Search

Bu çalışmanın amacı ilkokul 2, 3 ve 4. sınıf öğrencilerinin temel demokratik değerlere ilişkin düzeylerinin belirlenmesidir. Bu amaç doğrultusunda öğrencilerin temel demokratik değerlere ilişkin algı düzeyleri ve çeşitli değişkenlere göre farklılaşma durumu belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmada betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Örneklem grubu 2017- 2018 eğitim-öğretim yılında İstanbul ili Bağcılar, Esenler ve Esenyurt ilçelerinde 2, 3 ve 4. sınıf öğrenimine devam eden 565 ilkokul öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada kişisel bilgi formu ve temel demokratik değerler ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, betimsel istatistikler ve Mann Whitney U testi ile Kruskal Wallis H Testi uygulanmıştır. Verilerin analizi sonucunda ilkokul öğrencilerinin temel demokratik değerlere ilişkin algılarının orta düzeyde olduğu görülmüştür. This study was planned to determine the levels of elementary school 2, 3 and 4 grade students regarding basic democratic values. In this context, basic democratic values levels of elementary students were examined and to determine the differentiation status according to various variables. In this research, the descriptive survey model was used. The sample of the research consists of 565 elementary school students who continue their 2nd, 3rd and 4th grade education in Bağcılar, Esenler and Esenyurt districts of Istanbul in 2017-2018 academic year. In the research, personal information form and basic democratic values scale were used. In the analysis of the data were applied Descriptive statistics, arithmetic mean and Mann Whitney U test and Kruskal Wallis H Test. As a result of data analysis, it has been observed that elementary school students' perceptions of basic democratic values are at a medium level.

Bu çalışma, 23-27 Ekim 2019’da Muğla’da düzenlenen 2. Uluslararası Temel Eğitim Kongresi’nde sözlü bildiri olarak sunulan “Öğretmen Adaylarının Çevre Sorunlarına Yönelik Farkındalık Düzeyi ile Katı Atık ve Geri Dönüşüme Yönelik Tutumu Arasındaki İlişkinin İncelenmesi” isimli bildiriden türetilmiştir. / This study was derived from the paper titled “Investigation of the Relationship Between Teacher Candidates' Level of Awareness on Environmental Problems and Solid Waste and Recycling” presented at the 2nd International Basic Education Congress held in Muğla on 23-27 October 2019. Dünyamız aşağı yukarı dört buçuk milyar yaşındadır. Dünya, insanlar başta olmak üzere tüm canlıların çevresidir. İnsan ve diğer canlıları bünyesinde barındıran dünya, çevresini oluşturduğu tüm varlıkların ihtiyaçlarını kendi kaynaklarından sağlanmasına müsaade eder. Dünyanın ilerleyen yaşı, tüketim hızının öngörülemeyen bir hızla artması, tüketilen kaynakların sınırlılığı ve doğal kaynakların gün geçtikçe azalması sonucunda ihtiyaç duyulan kısıtlı kaynakların yeniden kazandırılması durumu yaşanılan çağın hayati derecede önemli bir problemi haline gelmektedir. Çevre, içinde barındırdığı canlı ve cansız varlıklarla bir bütündür. Bütünün her bir parçası diğerlerini etkiler. İnsan bilinçli veya bilinçsiz olarak içinde yaşadığı çevreye en fazla zarar verendir. Sürdürülebilir bir çevre için gerekli kazanım ve yaklaşımların toplumlara kazandırılması gerekmektedir. Bireylerin almış oldukları eğitimle toplum ve çevreye yönelik farkındalık düzeyi yüksek, bilinçli, duyarlı yurttaşlar olmaları sağlanmalıdır. Bu bilinç ve duyarlılığa ulaşmalarında bireylere öğretmenler rehberlik edecektir. Öğretmenlik bir insan mühendisliğidir. Toplumun hangi özelliklere sahip yurttaşlardan oluşması istenirse öğretmenleri yetiştiren yükseköğretim kurumlarının bu nitelikleri bünyesinde barındıran kurumlar olması sağlanmalıdır. Ayrıca tüm öğretmenler yükseköğretimin yani eğitim sisteminin birer çıktısı/ürünü olarak topluma önderlik ettiklerine göre yükseköğretime devam eden aday öğretmenlerin tutum ve farkındalıklarını ölçmek önemli bir meseledir. Öğretmenlik mesleğini gerçekleştirecek olan bireylerin çevre sorunlarına ve geri dönüşüme yönelik problemlerin farkında olması ve gerekli duyarlılığa sahip olması gerekmektedir. İlgili çalışmanın genel amacı öğretmen adaylarının çevre sorunlarına yönelik farkındalık düzeyini incelemektir. Çalışmada tarama modeli kullanılmıştır. Veriler, İstanbul ilindeki bir vakıf üniversitesinde öğrenim gören 297 öğretmen adayından elde edilmiştir. Güven ve Aydoğdu (2012) tarafından geliştirilen “Çevre sorunlarına yönelik farkındalık ölçeği” veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Öğretmen adaylarının çevre sorunlarına yönelik farkındalık düzeylerinin orta seviyede olduğu belirlenmiştir. Our world is roughly four and a half billion years old. The world is the environment of all living things, especially humans. The world, which includes people and other living creatures, allows the needs of all the assets that it creates to be provided from its own resources. The progressive age of the world, the increase in the speed of consumption unexpectedly, the limited resources consumed and the recycling of the limited resources needed as a result of natural resources decreasing day by day become a vital problem in the age of life. The environment is a whole with the living and inanimate beings it contains. Each part of the whole affects others. Human consciously or unconsciously, is the one that causes the most damage to the environment in which it lives. The achievements and approaches required for a sustainable environment should be brought to the communities. Individuals should be ensured to be conscious, sensitive citizens with high level of awareness towards the society and the environment through the education they receive. Teachers will guide individuals to reach this awareness and sensitivity. Teaching is a human engineering. If it is desired that the society consists of citizens, it should be ensured that higher education institutions that train teachers are institutions that incorporate these qualities. Also, since all teachers lead the society as an output / product of higher education, that is, the education system, it is an important issue to measure the attitudes and awareness of prospective teachers attending higher education. Individuals who will perform the teaching profession should be aware of environmental problems and problems related to recycling and should have the necessary sensitivity. The general aim of the study is to examine the pre-service teachers' awareness of environmental issues. Screening model was used in the research. The data were obtained from 297 prospective teachers studying at a foundation university in Istanbul. The “awareness scale for environmental problems” developed by Güven and Aydoğdu (2012) was used as a data collection tool. It has been determined that the level of awareness of teacher candidates towards environmental problems is medium level.

Çalışmanın özeti, 9-11 Temmuz 2018’de Makedonya’da düzenlenen 3.Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Kongresi-İnsan ve Toplum Bilimleri (IBAD-2018)’de sözlü bildiri olarak sunulmuştur. Erken çocukluk ve ilkokul dönemi bireylerin meraklı, sorgulayıcı ve araştırmacı olduğu dönemdir. Bu dönemde edindikleri eğitim tecrübesi ile bilimsel bakış açıları geliştirilerek 21. yy insanının gerektirdiği bilim okuryazarı olmaları sağlanabilir. Bu noktada hem erken çocukluk dönemi öğretmen adaylarının hem de ilkokul öğretmenlerinin bilime uygulanabilirlikleri çok önemlidir. İlgili öğretmenlerin yetiştirilmesinde üniversitelere de büyük sorumluluklar düşmektedir. Bilimsel süreçten haberdar olan bilim doğasına yönelik olumlu tutum sergileyen ve değer atfeden öğretmenler iyi nesiller yetiştirme umudu taşırlar. Bu sebeple bu çalışmanın amacı hem okul öncesi hem de sınıf öğretmeni olarak görev yapacak temel eğitim bölümü öğretmen adaylarının bilimin doğasına yönelik algılarını incelemektir. Öğretmen adaylarının algılarının çeşitli değişkenlere göre anlamlı farlılık gösterip göstermediği incelenmiştir. Araştırmada betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Özgelen (2013) tarafından geliştirilen bilimin doğası ölçeği veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. SPSS 21.0 paket program kullanılmıştır. Öğretmen adaylarının bilimin doğasına yönelik algılarının genel ortalamalarının düşük düzeyde olduğu görülmüştür. Yaş değişkenine göre bilimsel bilgi ve bilim insanı özellikleri alt boyutunda 24 yaş üzeri öğretmen adaylarının lehine anlamlı bir fark vardır. Öğretmen adaylarının eğitiminde bilim derslerine yönelik bilgi ve becerilerinin arttırılması uygulanabilir ders içeriklerinin eklenmesi ile disiplinlerarası bir yaklaşım benimsenirse bilimin doğasına yönelik algıları arttırılabilir. Early childhood and primary school period is the period when individuals are curious, inquisitive and researcher. With the educational experience gained in this period, scientific perspectives can be developed and they can be made as a literate scientist required by the 21st century people. At this point, the applicability of both early childhood teacher candidates and primary school teachers to science is very important. Universities also have great responsibilities in training relevant teachers. Teachers who have a positive attitude towards the nature of science, who are aware of the scientific process and who attach value, have the hope of raising good generations. For this reason, the aim of this study is to examine the pre-service teachers' perceptions about the nature of science, which will serve as both preschool and classroom teachers. It has been investigated whether the perceptions of teacher candidates show significant differences according to various variables. Descriptive scanning model was used in the research. The nature of science scale developed by Özgelen (2013) was used as a data collection tool. SPSS 21.0 package program was used. It has been observed that the general averages of preservice teachers' perceptions about the nature of science are low. According to the age variable, there is a significant difference in the scientific knowledge and scientist characteristics sub-dimension in favor of pre-service teachers over the age of 24. If an interdisciplinary approach is adopted in the education of pre-service teachers by increasing the knowledge and skills for science lessons with the addition of applicable course contents, their perception towards the nature of science can be increased.

Science emerges with the desire to reach the unknown. The scientist who performs access to information and his characteristics are important for the scientific process. These characteristics of scientists affect the scientific research process and are reflected in research data and results. In this respect, scientists should have ethical values both individually and in the research process. These values are defined as scientific ethics rules in scientific research. This study examines the types of unethical behavior encountered during the creation, review and publication of scientific articles and their reasons. Taking the importance of science and science into consideration in the study, the characteristics that a scientist should have are specified. By examining the relationship between science and ethics, information about science ethics is given. In the scientific research process, the types of unethical behaviors that are against scientific ethics and their reasons were specified and solutions were tried to be offered., Bilim bilinmeyene ulaşma arzusu ile ortaya çıkmaktadır. Bilgiye ulaşmayı gerçekleştiren bilim insanı ve sahip olduğu özellikler bilimsel süreç için önem arz etmektedir. Bilim insanın sahip olduğu bu özellikler bilimsel araştırma sürecini etkilemekte olup araştırma verilerine ve sonuçlarına yansımaktadır. Bu bakımdan bilim insanın hem bireysel olarak hem de araştırma sürecinde etik değerlere sahip olması gerekmektedir. Bu değerler bilimsel araştırmalarda bilim etiği kuralları olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışma bilimsel makalelerin oluşturulması, gözden geçirilmesi ve yayınlanması sırasında karşılaşılan etik dışı davranış türlerini ve nedenlerini irdelemektedir. Çalışmada bilim ve bilimin önemi ele alınarak bilim insanının sahip olması gereken özellikler belirtilmektedir. Bilim ve etik arasındaki ilişki irdelenerek bilim etiği hakkında bilgi verilmektedir. Bilimsel araştırma sürecinde bilim etiğine aykırı olan etik dışı davranış türleri ve nedenleri belirtilerek çözüm önerileri getirilmeye çalışılmıştır.

Dünyamız aşağı yukarı dört buçuk milyar yaşındadır. Dünya, insanlar başta olmak üzere tüm canlıların çevresidir. İnsan ve diğer canlıları bünyesinde barındıran dünya, çevresini oluşturduğu tüm varlıkların ihtiyaçlarını kendi kaynaklarından sağlanmasına müsaade eder. Dünyanın ilerleyen yaşı, tüketim hızının öngörülemeyen bir hızla artması, tüketilen kaynakların sınırlılığı ve doğal kaynakların gün geçtikçe azalması sonucunda ihtiyaç duyulan kısıtlı kaynakların yeniden kazandırılması durumu yaşanılan çağın hayati derecede önemli bir problemi haline gelmektedir. Çevre, içinde barındırdığı canlı ve cansız varlıklarla bir bütündür. Bütünün her bir parçası diğerlerini etkiler. İnsan bilinçli veya bilinçsiz olarak içinde yaşadığı çevreye en fazla zarar verendir. Sürdürülebilir bir çevre için gerekli kazanım ve yaklaşımların toplumlara kazandırılması gerekmektedir. Bireylerin almış oldukları eğitimle toplum ve çevreye yönelik farkındalık düzeyi yüksek, bilinçli, duyarlı yurttaşlar olmaları sağlanmalıdır. Bu bilinç ve duyarlılığa ulaşmalarında bireylere öğretmenler rehberlik edecektir. Öğretmenlik bir insan mühendisliğidir. Toplumun hangi özelliklere sahip yurttaşlardan oluşması istenirse öğretmenleri yetiştiren yükseköğretim kurumlarının bu nitelikleri bünyesinde barındıran kurumlar olması sağlanmalıdır. Ayrıca tüm öğretmenler yükseköğretimin yani eğitim sisteminin birer çıktısı/ürünü olarak topluma önderlik ettiklerine göre yükseköğretime devam eden aday öğretmenlerin tutum ve farkındalıklarını ölçmek önemli bir meseledir. Öğretmenlik mesleğini gerçekleştirecek olan bireylerin çevre sorunlarına ve geri dönüşüme yönelik problemlerin farkında olması ve gerekli duyarlılığa sahip olması gerekmektedir. İlgili çalışmanın genel amacı öğretmen adaylarının çevre sorunlarına yönelik farkındalık düzeyini incelemektir. Çalışmada tarama modeli kullanılmıştır. Veriler, İstanbul ilindeki bir vakıf üniversitesinde öğrenim gören 297 öğretmen adayından elde edilmiştir. Güven ve Aydoğdu (2012) tarafından geliştirilen “Çevre sorunlarına yönelik farkındalık ölçeği” veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Öğretmen adaylarının çevre sorunlarına yönelik farkındalık düzeylerinin orta seviyede olduğu belirlenmiştir.

