Search

This consensus statement by a panel of neurology experts aimed to provide a practical and implementable guidance document to assist clinicians with the best clinical practice in terms of diagnosis, treatment, and monitoring of late-onset Pompe disease (LOPD). The participating experts consider the clinical suspicion of LOPD by the physician to be of utmost importance in the prevention of diagnostic and therapeutic delay in LOPD patients. A diagnostic algorithm is proposed to facilitate the diagnosis of LOPD in patients presenting with unexplained proximal/axial weakness (with or without respiratory symptoms) or restrictive respiratory insufficiency with hyperCKemia and/or exercise intolerance as the red flag symptoms/signs that raise the index of suspicion for LOPD diagnosis. The diagnosis is based on the subsequent use of dried blood spot (DBS) assay, and the DBS assay can be confirmed by acid alpha-glucosidase (GAA) tissue analysis in leukocytes, fibroblasts, or muscle fibers and/or genetic mutation analysis. Accordingly, experts consider increased awareness among physicians about potential presenting characteristics with a high index of suspicion for LOPD to be crucial to suspect and consider LOPD in the differential diagnosis, while strongly suggesting the use of a diagnostic algorithm combined with DBS assay and confirmatory tests in the timely diagnosis of LOPD and implementation of best practice patterns.

GiriĢ ve Amaç: Amiyotrofik Lateral Skleroz kortikospinal yollar, beyin sapı ve spinalkordun üst ve alt motor nöronlarında dejenerasyonla karakterize progresif ve ölümcülbir hastalıktır. ALS'in otonom sinir sistemini etkilemediği düĢünülüyor olsa da,dejeneratif sürecin bir parçası olarak bu hastalıkta otonomik sinir sistemininetkilendiğini gösteren kanıtlar artmaktadır. ÇalıĢmamızda kesin Amiyotrofik LateralSkleroz tanısı alan hastaların demografik özelliklerini belirlemek, çevresel riskfaktörlerini incelemek ve kardiyak otonomik tutulum varlığının gösterilmesiamaçlanmıĢtır.Gereç ve Yöntem: Prospektif olarak planlanan bu çalıĢmaya Eylül 2016- Ocak 2018tarihleri arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim DalıNöromuskuler Hastalıklar Polikliniğinde kesin Amiyotrofik Lateral Skleroz tanısıylatakip edilen 61 hasta; yaĢ grupları ve cinsiyet dağılımı benzer 29 kontrol grubualınmıĢtır. Hastaların demografik verileri (yaĢ, cinsiyet, semptom baĢlangıç yaĢı, doğumyeri ve yaĢadıkları yer), özgeçmiĢ özellikleri (sigara, kafa travması, spinal injury, spinalcerrahi, psikiyatrik tedavi, ek hastalık varlığı); soygeçmiĢ özellikleri (ailedeAmiyotrotrofik Lateral Sklerozlu hasta varlığı, diğer nörodejeneratif hastalıklar vekanser varlığı) sorgulanmıĢtır. Hastalara hastalığın baĢlangıç lokalizasyonu sorgulanmıĢve ALSFDS ile hastalık disabilitesi değerlendirilmiĢtir. Hastalar kardiyak otonomiktutuluma yönelik olarak ortostatik hipotansiyon varlığı açısından değerlendirilmiĢtir.Hasta ve kontrol grubuna transtorasik ekokardiyografi ve holter-EKG yapılmıĢtır.Bulgular: ALS ortalama baĢlangıç yaĢı 56,6 olarak bulundu ve erkeklerde kadınlaragöre 1,4 kat daha sık olduğu belirlendi. Hastalığın erkeklerde kadınlara göre daha gençyaĢta baĢladığı belirlendi. Hastaların çoğu sporadik olup yalnızca 4 index olgu familyalALS olarak tanındı. Ġki hasta ALS-Demans, iki hasta ALS-Parkinsonizm kompleksiolarak tanındı. SoygeçmiĢ özelliklerinde nörodejeneratif hastalık ve kanser öyküsününoldukça yaygın olduğu dikkati çekmiĢtir. Hastaların % 21,3'ünde ortostatikhipotansiyon saptandı. Ekokardiyografide hasta ve kontrol grubu arasında sistolikdisfonksiyon, diyastolik disfonksiyon, sol ventrikül hipertrofisi ve kapak patolojileriaçısından anlamlı fark yoktu. Holter elektrokardiyografi incelemelerinde hasta ve kontrol grubu arasında kalp hızı değiĢkenliği zaman alanı değerlendirme parametrelerideğerlendirilmesinde anlamlı fark bulunamadı. Frekans alanı değerlendirmeparametrelerinden düĢük frekans ve çok düĢük frekans parametreleri hasta grubundakontrol grubuna göre anlamlı Ģekilde düĢük bulundu.Sonuç: ALS olgularında kardiyak otonomik disfonksiyon bilinenin aksine hastalığınher evresinde ortaya çıkmaktadır. Otonomik disfonksiyonun fizyopatolojisiniaydınlatmak için motor nöronların dejenerasyonu ile otonomik nöron dejenerasyonuarasındaki iliĢkiyi belirleyecek daha