Search

Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı (KOAH) tüm dünyada önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. KOAH’a yakalanan bireylerin yaşamı çok yönlü etkilenmektedir. Bireyin yardım ve destek gereksinimi artmakta ve yaşam kalitesi düşmektedir. KOAH hastalarına uygulanan rutin hemşirelik bakımı, semptomların iyileştirilmesi, komplikasyonların önlenmesine ve yaşam kalitesinin iyileştirilmesine yöneliktir. Hemşire tarafından hastalığa eşlik eden sorunların saptanması, bireyin bu sorunlarla etkin baş etme düzeyinin ve hastalığa uyumunun değerlendirilmesi önemlidir. Göğüs polikliniğine KOAH atağı nedeniyle ve nefes darlığı şikayeti ile başvuran 43 yaşındaki erkek hasta tedavisi için göğüs kliniğine yatırılmıştır. Bu makalede hastalığına ve tedavisine uyum sağlayamamış, psikososyal sorunları olan bir olgu sunulmuştur.

Amaç: Bu araştırma, koroner arter hastalarında Tanrı algısının psikososyal uyum üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı olarak yapılan araştırma, bir devlet hastanesinin Kardiyoloji kliniklerinde yatarak tedavi gören 138 hasta ile yürütülmüştür. Verilerin toplanmasında, ″Tanıtıcı Özelikler Formu″, ″Tanrı Algısı Ölçeği″ ve ″Psikososyal Uyum Öz-Bildirim Ölçeği″ kullanılmıştır. Veriler SPSS 21 paket programı ile analiz edilmiştir. Bulgular: Araştırmaya alınan hastaların Tanrı algısı puan ortalamasının 100.2±6.7, hastalığa psikososyal uyum-öz bildirim puan ortalamasının 35.3±18.1 olduğu ve %52.2’sinin hastalığa “iyi” düzeyde psikososyal uyum gösterdiği tespit edilmiştir. Hastalığa psikososyal uyum-öz bildirim ölçeğinin geniş aile ilişkileri, aile çevresi ve psikolojik distress alt boyut puan ortalamaları daha düşük bulunmuştur. Tanrı Algısı Ölçeği ve Psikososyal Uyum Öz-Bildirim Ölçeği puanları arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunmadığı saptanmıştır (p>0.05). Sonuç: Bu çalışmada, koroner arter hastalarının seven/sevgi yönelimli Tanrı algısına sahip oldukları ve hastalığa orta düzeyde psikososyal uyum sağladıkları, hastalığa psikososyal uyumun geniş aile ilişkileri, aile çevresi ve psikolojik distress alanlarında daha yüksek olduğu ve Tanrı algısının hastalığa psikososyal uyumu etkilemediği bulunmuştur., Objective: This study was conducted to determine the effect of God perception on psychosocial adjustment in coronary artery disease patients. Methods: The descriptive study was conducted with 138 inpatients in the Cardiology clinics of a state hospital. In data collection, ″Descriptive Characteristics Form″, ″Perception of God Scale″ and ″Psychosocial Adjustment Self-Report Scale″ were used. The data were analyzed with the SPSS 21 Package program. Results: The patients included in the study was determined that the mean score of God perception was 100.2±6.7, the mean score of psychosocial adjustment-self-report to the disease was 35.3±18.1, and 52.2% of them showed "good" psychosocial adjustment to the disease. Extended family relationships, family environment and psychological distress sub-dimension mean scores in the psychosocial adjustment-self-report scale were found to be lower. There was no statistically significant relationship between God Perception Scale and Psychosocial Adjustment Self-Report Scale scores (p>0.05). Conclusion: In this study, it was found that coronary artery patients had a loving/love-oriented God perception and had moderate psychosocial adjustment to the disease, psychosocial adjustment to the disease was higher in the areas of extended family relations, family environment and psychological distress, and the perception of God did not affect the psychosocial adjustment to the disease.

Objective: The aim of the present literature review was to determine the prevalence of the constipation symptom in cancer patients and the effect of interventions used for constipation by examining the theses and research articles which were conducted in the field of nursing in Turkey.Material and Method: A search was performed between 01.01.2010 and 15.11.2020 dates, on Council of Higher Education National Thesis Center, Google Academic Turkish search engine, and National Academic Network and Information Center Turkish Medical Directory by using the keywords "cancer and constipation", "chemotherapy and symptom", "cancer and symptom". A total of 14 theses and 13 research articles were detected. Five theses and four research articles which included constipation symptom in its content, had accessible full texts, were published in Turkish, and included participants aged 18 years and older were investigated in the present literature review.Results: In the investigated studies, the prevalence of constipation in cancer patients was determined between 19.5-69%. According to the results of the experimental thesis studies, it was determined that education for symptom control and prevention decreased the frequency of constipation (16.7-46.7% in the experimental group; 69.4-83.3% in the control group) in cancer patients.Conclusion: In many of the studies that were conducted in the field of nursing in Turkey, educations for preventing constipation were detected effective in reducing the frequency and severity of constipation., Amaç: Bu literatür incelemesinin amacı, Türkiye’de yapılan hemşirelik alanındaki tezleri ve araştırma makalelerini inceleyerek, kanser hastalarında konstipasyon semptomunun prevalansını ve konstipasyona yönelik uygulanan girişimlerinin etkisini belirlemekti.Gereç ve Yöntem: Yüksek Öğretim Kurumu Ulusal Tez Merkezi, Google Akademik Türkçe arama motoru ve Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Türk Tıp Dizini üzerinde 01.01.2010 ve 15.11.2020 tarihleri arasında; “kanser ve konstipasyon”, “kemoterapi ve semptom”, “kanser ve semptom” anahtar kelimeleri kullanılarak bir tarama yapıldı. Toplam 14 tez ve 13 araştırma makalesi tespit edildi. İçeriğinde konstipasyon semptomunu bulunduran, metnin tamamına erişilebilen, Türkçe yayınlanmış ve 18 yaş ve üzeri katılımcıları içeren beş tez ve dört araştırma makalesi bu literatür derlemesinde incelendi.Bulgular: İncelenen çalışmalarda, kanser hastalarında konstipasyon prevalansı %19,5- 69 arasında belirlendi. Deneysel tipte yapılan tez çalışmalarının sonuçlarına göre kanser hastalarında semptom kontrolü ve önlemeye yönelik verilen eğitimlerin konstipasyon sıklığını (deney grubu %16,7-46,7; kontrol grubu %69,4-83,3) azalttığı saptandı.Sonuç: Türkiye’de hemşirelik alanında yapılan çalışmaların çoğunda, konstipasyonu önlemeye yönelik verilen eğitimlerin konstipasyon sıklığını ve şiddetini azaltmada etkili olduğu saptandı.

