Search

Testosteronun sentetik türevi olan anabolik androjeniik steroidler (AAS) sporcular tarafından, kas gücünü ve kütlesini arttırmak, vücut görünümünü biçimlendirmek gibi tıbbi amaçlar dışında kullanılmaktadır. En yaygın kullanılan türevi Nandrolon Decanoate (ND)'dır. ND kullanımı, testiküler atrofi ve bozulmuş spermatogenezise yol açmaktadır. Spermanın kalitesi ve niceliğinin azalması ile infertiliteye neden olabileceği gösterilmiştir. AAS'lerin sebep olduğu fertilizasyon bozukluğu gibi çeşitli olumsuz klinik sonuçlar DNA hasarıyla ilişkilendirilmektedir. Nandrolon Decanoate inflamatuar sitokinler, apoptotik markerlar ve DNA hasarının artırılması yoluyla sıçanlarda testis hasarını indüklemektedir. Curcuminin antioksidan, antiinflamatuar özelliklere sahip olduğu pek çok çalışmada bildirilmiştir. Biz de ND'nin oluşturduğu testiküler hasara karşı curcuminin koruyucu etkisinin olabileceği hipotezini öne sürmekteyiz.Çalışmamızda 40 adet Wistar albino sıçan, 4 gruba ayrıldı. 8 hafta boyunca Kontrol grubuna haftada bir defa fıstık yağı/benzil alkol karışımı ve her gün dimetilsülfoksit, ND grubuna 10 mg/kg/hafta dozda ND ve her gün DMSO, Curcumin grubuna haftada bir defa fıstık yağı/benzil alkol karışımı ve her gün 100 mg/kg dozda Curcumin, ND+Curcumin grubuna 10 mg/kg/hafta dozda ND ve her gün Curcumin verildi. Deney sonunda sakrifiye edilen tüm deneklerden alınan semen örneğinde sperm parametreleri (sperm konsantrasyonu, motilite, viabilite ve morfoloji) test edildi. Alınan testis örneklerinde ise histopatolojik bulguları belirlemek için Hematoksilen-Eozin (H-E) ve Periyodik Asit Schiff (PAS) ile boyamaları yapıldı. ND'nin testislerde, PARP-1, Kaspaz-3, Nf-κB ve TNF-α ekspresyon düzeylerindeki değişiklikler immunohistokimyasal analiz ile incelendi.Tüm değerlendirmeler ışığında ND kullanımının testiste DNA hasarı ve apoptozu artırdığı, spermanın kalitesini azaltarak infertiliteye, doku hasarına ve inflamasyona sebep olduğu, curcuminin ise bu hasarı önlemede olumlu yönde etkili olduğu tespit edildi.Anahtar kelimeler: Nandrolon Decanoate, Curcumin, PARP-1, Kaspaz-3, TNF-α, Nf-κB Anabolic androgenic steroids (AAS) are synthetic analogs of testosterone. Anabolic androgenic steroids are used by athletes for improving athletic ability, physical appearance and muscle mass for such as like aims which abused. The most commonly used AAS derivative is Nandrolone Decanoate (ND). ND use can causes testicular atrophy and impaired spermatogenesis. ND can cause infertility by reducing the quality and quantity of sperm. Several adverse negative clinical results, such as infertility caused by ND, have been associated with DNA damage. Through the release of inflammatory cytokines and the inducing apoptosis which lead to structural defect in DNA, ND has been seen to induce testicular damage. Curcumin has antioxidant and anti-inflammatory properties has been reported in many studies. This study was conducted to investigate the affects of curcumin in testicular damage caused by ND.40 Wistar albino rats were divided into 4 groups: Control group received single weekly injections of peanut oil/benzyl alcohol mixture (90:10 v/v) and daily dimethyl sulfoxide (DMSO) oral gavage, ND group received 10 mg/kg/weekly ND and daily DMSO, Curcumin group received curcumin 100 mg/kg/day and single weekly peanut oil/benzyl alcohol mixture, ND+C group received 10 mg/kg/weekly ND and daily curcumin 100 mg/kg/day for 8 weeks. At the end of the study, all rats were sacrificed. The testes and epididymis were rapidly removed and weighed in addition all rats body weight were mainly detected for the duration of the study. We tested semen parameters. Histopathological examinations were performed on sections of testes after stained by Hematoxylin-Eosin and Periodic Acid Schiff (PAS). Cosentino score was tested in H-E stained preparations. The changes at the expression levels of PARP-1, Caspase-3, Nf-κB and TNF-α markers as inflammatory markers on analyzed immunohistochemically.The result of our study showed usage of ND increases DNA damage and apoptosis in the testis, decreases the quality of sperm and causes infertility, tissue damage and inflammation. Curcumin has a positive effect on preventing this damage.Key Words: Nandrolone Decanoate, Curcumin, PARP-1, Caspaz-3, TNF-α, Nf-κB 122

Bu çalışmada, testiküler torsiyon/detorsiyon (T/D) hasarına tümör nekrozis faktör alfanın (TNF-α) etkilerini ve bu etkilerde nükleer faktör kappa B (NF-kB), mitojenle aktive protein kinaz (MAPK) yolakları ve ısı şok proteini 70 (HSP70)'in katkısının olup olmadığı TNF-α inhibitörü infiliksimab (İNF) kullanılarak araştırıldı. Sıçanlar SHAM, T/D ve İNF+T/D olarak 3 ana gruba ayrıldı. Sağ testisin spermatik kordunun saat yönünde 7200 döndürülüp batına sabitlenmesi ile 3 saatlik torsiyon gerçekleştirildi. Sıçanlara detorsiyondan 10 dak önce tek doz 5 mg/kg (i.p.) İNF veya çözücüsü uygulandı. Detorsiyonun 2. ve 24. saatinde testislerin ağırlıkları tartıldı. Detorsiyonun 2. saatinde testislerde HSP70 düzeyleri ölçüldü. Detorsiyonun 24. saatinde testislerde histopatolojik hasar ve NF-kB ile JNK, p38 MAPK ve ERK 1/2'yi içeren MAPK yolakları değerlendirildi. T/D'nin uygulandığı testislerde detorsiyonun 2. saatinde ağırlık artışı, 24. saatinde ise histopatolojik hasar da artış gözlendi. Detorsiyonun 2. saatinde testis dokusundaki HSP70 düzeyleri SHAM grubunun düzeylerinden farklı bulunmadı. İNF tedavisi testis ağırlıkları, histopatolojik hasar ve HSP70 düzeyleri üzerine T/D etkisini değiştirmedi. T/D uygulamasının, detorsiyonun 24. saatinde tübül lümenine yakın spermatogenik seriye ait hücrelerde NF-kB ve ERK1/2 ile orta şiddette, seminifer tübül lümenine yakın spermatidlerde JNK ile, lümendeki sperm ve lümene yakın spermatositlerde p38 MAPK ile şiddetli immün boyanmaya neden olduğu fakat İNF tedavisinin immün boyanmanın şiddetini azaltmadığı gözlendi. Bu çalışma ile testiküler T/D hasarında NF-kB ile MAPK yolaklarından özellikle JNK ve p38 MAPK'nın germinal hücrelerde aktive olduğu gösterilmiştir. T/D sonrası gözlenen hasarın İNF tarafından azaltılmaması; TNF-α'nın testiküler T/D hasarında bu proteinlerin aktivasyonunda tek başına rol almadığını göstermektedir.Anahtar Sözcükler: Testiküler torsiyon/detorsiyon, TNF-α inhibitörü, İnfiliksimab,MAP kinaz yolağı, NF-κB, JNK, ERK, p38 MAPK, HSP70 The purpose of the present study, the effects of tumor necrosis factor-alpha (TNF-α) in testicular torsion/detorsion (T/D) injury and whether there is a contribution of nuclear factor kappa B (NF-kB), mitogen activated protein kinase (MAPK) pathways and heat shock protein 70 (HSP70) in these effects to investigate using infliximab (INF) as a TNF-α inhibitor. Rats were divided into 3 groups as SHAM, T/D and INF+T/D. Torsion was created by rotating the right testis 720° clockwise and maintained by fixing the testis for 3 hours. The rats were treated with infliximab 5 mg/kg (i.p.) and vehicle, at 10 min prior detorsion. Two and 24 hours after detorsion, weights of testes were measured. At the 2nd hour of detorsion, HSP70 levels were measured in the testes. At the 24th hour of detorsion, histopathological damage and MAPKK activated JNK, p38 MAPK and ERK pathways and NF-kB was evaluated in the testes. In the testis with T/D; there was the weight increase at the 2nd hour of detorsion and an increase in the histopathological damage at 24th hours of detorsion. After 2 hours of detorsion, levels of HSP70 in testicular tissue were not different from those of SHAM group. INF did not effected on testis weights, histopathological damage and HSP70 levels. At the 24th hour of detorsion, T/D application was observed to cause the İmmünological staining at the middle intensity NF-kB and ERK1/2 in spermatogenic cells and at the severe intensity JNK in the spermatids close to seminiferous tubule lümen and p38 MAPK in the sperm in lumen and close lumen in spermatocytes. However it was observed that INF treatment did not reduce the severity of İmmüne staining. This study demonstrated that NF-kB and MAPK pathways, especially JNK and p38 MAPK, are active in germinal cells in testicular T/D injury. It was that not reduced T/D injury by INF was showed TNF-α does not act alone in the activation of these proteins in testicular T/D injury.Keywords: Testicular torsion/detorsion, TNF-α inhibitor, Infliximab, MAP kinazpathways, NF-κB, JNK, ERK, p38 MAPK, HSP70 78

Migraine is a common disorder which manifests itself as severe headache. Migraine pathophysiology needs deeper understanding in order to develop more effective treatments. Cortical spreading depression (CSD) is the neurophysiological correlate of migraine aura. The idea that "Migraine pain emerges as a result of CSD-triggered parenchymal and subsequent meningeal sterile inflammatory response" is increasingly accepted. Formation of the inflammasome complex in neurons by CSD, activation of caspase-1 and release of high-mobility group box 1 (HMGB1) are the key events that activate the pro-inflammatory NF-kappa B cascade in astrocytes. We hypothesized that the resolution of this sterile inflammation may have a role in the spontaneous cessation of migraine headache and tested this hypothesis in male Swiss albino mice brain after single CSD introduced by pinprick. HMGB1 was found to be released immediately from the nuclei of 23±3.0% of all cortical cells (n = 3), yet not replaced within 24 hours (26±1.8%; p=0.26, n=3). We showed that HMGB1 carrying exosomes were released from neurons and detectable in the peripheral blood. It was found that the neuronal caspase-1 activity began to decrease 3 hours after CSD (1, 3 and 5 hours after CSD, active enzyme ratio was 11±3.0%, 5±0.4 and 6±1.1%, respectively; p=0.08; n=3). In nonneuronal cells, NF-kappa B subunits cRel (effective in resolution phase) and p65 (proinflammatory) were immediately activated by CSD, and within 24 hours cRel activity increased and p65 activity tended to decrease (respectively, active cell ratios 24±2.5 and 36±3.0% for cRel, 25±2.1 and 21±3.6% for p65; n=3). I-kappa B was also observed to migrate to 33±4.6% of nonneuronal nuclei after CSD (p=0.002; n=3). In nonneuronal cells, inflammation triggered by CSD appears to be regulated by a concerted action of pro- and anti-inflammatory processes. Furthermore, in 31±3.2% of neuronal nuclei cRel was constitutively present, and preliminary data suggest that p65 and cRel activity in neurons might play a role in synaptic spine restoration after CSD. In conclusion, the inflammatory response triggered by CSD begins to terminate within 24 hours by fading of neuronal caspase-1 activity, and in astrocytes, by a complex process involving anti-inflammatory c-Rel and I-kappa B activity. Single cell transcriptomics are required for further cellular details. Hacettepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi (TSA-2017-14418) TÜBİTAK (118S435) İÇİNDEKİLER Sayfa ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN SAYFASI v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER VE KISALTMALAR xii ŞEKİLLER xiii TABLOLAR xvi 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 3 2.1. Migren Baş Ağrısı ve Kortikal Yayılan Depresyon ile İlişkisi 3 2.2. Migren Baş Ağrısı Patofizyolojisinde Kortikal Yayılan Depresyonla Tetiklenen İnflamasyonun Yeri 5 2.3. İnflamasyonun Çözülmesi 7 2.4. Nükleer Faktör-Kappa B Ailesi 8 2.5. HMGB1 13 2.6. Eksozomlar ve KYD ile İlişkisi 15 3. GEREÇ VE YÖNTEM 18 3.1. Kullanılan Hayvanlar ve Barındırma Koşulları 19 3.2. Kortikal Yayılan Depresyon Dalgasının Oluşturulması 3.2.1. Tek KYD Oluşturulması 3.2.2. Birden fazla KYD Oluşturulması 19 20 3.3. Beyin ve Kan Örneklerinin Eldesi 21 3.4. İmmunofloresan İşaretleme 3.4.1. p65, cRel, HMGB1 ve Iba-1 İşaretlemeleri 3.4.2. p65-Neun, cRel-Neun ve I-kappa B-Neun Çifte İşaretlemeleri 3.4.3. p65-S100B ve cRel-MAP2 Çifte İşaretlemeleri 3.4.4. Aktif Kaspaz-1 İşaretlemesi 21 22 22 23 23 3.5. İmmünofloresan İşaretleme Verilerinin Sayısal Analizi 24 3.6. Nükleer Proteinlerin Ayrıştırılması 24 3.7. Doku Örneklerinin Lizat Haline Getirilmesi 25 3.8. Beyin Dokusu ve Plazmadan Nöron Kökenli Eksozomların Ayrıştırılması 3.8.1. Beyin Dokusu ve Plazmadan Eksozomların Ayrıştırılması 3.8.2. Kortikal ve Plazma Eksozomlarının Akış Sitometrisiyle Tayini 3.8.3. Plazmadan Nöron Kökenli Eksozomların Ayrıştırılması 25 25 26 28 3.9. Konsantrasyon Tayini 29 3.10. Western Blotlama ve Verilerin Sayısal Analizi 29 3.11. İmmünoelektron Mikroskopi ile HMGB1 İşaretlemesi 30 3.12. Sayısal Verilerin İstatistiksel Analizi 31 4. BULGULAR 34 4.1. HMGB1 Salıverilmesinin İmmünofloresan Işaretlemeyle Tayini 34 4.2. Total Eksozom İzolasyonu 37 4.3. Nöron Kökenli Eksozomların Periferik Kandan İzolasyonu 40 4.4. Kortikal Eksozomların HMGB1 Taşıdığının Gösterilmesi 42 4.5. Nöron Kökenli Plazma Eksozomlarının HMGB1 Taşıdığının Gösterilmesi 43 4.6. HMGB1 Salıverilmesinin İmmünoaltın Işaretlemesiyle Gösterilmesi 44 4.7. Kaspaz-1 Aktivitesinin İmmünofloresan Işaretlemeyle İncelenmesi 47 4.8. Kaspaz-1 Aktivitesinin Western Blotlama ile İncelenmesi 50 4.9. KYD ile NF-kappa B p65 ve cRel’in Hücre İçi Yer Değişimleri 53 4.10. KYD ile Tetiklenen İnflamasyonun Çözülmesinde I-kappa B’nin Yeri 69 4.11. KYD ile NF-kappa B Üyelerinin Çekirdeğe Göç Ettiğinin Nükleer Protein Lizatlarında Gösterilmesi 74 5. TARTIŞMA 76 5.1. Nöroinflamasyonun Çözülmesinde HMGB1’in Rolü 77 5.2. Nöroinflamasyonun Çözülmesinde İnflamazom Kompleksinin Rolü 81 5.3. Nöroinflamasyonun Çözülmesinde NF-kappa B’nin Rolü 82 5.4. Nöronlarda NF-kappa B’nin Sinaps Düzenlenmesindeki Rolü 85 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 87 7. KAYNAKLAR 89 8. EKLER 96 EK-1: Tez Çalışması ile İlgili Etik Kurul İzinleri EK-2: Tez Çalışması Orijinallik Raporu 9. ÖZGEÇMİŞ 100 Migren şiddetli baş ağrısıyla kendini gösteren, sık görülen bir hastalıktır. Daha etkili tedavilerin geliştirilebilmesi için migren patofizyolojisi daha iyi anlaşılmalıdır. Kortikal yayılan depresyon (KYD), migren aurasının nörofizyolojik karşılığıdır. “KYD’nin tetiklediği, parankimal ve bunu izleyen meningeal inflamatuvar yanıt sonucunda migren baş ağrısı oluşmaktadır” görüşü literatürde giderek kabul görmektedir. KYD ile nöronlarda inflamazom kompleksinin oluşumu, kaspaz-1 aktivasyonu ve high mobility group box1’in (HMGB1) salıverilmesi astrositlerde pro-inflamatuvar nükleer faktör kappa B (NF-kappa B) yolağını aktifleştiren ana olaylardır. Çalışmamızda bu steril inflamasyonun çözülmesinin, migren baş ağrısının kendiliğinden sonlanmasında etkili olabileceği hipotezini erkek Swiss albino ırkı fare beyinlerinde iğne batırılmasıyla tek KYD tetikleyerek araştırdık. HMGB1’in KYD ile naif beyne kıyasla tüm kortikal hücrelerin %23±3,0’ının çekirdeklerinden hemen salıverildiği (n=3), 24 saat içinde ise yerine konmadığı görüldü (%26±1,8; p=0,26, n=3). Nörondan salıverilen ve periferik kana karışan eksozomların HMGB1 taşıdığı gösterildi. Nöronlardaki kaspaz-1 aktivitesinin KYD’den 3 saat sonra azalmaya başladığı saptandı (KYD’den 1, 3 ve 5 saat sonra sırasıyla aktif enzim oranı %11±3,0; 5±0,4 ve 6±1,1; p=0,08; n=3). Nöron dışı hücrelerde NF-kappa B ailesinin sırasıyla inflamasyon çözülmesinde etkili ve pro-inflamatuvar alt birimleri cRel ve p65'in KYD ile hemen aktifleştiği; 24 saat sonunda cRel aktivitesinin arttığı, p65’inkinin ise azalma eğiliminde olduğu tespit edildi (sırasıyla aktif hücre oranları 15. dakikada ve 24 saatte, cRel için %24±2,5 ve 36±3,0; p65 için %25±2,1ve 21±3,6; n=3). I-kappa B’nin de inflamasyonun tetiklenmesiyle hücrelerin %33±4,6’sında çekirdeğe göç ettiği görüldü (p=0,002; n=3). Bu bulgular sonucunda nöron dışı hücrelerde KYD ile tetiklenen inflamasyonun, inflamasyonun çözülmesinde rol oynayan süreçlerle birlikte yönetildiği düşünüldü. Ayrıca, cRel’in nöronların %31±3,2’sinde devamlı transkripsiyonel aktivite gösterdiği tespit edildi. Nöronlardaki p65 ve cRel aktivitesinin KYD sonrası sinaptik dikenlerin yapısal düzenlenmesinde etkili olabileceğine dair ön bulgular saptandı. Sonuç olarak KYD’nin tetiklediği inflamatuvar cevap, nöronlarda kaspaz-1 etkinliğinin sönmesi ve astrositlerde anti-inflamatuvar c-Rel ve I-kappa B aktivitesini içeren kompleks bir süreçle yaklaşık 24 saat içinde sonlanmaya başlamaktadır. Tek hücre transkriptom çalışmaları bu olayların hücresel detaylarını ortaya koymak için gereklidir.

Prostat kanseri, rastlanma sıklığı açısından erkeklerde ikinci, genel olarak ise dördüncü en sık görülen kanser tipidir. Prostat kanserinin progresyonunda androjen reseptöründeki mutasyonlar önem taşımaktadır. Androjen reseptörünün alternatif kesimlenmesi ile oluşan AR varyantları, son yıllarda prostat kanseri alanındaki önemli bir araştırma konusudur. Prostat kanserinde anormal artmış AR varyant ekspresyonuna aracılık eden moleküler mekanizmalar halen tam olarak bilinmemektedir. Bu tez çalışmasında, prostat kanserinde regülasyonu bozulmuş olan AR yolağının ve NF-κβ, HSP-27 gibi ilişkili sinyal yolaklarındaki anahtar genlerin ekspresyonu prostat kanserli hücre hatlarında ve farklı evrelerdeki prostat kanserli hasta gruplarında araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, ileri evre prostat kanseri vakalarında androjen reseptörleri blokajının yanı sıra NF-κβ sinyal yolağını ve AR regülatörü olduğu daha önceki çalışmalarda ortaya konan Hsp-27 proteinini hedefleyen terapilerin de önemli olacağı düşünülmektedir. Prostat kanserinin başlaması ve progresyonunda önem arz eden AR ve varyant AR oluşumu ile ilgili moleküler mekanizmaların aydınlatılması ile bu ilişkili sinyal yolaklarını hedefleyen inhibitörlerin klinikte kullanımı yaygınlaşarak prostat kanserinin tedavisine yönelik önemli aşamalar kaydedilebilecektir. Prostate cancer is the second most common cancer in men and globally the fourth most common cancer. Mutations in the androgen receptor are important in the progression of prostate cancer. AR variants which are created with alternative splicing of androgen receptor have been an important research topic in prostate cancer in recent years. Molecular mechanisms mediating expression of abnormally increased AR variant in prostate cancer are still unknown. In this thesis, the expression of the AR pathway, which is impaired in prostate cancer, and key genes in related signaling pathways such as NF-κβ, HSP-27, has been investigated in prostate cancer cell lines and in different groups of prostate cancer patients. According to the results, therapies targeting the NF-κβ signaling pathway and HSP-27 protein which is known to be AR regulator will be important in addition to androgen receptor blockade in advanced prostate cancer cases. By elucidating the molecular mechanisms related to the formation of AR and variant AR, which are important in the initiation and progression of prostate cancer, the use of inhibitors targeting these related signaling pathways will become prevalent and important steps in the treatment of prostate cancer will be recorded. 98

Kolorektal Kanser Hastalarında Endoglin Düzeyleri ile Enflamatuvar Mikroçevre İlişkisinin Araştırılması Kolorektal kanser (CRC) dünya çapında en yaygın görülen kanserlerden biridir ve kansere bağlı ölümlerin önde gelen nedenlerindendir. Tümörlerin sıklıkla kronik enflamasyon ortamında geliştiği ve tümör biyopsi örneklerinde enflamatuvar hücrelerin mevcut olduğu gözlemine dayanarak, enflamasyon ve kanser arasındaki nedensel bağlantı öne sürülmüştür. Epidemiyolojik çalışmalar, kronik enflamasyonun farklı kanser türlerine zemin hazırladığını ortaya çıkarmıştır. Kronik enflamasyonun kanser gelişimini destekleyebildiğini ve tümör kaynaklı enflamasyonun kartopu etkisi yaratarak tümör progresyonunu sürdürdüğünü gösteren çok sayıda kanıt bulunmaktadır. Bu tez çalışmasında kolorektal kanser tanısı almış olan hastalar ile sağlıklı gönülllülerin kan plazma örneklerinde, yaygın olarak bilinen enflamasyon belirteçlerinden olan sPLA2, cPLA2, NfκB, TGF-β1 düzeyleri ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay) yöntemi ile ölçülmüş ve elde edilen bulgular, plazma Endoglin düzeyleri ile karşılaştırılmıştır. Tez çalışması kapsamında ayrıca, hasta ve kontrol gönüllülerden alınan kan örneklerinden daha önceki çalışmalarda izole edilmiş olan RNA örnekleri kullanılmış olup, söz konusu materyal ile endoglin ve PLA2 mRNA ekspresyon düzeylerinin analizleri Real-Time PCR yöntemi ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmamızda kolorektal kanser grubu endoglin mRNA ekspresyonu ve PLA2 mRNA ekspresyonu düzeylerinin, kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek olduğu saptanmıştır. Çalışma sonuçlarına göre, kolorektal kanser grubu plazma endoglin, NfκB, TGF-β1 düzeylerinin, kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek olduğu saptanırken, cPLA2 ve sPLA2 düzeyleri incelendiğinde hasta ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Kolorektal kanser grubuna ait plazma endoglin düzeyleri ile TGF-β1, cPLA2, sPLA2 düzeyleri arasındaki korelasyon incelendiğinde; bu parametreler arasında istatiksel olarak anlamlı bir korelasyon bulunamamışken, plazma NFκB ile karşılaştırılması sonucunda, iki parametre arasında istatiksel olarak anlamlı pozitif korelasyon olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonuçları kolorektal kanserde hem plazma düzeyleri hem de gen ekspresyon düzeyleri ile ölçülen endoglin artışının enflamasyonla bağlantılı olabileceğini, dolayısıyla enflamasyon varlığının anjiyogenez ve neovaskülarizasyonu desteklediğini düşündürmektedir.Anahtar sözcükler: Endoglin, Kolorektal Kanser, NFκB, PLA2, TGF-β1 The Relationship Between Endoglin Levels and Inflammatory Microenvironment in Colorectal Cancer Patients Colorectal cancer (CRC) is one of the most common cancers worldwide and is one of the leading causes of cancer-related deaths. The causal link between inflammation and cancer has been proposed based on the observation that tumors often develop in a chronic inflammatory environment and that inflammatory cells are present in tumor biopsy specimens. Epidemiological studies have revealed that chronic inflammation provides a basis for different types of cancer. There is a great deal of evidence to suggest that chronic inflammation can support cancer development and that tumor-induced inflammation maintains tumor progression by creating a snowball effect. In this study, sPLA2, cPLA2, NfκB, TGF-β1 levels were measured by ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay) in blood plasma samples of patients with colorectal cancer and healthy volunteers and the results were compared with plasma endoglin levels. In addition, RNA samples isolated in the previous studies from blood samples of patient and control volunteers were used, and endoglin and PLA2 mRNA expression levels were analyzed by Real-Time PCR. In this study, endoglin mRNA expression and PLA2 mRNA expression levels in colorectal cancer group were found significantly higher than in the control group. According to the results of the study, plasma endoglin, NfκB, TGF-β1 levels were found significantly higher in colorectal cancer group compared to control group, while there was no statistically significant difference in plasma cPLA2 and sPLA2 levels between colorectal cancer and control groups. There was no statistically significant correlation between endoglin plasma levels and TGF-β1, cPLA2, sPLA2 plasma levels of colorectal cancer patients group, while plasma NFκB levels was found statistically significant positive correlation with endoglin plasma levels. The results of the study suggest that the increase of endoglin determined by both plasma levels and gene expression levels in colorectal cancer may be associated with inflammation, and therefore the presence of inflammation promotes angiogenesis and neovascularization.Key words: Colorectal cancer, Endoglin, NFκB, PLA2, TGF-β1 101

