Search

Bu çalışmada Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Genel Dahiliye Kliniğine başvuran, takip ve tedavi edilen süper yaşlıların sağlık durumlarının dahili açıdan değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya 80 yaş üzerinde 246 kadın ve 147 erkek olmak üzere 393 hasta dahil edilmiştir. Hastaların dosyaları retrospektif olarak taranmıştır. Hastaların demografik özellikleri, kronik dahili hastalıkları, kan sayımı ve biyokimyasal parametreleri kaydedilmiştir. Elde edilen veriler istatiksel program yardımıyla analiz edilmiştir. Hastalarda yapılan değerlendirmede yaşa ve cinsiyete bağlı olarak kronik hastalık ve ilaç kullanımı açısından anlamlı farklılık bulunmamıştır. HB değerlendirmesinde yaş grupları arasında anlamlılık bulunmaktadır. 100 yaş ve üstü hasta grubunda ortalama HTC ve kreatin seviyeleri diğer gruplara göre daha düşük bulunmuştur. Kan hemogram değerleri cinsiyete göre farklılık göstermemektedir. T kolesterol, LDL ve HDL seviyeleri erkeklerde kadınlardan daha yüksek belirlenmiştir. Kadınlarda erkeklerden daha yüksek D vitamini düzeyi bulunmuştur. Anahtar kelimeler: Süper Yaşlı, Kronik hastalık, Geriatrik hasta The aim of this study was to evaluate the health status of super-elderly patients who were admitted to the Department of Internal Medicine, Department of Internal Medicine of Recep Tayyip Erdoğan University. 393 patients (246 females and 147 males) over 80 years of age were included in the study. The files of the patients were reviewed retrospectively. Demographic characteristics, chronic internal diseases, blood count and biochemical parameters were recorded. The data obtained were analyzed with the help of statistical program. No significant difference was found in the evaluation of patients in terms of chronic disease and drug use depending on age and gender. There was a significant difference between the age groups in the evaluation of HB. Mean HTC and creatine levels were lower in the 100-year-old and older patients than in the other groups. Blood hemogram values do not differ according to gender. T cholesterol, LDL and HDL levels were higher in males than females. Vitamin D levels were higher in women than in men. Key words: Super-Elderly, Chronic disease, Geriatric patient 72

Giriş ve Amaç: Geriatrik nüfusun artışı ile yaşlı sağlığı giderek daha fazla önem kazanmaktadır. Literatürdeki birçok klinik durumla ilişkili olduğu görülen sarkopeni, yaşlılarda önemli bir mortalite ve morbidite nedenidir. Erektil disfonksiyon (ED) ve prostatizm semptomları erkeklerde oldukça sık görülen bir sağlık problemidir ve yaşlanma ile doğrudan ilişkilidir. Bu çalışmada sarkopeni, ED ve prostatizm semptomları arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Kesitsel tipteki bu çalışmaya üç ay içerisinde geriatri polikliniğine başvuran 193 hasta dahil edildi. Hastalar kapsamlı geriatrik değerlendirme, rutin biyokimyasal parametreler, biyoelektrik impedans analizi (BİA), Uluslararası Cinsel İşlev İndeksinin 5 soruluk versiyonu (IIEF-5), İnternasyonel Prostat Semptom Skoru (IPSS) ölçekleri ile değerlendirildi.Bulgular: Hastalar üç gruba ayrıldı: sarkopeni %24,9 (n=48), dinapeni %34,7 (n=67) ve kontrol grubu %40,4 (n=78). ED oranı ilk iki grupta kontrol grubuna göre daha yüksekti. IPSS ölçek skorlarında gruplar arasında fark yoktu. Tek değişkenli analiz sonuçlarına göre sekiz değişken ED varlığında etkilidir: yaş, hipertansiyon, koroner arter hastalığı, hiperlipidemi, mini mental status assessment, IPSS orta obstruksiyon skoru, sarkopeni ve dinapeni. Çok değişkenli analiz yaptığımızda ise dinapeni varlığı için istatistiksel anlamlı farklılık mevcuttu (p:0,012 ; OR:4,37).Sonuç: Sarkopeni, gelişiminde pek çok faktörün yer aldığı, tüm sistemleri ilgilendiren önemli bir geriatrik sendromdur. Yaş ve kronik hastalıkların yanı sıra, dinapeni ve sarkopeni de ED gelişimi için risk faktörüdür. Gelecekte geliştirilecek geriatrik skorlama sistemlerine ED ile ilişkili semptom ve bulguların dahil edilmesi makul olabilir. ED semptomu tespit edilen hastaların sarkopeni ve dinapeni şiddetinin henüz ağır olmadığı göz önüne alındığında; yaşlı hastalarda görülen ED semptomlarının sarkopeni ve dinapeni tahmininde faydası olabileceğine dair ileri çalışmalara ihtiyaç doğmuştur.Anahtar Kelimeler: sarkopeni, kas kuvveti, erektil disfonksiyon, prostatizm, geriatrik Introduction and Objective: Elderly health has become more important due to the increase in the geriatric population. Sarcopenia, which has been shown to be associated with many clinical conditions in the literature, is an important cause of mortality and morbidity in the elderly. Symptoms of erectile dysfunction (ED) and prostatism are common health problems in men and are directly related to aging. The aim of this study is to evaluate the relationship between sarcopenia, ED and prostatism symptoms.Materials and Methods: In this cross-sectional study, 193 patients admitted to the geriatric outpatient clinic within three months were included. Patients were evaluated with comprehensive geriatric evaluation, routine biochemical parameters, bioelectrical impedance analysis (BIA), International Index of Erectile Function-5 (IIEF-5) and International Prostate Symptom Score(IPSS) scales.Results: The patients were divided into three groups: sarcopenia 24.9% (n=48), dynapenia 34.7% (n=67), and the control group 40.4% (n=78). The rate of ED was higher in the first two groups compared to the control group. IPSS scale scores did not differ between groups. According to the univariate analysis results, eight variables were found to be associated with ED: age, hypertension, coronary artery disease, hyperlipidemia, mini mental status assessment, IPSS moderate obstruction score, sarcopenia and dynapenia. When multivariate analysis was performed, there was a statistically significant difference only for the presence of dynapenia (p:0.012; OR: 4.37).Conclusion: Sarcopenia is an important geriatric syndrome involving all systems with many factors in its development. Besides age and chronic diseases, dynapenia and sarcopenia are also risk factors for the development of ED. It may be reasonable to include ED-related symptoms and signs in the geriatric scoring systems to be developed in the future. The finding that patients with ED symptoms did not have severe sarcopenia and dynapenia suggests that ED symptoms in elderly may be helpful in predicting sarcopenia and dynapenia, however, more studies are needed in this regard.Keywords: sarcopenia, muscle strength, erectile dysfunction, prostatism, geriatrics 107

Giriş ve amaç: Üriner inkontinans (ÜI) önemli bir sağlık sorunudur, her yaşta ortaya çıkabilir, ancak özellikle yaşlı kadınlarda daha yaygındır. Depresyon ve anksiyete de yaşlılarda görülen önemli problemlerdendir. Üİ'ın depresyon ve yaşam kalitesi ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Üİ tedavisi yaşam kalitesini iyileştirebilir ve komorbiditelerde azalmaya neden olabilir. Bu çalışmada, Üİ tedavisinin yaşam kalitesi, depresyon, anksiyete, ve geriatrik sendromlar üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve yöntem: Çalışmada, geriatri polikliniğine Üİ semptomları ile başvuran kadınlar alındı. Üİ'in tipi 3 İnkontinans Sorusu (3IQ) kullanılarak belirlendi. Sadece urge (sıkışma tip) Üİ şikayeti olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastalar antikolinerjik (fesoterodin) tedaviden önce ve sonra yaşam kalitesi, anksiyete, depresyon ve geriatrik sendromlar açısından değerlendirildi. Yaşam kalitesi Uluslararası İdrar Kaçırma Konsültasyon Sorgulaması-Kısa Form (ICIQ-SF) ve Üriner İnkontinanslı Hasta Yaşam Kalitesi Anketi (I-QOL) kullanılarak değerlendirildi. Anksiyete ve depresyon Hastane Anksiyete ve Depresyon ölçeği (HAD) ile değerlendirildi. Tüm hastalara kapsamlı geriatrik değerlendirmeler, SARC-F, el kavrama testi, biyoimpedens analizi, 4 metrelik yürüyüş hızı testi ve FRAIL ölçeği uygulandı. Veri analizi SPSS 22. sürüm kullanılarak yapıldı.Bulgular: Çalışmaya 42 kadın hasta dahil edildi; yaş ortalaması 69.7 ± 4.3 yıl idi. Yaşam kalitesi (ICIQ-SF ve I-QOL ile değerlendirildi) antikolinerjik (fesoterodin) tedaviden olumlu etkilendi. Anksiyete ve depresyon semptomlarının tedaviden sonra düzeldiği görüldü. Günlük yaşam aktiviteleri (ADL) tedaviden sonra daha iyiydi. ADL ve I-QOL skorları tedavi ile pozitif korelasyon gösterdi. ICIQ-SF, HAD skorları tedavi ile negatif korelasyon gösterdi. Sonuç: Üİ yaşlılarda yaygın bir sorundur. Hastalar genellikle bu şikayeti doktorlara bile anlatmakta tereddüt ederler. Bu durum fiziksel ve psikolojik durumlarını olumsuz etkilemektedir. Bu çalışmada Üİ tedavisinin yaşam kalitesi ve psikolojik semptomları iyileştirdiğini saptadık. Bu bulgular bize uygun Üİ tedavisinin sağlıklı yaşlanma için kritik önem taşıdığını gösterdi. Tedaviden sonra SARC-F, kavrama gücü, IADL (günlük yaşamın enstrümantal aktiviteleri), MNA-SF (mini nutrisyonel değerlendirme - kısa form) ve FRAIL ölçeğinde istatistiksel olarak anlamsız iyileşmeler olmuştur. Bu ilişkileri açıklamak için daha geniş çaplı çalışmalara ihtiyaç var. Çalışmamız benzersizdir, çünkü Üİ'lı hastalarda Üİ tedavisinin yaşam kalitesi, anksiyete ve depresyon üzerine etkisini değerlendiren başka bir çalışma yoktur. İntroduction: Urinary incontinence (UI) is an important problem of health,its can occur at any age, but is especially common in elderly women. Depression and anxiety are also considerable problems of elderly. UI is one of the geriatric syndromes that thought to be related with depression and quality of life (QOL). It can be suggested that treatment of UI may improve QOL and cause decrement in comorbidities. In this study, we aimed to evaluate effect of UI treatment on life quality, depression, anxiety and geriatric syndromes.Materials and Methods: Womans applied to outpatient clinic of geriatrics with UI symptoms were taken in the study. Type of UI was determined by using the 3 Incontinence Questions (3IQ). Only patients with urge incontinence were included to the study. Patients were evaluated for QOL, anxiety, depression, disability and geriatric syndromes before and after anticholinergics (fesoterodine) treatment. QOL was assessed by using International Consultation on Incontinence Questionnaire-Short Form (ICIQ-SF) and Incontinence of Quality of Life Questionnaire (I-QOL). Anxiety and depression was assessed with Hospital Anxiety and Depression scale (HADs). Comprehensive geriatric assessments, SARC-F, hand grip test, bioimpedence analysis, 4-meter gait speed test and FRAIL scale were done to all patients. Data analysis was done by using SPSS version 22.Findings: The study population was composed of 42 women; mean age was 69.7 +/- 4.3 years. QOL (assessed with ICIQ-SF and I-QOL) was found to be positively affected from anticholinergics (fesoterodine) treatment. Anxiety and depression symptoms were revealed to be improved after treatment. Daily activities of living (ADL) were better after treatment. ADL and I-QOL scores were positively correlated with treatment. ICIQ-SF, HADs scores were negatively correlated with treatment. Discussion: UI is a common problem in elderly. Patients usually hesitate to tell this complaint to even doctors. That situation affects their physical and psychological condition negatively. In this study, we reached that UI treatment improved life QOL and psychological symptoms. Those findings represented us proper treatment of UI is critical for healty ageing. There were statistically insignificant improvements in SARC-F, handgrip strength, IADL (instrumental activities of daily living), MNA-SF (mini nutritional test assessment- short form) and FRAIL scale after treatment. In order to explain those relationships studies with larger populations were needed. Our study is unique because there was no other study that evaluated the effect of UI treatment on life quality, anxiety and depression in patients with UI. 49

Giriş: Nefes darlığı geriatrik popülasyonda sık rastlanan bir semptomdur. 65 yaş üstündeki bireylerin üçte biri dispneden yakınırlar. Tanı sürecinde yaşlılığa bağlı zorluklar bu yaş grubunda belli hastalıklarda yanlış ve fazla tanıya neden olabilmektedir. Göğüs hastalıkları günlük pratiğinde de obstrüktif akciğer hastalıkları bunların başında gelir. Biz de çalışmamızda bu gözlemi sınamak amacı ile kliniğimize başvuran 65 yaş üstünde, kronik dispne yakınması olan ve bu yakınma nedeni ile daha önceden bir obstrüktif akciğer hastalığı tanısı almış olan olguları, tedaviye rağmen şikayetleri devam ettiğinden ayırıcı tanı sürecinde tekrar değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: Kliniğimize kronik dispne yakınması ile başvuran 65 yaş üstü hastaların sosyodemografik verileri, maruziyet öyküleri, daha önceden aldıkları tanılar ve tedaviler kaydedildi. Temel semptomları sorgulandı. Fizik muayene sonrası radyolojik incelemeler, solunum fonksiyon testleri, kan incelemeleri yapıldı. Önceden aldıkları tanılar da göz önünde bulundurularak ayırıcı tanı yapıldı. Son tanıları kaydedildi.Bulgular: Araştırmaya 65 yaş üzerinde kronik dispnesi olan 262 olgu dahil edildi. 62'si çeşitli nedenlerle çalışma dışı kaldı. 200 olgu ile çalışma tamamlandı. Olguların %57'i kadın, %43'ü erkekti. %70'inin önceden kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) tanısı, %30'unun ise astım tanısı vardı. Bu tanılar nedeni ile %78'i uzun etkili beta agonist ve inhale kortikosteroid %62'si uzun etkili anti-muskarinik, %23'ü kısa etkili beta agonist, %10'u kısa etkili anti-muskarinik kullanıyordu. Ancak tedaviye rağmen %15.5'inde modifiye Medical Research Council (mMRC) 1, %74.5'inde mMRC2, %6.5'inde mMRC3, %3.5'inde ise mMRC4 seviyesinde dispne şikayeti devam ediyordu. Ayırıcı tanı için incelemeler yapıldı. KOAH tanılı olguların ancak %36.4'ünün, astım tanılı olguların ise ancak %28.3'ünün bu tanıları kliniğimizde doğrulandı (her ikisi için de p

Giriş ve Amaç: Yoğun bakım hastalarında beslenme, hastaların morbidite ve mortalitesini etkileyen bir faktördür. Bu çalışmada invaziv mekanik ventilasyon desteği alan septik şok tanılı hastalarda erken ve iyileşme dönemlerinde kalori ihtiyaçlarını değerlendirmeyi amaçladık. Erişkin septik şoklu hastalarda erken ve geç dönem kalori ihtiyaçlarını aynı hasta grubunda karşılaştıran başka bir çalışma yoktur. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ondokuz Mayıs Üniversitesi Dahiliye Yoğun Bakım Ünitesi'nde mekanik ventilasyon desteği alan septik şok tanısı almış 28 hasta (11 K, 17 E) dahil edildi. Prospektif olarak takip edilen hastaların bilgileri retrospektif olarak değerlendirildi. Her hastaya septik şok tanısı aldıktan sonra erken dönemde (ilk 24-48 saat) (SAP) ve pozitif inotrop desteğinin azaldığı iyileşme döneminde (>72 saat) (SRP) 24 saat boyunca aralıksız olacak şekilde indirek kalorimetre (İC) ile ölçüm yapılmıştır. Her hasta için SAP ve SRP dönemlerinde Harris-Benedict denklemi ile hesaplanan (PREE), İC ile ölçülen (MREE) ve verilen kalori değerleri elde edilmiştir.Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 67,46±14,92 (36-91) yıldı. MREE, SAP'ta 2741,1±706,3 kcal/gün (38,61±11,44 kcal/kg/gün) ve SRP'de ise 2332,8±426,6 kcal/gün (32,65±7,8 kcal/kg/gün) olarak bulunmuştur. SAP'ta ölçülen MREE, VO2, VCO2 ve RQ ile SRP'de ölçülen değerler arasında anlamlı fark olduğu gösterilmiştir (p=0,001, p=0,004, p=0,006, p=0,023, sırasıyla). Her iki dönemde de kadın-erkek cinsiyetleri arasında MREE açısından anlamlı fark saptanmamıştır. MREE ile PREE arasında SAP'ta %32-254 ile SRP'de %4,3-142 arasında değişen kalori farklılıkları saptanmıştır. Hastalara verilen kalori değeri SAP'ta 1152,7±207,1 kcal/gün ve SRP'de ise 1542,7±433,3 kcal/gün olmuştur. SAP ve SRP dönemlerinde MREE ile verilen kalori miktarları arasında da anlamlı fark vardır (p

Giriş ve Amaç:Malnütrisyon, normal dışı gıda alımı veya artmış katabolik yıkıma bağlı olarakvücut kompozisyonunda bozulma olması ve buna ikincil fiziksel ve mentalfonksiyonların gerilemesi, organ fonksiyonlarının bozulması ve immun yetersizlikgelişmesi sonucunda morbidite ve mortalitenin arttığı durum olaraktanımlanabilir.Malnutrisyon prevelansı ileri yaşlarda artmakta ve kronik hastalıklara yüksekoranda eşlik etmektedir.Bu sebeplerle önemli bir halk sağlığı sorunu olarakkarşımıza çıkmaktadır.Hızlandırılmış yaşlanma sürecinin neden olduğu yetersiz beslenme riskiniazaltmak ,yaşlılarda iyi yaşam kalitesini korumak ve mortaliteyi azaltmak içinyaygın olan ve kötü klinik sonuçlara sebep olan malnütrisyonun erken dönemdesaptanması ve tedavisinin planlanması çok büyük önem arz etmektedir.Malnutrisyonun önlenmesinde ve tedavisinde kullanılan yöntemlerden biri olanenteral destek ürünleri 1970'lerden bu yana klinik uygulamada kullanılmaktadır.Çalışmanın amacı Eylül 2016–Şubat 2019 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi TıpFakültesi Hastanesi Geriatri Bölümünde enteral beslenme desteği başlananhastaların klinik özellikleri, laboratuvar parametreleri, sosyodemografiközellikleri, hastanemiz geriatri bölümünde rutin olarak yapılan kapsamlı geriatrikdeğerlendirme testleri ve enteral nutrisyonel destek sürelerinin hastaların sağkalımı üzerine olan etkisini irdelemektir.11Materyal Metod:Retrospektif kesitsel tanımlayıcı bir çalışma olarak planlanan bu çalışmayaEylül2016 - Şubat 2019 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi HastanesiGeriatri Bölümünde enteral nutrisyonel destek başlanan hastalar dahil edildi. Herhastanın enteral beslenme desteği başlandığı zamanda mevcut klinik özellikleri,laboratuvar parametreleri , mevcut hastalıkları, kullandıkları ilaç sayıları,demografik özellikleri, hastanemiz geriatri bölümünde ayaktan veya yataraktakip edilen hastalara rutin olarak yapılan kapsamlı geriatrik testleri ( günlükyaşam aktiviteleri, kognitif duygudurum ve beslenme durum değerlendirmetestleri) elde edildi. Hastaların beslenme desteği kullanma süreleri , yaşamınıyitiren hastaların beslenme desteği başlanmasından itibaren ölüme kadar geçensüreleri, yaşayan hastaların ise survi süreleri kayıt edildi. Enteral nutrisyondesteğinin ve diğer parametrelerin hastaların sağ kalım sürelerine etkisi vemortaliteyle ilişkisi incelendi.Bulgular:Toplam 339 hasta değerlendirmeye alındı. Hastaların 128 'i (% 37,8 ) erkek, 211'i (% 62,2 ) kadındı. Yaş ortalamaları 80,3 ± 7,0 idi. 321 ( %94,7) hastaya ONSverilmiş, 18 (%5,3) hastaya ise PEG ile beslenme yapılmıştı. Çalışmaya dahiledilen 339 hastanın 116'sının ( %34,2) vefat ettiği, 223 'inin (%65,8) ise halenyaşamını sürdürdüğü tespit edildi. PEG ile beslenenlerde ortanca yaşam süresi 12ay±2,9(6,2-17,7) olarak bulundu. Eşlik eden en sık görülen iki hastalık isehipertansiyon(% 81,1 ) ve akciğer hastalıkları (%39,2) idi. Hastaların MNA-SFortanca değeri 8,0 (1-14) idi. Minimum 1 puan,maximum 14 puan alan hastavardı. MNA-SF değerlerinden yüksek puan alan hastaların bir kısmına da değişenyaşam şartları sebebiyle yakın zamanda malnutrisyon riski olabileceği göz önündebulundurularak EN başlandığı görüldü.İstatistiksel analizler sonucunda, cinsiyet , yaş, beslenme desteğinin türü(ONSPEG), LDH , EGYA ve enteral beslenmenin sağ kalım üzerine etkisi istatistikselolarak anlamlı bulundu. Erkeklerin ölüm riski kadınlara göre 2.4 kat daha fazla, 1285 yaş üzerindeki kişilerin ölüm riski 65-74 yaş arasına göre 5.5 kat daha fazla, 75-84 yaş üzerindeki kişilerin ölüm riski 65-74 yaş arasına göre 2.96 kat daha fazlabulundu. LDH 1 U/L arttıkça ölüm riskinin 1.01 kat arttığı, EGYA puanı 1 birimazaldıkça ölüm riskinin 1.28 kat arttığı görüldü.Enteral beslenme süresinin 1 ayazalması ile 5. Ayda ölüm riski 1.215 kat ve 10. Ayda ölüm riski 1.171 katartmaktadır. Çalışmamızda PEG ile beslenen hastaların sağ kalım süresi, ONS ilebeslenenlere göre istatistiksel açıdan anlamlı olarak düşük bulundu. PEG ilebeslenenlerde ortanca yaşam süresi 12 ay±2,9(6,2-17,7) olarak tespit edildi.Sonuç:Çalışmamızda, enteral beslenme desteği alan geriatrik hastaların sağ kalımınaetki eden faktörler incelendi. PEG ile beslenen hastaların sağ kalım süresi, ONS ilebeslenenlere göre istatistiksel açıdan anlamlı olarak düşük tespit edildi. Tümhastalarda ve ONS ile beslenen grupta cinsiyet, yaş, LDH, EGYA ve enteralbeslenmenin sağ kalım üzerine etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Erkekcinsiyette olmak, ileri yaş, LDH yüksekliği, EGYA puanının düşük olması sağ kalımüzerine negatif yönde etkili bulundu. Enteral beslenmenin ise sağ kalım üzerineolumlu yönde etki ettiği, fakat bu etkinin zaman ilerledikçe azaldığı görüldü. Sağkalım üzerine istatiksel olarak anlamlı çıkan verilerin sağ kalımı öngörmedeprognostik faktör olarak kullanılabileceğini, fakat daha ayrıntılı ve geniş kapsamlıçalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Malnutrisyon, geriatrik hastalar, enteral nutrisyonel destek,mortalite Malnutrition is an under/overnutrition state or caused by increased catabolicstress due to acute or chronic diseases resulting in abnormal body composition,inadequate physical and mental functions, organ system abnormalities, immunedeprivation, increased morbidity, and mortality.The prevalence of malnutrition increases in older ages and is associated with ahigh rate of chronic diseases. For these reasons, it is an important public healthproblem. Early detection and treatment of malnutrition, which is common and leadingto poor clinical outcomes, is crucial to reduce the risk of malnutrition caused byaccelerated aging, to maintain a good quality of life and reduce mortality in theelderly. Enteral support products, one of the methods used in the prevention andtreatment of malnutrition, have been used in clinical practice since the 1970s.In this retrospective study, we aimed to investigate the effects of clinicalcharacteristics, laboratory parameters, sociodemographic characteristics,comprehensive geriatric tests and duration of enteral nutritional support on themortality of patients who were admitted to the Geriatric Department at GaziUniversity Hospital between September 2016 and February 2019 and were givennutritional support.14Material and Methods:This study was designed as a descriptive retrospective cross-sectional research toinvestigate the effect of enteral nutritional support on mortality in patientsadmitted to the Geriatric Department at Gazi University Hospital betweenSeptember 2016 and February 2019. Clinical characteristics, laboratoryparameters, concomitant diseases, number of drugs used, the demographiccharacteristics of each patient at the time of initiation of enteral nutritionsupport, as well as comprehensive geriatric tests (daily living activities, cognitive,mood, and nutritional status evaluation tests) performed routinely in outpatientor inpatient areobtained from medical records. The duration of the use ofnutritional support of the patients, the duration from the start of nutritionalsupport to death, and the survival time of the surviving patients were recorded.The effects of clinical and laboratory parameters on survival time andrelationship with mortality were investigated.Results: A total of 339 patients were evaluated. 128 (37.8%) of the patients weremale and 211 (62.2%) were female. The mean age was 80.3 ± 7.0 years. ONS wasgiven to 321 (94.7%) patients and 18 (5.3%) patients were given via PEG tubes.116 (34.2%) of the 339 patients included in the study were dead, and 223(65.8%) were still alive. Median survival was 12 months ± 2.9 (6.2-17.7) in thosefed with PEG. The two most common diseases were hypertension (81.1%) andlung disease (39.2%). The mean MNA-SF value of the patients was 8.1 ±2.9,minimum score was 1 and maximum score was 14 points. Some of thepatients with high MNA-SF scores were also started on EN because of the risk ofmalnutrition due to changing living conditions.15In the final analysis, gender, age, LDH, EGYA , type of nutritional supplement(ONS-PEG), enteral feeding time were found to be statistically significant onsurvival.The risk of death for men was 2.4 times higher than for women, the riskof death for those over 85 years was 5.5 times higher than for those aged 65-74,and the risk of death for those over 75-84 years was 2.96 times higher than forthose aged 65-74.It was seen that the risk of death increased 1.01 times as LDHincreased by 1U/L and the risk of death increased 1.28 times as the EGYA scoredecreased by 1 unit. With the reduction of enteral feeding period by 1 month,the risk of death in the 5th month increases by 1.215 times and the risk of deathin the 10th month by 1.171 times. In our study, the survival time of patients fedPEG was statistically significantly lower than those fed with ONS. The mediansurvival of those fed with PEG was 12 months ± 2.9 (6.2-17.7).Conclusion:In our study, the factors affecting the survival of geriatric patients who receivedenteral nutritional support were examined. The survival time of patients fed withPEG was statistically significantly lower than those fed with ONS. The effect ofgender, age, LDH, EGYA and enteral nutrition on survival was statisticallysignificant in all patients and in the ONS-fed group. Being male, older age, highLDH, and low EGYA score were found to have a negative effect on survival.Enteral nutrition was observed to have a positive effect on survival, but thiseffect decreased as time went on. We think that statistically significant data onsurvival can be used as a prognostic factor in predicting survival, but moredetailed and comprehensive studies are needed.Keywords: Malnutrition, geriatrics, enteral nütrisyon (EN), mortality 105

