Search

The aim of our study was to examine the effects of exercise and calorie_x000D_ restriction on various tissue damage and antioxidant parameters_x000D_ in the brain and testis of rats in a natural aging model. For this_x000D_ purpose, male Sprague-Dawley rats were the control group (C),_x000D_ the elderly (A), the elderly with calorie restriction (ACR), the elderly_x000D_ who were exercised (AE) and the elderly who were exercised with_x000D_ calorie restriction (ACRE), they were divided into 5 groups. The control_x000D_ group was composed of three-month-old animals. The other_x000D_ group consisted of 15-month-old rats. Exercise and calorie restriction_x000D_ were applied for 6 weeks. At the end of the experiment, lipid_x000D_ peroxidation (LPO), nitric oxide (NO), glutathione (GSH) levels and_x000D_ superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione-S-transferase_x000D_ (GST) and tissue factor (TF) were determined in brain and_x000D_ testicular tissues homogenates. As a result of the study, the A_x000D_ group’s brain and testis LPO, NO levels and TF activity increased,_x000D_ GSH levels and SOD, CAT and GST activities decreased, when compared_x000D_ to the C group. As a result of our study, an increase in oxidant_x000D_ damage was observed with TF activity in the brain and testis in the_x000D_ natural aging model, and positive effects of exercise and calorie_x000D_ restriction on the antioxidant levels in the brain were determined,_x000D_ especially in aging. Amacımız doğal yaşlanma modelinde egzersiz ve kalori kısıtlamasının_x000D_ sıçanlarda beyin ve testiste çeşitli doku hasarı ve antioksidan_x000D_ parametreler üzerine etkilerinin incelenmesidir. Bu amaçla Sprague-_x000D_ Dawley sıçanlar kontrol (K), yaşlı (Y), kalori kısıtlaması uygulanan_x000D_ yaşlı (YKK), egzersiz uygulanan yaşlı (YE) ve kalori kısıtlaması ile_x000D_ egzersiz uygulanan yaşlı (YKKE) olmak üzere 5 gruba ayrıldı. Kontrol_x000D_ grubu üç aylık genç hayvanlardan oluşturuldu. Diğer gruplar_x000D_ 15 aylık sıçanlardan oluşturuldu. Egzersiz ve kalori kısıtlaması 6_x000D_ hafta boyunca uygulandı. Deney sonunda beyin ve testis dokuları_x000D_ homojenatlarında lipit peroksidasyon (LPO), nitrik oksit (NO), glutatyon_x000D_ (GSH) düzeyleri ile süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT),_x000D_ glutatyon-S-transferaz (GST) ve doku faktörü (DF) aktiviteleri tayin_x000D_ edildi. Çalışma sonucunda K grubu ile kıyaslandığında Y grubunda,_x000D_ beyin ve testis LPO, NO düzeyleri ve DF aktivitelerinin arttığı, GSH_x000D_ düzeyleri ile SOD, CAT ve GST aktivitelerinin ise azaldığı gözlendi._x000D_ Doğal yaşlanma modelinde beyin ve testiste DF aktivitesi ile beraber_x000D_ oksidan hasarda artış gözlenmiş olup, özellikle yaşlanmada_x000D_ egzersiz ve kalori kısıtlamasının beyinde antioksidan düzeyleri üzerinde_x000D_ olumlu etkileri belirlenmiştir.