Kortikal yayılan depresyon (KYD) migren aurasının nedeni olarak kabul edilmektedir. KYD stres altındaki nöronlar ile trigeminal aferentler arasında bir sinyalizasyon yolağını başlatır, bu yolak nöronal Panneksin-1 (Panx1) mega kanallarının geçici olarak açılması ile 'high mobility group box 1' (HMGB1)'in nörondan salıverilmesi ve astrositlerde nükleer faktör kappa B (NF-κB)'nin nükleusa yer değiştirmesinden oluşur. Ailevi hemiplejik migren tip 1 (AHM1) CACNA1A genindeki bir mutasyonun neden olduğu migrenin nadir görülen bir monogenik alt tipidir. İnsan AHM1 mutasyonu taşıyan dişi transgenik knock-in fareler (R192Q veya S218L) KYD oluşumuna yatkınlık ve migrenin diğer özelliklerini sergiler. Bu çalışmada, AHM1 mutasyonu olan ve yabanıl farelerde bazal ve KYD'nin tetiklediği parankimal nöroinflamasyon incelenmiştir, ayrıca KYD'nin tetiklediği inflamasyonun hastalığın patofizyolojisi ile ilişkili olabilecek bölgesel farklılığı olup olmadığı çalışılmıştır. Sonuçlara göre R192Q mutasyonu olan farelerde bazalde bir parankimal nöroinflamatuvar durum olduğu nöronal HMGB1 salınımı ve astrositik NF-κB translokasyonu ile gösterilmiştir. KYD hem R192Q mutasyonu olan hem de yabanıl fare gruplarında frontal/pariyetal korteks ve striatum/talamusta farklı bölgelerde inflamatuvar sinyal yolağını tetiklemektedir. Ayrıca mutasyonu olan farelerde bu inflamatuvar paternin bilateral sergilendiği saptanmıştır. AHM1 mutasyonu olan farelerde subkortikal alanlarda HMGB1 salınımı yabanıl gruba göre artmıştır ve bu artış talamusta striatuma göre daha belirgindir. Western blotlama ile immünhistokimyasal tekniklerle saptanan bulgular desteklenmiştir. S218L mutasyonu taşıyan farelerde beyin omurilik sıvısında HMGB1 protein miktarında artış olduğu ve beyin parankiminden yapılan nükleer NF-κB translokasyonu deneylerinde KYD tetiklenen yabanıl grup ve mutant grupta NF-κB translokasyonunun yabanıl kontrole göre anlamlı olarak arttığı gösterilmiştir. Elektrofizyolojik analizlerde literatürle benzer şekilde mutant fare gruplarında KYD hızının yabanıl gruba göre artmış olduğu, yarı maksimum amplitüd süresi ve KYD frekansının iki grup arasında anlamlı olarak değişmediği görülmüştür. İlk ve diğer KYD'lerin depolarizasyon fazının türevi alındığında R192Q mutasyonu taşıyan farelerde yabanıl gruba göre anlamlı artış olduğu saptanmıştır, bu bulgu mutant gruptaki hipereksitabiliteyi desteklemektedir. Bu çalışmada literatürde ilk kez R192Q mutasyonu taşıyan farelerde bazalde bir parankimal nöroinflamatuvar durum olduğu, KYD'nin AHM1 mutant farelerde bilateral kortikal ve subkortikal, yabanıl farelerde unilateral parankimal inflamatuvar süreci tetiklediği söylenebilir. KYD'ye yatkınlığı artıran AHM1 mutasyonunda görülen kortikal hipereksitabiliteye, artmış nöronal kalsiyumun yanısıra bazal inflamatuvar durumun katkıda bulunup bulunmadığı veya artmış kalsiyum ve glutamatın bazal inflamasyona yol açıp açmadığı daha sonraki çalışmaların konusu olabilir. Bulgularımız genetik olarak yatkın beyinde KYD'nin tetiklediği parankimal nöroinflamasyonun her iki hemisferde korteks, striatum ve talamusa yayıldığını göstermiş ve auralı migrenin bu alt grubunda uzamış hemipleji, koma ve nöbet fenotipinin nasıl ortaya çıktığını anlamamıza katkıda bulunmuştur. Cortical spreading depression (CSD) is the likely cause of the migraine aura. CSD causes a signaling pathway between stressed neurons and trigeminal afferents via transient opening of neuronal Pannexin-1 (Panx1) mega-channels followed by high mobility group box 1 (HMGB1) release from neurons and nuclear factor kappa B (NF-κB) relocation in astrocytes. Familial hemiplegic migraine type 1 (FHM1) is a rare monogenic subtype of migraine with aura caused by mutations in the CACNA1A gene. Transgenic knock-in mice that carry human FHM1 missense mutations R192Q or S218L exhibit an increased susceptibility to CSD and other features relevant to migraine. Here, we investigated the basal and experimentally CSD-induced parenchymal neuroinflammation in female mutant mice and wild-type (WT), and studied whether CSD-induced inflammation shows a particular regional pattern, which may highlight areas that are particularly relevant to disease pathology. Our data revealed a basal parenchymal neuroinflammatory state in R192Q mutant mice as revealed by higher neuronal HMGB1 release and NF-κB activation in astrocytes. There was a different regional distribution pattern in the inflammatory signaling upon CSD in the frontal/parietal cortices and striatum/thalamus of both R192Q and WT mice. In addition, in mutant mice this inflammatory pattern was bilateral. There was a rise in HMGB1 release in subcortical areas of mutant mice compared to that in WT mice which was particularly pronounced in thalamus compared to striatum. Immunohistochemical data was supported by Western blotting in which cerebrospinal fluid (CSF) HMGB1 amount and brain nuclear translocation of NF-κB was studied. S218L mutant mice showed more HMGB1 in CSF compared to WT and brain NF-κB translocation was increased in mutant and WT CSD and mutant sham-operated groups compared to WT sham. Electrophysiological analysis showed that CSD speed is higher in mutant groups, however CSD half maximum amplitude duration and CSD frequency did not change significantly between groups. Derivative of CSD depolarisation phase demonstrated that both derivative of the first CSD and subsequent CSDs were increased in FHM1 mutant groups compared to WT mice reflecting the hyperexcitability of mutant ones. Here for the first time in the literature, we presented that there is basal parenchymal neuroinflammation in R192Q mutant mice brain both in cortical and subcortical levels. Our findings indicate that CSD triggers parenchymal inflammatory processes in both WT and mutant mouse brains, which is mostly ipsilateral to the side of CSD induction in WT mice, and bilateral in the mutant mice. Future studies may indicate if basal neuroinflammation contributes to cortical hyperexcitability seen in FHM1 mutants in addition to the increased neuronal calcium influx or increased calcium and glutamate cause basal neuroinflammation. These findings indicate that CSD-induced parenchymal neuroinflammation spreads through cortex, striatum, and thalamus of both hemispheres in genetically susceptible brains, which may explain the prolonged hemiplegia, coma, and seizure phenotype in this variant of migraine with aura. 130

Endotel hasarı ateroskleroz ve diyabet gibi pek çok hastalığın başlangıç patolojilerindenbiridir. Enflamatuvar bir süreç olan endotel hasarının gelişiminde, Nükleer Faktör κB(NF-κB) sinyal yolağı ve bu yolaktaki moleküller önemli rol oynamaktadır. ReseptörAktivatör NF-κB Ligandı (RANKL) ve onun reseptörü (RANK) ile osteoprotegerin(OPG), endotelde tanımlanan hasar sonucu oluşan kalsifikasyonun belirleyicimolekülleridir. Deneysel çalışmalarda OPG/RANK/RANKL yolağının inflamasyon,vasküler ve kemik sistemi yanısıra glikoz homeostazının düzenlenmesinde de roloynadığı, OPG ve Tip 2 Diabetes Mellitus arasında güçlü bir ilişki olduğubelirlenmiştir. Transgenik fare çalışmaları ile aterosklerozda plazma RANKL ve OPGdüzeyleri gösterilse de vasküler hastalıklardaki rolleri henüz tam olarakbilinmemektedir.Bu tez çalışmasında, ateroskleroz gelişiminin ilk basamağı olan endotel hasarında,OPG/RANKL sinyal yolağının rolü ve Vitamin D tedavisi ile bu yolakta rol alangenlerin ifade düzeylerindeki değişimlerin belirlenmesi amaçlandı. Bu nedenle, SpragueDawley erkek ratlarda oluşturulan Tip 2 Diyabet Mellitus (T2DM) Modeli kullanılarakOPG/RANKL yolağındaki aktivitelerin endotel hasarı üzerine etkisi araştırıldı.Endotelyal hasara bağımlı mikrovasküler etkileri belirlemek için, damardakikalsifikasyon ve enflamatuvar süreçlerde rol alan Opg, Rankl, Runx2, Bmp-2, Il-1ß,Tnfα, Nos3, Icam-1 gen ifade seviyeleri değerlendirildi. Buna göre diyabetli sıçanlardadiğer deney gruplarına kıyasla Opg, Il-1ß, Bmp-2 mRNA ifade seviyeleri ile endotelhasarı belirteci olarak seçilen Icam-1 gen ifade seviyesinin diyabetli sıçan grubundaarttığı belirlendi. Ayrıca çalışma kapsamında, OPG/RANKL yolağındakidüzenleyicilerden biri olan vitamin D3 uygulamasının diyabet varlığında yolakla ilişkiligenler üzerine etkisi araştırıldı. Vitamin D3 uygulanan diyabetli sıçanlarda 4 haftasonunda kan şekeri düzeylerinde anlamlı bir azalma olduğu (p

Plasentadaki anormalliklere bağlı olarak gelişen preeklampsi, gebeliğin ikinci yarısından itibaren ortaya çıkar. Endoteliyal disfonksiyon ve buna bağlı olarak gelişen hipertansiyon ile karakterize olup maternal ve perinatalmortaliteye sebep olur. Preeklampsipatogenezindevaskülerproblemer yanında oksidatif dengenin bozulması, inflamasyon artışı ve apopitozis önemli etkenlerdir. Biz bu çalışmada preeklampsi gelişen gebelerde plesanta dokusunda oksidan/antioksidan belirteçler ile NF-κB düzeyi ve inflamatuvar sitokinler ile sistemikoksidatif stres düzeyini ölçerek, normal gebelerle karşılaştırmayı hedefledik.Bu amaçla 30 adet Preeklampsi ve 30 adet sağlıklı gebe kontrol grubu olarak çalışmaya alındı. Tüm gebelerden 2. veya 3. trimesterde sabah açlık kanları toplandı. Doğum sırasında plasental dokuların maternal kısımları alındı ve– 80 °C saklandı. Doku protein tayini Bradforth yöntemi ile yapıldı. Doku malondialdehit (MDA), glutatyon peroksidaz (GPx) ve katalaz (CAT) aktivite düzeyleri spektrofotometrik olarak ölçüldü ve sonuçlar proteine oranlanarak verildi. Serum örneklerinde total antioksidan status (TAS) ve total oksidatifstress (TOS) düzeyleri otoanalizörde, interlökin-6 ve TNF-alfa ile dokuda NF-κB düzeyleri ise ELİSAyöntemi ile ölçülmüştür. Veriler istatistiksel olarak analiz edildi ve tartışıldı.Sonuçta preeklampsi grubunda doku MDA veNF-κB düzeyleri kontrollere göre anlamlı derecede yüksek iken CAT ve GPx aktivite düzeyleri anlamlı dercede düşük bulundu(P

Parkinson hastalığı (PH) en yaygın nörodejeneratif hastalıklardan biri olarak Substantia Nigra pars compacta (SNpc) bölgesindeki dopaminerjik nöronların kaybı sonucu meydana gelmektedir. PH'nın altında yatan mekanizmalar tam olarak açıklanamamasına rağmen son yapılan çalışmalarda, mitokondriyal fonksiyon bozukluğu ve kronik inflamasyon mekanizmalarının hastalığın ilerlemesine katkıları olduğu gösterilmiştir. PH'nın SNpc bölgesinde reaktif glial hücrelerde Tümör nekrozis faktör-alfa (TNF-alfa) immünoreaktivitelerinin artmış olduğu bildirilmiştir. Eşleşme bozucu proteinler (UCP-4) mitokondrinin iç membranında yerleşmiştir, bu proteinler membran potansiyelinde azalmaya neden olarak oksidatif fosforilasyonda elektron transport zincirinde ATP sentezinde azalmaya sebep olmaktadırlar. Mitokondri sitozolünde yerleşik Mangan Süperoksit Dismutaz (MnSOD) oksidatif stresin oluşturduğu hasara karşı hücre içerisinde koruyucu görev alarak, süperoksit radikalinin hidrojen peroksite dönüştürülmesinde görevlidir. NF-kB'nin TNF-alfa tarafından aktif hale getirilmesiyle eşleşme bozucu protein 4'ün aktivitesini baskıladığı rapor edilmiştir. Bu literatür bilgilerinin ışığında, PH'da UCP-4 C/T (rs 10807344), TNF-alfa -308 G/A (rs 1800629), Nf-kB -94 İns/Del ve MnSOD Ala16Val polimorfizmleri arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Çalışmamızda, yaş ve cinsiyetleri eşleştirilmiş olarak 85 sağlıklı kontrol ve 89 İdiyopatik Parkinson Hastası dahil edildi. Genomik DNA periferik kandan tuzla çöktürme yöntemiyle izole edildi. UCP-4 C/T (rs 10807344), TNF-alfa -308 G/A (rs 1800629) Taqman Prob ve primerler kullanılarak gerçek zamanlı Polimeraz Zincir Reaksiyonuyla gerçekleştirildi. MnSOD Ala16Val, Nf-kB -94 İns/Del genotip tayinleri ise polimeraz zincir reaksiyonunu takiben kesim enzimi uzunluk polimorfizmi yöntemiyle yapıldı. Genotip ve allel frekansları SPSS 21 programında ki-kare yöntemiyle hesaplandı. p0,05). Eşleşme bozucu protein 4 TT genotipini taşımanın Parkinson hastalığı için koruyucu olarak önemli bir faktörü olabileceğini öne sürmekteyiz. Parkinson's disease (PD) is one of the most common neurodegenerative disease which occurs by the loss of dopaminergic neurons in substantia nigra pars compacta (SNpc). Although the underlying mechanisms of PD is not clearly explained, it is demonstrated in the recent studies that mitochondrial dysfunction and chronic inflammation mechanisms have also contributed to the progression of disease. It was shown that immunoreactivities of Tumour necrosis factor-alpha (TNF-alpha) were increased in reactive glial cells of SNpc in patients with PD. Uncoupling proteins are localized in mitochondrial inner membrane, which observed to decrease mitochondrial membrane potential led to decrease of ATP synthesis in electron transport chain during oxidative phosphorylation. Manganese Superoxide Dismutase (MnSOD) which is located in the mitochondria cytosol has a protective role against oxidative stress' damage in the cytoplasm and MnSOD converts superoxide radical to hydrogen peroxide. It has been reported that the supression of UCP4 activity was due to activated NF-kappa B binding that was stimulated by TNF-alpha. In light of this literature knowledge, we aimed to research the relationship between UCP-4 C/T (rs10807344), TNF-alpha -308 G/A (rs1800629), MnSOD Ala16Val, Nf-kB -94 Ins/Del polymorphisms in PD. In this study, we have enrolled age-and gender matched 85 healthy controls and 89 patients with Idiopathic Parkinson's Disease. Genomic DNA was isolated from peripheral blood by using salting out method. Genotypes of UCP-4 C/T TNF-alpha -308 G/A were performed using designed TaqMan Probes and primers in Real Time PCR (RT-PCR). MnSOD Ala16Val, Nf-kB -94 Ins/Del were genotyped polymerase chain reaction following restriction fragment length polymorphism. The frequencies of genotypes and alleles between groups were evaluated chi square test with SPSS 21 Software Programme. p 0.05).We proposed that TT genotype of UCP-4 gene may be an important protective factor for PD. 127

Beyinde amiloid (Aβ) plakların birikimi Alzheimer hastalığı (AH)'nın nöropatojenezinde rol oynayan anahtar olaylardan biridir. Bu süreçte hastalığın gelişimine neden olan faktörlerden biri de nöroinflamasyondur. Aβ kaynaklı nörotoksik süreçte rol oynayan en önemli nörotoksisitedeki nedensel rolü sebebiyle nöronal membranlardaki "lipid sal" yapılarının hedeflenmesi ve bu yapılardaki kolesterol düzeylerinin değiştirilmesi AH için nöroprotektif bir yaklaşım olarak düşünülmektedir. Bir siklodekstrin (CD) türevi olan 2-hidroksipropil-β-siklodekstrin (HP-β-CD)'in membran kolesterol düzeyini seçimli olarak değiştirebildiği öne sürülmektedir. Bu çalışmada sıçanlarda amiloid β- peptid (1-42)'nin stereotaksik olarak beyine uygulanmasıyla oluşturulan Alzheimer hastalığı deney modelinde tek başına 2-hidroksipropil-β-siklodekstrin (HP-β-CD) veya HP-β-CD yüklü polimerik nazal mikrokürelerin nöroprotektif etkileri incelenmiştir. Bu amaçla beyin korteks dokularında kolesterol bağlayıcı bir protein ve lipid sal yapılarının bir elemanı olarak Cav-1 mRNA ve temel bir nöroinflamasyon göstergesi olarak da NF-κB mRNA ekspresyon düzeyleri temel moleküler biyolojik yöntemler kapsamında saptanmıştır. Sonuçlarımıza göre Aβ (1-42) uygulaması korteks dokusunda Cav-1 mRNA ekspresyon düzeylerini azaltmış, NF-κB mRNA ekspresyon düzeylerini artırmaktadır. Aβ (1-42) uygulamasına karşı tek başına HP-β-CD veya HP-β-CD yüklü polimerik nazal mikrokürelerin uygulanması Cav-1 mRNA ekspresyon düzeyini yükseltirken, NF-κB mRNA düzeylerini düşürmektedir. Bu bulgular çerçevesinde HP-β-CD'nin AH'na karşı potansiyel bir nöroprotektif yaklaşım olarak ele alınmasının söz konusu olabileceği düşünülmüştür. Anahtar Kelimeler: Alzheimer Hastalığı, 2-hidroksipropil-β-siklodekstrin, Cav-1, NF-κB, The accumulation of amyloid (Aβ) plaques in the brain is one of the key events that play a role in the neuropathogenesis of Alzheimer's disease (AD). One of the factors that cause the development of the disease in this process is neuroinflammation. Targeting "lipid rafts" in neuronal membranes and altering cholesterol levels in these structures are thought to be a neuroprotective approach for AD because of its causal role in the disease mechanism-induced by Aβ. It has been suggested that 2-hydroxypropyl-β-cyclodextrin (HP-β-CD), a cyclodextrin (CD) derivative, can selectively alter the level of membrane cholesterol. In this study, we aimed to determine the neuroprotective effect of hydroxypropyl-β-cyclodextrin (HP-β-CD) and HP-β-CD loaded polymeric nasal microspheres treatments on the Alzheimer's disease model, which was conducted by stereotaxic administration Aβ-peptide (1-42) into the rat brain. In this frame, expressional levels of Cav-1, a cholesterol-binding protein and component of lipid raft structures, and NF-κB mRNA expression levels as a major neuroinflammation marker have been determined in brain cortex tissues using a number of basic molecular biological techniques. According to our results, Aβ (1-42) treatment reduced Cav-1 mRNA expression levels and increased NF-κB mRNA expression levels in rat brain cortex. Treatments with HP-β-CD and HP-β-CD loaded polymeric nasal microspheres against Aβ (1-42) increases Cav-1 mRNA expression level and decreases NF-κB mRNA expression levels. As a conclusion, it is possible to say that HP-β-CD can be considered as a potential neuroprotective approach to AH. Keywords: Alzheimer's Disease, 2-hydroxypropyl-β-cyclodextrin ,Cav-1, NF-κB

Çalışmamızda, Tip 1 diyabetin akciğer dokusu üzerine etkilerini histopatolojik ve immünohistokimyasal yöntemlerle araştırmak ve akciğer dokusunda ER stresine yol açıp açmadığını belirlemek amaçlandı. Bu amaçla deneyde Balb/c türü, 2 aylık, ortalama 40gr, 18 adet erkek fare kullanıldı. Fareler; Kontrol grubu (n=6), Sham grubu (n=6), ve Streptozotocin (STZ) Diyabet grubu (n=6) olmak üzere, rastgele ve sistematik yöntemle, üç gruba ayrıldı. STZ diyabet grubuna ait farelere tek doz 100 mg/kg STZ intraperitonal enjeksiyon uygulanarak diyabet oluşturuldu. Deneysel sürecin sonunda alınan akciğer dokuları üzerinde histopatolojik, immünohistokimyasal ve semikantitatif incelemeler yapıldı. Histopatolojik incelemelerde; STZ diyabet grubu, kontrol ve sham grubu ile kıyaslandığında bronş, bronşial ve alveolar epitel hücrelerinde dejenerasyon ve apopitotik değişiklikler, damar duvarlarında dejenerasyon izlendi. Ayrıca yer yer kapiller dilatasyonu ve inflamatuvar hücrelerin infiltrasyonu izlendi. İmmünohistokimyasal incelemelerde; STZ diyabet grubunda kontrol ve sham grubuna göre Clara hücreleri, endotel hücreleri, Tip 1 ve 2 pnömositler ve alveolar makrofajlarda ER stresinin göstergeci olan Grp 78 immünoreaktivitesinde önemli derecede artış gözlendi. Ayrıca, bu hücrelerde, ER stresi ile tetiklenebilen inflamatuvar transkripsiyon faktörü NF-kB ve apopitozisin belirleyici proteini kaspaz 3 immünoreaktivitesinde de önemli derecede artış saptandı. Bu sonuçlardan yola çıkarak Tip 1 diyabetin akciğer dokusunda ER stresine yol açabileceği düşünülmüştür. Anahtar kelimeler: Akciğer, diyabet, endoplazmik retikulum stresi, fare, Grp 78, kaspaz 3, NF-kB. In our study, it was aimed to investigate the effects of type 1 diabetes on lung tissue by histopathologic and immunohistochemical methods and to determine whether it causes ER stress in lung tissue. For this purpose, Balb/c type, 2 months old, average 40gr, 18 male mice were used in the experiment. Mice were divided into three groups randomly. These groups were Control group (n = 6), Sham group (n = 6), and Streptozotocin (STZ) diabetes group (n = 6). Diabetes was induced by intraperitoneal injection of a single dose of 100 mg/kg STZ to the STZ diabetes group. At the end of the experimental process histopathological, immünohistochemical and semiquantative examinations were performed on the lung tissues. In histopathological examinations when STZ diabetes group compared with control and sham groups, degeneration and apoptotic changes in epithelial cells of bronchia, bronchioles and alveoli and degeneration in vessels' walls were detected. Also, dilatation of capillaries and infiltration of inflammatory cells were occurred in some areas. İmmünohistochemical studies showed in the STZ diabetic group according to the control and sham group a significant increase in Grp 78 immünoreactivity which is indicator of ER stress that was seen in Clara cells, endothelial cells, type I and II pneumocytes and alveolar macrophages. Also, in these cells, a significant increase in the immünoreactivity of NF-kB which is an inflammatory transcription factor and in the caspase-3 immünoreactivity which shows formation of apoptosis they can also be induced by ER stress were observed. From these results, it has been thought that type I diabetes may lead to ER stress in the lung.Key words: Caspase 3, diabetes, endoplasmic reticulum stress, Grp 78, lung, mouse, NF-kB 77

Dental implantlar oral cerrahinin sıklıkla uygulanan ve başarılı sonuçların elde edildiği uygulamaların arasında yer almaktadır. İmplant yüzey özelliklerinin modifiye edilmesine bağlı olarak implant çevresinde kemik formasyonunun arttırılması ve geliştirilmesi ile ilgili çok sayıda çalışma mevcuttur. Deneysel çalışmaların çoğu düşük düzeyli lazer tedavisinin epitel-fibroblast proliferasyonunu ve kollajen sentezini arttırarak kemik iyileşmesini hızlandırdığını göstermektedir. İmplant uygulaması sonrasında beklenmesi gereken osseointegrasyon sürecini azaltmak ve protetik faza daha hızlı geçebilmek için düşük düzeyli lazer terapisinin faydalı olabileceğini düşündük. Bu amaçla 12 adet new (yeni) zelanda tip tavşanın tibialarına; 12 adet çift asitleme ile pürüzlendirilmiş yüzey (dual-acid surface) ve 12 adet HA Nano yüzeye sahip implantlar yerleştirdik. Hayvanların sağ bacaklarına düşük düzey lazer terapi uygulayarak, hangi tip yüzeyin laser biostimulasyonuna daha iyi cevap verdiğini klinik, histopatolojik, histomorfometrik ve immun histokimyasal olarak RANK RANKL adlı medyatörün inceleyerek erken yükleme protokollerine katkı sağlamayı amaçladık. Lazer uygulaması; operasyondan hemen sonra olmak üzere 48 saat aralıklarla 13 gün boyunca toplam 7 seans olarak uygulanmıştır. Her uygulama 10 J/cm2 olacak şekilde 2 noktadan (medialden ve lateralden) toplam doz 20 J/cm2 olacak şekilde gerçekleştirilmiştir.21 günün sonunda Ostell cihazı RFA ve Removal (çıkarma) tork ile ölçümler alındı. Bütün gruplardan elde edilen kesitler; yeni kemik oluşumu, iltihap, nekroz, fibrosis açısından değerlendirildi. Gruplarda nekroz oluşumu ve iltihap oluşumuna rastlanılmadı. DDLT uygulanmış grupların 21. Gündeki yeni kemik yapımı düzeyleri, RANK-RANKL değerleri istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuşken; aynı günde yapılan Ostell ve removal (çıkarma) tork değerleri istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Dental Implants are among the most applied and most successfully resulted applications in oral surgery. There are many studies about increasing and improving bone formation around implants because of the modifications of implant surficial properties.Most of the experimental studies prove that low frequency laser treatments speed up bone healing by proliferation of epithelial-fibroblast and increase collagen synthesis. It is considered that low frequency laser treatment may be beneficial for implants without high primer stability or for patients with D4 type soft bone structure, by reducing the required waiting time for Osseo integration, thereby reducing the overall duration of the prosthetic phase. In order to achieve this goal, a total number of 12 implants with dual-acid surface and 12 implants with hydroxyapatite nano surface were placed on the tibias of 12 New Zealand type rabbits. The purpose was to provide extra input for early loading protocols by applying low frequency treatment to these implants and subsequently examining which surface responded better to laser bio stimulation; hispathologic, histomorphomeric and immuno-histochemical osteoclast formation and further, by observing RANK RANKL mediators, which measure bone loss and resorption through apoptosis inhibition. The laser was applied right after the operation for 13 days in every 48 hours for 7 sessions. Each application was done in two points (from medial and lateral) as 10 J/cm2 on each point as total of 20 J/cm2. The results were collected on the 21st day by the Ostell device (resonance frequency analysis) and Removal (extraction) Torque. All of the samples from each of the groups were examined in accordance with new bone formation, inflammation, necrosis, and fibrosis. There was no inflammation or necrosis observed. On the 21st day, the new bone formation ratios of DDLT applied subjects were observed and the RANK RANKL values increased with a statistically significant result, where as Ostell and Removal (extraction) Torque values were statistically insignificant. 125

