Search

Çalışmamızın amacı sol meme radyoterapisinde, kaynak-cilt mesafeli (SSD- SOURCE SKIN DISTANCE) yöntemiyle elde edilen, hedef volüm ve kritik organ dozlarının üç boyutlu bilgisayarlı tedavi planlama sisteminden (BTPS) elde edilen verilerle karşılaştırarak in-vivo dozimetriyle doz hesaplama algoritmasında kullanılan dozimetrik sürecin kontrolüdür. Bilgisayarlı Tomografi Simülatör ile 0,5 cm aralıklarla tomografi kesitleri alınarak, randofantom üzerinde hedef volümler ve kritik organlar konturlandı. Kalibre edilen Termolüminesans Dozimetri (TLD) çipleri randofantom üzerine belirlenen noktalara yerleştirildi. Her teknik için 5’er kez ışınlama yapılarak ölçüm değerlerinin ortalaması elde edildi. Hedef hacim ve kritik organ dozları incelendi. BTPS ve ölçülen değerler arasında ±%5’in altındaki değerler kabul edilebilir sınırlar içine alındı. Üç ve dört alan SSD tekniğiyle hedef volüm içindeki üç noktada BTPS ile hesaplanan doz değerlerinin ortalaması sırasıyla 206.67 cGy ve 209.03 cGy, bu noktalarda TLD çipleri ile ölçülen dozların ortalaması sırasıyla 208.55 cGy ve 210.78 cGy’dir. Her iki teknikte de kalp ve akciğer noktalarında ölçülen ve hesaplanan dozlar arasındaki fark %5’in altındayken sağ meme cildinde %14’e varan farklar bulundu. Meme radyoterapisinin amacı; yinelenme olasılığını azaltmak ve hedef hacimde homojen doz dağılımını sağlayarak sağlam dokuları minimum düzeyde ışınlamaktır. Çalışmamızda elde edilen sonuçlar tedavi planlama sürecinde oluşabilecek hataların belirlenmesinde TLD ile yapılan doz ölçümlerinin, ideal olmasa da, yararlı olabileceğini göstermektedir. The purpose of this study is comparing target and critical organ doses which are obtained by SSD method at the left breast radiotherapy with data obtained by 3D computer-based TPS and the control of dosimetric process by in-vivo dosimetric method. Tomography cutaways were taken CT simulator by 0.5 cm intervals, were contured on randophantom. Calibrated TLDs were placed the points defined in advance. Average of measurements values was calculated by 5 times irradiation for each method, target and critical organs doses were investigated. TPS and measured values were taken into acceptable limits under %5. Whereas average of dose calculated TPS three points in target by three-four field were respectively 206,67-209,03 cGy, the avarage of measured doses with TLD were respectively 208,55-210 cGy. Whereas the difference of measured and calculated doses heart and left lung with both methods were below %5, difference at right breast skin was calculated %14. The aim is to reduce the likelihood of recurrence and providing homogeneous dose distrubition in target and minimum level of steady tissues irradiation. The results of our study have shown in-vivo doses measurements made with TLD aren’t ideal but helpful for defining the failures which may show up during treatment planning process.

Bu çalışmada, mide kanseri tanısıyla RT görmüş 20 olguya 3B-KRT, IMRT, VMAT ve HT teknikleri kullanılarak planlar oluşturulmuş, hedef hacimlerin ve kritik organların almış olduğu dozların dozimetrik olarak karşılaştırılması amaçlanmıştır. Ayrıca hedef hacimler için Konformalite Indeksi (CI) ve Homojenite Indeksi (HI) karşılaştırılmıştır. Kliniğimizde tedavi görmüş olguların BT görüntüleri kullanılarak, görüntüler üzerinde her olguya bVMAT (butterfly), VMAT 2 ark, YART5 (5-alan), YART7 (7-alan), 3B-KRT (3-alan) ve HT (Helikal Tomoterapi) olmak üzere 6 farklı tedavi tekniği planlanmıştır. VMAT ve IMRT planları Elekta lineer akselatörünü kullanan Monaco TPS'inde, 3B-KRT planları CMS XIO 5 TPS'inde ve Helikal Tomoterapi planları ise VOLO TPS'inde hazırlanmıştır. VMAT planları ve IMRT planları Monte Carlo, 3B-KRT ve HT planları Superposition algoritması kullanılarak hazırlanmıştır. VMAT, IMRT ve HT planlarında eşzamanlı entegre boost (SIB) tekniği ile 27 fraksiyonda 54 Gy ve 3B-KRT planlarında ise basamaklı boost ile 30 fraksiyonda 54 Gy olacak şekilde hedef hacme doz tanımlanması yapılmıştır. Toplam doz tüm planlama tekniklerinde benzer olması için biyolojik eşdeğer doz (BED) hesabı yapılarak tanımlanmıştır. Oluşturulan sanal planların PTV ve riskli organlar (spinal kord, akciğerler, böbrekler, ince bağırsak, karaciğer ve kalp) açısından doz dağılımlarına DVH yardımıyla bakılmış, istatistiksel analiz için SPSS 22.0 versiyonu kullanılmıştır.Sonuç olarak, diğer tekniklere kıyasla VMAT 2 ark ve HT tekniklerinde daha homojen ve konformal doz dağılımları elde edilmiştir. Düşük doz saçılmalarında ve spinal kordun maksimum dozu için en iyi değerler 3B-KRT tekniğinde elde edilmiştir. Kritik organlar açısından en iyi korumayı akciğerler, kalp, karaciğer için HT tekniği sağlarken, böbrek ve ince bağırsak açısından sırasıyla VMAT 2 ark ile bVMAT teknikleri sağlamıştır.Anahtar Kelimeler: Mide Kanseri, 3B-KRT, IMRT, VMAT, HT In this study, plans were made using 3B-CRT, IMRT, VMAT and HT techniques in 20 patients with RT who were diagnosed with gastric cancer and it was aimed to compare the doses of target volumes and critical organs dosimetrically. In addition, the Conformity Index (CI) and Homogeneity Index (HI) were compared for the target volumes. Six different treatment techniques were planned for each patient, including bVMAT (butterfly), VMAT 2 ark, YART5 (5-alan), YART7 (7alan), 3B-KRT (3-alan) and HT (Helical Tomoterapi) using CT images of patient streated in ourclinic. The VMAT and IMRT plans were prepared in Monaco TPS, the 3D-CRT plans in CMS XIO 5 TPS and the Helical Tomotherapy plans in VOLO TPS. VMAT plans and IMRT plans Monte Carlo algorithm, 3D-CRT and HT plans were prepared by using Superposition algorithm. Simultaneous integrated boost (SIB) technique in VMAT, IMRT and HT plans was used to define the target volume dose to be 54 Gy from 27 fractions and 54 Gy from 30 fractions in 3D-CRT plans. BED (Biological Equivalent Dose) calculations were made before the plans were made so that the tumor had the same biological equivalent effect. Doses distributions of PTV and risky organs (spinal cord, lungs, kidneys, small intestine, liver and heart) were evaluated with DVH and appropriate tests were made in SPSS program for statistical analysis.As a result, more homogenous and conformal dose distributions were obtained in VMAT 2 arc and HT techniques compared to other techniques. Best values in the low doses scattering and the maximum dose of the spinal cord were obtained from the 3D-CRT technique. In terms of critical organs, while the best protection is the HT technique for the lungs, heart and liver, VMAT 2 arc and bVMAT techniques provide the best protection for the kidney and small intestine, respectively.Key words: Gastric Cancer, Tomotherapy, VMAT, IMRT, 3B-CRT 207