Falls are a significant problem in the elderly. The aim of the study was to investigate the prevalence of falls and the risk factors for falls and disability in an elderly population. In this study with a descriptive and correlational design, the sample population included 343 elderly individuals who were 65 years and above. Data gathered with a questionnaire consist of 14 questions related to fall prevalence, fall risk’s factors and brief disability scale. Data was evaluated by chi-square, Student T test, correlation, multiple and logistic regression analyse. In study, the prevalence of falls was found 36.2% in elderly in a year. Tissue injuries (17.2%) is the most common health problems caused by the falls. As well as the traditional risk factors for falls; widowed/never married and underweight, extended family structure was determined to be of the risk factors for falls. 54.8% elderly had a severe disability, and the prevalence of falls were higher among those with mild disability (50.0%). It was identified that almost one third of the elderly people living in Trabzon fell down and had health problems (28%) correlated with falls. It was determined that half of the elderly severe disability.

Amaç: Bu çalışmada Trabzon ilinde evde yaşayan genç yaşlıların ilaç yönetimi, ev içi düzenlemeleri, egzersiz alışkanlıkları ve yaşam kalitesi ile düşme risk düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma için gerekli izinler alındıktan sonra Trabzon il merkezinde belirlenen iki aile sağlığı merkezine kayıtlı 65-74 yaş arası ve araştırma kriterlerine uyan 35 yaşlı birey çalışmaya dâhil edilmiştir. Verilerin toplanmasında, Düşme Yönünden Ev İçi Özellikleri Değerlendirme Formu, DENN Düşme Risk Değerlendirme Skalası, SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği ve araştırmacılar tarafından oluşturulan sosyodemografik veri formu, İlaç Kullanıma İlişkin Bilgi Formu ve Düşmeye İlişkin Veri Toplama Formu kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS 21.0 Paket programı, analizinde frekans, ortalama ve yüzde değerleri kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan yaşlıların yaş ortalaması 69.57±3.50’tir. Yaşlıların %91.4’ünün eğitim durumu ortaöğretim ve altı, %54.3’ü bekardır. Araştırma kapsamına alınan yaşlıların tamamının kronik hastalığı bulunmakta ve ilaç kullanmaktadır. Günde bir-iki adet ilaç kullanan yaşlıların oranı %51.4’tür. Son bir yıl içinde yaşlıların %51.4’ü hiç düşmemişken, %22.9’u bir kez, %25.7’si ise iki kez ve üzeri düşmüştür. Ayrıca yaşlıların %31.5’inin az, %31.4’ünün orta ve %37.1’inin yüksek düşme riski bulunmuştur. Düşme yönünden ev içi çevre özellikleri değerlendirmesinde yaşlıların yaşadığı evde banyo ve tuvalet (3.34±1.58) yüksek düşme riskine sahip olan alandır. SF-36 Yaşam kalitesi ölçeğinin alt boyutlarına göre ise sosyallik işlevsellik (45.71±4.66), fiziksel fonksiyon (50.42±5.13), enerji/ canlılık/vitalite (52.00±2.63), genel sağlık algısı (52.71±2.83) ve ruhsal sağlık (67.31±2.39) alt boyutu yüksektir. Sonuç: Araştırma kapsamındaki yaşlıların yaklaşık yarısının düştüğü ve düşme risklerinin yüksek olduğu, ayrıca yaşlıların yaşam kaliteleri incelendiğinde fiziksel rol puanlarının düşük, ruhsal sağlık puanlarının yüksek olduğu belirlenmiştir., Objective: In this study, it was aimed to determine the risk levels of drug administration,domestic regulation, exercise habits and quality of life and falling levels of communitydwelling young seniors living in Trabzon province. Materials and Method: After obtainingthe necessary permissions for the study, 35 elderly people were included into the study whowere between 65-74 years, matched the research criteria and registered to two determinetedfamily healthcare centers. In the collection of data, Household Characteristics Evaluation Formfor Fall, DENN Fall Risk Assessment Scale, SF-36 Quality of Life Scale and socio-demographicdata form, research form for Drug Use and Data Collection Form for Falling were used. In theevaluation of data SPSS 21.0 package program was used. In the analysis of data; frequency,mean and percentage values were used. Findings: The mean age of elderly people who wereincluded in the study was 69.57 ± 3.50 years. 91.4% of the elderly graduated from secondaryeducation or lower, and 54.3% are unmarried. All of the elderly included in the study hadchronic disease and used medicines. The proportion of the elderly who used one or two drugsper day was 51.4%. In the last year, 51.4% of the elderly never fell, while 22.9% once, 25.7%twice and more. Also, 31.5% of elderly had low falling risk, while 31.4% had moderate risk and%37.1 had high risk of falling. The bathroom and toilet (3.34 ± 1.58) had a high risk of falling inthe house where the elderly live in considering the environmental characteristics of the housein terms of falling. According to the subscales of SF-36 quality of life scale, social functioning(45.71 ± 4.66), physical functioning (50.42 ± 5.13), energy / liveliness / vitality (52.00 ± 2.63),general health perception (52.71 ± 2.83) and mental health ± 2.39) sub-dimension were high.Conclusion: It was determined that approximately half of elderly in the study falled and theirfalling risk were high. Also; it was determined that physical role scores were low and mentalhealth scores were high when analyzed the quality of life of elders.

