Search

Parkinson Hastalığı (PH), bazal ganglianın substantia nigra bölgesindeki dopaminerjik kayıpla karakterize, motor ve non-motor semptomlarla ortaya çıkan ilerleyici bir nörodejeneratif hastalıktır. Parkin gen mutasyonu, otozomal resesif gen geçişli Parkinson hastalığının en yaygın formudur. Bu tez çalışmasında, Parkin gen mutasyonu olan 12 Parkinson hastası (Parkin Pozitif PH), Parkin gen mutasyonu olmayan 14 idiyopatik Parkinson hastası (Parkin Negatif PH) ve 16 sağlıklı kontrolün dinlenim durumu fonksiyonel ve yapısal manyetik rezonans görüntülemeleri ölçülmüş, klinik değerlendirmeleri yapılmış ve geniş kapsamlı bir nöropsikoljik batarya uygulanmıştır. Yapılan karşılaştırma analizleri sonucunda, Parkin Pozitif PH grubunun karmaşık görsel algıyı ölçen test skorları Parkin Negatif PH grubuna göre anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Parkin Pozitif PH grubu ve Parkin Negatif PH gruplarında sağlıklı kontrollere göre sensorimotor ağda azalmış fonksiyonel bağlantısallık saptanmıştır. Lojistik regresyon analizlerinde ise Parkin Pozitif PH grubunun Parkin Negatif PH grubuna göre prekuneal ağda artmış fonksiyonel bağlantısallık gösterdiği belirlenmiştir. Yapısal bağlantısallık analizleri sonucunda; Parkin Pozitif PH grubunda superior longitudinal fasikülde Parkin Negatif PH grubuna göre artmış, sağlıklı kontrollere göre ise azalmış yapısal bağlantısallık tespit edilmiştir. Benzer şekilde, Parkin Pozitif PH grubunda sağlıklı kontrollere göre kortikospinal yolakta azalmış yapısal bağlantısallık tespit edilmiştir. Sonuç olarak, bu çalışmada elde edilen bulgular Parkin gen mutasyonu olan hastaların beyinlerinde idiyopatik Parkinson hastalığından farklı yapısal ve fonksiyonel bağlantıların olabileceğini düşündürmektedir. Parkinson's Disease (PD) is a progressive neurodegenerative disorder emerging with motor and non-motor symptoms characterised by dopaminergic loss in substantia nigra pars compacta in basal ganglia. Parkin gene mutation is the most common form of autosomal recessive type of genetically inherited Parkinson's Disease. In this study, resting state functional and structural magnetic resonance imaging was performed with 12 PD patients with Parkin mutation (Parkin Positive PD), 14 PD patients without Parkin mutation (Parkin Negative PD) and 16 healthy controls. Clinical evaluation tests and a comprehensive neuropsychological battery were also applied. Comparison analyses revealed that Parkin Positive PD had lower scores on complex visual perception tests. Functional connectivity analyses showed that Parkin Positive PD and Parkin Negative PD group showed decreased functional connectivity in sensorimotor network as compared to healthy controls. In addition, logistic regression analysis indicated increased functional connectivity in precuneal network in Parkin Positive PD group as compared to Parkin Negative PD. Structural connectivity analyses showed that connectivity in superior longitudional fasciculus was increased in Parkin Positive PD group as compared to Parkin Negative PD, but decreased as compared to healthy controls. Similarly, Parkin Positive PD group was found to have decreased structural connectivity in corticospinal tract as compared to healthy controls. To conclude, these findings suggest that Parkin gene mutatiton might be related to structural and functional connectivity changes in the brain which are distinct from idiopathic Parkinson's disease. 115