Bu çalışmanın amacı; özofagus kanserinin radyoterapi ile tedavisinde kullanılan üç Boyutlu Konformal Radyoterapi (3BKRT) ve Hacimsel Ayarlı Ark Terapi (VMAT) tekniklerinin, hedef hacmi sararken riskli organları korumadaki etkilerini görmek ve kendi verilerini elde etmek; elde ettiğimiz bu retrospektif dozimetrik sonuçları birbirleriyle karşılaştırmaktır. Bu çalışma için; 10 küratif radyoterapi ile tedavi edilen toraks yerleşimli özofagus kanseri tanılı hasta seçildi. Fraksiyon dozu 1,8 Gy ve toplam doz 54 Gy olacak şekilde planlar hazırlandı. İki teknik arasında kritik organ dozu (OAR), Konformite İndeksi (CI) ve Homojenite İndeksi (HI) karşılaştırıldı. Yapılan istatistiksel karşılaştırma sonucunda PTV54’e ait değerlerin analizinde 3BKRT ve VMAT arasında sadece CI değerinde anlamlı fark görülmüştür (p=0,002). Akciğerin V5 ve V10 incelendiğinde en düşük değer 3BKRT tekniğinde görülmüştür (sırasıyla p=0,005, p=0,013). Kalbin en düşük V40 değeri ise VMAT tekniğinde elde edilmiştir (p=0,002). Ayrıca, Spinal kord Dmax değeri için bakıldığında VMAT tekniği 3BKRT’ye göre düşük değerlere sahiptir (p=0,001). Çalışmamızın sonucunda doz homojenliği ve riskli organlar açısından her iki teknikte kullanılabilir görülmesine rağmen ileri yaştaki bu hastalarda etki eden komorbiditeler göz önüne alındığında VMAT tekniği kullanımının tercih olabileceği görülmüştür. The purpose of this study is; to see the effects of protecting critical organs while achieved target volume of three dimensional conformal Radiotherapy (3DCRT) and Volumetric Modulated Arc Therapy (VMAT) techniques that is used in radiotherapy treatment of esophageal cancer and obtain their own data; to compare these retrospective dosimetric results which is obtained to each. For this study, 10 patients that was treated curative radiotherapy in cases of diagnosed thoracic esophageal cancer were selected. Plans were prepared in terms of the fraction dose would be 1,8 Gy and totally 54 Gy. Critical organs, Conformity Index (CI) and Homogenity Index (HI) were compared between two techniques. As a results of dosimetric comparison showed no statistical difference for only CI value between 3DCRT and VMAT, when the analysis of values PTV54 (p=0,002). The values of the lung V5 and V10 analyzed, was seen the lowest values in 3BKRT technique (p=0,005 and p=0,013, respectively). The lowest V40 value of the heart was obtained with VMAT technique (p=0,002). Additionally, for the Dmax value of Spinal Cord, VMAT technique has lower values than 3DCRT (p=0,001). As results of our study, although both techniques could be seemed to be able to use in terms of dose homogenity and risk of organs, The VMAT techniques should be prefered to use with consider of comorbidities affecting these older patients.

Bu çalışmada 2012-2017 yılları arasında kliniğimizde definitif radyoterapi uygulanmış, primer pankreas başı tümörü olan inopere hastalar retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Her hastaya tümör, tümör çevresi ve bölgesel lenf nodlarına yönelik 3 farklı tedavi tekniği kullanılarak 5 farklı planlama yapılmış, tüm planlar hedef hacim dozları 54/45 Gy olacak şekilde seçilmiştir. Planlar Volümetrik Ark Tedavi (VMAT) ve Yoğunluk Ayarlı Radyoterapi (IMRT) için 6 MV X-ışını, 3 Boyutlu Konformal Radyoterapi (3BKRT) için 6/15 MV X-ışını kullanılarak hazırlanmıştır. Planlanan hedef hacim dozları (PTV), Konformite indeksi (CI), Homojenite indeksi (HI), riskli organlar (böbrekler, spinal kord, karaciğer) açısından teknikler karşılaştırılmıştır. PTV54 ve PTV45 için ortalama CI indeksleri VMAT 1 ark planlarında sırasıyla 1,16 ve 1,03, VMAT 2 arkda ise 1,01 ve 1,00 bulunmuştur. CI açısından hedef hacimler arasında anlamlı fark olmamasına rağmen en uygun CI değeri VMAT 2 ark planlarında bulunmuştur (PTV45 için p=0,806, PTV54 için p=0,595). IMRT ile 3BKRT teknikleri arasında CI değeri açısından fark bulunamamış, en uygun değer IMRT tekniğinde elde edilmiştir. Kritik organ dozları açısından VMAT 1 ark ve VMAT 2 ark planları arasında istatistiksel farklılık olmamasına rağmen VMAT 2 ark planlarının dozları daha düşük bulunmuştur. Pankreas tümörleri yerleşim yeri olarak böbrekler ve karaciğer gibi kritik organlara yakın oluşundan 3BKRT planları karaciğer açısından kabul edilebilir; ancak böbrekleri koruma açısından yeterli değildir. VMAT 2 ark tekniği diğer tekniklere göre dozun hedefi sarımı, CI, HI ve kritik organ dozlarında üstünlük sağlamıştır. Bu yüzden yan etkiler göz önüne alındığında tedavi tekniği olarak VMAT tercih edilebilir. In this study, inoperable patients with primary pancreatic head tumor who underwent definitive radiotherapy in our clinic between 2012-2017 were evaluated retrospectively. Five different plannings were done using 3 different treatment techniques for tumor, tumor periphery and regional lymph nodes in each patient, and plans were selected so that the target volume doses would be 54/45 Gy. Volumetric Arc Therapy (VMAT) and Intensity Modulated Radiotherapy (IMRT) plans were prepared using 6 MV X-rays and for 3DCRT plans 6/15 MV X-rays were used. Techniques were compared in terms of planned target volume doses (PTV), conformity index (CI), homogeneity index (HI), organs at risk (kidneys, spinal cord, liver). The CI indices for PTV54 and PTV45 were found to be 1.16 and 1.03 for VMAT 1 arc plans and 1.01 and 1.00 for VMAT 2 arc, respectively. The optimal CI value was found in the VMAT 2 arc plans, although there was no significant difference between the target volumes in terms of CI (PTV45 p=0,806 - PTV54 p=0,595). There was no difference in terms of CI value between IMRT and 3D-CRT techniques, and the most appropriate value was obtained by IMRT technique. Doses of VMAT 2 arc plans were found to be lower, although there was no statistical difference between VMAT 1 arc and VMAT 2 arc plans in terms of critical organ doses. Since pancreatic tumors are close to critical organs such as the kidneys and liver, 3DCRT plans can be accepted in terms of liver; but not enough for the kidney protection. VMAT 2 arc technique was superior in dose targeting, CI, HI and critical organ doses when all tecniques are compared. Therefore, VMAT may be a preferred treatment technique when side effects are taken into account.