Bu çalışmada elli yaş üstü OKHN alıcılarında nakil öncesi kapsamlı geriatrik değerlendirme ve komorbidite skorlamalarının KHN toksisiteleri, erken dönem komplikasyonları ve mortaliteyi öngörmede etkili olup olmadığının ileriye dönük araştırılması amaçlandı. Nakil öncesi Sorror ve CIRS-G komorbidite skorları ile kapsamlı geriatrik değerlendirmeler (bilişsel, beslenme, fonksiyonel, duygu-durum kırılganlık ve sarkopeni değerlendirmesi) 38 hastada yapıldı. Hastalar OKHN sonrasında ortanca 337.5 gün (116-661 gün) izlendi. ≥65 yaş hastalarda ECOG ve Sorror skoru daha kötü, EGYA yetersizliği daha sık saptandı. 50-65 yaş grubunda da %48.1 dinç olmayan, %33.3 kas kütlesi azalmış, %63 CIRS-G≥5 hastalar saptandı. Otolog KHN sonrası enfeksiyon (%57.9), mukozit (%60.6), bulantı (%76.3), kusma (%71.6), ishal (%81.6), febril nötropeni (%68.8) sık saptanırken, aritmi (%13.2), kardiyak (%2.6) ve pulmoner (%7.9) toksisite daha az sıklıkta kaydedildi. Nakil sonrası komplikasyonlar engrafman sendromu (%18.4), graft disfonksiyonu (%10.5), CMV reaktivasyonu (%15.8), taburculuk sonrası enfeksiyon (%68.4) idi. Hastaların %23.7'sinin tekrar hastaneye yatış gereksinimi kaydedildi. CIRS-G≥5 olan hastalarda trombosit engrafmanı daha geç (p=0.01) ve verilen trombosit ve eritrosit süspansiyonu daha fazla (p=0.04 ve p=0.008) idi. Dinç olmayanlarda graft disfonksiyonu, GYA ve EGYA'da yetersizliği olanlarda mukozit (p=0.03) daha sık bulundu. Depresyonu olanlarda bulantı daha sık(p=0.02), trombosit engrafmanı daha geç (p=0.03) ve verilen trombosit süspansiyonu daha fazla (p=0.005) bulundu. Toplam sağ kalım %94.1 iken nakil ilişkili mortalite saptanmadı. Komorbidite ve geriatrik test skorlarının PSK üzerine etkisi saptanmadı. EGYA'da yetersizliğin, yüksek komorbidite indeksinin, duygu-durum bozukluğunun, kırılganlığın KHN toksisite ve komplikasyonları ile ilişkili olabileceği gösterildi. Kapsamlı geriatrik testlerin hematolojik maligniteli ve OKHN planlanan hastalarda rutinde kullanılması faydalı olabilir. The aim of the study was to invstigate if pretransplant comprehessive geriatric assessments (CGA) and comorbidity scores can predict the HSCT toxicity, early complications and TRM (transplant related mortality) in ≥ 50 years AHSCT recipients. AHSCT indicated ≥ 50 years 38 patients were examined prospectively. CGA (domains physicological, mental, nutrition, functional status, frailty and sarcopenia), Sorror and CIRS-G comorbidity score was performed prior to transplant. ECOG and karnofsky PS, Sorror scores was worse, IADL limitations was more frequent in ≥ 65 years patients. In 50- 65 years patients low muscle mass, frailty, CIRS-G ≥5 patients were determined as well. After the AHSCT infection (57.9%), mucositis (60.6%), nausea (76.3%), vomiting (71.1%), diarrhea (81.6%), febrile neutropenia (68.8%) were frequently, arhytmia (13.2%), cardiac (2.6%) and pulmoner (7.9%) toxicity were less frequent. Engraftment syndrome (18.4%), graft dysfunction (10.5%), CMV reactivation (15.8%), infection after discharge from hospital (68.4%) were determined among the post-transplant complications.Thrombocyte engraftment was later (p=0.01), infusion of thrombocyte and erythrocyte suspansion were more frequent (p=0.04, p=0.008) in patients with CIRS-G ≥5. Graft dysfunction was more frequent in frailty patients. Mucositis was more frequent who had ADL and IADL limitations (p=0.03). Nausea was more frequent(p=0.02), thrombocyte engraftment was later (p=0.03) and given thrombocyte suspansion was more (p=0.005) who had depression. TRM was not determined and OS rate was 94.1%. Any effect of comorbidity scores and CGA on PFS was not determined. The study showed that IADL limitation, high comorbidity, depression, frailty may be related with HSCT toxicity and complications. It would be useful to transform CGA into a routinely for the patients having hematologic malignancy and planning AHSCT. 115

AMAÇ. Çalışmamızda Geriatri polikliniğine başvuran 65 yaş ve üzerindeki hastaları SARC-F testi ile değerlendirilerek sarkopeni ile polifarmasi ve komorbidite ilişkisini araştırmayı amaçladık . YÖNTEM. İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi Geriatri Polikliniği'ne 01/01/2019-01/06/2019 tarihleri arasında başvuran 65 yaş ve üzerindeki 551 hasta dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, kronik hastalıkları ve kullandığı reçeteli ilaçlar sorgulandı. Sarkopeniyi değerlendirmek için hastalara bes ̧ sorudan (güç, yardımla yürüme, sandalyeden kalkma, merdiven çıkma, düşme) oluşan SARC-F testi uygulandı. Hastalar SARC-F skoruna göre sarkopeni açısından 2 gruba ayrıldı. Skoru ≥ 4 olan hastalar sarkopenik olarak değerlendirildi. BULGULAR. Çalışmaya alınan hastaların 367 (%66,7)' si kadındı. Ortanca yas ̧ 74 idi. Yaş grubuna göre 302 (%54,8)' si genç yaşlı, 193 (%35)' ü orta yaşlı, 56 (%10,2)' sı ileri yaşlıydı. Ortanca hastalık sayısı 2, kullanılan ilaç sayısı 4 idi. Polifarmasi sıklığı 225 (%40,8) saptandı. SARC-F skoru ortanca değeri 2 olarak hesaplandı ve kadınlarda erkeklere oranla daha yüksekti (p=0,002). SARC-F skoru ≥ 4 (sarkopenik) olan hasta sayısı 143 (%26) saptandı. Cinsiyete göre 122 (%33,2)' si kadın, 21 (%11,4)' i ise erkekti (p

Yaşlanan nüfusla beraber sık görülen demansı, etkin ve kolay bir testle taramak önemlidir. Bu saha çalışmasında, Mini-Cog'un tanı koymadaki başarısının sık kullanılan kognitif fonksiyon tarama testleriyle karşılaştırılması ve etkin bulunursa birinci basamakta kullanılmasının yaygınlaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada sosyokültürel düzeyleri farklı olan toplam 4 aile sağlığı merkezi belirlenmiş, 65 yaş ve üzeri unutkanlığı olan 115 hasta taranmış, kriterlere uyan 51 hasta ile çalışma tamamlanmıştır. Tüm hastalara detaylı hikaye sonrası Mini-Cog testi uygulanmış, Mini-Cog testinden tam puan alamayanlar Hacettepe Üniversitesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Geriatri Bilim Dalı Polikliniği'nde diğer kognitif tarama testlerinden MMSE, Qmci-TR, MoCA ile kognitif değerlendirmeleri ve kapsamlı geriatrik değerlendirmeleri ile gerekli rutin kan tetkikleri yapılmıştır. Değerlendirme sonucunda 51 hastanın 42'si hafif kognitif bozukluk olarak kabul edilirken, 9 hastaya DSM-V kriterlerine göre demans tanısı konmuştur. Sonuçlara göre Mini-Cog (p=0,131), MoCA (p=0,539) ve MMSE (p=0,097) total puanının demanslı hastalar ile normal hastalar arasındaki farkı, istatistiksel olarak anlamlı bulunmazken, Qmci-TR total puanının farkı istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,027). Mini-Cog testi bozuk olan 27 hastanın sadece 6'sında (%22,2) demans saptanmışken, Mini-Cog puanı normal olan 24 hastanın 3'ünde (%12,5) demans saptandı. Mini-Cog testinin bozuk olması ve hastaların demans tanısı alması arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı saptanmadı (p=0,363). Mini-Cog kelime tekrarı demans ve normal grup arasında anlamlı olarak farklıydı (p=0,010). Sonuç olarak Mini-Cog testinin demans taramasında etkin olduğu gösterilemedi. Sonuçların desteklenmesi ve geliştirilmesi için daha büyük ölçekli çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.Anahtar Kelimeler: Demans, Kognitif tarama testi, Kognitif fonksiyon, Yaşlı It is important to screen the common dementia along with aging population with an effective and easy test. In this field study, it is aimed to compare the success of Mini-Cog in diagnosis with the common cognitive function screening tests and to be used it in primary care if it is found effective. In this study, a total of 4 family health centers with different socio- cultural levels were identified, 115 patients, 65 years and older, who had dysmnesia were screened and the study was completed with 51 patients who met the criteria. After detailed medical history, Mini-Cog test was applied to all patients and the patients who couldn't have the full score were performed routine blood tests and other cognitive screen tests called MMSE, Qmci-TR, MoCA and their cognitive and extensive geriatric evaluation were done in Hacettepe University, Department of Internal Medicine, Geriatri Polyclinic. As a result of the evaluation, 42 of 51 patients were accepted as mild cognitive disorder and 9 patients were diagnosed with dementia according to DSM-V criteria. According to the results, the difference of total score between dementia patients and normal patients was not statistically significant (Mini- Cog (p = 0.131), MoCA (p = 0.539) and MMSE (p = 0.097)), while the difference of Qmci-TR total score was statistically significant (p = 0.027). While dementia was detected in only 6 (%22,2) of 27 patients with decompensated Mini-Cog test, dementia was detected in 3 (%12,5) of 24 patients with a normal Mini-Cog score. There was no statistically significant correlation between Mini-Cog test defect and dementia diagnosis (p = 0.363). Mini-Cog word repetition was significantly different between dementia and normal group (p = 0.010). As a result, Mini-Cog test could not be shown to be effective in dementia screening. Larger scale studies are needed to support and improve the results.Keywords: Dementia, Cognitive Screening Test, Cognitive Function, Elderly 107

Giriş ve Amaç: `Geriatrik sendrom` tanımıyla yaşlı bireylerde farklımekanizmaların neden olduğu aynı semptomlar tanımlanmakta olup kırılganlık sıkgörülen geriatrik sendromlardandır. Kırılganlık; ilerleyen yaşla birlikte bireyin çoklunedenlere bağlı olarak azalmış dayanıklılık, kuvvet kaybı ve psikolojik fonksiyonkaybı sonucunda artmış bağımlılık ve/veya ölümle sonuçlanan medikal birsendromdur. Kırılganlık oluşumunun gen düzeyinde daha net aydınlatılabilmesi içinelimizde yeterli veri yoktur. Klotho geni ise yaşam ömrünü uzatan birçok fonksiyonuolan, yaşlanma karşıtı bir gen olarak tanımlanmış olup, biz bu çalışmamızda kırılganlıkile alfa klotho protein ilişkisini araştırmayı amaçladık.Materyal-Metod: Çalışmaya 65 yaş ve üzeri, akut hastalığı, fiziksel engeli, ileridemansı olmayan 45 kırılgan ve 44 kırılgan olmayan toplam 89 hasta katılmıştır. Buhastalara sosyodemografik ve klinik bilgi formu, Türkçe geçerlilik ve güvenirliği olanFRAİL ölçeği, kapsamlı geriatrik değerlendirme yapılmış olup, kesitsel olarak yapılanbu çalışmada rutin laboratuvar testlerine ek olarak serum alfa klotho protein düzeylerininölçümleri yapıldı ve kırılgan ve kırılgan olmayanların verileri karşılaştırıldı.Bulgular: 44 kontrol ve 45 kırılgan olan toplam 89 hastayı kapsayançalışmamızda; hastalarda bakılan serum alfa klotho düzeyleri kontrol grubundaortalama 0,76±1,01 ng/ml, kırılgan grupta ortalama 0,54±0,61 ng/ml olarak saptanmışolup her iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır. (p =0,286). Kırılgan hastalarda kontrol grubuna göre C-reaktif protein (CRP) düzeyleriyüksek, hemoglobin (Hb) değerleri anlamlı olarak düşük saptanmıştır. Bu durumkırılganlık oluşumunda rol alan kronik inflamasyona bağlı anemiyi ve C-reaktifprotein yüksekliğini açıklamaktadır. Çalışmamızda hastaların C-reaktif protein değeriarttıkça, alfa klotho protein düzeylerinin azaldığı görülmüştür (p = 0,022).Hemoglobin düzeyi ve alfa klotho protein arasındaki ilişkiye baktığımızda iseçalışmadaki hastaların hemoglobin düzeyleri yükseldikçe, alfa klotho düzeylerinin deyükseldiği saptanmıştır (p = 0,018). Çalışmamızda Kırılgan hasta grubunda koronerarter hastalığı (KAH), konjestif kalp yetmezliği (KKY) ve kronik obstrüktif akciğerhastalığı (KOAH) sıklığının anlamlı olarak daha fazla olduğu dikkati çekmektedir..Tartışma ve sonuç: Bizim çalışmamızda alfa klotho protein düzeyi ilekırılganlık arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Ancak; inflamasyonbelirteçlerinden olarak sayılan C-reaktif protein düzeyi istatistiksel olarak anlamlıdüzeyde kırılgan bireylerde artmış olarak saptanmış olup kronik inflamasyonunkırılganlığın oluşumunda yer aldığı hipotezini destekler niteliktedir. Yaşlanma karşıtıbir protein olarak tanımlanan alfa klotho düzeylerinin C-reaktif protein yüksekliğindeazaldığının saptanması kırılganlık oluşumunda alfa klotho düzeylerinin önemliolabileceğine işaret etmektedir. Yine literatüre benzer şekilde kırılgan hastalardakikronik inflamasyona bağlı kronik hastalık anemisi varlığı çalışmamızda da anlamlıdüzeyde farklı olarak saptanmıştır ve hemoglobin düzeyleri kırılgan grupta daha düşükolarak kaydedilmiştir. Çalışmamızda hemoglobin düzeylerinin yükseldikçe alfa klothodüzeylerinin yükselmesi de alfa klotho ile kırılganlık arasında ilişki olabileceğinikuvvetle düşündürmektedir. Ancak; klothoyu etkileyen diğer parametrelerin varlığı dagöz önünde bulundurularak daha fazla hasta ile yapılacak yeni çalışmalara ihtiyaçvardır. Çalışma verilerimiz yeni çalışmalara ışık tutabilir. Daha önce yapılmış bazıçalışmalarda koroner arter hastalığı, konjestif kalp yetmezliği ve kronik obstrüktifakciğer hastalığı tanısı olan hastalarda alfa klotho düzeyi anlamlı düzeyde düşüksaptanırken, çalışmamızda anlamlı bir ilişki saptanmamıştır.Anahtar Sözcükler: Alfa klotho protein, FRAİL ölçeği, geriatrik sendrom,kırılganlık Introduction and Objective: The definition of 'Geriatric Syndrome' definesthe same symptoms caused by different mechanisms in elderly individuals and frailtyis one of the common geriatric syndromes. Frailty; is a medical syndrome resulting indecreased endurance, loss of strength and loss of psychological function due tomultiple causes of the individual with advancing age, resulting in increaseddependence and / or death. We do not have sufficient data to clarify frailty formationat gene level. Klotho gene has been defined as an anti-aging gene with many functionsthat prolong the life span and we aimed to investigate the relationship between frailtyand alpha Klotho protein.Materials and Methods: A total of 89 patients aged 65 years and older, 45 ofwhom were frail and 44 of whom were not frail, without acute disease, physicaldisability and advanced dementia, included in the study. Within the scope of the study,sociodemographic and clinical information form, Turkish version of the validity andreliability of the FRAIL scale, and comprehensive geriatric assesment were evaluated.In addition to routine laboratory tests, plasma alpha Klotho protein levels weremeasured in blood tests.Results: In our study, which consisted of 89 patients with 44 controls and 45frail; The mean alpha Klotho levels of the patients were 0.76 ± 1.01 ng / ml in the controlgroup and 0.54 ± 0.61 ng / ml in the frail group, but there was no statistically significantdifference between the two groups (p = 0.286). C-reactive protein (CRP) levels weresignificantly higher and hemoglobin (Hb) levels were significantly lower in the frailpatients compared to the control group. This explains the chronic inflammation, whichcauses frailty formation is related anemia and the high plasma C-reactive protein. In ourstudy, it was observed that alpha Klotho protein levels decreased as C-reactive proteinvalues increased (p = 0.022). When we look at the relationship between hemoglobinlevel and alpha Klotho protein, it was found that as the hemoglobin levels of the patientsincreased, alpha Klotho levels increased (p = 0.018). In our study, the frequency ofcoronary artery disease, congestive heart failure and chronic obstructive pulmonarydisease was significantly higher in the frail patients group.Discussion and Conclusion: In our study, no significant relationship wasfound between alpha Klotho protein level and frailty, but the C-reactive protein level,which is considered as one of the markers of inflammation, has been found to beincreased significantly in frail individuals and supports the hypothesis that chronicinflammation is involved in the formation of frailty.Alpha Klotho levels, which are defined as an anti-aging protein, decrease in Creactiveprotein height, indicating that alpha Klotho levels may be important in theformation of frailty. Similar to the literature, the presence of chronic disease anemiadue to chronic inflammation in frail patients was found to be significantly different inour study and hemoglobin levels were lower in the frail group. In our study, ashemoglobin levels increased, alpha Klotho levels increased, suggesting that there maybe a relationship between alpha Klotho and frailty, but considering the presence ofother parameters affecting alpha Klotho, further studies are needed with more patients.Our study data can shed light on new studies. In some previous studies, alpha Klotholevels were significantly lower in patients with coronary artery disease, congestiveheart failure and chronic obstructive pulmonary disease, but no significant relationshipwas found in our study.Keywords: Alpha Klotho protein, FRAIL scale, frailty, geriatric syndrome 87

Giriş ve amaç: İlerleyen yaşla berber ortaya çıkan kas gücü ve fonksiyon kaybının eşlik ettiği kas kitlesinde azalmaya sarkopeni denir. Bu geriatrik sendrom, azalmış fonksiyonel kapasite, düşük fiziksel performans ve artmış ölüm riski ile ilişkilendirilmiştir. Diyaliz hastaları gibi bir çok ko-morbid durumun eşlik ettiği hastalarda sarkopeni sıklığı ve bu duruma katkıda bulunabilecek faktörler yeterince araştırılmamıştır. Bu çalışmada 60 yaş ve üzeri diyalize giren hastalarda sarkopeni sıklığını ve sarkopeni risk faktörlerini belirlenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Bu çalışmaya Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı'nda takip edilen, 60 yaş ve üzeri, periton diyaliz (PD) ve hemodiyaliz (HD) yapmakta olan Kronik böbrek hastaları (KBH) dahil edilmiştir.Bağımlı değişken sarkopeni varlığıdır ve EWGSOP tanı şemasına göre (yürüme hızı, kas gücü ve kas kitlesi) belirlenmiştir. Bağımsız değişkenler sosyo-demografik özellikler, antropometrik ölçümleri, laboratuvar değerleri ve mevcut hastalıklardır. Kategorik değişkenlerin sıklık ve yüzdeleri, sürekli değişkenlerin ortalama, ortanca ve standart sapmaları belirlenmiştir. Sarkopeni risk faktörlerini belirlemek için tekli ve çoklu lojistik regresyon analizi uygulandı.Bulgular Araştırmaya 82 katılımcıdahil edildi. Hastaların yaş ortalaması 67,6±6,2 olup, %54,9'u erkek; %59,8'i HD, %40,2'si PD yapanlardan oluşmaktadır. Sarkopeni sıklığı %45,1(%75,7 erkek, %24,3 kadın), yürüme hızı düşüklüğü %79,2 ve el kavrama gücü düşüklüğü %74,3 oranında görülmektedir. Erkeklerin kadınlara göre sarkopeni oranı tüm gruplarda daha yüksekti. Tekli ve çoklu lojistik regresyon analizi sonucunda erkek cinsiyet sarkopeni için bir risk faktörü olarak saptandı. Ayrıca bağımsız değişkenlerden günlük yaşam aktivitesinde bağımlı olanların sarkopeni riski yüksek bulunmuştur. HD grubundaki yaşlıların PD grubuna göre sarkopeni yüzdesinin daha yüksek olduğu da tespit edilmiştir.SonuçHemodiyaliz ve periton diyaliz yapan yaşlılarda sarkopeni sıklığında artış olduğu gözlenmektedir. Her iki diyaliz grubunda sarkopeni taraması yapılırken kasın fonksiyonelliğinin (kas gücü ve yürüme hızı) daha hızlı etkilendiği gözlenmektedir. Yaşlı KBH'larda sarkopeni taramasında erken tanı koyabilmek ve önlemler alabilmek için kas fonksiyonunun değerlendirilmesi önerilmektedir. Anahtar sözcükler: Yaşlı, sarkopeni, hemodiyaliz, periton diyaliz Introduction and Purpose: The decrease in muscle mass, which is accompanied by furthering age and muscular strength and function loss, is called sarcopenia. This syndrome was associated with decreased functional capacity, low physical performance and increased death risk in the elderly individuals in society. The frequency of sarcopenia and the factors that might contribute to this condition have not been examined at an adequate level in patients who have many co-morbidities like dialysis patients. The purpose of the present study was to determine the sarcopenia incidence in patients who were over 60 years of age, and to examine the factors that contributed to this condition.Method: The Chronic Kidney Disease patients (CKD), who were over 60 years of age, who were receiving Peritoneal Dialysis (PD) and Hemodialysis (HD) in Erciyes University, Faculty of Medicine, Nephrology Department, were selected for the present study.The dependent variable was having sarcopenia, and was determined according to the EWGSOP Diagnostic Scheme (walking speed, muscle strength and muscle mass). The independent variables were socio-demographic and economic characteristics, health variables, anthropometric-laboratory measurements, and categorical variables. The frequency and percentage of categorical variables; and the means, medians and standard deviations of the continuous variables were determined. The Univariate and Multiple Logistic Regression Analyzes were carried out to determine the risk factors of the groups.Findings: In the present study, a total of 82 participants were included. The mean age was 67.6±6.2, 54.9% of the participants were male, 59.8% of them were receiving HD, and 40.2% were receiving PD. The prevalence of sarcopenia was 45.1% (75.7% male, 24.3% female), the rate of walking speed decrease was 79.2% and the grip strength decrease was 74.3%. Male patients had a higher rate of sarcopenia than women. Male gender was determined as a risk factor in a single and multiple-variate analyses. In addition, it was also determined that the risk of sarcopenia was higher in those who had dependency in daily life activities, which was one of the independent variables. It was determined that the percentage of sarcopenia was higher in the HD group than in the PD group.Result: It was observed that there was an increase in the frequency of sarcopenia in the elderly CKD patients who received dialysis. It was also observed in sarcopenia screening that the muscle function (muscle strength and walking speed) was affected more rapidly. It is recommended that physical performance is evaluated to be able to make early diagnosis and to take precautions in sarcopenia screening in elderly patients with CKD.Keywords: The Elderly, Sarcopenia, Dialysis, Prevalence, Risk Factor 102

