Search

The ferroelectric solid solution 0.94(Bi1/2Na1/2)TiO3–0.06BaTiO3 (BNBT) is a promising material to substitute the environmentally undesired Pb-based ferroelectrics. Lead-free piezoelectric BNBT bulk size single crystals with a composition across the morphotropic phase boundary (MPB) have been successfully grown by the self-flux method. Powder X-ray diffraction (PXRD) pattern confirms the perovskite structure of the synthesized BNBT crystals. The lattice strain is calculated as 1.7 × 10−2 using Williamson–Hall equation from PXRD. The elemental composition of the BNBT single crystals grown with different compositions is confirmed by X-ray fluorescence, covering the rhombohedral to tetragonal region and encompassing the MPB. The presence of a phase boundary between rhombohedral and tetragonal phases near MPB results in electrical behavior enhancement. The dielectric, ferroelectric, and piezoelectric properties along the pseudocubic direction have been measured. Dielectric permittivity gives diffuseness of BNBT crystals and it confirms the relaxor-type behavior. AC conductivity gave the activation energy as 0.46 eV.

Volgens de CBO-richtlijn Obesitas en de richtlijn Overgewicht voor de jeugdgezondheidszorg moeten kinderen met obesitas naar de kinderarts worden verwezen voor onderzoek naar onderliggende oorzaken en comorbiditeit. Er is weinig bekend over het verdere beloop.Doel. Onderzoeken welke diagnostiek en behandeling kinderartsen inzetten bij kinderen met overgewicht en obesitas. Methode. Vragenlijsten over diagnostiek en behandeling van kinderen met obesitas zijn in juni 2009 naar alle (n = 583) kinderartsen in algemene ziekenhuizen en naar vertegenwoordigers van de academische ziekenhuizen (n = 8) verstuurd. Resultaten. De vragenlijst werd geretourneerd door 290 van de 583 (50%) kinderartsen in 84/99 (85%) van de algemene ziekenhuizen en door alle vertegenwoordigers van de kinderafdelingen van de academische ziekenhuizen (8/8; 100%). Van de 290 kinderartsen behandelen er 88 kinderen met overgewicht en obesitas. De hier beschreven resultaten betreffen deze kinderartsen. Om obesitas bij kinderen vast te stellen gebruikt 41% van de kinderartsen de grenswaarden voor volwassenen van de body mass index (BMI). 34% gebruikt geslacht- en leeftijdspecifi eke BMI-criteria voor kinderen van de International Obesity Task Force. Bijna alle (95%) kinderartsen meten de bloeddruk. Twee derde (58/88; 66%) van de kinderartsen vraagt bij kinderen met obesitas altijd bloedonderzoek aan, meestal (nuchter) vetspectrum (78%) en glucose (69%).59 kinderartsen verwijzen naar 30 verschillende behandelprogramma’s voor dikke kinderen. Conclusie. Er is een grote variatie tussen kinderartsen in diagnostiek en behandeling van obese kinderen. Uniformiteit in diagnostiek en behandeling is van belang om betrouwbaar comorbiditeit vast te stellen en effectiviteit van behandelprogramma’s te kunnen onderzoeken.

BACKGROUND: Intensive inpatient lifestyle treatment may be a suitable alternative for severely obese children and adolescents who do not benefit from ambulatory obesity treatment. The aim was to evaluate the effectiveness of two intensive one-year lifestyle treatments with varying inpatient periods for severely obese children and adolescents with regard to SDS-BMI and cardiometabolic risk factors.METHODS: The study was designed as a randomized controlled trial with two active treatment groups. Eighty participants (8-19 years) with severe obesity received treatment at a specialized childhood obesity center in the Netherlands. Severe obesity was defined as a SDS-BMI ≥ 3.0 or a SDS-BMI ≥ 2.3 in combination with obesity-related comorbidity. Participants received an intensive one-year lifestyle treatment with an inpatient period of either two months and biweekly return visits during the next four months (short-stay group) or six months (long-stay group), both followed by six monthly return visits. Outcomes were assessed at baseline, six and 12 months and included SDS-BMI as primary outcome and cardiometabolic risk factors such as SDS-waist circumference, systolic- and diastolic blood pressure, and blood measurements as secondary outcomes. To evaluate differences in the course of the primary- and secondary outcomes over time between the two treatment groups, Generalized Estimating Equations (GEE) were performed.RESULTS: No differences in the course of SDS-BMI or secondary outcomes over time were found between the two treatment groups after one year of treatment. SDS-BMI decreased statistically significantly after one year of treatment compared with baseline in both groups (0.33 (0.48) in the short-stay and 0.52 (0.49) in the long-stay group). Similar results were found for SDS-waist circumference, diastolic blood pressure and HDL-cholesterol.CONCLUSIONS: Since there were no significant differences in effects between the short- and long-stay treatment and considering the burden of the long-stay treatment for children and families, we recommend implementation of the short-stay treatment.TRIAL REGISTRATION: Netherlands Trial Register NTR1678 , registered 20-Feb-2009.

