Search

RIVM rapport:Wereldwijd zijn er grote verschillen in regelgeving op het gebied van tabaksproducten. Sommige landen hebben een zeer uitgebreid en verstrekkend pakket van maatregelen, terwijl andere geen enkele wetgeving op dit gebied hebben. Er zijn ook grote verschillen in het soort informatie dat moet worden gerapporteerd aan regelgevende instanties, de manier waarop deze informatie moet worden aangeleverd en eisen die aan het gebruik van additieven worden gesteld. Daarnaast zijn er verschillen in het controleren van deze gegevens door beoordelaars en testlaboratoria, in informatieverstrekking aan het algemeen publiek en in vergoedingen die tabaksfabrikanten moeten betalen om producten op de markt te mogen zetten. Het huidige rapport vergelijkt de situatie met betrekking tot ingrediëntenrapportage en regelgeving in Nederland met die in een aantal andere landen. In sommige EU-landen worden er bepaalde eisen gesteld aan het gebruik van additieven in tabaksproducten, terwijl in andere landen additieven alleen worden geregistreerd. Noorwegen en Nederland hebben momenteel geen wetgeving die het gebruik van bepaalde tabaksadditieven toestaat dan wel verbiedt. Het Verenigd Koninkrijk gebruikt een niet-bindende lijst van toegestane additieven. België en Duitsland gebruiken lijsten van zowel toegestane als verboden tabaksingrediënten, voornamelijk gebaseerd op voedingswetgeving. Vergeleken met veel andere landen verricht Nederland een redelijk uitgebreide handhavingstoetsing van de informatie die door de tabaksindustrie is aangeleverd. Daarnaast wordt sinds 2011 data-analyse uitgevoerd van de aangeleverde gegevens. Duitsland en België informeren via een website de consument over de ingrediënten en hun hoeveelheden per merk en type, zoals voorgeschreven door de EU Tabaksproductrichtlijn. In Nederland zal dit vanaf eind 2012 plaatsvinden., Worldwide, there are major differences in regulations on tobacco products. Some countries have a very comprehensive and far-reaching package of measures, while others have no legislation in this area. There are also large differences in the type of information that must be reported to regulatory authorities, the way this information should be provided and demands placed on the use of additives. In addition, there are differences in checking this data by evaluators and testing laboratories, in providing information to the general public and in fees that tobacco manufacturers must pay to be able to put products on the market. The current report compares the situation with regard to ingredient reporting and regulation in Netherlands with those in a number of other countries. In some EU countries there are certain requirements for the use of additives in tobacco products, while in other countries additives are only registered. Norway and the Netherlands currently have no laws prohibiting or allowing the use of certain tobacco additives. The United Kingdom uses a non-binding list of permitted additives. Belgium and Germany use lists of allowed and prohibited tobacco ingredients, based primarily on food legislation. Compared with many other countries the Netherlands carry out a quite extensive compliance check of the information supplied by the tobacco industry. In addition, since 2011 data-analysis is performed on the supplied data. Germany and Belgium inform the consumer via a website about the ingredients and their quantities per brand and type, as prescribed by the EU Tobacco Products Directive. In the Netherlands this will take place from the end of 2012.

