Search

Gazeteler günlük olayları halka aktaran en önemli yayın organlarındandır. Mondros Ateşkes Antlaşması sonrası Anadolu’nun işgal edilmesi, özellikle 15 Mayıs 1919’da İzmir’in işgali halk nazarında büyük bir hezeyan uyandırmıştır. Bu işgallere karşı Müdafaa-yı Hukuk ve Redd-i İlhak Cemiyetleri vasıtasıyla Kuva-yı Milliye kurulmuştur. Bu süreçte Anadolu işgallerinin haksız yere yapıldığını ve işgale karşı direnişi desteklemek için Anadolu’da birçok yayın organı faaliyette bulunmuştur. Milli Mücadele dönemine katkı sağlayan en önemli gazetelerden birisi de Kastamonu’da yayın hayatına başlayan Açıksöz gazetesidir. Bu çalışmada, Bursa ve civarında Yunan işgali döneminde yaşanan gelişmelere değinilmiştir. Bu gelişmeler Açıksöz’den edinilen bilgiler çerçevesinde değerlendirilmiş olup aynı zamanda arşiv belgeleri ve telif eserlerden de yararlanılmıştır. Böylece gazetenin zor bir dönemde önemli bir görevi yerine getirme çabası ve Yunan işgali döneminde resmî kayıtların haricinde yaşanılanlar incelenmeye çalışılmıştır. İşgal döneminde sivillerin maruz kaldığı durumlar, işgalcilerin mezalimle birlikte tahrip ve tahkir politikası, bu çalışmanın içeriğini oluşturmaktadır. Newspapers are among the most important media organs in transferring daily events to the public. The occupation of Anatolia after the Mondros Armistice Agreement, especially the occupation of Izmir on May 15, 1919, caused a great passion in the eyes of the public. Against these invasions, National Forces (Kuva-yı Milliye) was established through Defense of Rights and Refusal Societies (Müdafaa-yı Hukuk ve Redd-i İlhak Cemiyetleri). During this period, many media outlets in Anatolia acted to support the resistance of Anatolia against invasions. One of the most important newspapers contributing to the War of Independence is the Açıksöz newspaper, which started its publication life in Kastamonu. In this study, the developments in Bursa and its vicinity during the Greek occupation period are mentioned. These developments were evaluated within the framework of the information obtained from the Açıksöz newspaper, and at the same time, archive documents and copyright works were used. Thus, the efforts of the newspaper to fulfill an important task in a difficult period and what happened during the Greek occupation period other than official records were tried to be examined. The situations that civilians were exposed to during the occupation period, the occupiers’ policy of destruction and insult along with atrocities constitute the content of this study.

Yüksek Lisans Tezi, Türkler, Orta Asya'dan Anadolu coğrafyasına geliş sürecinde birçok kültür ve medeniyetle karşılaşmışlardır. Türkler, Göktürklerden Uygurlara, Karahanlılardan Büyük Selçuklulara, Türkiye Selçuklularından Anadolu'da kurulan beyliklere kadar bünyelerinde barındırdıkları sosyal, siyasal ve kültürel birikimlerini birbirlerine aktararak ilerlemişlerdir. Bu kültür kazanımı Osmanlı Devleti'nden günümüz Türkiye'sine kadar ulaşabilmiştir. Türkler kendi millî birikimlerine Arap ve Fars kültürlerini de katarak Türk millî kültürüyle sentezleyip üst seviyede bir medeniyet oluşturmuşlardır. Özellikle Batı Anadolu Beylikleri döneminde millî bir duruş sergilenmiş, Fars ve Arap dilindeki birçok eser Türkçeye tercüme edilmiştir. Bununla birlikte o dönem ilim adamları te'lif eserler de meydana getirmişlerdir. Ayrıca, bilhassa ilim adamları saraylarda ağırlanarak hürmet görmüştür. Tezimizin konusu olan Germiyan, Aydın, Saruhan ve Menteşe beylikleri döneminde yapılmış te'lif ve tercüme eserlerin birçoğu günümüze kadar gelmiştir. Bu çalışmamızda Türklerin Anadolu'ya geliş sürecine, söz konusu beyliklere, Türklerin ilme ve ilim adamlarına verdikleri değere ve bu beylikler döneminde yapılan te'lif ve tercüme eserlere yer verilmiştir., The Turks, come across with many cultures and civilizations on their way from Central Asia to Anatolia. Turks have progressed by transferring their social, political and cultural heritage; from Gokturks to Uyghurs, from Karahanlıs to Great Seljuks, from Turkey Seljuks to the principalities (Beyliks) established in Anatolia. This cultural transfer and enhancement reach up to present-day Turkey from the Ottoman Empire. Turks have added Arab and Persian cultures to their national richness and synthesized them with Turkish national culture and formed a high level civilization. Especially in the period of Western Anatolian Principalities, a national stance was displayed, and many works in Persian and Arabic languages were translated into Turkish. In the meantime, scientists at that time also brought original works. In addition to the scientific studies in Anatolia, reconstruction activities were also carried out and Anatolia was revived in terms of architecture. We see that many of the original and translated works made during the Germiyan, Aydın, Saruhan and Menteşe principalities, which are the subject of our thesis, have survived to the present day. In this thesis, the value that Turks gave to scholars and scientists during the period of their migration from Central Asia to Anatolia, and the original and translated studies carried out during the era of Anatolian Principalities were studied.

Beycesultan has provided the longest chronological sequence in southwest Anatolia for the Bronze Age. There J. Mellaart noticed a change in the material culture at level XIII and called it a “complete break in the culture.” He claimed that the fire and destruction at this level was the result of the migration of Indo-Europeans to the region Some scholars suggest that there is a chronological gap in Beycesultan between levels XIII and XII, which is the cause of this so-called break. Recently pottery seriation and absolute dating obtained by the excavations at Laodikeia-Kandilkırı in Denizli province yielded enough evidence to prove that there was neither a break in the material culture nor any sign of invasion in the Denizli region in Early Bronze Age 2 or 3A. Instead, there existed a moderate period of change in the Denizli region due probably to the impact of the network of interregional connections in Anatolia’s EBA 3A during the chronological gap between Beycesultan levels XIII and XII. Kandilkırı was abandoned around 2200 BC, probably due to a climate crisis and the fall of the interregional connective network. © 2021 Adalya. All rights reserved.

Biga, located in the southwestern part of the Marmara Region of Turkey, is the largest district of Çanakkale. Wild edible plants and the ways in which they are used in Biga have not previously been documented. This ethnobotanical study of Biga was conducted between June 2011 and September 2014. In this study, we recorded information such as the local names of plants, the manner in which they are used, and the particular parts of the plants used. The cultural importance index was calculated for each taxon. One hundred and sixty-five interviews were conducted in 49 villages. The study revealed that 55 wild edible plant taxa belonging to 41 genera are used in this area. The most frequently used families are Rosaceae, Lamiaceae, Polygonaceae, and Apiaceae. The genera that represented the greatest number of taxa included Rumex (six taxa), Thymus, Eryngium, Mentha, Oenanthe, Papaver, Prunus, Rubus, and Urtica (each containing two taxa). The most culturally important species were Urtica dioica, U. urens, Malva sylvestris, Thymus longicaulis subsp. longicaulis var. subisophyllus, and Cornus mas. Local people consumed plants in the form of vegetables, fruits, beverages like herbal teas, spices, and other products. Edible parts of plants included leaves, aerial parts, young stems, and fruits. The results of our study showed that even in districts located close to cities, the use of wild edible plants still continues.

This article explores the relationship between population fluctuations and the development of similarity patterns in Neolithic ceramic assemblages from West Anatolia and south-eastern Europe. Its aim is to contribute to discussions surrounding the factors influencing material culture variation in prehistory. It compares population growth and decline rates reflected by the summed probability of radiocarbon dates to diachronic changes in the ‘Isolation-by-Distance’ (IBD) of ceramic assemblage similarities. The results indicate that there is a positive correlation between long-term population fluctuations and IBD, measured as the correlation between inter-site spatial distance and Jaccard dissimilarity of ceramic assemblages. This suggests that population levels affected the spatial extent at which information regarding ceramic production and style was transmitted. These results are analyzed through discussing the influence of population size and density on cultural drift and on the spatial scales of cultural transmission. Population expansion is considered to have affected the spatial scales at which information was shared through networks and migration, while, population decline after 5900 BCE, as well as increasing the effects of drift, may have reduced the frequency of long-distance transmission, causing regional variation in ceramic traditions.

Geç Tunç Çağı Batı Anadolusu'yla (MÖ 1650-1200) ilgili yürütülen birçok kazı ve yüzey araştırması projesinin sonucunda geniş bir literatür oluşmuştur. Fakat bu literatür içerisinde Geç Tunç Çağı (GTÇ) toplumlarının politik, ekonomik ve ideolojik organizasyonlarına yönelik doğrudan bir ilgi oluşmamış ve sosyal organizasyon öncelikli bir çalışma başlığı haline gelmemiştir. Özellikle 20. yüzyılda kültür tarihçi temelde obje odaklı yaklaşımların baskın olması ve genel olarak bölge dışındaki tarihsel verilere dayanan teorik çerçevelerin kullanılması sebebiyle, arkeolojinin `sosyal` yönü fazlasıyla göz ardı edilmiştir. Bu çalışma, GTÇ Batı Anadolusu'ndaki toplumların sosyal organizasyonunu; arkeolojideki güncel yaklaşımlar, kıtalararası karşılaştırmalar ve coğrafi bilgi sistemlerinin kullanımıyla incelemeyi amaçlamaktadır. Bölge içi ve bölge dışından gelen veriler derlenerek oluşturulan güncel bir tarihsel çerçeve, GTÇ'de Batı Anadolu'nun Doğu Akdeniz'deki bölgelerarası ilişkiler ağı içerisindeki yerinin incelenmesi için kullanılacaktır. Bölgesel bazda kullanılabilir bir kronolojinin önerilmesi, materyal kültürün sosyal organizasyon bağlamında derinlikli bir şekilde irdelenmesi bu tezin temel amaçları arasında yer almaktadır.Anahtar Kelimeler: Geç Tunç Çağı, Sosyal Organizasyon, Batı Anadolu, Doğu Akdeniz, Şeflik. A vast literature has been created as a result of many excavation and survey projects associated with Late Bronze Age Western Anatolia (1650-1200 BC). However, there has been no direct interest in the political, economic and ideological organizations of Late Bronze Age (LBA) societies in the literature, and these aspects of social organization have not become a primary field of investigation. Especially, the `social` dimension of archaeology has been ignored due to the dominance of object-oriented approaches on a culture-historical basis and the use of theoretical frameworks based on historical narratives outside the region in the 20th century. This study aims to investigate the social organization of LBA societies in western Anatolia by the recent approaches in archaeology, cross-cultural comparisons, and Geographic Information Systems. A detailed historical framework compiled from data inside and outside of the region will be used to review the place of western Anatolia in the Eastern Mediterranean inter-regional interaction networks during LBA. Establishing a regionally applicable chronology, studying material culture within the context of social organization to conduct in-depth analysis is central to the thesis.Keywords: Late Bronze Age, Social Organization, Western Anatolia, Eastern Mediterranean, Chiefdom. 428

Bu çalışmada İzmir civarından yaşayan Geniş parmaklı keler, Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758)'un yaş yapısı, ömür uzunluğu, yaş - boy ilişkisi gibi bazı gelişim parametreleri hakkında bilgi edinilmesi amaçlanmıştır. 2018 yılında yakalanan toplam 38 (9 genç, 11 ♂♂, 18 ♀♀) bireyin femur kemiği iskelet kronolojisi yöntemi ile incelenmiştir. Elde edilen verilere göre; popülasyonda ortalama yaş gençlerde 1 yıl, erkeklerde 2 yıl, dişilerde 4 yıl olarak hesaplanmıştır. Cinsel olgunluğa erişme yaşı her iki cinsiyette de 3 yıl ve en yüksek yaş ise 5 yıl olarak belirlenmiştir. Yaş ve boy arasında kuvvetli bir ilişki olduğu gözlenmiştir., The aim of this study is to determine some developmental parameters of Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758) living around İzmir, such as the age, longevity and the relationship between the age and the length. Cross-sections of femurs taken from 38 total samples captured in 2018 (9 juvenile, 11 ♂♂, 18 ♀♀,) collected around İzmir, were used for the study using skelotochronology. According to the results, the average age for juveniles in the population was 1 year, 2 years for males, 4 years for females. Age at sexual maturity for both males and females was 3 for the species and the estimated oldest age was 5 in the population. There was a significant relationship between age and length.

