Search

Amaç: Çalışmada sarkoidoz hastalarında obstrüktif uyku apne sendromu (OSAS) sıklığının ve buna etkili olan klinik faktörlerin değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde tanı almış ardışık 60 sarkoidoz hastasına uykuda OSAS riskini değerlendirilmek için Epworth Uykululuk Ölçeği, Stanford Uykululuk Ölçeği, Pitsburg Uyku Kalitesi Ölçeği, Berlin Anketi, STOP ve STOPBANG anketleri uygulandı ve polisomnografi (PSG) testi yapıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 50±11 olan 45 (%75) kadın, 15 (%25) erkek toplam 60 sarkoidoz hastası çalışmaya dahil oldu. Olguların 54'üne polisomnografi yapıldı. Polisomnografi yapılan olguların %70,4'üne (38/54) OSAS tanısı kondu. OSAS tespit edilen sarkoidoz olgularında ortalama yaş daha yüksek bulundu (47±13'e karşı 54±11, p=0,041). OSAS'lı sarkoidoz olguları daha şişmandı (VKİ 29,0±4,6 ya karşı 31,9±4,4 p=0,034). Pitsburg uyku kalitesi ölçeği, STOP ve STOP-BANG anketlerinde klinik açıdan yüksek riskli bulunan sarkoidoz hastalarında polisomnografiyle OSAS sıklığı anlamlı olarak daha yüksek bulundu (sırasıyla p=0,024, p

Obstruktif Uyku Apne Sendromunda Derin Ven Trombozu Sıklığının DeğerlendirilmesiGiriĢ ve Amaç: Obstruktif Uyku Apne Sendromu‟nun (OUAS) serebrovasküler ve kardiyovasküler morbidite ve mortaliteyle iliĢkili olduğu bilinmektedir. Son dönemde OUAS ile venöz tromboemboli arasında nedensel bir iliĢki olduğunu düĢündüren çalıĢmaların sayısı giderek artmaktadır. Bu çalıĢmada OUAS olgularında derin ven trombozu (DVT) sıklığını araĢtırmak amaçlanmıĢtır.Yöntem: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Uyku Laboratuvarına baĢvuran, OUAS ön tanısıyla polisomnografi yapılan 1 yıllık süreçteki ardıĢık 239 hasta çalıĢmaya dahil edildi. Tüm olgulara D-dimer testi yapıldı. D-dimer (+) olgular Alt ekstremite doppler USG ile değerlendirildi.Bulgular: Olguların yaĢ ortalaması 52±12 yıl olup %31,8‟i (76/239) kadındı. OUAS (-) olgularda %9,5 (6/63), hafif OUAS‟da %8,8 (5/57), orta OUAS‟da %5,8 (2/34), ağır OUAS‟da ise %17,6 (15/85) oranında d-dimer pozitif bulundu. Ağır OUAS olgularında d-dimer pozitifliği (15/85) diğer tüm olgulara göre (13/154) anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla %17,6 ve %8,4, p=0,034). Ağır OUAS‟da d-dimer pozitiflik riski 2,3 kat artmaktaydı. D dimer (+) bulunan 28 olgunun 4‟ünde alt ekstremite doppler USG ile DVT tespit edildi (%14,2). DVT bulunan 4 olgunun tamamı ağır OUAS idi. Tüm ağır OUAS olgularının %17,6 sında (15/85) D-dimer pozitifliği mevcuttu. Ağır OUAS olgularının %4,7‟sinde (4/85) trombüs bulundu. D-dimer (+) ağır OUAS‟da tromboz sıklığı %26,6 (4/15) bulunduSonuç: ÇalıĢmanın sonuçları ağır OUAS‟nın DVT için önemli bir risk faktörü olabileceğini göstermektedir. Aynı zamanda bu çalıĢmada elde edilen verilern ağır OUAS hastalarında DVT semptomlarının sorgulanmasının, d-dimeriiibakılmasının ve d-dimer pozitif ağır OUAS olgularının DVT proflaksisi açısından değerlendirilmesinin yararlı olabileceğini düĢündürmektedir.Anahtar Kelimeler: Obstruktif Uyku Apne Sendromu ġiddeti, Derin Ven Trombozu, D-dimer Evaluation of Deep Vein Thrombosis Frequency in Obstructive Sleep Apnea SyndromeIntroduction and function: Obstructive Sleep Apnea Syndrome (OSAS) „s deal with cerebrovascular and cardiovascular morbidity and mortality is known. The number of reports suggesting a causal relationship between OSAS and venous thromboembolism has been increasing in recent term.In this study investigating the frequency of deep vein thrombosis (DVT) in OUAS facts is aimed.Method: In one year period consecutive 239 patients who applied to Düzce University School of Medicine Sleep Laboratory and were performed polisomnografi with OSAS prediagnosis were included in the study. D-dimer testing was performed in all cases. D-dimer (+) facts were evaluated with lower