Amacımız doğal yaşlanma modelinde egzersiz ve kalori kısıtlama-sının sıçanlarda beyin ve testiste çeşitli doku hasarı ve antioksidan parametreler üzerine etkilerinin incelenmesidir. Bu amaçla Spragu-e-Dawley sıçanlar kontrol (K), yaşlı (Y), kalori kısıtlaması uygulanan yaşlı (YKK), egzersiz uygulanan yaşlı (YE) ve kalori kısıtlaması ile egzersiz uygulanan yaşlı (YKKE) olmak üzere 5 gruba ayrıldı. Kont-rol grubu üç aylık genç hayvanlardan oluşturuldu. Diğer gruplar 15 aylık sıçanlardan oluşturuldu. Egzersiz ve kalori kısıtlaması 6 hafta boyunca uygulandı. Deney sonunda beyin ve testis dokuları homojenatlarında lipit peroksidasyon (LPO), nitrik oksit (NO), glu-tatyon (GSH) düzeyleri ile süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), glutatyon-S-transferaz (GST) ve doku faktörü (DF) aktiviteleri tayin edildi. Çalışma sonucunda K grubu ile kıyaslandığında Y grubunda, beyin ve testis LPO, NO düzeyleri ve DF aktivitelerinin arttığı, GSH düzeyleri ile SOD, CAT ve GST aktivitelerinin ise azaldığı gözlendi. Doğal yaşlanma modelinde beyin ve testiste DF aktivitesi ile be-raber oksidan hasarda artış gözlenmiş olup, özellikle yaşlanmada egzersiz ve kalori kısıtlamasının beyinde antioksidan düzeyleri üze-rinde olumlu etkileri belirlenmiştir., The aim of our study was to examine the effects of exercise and cal-orie restriction on various tissue damage and antioxidant parame-ters in the brain and testis of rats in a natural aging model. For this purpose, male Sprague-Dawley rats were the control group (C), the elderly (A), the elderly with calorie restriction (ACR), the elderly who were exercised (AE) and the elderly who were exercised with calorie restriction (ACRE), they were divided into 5 groups. The con-trol group was composed of three-month-old animals. The other group consisted of 15-month-old rats. Exercise and calorie restric-tion were applied for 6 weeks. At the end of the experiment, lipid peroxidation (LPO), nitric oxide (NO), glutathione (GSH) levels and superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione-S-trans-ferase (GST) and tissue factor (TF) were determined in brain and testicular tissues homogenates. As a result of the study, the A group’s brain and testis LPO, NO levels and TF activity increased, GSH levels and SOD, CAT and GST activities decreased, when com-pared to the C group. As a result of our study, an increase in oxidant damage was observed with TF activity in the brain and testis in the natural aging model, and positive effects of exercise and calorie restriction on the antioxidant levels in the brain were determined, especially in aging.

Amaç: Omurilik hasarı inflamatuar yanıta ve oksidatif strese yol açarak çeşitli organ sistemlerinde zararlı etkiler oluşturur. Riboflavin insan ve hayvanda sağlığın sürdürülmesinde önemli role sahip olan ve kolayca absorbe edilen mikrobesindir. Bu çalışma omurilik yaralanmasına bağlı omurilik ve böbrek dokusunda riboflavinin koruyucu etkilerini araştırmak üzere planlandı.Yöntemler: Omurilik hasarı oluşturmak için anestezi altındaki sıçanlara T10 seviyesinde 100 g/cm şiddetinde ağırlık düşürme metodu uygulandı. Hasarlı hayvanlara riboflavin 25 mg/kg dozunda ya da taşıyıcı çözelti tedavisi hasardan 15 dakika sonra verildi ve 7 gün süreyle devam edildi. Hasardan sonra 7.günde nörolojik testin arkasından hayvanlar dekapite edilerek spinal ve böbrek dokuları alındı. Dokularda histolojik tayinler yapıldı ve malondialdehit (MDA), glutatyon (GSH), 8-hidroksi-2-deoksiguanozin (8-OHdG) düzeyleri ile myeloperoksidaz (MPO), süperoksid dismutaz (SOD) ve katalaz aktiviteleri tayin edildi.Bulgular: Omurilik hasarı dokularda GSH düzeylerinde ve SOD aktivitesinde azalamaya, MDA düzeyinde ve MPO ve kaspaz aktivitelerinde artışa neden oldu. Riboflavin tedavisi bu parametreleri geri çevirdi ve histolojik bulgularda düzelme gösterdi.Sonuç: Çalışmamızda