Çalışmanın özeti, 23-27 Ekim 2019’da Muğla’da düzenlenen “2. Uluslararası Temel Eğitim Kongresi”nde sözlü bildiri olarak sunulmuştur. Sürdürülebilirlik, artan tüketim davranışlarının doğal çevreye zarar verilmesi sonucunda ortaya çıkan kavramlardan biridir. Sürdürülebilirlik açısından hem bugünü hem yarını kurtarmak ve korumak için öğrencilere nasıl bir eğitim verileceği konusu üzerinde uzun yıllar düşünülmesi gereken küresel bir mevzudur. Temelinde, gelecek nesillerin ihtiyaçları göz önünde bulundurularak şimdiki neslin ihtiyaçlarını karşılaması görüşü yer almaktadır. Sürdürülebilirlik için dönüştürülebilir tüketim anlayışı büyük önem taşımaktadır. Bireylerin, erken çocukluktan yükseköğretime kadar olan döneminde sürdürülebilir tüketim bilincine sahip olarak yetişmeleri gereklidir. Bu doğrultuda araştırmanın amacı öğretmen adaylarının sürdürülebilir tüketim davranış düzeyinin belirlenmesidir. Bu amaç bağlamında öğretmen adaylarının sürdürülebilir tüketim davranış düzeyi incelenmiş olup çeşitli değişkenlere göre anlamlı farklılaşma olup olmadığı belirlenmeye çalışılmıştır. Öğretmen adaylarının sürdürülebilir tüketim davranış düzeylerinin incelendiği bu araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini 2018- 2019 eğitim-öğretim yılında İstanbul ilinde öğrenim gören öğretmen adayları oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemi ise basit seçkisiz örnekleme yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Evren İstanbul ili sınırları içerisindeki bir vakıf üniversitesinin eğitim fakültesine kayıtlı olan toplam 1250 lisans öğrencisidir. Örneklem ise ilgili üniversitede öğrenim gören 297 tane öğretmen adayıdır. Araştırma sonucunda öğretmen adaylarının sürdürülebilir tüketim davranışının orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Öğretmen adaylarının cinsiyet, yaş, bölüm, çevre eğitimi dersi alma durumu, çevreyi koruma temalı topluluklara üye olma durumu, mesleği yapmak isteme durumu, daha önce herhangi bir lisans programından mezun olma durumu ve lisansüstü eğitimi almak isteme durumuna göre sürdürülebilir tüketim davranışı arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Sustainability is one of the concepts that arise as a result of increasing consumption behaviors harm the natural environment. In terms of sustainability, it is a global issue that needs to be considered for many years on how to provide education to students to save and protect both today and tomorrow. It is based on the view that the needs of future generations will meet the needs of the present generation, taking into account the needs. The concept of convertible consumption is of great importance for sustainability. Individuals need to grow up with a sense of sustainable consumption, from early childhood to higher education. Accordingly, the aim of the research is to determine the pre-service teachers' sustainable consumption behavior level. In this context, the pre-service teachers' sustainable consumption behavior level was examined and it was predicted whether there was a significant difference according to various variables. In this study, where the pre-service teachers' sustainable consumption behavior levels were examined, a scanning model, which is one of the quantitative research methods, was used. The universe of the research is teacher candidates studying in Istanbul in 2018-2019 academic year. The sample of the research was determined by using simple random sampling method. Evren is a total of 1250 undergraduate students enrolled in the education faculty of a foundation university within the borders of Istanbul. The sample is 297 prospective teachers studying at the relevant university. As a result of the research, it was determined that the pre-service teachers' sustainable consumption behavior is at a medium level. A significant relation was found between the pre-service teachers' gender, age, department, environmental education lesson status, membership of the communities with environmental protection themes, the desire to do the profession, the degree of graduation from any undergraduate program and the desire to pursue graduate education.

This study includes one-year results of 14 patients with severe Retinitis Pigmentosa (RP) who had subretinalmesenchymal stem cell (ADMSC) implantation. The highest Visual Acuity (VA) in the study was 20/2000 and 7 ofthe patients had severe VA loss. The patients received subretinal ADMSCs after total vitrectomy.We observed no systemic complications. There were no ocular complications in 8 patients. Choroidal NeovascularMembrane (CNM) developed in one of the patients and intravitreal anti-VEGF injection was performed. The first sixpatients had Epiretinal Membrane (ERM) with peripheral tractional retinal detachment and received secondvitrectomy. One of the patients experienced mild band keratopathy six months after the treatment and anotherpatient had retrolental fibrous tissue at 1-year follow-up examination. Four patients showed VA gain during the firstyear. Subretinal implantation of ADMSCs may have some adverse effects and the patients should be followed upcarefully. This study clarifies the side effects of the therapy which would enlighten future studies. Further studies withhigher number of patients will be necessary to optimize the surgical procedure and to determine the benefits of thistherapy

Retinal ven tıkanıklığı (RVT) en sık görülen retinal vasküler hastalıklardan biridir. Makula ödemi (MÖ) ise RVT’de azalmışgörme keskinliğinin en önemli nedenidir. MÖ, kan- retina bariyerinin bozulması sonucunda gelişen damar dışına sıvı kaçışınabağlı oluşur ve retinal kalınlıkta belirgin artışa yol açar. Fundus floresein anjiografi (FFA) ve optik koherens tomografi (OKT)makula ödeminin tanısında sıklıkla kullanılmaktadır. FFA retinal kan dolaşım sistemini göstererek damar dışına sızıntı şeklinive yerini belirlememize yardımcı olur. OKT, ödemin morfolojik özelliklerini tanımlamamıza ayrıca değişik ilaçlara verilen tedavicevabını takip etmemize olanak sağlar. Oldukça yeni bir yöntem olan optik koherens tomografi anjiografi (OKTA) ise makulerbölgedeki damar ağlarını tabakalar halinde görüntüler. Bu derlemede yazarların amacı santral retinal ven tıkanıklığına (SRVT)ikincil gelişen makula ödeminin görüntülenmesinde kullanılan bu üç testi değerlendirmektedir, Retinal vein occlusion (RVO) is one of the most common retinal vascular diseases. Macular edema (ME) is the most commonreason of decreased visual acuity in RVO. Macular edema results from disruption of the blood-retinal barrier and subsequentaccumulation of the leaking fluid leading to increased retinal thickness. Fundus fluorescein angiography (FFA) and opticalcoherence tomography (OCT) are commonly used for the diagnosis of macular edema. FFA identifies the anatomical locationand pattern of vascular leakage and shows the retinal blood circulation system. OCT allows to describe the morphologicalcharacteristics of macular edema and also to monitor treatment response of ME to different drugs. Optical coherence tomographyangiography (OCTA) is a new method that can visualize the vascular networks in separate layers of the retina in the macularregion. In this paper, the authors aimed to review the evaluation of these three tests in ME secondary to central retinal veinocclusion (CRVO).&nbsp

Use of stem cells in the treatment of retinal diseases is a new and popular topic in ophthalmology. Embryonic and bone marrow derived stem cells can be used for treatment. Age-related macular degeneration, Stargardt’s macular dystrophy and retinitis pigmentosa are common encountered retinal diseases causing progressive vision loss. The researches therefore mostly focus on these diseases which have no curative treatment modality in order to evaluate the efficacy of stem cell therapy. In this review, we aimed to present the results of the phase 1/2 clinical studies about stem cell treatments in eye diseases. Stem cell therapies are the rising trends in treatment of retinal diseases. Further clinical studies are required for standardization of the therapy and obtaining long-term data about the results and complications Retina hastalıklarının tedavisinde kök hücrelerin kullanımı oftalmolojide yeni ve popüler bir konudur. Embriyonik ve kemik iliği kaynaklı kök hücreler tedavi için kullanılabilir. Yaşla bağlı maküla dejenerasyonu, Stargardt'ın maküla distrofisi ve retinitis pigmentosa, progresif görme kaybına neden olan yaygın görülen retina hastalıklarıdır. Bu nedenle araştırmalar kök hücre tedavisinin etkinliğini değerlendirmek için herhangi bir küratif tedavi modalitesine sahip olmayan bu hastalıklara odaklanmaktadır. Bu yayında göz hastalıklarında kök hücre tedavisi ile ilgili faz 1/2 klinik çalışmaların sonuçlarını incelemeyi amaçladık. Kök hücre terapileri, retinal hastalıkların tedavisinde yükselen bir trenddir ve tedavinin standardizasyonu, sonuçlar hakkında uzun vadeli veriler elde etmek ve komplikasyonlara ilişkin daha ileri klinik çalışmalara ihtiyaç vardır.

Amaç: Nefropatik sistinozis, sistinozisin en ağır formudur ve genellikle geç çocukluk çağında son dönem böbrek hastalığı ile sonuçlanır. Çalışmada nefropatik sistinozis tanısı ile izlenen hastaların klinik ve laboratuvar özellikleri, tanı ve tedavide karşılaşılan güçlükler ve prognozunun değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntemler: Kliniğimizde 1996-2012 yılları arasında nefropatik sistinozis tanısı ile izlenmiş olan 15 hastanın dosyaları geriye dönük olarak incelendi.Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 31.8 ± 35.9 ay (6-144 ay)’dı. 11 (% 73.3) hastada akraba evliliği saptandı. Poliüri polidipsi ve gelişme geriliği, en sık görülen bulgulardı. Başvuruda ortalama glomerüler filtrasyon hızı (GFH ) 47.6 ± 29.9 ml / dak / 1.73 m2 (6.30-100) idi. Korneal sistin kristalleri hastaların 12(% 80)’sinde vardı. Üç hastada lökosit içi sistin düzeyine bakıldı ve üçünde de yüksek saptandı. Takip sırasında 10 hastada kronik böbrek hastalığı (KBH) gelişti ve bunların da üçünde son dönem böbrek hastalığı (SDBH) gelişti. İki hasta ise takipten çıktı.Sonuç: Nefropatik sistinozis tanı ve tedavisinde ülkemizde halen teknik, sosyal ve finansal problemler mevcuttur. Bu nedenle özellikle de hastalığın ortaya çıkışını azaltabilmek amacıyla akraba evliliklerinin önlenmesine yönelik çaba sarfetmek gerekmektedir., Objective: Nephropathic cystinosis is the most severe form of cystinosis and usually leads to end stage renal disease in late childhood. We aimed to investigate the clinical and laboratory findings, therapeutic and diagnostic difficulties and prognosis of patients with nephropathic cystinosis.Material and Methods: The medical records of fifteen patients who were diagnosed as cystinosis between 1996 and 2012 were retrospectively evaluated. Results: The mean age of the patients was 31.8±35.9 months (6-144 months). 11 (73.3 %) had parental consanguinity. Polyuria, polydipsia and failure to thrive were the most common features. Mean glomerular filtration rate (GFR) was 47.6±29.9 ml/min/1.73 m2 at admission. Corneal cystine crystals were detected in 12 (80 %) of the patients. We measured leukocyte cysteine levels in only three patients and found it above normal limits. During follow up, 10 patients developed chronic kidney disease (CKD) and three of them reached end-stage renal disease (ESRD). Two of the patients were lost to follow up.Conclusion: There are still many technical and financial problems in the diagnosis and management of cystinosis in our country. Efforts should therefore be directed towards the avoidance of consanguineous marriages to decrease the incidence of the disease

STEM education has received greater attention with increasing need of technology and engineering knowledge; therefore to improve young adults’ knowledge in STEM, schools have been designated as STEM academies all over the world, especially in the US. The authors examined and compared Texas STEM (T-STEM) academies and non T-STEM schools’ achievement longitudinally-2009 through 2011 to determine whether STEM schools fulfill their promises. Propensity score matching and HLM was used to determine the T-STEM and non T-STEM schools with similar backgrounds and analyze the longitudinal mathematics and science achievement of both types of schools, respectively. The results showed that from year to year for both school types, there was a statistically significant difference between students’ mathematics and science scores; however, there was not a statistically significant difference between T-STEM academies’ and their counterparts’ academic achievement over time., FeTeMM eğitimi, teknoloji ve mühendislik bilgisine duyulan ihtiyacın artmasıyla büyük ilgi görmeye başlamıştır ve dolayısıyla, öğrencilerin FeTeMM bilgilerini artırmak için bütün dünyada, özellikle deABD’de FeTeMM okulları açılmaya başlanmıştır. Bu makalede FeTeMM okullarının amacına hizmet edip etmediğini anlamak için, Teksas’da yer alan FeTeMM (T-STEM) okullarının akademik başarılarının diğer okullar ile uzun süreli (boylamsal) karşılaştırılması yapılmıştır. Eğilim değerleri eşleştirme yöntemi kullanılarak Teksas FeTeMM okullarına benzer özelliklere sahip okullar belirlenmiş ve hiyerarşik lineer modelleme yöntemi kullanılarak okulların matematik ve fen başarıları karşılaştırılmıştır. Her iki okul türünde de öğrencilerin matematik ve fen başarılarının yıllar arasındaki değişimi istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar vermiştir. İki okul türü arasında akademik başarı bakımından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır.

Perfluorodecalin liquid is used as a temporaryintraoperative intraocular tamponade invitreo-retinal surgeries. In this study, 65 and71-years-old two cases underwent pars planavitrectomy surgeries with the diagnosis ofrhegmatogenous retinal detachment and perfluorodecalinliquid was used as a temporaryintraocular tamponade for both of the patients.Both patients were pseudophakic and posteriorcapsules were intact. Perfluorodecalin residueswere detected in the anterior chamber inthe first week postoperatively for the first caseand in the first month for the second case. Theperfluorodecalin liquid residues were removedby performing anterior chamber irrigation 2weeks after the surgery for the first case and7 months after the surgey for the second case.Corneas were clear and there was not any cornealtoxicity findings for both cases before andafter the anterior chamber irrigation., Perflorodekalin sıvısı vitreoretinal cerrahidegeçici göz içi tamponatı olarak kullanılır. Buçalışmada sunulan 65 ve 71 yaşındaki iki olguya,regmatojen retina dekolmanı tanısı ile parsplana vitrektomi ameliyatı yapılmış ve her ikihastada da perflorodekalin sıvısı geçici göz içitamponatı olarak kullanılmıştır. Her iki olgunundaameliyat öncesinde psödofakik olduğugörülmüş ve arka kapsülün sağlam olduğu saptanmıştır.İlk olguda birinci hafta da, ikinci olgudabirinci ayda ön kamarada perflorodekalinkalıntısı saptanmıştır. İlk olguda ameliyattan 2hafta sonra, ikinci olguda ise 7 ay sonra ön kamaralavajı yapılarak perflorodekalin bakiyesiuzaklaştırılmıştır. İki olguda da ön kamara lavajıöncesi ve sonrasında kornea saydam olarak değerlendirilmişve herhangi bir korneal toksisitebulgusu saptanmamıştır.