Myasthenia gravis'in (MG) küçük bir alt grubu, kasa özgü kinaz (MuSK) proteinine karşı otoantikorlar ile gelişmektedir. Anti-MuSK otoantikorları yüksek oranda IgG4 izotipindedir. MuSK-MG grubunda genetik yatkınlık HLA-DQB1*05, -DRB1*16 veya HLA-DRB1*14 ile ilişkili bulunmuştur. Bu çalışma MuSK-MG'de IgG izotiplerinin genetik yatkınlık sağlayan HLA tipleri ile ilişkisini araştırmaktadır.Anti-MuSK IgG1, -G2, -G3 ve -G4 antikorların titreleri ELISA yöntemi ile 30 MuSK-MG hastasının serumunda ölçülmüştür. Antikor pozitifliğini değerlendirmek amacıyla bir sınır değer belirlenmiştir. Bu amaçla herbir izotip titresinin ortalama değerinin %40'ı sınır alınmış, bu değerin üstünde olanlar pozitif kabul edilmiştir. Hem tüm hastaların, hem DQB1*05, DRB1*14 veya DRB1*16 alellerini taşımalarına göre gruplara ayrılan hastaların anti-MuSK IgG izotip titreleri parametrik olmayan testler, antikor pozitifliği ise ki-kare testi ile karşılaştırılmıştır.Tüm hastalarda anti-MuSK antikorların izotipleri karşılaştırıldığında, IgG4 düzeyi IgG1, IgG2 ve IgG3'e göre yüksek bulunmuştur (p< 0,001, p< 0,001, p= 0,01). IgG1 ve IgG3 düzeylerinin de IgG2'ye göre yüksek (p= 0,004, p= 0,011) olduğu görülmüştür. Hastalar DQB1*05, DRB1*14 ya da DRB1*16 varlığına göre gruplandığında ise gruplar arasında anlamlı bir fark görülmemiştir. Tanımlanan antikor pozitifliğine göre karşılaştırmada ise DRB1*16 (+) grupta IgG1 grubu antikor pozitifliği DRB1*16 (-) gruba göre düşük bulunmuştur (p= 0,01). Bulgular DRB1*16 in anti-MuSK IgG1 dönüşümünde etkisi olabileceğini düşündürmektedir. Diğer izotiplerle yatkınlık sağlayan HLA tipleri arasında bir ilişki görülmemiştir. A small subset of myasthenia gravis (MG) developes with autoantibodies against muscle-specific kinase (MuSK). Anti-MuSK autoantibodies are predominantly of IgG4 isotype. On the other hand, genetic susceptibility of MuSK-MG was demonstrated with HLA-DQB1*05, HLA-DRB1*16 or HLA-DRB1*14. This study investigates the relations between these HLA types and anti-MuSK IgG isotypes.Anti-MuSK-IgG1, -G2, -G3 and -G4 antibody titres were measured by ELISA in the sera of 30 MuSK-MG patients. Furthermore, `antibody positivity` was assessed by determining a cut-off value.The titers of anti-MuSK IgG isotypes in patients were compared in the whole group and in the subgroups according to DQB1*05 (+/-), DRB1*14 (+/-) or DRB1*16 (+/-) groups. Anti-MuSK IgG isotype titers were compared with the nonparametric tests. Antibody positivity was compared between the groups by chi-square (Fisher test). IgG4 levels were higher than IgG1, IgG2 and IgG3 (p

Literatürde hem klinisyenler ve hastalar açısından pratik, hem de normal yaşlanma ile hafif kognitif bozukluk (HKB) ve Alzheimer hastalığı (AH) arasındaki ayrımı iyi yapabilecek bir mental muayene testinin eksikliği bilinmektedir. Emre Kökmen bu bakış açısıyla yola çıkarak Mayo Kliniği'nde Mental durum için kısa test'i (Short test of mental status:STMS) geliştirmiştir (1987). Uygulanması 10 dakika süren, yatak başında uygulanabilen ve ekonomik olan STMS özellikle normal, HKB ve AH farkını tespit edebilme açısından Mini Mental Durum Değerlendirmesi'ne (MMSE) göre avantajlı olabilir.Amaç: Bu çalışmada ülkemizde yapılacak çalışmalarda da kullanılabilmesi için STMS'in Türkçe'ye çevrilerek kültürümüze uyarlanması ve testin geçerlilik ve güvenilirlik çalışmasının yapılması; normal-HKB-AH ayrımında Montreal Bilişsel Değerlendirme'ye (MOCA) paralel, fakat MMSE'den daha iyi olduğunun gösterilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: STMS'in Türkçe versiyonu oluşturulmuş; geçerlililk ve güvenirlik çalışması 50 yaş üzeri kişiler ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya, % 57,5'i (n=93) kadın, % 42,5'i (n=68) erkek olmak üzere toplam 160 kişi katılmıştır. Kontrol grubu katılımcıların % 39,4'ünü (n=64), HKB olanlar % 21,3'ünü (n=34), AH olanlar ise %39,4'ünü (n=63) oluşturmaktadır. Katılımcıların yaş ortalamaları kontrol grubu için 60,08 (Ss=7,967), HKB için 70,91 (Ss=7,52), AH için 73,43 (Ss=6,20) olarak