Omurilik hasarı, dokuya nötrofil göçüne ve oksidan strese yol açarken, antiapoptotik ve nöroprotektif özellikleri ile riboflavin lipid peroksidasyonunu ve nötrofillerin dokuya infiltrasyonunu inhibe etti. Ayrıca, çalışmamız riboflavinin antiapoptotik ve antioksidan etkisinin sadece omurilikte değil omurilik hasarında ikincil olarak ortaya çıkan böbrek hasarında da önemli faydaları olduğunu gösterdi., Objective: Spinal cord injury (SCI) leads to an inflammatory response and results in oxidative stress, which has deleterious effects on several organ systems. Riboflavin is an easily absorbed micronutrient that plays an important role in maintaining health in humans and animals. The present study was designed to investigate the putative protective effect of riboflavin against SCI-induced spinal cord and kidney damage.Methods: In order to induce SCI, the standard weight-drop method was used to induce a moderately severe injury (100 g/cm force) at the T10 vertebral level. Injured animals were given either 25 mg/kg riboflavin or carboxymethyl cellulose 15 min after injury, and this regimen was repeated twice daily for 7 days. On the 7th post-injury day, a neurological examination was performed and rats were sacrificed. Spinal cord and kidney samples were harvested and prepared for a histological examination. Tissue levels of malondialdehyde (MDA), glutathione (GSH), and 8-hydroxy-2′-deoxyguanosine (8-OHdG) and activities of myeloperoxidase (MPO), superoxide dismutase (SOD), and caspase-3 were determined.Results: SCI caused a significant decrease in tissue GSH levels and SOD activities, which were accompanied by significant increases in MDA and 8-OHdG levels and MPO and caspase-3 activities. However, riboflavin treatment reversed these parameters and improved histological findings.Conclusion: SCI caused tissue injury through oxidative stress and neutrophil infiltration into tissues. Riboflavin inhibited tissue injury through its neuroprotective and antiapoptotic effects. Moreover, our study demonstrated that riboflavin not only exerts antioxidant and antiapoptotic effects on the spinal cord but also has a significant impact on preventing kidney damage secondary to SCI.

Amaç: Sepsis, patojenlere veya onların salgıladığı maddelere karşı verilensistemik inflamatuvar bir yanıttır. Bu çalışmada sepsiste oluşan böbrek hasarınakarşı sulu sarımsak ekstresinin olası koruyucu etkisi incelenmiştir.Yöntemler: Çalışmamızda sıçanlar; ‘kontrol’, ‘sepsis’, ‘sepsis+sarımsak’ ve‘sepsis+ön-tedavili sarımsak’ grupları olmak üzere 4 gruba ayrılmıştır.Sepsis modeli çekal ligasyon ve perforasyon yöntemi ile oluşturulmuştur.‘Sepsis+ön-tedavili sarımsak’ grubuna sepsis oluşumundan 15 gün öncebaşlanarak, 250 mg/kg/gün dozunda sulu sarımsak ekstresi oral yoldan uygulanmıştır.‘Sepsis+sarımsak’ grubunda ise tedavi sepsis uygulamasındanhemen sonra tek doz (250 mg/kg) olarak yapılmıştır. Sepsis oluşumundan12 saat sonra bütün gruplardaki sıçanlar dekapite edilerek, böbrek dokularıalınmıştır. Böbrek dokusunda, glutatyon (GSH) ve malondialdehit (MDA)seviyeleri, süperoksit dismutaz (SOD), doku faktörü (TF), katalaz (CAT) vemiyeloperoksidaz (MPO) aktivitesi tayin edilmiştir.Bulgular: Sepsise bağlı olarak böbrek dokusunda artan MDA düzeyleri veMPO aktivitesi ile azalan GSH düzeyleri ve SOD ve CAT aktiviteleri sulu sarımsakekstresi ile geri çevrilmiştir. TF aktivitesi sepsiste değişmemiştir. Kı-salmış pıhtı oluşum zamanı, artmış TF aktivitesini göstermektedir. Bu doğ-rultuda ön-tedavili sepsis sarımsak grubunda TF aktivitesi artmıştır.Sonuç: Sulu sarımsak ekstresi kullanımının yeni sepsis tedavi yöntemlerigeliştirilirken oksidan-antioksidan dengesi açısından dikkate alınması gerektiğinidüşünmekteyiz.