Graves oftalmopati (GO) tanılı olguların radyoterapi ile tedavisinde; karşılıklı lateral üç boyutlu konformal radyoterapi (3BKRT) ve yoğunluk ayarlı radyoterapi (YART) teknikleri kullanılarak hedef hacmin ve riskli organların aldığı dozların karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada; GO tanılı 15 hastaya fraksiyon dozu 2 Gy toplam doz 20 Gy olacak şekilde 3BKRT ve YART tekniği ile iki ayrı tedavi planı oluşturuldu. Planlanan hedef hacmin (PTV) ve riskli organların aldığı doz değerleri karşılaştırıldı ve homojenite indeksi (HI), konformite indeksi (CI) değerleri hesaplanıp Monitor Unit (MU) değerlerine bakıldı. PTV’nin D95% (p=0,583) değerinde iki teknik arasında fark görülmedi; D98% (p

Bu çalışma, TESNAT 2018 Kongresi’nde (Alanya) sözlü bildiri olarak sunulmuştur. Baş boyun kanseri (H&N) radyoterapisinde hacimsel ayarlı ark terapi (VMAT) tekniği ile hazırlanan üç farklı radyoterapi planında, hedef hacim dozu ve kritik organ dozlarını incelemesi hedeflenmiştir. Çalışmada sekiz baş boyun kanseri (H&N) tanılı olgu değerlendirildi. Radyoterapi planlarında; çift rotasyon şeklinde 1 ark (sVMAT), çift ark (dVMAT) ve 150 kolimatör açılı olacak şekilde (cVMAT) planları hazırlandı. Üç yöntemde hedef hacme reçete edilen doz istenilen şekilde verilebilmiştir. Sağ ve sol parotis Dmean değerlerinde anlamlı fark gözlenmemiş ancak sağ parotis için sVMAT tekniği daha düşük doz aldığı görülmüştür. Üç farklı planda tümör dozu istenilen şekilde sağlanmıştır ve organ dozlarımız istenilen sınırlar içerisinde tutulabilmiştir. Ancak parotis bezi ve beyin sapında elde edilen düşük doz değeri sVMAT tekniğini diğer tekniklere göre üstün kılmıştır. The aim of this study to examine, the target volume dose and critical organ doses in three different radiotherapy plans prepared with the volumetric arc therapy (VMAT) techniques in head and neck cancer (H&N) radiotherapy. Eight head and neck cancer (H & N) cases were evaluated in the study. In radiotherapy plans; in the form of double rotation of 1 arc (sVMAT), double arc (dVMAT) and with 150 colimator angles of two arc (cVMAT) were prepared. In the three methods, the prescribed dose of the target volume could be given in preferenced. No significant difference was showed in the values of the left and right parotid Dmean, however, the sVMAT technique for the right parotid was found lower dose value. In the three different plans, tumor doses and critical organs doses had been provided within the required limits. However, sVMAT was found superior than other techniques for the parotid gland and brain stem doses.

Bu çalışmada, radyoterapi almış Hodgkin Lenfoma tanılı 19 hastanın 3B-KRT, HT ve VMAT tekniklerinde IFRT ve INRT alanlarına 20 Gy ile 30 Gy radyasyon dozu verildiğinde, hedef hacimlerin ve riskli organların almış olduğu dozların dozimetrik olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı'nda tedavi edilmiş hastaların arşiv materyali, planlama sisteminden retrospektif olarak temin edilmiştir. IFRT ve INRT alanları için PTV'ler oluşturulmuş ve bu PTV'lere 30Gy ile 20Gy olmak üzere iki farklı doz tanımlanmıştır. Tedavi planlamalarında 3B-KRT için, tedavi planlama sistemi olarak CMS XIO TPS ve algoritma olarak Convolution; HT için, TPS olarak Tomoterapi Hi-Art TPS ve algoritma olarak Convolution/Superposition; VMAT için, TPS olarak Monaco 5.1 TPS ve algoritma olarak Monte Carlo kullanılmıştır. Sanal planlar, PTV'ler ve riskli organlar ( kalp, akciğer, meme, karotis arter ve spinal kord) için doz dağılımları ve DVH kullanılarak karşılaştırılmıştır. İstatiksel analiz için SPPS 22 programında Kruskal-Wallis ve One-Way ANOVA testleri kullanılmıştır. 3B-KRT tekniğinde tüm hastalarda AP-PA alan, boyun tutulumu olan hastalarda da ek olarak karşılıklı lateral alanlar kullanılmıştır. HT için FW 2.5 cm, MF 2.5 ve PF 0.287 olarak belirlenmiştir. VMAT planlarında aksilla tutulumu olan hastalarda tam ark, aksilla tutulumu olmayanlarda B-VMAT tercih edilmiştir. Yapılan çalışma sonucunda IFRT'den INRT'ye geçmek riskli organların aldığı radyasyon dozu miktarını önemli ölçüde azaltmıştır. Aynı şekilde hedef hacme tanımlanan dozda düşüş olduğunda yüksek dozlara benzer sonuçlar vermiş, riskli organların aldığı dozlarda düşüşler elde edilmiştir. HT ve VMAT tekniklerinde daha homojen ve konformal doz dağılımları elde edilmiştir. 3B-KRT tekniğinde düşük doz saçılmalarında en iyi değerler elde edilmiştir In this study, we aimed to examine doses of target volumes and doses of risky organs when doses of 20 Gy to 30 Gy of radiation were given to IFRT and INRT fields in 3D-CRT, tomotherapy and VMAT techniques of 19 patients with Hodgkin lymphoma who had radiotherapy. The archive material of patients treated in Uludag University Medical Faculty Radiation Oncology Department was retrospectively provided from the planning system. PTVs were created for IFRT and INRT fields and two different doses were defined for these PTVs, 30 Gy to 20 Gy. For treatment planning, CMS XIO TPS as the treatment planning system and Convolution as the algorithm for 3D-CRT; Tomotherapy Hi-Art TPS as TPS and Convolution / Superposition as algorithm for HT; for VMAT, Monaco 5.1 TPS was used as TPS and Monte Carlo was used as the algorithm. Virtual plans were compared using PTVs' and risky organs' (heart, lung, breast, carotis artery and spinal cord) dose distributions and DVH. Kruskal-Wallis and One-Way ANOVA tests were used in the SPSS 22 program for statistical analysis. In 3D-CRT technique, for all patients AP-PA field and also patients with neck involvement, additional lateral fields were used. For HT, FW was set to 2.5 cm, MF 2.5 ve PF 0.287. In VMAT plans, B-VMAT was preferred in patients with axillary involvement and full arc was preferred in patients without axilla involvement. As a result of the study, passing from IFRT to INRT significantly reduced the amount of radiation received by risky organs. Likewise, when the dose defined to target volume decreased, it gave similar results to the higher doses, resulting in reductions in the doses taken by the risky organs. More homogeneous and conformal dose distributions were obtained in HT and VMAT techniques. The best values were obtained in low dose scattering with 3D-CRT technique.