belirlenmiştir.Bulgular: STMS toplam puanının tüm grupları birbirinden ayırabildiği gözlenmiştir. Çalışma sonucunda kontrol-HKB ayrımı için kesme noktası 31,5 (sensitivite:81, spesifite:73); HKB-AH ayrımı için kesme noktası 24,5 (sensitivite:84, spesifite:89) olarak belirlenmiştir.Sonuç: Bulgular, testin mental muayenede, özellikle kontrol-HKB ve erken evre-AH ayırıcı tanısında klinisyenlere yardımcı olacağını göstermiştir.Anahtar kelimeler: STMS, mental muayene, Türk populasyonu, standardizasyon The lack of an ideal cognitive screening test, which is easy to apply and able to differentiate normal cognition from mild cognitive impairment is well-acknowledged fact. This prompted Emre Kökmen to develop STMS (Short Test of Mental Status) in Mayo clinic (1987). As a time-saving, economic and practice test, STMS can be more advantegous in differentiating normal people from MCI and, MCI from AD, compared to Mini Mental State Examination (MMSE).Aim: In the study, it is aimed to establish the norms and analyze the realibility and validity of STMS in Turkish population and to demonstrate that STMS is parallel to Montreal Cognitive Assessment (MOCA) but better then MMSE, in differentiating controls from MCI and MCI from AD.Material and Method: Turkish version of STMS is adapted and reliability and validity analysis is applied to people older then 50. A total of 160 people were recruited in the study, consisting of 92 (57.5 %) women and 68 (42.5 %) men. Study groups are consisted of 63 cognitively normal subjects (39.4 %), 34 MCI (21.3 %) and 63 AH (39.4 %) patients. The mean of ages are 60.08 (Ss=7.967) for controls, 70.91 (Ss=7.525) for MCI, and 73.43 (Ss=6.20) for AH patients.Results: STMS can differentiate all groups from each other. As a result, cut-off point is 31,5 (sensitivity:81, specifity:73) to differentiate controls from MCI; and 24,5 (sensitivity:84, specifity:89) to differentiate MCI from AD.Conclusion: The results show that STMS can be used by clinicians to differentiate both MCI from AD and normal people from the cognitively impaired.Key words: STMS, mental status examination, Turkish population, screening tool standardization 70

Bu çalışmada farklı duysal profillere sahip bireylerin vücut farkındalık düzeyleri, postüral durumları ve dikkat farkındalık düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek amaçlanmıştır. Çalışmaya 18-65 yaşları arasında herhangi bir ortopedik, nörolojik, mental, vestübüler rahatsızlığı olmayan 50 sağlıklı kişi dahil edildi. Katılımcıların sosyodemografik bilgileri alındıktan sonra duysal profili; Adelösan Yetişkin Duyu Profili anketi ile, vücut farkındalığı; Vücut Farkındalığı Anketi ile, postür; Corbin ve Ark. tarafından hazırlanan form ile, dikkat farkındalık düzeyi ise Bilinçli Farkındalık Anketi ile değerlendirildi. Sağlık bireyler duysal profil skorlarına göre; duysal arayış, duysal kaçınma, duysal hassasiyet ve düşük kayıt çeyreklerinde, her bir çeyrek için ayrı ayrı çoğu kişiden daha az, çoğukişiden az, çoğu kişiye benzer, çoğu kişiden fazla ve çoğu kişiden daha fazla olmak üzere sınıflandı. Duysal hassasiyet çeyreğinin çoğu insan fazla alt grubunda vfa ile toplam postür skoru arasında anlamlı ve negatif yönde güçlü ilişki bulundu (p0.05). A significant and negative correlation was found between low degistrion quadrant raw score and attention score (p