Giriş ve Amaç: Sağlık ile ilgili gelişmeler sonucunda dünya nüfusu hızla yaşlanmaktadır. Bu durum geriatrik sendromlar diye adlandırılan yaşlı nüfusun sağlık sorunlarına günlük pratikte sık rastlanmasına neden olmaktadır. Gün içerisinde dalgalı seyir gösteren, bilinçte akut değişiklikle seyreden nöropsikiyatrik bozukluğa deliryum denilmektedir ve hastane yatışına neden olan akut stres durumuyla karşılaşan yaşlı hastalarda sıklıkla gözlenmektedir. Tüm dünya çapında ciddi morbidite ve mortaliteye yol açan bu sendromu erken tanımak ve önlemek gerekmektedir. Deliryum farkındalık gününde yaptığımız, CAM (konfüzyon değerlendirme metodu) ile deliryum nokta prevalansını belirlediğimiz çalışmamızda amacımız; ülkemizde hastanede yatan geriatrik hastalarda deliryum sıklığını saptamak ve yine ciddi bir morbidite nedeni olup yaşlılarda sıklıkla gözlenen bir geriatrik sendrom olan kırılganlık ile ilişkisini ortaya koymaktır.Gereç ve Yöntem: Araştırmaya indeks gün olarak belirlenen 13 Mart 2019'da Marmara Üniversitesi Pendik Eğitim ve Araştırma Hastanesi İç Hastalıkları Kliniklerinde yatmakta olan 60 yaş ve üzeri, kendisi veya yakınından onam alınan, koma durumunda olmayan, 24 saatten uzun hastane yatışı olan hastalar dahil edildi. Hastaların demografik bilgileri, eşlik eden hastalıkları ve medikal hikayeleri hasta veya birinci derecede yakınından, hastaların yatışı sırasında düzenlenen medikal tedavileri hasta dosyalarından alındı. Hastaların nutrisyon durumunu değerlendirmek için Mini Nutrisyonel Değerlendirme (MNA), kırılganlık durumunu değerlendirmek için FRAIL kırılganlık ölçeği (Fatigue, Resistance, Ambulation, Illnesses, Loss of weight), fonksiyonel durumlarını değerlendirmek için Katz günlük yaşam aktivitesi (GYA), Lawton-Brody enstrümental günlük yaşam aktiviteleri skalası (EGYA), deliryum risk faktörleri ve deliryum değerlendirme testi (konfüzyon değerlendirme metodu -CAM) uygulandı. Takipte mortalite olduysa tarihi belirtildi.Bulgular: Çalışmaya 62 hasta dahil edildi.Hastaların ortalama yaşı 71,9+8,21 ortanca yaşı 71,5 (60-96) olup, % 41,9'u kadın, %58,1'i erkek idi. CAM'e göre hastaların 18'inde (%29) deliryum tespit edildi. FRAIL ölçeğine göre hastaların 21'i (%33,9) prefrail, 41'i (%66,1) frail saptanırken; deliryum gelişen 18 (%100) olgunun tamamı frail olarak bulundu. Çok değişkenli lojistik regresyon analizinde 70 yaş üzeri olmak, düşük Katz GYA skoru, düşük MNA skoru deliryum gelişimi için bağımsız risk faktörü olarak bulunmuştur. Sonuç: Deliryum ve kırılganlık hastanede yatan yaşlı hastalarda sıklıkla görülmekte olup, kırılganlık deliryum için bir risk faktörüdür. Sağlık çalışanları bu geriatrik sendromların farkında olmalı, erken tanımalı, ve deliryum önleme stratejileri geliştirmelidir.Anahtar Sözcükler: Deliryum, geriatri, geriatrik sendromlar, kırılganlık Introduction and Objective: As a result of aging world population, health problems of the elderly are encountered more frequently in daily practice. Delirium which is an acute confusional state with fluctuating course during the day is frequently observed in elderly patients experiencing acute stress such as hospitalization. Various strategies are being developed to detect and prevent this syndrome which causes serious morbidity and mortality worldwide. In our study, which we conducted on the delirium awareness day, we determined the point prevalence of delirium in geriatric inpatients in our country by using the Confusion Assessment Method (CAM), and revealed its relationship with frailty, a geriatric syndrome which is a common cause of serious morbidity.Materials and Method: Sixty-two patients aged 60 years or older who were hospitalized in the Internal Medicine Clinic of Marmara University Pendik Training and Research Hospital on March 13, 2019 were included in the study. The demographic information, comorbidities and medical history of the patients were obtained from the patient or first degree relatives, and patients' medications were obtained from the patient files. Mini Nutritional Assessment (MNA) to assess nutritional status of patients, FRAIL frailty scale (Fatigue, Resistance, Ambulation, Illnesses, Loss of weight) to assess frailty status, Katz Index of Independence Activities of Daily Living (ADL), Lawton-Brody Instrumental Activities of Daily Living (IADL) to assess functional status, delirium risk factors and delirium evaluation test (CAM) were applied. If there was mortality during follow up, the date was stated.Results: The mean age of the patients was 71,9+8,21. Twenty six patients (41.9%) were female and 36 (58.1%) were male. Accordingto CAM, delirium was detected in 18 (29%) of the patients. According to the FRAIL scale, 21 (33.9%) patients were prefrail and 41 (66.1%) were frail. All 18 (100%) cases developing delirium were found to be frail. In multivariate logistic regression analysis, being older than 70 years, low Katz ADL score and low MNA score were found to be independent risk factors for delirium development.Conclusion: Delirium and frailty are common in hospitalized elderly patients, and frailty is a risk factor for delirium. Health care workers should be aware of these geriatric syndromes, recognize them early, and develop delirium prevention strategies.Keywords: Delirium, geriatrics, geriatric syndromes, frailty. 75

Demir Eksikliği Olan Erişkin Yaş Grubu ve Geriatrik Yaş Grubu Bireylerde ÜstGastrointestinal Sistem Endoskopi ve Kolonoskopi Bulgularının KarşılaştırılmasıGiriş ve Amaç:Demir eksikliği (DE), demir eksikliği anemisinden (DEA) çok daha sık görülen bir klinik durumdur.Buna karşın DEA hastalarında endoskopik incelemelerin yapılması gerektiği net bir şekilde ortaya koyulmuşken, DE hastaları için bu konuda bir fikir birliği yoktur. Çalışmamızın amacı anemisi olmayan DE hastalarını, DEA hastaları ile karşılaştırarak endoskopi ile tanımlanan ciddi gastrointestinal sistem (GİS) lezyonlarının ve GİS malignitelerinin prevalansını belirlemektir.Hastalar ve Yöntem: AÜTF Gastroenteroloji Bilim Dalı endoskopi ünitesinde01/2014-01/2018 arasında endoskopi yapılan demir eksikliği hastalarının verileriretrospektif olarak incelendi. Çalışmamızda erişkin ve geriatrik yaş grubunda toplam571 demir eksikliği hastası yer aldı. Hastalar anemi varlığına göre iki gruba ayrıldı.292DEA hastası ve 279 DE hastası özofagogastroduodenoskopi (ÖGD) ve kolonoskopibulguları, demografik özellikleri, kronik hastalıkları ve ilaç kullanımları açısındankarşılaştırıldı.Bulgular: DE ve DEA hastaları arasında ÖGD veya kolonoskopideendoskopik lezyon sıklığı açısından anlamlı fark bulunmamaktadır. Malignite sıklığıise DEA hastalarında, DE hastalarına kıyasla anlamlı düzeyde daha yüksektir(p=0,004). Kronik hastalıklardan hipertansiyon (HT), diabetes mellitus (DM),aterosklerotik kalp hastalığı (ASKH), atriyal fibrilasyon (AF) ve kronik böbrekhastalığı (KBH) DEA hastalarına DE hastalarına göre anlamlı düzeyde daha fazla eşliketmektedir. DEA hastalarında DE hastalarına göre CRP değeri anlamlı düzeydeyüksektir (p

Giriş Amaç: Sarkopeni yaşlılarda ilerleyici kas güçsüzlüğü azalmış kas gücü ve kütlesi ile karakterize geriatrik bir sendromdur. Alfa Klotho proteini insanlarda başta böbrek tübül hücreleri olmak üzere plasenta, prostat ve ince bağırsak dokularından eksprese edilmektedir. Bu çalışmada sarkopeni tanılı yaşlı hastalarda alfa Klotho proteini düzeyi ile sarkopeni ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 65 yaş üstü EWGSOP kriterlerine göre sarkopeni tanısı alan hastalar vaka grubuna dahil edildi. Sarkopeni tanısı olmayan, yaş ve cinsiyet olarak benzer özelliklere sahip hastalar ise kontrol grubuna dahil edildi. Çalışmaya 43 vaka grubu ve 46 kontrol grubu olmak üzere toplam 89 hasta alındı. Araştırma kapsamında hastaların çok yönlü geriatrik değerlendirmesi, antropometik ölçümleri, yürüme hızı, dinamometre ile el sıkma gücü ölçümleri, biyoimpedans ile kas kütlesi ve yağ kütlesi değerlendirildi. Kan tetkiklerinde ise rutin laboratuvar tetkiklerine ek olarak plazma alfa Klotho proteini düzeyi ölçümleri yapıldı.Bulgular: Çalışmada vaka grubunda günlük aktivitelerde fonksiyonel bağımlılık istatistiksel olarak anlamlı yüksek, antropometrik ölçümler, yürüme hızı, el sıkma gücü, beslenme durumu değerlendirme skorları istatistiksel olarak anlamlı düşük bulundu. Diyabet, koroner arter hastalığı, inme, kronik obstrüktif akciğer hastalığı, konjestif kalp yetmezliği eşlik etmesi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Hipertansiyon vaka grubunda istatistiksel olarak anlamlı yüksek, osteoporoz ise düşük saptandı. Biyoimpedans ölçümlerinde ise vaka grubunda yağ kütlesi istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Alfa Klotho proteini düzeyi ve sarkopeni arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmadı. Alfa Klotho proteini düzeyi ile antropometrik ölçümler, yürüme hızı, el sıkma gücü, osteoporoz, diyabet, koroner arter hastalığı, inme, kronik obstrüktif akciğer hastalığı, konjestif kalp yetmezliği eşlik etmesi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Hipertansiyon sıklığı ve hemoglobin seviyesi, alfa Klotho düzeyi ile pozitif korelasyon gösterdi.Tartışma ve Sonuç: Bu çalışmada sarkopeni ve alfa Klotho proteini düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Bu konuda daha geniş kapsamlı, hasta sayısı yüksek ve prospektif gözlemsel çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: Sarkopeni, Alfa Klotho proteini, yaşlılık, kas güçsüzlüğü Introduction and Objective: Sarcopenia is a geriatric syndrome which associates with mortality, falls and impaired functionality in geriatric people. Also, it is characterized by decreased muscle strength and mass. Alpha Klotho protein is expressed from the placenta, prostate and small intestine tissues in humans, especially renal tubule cells. In principle, it works with FGF-23(mediated or unmediated) in the bone, muscle, kidney, and parathyroid glands via calcium and phosphate related mechanisms. This study aims to evaluate the relationship between alpha Klotho protein levels and sarcopenia in geriatric patients with sarcopenia.Materials and Methods: Patients who have been diagnosed with sarcopenia according to EWGSOP criteria over 65 years of age were included in the study. Patients with no diagnosis of sarcopenia and having similar characteristics in terms of age and sex were included in the control group. A total of 89 patients; 43 patient in case group and 46 patient in the control group, were included in the study. Within the scope of the study, comprehensive geriatric assessment, anthropometric measurements, walking speed, hand grip strength measurements with a dynamometer, muscle mass and fat mass with bioimpedance were evaluated. In addition to routine laboratory tests, plasma alpha Klotho protein levels were measured in blood tests.Results: In the study, functional dependence was found to be statistically significant, anthropometric measurements, walking speed, hand grip power, nutritional status evaluation scores were significantly lower in the case group. No statistically significant difference was found in terms of accompanying diabetes mellitus, coronary artery disease, stroke, chronic obstructive pulmonary disease, and congestive heart failure. Hypertension was significantly higher and osteoporosis was low in the case group. In bioimpedance measurements, fat mass was significantly higher in the case group. There was no statistically significant relationship between alpha Klotho protein level and sarcopenia. There was no statistically significant difference between alpha Klotho protein level and anthropometric measurements, walking speed, handshaking power, osteoporosis, diabetes, coronary artery disease, stroke, chronic obstructive pulmonary disease, and congestive heart failure. The frequency of hypertension and hemoglobin level were correlated with high alpha Klotho level.Discussion and Conclusion: It is important to reveal the development mechanism of sarcopenia and its related conditions in terms of diagnosis, treatment, and follow-up. In this study, no statistically significant relationship was found between sarcopenia and alpha Klotho protein levels. Further comprehensive, high number of patients and prospective observational studies are needed.Keywords: Sarcopenia, alpha Klotho protein, geriatric age, muscle mass 76

Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Temmuz 2018 – Eylül 2018 tarihleri arasında Erciyes Üniversitesi Üroloji Kliniği'nde takip edilen, 60 yaş ve üstü ürolojik cerrahi girişim yapılacak olan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 100 hasta üzerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmada hastaların ameliyat sonrası 90 gün içerisinde gelişen komplikasyonlar (deliryum, bası yarası, düşme, fonksiyonellik kaybı vs.) yogun bakım ihtiyacı, hastanede yatış maliyetleri ve mortaliteleri değerlendirilmiştir. Çalışmada fiziksel ve psikolojik ileri düzeyde yoksunluğu bulunan hastalar (geçirilmiş SVO, KKY, KBY v.s) çalışmaya dahil edilmemiştir. Hastalara çalışma amacı ve kapsamı ile ilgili bilgilendirme yapıldıktan sonra bilgilendirilmiş gönüllü olur formu doldurulmuştur. Kişilerin yaş, cinsiyet medeni durum, gelir durumu, kiminle yaşadığı, sigara kullanımı gibi demografik özelliklerin yanı sıra, antropometrik ölçümleri, kronik hastalıkları, kullandıkları ilaçlar değerlendirilmeye alınmıştır. Çalışmada hastaların kırılganlık ölçeği, fiziksel aktivite anketin kısa formu (IPAQ-SF), fonksiyonel durum değerlendirmesinde Katz'ın günlük yaşam aktivite skoru ile Lawton enstrümental günlük yaşam aktivite skoru, Geriatrik Depresyon Ölçeği, Mini Nütrisyonel Değerlendirme (MND) ile Mini Mental Durum Değerlendirme Testi (MMDT) kullanılmıştır. Çalışmada toplanan verilerin analizi, istatistiksel yazılım paketi SPSS 24 (Statistical Package for the Social Sciences – IBM®) kullanılarak yapıldı. İstatistiksel anlamlılık düzeyini belirlemek için, %95 güven aralığında ve p

Giriş ve amaç: Alzheimer hastalığı (AH) demansın yaşlılarda görülen en sık nedenidir. Yeni bilgileri hatırlamada güçlük erken evrelerde en sık görülen semptom olmasına karşın hastalık ilerledikçe, kognitif bozukluk derinleşir ve günlük temel yaşam aktiviteleri bozulur. Tüm son gelişmelere rağmen AH tedavisi hala yetersiz olsa da, erken evrede hastalığı saptamanın ve tedavi vermenin daha fazla klinik yarar sağladığı görülmüştür. Biz de bu çalışmada, Kritik Titreme Füzyon Eşiği (CFF) testinin Alzheimer hastalığını erken evrede teşhis etmede kullanılabilirliğini amaçladık. CFF, santral sinir sisteminin doğrudan kortikal aktivite ile ilişkili olarak titreşen ışığı algılama yeteneğini ölçen, iyi anlaşılmış bir nörofizyolojik testtir. Gereç ve yöntem: Bu çalışmaya Gaziantep Üniversitesi Şahinbey Araştırma ve Uygulama Hastanesi Geriatri Bilim Dalı polikliniğine başvuran 65 yaş üzeri, erken ve orta evre Alzheimer hastalığı tanısı alan, 120 hasta ve 50 kontrol grubu alındı. Görme ve işitme bozukluğu öyküsü, ileri evre kardiovasküler sistem ve solunum sistemi hastalıkları, kronik karaciğer hastalığı, ağır metabolik bozukluklarla giden hastalıklar, ileri evre demans hastalığı bulunan hastalar ve santral sinir sistemini etkileyen ilaç kullanımı olan bireyler çalışmadan çıkarıldıktan sonra 58 hastaya ve 25 sağlıklı gönüllüye kapsamlı geriatrik değerlendirme ve CFF testi yapıldı.Bulgular: Çalışmaya 58 hasta ve 25 sağlıklı gönüllü alındı. Hastalarda ortalama yaş 70.1 ± 7.6, erkek kadın oranı 26/32 idi. Kontrol grubunda ortalama yaş 68.5 ± 6.4, erkek kadın oranı 13/12 idi. Alzheimer grubunun ortalama CFF değerleri kontrol grubundan anlamlı derecede düşüktü. (sırasıyla, 36.44±7.00, 44.24±3.82, p0.05). CFF kesim noktası belirlenmesi için uygulanan ROC analizinde CFF değişkeni için kesim noktası 39 Hz olarak belirlendi (p0.05). The cut-off value for the CFF variable was determined as 39 in the ROC analysis. (p

ÖZETDr. Nurefşan CİHANGİROĞLU ÜNAL. Hospitalize Yaşlı Hastalarda Kırılganlığın veEtkilerinin Değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi İç HastalıklarıAnabilim Dalı, Uzmanlık Tezi olarak hazırlanmıştır. Ankara, 2017. Kırılganlıkhospitalize yaşlı hastalarda yüksek prevelansla izlenen ve genellikle tanısı atlanılanbir geriatrik sendromdur. Bu çalışmada akut sağlık sorunlarıyla hospitalize edilenyaşlı hastalarda kırılganlığın kolay uygulanabilir, pratik yöntemlerle tespit edilmesive kötü sağlık sonlanımları üzerine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. ÇalışmayaMart 2017 ile Eylül 2017 tarihleri arasında Hacettepe İç Hastalıkları Servisleri' neakut sağlık kötüleşmesiyle yatışı yapılan 65 yaş ve üzeri toplam 57 hasta dahil edildi.Hastaların kırılganlık ölçümleri Edmonton kırılganlık skalası (EKS) ve klinik kırılganlıkskalası (KKS) kullanılarak yapıldı. Hastalara kapsamlı geriatrik değerlendirme testleriuygulandı. Biyoelektrik-empedans analiz yöntemi (BIA) ile kas kütlesi ölçümü ve elsıkma gücü ile kuvvet ölçümü yapıldı. Hastalar yatış süresi boyunca kötü sağlıksonlanımları açısından takip edildi. Kapsamlı geriatrik değerlendirme sonuçları herölçekle yapılan ölçümlerde de kırılganlıkla ilişkili bulundu. Spearman korelasyonanalizinde EKS ile diğer testler arasında anlamlı korelasyon saptandı. Kırılganhastalarda el sıkma kuvveti ölçümlerinin kırılgan olmayan hastalara göre daha düşükolduğu ve EKS puanlarıyla el sıkma gücü testi değerleri arasında anlamlı korelasyonolduğu görüldü. Kırılgan bireylerde hastane yatış süresinin kırılgan olmayanbireylere göre daha uzun olduğu tespit edildi ancak bu fark istatistiksel olarakanlamlı bulunmadı. Hastane takibi sırasında 1 hasta mortalite ile sonuçlanmış olup,bu hasta her iki ölçüm yönteminde de kırılgan hasta grubuna dahildi.Anahtar sözcükler: Edmonton kırılganlık skalası, el sıkma gücü, kırılganlık, yatışsüresi ABSTRACTNurefşan Cihangiroglu Unal, MD. Evaluation of frailty and its effects inhospitalized geriatric population. Hacettepe University Medical FacultyDepartment of Internal Medicine, Residency Thesis, Ankara, 2017. Frailtysyndrome is seen in high prevalences in hospitalized elderly patients and is usuallyunder diagnosed. In this research our aim is to diagnose frailty in elderly patientsthat are hospitalized due to acute health problems using readily usable andpractical methods and evaluate the effects on bad health outcomes. Fifty sevenpatients are included in this research that are hospitalized in Hacettepe InternalMedicine wards between March 2017 and September 2017 due to acute healthproblems that is over 65 years of age. Patients' frailty measurements are done usingEdmonton Frail Scale (EFS) and Clinical Frailty Scale (CFS). Comprehensive geriatricassesment tests were performed. Bioelectric- impedance analysis (BIA) method wasused to asses muscle mass and muscle strength was assessed with hand gripmeasurements. Patients are followed for bad health outcomes. Comprehensivegeriatric assesment results were found to be related with frailty in both scales.Spearman correlation analysis showed positive correlation between EFS andcomprehensive geriatric assesment tests. Hand grip strength was lower in frailpatients and showed significant correlation between EFS scores. Frail patients'hospitalization periods was found to be longer but this was not statisticallysignificant. There was one mortality in the patients and this patient was in the frailpatient population in both scales.Key Words: Edmonton Frail Scale, hand grip, frailty, length of stay. 83

Kırılganlık, günlük yaşamında başkasına bağımlılık ve/veya ölüm riskini arttıran azalmış fiziksel fonksiyon, dayanıklılık ve azalmış kuvvet ile karakterize, birden çok katkı sağlayan faktör ve nedenin olduğu tıbbi bir sendromdur. Prevelansı toplumdaki bireylerde %3 ile 23 arasında değişirken yatan hastalarda % 27-% 80 arasında olmaktadır. Hasta ve sağlık harcamaları üzerinde birçok olumsuz etkisi olmakla birlikte farkedilmesi halinde iyileştirilebilir bir durumdur. Hastane yatışı ve yoğun bakım yatışı olan kırılgan yaşlı hastalar artmış mortalite, morbidite, düşme ve bir bakım kuruluşuna yerleştirilmesi riskine sahiptir. Kısıtlı sayıda yatağa sahip olan yoğun bakımlarda kırılganlığın belirlenmesi prognoz ve hasta hakkında karar verme sürecinde etkili olmaktadır. Bu çalışmada herhangi bir nedenle yoğun bakıma yatırılan yaşlı hastalarda kırılganlığın kolay uygulanabilir, pratik yöntemlerle tespit edilmesi ve kötü sağlık sonlanımları üzerine etkisini incelenmeyi amaçladık. Çalışmaya 65 yaş üzeri 38'i kadın 31'i erkek toplam 69 hasta alındı. Hasta yakınları ile görüşülerek hastanın yoğun bakıma yatışına neden olan akut probleminden önceki klinik durumu baz alınarak kırılganlığı belirlemek için klinik kırılganlık skalası (KKS) ve Edmonton kırılganlık skalası(EKS) uygulandı. `Akut Fizyolojik ve Kronik Sağlık Değerlendirme-2 (APACHE-2)` skoru, yatış `Ardışık Organ Yetmezlik Değerlendirme (SOFA)` skoru, yatış `Glaskow Koma Skalası (GKS), noninvaziv mekanik ventilasyon (NIMV) ve invaziv mekanik ventilasyon (İMV) ihtiyacı ve süreleri, `Yoğun bakım hastası beslenme risk (NUTRIC)` skor, tüple beslenmesi ve süresi, yoğun bakım ve hastane mortalitesi hesaplandı, laboratuvar verileri kaydedildi. Taburcu olduktan sonra 1.ay, 2.ay, 3.ayda hasta yakınlarıyla telefonla görüşülerek klinik kırılganlık skalası yeniden uygulandı ve mortalite, düşme acil başvurusu, yeniden yoğun bakım yatışı bilgileri elde edildi. Her 2 skalaya göre hastalar 'kırılgan değil' ve 'kırılgan' olarak 2 gruba ayrıldı. Kırılganlık sıklığı KKS'ye göre % 59,4 EKS'ye göre % 60,8 saptandı. EKS puanı ve KKS puanı pozitif yönde yüksek kuvvetli anlamlı korelasyon gösterdi(r:0,867 p

Yaşlanma ile uyku ritmindekayma, daha erken uyanma ve uyku latansında uzama olur. Yatakta geçirilen süreuzar, gece uyanmaları artar, gündüz şekerlemesi vardır. Toplam uyku süresi, nonREM ve REM uykusu azalır. Yetersiz uyku kalp hastalıkları, diyabet, depresyon,düşme, deliryum, bozulmuş kognisyon, demans ve düşük hayat kalitesi için bir riskfaktörüdür. Artmış morbidite ve mortalitenin bir habercisidir. Bu çalışmadahospitalize edilen yaşlı hastalarda uyku hastalıklarının ve etkileştiği faktörlerinölçümünün kolay uygulanabilir yöntemlerle tespit edilmesi amaçlanmıştır. ÇalışmayaAğustos 2017 ile Ocak 2018 arasında Hacettepe İç Hastalıkları Servisleri'nde yatışıyapılan 54'ü kadın, 47'si erkek toplam 101 hasta dahil edildi. Bir hafta sonrakideğerlendirmeye 73 kişi alınabildi. Hastaların uyku kalitesi ölçümleri yatışlarısırasında Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi (PUKİ) ve Uykusuzluk Şiddeti İndeksi(UŞI) kullanılarak yapıldı. Hastalara kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri veCharlson Komorbidite Skoru uygulandı. Komorbid hastalıkları, kullandığı ilaçları vehastanede yapılan tahliller kaydedildi. Hastalar PUKI'ye göre ve UŞI'ye göre'insomnia yok' ve 'insomnia var' olmak üzere 2 gruba ayrılarak incelendi.Kapsamlı geriatrik değerlendirmeye göre Katz puanın düşük olması (p:0,029) veMNA'nın düşük olması (p:0,029) insomnia ile ilişkili bulundu. İlaçlardan dadiuretikler (p:0,044) ve inhalerler (p:0,017) insomnia arasında ilişki vardı. PUKIölçeğinde insomnianın kronik hastalıklardan astım ile ilişkili olduğu görüldü(p:0,016). Uykuyu bölen faktörler arasında da her iki uyku ölçeğinde uykuyu bölenfaktörler olarak öksürük (p:0,013), ağrı (p