Evidence-based practice which is a problemsolving approach, is a delivery of health care that integrates the best evidence from studies and patient care data with clinician expertise and patient preferences and values. The supportive organizational culture and the evidence-based approach is improved highest quality of care and best patient outcomes and nurse satisfaction, Bir problem çözme yaklaşımı olan kanıta dayalı uygulama, hastanın tercihleri ve değerleri, kinik uzman deneyimleri, hasta bakımı verileri ve çalışmalardan elde edilen en iyi kanıtların entegrasyonu ile sunulan sağlık hizmetidir. Destekleyici örgüt kültürü ve kanıt temelli yaklaşım hasta sonuçlarını iyileştirir, bakımın kalitesini ve hemşire memnuniyetini artırır

Kardiyak cerrahi girişim sonrası tedavi ve bakımın amacı, hastanın anestezinin etkisinden çıkıp, uyandırılması ve ekstübe edildikten sonra kendi solunumunu yapabilmesidir. Entübe hastalar yoğun bakımlarda iletişim konusunda en çok sıkıntı yaşanan hasta grubunu oluşturmaktadır. Mekanik ventilatördeki hastalar ile iletişimde vücut dili, yüz ifadesi, göz teması, evet/hayırlı sorular, yazarak iletişim gibi farklı iletişim yöntemleri kullanılmaktadır. Yoğun bakım ekibi entübe hastalarla iletişimi sağlama ve sürdürmede kullanılacak yöntemlerin seçiminde hastanın durumunu ve iletişim yeteneğini göz önünde bulundurmalıdır. Hastaların kültürel yapısı, algılama yeteneği, dil, yaş, eğitim seviyesi, iletişim becerileri gibi kişisel özellikleri dikkate alınarak iletişim tekniklerine karar verilmelidir. Bu makalede bir hastanenin Kardiyovasküler Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesinde entübe hastalarımızla olan iletişim deneyimlerimiz anlatılmaktadır., The aim of treatment and care after caridac surgery patient is able to do his own breathing after the patient’s awakening , extubated and exit the effect of anesthesia. Intubated patients who experienced the most difficulties in communication in the intensive care units, constitute the patient population. With patients in mechanical ventilatör are used various shapes and symbols such as the most common body language, facial expression, eye contact, yes/no questions, communication by writing. İntensive care team should consider patient’s condition and ability to communicate in the choice of method used to achieve and maintain communication with intubated patients. They should be decided the communication techniques by considering patient’s personal characteristic such as cultural structure, detection ability, language, age, educational, communication skills. This article is about our communication experiences on patients who are intubated in the intensive care unit of the Department of Cardiovascular Surgey of a hospital.

Amaç: Bu çalışma, kemoterapi alan hastalarda psikolojik semptomları belirlemek amacı ile yapılmıştır.Yöntem: Araştırmanın örneklemini 01 Haziran-01 Eylül 2011 tarihleri arasında Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Farabi Hastanesi Ayaktan Kemoterapi Ünitesi’ne kemoterapi almak için başvuran 180 hasta oluşturmuştur. Veriler “Hasta Bilgi Formu” ve “Kısa Semptom Envanteri” ile yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak toplanmıştır.Bulgular: Hastaların %57.8’i kadın, %46.0’sı 60-79 yaş grubunda, %93.9’u evli, %45.0’i ilköğretim mezunu, %52.8’i ev hanımı, %58.4’ü 650 TL altında gelire sahip ve %40.6’sı ilçede yaşamaktadır. Hastaların %35.6’sı gastrointestinal sistem kanseri, %41.1’i Evre-I’de olup %67.8’i iki saatten daha uzun süre kemoterapi almakta ve %48.3’ü kemoterapi sırasında herhangi bir uğraşıda bulunmamaktadır. Hastaların Kısa Semptom Envanteri alt ölçek puan ortalamaları; somatizasyon 1.39±0.90; obsesif-kompülsif 0.67±0.73; kişilerarası duyarlılık 0.74±0.73; depresyon 0.51±0.63; anksiyete 0.70±0.85; fobik-anksiyete 0.36±0.48; öfke-düşmanlık 0.62±0.68; paranoid düşünce 0.41±0.54; psikotizm 0.77±0.66 ve ek skala (uyku, iştah bozuklukları, suçluluk duygusu) 3.62±2.72 olarak saptanmıştır. Hastaların cinsiyeti, medeni durumu, eğitim durumu, mesleği, gelir düzeyi ve kanser evresine göre Kısa Semptom Envanteri puanlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur (p, Objective: This study was carried out to determine the psychologic symptoms of patients receiving chemotherapy.Method: The sample of the study consisted 180 patients who come to receive chemotherapy to the Karadeniz Technical University Faculty of Medicine, Farabi Hospital Chemotherapy Unit between 01 June to 01 September 2011. Data was collected with the "Patient Information Form" and "The Brief Symptom Inventory" using face to face interviews technique.Conclusion: Among the patients, 57.8% were female, 46.0% of the 60-79 age group, 93.9% were married, 45.0% primary education graduates, 52.8% are housewives, 58.4% below 650 TL with incomes and %40.6 live in the county. 35.6% of the patients is cancer of the gastrointestinal system, 41.1% of them are at stage-I, 67.8% receive longer than 2 hours chemotherapy and 48.3% is not available in any occupation during chemotherapy. The mean scores of the Brief Symptom Inventory subscales of the patienets; somatization 1.39±0.90; obsessive-compulsive 0.67±0.73; interpersonal sensitivity 0.74±0.73; depression 0.51±0.63; anxiety 0.70±0.85; phobic-anxiety 0.36±0.48; anger-hostility 0.62±0.68; paranoid ideation, 0.41±0.54; psychotism 0.77±0.66 and additional scale (sleep, appetite disturbance, feelings of guilt) 3.62±2.72, respectively. In addition, patients' gender, marital status, education, occupation, income level, and stage of cancer of the Brief Symptom Inventory was found statistically significant differences (p

