Search

Approximately half of the chronic hepatitis C virus infection patients might develop at least one extrahepatic manifestation during the course of the disease. Lichen planus is in group B in accordance with its relation with hepatitis C virus infection, meaning that the prevalence of this disorder is higher than in controls. On the other hand, lichenoid eruptions may arise as an adverse reaction of interferon therapy in chronic hepatitis C virus infection. Our patient had hepatitis C virus infection and developed lichenoid eruptions during the 9th month of interferon plus ribavirin treatment, Kronik hepatit C'li hastaların yaklaşık yarısında hastalık seyri esnasında en az bir karaciğer dışı bulgu ortaya çıkar. Liken planusun hepatit C ile ilişkisi grup B olarak tanımlanır ki bunun anlamı kontrollere göre daha yüksek sıklıkda görülmekte olduğudur. Bunun yanında likenoid döküntüler kronik hepatit C tedavisine bağlı gelişen bir yan etki olarak da karşımıza çıkabilir. Bizim vakamız interferon 2-b+ribavirin tedavisinin 9. ayında likenoid döküntüleri ortaya çıkan bir hastadır.

Background/aim: It has been considered that patients with irritable bowel syndrome (IBS) may have long contraction period in the smooth muscles, particularly of the gallbladder. The aim of this study was to evaluate gallbladder function in IBS patients. Materials and methods: Twenty patients (6 male, 14 female; mean age 38 ± 3 years) diagnosed as IBS based on Roma II criteria and 22 healthy controls (6 male, 16 female; mean age 41 ± 3 years) were enrolled in the study. In all patients and healthy controls, gallbladder and bile ducts were evaluated with ultrasonography following an 8-hour fasting period and after a fatty meal (100g chocolate). Four parameters were investigated: 1) fasting gallbladder volume, 2) postprandial residual volume at the end of 2 hours, 3) postprandial residual volume at the end of 3 hours, and 4) residual volume after maximal contraction. In addition, ejection fraction of the gallbladder was calculated from the fasting and postprandial volumes. Results: In IBS patients and healthy controls, fasting gallbladder volumes were 19.64 ± 3.09 ml and 20.04 ± 1.82 ml; residual volumes after 2 h were 9.54 ± 1.75 ml and 12.22 ± 1.93 ml; residual volumes after 3 h were 3.36 ± 6.82 ml and 9.74 ± 1.50 ml; residual volumes after maximal contraction were 16.28 ± 3.28 ml and 10.29 ± 1.35 ml; and ejection fractions of the gallbladder were 55.4% ± 5.8 and 52.7% ± 5.3, respectively. Residual volume after 3 h was significantly less in the IBS patients than in the controls statistically (p, Giriş ve amaç: İrritabl barsak sendromlu (İBS) hastalarda özellikle safra kesesi (SK) düz kaslarının uzun süreli kontraksiyona uğradığı düşünülmektedir. İBS’li hastalarda safra kesesi fonksiyonlarını ultrasonografik olarak değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve yöntem: Roma II kriterlerine göre İBS tanısı alan 6 erkek, 14 kadın toplam 20 hasta (yaş ortalaması: 38±3 yıl) ile 16 kadın 6 erkek sağlıklı 22 kişi (yaş ortalaması:41±3 yıl) çalışmaya alındı. Tüm olguların safra kesesi, intra ve ekstrahepatik safra yolları 8 saatlik açlık dönemi sonrası ve ayrıca oral olarak 100 gr çikolata verildikten sonra ultrasonografi ile değerlendirildi. Bu incelemede 4 parametre incelendi: 1) açlık safra kesesi volümü, 2) iki saat sonraki rezidüel volüm, 3) üç saat sonraki rezidüel volüm ve 4) maksimum kontraksiyondan sonraki rezidüel volüm. Ayrıca pre ve postprandiyal, açlık ve yeme sonrası rezidüel volümlerden safra kesesi ejeksiyon fraksiyonları hesaplandı. Bulgular: İBS’li hastalarda ve kontrol grubunda sırası ile; açlık SK volümü 19.64±3.09 ml ve 20.04±1.82, iki saat sonraki rezidüel volüm 9.54±1.75 ml ve 12.22±1.93 ml, üç saat sonraki rezidüel volüm 3.36±6.82 ml ve 9.74±1.50 ml, maksimum kontraksiyondan sonraki rezidüel volüm 16.28±3.28 ml ve 10.29±1.35 ml, safra kesesi ejeksiyon fraksiyonu %55.4±5.8 ve %52.7±5.3 idi. Sadece üçüncü saatte alınan SK volümlerinde İBS’li hasta grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede bir düşüş izlendi (p < 0.001). Sonuç: Bizim çalışmamız postprandiyal 2. saatte safra kesesi kontraksiyonunda İBS’li ve sağlıklı kontrol grubu arasında anlamlı fark olmadığını ancak 3. saatin sonunda İBS’li olgularda daha fazla kontrakte olduğunu gösterdi. Bu bulgular İBS’li olgularda safra kesesi fonksiyonlarının da etkilenebileceğini düşündürmektedir.