Atrial fibrilasyon(AF) geriatrik yaş grubunda en sık görülen kardiyak aritmidir ve iskemik inme, kalp yetersizliği, demans gelişimi ve yaşam kalitesinde kötüleşme gibi önemli komplikasyonlara neden olmaktadır. AF ve komplikasyonlarının sıklığı yaşla birlikte artmaktadır. Frailite organizmanın homeostatik rezervlerinde azalmayla karakterize, çeşitli stresörlere karşı hassasiyetin arttığı ve düşmeler, disabilite, uzun süreli bakım ihtiyacı ve mortalite dahil kötü klinik sonlanımlar açısından artmış riske neden olan bir geriatrik sendromdur. AFnin demans gelişimi ve yaşam kalitesinde kötüleşme ile ilişkili oluşu ve frailite ile ilişkisi gösterilmiş hastalıklardan olan serebrovasküler olay ve kalp yetersizliği riskini arttırması ve ortak patogenetik mekanizmalar AFde frailitenin artmış olabileceği hipotezinin çıkış noktasıdır. Bu çalışmada geriatrik yaş grubunda AFnin genel özelliklerinin ve frailite ile olan ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla 1 Ocak 2017 ile 30 Haziran 2017 tarihleri arasında Hacettepe Üniversitesi Hastanesi Geriatri polikliniğine başvuran 65 yaş ve üzeri 64'ü AF, 59'u ise normal sinüs ritmi olan toplam 123 hasta dahil edilmiştir. Tüm hastalardan rutin poliklinik vizitinde anamnez alınmış, kapsamlı geriatrik değerlendirme (KGD) uygulanmış ve ek olarak frailite durumları Fried ölçeği ve FRAIL skalaları kullanılarak değerlendirilmiştir. Yaşam kalitesinin ölçülmesi için Yaşlıda Yaşam Kalitesi-kısa (YYK-kısa) ölçeği uygulanmıştır. Hastalardan istenenlaboratuvar tetkiklerinin sonuçları kayıt edilmiştir. Hasta verileri AF ve kontrol grubu için değerlendirilmiş ve karşılaştırılmıştır. AF grubu yaş ortalaması kontrol grubunun yaş ortalamasından daha yüksektir (p=0,002). Genel demografik özellikler açısından yaş ve eğitim düzeyi dışındaki parametreler iki grup için benzerdir. AF grubunda kronik hastalık sayısı ve toplam ilaç sayısı kontrol grubu ile karşılaştırıldığında daha yüksek bulunmuştur (her iki parametre için p

Amaç: Yaşlılıkta sık olarak karşımıza çıkan deliryum geriatrik acillerden bir tanesidir. Yaşlı hastalarda deliryum yüksek morbidite ve mortalite ile seyreder. Deliryum için risk faktörleri, presipite edici ve predispozan faktörler olmak üzere ikiye ayrılır. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi (EÜTF) Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Konsültasyon Liyezon Psikiyatrisi (KLP) Bilim Dalınca deliryum ön tanısı ile değerlendirilmiş geriatrik hastalarda deliryumun hızlandırıcı faktörlerinden olan metabolik değerlerin incelenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: EÜTF, KLP Bilim Dalınca 2005-2013 tarihleri içerisinde Konsültasyon Liyezon Bilim Dalına yönlendirilmiş 65 yaş üzeri 1465 hastanın tanı ve tedavi kartları retrospektif olarak tarandı, sağ kalım bilgisine ve laboratuar verilerine ulaşılan 65 yaş ve üzeri tüm hastalar çalışmaya dahil edildi. İlk aşamada DSM-IV (Diagnostic Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition, Text Revision Criteria)'e göre deliryum tanısı konmuş olan hastaların demografik verileri, başvuru şekli (ayaktan başvuru, yatan hasta), kişinin yattığı klinik belirlendi. Hastaların metabolik olarak değerlendirilmesi için hemoglobin, lökosit, hematokrit, sodyum, potasyum, kalsiyum, albumin, sedimentasyon, CRP, üre, kreatinin, glukoz, vitamin B12, TSH ve T4 değerleri SPSS20'ye kaydedildi. Sayısal değişkenlere ait tanımlayıcı sonuçlar için ortalama ± standart sapma, kategorik değişkenlerde sıklık ve yüzdelikleri verildi.Bulgular: Toplam 1435 olmak üzere sağ kalım laboratuvar bilgisine ulaşılan 1146 hasta çalışmaya dahil edildi. Deliryum tanısı alan 285 ve deliryum tanısı almayan 861 hastanın laboratuvar verilerine ulaşıldı. Deliryum sıklığı % 25. 5 saptandı. Mortalite açısından karşılaştırıldığında, deliryumu olan grupta birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci yıllarda mortalitenin anlamlı olarak artış gösterdiği görüldü (p

ÖZETAMAÇ: Bu çalışmamızda kognitif bozukluk ile oksidatif stres arasındaki ilişkiyi özellikle yeni bir parametre olan tiyol-disülfid homeostazisi ve iskemi modifiye albümin, ferroksidaz ve myeloperoksidaz biyobelirteçleri ile değerlendirmeyi amaçladık.MATERYAL ve METOT: Tanımlayıcı tipte çalışmaya bir üniversite hastanesi geriatri polikliniği tarafından takip edilen 146 adet (49 erkek, 97 kadın) 65 yaş ve üstü (ortalama 76,06 ±7,368) katılımcı dahil edildi. Hastaların kognitif düzeyi eğitim durumlarına göre Standardize Mini Mental Test (SMMT) veya Eğitimsizler için Mini Mental Test (MMSE-E) ile değerlendirildi. Katılımcılar, Mini Mental Test sonuçlarına göre 24 puan ve altı alan 78 katılımcı kognitif bozukluk, 25 puan ve üstü alan 68 katılımcı normal olarak değerlendirilip 2 gruba ayrıldı. Oksidatif stresin değerlendirilmesi için serum total tiyol, native tiyol ve disülfid değerleri ile iskemi modifiye albümin, ferroksidaz ve myeloperoksidaz değerleri ölçülüp kendi içinde ve gruplar arasında kıyaslandı.BULGULAR: Popülasyonun Mini Mental Test (MMT) puan ortalaması 22.55±5.283'tü. Mini Mental Test puanları kıyaslandığında: Normal grup ( 26.66±1.40 puan) ile Kognitif Bozukluk Grubu (19.08±4.84 puan) arasında anlamlı fark vardı (p= 0.000*). Eğitimli grup (53 kişi, 23.92±4.73 puan) ile Eğitimsiz grup (88 kişi 21.73±5.47 puan) arasında anlamlı fark vardı (p= 0.013*). Kadın katılımcılar ile (93 kişi, 21.48±5.30 puan) ile erkek katılımcılar (48 kişi, 24.63±4.29 puan) arasında anlamlı fark vardı (p= 0.000*). Gruplara ayırmaksızın yapılan korelasyon testlerinde Mini Mental Test puanlarıyla: Yaş arasında negatif anlamlı ilişki (p= 0.000*, r=-0.325), Native Thiol arasında anlamlı ilişki (p= 0.047*, r= 0.167), Toplam Thiol arasında anlamlı ilişki (p= 0.020*, r= 0.196), Disülfid arasında anlamlı ilişki (p= 0.031*, r= 0.183) ve İskemi Modifiye Albümin arasında negatif anlamlı ilişki (p= 0.018*, r=-0.266) bulundu. Aynı zamanda yaş ile Disülfid/Native Thiol oranı arasında anlamlı negatif ilişki bulundu (p= 0.037*, r=- 0.177). Gruplar kıyaslandığında Normal grup ile Kognitif Bozukluk grubu arasında: Disülfid değerinde (p= 0.030*), Toplam Thiol değerinde (p= 0.028*), İskemi Modifiye Albümin değerinde (p= 0.024*) anlamlı fark bulunuyordu (P

Giriş ve Amaç: total diz endoprotezi yapılan hastaların amelıyat öncesi ve 1. Yıl kontrolündeki kemik mineral yoğunluğundakı (kmy) değişimin dual enerjı x absorpsıyometrı (dexa) ile incelenmesi amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Retrospektif, neden sonuca dayalı bir çalışma yürütülmüş ve DEXA ile preoperatif ve postoperatif 12. aylarda hastaların lomber- kalça -distal radius bölgerindeki KMY'na bakılarak diz TEP kemik mineral yoğunluğu üzerindeki etkisi araştırılmıştır.Toplam121 hasta takibe alınmış; post operatif dönemde takipte kalan 77 hasta çalışamya dahil edilmiştir. hastaların operasyon öncesi ve diz tep sonrası post operatif 12. aydaki DEXA ile kemik mineral yoğunluğ ölçümü yapılmıştır.. Diz osteoartriti nedeni yürümede zorluk çekip post operatif dönemde mobilizasyonun artması ile beraber kemik yoğunluğunda farklılık olup olmadığı araştırılmıştır. Hastaların 12 ay sonraki verilerine bakıldığında, lomber kalça ve distal radiusta p < 0.05 değerine göre anlamlı bir gözlenmemiştir. Öte yandan pre operatif periyotta osteolojisi normal hastaların yaklaşık ¾ ü post operatif periyotta osteolojisi normal olarak seyretmiştir.öte yandan ¼ ü osteolojisi negatif yönde değişmiştir. Yine pre operatif periyotta osteolojisi osteopenik hastaların % 90 dan fazlası(35 kişiden 31 i) değişmemiş; 2 kişinin post operatif periyotta osteolojisi osteopenik olarak seyretmiştir.ostetoprotik hasta grubunda pozitif yönde bir değişim saptanmamıştır.Sonuç :Elde ettiğimiz sonuçlar total diz artroplastisi yapılan hastalarda ilk 1 yıl içinde protez çevresindeki KMY'da belirgin bir değişiklik olmadığını göstermektedir. Diğer çalışmalarda ilk 1 yıl KMY negatif yöne epğilim gösterip 2 yılında pre operatif değerlere ulaşılsa da çalışmamızda 1 yılda preoperatif değerlere dönüş mümkün olmuştur Bunun protez fiksasyonunu iyileştirip iyileştiremeyeceği ve periprostetik osteoliz gelişimini yavaşlatıp yavaşlatamayacağı; moblizasyonun katkısını bu derece önemi ancak uzun dönem takiplerde, daha büyük hasta popülasyonlarının araştırılması ile ortaya konabilecektir.: Anahtar kelimeler: Periprostetik kırık, Kemik mineral yoğunluğu , DeXA, diz TEP CHANGE IN BONE MINERAL DENSITY (BMD) BEFORE OPERATION AND 1ST YEAR CONTROL WITH DUAL ENERGY X ABSORPSIYOMETRI (DEXA) PATIENTS UNDERGONE TOTAL KNEE ENDOPROSTHESISObjective: To investigate the changes in bone mineral density (BMD) before and after surgery in total knee endoprosthesis patients with dual energy x absorptiometry (DEXA).Materials and Methods: A retrospective, causal study was conducted and the effect of the knee endoprosthesis on bone mineral density was surveyed by looking at BMD in the lumbar-hip-distal radius region of the patients in the preoperative period with DEXA and at 12 months postoperatively.A total of 121 patients were followed up; 77 patients who were followed up postoperatively were included in the study. bone mineral density measurements were made with postoperative 12th month DEXA preoperatively The cause of knee osteoarthritis was investigated as difficulty in walking and differences in bone density with increasing post-operative mobilization. When the patients were followed up 12 months later, there was no significant difference between the lumbar hip and the distal radius compared to the p

Tüm dünyada giderek artan yaşlı popülasyona bağlı olarak, onkoloji kliniklerinde her geçen gün daha çok yaşlı hasta ile karşılaşılmaktadır. Yaşlı kanser hastaları tedavilerden diğer hastalar kadar fayda görmekle birlikte, özellikle hematolojik toksisite başta olmak üzere ciddi yan etkiler yaşlı hastalarda daha sık görülmektedir. Kırılganlık, geriatrik yaş grubunda; azalmış kuvvet, fizyolojik işlev ve homeostatik rezervle birlikte, stresörlere karşı artmış hassasiyet ile karakterize, bağımlılık ve mortalite ile sonuçlanabilen medikal bir sendromdur. Literatürde kırılganlığın, kemoterapi toksisitesinde artış ile ilişkili olduğuna dair bulgular mevcuttur. Bu çalışmada, sitotoksik kemoterapi planlanan ≥65 yaş hastalar Edmonton Kırılganlık Ölçeği (Edmonton Frail Scale-EFS) kullanılarak kırılganlık açısından değerlendirilmiş, aynı zamanda sosyodemografik özellikleri ve tedavileriyle ilgili ayrıntılar kayıt altına alınmıştır. Takipte, hastalar ilk iki kemoterapi siklusunda görülen yan etkiler açısından değerlendirilmiştir. Kırılganlıkla ciddi toksisite olasılığı arasında tek değişkenli analizlerde istatistikel olarak anlamlı bir ilişki saptanmazken; lojistik regresyon analizinde kırılganlığın, kadın cinsiyetin ve kreatinin düzeyinde artışın derece 3 ve üzeri toksisite riski yönünden bağımsız prediktörler olduğu saptanmıştır. Düşük düzeyli toksisitelerin yaşlı hastalarda tedavi modifikasyonuna neden olabileceği hipotezini destekleyen ve sigara kullanımının yan etki profilini etkileyebileceğini gösteren bulgular gözlemlenmiştir. EFS tek başına yaşlı hastalarda kemoterapi toksisitesi riskini öngörmek için yeterli değildir, ancak kırılgan hastaların saptanması, bu hastalarda toksisite riski açısından daha dikkatli olunması ve bu hastalara literatürde önerildiği şekilde kapsamlı geriatrik değerlendirme yapılması açısından yönlendirici olabilir. Günlük onkoloji pratiğinde toksisite riski altındaki hastaların belirlenmesine yönelik pratik değerlendirme yöntemlerinin geliştirilmesi için, daha fazla sayıda çalışmaya ihtiyaç vardır. In parallel with the increasing elderly population, each day more elderly patients are encountered in oncology clinics. Elderly cancer patients equally benefit from the treatment as other patients, while serious side effects, especially hematologic toxicity is more commonly seen in elderly patients. Frailty is a medical syndrome in geriatric age group, characterized by reduced strength, decreased physiologic function and homeostatic reserve, increased vulnerability to the stressors and it might result in dependance and mortality. There is evidence in literature that frailty is associated with increased chemotherapy toxicity. In this study, patients aged ≥65 are enrolled and evaluated in terms of frailty using Edmonton Frail Scale, concurrently their sociodemographic features and treatment details are recorded. The adverse events occurred during the first and second cycle of the chemotherapy are assessed during follow-up. Univariate analysis does not infer any statistically significant association between frailty and serious toxicity, while frailty, female sex and increase in creatinine level identified as independent predictors of grade 3 and more severe toxicity using logistic regression analysis. In addition, evidence exists supporting the hypothesis that low-grade toxicity results in treatment modifications in elderly patients and suggesting that smoking affects the toxicity profile of chemotherapeutics. Although EFS alone is not sufficient to predict chemotherapy toxicity, it might lead to the detection of frail patients, alertness to adverse events during treatment of these patients and performing comprehensive geriatric assessment in these patients. More studies are needed to develop practical tools for detection of the patients with high toxicity risk in daily clinical oncology practice. 88

Amaç: D vitamini eksikliği geriatrik olgularda sık görülen bir sağlık sorunudur. Yapılan çalışmalarda D vitaminin kalsiyum homeostazı, kas iskelet sağlığı ve birçok kronik hastalık ile ilişkili olduğu ortaya konmuştur. Bu çalışmada geriatrik hastalarda D vitamini eksikliğinin yürüme ve denge parametreleri üzerine uzun dönem etkisi araştırılmak istenmiştir.Yöntem: Ocak 2013-Mayıs 2018 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi (DEÜ) Hastanesi geriatri kliniğine başvuran, ayrıntılı geriatrik değerlendirme (AGD) uygulanan 370 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar 0-6-12. Ay olmak üzere retrospektif incelendi. Hastaların sosyodemografik özellikleri, kronik hastalık özgeçmişleri, kullandığı ilaçlar ve ilaç sayısı ile laboratuvar bulguları değerlendirildi. Hastalar D vitamini düzeyine göre 3 gruba ayrıldı. Denge ve fonksiyon testleri açısından gruplar arasında başlangıçta ve bir yılın sonunda farklılık olup olmadığı irdelendi.Bulgular: Çalışmaya 370 kişi dahil edildi. Hastalar Grup I D vitamin seviyesi 10 ng/ml altında olanlar, Grup II D vitamini 10-19 ng/ml arasında olanlar, Grup III D vitamin seviyesi 20 ng/ml ve üzeri olanlar olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Gruplar eğitim durumu dışında sosyodemografik özellikleri, kronik hastalık özgeçmişleri, kullandıkları ilaç sayısı açısından benzerdi (p>0,05). D vitamin seviyesi 20 ng/ml ve üzerine olan grubun eğitim seviyesinin daha yüksek olduğu görüldü (p< 0,05). Başlangıçta D vitamini seviyesi 10 ng/ml atlında olan grubun Tinetti denge ve Tinetti total skorunun daha düşük olduğu görüldü (p0,05). Sonuç: Bu çalışmada D vitamini düzeyi ile denge ve yürüme fonksiyonları arasındaki ilişki değerlendirilmiştir. D vitamini seviyesi 10 ng/ml altında olan grupta bu fonksiyonlarda bozulma olduğu, D vitamin seviyesinin artmasıyla bu fonksiyonlarda iyileşme olduğu gösterilmiştir. Bu nedenle D vitamini eksikliği geriatrik popülasyonda taranmalı erken teşhis ve tedavi edilmelidir.Anahtar Sözcükler: D vitamini eksikliği, denge, yürüme Purpose : Vitamin D deficiency is a common health problem in geriatric population. Recent trials have shown that Vitamin D is associated with calcium homeostasis, muscle skeletal health and many chronic diseases. In this study, it is desired to investigate the long-term effects of vitamin D deficiency on gait and balance parameters in geriatric patients.Methods : Between January 2013 and May 2018, 370 patients who applied to geriatric clinic of Dokuz Eylul University Hospital , underwent detailed geriatric assessment (AGD) were included in the study. Patients retrospectively screened in 0.-6.-12. months. Sociodemographic characteristics of patients, chronic disease history, drugs used and number of drugs, laboratory findings were evaluated. Patients were divided into 3 groups according to vitamin D level. In terms of balance and function tests, it was examined whether there was any difference between groups at the beginning and at the end of one year.Results: 370 people were included in this study. Patients were divided into three groups ; Group I vitamin D level below 10 ng / dl, Group II vitamin D level 10-19 ng / ml, group III vitamin D level 20 ng / ml and over. Sociodemographic characteristics, chronic disease history, number of drugs used were similar in the groups except education (p> 0,05). The educaiton level was higher in Group III (Vitamin D level > 20 ng/dl ) (p< 0,05). At baseline, Group I (Vitamin D level

Giriş ve Amaç: Kırılganlık yaşlılarda uzun süreli bakım ve hastaneye yatış ihtiyacının önemli bir göstergesidir. Kihon Kontrol Listesi 2016 yılında Japonya'da fonksiyonel olarak bağımlı ya da kırılgan geriatrik olguları saptamak için oluşturulmuştur. Bu çalışmada amacımız Kihon Kontrol Liste'sinin yaşlı Türk nüfusunda geçerli-güvenilir olup olmadığını araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Ocak 2017-Nisan 2017 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Geriatri Bilim Dalı'nda görülen, çalışma dizaynına uyan ve dosya kayıtlarında eksik verisi olmayan 300 geriatrik hasta (ortalama yaş 73,85±7,12) çalışmaya dahil edildi. Hastalar Fried Fiziksel Kırılganlık Ölçeği'ne göre kontrol(%25,7), kırılgan adayı(%48) ve kırılgan olmak(%26,3) üzere 3 gruba ayrıldı Hastalara cevabı evet/hayır şeklinde olan 25 sorudan oluşan Kihon Kontrol Listesi uygulandı. Bulgular:.Yaş, cinsiyet, eğitim yılı, Charlson Komorbide İndeksi ve kullandığı ilaç sayısı açısından anlamlı bir fark saptandı. (p

Giriş ve Amaç: Geriatrik hasta tıbbi, sosyal, psikolojik ve etik öğeleri içeren tamamlayıcı bir yaklaşımı gerektirir. Ayrıca koruyucu hekim uygulamasının da büyük önemi vardır. Teknolojinin de gelişmesi ile birlikte, 'kaliteli yaşlanma' gündeme gelmektedir. 65 yaş üzeri hastaların tanısı, tedavisi, kişilerin sağlığının korunması, toplumdan soyutlanmadan yaşamlarını sürdürmeleri, koruyucu hekimlik uygulamalarının ve çok yönlü değerlendirmenin multidisipliner bir şekilde gerçekleşebilmesi için birinci basamak sağlık hizmetlerinde görev yapan hekimlerimizin eğitimi çok önemlidir. Çalışmamızda birinci basamak sağlık hizmetinde görevli hekimlerin geriatrik hasta değerlendirilmesinin önemini vurgulamak istemekteyiz.Gereç ve Yöntem: Bu tez projesi öncelikle Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Etik Kurulu tarafından Mart 2017'de bilimsel ve etik açıdan uygun görülüp kabul edilmiş, daha sonra Gaziantep İl Halk Sağlığı Müdürlüğü'nden çalışmanın yürütülebilmesi için gereken izinler alınmış ve sonrasında araştırma başlatılmıştır. Çalışmaya Mayıs 2017 ile Ağustos 2017 tarihleri arasında Gaziantep İl merkezinde çalışan, gönüllü 214 Aile Hekimi katılmıştır. Katılımcılardan kendi demografik durumları ve geriatrik hastalara yaklaşımları ile ilgili bir anket formu doldurmaları istenmiştir. Elde edilen veriler SPSS 22.0 istatiksel veri programı ile değerlendirilmiştir.Bulgular: Katılan 214 kişi, 24-65 yaş (medyan yaş 41) arasında olup, kişiler 50 yaş altı ve üzeri olarak 2 gruba ayrılmıştır. 50 yaş ve üzeri hekimlerin oranı %52.3'tür. Katılan hekimlerin %69'u erkektir. Demografik özelliklerinde göre; 165'i evli, 42'si bekar, 7'si de duldur. %70,5'inin çocuğu vardır. Beraberinde 65 yaş ve üstü birey ile birlikte yaşayan kişi sayısı ise 33 olup bu kişilerin %57,6'sı Geriatri bölümünün olduğu bir merkeze hasta yönlendirmektedir. Geriatri eğitimi alanların oranı %31 iken 50 yaş altı hekimlerde bu oran %62,6'ya çıkmaktadır. Geriatri eğitimi almış olmanın, polifarmasinin sorgulanması ve özellikle ilaç azaltmada ve geriatri bölümünün olduğu bir merkeze hasta yönlendirmede daha etkili olduğu görülmüştür. Evli ve çocuğu olan hekimlerin, yaşlı bireylerin aşılamasında daha duyarlı olduğu görülmüştür (sırası ile %78,2, %79,5).Sonuç: Çalışmamıza göre; 50 yaş üzeri ve kadın hekimler koruyucu hekimlik uygulamalarının birçoğunda daha duyarlı ve istekli bulunmuştur. Yaşlı sağlığına birinci basamak uygulamalar ile gereken önemin verilmesi, koruyucu hekimlik uygulamalarının başarıyla yürütülmesi, geriatrik yaş grubunun hastalıklara bağlı morbiditesinin azalmasına, böylece hospitalizasyon ihtiyacı azalacak ayrıca sağlık giderlerinin de azalmasını sağlayacaktır. Bu konuda birinci basamakta görev yapan hekimlerin almış oldukları geriatri eğitiminin önemi büyüktür.Anahtar Kelimeler: Geriatri Eğitimi, Aile Hekimliği, Birinci Basamak Koruyucu Hekimleri Background and Aim: Geriatric patients require a complementary approach involving medical, social, psychological and ethical considerations. In addition, the practice of preventive physicians have great importance. With the development of technology, 'quality aging' is on the agenda. The education of physicians in primary health care is very important for the diagnosis and treatment of patients over the age of 65, the protection of the health of the people, the continuity of their lives without being abstracted from society, the practice of preventive medicine and multidisciplinary evaluation. In this study, it is aimed to emphasize the importance of geriatric patient evaluation of primary health care.Materials and Methods: This thesis primarily adopted by Gaziantep University Medical Faculty Board of Ethics, scientifically and ethically, in March 2017, after that the permissions required were taken from Gaziantep Public Health Directorate for the work to be carried out and then research was initiated. 214 volunteer Family Physicians working in city center of Gaziantep were participated in the study, between May 2017 and August 2017. Participants were asked to fill out a questionnaire about their demographic situations and approaches to geriatric patients. The data obtained was evaluated by using the SPSS 22.0 statistical program.Results: The 214 physicians between the ages of 24-65 (median age 41) were participated to the research in two groups younger and older than 50 years old. The ratio of physicians over 50 years of age is %52,5. %69 of participants are male. According to demographic characteristics, 165 of the participants are married, 42 of the participants are single, 7 of the participants are widow. %70,5 of them have children. The number of people living together with individuals aged 65 years and over is 33, and 57.6% of these people lead a center where there is a geriatric department. While the proportion of physicians who have geriatric education is 31%, it is 62.6% for the physicians under 50 years old. It has been seen that having a geriatric education is more effective for questioning polypharmacy and especially reduction of medication and directing patients to a center where there is a department of geriatrics. Physicians who are married and have children have been found to be more susceptible to vaccination of elderly individuals (respectively %78,2, %79,5).Conclusions: According to present study, older than 50 years physicians and female physicians were found more sensitive and willing in most of preventive medicine practices. Given importance to the health of the elderly people with primary health care and successful implementation of prevention medicine practices will provide reduction of morbidity of geriatric age group due to diseases, so it will decrease the need for hospitalization and cost of health care. The importance of geriatrics education taken by physicians working in the primary care is significant. Keywords: Geriatric Education, Family Medicine, Primary Care Physicians 71