extremity doppler USG.Findings: The average age of cases were 52 ± 12 years and 31.8% (76/239) were female.Positive d-dimer rate findings were-in OUAS (-) facts %9,5 (6/63),in mild OUAS %8,8 (5/57), in medium OUAS %5,8 (2/34),in severe OUAS %17,6 (15/85).In severe OUAS facts D-dimer positivity (15/85) compared to all other facts (13/154) were significantly higher (17.6% and 8.4% respectively, p = 0.034).In severe OUAS d-dimer positivy risk increased 2,3 fold.Lower extremity doppler USG with DVT was detected in D-dimer (+) found 28 cases of 4 (%14,2) All the 4 cases with DVT were severe OUAS. In 17.6% (15/85) of all severe OSAS cases had positive D-dimer. Thrombosis was found in %4,7 (4/85) of severe OUAS cases.Frequency of thrombosis in D-dimer(+) severe OUAS was found %26,6 (4/15)Conclusion: The study's results indicate that severe OUAS may be an important risk factor for DVT.At the same time datas obtaining in this study suggest that it would be useful questioning DVT symptoms in severe OUAS patients,d-dimer searching and evaluation of d-dimer positive severe OUAS cases in terms of DVT prophylaxiKey words: Severity of Obstructive Sleep Apnea Syndrome, Deep Vein Thrombosis, D-dimer 41

Giriş ve Amaç: Yapılan birçok çalışma Obstruktif Sleep Apne Sendromu (OSAS)?nun kardiyovasküler hastalıklar için bağımsız bir risk faktörü olduğunu desteklemektedir. Trombositler kardiyovasküler hastalıklarda anahtar rol oynar. OSAS?lı hastalarda artmış trombosit aktivasyonunun sık görülen kardiyovasküler komplikasyonların önemli bir nedeni olabileceği vurgulanmaktadır. Ortalama trombosit hacmi (OTH) trombosit fonksiyon ve aktivitesini gösteren bir parametredir. Bu çalışmada; OSAS?lı hastalarda trombosit aktivasyonunun dolaylı bir göstergesi olan OTH?ni ve CPAP tedavisinin OTH üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Yöntem: OSAS kliniği ile Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları uyku laboratuarına son 1 yıl içinde başvuran ve polisomnografiye (PSG) bağlanan ardışık 200 hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hemogram ile OTH ölçülen 158 hasta çalışmaya alındı. Hastalar apne hipopne indekslerine (AHI) göre dört sınıfa ayrıldı. Gruplar demografik ve klinik özellikler, polisomnografik veriler, hemogram parametreleri ve OTH açısından karşılaştırıldı. Aynı zamanda OSAS tedavisinin OTH üzerine etkisini göstermek için ağır OSAS olup 1 ay düzenli CPAP tedavisi alan ve hemogram kontrolleri yapılan olgularda (20 olgu) OTH `deki değişim araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya 51?i kadın (%32,3) 107?si erkek (%67,7) toplam 158 olgu dahil oldu. Yaş ortalaması 51±13 (min-16, max-82) idi. Olguların %74,1?inde (117/158) OSAS tespit edildi. Hafif OSAS 32 (%20.3), orta OSAS 28 (%17.7) ağır OSAS 57 (%36.1) olgu idiGruplar arasında medyan yaş benzer bulundu. VKİ, Boyun çevresi ve Epwort Uykululuk değeri, uykuda horlama yüzdesi, uyku sırasında %90?ın altındaki saturasyon miktarı, desaturasyon indeksi, hemogram parametrelerinden hemoglobin ve hemotokrit değerinin OSAS şiddeti ile anlamlı olarak arttığı tespit edildi. Gruplar arasında trombosit sayısı ve uyku etkinliği yönünden fark saptanmadı. Ortalama trombosit hacmi Ağır OSAS olgularında OSAS olmayan ve hafif OSAS olan olgulara göre istatistiksel anlamlı olarak daha düşük saptandı (p=0.001). OTH ile AHİ, desaturasyon indeksi, uyku süresince %90?