Bu araştırmada 60 yaş ve üzeri demans hastası olmayan sağlıklı yaşlılarda, kognitif rezerv ve emosyon regülasyonu arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu ilişki, cinsiyet, yaş, medeni durum, eğitim durumu, çalışma durumu, yabancı dil bilme, düzenli kitap okuma, boş zaman aktivitesi, boş zaman aktivite sıklığı, fiziksel egzersiz yapma sıklığı gibi değişkenler üzerinden incelenmiştir. Bu değişkenler ile Geriatrik Depresyon Ölçeği (GDÖ) puanı, Emosyon Regülasyon Ölçek puanı, Sözel Akıcılık Testi puanlarıyla ve İz Sürme Testinin sürelerinin aralarındaki ilişkiye bakılmıştır. Çalışmanın örneklemini 60 yaş ve üzeri demans hastası olmayan 40'ı kadın 40'ı erkek olmak üzere toplam 80 sağlıklı yaşlı oluşturmaktadır. Çalışmada veri toplamak amacıyla; Duygu Düzenleme Ölçeği, GDÖ, Sözel Akıcılık Testi, İz Sürme Testi ve Demografik Bilgi Formu kullanılmıştır. Katılımcıların Sözel Akıcılık, İz Sürme Testi süreleri, GDÖ puanları ve Duygu Düzenleme düzeyleri, eğitim, boş zaman aktivitesi, müzik eğitimi, yabancı dil bilme gibi kognitif rezerve etki ettiği düşünülen değişkenler açısından karşılaştırılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre, cinsiyetin testler üzerindeki etkisine baktığımızda, kadınların İz Sürme B formu tamamlama süresinin, erkeklere oranla daha yüksek olduğu görülmüştür. Çalışma durumunun ölçeklerle olan ilişkisi incelendiğinde, aktif olarak çalışan bireylerde, Duygu Düzenleme düzeylerinin çalışmayanlara göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Üniversite ve üzeri düzeyde eğitime sahip olan katılımcıların KAS Sözel Akıcılık toplam puanları ve KAS Sözel Akıcılık perseverasyon düzeylerinin lise ve ortaokul mezunlarına göre daha yüksek düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca eğitimle ilgili olarak, ortaokul mezunlarının A ve B formlarını tamamlama sürelerinin lise ve lisans düzeyindeki katılımcılara göre daha yüksek sürelerde gerçekleştiği, ortaokul mezunlarının daha uzun sürelerde testi tamamladığı saptanmıştır. Kitap okuma sıklığı yüksek olan katılımcıların İz Sürme A-B formu hata sayılarının daha az ve İz Sürme A-B formu süre ölçümlerinin daha düşük düzeyde olduğu görülmüştür. Katılımcıların kitap okuma sıklıklarına göre Duygu Düzenleme ve GDÖ ölçümlerinin farklı olmadığı tespit edilmiştir. Katılımcıların KAS Sözel Akıcılık puanlarının artış göstermesinin, GDÖ puanını düşüreceği tespit edilmiştir. GDÖ düzeylerinin KAS Sözel Akıcılık toplam puanları dışında, diğer Sözel Akıcılık Testleriyle, anlamlı şekilde çoklu doğrusal olarak ilişkili olmadığı saptanmıştır. Ayrıca GDÖ puanları ile İz Sürme testleri arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Duygu Düzenleme Ölçeği ve diğer tüm testler arasında da anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir.Anahtar Kelimeler: Kognitif Rezerv, Emosyon Regülasyonu, Depresyon In this study, it is aimed to improve the relationship between cognitive reserve and emotion regulation in healthy elderly people who do not have dementia patients aged 60 years or older. This relationship was examined through variables such as gender, age, marital status, educational status, employment status, foreign language knowledge, regular book reading, leisure activity, frequency of leisure activity, and frequency of physical exercise. The relationship between these variables and Geriatric Depression Scale (GDS) score, Emotion Regulation Scale score, Verbal Fluency Test scores and the duration of the Trail Making Test were examined. The sample of the study consists of 80 healthy elderly people, 40 of whom are females and 40 of which are men without dementia patients aged 60 years or older. In order to collect data in the study; Emotion Regulation Scale, GDS, Verbal Fluency Test, Trail Making Test and Demographic Information Form were used. Verbal Fluency, Trail Making Test Times, GDS scores and Emotion Regulation levels of the participants were compared in terms of variables thought to affect cognitive reserve, such as education, leisure activity, music education, and foreign language knowledge. According to the results of the research, when we look at