Amaç: Hipertansiyon yaşlı hastalarda görülme sıklığı giderek artan ve önemli sağlık sorunlarına neden olan fakat tedavi edilebilen ve komplikasyonları geciktirilebilen kronik bir hastalıktır. Hastalıkla mücadelede en büyük engellerden biri tedavi uyumsuzluğudur. Çalışmada yaşlı hipertansif bireylerin ilaç uyum sıklığının saptanması ile uyumu etkileyen sosyodemografik ve bilişsel faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı kesitsel tipteki bu araştırmanın evrenini Samsun ili Atakum ilçesinde ikamet eden 65 yaş ve üzeri hipertansif bireyler oluşturmaktadır. Minimum örneklem büyüklüğü 331 kişi olarak hesaplanmıştır. Hastaların ilaç uyumunun ve bilişsel durumun değerlendirilmesinde Antihipertansif İlaç Tedavisine Uyum Ölçeği, Standardize ve Modifiye Edilmiş Mini Mental Testler kullanılmıştır.Bulgular: Çalışmaya, çoğu kadın (%57,3) olmak üzere, toplam 358 hipertansif yaşlı birey katılmıştır. Araştırma grubundaki bireylerin %10,9'unda ilaç tedavisine uyumsuzluk, %36'sında bilişsel durum bozukluğu saptanmıştır. Yaş, medeni durum, eğitim durumu, hipertansiyon tanı süresi, görme-işitme zorluğu yaşama ve bilişsel bozukluğun tedavi uyumunu olumsuz etkilediği belirlenmiştir. Sonuçlar: İlaç uyumsuzluğu ile ilişkili olduğu saptanan bilişsel bozukluk, işitme zorluğu, görme zorluğu gibi belirleyiciler hasta odaklı yaklaşımın gerekliliğini ortaya koymaktadır. İlaca uyumu etkileyen faktörlere yönelik sağlık programları tasarlanmalı ve bilişsel bozukluğu olan hastaları hedef alan etkili stratejiler geliştirilmelidir. Objective: Hypertension is one of the most common chronic diseases of which occurrence frequency in elderly patients is increasing and causes major health problems, even though it can be treated and delayed complications. One of the biggest obstacles to the fight against this disease is nonadherence to the treatment. The aim of this study is to determine the medication adherence frequency in hypertensive elderly patients and investigate the sociodemographic and cognitive factors which affect the adherence.Material and Methods: This descriptive cross-sectional study relies on the data collected from hypertensive elderly -over 65 years- who live in Atakum district of Samsun province. The minimum sampling is calculated as 331 people. `Hypertension Adherence Assesment Scale`, `Standardized` and `Modified Mini-Mental State Examination` were used to assess the adherence to medication and cognitive status of the participants.Results: A total of 358 hypertensive elderly, most of whom are women (57.3%), are participated in the study. In the study group, 10.9% of the individuals are found to be non-adherence to treatment and 36% had cognitive dysfunction. The study emerges that age, marital status, educational status, duration of hypertension, visual and hearing impairment, and cognitive dysfunction are negative effectors of medication adherence.Conclusions: The determinants such as cognitive dysfunction, visual and hearing loss, etc., which are associated with medication non-adherence, demonstrate that a patient-centered care approach is required. Healthcare programs should be designed according to the factors which affect medication adherence and effective strategies should be developed for the patients with cognitive dysfunctions. 85

60 YAŞ ÜSTÜ HASTALARDA LEVOFLOKSASİN KULLANIMININ GÜVENİLİRLİĞİNİN ARAŞTIRILMASIÖZETAmaç: Levofloksasin, alt solunum ve üriner sistem yolları gibi enfeksiyon hastalıkları nedenleriyle yaygın olarak kullanılan bir antibiyotiktir. Her ne kadar yan etki profili açısından güvenli olduğu belirtilse de literatürde QT mesafesinde uzama gibi EKG değişiklikleri, tendinopati ve aşil tendon rüptürü gibi kas iskelet sistemi bozuklukları, deliryum ve apati gibi bilinç durumunda değişiklikler bildirilmektedir. Diyabet, kardiyovasküler hastalıklar gibi çok sayıda komorbiditesi bulunan ve bu nedenle çok sayıda ilaç kullanan geriatrik olgularda levofloksasin tedavisinin ne kadar güvenli olduğu ile ilgili kuşkular bulunmaktadır. Bu nedenlerle, bu retrospektif çalışmada geriatrik olgularda levofloksasin kullanımının güvenilirliğinin saptanması amaçlanmaktadır.Hastalar ve Yöntem: Ocak 2015 -Aralık 2017 tarihleri arasında , 60 yaş üstü olup Geriatri Bilim Dalı'na başvuran levofloksasin tedavisini almış 92 hasta retrospektif olarak çalışmaya alındı. Hastaların demografik verileri, kullandığı ilaçlar, komorbiditleri, tendinopati gelişimleri,deliryum varlığı, laboratuar sonuçları, EKG ve apati skorları incelendi.Bulgular: 92 hastanın dahil edildiği çalışmamızda, hastaların QT ve QTc uzunlukları ile kalp atım hızındaki değişim oranları incelendi. 3. günlerdeki QT (p=0,009), QTc (p

ÖZETAmaç: Acil servis doğası itibariyle travmaların ilk karşılandığı ve ilk tıbbi bakımlarının yapıldığı sağlık birimidir. Travma geniş bir olay örgüsünü tariflemektedir fakat belli hasta gruplarında daha hassas bir durumu tarif eder. Geriatrik popülasyonda yaş ile değişen fizyoloji ile birlikte travmaya verilen vücut yanıtı da değişmektedir. Geriatrik hasta popülasyonunda travma algoritmaları bu değişen fizyolojiden kaynaklı daha büyük önem arz etmektedir. Planladığımız çalışma ile geriatrik hasta popülasyonu ile revize travma skoru arasındak ilişkiyi inceledik.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma 01/12/2017- 31/05/2018 tarihleri arasında Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi acil servisine başvuran geriatrik hastalardan travması olanlar dahil edilmiştir. Hastaların bilinç durumu, tansiyonu, solunum sayısı, yaşı, cinsiyeti, geliş semptomu, nereden geldiği, diğer demografik özellikleri, ek hastalıkları, hastaneye yatış durumu ve sonlanımları ile revize travma skorları kayıt altına alınıp incelenmiştir. Bulgular: Çalışmamıza 229 hasta dahil edildi. Çalışma hastalarının 153' ü (%66,8) kadın, 76' sı erkek (%33,2) idi. Tüm hastaların yaş ortalaması 79±8 (ortanca yaş 79; 65-99 aralığında) idi. Hastaların sonuca göre (taburcu, yatış, exitus) oluşan grupları arasında RTS dağılımları farklı bulunmuştur (p

Yaşlılarda depresyon belirtilerinin görülme sıklığı yüksektir. Bu durum gerek risk faktörleri, gerekse sonuçları açısından önemli bir halk sağlığı sorunudur. Bu çalışma Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Geriatri Polikliniği'ne başvuran yaşlılarda depresyon belirtilerinin yaygınlığı ve etkileyen faktörler ile ilişkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.Araştırmaya 100 gönüllü katılımcı dahil edilmiştir. Araştırma kapsamına alınan yaşlıların % 65'i kadın, %35'i erkek olup,ortalama; yaşları 73.15±6.77 (min:63-max: 94) dir. Yaşlıların % 55'i evli, % 26.0'sı okul bitirmemiştir, % 25'inin gelir durumu yetersizdir. Geriatrik Depresyon Ölçeği kesme noktasına göre, depresyon belirtileri görülenlerin oranı % 39'dur.Depresyon belirtileri görülme sıklığı; uğraş durumu, gelir durumu, barınma şartları, ruhsal rahatsızlıkların varlığı ve sigara kullanımı ile (p0.05).Sonuç olarak; Geriatri Polikliniğimize başvuran yaşlılarda depresyon belirtilerinin görülme sıklığı yüksektir. Multidisipliner yaklaşımla, yaşlılarda depresyon ile ilişkili risk faktörleri de değerlendirilerek, bu gruba yönelik koruyucu, tedavi ve rehabilite edici hizmetler düzenlenmelidir.Anahtar kelimeler: geriatri, depresyon, geriatrik depresyon, yesavage ölçeği The prevalence of depression symptoms in the old is high. This condition is an important public health problem in terms of both risk factors and its results. This study was carried out in order to determine the relationships betweeen the prevalence and affecting factors of depression symptoms in the old in Akdeniz University Faculty of Medicine, Geriatric Policlinic.100 volunteer patient included in ths study. 65 % of the old included in the scope of the study are female and 35 % of them are male; their average age is .15±6.77 (min:63-max: 94). 55 % of the old are married, 26.0% do not have any graduate from a school, and 25% have insufficent incame. According to GDS cutting point, the rate of the prevalence of depression symptoms is 39%.The prevalence of depression symptoms is high in avocation status, incame status, shelter status, psychiatric disorder and smoking status (p0.05).Consequently; the prevalence of depression symptoms in the old in admitted to our Geriatric Policlinic is high. With multidisciplinar approach, protective treatment and rehabilitation services should be organized by evaluating the risk factors related to depression in the old.Key Words: geriatrics, depression, geriatric depression, yesavage scale 61

Giriş ve amaç: Giderek yaşlanan toplumumuzda yaşlı sağlığı önemi artan bir halk sağlığı konusudur. Yaşlı nüfusun sağlıklı olmasını etkileyen faktörlerin araştırılması bu anlamda önemlidir. Bu çalışmada boş zamanların aktif değerlendirilmesi ile hastaların sağlık durumları arasındaki ilişki biyolojik, psikolojik ve sosyal yaklaşımla değerlendirilmiştir.Gereç ve yöntemler: Çalışma, 1 Ekim 2016 ve 1 Kasım 2016 tarihleri arasında TC Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Geriatri Polikliniklerine başvuran 65 yaş üzeri yaşlılar ile gönüllülük esas alınarak, yüz yüze anket çalışması şeklinde yapıldı. Bulgular: Çalışmaya 34'ü kadın 37'si erkek toplam 71 birey katılmıştır. 65-70 yaş grubu ve 71-75 yaş gurubu rekreasyonel boş zaman aktivite skorları, 76 üstü yaş grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Kadınların rekreasyonel boş zaman aktivite skorları, erkeklere göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Büyükşehirde yaşayanların dini boş zaman aktivite skorları, kasaba-köylerde yaşayanlara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Evlilerin ve bekârların sosyal boş zaman aktivite skorları, dullara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Yalnız yaşayanların, eşiyle yaşayanlar ve bakıcılarıyla yaşayanlara göre rekreasyonel boş zaman aktivite skorları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Yaşlıların eğitim durumuna göre boş zaman aktivitelerinin karşılaştırılmasında entelektüel ve sosyal alanda anlamlı farklılık bulunmuştur. Okur-yazar olmayanların entelektüel boş zaman aktivite skorları, lise mezunu ve yüksekokul mezunlarına göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Yine ilkokul mezunlarının entelektüel boş zaman aktivite skorları, lise mezunu ve yüksekokul mezunlarına göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Okur-yazar olmayanların sosyal boş zaman, aktivite skorları, lise mezunu ve yüksekokul mezunlarına göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. İlkokul mezunlarının sosyal boş zaman aktivite skorları, lise ve yüksekokul mezunlarına göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Maaşlı olanların, maaşlı olmayanlara göre rekreasyonel boş zaman aktivite skorları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Komşusuyla-arkadaşıyla her gün görüşenlerin, haftada birkaç kez ya da ayda birkaç kez görüşenlere göre sosyal boş zaman aktivite skorları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Uykusuzluk çekenlerin rekreasyonel boş zaman aktivite skorları uykusuzluk çekmeyenlere göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Yaşam kalitesine göre; duyusal fonksiyonlar alt alanıyla sosyal boş zaman aktivitelerine katılıma ait sonuçlarda istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Özerklik alt alanıyla sosyal boş zaman aktivitelerine katılıma ait sonuçlarda istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Geçmiş, bugün ve gelecek faaliyetleri alt alanıyla entelektüel, sosyal ve rekreasyonel boş zaman aktivitelerine katılıma ait sonuçlarda istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Ölüm ve ölmek alt alanıyla entelektüel boş zaman aktivitelerine katılıma ait sonuçlarda istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Yakınlık alt alanıyla sosyal boş zaman aktivitelerine katılıma ait sonuçlarda istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Demans olmayanların entelektüel ve sosyal boş zaman aktivite skorları demans olanlara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Depresyonu olmayanların sosyal boş zaman aktivite skorları depresyonda olanlara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur.Sonuç: Yaşlı popülasyonda boş zamanların aktif değerlendirilmesi hastaların biyolojik, psikolojik ve sosyal yönden sağlıklarını ve yaşam kalitelerini doğrudan ve dolaylı olarak olumlu etkilemektedir. Bu nedenle yaşlı sağlığına yönelik yapılacak sağlık politikalarında onların yaşama aktif katılımlarının teşvik edilmesi önemlidir.Anahtar Kelimeler: Yaşlı, Boş Zaman Aktiviteleri, Biyopsikososyal Yaklaşım, Geriatrik Sendromlar Introduction and Purpose: In our increasingly aging society, elder health is becoming more important subject of public health. Because of this; it is important to investigate factors which are affecting to be healthy of elder population. In this study; relation between actively using of idle times and health status of elder patients is evaluated by biological, psychological and social approach. Material and Methods: In this study, a face-to-face survey was conducted on the basis of volunteerism with the elder people who applied to TC Ankara Yıldırım Beyazıt University Atatürk Education and Research Hospital Geriatrics Department and who are older than 65 years.Results: 34 women and 37 men, in total 71 individuals participated in the study. Recreational idle time activity scores of patients whose age range of 65-70 and whose age range of 71-75 are found statistically significantly higher than patients' whose age range of 76 and older. Women's recreational idle time activity scores are found statistically significantly higher than men's. Religious idle time activity scores of patients who live in metropolitan cities are found statistically significantly lower than patients' who live in small villages or towns. Social idle time activity scores of married and single patients are found statistically significantly higher than widows'. Recreational idle time activity scores of patients who live alone are found statistically significantly higher than patients' who live with their couple or their caretaker. It is found a significant difference at intellectual and social area on the idle time activities comparison of the elder people's according to their educational level. Intellectual idle time activity scores of patients who doesn't know how to read and write are found statistically significantly lower than patients' who are graduated from high school or college. Similar to this; intellectual idle time activity scores of patients who are graduated from primary school are found statistically significantly lower than patients' who are graduated from high school or college. Social idle time activity scores of patients who doesn't know how to read and write are found statistically significantly lower than patients' who are graduated from high school or college. Similar to this; social idle time activity scores of patients who are graduated from primary school are found statistically significantly lower than patients' who are graduated from high school or college. Recreational idle time activity scores of patients who have salary are found statistically significantly lower than patients' who doesn't have salary. Social idle time activity scores of patients who meets their neighbors or friends every day are found statistically significantly higher than patients' who meets their neighbors or friends once per week or once per month. Recreational idle time activity scores of patients who have problems with sleeping are found statistically significantly lower than patients' who don't have any problem with sleep. According to life quality; it is found a significant relation between the results of the participation of social idle time activities and the sensual functions sub area. It is found a significant relation between the results of the participation of social idle time activities and the autonomy sub area. It is found a significant relation between the results of the participation of intellectual, social and recreational idle time activities and the past, today, future activities sub area. It is found a significant relation between the results of the participation of intellectual idle time activities and death and to die sub area. It is found a significant relation between the results of the participation of social idle time activities and relationship sub area. Intellectual and social idle time activity scores of patients who don't have dementia are found statistically significantly higher than patients' who have dementia. Social idle time activity scores of patients who don't have depression are found statistically significantly higher than patients' who have depression.Conclusion: Actively usage of idle time at elder population is directly and indirectly affecting patients' health and life quality biologically, psychologically and socially in a positive manner. Therefore; encouraging elder people to participate into life is important at future health politics which will be created for elder health.Keywords: Elder, Idle Time Activities, Biopsychosocial Approach, Syndromes of Geriatrics 104

Amaç: 65 Yaş ve üzeri yaşlılık olarak kabul edilmekle birlikte temel olarak rezerv biyolojik kapasitenin azalması ile karakterizedir. Yaşlı nufüs tüm dünyada hızla artmaktadır. Kronik böbrek yetmezliği nedeniyle renal replasman tedavisi gören hastalar arasında yaşlı popülasyondaki artış diğer yaş gruplarına göre çok daha fazladır. Geriatrik popülasyon beslenme yetersizliğine karşı oldukça duyarlı bir gruptur. Yaşlılık döneminde beslenme alışkanlıkları fizyolojik sürecin yanısıra; kronik hastalıklardan, ilaçlardan fiziksel, ruhsal, sosyal belirleyicilerden de etkilenmektedir. Malnutrisyon kronik böbrek hastalığı olan hastalarda sık görülmektedir ve malnutrisyon ile morbidite ve mortalite arasında güçlü bir ilişki bulunmaktadır. Bu nedenle geriatrik popülasyonda malnutrisyon iyi değerlendirilmeli ve tedavi edilmelidir. Tiroksin için taşıyıcı bir protein olan prealbümin çeşitli hasta popülasyonlarında malnütrisyonu değerlendirmekte kullanılmaktadır.Buna yönelik olarak sunulan çalışmamızda takip ve tedavisini yaptığımız geriatrik hemodiyaliz hastalarında hasta bazlı sga ve mna ile prealbumın ilişkisini ortaya koymayı amaçladık.Materyal metod: Çalışmamızda İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi Hemodiyaliz Ünitesi ve Malatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hemodiyaliz Ünitesinde enaz 3 aydır kronik böbrek yetmezliği nedeniyle haftada 3 kez hemodiyalize girmekte olan toplam 225 hastadan 65 yaş üstü ve aktif enfeksiyonu olmayan 49 hasta dahil edildi. Hastaların yaş, kilo, boy, VKİ, üst orta kol çevresi, baldır çevresi, ödem varlığı, kas kitlesi kaybı ve tam kan, biyokimya, ferrritin, parathormon, prealbumin düzeyleri incelendi. Bu hastalara hasta bazlı sübjektif global analiz ve mini nutrısyonel analiz testleri uygulandı ve skor ortalamaları kaydedildi. Araştırma verilerimizin istatiksel değerlendirilmesinde SPSS For Windows Version 22.0 yazılımı kullanıldı.Bulgular: Çalışmamıza 18'i erkek ve 31'i kadın olmak üzere toplam 49 hasta alındı. Kadın ve erkek hastalar arasında vücut kitle indeksi, kol çevresi ve baldır çevresi açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (sırasıyla; p=0.446, p=0.565, p=0.939). Çalışmamıza dahil edilen hastaların 20'sinde diyabet mevcuttu. Diyabetik olan ve olmayan hastalar arasında VKİ, kol çevresi, baldır çevresi ve MNA skoru açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (sırasıyla; p=0.257, p=0.641, p=0.745, p=0.547). Diyabeti olan ve olmayan hastalar arasında albümin ve prealbümin açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı.Hastalar PGSGA skorlarına göre gruplandığında, iyi beslenmiş grupta 13 hasta, orta malnütrisyon grubunda 33 hasta, ağır malnütrisyon grubunda 3 hasta mevcuttu. PGSGA gruplarına göre hastaların VKİ, kol çevresi ve baldır çevresi ortalamaları karşılaştırıldığında gruplar arasında anlamlı bir fark saptanmadı (sırasıyla; p=0.231, p=0.330 ve p=0.439). Ağır malnütrisyon grubunda albümin, kreatinin ve MCV değerleri diğer gruplarla kıyaslandığında daha düşük saptandı (sırasıyla; p=0.05, p=0.002 ve p=0.013). PGSGA grupları arasında prealbümin değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p=0.850). PGSGA grupları arasında MNA skorları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gözlendi; ağır malnütrisyon grubunda MNA skorları daha düşük saptandı (p=0.007).MNA skorları ile VKİ, kol çevresi ve baldır çevresi arasında istatistiksel olarak anlamlı pozitif korelasyon saptandı (sırasıyla; p=0.030, r=0.31; p=0.007, r=0.379; p=0.007, r=0.379). MNA ile prealbümin değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı pozitif bir korelasyon saptandı (p=0.045, r=0.287).Sonuç: Kronik böbrek yetmezliğinde hastalarda malnütrisyon taramasında yapılan çalışmalarda SGA'nın nütrisyonel statüyü gösteren iyi bir paremetre olduğuna işaret edilsede bizim çalışmamızda MNA'nın nütrisyonel parametreler ve antropometik ölçümlerle daha iyi bir korelasyon gösterdiği saptanmıştır. Aim: It is basically characterized by reducing the reserve biological capacity as well as 65 years and over is accepted as senility. The elderly population is growing rapidly all over the World. The increase in the elderly population among patients who undergp renal replacement terapy due to chronic kidney disease is much higher than other age groups. The geriatric population is a very sensitive group to nutritional insufficiency. Besides the physiological process, nutritional habits in old age are also affected by chronic diseases, medicines and physical, mental, social determinants. Malnutrition is common in patients with chronic kidney disease and there is a strong relationship between malnutrition and mobidity and mortality. Therefore malnutrition in the geriatric population should be well assessed and treated. Prealbumin, a carrier protein for thyroxine is used to evaluate malnutrition in various patient populations.In our study for this purpose, we aimed to reveal the relationship between patient-based sga and mna with prealbumin in geriatric hemodialysis patients who we followed up and treated.Material and Method: In our study, Inonu University Turgut Özal Medical Center Hemodialysis Unit and Malatya Training and Research Hospital included 49 patients who were 65 years of age or over without active infection, a total of 225 patients who had hemodialysis three times a week for at least 3 months due to chronic kidney disease. The patients age, height, weight, body mass index, upper arm circumference, calf circumference, edema presence, muscle mass loss and whole blood, biochemistry, ferritin, parathormone, prealbumin levels were examined. These patients were sujected to patient- based sujective global analysis and mini-nutritional analysis tests and score environments were recorded. In our statistical evaluation of our research data, SPSS for Windows version 22.0 software was used.Results: 49 patients (18 males and 31 females) were included in the study. There was no statistically significant difference between male and female patients in terms of body mass index, arm circunference and calf circumference (respectively; p=0.446, p=0.565, p=0.939), diabetes was present in twenty of the patients included in the study. There was no statistically significant difference in albümin and prealbumin levels between diabetic and non-diabetic patients.When patients were grouped according to PGSGA scores, there were 13 patients in the well-fed group, 33 patients in the middle malnutrition group and 3 patients in the severe malnutrition group. There was no significant difference between the groups in terms of body mass index, arm circumference and calf circumference of the patients according to PGSGA groups (respectively; p=0.231, p=0.330, p=0.439).Albümin, creatinin and MCV values in the severe malnutrition group were lower when compared to other groups (respectively; p=0.05, p=0.002, p=0.013). There was no statistically significant difference between PGSGA groups in terms of prealbumin levels (p=0.850). There was a statistically significant difference between groups of PGSGA in terms of MNA scores were lover in the severe malnutrition group(p=0.007). There was a statistically significant positive correlation between MNA scores and body mass index, arm circumference and calf circumference (respectively; p=0.0030, r=0.31; p=0.007, r=0.379; p=0.007, r=0.379). There was a statistically significant positive correlation between MNA and prealbumin levels (p=0.045, r=0.287).Conclusion: Although studies have shown that SGA is a good parameter for nutritional status in patients with chronic kidney disease, it has been found that MNA has a better correlation with nutritional parameters and anthropometric measurements in our study. 87

