Search

Tarımda yaşanan dönüşümle birlikte tarımsalüretimde insan emeğinin yerini makinelerin almaya başlamasıyla kırsalda yaşayanve tek geçim kaynağı tarım olan insanlar kentlere göç etmeye başlamıştır.Yaşamları boyunca yalnızca tarımla ilgilenen insanlar kentlere geldiklerindedüşük ücretli ve sosyal sigortadan yoksun bir şekilde çalışmak zorundakalmıştır. Kentlere göç etmeyerek köylerde yaşamaya devam eden mülksüzleşmesüreci sonunda topraklarını kaybeden kitleler ise; iklimsel çeşitliliknedeniyle farklı dönemlerde ve bölgelerde yetişen tarımsal ürünlerin çapasındayahut hasadında çalışmak üzere mevsimsel olarak göç etmek durumunda kalmıştır. Gelişmekte olan ülkelerin büyük çoğunluğundanüfusun tarım sektöründe yoğunlaşmasıyla birlikte genel görüntü tarımdaistihdam edilen bu kitlenin aldığı ücretlerin düşüklüğü dolayısıylayoksulluktan kurtulamadığı şeklindedir. Tarımda çalışan işgücü sayısının halaAvrupa ortalamasının oldukça üzerinde olduğu Türkiye’de de tarım sektörüaracılığıyla ülke ekonomisine katkı sağlayan kitlelerin sosyal ve ekonomik haklarınayönelik düzenlemeler göz ardı edilmiş, tarımda yaşanan dönüşüm süreci hızladevam ederken insan emeğine verilen değerde ise aynı oranda gelişimgözlenememiştir.Tarımsal üretim içerisinde yoğun emek süreçlerinetabii olan mevsimlik tarım işçileri, asgari yaşam koşullarının oldukça altındayer alan bir toplumsal grup olarak emeklerinin karşılığını alamayan tarımemekçileri içerisinde koşulları en kötü olan kitleyi temsil etmektedir. Bugrup; sürekli hareket halinde olan ve genellikle mevcut tarımın yapıldığıcoğrafyaya uzak noktalardan gelen gezici tarım işçileri ile lokal olarak mevcuttarımın yapıldığı o bölgenin insanlarından oluşan yerel mevsimlik tarımişçilerinden oluşmaktadır.Güvencesiz ve sosyal haklardan yoksun olarakçalışan mevsimlik tarım işçileri uzun çalışma saatleri ve kötü yaşam koşullarınedeniyle sağlık sorunları yaşamakta ancak sosyal güvenceleri olmamasınedeniyle tedavi olmaları için gereken hizmeti alamamaktadır. Sosyal haklaraçısından dezavantajlı olan bu işçiler aynı zamanda ekonomik olarak da toplumungerisinde yer almaktadır. Tek geçim kaynaklarının sadece çalıştıkları dönemdeelde ettikleri gelir olduğu düşünüldüğünde daha fazla kazanmak için ailenin tümfertleri çocuk yaşlı demeden çalışmak zorunda kalmaktadır. Bu durum çocuklarıneğitimlerini tamamlamaları açısından engel oluşturmakla birlikte hem çocukişçiliği sorununu meydana getirmekte hem de bu çocukların başka meslekleredinmelerini imkânsızlaştırmaktadır.Çalışma; tüm bu sosyal sorunlar çerçevesindeIsparta ili sınırları içerisinde gezici olarak mevsimlik tarım işçiliği yapanişçiler ile Isparta ili ve ilçelerinden taşımacılıkla yevmiyeli olarak gelenmevsimlik tarım işçilerinin sosyal ve ekonomik durumlarını karşılaştırmalı olarakincelemeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla; Isparta’da tarımsal üretimin yoğun olarakyapıldığı Şarkikaraağaç ve Yalvaç ilçelerine nohut hasadında çalışmak üzeregelen 200 gezici mevsimlik tarım işçisi, Gelendost ve Eğirdir ilçelerine elmatoplamak için gelen 200 yerel mevsimlik tarım işçisi olmak üzere toplamda 400mevsimlik tarım işçisine anket uygulanarak mevcut durumları hakkında bilgiedinilmesi hedeflenmektedir.