Bu çalışmanın konusu, Anadolu'nun güneybatısındaki Antik Karya bölgesinin Mylasa kentinde yer alan bir yapıya ait kalıntıların mimari ve mekânsal özellikler bağlamında incelenmesi üzerinedir. Yapı, Mylasa kentinin yaklaşık 5 km kuzeyinde bulunan bir ova üzerinde yer almaktadır. Yapı hakkında daha önce kapsamlı bir araştırma yapılmadığı için, işlevi ve ne tür bir yerleşim alanının parçası olduğu kesin olarak bilinmemektedir. Ancak yapı, çalışma içerisinde 'Kale Mevkii Yapısı' olarak adlandırılmış ve mevcut konumu Antik yerleşimlere göre belirlenerek Karya haritası üzerinde gösterilmiştir. Kale Mevkii Yapısı'ndan günümüze yalnızca dört tane taşıyıcı ayak ulaşmıştır. Bu ayakların kare bir mekân oluşturacak şekilde bir araya geldikleri gözlemlenmektedir. Bu mekânın dış duvarları günümüzde mevcut olmamakla beraber, kubbe formunda bir örtü sistemine sahip olduğu belirlenmiştir. Bu kare mekân yapıdaki tek mekân değildir; zemin kotta yer alan bazı duvar kalıntıları, mekânın başka alanlara genişlediğini göstermektedir. Ancak, genişleyen bu alanlar yaşanmış olan yıkımlar ve günümüzdeki modern yapılar sebebiyle belirlenemediğinden, yapının plan tipolojisi tam olarak anlaşılamamıştır. Bu sebeple, çalışma içerisinde, yapının genişleyen alanları da göz önünde bulundurularak, benzer mekânsal özellikleri bulunan yapılar ile birlikte ele alınmıştır. Taşıyıcı ayakların ve örtü sistemi başlangıcının detaylı rölöve çizimi yapılarak, inşada kullanılan taş, tuğla ve harç belgelenmiş ve inşa teknikleri sunulmuştur. Bu malzeme kullanımı ve inşa teknikleri, Batı Anadolu'da Roma hâkimiyeti ile başlayan ve Erken Bizans dönemine dek sürdürülmüş kullanım ve teknikler ile ilişkilendirilmiştir.Böylece, bu tez kapsamında, Kale Mevkii Yapısı'nın sahip olduğu mimari özellikleri üzerinden benzer yapılarla karşılaştırılarak, inşa edilmiş olabileceği dönem aralığı ve işlevi hakkında önerilerin yer aldığı bir çalışma sunulmuştur.Anahtar Kelimeler: Karya, Mylasa (Milas), Roma ve Bizans Mimarisi, Yapım Teknikleri ve Malzemeler The subject of this study is to examine the architectural and spatial characteristics of the ruins of a building in the city of Mylasa located at Ancient Caria in Southwest Anatolia. The building is situated on a plain approximately five kilometers North of Mylasa. Because the remain of the building had not been the subject of comprehensive investigation, its function and the type of settlement where it belongs were unknown. In this study, it is referred as 'Kale Mevkii Building (Yapısı)' and its current location vis-a-vis ancient settlements has been shown on the map of Caria.From Kale Mevkii Yapısı, only four piers forming a square space are extant today. The exterior walls of this spatial unit do not survive, while the remains suggest that the square unit was covered by a dome. The surviving spatial unit is not the only space of the building. The remains of walls at the ground level suggest that this space extended into multiple directions. However, the form of these additional interior units could not be precisely determined due to the poor state of preservation and the modern construction impeding further analysis. Therefore, it is not possible to suggest a plan type for remains. Instead, the building is evaluated in comparison to the other buildings having similar spatial features. The surviving piers and the parts which are extant a little above the springing of the dome have been documented in the field by means of scaled drawings. Building materials such as stone, brick, and mortar and the techniques employed in construction have been examined. These materials and construction techniques are associated with those employed in Western Anatolia, starting with the Roman domination until the Early Byzantine period. Thus, through the architectural comparisons of the Kale Mevkii Yapısı with similar structures, this thesis intends to offer suggestions regarding the function of the building and the period in which it was built.Key Words: Caria, Mylasa (Milas), Byzantine and Roman Architecture, Building Techniques and Materials 195

In this study was investigated the bryophyte diversity of Fethiye Babadağ (Muğla), was investigated. After identification of approximately 850 bryophyte samples collected from the research area, a total of 171 moss taxa belonging to 24 families and 68 genera, 19 liverwort taxa belonging to 15 families and 15 genera and one hornwort species were reported from the study area. Weissia armata (Thér. & Trab.) Fedosov and Fissidens arnoldii R. Ruthe were collected from the area as a second record for Turkey among the others. Additionally, Syntrichia minor (Bizot) M. T. Gallego, Pottiopsis caespitosa (Brid.) Blockeel & A.J.E. Sm., Weissia breutelii Müll. Hal, Lewinskya tortidontia (F.Lara, Garilleti & Mazimpaka) F.Lara, Garilleti & Goffinet and Orthotrichum vittii F. Lara, Garilleti & Mazimpaka which were recorded after 2000 and in very limited known localities in Turkey, were recorded from the study area. Moreover, epiphytic bryophytes of the mountain were also evaluated in this study. At the end, a total of 51 bryophyte taxa (4 liverworts and 47 mosses) were found on 17 different trees.

Tradition and innovation were for centuries characteristic elements of the cultural development of Ionia, thatlandscape of western Anatolia, whose intellectual achievements became groundbreaking for the Europeancontinent and beyond. Whereas there are dominant the contacts with Egypt, Mesopotamia and Persia in Greektimes, with the taking over of the Pergamenian Kingdom by Rome and with the establishment of the proconsularprovince of Asia (129-126 v. Chr.) new trends were initiated from Italy which are reflected in workmanship andart. Taking charge of pavement-types in the facilities of public and private buildings is one of the phenomenathat document the cultural exchange between West and East. New results of archaeological and historical researchin recent decades in the urban centers of Ionia provide insight into the sociological related interlacingof Hellenistic and Italo-Roman shapes of technological and decorative design on floor coverings.In this paper will be discussed in the light of selected examples discovered in different ancient centers of westernAnatolia the way of Greek pebble- and tessellated-mosaic to the Italo-Roman floor spaces., Gelenek ve yenilik, yüzyıllar boyunca İonia’da kültürel gelişimin karakteristik unsurları olmuştur. Anadolu’nunbatısında yer alan bu bölgedeki entellektüel başarılar, Avrupa kıtasında ve ötesinde çığır açan bir manzaraoluşturmuştur. Yunan çağlarında Mısır, Mezopotamya ve Pers kültürleri ile olan temaslar, Bergama Krallığı’nınRoma egemenliğine geçmesi ve Asya prokonsül bölgesinin kurulmasıyla (İÖ 129-126) işçillik ve sanat alanındakendini gösteren İtalya kökenli yeni eğilimler etkili olmaya başlamıştır. Kamusal ve özel binaların farklı mekanlarındakidöşeme tipleri, Batı ile Doğu arasındaki kültürel değişimi belgeleyen fenomenlerden biridir. İoniakent merkezlerinde son yıllarda gerçekleştirilen arkeolojik ve tarihsel araştırmaların yeni sonuçları, zemindöşemelerinde görülen teknolojik ve dekoratif tasarımlardaki Hellenistik ve İtalik-Roma biçimlerinin sosyolojikolarak birbiri içinde kaynaşması hakkında fikir vermektedir. Bu makalede, Batı Anadolu’nun değişik antikmerkezlerinde keşfedilen seçilmiş örnekler ışığında, Yunan opus barbaricum ve opus tessellatum mozaiklerinİtalik-Roma tarzındaki taban döşemelerine kadar giden değişimi tartışılmaktadır.

Büyük Menderes Grabeni, günümüzde halen genişlemeli tektoniğin etkisinde kalan, Ege Bölgesi graben sisteminin en önemli unsurlarından biridir. Merkezi Menderes Metamorfik Çekirdek Kompleksinin güney sınırında yer alan havza, Miyosen başında gelişen D-B uzanımlı ve güneye eğimli bir normal fay kontrolünde evrimine başlamış, Pliyosen ve Kuvaterner dönemlerinde oluşan ve aynı yöndeki normal faylanmalar kontrolünde de bugünkü konumuna ulaşmıştır. Menderes Masifi metamorfiklerinin temelini oluşturduğu, yarı-graben şeklindeki Büyük Menderes havzasında, Erken-Orta Miyosen, Pliyosen ve Kuvaterner yaşlı gölsel, flüviyal-alüviyal çökeller havza dolgularını oluşturmaktadır. Batı Anadolu genişleme tektoniğinin kinematiği, zamanlaması ve ilişkili yapısal unsurların gelişimi ile ilgili bir çok farklı model 1970'li yıllardan beri tartışıla gelmiştir. Bu tez çalışmasında da söz konusu görüşlere yer verilmiş ve Büyük Menderes Grabeni'nde (BMG) yer alan sismik veriler ve saha çalışmaları ile son dönemde yayınlanan termokronolojik yaş verileri yorumlanarak bölge jeolojisinin çözümlenmesine katkı koymaya çalışılmıştır.Bu çalışma kapsamında ulaşılan sonuçlar, BMG'nin evrimini kontrol eden üç normal fayın yer altında birbirlerini kesmeden, hafifçe birleştiğini, ana sıyrılma fayının ondülasyonlu ve dallanıp tekrar birleşen (anastomosing) bir geometriye sahip olduğunu işaret etmektedir. Ayrıca, ortalama 30⁰'lik bir açı ile güneye doğru eğimli Büyük Menderes Sıyrılma Fayı'na (BMSF) yaslı sedimanter birimlerde kuzeye doğru 60⁰'ye ulaşan tabaka eğimlerinin varlığı ve havza evriminde etkili olan diğer iki fayın da kendilerinden öncekine göre daha yüksek açılı olmaları ve güneye doğru gençleşmeleri ile birlikte, tez çalışması esnasında yayınlanan çalışma alanındaki termokronolojik veriler, bükülerek dönen ilk fayın aktif olduğunu savunan Alaşehir tipi bükülerek dönme modelinin Büyük Menderes garbeninde de çalıştığını göstermektedir. Büyük Menderes Graben, currently under the influence of extensional tectonics, is one of the most important elements of the Aegean Graben system. The graben, located on the southern margin of the Central Menderes Metamorphic Core Complex has started its evolution under the control of E-W trending and south dipping normal fault that occurred at the beginning of Miocene and has reached its recent position by the help of south dipping Pliocene and Quaternary normal faults. Lacustrine, alluvial and fluvial origin Early-Middle Miocene, Pliocene and Quaternary deposits are the basin fill of the Büyük Menderes Graben, in which Menderes Massif metamorphic rocks located at the basement.Different models about the kinematic, timing and the processes of the related structural elements of extensional tectonics of western Anatolia has been under discussion since 1970s'. All these different views has been evaluated in this thesis and the existing seismic reflection data in the Büyük Menderes graben, the field observations and the reevaluation of the previously published thermochronologic age data let us to contribute to reveal the regional geology.The results obtained from this study suggest that, all three normal faults which are responsible for the evolution of the BMG, are slightly merge at depth without intersecting each other, and the main detachment fault has a corrugated and anastomosing geometry. Furthermore, presence of the Büyük Menderes Detachment Fault, dipping averagely 30⁰ towards the south, the tilted sedimentary units dipping up to 60⁰ towards the north, other two faults controling the evolution of the graben having higher dip values comparing to the previous ones and getting younger towards the South with the previously published thermochronologic age data indicates that Alaşehir type-rolling hinge model, significant with claiming that the first fault is active while bending and rolling, is valid for the Büyük Menderes graben too. 79