Bu araştırmanın amacı, Trabzon Sağlık Yüksek Okulu öğrencilerinin,meslek dersi öğretim elemanlarının sınıf yönetimindeki yeterliliklerine ilişkinalgılarının , bölümlere ve sınıflara göre saptanmasıdır .Araştırmanın evrenini; Sağlık Yüksek Okulu Ebelik ve Hemşirelikbölümlerinde öğrenim görmekte olan öğrenciler oluşturmaktadır. Verilerintoplanılmasında “Öğretim Elemanlarının Eğitim Öğretim Ortamlarında SınıfYönetimi Yeterlilikleri Belirleme” ölçeği kullanıldı.Hemşirelik ve Ebelik bölümü öğretim elemanları, sınıf yönetiminioluşturan alanlara ilişkin; fiziksel, plan-program, iletişim ve zamanboyutunda“ara sıra” düzeyinde, davranış boyutunda “çok az” düzeyde roldavranışı sergilemektedirler. Sağlık Yüksek Okulu öğrencilerinin, öğretimelemanlarının sınıf yönetim niteliklerine ilişkin algıları en yüksek ortalama ile“fiziksel boyuta”, en düşük ortalama ile “davranış boyutuna” aittir.Ebelik ve Hemşirelik bölümü öğrencilerinin, meslek derslerine girenöğretim elemanlarının sınıf yönetimi yeterliliklerine ilişkin algılarında bölümlerarasında fark vardır ( P < .05).Anahtar kelimeler: Hemşirelik- Ebelik Öğrencileri, Sınıf Yönetimi, SınıfYönetimi Değişkenleri, Öğrenci Algıları, Meslek Dersi Öğretim ElemanlarıThe aim of this research is to find out Trabzon School of Health students’perceptions related with the sufficiency of vocational lesson teachers’ classroommanagement according to departments and classes.The sample of the study includes students having education at Midwiferyand Nursing Departments at School of Health. In data collection, the scale of“Finding out classroom management competence of lecturers in teachingenvironment” is used.Nursing and midwifery department teachers display role behaviorconcerning the fields forming classroom management; as “sometimes” aboutphysical, plan-program, communication and time dimension, and “a little” aboutbehavior dimension. The perception of Health School students concerningclassroom management qualities of lecturers is at its highest mean on “physicaldimension”, and at its lowest mean on “behavioral dimension”.There is difference between the midwifery and nursing departmentsstudents’ perceptions related to the sufficiency of vocational lesson teachers’classroom management. (P

Amaç: Bu çalışma yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan hastaların yaşadıkları deneyimleri belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak planlandı.Çalışma planı: Araştırma Trabzon Numune Hastanesi Dahiliye Yoğun Bakım Ünitesi (DYBÜ) ve Koroner Yoğun Bakım Ünitesi'nde (KYBÜ) yattıktan sonra Dahiliye ve Kardiyoloji servislerine gönderilen 52 hasta ile gerçekleştirildi. Veriler hastaların sosyo-demografik özelliklerine ilişkin tanıtıcı bilgi formu ve Yoğun Bakım Deneyim Ölçeği (YBDÖ) ile toplandı. İstatistiksel değerlendirmede yüzdelik ve t testi kullanıldı.Bulgular: Yoğun bakım ünitesindeki hastaların YBDÖ toplam puan ortalamaları 59.42±6.85 idi. Alt ölçek puan ortalamalarına göre, hastaların YBÜ’de yaşadığı kötümser deneyimlerinin yüksek (15.61±2.68), yoğun bakımda iken yaşadıkları deneyimleri hatırlamalarının düşük (11.28±2.65), YBÜ’deki bakımdan memnuniyetlerinin orta düzeyde (11.88±2.35) olduğu belirlendi. KYBÜ’de yatan hastaların DYBÜ’de yatan hastalara göre YBDÖ toplam puan ortalaması (t=5.92; p=0.015), F1 (yoğun bakımda iken çevrenin farkında olma) puan ortalaması (t=4.87; p= 0.019) ve F2 (yaşanan kötümser deneyimler) puan ortalaması (t=0.014; p= 0.045) daha yüksek bulundu. Sonuç: Yoğun bakım ünitesindeki hastalar yoğun bakımda yatarken çevrelerinin farkındadır ve yoğun bakım deneyimleri olumlu yöndedir. KYBÜ’deki hastalar DYBÜ’deki hastalara göre daha olumlu deneyimlere sahiptir. Bunun yanı sıra hastaların çevrelerinin farkında olması, yoğun bakımdaki deneyimlerini hatırlaması nedeni ile de daha fazla kötümser deneyim yaşadıkları görülmüştür, Aim: This descriptive study was planned to determine the experiences of the patients hospitalized in intensive care unit (ICU). Study design: The research was conducted with 52 patients who were transferred to Cardiology and Medical Unit, after being hospitalized in Medical Intensive Care Unit (MICU) and Coronary Intensive Care Unit (CICU) of Trabzon Numune Hospital. Data were gathered by a questionnaire on sociodemographic characteristics and the Intensive Care Experience Scale (ICES). The percentage and t-tests were used to evaluate the data.Results: The average ICES total score of the patients in ICU was 59.42±6.85. According to the average sub-scale scores, their pessimistic experiences in this unit were high (15.61±2.68), remembering their experiences were low (11.28±2.65), and their satisfaction levels about care were determined as moderate (11.88±2.35). The average ICES total score of the patients who were hospitalized in CICU (t=5.92; p=0.015), the average F1 score (being aware of the environment in ICU) (t=4.87; p=0.0019), and the average F2 score (the pessimistic experiences) (t=0.014; p=0.045) were higher than the averages of the patients who were hospitalized in MICU.Conclusion: The patients in ICU were aware of their environment and their experiences were positive. The patients in CICU had more positive experiences than the patients in MICU. In addition, it was observed that these patients had more pessimistic experiences because of being aware of the environment and remembering their experiences

2. Summary This is a descriptive study which was conducted to find out the role of the nurse working in the clinic in determining the individuals whom are under cancer risk. Sampling was done in the internal medicine unit of Farabi Hospital of Karadeniz Technical University and in Numune Hospital. The subjects were the 517 patients. In this study, data were collected through a questionnaire and physical examination done by the nurse nesearcher. Data about the risk factors regarding cancer and possible early diagnosis symptoms were collected from the patients by the researcher through a questionnaire and interviews. After the application of the questionnaire, skin, mouths and throats, thyroid glands, lymph nodes, lungs, abdomens and breast examination of female patients were carried out. In this study, the data that were obtained through a questionnaire and physical examinations were evaluated by employing the percentage calculations, Kolmogrov-Smirnow and chi-square significance level tests. The results obtained from the study indicate that, according to the patients' own statements, all of them have one or more of the risk factors and possible early diagnosis symptoms regarding cancer. Furthermore, after physical examinations, some positive findings which were not noticed or assessed by the doctor were obtained about skin, mouth-throat, thyroid glands, lymph nodes, lungs, abdomen and breasts of women. Therefore, it was found that, by using data collection instruments and by physical examination, nurses can diagnose some symptoms regarding early diagnosis which were not noticed or evaluated by doctors in the patients that have been in the hospital for some other reasons. Based on the findings obtained in the study, recommendations have been put forth. 79

