Search

Günümüz ekonomik şartları ve teknolojideki gelişmeler doğrultusunda uzmanlık gerektiren işlerin çoğalması çalışma hayatında iş bölümünü kaçınılmaz hale getirmiştir. Artan rekabet koşullarıyla birlikte işletmeler hem kaliteli üretim yapabilmek hem de maliyetleri düşürebilmek amacıyla işyerinde ikinci bir işveren olarak alt işverenlik uygulamasına yönelmişlerdir. İşletmelere esneklik sağlamayı amaçlayan alt işverenlik, işgücü maliyetlerinin azaltılması, yasal yükümlülüklerden kaçınma ve işçi örgütlenmelerinin engellenmesi gibi faktörlerle işin ucuza yaptırılmasını sağlamıştır. Özel sektör yanında kamu kesiminde de alt işverenlik bir istihdam aracı haline gelmiştir. Kamu kesiminde işçi alımının sınırlı olması sebebiyle kamu işverenleri ihale yoluyla hizmetlerini alt işverenlere vererek asgari maliyetle dolaylı istihdam sağlamışlardır. Bu durum beraberinde alt işveren işçilerinin bireysel ve kolektif hak kayıplarını getirmiştir. Kamu kesiminde alt işverenlik uygulamasıyla yaşanan olumsuzlukların giderilmesi amacıyla iş kanunlarında ve kamu işveren mevzuatlarında değişiklikler yapılmıştır. Yapılan değişikliklerin yetersiz kalması sebebiyle 2014 yılında çıkarılan 6552 Sayılı Torba Yasa ile detaylı düzenlemeler getirilmiştir. Tüm bu düzenlemelere son olarak eklenen 2017 yılında çıkarılan 696 sayılı KHK ile kamu kesiminde çalışan alt işveren işçilerinin sürekli işçi kadrolarına geçirilerek kadroya alınması ile kaynaklanan sorunlar giderilmeye çalışılmıştır.Anahtar Kelimeler: Alt işveren ilişkisi, asıl işveren, kamu kesimi, kamu işvereni. Today's economic conditions and developments in technology in line with the proliferation of jobs requiring expertise has made the work sharing inevitable in working life. As a result of increasing competition conditions, enterprises have turned to subcontracting as a second employer in the workplace in order to both produce high quality production and reduce costs. Subcontracting, which aims to provide flexibility to enterprises, has enabled the work to be done cheaply with factors such as reducing labor costs, avoiding legal obligations and preventing workers' organizations. Subcontracting has become an employment tool in the public sector as well as the private sector. Due to the limited recruitment of workers in the public sector, public employers have provided indirect employment at minimum cost by providing services to subcontractors through tenders. This has brought along individual and collective rights losses of subcontractor workers. In order to eliminate the problems arising from subcontracting in the public sector, amendments were made in labor laws and public employers legislation. Due to insufficient changes which were made, detailed regulations were introduced with the Omnibus Law No 6552 was issued in 2014. With the Decree Law No 696 was issued in 2017, which was recently added to all these regulations, the problems arising from the recruitment of sub-employer workers working in the public sector to permanent staff were tried to be eliminated.Key Words: Subcontractor relationship, principal employer, public sector, public employer. 124

İnsanlık tarihi kadar eski olan yoksulluk kavramı sanayi devrimi ile etkisini daha da arttırmış ve günümüzde de toplumların en önemli sorunu haline gelmiştir. Özellikle savaşların çokça yaşandığı çağımızda yerel yoksulluk kavramına uluslararası bir sorun haline dönüşen mülteci sorunu da eklenmiştir. Kendisinin veya bakmakla yükümlü olduğu kişilerin asgari ihtiyaçlarını yoksulluk ya da engellilik sebebi ile karşılayamayan bireylere yapılan sosyal yardımlar daha çok toplumda sosyal dengeyi sağlamak ve dezavantajlı grupların hayata bağlanmaları amacını taşımaktadır. Bu bağlamda daha çok devletlerin merkezi ve yerel birimleri tarafından yapılan sosyal yardımlar devletlerin anayasalarında yerlerini almıştır. Bu kapsamda Türkiye Cumhuriyeti Anayasasında da devletin bir sosyal devlet olduğu vurgulanmıştır. Bu bağlamda dezavantajlı grupların ihtiyaçları devlet garantisi altına alınmaya çalışılmış ve toplumda sosyal bir denge kurulması amaçlanmıştır. Osmanlı Devleti’nde özellikle sosyal yardım alanlarında vakıfların etkili olduğu bilinmektedir. Cumhuriyetin ilanı ile birlikte vakıflar etkilerini kaybetmeye başlamış ve sosyal yardımlar devlet nezdinde kurumsallaşmaya başlamıştır. Özellikle 2000 li yıllardan sonra sosyal yardımlar alanında yapılan reformlar ile birlikte bu alanda daha da önemli adımlar atıldığı görülmektedir. Ancak tüm gelişmelere rağmen Avrupa refah toplumu anlayışına ulaşılamadığı da bir gerçekliktir. Çalışmanın ilk bölümünü sosyal yardım kavramının kavramsal çerçevesini ve tarihi gelişimini oluşturmaktadır. Çalışmanın ikinci bölümünde bir örnek teşkil etmesi ve kıyaslama imkânı sunması için Avrupa refah toplumları anlayışı ve Avrupa ülkelerinde uygulanan sosyal yardım politikaları incelenmiştir. Çalışmanın temel amacını oluşturan üçüncü bölümde ise özellikle cumhuriyetin ilanı ile birlikte vakıf anlayışından uzaklaşan Türkiye Cumhuriyeti’nin yapmış olduğu sosyal yardımlar dönemsel olarak incelenmiştir. Özellikle her dönemde uygulanan sosyal yardım politikaları sosyal yardımların gelişimi açısından bir temel oluşturmaktadır. The concept of poverty, which is as old as the history of mankind, has increased its influence with the industrial revolution and has become the most important problem of the societies. Especially in our age, where wars were experienced a lot, the refugee problem, which became an international problem, was added to the concept of local poverty. The social benefits provided to individuals who cannot meet the minimum needs of their dependents or their dependents for poverty or disability are mostly aimed at providing social balance in the society and connecting the disadvantaged groups to life. In this context, the social aids mostly made by the central and local units of the states have taken their place in the constitutions of states. In this context, it is emphasized that the Constitution of the Republic of Turkey is a state of the welfare state. In this context, the needs of disadvantaged groups have been tried to be taken under state guarantee and a social balance is aimed in the society. It is known that the foundations were effective in the Ottoman Empire especially in the areas of social assistance. With the declaration of the Republic, the foundations began to lose their influence and the social assistance began to be institutionalized by the state. Especially after the 2000s, with the reforms in the field of social assistance, even more important steps have been taken in this area. However, despite all the developments, it is a reality that European welfare society cannot be reached. The first part of the study is the conceptual framework and historical development of the concept of social assistance. In the second part of the study, the European welfare societies approach and the social assistance policies applied in European countries were examined to provide an example and comparative opportunity. In the third section, which constitutes the main purpose of the study, especially social assistance made by the Republic of Turkey away from the foundation of understanding with the proclamation of the republic are examined periodically. In particular, social assistance policies implemented in each period constitute a basis for the development of social assistance.