Little information is available on the natural history of asymptomatic common bile duct stones. Stone number and stone diameter are important factors for the emergence of symptoms. We report an elderly case with more than 50 common bile duct stones who was asymptomatic for years., Ortak safra kanalındaki asemptomatik taşların doğal seyri tam olarak bilinmemektedir. Semptom oluşumu açısından taş sayısı ve büyüklüğü iki önemli faktör olarak göze çarpmaktadır. Bizim vakamız ortak safra kanalında 50 den fazla taşa rağmen yıllarca asemptomatik kalmış yaşlı bir hastadır.

Primary anorectal lymphoma is a rare presentation of gastrointestinal lymphomas. Its clinical presentation is indistinguishable from that of anorectal carcinoma. Here, we report a case of primary anorectal non-Hodgkin's lymphoma (anaplastic large cell lymphoma) that was treated completely by standard chemotherapy. In addition, cytomegalovirus colitis was diagnosed and treated successfully during the immunosuppression phase., Primer anorektal lenfoma gastrointestinal lenfomaların nadir bir tutulum yeridir. Klinik olarak diğer anorektal karsinomlardan kolay ayırt edilemezler. Burada kemoterapiye çok iyi yanıt veren fakat tedavi sırasında tümör yerinde sitomegalo virüs koliti gelişen, anaplastik büyük hücreli Hodgkin dışı lenfomalı bir olguyu sunduk.

Background/aim: The present study was done in order to determine the frequency of irritable bowel syndrome (IBS) in primary care centers of Turkey. Materials and methods: The study was carried out by applying questionnaire in a study population of 7520 patients who were randomly selected among those admitted to primary care centers in 32 different cities of Turkey in the year 2005. The questionnaire was applied by doctors working in the primary care centers. Patients were categorized in to two groups (gastrointestinal system (GIS) or non-GIS) depending on the main symptoms on admission. The prevalence of IBS in primary care centers was investigated by applying questionnaire to 2203 randomly selected patients from both of the groups. The diagnosis of IBS was based on the Rome- II criteria. Results: Among the 7520 patients participating in the study, 2157 (31.5%) were admitted with GIS symptoms and 5363 (41%) with non-GIS symptoms. Out of 2157 patients with GIS symptoms, questionnaire was performed in randomly selected 1461 patients and a diagnosis of İBS was reached in 598 (41%). Out of 5363 patients with non-GIS symptoms, questionnaire was performed in randomly selected 742 patients and a diagnosis of İBS was reached in 141 (19%). Conclusion: This study shows that functional GIS disorders are commonly seen in our country and the patients frequently admit to doctors in the primary care centers because of the persistence of their symptoms, Giriş ve amaç: Bu çalışma Türkiye'de birinci basamak sağlık kurumları nda irritabl barsak sendromu (İBS) sıklığını saptamak için yapılmıştır. Gereç ve yöntem: Çalışma 2005 yılında Türkiye'nin 32 farklı ilindeki birinci basamak sağlık kuruluşuna başvuran olgular arasından rastgele seçilen 7520 olguda anket yapılarak gerçekleştirilmiştir. Anket birinci basamakta çalışan hekimler tarafından yapılmıştır. Hastalar başvurudaki ana yakınmalarına göre gastrointestinal sistem (GİS) ve GİS dışı olmak üzere iki guruba ayrıldıktan sonra, her iki gurup içinden rastgele seçilen 2203 olguya anket yapılarak birinci basamakta İBS prevalansı araştırılmı ştır. İBS tanısı Roma-II kriterlerine göre konulmuştur. Bulgular: Çalı şmaya katılan 7520 hastanın 2157'si (%31,5) GİS semptomları ile doktora başvururken, 5363'ü (%68,5) GİS dışı yakınmalar ile doktora başvurmuştur. GİS yakınmaları ile başvuran 2157 hasta arasından rastgele seçilerek anket yapılan 1461 olgunun 598'inde (%41), GİS dışı yakınmalar ile başvuran 5363 olgu arasından rastgele anket yapılan 742 olgunun 141'inde (%19) İBS tanısı konulmuştur. Sonuç: Bu çalışma ülkemizde fonksiyonel gastrointestinal hastalıkların sık görüldüğünü ve hastaları n yakınmalarının devamı nedeni ile birinci basamak hekimlerine sık başvurduklarını ortaya koymaktadır.