Background: This study was designed to investigate the effectiveness of various training methods for breast self-examination (BSE) knowledge, practice, and health beliefs. Methods: The quasi-experimental investigation was carried out in an area where two community health care centers are located, in the city of Trabzon, Turkey. Divided randomly into three groups, 1,342 women were instructed in BSE using individual or group training or by way of pamphlets. Data were gathered in four stages: during the pretraining and one month, six months, and twelve months after training. Results: All of the training methods used in the study produced a significant increase in the participants' BSE knowledge, but individually trained women scored higher than did the others. Regardless of the training method, BSE instruction improved the women's perceived confidence and benefits, while their perceived barriers declined. The variables influencing BSE practice were found to be BSE practice at the pretraining period, perceived confidence in and benefits from BSE six months after BSE instruction, and health motivation one year after training. No significant difference was found in women's BSE performance scores one year after training. Conclusion: This study in which three training methods were used enabled us to assess the effectiveness of instruction on BSE performance and competence. In addition, it provided us with valuable information on how training methods can influence health beliefs related to BSE.

Araştırma renal yetmezlikli (evre 4 veya 5) diyabeti olan ve olmayan, hemodiyaliz (HD) tedavisi alan ve almayan hastalarda ayak ülserasyonu risk faktörleri arasındaki farklılıkları belirlemek amacıyla tanımlayıcı ve karşılaştırmalı olarak yapıldı. Çalışmada renal yetmezlikli diyabeti olan ve olmayan hastalar, diyaliz tedavisi alıp almamalarına göre 40'ar kişiden oluşan dört ayrı gruba ayrıldı. Veriler Hasta Bilgi Formu, Ayak Bakım Davranış Ölçeği (ABDÖ), Ayak Fiziksel Değerlendirme Formu ve Ayak Risk Değerlendirme Formu ile toplandı.Alt ekstremite ülserasyonu en fazla diyabeti olan ve diyalize giren hastaların olduğu Grup 3'te (%15- 6/40) mevcuttu (p=0.421). Bu grubun yarıya yakınında alt ekstremitede ülserasyon öyküsü (%45-18/40) vardı ve gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Diyabetik HD hastalarının %65'inde, nondiyabetik HD hastalarının %35'inde alt ekstremitede koruyucu duyunun olmadığı ve gruplar arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptandı. Ayak ülserasyonu için yüksek riskli hasta en fazla oranda (%72.5) diyabetin eşlik ettiği diyaliz hastalarının oluşturduğu Grup 3'te yer almaktadır ve gruplara göre anlamlı farklılık göstermektedir. Diyabeti olmayan ve HD tedavisi almayan hastalarda (Grup 2) şimdi (%5.0-2/40) ve öykülerinde (%5.0-2/40) ayak ülserasyonu olduğu tespit edildi. Ayak ülserasyonu ile ilişkili risk faktörleri ileri evre (evre 4 veya 5) kronik böbrek hastalığı olma ve HD tedavisi ile yaş, beden kitle indeksi, alt ekstremitede ülserasyon ve amputasyon öyküsü, alt ekstremitelerin kuru, soğuk ve soluk olması, kas hareketinde ve dirençte azalma, ayak deformiteleri, cilt ve tırnak patolojileri, nöropati, vasküler yetmezlik olarak saptandı. Diyabeti olan hasta gruplarının (Grup 1 ve 3) ABDÖ puanları diyabeti olmayan hasta gruplarından daha yüksek bulundu. Sonuç olarak HD tedavisi alan hastalar ayak ülserasyonu için yüksek riske sahiptir ve bu risk diyabet birlikteliğinde daha da artmaktadır.Anahtar Kelimeler: Ayak Muayenesi, Ayak Ülserasyonu, Diyabet, Hemodiyaliz,Kronik Böbrek Hastalığı, Risk Faktörleri The aim of this study was to determine the differences between the risk factors of foot ulceration in patients, who had renal failure (stage 4 or 5), with and without diabetes, and in patients, who had renal failure (stage 4 or 5), with or without hemodialysis (HD) treatment by means of descriptive and comparative study.In this study, patients with renal failure, with and without diabetes, were divided into 4 groups of 40 people according to whether they received dialysis treatment. Data were collected with Patient Information Form, Foot Care Behavior Scale (PSQ), Foot Physical Assessment Form and Foot Risk Assessment Form.Lower extremity ulceration was highest in Group 3 (15%-6/40) in patients with diabetes and with dialysis (p = 0.421). Nearly half of this group had a history of lower extremity ulceration (45%-18/40), and the difference between the groups was statistically significant. In 65% of diabetic HD patients, 35% of nondiabetic HD patients had no protective sensation in the lower extremities and the difference between the groups was statistically significant. The highest number of high-risk patients for foot ulceration (72.5%) was found in Group 3, a group of HD patients with diabetes, and showed a significant difference compared to the groups. In patients without diabetes and without HD treatment (Group 2), it was reported that they have foot ulceration now (5.0%-2/40) and had in their history (5.0%-2/40). Risk factors associated with foot ulceration include advanced stage (stage 4 or 5) chronic kidney disease and age with HD treatment, BMI, history of ulceration and amputation in the lower extremity, dryness in the lower extremities, cold and pallor, decreased muscle movement and resistance, foot deformities, skin and nail pathologies, neuropathy, and vascular insufficiency. The foot care behavior scale scores of the patients with diabetes (Group 1 and 3) were higher than those of the nondiabetic patients.As a result, patients receiving HD treatment are at high risk for foot ulceration, and this risk increases in diabetes.Key Words: Chronic Kidney Disease, Diabetes, Foot Examination, Foot Ulceration,Hemodialysis, Risk Factors 163