The aim of this study was to prepare and evaluate stable cationic solid lipid nanoparticles (SLNs) as colloidal carriers for gene therapy. SLNs were mainly composed of three different biocompatible and biodegradable matrix lipids called tripalmitin, glyceryl dibehenate, and triglyceride, all containing the cationic lipid N -(1-(2,3-dioleoyloxy)propyl)- N, N, N -trimethylammonium (DOTAP⃝R ). Each of these SLNs were divided into three parts and characterized by applying different processes: Part I was autoclaved (121 ◦ C, 15 min), Part II was lyophilized (5 mbar, –50 ◦ C), and Part III was kept in its intact form. These parts were stored at 4 ◦ C, 25 ◦ C (room temp.), and 40 ◦ C for short-term stability tests. The formulations were tested physically regarding the particle size and zeta potential. pUC18 plasmid DNA was used as the genetic material. Zeta potentials of all SLNs and pDNA-SLN complexes were determined to be highly positive (between +28.90 and +59.39). Crystallization processes of lipid matrices were characterized by X-ray diffractometry and differential scanning calorimetry. pDNA binding ability of SLNs and the stability of pDNA-SLN complexes with DNase I enzyme were also determined by gel electrophoresis. It was determined that all formulations became positively charged with DOTAP⃝R . They were able to bind DNA and were partially protective against enzyme degradation. Although additional studies are necessary, this study reveals the promising potential of this gene delivery system for gene therapy.

Summary Aim: The aim was evaluating the causes of hematuria showing the consequence of the prognosis and differential diagnosis and preventing unnecessary invasive tests Material and Method: A retrospective study was conducted in patients aged between 4 months and 16 years who referred to the nbsp; nephrology clinic with the complaint of hematuria between January 1999 and June 2004 The patients were grouped as fallows: macroscopic hematuria asymptomatic isolated microscopic hematuria microscopic hematuria with clinical findings and asymptomatic microscopic hematuria with proteinuria Results: Macroscopic and microscopic hematuria were detected in 136 and 164 patients respectively The cases were diagnosed as glomerular diseases 34 3 urinary stone disease and crystalluria 27 4 infections 12 and anatomic abnormalities 10 The most common cause of hematuria was crystalluria in isolated microscopic hematuria group and glomeruler diseases in the other groups Renal biopsy was performed to 33 patients Glomerulopathy was detected in 32 cases The duration of hematuria was 614 plusmn;681 and 135 plusmn;384 days in biopsy performed group or not respectively Conclusions: Glomerular diseases were stated as the most common causes of hematuria in childhood Urinary stone disease crystalluria and infections were other causes of hematuria in our study group In long term follow up renal biopsy should be considered in selected cases Turk Arch Ped 2010; 45: 246 51 Key words: Children etiology hematuria, Özet Amaç: Çalışmamızda hematürinin nedenleri seyirdeki önemi ve ayırıcı tanının gerekliliği gösterilerek gereksiz girişimsel incelemelerin önlenmesi amaçlanmıştır Gereç ve Yöntem: Ocak 1999 ile Haziran 2004 tarihleri arasında hastanemiz Nefroloji Polikliniği rsquo;nde hematüri nedeni ile izleme alınan 4 ay ile 16 yaş arasındaki 300 hasta 146 rsquo;sı 48 7 kız 154 rsquo;ü 51 3 erkek ortalama yaşları 90 plusmn;40 4 192 ay geriye dönük olarak değerlendirildi Hastalar makroskobik hematüri asemptomatik izole mikroskobik hematüri mikroskobik hematüri ve klinik bulgular asemptomatik mikroskobik hematüri ve proteinüri olarak dört grupta incelendi Bulgular: Olguların 136 rsquo;sında 45 3 makroskobik hematüri 164 rsquo;ünde 54 7 mikroskobik hematüri vardı Olguların 34 3 rsquo;ünde glomerüler nedenler 27 4 rsquo;ünde taş ve kristalüri 12 rsquo;sinde enfeksiyonlar 10 rsquo;unda anatomik bozukluklar saptandı İzole mikroskobik hematüride en sık neden olarak kristalüri saptanırken diğer gruplarda hematüri nedeni olarak en sık glomerüler hastalıklar saptandı Tanı amaçlı 33 hastaya böbrek biyopsisi yapıldı Bir hasta dışında tüm biyopsi örneklerinde glomerülopati saptandı Biyopsi yapılan hastaların ortalama hematüri süresi 614 plusmn;681 gün iken yapılmayanların 135 plusmn;384 gün olarak izlendi Çıkarımlar: Çocukluk yaş grubunda makroskobik ve mikroskobik hematüri ile başvuran hastalarda en sık olarak glomerüler hastalıklar saptanmıştır Glomerüler hastalıkları taş hastalığı kristalüri ve enfeksiyonlar izlemektedir Tanıda uzun süreli izlemde seçilmiş olgularda böbrek biyopsisi düşünülmelidir Türk Ped Arş 2010; 45: 246 51 Anahtar sözcükler: Çocuk etiolojik nedenler hematüri

Bu araştırmanın amacı, ilköğretim 7. sınıfta yer alan Cebir öğrenme alanının Denklemler alt öğrenme alanı öğretiminde, teknoloji destekli öğretimin öğrencilerin erişi düzeyine, tutumuna ve kalıcılığa etkisini incelemektir.Araştırmanın modeli ön test-son test kontrol gruplu deneme modelidir. Araştırma, 2008-2009 öğretim yılında İzmir ili Buca ilçesinde yer alan bir devlet okulunda öğrenim gören 28 deney, 28 kontrol olmak üzere toplam 56 7. sınıf öğrencisi ile gerçekleştirilmiştir. Deney grubu öğrencilerine cebir öğretiminde ?Teknoloji Destekli Öğretim? yöntemi uygulanmış, kontrol grubu öğrencilerine de cebir öğretiminde ?Geleneksel Öğretim? yöntemi uygulanmıştır.Araştırmada nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak, öğrencilerin erişi düzeylerini ve öğrenmenin kalıcılığını incelemek amacıyla Cebir (Denklemler) Başarı Testi ve öğrencilerin matematik dersine yönelik tutumlarını incelemek amacıyla da Matematik Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Teknoloji destekli öğretim yapılırken, bilgisayarlar ve projeksiyondan faydalanılmıştır. Teknoloji destekli etkinlikler The Geometer's Sketchpad ve Grafik Analiz programlarında hazırlanmıştır. Elde edilen verileri çözümlemek amacıyla, SPSS 13.0 paket programı yardımıyla uygun istatistiksel analizler kullanılmıştır.Araştırma sonucunda, Teknoloji Destekli Öğretim yönteminin, matematik dersi Cebir öğrenme alanı Denklemler alt öğrenme alanında öğrencilerin erişi düzeylerini artırdığı bulunmuştur. Deney ve kontrol grubu öğrencileri arasında öğretim yöntemine göre anlamlı bir fark olmasa da, teknoloji destekli öğretim yöntemi uygulanan deney grubu öğrencilerinin başarı testi son test ve erişi puan ortalamalarının kontrol grubu öğrencilerine göre daha yüksek olduğu gözlenmiştir. Öğrencilerin kalıcılık testi puan ortalamaları arasında anlamlı bir fark olmadığı, kontrol grubu öğrencilerinin kalıcılık testi puan ortalamalarının deney grubu öğrencilerine göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Deney ve kontrol grubu öğrencilerinin matematiğe yönelik tutumları arasında anlamlı bir fark bulunmamakla birlikte, kontrol grubu öğrencilerinin matematiğe yönelik tutumlarında anlamlı ve olumlu bir artış olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler: Teknoloji Destekli Öğretim, Akademik Erişi, Matematiğe Yönelik Tutum, Kalıcılık This research was conducted with the aim of investigating the effect of technology assisted instruction in one of the algebra the sub learning fields, Equations instruction which is a learning field in the seventh grade to the students? achievement level, attitude and its retention.Pretest-post test control group experimental design was used in this research. The research was carried out with 56 seventh graders attending to a state school in Buca, İzmir, there were 28 students in both control and experiment groups. ?Technology Assisted Instruction? method in algebra instruction was applied to experiment group students and ?Traditional Instruction? method in algebra instruction was applied to control group students.Quantitative research model was used in the research. As data collection tool, Algebra (Equations) Achievement Test was applied to examine achievement levels of the students and persistency of learning and Mathematics Attitude Scale was used to analyze students? attitude towards mathematics. Technology assisted activities was prepared with The Geometer?s Sketchpad and Graphic Calculus programs. SPSS 13.0 packaged software and suitable statistical analyses was used in the analysis of gained data.As a result it is found that technology assisted instruction method increase the achievement levels of students in the Equations sub learning field of algebra learning field in mathematics courses. Although there is no significant difference in terms of instruction method between experiment and control group, it is observed that average scores of post test of achievement test and achievement point of experiment group students were higher those of control group students. It is found that there is no significant difference between retention test average scores of students, it is observed that average scores of retention test of achievement test of control group students were higher those of experiment group students. When it comes to the attitudes towards mathematics, there appears to be no significant difference between students, though, there appears to be a positive and significant attitude of control group students towards mathematics.Key Words: Technology Assisted Instruction, Academic Achievement, Attitude towards Mathematics, Retention 220

52 ÖZET Bu çalışmada miyopik gözlerde ganglion hücrelerinin ve makülanın fonksiyonlarını elektrofizyolojik olarak değerlendirmek için, 20'si emetrop, 60'ı miyop 80 hastanın 160 gözü incelendi. Miyoplar refraksiyon kusuru derecelerine göre üç alt gruba ayrıldı. Her grupta eşit sayıda kadın ve erkek hasta mevcuttu ve hastaların yaşlan 18-39 arasında değişiyordu. Tüm hastalara PERG uygulandı. Gruplar arasında P50 ile N95 dalgalarının lalans ve amplilüdlerindeki değişiklikler ve bunların refraksiyon kusurunun derecesi ile aksiyel uzunlukla olan ilişkisi araştırıldı. -3.0 D'nin üzerindeki miyoplarda (Grup 3 ve Grup 4) P50 ve N95 dalgalarının amplitüdleri, -3.0 D'nin altındaki miyoplara (Grup 1 ve Grup 2) göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde düşük bulundu (p0.05). We conclude that the observed reduction of the P50 and N95 amplitudes could be caused by the disturbance in the functions of ganglion cells and the _macula. This functional disturbance may contribute to the decrease of visual performance in highly myopic eyes. 644