Çalışmamızda 65 yaş ve üzeri travma hastaların klinik özelliklerinin vemaliyetlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Abant İzzet Baysal Üniversitesi Acil Tıp ABD. 'ye 01.01.2016-31.12.2016tarihleri arasında başvuran 65 yaş üzeri travma hastaları retrospektif olarakdeğerlendirildi. Hastaların yaş, cinsiyet, başvuru şekli, başvuru zamanı (saat ve ayolarak), başvuru şikayeti, travma mekanizması, travma şekli, belirlenen travmatik lezyonve travma bölgesi, travma genişliği (basit travma, multitravma), GKS, RTS, tanı, yatışdurumları, sonuçlar ve maliyet analizleri değerlendirildi. Veriler SPSS 22.0 for Windowspaket programı ile analiz edildi. Değişkenlerin normal dağılıp/dağılmadığı KolmogorovSmirnov testi ile test edildi. Nonparametrik verilerin analizinde Kruskal Wallis; nitelikselverilerin analizinde Ki-kare testi kullanıldı. Sonuçlar % 95'lik güven aralığında,anlamlılık p0,05). En sık başvuru saati 0800-1600 saatleri(%55) arasında, en sık başvuru Temmuz ve Ağustos aylarındaydı. Başvuru saati vebaşvuru ayı ile yaş arasında ilişkiye rastlanmadı (p>0,05).En sık başvuru sebebi aynıseviyeden düşme (%63,9) olup, basit düşme oranı 75-84 yaş aralığında, yüksekten düşmeoranı 85 yaş ve üzerinde fazlaydı (p0,05), izole travmasıklığı 85 yaş üzerinde yüksekti (p0,05).En sık saptanan lezyonlar YDT (%55,9) ve fraktür (%37,1) olup, fraktür sıklığı75-84 yaş aralığında, YDT sıklığı 65-74 yaş aralığında yüksekti (p0,05). Hastaların en sık Ortopedi ve Beyin cerrahi kliniklerine yatırıldığısaptandı. Hasta yatırılan klinik ile yaş arasında ilişki saptanmadı. Ayaktan hastalarınmaliyet ortancası 157,4 TL, yatan hastaların maliyet ortancası 4406 TL ve toplam maliyetortancası 4542 TL olarak hesaplandı. 85 yaş ve üzeri hastaların acil maliyeti en yüksekiken, hastaların toplam maliyeti 65-74 yaş arasında en düşüktü (p0,05). Most common complaint was falls (%63,9).Simple falls were mostly came upon in 75-84 age group while falls from height was seenin 85 and older age group (p0,05).Isolated trauma is recurrent in 85 years and older age. Extremities were mostly effectedparts of the body. Thorax, pelvis, extremity injuries were highest in 85 and older, 75-84and 65-74 age groups in turn (p0,05). Mainly softtissue injuries (%55,9) and fractures(%37,1) were met. Fractures were common in 75-84 age group while soft tissue injuries were highest in 65-74 age group (p0,05).Patients were mostly admitted to orthopaedics and neurosurgery wards with nocorrelation with age. The median costs of outpatients and hospitalized patients were157.4 tl and 4542 tl respectively. Treatment cost of 85 and older age patients wereuppermost while 65-74 age group patients were deepest (p

Hastaneye Yatan Yaşlı Hastalarda Sarkopeni Sıklığı, Sarkopeninin Hastaneye Yatış Süresi Ve Diğer Sonlanım Noktalarına Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi olarak hazırlanmıştır. Ankara, 2017. Avrupa Yaşlılarda Sarkopeni Çalışma Grubu (EWGSOP) sarkopeniyi fiziksel engellilik, düşük hayat kalitesi ve ölüm gibi olumsuz sonuçlar doğuran, iskelet kas kütlesinin ve gücünün ilerleyici ve yaygın kaybı ile karakterize bir sendrom olarak tanımlamıştır. Sarkopeni çoklu komorbiditelerle ilişkilidir. Bu komorbiditelere bağlı sağlık harcamaları göz önüne alındığında, sarkopeninin finansal yükü daha da önem arz etmektedir. Sarkopeni, 60 yaş ve üzerindeki bireylerin %10–50 arasında görülen yaygın bir durumdur. Günümüzde yaklaşık 50 milyon kişide görülmektedir ve önümüzdeki 40 yıl içinde 200 milyon kişide görüleceği öngörülmektedir. Bu çalışmanın amacı, hastanede yatan yaşlı hastalarda sarkopeninin yatış süresi ve diğer sonlanım noktalarına olan etkisini incelemektir. Çalışmaya geriatri polikliniğine başvuran, herhangi bir nedenle yatışı uygun görülen 65 yaş ve üstü 48 i erkek, 52 si kadın olmak üzere 100 hasta alındı. Hastaların antropometrik ölçümleri alındı, biyoelektrik-empedans analiz yöntemi (BIA), el sıkma kuvvet ölçümü yapıldı, kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri uygulandı. Hastaların yattığı süreçte günlük klinik durumları takip edildi, yatış süreleri kaydedildi. Sarkopeni tanısında yağsız kitle indeksi (FFMI) ve el sıkma kuvvet ölçümü kullanıldı. Çalışmaya alınan hastaların ortalama ± SD yaşları erkeklerin 70,29 ± 6,17 iken kadınların 71,58 ± 6,70 idi. Sarkopenik hastaların istatistiksel açıdan anlamlı derecede yaşları daha fazla, NRS-20002 skoru ve Yesevage-GDS puanı daha yüksek, el sıkma gücü, yağsız kitle indeksi, beden kitle indeksi, baldır ve üst-orta kol çevreleri, günlük kilogram başına aldıkları protein ve kalori sayımları, prealbümin değerleri ve diğer kapsamlı geriatrik değerlendirme test puanları daha düşüktü. Eşlik eden komorbiditelerden üriner inkontinans, depresyon, demans, malignite oranı sarkopenik grupta anlamlı olarak yüksekken diğer komorbiditeler arasında anlamlı fark görülmedi. Yatış nedenleri arasında iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı. Sarkopenik hastaların yatış süreleri daha uzun, yatışları esnasında deliryum ve enfeksiyon geçirme yüzdeleri daha yüksek bulunurken, sarkopeni bağımsız değişken olarak alınıp yapılan lineer ve lojistik regresyon analiz modelinde, sarkopeninin yatış süresi üzerinde pozitif yönde etkili olduğu ancak hastanede gelişen deliryum, enfeksiyon, akut böbrek hasarı, bası yarası ve mortalite üzerine etkisi saptanmadığı görüldü. ROC eğrisi analizine göre sarkopeniyi öngörmede optimal kestirim değerler; sağ CC için: 35,5 cm, sol CC için: 34,5 cm, sağ MAC için: 28,5 cm sol MAC için: 27,5 cm olarak saptandı.Anahtar sözcükler: Sarkopeni, yatış süresi, hastane sonuçları, BIA, yaşlı Frequency of Sarcopenia In Hospitalized Elderly Patients, The Effect Of Sarcopenia On The Length Of Hospitalization And Other Outcomes. Hacettepe University Faculty of Medicine, Thesis in Internal Medicine, Ankara 2017. European Working Group on Sarcopenia in Older People (EWGSOP) defines sarcopenia as a syndrome characterized by progressive and generalized loss of skeletal muscle mass and strength with a risk of adverse outcomes such as physical disability, poor quality of life, and death. Sarcopenia is associated with multiple comorbidities. With these comorbidities associated healthcare costs taken into account, the economic burden of sarcopenia is more important. Sarcopenia is a common condition that occurs between 10 to 50% of individuals aged 60 years and older. Today, there are about 50 million people with sarcopenia and it is estimated to be 200 million in the next 40 years. The aim of this study is to examine the effect of sarcopenia on the length of hospitalization and other outcomes. Forty eight males and 52 females aged 65 and over who were admitted to the geriatric medicine outpatient clinic were included in the study. Anthropometric measurements of the patients were taken, bioelectrical impedance analysis (BIA), handgrip strength measurements, and comprehensive geriatric assessment tests were performed. During the hospitalization, the daily clinical conditions were followed and the length of stay was recorded. In the diagnosis of sarcopenia, lean mass index (FFMI) and hand grip strength measurement were used. The mean ± SD ages of the study patients were 70.29 ± 6.17 for males and 71.58 ± 6.70 for females. The median age was significantly higher, NRS-20002 score and Yesavage-GDS were significantly higher, hand grip strength, lean mass index, body mass index, calf and upper-middle arm circumference, protein and calorie counts per kilogram per day, prealbumin levels, and other comprehensive geriatric assessment test scores were significantly lower in patients with sarcopenia. The incidence of urinary incontinence, depression, dementia, and malignancy were significantly higher in the sarcopenic group. There were no significant differences between the two groups for the other comorbidites. There were no significant differences between the two groups for the reasons for hospitalization. While the duration of hospitalization was found longer and rates of delirium and infection were found higher for sarcopenic patients during hospitalization. When sarcopenia was taken as an independent variable in the linear and logistic regression, sarcopenia was found effective on the length of hospital but it was not found effective on delirium, infection, acute renal failure, decubitus and mortality in the hospital. ROC curve analysis suggested optimal cut-off points for sarcopenia; right CC: 35.5 cm, left CC: 34.5 cm, right MAC: 28.5 cm left MAC: 27.5 cm.Key Words: Sarcopenia, length of hospital, hospital outcomes, BIA, elderly 119

Yaşlanmayla birlikte sık karşılaşılan sorunlardan olan osteoporoz ve kardiovaskuler hastalıklar farklı hastalıklar gibi görünüyor olsa da biriken kanıtlar benzer patofizyolojik mekanizmaları paylaştıklarını göstermektedir. Aterosklerozun erken prediktörlerinden biri endotel disfonksiyonudur. Literatürde postmenapozal osteoporoz ile endotel disfonksiyonu arasındaki ilişkiyi gösteren yapılmış bazı çalışmalar olsa da senil osteoporoz ile endotel disfonksiyonu arasındaki ilişkiyi değerlendirmek için yapılmış çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmanın amacı senil osteoporoz ve vasküler hastalıkların ortak patogenezle ilgili bir kanıt olacak endotel disfonksiyonunu normal, osteopenik ve osteoporotik yaşlılarda incelemektir.Çalışmada 1 Temmuz 2016 – 31 Aralık 2016 tarihleri arasında geriatri polikliniğine başvuran 70 yaş ve üstü toplam 93 hasta incelendi. Tüm hastalar kapsamlı geriatrik değerlendirmeye tabi tutuldu, osteoporoz veya osteopeni ve kardiovaskuler risk faktörleri açısından değerlendirildi. Osteoporoza neden olabilecek ikincil hastalıklar ve endotel fonksiyonunu etkileyebilecek dokümente koroner arter hastalığı, periferik arter hastalığı, diyabetes mellitus, demans, kronik inflamatuar hastalıklar ve malignite dışlandı. Rutin olarak son 6 ayda bakılmış serum tam kan sayımı, biyokimya, tiroid stimüle edici hormon (TSH) açlık plazma glukozu (APG), parathormon ve kemik mineral dansitesindeki (KMD) T skoru değerleri kaydedildi. Hastalar KMD sonuçlarına göre gruplara ayrıldı. Normal, osteopeni ve osteoporoz tanıları Dünya Sağlık Örgütü (WHO) kriterlerine göre konuldu. Endotel fonksiyonu noninvaziv bir yöntem olan akım-aracılı dilatasyon (FMD) yöntemiyle ölçüldü.93 hastanın 59‟u (%63,4) kadın, 34‟ü (%36,6) erkek ve yaş ortalaması 74,5±4,6‟ydı. Gruplar arasında kardiovaskuler risk faktörleri eşit dağılmıştı. Gruplara göre 23 (%29) normal, 37 (%39,8) osteopenik ve 29 (%31,2) osteoporotik olan hastaların median FMD sonuçları sırasıyla 11(IQR 7,3-15,0), 7,1(IQR 4,2-12,3), 7(IQR 5,0-9,5) şeklindeydi (p=0,013). İkili karşılaştırmalarda endotel fonksiyonunun osteopenide normale göre ve osteoporozda normale göre daha bozuk olduğu saptandı (p değeri sırasıyla 0,018 ve 0,005).Bulgularımız yaşlılarda osteoporozun endotel disfonksiyonuyla ilişkili olduğunu ortaya koymuştur. Bu sonuçlar senil osteoporozun patogenezinde vasküler faktörlerin de yer aldığını göstermesi açısından önem taşımaktadır.Anahtar Kelimeler: Senil osteoporoz, endotel disfonksiyonu, kardiyovasküler hastalık, ateroskleroz, akım-aracılı dilatasyon (FMD). Thesis in Internal Medicine, Ankara 2017.Osteoporosis and cardiovascular diseases, which are common problems with aging, are seen as different diseases but accumulating evidence indicates that they may share similar pathophysiological mechanisms. One of the early predictor of atherosclerosis is endothelial dysfunction. Although in the literature, there are some studies about the relationship between postmenapausal osteoporosis and endothelial dysfunction; no study was found about the relationship between senile osteoporosis and endothelial dysfunction. The aim of this study was to evaluate the relationship between endothelial dysfunction and normal, osteopenic and osteoporotic groups, which will be evidence of a common pathogenesis of senile osteoporosis and vascular diseases.In this study, 93 patients aged 70 years and over, who were admitted to the geriatric medicine outpatient clinic between 1 July 2016 and 31 December 2016 were included. All patients underwent comprehensive geriatric assessment and were evaluated for osteoporosis or ostepenia and cardiovascular risk factors. The causes of secondary osteoporosis and documented coronary artery disease, peripheral artery disease, diabetes mellitus, dementia, cronic inflammatory diseases and malignancy that may affect endothelial function were excluded. Values of serum total blood count, biochemistry, thyroid stimulating hormone (TSH), fasting plasma glucose (FPG), parathormone which routinely concluded in the last six months and T score in bone mineral density (BMD) in the last 1 year were noted. Patients were classified into three groups according to BMD results. Normal, osteopenia, and osteoporosis diagnoses were made according to the criteria of world health organization (WHO). Endothelial function was measured by flow-madiated dilation (FMD) which is a noninvasive method.Within 93 patients, 59 (63.4%) were women, 34 (36.6%) were men, and mean age was 74.5±4.6. Groups were equally matched for cardiovascular risk factors. Among the groups 23 (%29) normal, 37 (39.8%) osteopenic and 29 (31.2%) osteoporotic patients madian FMD results were 11 (IQR 7.3-15.0), 7.1 (IQR 4.2-12.3), 7 (IQR 5.0-9.5), respectively (p=0.013). In paired comparisons endothelial function was worse in osteopenia and osteoporosis than in normal group (p values 0.018 vs. 0.005; respectively).Our findings revealed that osteoporosis is associated with endothelial dysfunction in older people. These results are important in demonstrating vascular factors in the pathogenesis of senile osteoporosis.Key Words: Senile osteoporosis, endothelial dysfunction, cardiovascular diseases, atherosclerosis, flow-mediated dilation (FMD) 80

Kırılganlık ömür boyu birçok fizyolojik sisteminde kümülatif düşüşün sonucunda gelişen azalmış fiziksel aktivite, yürüme hızının azalması, kilo kaybı, kas gücü kaybı ve tükenmişlik gibi bileşenlerle tanımlanan bir geriatrik sendromdur. Kırılgan yaşlılar stres faktörlerine maruz kaldıklarında artmış mortalite, morbite ve sağlık harcamaları ile karşılaşmaları nedeniyle bu konu giderek önem kazanmaktadır. Klinikte kırılganlığı tespit etmek için pratik ve Türkçe geçerlik ve güvenirliği test edilmiş ölçeklere ihtiyaç vardır ve bu çalışmanın amacı geriatrik Türk toplumunda Morley ve arkadaşları tarafından geliştirilen FRAİL ölçeğinin kırılganlığı göstermede etkili bir tarama ölçeği olup olmadığını saptamaktır. FRAİL ölçeği 5 maddeden oluşmaktadır; yorgunluk durumu, direnci, mobilite, kilo kaybı ve mevcut hastalıklar. 65 yaş ve üzeri olan, akut hastalığı ve ileri demansı olmayan 85 poliklinik hastasına FRAİL ölçeği, Fried indeksi, FİND ölçeği, kapsamlı geriatrik değerlendirme, Kalk ve yürü testi, handgrip dinamometresi uygulanmıştır. FRAİL ölçeği; FİND ölçeği ve Fried indeksi ile yüksek korelasyon göstermiştir (korelasyon katsayısı sırasıyla 0.956 ve 0.934). Ayrıca GYA, EGYA, MMSE, Yesavage testi, MNA kısa testi, saat çizme testi, handgrip kavrama kuvveti ve kalk ve yürü testi ile ilişkili olduğu saptanmıştır (p65 years without acute diseases or severe dementia. FRAIL scale was strongly correlated to FIND scale and Fried index (correlation coefficient of 0.956 and 0.934 respectively). It was also found to be related to ADL, IADL, MMSE, Yesavage test, MNA short test, Clock-drawing test, handgrip grip strength, and Time-up-and-go-test(p

GİRİŞ VE AMAÇ: Bugün genç bir ülke görünümünde olan Türkiye'nin önümüzdeki 25-30 yıl içerisinde (2050'de) genç ve dinamik bir ülke özelliğini kaybedeceği ve yaşlanan ülkeler içerisinde yer alacağına kesin gözüyle bakılmaktadır. Çalışmamda Türkiye'yi bekleyen demografik dönüşüm sürecinde `geriatrik travma yönetimininde` kullanılabilecek en güncel ve geçerli veriyi ortaya koymaya çalıştım. Bu çalışmanın amacı yatışı yapılan geriatrik travma hastaları üzerinden bu süreci analiz etmek, eksiklerimizi ortaya koyarak gelecek çalışmalara yol gösterebilmektir.GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışma kapsamında hastaların demografik özellikleri (yaş, cinsiyet), başvuru saati (08-16, 16-24 ve 24-08), başvuru yapılan gün, başvuru ayı, başvuru şekli (ayaktan, ambulans), travmanın mekanizması, saptanan anatomik lezyonlar (AIS ve ISS) ile çalışılan laboratuvar (kan gazı, hemogram, biyokimya, kanama paneli…) ve görüntüleme yöntemleri (radyografi, ultrasonografi, bilgisayarlı tomografi…), konsültasyon sayıları, yatış bilgileri (servis, yoğun bakım, yattığı gün sayısı), klinik sonlanması ve maliyet yönünden analiz edilmesi amaçlandı ve elde edilen bilgiler oluşturulan çalışma formlarına kayıt edilip bilgisayarda SPSS 21 ile analiz edildi.BULGULAR: Çalışmaya kapsamında değerlendirilen 467 geriatrik travma hastasının, 280'i (%60) bayan 187'si (%40) erkekti. Demografik dönüşüme uygun olarak yaş ilerledikçe özellikle de bayanlarda düşme oranı artmaktadır. Ölümlerin çoğu düşmelere bağlı (%69,6) gelişir. Bayanlarda bu oran %90,9 iken, erkeklerde bu oran %50 civarındadır. Tarfik kazasına bağlı ölenlerin 87,5'u erkek iken düşmelere bağlı ölenlerin %62,5'i bayandır ve istatistiksel olarak anlamlıdır.SONUÇ: Acil tıp, ortopedi ve tarvmatoloji, nöroloji, kardiyoloji, iç hastalıkları, psikiyatri ve fizik tedavi gibi yaşlılarla yakın temasta olan uzmanlık alanlarında yan dallar oluşturulmalıdır.ANAHTAR KELİMELER: Tükenmişlik, Acil Servis, Geriatrik Travma, Travma Epidemiyolojisi, Travma Mortalitesini Öngörme, Paradigma Kayması, hiperbolik İşlev INTRODUCTION AND OBJECTIVES: It is certain that Turkey, which is today a young country, will lose its young and dynamic country characteristics in the next 25-30 years (in 2050) and will be included in aging countries. I tried to show the most current and valid data that can be used in `geriatric trauma management` in the process of demographic transformation waiting for Turkey in my work. It is possible to analyze this process through geriatric trauma patients who are intentionally admitted to this study, and to show our weaknesses and to guide future studies.METHODS: The demographic characteristics of the patients (age, sex), application time (08-16, 16-24 and 24-08), day of application, month of application, application form (ambulance) (radiology, ultrasonography, computed tomography ...), consultation numbers, hospitalization information (service, intensive care, number of days to bed), clinical outcome and the obtained information was recorded in the created study forms and analyzed by SPSS 21 on the computer.RESULTS: Of the 467 geriatric trauma patients evaluated, 280 (60%) were female and 187 (40%) were female. As the age of the demographic transformation progresses appropriately, the rate of decrease in women is increasing. Most deaths are due to falls (69.6%). This rate is 90,9% for females and 50% for males. While 87.5% of the deaths due to traffic accidents were male, 62.5% of the deaths due to fallen traffic were statistically significant.CONCLUSION: Side branches should be established in specialist fields which are close to the aged such as emergency medicine, orthopedics and traumatology, neurology, cardiology, internal medicine, psychiatry and physical therapy.KEY WORDS: Burnout, Emergency Service, Geriatric Trauma, Trauma Epidemiology, Predicting Trauma Mortality, Paradigm Shift, Hyperbolic Function 119

Amaç: Bireysel ve toplumsal açıdan yıkıcı olan yaşlı istismarına müdahalede ilkadım istismarın saptanmasıdır. Birinci basamak sağlık hizmetlerinde yaşlı istismarınıtaramada kolay ve hızlı uygulanabilir bir gerecin varlığının, istismarı saptama vemüdahalede sağlık politikası geliştirmek açısından önemlidir. Bu çalışmanın amacıfarklı tiplerde yaşlı istismarının varlığını göstermeyi hedefleyen, Türkiye'de yaygınkültür ve anlayışa uygun, Türkçe dilinde bir tarama ölçeği geliştirmektir.Yöntem: Metodolojik araştırma modelinde yürütülen çalışma, Dokuz EylülÜniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Anabilim Dalı'na bağlı bulunan 2 eğitim ailesağlığı merkezi ile Balçova ve Altındağ'da bulunan birer aile sağlığı merkezine Aralık2016-Mart 2017 tarihlerinde başvuran ve sözlü ve yazılı onamı alınan 65 yaş üstübireyler arasında gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların bilişsel becerilerini değerlendirmekamacıyla Mini Mental Test (MMT) / Eğitimsizler İçin Mini Mental Test (MMT-E)uygulanmıştır. Veri toplamak için sosyodemografik veri formu, Hwalek-SengstockYaşlı İstismarı Tarama Testi (HSYİTT) ve yeni geliştirilecek ölçeğin soru havuzu olanYaşlı İstismar Tarama Ölçeği Soru Havuzu (YİTÖ-SH) uygulanmıştır. Çalışmanınverileri SPSS 22.0 paket programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Araştırmadakatılımcılara ilişkin demografik değişkenler için ortalama ve standart sapma, sayı veyüzdeler gibi tanımlayıcı istatistikler uygulanmıştır. Kapsam geçerliği için uzmangörüşlerinin alınıp değerlendirildiği delfi tekniği, ölçüt geçerliği için Pearsonkorelasyon analizi, yapı geçerliği için açımlayıcı faktör analizi yapılmıştır. Ölçeğingüvenirliği için Cronbach's alfa, madde toplam puan korelasyonu ve test-yarı testanalizlerinden faydalanılmıştır. Ölçeğin kesme puanı Hwalek-Sengstock Yaşlı İstismarı Tarama Testi (HSYİTT) ölçüt alınarak ROC (Receiver OperatingCharacteristic) analiziyle hesaplanmıştır.Bulgular: Araştırmacılar tarafından alan yazın taraması sonucu oluşturulan 47maddelik soru havuzu uzman görüşlerinin iki aşamalı analizi sonrası 57 maddeolarak düzenlenmiştir. Ön deneme sonucu madde indirgeme çalışması ile 41maddelik uygulama formu elde edilmiştir. Asıl uygulama sonrası açımlayıcı faktöranalizi sonucu toplam varyansın % 67,53'ünü açıklayan üç alt boyutlu 15 maddelikölçek formu elde edilmiştir. Ölçeğin güvenirlik analizinde Cronbach alpha iç tutarlıkkatsayısı 0,85 ve iki yarı-test korelasyonu 0,90 olarak bulunmuştur. Ölçüt geçerliğinideğerlendirmek amacıyla Hwalek-Sengstock Yaşlı İstismar Tarama Testi kullanılarakPearson Korelasyon analizi uygulanmış ve r=0,691 (p

Acil servise başvuran geriatri hastalarında uygunsuz ilaç kullanımı ve başvuru şikâyetleri ile uygunsuz ilaç kullanımı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesiAmaç: Acil servise başvuran 65 yaş ve üzeri hastaların kullandıkları ilaçları incelemek, bu ilaçlar arasında kullanımı uygunsuz olan veya hayati tehlike yaratan ilaç kombinasyonlarını ve ilaç etkileşimlerini tespit etmek, başvuru şikâyetleri ile kullanılan ilaçlar arasındaki ilişkiyi araştırmak amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışma 01.03.2017-30.08.2017 tarihleri arasında Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil servisine başvuran 65 yaş ve üzerindeki, en az 2 ilaç kullanan 300 hasta ile prospektif olarak gerçekleştirildi. Hastaların demografik özellikleri, başvuru şikâyetleri, kullandıkları ilaçların isim, sayı, doz, etki ve yan etkileri ve bu ilaçlar arasındaki etkileşimler incelendi.Bulgular: Çalışmamızdaki hastaların %94.6'sında (n=284) tehlikeli ilaç kombinasyonu (TİK) olduğu; %24.3'ünün (n=73) ilaç etkileşimine bağlı şikâyetler nedeniyle acil servise başvurduğu tespit edildi. Hastaların yaş ortalaması 72.2±6.7 yıl olup, %54'ü kadın cinsiyetteydi. TİK saptanan hastalarda yaş ortalaması (72.4±6.7 yıl), saptanmayanlara (68.3±5.5 yıl) oranla daha yüksekti (p=0.016). Cinsiyet, sigara ve alkol kullanımı ile TİK varlığı veya ilaç etkileşimine bağlı başvuru şikâyeti arasında ilişki saptanmadı. Komorbid hastalıklarla TİK arasında ilişki saptanmazken, ilaç etkileşimine bağlı başvuru şikâyetleri ile Koroner Arter Hastalığı arasında ilişki olduğu saptandı (p=0.044). Acil servise başvuru şikâyetleri ile TİK arasında ilişki saptanmazken; nefes darlığı, bulantı/kusma ve kanama şikâyetleriyle ilaç etkileşimi arasında ilişki saptandı (sırasıyla p