&nbsp, Objective: Sepsis is a systemic inflammatory response against pathogens or substances secreted by pathogens. In this study, the potential protective effect of an aqueous garlic extract (AGE) against sepsis-induced kidney injury.Methods: Rats were divided into four groups: control, sepsis, sepsis+AGEgarlic, and sepsis+pretreated garlic. Sepsis was induced using cecal ligation and perforation. An AGE was orally administered to rats in the sepsis+pretreated garlic group at a dose of 250 (mg/kg/day) for 15 days prior to sepsis induction. In rats in the sepsis+garlic group, the AGE was administered at a single dose (250 mg/kg) immediately after sepsis induction. Twelve hours after sepsis induction, all rats were decapitated and kidney tissues were taken. Glutathione (GSH) and malondialdehyde (MDA) levels and superoxide dismutase (SOD), tissue factor (TF), catalase (CAT), and myeloperoxidase (MPO) activities were determined in the kidney issue.Results: Increased MDA levels and MPO activity and decreased GSH level and SOD and CAT activities due to sepsis were reversed by the AGE. TF activity did not change in sepsis. Shortened clot formation time shows increased TF activity. Accordingly, kidney TF activity significantly increased in mice in the pre-treated garlic group.Conclusion: AGE usage should be considered in developing new sepsis treatment strategies in terms of oxidant and antioxidant balance.&nbsp

Amaç: Bu morfolojik ve biyokimyasal çalışmanın amacı 2-mercaptoetan sulfonat (MESNA)’ın protamin sülfat (PS)’ ın tetiklediği mesane hasarı üzerindeki koruyucu etkilerinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Wistar albino dişi sıçanlar kateterize edilerek mesane içine fosfat tamponu (kontrol grubu) ya da fosfat tamponu içinde çözünmüş PS (PS grubu) infüze edildi. PS + MESNA grubundaki sıçanlara PS verilmesinden sonra, 3 gün boyunca, 50 mg/kg MESNA i.p. olarak enjekte edildi. Mesane morfolojleri ışık ve taramalı elektron mikroskopi düzeylerinde incelendi; ayrıca dokudaki malondialdehit ve glutatyon düzeylerine de bakıldı. Bulgular: PS grubunda ülserli alanlar, düzensiz mukus tabakası, inflamatuvar hücre infiltrasyonu ve mast hücre sayısında artış gözlendi. PS + MESNA grubunda PS grubuna oranla, normal ürotel görüntüsü ve glikozaminoglikan tabakası ile inflamatuvar hücrelerin ve mukozal mast hücrelerinin sayısında azalma izlendi. PS’ nin tetiklemesi ile oluşan hasarda önemli rol oynayabilecek olan serbest radikallerin ortaya çıkması sonucunda malondialdehit düzeyi artmış glutatyon düzeyi ise düşmüş bulundu. PS + MESNA grubunda morfolojik bulgularla uyumlu olarak, malondialdehit düzeyi önemli derecede düşmüş, glutatyon düzeyi ise artmıştır. Sonuç: Bu bulgular, mesane mukozasında PS’ ın tetiklediği morfolojik hasar ve biyokimyasal değişikliklerin MESNA tedavisi ile önemli düzeyde önlenebileceğini göstermektedir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı sulu sarımsak özütü (=aqueaous garlic extract, AGE)’ nün, sudan kaçınma stresi (SKS)’ nin tetiklediği derideki mast hücre degranülasyonu üzerindeki etkilerinin araştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Wistar albino sıçanlar, kronik sudan kaçınma stresi (SKS grubu)’ ne maruz bırakıldı. Hayvanlar SKS’ne maruz bırakıldıktan sonra 250mg/kg AGE i.p. olarak enjekte edildi (SKS + AGE grubu). Dermal mast hücreleri toluidin mavisi ile boyanarak ışık mikroskopi düzeyinde incelendi.Sonuçlar: SKS grubunda hem granüllü hem de degranüle olmuş mast hücrelerinin sayısı kontrol grubundakilere oranla artmıştır. SKS + AGE grubundaki granüllü ve degranüle olmuş olgun mast hücrelerinin sayısı SKS grubundakilere oranla azalmıştır.Tartışma: Kronik AGE tedavisi SKS’nin tetiklediği dermisteki mast hücre artışını ve yoğunluğunu azaltmıştır ve stresin tetiklediği deri rahatsızlıklarında tedavi edici ajan olarak kullanımı çalışmalara açık görülmektedir.Anahtar Kelimeler: Deri, Mast hücresi, Sudan kaçınma stresi, Sulu sarımsak özütü