Bu çalışma HCO-3 tarafından uyarılan Adenozin 5'-Trifosfataz enzimi için en ideal inkübasyon koşullarının saptanması ve HCO-3 tarafından uyarılan Adenozin 5 '-Trifosfataz ' in kinetik özelliklerinin araştırması amacıyla yapılmıştır. Çalışmada kullanılan Wistar türü sıçanların (150-250 gr.) beyin gri dokusundan mikrozomal fraksiyonu eldesinde sukroz ile homojenizasyon ve santrifüj teknikleri kullanılmıştır. ATP'den açığa çıkan inorganik fosfatın ölçülmesi prensibine dayanılarak saptanmıştır. Çalışmamızda ilk önce HC0~3 tarafından uyarılan Adenozin 5 '-Trifosfataz' ın ideal inkübasyon koşullarını saptamak amacı ile parametrelerin hepsi sabit tutulup biri değişken kabul edilerek ideal inkübasyon ortamı ve kinetik parametreleri ölçülmüştür. Bu amaçla ilk önce ATP'nin etkisi araştırmak amacı ile inkübasyon ortamına değişik konsantrasyonlarda ATP ilave edilip HC0-3 tarafından uyarılan Adenozin 5' -Trifosfataz'ın spesifik enzim aktivitesi ölçülmüştür, ve inkübasyon ortamına 3.3 mM ATP ilavesi ile enzim aktivitesinin maksimum noktasına ulaştığı saptanmıştır. Aynı şekilde inkübasyon ortamına değişik konsantrasyonlarda NaHC0.3 ilave edilerek bikarbonatın enzim aktivitesi üzerine olan etkisi araştırılmıştır. Enzim aktivitesinin 30 mM NaHC0.3 konsantrasyonu kadar arttığı ve daha sonra sabit -88-kaldığı hatta daha fazla NaHC03 ilavesi ile hafif bir inhibisyon gözlenmiştir. MgCl2 'nin değişik konsantrasyonlarının enzim aktivitesi üzerine etkisi araştırılmıştır. Yine 15 mM MgCla ilavesinde spesifik aktivite maksimum noktasına ulaşmıştır. İnkübasyon ortamına konulan tamponun etkilerinin araştırılması amacı ile değişik pH'larda Tris tamponu hazırlanarak inkübasyon ortamına ilave edilmiştir ve pH 8' de maksimum aktivite ölçülmüş asın düşük pH'larda ve yüksek pH'da enzimin inhibe olduğu gözlenmiştir. Isının etkisini araştırmak amacı ile inkübasyon ortamının ısısı değiştirilmiş, farklı ısılarda aktivite ölçülerek 37°C'de aktivitenin en yüksek noktaya ulaştığı ve Arhenyus grafiği ile enzimin bir geçiş sıcaklığı olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak HCO-3-ATPaz için en ideal inkübasyon ortamının 20 mM Tris tamponu, 2mM MgCl2, 1mM Ouabain, 20 mM NaHC03, 3 mM ATP oluştuğu saptanmıştır. HC0-3-ATPaz ' in kinetik özellikleri çalışmış ATP için M.Menten ve Lineweaver-Burk, Eadie hostee ve Hones Half grafikleri çizilmiştir. Km ve Vmax'lari hesaplanarak karşılaştırılmıştır. öte yandan ATP için Hils grafiği çizilmiştir ve n=l enziminin bir bağlaç yöresi olduğu saptanmıştır. -89-HC0-.3 ilavesi ile yine M.Menten grafiği çizilmiş ve MgCla ilavesi ile yine aynı kinetik parametrelere bakılmıştır. Tamura tarafından önerilen deneysel iskemi modeli uygulanmış, elde edilen homojenatlarda lipid peroksidasyon ürünü olan MDA ve HCO-3 tarafından uyarılan Adenozin 5'- Trifosfataz aktivitesi ölçülmüştür. Yine deneysel iskemi uygulamadan önce metil prednizolon verilen tedavi grubu oluşturulmuştur ve bu grupta da HCO_s-ATPaz ve lipid peroksidasyonu ürünü olan MDA ölçülmüştür. Sonuç olarak iskemi grubunda HCO-3-ATPaz enzim aktivitesinin kontrol grubuna göre azaldığı tedavi grubunda ise iskemi gruba göre artış gösterdiği, MDA miktarının ise iskemi grubunda artış, gösterdiği tedavi grubunda ise azaldığı gözlendi. -90- SUMMARY This study aims to determine ideal incubation conditions for and kinetic features of Adenosine 5 ' -Triphosphatase enzyme stimulated by bicarbonate. In obtaining microsomal fractions from grey matter of the brains of Wistar type rats, sucrose, homogenization. and centrifuge techniques were employed in this study. Measurement of enzyme activity is based on measurement of inorganic phosphate released by ATP. In the study, in order to determine ideal incubation conditions for Adenosine 5 '-Triphosphatase stimulated by HCO-3, first, ideal incubation conditions and kinetic- parameters were measured, holding all parameters constant, except one. To that end. in order to first investigate the efect of ATP specific enzyme activity of Adenosine 5 ' -Triphosphatase was measured, adding different ATP concentrations of varyina amounts to the incubation setting. It was determined that enzyme activity had reached the maximum level, due to addition of 3.0mM ATP. Similarly, the effect of bicarbonate on enzyme activity- was investigated, by adding different NaHCOa concentrations to the incubation conditions. -91-It was also found out that enzyme activity first increased as much as 30 mM NaHC03 concentration, and then remained constant, then an inhibition was observed, when adding more NaHC03. The effect of different MgCla concentrations on enzyme activity was also investigated, and it was found out that specific enzyme activity had reached the maximum level, with addition of 15mM MgCla. The effect of the base added to the incubation condition was investigated and maximum activity was measured with Tris HC1 base at pH=8.i It was also observed that the enzyme was inhibited at extremely low and high pH's. For the purpose of investigating the effect of heat, the activity was measured at different temperatures. and it was observed that it had reached the maximum point at 37°C, and as was understood via Arrhenius Graph, that the enzyme had a trans i t i on temperature. As a result, It was ascertained that ideal incubation conditions for HC0-3-ATPase was. 20 mM Tris HC1, 2 mM MgCl2, 1 mM Oubain, 20 mM NaHC03/ 3 mM ATP. Kinetic parameters of HCO-3-ATPase were surveyed and M.Menten, Lineweaver-Burk, Eadie Hostee graphs for ATP were presented, comparing and contrasting their Km' s and Vmax's. On the other hand. Hills graphs for ATP were drawn and it was found out that the enzyme had only one bounding space. -92-HC0.3 and MgCla were added, and then M.Menten graph was drawn and kinetic parameters were looked at. Experimental ischemia model suggested by Tamura was applied, and MDA level and enzyme activity in homogenization material obtained were measured. Finally, it was found out that in the ischemia group, enzyme activity of HCO-3-ATPase decreased, compaired to that of the control group and the treatment group seemed to have a higher enzyme activity than the ischemia group. MDA level seemed to increase in the ischemia group, and to decrease in the teratment group. -93- 114

Amaç: Kronik santral seröz koryoretinopatili (SSKR) olgularda fotodinamik tedavi (FDT) öncesi ve sonrası optik kohorens tomografi (OKT) ve multifokal elektroretinografi (mfERG) bulgularının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya kliniğimizde takip edilen 31 kronik SSKR hastasının 31 gözü dahil edildi. Kontrol grubu rutin polikliniğe başvuran aynı yaş grubundan 15 sağlıklı gönüllüden oluşturuldu. Çalışma grubunda bulunan tüm olgulara FDT öncesi ve sonrasında 1. hafta, 1. Ay ve 3. ay takiplerinde rutin oftalmolojik muayene ile birlikte OKT, mf ERG testleri yapıldı. Bulgular: Tüm olgular 6 aylık takiplerini tamamladı. Takiplerde hiçbir olguda sistemik ve okuler komplikasyon gelişmedi. Kontrol grubu ile çalışma grubunun tedavi öncesi değerleri ile tedaviden 3 ay sonra elde edilen görme keskinliği, santral fovea ve koroid kalınlıkları karşılaştırıldı. Ortalam görme keskinliği değeri çalışma grubunda tedavi öncesinde kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşüktü. Tedaviden 3 ay sonra görme keskinliği düzeyleri anlamlı olarak iyileşmesine rağmen kontrol grubu değerlerine ulaşamadı. FDT öncesi ve sonrası OKT ölçümleri karşılaştırıldığında santral koroidal kalınlığı (SKK) ve santral makula kalınlığında (SMK) anlamlı azalma görüldü. mfERG değerlendirmesinde çalışma grubunun FDT öncesindeki santral 5 derecede N1 ve P1 dalgalarının amplitüdleri kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük bulunurken, latansları da anlamlı olarak uzun bulundu. FDT sonrasında mfERG değerlerinde anlamlı iyileşmeler gözlenirken, santral 5 derecede ölçülen değerler kontrol grubunun değerlerine ulaşamadı.mfERG de santral 5 derecede N1 ve P1 amplitüd ve latans değerleri ile SMK arasında anlamlı negatif korelasyon izlendi. Ayrıca görme keskinliği değerleri ile mfERG santral 5 derecede mfERG parametreleri arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı.Sonuç: SSKR hastalarının anatomik ve fonksiyonel değerlendirilmesinde mf-ERG ve OKT birbirlerini tamamlayıcı tetkikler olarak kullanabilir. FDT sonrasında mfERG ile değerlendirilen fonksiyonel düzelme, OKT ile değerlendirilen anatomik düzelmeden daha geç görülebilmektedir. mfERG'nin santral parametreleri ile SMK arasındaki korelasyon makulada elektriksel cevap iletimindeki bozukluğun makulada biriken sıvı ile orantılı olduğunu düşündürmektedir. Anahtar Kelimeler: Santral seröz koryoretinopati (SSKR), Fotodinamik tedavi (FDT), Multifokal elektroretinografi (mfERG), Optik kohorens tomografi (OKT). Purpose: The aim was to compare optical coherence tomography (OCT) and multifocal electroretinogram (mfERG) findings of chronic central serous chorioretinopathy (CSCR) cases before and after photodynamic therapy (PDT.Patients and method: We included 31 eyes of 31 patients with chronic CSCR. The control group was formed of 15 healthy individuals who admitted to our routine clinic. OCT and mfERG tests were performed along with normal opthalmological examination before PDT and at first week, first month and third month after PDT. Results: All cases completed the 6 month follow up period. There were no systemic or ocular complications during this period. Visual acuity, central foveal and choroidal thickness measurements were compared between the control and the patient group before and 3 months after treatment. The mean visual acuity of the patient group before treatment was significantly lower than the mean visual activity of the control group. The mean visual acuity of the patients 3 months after the treatment showed significant recovery however could not reach control group levels. The comparison of OCT measurements before and after PDT showed significant decrease in central choroidal thickness (CCT) and central macular thickness (CMT) after PDT.When we evaluate mfERG analysis of the patient group before PDT, N1 and P1 wave amplitudes of central 5 degrees were significantly lower than the control group and latencies were found to be significantly delayed. Significant improvements were seen in mfERG findings after FDT, however values at cental 5 degrees could not reach the control group levels. N1 and P1 wave amplitude and latency values of the mfERG, at the central 5 degrees showed negatif correlation with CMT. There was also a positive correlation between visual acuity levels and mfERG parameters at central 5 degrees showed. Conclusion: In the anatomical and functional analysis of CSCR patients, mfERG and OCT can be used as complementary techniques. Functional improvement evaluated with mfERG after FDT could be observed later than the anatomical improvement evaluated with the OCT. Negatif correlation between central parameters of the mfERG and central macular thickness may show that electrical impulse transmission defects can correlate with the amount of fluid collected between the layers of the macula.Key words: Central serous chorioretinopathy (CSCR), Photodynamic therapy (PDT), Multifocal electroretinography (mfERG), Optical cohorence tomograhy (OCT) 75

Second generation protein products are studied and products are developed in recent years. Aim of this thesis is to add a new alternative to second generation drug development approaches with filgrastim. For this purpose, enzymatic conjugation of filgrastim with transglutaminase is designed by using a polymer which is not used for this aim before. Conjugation studies are conducted with hydrolysates of chitosan, which is a natural polymer in the polysaccharide structure. Conjugate formation is shown by SEC-HPLC, RP-HPLC, Fourier transform infrared spectroscopy, mass spectroscopy, SDS-PAGE gel electrophoresis, isoelectric focusing and western blot analysis. In addition, HPLC, FTIR and mass spectral analysis showed that conjugate is formed of three similar molecular weight subfraction. After the conjugate formation, effects of parameters such as temperature, reaction period, pH and different ratios of components on the formation and stability of conjugates are studied. Polymer ratio is found to be the main factor on conjugate formation. Solution and lyophilized forms of conjugate is found stable at 5±3oC for four months. Bioactivity of the conjugate solution is studied on cell cultures complying with the European Pharmacopeia by using NFS-60 cells and conjugate is seen more active than reference filgrastim. TÜBİTAK (SBAG 114S759 nolu 1001 projesi) ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER VE KISALTMALAR xiii ŞEKİLLER xvi TABLOLAR xx 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Rekombinant DNA Teknolojisi ile Üretilen Proteinler 4 2.1.1. Rekombinant Büyüme Faktörleri 5 2.2. İkinci Kuşak Protein İlaçlar 10 2.3. Protein-Polimer Konjugatları 11 2.3.1. Kimyasal Konjugasyon 12 2.3.2. Enzimatik Konjugasyon 13 2.4. Polimerler 15 2.4.1. Polietilen Glikol (PEG) 15 2.4.2. Kitosan 16 2.5. Enzimler 20 2.5.1. Transglutaminaz 20 2.6. Protein Analizinde Kullanılan Yöntemler 22 2.6.1. Kromatografik Yöntemler 23 2.6.2. Spektroskopik Yöntemler 26 2.6.3. Elektroforetik Yöntemler 28 2.6.4. Diğer Yöntemler 29 2.7. Filgrastimin Biyotayini 30 3. GEREÇ VE YÖNTEM 31 3.1. Kullanılan Maddeler ve Cihazlar 31 3.2. Filgrastimin Fizikokimyasal Özellikleri 34 3.2.1. Filgrastim Çözeltisinin Hazırlanması 34 3.2.2. Filgrastimin UV Spektroskopik Analizi 34 3.2.3. Filgrastimin HPLC ile Analizi 34 3.3. Kitosanın Fizikokimyasal Özellikleri 40 3.3.1. Kitosan Çözeltisinin Hazırlanması 40 3.3.2. Kitosan Hidrolizatlarının Elde Edilmesi 41 3.3.2. Düşük Molekül Ağrılıklı Kitosan ve Kitosan Hidrolizatlarının UV Spektrumu 41 3.4. Transglutaminazın Fizikokimyasal Özellikleri 41 3.4.1. Transglutaminaz Çözeltisinin Hazırlanması 41 3.5. Enzimatik Yöntemle Konjugatların Oluşturulması 42 3.6. Konjugat Oluşumunun Tayini 43 3.6.1. HPLC ile Tayinler 43 3.6.2. Elektroforetik Yöntemlerle Yapılan Analizler 44 3.6.3. Preparatif Amaçlı Kromatografi Çalışmaları 50 3.6.4. Spektroskopik Tayinler 51 3.6.5. Diferansiyel Taramalı Kalorimetre (DSC) 51 3.6.6. Konjugattan Ayrılan Filgrastimin Tayini 52 3.6.7. Hücre Kültürlerinde Filgrastimin ve Konjugatının Biyoetkinliğinin Tayini 53 3.6.8. Proteinin Konjugattaki Kararlılığı 56 4. BULGULAR 57 4.1. Filgrastimin Fizikokimyasal Özelliklerinin Tayini 57 4.1.1. Filgrastimin UV Spektroskopik Analizi 57 4.1.2. Filgrastimin Ters-Faz HPLC ile Miktar Tayini ve Yöntemin Validasyonu 59 4.1.3. Filgrastimin Büyüklük Dışlama HPLC (SE-HPLC) Kromatografisi ile Tayini-1 64 4.1.4. Filgrastimin Büyüklük Dışlama HPLC (SE-HPLC) Kromatografisi ile Tayini-2 64 4.2. Kitosanın Fizikokimyasal Özellikleri 65 4.2.1. Düşük Molekül Ağırlıklı Kitosan ve Hidrolizatlarının UV Spektrumu 65 4.3. Konjugat Oluşumunun Tayini 66 4.3.1. HPLC ile Tayinler 66 4.3.2. Elektroforetik Yöntemlerle Yapılan Analizler 75 4.3.3. Preparatif Amaçlı Kromatografi Çalışmaları 87 4.3.4. Spektroskopik Tayinler 89 4.3.5. Diferansiyel Taramalı Kalorimetre (DSC) 93 4.3.6. Konjugattan Ayrılan Filgrastimin Tayini 94 4.3.7. Hücre kültürlerinde Filgrastimin ve Konjugatının Biyoetkinliğinin Tayini 95 4.3.8. Proteinin Konjugattaki Kararlılığı 97 5. TARTIŞMA 99 5.1. Filgrastimin Fizikokimyasal Özelliklerinin Tayini 99 5.1.1. Filgrastimin UV Spektroskopik Analizi 99 5.1.2. Filgrastimin Ters-Faz HPLC ile Miktar Tayini ve Yöntemin Validasyonu 99 5.1.3. Filgrastimin Büyüklük Dışlama HPLC (SE-HPLC) Kromatografisi ile Tayini-1 100 5.1.4. Filgrastimin Büyüklük Dışlama HPLC (SE-HPLC) Kromatografisi ile Tayini-2 101 5.2. Kitosanın Fizikokimyasal Özellikleri 101 5.2.1. Düşük Molekül Ağırlıklı Kitosan ve Hidrolizatının UV Spektrumunun Belirlenmesi 101 5.3. Konjugat Oluşumunun Tayini 102 5.3.1. HPLC ile Tayinler 102 5.3.2. Elektroforetik Yöntemlerle Yapılan Analizler 105 5.3.3. Preparatif Amaçlı Kromatografi Çalışmaları 109 5.3.4. Spektroskopik Tayinler 110 5.3.5. Diferansiyel Taramalı Kalorimetre (DSC) 111 5.3.6. Konjugattan Ayrılan Filgrastimin Tayini 111 5.3.7. Hücre Kültürlerinde Filgrastimin ve Konjugatının Biyoetkinliğinin Tayini 112 5.3.8. Proteinin Konjugattaki Kararlılığı 113 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 114 7. KAYNAKLAR 116 8. EKLER EK-1: Tez Çalışması ile İlgili Poster EK-2: Tez Çalışması ile İlgili Yayın 9. ÖZGEÇMİŞ Son yıllarda ikinci kuşak protein ilaçlar üzerinde araştırmalar yapılmakta ve ürünler geliştirilmektedir. Bu tez çalışmasında proteinlerle ikinci kuşak ilaç geliştirme yaklaşımlarına bir yenisini eklemek amaçlanmıştır. Bu amaçla filgrastimin mikrobiyal transglutaminaz aracılığı ile daha önce bu yaklaşımla üzerinde çalışma yapılmamış bir polimer ile konjugatının hazırlanması planlanmıştır. Konjugasyon çalışmaları polisakkarit yapıda doğal bir polimer olan kitosanın hidrolizatları ile yapılmıştır. SEC-HPLC, RP-HPLC, Fourier transform infrared spektroskopisi, kütle spektroskopisi, SDS-PAGE jel elektroforezi, izoelektrik odaklama ve western blot ile yapılan analizlerle konjugat oluşumu gösterilmiştir. Ayrıca HPLC, FTIR ve kütle spektroskopisi analizlerinde konjugatın birbirine yakın büyüklükte üç farklı moleküler yapıdan oluştuğu belirlenmiştir. Konjugat oluşumu başarıldıktan sonra sıcaklık, bekletme süresi, pH, bileşenlerin farklı oranları gibi etkenlerin konjugat oluşumu ve dayanıklılığı üzerindeki etkileri incelenmiş ve konjugat oluşumunda polimerin oranının etkili olduğu görülmüştür. Konjugatın çözeltisinin ve liyofilize formunun kararlılığının dört ay 5±3o C derecelik bekletme koşulunda değişmediği görülmüştür. Konjugat çözeltisinin biyoetkinliği hücre kültürü çalışmaları ile Avrupa Farmakopesi’ne uygun şekilde NFS-60 hücreleri kullanılarak araştırılmış ve referans filgrastime göre oluşan konjugatın daha etkili olduğu görülmüştür.