GiriĢ: Dünyada ve ülkemizde yaĢlı popülasyon oranları her geçen yıl artıĢgöstermektedir. Geriatrik yaĢ grubundaki hastaların YBÜ‟lerinde takipleri sırasındakarĢılaĢılan sorunlar, halen daha sağlık politikalarının baĢta gelen sorunlarındanbirisidir (194-195). Dünya nüfusunun artması ile birlikte insanların yaĢam sürelerinuzamasının sonucu, yoğun bakımlara da yansımıĢtır. Yoğun bakımda bakılan yaĢlıhasta sayısı artmıĢtır. EriĢkin Yoğun Bakım Ünitelerinde yatan hastaların önemli birkısmını ileri yaĢtaki hastalar oluĢturmaktadır (194). Bu hastalarda mortaliteöngörücülerinin saptanmasının ve olası erken önlemlerin alınmasının, hem buhastalardaki hastane yatıĢları hem de bu hastaların sonlanımları üzerine olumlu etkisağlayacağı açıktır.Amaç: 2010-2017 yılları arasında, Ġç Hastalıkları Anabilim Dalı YoğunBakım Ünitesi‟nde yatan geriatrik hasta popülasyonunda, demografik verilerin, yatıĢnedenlerinin ve hasta sonlanımlarını belirleyen faktörlerin incelenmesiamaçlanmıĢtır. Bu sonuçlarla elde ettiğimiz veriler ıĢığında, ileride yatacak olanhastaların ve hastalığın gidiĢatı hakkında bilgi sahibi olmak amacıyla çalıĢmabaĢlatılmıĢtır. Daha sonraki çalıĢmaların planlanmasında yol gösterici bir araĢtırmaolması da amaçlanmıĢtır. Amacımız, Ġç Hastalıkları Yoğun Bakımda sınırlı yatağasahip ünitemize yatıĢı yapılan 65 yaĢ ve üstü hasta grubunun demografik verilerinin,yatıĢ nedenlerinin ve hasta sonlanımlarını belirleyen faktörleri incelemek ve budurumlar ile mortalite arasındaki iliĢkiyi değerlendirmektir.Bulgular: Hastaların %46‟sı (n: 503) erkek, %54‟ ü (n: 593) kadın, hastalarınyaĢ ortalaması 77,2 ± 7,1 yıl olarak saptandı. ÇalıĢmamızda tüm geriatrik hastalarınortalama yatıĢ süresi 7,7 ± 6.0 gün, 80 yaĢ üstü hastalarda ise 8.0±7.2 olaraksaptandı. Takipte hastaların %24,0 „u sonlanım noktası olan ölüm gerçekleĢti.ÇalıĢma hastalarının (n= 262) mortalite sebeplerine baktıldığında; 134 hastanınsepsisten, 103 hastanın kardiyovasküler nedenlerden, 13 hastanın ARDS (Akut VIIRespiratuvar Distres Sendrom) ve 2 hastanın ise gastrointestinal kanamadankaybedildiği saptandı. ÇalıĢma populasyonunda DM tanılı hasta sayısı 443 (%40.5),KKY tanılı hasta sayısı 513 (%56.1), ABY tanılı hasta sayısı 402 (%36.7), KBYtanılı hasta sayısı 213 (%19.5), GĠS hastalığı olan 84 (%7.7), malignite dıĢıHematolojik hastalığı olan hasta sayısı 44 (%4.0), Romatolojik hastalığı olan hastasayısı 27 (%2.5), Endokrinolojik hastalığı olan hasta sayısı 63 (%5.8) olaraksaptanmıĢtır (Tablo 3). Mortalite oranında azalmayla beraber taburculuk oranınındayıllara göre arttığı, ortalama taburculuk oranı %46.9 olduğu belirlendi. ÇalıĢmayaalınan 80 yaĢ ve üstü hastaların mortalite ve taburculuk oranları sırasıyla %26.3 ve%46.8 olarak saptandı.Bazal NLO (Nötrofil/Lenfosit oranı) değeri yaĢayanlarda (n: 826)11.38±11.71, ölenlerde (n: 256) 16.78±17.60 olarak ölçüldü. Hem univarite(p=0.000), hem de multivarite (p=0.000) analizinde istatistiksel anlamlı bulundu.[OR: 1.02 (1.01-1.03)]. (Tablo 22). ÇalıĢma hastalarında izlemde NLO‟ nun azalmasıya da aynı kalmasının, artmasına oranla mortaliteyi %59 azalttığı saptandı (p

GERİATRİK OLGULARDA SARKOPENİNİN DENGE VE YÜRÜME FONKSİYONLARI ÜZERİNE ETKİSİAmaç: Yaşlanma ile ilişkili kas kütlesi kaybı sarkopeni, yaşlanma ile ilişkili kas gücü kaybı ise dinapeni olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışmada, sarkopeni ve dinapeninin geriatrik olgularda denge ve yürüme fonksiyonları üzerine etkisi araştırılmak istenmiştir.Yöntem: Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi geriatri kliniğine başvuran ve ayrıntılı geriatrik değerlendirme uygulanan 250 geriatrik olgu çalışmaya dahil edildi. Hastaların sosyodemografik özellikleri, kronik hastalık özgeçmişleri, kullandığı ilaçlar ve ilaç sayısı ile laboratuar bulguları değerlendirildi. Hastalar presarkopenik, sarkopenik, dinapenik ve kas kütlesi ile gücü normal olan robust grubu olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Denge ve yürüme fonksiyon testleri açısından gruplar arasında bir farklılık olup olmadığı irdelendi.Bulgular: Çalışmaya katılan 250 kişinin 65'inde (%26,0) sarkopeni, 83'ünde (%33,2) dinapeni saptandı. Sarkopeni ve dinapenisi olan olguların daha yaşlı olduğu ve Charlson Komorbidite İndeksi'nin daha yüksek olduğu görüldü (p0,05). Sarkopenisi ve dinapenisi olan olguların, Tinetti denge ve yürüme testinden daha düşük skor aldıkları, 4 metre yürüme hızlarının daha yavaş olduğu ve kalk-yürü testini daha uzun sürede tamamladıkları görüldü (p0,05).Sonuç: Bu çalışmada sarkopeni ve dinapeni ile denge-yürüme fonksiyonlarının ilişkisi değerlendirilmiş ve sarkopeni ile dinapeninin bu fonksiyonlarda bozulmayla ilişkili olduğu gösterilmiştir. Dinapeni ve sarkopeni gruplarının benzer oluşu, dinapeninin de en az sarkopeni kadar denge-yürüme fonksiyonları ve günlük yaşam aktiviteleri için belirleyici olduğunu ortaya koymaktadır. Bu nedenle sağlık merkezlerine başvuran geriatrik olgularda, kas gücünün rutin olarak değerlendirilmesi uygun olacaktır.Anahtar Sözcükler: Sarkopeni, dinapeni, denge, yürüme THE EFFECT OF SARCOPENIA ON BALANCE AND GAIT FUNCTIONS IN OLDER ADULTSObjective: Sarcopenia is defined as loss of muscle mass associated with aging. Dynapenia, on the other hand, means loss of muscle power associated with aging. In this study, it is aimed to investigate the effect of sarcopenia and dynapenia on balance and gait functions in geriatric cases. Method: A total of 250 geriatric cases who applied to geriatric clinic and underwent detailed geriatric evaluation were included in the prospective study. Patients' sociodemographical characteristics, chronic disease backgrounds, medicines used and their numbers were written together with laboratory findings. The patients were divided into 4 groups: presarcopenic, sarcopenic, dynapenic and robust group who have normal muscle mass and power. In terms of balance and gait function tests, it was examined whether there was a difference between the groups. Results: Of the 250 participants who participated in the study, 65 (26.0%) had sarcopenia and 83 (33.2%) were found to have dynapenia. Patients with sarcopenia and dynapenia were older and had a higher Charlson Comorbidity Index (p 0.05). It was observed that the subjects with sarcopenia and dynapenia had lower scores in Tinetti balance and gait test, slower walking speed and they completed the up and go test for a longer time (p 0.05). Conclusion: In this study, the relationship between sarcopenia-dynapenia and balance-gait functions was evaluated and it was shown that sarcopenia and dynapenia were associated with impairment in these functions. The similarity of the dynapenia and sarcopenia groups suggests that dynapenia is also a determinant of balance-gait functions and activities of daily living as well as sarcopenia. For this reason, in geriatric cases routine evaluation of muscle power would be appropriate. Key words: Sarcopenia, dynapenia, balance, gait 43

GirişYaşlı popülasyonun artış göstermesi ve diyabet prevalansının artışıyla birlikte yaşlı diyabet hastalarının sayısı hızlı bir şekilde artış göstermektedir. Uluslararası Diyabet Fedarasyonu diyabet teşhisi bulunan 415 milyon erişkin olduğunu bildirmiştir. 2030 yılında bu sayının 439 milyon olacağı tahmin edilmektedir. Fonksiyonel yetersizlikte yaşlılık ve diyabetin her ikisi de risk faktörüdür. Diyabetli yaşlı hastaların kas kitlesi ve kas gücü daha düşük olma eğilimindedir. Ek olarak, periferik nöropati ve retinopati gibi diyabetik komplikasyonlar sarkopeni ile ilişkilendirilmiştir. Bu çalışmanın amacı diyabetik nefropati ve diyabet hastalarında sarkopeni sıklığının incelenmesi, sarkopeni sıklıklarının sağlıklı kontrollere karşılaştırılması amaçlanmıştır. YöntemÇalışmaya komplikasyonu olmayan 56 diyabetik hasta (diyabet grubu), 50 diyabetik nefropatili hasta (diyabet + nefropati grubu), yaş ve cinsiyete göre eşleştirilmiş 53 sağlıklı kontrol grubu (kontrol grubu) dahil edilmiştir. Yaş, cinsiyet gibi demografik veriler, boy, kilo, vücut kitle indeksi (VKİ), kalça, bel, baldır ve üst kol çevresi gibi antropometrik ölçümler gerçekleştirildi. Biyoelektriksel empedans yöntemiyle kas kitlesi, yağ yüzdesi ve viseral yağ miktarı belirlendi. Kaliper yardımıyla cilt kalınlığı ölçüldü. Hastaların fiziksel performansı 6 metre yürüme testi ile, el kavrama gücü el dinamometresi yardımıyla değerlendirildi. Üre, kreatinin, albümin, alanin aminotransferaz (ALT), hemoglobin A1c (HbA1C), tiroid stimülan hormon (TSH), Beyaz küre sayısı (WBC), platelet (PLT) ve vitamin B12 düzeyi analizlere dahil edildi. Sarkopeni tanısında el kavrama gücü, 6 metre yürüme testi ve kas kitlesinden oluşan `European Working Group on Sarcopenia in Older People (EWSGOP)` kriterleri kullanıldı. BulgularHastaların yaş ortalaması 60.9 ± 6.9 yıldı (medyan 61 yıl, 50-81 yıl aralığında). Ortalama diyabet süresi 8.3 ± 6.9 yıldı (medyan 7, 0-30 yıl aralığında). Diyabet + nefropati grubunun diyabet süresi diyabet grubuna kıyasla daha yüksekti (p = 0.014). Gruplar kalça (p = 0.870), bel (p = 0.130), baldır (p = 0.852), üst kol (p = 0.630) çevresi ve cilt kalınlığı (p = 0.339) açısından benzerdi. Diyabet grubunda sarkopeni sıklığı % 21.4 (n = 12), diyabet + nefropati grubunda % 34 (n = 17), kontrol grubunda % 15.1'di (n = 8). Sarkopeni sıklığı diyabet ve diyabet + nefropati grubunda benzerdi, ancak diyabet + nefropati grubunda kontrol grubundan daha yüksekti (p = 0.025). Sarkopeni sıklığı erkeklerde % 25, kadınlarda % 22,3'tü (p = 0.382). Sarkopenik hastalarda yaş, diyabet süresi, HbA1C düzeyleri daha yüksekti, tam tersine sarkopenik olmayan hastalarda VKİ ve deri kalınlığı daha yüksekti. Yağ yüzdesi, kreatinin, albümin ve TSH düzeyleri sarkopeni varlığından etkilenmiyordu. SonuçBu çalışmada nefropatili diyabet hastalarında ilk defa sarkopeni sıklığı değerlendirilmiştir, çalışmamızda sarkopeni sıklığının diyabetik nefropatili hastalarda sağlıklı kontrol grubundan daha yüksek olduğu görülmüştür. Anahtar kelimeler: Sarkopeni, diyabet, diyabetik nefropati, EWSGOP IntroductionPopulations are aging and the prevalence of diabetes mellitus is increasing tremendously. The number of older people with diabetes is increasing unexpectedly. International Diabetes Federation (IDF) has reported that 415 million adults with diagnosed diabetes. It is estimated that this number will be 439 million by 2030. Aging and diabetes are both risk factors for functional disability. Older people with diabetes have lower muscle mass and weaker muscle strength. In addition, diabetic complications like periferal neuropathy and retinopathy are also associated with sarcopenia. The aim of the study was to investigate the prevalence of sarcopenia in type 2 diabetes with nephropathy and type 2 diabetes without nephropathy, to compare sarcopenia frequency of diabetic patients with healty controls. MethodsThe study included 56 diabetic patients without complications (diabetes group), 50 diabetic patients with nephropathy (diabetes + nephropathy group), 53 age and sex matched healthy controls (control group). Demographic characteristics such as sex, age, anthropometric measurements such as weight, body mass index (BMI), hip circumference, waist circumference, waist circumference and upper arm circumference were performed. The percentage of muscle mass, percentage of fat tissue and visceral fat amount were evaluated by bioelectrical impedance method. Skin thickness was measured with a caliper. Physical performance of the patients were evaluated by 6-meter walking test. Hand grip strength was measured with a hand dynamometer. Laboratory measurements such as urea, creatinine, albumin, alanine aminotransferase (ALT), hemoglobin A1c (HbA1C), Tiroid Stimulating Hormone (TSH), White blood cell (WBC), platelet (PLT) and vitamin B12 were included in the analyzes. Sarcopenia diagnosis was based on European Working Group on Sarcopenia in Older People (EWGSOP) criteria which consist of hand grip strength, 6-meter walking test and muscle mass.ResultsThe mean age of the patients was 60.9 ± 6.9 years (median 61 years, range 50-81 years). The mean duration of diabetes was 8.3 ± 6.9 years (median 7, range 0-30 years). The duration of diabetes in the diabetes + nephropathy group was higher than in the diabetes group (p = 0.014). The groups were similar in terms of hip (p = 0.870), waist (p=0.130), calf (p=0.852), upper arm (p=0.630) circumference, skin thickness (p=0.339). The frequency of sarcopenia was 21.4% (n = 12) in the diabetes group, 34% (n=17) in diabetes + nephropathy group, 15,1% (n=8) in control group. The frequency of sarcopenia was similar in diabetes and diabetes + nephropathy group, but higher in diabetes + nephropathy compared to controls (p=0.025). The frequency of sarcopenia was 25% in men, 22,3% in women (p=0.382). Age, duration of diabetes, HbA1C levels were higher in sarcopenic patients, but BMI and skin thickness were higher in non-sarcopenic patients. Fat percentage, creatinine, albumin and TSH levels are not affected by the presence of sarcopenia. ConclusionIn the present study, we first examined prevalence of sarcopenia in diabetic patients with nephropathy, and the present study showed that the prevalence of sarcopenia was higher in patients with diabetic nephropathy compared to healty controls.Key words: Sarcopenia, diabetes, diabetic nephropathy, EWSGOP 73

Giriş ve amaç: Yaşlanma ile organ fonksiyonları azalırken beraberinde kronik hastalık sayısında artış olmaktadır. Yapılan çalışmalar yaşlanma ile beraber reçete edilen ilaç sayısının da arttığını göstermektedir . Çoklu ilaç kullanımı; ilaçların yan etkilerinde, ilaçlar arası etkileşim riskinde, tedavi maliyetinde, hospitalizasyon gereksiniminde, medikal tedaviye uyumsuzluk oranlarında ve buna bağlı gelişen problemlerde artışa neden olmaktadır. Bu çalışmada Geriatri Servisinde yatmakta olan hastalarda uygunsuz ilaç kullanım oranları ve uygunsuz ilaç kullanımı ile yaşam kalitesi-düşme riski arasındaki ilişkinin irdelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Çalışmamıza Gaziantep Tıp Fakültesi Geriatri Servisinde yatan 65 yaş ve üzeri 342 hastayı dahil ettik. Katılımcılara START/STOPP kriterleri ile SF-36 yaşam kalitesi ölçeği ve Hendrich II düşme riski ölçeğini uyguladık. Bununla beraber hastaların yaş, cinsiyet, kronik hastalık sayısı,son bir sene içerisinde hastaneye yatış sayısı ve kullandığı ilaç sayısına baktık. Bulgular: Katılımcıların medyan yaşı 72.0+ 6.4, cinsiyet dağılımı ise kadın olanların oranı %55.0, erkek olanların oranı %45.0 idi. STOPP kriterlerine göre en az bir adet uygunsuz ilaç kullanan hasta sayısını 88(%25.7) olarak saptadık. START kriterlerine göre hastalarda gözardı edilen en az bir adet ilaç kullanım sayısı 225(%65.8) olarak saptandı.Sonuç: Sonuç olarak, bu çalışmada 65 yaş ve üstü hastaların büyük çoğunluğuna kronik hastalıkların eşlik ettiği ve bunun hastalarda polifarmasi sıklığını arttırdığı görülmüştür. Polifarmasi ilaca bağlı istenmeyen etkiler ve ilaç kullanımı ile ilgili uygunsuzlukların görülme sıklığının artmasına neden olmuştur. Uygunsuz ilaç kullanımının önlenmesi ile hastaların yaşam kalitesinin yükseleceğini, düşme riski oranlarının ve hospitalizasyon sayılarının azalabileceğini düşünmekteyiz. Background and aim: As the organ functions decrease with aging, there is an increase in the number of chronic diseases. Studies show that prescribed drug number increases by aging. Multidrug use causes side effects, drug interaction risk, treatment cost, hospitalization requirement, medical treatment nonconformity rates and related problems. We aimed in this study, to investigate the relationship between inappropriate drug use rates and quality of life-risk of falls in Geriatric Service.Materials and Methods: We included into our study 342 patients (65 years and over) hospitalized at Geriatric Service, Faculty of Medicine Gaziantep University. We performed participants START/STOPP criteria, SF-36 Life Quality Scale and Hendrich II Fall Risk Scale. However, we looked at the age, sex, number of chronic illnesses, medications, hospitalizations in the last one year.Results: Median age of participants was 72.0±6.4, sex ratio was %55.0 female and %45.0 male. According to the STOPP criteria, we found that the number of patients using at least one inappropriate drug was 88 (25.7%). According to the START criteria, at least one drug use that was neglected in the patients was found to be 225 (65.8%).Conclusions: In conclusion, this study showed that the majority of patients over 65 years have chronic illnesses, and polypharmacy together whit this condition. Polypharmacy causes increase in adverse events and wrong uses of drugs. We believe that prevention of inappropriate drug use will increase life quality of patients and will decrease the risk of falls with the number of hospitalizations. 79

Sarkopeni, yaygın ve ilerleyici kas kütlesi ve kuvvet kaybı ile karakterize bir geriatrik sendromdur. Etyolojisinde anabolik hormonlarda azalma, myofibrillerin apoptotik aktivitesinde artma, kas rejenerasyon yeteneğinde azalma, pro-inflamatuar sitokinlerde artma, oksidatif stres artışı, protein sentezinde azalma, proteoliz, nöromuskuler bütünlükte bozulma ve mitokondriyal disfonksiyon sorumlu tutulan mekanizmalardandır. Galektinler beta-galaktoz oligosakkaridlere afinite gösteren lektinlerdir. Galektin-1 başlıca iskelet kası olmak üzere çeşitli dokulardan eksprese edilir ve kas rejenerasyonuna etkileri bulunmaktadır. Galektin-3 çeşitli immun hücrelerin büyümesinde ve farklılaşmasında etki göstermesi nedeniyle inflamasyonla ilişkilidir. Bu çalışmanın amacı Galektin-1 ve Galektin-3 ile sarkopeni arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Bu çalışmaya geriatri polikliniğine başvuran 65 yaş ve üzeri 30 sarkopenik, 30 normal olmak üzere toplam 60 hasta alındı. Hastalara antropometrik ölçümler, kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri, biyoelektrik-empedans analizi (BİA), el sıkma kuvveti ölçümü, fiziksel performans değerlendirme testleri, serum Galektin-1 ve Galektin-3 düzeyi ölçümü yapıldı. Ortalama ±SD yaşları 79,0 ± 6,3 yıl olan hastaların 17'si erkek (%28,3), 43'ü (%71,7) kadındı. Sarkopenik hastalarda istatistiksel açıdan anlamlı olarak Galektin-1 düzeyleri daha düşük iken Galektin-3 düzeyleri arasında fark yoktu. Galektin-1 ile kilo, VKİ, albumin, Galektin-3, total kolesterol ve sağ kol faz açısı arasında kuvvetli pozitif, HDL, TG ve sağ bacak faz açısı arasında sınırda pozitif ve CRP arasında kuvvetli negatif yönde korele saptandı. ROC eğrisi analizine göre sarkopeniyi öngörmede Galektin-1 için cut-off değer 5,68 ng/ml olarak saptandı. Lojistik regresyon analizi sonucunda sarkopeni ile bağımsız ilişkili faktörlerin yaş (OR:1,157), osteoporoz varlığı (OR:9,258) ve ARB kullanımı (OR:0,034) olduğu görüldü. Kas rejenerasyonunda azalma sarkopeni gelişiminde oldukça önemli gözükmektedir. Galektin-1, yaşlılarda kas kitlesi azalması gözlenmeden kas rejenerasyonunda azalmanın saptanmasına yardımcı olarak sarkopeniyi öngören bir belirteç olarak kullanılabilir. Aynı zamanda Galektin-1 tedavisi ile kas rejenerasyonu sağlanarak sarkopeninin önlenebileceği ve tedavi edilebileceği düşünülebilir. Sarcopenia is a geriatric syndrome characterized by progressive loss of muscle mass and strength. Reduced anabolic hormones, regeneration abilities of muscles, protein synthesis, increased apoptosis in myofibriles, pro-inflamatuar cytokines, oxidative stress, proteolysis, neuromuscular impairment and mitochondrial dysfunction play role in its etiology. Galectines are lectins that show affinity to beta-galactose oligosaccharides. Galectin-1 is expressed from various tissues, mainly skeletal muscle, and it effects the muscle regeneration. Galectin-3 plays role in the growth and differentiation of immune cells that it is associated with inflammation. The aim of the study is to evaluate the relation between sarcopenia and Galectin-1 and Galectin-3. This study is conducted in geriatric outpatient clinic with 60 patients including 30 sarcopenic and 30 control patients with 65 years-age and older. Patients' anthropometric measurements, comprehensive geriatric assessment tests, bioelectrical impedance analysis ( BIA), hand grip strength, physical performance evaluation tests and serum levels of Galectin- 1 and 3 were measured. Mean age was 79,0 ± 6,3 years. Seventeen (%28,3) of patients were male, 43 (%71,7) were female. Galectin-1 level was statistically lower in the sarcopenic group while there were no differences between the levels of Galectin-3. Galectin-1 level was strongly and positively associated with body weight, BMI, albumin, Galectin-3, total cholesterol levels and right arm phase angle, moderately associated with HDL, TG and right leg phase angle and negatively associated with CRP. The cut-off value for Galectin-1 predicting sarcopenia according to the ROC curve analysis was 5.68 ng / ml. According to logistic regression analysis, age (OR:1.157), osteoporosis (OR:9.258), and use of ARBs (OR:0.034) were found to be independently associated with sarcopenia. It maybe said that decrease in muscle regeneration is quite important in the development of sarcopenia. Galectin-1 can be used as a marker for predicting sarcopenia and muscle regeneration before the loss in the muscle mass starts. At the same time it can be considered to prevent and to treat sarcopenia with Galectin-1 by providing the muscle regeneration. 199