Archaeobotanical analysis at Kaymakçı, a 2nd millennium BCE site in the Marmara LakeBasin of western Anatolia, adds valuable information regarding agricultural practices andfoodways to this understudied region. To understand better archaeobotanical data fromKaymakçı, I present a review of the available literature regarding archaeobotanical research ofwestern Anatolia during the Bronze Age. A total of six archaeological sites, including Kaymakçı,are reviewed and their respective data are separated into three different periods: Early BronzeAge, Middle Bronze Age, and Late Bronze Age. The different sites share many of the samecultivars to varying degrees across the different time periods. These cultivars include barley(Hordeum vulgare), wheat (Tritcum aestivum, Triticum turgidum ssp.durum, Triticum turgidumssp. dicoccum, and Triticum monococcum), bitter vetch (Vicia ervilia), chickpea (Cicerarietinum), lentil (Lens culinaris), fig (Ficus carica), grape (Vitis vinifera), and olive (Oleaeuropa), among other crop taxa. This review of archaeobotanical research in the region, thusprovides a wider, regional context to view Kaymakçı's archaeobotancial dataset, which ispresented in two articles (Roosevelt et al. 2018; Shin et al. in review). Due to copyrightregulations, only the abstracts of the two articles are included in this study, yet both form theprimary work for my MA thesis. This review of agricultural practices in the context ofarchaeobotanical research provides an overview of the primary questions currently being askedof for our understanding of Late Bronze Age Anatolia Batı Anadolu'nun Marmara Gölü Havzası'nda milattan önce 2. bin yıllık bir yeri olanKaymakçı'da yapılan arkeobotanik analiz, tartıştığı bu bölgeye tarımsal uygulamalar ve yiyecekyolları hakkında değerli bilgiler katmaktadır. Kaymakçı'dan daha iyi arkeobotanik verilerianlamak için, Tunç Çağı boyunca batı Anadolu'nun arkeobotanik araştırmalarına ilişkin mevcutliteratürle ilgili bir derleme sunuyorum. Kaymakçı da dahil olmak üzere toplam altı arkeolojikalan incelenmiş ve ilgili veriler üç farklı döneme ayrılmıştır: Erken Tunç Çağı, Orta Tunç Çağıve Geç Tunç Çağı. Farklı bölgeler, farklı zaman dilimlerinde aynı çeşitlerin çoğunu değişenderecelerde paylaşır. Bu çeşitler arpa (Hordeum vulgare), buğday (Tritcum aestivum, Triticumturgidum ssp.durum, Triticum turgidum ssp. Dicoccum ve Triticum monococcum), burçak (Viciaervilia), nohut (Cicer arietinum) incir (Ficus carica), üzüm (Vitis vinifera) ve zeytin (Oleaeuropa), diğer mahsul türleri arasındadır. Bölgedeki arkeobotanik araştırmaların bu incelemesi,Kaymakçı'nın iki makalede sunulan arkeobotanyal veri setini görüntülemek için daha geniş vebölgesel bir bağlam sunmaktadır (Roosevelt ve ark. 2018; Shin ve ark.). Telif hakkıdüzenlemeleri nedeniyle, bu iki makalenin sadece özetleri bu çalışmaya dahil edilmiştir, ancakikisi de yüksek lisans tezim için birincil çalışmayı oluşturmaktadır. Arkeobotanik araştırmabağlamında yapılan tarımsal uygulamaların bu incelemesi, Geç Tunç Çağındaki Anadolu'yuanlamamız için halen sorulan temel sorulara genel bir bakış sunmaktadır. 61

Anadolu, sahip olduğu coğrafi ve jeopolitik konumuyla her zaman önemli bir yere sahip olmuştur. Batı Anadolu ise, coğrafi pozisyonuyla birçok avantaja sahiptir. Batı Anadolu konumu itibarıyla Akdeniz dünyasında kilit noktalardan biri haline gelmiştir. Anadolu erken dönemlerden itibaren seramik üretiminde önemli bir bölge olmuştur. Bölgede yüzyıllar boyunca süregelen seramik üretimi sonucunda köklü bir gelenek meydana gelmiştir. Bu noktada Batı Anadolu’da Geç Hellenistik ve Roma İmparatorluk Dönemlerindeki kaliteli seramik gruplarından doğu sigillatalar ve kırmızı astarlı seramikler ön plana çıkmaktadır. Tarihsel süreçte önemli bir konuma sahip olan Küçük Asya’nın Roma Dönemiyle birlikte önemli bir eyalet haline gelmesi, bölgenin seramik üretiminde büyük rol oynamıştır. Küçük Asya topraklarında Geç Hellenistik Dönem’den itibaren, imparatorluk topraklarına ve ötesine yayılım göstermiş kaliteli seramikler üretilmiştir. Roma Dönemiyle birlikte büyük bir endüstri haline gelmiş olan seramik üretimi, dönem ekonomisinde önemli bir yere sahiptir. Bu nedenle, dönemin kaliteli seramikleri, Batı Anadolu’daki bölgelerin ticari ilişkileri hakkında bilgiler sunmaktadır., Anatolia always had an important place with its geographical and geopolitical position. Western Anatolia has many advantages with its geographical position. West Anatolia has become one of the key positioins in the Mediterranean world. The Anatolian region has a long and important history in ceramic production since the prehistoric times. At this point, eastern sigillatas and red-slipped ceramics among the high-quality fine ceramic groups during the Late Hellenistic and Roman Imperial Periods in Western Anatolia. The fact that Asia Minor, which had an important position in the historical process, became an important province within the Roman Period played an important role in the ceramic production of the region. The ceramics production, which has become a major industry in the Roman Period, has an important place in the economy of the period. For this reason, fine ceramics provide information about the commercial relations of the regions in Western Anatolia.

Bu tez çalışmasında ilk kez Geç Kalkolitik'te ortaya çıkan Siyah ağız kenarlı kaselerin İlk Tunç Çağı'nda Batı ve Orta Anadolu bölgelerinde yayılımını ve gelişimini ortaya koymak hedeflenmiştir. Özellikle Batı Anadolu için önemli bir mal grubu olan Siyah ağız kenarlı kaseler Orta Anadolu'da da Alişar İlk Tunç Çağı I örnekleri haricinde bölgede bu mal grubu genellikle İlk Tunç Çağı II-III'te görülmektedir. Özel bir fırınlama tekniği kullanılarak üretildiğini düşündüğümüz Siyah ağız kenarlı kaseler için kendine has pişirme teknikleri geliştirilmiş olmalıdır. İlk Tunç Çağı'nın önemli mal ve form gruplarını oluşturan Siyah ağız kenarlı kaseler bu dönemde ele geçirildiği bölge yerleşmelerinin stratigrafi oturtma ve çakıştırma çalışmalarında önemli bir konumda yer almaktadır.Siyah ağız kenarlı kaseler özellikle Maraş-Elbistan ovası başta olmak üzere Doğu Anadolu bölgesinde İlk Tunç Çağı I-II de ele geçirilirken Orta Anadolu bölgesinde yoğun olmamakla beraber görülen mal gruplarından bir tanesidir. Bu mal grubunun en yoğun olarak görüldüğü bölge ise İç Kuzeybatı Anadolu'dur. Söz konusu bölgede, Siyah ağız kenarlı kaselerin gelişimi kapsamlı bir şekilde Demircihöyük çanak çömlek grubuna ismini veren Demircihöyük yerleşmesinde izlenebilmektedir. The purpose of the thesis is to put forward the development and spread of the Black topped-bowls during the Early Bronze Age in Western and Central Anatolia. Black-topped bowls, occuring for the first time in Late Chalcolithic period and being an important ware group for Western Anatolia as from the EBA I are generally seen in EBA II-III in Central Anatolia, except in Alişar as from the EBA I.Black –topped bowls are produced by a special firing technique developped as its own. These bowls have an important role in order to establish as well as compare the stratigraphies of the sites that they have found.While Black-topped bowls occur in Eastern Anatolia, especially on Maraş-Elbistan plains in the Early Bronze Age I-II, they are not very widespread in Central Anatolia. Inland Northwestern Anatolia is the region that they are most common. The development of black-topped bowls can be seen in a comprehensive and detailed manner in the region at the site of Demircihöyük which also gave its name to the Demircihöyük pottery zone. 182

Coğrafi ve iklimsel farklılıklara sahip olan Batı Anadolu sahil kesimi ve İç Batı Anadolu, MÖ 3. Binyıl'ın ilk yarısında yerleşim modelleri ve yapı tipleri açısından da birbirinden farklı bir mimari gelişim süreci yansıtmaktadır. Batı Anadolu sahil kesimi, Doğu Ege Adaları ve İç Batı Anadolu'da MÖ 3. Binyıl'ın başlangıcıyla birlikte yerleşim yerleri savunma sistemleri ile çevrelenmiştir. Batı Anadolu sahil kesimi ve Doğu Ege Adaları'nda savunma sistemi içerisinde birbirine bitişik yan duvarları ortak kullanılan uzun evler, cadde veya sokaklarla birbirinden ayrılırken, İç Batı Anadolu'da arka kısımları savunma sistemine yaslanan sıralı yapılar, merkezi bir avluya açılmaktadır. Batı Anadolu sahil kesimi ve Doğu Ege Adaları'nın karakteristik yapı tiplerini uzun evler ve apsidal planlı yapılar, İç Batı Anadolu'nun karakteristik yapılarını ise sıralı yapılar oluşturur. MÖ 3. Binyıl'ın ilk yarısında stratejik bir konuma sahip olan Bakla Tepe, deniz aşırı ilişkileri bulunan önemli bir yerleşim yeridir. Bakla Tepe, MÖ 3. Binyıl'ın ilk yarısına tarihlendirilen erken (BT IV 2 A-B) ve geç tabakası (BT IV 1 A-B-C) olmak üzere toplam 5 evreden oluşmaktadır. Bakla Tepe yerleşim dokusunun en iyi anlaşıldığı geç tabakada, sura dik ya da paralel uzanan birbirine bitişik uzun evlerden oluşan bir yerleşim modeli görülür. Bu yapılar içerisinde plan olarak diğer evlerden ayrılan megaron planlı özel yapılar da mevcuttur. Bakla Tepe yapılarında, üretime dönük faaliyetler ile gündelik yaşamın bir arada gerçekleştirildiği anlaşılmaktadır. Erken tabakada metal, yontmataş ve tekstil üretimi höyük içerisinde gerçekleştirilirken, geç tabakada yontmataş üretimi höyük dışına çıkarılmış, metal ve tekstil üretimine dönük faaliyetler ise sur içerisinde üretilmeye devam etmiştir. Özellikle metal üretimi belli başlı hane halkları tarafından sürdürülmüştür. Bu durum MÖ 3. Binyıl'ın ilk yarısında sosyo-ekonomik açıdan uzmanlaşmaya doğru gidilen basamakların ilk adımı olarak yorumlanabilir. Bu dönemde Bakla Tepe'de tespit edilen Ev-4 numaralı `megaron` yapı, Batı Anadolu sahil kesiminde toplumsal yapıdaki tabakalaşmayı gösteren en erken emarelerden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Due to the different geographical and climatic conditions, west Anatolian coastal regions and inland zones reflect a dissimilar architectural development sequence in terms of settlement patterns and building types during the first half of the 3. Millennium BC. With the beginning of the Millennium the settlements in west Anatolian coastal regions and inland zones and on the east Aegean islands were surrounded by fortification walls. While in coastal region and on the islands the long houses with mutual walls are separated by streets and alleys, in inland zones sequentially placed structures leaning to the fortification wall open to a central courtyard. The characteristic building types of coastal region and east Aegean islands are composed of long houses and apsidal structures, whereas the inland zones are characterised by sequentially placed structures.Having a strategic location during the first half of the 3. Millennium BC Bakla Tepe was an important settlement with intensive overseas activities. The stratigraphical sequence dated to the first half of the 3. Millennium BC at Bakla Tepe consists of 5 subsequent levels, where BT IV 2 A-B and BT IV 1 A-B-C reflect the early and late phases, respectively. During the late phase, where the settlement pattern is best understood, the settlement plan is arranged by adjacent long houses lying perpendicular or parallel to the fortification wall. Among these structures some special buildings also exist, which differ from the rest of the buildings with their megaron plans. Archaeological evidence indicates that both industrial and daily household activities were performed together within these buildings. While during the earlier phase the production of metal, lithic and textile were performed within the settlement, during the later phase lithic production was taken out of the settlement, whereas metal and textile oriented activities still remained to be carried out within the fortification walls. This can be interpreted as a first step towards specialization during the first half of the 3. Millennium BC. The megaron-planned building House-4 at Bakla Tepe of this period appears as one of the earliest indications reflecting the social stratification in the west Anatolian coastal region. 465