Amaç: Retina pigment epiteli (RPE) hücre kültürüne Anti-VEGF ilaçların etkisini değerlendirmek.Gereç ve Yöntem: Yeni Zelanda beyaz tavşanlarından enükleasyon yöntemi ile elde edilen gözlerden izole edilen retina pigment epitel hücrelerinden oluşturulan hücre kültürlerine aflibercept (0,5 mg/ml), bevacizumab (0,3125) ve ranibizumab (0,125 mg/ml) dozlarında uygulandı. 72 saat sonunda kontrol grubunda ve ilaç uygulaması yapılan kültürlerde canlılık, apopitozis, proliferasyon ve senesense olan etkileri değerlendirildi.Bulgular: Aflibercept uygulanan kültürde hem kontrol grubuna göre hem de bevacizumab ve ranibizumab uygulanan gruba göre apopitoziste azalma ve canlılıkta artış olduğu görülmektedir ve istatistiksel olarak anlamlıdır (p0.05).Sonuç: Anti-VEGF ilaçların proliferasyon ve senesens üzerine herhangi bir etkisi gözlenmedi. Afliberceptin apopitozisi azaltarak muhtemelen buna sekonder canlılığı artırdığı, ranibizumab ve bevacizumabın ise tam tersine apoptozisi artırarak canlılığı azalttığı gözlenmiştir. Literatürde şimdiye kadar anti-VEGF ilaçların senesense olan etkilerini değerlendiren bir çalışma bulunmamaktadır. Bizim çalışmamız bu yönde hem yol gösterici olup hem de yeni çalışmalarla desteklenmelidir. Aim: To evaluate the effects of anti-VEGF drugs on retinal pigment epithelium (RPE) cell culture. Material and Methods: Aflibercept (0.5 mg/ml), bevacizumab (0,3125 mg/ml) and ranibizumab (0.125 mg/ml) were applied to the RPE cell cultures which were isolated from the enucleated eyes of New Zealand white rabbits. The effects on viability, apoptosis, proliferation, and senesence of the cells were evaluated in the control and drug applied cultures at the end of 72 hours. Results: There was a statistically significant increase in the viability and decrease in the apoptosis of the cells in aflibercept applied culture when compared to the control, bevacizumab and ranibizumab groups (p 0.05).Conclusion: Our study showed that anti-VEGF drugs had no effects on senescence and proliferation of RPE cells. Aflibercept was found to decrease the apoptosis and increase the viability of the cells. In contrast, ranibizumab and bevacizumab was observed to increase the apoptosis and reduce the viability of RPE cells. In the literature, there are no studies evaluating the effects of anti-VEGF drugs on senesence. We believe that our study will guide future studies in this respect. 68

Amaç: Posterior penetran göz travmalarında tavşan modelinde intravitreal Anti-Vasküler Endotelyal Büyüme Faktörü (Anti-VEGF) ve Deksametazon tedavilerinin etkinliğini karşılaştırmak.Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 30 adet Yeni Zellanda ırkı tavşan dahil edildi. Tüm tavşanların gözüne üst temporal kadrandan limbusun 8 mm gerisinden 5 mm'lik posterior penetran yaralanma oluşturuldu. Tüm gözlere yara dudakları arasından 25 gauge iğne ile 0.4 cc otolog kan injekte edildi ve tavşanlar randomize olarak 3 gruba ayrıldı. 1. gruba (n: 13) pars planadan intravitreal 0.1 mL deksametazon alkol (1mg), 2. gruba (n: 13) 1.25 mg (0.05mL) intravitreal bevacizumab (Altuzan: Genentech, İnc. South San Francisco, CA) ve 3. gruba da (Kontrol grubu n: 4) her iki göze intravitreal 0.05mL serum fizyolojik (SF) (%0,9) enjekte edildi. Tüm gözler 1, 3, 7, 14 ve 28. günlerde muayene edildi ve klinik skorlama yapıldı. Yirmisekizinci günde gözler enükle edildi ve makroskopik, ışık mikroskopik ve taramalı elektron mikroskobik olarak değerlendirildi. Bulgular: 14. ve 28. günlerde median klinik skor ve makroskopik skor deksametazon grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı daha iyi (p=0.018), deksametazon grubunda bevacizumab grubuna göre skorlama daha iyi bulunmuş ancak fark istatistiksel olarak anlamlılık göstermemiştir. Retina dekolmanı (RD) oranları Deksametazon grubunda %8.3 (1 adet traksiyonel); Bevacizumab grubunda %16.6 (1 adet yırtıklı, 1 adet traksiyonel) ve Kontrol grubunda da %12.5 (1 adet traksiyonel) olarak saptanmıştır. RD oranları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p=0.476). Kesi bölgesindeki fibrosellüler proliferasyon deksametazon ve bevacizumab grubuna göre kontrol grubunda daha şiddetli izlenirken, fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p=0.538). Taramalı elektron mikroskobik incelemelerinde tüm gruplarda fibröz uzantı ve vitreustaki kollajen liflerinde kondansasyon izlenmiştir.Sonuç: Bu çalışma deneysel posterior penetran göz yaralanmalarında intraoküler proliferasyonu azaltmada hem deksametazonun hemde bevacizumabın etkili olduğunu göstermiştir. Anahtar Kelimeler: Posterior penetran göz travmaları, deksametazon alkol, bevacizumab, retina dekolmanı Purpose: In our study, we aimed to compare the effect of intravitreal Anti-Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) and Dexamethasone in an experimental rabbit model of penetrating posterior ocular injury.Material and Method: Thirty white New Zealand rabbits were included in the study. A penetrating posterior ocular injury was performed with a 5-mm circumferential incision placed 8 mm behind the limbus at the superotemporal quadrant. Autologus blood was injected through a 25 gauge needle inserted through the wound into the mid-vitreous in all eyes. They were randomly divided into three groups. The rabbits in group 1 (n:13) received 1 mg (0.1 mL) of intravitreal dexamethasone alcohol via pars plana injection, in group 2 (n:13) they received 1.25 mg (0.05 mL) of intravitreal bevacizumab (Altuzan: Genentech, İnc. South San Francisco, CA) via pars plana injection and those in group 3 (Control groups, n:4) the rabbits received 0.05 mL of intravitreal physiological saline solution (%0,9) in both eyes. All eyes were ophthalmologically examined on the 1st, 3rd, 7th, 14th and 28th days following the injury and the clinical findings were scored. On the day 28, the eyes were enucleated, evaluated and scored macroscopically, histopathologically and scanning electron microscopically.Results: The median clinical score on the 14th and 28th days and the median macroscopic score of the dexamethasone group was significantly better than that of control group (p=0.004 and p=0.018). Dexamethasone group was also better than that of bevacizumab group but the differences did not reach statistical significance. Retinal detachment rate was 8.3% (n:1, tractional), 16.6% (n:2, 1 tractional and 1 rhegmatogenous) and 12.5% (n:1, tractional) in the dexamethasone group, bevacizumab group and control groups, respectively (p=0.476). More extensive fibrocelluler proliferations were observed in controls compared with dexamethasone and bevacizumab groups (p=0.538). But these differences did not reach the statistical significance. In scanning electron microscopy all groups showed fibreous stalk and collagen fibrils in vitreous were condanse.Conclusion: This study showed that intravitreal injection of both dexamethasone alcohol and bevacizumab may reduce the intraoular proliferation after an experimental posterior penetrating ocular injury in rabbits.Key Words: Penetrating posterior ocular injury, rabbit, dexamethasone alcohol, bevacizumab, retinal detachment 78

Amaç: Prematüre retinopatisi (PR) nedeniyle takip edilen hastaların birinci yıl kontrollerindeki göz bulgularını değerlendirmekGereç ve Yöntem: Ağustos 2010 ile Ağustos 2013 tarihleri arasında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Polikliniğine bir yaş kontrolüne gelen gestasyonel yaşı 32 hafta ve altında olan veya doğum ağırlığı 1500 gram ve altında doğan toplam 70 bebek çalışmaya dahil edildi. Hastalar lazer fotokoagülasyon yapılanlar (n=27) ve yapılmayanlar (n=43) olmak üzere iki gruba ayrıldı. İki grup arasında risk faktörleri, şaşılık insidansı, sferik ekivalan (SE) değerleri, F-VEP testi sonuçları açısından farklılıklar değerlendirildi.Bulgular: Lazer yapılan ve yapılmayan iki grup arasında cinsiyet, F-VEP test sonuçları bakımından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Gestasyonel yaş, doğum ağırlığı, sistemik risk faktörleri, hastaların takiplerinde görülen PR evresi, ezotropya ya da ekzotropya bulunması, SE değerleri yönlerinden iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (p0.05). Gestational age, birth weight, systemic risk factors, ROP stage of patients during the follow up, presence of esotropia or exotropia, SE values were found to be statistically significant between the two groups (p