ın altındaki saturasyon miktarı arasında negatif, uyku etkinliği ve LDH arasında pozitif korelasyon olduğu görüldü. Cinsiyet, sigara ve alkol kullanımı, eşlik eden hastalıklar (DM, Hiperkolesterolemi) ve ilaç kullanımına (ACE inhibitörü, B-bloker, Ca-Kanal blokeri, diüretik, aspirin) göre OTH değerleri arasında istatistiksel anlamlı farklılık yoktu. Ağır OSAS grubunda bir aylık CPAP tedavi sonrası OTH?nin tedavi öncesine göre anlamlı olarak azaldığı tespit edildi (p=0.021) Tedavi öncesi ve sonrası bakılan medyan eritrosit ve trombosit sayısı, hemotokrit yüzdesi, hemoglobin değerleri açısından anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: Çalışmanın sonuçları ağır OSAS olgularında kontrol grubuna göre OTH ve dolayısı ile trombosit aktivasyonundaki artışı desteklememektedir. Buna karşın bu çalışmanın sonuçları ağır OSAS olgularında 1 aylık CPAP tedavisinin OTH?ni ve bununla ilişkili trombosit aktivasyonunu azalttığını göstermiştir. Konu ile ilgili daha geniş seriler üzerinde kontrollü, prospektif ve tedavi sonuçlarını da içeren çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: uyku apne; obstrüktif uyku apne; ortalama trombosit hacmi; apne-hipopne indeksi; trombosit aktivasyonu Introduction and Aim: Previous studies have supported that Obstructive Sleep Apnea Syndrome (OSAS) is an independent risk factor for cardiovascular diseases. Platelets play a key role in cardiovascular diseases. It was emphasized that increased platelet activation in patients with OSAS may be an important reason of commonly seen cardiovascular complications. Mean platelet volume (MPV) is a parameter that shows platelet function and activation. In this study; we aimed to evaluate MPV, which is an indirect indicator of platelet activation, and effect of CPAP therapy on MPV in patients with OSAS. Method: Consecutively two hundred patient?s records, who applied to sleep laboratuary of Düzce University Medical Faculty Department of Chest Diseases with OSAS clinic and underwent overnight polysomnography (PSG), were retrospectively examined. 158 patient, whose blood counts and MPV values were measured, were taken into the study. Patients were categorized into four groups according to apnea hipoapnea index (AHI). Groups were compared to demographical and clinical characteristics, polysomnographic datas, blood count parameters and MPV values. At the same time, in order to show the effect of OSAS therapy on MPV, a change in MPV was searched in severe OSAS cases (20 cases) who took one month of regular CPAP therapy and whose blood counts were measured.Results: Totally 158 subjects 51 women (%32,3) 107 men (%67,7) were enrolled in this study. Median age was 51±13 (min-16, max-82). OSAS was diagnosed in %74,1 (117/158) of the cases. Mild OSAS was 32 (%20.3), moderate OSAS was 28 (%17.7) and severe OSAS was 57 (%36.1) of the cases. Mean age was similar between the groups. Statistically significant increase was found between OSAS severity and BMI, neck circumference and Epworth Sleepiness Scale, snoring percent during sleep, the amount of desaturation below 90 percent during sleep, desaturation index, hemoglobin and hematocryte values from blood parameters. There was no statistically significant difference between the groups in terms of platelet count and sleep efficiency. Mean platelet volume was found significantly lower in cases with severe OSAS when compared with mild OSAS group and subjects without OSAS (p=0.001). Negative corelation was found between MPV and AHI, desaturation index, the amount of desaturation below 90 percent during sleep, and positive corelation was found between sleep efficiency and LDH. There were no statistically significant differences between MPV values according to sex, smoking and alcohol usage, comorbidities (DM, Hypercholesterolemia) and medication (ACE inhibitor, ß-blocker, Ca-channel blocker, diuretic, aspirin). In severe OSAS group after one month of CPAP therapy MPV was significantly decreased as to before therapy (p=0.021). There were no statistically significant differences in terms of median erythrocyte and platelet count, hematocryte percentage and hemoglobin values. Conclusion: Results of the study don?t support the increase in MPV and consequently in platelet activation in severe OSAS cases compared to the control group. Conversely, results of this study have shown that one month of CPAP therapy has reduced MPV and so platelet activation in severe OSAS cases. Related to this subject controlled, prospective studies containing therapy results over large series is required. Key Words: sleep apnea; obstructive sleep apnea; mean platelet volume; apnea-hipoapnea index; platelet activation. 51

