Search

The authors regret that an error occurred in the above published article. On Page 7, ‘High education’ in Fig. 3 should be ‘Low education’. The authors would like to apologise for any inconvenience caused.

Achtergrond Vanwege de hemodynamische veranderingen die optreden tijdens elektroconvulsietherapie (ECT), bestaat er een theoretisch verhoogd risico op een recidief van cerebrovasculair accident (CVA). Doel De wetenschappelijke evidentie aangaande het risico op een recidief-CVA bij een behandeling met ECT in kaart brengen. Methode Voor dit systematisch literatuuroverzicht werden de PRISMA-richtlijnen toegepast in PubMed en in de Cochrane Library. Artikelen waarin ECT werd beschreven bij patiënten met een voorgeschiedenis van CVA werden geïncludeerd aan de hand van specifieke zoektermen. Resultaten We vonden 19 artikelen: 1 grote en 1 kleine prospectieve studie, 3 kleine retrospectieve studies en 14 gevalsbeschrijvingen. In de grote longitudinale Deense studie was er globaal genomen geen verhoogde prevalentie van recidief- CVA bij de patiënten die behandeld werden met ECT. In de overige artikelen werd er ook geen verhoogd risico op CVA gerapporteerd. Conclusie Ondanks het beperkte aantal prospectieve studies en de methodologische beperkingen kunnen we voorzichtig besluiten dat een behandeling met ECT niet gepaard gaat met verhoogd risico op een recidief-CVA. ECT kan op een veilige wijze toegepast worden bij patiënten met een voorgeschiedenis van CVA, mits men zorgdraagt voor een grondige voorafgaande neurologische en cardiovasculaire diagnostiek en monitoring tijdens de behandeling.

Computational language analysis can be a useful tool in the assessment of schizophrenia, which is currently for a large part subjective. Given the observed relations of language use with thought disorders, language analysis could play an important role in making the as-sessment more objective. We provide an overview of linguistic features implicated in schizophrenia that can be automatically ana-lyzed in a robust and accurate way given the current state of the art in natural language processing, and describe an explorative pilot study testing these features in the analysis of the language use of one schizophrenic patient.

ACHTERGROND Veranderde cytokineconcentraties bij personen met een bipolaire stoornis ten opzichte van controlepersonen suggereren een rol van het immuunsysteem in de pathofysiologie van bipolaire stoornis. Farmacotherapie is een belangrijke verstorende factor in klinisch onderzoek naar cytokineconcentraties. DOEL Evalueren van cytokineconcentraties bij medicatievrije patiënten met een bipolaire stoornis en van het effect van stemmingsstabiliserende geneesmiddelen op deze concentraties. METHODE We doorzochten systematisch PubMed en Embase naar klinische studies die cytokineconcentraties bij medicatievrije patiënten met een bipolaire stoornis beschrijven of het effect van een individueel stemmingsstabiliserend geneesmiddel op deze concentraties evalueren. RESULTATEN Van de 564 gescreende artikelen werden er 17 geïncludeerd. Resultaten bij medicatievrije patiënten toonden stemmingsgerelateerde cytokineveranderingen. Hoewel geen data over de kortetermijneffecten van lithium beschikbaar waren, was lithiumgebruik langer dan 2 maanden geassocieerd met normale cytokineconcentraties. Twee studies rapporteerden geen effect van valproïnezuur. We vonden geen studies over carbamazepine, lamotrigine of antipsychotica. CONCLUSIE Dit systematisch literatuuroverzicht toont stemmingsgerelateerde cytokineveranderingen bij medicatievrije patiënten met een bipolaire stoornis met de meeste evidentie voor een proinflammatoire immuunrespons tijdens manie. Euthymie en langdurig lithiumgebruik zijn geassocieerd met normale cytokineconcentraties. Er is een belangrijke methodologische heterogeniteit en onvoldoende replicatie tussen studies. Longitudinale studies met medicatievrije beginmetingen, gerandomiseerde monotherapeutische behandelprotocollen en nauwkeurige monitoring van stemming zijn noodzakelijk.

ACHTERGROND Bij bipolaire stoornis staat een verstoorde stemmingsregulatie op de voorgrond. Sinds kort is er meer aandacht voor cognitieve stoornissen, waaronder sociaal-cognitieve stoornissen, die hun weerslag hebben op het dagelijks functioneren. DOEL Een overzicht geven van de recente literatuur over sociale cognitie in de stemmingsfases bij bipolaire stoornis en belichten van het verband tussen sociale cognitie en psychosociaal functioneren. METHODE Systematisch literatuuronderzoek met behulp van de voornaamste literatuurdatabases en kruisreferenties. RESULTATEN Zowel tijdens euthyme als symptomatische stemmingsfases zijn er tekorten op belangrijke sociaalcognitieve domeinen, zoals emotieherkenning en theory of mind. Deze tekorten worden onder meer beïnvloed door modererende variabelen zoals medicatiegebruik, klinische symptomen en neurocognitieve tekorten. Deze sociaal-cognitieve tekorten zijn volgens enkele recente studies daarenboven geassocieerd met een lagere functionele uitkomst. CONCLUSIE Sociaal-cognitieve functiestoornissen zijn bij bipolaire stoornis op verschillende domeinen aanwezig en zijn grotendeels onafhankelijk van de stemmingsfase. Aanvullend onderzoek naar de verschillende sociaal-cognitieve domeinen en hun effect op het dagelijks functioneren in alle fases van bipolaire stoornis blijkt hoognodig.