İskemik kalp hastalıkları gelişmiş ülkelerde ilk sırada gelen morbidite ve mortalite nedenidir. Son yıllarda, uzaktan iskemik koşullanma (RIC) olarak adlandırılan uzak organ/uzvun geçici iskemisinin, letal iskemik sonuçlar oluşmasına engel olarak koruma oluşturabildiği bulunmuştur. Bu olgunun keşfi, kardiyak korumada direkt kalbe müdahale zorunluluğunu ortadan kaldırabilmektedir. Yaşlanmada, komorbiditelerde ve komedikasyonlarda koşullanmaların kardiyoprotektif etkilerinin bozulduğu gösterilmiştir. Yaşlanmayla pineal bezden melatonin sentezinin azalması, yaşlanma ve yaşlanmaya bağlı kardiyovasküler hastalıkların patogenezinde önemli olabileceğini düşündürmektedir. Bu çalışmada İ/R hasarında uzaktan iskemik perkoşullanma (RIPerC) ve melotoninin nekroz alanı, nekrotik gen Cybb, hipoksiyle indüklenen faktör (HIF-1α) ve inflamasyon mediyatörü nükleer faktör-kappa B (NfκB) üzerindeki etkileri incelendi. Bu amaçla kullanılan Spraque Dawley sıçanlar pinealektomi yapılmayan (Non-PX) ve pinealektomili (Px) olarak 2 gruba ayrıldı ve İ/R'ye kadar 2 ay bekletildi. (i)Kontrol; (ii)İ/R (sol koroner arter ligasyonuyla oluşturulan 30 dk iskemi, 120 dk reperfüzyon); (iii)İ/R+RIPerC (miyokardiyal iskemiye başlandığında 3 siklus 5 dakika iskemiyi takiben 5 dk reperfüzyon); (iv)İ/R+Melatonin (10 gün 10 mg/kg); (v)Px; (vi)Px+İ/R; (vii)Px+İ/R+RIPerC; (viii)Px+İ/R+RIPerC+Melatonin gruplarına ayrıldı.Hemodinamik parametreler EKG, kan basıncı, kalp hızı değerlendirildi. Nekroz alanı 2,3,5-trifeniltetrazolyum klorür (TTC) boyamayla belirlendi ve İmage J programıyla hesaplandı. Cybb, HIF-1α ve NfkB qRT-PCR ile analiz edildi. Non-Px gruplarda İ/R'de artan enfarkt boyutu, Cybb ve NfκB RIPerC ve melatonin ile azaldı. Px ile artan enfarkt boyutu RIPerC ile minimal, RIPerC+Melatonin ile anlamlı azaldı. Hem Non-Px hem de Px gruplarında RIPerC ve Melatonin Cybb ve NfκB ekspresyonlarını anlamlı olarak azalttı. HIF-1α ekspresyonu kontrol grubuyla karşılaştırıldığında İ/R ve Px grubunda up-regüle (%28-%14) oldu. Melatonin ve RIPerC ise ekspresyonunu (%17,6-%30,4) down-regüle etti. Ancak veriler istatistiksel olarak anlamlılığa ulaşamadı.İlk kez bu çalışmada RIPerC ile nekroz üzerinde sağlanan kardiyoprotektifliğin Px ile azaldığı gösterildi. Dışarıdan melatonin verilmesi koruyuculuğu geri çevirebildi. Melatoninin fizyolojik ve farmakolojik konsantrasyonları İ/R hasarında ve RIPerC'nin koruyuculuğunda önemli olabilir.Anahtar Kelimeler: Uzaktan iskemik perkoşullanma, melatonin, İ/R, Cybb, NfκB, HIF-1α Physiological and pharmacological effects of melatonin at remote ischemic per conditioning protectiveness onto ischemia-reperfusion-induced necrosis in the heartIschemic heart disease is the leading cause of morbidity and mortality in developed nations. In recently, it has been found that remote organ/limb temporary ischemia that renamed remote ischemic conditioning (RIC) can provide protection as an obstacle to the formation of lethal ischemic outcomes. The finding of this phenomenon can remove the requirement for direct cardiac intervention in cardiac protection. It has been shown that the cardioprotective effects of conditioning in aging, comorbidities and comedications are impaired. With aging, decreased melatonin synthesis in the pineal gland suggests that it is important in the pathogenesis of aging and aged-related cardiovascular diseases.In this study, it were investigated effects of remote ischemic perconditioning (RIPerC) and meletonin on the necrosis area, necrotic gene Cybb, hypoxia-inducible factor (HIF-1α) and inflammatory mediator nuclear factor-kappa B (NfκB) in I/R injury.Sprague Dawley rats used for this purpose were divided into 2 groups as non-pinealectomized (Non-Px) and pinealectomized (Px) groups, and waited for 2 months until I/R. They were divided into (i) Control; (ii)I/R (30 min ischemia, 120 min reperfusion caused by left coronary artery ligation); (iii)I/R+RIPerC (when myocardial ischemia initiated, 3 cycles of 5 min oclusion followed by 5 min reperfusion); (iv)I/R+Mel (10 days 10 mg/kg); (v)Px; (vi)Px+I/R; (vii)Px+I/R+RIPerC; (viii)Px+I/R+RIPerC+Melatonin groups.Hemodynamic parameters that involving ECG, blood pressure, heart rate were evaluated. The necrosis area was determined by 2,3,5-triphenyltetrazolium chloride (TTC) staining and calculated by the Image J program. Cybb, HIF-1α and NfkB was analyzed by qRT-PCR.Increased infarct size, Cybb and NfκB in I/R of Non-Px groups decreased with RIPerC and melatonin. Increased infarct size with Px was minimal with RIPerC, and significantly decreased with RIPerC+Melatonin. In both Non-Px and Px groups, RIPerC and Melatonin significantly reduced Cybb and NfκB ex- pressions. HIF-1α expression was up-regulated in the I/R and Px groups (respectively; %28-%14) when compared with the control group. Melatonin and RIPerC down-regulated (respectively; %17,6-%30,4) expression of HIF-1α. However, the data were not statistically significant.For the first time with this study, it was shown that the cardioprotection on necrosis provided by RIPerC decreased with Px. The adminstration of melatonin from the outside could reverse the protection. The physiological and pharmacological constrastions of melatonin may be important in I/R injury and in the protection of RIPerC.Anahtar Kelimeler: Remote ischemic perconditioning, melatonin, I/R, Cybb, NfκB, HIF-1α 95

Gliomalar, merkezi sinir sisteminde (MSS) bulunan glial hücrelerden gelişen ve tüm MSS tümörlerinin % 40'dan fazlasında tanımlanan en yaygın primer beyin tümörleridir. Hucre ici sinyal yolaklarinin kanser biyolojisinde kritik rol oynadigi iyi bilinmektedir. NFKB ve TLR sinyal yolaklari aktivasyonunun kanser riskindeki onemi ortaya konmasina ragmen, bu genlerdeki polimorfizmler ile glioma arasindaki iliski henuz acikliga kavusturulmamistir.Bu çalışmada NF-kB-94 ins/del ATTG, TLR-4 Asp299Gly, TLR-4 Thr399Ile ve TLR-2 Arg753Gln gen polimorfizmleri ile glioma riski arasindaki iliskiyi arastirmayi amacladik. Calisma, 120 glioma hastası ve 225 saglikli kontrol grubu ile gerceklestirildi. Genotip dagilimlari polimeraz zincir reaksiyonu-restriksiy on parca uzunluk polimorfizmi (PCR-RFLP) yontemi ile saptandi. Glioma ve kontrol grubundaki NF-kB-94 ins/del ATTG, TLR-4 Asp299Gly, TLR-4 Thr399Ileve TLR-2 Arg753Gln polimorfizmlerine ait genotip dagilimlari karsilastirdigimizda, NF-kB -94 ins/ins genotipinin glioma icin risk faktoru oldugunu gosterdik (p=0,003). Diger yandan, TLR-2753 GG genotipinin glioma gelişimine karşı koruyucu rol oynadiginisaptadık (p=0,001). Ayrica, TLR-2 Arg753Gln polimorfizmi icin A allelinin glioma gelisimine karsi koruyucu rol oynadigini saptadik (p0, 05). Bu bulgular NF-KB ve TLR sinyal yolaklarindaki polimorfizmlerin glioma riskinde onemli bir rol oynayabilecegini gostermektedir. Anahtar Kelimeler: NF-KB, TLR, glioma, polimorfizm Gliomas are the most common primary brain tumors that develop from glial cells in the central nervous system (CNS) and are identified in more than 40% of all CNS tumors. Cellular signaling pathways play a critical role in cancer biology. Although the activation of NFKB and TLR signaling pathways is well known for cancer risk, the association between polymorphisms in these genes and glioma has not yet been elucidated. In this study, our aim was to study the relationship between NF-kB-94 ins/del ATTG, TLR-4 Asp299Gly, TLR-4 Thr399Ileand TLR-2 Arg753Gln polymorphismsand glioma risk. The study was conducted with 120 glioma patients and 225 control groups. Genotype distributions were determined by polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) method. Statistical data were analyzed by IBM SPSS 20, Chi-Square test and Combined Genotype analysis. When we compared the genotype distributions of the polymorphisms of NF-kB-94 ins/del ATTG, TLR-4 Asp299Gly, TLR-4 Thr399Ileand TLR-2 Arg753Gln in glioma and control groups, we found risk factors of NF-kB -94 ins/ins genotype for glioma (p=0.003). On the other hand, we found that TLR-4 299Gg genotype might be associated with a protective effect against development of glioma (p=0.001). Furthermore, we showed that TLR-2 753 A allele was significantly associated with the decreased risk of glioma (p0.05). These findings show that polymorphisms of NF-KB and TLR signal pathways can play a critical role for glioma risk.Key words: NF-KB, TLR, glioma, polymorphism 104

Günümüze kadar, sodyum benzoatın biyolojik rollerine ilişkin çeşitli in vitro ve in vivo çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmalarda sodyum benzoatın glial hücrelerde, astrositlerde ve peritoneal makrofajlarda anti-inflamatuvar etkiler gösterdiği; nörodejeneratif hastalıklarda nörotropik faktörleri uyararak oksidatif stresi azalttığı bildirilmiştir. Sodyum benzoatın anti-inflamatuvar etkilerine aracılık eden yolaklar arasında NFkB yolağının inhibisyonu da yer almaktadır. NFkB, hücre proliferasyonunun regülasyonu, hücrenin sağ kalımı, kemoterapiye direnç oluşumu, metastaz, anjiyogenez gibi çok sayıdaki biyolojik olguda görev yapan bir transkripsiyon faktörüdür. Hücresel streslere yanıt olarak aktive olduğunda sitozolden nukleusa göç ederek, burada hücrenin kaderini belirleyecek çok çeşitli genlerin ekspresyonunu uyarmaktadır. Aralarında kolon kanserinin de yer aldığı pek çok kanser tipinde NFkB' nin aktive olduğu bildirilmiş ve bu aktivasyon kanserle ilişkilendirilmiştir. Bu nedenle NFkB' nin hedeflenmesi anti kanser terapiler için önemli bir yaklaşım oluşturmaktadır. Diğer taraftan, NFkB aktivasyonuna paralel olarak apoptoz indüksiyonun gerçekleştiği çeşitli kanser hücre modellerinin varlığı ve bunun yanısıra NFkB aktivasyonunun uyaran tipine bağlı olarak anti ya da pro apoptotik etkiler sergileyebildiği de bildirilmiştir. Bütün bu bilgilerden hareketle, sodyum benzoatın HCT116 kolon kanser hücre ölümü üzerindeki etkileri NFkB proteini ve bu proteinin hedefleri arasında yer alan Bcl-2 üzerinden araştırılmıştır. HCT116 kolon kanser hücrelerinin 6.25 mM-50 mM konsantrasyon aralığındaki sodyum benzoat ile inkübasyonu sonucunda, hücre canlılığının anlamlı olarak azaldığı, kaspaz 3/7 enzim aktivitesinin anlamlı olarak arttığı ve apoptotik hücrelerin sayısının anlamlı olarak arttığı bildirilmiştir. Sodyum benzoatın, apoptozda görev alan NFkB proteininin sitozolden çekirdeğe göçü üzerinde ise aktive edici etkiler sergilediği ve apoptotik etkileri üzerinde NFkB aktive edici etkilerinin de rol alabileceği belirlenmiştir. Sodyum benzoatın 6.25 mM-50 mM arasındaki dozlarda Bcl-2 proteini üzerinde anlamlı değişiklik yaratmadığı belirlenmiştir. Sodyum benzoatın apoptotik etki mekanizmasına yönelik yeni çalışmaların ve NFkB ilişkili yolakların belirlenmesi de ileri çalışmalar için önerilebilir. Benzoic acid and benzoates generally exist in fruits, especially cherry, whereas cranberry is also a rich source. Apart from fruits, benzoic acid naturally exists in mushrooms, clove, cinnamon and some milk products (as aresult of bacterial fermentation). Until now, various in vitro and in vivo studies have been made investigating the biological roles of benzoic acid. In these studies, sodium benzoate has been shown to exert anti-inflammatory actions in glial cells, astrocytes and peritoneal macrophages, inhibit oxidatif stress by inducing neurotrophic factors in neurodegenerative diseases and possess beneficial effects in learning and memory functions. NFkB is a transcription factor which mediates various biological processes such as the regulation of cell proliferation, survival, resistance to chemotherapy, metastasis and anjiogenesis. Upon activation, NFkB translocates to the nucleus to induce the expression of various genes which determine cell fate. NFkB has been reported as constitutively active and dysregulated in various types of cancer and this activation has been linked with cancer. Therefore, targeting NFkB is an important approach for anti-cancer therapies. Colon cancer is one of the cancer types which exhibits constitutive NFkB activation and various agents have been shown to decrease colon cancer cell viability by targeting NFkB. However, in some colon cancer cell lines, it was shown that NFkB activation can also modulate, induce and accompany apoptosis. Since sodium benzoate has been shown to inhibit NFkB in different cell types and NFkB is closely related to inflammation and cancer, it is thought that sodium benzoate may effect the viability of colon cancer cells. In our knowledge, the effects of sodium benzoate on colon cancer cells have not been investigated until now. In this study, the effects of sodium benozate were examined on colon cancer cells. HCT116 colon cancer cells were incubated with different concentrations of sodium benzoate for different time intervals and after incubations, it was found that sodium benzoate diminished cell viability and induced apoptosis of HCT116 colon cancer cells at 6.25 mM-50 mM concentration range. Increased caspase 3 activity and NFkB translocation from cytosol to nucleus accompanied apoptosis of cells. We could not find significant change in Bcl-2 expression after sodium benzoate treatment. Our results showed that sodium benzoate induced apoptosis and activated NFkB in HCT116 cells and further research is needed to explore its effects on colon cancer cells via NFkB modulation. 71

Metformin dünyada en yaygın kullanılan anti-diyabetik ilaçtır. Yüksek glukoz koşullarında ileri glikasyon son ürünlerini (AGE'ler) tetikleyen ROS üretimini azaltır. Protein glikasyonu mevcut kollajeni çapraz bağlarla bozarak cildin yaşlanmasına yol açar. Yaşlanma esnasında AGE'nin progresif olarak artması yalnızca hücresel makromoleküllere oksidatif hasar vermekle kalmaz, aynı zamanda transkripsiyon faktörleri nükleer faktör kappa-B'nin (NF-kB) aktivasyonunu düzenler. Bununla birlikte, metforminin 3T3 ve insan fibroblastlarında yüksek glukoz koşullarıyla indüklenen kollajen üretimini ve NF-kB aktivitesi üzerinden düzenleyip düzenlemediği henüz bilinmemektedir.Bundan dolayı yüksek glukoz koşullarında 3T3 ve insan fibroblast hücrelerinin in vitro yaşlanma modelinde metforminin proliferasyon, apoptoz ve kollajen seviyeleri ve NF-kB aktivitesi üzerine olası etkilerini göstermeyi amaçladık. Çalışmanın ilk aşamasında, hücre proliferasyonu için Br-dU testiyle metformin ve metforminsiz 50 mM yüksek glukoz konsantrasyonunun 3T3 ve insan primer fibroblast proliferasyonu üzerine etkilerini araştırdık. Apoptoz seviyesi, akım sitometri ile analiz edildi. NF-kB (p65) aktivitesi, kollajen I ve III seviyeleri ELISA testi ile tespit edildi. COL1A1,COL3A1 ve RELA(p65) mRNA ekspresyon düzeyleri kantitatif RT-PCR ile tespit edildi. Metformin uygulaması sonrasında yüksek glukoz koşullarına maruz bırakılan hücrelerde apoptoz düzeylerinin azalma ve düşen proliferasyon düzeylerinde artış gözlemledik.Aynı zamanda metformin uygulamasının kolajen I-III üretiminin artışına ve NF-kB (p65) aktivitesinin azalmasına yol açtığını da saptadık. Bulgularımız, metforminin yüksek glukoz koşullarındaki in vitro fibroblast yaşlanma modelinde koruyucu etkilere sahip olduğu gözlemiyle tutarlıdır. Metformin is the most widely used anti-diabetic drug in the world. It reduces advanced glycation end products (AGEs)-induced ROS generation in high glucose condition. Protein glycation contributes to skin aging as it deteriorates the existing collagen by crosslinking. The progressive increase of AGE during aging not only causes oxidative damage to cellular macromolecules but also modulates the activation of transcription factors nuclear factor kappa-B (NF-kB). However, it is still unclear whether metformin can change collagen production and NF-kB activity induced by high glucose conditions in 3T3 and primary human fibroblasts. We aimed to show possible effects of metformin on proliferation, apoptosis and collagen levels and NF-kB activity of in vitro cell aging model of 3T3 ve primary human fibroblast cells in high glucose conditions. At first, we investigated the effects of 50 mM high glucose concentration, with or without metformin, on 3T3 fibroblast proliferation, by Br-dU immunostaining for cell proliferation. Apoptotic levels were analyzed by flow cytometric assay. NF-kB(p65) activity was measured by transcription factor assay kit and collagen I and III levels by Collagen Estimation Assay through ELISA. We observed the metformin exposure leads to decreased apoptosis levels and increased proliferation of 3T3 and primary human fibroblasts in high glucose media. We also determined that metformin exposure leads to increased production of collagen I-III and decreased activation of NF-kB(p65) activity. The data are consistent with the observation that metformin has a protective effects in this in vitro model of aging fibroblasts under high glucose conditions inducing cell proliferation, collagen I and III production, protection from apoptosis and reducing NF-kB(p65) activity. 95

Amaç: Bu çalışmanın amacı; melatoninin ratlarda sistemik uygulamasının deneysel periapikal lezyon oluşumu üzerine olası etkilerinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: 30 adet Sprague-Dawley rat negatif kontrol, pozitif kontrol ve melatonin grubu olarak rasgele 3 gruba ayrıldı. Periapikal lezyon indüksiyonu için pozitif kontrol ve melatonin grubundaki ratların alt çene 1. büyük azı dişlerinin pulpaları ağız ortamına açıldı. Melatonin grubundaki ratlara günlük olarak IP 10mg/kg melatonin uygulanırken negatif kontrol ve pozitif kontrol grubundaki ratlara IP %10'luk etanol taşıyıcı uygulandı. Yirmi bir gün sonunda ratlar sakrifiye edildi. Periapikal lezyon alanı radyografik ve histomorfometrik, enflamasyon şiddeti histopatolojik olarak değerlendirildi. Brown-Brenn boyama ile diş ve periapikal dokulardaki bakteri varlığı ve yeri belirlendi. İmmünohistokimyasal yöntemler ile IL-1β, RANK, RANKL ve OPG (+) hücre yoğunluğu skorlandı. İmmünohistokimyasal TRAP boyama ile osteoklast sayıları hesaplandı. Parametrik olmayan veriler Bonferroni Dunn testini takiben Kruskall-Wallis ile paremetrik veriler ise Tukey testini takiben ANOVA ile analiz edildi (p=0,05). Bulgular: Radyografik değerlendirmelerde melatonin grubundaki lezyon boyutlarının pozitif kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha küçük olduğu (p0,05). Histopatolojik değerlendirmelerde, melatonin grubundaki periapikal enflamasyon skor değerleri pozitif kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha düşüktü (p0,05). The histopathological scores of melatonin group were significantly lower than that those of positive control group (p

Activation induced cytidine deaminase (AID), bağışıklık sistemi B hücrelerinde keşfedilen ve antikorların olgunlaşması ve farklılaşması için gerekli olan bir enzimdir. AID, DNA'daki sitozinleri urasile çevirerek DNA'ya yabancı bir baz tanıtır ve sonraki safhalarda tamir mekanizmalarının hataya meyilli polimerazlar (error-prone) etkisiyle nokta mutasyonlar veya çift sarmal kırıklıkları oluşur. Önceleri AID'nin sadece bu mekanizmalar için gerekli olduğu düşünülürken, yanlış regüle olması sonucunda B hücre malinitelerinde, otoimmün hastalıklarda ve daha da ötesi B hücreleri dışında bazı enflamasyonla ilintili kanserlerde de etkisi olduğu tespit edilmiştir. AID'nin kronik enflamasyon sırasında NF-kB vasıtasıyla aktive olduğu düşünülmektedir. Kanseri daha etkili ve spesifik olarak tedavi edebilmek için kanserin moleküler mekanizmasının tam olarak anlaşılmasına ihtiyaç vardır. Bu çalışmadaki amacımız, görülme sıklığı olarak yüksek olmasada yakalandıktan sonra ölüm yüzdesi en yüksek olan pankreas kanseri hastalarında AID ifadesini göstermektir. AID aktivitesi, Şifa Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanelerine müracaat eden 21 pankreas kanseri hastasında Q-PCR ile incelenmiştir. Kontrol olarak -actin kullanılmıştır. Deneylerimiz sonucunda -actin geninde sinyal tespit edilirken AID geninde sinyal tespit edilememiştir. AID primerlerinin çalışıp çalışmadığı AID'nin daha önce ifade edildiği hürelerden izole edilmiş RNA'larda kontrol edilerek doğrulanmıştır. Kronik inflamasyona bağlı olarak gelişen pankreas kanseri hastalarının oranı yüzde 1-5 arasındadır. AID'nin pozitif olarak gösterilebilmesi için daha fazla hastaya ihtiyaç vardır. Activation induced cytidine deaminase (AID), is an enzyme discovered in immune system B cells is required for affinity maturation and differentiation of antibodies. AID by transforming cytosines into uracils in DNA, introduces an unwanted base and depending on the repair of those uracils, either point mutations and or double strand breaks may result in. Formerly, it was only assumed that AID is essential for aforementioned mechanisms but recent research indicated AID is regulated aberrantly in B cell malignancies and autoimmunity as well as in inflammation related cancers which occur in non-B cells. It was suggested that AID was activated by NF-kB during chonic inflammation.In this study our specific aim is to try to show the existence of AID in the patients wıth pancreatic cancer. The expression of AID was analyzed in 21 patients by Q-PCR who came to Sifa University hospitals. As an ınternal control -actın was used. At the end of our experiments we detected signal in control gene however AID was not detected. To check if AID primers is working, we used RNA sample that isolated from the cells her AID is ubiquotiously expressed. It is known that, in about 1-5% of pancratic cancer patients there is chronic inflammation history. Considering that we need to collect more samples and analyze them afterwards. 68

Amaç: Safen ven endotel hücre kültürün de Pitavastatinin pleotropik etkisinin göstergesi olarak adezyon molekülleri ve NF-κB üzerine etkilerinin araştırılmasıdırMateryal ve Metod: İnsan safen ven endotel hücre kültürüne ön tedavi olarak düşük doz (0,1 μM/L) ve yüksek doz (1μM/L) Pitavastatin kalsiyum uygulandı. Sonrasında ise TNF-α ile inflamasyon indüklendi. Sonra endotel hücrelerindeki VCAM-1 ile ICAM-1 ve NF-κB genlerinin mRNA düzeyinde ki değişiklikler qRT-PCR metodu kullanılarak belirlendi. Ayrıca NF-κB ve ICAM-1 moleküllerinin ekspresyonun gösterilmesi için immünfluoresan boyama metodu kullanıldı. Son olarak sitotoksisitenin belirlenmesi amacı ile hücre kültürü medyumlarıda ki LDH düzeyi ELİSA yöntemi ile belirlendi.Bulgular: Düşük doz Pitavastatin + TNF-α grubunda, ICAM-1 mRNA ekspresyonu düzeyi sadece TNF-α grubuna göre yüksek saptanırken; yüksek doz Pitavastatin + TNF-α grubuna göre daha düşük saptandı (Her ikisi için de; P = 0.001). Düşük doz Pitavastatin + TNF-α grubunda VCAM-1 mRNA ekspresyonu düzeyi ise; TNF-α ve yüksek doz Pitavastatin + TNF-α grubuna göre yüksekti (Hepsi için; P = 0.001). yüksek doz Pitavastatin + TNF-α grubunda VCAM-1 mRNA ekspresyonu düzeyi; TNF-α grubuna göre daha düşüktü (P = 0.001). Düşük doz pitavastatin + TNF-α grubunda; NF-κB mRNA ekspresyonu düzeyi, TNF-α ve yüksek doz Pitavastatin + TNF-α gruplarıyla karşılaştırıldığında anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç: Pitavastatin safen ven endotel hücrelerinde ICAM-1 mRNA ekspresyonunu artırmaktadır, VCAM-1 ekspresyonunu ise düşük dozda artırıp, yüksek dozda azaltmaktadır. Ayrıca Pitavastatinin adezyon molekülleri üzerine olan etkisi NF-κB' den bağımsız gözükmektedir. Bu konuda yapılacak yeni çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Objective: To study pitavastatin's effects on Nuclear Factor-kappa B (NF-κB ) and adhesion molecules in human saphenous vein graft endothelial culture indicating its pleotropic properties. Materials and Method: Low-dose (0.1 μM/L) and high-dose (1μM/L) pitavastatin calcium were administered as a frontline therapy in human saphenous endothelial cell culture, followed by induction of inflammation by TNF-α and determination of mRNA level alterations of VCAM-1, ICAM-1, and NF-κB genes of endothelial cells using the qRT-PCR method. Additionally, immunofluorescence method was used to show the expression of NF-κB and ICAM-1. Finally, LDH levels were determined by the ELISA method to quantify cytotoxicity. Results: ICAM-1 mRNA expression in the low-dose pitavastatin+TNF-α group was significantly higher than that in the TNF-α group and significantly lower than that in the high-dose pitavastatin+TNF-α group (for all comparisons, P = 0.001). VCAM-1 mRNA expression in the low-dose pitavastatin+TNF-α group was higher than those of the TNF-α and high-dose pitavastatin+TNF-α groups (for all comparisons, P = 0.001). VCAM-1 mRNA expression was significantly lower in the high-dose pitavastatin+TNF-α group than the TNF-α group. The low-dose pitavastatin+TNF-α group had a similar NF-κB mRNA expression with TNF-α and high-dose pitavastatin+TNF-α groups.Conclusion: Pitavastatin increases ICAM-1 mRNA expression in saphenous vein endothelial cells. However, it increases VCAM-1 in low dose but decreases it in high dose. Furthermore, the effect of pitavastatin on adhesion molecules appears independent of NF-κB. Novel studies are needed in this field. 117