Çalışmamızın konusu Helenistik dönemden Roma İmparatorluk çağının başlarına kadar Batı Anadolu ve Mısır ilişkilerini incelemektir. Bu bölgeler Akdeniz'deki coğrafi konumu sebebiyle stratejik öneme sahiptir. Helenistik dönemde bu iki bölge arasında siyasi, kültürel ve ekonomik ilişkiler bulunmaktadır. Helenistik dönemde, Mısır ve Batı Anadolu bölgeleri arasında tarihsel bir birliktelik bulunmaktadır. İskender'in ölümünden sonra yaşanan kargaşalar sonucunda kurulan krallıklar Batı Anadolu'da egemenlik kurmak için istemişler ve bunun için savaşmışlardır. Batı Anadolu Mısır'a hakim olan Ptolemaioslar için önemli bir ticaret merkezi ve tampon bölge durumundaydı. Bu nedenle Anadolu'ya hakim olan Seleukoslar ve Ptolemaioslar arasında sürekli savaşlar yaşanmıştır. Ayrıca Ptolemaioslar Batı Anadolu'da ele geçirdikleri topraklar sayesinde bölgede siyasi, kültürel ve ekonomik birçok faaliyette bulunmuştur. Bunun yanı sıra Mısır'daki İskenderiye şehri ve Anadolu'daki Bergama şehri Helenistik dönemin iki önemli bilimsel merkezi haline gelmiştir., The subject of our study is to examine the relations between Western Anatolia and Egypt from the Hellenistic period until the beginning of the Roman Empire. These regions are of strategic importance due to their geographical location in the Mediterranean. There are political, cultural and economic relations between these two regions in the Hellenistic period. In the Hellenistic period, there is a historical unity between Egypt and Western Anatolia. The kingdoms which were established as a result of the turmoil after the death of Alexander, wanted to dominate in Western Anatolia and they fought for it. Western Anatolia was an important trade center and buffer zone for the Ptolemy, who dominated Egypt. For this reason, there were constant wars between the Seleucids and Ptolemaios who dominated Anatolia. In addition, the Ptolemos have carried out many political, cultural and economic activities in the region thanks to the lands they had acquired in Western Anatolia.In addition, the city of Alexandria in Egypt and the city of Pergamon in Anatolia became two important scientific centers of the Hellenistic period.

Batı Anadolu'daki KKD-GGB yönlü genişleme hareketi, bölgede farklı boyutlarda grabenlerin oluşumuna neden olmuştur. Bu grabenlerden biri de güneyde Babadağ Fay zonu, kuzeyde ise Pamukkale Fay Zonu ile sınırlanmış ve tektonik bakımdan oldukça aktif, KB-GD uzanımlı Denizli Grabeni'dir.Babadağ Fayı güneydeki Paleozoyik yaşlı kuvarsit ve şistler, Jura-Kratese yaşlı mermerler, Eosen yaşlı kırıntılı karbonatlardan oluşan horst ile grabeni dolduran Neojen yaşlı birimler (alüvyon yelpazeleri ve yamaç molozları) arasındaki sınırı oluşturmaktadır. Çalışma alanı Babadağ Fayı'nın doğu ucundaki Başkarcı-Cankurtaran segmentidir. BKB-DGD doğrultulu ve DKD'ya eğimli olan bu segment, yaklaşık 20 km uzunluğa sahiptir. Segmentin en doğu ucuna yakın Bağbaşı mahallesi civarında bu faya 300 m uzaklıkta MTA Yenilenmiş Diri Fay Haritası'nda bir Holosen fayı çizilmiştir. Bu Holosen fayının yeri jeofizik yöntemler ile tespit edilmiş ve bu kesimlerde hendekli paleosismolojik çalışmalar yapılmıştır. Jeofizik profil hattının 50-70 metreleri, 85-90 metreleri ve 135-145 metreleri arasında rezistivite değerinde anomaliler belirlenmiştir. Bu anomalilerin derindeki muhtemel faylara ait olabileceği kanaatine varılmış ve iki adet hendek kazılmıştır. Kozlupınar-1 hendeği 27m x 3.20m x 4.50m boyutlarında, Kozlupınar-2 hendeği ise 32m x 2.40m x 3.50m boyutlarında açılmıştır. Her iki hendekte de tabandan itibaren A, B, C ve D seviyelerinden oluşan 4 ayrı birim tespit edilmiştir. Jeofizik analizlerle belirlenen fay anomalilerine rağmen her iki hendekte de gözlenen birimler yatay konumda olup her hangi bir deformasyon yapısı göstermemektedir. Sonuç olarak fayın kazılan hendek derinliği olan 5.00 metreden daha derinde olabileceği kanaatine varılmıştır. Fayın yaşını Optik Uyarmalı Luminesans / Termo Luminesans yöntemi ile tespit edebilmek için hendeklerden 10 adet numune ile ayrıca her bir hendekten birer adet C14 yaşlandırması için numune alınmıştır. The NNE-SSW directional extension movement in Western Anatolia has led to the formation of grabens of different sizes. One of these grabens is the NW-SE trending Denizli Graben bounded by the Babadağ Fault zone in the south and Pamukkale Fault Zone in the north..The Babadağ Fault forms the boundary between the Paleozoic quartzite and schists in the south, the Jurassic-Kratese marbles, the Eocene aged clastic carbonates and the Neogene units (alluvial fans and slope debris) that fill the graben.The study area is Başkarcı-Cankurtaran segment at the eastern end of the Babadağ Fault. This segment, which is in the direction of WNW-ESE and inclined to ENE, has a length of approximately 20 km. A Holocene fault was drawn on the MTA Renewed Alive Fault Map, 300 m away from this fault near Bağbaşı neighborhood near the eastern end of the segment. The location of this Holocene fault was determined by geophysical methods and paleoseismological studies were carried out in the trench. Abnormalities of resistance values between 50-70 meters, 85-90 meters and 135-145 meters of geophysical profile line were determined. It was concluded that these anomalies might belong to possible faults in the deep and two trenches were excavated. The trench of Kozlupinar-1 was opened in dimensions of 27m x 3.20m x 4.50m and the trench of Kozlupinar-2 was opened in dimensions of 32m x 2.40m x 3.50m.In both trenches, 4 units separate consisting of A, B, C and D levels were identified from the bottom to top. Despite fault anomalies determined by geophysical analysis, but show any deformation structure the units observed in both trenches are horizontal situation. As a result, it was concluded that the fault could be deeper than the depth of 5.00 m. In order to determine the age of the fault by Optical Stimulated Luminescence / Thermo Luminescence method, 10 samples were taken from the trenches and also one sample for C14 aging was taken from each trench. 71

Anadolu Üniversitesi ve Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi tarafından ortak yürütülen program. İnsanoğlu içgüdüsel olarak sürekli korunma ve koruma ihtiyacı hissetmiştir. Bu ihtiyaç zaman içerisinde yerleşik hayat ile beraber mimariye yansımıştır. Batı Anadolu’da İlk Tunç Çağı içerisinde sistematik olarak gelişen uzun mesafeler arası ticaret ve toplum içerisindeki sınıflaşma beraberinde çatışmaları da getirmiş ve savunmadaki ihtiyaç artmıştır. Gerek yaşadığı ortamı koruma gerek bölgesel korunmalar ve her türlü dış tehditlere karşı korunmak yaşanılan ortamı çevreleyecek duvarlar inşa etmeyi gerektirmiştir. Savunma sistemlerinin ortaya çıkışı ile beraber bunun ayrılmaz bir parçası olan kapılar da bu sistem içerisinde yerini almıştır. Yerleşmenin coğrafi konumu, bölgesel coğrafyası, komşuları, gelişmişlik seviyeleri ve hangi yollar üzerinde yer aldıkları gibi birçok kıstas savunmada değişime ve gelişmeye sebep olmuştur. Savunma ile beraber gelişen kapı, sistemin en önemli mimari öğesi haline gelmiştir. Sosyal yaşantının yerleşme içerisindeki mimari yansımalarına göre kapılar yukarı ve aşağı yerleşme gibi farklı yaşam alanlarında da konumlandırılmıştır. Sistemin en önemli parçası olmasına karşın savunmadaki en zayıf halka olan kapılar gelişme ve değişme göstererek dönemsel olarak farklılıklar sergilemişlerdir. Yerleşmeye giriş ve çıkışta trafiği sağlayan kapılar, ihtiyaç duyulması halinde karmaşık hale getirilmiştir. Rampa, kule, bekçi odası gibi mimari elemanlar ile savunmaya ve aynı zamanda kapıyı kontrol edebilmeye önem verilmiştir. Savunma sistemi içerisinde ayrılmaz bir bütün olarak yer alan kapılar yerleşmenin ihtiyacına göre tasarlanmış, konumlandırılmış ve çeşitlendirilmiştir Mankind is instinctively in need of constant protection. This need is reflected in the architecture along with the settled life. During the Early Bronze Age, the long-distance trade had systematically developed in Western Anatolia. This has brought conflicts alongside and the need for defense, has increased over time. Fortification walls had been built in order to avoid external threats and to protect the habitat. Gates were integral parts of the defense systems. The location of the settlement, topography that surrounds it, its neighbors, level of development and the road networks took part in changes and advances in defense. The gate develops with the defense and become the most important architectural element of the system. According to the architectural reflections of social life in the settlements, the gates are proved to be positioned in different living areas such as citadel (upper town) and lower town. Despite being the most important part of the system, gates were also the weakest link hence, have deviated periodically by showing development and change. Traffic in and out to the settlement was done by means of the gate They have been built more complicated when there is a need. Architectural elements such as ramps, towers, and guard rooms were designed to defend and control the gate at the same time. Gates that are integral to the defense system are designed, positioned and diversified according to the needs of the settlement.