Amaç: Bu çalışmada melatonin ve amlodipinin iskemi/reperfüzyon (İ/R) ile oluşan beyin hasarına karşı olası koruyucu etkileri araştırıldı. Yöntem: Wistar Albino sıçanlar 15 dakika bilateral carotid arter oklüzyonunu takiben 24 saat süreyle reperfüzyona bırakıldı. Melatonin ve amlodipin 10mg/kg ip veya 50µg/sıçan icv dozlarında reperfüzyondan hemen önce uygulandı. Nörolojik tayin sonrası hayvanlar dekapite edildi. Beyin dokularında malondialdehit (MDA) ve glutatyon (GSH) düzeyleri ile myeloperoxidaz (MPO) ve Na+-K+-ATPaz aktiviteleri tayin edildi. Dokuda serbest radikal oluşumu luminol ve lusigenin kemiluminesans (KL) yöntemi ile ölçüldü. Beyin ödemi yaş/kuru ağırlık üzerinden, kan beyin bariyer (KBB) geçirgenliği de Evans Mavisi (EM) extravazasyonu ile değerlendirilidi. Bulgular: Çözücü uygulanan grup ile karşılaştırıldığında nörolojik bozuklukların melatonin ve amlodipin gruplarında düzeldiği belirlendi. İskemi/reperfüzyon beyinde GSH ve Na+-K+-ATPaz aktivitesinde azalma ve bununla birlikte MDA, MPO ve KL düzeylerinde artışa neden oldu. Buna karşılık melatonin ve amlodipin tedavileri tüm incelenen biyokimyasal parametrelerdeki değişimi ve İ/R nin neden olduğu beyin ödemini geri çevirdi. Sonuç: Bu bulgulara göre gerek melatonin ve gerekse amlodipin muhtemelen antioksidan özellikleri aracılığı ile global iskemiye bağlı olarak meydana gelen nörokimyasal ve davranışsal değişikleri module edebileceği düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: melatonin, amlodipin, beyin, iskemi / reperfüzyon, lipid peroksidasyonu

Objective: The aim of the present study was to investigate the effect of melatonin on tissue factor activities (TFa) of kidney, heart and brain in an angiotensin II-dependent renovascular hypertension (RVH) in rats. Methods: RHV was induced in Wistar albino rats by placing renal artery clip (two-kidney, one-clip; 2K1C). Starting on the operation day (RHV-Mel-1) and 3 weeks after the operation (RHV-Mel-2), the rats received melatonin (10 mg/kg/day) while the control group received 1 mL/kg/day saline with 1% alcohol for the following 6 weeks. Indirect blood pressure (BP) measurement was made by the tail-cuff method. At the end of the 9th week, after BP recordings, kidney, heart and brain tissues were excised and stored at -200C until the analysis of TFa. TFa of tissues were determined according to Quick’s one stage method and results are expressed as seconds. Results: 2K1C caused increase in BP and TFa of the kidney significantly but did not change TFa of heart and brain compared with the control group. In RVH-Mel-1 group, TFa of kidney decreased compared with the RVH group. TFa of kidney increased in RVH-Mel-2 group compared with the control. On the other hand, the TFa of heart increased in both melatonin-treated RVH groups compared with the control group. Conclusion: Increased TFa of kidney in RVH group might promote renal artery stenosis and thrombosis development. On the other hand, increased TFa of heart in melatonin treated groups might provide additional hemostatic protections to this vital organ in order to prevent from excessive bleeding.Key words: Renovascular hypertension, melatonin, tissue factor, kidney, heart, brain, rat, Amaç: Çalışmamızın amacı anjiotensin II bağımlı renovasküler hipertansiyon (RHV) oluşturulmuş sıçanların böbrek, kalp ve beyin dokularının doku faktörü aktivitesi (TFa) üzerine melatoninin etkilerini incelemektir. Yöntem: RHV Wistar albino sıçanlarda renal arter klips (iki böbrek, bir klips, 2K1C) yerleştirerek oluşturulmuş, kontrol grubuna ise klips yerleştirilmemiştir. Operasyon gününde (RHV-Mel-1) veya operasyondan 3 hafta sonra başlayacak şekilde (RHV-Mel-2) sıçanlara 6 hafta boyunca melatonin (10 mg/kg/gün), kontrol grubuna ise 1 mL/kg/gün salin ile %1 alkol verilmiştir. İndirekt kan basıncı (BP) ölçümü “tail-cuff” metodu ile yapılmıştır. 