Wereldwijd zijn er grote verschillen in regelgeving op het gebied van tabaksproducten. Sommige landen hebben een zeer uitgebreid en verstrekkend pakket van maatregelen, terwijl andere geen enkele wetgeving op dit gebied hebben. Er zijn ook grote verschillen in het soort informatie dat moet worden gerapporteerd aan regelgevende instanties, de manier waarop deze informatie moet worden aangeleverd en eisen die aan het gebruik van additieven worden gesteld. Daarnaast zijn er verschillen in het controleren van deze gegevens door beoordelaars en testlaboratoria, in informatieverstrekking aan het algemeen publiek en in vergoedingen die tabaksfabrikanten moeten betalen om producten op de markt te mogen zetten. Het huidige rapport vergelijkt de situatie met betrekking tot ingrediëntenrapportage en regelgeving in Nederland met die in een aantal andere landen. In sommige EU-landen worden er bepaalde eisen gesteld aan het gebruik van additieven in tabaksproducten, terwijl in andere landen additieven alleen worden geregistreerd. Noorwegen en Nederland hebben momenteel geen wetgeving die het gebruik van bepaalde tabaksadditieven toestaat dan wel verbiedt. Het Verenigd Koninkrijk gebruikt een niet-bindende lijst van toegestane additieven. België en Duitsland gebruiken lijsten van zowel toegestane als verboden tabaksingrediënten, voornamelijk gebaseerd op voedingswetgeving. Vergeleken met veel andere landen verricht Nederland een redelijk uitgebreide handhavingstoetsing van de informatie die door de tabaksindustrie is aangeleverd. Daarnaast wordt sinds 2011 data-analyse uitgevoerd van de aangeleverde gegevens. Duitsland en België informeren via een website de consument over de ingrediënten en hun hoeveelheden per merk en type, zoals voorgeschreven door de EU Tabaksproductrichtlijn. In Nederland zal dit vanaf eind 2012 plaatsvinden., Worldwide, there are major differences in regulations on tobacco products. Some countries have a very comprehensive and far-reaching package of measures, while others have no legislation in this area. There are also large differences in the type of information that must be reported to regulatory authorities, the way this information should be provided and demands placed on the use of additives. In addition, there are differences in checking this data by evaluators and testing laboratories, in providing information to the general public and in fees that tobacco manufacturers must pay to be able to put products on the market. The current report compares the situation with regard to ingredient reporting and regulation in Netherlands with those in a number of other countries. In some EU countries there are certain requirements for the use of additives in tobacco products, while in other countries additives are only registered. Norway and the Netherlands currently have no laws prohibiting or allowing the use of certain tobacco additives. The United Kingdom uses a non-binding list of permitted additives. Belgium and Germany use lists of allowed and prohibited tobacco ingredients, based primarily on food legislation. Compared with many other countries the Netherlands carry out a quite extensive compliance check of the information supplied by the tobacco industry. In addition, since 2011 data-analysis is performed on the supplied data. Germany and Belgium inform the consumer via a website about the ingredients and their quantities per brand and type, as prescribed by the EU Tobacco Products Directive. In the Netherlands this will take place from the end of 2012.

RIVM rapport:Wereldwijd zijn er grote verschillen in regelgeving op het gebied van tabaksproducten. Sommige landen hebben een zeer uitgebreid en verstrekkend pakket van maatregelen, terwijl andere geen enkele wetgeving op dit gebied hebben. Er zijn ook grote verschillen in het soort informatie dat moet worden gerapporteerd aan regelgevende instanties, de manier waarop deze informatie moet worden aangeleverd en eisen die aan het gebruik van additieven worden gesteld. Daarnaast zijn er verschillen in het controleren van deze gegevens door beoordelaars en testlaboratoria, in informatieverstrekking aan het algemeen publiek en in vergoedingen die tabaksfabrikanten moeten betalen om producten op de markt te mogen zetten. Het huidige rapport vergelijkt de situatie met betrekking tot ingrediëntenrapportage en regelgeving in Nederland met die in een aantal andere landen. In sommige EU-landen worden er bepaalde eisen gesteld aan het gebruik van additieven in tabaksproducten, terwijl in andere landen additieven alleen worden geregistreerd. Noorwegen en Nederland hebben momenteel geen wetgeving die het gebruik van bepaalde tabaksadditieven toestaat dan wel verbiedt. Het Verenigd Koninkrijk gebruikt een niet-bindende lijst van toegestane additieven. België en Duitsland gebruiken lijsten van zowel toegestane als verboden tabaksingrediënten, voornamelijk gebaseerd op voedingswetgeving. Vergeleken met veel andere landen verricht Nederland een redelijk uitgebreide handhavingstoetsing van de informatie die door de tabaksindustrie is aangeleverd. Daarnaast wordt sinds 2011 data-analyse uitgevoerd van de aangeleverde gegevens. Duitsland en België informeren via een website de consument over de ingrediënten en hun hoeveelheden per merk en type, zoals voorgeschreven door de EU Tabaksproductrichtlijn. In Nederland zal dit vanaf eind 2012 plaatsvinden., Worldwide, there are major differences in regulations on tobacco products. Some countries have a very comprehensive and far-reaching package of measures, while others have no legislation in this area. There are also large differences in the type of information that must be reported to regulatory authorities, the way this information should be provided and demands placed on the use of additives. In addition, there are differences in checking this data by evaluators and testing laboratories, in providing information to the general public and in fees that tobacco manufacturers must pay to be able to put products on the market. The current report compares the situation with regard to ingredient reporting and regulation in Netherlands with those in a number of other countries. In some EU countries there are certain requirements for the use of additives in tobacco products, while in other countries additives are only registered. Norway and the Netherlands currently have no laws prohibiting or allowing the use of certain tobacco additives. The United Kingdom uses a non-binding list of permitted additives. Belgium and Germany use lists of allowed and prohibited tobacco ingredients, based primarily on food legislation. Compared with many other countries the Netherlands carry out a quite extensive compliance check of the information supplied by the tobacco industry. In addition, since 2011 data-analysis is performed on the supplied data. Germany and Belgium inform the consumer via a website about the ingredients and their quantities per brand and type, as prescribed by the EU Tobacco Products Directive. In the Netherlands this will take place from the end of 2012.