Bu çalışmada, lipopolisakkarit (LPS) ile farelerde oluşturulan inflamatuvar hiperaljeziye nucleotide binding and oligomerization domain-like receptor family pyrin domain-containing (NLRP) 3 inflamazomunun katkısının olup olmadığının yanı sıra, NLRP3/apopitoz ile ilişkili nokta benzeri protein içeren bir kaspaz biriktirici alan (apoptosis-associated speck-like protein containing a caspase recruitment domain; ASC)/pro-kaspaz-1 inflamazomunun oluşumu ve etkinliğinin düzenlenmesinde rolü olabilecek nükleer faktör kB (NF-kB) p65, kaspaz-11 p20, nikotinamit adenin dinükleotit fosfat (nicotinamide adenine dinucleotide phosphate; NADPH) oksidaz (NOX) ve endoteliyal/nöronal/indüklenebilir nitrik oksit sentaz (eNOS/nNOS/iNOS) ekspresyonlarının/etkinliklerinin ne yönde değiştiği seçici bir NLRP3 inflamazom inhibitörü olan N-[[(1,2,3,5,6,7-hekzahidro-s-indasen-4-il)amino]karbonil]-4-(1-hidroksi-1-metiletil)-2-furansülfonamit; MCC950) kullanılarak araştırılması amaçlandı. Erkek Balb/c farelere (20-30 g) serum fizyolojik (10 ml/kg; i.p.), LPS (10 mg/kg; i.p.) ve/veya MCC950 (1, 3 veya 10 mg/kg; i.p.) uygulandı. Farelerin 1 dakika içinde termal uyarıya yanıt verme süreleri madde uygulamalarından 6 saat sonra değerlendirildi. Deneyler sonunda NF-kB p65, kaspaz-1 p20, kaspaz-11 p20, NLRP3, ASC, NOX alt birimleri (gp91phox ve p47phox), nitrotirozin (peroksinitrit oluşumunun göstergesi), eNOS, nNOS, iNOS ve β-aktin protein ekspresyonları ile NOS etkinliğine ek olarak, nitrotirozin ve interlökin (interleukin; IL)-1β düzeylerinin ölçülmesi amacıyla öldürülen farelerin alınan beyin, kalp ve akciğerleri alındı. LPS'nin neden olduğu hiperaljezinin dokularda eNOS, nNOS ve iNOS protein ekspresyonları ile etkinliğindeki azalmanın yanı sıra, NF-kB p65, kaspaz-1 p20, kaspaz-11 p20, NLRP3, ASC, gp91phox, p47phox ve nitrotirozin protein ekspresyonları ile nitrotirozin ve IL-1β düzeylerindeki artmayla birlikte olduğu görüldü. LPS'nin neden bu değişiklikler MCC950 (3 mg/kg) ile önlendi. Bu çalışmanın bulguları, NLRP3/ASC/pro-kaspaz-1 inflamazom oluşumu ve etkinliği inhibe edildiğinde, farelerde LPS'nin neden olduğu inflamatuvar hiperaljeziye eşlik eden NF-kB p65, kaspaz-11 p20, NOX ve eNOS/nNOS/iNOS ekspresyonlarındaki/etkinliklerindeki değişikliklerin önlenebilece-ğini düşündürdü. The aim of this study was to determine whether inhibition of nucleotide binding and oligomerization domain-like receptor family pyrin domain-containing (NLRP) 3 inflammasome prevents inflammatory hyperalgesia induced by lipopolysaccharide (LPS) in mice as well as changes in expression/activity of cardiac nuclear factor kB (NF-kB) p65, caspase-11 p20, nicotinamide adenine dinucleotide phosphate (NADPH) oxidase (NOX), and endothelial/neuronal/ inducible nitric oxide synthase (eNOS/nNOS/iNOS) that may regulate NLRP3/apoptosis-associated speck-like protein containing a caspase recruitment domain (ASC)/pro-caspase-1 inflammasome formation and activity by using N-[[(1,2,3,5,6,7-hexahydro-s-indacen-4-yl)amino] carbonyl]-4-(1-hydroxy-1-methylethyl)-2-furansulfonamide (MCC950), a selective NLRP3 inflammasome inhibitor. Male Balb/c mice (20-30 g) received saline (10 ml/kg; i.p.), LPS (10 mg/kg; i.p.), and/or MCC950 (1, 3, or 10 mg/kg; i.p.). Reaction time to thermal stimuli within 1 minute was evaluated after 6 hours. The mice were killed and brains, hearts, and lungs were collected for measurement of NF-kB p65, caspase-1 p20, caspase-11 p20, NLRP3, ASC, NOX subunits (gp91phox and p47phox), nitrotyrosine (an index for peroxynitrite), eNOS, nNOS, iNOS, and β-actin protein expressions, and NOS activity in addition to nitrotyrosine and interleukin (IL)-1β levels. LPS-induced hyperalgesia was associated with a decrease in eNOS, nNOS, and iNOS protein expressions and NOS activity as well as an increase in NF-kB p65, caspase-1 p20, caspase-11 p20, NLRP3, ASC, gp91phox, p47phox, and nitrotyrosine protein expressions in addition to nitrotyrosine and IL-1β levels in the tissues. The LPS-induced changes were prevented by MCC950 (3 mg/kg). The results of the study suggested that inhibition of NLRP3/ASC/pro-caspase-1 inflammasome formation and activity prevents inflammatory hyperalgesia induced by LPS in mice associated with changes in NF-kB p65, caspase-11 p20, NOX, and eNOS/nNOS/iNOS expressions/activities. 131

Bu çalışmanın amacı; 8 hafta boyunca egzersiz uygulanan ratlarda biyotin ve krom histidinatın glukoz metabolizması PPAR- γ, IRS-1 ve NF-kB ekspresyonu üzerine etkilerinin belirlenmesidir. Çalışmaya her grupta 7 adet olmak üzere toplam 56 adet Wistar albino rat (8 haftalık) kullanılmıştır. Ratlar; 22±2°C sıcaklık, %55±5 nisbi nem bulunan ortamda ve 12 saatlik ışıklandırmada tutulmuştur.Araştırma grubunu oluşturan ratlar başlangıçta 10 m/dk hızla koşmaya başlayarakve kontrollü artışlarla 2 haftalık alışma süresinin sonunda 30 m/dk hıza (hız değiştirilebilir) ulaşmıştır (Koşu Bandı, MAY-TME 0804, Commat Limited, Ankara). Ratlar, diyetle Krom histiditane ve Biyotin uygulanmaya başladıktan sonra 6 hafta boyunca haftada 5 gün olmak üzere koşu testine tabi tutulmuştur.Koşu bandının eğimi de 0° ile 15° arasında ayarlanabilir. Koşu testi 13:00-16:00 saatleri arasında yapılmıştır. (bazal glikokortikoid etkinliğini göz ardı etmek için).Veriler, IBM SPSS (versiyon 22) paket programında ANOVA prosedürü kullanılarak değerlendirildi. Gruplar arası karşılaştırmalar Tukey Post Hoc testi ile analiz edildi. Veriler grup ortalamaları ve ortalamanın standart hatası (SEM) olarak verildi. Verilerde istatistiksel önemlilik ve olasılık değerleri 0.05'den küçük olan değerler için anlamlı olarak tanımlandı.Sonuç olarak , kronik egzersiz + krom histiditane+ biyotin takviyesi trigliserit düzeyini önemli bir şekilde azalttığı ,Yine kronik egzersiz + krom histiditane+ biyotin takviyesi GLU düzeyinde önemli bir azalma göstermiştir. Egzersiz ALT VE AST düzeyine istatistiksel açıdan önemli bir etki etmemiştir.Bunun yanı sıra biyotin takviyesinin HDL düzeyini düşürerek farklılık gösterdiği görülmektedir. Ayrıca, kontrol grubundaki ratlarda CrHis tüketimi PPAR-γ, IRS-1 düzeylerini arttırarak NFkB düzeyini ise azaltmıştır. Egzersiz grubunda ise KE+CrHis+Biyotin takviyesinin PPAR-γ, IRS-1 düzeylerini arttırarak NFkB düzeyini azalttığını göstermiştir. Egzersiz uygulaması ile birlikte Biyotin ve krom histiditane takviyesi kan yağları ve glukoz düzeyi üzerinde etkili sonucuna varılmıştır.Elde edilen mevcut bulgu ve sonuçlardan egzersizin uygulamasıyla biyotin ve krom histidinat takviyesinin insanların sağlığında önemli rol oynayacağını düşünmekteyiz. Böylelikle egzersiz + krom histidinat ve biyotin takviyesinin sporculara uygulanması performansı arttırmada ve sağlığı korumada bir uygulama olabilir.Anahtar Kelimeler: Biyotin, Krom Histiditane, PPAR- γ, IRS-1, NF-kB The aim of the study is that the effects of biotin and chromium hystidine glucose metabolism on PPAR- γ, IRS-1 ve NF-kB expression on the rats which are implemented exercise throughout 8 weeks. 56 Wistar abino rat ( 8 weekly ) in 7 items each groups are used in this study. Rats are subjected to lightning 12 hourly in the room with 22±2°C and 55±5% relative humidity. Initially, the rats run a speed of 10m/min, and they reach a speed of 30m/min (speed can be changed) with controlled increase at the end of two weekly adaptation period. (Treadmill, MAY-TME 0804, Commat Limited, Ankara) After implementing chromium hystidine and biotin with diet to rats, they are subjected to treadmill in 5 days throughout 6 weeks, and exhaustion exercise is implemented for acute exercise in the last day. The slope of treadmill can be arranged between 0° and 15°. Treadmill test is done between 1pm and 4pm. ( For ruling out basic glucocorticoid activity )Data are evaluated through IBM SPSS (version 22) packaged software by using ANOVA procedure. The comparisons of the groups are analyzed with Tukey Post Hoc test. Data are given as the average of the groups and the standard error of the average (SEM). The values which are less than 0.05 of statistical materiality and possibility statistics are defined as significant.As a conclusion, chronic exercise + chromium hystidine + biotin supplement decreases to triglyceride level significantly. Also, chronic exercise + chromium hystidine + biotin supplement decreases to glucose level significantly. The exercise is not affect significant on ALT and AST level in term of statistical. In addition to this, biotin supplement is shown difference by decreasing HDL level. Also, the CrHis consumption of rats which are in the control group increased PPAR-γ, IRS-1, decreased NfkB.In the exercise group, KE+CrHis+Biotin supplement increased PPAR-γ, IRS-1 level and decreased NFkB level. Biotin and chromium hystidine supplement with exercise implementation has effective on blood fats and glucose level.With the obtained current data and results of the exercise implementation, we think that biotin and chromium hystidine supplement give an important role on the human's health. Thus, the implementation of exercise + chromium hystidine and biotin supplement for athletes can be an implementation of performance improving and sanitation.Key Words: Biotin, Chromium Hystidine, PPAR- γ, IRS-1, NF-kB 64

Diabetes mellitus (DM)`un gelişiminde inflamasyon ve oksidatif stres önemli bir rol oynar. β-hücreler oksidatif strese karşı duyarlı hücrelerdir. β-hücrelerde, artmış reaktif oksijen türlerinin üretim (ROS) seviyeleri insülin salınımında bozulmaya ve tip 2 diabetes mellitus (T2DM) ve insülin direncine neden olmaktadır. NF-κB, TNFα, IL-6, iNOS ve COX2 genleri inflamatuar düzenleyici genlerdir. Yüksek ROS bu genlerin transkripsiyonuna yol açan inflamasyon sinyal yolaklarını aktive etmektedir. İnflamasyon sinyal yolaklarının aktivasyonu da tip 2 diyabet ve insülin direncine neden olmaktadır. Streptozotosin (STZ), pankreasta serbest radikal temizleyicisi olan superoksit dismutazı inhibe eder ve böylece serbest radikallerin birikmesi sonucu β hücreleri yıkıma uğrar. Resveratrol (RSV), pankreatik β hücrelerinde oluşan bozulmayı inhibe edici etkiye sahiptir. Bu bilgilere dayanarak çalışmamızda, STZ ile diyabet oluşturulmuş sıçanlarda RSV' nin pankreasta NF-κB, TNFα, IL-6, iNOS ve COX2 genlerinin ifadelenmesinin DM'nin komplikasyonları üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. Çalışmamızda, STZ ile diyabet oluşturulmuş ve diyabet oluşturulduktan sonra RSV uygulaması yapılmış sıçanlara ait pankreas dokuları kullanıldı. Elde edilen dokulardan sırasıyla RNA izolasyonu ve cDNA sentezi yapıldı. NF-κB, TNFα, IL-6, iNOS ve COX2 genlerinin mRNA ifadelenme düzeyleri real-time PCR reaksiyonu ile gerçekleştirilerek sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirildi. Çalışmamızda kontrol ile sham kontrol ve kontrol+DMSO grupları arasında COX2, iNOS, NF-κB, TNFα ve IL-6 mRNA düzeyinde anlamlı bir fark gözlenmedi. Kontrol ile diyabet grubu karşılaştırıldığında COX2, iNOS, NF-κB, TNFα ve IL-6 genlerinin mRNA düzeylerinde, diyabet grubunda hedef genlerin mRNA ifadelenme düzeylerinde artış olduğu gözlendi ve bu iki grup arasında istatistiksel olarak anlam bulundu. Diyabet ile diyabet+RSV grubu karşılaştırıldığında ise COX2, iNOS, NF-κB, TNFα ve IL-6 genlerinin mRNA düzeylerinde bir azalma gözlenirken, bu azalışın istatistiksel açıdan anlamlı olmadığı gözlendi. Inflammation and oxidative stress has a big influence on diabetes mellitus (DM) improvement. Production levels of increased reactive oxygen species in β-cells cause insulin release corruption and type 2 diabetes (T2DM) and insulin resistance. NF-κB, TNFα, IL-6, iNOS and COX2 genes are inflammation regulatory genes. High reactive oxygen species (ROS) activates inflammatory signaling pathways which cause these genes to transcript. Inflammatory signaling pathways activation cause T2DM and insulin resistance, too. Streptozotocin (STZ) inhibits superoxide dismutase which is free-radical scavenger in pancreas and as a result of cumulation of free-radicals β cells are dispersed. Resveratrol (RSV) has an influence to inhibit corruption which is formed in pancreatic β cells. In light of this information in our study we purpose to investigate in streptozotocin-treated rat with diabetes and the effects of resveratrol in their pancreas to enlargement of NF-κB, TNFα, IL-6, iNOS ve COX2 genes levels complications of DM. In our study pancreatic tissues are used with STZ-induced diabetic rats and RSV induced diabetic rats after application made. RNA isolation and cDNA synthesis are made to obtained tissues. Real-time PCR results are evaluated statistically after the level of expression levels of NF-κB, TNFα, IL-6, iNOS ve COX2 genes are executed with real-time PCR Reaction. In our study ¬no significant difference between control with sham control and control+DMSO groups in levels of COX2, iNOS, NF-κB, TNFα ve IL-6 mRNA. In level of mRNA of genes COX2, iNOS, NF-κB, TNFα ve IL-6 when compared control with diabetes group, it is observed that in the level of mRNA expression level in target gene has increased and the meaning has been found between these two groups statistically. When diabetes and diabetes+RSV group are compared, COX2, İNOS, NF-κB, TNFα and IL-6 genes are decreased in levels of mRNA, but this reduction has no meaning statistically. 88

Doğada birden çok bileşiği bulunan borun, sanayi alanında kullanılmasının yanında bitkiler için esansiyel bir element olduğu ve canlıların metabolik, fizyolojik olaylarında etkin bir rol oynadığı bilinmektedir. Bu çalışmada ilk kez borun gebe hayvanlarda karaciğer NF-kB, TNF-α ve IL-6 mRNA ekspresyonları üzerine etkisinin invivo olarak belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla 15 dişi rat kullanılmıştır. İnvivo değerlendirmede dişi ratlar her grupta 3 rat olacak şekilde kontrol negatif (işlem görmüş-bor içermeyen yem), kontrol pozitif (işlem görmemiş yem), özel olarak hazırlanmış bor içermeyen yemlere ek olarak gastrik gavajla bor normal (0,2 µg B/ml), bor marjinal (0,3 µg B/ml), ve bor düşük (0,04 µg B/ml) miktarlarda bor içeren diyetlerle beslenenler olmak üzere 5 gruba ayrıldı. Dişi ratlar 2 hafta boyunca beslendi ve beslendikten sonra erkekler ile çiftleşmeye tabi tutuldu. Çiftleşmeden sonra gebeliğin 10., 15. ve 20. günlerinde karaciğerler gebe ratlardan toplandı. Karaciğer NF-kB, Tnf-α ve IL-6 mRNA ekspresyon düzeyleri Real Time PCR ile belirlenmiştir. Buna göre mRNA ekspresyon düzeylerinin bor verilen gruplarda dozlardaki artışa bağlı olarak azaldığı, kontrol negatif grubunda ise arttığı tespit edilmiştir. Boron is present as constituent of several different compounds in nature. Besides its industrial use, boron is an essential element and plays a very important role in the physiology of plants. In this study, we aimed to determine the in vivo effects of boron on liver NF-kB, Tnf-α and IL-6 mRNA expression on pregnant rats. Rats were divided into 5 experimental groups containing 3 animals in each group. Experimental groups are as follows; negative control (fed with feed containing no boron), positive control (fed with ormal feed), normal boron group (fed with containing 2 µg boron/ml), marginal boron group (fed with feed containing 0,3 µg boron/ml) and low boron group (fed with feed containing 0,04 µg boron/ml). Female rats fed for two weeks and fed after mating with the male. After mating, on the 10th, 15th and 20th days of pregnancy, livers were collected from pregnant rats. The expression levels of liver NF-kB, Tnf-α and IL-6 mRNA were determined by using Real Time PCR. Results showed that the expression levels of liver NF-kB, Tnf-α and IL-6 mRNA decreased with an increase in boron concentrations in experimental groups, whereas the expression levels of liver NF-kB, Tnf-α and IL-6 mRNA increased in control negative group.

Bu prospektif randomize kontrollü klinik çalışmanın amacı, üst çenede minivida destekli en-masse retraksiyon uygulanan vakalarda piezoinsizyon yönteminin etkinliğini değerlendirmektir.Çalışmaya üst 1. premolar çekim endikasyonu olup en-masse retraksiyon uygulanabilecek 30 birey dahil edilmiş ve rastgele 2 gruba ayrılmıştır. Bütün bireylerde keser ve kaninlerde 0,018x0,025 inç, 2. premolar, 1. ve 2. molarlarda 0.022x0.028 inç slotlu braket ve tüpler kullanılmıştır. Seviyeleme safhası tamamlandıktan sonra sadece Grup I'deki bireylere piezoinsizyonlar yapılmıştır. Her iki grupta üst çenede sağ ve sol 2. premolar ve 1. molarlar arasına minividalar yerleştirilmiş ve lateral-kanin arasındaki tele yerleştirilen, vertikal kancalara NiTi kapalı sarmal yaylar asılarak 0.016x0.022 çelik tel üzerinde en-masse retraksiyon yapılmıştır. Tüm bireylerden lateral sefalometrik filmler, maksillanın anterior bölgesine ait bilgisayarlı tomografi (BT) görüntüleri, ağız içi ve dışı fotoğraflar, alçı model ve anterior 3 dişten diş eti oluğu sıvısı (DOS) örnekleri alınmıştır. En-masse retraksiyon vakalarında piezoinsizyon yöntemi istatistiksel olarak anlamlı bir hızlanma sağlayamamıştır. Ortalama reseptör aktivatör nükleer κβ ligand (RANKL) yoğunluğu, miktarı ve DOS hacmi gruplar arasında benzer bulunmuştur. Piezoinsizyonlar dişlerin doğrusal ve açısal değişimleri üzerinde etkili olmamış, iki grupta da keser ve molarlarda meydana gelen hareketler benzer bulunmuştur. Alveoler kemikteki değişimler iki grup arasında benzerdir. Fenestrasyon ve dehisens yüzdelerindeki değişimlerde gruplar arasında fark bulunmamıştır. İnterkanin, interpremolar ve intermolar mesafeler ile kanin ve molar akslarındaki değişimler açısından gruplar arasında fark yoktur. Minividalar 250 gr kuvvete karşı %88,3 oranında başarı göstermiştir. The aim of this prospective randomized controlled clinical trial is to evaluate the efficiency of piezocision technique in miniscrew supported en-masse retraction cases.Thirty subjects requiring maxillary first premolar extractions and eligible for en-masse retraction of the anterior teeth were included in the study and randomly divided into two groups. 0.018x0.025-inch incisor and canine brackets and 0.022x0.028-inch premolar brackets and molar tubes were bonded in all patients. When the maxillary dental arches were fully leveled and aligned, piezocisions were performed only in subjects in Group I. NiTi closed coil springs were attached from 1.5-1.4 mm diameter and 7 mm long miniscrews to the power hooks placed between the lateral and canine brackets. Anterior teeth were retracted on 0.016x0.022-inch stainless steel archwire. Lateral cephalometric radiographs, computerized tomography (CT) scans of maxillary anterior region, intraoral and extraoral photographs, study models and gingival crevicular fluid (GCF) samples were collected from each subject.Piezocisions could not provide a statistically significant acceleration in the en-masse retraction of anterior teeth. Average concentration and amount of the receptor activator of nuclear factor κβ ligand (RANKL) and GCF volume were similar between the groups. Similar amounts of incisor and molar movements were observed. Alveolar changes were similar for both groups. Changes in percentages of dehiscence and fenestration prevelances were not significant between groups. Intercanine, interpremolar and intermolar distances did not differ between groups, as well as canine and molar axes. The overall success rate for miniscrews, loaded 250 gr per side, was 88.3% for this study. 176

Metabolik sendrom (MetS); tip 2 diyabet, koroner kalp hastalığı ve koroner vasküler hastalık riskini, morbidite ve mortaliteyi arttıran, endotelyal disfonksiyon ve aterosklerozla ilişkili kardiometabolik bozuklukları kapsayan klinik durumdur. Bu çalışmanın amacı MetS'lu hastalarda serum nükleer faktör kappa B (NF-κB) ve peroksizom proliferatör-aktive edici reseptör gamma (PPARγ) düzeylerinin önemini belirleyerek, bu parametrelerle MetS bileşenleri arasındaki ilişkiyi saptamaktı. Çalışmada ayrıca MetS'lu hastalarda serum malondialdehit (MDA) düzeyleri ile serum katalaz (CAT) ve Bakır Çinko-süperoksit dismutaz (CuZn-SOD) enzim aktiviteleri belirlenerek redoks homeostazı değerlendirilmiştir. Çalışmaya Sağlık Bakanlığı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Dahiliye Polikliniğine başvuran MetS tanısı konmuş 52 hasta (17 E, 35 K) ve kontrol grubu olarak 28 sağlıklı gönüllü (10 E, 18 K) dahil edildi. Hasta ve kontrol gruplarından elde edilen örneklerde NF-κB ve PPARγ düzeyleri ELISA, CAT aktivitesi kolorimetrik, MDA düzeyleri ve CuZn-SOD aktivitesi ise spektrofotometrik yöntem ile tayin edildi. Çalışmamızda MetS grubunda NF-κB ve MDA düzeyleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulunurken, PPARγ düzeyleri, CAT ve CuZn-SOD aktiviteleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede düşük saptandı. MetS tanısı ROC analizine göre değerlendirildiğinde parametreler arasında en yüksek özgüllük ve duyarlılığı NF-κB gösterdi. Tüm gruplarda PPARγ ile VKİ, bel çevresi, kalça çevresi, HOMA-IR ve NF-κB arasında anlamlı negatif korelasyon bulunmuştur. Bulgularımız, sistemik dolaşımda azalmış CAT ve CuZn-SOD aktivitelerinden dolayı MetS'lu hastalarda redoks homeostazının bozulduğunu ve oksidatif stresin arttığını göstermekte, yüksek duyarlılık ve özgüllüğe sahip serum NF-κB düzeylerinin sendrom bileşenleri kapsamına girebileceğini düşündürmektedir. PPARγ ile HOMA-IR arasındaki negatif korelasyondan dolayı PPARγ yeni bir antidiyabetik belirteç olabilir. Bulgularımızı destekleyecek daha ileri çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünülmektedir. Metabolic syndrome (MetS) is a clinical condition including cardiometabolic defects like atherosclerosis and endothelial dysfunction and it increases the risk and also mortality and morbidity of type 2 diabetes, coronary heart disease and coronary vascular disease. The aim of this study was to investigate the importance of the levels of the nuclear factor kappa B (NF-κB) and the peroxysome proliferator-activating receptor gamma (PPARγ) in patients with MetS and also to enlighten the relationship between the components of MetS with these parameters. In addition , the redox homeostasis has been evaluated via determination of serum malondialdehyde (MDA) levels, serum catalase (CAT) and Copper Zinc-superoxide dismutase (CuZn-SOD) activity in patients with MetS. 52 patients (17 M, 35 F) referring to Ministry of Health, Istanbul Education and Research Hospital Internal Medicine Clinic who has received MetS diagnosis according to NCEP-ATP III criteria and 28 healthy individuals (10 M, 18 F) as a control group have been included in the study. The levels of NF-κB and PPARγ were measured using ELISA method while CAT activity was detected by colorimetric method. In addition, MDA levels and CuZn-SOD activity have been studied via spectrophotometric method in the samples taken from study and control groups. In the study, the NF-κB and MDA levels were significantly higher in MetS group whereas PPARγ levels, CAT and CuZn-SOD activities were significantly lower compared to control group. When the diagnosis of MetS has been investigated by ROC analysis, NF-κB had the highest sensitivity and specificity. There was a significant negative correlation in all groups between PPARγ and BMI, waist and hip ratio, HOMA-IR and NF-κB. Our findings indicates that the oxidative stress has been increased and the redox homeostasis has been deteriorated because of decreased activities of CAT and CuZn-SOD. It has been suggested that, with its high sensitivity and specificity, NF-κB would be included in components of MetS. PPARγ could be a new anti-diabetic marker because of the negative correlation between PPARγ and HOMA-IR. Yet, more studies are needed to support our findings. 115