Çalışmamızda modifiye radikal mastektomi uygulanmış sol meme kanserli hastalarda, göğüs duvarı ve supraklaviküler bölge ışınlamasında alan içinde alan radyoterapi (FinF) ve tanjansiyel volümetrik ayarlı ark terapi (tVMAT) tekniklerini dozimetrik olarak karşılaştırmak ve değerlendirmek amaçlanmıştır. Çalışmamızda MRM uygulanmış 15 sol meme kanserli hastaya 2 ayrı tedavi planı yapılarak planlanan hedef hacim (PTV), Homojenite İndeksi (HI), Konformalite İndeksi (CI), Monitor Unit (MU) ve risk altındaki organ (kalp, LAD, akciğer ve karşı meme) dozları incelendi. İstatiksel analizde Wilcoxon Analiz kullanıldı. FinF tekniğinde kalbin V5,V10,V20 ve LAD’nin Dort ve Dmak dozları ile karşı akciğerin V2, Dort ve sağ memenin V5 ve Dort dozları anlamlı olarak azaldı. tVMAT tekniğinde ise sol akciğer V5,V10,V20 ve PTV’ nin D%2, Dort değerlerinin anlamlı olarak azaldığı saptandı. tVMAT tekniğinde PTV D%95, CI ve HI değerlerinin daha iyi olduğu fakat MU değerinin daha yüksek olduğu saptandı. Sol meme kanserli MRM uygulanmış hastalarda tVMAT ve FinF teknikleri karşılaştırıldığında tVMAT tekniğinin PTV’de daha iyi doz dağılımı sağladığı saptandı. Kritik organlardan kalp, LAD, karşı meme ve karşı akciğer dozlarının FinF tekniğinde daha düşük olduğu sonucuna varılmıştır. Hastalara tedavi planı seçimlerinde hedef volüm dozları ve riskli organ dozlarına ve yandaş hastalıklarına bakılarak kişiye uygun planlama seçilmelidir. The purpose of this study was the dosimetric comparison and evaluation of using field in field radiotherapy and tangential volumetric adjusted arc therapy techniques for chest wall and supraclavicular area irradiation in patients with left breast cancer who underwent modified radical mastectomy. In this study, 15 female left breast cancer patients were transferred to treatment planning system after computerized tomography scans were at appropriate position on the breastboard. Patients were treated according to both mentioned plans. PTV, HI, CI, heart, lung, LAD and right breast doses were examined. The examined doses were compared in terms of DVH. For statistical analysis, Wilcoxon analysis method was used. The doses V5, V10, V20 and V30 of the heart, Dmean and Dmax of the LAD, V2, Dmean of the right lung and V5 of the right breast were significantly reduced in FinF technique. Similarly, The tVMAT technique showed significant decrease V5, V10, V20 ipsalateral lung and D%2, Dmean dose values of PTV. In post-MRM left breast cancer patients; the tVMAT and FinF techniques were compared and the tVMAT technique was found to provide better dose distribution in PTV. Heart, LAD, right breast and right lung, doses were lower in the FinF technique.

Bu çalışmanın amacı, servikal vertebra radyoterapisinde farklı tedavi planlama yöntemlerinin kullanılmasının, dozimetrik olarak sebep olacağı avantaj ve dezavantajları tespit etmektir. Bu çalışmada, rando fantom (insan dokusu ile eşdeğer maket vücut) kullanılmıştır. Rando fantomun bilgisayarlı tomografi görüntüsü üzerinde; servikal vertebra için bir adet 3B-KRT, üç adet VMAT ve dört adet YART tedavi planı hesaplanmıştır. 3B-KRT planı için CMS XiO Tedavi Sistemi; YART ve VMAT tedavi planları için ise Monaco Tedavi Planlama Sistemi kullanılmıştır. Hazırlanan tedavi planları kritik organ ve CTV dozları, homojenite, konformite, Monitor Unit (MU) ve maksimum plan dozu açısından karşılaştırılmıştır. Çalışmamızda kritik organ dozları, MU ve maksimum plan dozu bakımından 3B-KRT tekniği ile en iyi sonuçlar elde edilirken, homojenite ve konformite bakımından YART ve VMAT tedavi planlarında daha iyi sonuçlar elde edilmiştir. Çalışmada elde edilen verilere göre, riskli organ dozları 3B-KRT tedavi planlamalarında daha iyi iken, YART ve VMAT tedavi planlamalarında CTV dozimetrik özellikleri, konformal tedavi planlarına göre daha iyidir. The aim of this study is to examine the best treatment technique for metastatic servical vertebra in terms of dosimetry. A randophantom was used in this study. The computerized tomography image of the phantom was taken and used for treatment planning. On this CT image, a 3DCRT plan, three VMAT plans and four IMRT plans were calculated for servical vertebra. To calculate 3D-CRT plan, CMS XiO Treatment Planning System and to calculate VMAT and IMRT plans, Monaco Treatment Planning System were used. At the end of this study, treatment plans were compared by target volume (CTV) and critical organ doses, homogenity, conformity, MU and maximum treatment doses. According to results of the study, critical organ doses, MU and maximum treatment doses are better in 3D-CRT technique and homogenity and conformity indices are better in VMAT and IMRT technique plans. As a conclusion of this study, doses of organs at risk is better in 3DCRT plans and dosimetric properties of CTV are better in IMRT and VMAT plans.