büyük çalıĢmalara ihtiyaç vardır. Introduction and Purpose: Amyotrophic lateral sclerosis (ALS) is a progressive andlethal disease characterized by degeneration of the corticospinal tract, brain stem andspinal cord in the upper and lower motor neurons. Although it is thought that ALS doesnot affect the autonomic nervous system, there is growing evidence that the autonomicnervous system is affected by this disease as part of a degenerative process. In ourstudy, our aim was to determine the demographic features of patients with definiteAmyotrophic Lateral Sclerosis, examine the environmental risk factors, and to show thepresence of cardiac autonomic involvement.Materials and Methods: This prospective study was carried out in 61 patients withdefinite Amyotrophic Lateral Sclerosis in Neuromuscular Diseases Policlinic ofNeurology Department at Cukurova University Faculty of Medicine between September2016 and January 2018. Participants included similar age groups and 29 control groupswith similar gender distribution. Demographic data (age, gender, age at onset ofsymptom, place of birth and place of residence), past medical history (smoking, headtrauma, spinal injury, spinal surgery, psychiatric treatment, comorbidity) and familyhistory (amyotrophic lateral sclerosis patient, other neurodegenerative diseases andcancer presence) were questioned. The initial localization of the disease was questionedand disease disability was assessed with ALSFDS. Patients were evaluated for thepresence of orthostatic hypotension for cardiac autonomic involvement. Transthoracicechocardiography and holter-ECG were performed on the patient and control group.Results: The mean age at onset of ALS was found to be 56.6 and was 1.4 times morefrequent in males than females. It was determined that the disease started in men earlierthan women. Most of the patients were sporadic and only four index cases werediagnosed as familial ALS. Two patients were diagnosed with ALS-Dementia. Twoother patients were diagnosed with ALS-Parkinsonism complex. It was determined thatneurodegenerative disease and cancer history were very common in the family.Orthostatic hypotension was detected in 21.3% of the patients. There was no significantdifference in the echocardiography findings between the patient and control groups interms of systolic dysfunction, diastolic dysfunction, left ventricular hypertrophy, andvalve pathologies. In Holter electrocardiography examinations, no significant difference was found between the patient and the control groups when the heart rate variabilitytime domain evaluation parameters were evaluated. The low frequency and very lowfrequency parameters of the frequency domain evaluation parameters were significantlylower in the patient group than the control group.Conclusion: In ALS cases, cardiac autonomic dysfunction occurs in every phase of thedisease. In order to fully understand the pathophysiology of autonomic dysfunction,there is a need for larger studies to determine the relationship between motor neurondegeneration and autonomic neuron degeneration. 118

Giriş ve Amaç: Miyastenia gravis (MG), fluktuasyon gösteren farklı derecelerde bulber, ekstremite, oküler ve solunum kaslarının güçsüzlüğü ile karakterize, özelliği yorulmakla artan güçsüzlük olan antikorlar aracılığıyla oluşan otoimmün bir hastalıktır. Bu antikorlar arasında MG'de en sık görülen ve en iyi bilinen anti-AChR antikoru olup bu antikorlar B lenfositleri tarafından yapılır, ancak otoimmün cevabın oluşmasında yardımcı T lenfositleri de katkı sunar. MG'li hastaların yaklaşık % 10-15'inde timoma, % 70 kadarında timus hiperplazisi bulunması ve hastaların önemli bir kısmının timektomiden yararlanması dikkatleri timus üzerine çekmiştir. Programlı hücre ölümü olarak bilinen apoptozis merkezi ve periferal T hücresinin immün yanıt esnasında aktivitelerini düzenler. Bu noktadan çalışmada T hücreleri ile ilişkili TRAIL (TNF ili ilişkili apoptozisi aktivasyonunu sağlayan ligand) reseptör ve ligand kompozisyonlarının belirlenmesi, MG'li hastalarda TRAIL'in hastalığın gelişimi ve ilerlemesindeki rolünün saptanması, amaçlanmıştır. Bu sayede MG patofizyolojik mekanizmasında TRAIL ve reseptörlerinin T hücrelerin fonksiyonunu nasıl etkilediğinin belirlenmesi hedeflenmiştir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya nöroloji kliniğine başvuran klinik, elektrofizyolojik ve laboratuvar verileri ışığında kesin MG olarak tanınan 13 kadın ve 10 erkek toplam 25 hasta yanı sıra yaş, cinsiyet dağılımı bakımından benzerlik gösteren 16 sağlıklı gönüllü alınmıştır. Hastalardan alınan periferal kan örneklerinden CD3+ CD4+ ve CD3+ CD8+ T lenfositlerdeki TRAIL ve reseptörlerinin ekspresyon profilleri akım sitometri ile saptanmış ve bunlar hastaların klinik bulguları ve tedavi protokolleri ile ilişkisi Spearman Rho Analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: MG hasta grubunda TRAIL ve reseptörlerinin hem CD4+ hem de CD8+ T hücrelerinde, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında daha yüksek düzeyde eksprese olduğu saptanmıştır. Death Reseptor-4 (DR4) ve decoy reseptörleri DcR1 ve DcR2, CD8+ T hücrelerde hastalar ile pozitif olarak korole iken CD4+ T hücrelerinde bu korelasyon görülmemiştir.Sonuç: MG'li olgularda T hücre subtiplerinde TRAIL/TRAIL reseptör ekspresyon profili değerlendirildiği çalışmada TNF ve TRAIL/TRAIL reseptör sisteminin MG'de de etkin olarak rol oynadığını göstermiş olup elde edilen verilerin MG mice modellerinde yeni gen tedavi yöntemlerinin geliştirilmesine katkı sunacağı kanaatindeyiz. Anahtar Kelimeler: MG, timus, TRAIL, apopitoz, CD4+, CD8+. Introduction and Objective: Myasthenia gravis (MG) is an autoimmune disease caused through antibodies, which displays fluctuations and which is characterized by weakness of bulbar, extremity, ocular and respiratory muscles in varying extents with specific property manifested by increasing weakness as getting tired. Among these antibodies, anti-AChR is the most frequently seen and most known antibody in MG. These antibodies are made by B-lymphocytes; however adjuvant T-lymphocytes put contribution to generation of autoimmune response. Thymus has been attracting great attention on account of the fact that approximately 10-15% of the patients with MG have thymoma and 70% of them have thymus hyperplasia, and that significant part of these patients take advantage of thymectomy. Being also known as programmed cell death, apoptosis regulates the activities of central and peripheral T-cell during immune response. In this respect, this study aims to determine T-cell related TRAIL (TNF-related apoptosis-inducing ligand) receptor and ligand compositions, and to identify the role of TRAIL in progression of the disease in the patients with MG. In this way, it is also aimed to determine how TRAIL and its receptors affect the functioning of T-cells in pathophysiological mechanism of MG.Material and Method: This study covered 25 patients (13 female and 10 male patients) who applied to Neurology department and for whom the definitive diagnosis of MG was established in the light of electrophysiological and laboratory data as well as 16 healthy volunteers who bear resemblance to the former group in terms of age and gender distribution. On the basis of peripheral blood samples taken from the patients, expression profiles of TRAIL and its receptors in CD3+ CD4+ ve CD3+ CD8+ T-lymphocytes by way of flow cytometry; and associations of such determinations with clinical findings and treatment protocols of the patients were evaluated by using Spearman Rho Analysis.Findings: It was determined that in MG patient group TRAIL and its receptors were expressed at a higher level in both CD4+ and CD8+ T cells as compared to control group. Death Receptor-4 (DR4) and decoy receptors DcR1 and DcR2 were identified to have been positively correlated with the patients in CD8+ T cells, whereas such a correlation was not observed in CD4+ T cells. Conclusion: This study, which is aimed at evaluating the expression profile of TRAIL/TRAIL receptors in T-cell subtypes in the clinical presentations of MG, indicates that TNF and TRAIL/TRAIL receptor system also plays an active role in MG; and we are of the opinion that the findings obtained by this study would contribute to development of new gene therapy methods in MG mice models. Keywords: MG, thymus, TRAIL, apoptosis, CD4+, CD8+ 75