Sepsis, bir çok sistemi tutan, özellikle hemodinamik değişikliklere yol açan, şok, organ fonksiyon bozukluğu ve organ yetmezliğine kadar giden öldürücü bir enfeksiyon hastalığıdır. Yapılan araştırmalarda dokularda oluşan enfeksiyon ve travmatik hasar sonucu vücutta hümoral sistemin aktive olduğu ve çeşitli sitokinlerin salındığı gösterilmiştir. Nükleer Faktör Kappa B (NFkB) genleri tarafından kodlanan NFkB dimerleri, inflamasyonda rol oynayan ve aralarında Tümör nekrosis faktör-alfa (TNF-α)'nın da yer aldıgı bir dizi proteinin transkripsiyonunu düzenleyen bir ailedir. Çalışmamızda NFkB1 -94 ins/del ATTG ve TNF-α (-308 G/A) gen polimorfizmlerinin ve TNF-α serum düzeyinin incelenerek, hem bu polimorfizmlerinin TNF-α düzeylerine olan etkisi hem de sepsiste klinik ve prognostik parametrelerle birlikte ele alınarak olası etkilerinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Bu amaçla 72 sepsis hastası ve 104 sağlıklı kontrolde NFkB1 -94 ins/del ATTG ve TNF-α (-308 G/A) gen polimorfizmlerini saptamak için PCR-RFLP ve TNF-α serum düzeylerini incelemek için ELISA teknikleri kullanılmıştır. Deneysel çalışmalar sonucunda çalışma grupları arasında her iki polimorfizm açısından anlamlı bir farklılık gözlemlenmemiştir (p>0,05). Serum TNF- α düzeyleri çalışma grupları arasında karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmemiştir (p>0,05). Sonuç olarak, çalışmamız her iki polimorfizm açısından da sepsis vakalarında ülkemizde yapılan ilk çalışma özelliğini taşımaktadır. Yaptığımız deneysel çalışmalar sonucunda elde ettiğimiz bulgular her iki polimorfizm ile sepsis riski arasında bir ilişki olmadığını ancak TNFα (-308 G/A) polimorfizmi açısından ise AA genotip ve A allelinin hastalarda artmış TNF-α düzeyleri ile ilişkili olduğunu öngörmektedir. Anahtar Kelimeler: Sepsis, inflamasyon, gen polimorfizmi, NFkB1 -94 ins/del ATTG, TNFα (-308 G/A) Sepsis is a multisystem disease, typically leading to hemodynamic changes, shock, organ dysfunction and organ failure and can be life threatening. Studies showed that humoral system is activated and various cytokines are released due to infections in tissues and traumatic damage. Nuclear Factor-Kappa B (NFkB) dimers are encoded by NFkB genes and regulate transcription of several crucial proteins of inflammation such as Tumour necrosis factor-alpha (TNF-α). In this study it was aimed to investigate the possible effect of polymorphisms on TNF-α serum levels with clinic and prognostic parameters of sepsis by determining the NFkB1 -94 ins/del ATTG ve TNF-α (-308 G/A) gene polymorphisms and TNF-α. serum levels. Thereby, 72 sepsis patients and 104 healthy controls were included to this study. In order to determine the polymorphisms of NFkB1 -94 ins/del ATTG ve TNF-α (-308 G/A), the PCR-RFLP method was performed and serum TNF-α levels were measured by Elisa technique. No statistically significant differences were found in these two polymorphisms between patient and control groups (p

Sigara, periodontal hastalık için risk faktörlerindendir. Sigaranın periodontal hastalıkta rol oynadığı mekanizma, henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Sigarayı bırakmanın, periodontal dokular üzerinde olumlu etkisinin olduğu bilinmektedir. Bu nedenle mevcut çalışmada, sigara içen ve sigarayı bırakan kronik periodontitisli bireylerde dişeti oluğu sıvısındaki (DOS) receptor activator of nuclear factor k B ligand (RANKL), osteoprotegerin (OPG), matrix metalloproteinase-8 (MMP-8) üzerine etkisi araştırılmıştır. Mevcut çalışmada, her iki grup toplamda 40 bireyden (18'i kadın 22'si erkek 27-52 yaş aralığında) oluşmaktadır. Sigara içen ve sigarayı bırakan kronik periodontitisli hastalara diş yüzey temizliği ve 8. haftada kök yüzeyi düzleştirmesi yapılarak 0. gün,1.,8. ve 12. haftada örnekleme ve ölçümler yapılmıştır.Hastaların periodontal durumlarının değerlendirilmesi amacıyla tedavi seanslarında, plak indeksi, gingival indeks, sondalamada kanama yüzdesi, klinik ataşman seviyesi, sondalama cep derinliği kayıtları alınmıştır. RANKL, OPG ve MMP-8 düzeyleri, hastaların her bir yarım çenesinden, dişin sondalama cep derinliği 4 mm ve üzerinde olan bir bölgesinden DOS örnekleri ile ELİSA yöntemi kullanılarak değerlendirilmiştir. Klinik parametrelerde her iki grupta da 12. haftanın sonunda iyileşme gözlenmiştir. Gruplar arasında istatistiksel olarak fark gözlenmemiştir. DOS hacmi ve DOS RANKL düzeyi sigarayı bırakan grupta istatistiksel olarak (p, Smoking is one risk factor for periodontal disease. Smoking plays a role in the mechanism of periodontal disease have not been fully elucidated yet. Smoking cessation are known to have positive effects on periodontal tissues. The present study was to investigate the effect of smoking cessation on the gingival crevicular fluid (GCF) concentrations of receptor activator of nuclear factor k B ligand (RANKL), osteoprotegerin (OPG) and matrix metalloproteinase-8 (MMP-8). In the present study, both groups a total of 40 individuals (18 female and 22% male age range 27-52) occurs. Chronic peridontitis patients who smoke and have quit smoking were scaling ,and then root planing in the eighth week. Initial, the first, eighth and twelfth weeks of sampling and measurements reviewed. The periodontal status of patients treated for the purpose of assessing fairy grass, plaque index, gingival index, sulcular bleeding percentage, clinical attachment level, probing pocket depth was taken from the records of. RANKL, OPG and MMP-8 levels of patients from each quadrant, the teeth with pocket depths of 4 mm and a region above me in GCF from the samples using ELISA method were evaluated. Clinical parameters improved in both groups at the end of twelfth weeks. No difference between the groups was statistically significant observed. GCF volume was statistically significant lower in the group who have quit smoking GCF levels of RANKL, OPG, it was observed that higher levels of GCF. Both groups of GCF MMP-8 levels decreased with peridontal therapy nonsurgical. No difference between the groups was statistically significant observed. Within the limitations of this study, the smoking inhibits vascular structure in response is observed. OPG' s made of osteoclast, are employed to inhibit bone breakdown, and rank is the receptor that causes destruction of the bone that supported the hypothesis. In the literature, as it is nonsurgical peridontal therapy, GCF MMP-8 level is observed to decrease. Quitting smoking had a beneficial effect on periodontal tissues was observed. For a full understanding of the mechanism of the effect of quitting smoking on periodontal tissues, more on this topic in long-term follow-up study, it is believed that there is a need to., Bu araştırma Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 14102005 proje numarası ile desteklenmiştir.

Metotreksat (MTX), kemik iliği, bağırsak mukozası, gonadlar gibi yüksek çoğalma gücüne sahip dokular üzerine yan etkileri olan ve yaygın kullanılan kemoterapötik bir ajandır. Bu çalışmada MTX'in yol açtığı testis hasarına karşı curcumin (CMN)'nin koruyucu etkisinin araştırılması amaçlandı.Onsekiz adet Wistar albino erkek sıçan herbirinde altı olacak şekilde 3 gruba ayrıldı. Kontrol grubuna intragastrik (ig.) yolla 14 gün boyunca dimetilsülfoksit (DMSO, CMN ile eşit hacimde); 2. gruba, intraperitoneal (ip.) olarak 11. gün tek doz MTX (20 mg/kg); 3. gruba, ig. yol ile 14 gün boyunca CMN (100 mg/kg/gün, DMSO içinde çözülerek) ve ek olarak yine 3. gruba, ip. olarak 11. günde tek doz MTX (20 mg/kg) verildi ve CMN son dozundan 24 saat sonra sakrifiye edilerek testis dokuları histolojik ve immünohistokimyasal olarak çalışıldı. İntrakardiak ponksiyon yoluyla kan örnekleri alınarak serumda total testosteron değerleri saptandı. Deneklerin vücut ve testis ağırlıkları ölçülerek testis ağırlığı/vücut ağırlığı oranı hesaplandı. Ek olarak, testis dokularında seminifer tübül çap ve epitel kalınlığı ile interstisyel alan kalınlığı ölçüldü.Hayvan ağırlıkları, serum testosteron seviyeleri, seminifer tübül çap ve epitel kalınlığının MTX grubunda kontrole göre anlamlı olarak azaldığı, testis ağırlıklarında ve testis ağırlığı/vücut ağırlığı oranında bir değişiklik olmadığı, histolojik olarak hasarlı seminifer tübül sayısının ve interstisyel alan kalınlıklarının anlamlı olarak arttığı görüldü. Buna ek olarak, NF-kB immünoreaktivitesi ve p38 immünopozitif hücre sayısında kontrole göre bir artış olduğu saptandı.Curcumin, MTX'in neden olduğu vücut ağırlıkları, serum testosteron seviyeleri, seminifer tübül çap ve epitel kalınlığındaki azalmayı önlerken, histolojik olarak hasarlı seminifer tübül sayısı ve interstisyel alan kalınlık artışını anlamlı olarak azalttı. Bundan başka, artmış olan NF-kB immünoreaktivitesi ve p38 immünopozitif hücre sayısında azalmaya neden oldu.Sonuç olarak, CMN'nin MTX'in neden olduğu testis hasarını NF-kB ve p38 MAPK yolu üzerinden etki göstererek azaltabileceği kanısındayız.Anahtar Kelimeler: Metotreksat, Curcumin, Testis, Nükleer faktör-kappa B, p38 Methotraxate (MTX) is a chemotherapeutic agent which is commonly used and which has side effects on tissues with high proliferation potential such as bone marrow, intestinal mucosa and gonads. In this study, it is aimed to investigate the protective effects of curcumin (CMN) against to MTX-induced testis damage. Eighteen Wistar albino male rats were subdivided into three groups having each six rats in. To control group, during 14 days intragastric (ig.) dimethylsulfoxide (DMSO, with same volume of CMN); to 2. group, during 11 days, intraperitoneal(ip.) single dose MTX (20mg/kg); to 3. group, during 14 days, ig. CMN (100 mg/kg/day, dissolved in DMSO) and additionally to 3. group, during 11 days, ip. single dose MTX (20 mg/kg) were administered. Twenty four hours later than last dose of CMN, rats were sacrified and testis tissues were analysed for histological and immunohistochemical methods. Intracardiac blood samples were analysed for total testosteron value in serum. After weights of body and testis were measured, testis weight/body weight ratio was calculated. In addition, seminiferous tubules diameter, epithelium thickness and interstitial area thickness were measured. The weights of animals, serum testoteron levels and seminiferous tubules diameter and epithelial thickness were decreased significantly in MTX group in comparison with control group whereas, weights of testis and testis weights/body weights ratios were not changed. The number of histologically damaged seminiferous tubules and interstitial area thickness were increased significantly. In addition to this, immunoreactivity of NF-kB and p38 immunopsitive cell numbers increased in MTX group comparing to control group. Curcumin protects the decrase on MTX-induced body weights, serum testosteron levels, seminiferous tubules diameter and epithelial thickness, whereas reduced the increase in histologically damaged seminiferous tubules number and interstitial region thickness. Moreover, it caused reduction in the increased immunoreactivity of NF-kB and numbers of p38 immunopsitive cells. In conclusion, we are of the opinion that CMN could reduce MTX-induced testicular damage via the inhibition of NF-kB and p38 MAPK signaling pathway. Key words: Methotrexate, Curcumin, Testis, Nuclear factor-kappa B, p38 85

Ateroskleroz, hücresel ve hümoral immün yanıtların katıldığı, orta ve daha büyük boyutlardaki arterlerin kalınlaşması ve sertleşmesi sonucunda damar lümeninin aterosklerotik plaklarla daralması ile oluşan kronik inflamatuar bir hastalık olarak tanımlanmaktadır. Aterosklerotik süreçte yer alan hücreler, sitokinleri salgıladıkları gibi, sitokinler tarafından da aktive edilebilme özelliğine sahiptirler. İnflamasyonun, endotel aktive olduktan sonra adezyon moleküllerinin, sitokinlerin ve kemokinlerin (MCP-1, IL-8, ICAM-1, VCAM-1, E-selektin ve P-selektin) ekspresyonuyla monositlerin ve/veya lenfositlerin toplanmasına ve subendotelyumda infiltrasyona yol açtığı bildirilmiştir. Anakardik asit (AA), Anacardium occidentale (kaju fıstığı) kabuğunda bulunan biyoaktif bir fitokimyasal maddedir. AA, oksidatif hasardan kansere kadar birçok patofizyolojik bozukluk için iyi bir koruma sağlayabilir. AA kullanılarak NF-κB aktivasyon yolağı ve NF-κB düzenleyici gen ürünlerinin apoptoz ve inflamasyon mekanizmaları üzerine yapılan çalışmalarda AA'nın, büyüme faktörleri ve inflamatuar yanıtlarla aktiflenen NF-κB yi baskıladığı bildirilmiştir. Çalışmamızda, AA'nın insan safen ven endotel kültüründe, TNF-α ile uyarımı sonucu oluşturulan inflamasyon modelinde ICAM-1, VCAM-1 ve NF-κB arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Çalışmamızda endotel hücreleri üzerine kısa süreli AA uygulamasının ardından TNF-α uygulaması yapılarak, AA'in adezyon molekülleri ve NF-κB üzerine olan akut etkisi saptanmıştır. Daha sonra gerçek zamanlı kantitatif polimeraz zincir reaksiyonu yöntemi ile ICAM-1, VCAM-1 ve NF-κB genlerinin mRNA seviyelerindeki değişiklikler saptanmıştır. NF-κB ve ICAM-1 proteinleri için ise ikili immünfluoresan boyama prosedürü uygulandı. Tüm gruplara sitotoksisite testi uygulandı. Çalışmamızın sonuçlarına göre AA'nın, safen ven greft hastalığının gelişmesinin önlenmesinde ve tedavisinde NF-κB yolağı üzerinden, adezyon moleküllerinin ekspresyonunu etkileyerek etkin olabileceği düşünülebilir. Atherosclerosis is a chronic inflammatory disease, which the cellular and humoral immune responses are included, caused by the constriction of the vessel lumen because of the atherosclerotic plaques as a result of the thickening and hardening of medium and larger arteries. The cells going through the atherosclerotic process secrete cytokines and they also have the ability of being activated by the cytokines. It is demonstrated that inflammation generates accumulation of the monocytes and/or lymphocytes as a result of the expression of adhesion molecules, cytokines and chemokines (MCP-1, IL-8, ICAM-1, VCAM-1, E-selectin and P-selectin) after activation of the endothelium, which consequently results in infiltration of the subendothelium. Anacardic acid (AA) is a bioactive phytochemical found in the nutshell of the Anacardium occidentale (cashew apple). AA may provide better protection against several pathophysiological disorders, such as oxidative damage or cancer. Several studies on NF-κB activation pathways by using AA and on apoptosis and inflammation mechanisms of NF-κB regulatory gene products suggest that AA suppresses NF-κB, which is activated by the growth factors and inflammatory responses.In our study, we aimed to investigate the relation between AA and ICAM-1, VCAM-1 and NF-κB, which are associated with atherosclerotic process and with formation of atheroma plaque, by using the inflammation model of human saphenous vein endothelial culture constituted by TNF-α stimulation.In our study, the acute effect of the AA on adhesion molecules and on NF-κB has been determined by applying TNF-α on endothelial cells after acute application of AA. Afterwards, changes in mRNA levels of ICAM-1, VCAM-1 and NF-κB genes have been determined by using qRT-PCR method. Double immunofluorescence procedure has been applied to NF-κB and to ICAM-1 proteins. The cytotocixity test has been applied to all groups. As a consequence of our study, it is considered that AA can be effective on prevention of the development of saphenous vein graft disease and on its treatment by altering the expression of adhesion molecules through NF-κB pathway. 104

Apiaceae familyasından Seseli L. cinsine ait olan ve Türkiye'de yetişen iki farklı tür; Seseli gummiferum Pall. ex Sm. ve Seseli corymbosum Boiss. & Heldr. subsp. corymbosum üzerinde fitokimyasal ve biyolojik aktivite çalışılmalarının yapılması amaçlanmıştır. Bu kapsamda, bu türlerin uçucu yağları ve biyolojik etkileri incelenmiştir. Bu bitkiler üzerinde yapılmış çalışma sayısının az oluşu bizi bu araştırmaları yapmaya yöneltmiştir. İlk olarak S. gummiferum (SG) ve S. corybosum subsp. corymbosum'a (SC) ait örnekler toplanmış ve herbaryum örnekleri hazırlanmıştır. Toplanan örneklerden her birinin toprak üstü ve toprak altı kısımlarından, n-hekzan, etil asetat ve metanollü ekstreler hazırlanmış ve bu ekstreler İTK ile incelenmiştir. Bunun yanında her iki türün meyvelerinden Avrupa Farmakopesine (2010) uygun olarak hazırlanmış Clevenger cihazı ile yapılan hidrodistilasyon sonucu uçucu yağlar elde edilmiş, hem İTK hem de GC/MS ile içerikleri incelenerek karşılaştırılmıştır. Ayrıca elde edilen uçucu yağların biyolojik aktiviteleri MTT, NO ve PGE2 tayini, Nf-ĸB ve Western Blott yöntemleri kullanılarak araştırılmış ve disk difüzyon yöntemi ile antimikrobiyal etkileri de incelenmiştir. GC/MS sonuçlarına göre; S. gummiferum'un meyvelerinden elde edilen uçucu yağın bileşenlerinin % 95.1'i tayin edilerek ana bileşenler; germakren D (% 54.1), sabinen (% 22.4), ve bisiklogermakren (% 5.0); S. corymbosum subsp. corymbosum'un meyvelerinden elde edilen uçucu yağın bileşenlerinin % 93.7'si tayin edilerek, ana bileşenleri; β-fellandren (% 29.2), α-pinen (% 9.7), α-fellandren (% 8.2), germakren B (% 7.4), bisiklogermakren (% 6.6), β-pinen (% 4.8) ve mirsen (% 4.7) olarak tespit edilmiştir. Biyolojik aktivite çalışmalarında ise, SC ve SG uçucu yağları doza bağlı cevapta LPS ile stimüle edilen RAW 264.7 hücrelerindeki NO ve PGE2 üretimini ve bu mediatörlerin üretilmesine neden olan iNOS ve COX-2 enzimlerini ayrıca artan Nf-ĸB aktivitesini de önemli oranda inhibe etmiştir. Ancak, SC ve SG uçucu yağlarının antimikrobiyal aktivitesinde kayda değer bir sonuç elde edilememiştir. Bu çalışma, hem gelecekte yeni anti-inflamatuvar ajanların geliştirilmesine kaynak bilgi sağlaması ile öne çıkmakta, hem de çalışılan uçucu yağların önemli anti-inflamatuvar etkilerini de ortaya koymaktadır. The aim of this study is to perform the phytochemical and biological activity studies on Seseli gummiferum Pall. ex Sm. and Seseli corymbosum Boiss. & Heldr. subsp. corymbosum which are growing in Turkey, from Apiaceae family. Because of the fact that there are limited studies on these species, analysis of the essential oils and biological activity studies have been carried out in this research. First of all, the material of the S. gummiferum and S. corymbosum subsp. corymbosum as our working samples were collected from the nature and authentic samples were deposited in the Herbarium of Ankara University Faculty of Pharmacy. The n-hekzan, ethyl acetate and methanol extracts from the aerial parts and the roots of the each species were prepared. Then, these extracts were examined on thin layer chromatography (TLC). In addition, the essential oils of these species were obtained by hydrodistillation with a Clevenger type apperatus which is regulated according to the European Pharmacopoeia (2010). The composition of the oils were examined on TLC and then analyzed on GC/MS for the comparison of the oils composition. Moreover, the biological activity of the oils have been investigated by the methods of MTT, NO and PGE2, Nf-ĸB and Western Blotting; besides determination of the antimicrobial activity. Regarding to the GC/MS results; in total 29 compounds were characterized representing % 95.1 of the oil of the fruits from S. gummiferum. Germacrene D (% 54.1), sabinene (% 22.4) and bicyclogermacrene (% 5.0) were the major components in SG oil. On the other hand, in total 36 compounds were characterized representing % 93.7 of the fruits oil from S. corymbosum subsp. corymbosum. The main constituents were determined as β-phellandrene (% 29.2), α-pinene (% 9.7), α-phellandrene (% 8.2), germacrene B (% 7.4), bicyclogermacrene (% 6.6), β-pinene (% 4.8) and mircen (% 4.7). In the biological activity studies, the essential oils of the species inhibited production of NO and PGE2, iNOS and COX-2 enzymes, and Nf-ĸB in RAW 264.7 cells stimulated with LPS depend on the concentration. Nevertheless, the screening of the antimicrobial activity of the oils have no satisfied results. Therefore, this study provides important information regarding to use of the oils as a candidate agents against inflammatory disorders and the result related to this activity was debated in this work. 104

ÖZETVisseral ağrı en sık rastlanılan ağrı tipi olup, mekanizması tam olarak anlaşılamamıştır. Doku hasarına bağlı olarak salgılanan prostaglandinler ağrı reseptörlerinin eşiğini düşürmektedir. Dolayısıyla, sitokinlerin ve diğer proinflamatuvar faktörlerin ekspresyonunu kontrol eden c-Raf kinaz sinyal yolağının farmakolojik olarak inhibe edilmesi bu eşiğin yükselmesine sebep olabilir. Bu araştırma selektif c-Raf inhibitörü olan GW5074'ün kimyasal ağrı modelinde antinosiseptif etkisinin olup olmadığını test etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Metamizol (250 mg/kg), GW5074 0.5 ve 2 mg/kg dozlarında asetik asitle indüklenen abdominal kontraksiyon testinde antinosiseptif aktivite gösterdi. GW5074 her iki dozda da kıvranma sayılarını önemli derecede azalttı.Bu bulgular ışığında, GW5074'ün kimyasal ağrı modelinde farelerde periferik antinosiseptif özellik gösterdiği düşünülebilir. Buna göre, c-Raf sinyalizasyonunun inhibe edilmesinin ağrı yönetiminde olası yararı olabilir. Anahtar Kelimeler: Antinosisepsif etki, c-Raf kinaz, C57BL/6 fareleri, GW5074, Kimyasal ağrı modeli. ABSTRACTVisceral pain is the most common type of pain, and its mechanism isn't understood exactly. Prostaglandins which are released depending on tissue damage reduce the pain receptors threshold. Thus, pharmacological inhibition of c-Raf kinase signaling which controls expressions of cytokines and other proinflammatory factors, may increase mentioned threshold. The present investigation was performed to assess if there is any possible antinociceptive effect of GW5074, a selective c-Raf inhibitor, in chemical pain model. Metamizole (250 mg/kg), GW5074 0.5 and 2 mg/kg showed antinociceptive activity in the abdominal constrictor test induced by acetic acid. Both doses of GW5074 significantly reduced the number of stretches in the abdominal constrictor test. Therefore it is possible to conclude that GW5074 has a peripheral antinociceptive effect in mice evaluated from chemical pain model. The analgesic effect of GW5074 suggests that inhibition of c-Raf signaling may be potentially useful for managing pain. Key words: Antinociceptive effect, Chemical pain model, c-Raf kinase, C57BL/6 mice, GW5074. 42

Amaç: Pankreas adenokarsinomları tüm kanserler içerisinde en ölümcül ve agresif olanlardan biridir. Etkin tedavilerin geliştirilebilmesi için hastalığın temel biyoloji ve patogenezinin ortaya çıkarılması çok önemlidir. Doku Transglutaminaz (TG2) pankreas kanserinde yüksek düzeyde eksprese olan, ilaç direnci, metastaz ve düşük sağkalımıyla ilişkilendirilmiş bir proteindir. Amacımız, pankreas kanserinin oluşum ve gelişiminde önemli rol oynabileceğini düşündüğümüz DNA hasarı onarım enzimlerinin ekspresyonlarını incelemek, DNA hasarı ve TG2 düzeyleri arasındaki olası ilişkiyi araştırmaktır.Yöntem: Pankreas kanserli hasta tümör ve normal dokularında baz ve nükleozid hasar sırasıyla GC-MS/MS ve LC-MS/MS ile ölçülmüştür. DNA onarım enzimlerinin ekspresyonu gerçek zamanlı PCR yöntemi ile belirlenmiştir. MiaPaCa-2 hücrelerinde TG2 baskılanması siRNA tekniğiyle yapılmıştır. OGG1-NFΚB-TG2 arasındaki ilişkiyi aydınlatmaya yönelik çalışmalar kapsamında OGG1 promotörünün bildirici vektöre klonlanarak transfeksiyon sonrası promotör aktivitesinin ölçümü gerçekleştirilmiştir. Protein düzeyindeki ekspresyon değişiklikleri western blotla gösterilmiştir. Bulgular: DNA hasar sonuçlarına göre tümör dokularında 8-OH-Gua baz hasarı eşlenik normal dokularına göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulunmuştur (p0.05). Similarly 8-OH-dG damage was also found to be significantly higher in tumor tissues when compared to their normal counterparts (p>0.05). Among DNA repair genes, OGG1 expressions are decreased. On the other hand TG2 expression is increased in tumor tissues when compared to normal counterparts. A negative association between DNA damage and repair gene (OGG1 and NEIL1) expression was determined. Active phosphorylated form of NFκB was found to be inhibited in TG2-knockdown MiaPaCa-2 cells, showing a relationship between TG2 and NFκB. Active NFκB form is inhibited in TG2 knockdown cells and this correlates with decrease in OGG1 promotor activation. When NFκB is activated, the negative effect of TG2-knockdown is compensated and OGG1 promotor activation is shown to increase by reporter assays. Conflicting results between in-vitro assays and patient expression analyses may be due to the selective advantage of epigenetic silencing of DNA repair genesKeywords: Pancreas adenocarcinoma, DNA damage, DNA repair, OGG1, NEIL1, TG2, NFκB, PMA 145

Ateroskleroz, yaygın görülen ve kompleks olan, arteriyal duvarda yeni damar oluşumu, yangı ve bağışıklığın etkinleştirilmesi, damar duvarı yeniden modellenmesi, anormal vasküler düzenleme, lipid birikimi ile karakterize olan kronik immuno-inflamatuvar bir hastalıktır. mikroRNA'lar ve NF-KB immün yanıt ve inflamasyon gibi çeşitli biyolojik süreçlerde yer almaktadır. Çalışmamızda NFKB1, NFKBIA, miRNA146 ve miRNA499 polimorfizmlerinin Türk popülasyonundaki riskini ve buna bağlı olarak IL-1β plazma seviyelerinin hastalığa olan yatkınlığına katkısını araştırmak hedeflenmiştir. NFKB1(rs28362491), NFKBIA(rs696), miRNA146a(rs2910164) ve miRNA499(rs3746444) polimorfizmleri PZR-RFLP metoduyla 150 hasta ve 145 kontrolde çalışılmıştır. Plazma IL-1β seviyeleri ELISA yöntemiyle ölçüldü. NFKB1 rs28362491 genotip ve allel dağılımında anlamlı bir fark olmamasına rağmen, NFKBIA AA genotipinin ateroskleroz için yüksek risk taşıdığı belirlendi (OR=2.082, %95CI:1.093-3.963, p=0.0364). rs3746444 TT genotipi ise ateroskleroz riskini arttırmasına rağmen (OR=4.000, 95%CI: 1.690-9.468, p=0.0025;dominant model,OR=5.010, 95%CI: 2.518-9.970, p