9. haftanın sonunda BP ölçümleri yapılmıştır. Böbrek, kalp ve beyin dokuları çıkartılarak TFa ölçümlerine kadar -200C’de saklanmıştır. Dokuların TF aktiviteleri “Quick’s one stage” metoduna göre yapıldı ve sonuçlar saniye olarak verildi. Bulgular: Oluşturulan 2K1C modeli BP’de ve böbrek TFa’da kontrolle karşılaştırıldığında anlamlı artışa neden oldu; ancak, kalp ve beyin TFa’yı etkilemedi. RVH-Mel-1 grubunda, böbrek TFa değeri, RHV grubuyla karşılaştırıldığında azaldı. Böbrek TFa değerlerinin RVH-Mel-2 grubunda kontrol grubuna göre artmış olduğu bulundu. Ancak kalp TFa değerleri kontrol grubuyla karşılaştırıldığında melatonin ile tedavi edilen her iki RHV grubunda arttı. Sonuç: RHV grubunda artmış böbrek TFa renal arter stenozu ve tromboz gelişimine neden olabilir. Melatonin ile tedavi edilen gruplarda artmış kalp TFa değerleri ise bu hayati organı aşırı kanamadan koruyacak ilave bir hemostatik koruma sağlayabilir.Anahtar Kelimeler : Renovasküler hipertansiyon, melatonin, doku faktörü, böbrek, kalp, beyin, sıçan

61 VI. ÖZET Bu çalışmanın amacı renovasküler hipertansiyonun bazı doku ve kan parametrelerine ve iki haftalık diltiazem tedavisinin bu parametrelerde oluşabilecek değişikliklere etkilerini incelemektir. Bu amaçla Wistar Albino türü 72 adet sıçan, kontrol (n=8), sham (n=16) ve hipertansiyon (n=48) olmak üzere üç gruba ayrıldı. Klip işleminden sonra hipertansiyon gelişmeyen 10 adet sıçan deney dışı bırakıldı. Sham ve hipertansiyon grupları akut ve kronik alt gruplara ayrıldı. Akut periyod cerrahi işlemden üç hafta, kronik periyod ise on beş hafta sonrası olarak belirlendi. Sıçanlarda Goldblatt 1 B1K (bir böbrek, bir klip) yön temi ile hipertansiyon geliştirildi. Diğerlerine sham operasyonu uygulandı. Yüksek kan basıncı ve kalp hızının etkilerini araştırmak için aşağıdaki paramet reler incelendi. Vücut ağırlığı, kalp ağırlığı, serum kreatinin, hematokrit, serum lipid peroksidasyonu, serum ve aort kolesterol ve fosfolipidleri, beyin Na+, K+-ATPaz. Akut hipertansiyon ve akut sham gruplarına ait serum lipid peroksidasyonu, se rum ve aort lipidleri ve beyin Na+, K+-ATPaz değerleri arasında anlamlı farklılık bulunmadı. Kronik hipertansiyon ve kronik sham gruplarına ait vücut ağırlığı, serum kreatinin değerleri, serum ve aort lipidleri arasında da anlamlı farklılık bulunmadı. Akut ve kronik hipertansiyon gruplarında kan basıncı, kalp hızı ve hematokrit düzeyleri artmış bulundu. Serum kreatinin düzeyleri sadece akut hipertansiyon grubun da yüksek bulundu. Kronik hipertansiyon grubuna ait diğer sonuçlar ise, serum lipid peroksidasyonunda artış, beyin Na+, K+-ATPaz'ında düşüş ve ventriküler hipertrofi göstergesi olarak bilinen kalp ağırlığında artış şeklindeydi. Diltiazem uygulanan gruplarda beklenen antihipertansif etki görüldü. Diltiazem akut hipertansiyon grubunda kan basıncı, kalp hızı ve serum kreatinin düzeylerini düşü rürken kronik hipertansiyon grubunda kan basıncı, kalp hızı serum lipid peroksidasyonunda düşüşe ve beyin Na+, FC-ATPaz'ında artışa yol açtı. Diltiazemin ventriküler hipertrofiyi düzeltmedeki yetersizliği olasılıkla tedavi süresinin kısa olmasına bağlıdır.62 Bu çalışmada ilginç olan bir bulgu da diltiazem uygulanan kronik hipertansiyon grubunda beyin Na+, K+-ATPaz'ındaki artıştır. Diltiazemin santral etkilerine ilişkin bilgi oldukça azdır. Diltiazem kan-beyin engelini kolay aşamamasına rağmen bu ilacın beyin deki düşük konsantrasyonlarının bazı psikiyatrik bozukluklarda tedavi edici etkileri olduğu bilinmektedir. Bu bulgular ışığında sonuçlarımız diltiazemin antihipertansif etkilerini oluştur mada periferik mekanizmalar yanında, beyin Na+, K+-ATPaz'ına etkisi nedeniyle santral mekanizmalarında rolü olduğunu düşündürmektedir. 