Çalışmamızda iki farklı volumetrik ayarlı ark terapi tekniğinin performansını karşılaştırmak ve değerlendirmek amaçlandı. Bu çalışmada planların karşılaştırılması için 20 adet geç evre nazofarenks kanser tanılı hasta seçildi. Tüm tedavi planları 3 hedef hacim, dozları 70/60/54 Gy olacak şekilde seçildi ve 33 fraksiyondan eşzamanlı entegre boost tekniği ile oluşturuldu. Tüm tedavi planları Monaco® tedavi planlama sistemini kullanan Elekta VMAT ve Eclipse™ TPS kullanan RapidArc ile yapıldı. Planlar hedefin %95lik hacimin dozu, riskli organların dozu, konformite indeksi, homojenite indeksi ve Monitor değeri açısından karşılaştırıldı. Tüm kriterlerde anlamlı farklılıklar gözlendi. Elekta VMAT tekniğinde hedef hacim dozları bakımından daha iyi sonuçlar elde edilirken (6919,65±64,80 / 5972,02±89,88 / 5391,10±155,83) RapidArc tekniğinde sonuçlar biraz daha düşük bulundu (6813,65±79,48 / 5926,36±99,34 / 5347,65±69,89). Elekta VMAT tekniği çoğu riskli organ dozunda RapidArc tekniğine daha düşük sonuçlar verdi. Elekta VMAT tekniğinde hedef hacim içindeki konformite (0,997±0,010 / 0,989±0,020 / 0,997±0,006) ve homojenite indeksi (0,070±0,028 / 0,210±0,022 / 0,175±0,42) bakımından RapidArc ‘ın konformite (0,991±0,011 / 0,949±0,000 / 0,950±0,001) ve homojenite indeksinden (0,075±0,016 / 0,255±0,018 / 0,210±0,54) daha iyi sonuçlar verdiği gözlendi. RapidArc’ın monitor değeri (516,59±68,03) Elekta VMAT monitor değerinden (1213,30±131,90) belirgin bir farklı daha düşük olduğu gözlendi. The purpose of this study is to compare and evaluate the performance of two different volumetric modulated arc therapy techniques. In this study, 20 patients with late stage nasopharyngeal cancer were selected for comparison of the plans. All treatment plans were selected to have 3 target volumes, doses of 70/60/54 Gy, and were generated from 33 fractions with simultaneous integrated boost technique. All treatment plans were made with Elekta VMAT using the Monaco TPS and RapidArc using Eclipse TPS. Plans were compared in terms of the 95% volume of target goal, OAR, CI, HI, and MU. Significant differences were observed in all criteria. In the RapidArc, the results were slightly lower (6913,65 ± 64,80 / 5972,02 ± 89,88 / 5391,10 ± 155,83) while the Elekta VMAT yielded better results in terms of target volume doses (6813,65 ± 79, 48 / 5926,36 ± 99,34 / 5347,65 ± 69,89). CI in Elekta VMAT (0,997±0,010 / 0,989±0,020 / 0,997±0,006) and HI (0,070±0,028 / 0,210±0,022 / 0,175±0,42) is slightly better than CI (0,991±0,011 / 0,949±0,000 / 0,950±0,001) and HI (0,075±0,016 / 0,255±0,018 / 0,210±0,54) in RapidArc. The MU of RapidArc (516,59 ± 68,03) was significantly lower than the Elekta VMAT MU (1213,30 ± 131,90).

Çalışmamızın amacı yoğunluk ayarlı radyoterapi (YART) tekniği ile tedavi edilen akciğer kanserli hastaların bilgisayarlı tedavi planma sistemi (BTPS) ile oluşturulan tedavi planlarının iki farklı dozimetrik ekipman kullanılarak doz kontrollerinin yapılması, bu ekipmanların güvenilirlik ve uygulanabilirlik açısından karşılaştırılmasıdır. BTPS ile oluşturulan 15 YART tedavi planlanın dozimetrik doğrulaması iki boyutlu düzlem dedektör (2D – Array) ve elektronik portal görüntüleme cihazı (EPID) ile yapılmıştır. Ölçümlerin BTPS verileri ile karşılaştırılmasında gamma analiz yöntemi kullanılmıştır. Ölçülen YART alanlarının dozimetrik doğrulamasında elde edilen gamma parametrelerinin medyan değerleri ve dağılım aralığı 2D Array için = 1.207 (0.890 – 2.177) = 0.406 (0.326 – 0.508) ve = 98.06 (95.05 – 100), EPID için = 1.709 (1.265 – 4.324), = 0.379 (0.257 – 0.531) ve = 97.81 (95.02 – 99.82) olarak bulunmuştur. Her iki sistem için de elde edilen sonuçların tedavi kabul koşullarını sağlamasına karşın EPID ile elde edilen parametrelerinin 2D – Array’den daha yüksek olduğu görülmüştür. parametresi açısından oluşan farkın iki dedektör arasındaki uzaysal çözünürlük farklılığından kaynaklandığı düşünülmektedir. EPID sisteminin yüksek uzaysal çözünürlüğü ile akciğer kanserleri için önemli olan düşük doz bölgelerinin ölçülmesinde daha uygun bir sistem olduğuna, BTPS’den kaynaklanan hataların belirlenmesinde daha güvenilir olacağı sonucuna varılmıştır. The aim of this study was to perform the dosimetric controls of lung cancer patients’ IMRT treatment plans that generated by CTPS with using two different equipments and also to make comparison in terms of their reliability and practicability. Dosimetric investigation of 15 IMRT treatment plans which created by CTPS was performed by 2D-Array and EPID and then compared with gamma analysis. The overall median values obtained from comparision of 2D-Array and TPS for all plans were = 1.207 (0.890 – 2.177) = 0.406 (0.326 – 0.508) and = 98.06 (95.05 – 100). And the overall median values obtained from comparision of EPID and TPS for all plans were = 1.709 (1.265 – 4.324), = 0.379 (0.257 – 0.531) and = 97.81 (95.02 – 99.82) for EPID. Although the overall results of IMRT plans verification using EPID and 2D-Array were within the tolerance levels, the results for were higher in EPID. The differences of spatial resolution was emphasized between two systems and thought that the result of differences caused by this spatial resolution differences. The measurement for low dose region, which is important for the lung cancer, EPID with its finer resolution is more suitable to detect the dosimetric errors caused by CTPS.