Background/aim: The eradication rate of Helicobacter pylori (H. pylori) shows variation in different geographic regions and treatment regimens. We aimed to study the eradication rates of different regimens in our region. Materials and methods: One hundred and thirty-five H. pylori positive patients (49 males, 86 females; mean age: 41,7±12 years) with non-ulcer dyspepsia were included in the study. The patients were divided into two groups according to the treatment regimens. Lansoprozole 30 mg, clarithromycin 500 mg, amoxicilin 1 g were given twice daily for 2 weeks (group A). Patients in group B recevied ranitidine bismuth subcitrate 400 mg, lansoprozole 30 mg, clarithromycin 500 mg, amoxicilin 1 g twice daily for 2 weeks. Two biopsies each before and after treatment were obtained from antrum and corpus, and histopathologically evaluated. Eradication was assumed to be successful if no H. pylori was detected from four biopsy specimens taken after treatment. Results: The overall eradication rate was 61,5%. The rates of eradication were 56%, 68% p=0,099 in groups A and B, respectively. Fifty-six patients (41,5%) were had antral gastritis and 79 (58,5%) patients had pangastritis. Mean ages and male/ female ratio (41,2±11 vs 42,1±12, p=NS) (25/50 vs 24/36, p=NS) in groups A and B, respectively. No correlation between sex and H. pylori eradication was found. Conclusion: The rate of eradication in group B was higher than group A, but not statistically significant. However, our rates of eradication were significantly lower compared to those reported in literature., Giriş ve amaç: Helicobacter pylori (H. pylori) eradikasyon oranı bölgelere ve tedavi rejimlerine göre farklılıklar göstermektedir. Bu çalışmadaki amacımız farklı tedavi rejimlerinin etkinliğini karşılaştırmaktır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya hızlı üreaz testi ve/veya histopatoloji ile H. pylori pozitif olduğu gösterilen dispeptik hastalar alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup A'ya lansoprozol 2x30 mg, klaritromisin 2x500 mg, amoksisilin 2x1000 mg, grup B'ye lansoprozol 2x30 mg, klaritromisin 2x500 mg, amoksisilin 2x1000 mg, ranitidin bismuth sitrat 2x400 mg 14 gün süreyle verildi. Tedavi bitiminden 4 hafta sonra kontrol endoskopi yapılarak histopatolojik olarak H. pylori durumu araştırıldı. Bulgular: Çalışmaya nonülser dispepsisi olan 49 erkek, 86 kadın, toplam 135 hasta alındı. Çalışmaya alınan hastaların endoskopik olarak 56 (%41,5)'sında antral gastrit, 79 (%58,5)'unda pangastrit saptandı. Pangastriti olanları n 51(%64)'inde; antral gastriti olanların 32 (%57)'sinde eradikasyon sağlandı. Eradikasyon oranları grup A ve B'de sırası ile %56, %68 p=0,099 bulundu. Grup A ve B'de yaş ortalaması ve erkek/kadın oranı sırasıyla (41,2±11vs 42,1±12) (25/50 vs 24/36) idi. Grup A'da %58,6 antral gastrit, %41,3 pangastrit, grup B'de %20 antral gastrit, %80 pangastrit vardı. Sonuç: Bismuth içeren tedavi grubunda eradikasyon başarı oranı sayısal olarak daha yüksek olmakla beraber istatistiki fark saptanmamı ş olup eradikasyon oranları genel literatüre göre düşük bulunmuştur.