63 VII. SUMMARY The purpose of this study was to investigate the effects of renovascular hypertension on some tissue and blood parameters and also the effects of two weeks of diltiazem treatment on any such changes. For this purpose 72 Wistar Albino rats were used. The rats were divided into control (n=8), sham (n=16) and hypertension (n=48) groups. Ten of the rats were excluded from the study because they remained normotensive after clip operations. The sham and hypertension groups were divided into acute and chronic subgroups. The acute and chronic periods were defined as the first three weeks and fifteen weeks after the surgical procedure respectively. The rats were rendered hypertensive using the Goldblatt 1K1C (one kidney, one clip) model, others underwent a sham operation. In order to investigate the effects of increased blood pressure and heart rate, the following were determined; body weight, heart weight, serum creatinine, hematocrit, serum lipid peroxidation, serum and aortic cholesterol and phospolipids and brain Na+, K+-ATPase. Between the acute sham and acute hypertension groups, there were no significant differences in body weight, heart weight, serum lipid peroxidation, serum and aortic lipids and brain Na+, K+-ATPase. Also between the chronic sham and chronic hypertension groups there were no significant differences in body weight, serum creatinine, serum and aortic lipids. For the following all differences were significant: In the acute and chronic hypertension groups blood pressure, heart rate, and hematocrit increased. Serum creatinine levels increased only in the acute hypertension group. Other results from the chronic hypertension group were; an increase in serum lipid peroxidation, a decrease in brain Na+, K+-ATPase and an increase in heart weight which indicating development of ventricular hypertrophy.64 In the diltiazem treated groups, following treatment, the diltiazem had as expected, an antihypertensive effect on the hypertensive rats. Diltiazem decreased blood pressure, heart rate and, serum creatinine levels in the acute hypertension group, and decreased blood pressure, heart rate, serum lipid peroxidation and increased brain Na+, K+-ATPase levels in the chronic hypertension group. There was no clear evidence however that diltiazem therapeutically improved ventricular hypertrophy but this may have been due to insufficient duration of treatment. The most interesting finding of this study was the increase in brain Na+, K+- ATPase in the diltiazem treated chronic hypertension group. There is little information available on the central effects of diltiazem. Although diltiazem cannot cross the blood- brain barrier easily, even small amounts of this agent in the brain are known to have a therapeutic effect on some psychiatric disorders, In the light of these findings the results of this study suggest that the antihypertensive action of diltiazem as well as being peripheral may also be central in that it affects brain Na+, K+-ATPase. 86

35 - ÖZET Çalışmamızda lityum ve diltiazemin tek başına ve bir likte kullanımlarının deney hayvanlarında bazı davranış para metrelerine ve serum iyon düzeylerine etkileri araştırıldı. Bu amaçla 36 adet Wistar Albino türü sıçan kullanıldı. Sıçanlar 9'ar adetlik dört gruba ayrıldı. Kontrol grubuna intraperitonâl (i.p.) serum fizyolojik in jeksiyonları yapıl dı. Diğer üç grup lityum klorür (L), diltiazem hidroklorür (D) ve lityum klorür + diltiazem hidroklorür (L+D) olarak belir lendi. Lityum uygulanan gruplara lityum klorür (MERCK) 2 mmol/kg dozunda i.p. olarak, diltiazem uygulanan gruplara ise 1,3 mg/kg dozunda diltiazem hidroklorür (Mustafa Nevzat İlaç Sanayi) subkutan (s.c.) olarak uygulandı. Tüm in jeksiyonlar 14 gün süresince her gün aynı saatte yinelendi. 14. günde tüm gruplara ekspolorasyon ve mental depres yon testleri uygulandıktan sonra eter anestezisi altında kalpten kan örnekleri alındı. Ayrılan serumlarda sodyum, po tasyum, lityum ve kalsiyum iyon tayinleri yapıldı. Bulgularımızı değerlendirdiğimizde; 1- L grubu serum kalsiyum değerlerinin kontrol grubuna göre az anlamlı bir artış gösterdiğini (p