Giriş ve Amaç: Yapılan birçok çalışmada Obstrüktif Uyku Apne Sendromu'nun (OSAS) kardiyovasküler hastalıklar için bağımsız bir risk faktörü olduğu gösterilmiştir. Ancak OSAS ile venöz tromboemboli (VTE) arasındaki ilişkiyi ortaya koyan çalışmalar yetersizdir. Bu çalışmada Pulmoner Emboli (PE) tanısı alan hastalarda OSAS sıklığını polisomnografik olarak ortaya koyup OSAS varlığının pulmoner emboli için bir risk faktörü olabileceğini klinisyenlerin dikkatine sunmak amaçlanmıştır.Yöntem: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Servisinde PE tanısı alan ardışık 50 hasta prospektif olarak OSAS sıklığı yönünden değerlendirildi. Çalışmaya katılmayı kabul eden klinik durumu uygun gönüllü 30 olguya Polisomnografik inceleme yapıldı. Apne-Hipopne İndeksi 5'in üzerinde olan hastalar OSAS olarak kabul edildi. PE'de OSAS sıklığı tespit edildi ve PTE olguları majör risk faktörü olup olmamasına göre iki gruba ayrılarak karşılaştırıldı.Bulgular: 28-85 yaşları arasında (61±15,ortalama±SD), 14 kadın, 16 erkek toplam 30 olgu çalışmaya dahil oldu. Nonmasif PE 24 olgu (%80), submasif PE 3 olgu (%10), kronik pulmoner tromboemboli 2 olgu (%6,7) ve masif pulmoner emboli 1 olgu (%3,3) mevcuttu. Olguların %56,7'sinde (17/30) OSAS tespit edildi. Orta ve ağır OSAS (AHİ > 15) olanların oranı ise %26,7 (8/30) idi. Bilinen majör VTE riski olmayan pulmoner tromboembolisi olan hastalarda (n=20), VTE risk faktörü olan hastalara göre (n=10) anlamlı olarak daha yüksek oranda OSAS tespit edildi (sırasıyla %70; 14/20 ve %30; 3/10, p=0.045). Majör PTE risk faktörü olan grubun yaş ortalaması daha düşük, (66 ve 52, p=0.015) kilosu ise daha yüksek (81 ve 88 p=0.025) bulundu. Majör risk faktörü olmayan grupta BUN düzeyleri anlamlı olarak daha yüksekti. PTE majör risk faktörü olan ve olmayan grupta vücut kitle indeksi, hematokrit düzeyi, AHİ ve diğer polisomnografik bulgular yönünden anlamlı fark saptanmadı. Yapılan multivaryant lojistik regresyon analizinde görünür majör risk faktörü olmayan grupta PTE için tek bağımsız risk faktörünün OSAS olduğu tespit edildi (p=0.049).Sonuç: PTE'si olan olgularda OSAS oranları toplumdan çok daha yüksek oranda bulundu. Çalışmanın sonuçları OSAS'nın PTE için bağımsız bir risk faktörü olabileceğini düşündürmektedir. Bu konuda daha kapsamlı çalışmalara gereksinim vardır. Background and Objectives: It is evaluated that obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) is an independent risk factor for cardiovascular diseases. However, there is no further study demonstrating the relationship between OSAS and venous thromboemboli (VTE). In this study, the aim is to evaluate OSAS via polysomnography in patients with pulmonary embolism and drawing the attention of clinicians to the presence of OSAS may be a risk factor for pulmonary embolism.Method: In the Department of Chest Diseases of Düzce University School of Medicine, 50 patients with pulmonary embolism were evaluated for the frequency of OSAS, prospectively.Polysomnographic evaluation was performed to clinically stable 30 patients agreed to participate in the study. Patient with apnea-hypopnea index more than 5 was defined as OSAS.The frequency of OSAS in the patients with pulmonary embolism was detected and the properties of those patients compared with other cases.Results: Between the ages of 25-85 (61-15,mean ?SD), 30 patients (14 women,16 men) were included in study.There were 24 patients with non-massive pulmonary embolism (%80), 3 patients with submassive pulmonary embolism(%10 ),2 patients chronic pulmonary embolism (%6,7)and 1 patient with massive pulmonary embolism (%3,3), respectively.