Search

Tussen de Oranjes en de Nederlandse joden bestaan al meer dan vierhonderd jaar nauwe banden. Sinds hun komst naar de Republiek vanuit absolutistische staten voelden de joden zich veilig en beschermd door de verschillende overheden. Met name met de Oranjes ontwikkelden zij een speciale band. Zo maakte de joodse elite ten tijde van de Republiek deel uit van de entourage van de stadhouder en kozen joden partij voor de Oranjevorsten in hun strijd tegen de patriotten. Ook na de instelling van het Koninkrijk bleef de verbondenheid met de Oranjes groot en vervulde de eeuwenoude relatie de joodse gemeenschap met trots, die de basis vormde voor een sterk orangisme. De ontwikkeling van de geschiedenis bracht echter ook critici voort die zich afvroegen wat de Oranjes nu eigenlijk voor de joodse gemeenschap hebben betekend. Joden en het Huis van Oranje geeft een onthullend beeld van de relatie tussen de Oranjes en de joden gedurende ruim vier eeuwen. Het is het eerste overzichtswerk van een periode waarin een sterke Oranjeliefde en loyaliteit van de joodse gemeenschap overheerst, maar waarin ook sprake is van kritiek op het koningshuis. In een historisch overzichtsartikel passeren de stadhouders en hun Portugees-joodse en Hoogduitse financiers de revue, maar zien we ook joodse Oranje knokploegen, orangistische rabbijnen en socialistische republikeinen. De gevoelige relatie tussen de joodse gemeenschap en het koningshuis na de Tweede Wereldoorlog en de betrokkenheid van de Oranjes bij de joodse staat Israël worden eveneens besproken. Daarnaast staat de materiële cultuur centraal die een uiting is van de joodse Oranjeliefde door de eeuwen heen: van de hofcultuur van de Portugese en Hoogduitse elite tijdens de Republiek tot aan de talloze blijken van waardering van de joodse bevolking uit alle hoeken van het koninkrijk der Nederlanden. Tot slot, geeft een aantal personen uit de huidige joodse gemeenschap in dit boek zijn mening over de monarchie en de leden van het Huis van Oranje.