Uit de Vijfde Landelijke Groeistudie blijkt dat het percentage kinderen met overgewicht in Nederland van 9-12% in 1997, gestegen is tot 13-15% in 2009. De JGZ is een unieke setting voor preventie, signaleren en adviseren van kinderen met overgewicht. Praktische adviezen voor preventie van overgewicht kunnen al vanaf de geboorte gegeven worden. Signaleren en intervenieren bij kinderen met overgewicht vinden plaats in de jeugdgezondheidszorg. Voor interventie bij kinderen met overgewicht wordt een haalbaar veranderplan opgesteld, waarbij de ouders worden betrokken. Als uitgangspunt dienen de BOFT-elementen uit het Overbruggingsplan: meer Bewegen en Buitenspelen, elke dag Ontbijten, zo min mogelijk gezoete (Fris)dranken en Fastfood, minder voor de Televisie of (spel)computer zitten (maximaal 2 uur per dag) en minder energierijke Tussendoortjes. Conform de CBO-richtlijn Obesitas 2011 worden kinderen met obesitas verwezen naar huisarts/kinderarts. Dit artikel is een aangepaste versie van het artikel Richtlijn ‘Overgewicht’ voor de jeugd gezondheidszorg (A4718), zoals gepubliceerd in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. De JGZ-richtlijn Overgewicht is beschikbaar via www.ncj.nl/bibliotheek/richtlijnen .

Doel Het evalueren van het effect van een kwaliteitsbevorderingsprogramma op de door de huisarts geleverde diabeteszorg en op de patientuitkomsten.

In order to facilitate the development and implementation of a national standard of integrated chronic disease management for overweight and obesity the Ministry of Health, Welfare and Sport initiated the formation of the Partnership Overweight Netherlands (PON). The 16 partners of the PON are organizations of health care providers, health insurance companies and patient organisations. The PON supports these partners in improving the care for people with obesity. This should lead to improvement of the health and quality of life of the involved patients. An important instrument for reaching this objective, is the Dutch multidisciplinary clinical ‘Guideline for the diagnosis and treatment of obesity in adults and children’ that will be implemented with support of the PON. In addition the PON encourages relevant organizations in early detection and to start preventative interventions for people with a high risk for overweight and obesity.

Een groeiend aantal community-brede programma’s is gericht op de preventie van overgewicht in Nederland. Deze programma’s kenmerken zich door samenhangende interventies en activiteiten voor verschillende doelgroepen (kinderen, ouders, professionals), in verschillende settings (school, wijk, zorg), waarbij belanghebbenden van verschillende niveaus (tactisch, strategisch, uitvoerend) samenwerken of inspraak hebben.1,2Steeds meer gemeenten zetten in op deze integrale aanpak, gericht op zowel het veranderen van het individuele gedrag als op verandering van de fysieke en sociale omgeving die gewenst gedrag stimuleert.

De prevalentie van overgewicht en obesitas neemt toe; een betrouwbare signalering is nodig, maar vooral een effectief preventie- en behandelplan. Overgewicht ontstaat door veranderingen in voedingsgewoontes en bewegingspatronen. Het komt relatief vaker voor bij kinderen met een laag geboortegewicht, een lage sociaal-economische status en een Turkse of Marokkaanse afkomst. Hoewel erfelijkheid een rol speelt bij het ontstaan van obesitas is de huidige toename ervan geheel te wijten aan leefstijlfactoren binnen het gezin. Preventie van overgewicht moet bestaan uit het bevorderen van gezonde voedingsgewoontes, het stimuleren van beweging en het terugbrengen van inactiviteit en zittend gedrag. Overgewicht komt ook minder vaak voor bij kinderen die borstgevoed zijn. Andere mogelijkheden voor preventie zijn: voorlichtingscampagnes (universele preventie), een minimale-interventiestrategie binnen de jeugdgezondheidszorg (selectieve preventie gericht op een populatie met een verhoogd risico). Medische behandeling voor obesitas is alleen in een kleine groep kinderen aangewezen (< 10%). Een krachtige aanpak vooral bij kinderen en jeugdigen is gewenst. Deze kan worden gebaseerd op vier veelbelovende elementen: minder tv-kijken, minder gezoete dranken, meer buitenspelen en stimuleren van borstvoeding.