RIVM rapport:Wereldwijd zijn er grote verschillen in regelgeving op het gebied van tabaksproducten. Sommige landen hebben een zeer uitgebreid en verstrekkend pakket van maatregelen, terwijl andere geen enkele wetgeving op dit gebied hebben. Er zijn ook grote verschillen in het soort informatie dat moet worden gerapporteerd aan regelgevende instanties, de manier waarop deze informatie moet worden aangeleverd en eisen die aan het gebruik van additieven worden gesteld. Daarnaast zijn er verschillen in het controleren van deze gegevens door beoordelaars en testlaboratoria, in informatieverstrekking aan het algemeen publiek en in vergoedingen die tabaksfabrikanten moeten betalen om producten op de markt te mogen zetten. Het huidige rapport vergelijkt de situatie met betrekking tot ingrediëntenrapportage en regelgeving in Nederland met die in een aantal andere landen. In sommige EU-landen worden er bepaalde eisen gesteld aan het gebruik van additieven in tabaksproducten, terwijl in andere landen additieven alleen worden geregistreerd. Noorwegen en Nederland hebben momenteel geen wetgeving die het gebruik van bepaalde tabaksadditieven toestaat dan wel verbiedt. Het Verenigd Koninkrijk gebruikt een niet-bindende lijst van toegestane additieven. België en Duitsland gebruiken lijsten van zowel toegestane als verboden tabaksingrediënten, voornamelijk gebaseerd op voedingswetgeving. Vergeleken met veel andere landen verricht Nederland een redelijk uitgebreide handhavingstoetsing van de informatie die door de tabaksindustrie is aangeleverd. Daarnaast wordt sinds 2011 data-analyse uitgevoerd van de aangeleverde gegevens. Duitsland en België informeren via een website de consument over de ingrediënten en hun hoeveelheden per merk en type, zoals voorgeschreven door de EU Tabaksproductrichtlijn. In Nederland zal dit vanaf eind 2012 plaatsvinden., Worldwide, there are major differences in regulations on tobacco products. Some countries have a very comprehensive and far-reaching package of measures, while others have no legislation in this area. There are also large differences in the type of information that must be reported to regulatory authorities, the way this information should be provided and demands placed on the use of additives. In addition, there are differences in checking this data by evaluators and testing laboratories, in providing information to the general public and in fees that tobacco manufacturers must pay to be able to put products on the market. The current report compares the situation with regard to ingredient reporting and regulation in Netherlands with those in a number of other countries. In some EU countries there are certain requirements for the use of additives in tobacco products, while in other countries additives are only registered. Norway and the Netherlands currently have no laws prohibiting or allowing the use of certain tobacco additives. The United Kingdom uses a non-binding list of permitted additives. Belgium and Germany use lists of allowed and prohibited tobacco ingredients, based primarily on food legislation. Compared with many other countries the Netherlands carry out a quite extensive compliance check of the information supplied by the tobacco industry. In addition, since 2011 data-analysis is performed on the supplied data. Germany and Belgium inform the consumer via a website about the ingredients and their quantities per brand and type, as prescribed by the EU Tobacco Products Directive. In the Netherlands this will take place from the end of 2012.