Amaç: Yırtıklı retina dekolmanı tedavisinde skleral çökertme (SÇ), pars plana vitrektomi (PPV) ve pnömotik retinopeksi (PR) cerrahilerinin sonuçlarını karşılaştırmayı planladık.Gereç ve Yöntem: Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Kliniği Retina Biriminde Nisan 2006-Nisan 2010 tarihleri arasında regmatojen retina dekolmanı tanısı ile cerrahi tedavi yapılan olgular (101 olgu) çalışmaya dahil edildi. Olgular retrospektif olarak incelendi. Cerrahi operasyonun tekniğine göre; SÇ, PPV ve PR uygulanan olgular 3 gruba ayrıldı. Gruplar anatomik ve fonksiyonel başarı ile görülen komplikasyonlar açısından değerlendirildi.Bulgular: Ameliyat tarihinde olguların yaş ortalamaları SÇ grubundaki 51 hastada 51,1±18,2, PPV grubundaki 36 hastada 49,8±20,0, PR grubundaki 14 hastada ise 55,6±13,2 idi. Retina dekolmanı olguları ilişkili faktörlerine göre incelendiğinde miyopinin % 24,8, psödofakinin % 38,7, afakinin %4, travmanın % 12,7 oranında eşlik ettiği saptandı. Cerrahi öncesi en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri ortalamaları SÇ grubunda 1,90±0,77, PPV grubunda 2,25±0,58, PR grubunda ise 1,30±0,89 idi. Olguların dekolman süreleri bir gün ile bir yıl arasında değişmekteydi. Anatomik başarı oranları birinci cerrahi sonunda SÇ grubunda %52,9, PPV grubunda %80,6, PR grubunda ise %28,6 idi. Tekrarlayan cerrahiler sonunda anatomik başarı oranları SÇ grubunda %88,2, PPV grubunda %91,7, PR grubunda ise %92,9 idi. Fonksiyonel başarı oranları birinci cerrahiler sonunda SÇ grubunda %47,1, PPV grubunda %58,3, PR grubunda ise %28,6 idi. Tekrarlayan cerrahiler sonunda fonksiyonel başarı oranları SÇ grubunda %76,5, PPV grubunda %72,2, PR grubunda ise %57,1 idi. Olguların ameliyat sonrası takip süreleri değerlendirildiğinde SÇ grubunda 16,6 ± 14,3 ay, PPV grubunda 10,1 ± 7,5 ay, PR grubunda ise 11,7 ± 10,8 ay ortalama takip süreleri mevcut idi. Gruplardaki komplikasyon oranlarına bakıldığında SÇ ve PR gruplarında sırasıyla %47,1 ve %71,4 ile en sık görülen komplikasyon nüks RD iken, PPV grubunda %52,6 ile en sık görülen komplikasyon katarakt idi.Sonuç: Yırtıklı retina dekolmanı tedavisinde uygun cerrahi girişimin ve materyalin seçilip dikkatli bir biçimde operasyonun yapılması durumlarında yüz güldürücü sonuçlar alınabileceğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Pars plana vitrektomi, Pnömotik retinopeksi, Skleral Çökertme, Yırtıklı retina dekolmanı Purpose: We aimed to compare the results of scleral buckling (SB), pars plana vitrectomy (PPV) and pneumatic retinopexy (PR) surgeries for the treatment of rhegmatogenous retinal detachment .Material and Methods: This study included cases (101 cases) who received surgical treatment because of primary rhegmatogenous retinal detachment in Erciyes University, Faculty of Medicine, Ophthalmology Department between April 2006 and April 2010. The cases were evaluated retrospectively and divided into three groups as SB, PPV and PR according to surgery techniques. The groups were evaluated for anatomical and functional success and encountered complications.Results: The mean age of the patients at the time of surgery was 51,1±18,2 in SB group, 49,8±20,0 in PPV group and 55,6±13,2 in PR group. When the cases were evaluated according to their related factors it was found that the ratio of myopia was 24,8 %, pseudophakia was 38,7 %, aphakia was 4 %, trauma was 12,7 % as an accompaning factor. The mean best corrected visual acuity (BCVA) before surgery was 1,9±0,77 in SB group, 2,25±0,58 in PPV group and 1,3±0,89 in PR group. The duration of the detachment in cases variated between a day and a year. Anatomic success rates after first surgeries were 52,9 % in SB, 80,6% in PPV, 28,6 % in PR group. Anatomic success rates after recurrent surgeries were 88.2 % in SB, 91.7 % in PPV, 92,9 % in PR group. Functional success rates after first surgeries were 47,1 % in SB, 58,3 % in PPV, 28,6 in PR group. Functional success rates after recurrent surgeries were 76,5 % in SB, 72,2 % in PPV, 57.1 % in PR group. Postoperative follow-up time was 16,6±14,3 months in SB group, 10,1±7,5 months in PPV group, and 11,7±10,8 in PR group. When we evaluate the frequency of complications, recurrence of retinal detachment was the most frequent complication in SB and PR groups with the rates of 47,1 and 71,4 respectively, the most frequent complication in PPV group was cataract with the rate of 52,6 %.Conclusion: In our opinion best results may be obtained when the appropriate surgical method was performed carefully with the use of appropriate material for the treatment of rhegmatogenous retinal detachmentKey Words: Pars plana vitrectomy, Pneumatic retinopexy, Scleral buckling, Rhegmatogenous retinal detachment. 80

Amaç: Diabetik retinopatili olgularda tedavi amaçlı uygulanan argon lazer fotokoagulasyon (FK) tedavisi sonrasında elektrofizyolojik testlerde meydana gelen değişiklikleri saptamak.Gereç ve Yöntem: Panretinal FK yapılan diabetik retinopatili 21 olgunun 42 gözü çalışmaya alındı. Tüm olgulardan FK öncesi ve FK tamamlandıktan bir ay sonra elektroretinografi (ERG), Patern elektroretinografi (PERG) ve görsel uyarılmış potansiyel (VER) kayıtları alınarak karşılaştırıldı.Bulgular: FK öncesi ve sonrasında sağ gözden elde edilen ERG sonuçları karşılaştırıldığında, rod yanıtı b dalgasının amplitüdündeki, maksimal kombine yanıt b dalgası amplitüdündeki ve kon yanıtı b dalgası amplitüdündeki azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olduğu tespit edildi (p0.05). FK öncesinde ve sonrasında sağ ve sol gözden elde edilen flaş VER (FVER) ve patern VER (PVER) testlerinin verileri karşılaştırıldığında P100 dalgasının amplitüd ve latanslarında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı görüldü (p> 0.05). FK öncesinde ve sonrasında sağ ve sol gözden elde edilen PERG testlerinin verileri karşılaştırıldığında sadece sol gözde N95 dalga amplitüdünde istatistiksel olarak anlamlı azalma olduğu saptandı (p 0.05).Sonuç: FK sonrasında ERG' de hem skotopik hem fotopik yanıtlarda istatistiksel olarak anlamlı amplitüd azalmaları olduğu görüldü. VER ve PERG testlerinde belirgin değişiklik görülmedi. Bu sonuçlar FK tedavisinin fotoreseptör hücre fonksiyonunda bozulmaya yol açtığını gösterir. Santral retina ve ganglion hücre fonksiyonuna olumsuz etki söz konusu değildir. Purpose : To evaluate the changes in electrophysiological tests in patients with diabetic retinopathy after argon laser photocoagulation treatmentMaterials and Methods : The study included 42 eyes of 21 patient with diabetic retinopathy who received panretinal argon laser photocoagulation. The ERG, PERG and VER responses of all patient were compared before and one month after treatment.Results : When we compared the responses of the both eyes, it was found that the b waves amplitudes of rods responses, maximal combined responses and cones responses were significantly reduced after laser photocoagulation (p0.05). When we compared the amplitudes and latencies of P100 waves of FVER and PVER, we found no significance between the values before and after laser treatment in both eyes (p>0.05). When we evaluated the values of PERG it was found that the amplitudes of N95 were sinificantly lower in the left eyes of the patients after treatment (p0.05).Conclusion: The amplitudes of scotopic and photopic ERG responses were significantly lower after treatment. No significantly differences were found in VER and PERG tests. The results of this study show that photocoagulation treatment may cause disturbances in the function of photoreceptors. There were no negative effect on the functions of the central retina and ganglion cell layer. 65

ÖZET Eratalay A., Hepatit B antijenini kodlayan plazmit DNA içeren mikroküre şeklindeki aşı formülasyonunun geliştirilmesi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Farmasötik Biyoteknoloji Programı Doktora Tezi, Ankara, 2004. Bir viral proteini kodlayan DNA aşılarının bağışık yanıt oluşturarak virüslere karşı koruma sağladığı son zamanlarda gösterilmiştir. Hepatit B virüsü sağlık alanında çok önemli sorunlara neden olmakta ve hepatit B virüsü (HBV) infeksiyonuna karşı profilaktik immünizasyon şu anda rekombinant HBV aşılanyla sağlanmaktadır. Bu aşılar etkin ve güvenilir olmakla birlikte kullanılan antijene ve adjuvanlara bağlı olarak lokal granuloma, ağrı, ateş gibi yan etkiler de oluşturabilmektedir. Bir antijeni veya antijenlerin karışımını kodlayan plazmit DNA konakçıya çıplak halde veya taşıyıcı sistemler içerisinde uygulanmaktadır. Bu tez çalışmasında hepatit B yüzey antijenini ve IL-2 sitokinini beraber kodlayan pS2-S/pIL-2 plazmit DNA aşı tasarımı amacıyla mikrokürelere yüklenmiştir. Mikroküreler in vitro olarak mikroskobik görünüm, partikül büyüklüğü, hazırlama verimi, enkapsülasyon verimi, zeta potansiyel, mikrokürelere yüklenen plazmit DNA'nın formülasyon içerisindeki stabilitesi ve gama radyasyonla sterilizasyonun pDNA üzerindeki etkileri bakımından değerlendirilmiştir. Yapılan in vitro salım deneyi sonucunda pDNA'nın mikrokürelerden 45 gün boyunca değişmeden salındığı gösterilmiştir. Bağışıklandırma çalışması fareler üzerinde yapılmış ve tüm formülasyon gruplarında anti-HBs antikorları elisa testi ile saptanmıştır. Anahtar Kelimeler: Genetik bağışıklama, hepatit B yüzey antijeni, IL-2, pS2-S/pIL-2 plazmit DNA, mikroküre, anti-HBs antikorları ABSTRACT Eratalay A., Development of a vaccine as a microsphere is containing plasmid DNA coding hepatitis B surface antigen, Hacettepe University, Health Sciences Institute, PhD Thesis in Pharmaceutical Biotechnology, 2004. In recent years, DNA vaccines encoding a viral protein have been shown to induce immune response and provide protection against viruses. Due to the Hepatitis B virus serious problems were raised in the health area and presently profilactic immunization against hepatitis B virus infection can be provided by recombinant HBsAg vaccines. Although these vaccines are safe and effective preparations they also cause some adverse effects such as local granulomas, ache and fever which are related to used antigen and adjuvant. Plasmid DNA encoding either individual or a collection of antigens is administered to a host nakedly or in delivery systems. In this research, pS2-S/pIL-2 plasmid DNA encoding both Hepatitis B surface antigen and IL-2 cytokine gene, was loaded to microspheres for the purpose of vaccine design. Microspheres were evaluated in vitro for their microscopic appearance, particle size, yield, encapsulation efficiency, zeta potentials, stability of plasmid DNA in microsphere formulations and effects of the gama sterilization on pDNA structure. According to the in vitro release studies pDNA was released from the microspheres without conformational changes in 45 days period. Immunization studies were carried out on mice and anti-HBs antibodies were detected in mouse sera by applying elisa test for all formulation groups. Key Words: Genetic immunization, hepatitis B surface antigen, IL-2, pS2-S/pIL-2 plaşmid DNA, microsphere, anti-HBs antibodies VI 203

vıı ABSTRACT Demir D., Production of Bacillus peptide pheromone with recombinant DNA technology and optimisation of transformation efficiency, Hacettepe University, Health Sciences Institute PhD Thesis in Pharmaceutical Biotechnology, Ankara, 2004. With the advent of recombinant DNA technology bacteria are being genetically manipulated to produce products. By this way it is possible to modify organisms either by introducing foreign genes or by altering existing ones. The main strategy for introducing specific genes into host organisms, is transformation with a cloned vector-gene construct. In certain growth media Bacillus species express a set of proteins called, pheromones, involved in the transformation of foreign DNA. Genome of Bacillus species is well explained, Bacillus expression systems are non pathogenic, free of endotoxin, have high capacity for protein production but they are not used in the pharmaceutical applications extensively. In this theses study, Bacillus Com X pheromone genes were cloned into a plasmid vector so as to be expressed as a fusion protein. Prior to cloning studies desired PCR products for a 1 1 aa peptide of Bacillus mojavensis RO-B-2 strain ComX pheromone (GLQIYTNWVPS) were designed and amplified by using two complementary primers without any template DNA for the formation of primer- dimers. Taq polymerase amplified ComX PCR products were ligated directly without any modification by T4 DNA ligase into pGEM®-T Easy vector, which has a single overhanging T residue at the 3' end. Ligation mixture were transformed into Escherichia coli JM 109 and XL-1 Blue competent cells and clones were determined by ampicillin selection. Clones which have inserts are inframe with Lac Z promoter site to express fusion protein. Clones having inserts in the right or wrong position were determined by using PCR method, restriction endonucleases and DNA sequencing. Polyclonal antisera were raised against synthetic ComX pheromone peptide in the rabbits in order to be used in Western Blot analysis. Antibody titers were measured by using ELISA technique. Escherichia coli JM 109 and XL-1 Blue strains having ComX - pGEM®-T Easy vector construction were grown in liquid LB medium. Supernatants and inclusion bodies were isolated from growth medium andvi ayırt edildikten sonra, biyotinlenmiş füzyon protein içerikleri yönünden SDS-PAGE, Dot Blot ve Western Blot analizleri ile araştırılmışlardır. Jellerde ve nitroselüloz membranda beklenen yerde (6.5kDa) protein bantları gözlenmiştir. Bacillus mojavensis'in transformasyon etkinliği standart yöntem, sentetik peptit feromon ve füzyon protein ortamı karşılaştırılarak araştırılmış, sentetik peptit feromonun etki etmediği, füzyon protein ortamı ile ise transformasyonun arttığı görülmüştür. ı Anahtar Kelimeler: Rekombinant DNA teknolojisi, Escherichia coli, Bacillus Com X feromonu, klonlama, transformasyon' vıı ABSTRACT Demir D., Production of Bacillus peptide pheromone with recombinant DNA technology and optimisation of transformation efficiency, Hacettepe University, Health Sciences Institute PhD Thesis in Pharmaceutical Biotechnology, Ankara, 2004. With the advent of recombinant DNA technology bacteria are being genetically manipulated to produce products. By this way it is possible to modify organisms either by introducing foreign genes or by altering existing ones. The main strategy for introducing specific genes into host organisms, is transformation with a cloned vector-gene construct. In certain growth media Bacillus species express a set of proteins called, pheromones, involved in the transformation of foreign DNA. Genome of Bacillus species is well explained, Bacillus expression systems are non pathogenic, free of endotoxin, have high capacity for protein production but they are not used in the pharmaceutical applications extensively. In this theses study, Bacillus Com X pheromone genes were cloned into a plasmid vector so as to be expressed as a fusion protein. Prior to cloning studies desired PCR products for a 1 1 aa peptide of Bacillus mojavensis RO-B-2 strain ComX pheromone (GLQIYTNWVPS) were designed and amplified by using two complementary primers without any template DNA for the formation of primer- dimers. Taq polymerase amplified ComX PCR products were ligated directly without any modification by T4 DNA ligase into pGEM®-T Easy vector, which has a single overhanging T residue at the 3' end. Ligation mixture were transformed into Escherichia coli JM 109 and XL-1 Blue competent cells and clones were determined by ampicillin selection. Clones which have inserts are inframe with Lac Z promoter site to express fusion protein. Clones having inserts in the right or wrong position were determined by using PCR method, restriction endonucleases and DNA sequencing. Polyclonal antisera were raised against synthetic ComX pheromone peptide in the rabbits in order to be used in Western Blot analysis. Antibody titers were measured by using ELISA technique. Escherichia coli JM 109 and XL-1 Blue strains having ComX - pGEM®-T Easy vector construction were grown in liquid LB medium. Supernatants and inclusion bodies were isolated from growth medium andvııı analysed for their biotinylated protein content by using SDS-PAGE, Dot Blot and ;drpteee-(6.5 kBa)- on the gel and nitrocellulose membrane. Transformation efficiency of Bacillus mojavensis was compared by using standart method, synthetic peptide pheromone and fusion protein medium. Synthetic peptide pheromone did not affect transformation but fusion protein medium increased transformation efficiency. Key Words: Recombinant DNA technology, Escherichia coli, Bacillus Com X pheromone, cloning, transformation < 252