Anadolu Üniversitesi ve Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi tarafından ortak yürütülen program. Hiç şüphesiz tarih öncesi dönem arkeolojisinde en önemli veriler çanak çömleklerden elde edilmektedir. Gerek tarihlendirme, gerekse kültürel bilginin elde edildiği çanak çömlek dışında ise küçük buluntular olarak tanımlanan ve özellikle Tarihöncesi dönem Arkeolojisi'nde dini inanışlar, günlük yaşam ve kültürel-ticari ilişkiler hakkında bilgi veren buluntular da diğer önemli veri grubunu oluşturmaktadır. Bu grup içerisinde değerlendirilen figürin ve idoller ise çoğunlukla dini inanışlar ile ilişkilendirilmektedir. "Disk yüzlü figürin" ya da "ablak yüzlü figürin" olarak bilinen ve bu çalışmanın konusunu oluşturan disk yüzlü figürin tipi İç Batı Anadolu'ya özgü olup sadece Batı Anadolu'nun iç kesiminde Frigya Kültür Bölgesi ve Büyük Menderes Yukarı Porsuk Kültür Bölgesi içerisinde kalan yerleşimlerden ele geçmiştir. İlk Tunç Çağı'nın başında ortaya çıkan ve İlk Tunç Çağı I- II dönemlerinde yoğun olarak rastlanan söz konusu figürinler İTÇ III döneminde ise hiç ele geçmemiştir. Batı Anadolu'da Neolitik ve Kalkolitik dönemlerden beri sınırları daha çok çanak çömlek özelliklerine bağlı olarak saptanan kültür gruplarının varlığı bilinmektedir. Çanak çömlek üretiminde olduğu gibi figürin ve idollerde de kültür bölgeleri arasındaki farklılıklar ve bölgesel sınırlar gözlemlenebilmektedir. Disk yüzlü figürinler üzerinde, gerek simgesel gerekse dekoratif öğeler yer almaktadır. Bu öğeler, ustaların sanatsal yeteneklerini ve dönem toplumunun geleneklerini yansıtması açısından oldukça önemlidir. Bu çalışmada, gelenekler sonucu ortaya çıkan disk yüzlü figürinlerin, teknik anlamda incelemesi ve gruplandırması ile özgün veriler elde edilmeye çalışılmıştır. Batı Anadolu sınırları içerisinde kalan 17 yerleşim yerine ait veriler, bölgesel sınırlar ve kronolojik düzen içerisinde irdelenerek gelişimi ele alınmaya çalışılmıştır. Yukarıda değinilen özellikler doğrultusunda, Demircihöyük, Seyitömer, Kusura, Kaklık Mevkii ve Küllüoba Kazısı 'ndan elde edilen figürinlerin kronolojik düzen içerisinde kültür bölgelerine göre ayrımı yapılmış ve ortaya çıkarılan bu sonuç ile Şarhöyük, Yukarı Söğütönü I, Bolvadin/ Üçhöyük, Bavurdu, Banaz, Manahoz, Akhisar, Çıkrık ve Nudra gibi yüzey buluntusu ya da karışık tabakadan ele geçirilen eserlerin tarihlendirilmesine çalışılmıştır. No doubt, potteries are the most important archaeological materials to understand the prehistorical periods and an other important material groups named small finds comes second row after ceramics for obtaining cultural and chronological information of the ancient societies and their settlements. Small finds usually explains daily life styles, habits, traditions, trade relationship, decorating and adornment etc... The figurines and idols that are grouped under named of small find mostly associated with religious belief. Known as "Disc-Faced Figurines" or "Chubby-Faced Figurines", which constituent the subject of this thesis, are a specific figurine type of inner western Anatolia and they found only in the two sub-regions defined as Frygian Cultural Region and Great Menderes Upper Sakarya Cultural Region. These figurines emerged at the beginning of the Early Bronze Age and uncovered intensely in many settlement during the EB I-II but these figurines at issue didn't caught nowhere during EB III. There are some well known cultural regions in Western Anatolia. These region as known determined by studies on some ceramics groups and limits of these zones are depending on features and distributions of material culture found around the from the Neolithic and Chalcolithic periods onwards recent periods of Western Anatolia. Likewise it is possible to observe some regional similarities and differences for disc-faced figurines. There are some symbolic and decorative elements on this figures which is very important in terms of reflecting the life and tradition of ancient societies, their belief shapes and artistic aspects etc... This study is trying to obtain the specific and original data on the disc-faced figurines with technical examining and classifying according to their contexts and region in which they occur. The datas comes from 17 settlement within boundaries of western Anatolia has been examined in chronological plane and has been discussed with their regional developments and changes. Based on this method, the figurines found at sites Demircihüyük, Seyitömer, Kusura, Kaklık Mevkii and Küllüoba classified to cultural region in their chronological plane and the figurines come from mixed layer of sites and surveys on the sites of Şarhöyük, Yukarı Söğütönü I, Bolvadin/Üçhöyük, Bavurdu, Banaz, Manahoz, Akhisar, Çıkrık and Nudra were tried dating according to this classification results.

2. yüzyıldan itibaren endüstriyel ölçekte üretilmeye başlanan Afrika Kırmızı Astarlı seramikleri, önce Batı Akdeniz daha sonra da Doğu Akdeniz'de pazar hakimiyetini ele geçirmiştir. Bu seramikler Batı Anadolu kıyılarında da sıkça ele geçmektedir. Roma döneminde üretime başlamış ve daha sonra üretimlerini imparatorluğun sınırlarına kadar göndermeyi başarmış bu Geç Roma seramikleri, 1. yüzyıldan 8. yüzyıl başlarına kadar üretimlerine devam etmişlerdir. Özellikle 3. yüzyılın sonlarında başlayan yükselişleri, 4. yüzyılda doruk noktasına ulaşmıştır. Kuzey Afrika'da bugünkü Tunus ve Cezayir civarında üretilen bu kaplar özellikle üretildikleri bölgede seramik pazarını üretimin sona ermesine kadar domine etmişlerdir. Buna karşılık Geç Antik Dönem'de önemli bir seramik üretim merkezi olan Batı Anadolu kıyılarında farklı bir senaryo karşımıza çıkmaktadır. Her ne kadar 5. yüzyılla birlikte Afrika Kırmızı Astarlı seramiklerinin yoğunluğunda düşüş yaşansa da Phokaia üretimi seramikler pazarı tamamen ele geçirememiştir.Batı Anadolu'daki bu seramiklerin dağılımı incelenirken, bu dağılımı etkilemiş olabilecek ekonomik ve siyasi olaylar göz önünde bulundurulmuştur. Bu bağlamda 2. yüzyıl ve 7. yüzyıl arasındaki dönem siyasi ve ekonomik olarak incelenmiştir. Batı Anadolu kıyılarında bugüne kadar yayınları yapılmış Afrika Kırmızı Astarlı seramikleri baz alınarak yapılan araştırmada, bu seramiklerin bölgesel olarak dağılımı ile dönemlere göre ithalinde gösterdiği yoğunluk değişikliklerinin araştırılması oluşturulmaktadır. African Red Slip wares, which started to be produced on the industrial scale from 2nd century onwards, first had the market dominance in the Western Mediterranean and later in the Eastern Mediterranean. It is also commonly encountered in the Western Anatolian coasts. This Late Roman pottery group, which started production in the Roman period and later managed to send their goods to the edges of the empire, continued their production from the beginning of the 1st century to the 8th century. Their increase started at the end of the 3rd century, and reached its peak in the 4th century. These wares, produced in North Africa, around Tunisia and Algeria, have dominated the ceramic market in the region until the end of production. On the other hand, a different scenario is encountered in the Western Anatolian coasts, which is an important center of pottery production in the Late Antiquity. Even though the density of African Red Slip Ware is declining with the 5th century, LRC productions couldn't fully dominate the market. In examining the distribution of these ceramics in Western Anatolia, economic and political events that may have affected this distribution were taken into account. In this context, the period between 2nd century and 7th century was examined politically and economically. In the research conducted based on African Red Slip Ware, which have been broadcasted on the coasts of Western Anatolia, it is aimed to investigate the distribution of these ceramics by regional distribution and the changes in density according to periods. 89

Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Jeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı, Çalışma sahası, Balıkesir İlinin yaklaşık 80 km kuzeybatısında bulunan Gönen İlçesi’ne bağlı Şaroluk Köyü ve civarını olup yaklaşık 80 km2 lik bir alanı kapsamaktadır. Çalışma alanının temelini Paleozoyik yaşlı Torasan Formasyonu oluşturmaktadır. Bu birim üzerine uyumlu olarak, Permiyen yaşlı kireçtaşı olistolitleri içeren Triyas yaşlı Karakaya Formasyonu gelmektedir. Karakaya Formasyonunu uyumsuz olarak Jura-Kretase yaşlı Bilecik Formasyonu örtmektedir. Erken Miyosen yaşlı Hallaçlar Volkaniti uyumsuz olarak bu birimleri üzerlemektedir. Şaroluk Plütonu bu birimleri keserek yerleşmiştir. Tüm birimleri uyumsuz Kuvaterner yaşlı alüvyon örtmektedir. Erken Miyosen yaşlı Şaroluk Plütonu granodiyorit ve kuvarslı monzodiyorittenit oluşmaktadır. Petrografik olarak, holokristalin, yer yer pertitik, mirmekitik ve poikilitik doku sunmaktadır. Ana mineral olarak plajiyoklas, ortoklas, kuvars, biyotitt, amfibol, piroksen ve opak oksit bulunmaktadır. Jeokimyasal olarak kalk-alkalen vee yüksek potasyumlu olup I-tipi özelliğindedir. Ana ve iz elementler SiO2’ye göree düzenli değişim trentleri sunmakta ve fraksiyonel kristallenmeyi işaret etmektedir.r. Düşük Çekim Alanlı Elementlerce (DÇAE) zenginleşme gösterip tipik kalk-alkalenn özelliktedir. Tektonik olarak, Şaroluk plütonu çarpışma sonrası oluşmuş volkanik yay granitlerinin özelliklerini göstermektedir. Şaroluk Plütonunun ana magması, alt kıtasal kabuktaki amfibolit ve metabazalt gibi kayaçların kısmi ergimesi ile litosferik mantoda oluşan magmanın karışması sonucu oluşmuştur., The study area is approximately 80 km northwest of Balıkesir. The study area covers an area of approximately 80 km2 and is located in the vicinity of the villages of Şaroluk (Gönen-Balıkesir). The basement rocks of the study area is the Paleozoic aged Torasan Formation. This unit is conformably overlain by the Triassic Karakaya Formation including the Permian aged limestone olistoliths. Karakaya Formation is unconformably overlain by the Jurassic-Cretaceous aged Bilecik Formation. Early Miocene aged Hallaçlar Volcanite unconformably overlies these units. The Şaroluk Pluton was settlement by cutting these units. All units are unconformably overlain by Quaternary alluvium. The Early Miocene Şaroluk Pluton is composed of granodiorite and quartz monzodiorite. Petrographically, it has holocrystalline, occasionally pertitic, mycititic and poikilitic texture. The main minerals are plagioclase, orthoclase, quartz, biotite, amphibole, pyroxene and opaque oxide. Geochemically, It shows calc-alkaline, high- potassium and I-type properties. The main and trace elements show regular change trends according to SiO2, indicating fractional crystallization. It is observed that the enrichment of low field strength elements (HFSE) and it is typical calc-alkaline. Tectonically, the Şaroluk Pluton shows the characteristics of the volcanic arc granites and formed after the collision. The main magma of the Şaroluk Pluton may have been formed by the partial melting of the rocks such as amphibolite and metabasalt in the lower continental crust and by the mixing of magma formed in the lithospheric mantle

Eşkıyalık geleneği erken dönemlere dayanan Batı Anadolu'da, XIX. yüzyılın son çeyreğinden itibaren kaybedilen savaşların, uzun askerlik süresinin, artan vergilerin, işsizliğin ve bölgeye yapılan göçlerin neticesinde eşkıyalık faaliyetleri had safhaya çıkmıştı. Asayişsizliğin vahameti ve dehşeti çok sayıda resmi yazışmaya yansırken, başta zeybek çeteleri olmak üzere Rum, Arnavut, Çerkes ve Lazlardan oluşan eşkıya grupları pek çok cinayetin ve soygunun müsebbibi olmuşlardı. Buna karşılık Osmanlı idarecileri ise şedit bir mücadele yöntemi izleyerek, jandarma müfrezeleri aracılığıyla çok sayıda çeteyi tasfiye etmiş, ancak eşkıyalığın kökünü tamamen kurutamamışlardı. Kanlı surette tasfiye edilmeyen eşkıyalar ise böylesi durumlarda önce af, sonrasında da devlet hizmetine alınarak istihdam edilmiş ve eşkıya takibine çıkarılmışlardı. Böylelikle sükûnet kısa bir süreliğine sağlanmış olsa da, Batı Anadolu'daki asayişsizlik meselesi bir sonraki yüzyılın başlarında çok daha kötü bir hal almış, buna mukabil idari, hukuki ve askeri mücadele yöntemleri dönemin ruhuna uygun olarak değişiklik arz etmişti. Bu çalışmada; II. Abdülhamid Dönemi'nde (1876-1909), Batı Anadolu'da faaliyet gösteren eşkıyaların yapısal analizi ile Yıldız Sarayı'nın eşkıyalara karşı kimi zaman af kimi zamansa şiddetle örülü girift mücadele tarzı; arşiv kaynakları, dönem gazeteleri, araştırma-inceleme eserler ve sözlü kaynaklar kullanılarak ele alınmış ve kapsamlı bir değerlendirme yapılmıştır. Brigandage has reached the peak at Western Anatolia, from the last quarter of XIX. century due to lost wars, long military service periods, increased taxes and the migrations to the environment. While the severity of unrest reflects to the official correspondences; Greek, Albanian, Circassian, Laz and mainly the Zeibek gangs were became the perpetrators of a great many murders and robberies. On the other hand, Ottoman administrators applied strong encounter methods and although lots of gangs were eliminated by the gendarmeries, they could not killed off banditry completely. The brigands that cannot be eliminated by blood were subjected to the pardons and assigning to the government service they were used at the pursuits of the criminals. Although peace was furnished by means of those methods for a while, the state of anarchy at the Western Anatolia became much more serious at the beginning of the next century and the administrative, legal and military defiance methods were also shifted accordingly, parallel to the needs of the period.In this study, the structural analyze of the brigands in Western Anatolia and the complicated struggle methods of Yildiz Palace against the bandits (mostly violent and occasionally using pardons) during the reign of Abdulhamid II (1876-1909), will be examined and evaluated through the light of archive documents, newspapers, researches and oral resources. 371

