد PEG به دست آمد. به‌طورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که اعمال پیش تیمار مقاوم‌سازی با تنش سرمایی و تنش خشکی می‌تواند آثار سوء تنش سرمایی بر نشا خیار را کاهش دهد.

چکیده این پژوهش به­منظور بررسی اثر تراکم کشت و روش تربیت انگور بر ویژگی­های پومولوژیکی و عملکرد زیتون و انگور در شرایط کشت تلفیقی در ایستگاه تحقیقات زیتون دالاهو واقع در استان کرمانشاه در سال زراعی 96-95 اجرا گردید. درختان زیتون و انگور هشت‌ساله (کشت هم‌زمان در سال1387) درآزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار با دو عامل فواصل کاشت در سه سطح 6×7، 7×7 و 8×7 متر و سیستم هدایت انگور در دو سطح هدایت پاچراغی و هدایت داربستی که به شکل داربست دوطرفه یک طبقه بافاصله 75 سانتیمتر از سطح زمین تربیت‌شده بودند، مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تراکم کشت و سیستم هدایت انگور بر ویژگی میوه و عملکرد درختان زیتون و انگور در کشت تلفیقی اثر گذاشت. تراکم کشت 7×7 و سیستم هدایت داربستی انگور باعث افزایش عملکرد میوه و روغن، ابعاد میوه و وزن خشک گوشت در درختان زیتون و نیز باعث افزایش وزن خوشه، وزن و قطر حبه، عملکرد تک بوته و عملکرد در هکتار در بوته انگور رقم یاقوتی گردید. از طرفی سیستم داربستی انگور در مقایسه با سیستم پاچراغی باعث افزایش تقریباً 12 درصد عملکرد بوته­های انگور در کشت تلفیقی زیتون و انگور گردید. نوع تربیت انگور بر ویژگی میوه و میزان عملکرد درختان زیتون اثری نداشت. با توجه به نتایج این آزمایش تراکم کشت 7×7 و نیز هدایت داربستی انگور در کشت تلفیقی زیتون و انگور قابل توصیه است.

به‌منظور بررسی اثرات پلیمر سوپر جاذب بر گوجه‌فرنگی تحت دورهای مختلف آبیاری در شرایط مزرعه آزمایشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام در سال 1394 به‌صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. در کرت‌های اصلی چهار سطح آبیاری شامل فاصله دو، چهار، شش و هشت روز یک‌بار و در کرت‌های فرعی پنج سطح پلیمر سوپر جاذب A200 (100، 170، 240 و 310 کیلوگرم در هکتار) اعمال شد. میوه‌ها در مرحله رسیده برداشت و صفات عملکردی و پارامترهای فیزیولوژیکی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که سطوح مختلف پلیمر سوپر جاذب و آبیاری تأثیر معنی‌داری بر عملکرد و پارامترهای فیزیولوژیکی گیاه مانند محتوای رطوبت نسبی، کلروفیل، پرولین، نشت یونی و بازده مصرف آب داشت. با افزایش دور آبیاری عملکرد کل ، محتوای رطوبت نسبی، بازده مصرف آب و کلروفیل کاهش ولی نشت یونی و پرولین افزایش یافت. کاربرد پلیمر سبب کاهش آثار منفی تنش خشکی بر گیاه شد. کاربرد این ماده سبب افزایش معنی‌دار عملکرد، محتوای رطوبت نسبی، کلروفیل و همچنین بازده مصرف آب و کاهش نشت یونی و پرولین شد. به‌طورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که با کاربرد پلیمر سوپر جاذب می‌توان دور آبیاری را در گیاه گوجه‌فرنگی افزایش داد بدون اینکه اثر مضری بر عملکرد و کیفیت میوه داشته باشد.

دمای پایین منجر به آسیب‌های فیزیولوژیکی به سلول گیاهان حساس به سرمازدگی و از بین رفتن محصولات گرمسیری و نیمه گرمسیری می‌شود. در این مطالعه مدل‌سازی شبکه عصبی مصنوعی به‌منظور پیش‌بینی اثر تنش سرما بر نشاء گوجه‌فرنگی بعد از اعمال پیش‌تیمار خشکی با 0، 10 و 20 درصد پلی‌اتیلن گلیکول استفاده گردید. امکان افزایش تحمل تنش سرمایی در نشاهای گوجه‌فرنگی با کاربرد پلی‌اتیلن گلیکول بررسی و پس از اعمال تنش سرما به مدت 6 ساعت در روز به مدت6 روز متوالی و در دمای 3 درجه سلسیوس، داده‌ها جمع‌آوری گردید. به‌منظور پیش‌بینی اثر تنش سرما بر خصوصیات نشاء گوجه‌فرنگی از شبکه عصبی پرسپترون چندلایه پیش‌خور با 2 ورودی (اثر تنش خشکی و اثر تنش سرمایی) و 8 خروجی (کلروفیل a، کلروفیل b، فنل کل، محتوای آب نسبی، فلورسانس کمینه، فلورسانس بیشینه، نشت یونی ریشه و پرولین) استفاده شد. نتایج نشان‌ داد شبکه‌ای با تعداد 7 نرون در یک لایه پنهان و با استفاده از تابع فعال‌سازیتانژانت هیپربولیکو روش بهینه‌سازی لیونبرگ مارکوت و درصد داده‌های مورداستفاده برای تربیت/ آزمون/ ارزیابی برابر 40/20/40 می‌توان اثر تنش خشکی بر میزان مقاومت به سرمای نشاهای گوجه‌فرنگی را با میانگین ضریب همبستگی برابر 0.92 تخمین زد. بر اساسنتایج آنالیز حساسیت توسط شبکه عصبی بهینه، شدت تنش خشکی اعمال‌شده با پلی‌اتیلن گلیکول مؤثرترین عامل در تخمین تحمل به سرما و خصوصیات فیزیولوژیکی گوجه‌فرنگی می‌باشد.

Microgreens are young plants that have gained popularity among consumers due to their high nutritional value. In the present study, the shelf life and nutritional properties of beet microgreens subjected to silicon and nano-silica in the post-harvest period have been investigated. Silicon and nano-silica treatments were carried out at two levels (Control and 100 mg/L as foliar spraying), after which the microgreens were harvested and kept at 4°C for 12 days. The results showed that the activity of polyphenol oxidase enzyme increased with the increase of storage time and as a result the browning of the tissue also increased. Also, with increasing storage time, the percentage of weight loss, hydrogen peroxide, malondialdehyde and carotenoid increased and chlorophyll a, b and total, total phenol, flavonoid, antioxidant capacity and vitamin C decreased. The use of silicon and nano-silica treatment decreased the activity of polyphenol oxidase enzyme and browning of the microgreen tissue compared to the control. Application of silicon increased total chlorophyll (33.75%), total phenol (2.49%) and total antioxidant capacity (39.7%) of microgreens in the post-harvest period. Also, the use of nano-silica increased the amount of total phenol (5.73%), antioxidant capacity (55%) and vitamin C (38.77%) compared to the control. In general, the results of this research showed that the pre-harvest application of silicon and nano-silica improves the nutritional characteristics of beet microgreens in the post-harvest period. [ABSTRACT FROM AUTHOR]