Elektron demetlerinde yüzey düzensizliği ve farklı kaynak yüzey mesafelerinde (SSD Source to Skin Distance) doz dağılımındaki ve profilindeki değişimi öngören değişik hesaplama algoritmaları tanımlanmıştır. Bu algoritmaların temel önerisi her cihazın doz profil değişiminin ölçülmesi gerektiğidir. Bu çalışmada hesaplama algoritmaları ile elde edilen output değerlerini deneysel olarak ölçerek kontrol etmeyi amaçladık. Çalışmamızda 6,9,12 ve 15 MeV elekron huzmelerinde farklı SSD’lerde farklı alan boyutlarında output değerleri ölçüldü. Bu değerler ile Efektif SSD yöntemine göre hesaplanan kuramsal değerlerle karşılaştırıldı. Output değerleri incelendiğinde küçük alanlarda yüzde farkın fazla olduğu görülmektedir. Enerji ve alan boyutu küçüldükçe etkin SSD değeri küçülmektedir. Yüksek enerjilerde saçılan elektronların fazla olması sebebiyle oluşan doz daha yüksek ölçülür. Sonuç olarak özellikle küçük alan ve düşük enerjilerde etkin SSD bulma yöntemi daha fazla önem kazanmaktadır. Bu nedenle küçük alan ve düşük enerjilerde değişen SSD’ye bağlı olarak her cihaz için ölçümler alınıp düzeltme faktörleri saptanmalı ve Monitör Unit (MU) hesaplamasında düzeltme faktörünün kullanımı gerekmektedir. In electron beam treatment, various calculation algorithms have been described for the change of dose disturbation and profiles caused by surface disorders and different source-skin-distance. The main issue of those algorithms is the necessity of dose profile changing measurement for each machine. The aim of this study was to experimentally assess the output values which were obtained by calculating the algorithms. The output scores for 6, 9, 12 and 15 MeV electron beams were obtained in different source-skin-distance as well as in different field sizes. Results were compared with the values which were obtained by using effective SSD method. When the output values were compared, the percentage difference in small field sizes was found to be more. Due to the reduction of field size and energy, the effective SSD is reduced. In higher energies, the measured dose is higher because of the high amount of scattering electrons. In particular for small field sizes and low energies, the effective SSD method gains more importance. Hence, in small fields and low energies, depending upon variable SSD, measurements should be done and gap correcting factors should be detected for each linear accelerator and air correcting factor should be used in Monitor Unit (MU) calculation.

Çalışmanın amacı, yoğunluk ayarlı radyoterapi (IMRT)'de çok önemli yeri olan küçük alan dozimetrisinde karşılaşılan dozimetrik sorunların aşılabilmesi için en uygun ölçüm yönteminin araştırılmasıdır.Çalışmada Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoterapi Merkezinde bulunan ARTISTE lineer hızlandırıcı (6-15 MV) cihazında çok yapraklı kolimatör (MLC) ile oluşturulacak 1x1 - 15x15 cm arasındaki kare alanların rölatif doz faktörleri (RDF) Farmer, Semiflex, PinPoint, Markus PP iyon odası ve Termolüminesans dozimetri (TLD) kullanılarak araştırıldı.Her bir alan için d=10 cm'de , 100 MU verilip 3'er kez ölçüm yapılarak ortalamaları alındı. Aynı alanlar Bilgisayarlı tedavi planlama sistemi (BTPS)'de oluşturuldu ve nokta doz okumaları yapıldı. Kullanılan yöntemlerden elde edilen sonuçlar kıyaslandı. Elde edilen rölatif doz faktörleri, tedavi planlama sisteminin verileriyle karşılaştırıldı.6 ve 15 MV foton enerjilerinde, küçük alanlarda PinPoint iyon odası ve TLD cevapları kendi arasında benzer sonuçlara sahipken diğer iyon odalarına göre daha yüksek doz cevabı vermektedirler. Farmer iyon odası 4x4 cm den daha küçük alanlarda ciddi doz düşüşleri sergilemektedir. Fakat 4x4 cm den büyük alanlarda tüm iyon odaları benzer doz cevabı vermektedir.Çalışmamızdan elde edilen sonuçlar doz verimi ölçümlerinde çözünürlüğü yüksek iyon odaları ve TLD kullanılması uygun olduğunu göstermektedir. Ayrıca 0,6 cm3 iyon odaları gibi hassas ölçüm hacmi geniş olan iyon odaları, küçük alanlarda absorbe doz için uygun değildir. PinPoint iyon odası küçük alanların absorbe doz ölçümleri için iyi bir seçimdir. The aim of this study is to obtain the optimum measurement method to overcome the dosimetric problems in small field dosimetry which is very important in Intensity Modulated Radio Therapy (IMRT).In this study, the relative dose factors (RDF) obtained by Farmer, Semiflex, PinPoint, Marcus PP ionisation chambers and Thermoluminescence dosimetry (TLD) of the square fields between 1x1- 15x15 cm generated by multi leaf collimator (MLC) of Siemens Artiste linear accelerator (6-15 MV) were researched .For each field in d=10 cm, the measurements are performed thrice using 100 MU and averages are obtained. Same fields are created in Computer treatment planning system (CTPS) and reference point doses are recorded. The measurement results obtained from different devices are compared. Then, Relative Dose Factors are compared with data obtained by CTPS.In 6 and 15 MV, the data obtained by PinPoint ion chamber and TLD were similar, but this data was higher dose response to other devices. However, all ion chambers have similar dose response in fields larger than 4x4 cm. Farmer ion chamber presents rapid dose decrease in fields smaller than 4x4 cm.As a result, usage of high resolution ion chambers and TLD in dose efficiency measurement are shown appropriate. Furthermore, large sensitive measurement volume ion chambers such as 0.6 cm3 aren't suitable for using absorbed dose measurement in small fields. PinPoint ion chamber is a good choice for absorbed dose measurement in small fields.

Çalışmanın Amacı lokal ileri evre rektum kanserli olgularda postoperatif radyoterapi (RT) ile eş zamanlı kapesitabin uygulanmasının etkinliğini ve tolere edilebilirliğini değerlendirmektir. Mart 2004-Ocak 2007 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoterapi Merkezi’nde postoperatif radyoterapi ile eş zamanlı kapesitabin uygulanan evre II-III rektum adenokarsinomlu 26 olgu retrospektif değerlendirildi. Olgulara RT boost dozu ile birlikte toplam 50.4- 54 Gray (Gy), kapesitabin ortanca 1650 mg/m²/gün (minimum-maksimum : 13001650) dozda uygulandı. Ortanca iki yıllık genel sağkalım (GSK) oranı %80 olup, ortanca 19 aylık (minimum-maksimum: 1-30) izlem süresinde hiçbir olguda lokal yineleme görülmedi. Grade 3 lökopeni ve diyare sırasıyla bir (%4) ve iki (%8) olguda gözlendi. İzlem süresi ve olgu sayısının yetersizliğine rağmen lokal ileri evre rektum kanserinde radyoterapi ile eş zamanlı kapesitabin uygulanımı etkin ve tolere edilebilir olması nedeniyle alternatif tedavi olarak önerilebilir. The purpose of this study was to evaluate the efficacy and the toxicity of concomitant chemoradiotherapy (CRT) with capecitabine in cases with locally advanced rectal cancer. 26 cases with stage II-III rectal adenocarcinoma, treated with postoperative CRT with capecitabine at Uludag University Faculty of Medicine Radiotherapy Center, between March 2004-January 2007, were evaluated retrospectively. The radiotherapy was delivered with a boost dose of 50.4-54 Gray (Gy) totally and capecitabine was given median 1650 mg/m²/day (range, 13001650). The median 2- year overall survival (OS) was 80%, and during the median follow-up time of 19 months (range, 1-30) there was no locoregional recurrence. Grade 3 leucopenia and diarrhea were observed in one (4%) and two (8%) cases, respectively. Although the insufficiency of follow-up time and the number of cases, we concluded that the concomitant postoperative chemoradiotherapy with capecitabine may be an effective and tolerabl treatment in locally advanced rectal cancer.