Mustafa Kemal Atatürk çok defa Ege bölgesine seyahat etmiştir. Zaferden sonra gerçekleştirdiği ziyaretlerde halkın dertleri ile yakından ilgilenmiştir. 1922-1923 yıllarında yaptığı ziyaretlerde vatandaşların acılarını hissetmiş, şehirlerin halinden üzüntü duymuştur.Birinci bölümde İzmir ziyaretleri anlatılmıştır. İzmir'e olan sevgisi burada yaptığı konuşmalardan anlaşılmaktadır. İzmir halkı da Yunan işgali sırasında yaşadığı acıların ardından kendilerine bağımsızlığı sağlayan Mustafa Kemal Paşa'ya büyük sevgi beslemekteydi.İkinci bölümün ilk kısmında Manisa ziyaretleri anlatılmıştır. Manisa'da gerçekleştirdiği görüşmeler ve yaptığı incelemelerden bahsedilmiştir. İkinci bölümü ikinci kısmında Kütahya ve Dumlupınar ziyaretleri anlatılmıştır. 30 Ağustos zaferinin ikinci yıldönümü olan 30 Ağustos 1924 tarihindeki törenler detaylıca anlatılmıştır. İkinci bölüm Aydın ziyaretleri ile sonlandırılmıştır.Üçüncü bölümde Afyon ve Uşak ziyaretleri esas alınmıştır. Denizli'ye yaptığı iki ziyaret de bu bölümde anlatılmıştır. Mustafa Kemal Atatürk, Denizli'de çok az süreyle kalmış, dolayısıyla ziyaretler kısa anlatılmıştır. Bu ziyaretler hakkında kaynaklardan elde edilen bilgiler tarih yazım metoduna uygun hale getirilerek yazılmıştır. Mustafa Kemal Atatürk has traveled to the Aegean region many times. During his visit after the victory, he was very interested in the troubles of the people. In the 1922-1923 year, the citizens have felt the pain of his visit, regretted the case of the city.In the first chapter, Izmir visits were explained. His love for İzmir is evident from his speeches. The people of Izmir also had great affection for Mustafa Kemal Pasha, who provided them with independence after the suffering of the Greek occupation.In the first part of the second chapter, Manisa visits are explained. His interviews and investigations were carried out in Manisa. In the second part, the second part of the course is visited by Kütahya and Dumlupınar. The ceremonies on 30 August 1924, which is the second anniversary of the 30 August victory, are explained in detail. The second chapter was ended with Aydin visits.In the third section, visits to Afyon and Uşak are taken as basis. Two visits in Denizli are described in this section. Mustafa Kemal Atatürk's short stay due to the short time could be explained. The information obtained from the sources about these visits has been written in accordance with the method of historiography. 103

Bu tez çalışmasında XV. yüzyıl ile XIX. yüzyılın ilk yarısı arasında kalan zaman diliminde Batı Anadolu bölgesine gelen batılı gezginlerin seyahatnamelerinde Batı Anadolu arkeolojisinin izleri aranmıştır. Batı Anadolu bölgesi kavramı günümüz Türkiye'sinin yedi bölgesinden biri olan Ege bölgesinin sınırları ile sınırlandırılmıştır. Ege bölgesi içinde yer alan İzmir, Manisa, Aydın, Muğla, Denizli, Uşak, Kütahya ve Afyonkarahisar şehirlerindeki arkeolojik kalıntı ve buluntuların seyahatnamelere giren kısımları incelenmiştir. Bu tez kapsamında 20 gezgine ait seyahatname taranmıştır. Yapılan araştırma sonucunda ulaşılan seyahatnamelerin en erken XV. yüzyıla ait olduğu görülmüştür. XIX. yüzyılın ikinci yarısında Avrupalıların Osmanlı topraklarında, genelde büyük boyutlu kazılar yapmaya başlaması nedeniyle incelenen zaman dilimi XIX. yüzyılın ilk yarısı ile sonlandırılmıştır. Seyyah ve seyahatname sayısının çok fazla olmasından dolayı konu sürekli olarak geliştirilmeye açıktır. In this thesis, traces of Western Anatolian archeology have been searched in the travelogues of European travelers who came to the Western Anatolia region between the15th century and the first half of the 19th century. Western Anatolia region is bordered by the Aegean region which is one of the seven regions of Turkey. Izmir, Manisa, Aydın, Muğla, Denizli, Uşak, Kütahya and Afyonkarahisar, which are located in the Aegean region, have been investigated. Within the scope of this thesis, travelogues which are belong to 20 travelers, were examined. As a result of the research, it was seen that the earliest travelogue was in the 15th century. Due to the fact that, Europeans started to make large-scale excavations only in the second half of the 19th century, in the Ottoman lands, the time period was ended with the first half of the 19th century. As there are too many travelers and travelogues, the subject is open to continuous improvement. 194

Bu çalışmada Batı Anadolu Bölgesine gelen ve burada iskân olunan Kafkas muhacirleri için bölgeye uyum sağlayıp sağlayamadıkları ve onlar için bölgenin getirdiği olumlu ve olumsuz etkenler incelenmiştir. Tezimizin birinci bölümünde Kafkasya'nın coğrafyası ve halklarının yapısal özellikleri açıklanmış, Osmanlı Devleti'nin bölgeye karşı tutumu anlatılmıştır. Osmanlı Devleti'nin XV. yüzyıl'ın ortaları itibariyle bölgeye ilgi gösterdiği, önceki senelerden itibaren önemsenen liman kaleleri aracılığıyla Kuzey Kafkasya'ya egemen olma arzusundan bahsedilmiştir. Daha çok Kırım Hanlığı vasıtasıyla yürütülen bu hâkimiyetin doğrudan bir egemenlik olmayıp, sınırlı şekilde XVIII. yüzyılın üçüncü çeyreğine kadar etkisini gösterdiğinin üzerinde durulmuştur. Kırım Hanlığı'nın yıkılmasının ardından Osmanlı Devleti'nin bölgeye doğrudan valiler göndererek yönetimini devam ettirmeyi amaçladığından söz edilmiştir. İkinci bölümde, XIX. yüzyıl itibariyle içeride ve dışarıdaki sorunlarının etkisiyle eski siyasi gücünü kaybeden Osmanlı Devleti'nin, yaptığı savaşlardan da olumlu netice alamayınca Kuzey Kafkasya hâkimiyetinden Rusya lehine vazgeçmek zorunda kaldığı anlatılmıştır. Bunun yanında Rusya'nın Kafkasya'ya egemen olduktan sonra bölgede zorlayıcı bir kısım politika izlemesi, Kafkasyalıların yaşam hakkını son derece kısıtlamasından ötürü yüzbinlerce insanın topraklarından çıktığı ve bu yolculuk sırasında çok sayıda insanın imkânsızlık ve hastalık gibi sebeplerle hayatını kaybettiğinin üzerinde durulmuştur. Osmanlı topraklarına türlü zorluklar içinde gelmeye başlayan ve ilerleyen yıllarda sayıları yüzbinleri aşan Kafkas muhacirlerinin geldikleri yerlerde kendileri için uygun görülen bölgelere iskân olundukları ise çalışmamız için önem arz etmektedir. Kafkas muhacirleri; Anadolu'da ve Balkanlar'da uygun olan bir kısım bölgelerde yerleştirilmişlerdir. Tezimizin üçüncü bölümünde Osmanlı arşiv vesikalarının yardımıyla ayrıntılı olarak açıklamaya çalıştığımız üzere Batı Anadolu Bölgesi de Kafkas muhacirlerinin iskân olunduğu bölgelerden birisi olmuştur. Bunun yanında aynı bölümde göç başladığında bu hareketin mahiyeti ve ayrıntılı sebebi incelenmiş, ayrıca Osmanlı Devleti'nin Kafkasya halklarına karşı tutumu, bu insanlar için alınan ekonomik ve sosyal önlemler, bölge halkının muhacirlere yardımları gibi konular tezimizde önemle belirtilmiştir. Özellikle Batı Anadolu Bölgesindeki iskândan ne beklendiği, iskânın ne şekilde, hangi şartlarda gerçekleştiği ve muhacirlere yapılan yardımların içeriği, elimize geçen Osmanlı arşiv vesikalarında ifade edildiği üzere ilgili konular arasındaki bağlantı esas alınarak açıklanmaya çalışılmıştır. In this study, whether the Caucasian refugees, came and settled in the western Anatolia Region, were able to adapt to the region and the positive and negative factors brought by the region were examined. In the first part of our thesis, Caucasian geography and structural features of its peoples are explained. The Ottoman Empire showed interest in the region by the middle of the XV. Century, önceki senelerden itibaren önemsenen liman kaleleri aracılığıyla Kuzey Kafkasya'ya egemen olma arzusundan bahsedilmiştir. It is not a direct sovereignty of this dominance, which is mostly carried out through the Crimean Khanate, it has been emphasized that it has limited effects until the third quarter of the XVIII century. After the collapse of the Crimean Khanate, it was mentioned that the Ottoman government aimed to continue its administration by sending direct governors to the region. In the second part, the Ottoman Empire, which lost its former political power due to the problems of internal and external problems in the 19 th century, was told that it had to give up its sovereignty in the favor of Russia as a result of the wars. In the second part, it was told that the Ottoman Empire, which lost its former political power due to the problems of the internal and external problems in the XIX. century, could not get a positive result from the wars of the North Caucasus and had to give up in favor of Russia. In addition to this, Russia has followed a challenging policy in the region after dominating the Caucasus, It has been emphasized that since hundreds of thousands of people have come out of their lands because of the extremely restrictive right of life of Caucasians, many people have lost their lives due to impossibility and illness. It is important for our study that the Caucasian immigrants, who started to come to the Ottoman lands in many difficulties and who later went over hundreds of thousands, were settled in the regions considered suitable for them. began to arrive in the Ottoman lands and the kinds of challenges in the coming years the number of Caucasian refugees went over hundreds of thousands of resettled to areas deemed suitable for them, it is important for our study. Caucasian immigrants; They are located in a suitable region in Anatolia and the Balkans. In the third part of our thesis, as we tried to explain in detail with the help of Ottoman archival documents, Western Anatolia Region became one of the regions where Caucasian immigrants were settled. Besides, in the same section, when the migration started, the nature and detailed reason of this movement was examined, Also, the attitude of the Ottoman Empire towards the peoples of the Caucasus, economic and social measures taken for these people, The subjects such as the aid of the people of the region to the immigrants are emphasized in our thesis. In particular, what is expected from the resettlement in the Western Anatolia Region, how the settlement takes place and content of assistance to immigrants, As explained in the Ottoman archive documents which as far as we found, we tried to explain the connection between the related subjects. 256