Sambucus ebulus L. S. nigra L., (Caprifoliaceae) ve Cistus laurifolius L. (Cistaceae) bitkilerinin yaprakları Türkiye'de halk arasında enflamatuvar durumlara karşı kullanılmaktadır. Bitkiler üzerinde yürütülen önceki çalışmalar, bu bitkilerin in vivo potent antienflamatuvar etkilere sahip olduğunu göstermiştir. Bu çalışmanın amacı bu bitkilerin etki mekanizmalarını açıklamak amacıyla, çeşitli enflamasyon parametreleri üzerindeki etkilerini in vitro metotlar kullanarak ortaya koymak ve aktivite yönlendirmeli fraksiyonlama tekniği ile etkili bileşenleri izole etmektir.Lipopolisakkarit (LPS) ile indüklenmiş Raw 264.7 makrofaj hücrelerinin nükleer faktör-kappa B [NF-κB] inhibisyonuna dayanan aktivite modeli kullanılarak hazırlanan ekstrelerden etkili aktif bileşenler izole edilmiş ve yapıları spektroskobik yöntemler ile aydınlatılmıştır. S. ebulus bitkisinden; flavonoit yapısında (izoramnetin-3-O-β-D-glukopiranozit, izoramnetin-3-O-rutinozit, kersetin-3-O-β-D-glukopiranozit, kersetin-3-O-β-D-galaktopiranozit) ve iridoit yapısında iki yeni bileşik; Sambulin A ve Sambulin B elde edilmiştir. S. nigra ve C. laurifolius'un aktif bileşenleri olarak ise, sırasıyla, bir sterol karışımı (SNH-1) ve kalan su alt ekstresi (CL-R-H2O) belirlenmiştir. Ayrıca tanımlanan aktif molekül veya fraksiyonların enflamatuvar mediyatörler [TNFα, IL-1α, IL-1β, IL-2 ,IL-6, PGE2 (ELIZA)], ve nitrik oksit (Griess Yöntemi) üzerindeki etkileri incelenmiştir. Protein seviyeleri (iNOS/COX-2) ve protein fosforilasyonları [Mitojen Aktive Protein Kinazlar (MAPK) ve kappa B protein inhibitörü (IκBα)] üzerindeki etkiler Western Blot yöntemiyle araştırılmıştır. Sonuç olarak, izole edilen flavonoitlerden; izoramnetin-3-O-β-D-glukopiranozit ve izoramnetin-3-O-β-rutinozit NO, iNOS, TNFα üretimini inhibe etmiştir. İzoramnetin-3-O-β-rutinozit ayrıca PGE2 ve COX-2 inhibisyonu da sağlamıştır. Her iki flavonoit p38/IκBα fosforilasyonlarını inhibe etmiştir. İridoit tipi bileşikler iNOS/COX-2 seviyelerini baskılamış NO/ PGE2 ve TNFα üretimlerini azaltmış, JNK ve IκBα fosforilasyonlarını engellemiştir. Diğer taraftan SNH-1 ve CL-R-H2O aktif fraksiyonları NO, PGE2 seviyeleri ile JNK ve IκBα fosforilasyonlarını inhibe etmiştir. The leaves of Sambucus ebulus L, S. nigra L. (Caprifoliaceae) and Cistus laurifolius L. (Cistaceae) were used against inflammatory problems in Turkish folk medicine. Previous investigations have proven their in vivo potent anti-inflammatory activity. The aim of the present study was to investigate their effects on various inflammatory parameters by using in vitro methods to provide evidences on their activity mechanisms and to isolate the active ingredients through activity-guided procedures. Active components were isolated from extracts by using an in vitro bioassay model based on the inhibition of nuclear factor-kappa B [NF-κB] in Lipopolysaccharide (LPS)-induced Raw 264.7 macrophages and their chemical structures were elucidated by spectroscopic techniques. Flavonoids; Isorhamnetin-3-O-β-D-glucopyranoside, isorhamnetin-3-O-rutinoside, quercetin-3-O-β-D-glucopyranoside, quercetin-3-O-β-D-galactopyranoside and two new iridoids; Sambulin A, Sambulin B were identified from S. ebulus , a sterol mixture (SNH-1) and remaining water subextract (CL-R-H2O) were determined to be active components of S. nigra and C. laurifolius, respectively. These active molecules or fractions were further investigated for their effects on several inflammatory mediators [i.e. TNFα, IL-1α, IL-1β, IL-2 ,IL-6, PGE2 (ELISA)], nitric oxide (Griess Assay). Effects on the protein levels (iNOS/COX-2) or phosphorylations [Mitogen-Activated Protein Kinases (MAPK) and inhibitor of kappa-B protein (IκBα)] were studied by Western Blot. As conclusion, among the isolated flavonoids; isorhamnetin-3-O-β-D-glucopyranoside and isorhamnetin-3-O-β-rutinoside inhibited NO, iNOS, TNFα, isorhamnetin-3-O-β-rutinoside inhibited PGE2/COX-2. Both flavonoids inhibited p38/IκBα phosphorylations. Iridoid type constituents suppressed iNOS/COX-2, NO/PGE2 and TNFα as well as JNK/IκBα phosphorylations. The active fractions, SNH-1 and CL-R-H2O, decreased the levels of NO/PGE2 and inhibited JNK/IκBα phosphorylations. 270

Non-alkolik karaciğer yağlanması (NAKY), hepatosit hasarı, enflamasyon ve fibrozise neden olan aynı zamanda siroza, karaciğer hasarına ve hepatoselülerkarsinoma neden olabilecek yaygın karaciğer hastalıklarından biridir. Genetik ve çevresel koşulların dışında kolesterolden zengin diyet ile beslenilmesi non-alkolik karaciğer yağlanmasına neden olan faktörler arasında yer alır. Bu çalışmamızdahiperkolesterolemik tavşanlarda oluşturulan non-alkolik karaciğer yağlanmasının moleküler mekanizmasınınincelenmesi planlanmıştır. Çalışmamızda, 1-2 aylık 24 adet erkek albino tavşan 4 farklı gruba ayrıldı: (i) Vitamin E den fakiryemilebeslendi. (ii) Vitamin E den fakiryemilebeslendivevitamin E i.m. olarak 50 mg/kg/gün uygulandı.(iii) % 2 kolesteroliçerenvitaminE'denfakiryemilebeslendi. (iv)% 2 kolesteroliçeren Vitamin E den fakiryemilebeslendive vitamin E i.m. olarak 50 mg/kg/gün uygulandı. Sekiz hafta sonunda, karaciğer dokularından alınan kesitler ışık mikroskobu ile incelendi ve kolesterol ile beslenen tavşanlarda non-alkolik karaciğer yağlanması gelişirken, vitamin E verilen tavşanlarda lipit birikiminin ve α-SMA, RAM11, col1A1, 4HNE oluşumunun azaldığı gözlendi.Hiperkolesterolemik diyetin daha ileri etkilerini incelemek amacıyla karaciğer dokusunda CD36, MMP-9, NF-κB, PPARγ, TGF-β1, TNF-α, ve protein ekspresyonları immunblotlama tekniği ile karşılaştırılmalı olarak incelendi ve vitamin E'nin bu değişiklikler üzerine olan etkisi araştırıldı. Bu çalışma sonucunda, karaciğer dokusunda PPAR-γ protein ekspresyonlarının ise kolesterol grubunda kontrollere göre azaldığı, kolesterol+vitamin E grubunda kolesterol grubuna kıyasla arttığı bulundu. CD36, TNF-α, TGF-β1 ve NF-κB protein ekspresyonları ise kolesterol grubunda, kontrol grubuna göre yüksek oranda artış gösterirken, kolesterol+vitamin E verilen grupta bu artışın baskılandığı gözlendi. Kolesterol grubunda MMP-9 protein ekspresyonlarında kontrol grubuna kıyasla önemli bir değişiklik olmazken kolesterol+vitamin E grubunda MMP-9 protein ekspresyon seviyelerinin kontrol grubuna kıyasla düştüğü gözlendi.Anahtar Kelimeler: CD36, Hiperkolesterolemi, NF-κB, PPAR-γ, TGF-β1 Non-alcoholic Fatty Liver Disease (NAFLD) is one of the common liver diseases that leads to hepatocyte injury, inflammation, fibrosis andcan lead tocirrhosis,liver failure, and hepatocellular carcinoma.Besidesseveralgeneticandenvironmentalfactors,cholesterolrichdiet is consideredto be inducingfactors of NAFLD. In the study, we have planned that investigation of molecularmechanisms of non-alcoholicfattyliverdeveloped in hypercholesterolemicrabbits.Thirty-twomale albino rabbitswererandomlyseperatedtofourgroupsandfedwith: (i) vitamin E deficientdiet, (ii) vitamin E deficientdietwithdailyintramuscularinjections of vitamin E (50 mg/kg), (iii) vitamin E deficientdietcontaining 2% cholesterol, (iv) vitamin E deficientdietcontaining 2% cholesterolwithdailyintramuscularinjections of vitamin E (50 mg/kg).Aftereightweeks, livertissuesectionswereexaminedbylightmicroscopy. While NAFLD wasdeveloped in therabbits fed withcholesterol, it wasobservedthatlipidaccumulationanddeveloping of α-SMA, RAM11, col1A1, 4HNE decreased in therabbitsfed withcholesterol + vitamin E. Inordertoinvestigatefurthereffects ofhypercholestrolemicdiet, protein expressions of PPAR-γ, CD36, TNF-α, TGF-β1, NF-κBand MMP-9 in theliverwerecomperativelyexaminedbyimmunoblottingandeffects of vitamin E on thesechangeswereinvestigated. At theend of thestudy, it wasfoundthat in cholesterolgroup,PPAR-γ protein expressions of livertissuesdecreasedcomparedtocontrolgroupandincreased in cholesterol+ vitamin E groupcomparedtocontrolgroup.BothCD36, TNF-α, TGF-β1 and NF-κBprotein expression were increased in cholesterol group compared tocontrol group but this increasing decreased incholesterol+vitamin E group.Whereas MMP-9 protein expressiondid not showsignificantchanges in cholesterolgroupcomparedtocontrolgroup, it wasobservedthatprotein expressionslevels of MMP-9decreasedcomparedtocontrolgroupin cholesterol + vitamin E group.Keywords: CD36, Hypercholesterolemia, NF-κB, PPAR-γ, TGF-β1 87

Deneysel diyabetli ratlarda timokinon uygulanmasının Nükleer faktör kappa B (NF-κB) ve DNA hasarı üzerine etkisi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Biyokimya Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Van, 2014. Bu çalışmada, deneysel diyabete bağlı olarak meydana gelmesi olası komplikasyonların saptanmasında, Nükleer faktör kappa B ve DNA hasarı oluşumunun etkisi ve bu komplikasyonların önlenmesi ve tedavisinde timokinonun olası rolünün değerlendirilmesi amaçlandı. Bu amaçla 28 adet 200-250 gr ağırlığında erkek Wistar-Albino rat kullanıldı. Her biri yedi rattan oluşan; kontrol (K), timokinon (T), diyabet (D) ve diyabet+timokinon (DT) grupları olmak üzere dört gruba ayrıldı. Diyabet oluşturmak için D ve DT grup ratlara 45 mg/kg tek doz streptozotosin (STZ) intraperitoneal (i.p) yoldan uygulandı. DT ve T grubundaki ratlara timokinon ayçiçeği yağında çözdürülerek, 30 mg/kg/gün olarak gavaj yoluyla uygulandı. 21 günlük denemeden sonra toplanan kan örneklerinde glukoz, HbA1c, ALT, AST, GGT, üre, ürik asit, kreatinin değerlerine ayrıca NF-kappaB ve 8-OHdG miktarlarına bakıldı. Analiz sonuçlarına göre, glukoz düzeylerinin diyabet grubunda önemli oranda arttığı (p

İnterlökin-33, İnterlökin-1 (İL-1) ailesinin yeni üyesi olarak 2005 yılında keşfedilmiştir. Bu ailenin üyelerinden olan İL-1β ve İL-18 Tip I immün yanıt yönünde immün sistem düzenleyicisiyken, İL-33 Tip 2 immün yanıt yönünde kutuplaşmaya yol açmaktadır. Diğer İL-1 ilişkili sitokinlerle aynı sinyal yolağını kullanmasına rağmen bu farklı etkisi açıklanmalıdır. Bu tezde İL-33'ün makrofajlarda NO üretimi ve kutuplaşma üzerine olan etkileri araştırılmıştır. J774.1 makrofaj hücre hattı kullanılmıştır. Makrofajlar öncelikle M1, M2a ve M2c yönüne kutuplaşabilmeleri amacıyla uygun sitokinlerle muamele edilmiş, sonra bu kutuplaşmış makrofajlara İL-33 eklenerek NO üretimi, kemokin ve kemokin reseptörlerindeki değişimler tespit edilmiştir. İL-33'ün kutuplaşmış makrofajın fagositoz kapasitesini nasıl değiştirdiği değerlendirilmiştir. Son olarak İL-33'ün cAMP, PKC ve NFκB ileti yolağı üzerine etkileri incelenmiştir. Makrofajların nitrik oksit üretimleri Griess reaksiyonu ile tespit edilmiştir. Kemokin üretimleri ELISA ile test edilmiştir. Makrofaj yüzeyindeki kemokin reseptörleri İFA yöntemiyle değerlendirilmiştir. Fagositoz deneylerinde ısı ile inaktive edilmiş ve canlı bakteriler ile floresan işaretli antijen kaplı boncuklar kullanılmıştır. İmmünofloresan mikroskop, fluorometri ve akım hücre ölçer kullanarak fagositoz deneyleri gerçekleştirilmiştir. Sinyal ileti yolağı, uyarımlı makrofajlarda sitoplazma ve membran ekstraksiyonu yapıldıktan sonra ELISA ile değerlendirilmiştir. Sonuç olarak İL-33 naif makrofajlarda NO üretimini etkilememiştir. Ancak uyarımlı makrofajlarda NO üretimini değiştirebilmektedir. İL-33 uyarımlı ve uyarımsız makrofajların fagositoz kapasitesini artırmaktadır. İL-33 sinyal ileti sisteminde cAMP, PKC ve NFκB yapılarını etkilemektedir. Genel itibariyle epitel ve endotel hücrelerinden salgılanan bir sitokin olan İL-33 naif hücreyi aktif durumda tutmakta ve uyarıya hemen cevap verebilecek şekilde hazırlamaktadır. Uyarımlı makrofajlarda ise İL-33, inflamasyon şiddetini azaltmaktadır.Anahtar Kelimeler : Makrofaj, interlökin-33, nitrik oksit, makrofaj kutuplaşması, fagositoz, cAMP, protein kinaz C, NFκB Interleukin-33 is classified as a new member of interleukin-1 family cytokines in 2005. Whereas IL-1 and IL-18 promote Th1 associated immune response, IL-33 leads to Th2 polarization. Although it works through the same signalling pathways with other IL-1 associated cytokines, this different affect should be explored. Our study was aimed to explore the effect of IL-33 on NO production and polarization in J774.1 macrophages cell line. Macrophages were polarized skewed to M1, M2a and M2c via cytokine cocktails, IL-33 was added. Then, chemokine and chemokine receptors were assessed by IFA staining (direct or indirect) and ELISA. NO was synchronically measured by Griess reaction. In order to enlighten the effect of IL-33 on the phagocytosis capacity in polarized macrophages, phagocytosis experiments was performed by using fluorescent microscopy, fluorometry and flow cytometry by using heat inactivated and live bacteria or beads bearing antigens with fluorescent label. Finally, we were examined effect of İL-33 on cAMP, PKC and NFκB pathways. In conclusion, we found that IL-33 did not affect NO synthesis in unstimulated J774.1 cells, but IL-33 decreased nitrite levels in macrophages pre-treated with IFNγ+LPS (M1) and increased nitrite levels in macrophages stimulated with IL-4+IL-13 (M2a). When added IL-33 alone into macrophages, fluorometric and flow cytometric analysis showed that IL-33 caused to increase in the phagocytosis response of stimulated and unstimulated macrophages. The different inflammatory conditions have modified the effects of IL-33 in macrophages. Protein kinase C activity, levels of cAMP and NF-κB activities were measured by ELISA. The present study establishes for the first time that cAMP, PKC and NFκB are become effective on the IL-33 signalling pathway. Due to the stimulation, IL-33 keeps macrophages in priming state in prior to induction with IFN-γ plus LPS or TNFα and then represses the severe inflammation.Key words : Macrophage, interleukine-33, nitric oxide, macrophage polarization, phagocytosis, cAMP, protein kinase C, NF-κB 284

Osteoartrit (OA) kıkırdak, kemik ve sinoviyal dokularda çeşitli travmatik, biyomekanik, gelişimsel, metabolik ve genetik faktörlerin etkisiyle meydana gelen, kıkırdak yapımı ve yıkımı arasındaki dengenin bozulması ile ortaya çıkan, biyokimyasal ve morfolojik değişiklikler ile karakterize bir eklem hastalığıdır. OA'da hücre uyarı yolaklarının tam olarak bilinmesiyle eklemde kaybolan homeostazın yeniden yapılanması ve tamir mekanizmasının gelişmesi mümkün olabilecektir. Bu uyarı yolaklarında önemli bir role sahip olan mitojenle aktive olan protein kinazlar (MAPK)'ın OA'yı da içeren çeşitli hastalıklarda teröpatik hedef olabileceği düşünülmektedir. Bir MAPK olan Jun-N-terminal kinaz (JNK); tümör nekroz faktör-alfa (TNF-α) ve interlökin-1beta (IL-1β) gibi proinflamatuar sitokinlere cevap olarak aktive olmaktadır. Bu kinazlar özellikle nüklear faktör kappa b (NF-κB) olmak üzere çeşitli transkripsiyon faktörlerini aktifleştirir. İnflamatuar yolda önemli bir yeri olan NF-κB; TNF-α, IL-1β, lipopolisakkarit ve serbest oksijen radikallerini içeren birçok farklı uyaran tarafından aktive edilmektedir. mikroRNA (miRNA)'ların gelişim, homeostaz ve bağışıklık fonksiyonlarında önemli rol oynadığı, kanserden inflamasyona kadar çoğu hastalıkla ilişkili olduğu bilinmektedir. miRNA ekspresyonlarının özel immün cevabı ve inflamatuar uyarıyı da düzenledikleri belirlenmiştir. miRNA-146a ve miRNA-155; TNF-α ve IL-1β gibi pro-inflamatuar aracılarla uyarılan miRNA'lardır. Bu miRNA'ların ekspresyon mekanizmalarını içeren çalışmalarda NF-κB'nin inflamatuar uyarıya cevapta merkezi bir rol oynadığı gösterilmiştir. Bununla birlikte bu miRNA'ların seviyelerinin düzenlenmesinde MAPK uyarısının önemli bir role sahip olduğu ve JNK'nın bu ekspresyonu düzenlediği düşünülmektedir. Bu çalışmada, OA hastalığının patofizyolojisinin anlaşılmasına katkı sağlamak için, yeni bir terapötik hedef olan miRNA'lardan miRNA-146a ve miRNA-155, yine birçok hastalık için potansiyel terapötik hedef olarak tanımlanan MAPK'lardan JNK ve transkripsiyon faktörlerinden NF-κB'nin OA hastalığındaki rollerinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışmada OA tanısı alan 100 hasta ve 50 sağlıklı bireyden periferal mononüklear kan hücreleri elde edildi. Bu hücrelerde miRNA-146a, miRNA-155 ve JNK gen ekspresyonları real-time PCR yöntemiyle ve NF-κB aktivitesi ELISA yöntemiyle belirlendi. Çalışma sonuçlarına göre; OA hasta grubunda miRNA-155 ekspresyonunun istatistiksel olarak anlamlı artış gösterdiği bulundu. Sonuçlar cinsiyetlere göre incelendiğinde, OA'lı kadınlarda miRNA-146a ve miRNA-155 ekspresyon seviyelerindeki artışın anlamlı düzeyde olduğu belirlendi. miRNA-146a, miRNA-155 ve JNK ekspresyonları ile NF-κB aktivitesinin hasta grubunda tanısal değerleri incelendiğinde, miRNA-146a ve miRNA-155 ekspresyonun hassasiyeti hastalarda yüksek olmasına rağmen özgüllüğünün düşük olması bu verilerin tek başlarına hastalık tanısında kullanılamayacağını gösterdi. Bununla birlikte bu 4 parametre birlikte değerlendirildiğinde en yüksek hassasiyet ve özgüllüğe ulaşıldığı görüldü. Bu sonuçlara göre yaygın ve kompleks bir hastalık olan OA'nın moleküler mekanizmasında miRNA-146a, miRNA-155, JNK ve NF-κB'nin ilişkisi olduğu ancak bu ilişkinin daha detaylı araştırılması ve böylece hastalığın ilerlemesi ve patogenezinde kullanılmak üzere yeni birer biyobelirteç olarak miRNA'ların kullanılıp kullanılmayacağının anlaşılmasının tam olarak ortaya konulması mümkün olacaktır. Osteoarthritis (OA) is a disease characterized by biochemical and morphological changes resulting from unbalanced cartilage anabolism and catabolism that occur under the effects of several traumatic, biomechanical, developmental, metabolic and genetic factors in cartilage, bone and synovial tissues. If the cell signal pathways that regulate these activities are fully understood, restructuring of homeostasis and development of repair mechanisms in joints can be possible in OA. Mitogen activated protein kinases (MAPK) are considered to be potential therapeutic targets for several diseases, including OA. Jun-N-terminal kinase (JNK), is activated in response to cytokines, such as tumor necrosis factor α (TNF-α) and interleukin 1 beta (IL-1β). These kinases activate several transcription factors, particularly nuclear factor kappa b (NF-κB). NF-κB is activated by various stimuli including TNF-α, IL-1β, lipopolysaccaride and free oxygen radicals in inflammatory processes.microRNA (miRNA) has an important role in development, homeostasis and immune functions. miRNA was shown to be associated with several diseases from cancer to inflammation. miRNA regulates the specialized immune response and inflammatory stimulus. miRNA-146 and miRNA-155 are induced by proinflammatory stimuli, such as TNF-α and IL-1β. Studies related to expression mechanisms of miRNA-146a and miRNA-155 suggests a central role in inflammation for the proinflammatory transcription factor, NF-κB. JNK may regulate miRNA-155 expression. This study aims to investigate the expression of miRNA-146a, miRNA-155 and JNK, activity of NF-κB in OA.In this study, peripheral mononuclear blood cells were drawn from 100 patients with a diagnosis of OA and from 50 healthy subjects. miRNA-146a, miRNA-155 and JNK expressions were analyzed by qRT-PCR. NF-κB levels were determined by ELISA in nuclear extracts.Our results show that miRNA-155 expression increased significantly in OA patients. Analyzing the results by gender, miRNA-146a and miRNA-155 levels increased significantly in women with OA. When miRNA-146a, miRNA-155 and JNK expressions and NF-κB activity values of patient analyzed, specificity of the miRNA-146a and miRNA-155 expressions were found to be low even sensitivity to them are high at patients. Therefore, it is not suggested to use each of those parameters alone in diagnosis of OA. However when these 4 parameters evaluated all together, the highest specificity and sensitivity might be obtained.According to these results, miRNA-146, miRNA-155, JNK and NF-κB are related to molecular mechanisms of OA. This evidence could lead to elucidation of the mechanism underlying OA pathogenesis and hence to a novel therapeutic strategy for OA. 109

Bortezomib, intrasellüler proteinlerin birçoğunun degradasyonundan sorumlu olan proteozomugeri dönüşümlü olarak inhibe ederek, antitümör özellikler gösteren bir ajandır. Bortezomib bazı yan etkileri veya kemoterapik etkileri bilinmesine rağmen yaşlanma periyodunda (menopoz sonrası) proteozom inhibisyonunun farklı dokulardaki etkileri üzerine literatürde yeterince araştırma bulunmamaktadır. Bu nedenle çalışmada, menopoz sonrası bortezomib kullanım güvenliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Bortezomib'in post-menopozal etkileri overektomize Sprague Dawley cinsi dişi ratlarda araştırıldı. Çalışma her grupta 6 denek olmak üzere sağlıklı kontrol, overektomi grubu ve overektomi+bortezomib gruplarından oluşturuldu. Overler çıkarıldıktan 0.2 mg/kg bortezomib inrtaperitonal olarak haftada 2 gün olmak üzere 4 hafta boyuncauygulanmıştır. Bu ratların uterus dokuları morfometrik, histopatolojik ve immünohistokimyasal yöntemler ile incelendi. Östrojen eksikliğinin hem endometriyumda hemde miyometriyumda belirgin atrofiye sebep olduğu gözlendi. Bortezomib uygulaması, endometriyumu kısmen koruduğu hem morfometrik hemde histopatolojik açıdan tesbit edildi. Yapılan immünohistokimyasal incelemede, proteozom inhibisyonuna rağmen endometriyumda sitoplazmikNF-κB aktivitesinin etkileri gözlendi. Bu bulguların ışığında, bortezomib'in post-menopozal dönem süresince kullanımının kısıtlı bir koruyucu etkisinin olduğunu söylenebilir. Bortezomib is an antitumor agent which inhibits reversibly proteasome that is responsible from degredation of many intracellular proteins. Although some side effects and chemotherapeutic effects of Bortezomib are known, there has not been enough research in the literature of its effect on different tissues regarding proteasome inhibition in senile period (postmenapausal) for this reason, the safety of postmenaupousal was aimed research in this study. The postmenopausal effects of Bortezomib was investigated on ovariectomize Spraque Dawley rats. The female rats were separated into 3 groups as control, ovariectimize and ovariectomize+Bortezomib groups consist of 6 rats in each groups. Bortezomib was administed intraperitonally in a dosage of 0.2 mg/kg in two days of a week for 4 weeks after ovariectomize. The uterus of rats were investigated by using morphometrical, histophathological and immunohistopathological methods. A striking atrophy in endometrium and myometrium was observed due to estrogen deficiency in ovariectomize group. The partial protective effect of Bortezomib administration was observed morphometricallyand histopathologically. In immunohistochemical research, a cytoplasmic NF-κB activity was observed in the presence of proteasome inhibition in endometrium. Under the ligth of these findings, a limited protective effects of postmenopausal Bortezomib adminstration may be mentioned. 91