the effect of gender by tests, it should be seen that the time to complete the Trail Making Test B form of women below is higher than that of men. When the relationship between working status and scales was examined, it was determined that the levels of Emotion Regulation were higher in individuals who were actively working than those who did not. It was determined that the total scores of KAS Verbal Fluency and KAS Verbal Fluency perseveration levels of the participants who have university or higher education levels are higher than the high school and middle school graduates. Also, in terms of education, it has been determined that the duration of completion of A and B forms of secondary school graduates is higher than the high school and undergraduate level participants, and secondary school graduates have completed the test for longer periods. It was observed that the number of errors in Trail Making Test A-B form was lower and the test in the A-B form duration was lower in the participants with high frequency of reading. It was determined that Emotion Regulation and GDS measurements did not differ according to the frequency of reading books. It was determined that the increase in the KAS Verbal Fluency scores of the participants will decrease the GDS score. Except for the KAS Verbal Fluency total scores of the GDS levels, it was found that there was no significant multiple linear correlation with other Verbal Fluency Tests. In addition, no significant relationship was found between GDS scores and Trail Tests. Also, no significant relationship was found between the Emotion Regulation Scale and all other tests.Keywords: Cognitive Reserve, Emotion Regulation, Depression 82

Bu araştırmada; otizm spektrum bozukluğu tanılı 3-15 yaş arası çocuğu olan ebeveynlerin çok boyutlu algılanan sosyal destek ve OSB tanılı bireyin eğitsel destek düzeyinin ebeveyn depresyonuna etkisini ortaya koymak amaçlanmıştır. Araştırmaya 105 OSB tanılı birey ebeveyni katılmıştır. Araştırmada depresyonu ölçmek amacıyla `Beck Depresyon Envanteri`, sosyal desteği ölçmek amacıyla `Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği`, eğitsel destek gereksinimi düzeyini ölçmek amacıyla ise `Uyarlanmış Otizm Kontrol Listesi` kullanılmıştır. Sosyal destek ve eğitsel destek gereksinimi düzeyinin depresyona etkisi arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Bu bulguların önemi geçmiş araştırmaların ışığında tartışılmış ve ileride yapılacak araştırmalara önerilerde bulunulmuştur.Anahtar Kelimeler: Otizm Spektrum Bozukluğu, Depresyon, Sosyal Destek, Ebeveyn, Eğitsel Destek The aim of this study was to determine the relationship between parental depression among parents of children with Autism Spectrum Disorder (ASD), their. multi-dimensional perceived social support and child's educational need. 105 parents of children with Autism Spectrum Disorder participated in this study. Beck Depression Inventory, Multidimensional Perceived Social Support Scale` and Adapted-Autism Control Check List were used. A significant relationship was found between the effect of social support, educational need of the child and parental depression. The importance of these findings was discussed in the light of previous research and recommendations were made for future studies. Key words: Autism Spectrum Disorder, Depression, Social Support, Parent, Educational Need 101