achtergrond In een eerdere publicatie toonden wij aan dat in het onderzoek naar alexithymie bij fibromyalgie uitsluitend de Toronto Alexithymia Scale als meetinstrument werd gebruikt. doel Nagaan welke meetinstrumenten beschikbaar zijn voor alexithymie en of er argumenten zijn om deze tests in te zetten bij onderzoek naar alexithymie bij patiënten met fibromyalgie. methode Systematisch literatuuronderzoek in Medline/PubMed op trefwoorden. We maakten een selectie uit de literatuur betreffende psychometrische eigenschappen van de gevonden tests en beïnvloedbaarheid door negatief affect. resultaten We vonden 14 verschillende meetinstrumenten voor alexithymie. Na uitsluiting van tests die zwakke psychometrische eigenschappen hebben of onvoldoende gevalideerd zijn, bleven 3 observatieschalen en 2 zelfinvullijsten over, die goed gevalideerd zijn. Wij vergeleken de relatieve sterktes en zwaktes. conclusie Er zijn argumenten om in het onderzoek naar alexithymie bij patiënten met fibromyalgie een multimodale meetmethode te gebruiken en niet uitsluitend de tas-20.

Background: The clinical presentation of panic disorder (PD) is known to be highly heterogeneous, complicating research on its etiology, neurobiological pathways, and treatment. None of the attempts to identifyPD subtypes have been independently reproduced, rendering the current literature inconclusive. Methods: Using a data-driven, case-centered approach (factor mixture modeling) on a broad range of anxiety symptoms assessed with the Beck anxiety inventory, the present study identifies PD disorder subtypes in a large (n = 658), welldocumented mixed-population sample from the Netherlands Study of Depression and Anxiety (NESDA), with subtypes being validated and detailed using a variety of clinical characteristics. Results: A three-class, one-factor model proved superior to all other possible models (Bayesian information criterion = 13,200; Lo-Mendel-Rubin = 0.0295; bootstrapped likelihood ratio test 0.0001), with the first class, a cognitive-autonomic subtype, accounting for 29.8%, the second class, the autonomic subtype, for 29.9%, and a third class, the aspecific subtype, for 40.3% of the population. The cognitive-autonomic and autonomic subtypes showed significant differences compared to the aspecific subtype (e.g., comorbidity and suicide attempts) but on severity differed between themselves only. Conclusion: Three qualitatively different PD subtypes were identified: a severe cognitive-autonomic subtype, a moderate autonomic subtype, and a mild aspecific subtype. Qualitative and quantitative differences were related to severity and clinical properties such as comorbidity, suicide attempts, sleep, and sense of mastery.

ACHTERGROND Psychomotorische stoornissen bij schizofrenie worden in de klinische praktijk gemeten met observatieschalen. Instrumentele (mechanische en elektronische) meetmethoden kunnen echter ook van nut zijn voor de klinische praktijk. DOEL Bespreken van de toegevoegde waarde van instrumenteel meten van de psychomotoriek voor de kliniek. METHODE De belangrijkste voor- en nadelen van instrumenteel meten werden nagegaan in een systematische literatuursearch. Ze worden besproken aan de hand van concrete voorbeelden. RESULTATEN Instrumenteel meten biedt betrouwbaardere en sensitievere informatie over het psychomotorisch functioneren van patiënten dan observatie. Daarnaast geeft het inzicht over welke subprocessen zijn aangetast en mogelijke onderliggende mechanismen. De validiteit hangt samen met de vraag of de instrumenteel gemeten aspecten van een beweging voldoende de klinische observatie weerspiegelen. CONCLUSIE Instrumenteel meten van psychomotorische stoornissen bij schizofrenie biedt belangrijke voordelen voor de praktijk. Er moet echter meer geïnvesteerd worden in onderzoek naar de validiteit en daarmee de vertaling naar de clinicus.

ACHTERGROND De complexe zorgsituatie bij het verplegen van psychiatrische patiënten maakt dat verpleegkundigen voortdurend voor ethische dilemmas komen te staan. Het ethische klimaat op een afdeling is hierbij van groot belang. Deze studie is de eerste naar dit ethisch klimaat in de psychiatrie. DOEL Onderzoeken of de enige vragenlijst die het ethisch klimaat in algemene ziekenhuizen meet, de Hospital Ethical Climate Survey (hecs), een valide en betrouwbaar instrument is voor de psychiatrie. METHODE Cross-sectioneel onderzoek, uitgevoerd in een psychiatrisch ziekenhuis in Vlaanderen. Alle 320 verpleegkundigen werden uitgenodigd om deel te nemen, met een respons van 265. De factorstructuur van de hecs werd nagegaan via exploratieve principalecomponentenanalyse (pca) en confirmatorische factoranalyse (cfa). De betrouwbaarheid van de verkregen subschalen werd onderzocht. RESULTATEN Vijf factoren werden geïdentificeerd, waarbij de gevonden factorstructuur van de vertaalde hecs grotendeels overeenkwam met die van het originele instrument en met de onderliggende theoretische basis. Door de toegevoegde items over paramedici werd de dimensie verhouding met arts uitgebreid naar verhouding met andere disciplines. CONCLUSIE De betrouwbaarheid van het instrument bleek goed en was vergelijkbaar met die in vroeger onderzoek in de somatische gezondheidszorg. De onderzochte setting had significant betere scores voor ethisch klimaat dan eerder onderzochte settings.