Diabet, karbonhidrat, yağ ve protein metabolizmasında bozukluklara sebep olan kronik bir hastalıktır. Yüksek düzeylerdeki glukoz, proteinlerle birleşerek kimyasal olarak geri dönüşebilen glikolizasyon ürünlerine dönüşür ve bu dönüşüm kan glukoz düzeyi ile doğru orantılı olarak artar. Glukozun, kan damarlarının duvarında veya interstisyel dokularda kollajenle ve diğer uzun ömürlü proteinlerle oluşturduğu glikolizasyon bir seri kimyasal tepkime sonrasında geri dönüşümü olmayan glikolizasyon son ürünlerine dönüşür. Diabetin, gonadal fonksiyonları etkileyerek, düşük testosteron düzeyleri, testiküler disfonksiyon ve yetersiz spermatogenez oluşturduğu insanlarda ve deney hayvanlarında gösterilmiştir. Streptozosin (STZ) ile indüklenen sıçanlarda tip 1 diabet, hedef hücrelerdeki insülin reseptörlerini azaltmasından dolayı, pankreastan insülin salınmasını ve tirozin –kinaz reseptörlerini inhibe eder. Bunun sonucunda diabetik şartlar, testiküler oksidatif strese neden olur ve reprodüktif aktivitenin bastırılmasıyla sonuçlanır. Bu hastalığın hücre sinyal molekülleri eksenindeki tanımı, günümüzde halen tartışılmaktadır. Deneysel diabet oluşturulması sık çalışılan streptozotocin (STZ) ile sağlanmıştır. Çalışmamız; deney süresince (15 gün) ve bitiminde testis dokusunun histolojik, moleküler, biyokimyasal analizlerini içermektedir. Ana yolaklar için TGF-β, NF-ĸB , e-kadherin, hsp90β proteinleri seçilmiştir. Biyokimyasal olarak MDA, GSH ve GPX seçilmiştir. Çalışmamızda histokimyasal ve immünohistokimyasal rutin takip ve boyama prosedürü kulanılarak ışık mikroskobik analiz yapılmıştır. Elde edilecek sonuçlarla, olası hasarlanmalara yönelik, hücresel terapi çalışmalarının kurgulanması planlanmaktadır. Tip 1 diabetli sıçan testis testis dokularında, TGFβ, NF-ĸB ve, HSP90β, e-kadherin sinyal yolaklarının ve hücre adezyon moleküllerinin infertiliye olan etkisinin, moleküler düzeyde incelenmesi ana amacımızı oluşturmaktadır. TGFβ, NF-ĸB, Hsp90β ve e-kadherin proteinleri hücre içinde birçok sinyal yolağını ve birbirlerini tetikleyebilmektedirler. Diabete bağlı olası doku hasarlanmalarının tespiti amaçlı TGFβ, inflamatuar sürecin değerlendirilmesi amaçlı NF-ĸB ve hücre stabilizasyonun değerlendirilmesi amaçlı Hsp90β proteinlerinin analizi gerçekleştirilmiştir.Hücre - hücre adezyonu ve bütünlüğünün analizi ve diabetin olası hasarlarının gözlemi için e-kadherin molekülü immünohistokimyasal olarak çalışılmıştır. Diabetli grupta belirgin fibrozis ve inflamatuar değişiklikler ve spermatogenik hücre serisinde kayıp öne çıkan bulgulardır. TGFβ ve NF-ĸB ve immünoekspresyonu diabette artmış, Hsp90β ve e-cadherin immünoekspresyonu diabette azalmış bulunmuştur. Testis dokusunda deneysel diabetin; fibrotik, inflamatuar, hücre adezyon ve stabilizasyonunu bozucu bir duruma yol açtığı saptanmıştır.Anahtar kelimeler: Diabet; testis; NF-ĸB; TGFβ; Hsp90β; e-kadherin Diabetes is a chronic disease that casuses metabolic disorders in carbonhydrate, fat and protein. High levels of glucose combined with proteins are transformed into glycosylatıon chemically recyclable products and that conversion increases linearly with blood glucose level. Glucose in walls of blood vessels or interstitial tissues through the collagen and other long-life proteins created glycosylatıon are tansformed irreversible glycation end products after a series of chemical reactions. Diabetes affecting gonadal function, low testesterone levels, testicular dysfunctıon and formed imparied spermatogenesis has been shown in humans and experimental animals. Streptozotocin (STZ) induced type 1 diabets in rats, in target cells due to reduced insulin receptors, insülin release from pancreas and it's inhibits tryrosine-kinase receptors. As a result of diabetic conditions that causes testicular oxidative stress and result in supression of reproductive activity. This definition of the disease in the axis of cell signalling molecules is still being debated today. Induction of experimental diabetes is provided through frequently studied streptozotosin (STZ).Our study; throughout the experiment (15 days) and at the end, are included of testis histologic, molecular, biochemical analysis. TNF-β, NF-kB, e-cadherin, hsp90β were selected for the main pathway. MDA, GSH and GPX were selected biochemically.In our study, using routine follow-up was performed histochemical and immunohistochemical staining procedure and light microscopic analysis.The results to be obtained,for the potential to damage, cellular therapy studies are planned to be constructed. Type 1 diabetes in rat testis testes tissue, TGFβ, NF-Kb, HSP90β, e-cadherin signaling pathways and cell adhesion molecules of their effect on infertility, investigation at the molecular level is our main aim. TGFβ, NF-kB, Hsp90β ve e-cadherin proteins can trigger many signaling pathways and each other within the cell. Potential diabetes-related tissue damage to detect for TGFβ,to evaluate inflammatory process for NF-kB and Hsp90β for evaluating the stabilization of cell proteins analysis was performed. Analysis of cell-cell adhesion and integrity and e-cadherin molecules were studied by immunohistochemistry for observation of the potential damage of diabetes.In the diabetic group significant fibrosis and inflammatory changes and loss of series in germ cells are the most prominent findings. TGFβ and NF-kB expressionincreased in diabetes, Hsp90β and e-cadherin expression was found decreased in diabetes.Testicular tissue of experimental diabetes; fibrotic, inflammatory, cell adhesion and stabilization was found to lead to a disturbance situation.Key words: Diabetes; testes; NF-ĸB; TGFβ; Hsp90β; e-cadherin 86

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ratlarda oluşturulan deneysel periodontitis modelinde herhangi bir toksisitesi tespit edilmemiş, antienflamatuar, antibakteriyal ve antioksidan gibi pek çok biyolojik özelliğe sahip karvakrolün sistemik tedavisinin immünomodulatör etkilerini biyokimyasal, histolojik ve radyolojik olarak incelemektir. Materyal ve Metot: Bu çalışmada, 24 haftalık 200-220 gr ağırlığında Sprague-Dawley ırkı 24 adet erkek rat kullanıldı. Ratlar her grupta 8 adet olacak şekilde 3 gruba ayrıldı; 1. Kontrol grubu 2. Periodontitis (PED) grubu 3. Karvakrol-periodontitis (KAR-PED) grubu. 2. ve 3. grupta deneysel periodontitis oluşturmak amacıyla ratların sağ alt birinci molar dişine 3-0 ipek sütur ligature edilerek 30 gün beklendi. Ligatürlerin alınmasını takiben, KAR-PED grubuna 50 mg/kg dozda KAR, PED grubuna ise plasebo tedavisi 15 gün boyunca oral gavaj yöntemi ile verildi. Sakrifiye edilen ratlardan alınan kan örneklerinde biyokimyasal metotlarla serumda IL-1ß, IL-6, TNF-α, CTx ve KALP seviyelerine bakıldı. İmmünohistokimyasal ve histolojik yöntemler kullanılarak dokuda meydana gelen patolojik değişiklikler, RANKL ve OPG pozitif hücre yoğunluğu değerlendirildi. Ratlardan elde edilen mandibula örneklerinde radyografik olarak alveoler kemik seviyeleri karşılaştırıldı.Bulgular: KAR-PED grubunda serum IL-1ß, IL-6 ve TNF-α sitokin seviyelerinin PED grubuna göre anlamlı derecede düşük olduğu belirlendi. CTx seviyesinin KAR-PED grubunda PED grubuna göre anlamlı derecede düşük, KALP seviyesinin ise anlamlı derecede yüksek olduğu bulundu. İmmünohistokimyasal analizlerde PED grubunda kontrol grubuna göre; RANKL-pozitif hücre yoğunluğunun anlamlı derecede yüksek, OPG-pozitif hücre yoğunluğunun anlamlı derecede düşük olduğu gösterildi. KAR-PED grubunda ise PED grubuna göre RANKL-pozitif hücre yoğunluğunun anlamlı derecede düşük, OPG-pozitif hücre yoğunluğunun anlamlı derecede yüksek olduğu belirlendi. Histopatolojik değerlendirmelerde KAR-PED grubunda periodontal dokuda meydana gelen doku yıkımı ve PMNL hücre yoğunluğunun PED grubuna göre daha az olduğu görüldü. Radyografi analizlerinde; en yüksek MKS ve DKS değerlerinin kontrol grubunda, en düşük değerlerin de PED grubunda olduğu belirlendi. KAR-PED grubunda ise PED grubuna göre MKS ve DKS'nin anlamlı derecede yüksek olduğu tespit edildi.Sonuç: Deneysel periodontitis rat modelinde KAR uygulamasının periodontal dokuda gözlenen enflamasyona bağlı alveoler kemik rezorpsiyonu üzerine iyileştirici etkilerinin bulunduğu ve KAR'ın periodontitis tedavisinde kullanılabilecek immünomodulatör bir ajan olabileceği sonucuna varıldı. Anahtar Kelimeler: Deneysel periodontitis; karvakrol; kemik alkalen fosfataz; osteoprotegerin; reseptör aktivatör nükleer kappa b ligand; sitokin; tip I kollajenin c- terminal telopeptidi. Aim: The aim of this study was to evaluate the immunomodulator effects of systemic carvacrol treatment which has any detected toxicity and various biologic properties such as anti-inflammatuar, antibacterial and antioxidant in experimental periodontitis model in rats biochemically, histologically and radiographically. Material and Method: In this study, 24 weeks old 24 male Sprague-Dawley rats weighing 200-220 gr were used. The rats were divided into 3 groups, each consisted of 8 animals. 1. Control group 2. Periodontitis (PED) group 3. Carvacrol-periodontitis (CAR-PED) group. For periodontitis induction in group 2. and 3., rats' right first mandibular molars were ligatured submarginally for 30 days. After ligature removal, rats in CAR-PED group were treated with a daily single dose of 50 mg/kg carvacrol and rats in PED group were treated with placebo by oral gavage for 15 consecutive days. Blood samples taken from rats after sacrification, biochemical methods were used to analyse IL-1ß, IL-6, TNF-α, b-ALP and CTx levels in serum. Pathological changes ocurred in periodontal tissues, RANKL and OPG positive cell densities were evaluated by histologic and immunohistochemical methods. Alveoler bone levels were compared radiographically on mandibula samples taken from rats. Results: Serum IL-1ß, IL-6 and TNF-α levels were significantly lower in CAR-PED group compared to PED group. CTx levels were significantly lower and b-ALP levels were significantly higher in CAR-PED group compared to PED group. Immunohistochemical analyses showed that RANKL- positive cell density was significantly higher and OPG-positive cell density was significantly lower in PED group compared to control group. RANKL-positive cell density was significantly lower and OPG-positive cell density was significantly higher in CAR-PED group compared to PED group. Periodontal tissue destruction and PMNL cell infiltration were significantly lower in CAR-PED group compared to PED group. Radographic analyses showed that mesial and distal bone levels were lowest in PED group and highest in control group. MBL and DBL were significantly higher in CAR-PED group compared to PED group.Conclusion: CAR administration showed beneficial effects against inflammatory alveolar bone resorption in experimental periodontitis rat model and it's been infered that CAR can be used as an immunomodulator agent for periodontitis treatment.Key Words: Bone alkaline phosphatase; carvacrol; cytokine; C-terminal telopeptide of type I collagen; experimental periodontitis; osteoprotegerin; reseptor activator of nucleer kapa B ligand. 123

Bu çalışmada, sistemik yoldan dayanıklı bir 20-hidroksieikozatetraenoik asit (20-HETE) analoğu olan ve endojen olarak oluşan 20-HETE'nin etkilerini taklit ettiği bilinen N-(20-hidroksieikoza-5[Z],14[Z]-dienoil] glisin (5,14-HEDGE) uygulandığında, gerek kontrol ve gerekse endotoksemik sıçanların serumlarında miR-150, miR-223 ve miR-297 ekspresyon düzeyleri ile renal, kardiyak ve vasküler dokularında sitozolik miyeloit farklılaşma faktörü 88 (MyD88), sitozolik transforme edici büyüme faktörü ile etkinleştirilen kinaz (TAK1), IkB kinaz (IKK) ß ve kB inhibitörü a(IkB-a) ile sitozolik/nükleer nükleer faktör kB (NF-kB) p65 protein ekspresyonları ve/veya etkinliklerinin ne yönde değiştiği araştırıldı. Deneylerde kontrol grubu olarak serum fizyolojik ve septik şok grubu olarak lipopolisakkarit (LPS), deney grubu olarak da tek başına veya LPS ile birlikte 5,14-HEDGE uygulanan erkek Wistar sıçanlar kullanıldı. 5,14-HEDGE, hayvanlara serum fizyolojik veya LPS enjeksiyonundan 1 saat sonra uygulandı. Sıçanlara serum fizyolojik veya LPS enjeksiyonundan önce ve 1, 2, 3 ve 4 saat sonra kuyruktan ortalama arteriyel basınç (OAB) ve kalp hızı (KH) kayıtları alındı. Deneyler sonunda, öldürülen sıçanlardan alınan kanlardan hazırlanan serum örneklerinde miR-150, miR-223 ve miR-297 ekspresyon düzeyleri ile böbrek, kalp, torasik aort ve süperiyor mezenterik arterlerinde sitozolik MyD88, TAK1, fosforile TAK1, IkB-a ve fosforile IkB-a ile sitozolik/nükleer NF-kB p65 ve fosforile NF-kB p65 protein ekspresyonları ölçüldü. Sıçanlara LPS uygulanmasından 4 saat sonra OAB 35 mmHg kadar azaldı, KH 75 atım/dakika kadar arttı. LPS uygulanan sıçanların serumlarında miR-150, miR-223 ve miR-297 ekspresyon düzeyleri ile dokularının sitozolik fraksiyonlarında MyD88 ekspresyonu ile fosforile TAK1/TAK1 ve fosforile IkB-a/IkB-a oranı, sitozolik ve nükleer fraksiyonlarında fosforile NF-kB p65/NF-kB p65 oranı ile nükleer/sitozolik NF-kB p65 ve nükleer/sitozolik fosforile NF-kB p65 oranında artış olduğu gözlendi. LPS'nin neden olduğu bütün bu değişiklikler 5,14-HEDGE ile önlendi. Bu çalışmanın bulguları, 5,14-HEDGE'nin endotoksemi sırasında miR-150, miR-223 ve miR-297 ekspresyon düzeyleri ile MyD88/TAK1/IKKß/IkB-a/NF-kB yolunun ekspresyon ve etkinliğindeki artmayı önlediğini ve böylece septik şok tedavisinde yararlı olabileceğini gösterdi. In this study, effects of a stable analog of 20-HETE, N-20-hydroxyeicosa-5[Z],14[Z]-dienoyl]glycine (5,14-HEDGE), which mimics the effects of endogenously produced 20-HETE, on miR-150, miR-223, and miR-297 expression levels in sera and cytosolic myeloid differentiation factor 88 (MyD88), transforming growth factor-activated kinase (TAK1), IkB kinase (IKK) ß, and inhibitor of kB-a (IkB-a) as well as cytosolic/nuclear nuclear factor k B (NF-kB) p65 protein expressions and/or activities in renal, cardiac and vascular tissues of control and endotoxemic rats were investigated. In these studies, saline, lipopolysaccharide (LPS), and 5,14-HEDGE alone or in combination with LPS-treated male Wistar rats were used as control, septic shock, and experimental groups, respectively. 5,14-HEDGE was administered 1 hour after injection of saline or LPS. Mean arterial pressure (MAP) and heart rate (HR) were measured from rats received either saline or LPS at time 0, 1, 2, 3, and 4 hours. At the end of the experiments, rats were sacrificed, serum miR-150, miR-223, and miR-297 expression levels and cytosolic MyD88, TAK1, phosphorylated TAK1, IkB-a, and phosphorylated IkB-a as well as cytosolic/nuclear NF-k p65 and phosphorylated NF-kB p65 protein expressions in kidney, heart, thoracic aorta, and superior mesenteric artery were measured. MAP fell by 35 mmHg, HR rose by 75 beats/min at 4 hour after LPS administration. Serum miR-150, miR-223, and miR-297 expression levels and tissue protein expression of MyD88 and phosphorylated TAK1/TAK1, and ratios of phosphorylated IkB-a/IkB-a ratio in cytosolic fractions and phosphorylated NF-kB p65/NF-kB p65 in cytosolic and nuclear fractions as well as nuclear/cytosolic NF-kB p65 ratio and nuclear/cytosolic phosphorylated NF-kB p65 ratio were observed to be increased in LPS-treated rats. The LPS-induced changes were prevented by 5,14-HEDGE. The results of the study demonstrated that 5,14-HEDGE prevented the increase in miR-150, miR-223, and miR-297 expression levels as well as expression and activity of MyD88/TAK1/IKKß/IkB-a/NF-kB pathway during endotoxemia, and thus it could have a beneficial effect in septic shock treatment. 156

Hashimoto Tiroiditi (HT), hipotiroidiye sebep olan otoimmün ve inflamatuar bir hastalıktır. Son senelerde PARP-1 geni, NF-kB1 geni ve bu genin inhibitörü olarak görev alan NF-kBIA geninin polimorfizmleri (sırasıyla, Val762Ala, -94 ins/del ATTG ve 3'UTR A->G ) bazı otoimmün/inflamatuar hastalıklarda araştırılmış ve bu polimorfizmlerin hastalık riskine katkıda bulunabileceği ortaya konmuştur. Bu nedenle amacımız, inflamasyonun yüksek oranda görüldüğü HT hastalığının, bu polimorfizmler ve proinflamatuar sitokin İnterlökin-6 (IL-6) ile ilişkisini araştırmak olmuştur.Çalışmamızda 120 Hashimoto Tiroditili hasta ve 190 sağlıklı kontrolden elde edilen DNA örnekleri söz konusu (PARP-1, NF-kB1, NF-kBIA) gen polimorfizmleri, Polimeraz Zincir Reaksiyonu-Restriksiyon Parça Uzunluk Polimorfizmi (PZR-RFLP) metodu ile çalışıldı. Ayrıca İnterlökin-6 seviyeleri, hasta ve kontrollerden elde edilen serum örneklerinden ELISA yöntemi ile tespit edildi.Yapılan polimorfizm istatistiği sonucunda; NF-kB1 -94 ins/del ATTG ve NF-kBIA 3!UTR A->G polimorfizmleri açısından hasta ve kontrol gruplarında anlamlı bir farklılık bulunmadı. PARP-1 geni Val762Ala polimorfizminin Val/Val genotipinin Val/Ala genotipine göre 3,3 kat risk faktörü özelliği taşıdığı (pG polimorfizmlerinin kombine analiz sonuçlarına göre; ins/ins/AG genotipine sahip olan kişilerde ins/ins/AA genotipli kişilere göre anlamlı bir koruyuculuk tespit edildi (p=0,049; OR:0,325 %95 CI: 0,09-0,97). Bu koruyuculuğun G allelinden kaynaklandığını öngörmekteyiz. Bunun dışında, diğer genotiplerin kombine analizinde istatistiksel bir anlamlılık tespit edilmedi.IL-6 sitokinin ortalama düzeylerini hasta ve kontrol gruplarında karşılaştırdığımızda ise, hastaların IL-6 seviyeleri kontrollere göre anlamlı bir şekilde yüksek bulundu (p=0,013). Ayrıca hasta grubunun IL-6 seviyelerini NF-kB1 -94 ins/del ATTG polimorfizmi genotip gruplarına göre karşılaştırdğımızda IL-6 seviyeleri, gruplar arası anlamlı farklılık gösterdi (p=0,0007). del/del genotipli hastaların IL-6 seviyeleri, del/ins genotiplilere kıyasla yüksek değerlerde gözlenirken (pG polimorfizmlerinin kombine genotip gruplarının IL-6 seviyeleri arasında anlamlı bir farklılık vardır (p=0,007). del/del ve AG kombine genotipli hasta bireylerin ortalama IL-6 seviyeleri, del/ins ve AG kombine genotipine sahip bireylere göre yüksek bulundu (p=0,011). Ayrıca, del/ins ve AG+GG kombine genotipine sahip bireylerin, del/del ve AG+GG kombine genotipli bireylerle karşılaştırılmasında del/del genotipine sahip olan grupta IL-6 serum seviyelerinin yüksek olduğu tespit edildi (p=0,017).Sonuç olarak, PARP-1 Val762Ala polimorfizmine ait Val allelinin hastalık açısından risk faktörü olduğu bulundu. NF-kB1'in promoter polimorfizmi -94 ins/del ATTG ile NF-kB1'in inhibitörü NF-kBIA genindeki 3'UTR A->G polimorfizmlerinin genotip sıklıklarının hastalık ile bir bağlantısı bulunamadı. NF-kB1'in aktive ettiği proinflamatuar sitokin IL-6 seviyeleri, hasta grubunda anlamlı bir şekilde yüksek seviyelerde tespit edildi. NF-kB1 ile NF-kBIA gen polimorfizmlerinin kombine analizinde ise, delesyon allelinin IL-6 miktarını arttırdığı gözlendi. Çalışmamız PARP-1, NF-kB1, NF-kBIA gen polimorfizmleri ve İnterlökin-6 sitokin düzeyleri ile Hashimoto Tiroiditi (HT) arasındaki ilişkiyi inceleyen ilk çalışmadır. Hashimoto Thyroiditis (also called autoimmune or chronic lymphocytic thyroiditis) is the most common inflammatory thyroid disease. The relationship among the polymorphisms of the PARP-1, NF-kB1 and NF-kBIA genes, (Val762Ala (T2444C), -94 ins/del ATTG and 3'UTR A->G, respectively) and the autoimmune / inflammatory diseases has been investigated for many years. These polymorphisms may contribute the risk of inflammatory diseases. We aimed the searching of the relationship between polymorphisms and Hashimoto Thyroditis that shows high prevalence the cellular inflammation. Besides, we intended the studying of the association among the proinflammotry cytokine Interleukin-6 (IL-6) and the disease.We isolated DNA from the peripheral blood of the patients and healthy people (188 patients and 227 controls). PARP-1 Val762Ala (T2444C), NF-kB1 -94 ins/del ATTG and NF-kBIA 3'UTR A->G polymorphisms were genotyped from DNA samples by PCR-RFLP methods. In addition to, Interleukin-6 serum levels were measured from the samples of patients and healthy controls serums by ELISA method.In the polymorphisms part of the study, we did not find any statistically difference among the -94 ins/del ATTG and 3'UTR A->G polymorphisms and HT cases. Val762Ala polymorphism was significantly different between patients and controls (p=0.0001). Val/Val genotype and Val allele were higher in patient group compared with Val/Ala genotype and Ala allele (pG polymorphisms, we saw that ins/ins / AG combined genotype were statistically higher than ins/ins / AA combined genotype in control group. G allele is a protective factor according to this combine genotype analyse (p=0.049; OR: 0.325 95% CI: 0.09-0.97). Otherwise, the other combined genotypes of the polymorphisms did not show any difference.IL-6 levels were higher in the patient group than the control group in a meaningful way. The significance difference among the genotypes -94 ins / del ATTG polymorphism of NF-kB1 according to IL-6 levels was detected (p=0.0007). IL-6 levels in patients with del/del genotype were significantly higher than the patients with del/ins genotype (pG polymorphisms in HT group was significantly difference according to IL-6 serum levels. After the binary comparison test to determine which groups were statistically significant, IL-6 levels in patients with del/del / AG combined genotype were higher than the levels in patients with del/ins / AG combined genotype (p=0,011). Also, when we compared the groups with del/del / AG+GG combine genotypes and del/ins / AG+GG combine genotypes, IL-6 serum levels were also higher in the patient group with del/del genotype (p=0.017).As a result, the Val allele in the PARP-1 Val762Ala polymorphism is found to be risk factor for the disease. NF-kB1 -94 ins / del ATTG promoter polymorphism and NF-kBIA 3'UTR A->G polymorphism are not seem any significantly difference in HT. It has been concluded that the proinflammatory cytokine IL-6, that is activated by NF-kB, levels of the patient group are statistically found to be higher than the controls. Besides, there is significantly difference between increased IL-6 levels and del/del genotype of -94 ins/del ATTG polymorphism. The combined genotype analysis also shows that the deletion allele in NF-kB1 -94 ins / del ATTG polymorphism is found to be an increasing factor for IL-6 levels in patients. Our study is the first to examine the relationship among the polymorphisms of PARP-1, NF-kB1, NF-kBIA genes, and IL-6 cytokine levels in Hashimoto Thyroiditis in Turkish Population. 100

ÖZETYıldırım, YD. Periodontitisli Hastalarda Dişeti Oluğu Sıvısı RANKL, IL-1ß, IL-10, OPG Düzeylerinin Tedavi Öncesi Ve Sonrası Kıyaslanması; DHA Verilen Sıçanlarda Dişeti RANKL mRNA Düzeylerinin Değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Periodontoloji (Diş) Programı Doktora Tezi, Ankara 2013. Bu çalışmanın amacı: i ? Periodontitisli hastaların dişeti oluğu sıvısında (DOS) tedavi öncesi ve sonrası RANKL, OPG, İnterlökin-10 (IL-10), IL-1ß düzeylerini belirlemek ve klinik parametrelerle sitokin seviyelerinin ilişkisini araştırmak, ii ? Dokozahekzaenoik asit (DHA) tedavisinin sıçanların dişeti RANKL mRNA ifadesine etkisini değerlendirmektir. Yirmialtı agresif periodontitis (AGP), 21 kronik periodontitis (KP) ve 18 periodontal olarak sağlıklı kontrol (K) grubundan oluşan toplam 65 birey çalışmaya dahil edildi. Başlangıçta ve cerrahi periodontal tedavi uygulandıktan 3 ay sonra cep derinliği miktarı (CD), klinik ataçman seviyesi (KAS), plak indeksi (Pİ) ve gingival indeks (Gİ) değerleri, sondlamada kanama (SK) varlığı veya yokluğu kaydedildi. Sitokin düzeyleri ELISA (enzyme linked immünosorbent assay) metoduyla saptandı. Deneysel çalışmaya 18 adet Wistar sıçan dahil edildi. Sıçanların alt birinci molar dişlerinin etrafına 3-0 ipek sütur bağlanmasıyla periodontitis (P) oluşturularak, şu şekilde 6 gruba ayrıldı: 1- sağlıklı kontrol, 2- periodontitis grubu (P), 3- P+DHA, 4-P+aspirin (ASA) 5- P+DHA+aspirin, 6- P+salin. Etkilenen dişin etrafındaki dişeti eksize edilerek, gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonuyla (GZ-PZR) mRNA ifadesi değerlendirildi. Başlangıçta, RANKL, IL-1ß total miktarları ve RANKL/OPG oranı KP ve AGP gruplarında K grubuna göre yüksekken, OPG konsantrasyonu K grubunda P gruplarına göre istatistiksel olarak daha fazlaydı. IL-10 total miktarı AGP grubunda, KP ve K grubuna göre daha yüksek tespit edildi. Cerrahi periodontal tedaviden sonra, RANKL ve IL-1ß total miktarları gruplar arasında farklılık göstermedi. OPG total miktarı ise AGP grubunda, K grubuna kıyasla daha yüksekti. RANKL/OPG oranı P gruplarında tedaviden sonra da K grubuna kıyasla daha yüksek tespit edildi. IL-10 total miktarı AGP grubunda KP veK gruplarından daha fazlaydı. Periodontal tedaviden sonra, öncesine kıyasla IL-1ß miktarları iki P grubunda da azalırken, diğer sitokinlerin konsantrasyonları artış gösterdi. Deneysel çalışma sonucunda, P grubunda agaroz jelde RANKL mRNA bantları izlenirken, tedavi verilen gruplarda izlenmedi. Çalışmamızın sonuçları, RANKL miktarı artışının ve RANKL/OPG oranındaki dengesizliğin periodontal kemik yıkımının mevcudiyetini yansıtabileceği görüşünü desteklemektedir. Anahtar Kelimeler: RANKL, OPG, periodontal tedavi, deneysel periodontitis, DHA, omega 3Bu çalışma 01001201001 proje numarası ile H.Ü.B.A.B tarafından desteklenmiştir. ABSTRACTYıldırım, YD. Comparison of RANKL,IL-1ß, IL-10, OPG levels in gingival crevicular fluid of periodontitis patients before and after surgical periodontal treatment; evaluation of gingival RANKL mRNA levels in DHA treated rats. Hacettepe University Institute of Health Sciences, PhD Thesis in Periodontology (Dentistry) Programme, Ankara 2013. The aims of this study were to: i - determine the RANKL, OPG, IL-10, IL-1ß levels in gingival crevicular fluid of periodontitis patients before and after surgical periodontal treatment and search out the relationship of clinical parameters with these cytokine levels, ii ? examine the effects of docosahexaenoic acid (DHA) treatment on RANKL mRNA levels of rat gingival tissue. Total of 65 patients, consisting of; 26 agressive periodontitis (AGP), 21 chronic periodontitis (CP) and a periodontally healthy control (C) group of 18 people were included in this study. Periodontal parameters including plaque index (PI), gingival index (GI), probing pocket depth (PPD), clinical attachment level (CAL) and percentage of bleeding on probing (BOP) were recorded at baseline and 3 months after surgical periodontal therapy. Cytokine levels were determined by ELISA. 18 male wistar rats were included in the experimental study. Periodontitis (P) was induced on mandibular 1. molar teeth of rats using 3-0 silk ligatures. Rats were classified into 6 groups as 1- healthy control, 2- P group (P), 3- P+DHA, 4-P+aspirin (ASA), 5- P+DHA+aspirin, 6-P+saline (placebo). mRNA expression of the gingiva on affected teeth was examined using real time(RT-PCR). RANKL, IL-1ß total amount (TA) and RANKL/OPG ratio was statistically higher in CP and AGP than C group, while OPG concentration was statistically higher in C group than P groups at baseline. IL-10 TA was higher in AGP than CP and C. After surgical periodontal therapy RANKL and IL-1ß TA didn?t differ between study groups. OPG TA and was higher in AGP than C group. RANKL/OPG ratio was still higher in P groups than healthy controls. IL-10 TA was higher in AGP than CP and C. IL-1ß levels were decreased after periodontal therapy in both P groups, while an increase in concentrations of other cytokines were detected according to baseline. Experimental study results exhibited mRNA messages on agaroz gel in P group, but not in treated groups. Study results supported the idea that RANKL increase and imbalance between RANKL/OPG ratio can reflect the periodontal bone resorption.Keywords: RANKL, OPG, periodontal theraphy, experimental periodontitis, DHA, omega 3This research was supported by H.Ü.B.A.B with project no: 01001201001 130