ÖZET Özbatır B., Rekombinant insan interferonunun sıvı ve katı formlarının dayanıklılığı üzerinde çalışmalar, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Farmasötik Biyoteknoloji Programı Bilim Uzmanlığı Tezi, Ankara, 2004. Oral uygulama yolu ilaçlar için en uygun yol olmasına rağmen peptid-protein yapılı ilaçların fiziksel ve kimyasal dayanıksızlık göstermesi ve biyoyararlanımlarmm düşük olması, onların bu yoldan uygulanmalarını sınırlamaktadır. Alternatif uygulanan yollar arasında mukoza yoluyla absorpsiyon peptid ve proteinler için umut verici görünmektedir. Oral mukozal yoldan ilaç uygulanmasında ilk geçiş etkisinin atlanması ve doğrudan sistemik etki sağlaması bu yola üstünlük sağlamaktadır. Rekombinant insan interferon alfa-2b (RHuIFN-a2b) 19.269 molekül ağırlığında bir proteindir. Kanserlerin ve değişik enfeksiyon hastalıklarının tedavisinde önemli bir terapötik etkinliğe sahiptir. Sık uygulama gerektiren ve yan etki riski olan konvansiyonel parenteral piyasa preparatlarmın yanısıra son yıllarda oral mukozal yoldan düşük-doz EFN tedavisine yönelik çalışmalar yapılmaya başlanmıştır. Bu tez çalışmasında da oral mukozal yoldan uygulanmak için rHuIFN-a2b'nin katı formları geliştirilmiş ve bu formların etkin madde içeriği yönünden dayanıklılığı hazırlanan sıvı çözeltileri ve piyasa preparatı (Intron A)® ile karşılaştırılarak in vitro olarak değerlendirilmiştir. Ağızda dağılan katı formlar geliştirildiği için çalışmalar yapay tükrük ortamında (pH=6.7) yapılmıştır. Sıvı çözeltiler ve katı formlar + 4°C ve + 25°C'de 1 ve 3 ay bekletilmiş, etken madde yönünden dayanıklılık niceliksel ve niteliksel olarak HPLC (Yüksek Performanslı Sıvı Kromatografisi) ve SDS-PAGE (Sodyum Dodesil Sülfat Poliakrilamid Jel Elektroforezi) yöntemleri kullanılarak değerlendirilmiştir. Bu yöntemlere göre geliştirilen katı formülasyonlann, + 4°C ve + 25°C'de 1 ay süresince kararlılığım koruduğu bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Rekombinant insan interferon alfa-2b (RHuIFN-a2b), oral mukozal yol, sıvı formlar, katı formlar, dayanıklılık V ABSTRACT Özbatır B., Studies on stability of liquid and solid forms of recombinant human interferon, Hacettepe University, Health Sciences Institute, M.Sc. Thesis in Pharmaceutical Biotechnology, 2004. Although oral administration route is the most appropriate route for drugs, physical and chemical instability of peptid-protein drugs - together with their low bioavailability - limit their oral application. Among alternative application routes, mucosal absorption seems to be a promising way for peptide and proteins. Bypassing the first hepatic elimination and providing direct sistemic effect make this route advantageous in oral mucosal applications. Recombinant human interferon alfa-2b (RHuIFN-a2b), having a molecular weight of 19.269 kDa, has a significant therapeutic potential in treatments of cancer and various infective diseases. Besides conventional parenteral preparations that require not only frequent injections but also have side-effect risks, studies on low dose treatment of rHuIFN-a2b by oral mucosal route have begun in recent years. Hence, in this thesis study, solid forms of rHuIFN-a2b for oral mucosal administration were developed and their stability against the active substance is evaluated in vitro by comparing with prepared liquid solution forms and the commercial product Intron A®. Studies were carried out in an artificial saliva medium (pH=6.7) due to the disintegration of solid forms in the oral cavity allowed. Liquid solutions and solid forms were kept at 4°C and + 25°C for 1 month and 3 months, then stability respect to the amount of the active substance was determined by using HPLC (High Performance Liquid Chromatography) quantitatively and SDS-PAGE (Sodium Dodecyl Sulphate-Polyacrylamide Gel Electrophoresis) qualitatively. It was observed that the solid forms developed within this scheme preserve their stability for one month at both +4°C and +25°C. Keywords: Recombinant human interferon alfa-2b (RHuIFN-a2b), oral mucosal route, liquid forms, solid forms, stability VI 130

ÖZET Barut, D., Gen tedavisine yönelik, katyonik yüzey etkin madde içeren emülsiyon şeklinde taşıyıcı sistem üzerinde çalışmalar, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Farmasötik Biyoteknoloji Programı Bilim Uzmanlığı Tezi, Ankara, 2001. Gen tedavisi bir hastalığı tedavi etmek ya da seyrini hafifletmek için hastanın hücrelerine yararlı genlerin sunulması esasına dayanan yeni bir terapötüc yaklaşımdır. Tedavinin başarılı olabilmesi, DNA'nın dayanıklı ve etkin bir taşıcı sistem kullanılarak hücrelere ulaştırılmasına bağlıdır. Bu amaçla kullanılan viral gen taşıyıcıların kısa ve uzun vadeli risklerinin bulunması, DNA transferi için viral olmayan sistemlerin araştırılmasına neden olmuştur. Bu çalışmada bir DNA taşıyıcı sistem olarak katyonik emülsiyon formülasyonu geliştirilmesi planlanmıştır. CTAB içeren bir katyonik emülsiyon formülasyonu, üçgen faz diyagramı kullanılarak geliştirilmiştir. Dayanıklı ve parenteral kullanıma uygun özellikte olduğu belirlenen ve sıvı kristal içeren B13d kodlu emülsiyon formülasyonunun pH, viskozite ve damlacık büyüklüğü gibi özellikleri belirlenmiş, sıcaklık ve bekletme sûresinin bu özellikler üzerindeki etkileri araştırılmıştır. 25°C saklama sıcaklığının her üç özellik için de uygun olduğu belirlenmiştir. Taze hazırlanmış boş ve pDNA yüklü emülsiyonların partikül büyüklüğü ~350 nm olarak tespit edilmiştir. pDNA ile katyonik emülsiyon arasındaki kompleks oluşumu jel retardasyonu ve DNA kondensasyon yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Kompleksin dayanıklılığı, pDNA'nın DNaz I nükleaz enziminden ne ölçüde korunduğuna bakılarak belirlenmiş, 1:2.74 (ug/nmol) oranında pDNA:emülsiyon kompleksinin, pDNA'yı DNaz I yıkımından oldukça etkin bir şekilde koruduğu gözlenmiştir. İnsan serumu ortamında yapılan deneyler in vivo koşullarda formülasyonun ne ölçüde dayanıldı olacağı konusunda fikir vermiştir. 1:2.74 (ug/nmol) oranında pDNAremülsiyon kompleksinde serumla 24 saat inkübasyon sonunda hala süperkıvnmlı pDNA formu bulunduğu belirlenmiştir. Çalışmamızda elde edilen sonuçlar ümit verici olup, geliştirilen B13d kodlu emülsiyon formülasyonunun bir gen taşıyıcı sistem olabilecek potansiyele sahip olduğunu göstermiştir. Ancak daha ileri çalışmalarla bu potansiyelin desteklenmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Anahtar Kelimeler: Gen Tedavisi, Setiltrimetilamonyum bromür (CTAB), katyonik Emülsiyonlar VI ABSTRACT Barut, D., Studies on a carrier system of emulsion containing a cationic surfactant for the purpose of gene therapy, Hacettepe University, Institute of Health Sciences, Pharmaceutical Biotechnology Programme MSci. Thesis, Ankara, 2001. Gene therapy is a new therapeutic approach involving presentation of useful genes into the cells of a patient for the purpose of curing or diminishing the course of a disease. Success of the therapy depends on the use of a stable and efficient DNA carrier system for transfer of DNA into the cells. The observation of the short and long term limitations associated with the viral gene carriers being used for this purpose resulted in investigations on non viral systems for DNA transfer. In this study, development of a cationic emulsion formulation as a DNA carrier system was planned. A cationic emulsion formulation containing CTAB was developed using the ternary phase diagrams. The emulsion formulation B13d containing liquid crystal phase found to be stable and suitable for the use of parenteral application was characterized in terms of its pH, viscosity and particle size, and the effects of temperature and storage on these parameters were investigated. 25°C was determined to be convenient storage temperature for these parameters. Particle sizes of the freshly prepared empty and pDNA associated emulsions were estimated to be around 350 nm. The complex formation between pDNA and emulsion was determined by the use of gel retardation and DNA condensation techniques. Stability of the complexes was analyzed by determining the protection of pDNA from the digestion of DNaz I endonuclease, and the pDNA:emulsion complex mixed at the ratio of 1:2.74 (ug/nmol) was found to be relatively effective for protecting pDNA from DNaz I attack. The experiments performed in the presence of human serum gave an information about the stability of formulation for in vivo application. In pDNA: emulsion complex at the ratio of 1:2.74 (ug7nmol), the super coiled pDNA was still observable after 24 hour incubation in the presence of serum. The results obtained in this study were found to be very promising, and indicated the fact that the emulsion formulation developed (B13d) has a potential of gene carrier system. Nevertheless, further studies are required for the support of this potential Key Words: Gene Therapy, CetyltrimethylamnMiüum bromide (CTAB), Cationic Emulsions 128

ÖZET Cumbul, £., Kan yedeği ve oksijen taşıyıcısı olarak perflorokarbon ve hemoglobin taşıyıcılarının hazırlanması ve değerlendirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Farmasötik Biyoteknoloji Programı Bilim Uzmanlığı Tezi, Ankara, 2000. Perflorokarbon emülsiyonları ve modifiye hemoglobinler olmak üzere başlıca iki kan yedeği preparatı vardır. Bu formülasyonlar konvansiyonel hacim genişleticilere göre klinik üstünlükler taşırlar. Perflorokarbonlar (PFC), içerisinde oksijenin çözünebildiği sentetik sıvılardır. Oksijen taşıyıcılar olarak mikronaltı emülsiyonlarda formüle edilebilirler. PFC oksijen taşınmasında kolay bir yaklaşımdır ve büyük miktarda üretilebilirler. Hemoglobin (Hb) oksijen taşınması için eritrositlerin başlıca proteinidir, fakat eritrositlerin dışına çıkınca kan yedeği olarak kullanılamaz. Tatmin edici bir parenteral oksijen taşıyıcı kan yedeği henüz başarılamamıştır. Bu tezde bu iki ana kan yedeği üzerinde çalışılmıştır. Bir PFC parenteral emülsiyon formülasyonu geliştirilmiş ve farmasötik açıdan karakterize edilip bir oksijen taşıyıcı olarak değerlendirilmiştir. Önce oksijen kısmi basıncı yüksek, damlacıkları çok küçük olan ve hemolitik olmayan bir emülsiyon hazırlanmıştır. Daha sonra ikinci kısımda mikroküre formunda bir modifiye Hb formülasyonu geliştirilmiştir. Hb taşıyan kitosan mikroküreleri emülsiyon polimerizasyon tekniği ile hazırlanmıştır. Hb mikroküreleri karakterize edilmiş ve oksijen taşıyıcılar olarak değerlendirilmiştir. Hb mikrokürelere herhangi bir zararlı etki olmadan yüklenmiştir ve Hb mikroküreleri uygun bir kısmi oksijen basıncı ve oksijen taşıma kapasitesi göstermiştir. Hem PFC emülsiyonu hem de Hb mikroküreleri ile elde edilen bu sonuçlara göre her iki formülasyon oksijen taşıyıcısı olarak kullanılabilir ve birlikte uygulanabilir. Daha ileri in vivo çalışmalar bu in vitro bulguları destekleyecektir. Anahtar Kelimeler: Perflorokarbon emülsiyonları, perflorotribütilamin, hemoglobin mikroküreleri, kitosan mikroküreleri, kan yedekleri VI ABSTRACT Cumbul, E Preparation and evaluation of perfluorocarbon and hemoglobin carriers as blood substitute and oxygen carrier, Hacettepe University Health Sciences Institute Master Thesis in Pharmaceutical Biotechnology, Ankara, 2000. There are two major preparations of blood substitutes: perfluorocarbon emulsions and hemoglobins. These formulations offer clinical advantages than conventional volume expanders. Perfluorocarbons (PFC) are synthetic fluids in which oxygen can dissolve. They can be formulated into fine emulsions as oxygen carriers. PFCs provide a simpler approach to oxygen transport and they can be produced in large amounts. Hemoglobin (Hb) is the major protein of erythrocytes for the transport of oxygen but it cannot be used as blood substitute when it is outside the red blood cell. A satisfactory parenteral oxygen carrying blood substitute has not been achieved yet. In this thesis, studies are performed on these two major types of blood substitutes. A PFC parenteral emulsion formulation was developed and characterized from the pharmaceutical standpoint and evaluated as an oxygen carrier. Firstly a stable, finely dispersed, non-hemolytic emulsion was prepared with an high oxygen partial pressure. Then, in the second part a modified Hb formulation is developed in the form of microsphere. Hb carrying chitosan microspheres were prepared by emulsion polymerisation technique. Hb microspheres were characterized and evaluated as oxygen carriers. Hb can be loaded into the microspheres without any harmful effect and Hb microspheres showed satisfactory partial oxygen pressure and carrying capacity. According to these results obtained with PFC emulsion and Hb microspheres, both of the formulations can be used as oxygen carriers and they can be applied together. Further in vivo studies will support these in vitro results. Keywords: Perfluorocarbon emulsions, perfluorotributylamine, hemoglobin microspheres, chitosan microspheres, blood substitutes YÜKSEKÖ?RETİM KURULO 113