%56,7 of the patients (17/30)OSAS were detected. The percent of patients with moderate and severe OSAS (AHI >15) was %26,7 (8/30).The patients with no known major risk factors for pulmonary embolism had significantly high rates OSAS compared to,those with having major risk factors (respectively %70; 14/20, %30 3/10 and ;p:0,045 )The mean age of the group with major risk factor for VTE was found low.(66-13 and 52 -15, p:0,015)There was no significantly difference for gender, weight and body mass index between the groups, who have major risk factors for VTE and who have no major risk factor for VTE.Conclusions: The rate of OSAS in patients with PE was much higher than that of community. Moreover, the clinical significance of moderate and severe OSAS patients in the community for at least 5 times higher. The group with idiopathic thromboembolism without a risk factor has OSAS in higher rates when compared with the group with risk factors. More comprehensive search is needed on this subject.Keys: pulmonary embolism, obstructive sleep apnea syndrome, sleep apnea, venous thromboembolism 48

Giriş ve amaç: Sigara kullanımıyla ciddi ve ölümcül hastalıklar arasında ilişkilerin ortaya konmasından sonra sigara kontrolü için çalışmalar başlatılmıştır. Sigaraya hiç başlamamak en etkili ve yararlı yöntem olmakla beraber, sigara içmekte olanların bu davranışlarından vazgeçmelerini sağlamak üzere de çaba gösterilmesi önemlidir. Tarama yöntemleri sigara bırakma motivasyonu artırarak sigara bırakmada etkili olabilmektedir. Bu çalışmada Düzce ilinde 30 yaş ve üzeri sigara içenlerde akciğer kanseri semptom taramasının sigara bırakmadaki rolünü araştırmak amaçlandı.Yöntem: Düzce ilinde, deprem sonrası yapılan kalıcı konutlarda randomize 700 hane seçilerek 30 yaş üzeri sigara anamnezi olan 500 olgu çalışmaya alındı. Olguların demografik özellikleri, sigara alışkanlıkları ve akciğer kanseri semptomları (hemoptizi, kronik öksürük, göğüs ağrısı, kilo kaybı, ses kısıklığı ve çomak parmak) bir anket formuyla yüz yüze görüşmeyle sorgulandı. Sigaranın akciğer kanseri için önemli bir risk faktörü olduğu vurgulandı ve bu semptomlardan en az bir tanesi olanlara Göğüs Hastalıkları poliklinik kontrolü önerildi. 500 olgunun 25 tanesi geçmişte sigarayı çeşitli yıllarda bırakmış olgulardan oluşmaktaydı. Bu olgular çalışma grubunun kendiliğinden bırakma oranlarını hesaplamada kullanıldı. Halen aktif sigara içen 475 olgunun 353'üne 6 ay sonra telefonla ulaşılarak sigara alışkanlıkları yeniden sorgulandı.Bulgular: Toplam 353 sigara içen olgunun 32 (%9,1) kadın, 321 (%90,9) erkekti. Yaş ortalaması 46±9, ortalama 36±24 paket/yıl sigara anamnezi olan olgulardan oluşuyordu. 130'u (%36,8) sigarayı bırakmayı düşünüyordu ve 65'i (%18,4) sigarayı bırakmayı denemişti. 6 ay sonraki kontrolde 17 olgu (%4,8) sigarayı bırakmış, 59 olgu (%16) sigarayı azaltmış, 2 olgu (%0,6) ise artırmıştı. Sigarayı bırakanların hiçbiri ilk görüşmede bırakmayı düşündüğünü söyleyenler veya daha önce bırakmayı deneyenlerden değildi. Sigarayı bırakanların yaş ortalaması daha yüksekti (p=0.044) ve daha uzun süredir sigara içme öyküleri vardı (p=0.001). Hemoptizi ve çomak parmak semptomlarının varlığı sigara bırakma oranlarını anlamlı olarak artırmaktaydı (sırasıyla p=0.048, p=0.013). Başlangıçta sorgulanan 500 sigara anamnezli olgunun 25'i ortalama 5 yılda sigarayı bırakmıştı (yılda ortalama 5 olgu). Çalışma grubunun yıllık kendiliğinden bırakma oranı %1 (5/500) idi. Bu çalışmada akciğer kanseri semptom sorgulamasından 6 ay sonraki bırakma oranı (%4,8), kendiliğinden sigarayı bırakma oranından (%1) anlamlı olarak