Bu tez çalışması Lise öğrencilerinde Genel Kaygı ve Sosyal Kaygının Sözel Akıcılık Performansında yordayıcı etkisinin varlığını araştırmak amacıyla yapılmıştır. Aynı zamanda bu iki kaygı türünün var ise kestiriciliklerinin karşılaştırılması istenmektedir. İstanbul ili Kartal ilçesinde bulunan Kartal Anadolu İmam Hatip Lisesi'nde eğitim gören 15-19 yaş aralığındaki 91 öğrenci gönüllü olarak katılım göstermiştir. Bu katılımcıların 67'si kız, 24 'ü ise erkek öğrencilerden oluşmaktadır. Katılan tüm öğrencilere Veli Onay Formu, Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği, Ergenler için Sosyal Kaygı Ölçeği ve Sözel Akıcılık Performansı için Fonemik Akıcılık (K, A, S) testi ve Semantik Akıcılık (hayvan kategori ) testi uygulanmıştır. Yapılan istatistiksel analiz sonuçlarına göre; cinsiyete göre fonemik akıcılık puanlarında anlamlı bir fark gözlenmezken, erkeklerdeki perseverasyon oranının kızlardan yüksek olduğu tespit edilmiştir. Sınıfa göre fonemik ve semantik akıcılık oranlarında anlamlı farklılık saptanmamıştır. Fakat fonemik akıcılık testinde 12. sınıf öğrencilerinin perseverasyon oranının, 11. sınıflara göre yüksek olduğu belirlenmiştir. Cinsiyete göre durumluk kaygıda anlamlı farklılık yok iken, Sürekli kaygıda kızların puanı erkeklerden yüksek bulunmuştur. Sınıfa göre ise hem durumluk hem de sürekli kaygı ölçeği puanlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olmadığı bulunmuştur. Tüm öğrencilerde, hem cinsiyete hem de okudukları sınıfa göre yapılan analizlerde Durumluluk ve Süreklilik kaygı puanları ile Sözel Akıcılık test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı sayılabilecek bir farklılık tespit edilmemiştir. Cinsiyete göre Ergenler için Sosyal Kaygı toplam puanında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiş, kız öğrencilerin erkeklere göre daha yüksek puan aldığı belirlenmiştir. Öğrencilerin okudukları sınıfa göre aldıkları toplam Sosyal Kaygı puanının karşılaştırmasında anlamlı bir farklılık bulunmamaktadır. Tüm katılımcıların Sosyal Kaygı Ölçeği ve Sözel Akıcılık test puanları hem cinsiyete hem de okudukları sınıfa göre karşılaştırılmıştır. Buna göre; her iki karşılaştırmada da istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Sonuç olarak, Lise öğrencilerinde Genel Kaygı ve Sosyal Kaygının Sözel Akıcılık Performansını etkilemediği tespit edilmiştir. İlaveten; birçok çalışma sonucu ile paralel olarak, ergenlik döneminde cinsiyetin Sosyal Kaygı gibi bir kaygı türünde belirleyici faktörlerden biri olduğu öne sürülebilir. Perseverasyon oranının üst sınıfta daha yüksek olması sözel akıcılık becerisinin yaş faktöründen etkilendiği şeklinde yorumlanabilir. Ayrıca çalışmanın literatüre katkısı üzerinde de durulmuştur. Anahtar Sözcükler: Genel Kaygı, Sosyal Kaygı, Sözel Akıcılık, Semantik Akıcılık, Fonemik Akıcılık This thesis was conducted to investigate the predictive effect of general anxiety and social anxiety on verbal fluency performance in high school students.In the mean tıme,ıt is desirable to compare the predictability of these two types of anxiety.There was 91 students participated voluntarily at the Kartal Anadolu High School in Kartal district of İstanbul.67 of these participant were female and 24 of them were male students. Parental Approval Form,State-Treit Anxiety Inventory ,Social Anxiety Inventory for Adolescents and Phonemic Fluency(KAS) Test and Semantic Fluency (animal category) test for Verbal Fluency Performance were applied to all students.According to the results of structured analysis; There was no significant difference in phonemic fluency scores according to gender, while perseveration rate in boys was hig-her than in girls. There was no significant difference in phonemic and semantic fluency rates according to grade which they were studying. However, in the phonemic fluency test, perseveration rate of 12th grade students was found to be higher than 11th grade students.While there was no significant difference in state anxiety by gender, the scores of girls in trait anxiety were higher than that of boys. In all students, there was no significant