Bu çalışmanın amacı Hodgkin Lenfoma (HL) tanısıyla radyoterapi (RT) uygulanan hastalarda Fluorodeoksiglukoz-Pozitron Emisyon Tomografisi’nin (PET) tedavi cevabı ve nüks hastalığı belirlemedeki rolünü saptamaktır. Çalışmaya Nisan 2003-Ağustos 2005 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı’nda HL nedeniyle tedavi edilen ve takiplerinde PET kullanılan 15 hasta dahil edilmiştir. Hastaların ortanca yaşı 26 (10-52) yıldı. Üç hasta kadın, 12 hasta ise erkekti. Bir hasta evre I, 5 hasta evre II, 9 hasta evre III’dü. Beş hastada B semptomları bulunuyordu. Hastalara RT öncesi ortalama 6 (3-6) kür kemoterapi (KT) uygulanmıştı. RT alanları; 11 hastada mantle, 2 hastada mantle+paraaortik, 1 hastada tutulmuş alan, 1 hastada da subtotal nodal ışınlamadır. Ortanca toplam RT dozu 39,6 (30,6-45) Gy’dir. Hastalara RT sonrası ortalama 2. ayda (1-5) PET çekimi yapıldı. Takipte diğer konvansiyonel radyolojik görüntüleme yöntemleri de kullanıldı. Hastaların ortanca takip süresi 36 (21-49) aydır. KT ve RT sonrası iki hastanın PET tetkikinde mediastinal hiperaktivite saptandı. Diğer 13 hastanın konvansiyonel radyolojik görüntülemelerinde rezidü lenf nodu mevcut iken, PET incelemeleri normal sonuçlandı. PET’de mediastinal hiperaktivite saptanan iki hastaya mediastinoskopi ve lenf nodu örneklemesi yapıldı. Bir hastada hastalık yinelemesi, diğer hastada ise ksanto-granülomatöz reaksiyon saptandı. PET’in, HL hastalarında evreleme, tedavi cevabını değerlendirme ve takipte kullanılan değerli bir görüntüleme yöntemi olduğu ve lenf nodu tutulumunun değerlendirilmesinde duyarlılığının ve özgüllüğünün yüksek olduğu sonucuna varıldı. The aim of this study is To evaluate the role of Positron Emission Tomography (PET) for the detection of treatment response and recurrent disease in patients with Hodgkin lymphoma (HL), who had been treated with radiotherapy (RT). A total of 15 patients with the diagnosis of HL, who had been treated and followed by PET scan in the Radiation Oncology Department of Uludag University between April 2003 and August 2005, were included in the study. The median age was 26 (10-52) years. Three patients were women and 12 patients were male. One patient had stage I disease, 5 patients were stage II disease, 9 patients had stage III disease. Five patients had B symptoms. The patients had undergone a median of 6 (3-6) cycles of chemotherapy (CT) before RT. RT areas were as follows; mantle in 11 patients, mantle+paraaortic in 2 patients, involved field in one patient, and subtotal nodal irradiation in one patient. The median total RT dose was 39,6 (30,6-45) Gy. PET scan was performed on a median 2 months (1-5) after RT. Conventional radiological examinations were also used for follow-up. The median follow-up period of the patients was 36 months (21-49). Mediastinal hyperactivity was found in two patients by PET scan that was performed after the completion of RT and CT. However other 13 patients exhibited residual lymph nodes by conventional radiological examinations, PET scan showed normal findings. Mediastinoscopy and lymph node sampling were carried out in two patients, who showed mediastinal hyperactivity by PET scan. One of these patients had disease recurrence, and the other had xanthogranulomatous reaction only. It is concluded that PET is a valuable scanning method for staging, response evaluation and follow-up of patients with HL. It has high sensitivity and specifity for the evaluation of lymph node involvement.

Primer santral sinir sistemi (SSS) lenfomalarının görülme sıklığında son yıllarda artış olmakla birlikte tüm beyin tümörlerinin yaklaşık %0.85-2’sini oluştururlar. Konjenital ve kazanılmış immün yetmezlikli hastalarda (AIDS), özellikle AIDS ile birlikte primer SSS lenfomalarının görülme sıklığı artmıştır. Sporodik veya immünsüpresif primer SSS lenfomalarında tedavi yöntemi olarak radyoterapi (RT) daha sık kullanılmaktadır. İmmünsüpresif olmayan hastalarda, tüm beyin ışınlaması (40-50 Gy) ve primer tümöre yönelik lokal boost uygulaması başarılı sonuçlar vermiştir. Klinik ve radyolojik cevap oranlarının yüksek olmasına ve etkili palyasyon sağlanmasına rağmen tek başına radyoterapi ile rekürrens sık ve ortanca sağkalım 10-18 ay gibi kısa sürelidir. Radyoterapiye kemoterapinin (KT) eklenmesi ile sağkalımda gelişme sağlanabileceği düşünülmüştür, fakat kombine tedavi modellerinin kullanılmasıyla da sağkalımda gelişme elde edilememiştir. Primary central nervous system non-Hodgkin’s lymphoma (PCNSL) is an uncommon tumor, representing 0.85-2.0 % of all primary brain tumors. PCNSL occurs more frequently in congenital and acquired im-munodeficiency states, especially in acquired immunodeficiency syndrome (AIDS). Patients with sporadic PCNLS without HIV infection and immunosupression have traditionally been treated with radiotherapy (RT). For nonimmunosuppression patients, whole brain irradiation (40 to 50 Gy) with or without a local boost to the primary tumor (60 to 65 Gy) is suggested. Despite high clinical and radiological response rate and effective palliation, the disease mostly recurs with a median survival fallowing RT alone only 10-18 months and few long-term survivors. Improved survival with the addition of chemotherapy (CT) to RT has been suggested; but combined modality therapy did not produce an overall survival advantage in multiple trials.