Araştırma Tip 2 diyabetik hastalarda engel algısı ve psikososyal öz yeterlilik ilişkisini incelemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapıldı. Araştırmanın örneklemini Artvin Devlet Hastanesi'nde Dahiliye Polikliniğine gelen 186 diyabet hastası oluşturdu. Veriler ''Hasta Bilgi Formu'', ''Diyabet Güçlendirme Ölçeği'' ve ''Çok Boyutlu Diyabet Anketi'nin Engel Algısı Alt Ölçeği'' kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde Spearman korelasyon analizi, Man Whitney-U Testi, Kruskall Wallis Testi ve Shapiro Wilk Testi kullanıldı. Araştırmaya katılan hastaların yaş ortalaması 57.74±8.96 yıl , %56.5'i erkektir. Hastaların Güçlendirme Ölçeği ve Engel Algısı Alt Ölçeği toplam puan ortalaması sırasıyla 3.59±0.61ve 2.25±1.65 olarak bulundu. Yaş, medeni durum, eğitim düzeyi, çalışma durumu, tedavi şekli, diyabet süresi, glikolize hemoglobin düzeyi, insülin kullanma yılı, günlük kullanılan insülin sayısı, diyabete bağlı komplikasyon yaşama, psikolojik sorun yaşama, diyabetin günlük faaliyetlere izin vermesi, uyum sağlama başarısı, ilaç kullanımı, egzersiz ve sağlık kontrollerinde zorluk yaşama durumunun, hastaların engel algısı ve psikososyal öz yeterliliklerini etkilediği saptandı (p

Yaşlılarda sıklıkla oluşan düşmeler yaşlıların yaşam kalitesini etkilemektedir. Bu nedenle düşmelerin önlenmesi hemşirelik bakımının odak noktası olmalıdır. Araştırma 65-74 yaş arasındaki bireylere hemşire tarafından uygulanan ilaç yönetiminin, ev içi düzenlemelerinin ve egzersiz programı izlemlerinin düşme ve yaşam kalitesine etkisini belirlemek amacıyla yapıldı. Ön test- son test ve müdahale çalışması şeklinde yapılan araştırmanın örneklemini, Trabzon'da üç Aile Sağlığı Merkezi'ne kayıtlı 65-74 yaş arası 41 birey oluşturdu. Verilerin toplanmasında Standardize Mini, Mental Test, Berg Denge Ölçeği, Katz Günlük Yaşam Aktiviteleri İndeksi, Soru Formu, Düşme Yönünden Ev İçi Çevre Özellikleri Formu, Düşme Riski Değerlendirme Ölçeği, SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği, İlaç Yönetimi, Ev İçi Düzenlemeler ve Egzersiz İzlem Formu kullanıldı.Bireyselleştirilmiş ilaç yönetimi, ev içi düzenlemeler ve egzersiz programlarıyla girişimler öncesi yılda en az bir kez düşen yaşlıların oranı % 41.5'ten üçüncü ayda 12.2'ye ve altıncı ayda %7.3'e geriledi. Yaşlıların yüksek düşme riski %34.1 iken, girişimler sonrası bu oran %7.3'e düştü. Girişim öncesine göre yaşam kalitesi alt boyutlarından fiziksel fonksiyon, fiziksel rol, ruhsal rol güçlüğü, enerji/canlılık/vitalite, sosyal işlevsellik, ağrı, genel sağlık algısı puanları arasında girişimin üçüncü ve altıncı ayına göre istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu (p0.05).Sonuç olarak uygulanan multidisipliner girişimlerin düşme sayısını %34.2 ve düşme riskini %26.8 oranında azalttığı, yaşam kalitesini iyileştirmede etkili olduğu görüldü.Anahtar Kelimeler: Düşme, düşme riski, hemşire, yaşam kalitesi, yaşlı, egzersiz, ev içi düzenlemeler, ilaç yönetimi, toplum Frequently occurring falls affect the quality of life in elderly people. Therefore, prevention of falls should be the focus of nursing care. The study was conducted to determine the effects of drug administration, home modifications and exercise program follow up by nurse for fall and quality of life among 65-74 years of age. A pre-test-post-test and intervention study were conducted in 41 individuals, who were 65-74 years of age and registered in three Family Health Centers in Trabzon. Data were collected with The Standardized Mini Mental Test, Berg Balance Scale, Katz Daily Activities Activity Index, Questionnaire Form, Form of Domestic Environmental Risk Factors of Falling, Fall Risk Assessment Scale, SF-36 Quality of Life Scale, Drug Administration, Home Modifications and Exercise Followed up Form. In the evaluation of the data, Shaphirowilk, Mann Whitney U, the Kruskal-Wallis, Variance Analysis and multiple comparison Allsubset, Chi-square, Friedman t and Cochran Q tests were used.The proportion of elderly persons who fell at least once per year before initiatives with individualized drug administration, home modificiations and exercise programs decreased from 41.5% in the third month to 12.2% in the third month and 7.3% in the sixth month. While the high risk of falls for the elderly was 34.1%, this rate dropped to 7.3% after the venture. There was a statistically significant difference (p 0.05).As a result, it was observed that the applied multidisciplinary interventions reduced the number of falls by 34.2% and the risk of falls by 26.8%, improving the quality of life.Anahtar Kelimeler: Düşme, düşme riski, hemşire, yaşam kalitesi, yaşlı, egzersiz,ev içi düzenlemeler, ilaç yönetimi, toplum 216

Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı Olan Hastalarda Ölüme İlişkin Depresyon ve Ölüm KaygısıAraştırma, Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı (KOAH) tanısı alan hastalarda ölüme ilişkin depresyon ve ölüm kaygısı düzeyini belirlemek amacıyla tanımlayıcı ve kesitsel olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini göğüs servislerinde KOAH tanısı ile yatarak tedavi alan 104 hasta oluşturdu. Veriler `Hasta Bilgi Formu`, `Thorson-Powell Ölüm Kaygısı Ölçeği`, `Ölüme İlişkin Depresyon Ölçeği`, `Medical Research Council Scale` kullanılarak toplandı. Verilerin analizinde sayı, yüzde, ortalama, Independent Sample T testi, Kruskal Wallis Varyans Analizi, Mann Whitney U testi ve Korelasyon Analizi kullanıldı.Araştırmaya alınan hastaların yaş ortalaması 67.65±9.63 yıl ve %77.9'u erkektir. KOAH nedeniyle hastaları en fazla rahatsız eden semptom dispne (%71.2), öksürük (%17.3) ve balgam çıkarmadır (%11.5). Hastaların %44.2'sinde hafif düzeyde, %40.4'ünde orta düzeyde ölüm kaygısı ve %51'inde depresif duygu durumu olduğu belirlendi. Kadın, eşi ölmüş, ölümcül hastalığı olması durumunda öğrenmek istemeyen hastaların ölüme ilişkin depresyon puan ortalaması; kadın, bekar/boşanmış, öz bakım ihtiyaçlarını yarı bağımlı olarak karşılayabilen hastaların ölüm kaygısı toplam puan ortalaması daha yüksektir ve gruplar arasındaki fark anlamlıdır (p˂0.05). Ölüm kaygısı alt boyut puanlarının dağılımında en yüksek ortalama `ölüm süreci acı ve ızdırap çekme ile ilgili kaygılar` (15.80±5.17) boyutuna aittir ve orta düzeydedir. Dispne skalası ile ölüme ilişkin depresyon ve çürüme bozulma ile ilgili kaygılar alt boyut puan ortalamaları arasında pozitif yönde anlamlı ilişki vardır (r=0.231 p=0.018, r=0.222 p=0.023).Sonuç olarak KOAH hastalarının yarısı depresif duygu durumu ve tamamına yakını hafif ve orta düzeyde ölüm kaygısı yaşamaktadır. Hemşireler, özellikle dispne derecesi yüksek, kadın, eş desteği olmayan, eğitim düzeyi düşük, öz bakım gereksinimlerini karşılamada güçlük yaşayan ve ölümcül hastalığı olması durumunda öğrenmek istemeyen hastaları ölüm kaygısı ve ölüme ilişkin depresyon açısından daha yakından izlemelidir. Anahtar Kelimeler: Depresyon, Dispne, KOAH, Ölüm, Ölüm Kaygısı Death Related Depression and Death Anxiety Among Patients with Chronic Obstructive Pulmonary DiseaseThe study was descriptively and cross-sectionally done in order to determine death related depression and death anxiety level among patients diagnosed with chronic obstructive pulmonary disease (COPD). The sample of the study was composed of 104 patients who were hospitalized due to COPD diagnosis at thoracic units. The data were collected using `Patient Information Form`, `Thorson-Powell Death Anxiety Scale`, `Death Related Depression Scale` and `Medical Research Council Scale`. For the analyses of the data; numbers, percentages, means, Independent Sample T test, Kruskal Wallis Variance Analysis, Mann Whitney U test and Correlation Analysis were employed.Mean age of the participant patients was 67.65±9.63 years and 77.9% of them were male patients. The most disruptive symptoms due to COPD were dyspnea (71.2%), coughing (17.3%) and sputum expectoration (11.5%). It was identified that 44.2% of the patients had mild level of death anxiety, 40.4% of them had moderate level of death anxiety and 51% of them had depressed mood. Mean death related depression score of those who were female, whose spouse was dead and who did not want to know that they had a terminal illness was higher; than mean death anxiety score of those who were female, were single/divorced, were able to meet self-care needs semi-dependently and the difference among the groups was significant (p˂0.05). The highest mean score of death anxiety scale was in `fears of pain-process of death` dimension (15.80±5.17) and this anxiety was at moderate level. There was a positive and significant correlation between mean scores of dyspnea scale and death related depression and `the anxieties in relation to decomposition` dimension (r=0.231 p=0.018, r=0.222 p=0.023).As a result; half of the COPD patients experienced depressive mood and nearly all of them had mild and moderate level of death anxiety. Nurses should follow up those patients who have high level of dyspnea, are female, do not have spouse support, have low educational status, have difficulty meeting self-care needs and do not want to know that they have a terminal illness in terms of death anxiety and death related depression. Key words: Depression, Dyspnea, COPD, Death, Death Anxiety 97

Araştırma, yaşlıların ağrı prevalansını ve ağrıyla baş etme yöntemlerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapıldı. Araştırmanın örneklemini Giresun ili Keşap ilçe merkezinde yaşayan 255 yaşlı oluşturdu. Araştırma Mart 2015 - Haziran 2015 tarihleri arasında ev ziyaretleri gerçekleştirilerek yapıldı. Veriler, Kişisel Bilgi Formu, Geriatrik Ağrı Ölçeği ve Ağrıyla Başa Çıkma Ölçeği kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde, sayı, yüzdelik, ortalama, Oneway Anova, Kruskall Wallis, Student t testleri kullanıldı.Araştırmaya alınan yaşlıların herhangi bir nedenle son bir ayda deneyimlediği ağrı prevalansı %92.5, kronik ağrı prevalansı ise %73.7 olarak saptandı. Yaşlıların Geriatrik Ağrı Ölçeği puan ortalamaları 55.03±25.80 olarak belirlendi. Yaşlıların Ağrıyla Başa Çıkma Ölçeği alt boyutlarının puan ortalamaları; Kendi Kendine Başa Çıkma 18.71±6.89, Çaresizlik 11.11±5.69, Bilinçli Bilişsel Girişimler 12.20±4.56 ve Tıbbi Çare Arama 9.69±5.68 puan bulundu. Yaşlıların Geriatrik Ağrı Ölçeği ve Çaresizlik puan ortalamaları ile yaş, cinsiyet, eğitim, medeni durum, ekonomik durum, yaşlının bakımından sorumlu olan kişi, günlük aktivitelerinde desteğe gereksinim duyma ve kronik hastalık arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu (p