difference between State and Trait Anxiety scores and Verbal Fluency test scores in the analyzes conducted according to both gender and the class they studied. There was a statistically significant difference in social anxiety total score for adolescents according to gender and it was determined that female students scored higher than boys. There was no significant difference in the comparison of the total social anxiety scores of the students according to the class they were studying. Social Anxiety Scale and Verbal Fluency test scores of all participants were compared according to both gender and the grade they read. Accordingly, no statistically significant difference was found in both comparisons.As a result, it was found that General Anxiety and Social Anxiety did not affect Verbal Fluency Performance among high school students. In addition, in parallel with the results of many studies, it can be argued that gender is one of the determining factors in a type of anxiety such as Social Anxiety. The higher perseveration rate in the upper class can be interpreted as verbal fluency is influenced by the age factor. In addition, the contribution of the study to the literature was emphasi-zed.Key words: General Anxiety, Social Anxiety, Verbal Fluency, Semantic Fluency, Phonemic Fluency 97

Bu çalışmada, özel eğitim alanında çalışan psikologların iş tatmini, kendine merhamet ve kişilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi, mesleki kıdem ve gelir memnuniyeti düzeyleri gibi sosyodemografik değişkenlerin iş tatmini, öz-duyarlılık ve kişilik özellikleri üzerindeki etkileri de incelenmiştir. Çalışmaya 116 özel eğitim psikoloğu dahil edildi. Veri toplamak için sosyodemografik bilgi formu, durumluk-sürekli kaygı, iş doyumu, öz-duyarlılık ve beş faktör kişilik ölçekleri kullanılmıştır. Verilerin analizinde bağımsız örnekler t Testi, Anova, Post Hoc Tukey ve Pearson Korelasyon Analizi kullanılmıştır.Araştırmada, sosyo-demografik özelliklere göre bakıldığında erkeklerin bilinçlilik ölçeğinden aldıkları puanların kadınlara oranla daha yüksek olduğu, kadınların aşırı ise özdeşleşme ölçeğinden aldıkları puanların erkeklere oranla daha yüksek olduğu görülmüştür. Korelasyon analizine göre; bireylerin yaşları ile izolasyon ölçeği puanları arasında negatif bir ilişki; mesleki kıdem ile öz disiplin puanları arasında pozitif bir ilişki vardır. Ayrıca, durumluk ve sürekli kaygı puanları ile içsel doyum, dışsal doyum, genel iş doyumu, öz sevecenlik, paylaşımların bilincinde olma, bilinçlilik, öz-duyarlılık ve dışa dönüklülük puanları arasında negatif bir ilişki olduğu bulunmuştur. Son olarak, dışa dönüklük, uyumluluk, öz disiplin, gelişime açıklık ölçekleri ile öz yargılama, yalıtım ve aşırı özdeşleşme ölçekleri puanları arasında pozitif bir ilişki bulunmuştur. In this study, it is aimed to examine the relationship between job satisfaction, self- compassion and personality characteristics in special education psychologists . The effects of sociodemographic variables as gender, age, education level, professional time and income satisfaction levels on job satisfaction, self-compassion and personality characteristics are also examined. 116 special education psychologists were included to the study. In order to collect data, sociodemographic information form, state-trait anxiety, job satisfaction, self-compassion and five-factor personality scales were used. Independent samples t Test, Anova, Post Hoc Tukey and Pearson Correlation Analysis are used in the analysis of data. In terms of sociodemographic variables, group comparison analyses showed that males have higher scores on consciousness scale than females, while females have higher scores on over identification scale than males. Correlation