Demans, bilişsel işlevlerde ilerleyici bozulma ile karakterize klinik bir tanıdır. En sık demans tipi Alzheimer Hastalığıdır (AH). Bu çalışmanın amacı, AH'de kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri, pozitron emisyon tomografi (FDG PET BT) ile değerlendirilen beynin metabolik işlevleri ve kranial manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile ölçülen volümetrik analizler ve atrofi simetrisi arasındaki olası ilişkileri ve korelasyonları incelemektir. Çalışmaya Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı Geriatri Bilim Dalına 01 Kasım 2012 – 01 Kasım 2015 tarihleri arasında Alzheimer Hastalığı tanısı ile başvuran 37 hasta alındı. Tüm hastalarda temel demografik, klinik ve laboratuvar bilgilerinin yanı sıra kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri, 8 farklı lokalizasyonda FDG PET BT ile metabolik ölçümler ve 16 hastada kranial MRG ile 14 farklı bölgenin volümetrik analizi yapıldı. Sol temporal lob, 37 hastanın %43,2'si (16 hasta) ile orta – ağır hipometabolizmanın en sık görüldüğü bölgeydi. Bunu %37,8 ile sağ temporal lob ve %32,4 ile sağ paryetal ve sol paryetal loblar izledi. Normal metabolik aktivitenin en sık izlendiği bölge ise %75,7 ile sağ frontal bölgeydi. 16 hastada ortalama ± SD sağ hipokampüs volümü 3128,1 ± 732,2 mm3, sol hipokampüs volümü 3088,8 ± 791,5 mm3 ve total hipokampüs volümü 6217,0 ± 1459,2 mm3 olarak bulundu. Montreal Bilişsel Değerlendirme (MOCA), sol temporal, sağ ve sol paryetal loblarında orta – ağır hipometabolizma görülen hastalarda hafif hipometabolizma görülen ve hipometabolizma görülmeyen hastalara göre anlamlı olarak daha düşüktü (p = 0,033, p = 0,032 ve p = 0,028). Sağ paryetal orta – ağır hipometabolizma olan hastalarda ileri menzil test skoru daha düşük (p = 0,031) ve geriatrik depresyon skalası (p = 0,023) daha yüksek bulundu. Prekuneal ve frontal hipometabolizma ile testler arasında anlamlı ilişki saptanamadı. Sağ prekuneus metabolik aktivitesi ile sol entorhinal korteks volüm dışında hipometabolik durum ile volümetrik analizler arasında ilişki saptanmadı. Yine MRG'de atrofi simetrisi ile volümetrik ölçümler, kapsamlı geriatrik değerlendirme testleri arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Korelasyon analizinde sağ temporal lob hipometabolizması ile ileri menzil (r = -0,304, p = 0,047) , mini mental durum değerlendirme (MMSE) (r = -0,301, p = 0,048) ve MOCA (r = -0,296, p = 0,050) arasında, sol temporal lob hipometabolizması ile ileri menzil (r = -0,324, p = 0,050), üç kelime test (r = -0,369, p = 0,025), MMSE (r = -0,394, p = 0,016) ve MOCA (r = -0,353, p = 0,032) arasında, sağ paryetal lob hipometabolizması ile ileri menzil (r = -0,427, p = 0,008), perseverasyon (r = -0,360, p = 0,029), MMSE (r = -0,324, p = 0,050) ve MOCA (r = -0,433, p = 0,007) arasında, sol paryetal lob hipometabolizması ile ileri menzil (r = -0,377, p = 0,021), MMSE (r = -0,325, p = 0,047) ve MOCA (r = -0,439, p = 0,007) arasında ve hem sağ hem sol prekuneus ile MMSE arasında (r = -0,356, p = 0,031 ve r = -0,332, p = 0,044, sırasıyla) negatif yönde anlamlı korelasyon saptandı. Sol temporal lob hipometabolizması ile sol hipokampal (r = -0,420, p = 0,005) ve total hipokampal (r = -0,254, p = 0,017), sağ prekuneus lob hipometabolizması ile total hipokampal (r = -0,410, p = 0,005) ve sağ parahipokampal (r = -0,435, p = 0,007) ve sol prekuneus lob hipometabolizması ile total hipokampal (r = -0,406, p = 0,008) ve sağ parahipokampal (r = -0,439, p = 0,007) volüm arasında negatif yönde anlamlı korelasyon saptandı. Bu çalışma ile 14 farklı geriatrik değerlendirme testi, 8 farklı anatomik bölge hipometabolizması ve 14 farklı beyin bölgesinin volümetrik analizi arasındaki ilişki gösterilmiştir. Dementia is a clinical diagnosis characterized by a progressive deterioration in cognitive function. The most common type of dementia is Alzheimer's disease (AD). The aim of this study is to evaluate the possible relation and correlation between comprehensive geriatric assessment tests, metabolic function of brain determined by positron emission tomography (FDG PET CT) and volumetric analysis and atrophy symmetry measured by magnetic resonance imaging (MRI) in AD patients. 37 patients who had diagnosis of AD and admitted to Hacettepe University Faculty of Medicine Department of Internal Medicine Division of Geriatrics between 1 November 2012 and 1 November 2015 included. In addition to baseline demographic, clinical and laboratory characteristics, comprehensive geriatric assessment tests, metabolic measurements in 8 different localization by using FDG PET CT in all patients and volumetric analysis in 14 different regions by using cranial MRI in 16 patients were performed. Moderate to severe hypometabolic activity was most frequently observed in left temporal lobe (37 patients, 43,2% of all population). Thereafter, right temporal lobe (37,8%) and right and left parietal lobes (32,4%) followed left temporal lobe. On the other hand, normal metabolic activity was most frequently seen in right frontal lobe (75,7%). In 16 patients, mean ± SD right hippocampal volume was 3128,1 ± 732,2 mm3, mean ± SD left hippocampal volume was 3088,8 ± 791,5 mm3 and mean ± SD total hippocampal volume 6217,0 ± 1459,2 mm3. MOCA was found to be significantly lower in patients with moderate to severe hypometabolism in left temporal, right and left parietal lobes than that of mild hypometabolic and normometabolic patients (p = 0,033, p = 0,032 and p = 0,028). In patients with moderate to severe hypometabolism in right parietal, forward digit span test was found to be lower (p = 0,031) and geriatric depression scale was found to be higher (p = 0,023). There was no relationship between prekuneal and frontal hypometbolism and comprehensive geriatric assessment tests. It was also not found any relationship between hypometabolic status and volumetric analysis except right precuneal hypometabolism and left entorhinal cortex volume. Similarly, there was no significant relation between atrophy symmetry in MRG, volumetric analysis and comprehensive geriatric assessment tests. In correlation analysis, there were significant and negative correlations between right temporal lobar hypometabolism and forward digit span test (r = -0,304, p = 0,047) , mini mental state examination test (MMSE) (r = -0,301, p = 0,048) and MOCA (r = -0,296, p = 0,050); between left temporal lobar hypometabolism and forward digit span test (r = -0,324, p = 0,050), three word recall test (r = -0,369, p = 0,025), MMSE (r = -0,394, p = 0,016) and MOCA (r = -0,353, p = 0,032); between right parietal lobar hypometabolism and forward digit span test (r = -0,427, p = 0,008), perseveration (r = -0,360, p = 0,029), MMSE (r = -0,324, p = 0,050) and MOCA (r = -0,433, p = 0,007); left parietal lobar hypometabolism and forward digit span test (r = -0,377, p = 0,021), MMSE (r = -0,325, p = 0,047) and MOCA (r = -0,439, p = 0,007) and between both right and left prekuneal hypometabolism and MMSE (r = -0,356, p = 0,031 and r = -0,332, p = 0,044, respectively). There were significant and negative correlations between left temporal hypometabolism and left hippocampal (r = -0,420, p = 0,005) and total hippocampal (r = -0,254, p = 0,017); between right prekuneal hypometabolism and total hippocampal (r = -0,410, p = 0,005) and right parahippocampal (r = -0,435, p = 0,007) and between left prekuneal hypometabolism and total hippocampal (r = -0,406, p = 0,008) and right parahippocampal (r = -0,439, p = 0,007) volume. In conclusion, this study showed the relationship between 14 different geriatric assessment tests, hypometabolic activity of 8 different anatomic localizations and volumetric analysis of 14 different brain regions. 111

ÖZETAraştırmamız; SDÜ iç hastalıkları ve KYB da Mayıs-Temmuz 2015 tarihlerinde takip edilmiş, 65 yaş ve üzeri tüm hastaların (83'ü KYB'de, 47'si DYB'da toplam 130 hasta) incelendiği kesitsel analitik tipte bir çalışmadır. DYB ve KYB da uygunsuz ilaç kullanımı 2014 STOPP-START kriterlerine göre değerlendirilmiştir.STOPP kriterlerine göre 130 katılımcının 93 ünde OUR mevcuttur (%71,5). START kriterlerine göre 130 katılımcının 125 inde OER mevcuttur (% 96). OUR, DYB da kişi başına 2.41, KYB da kişi başına 2.59, tüm örneklemde 2.5 olarak saptanmıştır. OER, DYB da kişi başına 6.1, KYB da kişi başına 5.77, tüm örneklemde kişi başına 5.9 olarak saptanmıştır. Aşılama eksikliğinin oldukça yaygın olması nedeni ile aşı kriteri çıkarıldığında kişi başına düşen OER ise 3.9 olarak bulunmuştur. Çalışmamızda en sık rastlanılan OUR sırasıyla; kanıt bazlı klinik endikasyon olmaksızın reçete edilen herhangi bir ilaç ( %33,1), kronik konstipasyonu olup, konstipasyon yaratmayan alternatiflerin endike olduğu hastalarda konstipasyona neden olabilecek herhangi bir ilaç ( örneğin kalsiyum kanal blokörü )(%17,7), delirium veya demansı olan hastalarda antikolinerjikler / antimuskarinikler (%16,2), yerleşik hipertansiyon veya kalp yetmezliğinde NSAII (%15,4) olarak saptanmıştır.Çalışmamızda sık rastlanılan OER' ler ise; mevsimsel trivalan influenza aşısı (%99.2), 65 yaşından sonra en az bir kez pnömokok aşısı (%99.2), belgelenmiş koroner, serebral veya periferik vasküler hastalık öyküsünde –hasta yaşamının sonunda veya yaşı>85 değilse- statin tedavisi (%54,6), hastalık nedeniyle evden çıkamayan veya düşmeler yaşayan veya osteopenisi olan yaşlı kişilerde vitamin D desteği (%53,1), sistolik kalp yetmezliği ve/veya belgelenmiş koroner arter hastalığı durumunda ACE inhibitörü (% 46,2), iskemik kalp hastalığında beta-bloker (% 35,4), belgelenmiş koroner, serebral veya periferik vasküler hastalık öyküsünde antiplatalet tedavidir (% 33,1).OUR ilişkili faktörler şunlardır; Charlson komorbidite indexi skoru (p 0,008), kronik hastalık ( p 0,024), Tip 2 DM ( p 0,039), hipertansiyon ( p 0,039). OER için ise; kronik hastalık ( p 0,01) , serebrovasküler hastalık ( p < 0,01), hipo-hipertiroidi (p 85 years (54,6%), vitamin D supplement in older people who are housebound or experiencing falls or with osteopenia (53,1%), ACE inhibitor in patients with systolic heart failure and/or documented coronary artery disease (46,2%), beta blocker with ischemic heart disease (35,4%), antiplatelet therapy with a documented history of coronary, cerebral or peripheral vascular disease (33,1%).PIP was associated with higher Charlson Comorbidity Index score ( p 0,008), presence of chronic disease ( p 0,024), type 2 DM ( p 0,039), hypertension ( p 0,039) whereas PPO was associated with the presence of chronic disease (p 0,01), cerebrovascular disease ( p < 0,01) and hypo-hyperthyroidism (p

Giriş: Kafa travmaları geriatrik hastalarda önemli morbidite,mortalite ve ekonomik kayıp sebebi olan bir sağlık sorunudur.Kafa travması ile acil servise başvuran 65 yaş üstü hastalardan, hayati tehlike ya da ciddi morbidite nedeni olabilecek intrakraniyal patolojileri tespit etmek acil servis hekimlerinin üzerinde dikkatle durması gereken görevleri arasında yer almalıdır.Amaç: Çalışmamızda 65 yaş üstü kafa travması tanısı alan hastalarda bilgisayarlı tomografide patolojik bulgu prevalansını değerlendirmeyi ve geriatrik kafa travmalı hastalarda prognozu etkileyen hematolojik faktörleri değerlendirmeyi amaçladık.Çalışmamızda ayrıca, geriatrik kafa travması konusunda ülkemizin epidemiyolojik verilerine katkıda bulunmak ve bu hastaların hastanede kalış süresini arttıran parametrelerin tespit edilmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Çalışmamızda Dumlupınar Üniversitesi Evliya Çelebi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Servisine kafa travması nedeniyle başvuran ve bilgisayarlı tomografi incelemesi yapılan 65 yaş üstü hastalar geriye dönük olarak incelendi. Çalışmamıza dahil ettiğimiz vakaların,yaş,cinsiyet, travma oluş mekanizması,koagülopati,beyin bilgisayarlı tomografi sonuçları,lökosit sayısı,nötrofil/lenfosit oranı(NLO),trombosit/lenfosit oranı(TLO),taburculuk,yatış,sevk,ex durumları kaydedildi.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 320 hastanın 151'i erkek, 169'u kadın idi.Geriatrik popülasyonun kafa travmasıyla sıklıkla karşılaştığı nedenler arasında ise düşmelerin(%37.2) ve trafik kazalarının(%18.8) en sık nedenler olduğu belirlendi(%56).65 yaş üstü kafa travması olan hastalarda anormal Beyin BT bulgusu olan hasta sayısı 34 olup,geriatrik kafa travmalarında anormal Beyin BT prevalansı %10.6 saptandı.Bu oranın erken yaşlılık(65-74 yaş),orta yaşlılık(75-84 yaş),geç yaşlılık(85 yaş ve üstü) gruplarında anlamlı değişimi saptanmadı.Çalışmaya dahil edilen 320 hastanın 7'si ex olup,geriatrik kafa travmalarında mortalite oranı %2.2 olarak saptandı.Lökositoz,nötrofil/lenfosit oranı yüksekliği,koagülopati olması ve 75 yaş üstü geç yaşlılık dönemi morbidite ve mortaliteyi arttıran nedenler olarak tespit edildi.Sonuç:Geriatrik kafa travmalarında,kafa travmasının düşme veya trafik kazası sonrası yaşanması,lökositoz olması,nötrofil/lenfosit oranının yüksek olması,geç yaşlılık evresi hasta olması(75 yaş ve üstü) intrakraniyal patoloji riskini artırmaktadır.Kafa travmalı hastaları acil serviste değerlendirirken yaşını,travma mekanizması ve şiddetini sorgulamayı,kan tahlili alım ve bilgisayarlı tomografi çekim endikasyonlarını geniş tutmayı,acil servis gözlem süresini uzatmayı ve konsültan hekim desteği almayı planlamak akılcı bir yaklaşımdır.Anahtar kelimeler: Geriatrik kafa travması,nötrofil/lenfosit oranı,trombosit/lenfosit oranı,İNR,Bilgisayarlı Tomografi,Mortalite Background: Head trauma in geriatric patients is a health problem that causes significant morbidity, mortality and economic losses. To detect intracranial pathologies which may be life-threatening or cause severe morbidity with head trauma patients over the age of 65, should be included tasks that should be carefully stand on the emergency physicians. Aim: We aimed to evaluate the prevalence of pathologic findings on computed tomography in patients who were diagnosed with head trauma over 65 years of age and to evaluate hematologic factors affecting prognosis in geriatric head trauma patients in our study. As well as the contribution of epidemiological data to our country on geriatric head trauma in order to determine the parameters that increase the length of hospital stay in these patients.Method: Patients older than 65 years who were admitted to Dumlupınar University Evliya Çelebi Training and Research Hospital Emergency Department due to head trauma and who underwent computed tomography examination were retrospectively reviewed in our study. The cases we included in our study were recorded as age, gender, trauma mechanism, coagulopathy, brain tomography results, leukocyte count, neutrophil / lymphocyte ratio (NLO), platelet / lymphocyte ratio (PLO), discharge, hospitalization, referral.Results: Of the 320 patients included in the study, 151 were males and 169 were females. The most frequent causes of head trauma in the geriatric population were falls (37.2%) and traffic accidents (18.8%) were the most common causes (56%). The number of patients with abnormal brain CT findings in patients with head trauma over 65 years was 34, and abnormal brain CT prevalence was 10.6% in geriatric head trauma. This ratio was not significantly different between the groups of early aged (65-74 years), middle aged (75-84 years) and late aged (85 years and over). Of the 320 patients included in the study, 7 were ex-mortem, and the mortality rate for geriatric head trauma was 2.2%. Leukocytosis, elevated neutrophil / lymphocyte ratio, coagulopathy and late aging over 75 years were found to be factors that increased morbidity and mortality.Conclusion: Head trauma following a fall or a traffic accident, leukocytosis, high neutrophil / lymphocyte ratio, late aged patients (75 years and over) increase the risk of intracranial pathology in geriatric head trauma. It is a rational approach to question aging, trauma mechanism and severity, to keep indications of blood collection and computed tomography, to extend the time of emergency service observation and to receive consultant physician support while evaluating head trauma geriatric patients for emergency care.Keywords: Geriatric head trauma, neutrophil / lymphocyte ratio, platelet / lymphocyte ratio, INR, Computerized Tomography, Mortality 48

Yaşlılık yaşam sürecinin beklenen olağan sonucudur. Beklenen yaşam süresinin uzaması ve 21. yüzyılda ölüm hızının önceki yıllara göre belirgin bir şekilde azalması tıbbi bakım süreçlerinde ulaşılan yeniliklerin bir sonucu olarak kabul edilebilir (1).Son yılarda yaşlı popülasyonda (>65 yaş) polifarmasi (çoklu ilaç kullanımı) ile birlikte gelen risklere yönelik ilgi ve farkındalık gittikçe artmaktadır. Yaşlanmayla ilaç kullanım sıklığı, uygunsuz ilaç kullanımı (UİK) oranı ve ilaç yan etkilerinin olumsuz sonuçları artmaktadır. Bu nedenle yaşlılarda polifarmasi ve uygunsuz ilaç kullanımını azaltmaya yardımcı olmak için bir takım `uygunsuz ilaç kullanım kriterleri` oluşturulmuştur. Bunlar arasında en çok kullanılan kriterler Beers ve STOPP (Screening Tool of Older Person's Prescriptions=Yaşlı Bireyler için Muhtemelen Uygunsuz Reçeteleri İzleme Aracı) kriterleridir. Bu çalışmada fakültemiz acil servisine başvuran hastaların başvuru aşamasında kullanmakta oldukları ilaçların, 2012 Beers kriterleri ve STOPP versiyon 2 kriterleri ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır. 01.03.2016- 31.05.2016 tarihleri arasında 65 yaş ve üstündeki hastalarda yapılmıştır. 65 yaş ve üzerindeki hastalar, kullanılan ilaçların uygunluk durumları açısından 2012 Beers kriterleri, STOPP versiyon 2 kriterleri ile prospektif olarak değerlendirildi. Uygunsuz ilaç kullanımı STOPP ve Beers kriterleri için ayrı ayrı, toplam çalışma popülasyonu içinde ilgili kritere göre UİK olan `hasta sayısı (%)si` ve ayrıca toplam UİK `durum sayısı` olarak hesaplandı. Çalışmaya dahil edilen 835 hastanın 406'sı (%49,00) bayan, 429'u (%51,00) erkekti. Ortalama yaş 74,18±6,58 olarak saptandı. En sık polifarmasi ve aşırı polifarmasi sırasıyla %35,00 ve %16,00 ile hipertansiyon (HT) tanısı olan hastalarda görülmekte iken, en az polifarmasi ve aşırı polifarmasi sırasıyla %2,00 ve %2,00 ile kronik böbrek yetmezliği (KBY) tanılı hastalarda görülmektedir. 835 hasta toplamda 5637 ilaç kullanıyordu. Kullandıkları ilaç sayısı ortalama 6,75±3,16 idi. STOPP kriterlerine göre hastaların 431 (%51,60) inde uygunsuz ilaç kullanımı vardı. Beers kriterlerine göre hastaların 442 (%52,90)'sinde uygunsuz ilaç kullanımı vardı. Senility is a natural outcome of life period. Increase in life expectancy and significant decrease in death rate in 21th century can be accepted as a result of innovations achieved in medical care processes(1). Care and awareness about risks come with polypharmacy (multiple drug use) in older population (age >65) are growing day by day in the last years. Drug use rate, inappropriate drug use rate and negative outcomes of drug side effects increase with age. For this reason, a set of `criteria for inappropriate drug use` is formed to reduce polypharmacy and inappropriate drug use in older people. Among these, Beers and Screening Tool of Older Person's Prescriptions (STOPP) are the most common used criteria. But there is no reported study about inappropriate drug use rate among older patients in Turkey and about comparison of Beers and STOPP version 2 criteria in international literature. The aim of this study is to evaluate drugs, which are used by patients attending our faculty's emergency service, according to 2012 Beers and STOPP version 2 criteria. During 01.03.2016 – 31.05.2016, patients 65 years old and above are assessed for appropriateness of their drugs according to 2012 Beers and STOPP version 2 criteria, prospectively. Inappropriate drug use is assessed separately for Beers and STOPP criteria and calculations were mACE as both patient and drug count with inappropriate drug use in study population. Amongst 835 patients involved in study, 406 of them (%49,00) were female, 429 of them (%51,00) were male. Mean age was calculated as 74,18±6,58. Polypharmacy and excessive polypharmacy were most seen in patients diagnosed with HT by %35,00 and %16,00 respectively and least in patients diagnosed with CRF by %2,00 and %2,00. 835 patients were using in total of 5637 drugs. Approximately 6,75±3,16 drugs were used inappropriately. Inappropriate drug use was present in 431 of patients (%51,60) according to STOPP criteria and in 442 of patients (%52,90) according to Beers criteria. 74

Giriş ve Amaç: Yaşlı ihmal ve istismarı ciddi bir halk sağlığı sorunudur. Yaşlı nüfusu yıllar içinde giderek artmaktadır. Dünya Sağlık Örgütü verilerine göre 2050 yılında yaşlı nüfusu, dünya nüfusunun %20'sine ulaşacaktır. Yaşlanan nüfusla birlikte yaşlı istismar ve ihmali de artmaktadır. Acil servis sağlık çalışanları yaşlı istismarı ve ihmaline yönelik şüpheli vakaları tanımada ideal bir pozisyondadır Acil servislerde yaşlı ihmali ve istismarı tahmin edilenden fazla olmasına rağmen yaşlı ihmal ve istismarını tanımlama ve raporlama oranları beklenenden daha azdır.Bu çalışmada; acil serviste çalışan hekim, hemşire, paramedik ve acil tıp teknisyenlerinin yaşlı istismarı ve ihmali konusunda bilgi düzeylerinin ölçülmesi, bu konudaki tutum ve yaklaşımlarının belirlenmesi ve konu hakkında farkındalık yaratmak amaçlanmıştır. Metod: Ankara ilinde üçüncü basamak sağlık hizmeti veren toplam 4 hastanedeki (iki üniversite hastanesi ve iki eğitim ve araştırma hastanesi olmak üzere) acil servis sağlık çalışanları üzerinde yapıldı. Acil serviste çalışan uzman doktorlar, araştırma görevlisi doktorlar, hemşireler ve paramediklerden oluşan 184 kişi çalışmaya dahil edildi. Toplam 26 sorudan ve 3 bölümden oluşan anket formu hazırlandı. SPSS 17.0 programı kullanılarak veriler istatistiksel olarak analiz edildi.Bulgular: Katılımcıların %78 'i yaşlı istismar ve ihmaliyle karşılaşmasına rağmen %64'ü daha önceden yaşlı ihmal ve istismarına yönelik bildirimde bulunmamıştır. Bildirimde bulunmama sebeplerine bakıldığında, katılımcıların %41'i kendini yeterli hissetmemekte, %27'si ise nasıl yapılacağını bilmemektedir. Ayrıca, yaşlı ihmal ve istismarı konusunda; katılımcıların %73'ünün mezuniyet öncesi eğitim ve %87'sinin mezuniyet sonrası herhangi bir eğitim almadıkları görülmektedir.Sonuç: Bu çalışmada acil servis çalışanların yaşlı istismar ve ihmali ile sık karşılaşmalarına rağmen az oranda tanı koydukları, tanı konulanların ise az rapor edildiği görülmektedir. Bu duruma acil servis sağlık çalışanlarının konuyla ilgili bilgi eksikliği olması ve dolayısıyla kendini bu konuda yeterli hissetmemesi neden olmaktadır. Anahtar kelimeler: yaşlı istismar, yaşlı ihmali, acil servis, bilgi düzeyi Attitudes and Knowledge of Emergency Medicine Healt Care Professionals Toward Elder Abuse and NeglectIntroduction: Elder abuse is a significant public health problem. The population of elder people is increasing steadily. According to World Health Organization (WHO), by the year 2050, it is expected that the number of elder people would have come up to 20 percent of world population. Although the elder abuse and neglect prevalence is higher than supposed, it is much lower to identify and report these cases, especially in emergency medicine departments. The aim of this study is to assess the knowledge and attitudes of emergency medicine health care professionals toward the identification and management of elder abuse and neglect cases. Methods: This cross-sectional descriptive study was performed in two universities and two training and research hospitals' emergency departments in Ankara. The research tool was a 26-item questionnaire that was applied on 184 emergency medicine health care professionals including doctors, nurses, emergency medicine technicians. Analysis was completed with SPSS 17.0.Results: Although 78% of participants had identified an abuse elder person before, 64% of them have never reported about elder abuse. The main reasons of not reporting are not to feel proficient (41%) and not know how to do that (27%). Significant percent of responders answered that they haven't had any education about elder abuse and neglect in undergraduate education (73%) and post-graduate education (87%).Conclusion: This study indicates that emergency medicine health care professionals confronts with abused elder frequently but they abstain from reporting these cases because they feel lack of knowledge about elder abuse and neglect especially.Key words: elder abuse, elder neglect, emergency medical service, attitudes 116