Araştırma, periton diyalizi tedavisi alan hastalarda fiziksel semptomları değerlendirmek, fiziksel semptomları etkileyen sosyodemografik özelliklerin hastalıkla ve öz bakımla ilişkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı olarak yapılan araştırmanın örneklemini Trabzon ili merkezinde bulunan iki hastanenin periton diyaliz kliniğinde takip edilen 120 hasta oluşturdu. Veriler ''Hasta Tanıtım Formu'', ''Charlson Komorbidite İndeksi'', ''Diyaliz Semptom İndeksi'' ve Kronik Diyaliz Hastalarına Yönelik Öz Bakım Gücü Ölçeği'' kullanılarak toplandı. Verilerin analizinde sayı, yüzde, ortalama, Independent t Testi, One-Way Anova Testi, Mann Whitney-U Testi, Kruskal Wallis Testi ve Korelasyon Analizi kullanıldı. Araştırmaya alınan hastaların yaş ortalaması 48.93±14.60 yıl ve %60.8'i erkektir. Diyaliz Semptom İndeksine göre hastaların en sık deneyimledikleri semptomlar sırasıyla kabızlık (%64.2), sinirli hissetme (%62.5), uykuya dalmada (%60.8) ve uykuyu sürdürmede zorlanmadır (%60.0). Kronik Diyaliz Hastalarının Hastalıklarına Yönelik Öz Bakım Gücü Ölçeği toplam puan ortalaması 27.60±6.19'dur. Periton diyalizi uygularken desteklenen hastaların puan ortalaması diğer gruba göre daha yüksek olup Diyaliz Semptom İndeksi toplam puanı yönünden anlamlı bulunmuştur (p

Araştırma kalp yetmezliği hastalarında hastaneye tekrarlı yatışlara neden olan semptomların sıklığını ve boyutlarını değerlendirmek, bunları etkileyen sosyodemografik ve klinik ilgili özelliklerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini kardiyoloji servisinde yatan 117 hasta oluşturdu. Veriler araştırmacı tarafından `Hasta Bilgi Formu`, `Kalp Yetmezliği Memorial Semptom Değerlendirme Ölçeği (MSAS-HF)` ve `Charlason Komorbidite İndeksi` kullanılarak toplandı. Verilerin analizinde sayı, yüzde, ortalama, Independent t, One-way annova, Mann whitney u, Kruskal wallis testleri ve Korelasyon analizi kullanıldı. Araştırmaya alınan hastaların %66.7'si erkek ve yaş ortalaması 68.60±12.55 yıldır. Hastaların %40.2'sinin kalp yetmezliği tanı yılı 1-3 yıl arasındadır. New York Kalp Derneği (NYHA) sınıflamasına göre hastaların %59.8'inde III.sınıf kalp yetmezliği bulunmaktaydı. Hastaların %58.1'inin ejeksiyon fraksiyon değeri %10 - %25 arasında olup, %42.7'si geçen 1 yıl içinde 1-3 kez kalp yetmezliği nedeniyle hastaneye yatmıştır. Hastaların en sık deneyimlediği semptomlar; gece ve gündüz solunum güçlüğü (%82.1;%81.2), uyku problemi (%77.8), halsizlik (%65.8), düz yatar pozisyonda solunum güçlüğü (%59.8), şişkinlik hissi (%59.8)'dir. Yaş ile MSAS-HF alt ve genel ölçek puanı arasında anlamlı ilişki vardı ve yaşlı hastaların ortalamaları daha yüksek bulunmuştur (p

Yalnızlık kanser hastaları için aşırı hassasiyet, güvensizlik, çaresizlik, ölüm ve bilinmeyen korkusu ile ilişkili birçok sorunu beraberinde getiren olumsuz bir duygudur. Bu araştırma kanser hastalarında yalnızlık duygusunu belirlemek amacıyla kesitsel ve tanımlayıcı olarak planlandı. Araştırmanın örneklemini, 14 Kasım 2014 – 14 0cak 2015 tarihleri arasında Okmeydanı Eğitim Araştırma Hastanesi onkoloji servisinde yatan ve kabul etme kriterlerine uyan 55 palyatif bakım hastası oluşturdu. Veriler, hastaların sosyo-demografik özelliklerini ve bazı klinik özelliklerini içeren hasta bilgi formu ve UCLA Yalnızlık Ölçeği (University of California Los Angeles Loneliness Scale) kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik dağılımlar ve ortalamalar, `Kruskall Wallis ve Mann Whitney U testleri`, `Independent samples t-testi` testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), çoklu regresyon analizi kullanıldı. Araştırmada kullanılan UCLA Yalnızlık Ölçeği iç tutarlılık katsayısı (Cronbach Alfa) 0,91 olarak bulundu.Araştırmaya alınan hastaların genel yalnızlık düzeyi 53,61±9.29 olarak belirlendi. Hastaların sosyo-demografik özelliklerinin yalnızlık düzeyini istatistiksel açıdan etkilemediği saptandı (p>0.05). Regresyon analizi sonuçlarına göre; ziyaret edilme durumu, duygularını paylaşabilme durumu ve aile desteğinin yalnızlık düzeyini istatistiksel açıdan etkilediği görüldü (p 0.05). When the variables that may affect the level of lonelinesswere examined patients are more lonely who have no visitor, have inadequate family support and have no relative for sharing emotional statüs (p

Yaşlılık dönemi bireylerin statü kaybettiği, bağımlılık ve kaza riskinin arttığı ve fiziksel yeteneklerinin azaldığı bir dönemdir. Yaşlı bireylerin yaklaşık 1/3'ü her yıl, en az bir kez düşme deneyimi yaşamaktadırlar. Araştırma, Trabzon il merkezinde 65 yaş ve üzeri bireylerde düşme risk faktörleri, düşme prevalansı ve düşmeye bağlı işlevsel yetersizliği saptamak amacıyla yapıldı. Kesitsel ve tanımlayıcı olarak yapılan bu araştırmanın örneklemini, Trabzon il merkezinde yaşayan 65 yaş ve üzeri 343 birey oluşturdu. Veriler, sosyodemografik özellikler, düşme risk faktörleri, düşme prevalansı ve işlevsel yetersizlikle ilgili 24 maddelik anket formu ve kısa yeti yitimi anketi kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzdelik ve ki-kare ve Student T Testi kullanıldı. Çalışmada, 65 yaş ve üstü bireylerde düşme prevalansı %36.2 bulundu. Düşme prevalansı yaşla birlikte artış göstermektedir (p