Yalnızdam köyü Koğukkaya tepe Au ve Maden deresi Pb-Zn±Ag cevherleşmeleri İzmir ilinin KD'sunda, Batı Anadolu polimetalik provinsi içinde yer alır. İnceleme alanında temel kayaçlar olarak Üst Permiyen yaşlı, Çamoba formasyonunun Çaldağ Kireçtaşı üyesine ait kireçtaşları bulunmaktadır. Yuntdağı volkanitlerine (Tyu) ait tüf ve piroklastikler, Soma formasyonuna (Ts) ait gölsel kireçtaşları ve çökeller ile Rahmanlar aglomerası (Tr) inceleme alanındaki Tersiyer yaşlı birimlerdir. Kuvaterner, Dededağ bazaltı (Qd) ve alüvyonlar (Qa) ile temsil edilmektedir.Yalnızdam köyü Koğukkaya Tepe Au cevherleşmesi K75B ve K10D doğrultulu iki kırık hattı üzerinde, yaklaşık 2 km boyunca takip edilmektedir. Cevherleşme yüzeyde silisleşmiş bir zon içerisinde, yapısal kontrollü olarak gözlenmektedir. Cevher zonu boyunca yoğun arjilik alterasyon gelişmiştir. Bu cevherleşme zonundan alınan kanal numunelerinde 45 g/t'a kadar Au değerleri alınmıştır.Yalnızdam köyü Maden deresi mevkisinde yer alan Pb-Zn±Ag cevherleşmeleri; D-B ve K-G yönlü olmak üzere iki farklı kırık hattında; 1 km'lik bir alanda gözlenmektedir. Cevher zonu maksimum 20 metre olarak gözlenmiştir. Cevherli kırık hatlarında yoğun arjilik alterasyon gözlenirken, daha geniş alanda zayıf propillitik alterasyon gözlenmektedir.Alterasyon mineralojisi çalışmalarında, kaolinit, illit, montmorillonit tespit edilmiştir. Bu mineral birliktelikleri arjilik alterasyon varlığına işaret etmektedir. Ayrıca kayaçlarda klorit, epidot, kalsit ve dolomit birlikteliği propillitik alterasyon varlığına işaret etmektedir.Yalnızdam köyü Koğukkaya Tepe mevkisindeki Au cevherleşmeleride yapılan incelemelerde herhangi bir altın mineraline rastlanılmamıştır. Maden Deresi mevkisindeki Pb-Zn±Ag cevherleşmelerinde yapılan cevher mikroskobisi çalışmalarında ise ilksel parajenezde pirit, sfalerit, galen, barit ve ikincil olarak da hemtatit, serüzit ve simitsonit tespit edilmiştir.İnceleme alanından derlenen toprak numunelerinin jeokimyasal analiz sonuçlarına göre Pb elementi Ag, Zn, Cd, Ba elementleri ile pozitif korelasyon göstermektedir. Au elementi ise Ag, Cu, Te, Bi elementleri ile pozitif korelasyon gözlenmektedir.Maden deresi mevkisindeki Pb-Zn±Ag cevherleşmesine ait sfalerit ve kalsit mineralleri içinde sıvı kapanım çalışmaları yapılmıştır. Sfaleritlerde ölçülen homojenleşme sıcaklıkları ortalama 204°C, kalsitlerde ölçülen homojenleşme sıcaklıkları ortalama 182°C'dir. Sıvı kapanım topluluklarında ölçülen son buz ergime sıcaklıklarından itibaren hesaplanan tuzluluk değerleri ise sfalerit ve kalsit için sırasıyla %4 ve %1 NaCl eşdeğerine karşılık gelmektedir. Ölçümlerde tuzluluğun azalırken sıcaklığın değişmediği gözlenmiştir ve bu da aynı sıcaklıktaki düşük tuzluluktaki bir meteorik suyun karışımı ile açıklanabilir.Jeolojik, jeokimyasal ve oluşum sıcaklıkları verileri bu cevherleşmelerin ortaç sülfidasyon tipi epitermal sistemde oluştuğuna işaret etmektedir. Daha derin kesimlerde baz metallerin bulunduğu Maden deresi mevkisi Pb-Zn±Ag cevherleşmesi yer alırken daha üst kesimlerde ise Koğukkaya tepe Au cevherleşmesi yer almaktadır. Bunların derinde porfiri bir sistem ile olası ilişkisi araştırılmalıdır.Anahtar kelimeler: Batı Anadolu, Epitermal, Koğukkaya, Pb-Zn, Sıvı kapanımı, Yalnızdam Maden Deresi Pb-Zn±Ag mineralizations and Koğukkaya Tepe Au mineralization of Yalnızdam village are located in the polymetallic provence of Western Anatolia in the NE of İzmir province. In the study area, limestones belonging to Çaldağ Limestone member of Çamoba formation are Upper Permian aged. The tuff and pyroclastics of the Yuntdağı volcanics (Tyu), lacustrine limestones and sediments of the Soma formation (Ts) and the Rahmanlar agglomerate (Tr) are Tertiary aged units in the study area. Quaternary is represented by Dededağ basalt (Qd) and alluvials (Qa).Koğukkaya Tepe Au mineralization of Yalnızdam village is followed about 2 km on two fracture lines in the directions of N75W and N10E. The mineralization is observed in a silicified zone on the surface with structural control. Intense argillic alteration has developed along the ore zone. Au grades up to 45 g/t were taken from channel samples taken from this mineralization zone.Maden Deresi Pb-Zn±Ag mineralizations of Yalnızdam village are being observed in an area of 1 km and located in two different fracture line which are trending in E-W and N-S directions. Ore zone was observed as maximum 20 meters. Intense argillic alteration is observed in mineralized fracture lines and weak propillitic alteration is observed in larger area.In the alteration mineralogy studies, kaolinite, illite and montmorillonite were determined. These mineral associations indicate the presence of argillic alteration. In addition, chlorite, epidote, calcite and dolomite association in the rocks indicate the presence of propillitic alteration.No gold mineral was found in Au mineralizations in the Koğukkaya Tepe area of Yalnızdam village. Pyrite, sphalerite, galena, barite and secondly hemtatite, serusite and simitsonite were detected in the ore microscopy studies in Pb-Zn ± Ag mineralizations in Maden Deresi.According to geochemical analysis results of soil samples collected from the study area, Pb element shows positive correlation with Ag, Zn, Cd, Ba elements. Au element has positive correlation with Ag, Cu, Te, Bi elements.Fluid inclusion studies were carried out in the sphalerite and calcite minerals of Pb-Zn±Ag mineralization at Maden Deresi. Average of homogenization temperature measured in sphalerites is 204 °C and average of calcite homogenization temperatures is 182°C. Salinity values calculated from the last ice melting temperatures measured in the fluid inclusion assemblages correspond to 4% NaCl equivalent for sphalerite and and 1% NaCl equivalent for calcite. It was observed in the measurements that the temperature did not dramatically change while the salinity distincly decreased, and this could be explained by a mixture of low salinity meteoric water at the same temperature.Geological, geochemical and formation temperatures indicate that these mineralizations are formed in the intermediate sulfidation type epithermal system. Maden Deresi Pb-Zn±Ag mineralizations where base metals are found in deeper parts, while Koğukkaya Tepe Au mineralization occurs in the upper parts. Their possible relationship with a deep porphyry system should be investigated.Keywords: Epithermal, Fluid inclusion, Koğukkaya, Pb-Zn, West Anatolia, Yalnızdam 65

Jeolojik kökenli radon potansiyeli haritalanması fikri, insan kaynaklı aktivitelerden bağımsız, sadece doğal radon riskini göstermek için ortaya çıkmıştır. Radon konsantrasyonunu kontrol eden jeolojik faktörler; ana kayaç- toprağın U/Ra içeriği, toprak gazı radon ve radon salınım hızıdır. Faylar ve makaslama zonları gibi jeolojik faktörler, radon salınımını arttırmaktadırlar. Toprağın geçirgenlik, nem içeriği, partikül boyutu gibi özellikleri radon potansiyelini tayin etmede kritik öneme sahiptir. Bu doğrultuda, Orta-Batı Anadolu'da görülen bütün litolojik birimleri barındıran Çine bölgesinde jeolojik radon potansiyelini araştırmak amacıyla; farklı litolojik birimlerin bulunduğu 14 istasyon belirlenmiştir. İstasyonlardan alınan örneklerin radyometrik analizleri gerçekleştirilmiştir. Toprak gazı radon ölçümleri aktif ve pasif yöntem ile bu istasyonlarda yapılmıştır. Örneklerin radyo element konsantrasyonları incelenmiştir. Nükleer iz ölçümleriyle, meteorolojik veriler arasındaki korelasyon incelenmiştir. Parçacık boyutu analizine bağlı toprak geçirgenliği ile nükleer iz detektörleriyle ölçülen radon konsantrasyonları arasındaki ilişki One Way Anova ve Tukey Testi yöntemiyle incelenmiştir. Ana kayaç/topraktan radon salınım hızı, Çine asmasifinden alınan örneklerin 226Ra aktivitesine dayalı olarak hesaplanmıştır., The idea of geological radon potential mapping emerged to show only natural radon risk independent of human-induced activities. Geological factors controlling radon concentration are the U / Ra content of the bedrock-soil, radon concentration in soil gas and radon exhalation rate. Other geological factors such as faults and shear zones increase radon exhalation rate. Properties of soil such as permeability, moisture content, particle size are critical in determining radon potential. In this respect, in order to investigate geological radon potential in Çine region which contains all lithological units in Central-Western Anatolia; 14 stations with different lithological units were identified. Radiometric analyzes of samples taken from stations were performed. Soil gas radon measurements were made by active and passive methods at the stations. Radio - element concentrations of samples were investigated. The correlation between the measurements made by nuclear trace detectors and meteorological data was examined. The relationship between soil permeability determined by particle size analysis and radon concentrations measured by nuclear trace detectors was investigated by One Way Anova and Tukey Test method. Radon exhalation rate was calculated based on 226Ra activity in the samples

Geç Tunç Çağı Anadolu'sunun belirleyici gücü olan Hitit Devleti, yaptıkları askeri ve siyasi hamlelerle çevrelerindeki vasal ülkeleri kendisine bağlarken kültürel olarak da birçok etki bırakmıştır. Bu etkilerin izleri günümüzde arkeolojik verilerle kanıtlanmaktadır. Hitit Devleti'nin erken dönemden beri Batı Anadolu ülkeleri olan ilişkileri yazılı belgelerden anlaşıldığına göre zaman zaman düşmanca zaman zaman dostane bir şekilde ilerlemiştir. Orta Anadolu ve Batı Anadolu'da yapılan arkeolojik kazı çalışmalarında bulunan bazı eser grupları her iki bölge arasındaki iletişimin kültürel kanıtlarıdır. Yapılan tez çalışması kapsamında bu veriler değerlendirilerek bölgelerin birbirleriyle olan kültürel alış–verişinin sınırları detayları ortaya koyulmaya çalışılmıştır. The Hittite State, the determining force of the Late Bronze Age Anatolia, left significant cultural impacts as it subjugated its surrounding vassal countries with their military and political moves. The traces of these effects have been proven via archaeological data today. Since the early period, the relations of the Hittite State with the Western Anatolian countries have been sometimes hostile and sometimes friendly as it is understood from the written documents. Some groups of artifacts, found in archaeological excavations in Central and Western Anatolia, are cultural evidence of communication between the two regions. Within the scope of this thesis, these data have been evaluated with an attempt to reveal the details and limits of the cultural exchange between the two regions. 278

Lykos Vadisi bereketli topraklara ve korunaklı dağlara sahiptir. Konumuitibarı ile çağlar boyunca birçok yerleşime sahne olmuş ve önemli medeniyetlere evsahipliği yapmıştır. Özellikle ticaret yollarının üzerinde yer alması ve zengin yeraltı ve yer üstü kaynaklarına sahip olması her dönemde insanlar tarafındanyerleşim için tercih edilmesini sağlamıştır. Bu çalışma Lykos Vadisi'nde yer alanTripolis Antik Kenti'nin Kuzey Territorium'unda yer alan yerleşimlerinbelgelenmesi, iskân süreci ve kültürel gelişimleri hakkında veriler içermektedir.Ayrıca çalışma alanının daha iyi anlaşılması amacıyla, Batı Anadolu'daki önemlibazı kentler ile Lykos Vadisi'ndeki yerleşimlerle ilgili araştırmalar incelenerek sözkonusu alanın iskân süreci ile kültürel gelişimi daha iyi anlatılmaya çalışılmıştır.Hem çalışma alanı, hem de komşu kentlerin territoriumları hakkında detaylıbilgiler toplanarak, kentlerin yayılım ve egemenlik alanları kronolojik olarakanlatılmıştır. Bu bağlamda Tripolis Antik Kenti'nin Kuzey Territoriumu'ndayerleşimin Geç Neolitik Çağlarda başlayıp, Doğu Roma Çağı'nın sonuna kadardevam etmiş olduğu ve bölgenin birçok medeniyete ev sahipliği yaptığıanlaşılmıştır. Lykos Valley has fertile lands and sheltered mountains. Due to its location,it has been the scene of many settlements throughout the ages and hostedimportant civilizations. Especially being located on trade roads and having richunderground and aboveground resources have caused the region to be preferredas a settlement in every period. This study includes data on the documentation ofresidential areas, the settlement processes and cultural development of thesettlements in the Northern Territorium of the Ancient City of Tripolis in theLykos Valley. In addition, in order to better reflect the settlement processes andcultural developments of the area in question, some research about someimportant cities in the Western Anatolia and the settlements in the Lykos Valleyhas been analyzed. Through collecting information about the territoriums of boththe study area and the neighboring cities in detail, the spread and sovereigntyareas of the cities were reflected in a chronological order. In sum, it was seen thatthe settlement in the Tripolis Territorium started in the Late Neolithic Age andcontinued until the end of the Eastern Roman Age, and the region was home tomany civilizations. 130