Modern kanser tedavi yaklaşımları ile kürabilite ve sağkalım arttığı için tedavi sonrası ikinci primer tümör görülme sıklığı da artmıştır. İkinci primer tümör insidansının; erkek cinsiyette, ileri yaşta ve ilk tanıdan itibaren geçen süre ile ilişkili olarak arttığı bildirilmiştir. İkinci primer akciğer kanseri insidansı en çok akciğer kanserli hastalarda incelenmiş ve %0.5 oranında bulunmuştur. Akciğerde saptanan nodülün metastaz veya ikinci primer tümör olup olmadığının ayırımı önemlidir. İkinci primer akciğer kanserini intrapulmoner metastazdan ayırtedici tanı kriterleri olarak; farklı histolojik tip, karsinoma insitu orijin ve radyolojik olarak primer akciğer kanserini destekleyecek görünüm olması gerektiği bildirilmiştir. Renal hücreli karsinomlu bir olgumuzda ilk tanıdan 31 ay sonra ikinci primer akciğer kanseri saptanması üzerine ikinci primer akciğer tümörlü olgularımız değerlendirilmiştir. Cure rates and survival have shown dramatic improvement for patients with cancer due to modern cancer treatments. The incidence of second primary malignancy seems to have increased in recent years and were significantly associated with gender (male), age and calendar year at diagnosis of the first cancer. The incidence of second primary carcinoma of the lung was evaluated in most cases of primary lung cancer. The average incidence of second lung cancer in patients with lung cancer was found as 0.5%. Distinguishing single lung metastasis from primary lung cancer in patients with a solitary lung nodule is important. The criteria for diagnosing lung cancer as a second primary or intrapulmonary metastase were declared to be the different histologic type, origination from carcinoma in situ and gross appearance suggestive of primary lung cancer according to radiologic findings. We found second primary lung cancer in a patient 31 months after initial diagnosis of primary renal cell carcinoma. Thereby, we reviewed second primary lung malignancies.

Timik karsinomalar timus epitelinden köken alan ve ön mediastende yerleşen nadir tümörlerdir. Bu tümörler yine timus epitelinden köken alan ve daha sık görülen timomalardan oldukça farklı ve agressif klinik seyir gösterirler. Olgu sunumu: 19 yaşında bir erkek olan olgumuz nefes darlığı ve göğüs ağrıları nedeniyle başvurduğu hekim tarafından kardiak etioloji düşünülerek öncelikle kardiyoloji kliniğine refere edilmiştir. Yapılan ekokardiografi sırasında kalbe dıştan bası saptanması üzerine çekilen torasik bilgisayarlı tomografi sonucunda mediastinal kitle ve akciğerde parankimal nodüller saptanmıştır. Mediastinoskopi ile yapılan biyopsi sonucu malign tümöral oluşum belirlenen olgunun ilk operasyonunda mediastinal kitle ve akciğer Iezyonları çıkarılmıştır. Timik karsinomalar da sıklıkla kullanılan "Masaoka" evrelemesine göre "Evre IV-b timik karsinoma" tanısı konulan olguya sistemik kemoterapi uygulanmıştır (Cylophosphamide 500 mg/m² , Doxorubicin 40 mg/m² ve Cisplatin 50 mg/m²). Uygulanan kemoterapi protokolünün sonunda progresyon saptanması üzerine re operasyon uygulanan olguda yeniden akciğer metastazları saptanması üzerine kemoterapi protokolü (İfosphamide 2 g/m², Mesna 400 mg/m² ve Etapaside 75 mg/m²) olarak değiştirilmiştir. Dördüncü kür sonrasında bir kez daha progresyon saptanması üzerine üçüncü seri kemoterapi rejimi (Taxol 135 mg/m² ve CDDP 75 mg/m²) başlanmıştır. Sözü geçen kombinasyonun 7 kür uygulanması sonucu "stasyoner" hastalık olarak değerlendirilen olguya üçüncü kez akciğer lezyonlarına yönelik operasyon uygulandı ve aynı kemoterapi kombinasyonu 4 kür daha verildi. İzleme alınan olgunun kontrol toraks BT'sinde rekürrens saptanması üzerine yüksek doz kemoterapi (Thiotepa-Mesna-Etoposid) ve otolog kemik iliği transplantasyonu yapıldı. Bu tedaviden de sonuç alınamaması üzerine mediasten ve akciğer tezyonlarını kapsayan lokorejyonel radyoterapi (RT) uygulandı. İzleme alınan olgu RT sonrası 5. ayda gelişen pnömoni ve sepsis sonucu kaybedildi. Sonuç olarak timik karsinamanın hızlı seyirli ve kemoterapi ve radyoterapiye parsiyel yanıtı olan kötü prognozlu bir hastalık olduğu söylenebilir Thymic carcinoma is a rare tumor originating from thymic epithelium and locating in anterior mediastinum. Clinical progression of thymic carcinoma is much more aggressive and greatly differs from thymoma which also ariginates from thymic epithelium and which is seen more frequently. Case Presentation: Nineteen years old male patient, presenled with dispnea and chest pain, was referred to the Dept. of Cardiology since a cardiac etiology was initially considered. Echocardiography revealed an extrinsic pressure and thoracic CT sean showed a mediastinal mass and parenchymal nodules in the lung. Mediastinoscopy was performed and biopsy was reported as "malignant process". Patient was operated and mediastinal mass and parenchymal nodules were removed. He was diagnosed as "Stage 4B Thymic carcinoma" using Masaoka staging system. Systemic chemotherapy consisted of (Cylophosphamide 500 mg/m², Doxorubicin 40 mg/m² Cisplatin 50 mg/m²) was initiated. Progression was seen after 6 cycles of above mentioned chemotherapy regimen and the patient was re-operated and lung metastases were removed. Chemotherapy regimen was changed to (Ifosphamide 2 g/m², Mesna 400 mg/m² & Etapaside 75 mg/m²) and 4 cycles were administered. It was shown that disease was progressed once again after the 4. cycle and chemotherapy regimen was re-designed as (Taxol 135 mg/m² & CDDP 75 mg/m²). Patient was reevaluated as "stationary" after 7 cycles and third operation was performed and lung metastases were removed. Four more cycles of the same regimen were administered. During the follow-up period, recurrences were seen in thoracic CT seans and the patient was referred to another center for high dose chemotherapy (Thiotepa-Mesna-Etoposide) and autologous bone marrow transplantation. Since this procedure was unsuccessful, locoregional radiation therapy was administered for mediastinal and lung lesions. Patient died of pneumonia and sepsis 5 months after the completion of radiotherapy. In conclusion, thymic carcinoma is an aggressive tumor partially responding to either chemotherapy and radiation therapy and prognosis is poor.