yüksekti (p=0,001).Sonuç: Akciğer kanseri semptom taramasıyla sigara bırakma oranları artırılabilir. Bu çalışmada doktorların poliklinik hastalarına yaptıkları telkinle benzer düzeyde sigara bırakma oranlarına ulaşılmıştır. Sigara bırakma poliklinikleri yanında bu tip çalışmalar da sigara mücadelesine katkıda bulunabilir.Anahtar Kelimeler: sigara bırakma; akciğer kanseri tarama; hemoptizi; çomak parmak Introduction: After the relationships were proved between smoking and serious, mortal diseases some studies conducted to control smoking. Although no beginning smoking is the most effective and useful way, it is important to strive for smoking cessation. In this study it is purposed to research whether the symptoms of the lung cancer among 30 years old and older cases in Düzce has a role on smoking cessation.Materials and Methods: In Duzce randomized 700 household were chosen from the permanent houses built after the earthquake and 500 cases who have smoking history were included in this study. Demographic features, smoking habits and symptoms of lung cancer (hemoptysis , chronic cough, chest pain, lose of weight, hoarseness and clubbing ) were evaluated by a questionnaire with a face to face manner. Smoking had been a very important risk factor was emphasized. And everyone who had at least a symptom of lung cancer was advised to have a policlinic control. 25 of 500 cases were the ones who had given up smoking in the past years. These cases were used to evaluate the self cessation ratios.353 out of the 475 active smoker were interrogated after 6 months for their smoking habits by phone.Results: Among these 353 cases, there were 32(%9.1) women and 321 (%90.9) men, mean age was 46±9 years, mean duration of history of smoking was 36±24 pocket /year. 130 cases (%36.8) were intended to smoking cessation and 65 had tried smoking cessation. At the control after 6 months 17(%4.8) of them had given up smoking, 59 (%16) of them had decreased, and 2(%0,6) of them had increased. Cases who had given up smoking were not the ones who had an intention to smoking cessation and had tried cessating at the first meeting. Cases who had given up smoking had an older mean age (p=0.044) and they had smoking histories for a long time (p=0.001). Having symptoms like hemoptysis and clubbing were increased smoking cessation ratios expressively (p=0.048,p=0.013). Cases (25) who were interrogated at first visit had cessated smoking averagely in 5 years. Spontaneous smoking cessation of the study group was %1 (%0.001).Conclusions: Smoking cessation ratios can be increased by researching symptoms of lung cancer. In this study, similar smoking cessation ratios were reached compared to the suggestions of physicians during policlinic controls. As well as the smoking cessation policlinics, also these kinds of studies can have contributions among struggling with smoking.Key WordsSmoking cessation, lung cancer screening, hemoptysis, clubbing 49

Amaç: Bu çalışmada astımlı olgularda OSAS sıklığını ve OSAS'ın astım şiddeti ve kontrol düzeyi üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık.Giriş: Obezite sık rastlanan her iki hastalık içinde ortak risk faktörüdür. Yine üst solunum yollarında anatomik ve fonksiyonel anomaliler ve reflü ortak birlikteliktir. Astım semptomlarının gece arttığı bilinen bir gerçektir. Üstelik OSAS'da fizyopatolojisinin odak noktası olan üst solunum yollarının astımda da etkilenen önemli bir bölge olması bu iki hastalığın birbirleri üzerine nedensel olabilecek etkileşimini araştırmaya sevk etmektedir.Yöntem: Göğüs Hastalıkları Polikliniğine başvuran ardışık 50 erişkin astımlı hasta (35 kadın/ 15 erkek) çalışmaya alınarak polisomnografi uygulandı.Bulgular: Astımlı hastalarda OSAS oranı %40 (orta ve ağır OSAS %16) olarak bulundu. Astım şiddetine göre OSAS oranları