ÖZET Genetik kökenli hastalıklar üzerinde süregelen çalışmalar giderek artmakta olup, çalışmalar ex-vivo ve in-vivo gen tedavisi olmak üzere iki başlık altında yapılmaktadır. Yöntemlerden ex-vivo gen tedavisi zorluklan nedeniyle tercih edilmemektedir. Uygulaması çok daha kolay olan in-vivo gen tedavisi bir farmasötik formülasyon uygulaması şeklinde olduğu için diğer yöntemlere üstünlükler taşımaktadır. İn-vivo gen tedavisinde en önemli sorunlarından birisi, terapötik genler için uygun taşıyıcı ilaç formülasyonların geliştirilmesidir. Bugüne kadar basan ile uygulanan sistemler arasında en yaygın olarak araştırılan katyonik lipid-DNA kompleksleri gen tedavisi amacına yönelik olarak çalışılan başlıca formülasyonlardır. Bu tez çalışmasında, plazmid ve genomik DNA için katyonik lipid taşıyıcı sistemler hazırlanarak, formülasyonlar üzerinde etkili parametreler ve hücre transformasyon etkinliği değerlendirilmiştir. E.coli XL-1 blue hücrelerinden, Ampisilin'e karşı direnç oluşturan beta- laktamaz geni içeren pBluescribt plazmid DNA ve koyun kanından ise genomik DNA izole edilerek biyolojik materyal sağlanmıştır. Elde edilen plazmid ve genomik DNA'nın miktar ve saflık tayinleri spektrofotometrik olarak yapılmıştır. Formülasyonlarda ESCORTT katyonik lipid karışımı kullanılarak katyonik lipid-DNA kompleksleri hazırlanmış, farklı DNAılipid oranlarının ve inkübasyon sürelerinin komplekslerin oluşumuna etkisi değerlendirilmiş ve her iki parametrenin de kompleks oluşumu üzerinde etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Farklı oranlarda DNAılipid kompleksleri hazırlanarak içerisindeki DNA'nın, DNaz I varlığındaki stabilitesine bakılmış ve katyonik lipid oranı fazla olan komplekslerdeki DNA'nın nükleaz enzimine karşı daha dayanıldı olduğu görülmüştür. E.coli XL-1 blue hücreleri 1:2, 1:1, 1:0.5, 1:0.25 ve 1:0.125 a/a oranlarında hazırlanan DNAkatyonik lipid kompleksleri ile transforme edilmiş ve katyonik lipidlerin transformasyon verimi üzerindeki etkisi değerlendirilmiştir. 1:1 a/a DNA: katyonik lipid oranına kadar, katyonik lipid miktarı arttıkça transformasyon verimi artmıştır. 1:1 a/a oranından sonra katyonik lipidlerin toksisiteleri nedeniyle transformasyon verimi azalmıştır. Noniyonik ve zwitteriyonik surfaktanlar ve aminoasitler içeren plazmid DNA : katyonik lipid formülasyonlarının transformasyon verimleri farklı yöntemler geliştirilerek incelenmiş ve en etkin formülasyonun plazmid DNA : katyonik lipid (1:1 a/a) + Zwittergent® (3-08) olduğu görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Gen tedavisi, Katyonik lipid : DNA kompleksleri, Transformasyon, Zwitteriyonik ve noniyonik surfaktanlar, Aminoasitler iv ABSTRACT Recently, studies about genetic disorders, which are carried out under ex-vivo and in-vivo gene therapy categories are increasing. Ex-vivo gene therapy is not preferred, due to the difficulties of the method. In-vivo gene therapy, is an easy method and is more advantages than the other methods since, the method is administration of a gene in a pharmaceutical dosage form. One of the most important problems in the in-vivo gene therapy is to develop effective carrier pharmaceutical formulations for therapeutic genes. Cationic lipid - DNA complexes are the most widely investigated succesful systems among others studied for the purpose of gene therapy. In this study, cationic lipid carrier systems have been prepared for plasmid and genomic DNA and then effective parameters on formulations and cell transformation efficiences have been evaluated. The biological material was provided by isolating pBluescribt plasmid DNA (carries P-lactamase gene and resistant to Ampisilin) from E-coli XL-1 blue cells and by isolating genomic DNA from sheep blood. Assays and purity determinations on the isolated plasmid DNA and genomic DNA, were done spectrofotometrically. In these formulations; cationic lipid-DNA complexes have been prepared by using ESCORTT cationic lipid mixture, and effects of DNA:Lipid ratios and incubation times on the formation of the complexes have been evaluated. Both of the parameters have been found effective on the complex formation. Stability of the DNA was investigated by using different DNA:Lipid complexes in the presence of DNase I enzyme. The DNA in the complexes with higher cationic lipid contents was found more resistant to nuclease digestion. E-coli XL-1 Blue Cells,were transformed with DNALipid complexes prepared at 1:2, 1:1, 1:0.5, 1:0.25 and 1:0.125 w/w ratios, and effect of the lipid on transformation efficiency was evaluated. Transformation efficiency of the complexes increased as the cationic lipid ratio increased, but above l:l(a/a) DNAlipid amounts transformation efficiency decreased due to the toxicity of the lipids. Transformation efficiency of the plasmid DNA: cationic lipid formulations; which include nonionic and zwitterionic surfactants and aminoacids; studied by applying various methods, and among investigated formulations plasmid DNA: cationic lipid (1:1 a/a) + Zwittergent®(3-08) formulation has been found to be the most effective one. Key Words: Gene therapy, Cationic lipid : DNA complexes, Transformation, Zwitterionic and nonionic surfactants, Aminoacids. 120

ÖZET Doğru S. T., Kalsitoninin oral çoklu emülsiyon formülasyonunun geliştirilmesi üzerinde çalışmalar, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Farmasötik Biyoteknoloji Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2000. Peptid- proteinlerin mide barsak kanalının üst kısmında karmaşık etkileşmelerine bağlı olarak bu çeşit ilaçların oral yoldan taşınmasının geliştirilmesi güç bir iştir. Kalsitonin ~3600 Dalton molekül ağırlığına sahip makromoleküler bir peptiddir. Terapötik peptidler çoklu emülsiyonun iç fazına eklendiği zaman, taşıyıcı sistem peptidleri mide barsak kanalında proteolitik parçalanmadan koruyabilir, öte yandan formülasyonun koruyucu etkisini artırmak için dış faza proteaz inhibitörleri eklenebilir. Bu çalışmanın amacı, salmon kalsitoninin (sCT) oral yoldan taşınması için Su/Yağ/Su (SAT/S) çoklu emülsiyon sistemi formüle etmek, in vitro ve in vivo değerlendirmektir. Bu çalışmada sCT, emülsiyonun iç fazına, aprotinin ise dış fazına ilave edilmiştir. İn vitro difüzyon çalışmaları üç farklı ortamda [fosfat tamponu (pH=6.4), yapay mide sıvısı (pH=1.2) ve yapay barsak sıvısı (pH=7.5)] yapılmıştır. Bu çalışmalar sCT'nin iç faza eklenmesi ile ilacın dış çevreden korunabildiğini, dış su fazında aprotinin bulunduğu zaman ilacın daha da fazla korunabildiğini göstermiştir. Formülasyonlann hipokalsemik etkileri in- vivo sıçan modeli kullanılarak değerlendirilmiş ve sonuçlar karşılaştınlmıştır. Formülasyonlar, grup I (baz S/Y/S emülsiyon), grup II (iç su fazında sCT içeren SAT/S emülsiyon), grup IH (iç su fazında sCT, dış su fazında aprotinin içeren S/Y/S emülsiyon) ve grup IV (i.m. çözelti (Miacalcic®) ve baz SAT/S emülsiyon) olmak üzere gruplandrnlmıştır. sCT'nin üç formülasyonu da baz emülsiyona göre daha iyi bir hipokalsemik profil vermiştir. Anahtar Kelimeler: Salmon kalsitonin, SA7S tip çoklu emülsiyon, aprotinin, oral yol, in vitro difüzyon, in vivo hayvan modeli. Destekleyen Kurum: TÜBİTAK, SBAG 1773 VI ABSTRACT Doğru S. T., Studies on oral multiple emulsion formulation of calcitonin, Hacettepe University, Health Sciences Institute MSc Thesis in Pharmaceutical Biotechnology, Ankara, 2000. Improving the oral delivery of peptide and protein type drugs has been challenging task because of the complex processing of peptides/proteins in the upper gastrointestinal tract. Calcitonin is a macromolecular peptide drug having a molecular weight of ~360O Daltons. When therapeutic peptides are located in the inner phases of a multiple emulsion, the delivery system might protect the peptides from proteolytic degradation within the GI tract. On the other hand, protease inhibitors are located in the outer phase for the contribution of the protecting effect to the formulation. The objective of this study, is to formulate a water/oil/water (W/O/W) multiple emulsion (ME) system for oral delivery of salmon calcitonin (sCT) and to evaluate in vitro and in vivo. In this study, sCT was incorporated into the inner phase of the ME while aprotinin was incorporated into the outer water phase of the emulsion. In vitro diffusion studies were performed in three different mediums [phosphate buffer (pH=6.4), simulated stomach solutions (pH=1.2) and simulated intestine solutions (pH=7.5)]. These studies have shown that incorporating sCT in the inner aqueous phase could protect the drug from the environment and the drug was further protected in presence of aprotinin in the outer aqueous phase. In vivo rat model was used to evaluate hypocalcemic effects of the formulations comparing with each other. These formulations were grouped as group I (W/O/W emulsion base), group II (W/O/W emulsion containing sCT in the inner phase), group HI. (W/O/W emulsion containing sCT in the inner phase and aprotinin in the outer phase) and group IV. (i.m. (Miacalcic®) and W/O/W emulsion base). Three of the sCT formulations have shown better hypocalcemic profile than emulsion base control. Keywords: Salmon calcitonin, W/O/W multiple emulsion, aprotinin, oral route, in vitro diffusion, in vivo animal model Supported by: TÜBİTAK, SB AG 1773 `û?eö;, r.TAs/im mmmM 152

ÖZET REKOMBİNANT HEPATİT B YÜZEY ANTİJENİNİN IMMUNOADJUVAN TAŞIYICILAR KULLANILARAK AŞI FORMÜLASYONLARININ HAZIRLANMASI ÜZERİNDE ÇALIŞMALAR Rekombinant aşılar saf ve güvenilir olmaları açısından klasik aşılara göre üstünlüğü olan ancak uygun adjuvanlar ile formüle edilerek koruyucu özelliklerinin iyileştirilmesi gereken aşılardır. Bu tez çalışmasında rekombinant hepatit B yüzey antijeni giderek artan önemi nedeniyle model antijen olarak seçilmiş ve uygun adjuvan sistemler tasarlanarak bunlar üzerinde in vitro ve in vivo çalışmalar yapılmıştır. Adjuvan taşıyıcı sistem olarak üzerinde çalışılan formülasyonlar; S/Y/S çoklu emülsiyonu ve niozom dozaj şekilleridir. Bu formülasyonlar içerisine antijen uygun şekilde eklenerek formülasyonlar geliştirilmiştir. Ön formülasyon çalışmalarından sonra en uygun S/Y/S çoklu emülsiyon ve niozom formülasyonlan seçilmiştir. Bunlar homojenlik, partikül büyüklüğü, viskozite ve makroskobik ve mikroskobik görünüşleri açısından değerlendirilmiştir. Formülasyonlar enjeksiyon yoluyla uygulanacağı için bu özelliklerin enjektör iğnesinden geçebilmeye uygun olması dikkate alınmıştır. Taze insan kanı kullanılarak formülasyonlann hemoliz yapma etkileri değerlendirilmiştir. Sonuçta emülsiyonun en düşük hemoliz yüzdesine sahip olduğu bulunmuştur. Bunu sırasıyla piyasa preparatı, niozom ve alüminyum fosfat jeli izlemiştir. Toksisite çalışmaları literatürde önerilen testlerden ikisine göre serum kreatin fosfokinaz düzeyleri ölçülerek ve farelere ve kobaylara ağırlık artışı testi uygulanarak yapılmış ve formülasyonların hepsi kabul edilebilir bulunmuştur. Aşı uygulamasının 44.günü farelerde gecikmiş tip hipersensitivite testi yapılmış ve hiçbir formül ile hipersensitivite reaksiyonu gözlenmemiştir. İn vivo çalışmalar fareler üzerinde yapılmış ve kanda toplam IgG ve hepatit B antikor düzeyleri ELISA yöntemi kullanılarak ölçülmüştür. Yukarıdaki formülasyonlara ek olarak piyasadaki rekombinant aşılardan birisi farelere kontrol grubu olarak injekte edilmiş ve sonuçlar değerlendirilmiştir. Aynı süre içerisinde en yüksek titreli antikor yanıtı niozom formülasyonu ile elde edilmiştir. Anahtar Kelimeler : Adjuvan taşıyıcılar, Rekombinant hepatit B yüzey antijeni, S/Y/S Emülsiyonu, Niozom, Serum antikor düzeyi IV ABSTRACT STUDIES ON PREPARATION OF VACCINE FORMULATIONS USING REKOMBINANT HEPATITIS B SURFACE ANTIGEN WITH TMMUNOADJUVANT VEHICLES Recombinant vaccines have more advantages than classical vaccines due to their safety and purity. However they must be formulated with suitable adjuvants for prolonging their effectiveness. In this research, recombinant Hepatitis B surface antigen was selected as a model antigen because of their increasing importance. Suitable adjuvant systems were designed and in vitro-in vivo studies were carried out. Formulations investigated as adjuvant systems were W/OAV multiple emulsion and niosome. The antigen was included with an appropriate method into the formulation. After the preliminary formulation studies, the most suitable W/OAV multiple emulsion and niosome formulations were selected. They were evaluated by observing their homogenicity, particle size, viscosity and macroscopic and microscopic appearance. Since these formulations will be applied by parenteral route, their ability to pass through syringe needle was also taken into consideration. Using fresh human blood samples, blood hemolysis activity of the formulations were evaluated. As a result, emulsion formulation was found to yield the lowest hemolysis percent. This was followed by the commercial product, niosome and aluminum phosphate gel, respectively. Toxicity studies were carried out by measuring of serum creatine phosphokinase activity and weight gain test in mice and guinea pigs which were two of the recommended tests in the literature. It was found that all of the formulations were acceptable. On the 44th day of the vaccine application, delayed type hypersensitivity test was performed in mice. However, no skin hypersensitivity reaction was observed any of the formulations. Mice were used as animal model in the in vivo studies and total IgG and Hepatitis B antibody titers in blood serum were determined by using ELISA technique. One of the recombinant vaccines in the market, were injected to the mice as control and results were evaluated. In the same period, highest antibody titers were obtained with the niosome formulation. Key Words : Adjuvant vehicles, Recombinant hepatitis B surface antigen, W/OAV Emulsion, Niosome, Serum antibody titer 98