Prostat kanseri, özellikle modern toplumlardaki erkeklerde önemli bir morbidite ve mortalite nedeni olan ancak mekanizması tam olarak aydınlatılamayan bir kanser türüdür. Matriks metalloproteinaz enzimlerinin (MMP'ler) aşırı matriks yıkımına yol açarak kanser gelişiminde önemli rol oynadıkları bilinmektedir. Prostat kanseri araştırmaları MMP'lerin inflamasyon, malign hücre proliferasyonu, metastaz ve anjiyojenez gibi pek çok patolojik süreçte rol oynadığını göstermiştir. Önemli bir transkripsiyon faktörü olan nükleer faktör kappa B'nin (NF-kB) çeşitli kanser türlerinde oluşan anormal aktivitesinin MMP aktivasyonuna ve sonuçta malign hücre proliferasyonu ve invazyonuna yol açtığı bildirilmiştir. Çalışmamızda, insan prostat kanseri PC-3 hücre hattında MMP ekspresyon ve aktivitesinin düzenlenmesinde NF-kB sinyalizasyonunun rolü ve doksisiklinin inhibitör etkileri incelenmiştir. PC-3 hücreler LPS ile indüklenmiş, daha sonra bu indüksiyonun ve doksisiklinin NF-kB sinyalizasyonu ile MMP'ler üzerindeki etkileri, jelatin zimografi, western blotlama ve immünohistokimya yöntemleri ile değerlendirilmiştir. LPS indüksiyonu PC-3 hücrelerinde proliferasyona neden olmuş, doksisiklin hücre proliferasyonundaki bu artışı inhibe etmiştir. Bunun yanı sıra, LPS indüksiyonu jelatinaz ekspresyon ve aktivitelerinde, MMP-8, MMP-10, NF-kB(p65), p-IkB-, IKK-ß ekspresyonlarında ve ayrıca p65'in nükleusa translokasyonunda artışa neden olmuştur. Doksisiklin LPS ile indüklenen jelatinaz ekspresyon ve aktiviteleri ile MMP-8, NF-kB(p65), p-IkB- ekspresyonlarını ve aynı zamanda p65'in nükleusa translokasyonunu inhibe etmiştir. Ayrıca doksisiklin IKK-ß ve MMP-10 ekpresyon artışlarını inhibe etmemesine karşın, inhibe etme eğilimi göstermiştir. Diğer yandan, MMP-2 ve IkB-ekspresyon düzeyleri LPS ya da doksisiklin ile değişmemiştir. Çalışmamızın sonuçları, PC-3 hücrelerinde LPS ile indüklenen MMP ekspresyon ve aktivasyonunun düzenlenmesinde NF-kB sinyalizasyonunun önemli role sahip olabileceğine işaret etmektedir. Doksisiklin NF-kB sinyalizasyonunu ve dolayısıyla MMP'leri inhibe edebilir. Doksisiklin, yararlı etkileri ile prostat kanseri tedavisine yeni bir terapötik yaklaşım sağlayabilir. Prostate cancer is a kind of cancer which causes considerable morbidity and mortality in men in modern societies, but its mechanism is not fully elucidated. Matrix metalloproteinase enzymes (MMPs) are known to play important role in cancer progression by inducing excess matrix degradation. Prostate cancer studies have shown that MMPs play crucial role in most of pathological processes such as inflammation, malign cell proliferation, metastasis and angiogenesis. Abnormal activity of nuclear factor kappa B (NF-kB) which is an important transcription factor, in some kind of cancers was reported to cause MMP activation, and proliferation and invasion of malign cell. In our study, the role of NF-kB signaling in the regulation of MMP expression and activity, and the inhibitory effects of doxycycline were investigated in PC-3 human prostate cancer cell line. PC-3 cells were induced by LPS, and then the effects of this induction and doxycycline on NF-kB signalling and MMPs were evaluated by using gelatin zymography, western blotting and immunohistocemistry. LPS induction caused increased cell proliferation and doxycycline inhibited this increment in PC-3 cells. Besides, LPS induction led to increased expression and activities of gelatinases and increased expressions of MMP-8, MMP-10, NF-kB(p65), p-IkB-, IKK-ß and also increased translocation of p65 to nucleus. Doxycycline inhibited LPS-induced gelatinase expression and activities, and expressions of MMP-8, NF-kB(p65), p-IKB- and also translocation of p65 to nucleus. Furthermore, although doxycycline did not inhibit increased IKK-ß and MMP-10 expressions, it tended to inhibit these expressions. On the other hand, MMP-2 and IkB- expression levels did not change by either LPS or doxycycline. Our findings indicate that NF-kB signaling may have an important role in the regulation of LPS-induced MMP expression and activation in PC-3 cells. Doxycycline may inhibit NF-kB signaling and thereby MMPs. Doxycycline may offer a novel therapeutic approach to prostate cancer therapy because of its useful effects. 196

Kanatlılarda sıcaklık stresi yem yüketimi ve besin madde kullanımını azaltarak büyüme, yumurta verimi, yumurta kalitesi ve ekonomik kayıplara dolayısıyla performansta düşüşlere neden olmaktadır. Aynı zamanda, yüksek çevre sıcaklığı kanatlılarda oksidatif stres ile ilişkili olan oksidatif hasar artışına ve plazma antioksidan düzeylerinde düşüşlere neden olmaktadır. Sıcaklık stresine bağlı olarak görülen bu olumsuz etkileri ortadan kaldırmak için antioksidanlar kanatlı diyetlerine katılmaktadır. Kurkumin, zerdeçal olarak da bilinen Hint safranı baharatında (Curcuma longa) bulunan doğal bir polifenol olup antioksidan ve antiinflamatuar etkilidir. Bu çalışmada, yüksek çevre sıcaklığına maruz kalan bıldırcınlarda kurkuminin ovaryum nükleer faktör kappa B (NF-?B) ve ısı şok proteinleri (Hsp) üzerine etkileri araştırılmıştır. Araştırma, 180 adet Japon bıldırcını (Coturnix coturnix japonica) ile 2 x 3 (sıcaklık, kurkumin dozu) faktöriyel deneme düzeninde yürütülmüştür. Hayvanlar gün boyunca kontrollü bir odada 22 °C (Termonötral, TN grup) ve 34 °C?de günde 8 saat boyunca yüksek ısı koşullarında (09:00-17:00 arası; Stres Grubu, SS) tutulmuştur. Her iki ortamda da hayvanlar bazal diyet ve farklı düzeylerde kurkumin içeren (200, 400 mg/kg yem) diyetlerle beslendiler. Sıcaklık stresine bağlı olarak bıldırcınların ovaryum NF-?B, Hsp60, Hsp70 ve Hsp90 düzeyleri sırasıyla %80.3 61.3, 51.5 ve 55.5 artış göstermiştir. Ancak, diyete kurkumin ilavesi ile TN şartlarda yetiştirilen bıldırcınlara göre SS altında yetiştirilen bıldırcınlarda, ovaryum NF-?B, Hsp60, Hsp70 ve Hsp90 düzeyleri sırasıyla %24.8, 33.2, 18.4 ve 26.5 oranında azalmıştır (P < 0.0001). Kurkumin artışına bağlı olarak NF-?B (%153.1-84.9), Hsp60 (%139.4- 86.4), Hsp70 (%133.8 - 88.3) ve Hsp 90 (%145.6 - 90.2) düzeyleri lineer bir azalma göstermiştir (P

Bu çalışmanın amacı, generalize agresif periodontitisli (GAP) bireylerde tüm ağız kök yüzey düzleştirme (TAKYD) ile kombine uygulanan azitromisin (AZM) ve/veya düşük doz laser (DDL) tedavisinin dişeti oluğu sıvısı kemik rezorbsiyon parametrelerine olan etkisinin incelenmesidir. Çalışmaya 77 GAP'lı ve 20 periodontal olarak sağlıklı olmak üzere toplam 97 birey dahil edildi. GAP'lı bireyler sadece mekanik tedavi uygulanan TAKYD grubu ve mekanik tedaviye ilave AZM ve/veya DDL uygulanan gruplar [AZM, DDL ve AZM+DDL grupları] olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Klinik periodontal parametreler ve diş eti oluğu sıvısı (DOS) nükleer faktör kappa beta (NF-?B)'nın reseptör aktivatörü (RANK), onun ligandı RANKL, osteoprotegerin (OPG) ve interlökin (IL) -1? düzeyleri başlangıçta ve 3.ayda ölçüldü. Klinik parametrelerde başlangıç değerlerinde GAP grupları ile kontroller arasında istatistiksel olarak önemli bir fark saptanmaz iken, 3.ayda genel olarak tedavi gruplarındaki en düşük değerler antibiyotik gruplarında [AZM ve AZM+DDL] gözlendi. Osteoimmünolojik parametreler başlangıç değerlerinde GAP grupları ile kontroller arasında istatistiksel olarak önemli bir fark göstermedi (RANKL total hariç). Bununla birlikte; 3.ayda genel olarak tedavi gruplarındaki en yüksek RANKL ve OPG konsantrasyon ve total değerleri laser [DDL ve AZM+DDL] ve antibiyotik gruplarında, en yüksek RANKL/OPG oranı ve en düşük IL-1? konsantrasyon ve total düzeyleri DDL grubunda gözlendi. Tüm klinik parametreler, osteoimmünolojik parametreler ve DOS hacmi arasında istatistiksel olarak önemli pozitif ve negatif yönde ilişkiler gözlendi. GAP'ın tedavisinde ilave DDL uygulanımı RANKL düzeylerini arttırırken, IL-1?düzeylerini azaltmakta, ilave AZM kullanımı OPG düzeylerini arttırmaktadır. Bunun yanısıra; GAP'de TAKYD ile kombine AZM+DDL tedavisi, ilave klinik ve immünolojik yararlılık göstermektedir. Anahtar Sözcükler: Agresif Periodontitis, Biyostimülasyon, Cerrahi Olmayan Periodontal Tedavi, Düşük Doz Laser, Osteoimmunoloji The aim of this study is to analyze the effect of low level LASER application and/or azithromycin therapy in combination with full mouth scaling and root planning (FMSRP) on bone resorption parameters gingival crevicular fluid (GCF) in individuals with generalized aggressive periodontitis. Seventy seven patients with generalizedaggressive periodontitis and 20 periodontally healthy individuals were included in the study. Patients with periodontitis were divided into 4 groups; the FMSRP group which received only FMSRP therapy and the AZM, DDL, AZM+DDL Groups which received combined low level LASER application and/or azythromycin therapy together with FMSRP. Clinical periodontal parameters and receptor activator of nücleer factor kappa beta (NF-?B); (RANK), its ligand RANKL, osteoprotegerin (OPG) and interleukin (IL)-1? levels in gingival crevicular fluid were measured at the beginning and third month of the therapy. Although no significant differences were found in clinical parameters at the baseline between the generalized aggressive periodontitis groups and control group (p>0.05), in general the lowest values were observed in antibiotic groups at the third month. No significant differences were found in osteoimmunological parameters at the baseline between the generalized aggressive periodontitis groups and control group (except RANKL total) (p>0.05). However highest RANKL and OPG concentration and total values in LASER [DDL and AZM+DDL] and Antibiotic groups; highest RANKL/OPG ratio and lowest IL-1? concentration and total values in DDL group were observed at third month. Significant positive and negative corelations between all clinic parameters and osteoimmunologic parameters, GCF volume were observed. Additionally application of DDL in the treatment of GAP increases the RANKL levels while reduces IL-1?; use of AZM increases OPG levels. Also, LASER application and azithromycin therapy in combination FMSRP shows that additional clinical and immunological beneficial efficacy.Key Words: Aggressive periodontitis, Biostimulation, Low level LASER, Nonsurgical periodontal treatment, Osteoimmunology 187

İskemi ve reperfüzyon (İR) hasarı trombolitik tedavi, organ nakli, koroner anjioplasti ve kardiyopulmoner bypass gibi çeşitli tıbbi ve cerrahi girişimler sırasında görülen önemli bir problemdir ve Renin Anjiyotensin Sistemi bu hasarda önemli rol oynamaktadır. AT2 reseptörleri, AT1'lere zıt olarak, vazodilatör, antiproliferatif, proapoptotik etkiler göstermektedir. Kardiyak hipertrofi, miyokard infarktüsü, konjestif kalp yetmezliği gibi patolojik durumlarda AT2 reseptör sayısında artış olmaktadır. Çalışmamızda, AT2 reseptör agonisti Novokinin?in miyokardiyal İR da nekroz alanı, endotelyal disfonksiyon ve oksidatif stres ile ilişkili CAV-1, HSP90, ADMA, Rhokinaz, NADPH oksidaz ve inflamasyonla artan NF?B ve TLR-4 düzeylerine etkilerinin incelenmesi amaçlandı.Çalışmada 28 adet Sprague-Dawley cinsi erkek sıçan 4 gruba (n=7) ayrıldı: Kontrol, Novokinin, IR, IR+Novokinin (IRN). İlaç uygulamaları genel anestezi altında juguler vene yerleştirilen kanül yardımı ile infüzyon pompası kullanılarak iskemi öncesinde ve İR süresince yapıldı. Sol ana koroner arterin oklüzyonu ile 30 dk iskemiyi takiben 120 dk reperfüzyon sağlandı. Deney sonunda kalp dokularından CAV-1, HSP90 ve NFKB düzeyleri RT-PCR, ADMA, TLR-4, Rhokinaz ve NADPH oksidaz düzeyleri ELISA yöntemi, nekroz alanı ImageJ görüntü analiz programı ile ölçüldü.IRN grubununun ortalama kan basıncı değerleri iskemi ve reperfüzyon başlangıcında ve iskemi sonunda IR grubuna göre anlamlı olarak azaldı. NF?B, HSP90, NADPH oksidaz ve TLR-4 düzeyleri İR ile arttı ve novokinin uygulaması ile anlamlı olarak azaldı. CAV-1 düzeylerinde gruplar arasında fark yoktu. IR grubunda ADMA ve Rhokinaz düzeylerindeki artışlar novokinin uygulaması ile engellendi. Novokinin İR?a bağlı nekroz oranını azalttı. Sonuçlarımız, İR hasarında ADMA, HSP90, NFKB, TLR-4, Rhokinaz ve NADPH oksidaz düzeylerinin önemli rol oynadığını ortaya koymaktadır. AT2 reseptör agonisti Novokinin miyokardiyal İR hasarında oksidatif değişiklikleri, inflamasyonu ve endotel fonskiyonlarını olumlu yönde etkileyebilir.Anahtar Kelimeler: İskemi-reperüzyon, AT2 reseptör, ADMA, NF?B, HSP90 Ischemia and reperfusion (IR) injury is a serious problem that is occured during a variety of medical and surgical procedures, such as thrombolytic therapy, organ transplantation, coronary angioplasty, and cardiopulmonary bypass and the renin-angiotensin system plays an important role in this damage. In contrast to the AT1 receptors, AT2 receptors have vasodilator, anti-proliferative, proapoptotic effects. In pathological conditions such as cardiac hypertrophy, myocardial infarction, congestive heart failure there is an increase in the number of AT2 receptors. This study was designed to investigate the effects of AT2 receptor agonist Novokinin on necrosis area, CAV-1, HSP90, ADMA, NADPH oxidase and Rhokinase associated due to endothelial dysfunction and oxidative stress, and increased NF?B and Toll-like 4 receptor (TLR-4) levels induced by inflammation on myocardial IR.The experimental animals were divided into four groups in this study: Control, Novokinin, IR and IR+Novokinin (IRN). Drug administrations was performed with infusion pump via cannula were placed the jugular vein under general anesthesia before ischemia, and during IR. The left main coronary artery was occluded for 30 minutes ischemia followed by 120 minutes reperfusion in rats. At the end of the experimental period, CAV-1, HSP90, and NFKB levels were measured by RT-PCR, ADMA, TLR-4, NADPH oxidase, and Rhokinase levels were measured by ELISA, necrosis area was measured by ImageJ, an image analysis software, in the heart tissue. Mean blood pressure significantly decreased at the begining of ischemia and reperfusion and at the end of ischemia in IRN group compared to IR group. NFKB, HSP90, NADPH oxidase and TLR-4 levels increased with IR and significantly decreased with the application of novokinin. CAV-1 levels did not differ between the groups. The increases in the levels of ADMA and Rhokinase due to IR have been prevented by the application of novokinin. Novokinin reduced necrosis area due to IR. Our results reveals that, ADMA, HSP90, NFKB, TLR-4, Rhokinase, and NADPH oxidase levels play important roles on IR injury. AT2 receptor agonist Novokinin may affect positively oxidative changes, inflammation, and endothelial function in myocardial IR injury.Keywords: Ischemia-reperfusion, AT2 receptor, ADMA, NF?B, HSP90 86

Bu çalışmada, seçici bir Dtk inhibitörü olan BAY 61-3606'nın kontrol ve lipopolisakkarit (LPS) ile hipotansiyon oluşturulan endotoksemik sıçanların ortalama arteriyel basıncı (OAB) üzerine etkisi renal, kardiyak ve vasküler dokularında proenflamatuvar molekül oluşumu ile ilişkilendirilerek bu sürece Dtk'nin katılımı araştırıldı. Deneyler, kontrol grubu olarak serum fizyolojik (SF) ve septik şok grubu olarak LPS, deney grubu olarak BAY 61-3606 tek başına ve LPS ile birlikte BAY 61-3606 grubu olarak tasarlandı. BAY 61-3606 sıçanlara SF veya LPS enjeksiyonundan 1 saat sonra uygulandı. SF veya LPS enjeksiyonundan hemen önce ve enjeksiyondan 1, 2, 3 ve 4 saat sonra sıçanların kuyruğundan OAB ve kalp hızı (KH) kayıtları alındı.Deneyler sonunda öldürülen sıçanlardan alınan kanlardan hazırlanan serum örneklerinde nitrit; böbrek, kalp, torasik aort ve süperiyor mezenterik arterlerinde dalak tirozin kinazı (Dtk), fosforile Dtk, nükleer faktör-κB (NF-κB) p65, fosforile NF-κB p65, inhibitör kappa B-α (IκB-α), fosforile IκB-α, indüklenebilir nitrik oksit sentaz (iNOS)ve siklooksijenaz (COX)-2 protein ekspresyonları ölçüldü. Aynı dokularda miyeloperoksidaz (MPO) etkinliği ve nitrotirozin, 6-keto-prostaglandin F1α (PGF1α) ve tümör nekroze edici faktör (TNF)-α düzeylerine bakıldı. Sıçanlara LPS uygulamasından 4 saat sonra OAB 30 mmHg kadar azaldı, KH 109 atım/dakika kadar arttı. Dtk ekspresyonu LPS uygulaması ile değişmezken; IκB-α protein ekspresyonu azaldı. Dtkfosforilasyonu, NF-κB p65 ekspresyonu ve fosforilasyonu, IκB-α fosforilasyonu, iNOS ve COX-2 protein ekspresyonları ise LPS ile arttı. Serum ve/veya dokularda ölçülen nitrit, nitrotirozin, 6-keto-PGF1α, TNF-α düzeyleri ve MPO etkinliği ise LPS uygulaması ile arttı. LPS'nin neden olduğu tüm bu değişiklikler BAY 61-3606 ile geri çevrildi. Bu çalışmanın bulguları, BAY 61-3606'nın LPS'nin neden olduğuhipotansiyonu IκB-α/NF-κB yolu aracılığıyla oluşan vazodilatör ve proenflamatuvar moleküllerin oluşumunu inhibe ederek geri çevirdiğinden septik şok patojenezinde Dtk'nin rolü olduğunu göstermektedir. Anahtar kelimeler: LPS, NF-κB p65, Dtk, hipotansiyon, BAY 61-3606 In this study, the participation of the Syk on endotoxin-induced hypotension was investigated and was associated with changes in proinflammatory mediators in renal, cardiac and vascular tissues of the control and endotoxemic rats by using BAY 61-3606, a potent inhibitor of Syk. The experiments was designed saline, lipopolysaccharide (LPS), and BAY 61-3606 alone or in combination with LPStreated rats were used as control, septic shock, and experimental groups, respectively. BAY 61-3606 was administered 1 hour after injection of saline or LPS. Mean arterial pressure (MAP) and heart rate (HR) were measured from rats received either saline or LPS at time points of 0, 1, 2, 3 and 4 hours. At the end of the experiments, rats were sacrified and serum and/or kidney, heart, thoracic aorta (TA) and superior mesenteric artery (SMA) nitrite, nitrotyrosine, 6-ketoPGF1α and tumor necrosis factor (TNF)-α levels were measured. Protein expression and/or phosphorylation of Syk, NF-κB p65, inhibitor of κB α (IκB-α), inducible nitric oxide synthase (iNOS) and inducible cyclooxygenase (COX-2) were measured on the same tissues. MAP fell by 30 mmHg, HR rose by 109 beats/min at 4 hours after LPS administration. Tissue protein expression of Syk didn't change, however Syk phosphorylation increased after LPS administration. Tissue protein expression of IκB-α decreased, whereas IκB-α phosphorylation increased. Tissue protein expression and/or phosphorylation of NF-κB p65, iNOS and COX-2 increased after LPS administration. Serum and/or tissue nitrite, nitrotyrosine, 6-keto-PGF1α, TNF-α ve myeloperoxidase (MPO) levels increased. All this changes induced by LPS were prevented by BAY 61-3606. The results of this study demonstrated that BAY 61-3606 inhibited IKKβ/IκB-α/NF-κB/proinflammatory mediators pathway to prevent the LPSinduced hypotension. Furthermore, Syk would have an essential role in septic shock pathogenesis. Key Words: LPS, NF-κB, Syk, hypotension, BAY 61-3606 128

Amaç; bu çalışmada ankilozan spondilitli hastalarda, osteoprotegerin (OPG), reseptör aktivatör nükleer faktör kappa B ligand (RANKL), tümör nekrozis faktör-? (TNF-?), matriks metalloproteinaz-3 (MMP-3), tartarat dirençli asit fosfataz-5b (TRAP-5b) ve katepsin-K (Cat-K) aktivitelerinin değerlendirilmesidir.Ankilozan spondilitli 30 hasta ve 19 sağlıklı birey çalışmaya dahil edilmiştir. Ankilozan spondilitli hastalar aktif ve inaktif hasta olarak ikiye ayrıldı. OPG, RANKL, TNF-?, MMP-3, TRAP-5b ve Cat-K düzeyleri ELISA yöntemiyle ölçüldü.Ankilozan spondilitli hasta grup ile kontrol grubu karşılaştırıldığında, hasta grupta OPG, RANKL, MMP-3 ve TNF-? seviyeleri istatistiksel olarak yüksek bulunurken (p0.05). Aktif ve inaktif hasta grubu karşılaştırıldığında aktif hasta grubunda OPG/RANKL oranı yüksek bulunurken (p0.05).Ankilozan spondilitli hastalarda kemik yıkım belirteci olan RANKL, TNF-? ve MMP-3 aktivitelerinin yüksek bulunması ve kemik yapım belirteci olan OPG aktivitesinin yüksek bulunması bu parametrelerin ankilozan spondilit ile önemli bir ilişkisi olduğunu düşündürmektedir.Anahtar Kelimeler: Ankilozan spondilit, osteoprotegerin, reseptör aktivatör nükleer faktör kappa B ligand, tartarat dirençli asit fosfataz-5b, tümör nekrozis faktör-?. ABSTRACTThe aim of this study is to evaluate the activities of osteoprotegerin (OPG), receptor activator of nuclear factor kappa B ligand (RANKL), tumor necrosis factor-? (TNF-?), matrix metalloproteinase-3 (MMP-3), tartrate-resistant acid phosphatase-5b (TRAP-5b) and cathepsin-K (Cat-K) in patients with ankylosing spondylitis.Thirty patients with ankylosing spondylitis and 19 healthy individuals were recruited to the study. Patients with ankylosing spondylitis were divided into two groups being active and inactive patients. The levels of OPG, RANKL, TNF-?, MMP-3, TRAP-5b and Cat-K were measured with ELISA method.The levels of OPG, RANKL, MMP-3 and TNF-? of the patients were found to be significantly higher compared with controls (p0.05). In comparison of the active and inactive patients, OPG/RANKL ratio was found to be high in active patients (p0.05).High levels of RANKL, TNF-? and MMP-3 activities which are antiosteolytic indicators and OPG activities which are osteolytic indicators in patients with ankylosing spondylitis gave rise to thought that these parameters have important relationship with ankylosing spondylitis.Key Words: Ankylosing spondylitis, osteoprotegerin, receptor activator of nuclear factor kappa B ligand, tartrate-resistant acid phosphatase-5b, tumor necrosis factor-?. 71