YORUM: Kongenital portosistemik venöz şantlar nadirdir. Karaciğer dışı (ekstrahepatik) ve içi (intrahepatik) olarak ikiye ayrılırlar. Karaciğer içi şantlar ise portal ven ile hepatik ven veya v. cava inferior arasında olanlar ve persistan patent duktus venozus olarak ayırt edilir. Çoklukla asemptomatik olup, nadiren hepatik ensefalopati görülebilir

CEVAP Tariilenen lezyondan biyopsi alınırken forsepse metal bir cismin dokunduğu hissedildi. Forseps ile tutularak traksiyon uygu— landığında zımba teli olduğu izlendi (Resim 2, 3). Zımba telinin çıkarıldığı bölgeden alınan biyopsiler yabancı cisim reaksiyo— nu ile uyumlu idi. Hastanın takibinde aylar içerisinde şikayetlerinde belirgin gerileme oldu. Anamnestik olarak hasta zımba te— li yuttuğunu hatırlamıyordu. Genel cerrahi ve kadın hastalıkları uzmanlarına danışılarak metal cismin ameliyat materyali olma ihtimali dışlandı. Sonuç olarak sık sık poşet çay içen hastada zımba telinin çay poşetinden çay içerisine düştükten sonra yutul— muş olabileceğini düşündük

Although more than 100 years have passed since acute pancreatitis was clinically recognized, the defined management strategies have not changed substantially. The precise timing and indications of endoscopic retrograde cholangio-pancreatography procedure in acute biliary pancreatitis have been questioned after the era of routine utilization of endoscopic retrograde cholangio- pancreatography for biliopancreatic diseases. However, a limited number of prospective, randomized clinical studies have been performed to date, and they reported that endoscopic retrograde cholangio-pancreatography is useful only if the patient suffers from severe pancreatitis or has cholangitis. Mild or transient pancreatitis cases did not show additional benefits. More recent studies pointed out the importance of the time period of biliopancreatic obstruction, the course and severity of disease, and availability and use of other diagnostic tools such as endoscopic ultrasound and magnetic resonance cholangiopancreatography. They advised physicians to make a final decision after evaluating all these parameters. We should also keep in mind that performing a useless endoscopic retrograde cholangio-pancreatography procedure could be harmful to the patient., Akut pankreatit 100 yılı aşkın bir süredir tanınmasına rağmen temelde tedavi yaklaşımı pek değişmemiştir. Endoskopik retrograt kolanjiopankreatografi'nin klinik kullanıma girmesinden sonra biliyer pankreatitte endoskopik retrograt kolanjiopankreatografi'nin yeri ve zamanı sorgulanmaya başlanmıştır. Son 20 yılda bu konu ile ilgili az sayıda prospektif randomize klinik çalışma yapılmış ve erken dönemde ciddi pankreatit varlığında, kolanjit tablosu olaya eşlik ediyorsa faydalı olduğu belirtilmiştir. Hafif ve geçici olgularda ek bir fayda sağlamadığı görülmüştür. Daha yeni verilerin ışığında ise biliyopankreatik tıkanıklığın süresi, hastalığın şiddeti ve seyri, elimizde var olan manyetik rezonans kolanjiopankreatografi/endoskopik ultrasonografi gibi diğer tanısal yöntemlerin kullanılabilirliği gibi birçok farklı parametreyi birlikte değerlendirip bir analiz yapmanın daha akılcı olduğu ifade edilmeye başlanmıştır. İnvaziv bir işlem olan endoskopik retrograt kolanjiopankreatografi'nin mevcut tabloyu daha da kötüleştirebileceği de akılda tutulmalıdır.

Duodenal duplication cysts are rare congenital anomalies. Most symptomatic cases are diagnosed in childhood. In adults, they usually present with symptoms of recurrent pancreatitis, duodenal obstruction or gastrointestinal bleeding. Diagnosis is confirmed by histopathology. Diagnosis can also be achieved by endoscopic and/or radiologic imaging techniques. Symptomatic cases are treated by surgical resection or by using a variety of endoscopic techniques. Asymptomatic patients should be followed because of malignant degeneration risk. Here, we report an asymptomatic patient with duodenal duplication cyst diagnosed by endoscopic and radiologic imaging techniques., Duodenal duplikasyon kistleri nadir görülen konjenital anomalilerdir. Çoğu semptomatik olguya çocukluk çağında tanı konur. Erişkinlerde genellikle tekrarlayan pankreatit, duodenal obstrüksiyon veya gastrointestinal kanama kliniği ile ortaya çıkar. Tanı histopatoloji ile konur. Endoskopik ve/veya radyolojik görüntüleme yöntemlerinden ayırıcı tanıda faydalanılır. Semptomatik olgular cerrahi rezeksiyon veya çeşitli endoskopik metodlar ile tedavi edilir. Malign dejenerasyon riski nedeni ile asemptomatik hastalar takip edilmelidir. Burada endoskopik ve radyolojik görüntüleme yöntemleri ile tanı koyduğumuz duodenal duplikasyon kisti olan asemptomatik bir olguyu sunmaktayız.