“Orta Tunç Çağı’nda Ege’de Kutsal Yapılar ve Kült Alanları” adlı tez çalışmamda söz konusu dönem ve bu döneme kadar görülen dinsel işlevli yapılar ele alınmıştır. Bu yapılar ele alınmadan önce din, kutsal, kült, ritüel, tapınak gibi kavramlar ile ilgili çeşitli fikirlere yer verilmiş ve yerleşim yerlerinde açığa çıkarılan dinsel işlevli yapıların tapınak, kutsal yapı veya kült alan gibi kavramlardan hangisiyle değerlendirilmesinin daha doğru olacağı açıklanmaya çalışılmıştır. Bu doğrultuda ele alınan ve kazıcıları tarafından tapınak veya kutsal yapı olarak değerlendirilen dinsel işlevli yapılar yeniden değerlendirilmiştir. Çalışma kapsamında yoğun olarak Batı Anadolu ve Minos Uygarlığının görüldüğü Girit Adası’nda yer alan yapılar ele alınmıştır. Özellikle Batı Anadolu’da bu tip yapıların neden az olduğu sorusuna cevap aranmıştır., In this “Sacred Places and Cult Areas in the Aegean during Middle Bronze Age” named thesis, the structures with religious function are analysed at and until the mentioned era. Before analysing these structures, a wide range of concepts such as religion, sanctity, cult, ritual, temple are discussed. The unearthed structures with religious function are examined in terms of their correspondance to the mentioned concepts. The structures catagorised as temple or religious structure by their excavators are reexamined in this context. In this work, structures in Western Anatolia and in Crete, where Minos civilization resides, are especially focused on. The answer to the question that “Why those kind of structures appear less in Western Anatolia? ” is sought in particular.

Batı Anadolu ve Trakya Bölgesi İçsularının Amphipoda (Crustacea) Faunası’nın belirlenmesi amacıyla Mayıs 2014 ─ Mart 2019 tarihleri arasında arazi çalışmaları yapılmıştır. Yapılan yedi arazi çalışmasında 163 akarsu, 79 çeşme yalağı, 5 kaynak, 4 göl, 3 baraj gölü, 1 longoz, 1 lagün ve 1 sulama kanalından oluşan 257 su kaynağından toplam 291 farklı lokaliteden örneklemeler yapılmıştır. Çalışmada 13 takson saptanmış olup bunlardan 11’i Gammaridae (Echinogammarus stocki, Gammarus aequicauda, Gammarus anatoliensis, Gammarus arduus, Gammarus balcanicus, Gammarus dorsosetosus, Gammarus gonensis, Gammarus komareki, Gammarus lacustris, Gammarus pulex pulex, Gammarus uludagi) familyasına, 2’si de Niphargidae (Niphargus sp.1, Niphargus sp.2) familyasına aittir. Tespit edilen taksonlar içinde Echinogammarus stocki türü Bafa Gölü dışında ilk kez bir kaynaktan tespit edilmiştir To determine the Amphipoda (Crustacea) fauna of the inland waters of Western Anatolia and Turkish Thrace Region, field studies were conducted between May 2014 ─ March 2019. Seven field studies were conducted at 291 localities from 257 water source as a total; 163 of the localities were streams and rivers, 79 were fountains, 5 were springs, 4 were lakes, 3 were reservoirs, one is a floodplain, one is a lagoon and one is an irrigation channel. As a result of this dissertation, 13 species were determined; of them, 11 belong to Gammaridae family (Echinogammarus stocki, Gammarus aequicauda, Gammarus anatoliensis, Gammarus arduus, Gammarus balcanicus, Gammarus dorsosetosus, Gammarus gonensis, Gammarus komareki, Gammarus lacustris, Gammarus pulex pulex, Gammarus uludagi), and two of them belongs to Niphargidae family (Niphargus sp.1, Niphargus sp.2). Among the determined taxa, Echinogammarus stocki was firstly recorded from a spring except for the Lake Bafa where it was previously recorded

"Kaymakçı Arkeoloji Projesi (KAP) Altın Mika Astarlı Keramiklerin Yağım Tekniği" başlıklı tez çalışmasında Kaymakçı Arkeoloji Projesi kazıları sonucunda gün yüzüne çıkartılan Altın Mika Astarlı keramiklerin yapım tekniklerinin anlaşılması için Taramalı Elektron Mikroskobu ve Enerji Dağılım Spektroskopisi (SEM-EDS), Fourier Dönüşümlü Kızılötesi Spektroskopisi (FTIR) ve Taşınabilir X-Işınları Floresans Tekniği (pXRF) gibi analiz yöntemleri kullanılmıştır. Ayrıca günümüzde antik dönemlerdeki teknikler ile aynı biçimde çömlek yapımına devam eden Gökeyüp Köyü'nde incelemelerde bulunulmuştur. Kimyasal ve etnografik incelemelerin dışında Altın Mika Astarlı keramikler üzerinde günümüze kadar yapılmış çalışmalar ve terminolojik sorunlar ele alınmış, kronolojik olarak Anadolu üzerinde hangi dönemlerde varlıklarının sürdüğü belirtilmiş ve son olarak Anadolu'da çağlara göre yayılım alanları tespit edilmiştir. Yapılan kimyasal analizlerin sonucunda Kaymakçı Arkeoloji Projesi (KAP) kapsamında ele geçen örneklerin üzerlerinde iki farklı mika türü Flogopit ve Muskovit'in yer aldığı tespit edilmiştir. Bu sonuç ile birlikte Altın Mika Astarlı keramiklerin yapımında belirli bir mikanın değil farklı mikaların aynı anda kullanıldığı ve elde edilen parlak yüzeyin keramiğin pişme ortamına bağlı olduğu kanıtlanmıştır. Aynı zamanda Gökeyüp Köyü'nden elde edilen bilgiler ve Biyotit mika türü ile 700, 800 ve 900ºC derecelerinde Altın Mika Astarlı keramiklerin replikaları yapılmıştır. Bir diğer sonuç ise bu tür keramiklerin ilk olarak Batı Anadolu Erken Tunç Çağı II döneminde ortaya çıktığı ve daha sonra MÖ II. binyılda Batı Anadolu üzerinde önemli bir yere sahip olduğu tespit edilmiştir. Aynı zamanda Orta Anadolu üzerinde MÖ II. binyılda karşımıza çıkan bu tür son olarak Demir Çağı'nın ilk evresinde görüldüğü tespit edilmiştir., In the thesis, "The Production Technique of "Gold Wash" Wares from the Kaymakçı Archaeological Project", Scanning Electron Microscopy, Energy Dispersive Spectroscopy (SEM-EDS), Fourier Transform Infrared Spectroscopy (FTIR), and Portable-X-Ray analyzes were used to understand the production technique of gold wash ware unearthed at Kaymakçı by the Kaymakçı Archaeology Project. Additionally, research was conducted at Gökeyüp Village, where similar techniques of gold wash ware production is still used today. Apart from chemical and ethnographic studies, previous research on gold wash ware ceramics and terminological problems are discussed, as are the chronological ranges of its appearance throughout Anatolia and, finally, the timing of the spread of the ware across Anatolia. Two different mica types, Phlogopite and Muscovite, were identified on the samples recovered by the Kaymakçı Archaeology Project (KAP) as a result of chemical analyses. With this result, it is demonstrated that, not only a certain mica, but actually different micas were used in the production of Gold Wash Ware, and its shiny surface was obtained as a result of the environment of its baking. At the same time, by using information obtained from Gökeyüp Village, biotite mica Gold Wash Ware was replicated at kiln temperatures 700, 800, and 900ºC. Another result was that such ceramics first appeared in the Early Bronze Age II phase in Western Anatolia and only later in the 2nd millennium BC did they it has been taken an important place in Western Anatolia. Finally, it was determined that the type of gold-wash ceramics found in 2nd millennium BC was still used in the first phase of the Iron Age in Western Anatolia.

Çalgı aletleri, ait olduğu toplumun coğrafi, sosyal ve ekonomik şartlarına göre şekillenir ve böylece ait olduğu toplumun kültürel özelliklerini yansıtır. Türk kültürünü yansıtan Türk yaylı çalgılarından birisi de kabak kemanedir. İlk olarak Orta Asya'da kullanıldığı kabul edilen kabak kemanenin sonraki dönemlerde Anadolu sahasında, toplumsal yapının ihtiyaçlarına göre yeniden şekillendiği düşünülmektedir. Günümüzde, Türkiye'de geleneksel Türk halk müziği içerisinde oldukça önemli bir yeri olan kabak kemanenin, yerel icracılarının ve yapımcılarının yanında, kurumsal anlamda konservatuarlarda, TRT ve Kültür Bakanlığı korolarında pek çok profesyonel icracısı bulunmaktadır. Bu durum, kabak kemanenin Türk halk çalgıları içerisindeki önemini göstermektedir. Batı Anadolu'da Kabak Kemane ve İcra Geleneği adlı doktora çalışması kapsamında yaylı çalgıların tarihsel gelişimini inceleyebilmek için ilk olarak Anadolu sahasında ve dışında yapılan arkelolojik kazılardan elde edilen bulgular incelenmiş ve bu sayede bir yaylı çalgının bu arkeolojik kazılarda tespit edilip edilmediği üzerinde durulmuştur. Daha sonra bir yaylı çalgının ilk defa hangi yazılı kaynaklarda yer aldığı ve bu yaylı çalgının şekil ve yapı özellikleri hakkında fikir sahibi olabilmek için yazılı kaynaklar incelenmiş ve bir değerlendirme yapılmıştır. Kabak kemane benzeri bir çalgının Türk kültür sahasındaki durumunu tespit etmek amacıyla kabak kemane, Türk Dünyası bağlamında benzer çalgılarla karşılaştırılmış ve ortak kültürel unsurlar saptanmıştır. Kabak kemaneden farklı yapıya sahip çalgılar da incelenmiş ve böylece Türk kültür sahasında görülen yaylı çalgılar sınıflandırılmıştır. Çalışmamızın esas konusunu teşkil eden kabak kemane çalgısı; adlandırma, köken, çalgı sınıflandırması, yöreden yöreye farklı kesimler içerisindeki akort, yapı ve icra karşılaştırılması, çalgının repertuvarı, icra tekniği ve tavır özellikleri, kabak kemane icracıları, yerellik ve ulusallık bağlamlarında kabak kemanenin işlevleri değerlendirilmiş ve bazı sonuçlara ulaşılmıştır., Musical instruments are formed based on geographical, social and economic situations of the society, so they reflect cultural characteristics of the society in which they are performed. Kabak kemane is one of the bowed musical instruments representing Turkish culture as well. It is widely accepted that kabak kemane is originally performed in Central Asia, and since then, kabak kemane has been reformed based on social needs in Anatolia region. Nowadays, kabak kemane, one of the musical instruments that has an essential role in Turkish folk music, has many instrument makers and local performers as well as professional musicians in TRT and ministry of culture choirs and conservatoires. These are proofs of kabak kemane's importance in Turkish folk instruments. In order to examine the historical development of the bow instruments within the scope of this Ph.D. thesis entitled "Kabak Kemane and Performance Tradition of Kabak Kemane in Western Anatolia", the findings obtained from archaeological excavations made in and out of Anatolia have firstly been examined and so it has been emphasized whether or not a bow instrument is found in these archaeological excavations. Later, written sources have been reviewed and an assessment has been made in order to be able to have an idea about the shape and structure characteristics of bow instruments. In order to determine the using of an instrument resembling kabak kemane in Turkish culture, kabak kemane has been compared with similar instruments in the context of Turkish World and common cultural elements about it have been identified. Moreover, other bow instruments in the Turkic World, which have different structures have been studied and a classification of bow instruments performed in Turkish culture has been made. Also, in this study, a comparison on naming, origin, classification, the structure that differs from the locals, and performance style of kabak kemane has been made; the repertoire, performance technique and attitude characteristics of this instrument have been determined. Besides these, in the context of locality and nationality, the functions of kabak kemane have been evaluated, its performers have been introduced.