Giriş ve Amaç: Serebellar ataksi, serebellum ve ilgili yollardaki değişik nedenlere bağlı olarak ortaya çıkan denge ve koordinasyon kaybı olarak tanımlanabilir. Ataksiler konjenital, herediter, sporadik ve non herediter (enfeksiyonlar, toksinler ve ilaçlar, sistemik nedenler gibi) olarak sınıflanabilir. Bu çalışmada klinik olarak Spinoserebellar ataksi olarak tanınan hastalarda klinik ve nörogenetik bulguların fenotipi bilinen SCA 1,2,3,6 gibi alt tipleri ve FA ile örtüşen yanları araştırılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Çukurova Üniversitesi Balcalı Hastanesi Nöroloji kliniğine başvuran klinik, laboratuar ve elektrofizyolojik bulgular eşliğinde spinoserebellar ataksi olarak tanınan 129 proband yanı sıra aile taraması sonucu 15 kardeş hasta (toplam 144 olgu) alınmış ve genetik analizleri yapılmıştır.Tüm olguların ayrıntılı olarak nörolojik muayeneyi de içeren fizik muayeneleri eşlik eden dismorfik özellikler ve dejeneratif stigmaları kaydedilmiştir. Elde edilen verilerle fenotipik özellikleri dökümante edilmeye çalışılmıştır. Pedigri analizleri yapılmıştır. Elektronörografi ve uyarılmış potansiyel çalışmaları, serebral - spinal MRG ve ekokardiyografik incelemeleri tamamlanmıştır. Hastalarda kan örneği alınaral Friedreich ataksisi, SCA 1,2,3, ve 6 sub tiplerinin fenotipik ve genotipik özellikleri irdelenmiştir. Verilerin istatistiksel analizinde SPSS 17.0 paket programı kullanılmıştır.Bulgular: Hastaların % 50'ye yakını FA olarak tanınmıştır. Ayrıca 2 hasta SCA 1, bir hasta ise SCA 6 olarak değerlendirilmiştir. SCA 6 olarak tanınan olgunun kardeşinde GAA artışı saptanmıştır. Yine Friedreich ataksisi saptanan olguda GAA artışı yanı sıra SCA 8' için de ekspansiyon verdiği belirlenmiştir.Sonuç: Herediter zeminde geliştiğini düşündüğümüz serebellar ataksili bir hasta ile karşı karşıya kaldığımızda olgu öncelikli olarak FA yönünden değerlendirilmeli ve bu sırada hastalığın değişik varyantları da göz önünde bulundurulmalıdır. Hastalıkların fenotipik özelliklerini irdelediğimizde, SCA1'de yavaş sakkadik göz hareketleri, SCA 6'da ekstrapiramidal bulguların mevcudiyeti bu iki subtipi diğer gruplardan ayıran özellikler gibi görünmektedir.Anahtar sözcük: Herediter, ataksi, otozomal dominant, otozomal resesif, triplet, Friedreich, Spinoserebellar Introduction/Aim: Cerebellar Ataxia can be defined as the loss of balance and coordination due to various causes emerging in the cerebellum or related pathways. Ataxias can be classified as congenital, hereditary, sporadic and non-hereditary (infections, toxins, drugs and systemic reasons etc). In this study, overlapping features of clinical and phenotypic findings of patients diagnosed as spinocerebellar ataxia and SCA 1,2,3,6 and FA of known phenotype were investigated.Materials and Methods: In this study, total of 144 cases, 15 of whom were siblings and 129 of whom were diagnosed as spinocerebellar ataxia according to their clinical, laboratory and electrophysiological evaluations, were included. Genetic analyses were performed on all patients who were referred to Cukurova University Neurology Clinic.Physical examinations with detailed neurological examination along with dysmorphic features and degenerative stigma were recorded. Phenotypic features were documented utilizing the data obtained. Pedigree analysis were performed. Electroneurography and stimulated potential measurements, cerebral-spinal MRG and electrocardiographic investigations were completed. Blood samples were taken and phenotypic and genotypic characteristics of FA and SCA subtypes 1,2,3, and 6 were investigated throughly. SPSS 17.0 software pack was used for statistical analysis.Results: Almost 50% of patients were defined as FA. Moreover, two SCA 1 and one SCA 6 cases were determined. Increase in GAA trinucleotide expansion was found in a sibling of a subject diagnosed as SCA 6. Furthermore, SCA 8 expansion along with GAA trinucleotide expansion was found in a patient with Friedreich Ataxia .Conclusion: If we come across to a spinocerebellar ataxia patient based on hereditary background, first of all the patient should be evaluated in terms of FA. In the meantime, different variants of the SCA should also be considered. Upon detailed investigation of phenotypic characteristics, it was found that two main features help to distinguish SCA 1 and SCA 6 from other groups which are saccadic eye movements and extrapyramidal findings, respectively.Key words: Hereditary, ataxia, autosomal dominat autosomal recessive, triplet repeats, Friedreich, Spinocerebellar 102