analyses indicated that there was a negative correlation between age and isolation score; and a positive correlation between professional time and self-discipline scores. In addition, it was found that there was a negative correlation between state and trait anxiety scores and intrinsic satisfaction, extrinsic satisfaction, general job satisfaction, self-compassion, sense of sharing, consciousness, self-sensibility and extroversion scores. Finally, a positive correlation was found between scores on extroversion, compatibility, self-discipline, openness for improvement scales, and scores on self-judgment, isolation and over identification scales. 75

Literatürde çocukluk çağı travmalarının yetişkinlik dönemine uzanan kalıcı psikolojik etkilerinin olduğu bilinmektedir. Bu çalışmanın temel amacı; yetişkin örnekleminde çocukluk çağı travmalarının evlilik doyumu ve evlilik uyumu üzerindeki yordayıcı etkisini araştırmaktır. Araştırmaya 21-50 yaş arası, 128'i kadın 127'si erkek olmak üzere toplam 255 evli birey katılmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak Sosyo-demografik Veri Formu, Evlilik Doyum Ölçeği, Evlilik Uyum Ölçeği ve Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (CTQ-28) kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda evlilik uyumu yüksek olan çiftlerin; evlilik doyumu, duygusal ihmali, cinsel istismarı ve çocukluk çağı travma düzeyleri, uyumsuz çiftlere göre anlamlı biçimde yüksektir. Yapılan korelasyon analizleri sonucunda ise, duygusal ihmal ile evlilik uyumu arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki, çocukluk çağı travmaları ile evlilik uyumu arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Katılımcılar sosyodemografik özellikler açısından incelendiğinde; üniversite mezunlarının evlilik uyum düzeyleri orta okul mezunlarından, çok yüksek ekonomik durumu olan bireylerin de hem evlilik uyumu hem evlilik doyumu düzeyleri orta seviyede ekonomik durumu olanlardan istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek bulunmuştur. Ayrıca evlilik uyumu ve evlilik doyumu düzeylerinin genç katılımcılarda daha yüksek olduğu da tespit edilmiştir. Bu bulgular ışığında çocukluk çağı travmalarının ve yaşam kalitesinin yetişkinlik dönemindeki evlilik uyumu ve doyumuna etki ettiği söylenebilir. In Literature there is a valued fact that childhood trauma passes through the adulthood age. In this research the main purpose is to discuss about marriage relationships based on childhood traumas. The participants were 255 married couple, our age scale was in between 21-50 and we had 128 women, 127 men. This research collected datas from Socio-demographic data form, marriage satisfaction scale, marriage compliance scale and childhood trauma scale (CTQ-28). As a result for the couples that has the high harmony seems to have more liabilities than non-harmony marriages for the facts of marriage satisfaction, emotional neglect, sexual abuse and childhood trauma. According to applied correlation that is found that emotional neglect and childhood trauma had a positive relationship with marriage conformity. In the research according to participants socio-demographic level, it is found that university degreed couples resulted higher than secondary level graded couples for marriage satisfaction and marriage compliance. When we look at from economical status, high economic leveled individuals showed higher results than middle economic leveled individuals based on marriage satisfaction and harmony. Also younger participants had higher results in those values when we looked at the age scale. According to those results it can be said that childhood traumas have impacts on marriages based on satisfaction and harmony in couples relationship. 77