Search

Zagadnienie dotyczące seksualności niepełnosprawnych kobiet i mężczyzn było niezwykle rzadko podejmowane w procesie rehabilitacji i to­warzyszył mu bardzo duży obszar niewiedzy. Rehabilitacja seksualna jest częścią szeroko pojętego procesu rehabilitacji i powrotu do odzyskania miejsca w społe­czeństwie, lecz w Polsce, do chwili obecnej, nie stworzono programu rehabilita­cji seksualnej dla osób niepełnosprawnych po urazie rdzenia kręgowego. Celem zrealizowanych badań empirycznych było rozpoznanie podstawowych barier związanych z podjęciem życia intymnego niepełnosprawnych po urazie rdzenia kręgowego oraz ukazanie oczekiwań tych pacjentów wobec rehabilitacji seksual­nej. Ważnym wątkiem pracy było określenie roli fizjoterapeuty w podejmowaniu elementów rehabilitacji seksualnej w terapii osób niepełnosprawnych po urazie rdzenia kręgowego. Badaniem objęto 12 kobiet i 48 mężczyzn po urazie rdze­nia kręgowego (tetra­ i paraplegicy) korzystających z forów internetowych oraz stron internetowych poświęconych tematyce seksualności osób niepełnospraw­nych. W badaniu zastosowano kwestionariusz autorski składający się z 22 pytań, który wysyłano drogą e­mailową oraz umieszczano na forach internetowych. Najczęściej wskazywane przez uczestników badań obawy związane z podjęciem współżycia to niemożność zapanowania nad odruchami fizjologicznymi w trakcie pożycia intymnego, a także bariery psychologiczne. Zapotrzebowanie na rehabili­tację seksualną osób niepełnosprawnych ruchowo jest bardzo duże, a najbardziej oczekiwanymi formami pomocy są: instruktaż seksualny oraz wsparcie w przeła­mywaniu lęku przed mimowolnymi odruchami fizjologicznymi. Nie wszystkie jednak formy rehabilitacji zostały pozytywnie ocenione przez respondentów, np. usługi partnera zastępczego nie znalazły wśród nich akceptacji.

Problematyka seksualności osób będących po urazie rdzenia krę­gowego nie należy do często poruszanych w literaturze przedmiotu. Zarówno w słowackich, jak i europejskich badaniach brakuje empirycznych doniesień na temat życia seksualnego tej grupy osób. W niniejszym artykule zaprezentowanoprzegląd literatury na temat seksualności dorosłychosób będących po urazach rdzenia kręgowegoz licznymi i potrzebnymi odwołaniami do neurofizjologicz­nych uwarunkowań opisywanych kwestii. Jednocześnie wskazane zostały, na podstawie przytoczonych badań, psychopedagogiczne konsekwencje problemów w zakresie realizacji potrzeb seksualnych.

W badaniach zarówno międzynarodowych, jak i czeskich brakuje empirycznych doniesień na temat życia seksualnego osób z niepełnosprawnością słuchową. Seksualność i partnerstwo osób z niepełnosprawnością słuchową są wciąż tematem tabu, pomimo uznania, iż seksualność jest integralną potrzebą każdego człowieka niezależnie od poziomu sprawności. Realizacja tej potrzeby jest ważnym miernikiem, tak często dziś dyskutowanej jakości życia osób niepeł­nosprawnych. Seksualność ingeruje w najbardziej intymne obszary przeżywania i relacji człowieka wobec swojego otoczenia oraz w podstawowym stopniu uczest­niczy w kształtowaniu osobowości każdej jednostki.Prezentowane badania objęły dwa główne cele. Pierwszym z nich było ustalenie poziomu wiedzy, opinii i postaw uczniów z niepełnosprawnością słuchową na temat seksualności, drugim ustalenie opinii i postaw ich rodziców. Z zebranego materiału wynika, iż obraz seksualności osób z niepełnosprawnością słuchową jest zróżnicowany, a poziom wiedzy badanej młodzieży niezadowalający, w nie­których kwestiach wręcz skrajnie niski. Niestety również postawy rodziców wobec seksualności własnych niesłyszących dzieci są negatywne, choć wielu ro­dziców rozmawia ze swoimi dziećmi na tematy seksualności, to jednocześnie rodzice wykazują bezradność, zakłopotanie, a niekiedy niechęć do omawiania tych spraw.