açısından anlamlı fark saptanmadı. Astımda daha iyi kontrol düzeyi sağlandıkça OSAS görülme sıklığı artmakta idi ancak farklar istatistiksel olarak anlamlı değildi. OSAS bulunan astımlı olguların hepsinde horlama mevcuttu. Habitüel horlaması, tanıklı apne ve gündüz aşırı uyku hali semptomları olan astımlılarda olmayanlara göre OSAS görülme sıklığı anlamlı olarak yüksekti. Majör semptomların birlikteliği arttıkça OSAS görülme sıklığı da anlamlı olarak artıyordu. Astımlı olguların boyun çevresi ve vücut kitle indeksleri arttıkça Apne-Hipopne İndeksi ve OSAS şiddeti anlamlı olarak artmakta idi. Triseps yağ kalınlığı ile astım şiddeti arasında anlamlı pozitif korelasyon tespit edildi.Sonuç: Erişkin astım hastalarında normal topluma göre çok yüksek oranda OSAS bulundu. Özellikle obez ve boyun çevresi kalın astımlı hastalar OSAS semptomları yönünden mutlaka sorgulanmalıdır. Astımlılarda majör OSAS semptomu varlığında polisomnografik inceleme mutlaka yapılmalıdır. Horlamanın olmaması astımda OSAS'nu dışlamada önemli olabilir.Her iki hastalığın birlikteliğini, etkileşimini ve uzun dönem sonuçlarını ortaya koymak için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: astım, uyku apne, obezite, horlama AbstractObjective and Introduction: Obesity is a common risk factor for two prevalent disorders, namely asthma and obstructive sleep apnea syndrome (OSAS). Similarly, anatomical and functional abnormalities of the upper airways and reflux are other associated factors. It is known that symptoms associated with asthma are generally more severe at nights. Moreover, upper airways as the essential area in the pathophysiology of OSAS also constitute the mainly affected region in asthma. Therefore these two different disorders can cause each other as having a mutual pathway in etiology. The objective of this study was to investigate the prevalence of OSAS in patients with asthma and its effect on the severity and the management of asthma.Material and Methods: The consecutive 50 asthma patients (35 female and 15 male) attending the outpatient clinic of the department of Chest Diseases were included in this study. All of these patients were undergone to Polysomnographic examination.Results: The overall prevalence of OSAS was 40% in asthma patients. This ratio was 16% regarding the moderate and severe OSAS. However, the prevalence of OSAS according to the severity of asthma were not significantly related. Although the prevalence of OSAS was increased in well controlled asthmatic patients, this relation was not statistically significant. Snoring was observed in all asthma cases with OSAS. Particularly, the prevalence of OSAS was significantly more common in asthma patients having the symptoms of habitual snoring, witnessed apnea, daytime sleepiness than those of not. The incidence of major symptoms was positively correlated with the incidence of OSAS. Similarly, as the diameter of the neck and body mass index in asthma patients were increased, the Apnea-Hypopnea index and severity of OSAS were also significantly elevated. Lastly, the adipose tissue thickness in triceps was positively correlated with the severity of asthma.Conclusions: The prevalence of OSAS was significantly higher in asthma patients than that of normal adult population. According to our results, obese asthmatic patients or asthma patients with large neck diameter should be investigated for the presence of OSAS symptoms. Consequently, polysomnographic examination must be performed in asthma patients with major OSAS symptoms. On the other hand, the absence of snoring may be criteria to exclude OSAS in asthmatic patients. Further studies are required to explore the long term results of coincidence, relation and cross interaction of these two common disorders.Key words: asthma, sleep apnea, obesity, snoring 44