Search

The constitutional monarchy as an essential ‘modern’ state form of the restoration period was intended to restore order and stability in Europe. In this respect, there is more of a break than continuity between the constitutional model that William I introduced in 1814-1815 and the constitutional monarchy to which Leopold I, the first king of the Belgians, had to subject himself in 1831. The specific authoritarian interpretation that William I gave to his function was one of the factors that helps to explain the Belgian revolution. It is therefore logical that the revolution, as such, produced a constitution that firstly, in general was far more democratic and, secondly, specifically restricted the power of the king. The new Belgian constitutional monarchy of 1830-1831 did not keep William I’s ‘heritage’ intact: onthe contrary, the constitutional definition of kingship in Belgium, for that time, was an ultra-liberal, modern answer to the ‘William I system’. Continuïteit en discontinuïteit van de constitutionele monarchie vanuit een transnationaal perspectief. Nederland-België (1815-1831)De constitutionele monarchie moest als een essentieel ‘moderne’ staatsvorm in het restauratietijdperk voor een herstel van orde en stabiliteit zorgen in Europa. Er is op dit punt eerder sprake van een breuk dan van continuïteit tussen het grondwettelijk model dat Willem I in 1814-1815 invoerde in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en de constitutionele monarchie waaraan Leopold I zich als eerste koning der Belgen in 1831 moest onderwerpen. De specifieke interpretatie en autoritaire invulling die Willem I aan zijn functie gaf, was één van de factoren die de Belgische revolutie mee helpt verklaren. Het is dus logisch dat de revolutie als zodanig een grondwet opleverde die ten eerste in het algemeen veel democratischer was, en ten tweede specifiek de macht van de koning sterk inperkte. De Belgische grondwettelijke monarchie die uit een revolutie werd geboren, hield de ‘erfenis’ van Willem I dus niet intact: de grondwettelijke omschrijving van het koningschap was integendeel een voor die tijd ultraliberaal en modern antwoord op het ‘systeem-Willem I’.

The Art of Dissimulation: A Frivolous Nazi Prince and the Dutch MonarchyAnnejet van der Zijl’s biography Bernhard. Een verborgen geschiedenis [Bernhard: A Hidden History] deftly interweaves the family history of the ‘Zur Lippe-Biesterfelders’ with the social decline of the minor German aristocracy in the period of the German Empire, World War I and the Weimar Republic. This results in a probing description of a time and a milieu in which anti-democratic, extreme right-wing forces came to full bloom. The exact consequences of Prince Bernhard’s anti-democratic attitude for the Dutch monarchy as an institution are less well examined, however. The fact that Bernhard as a person perhaps did not have character to play the role of dictator, does nothing to lessen the danger posed by the popularity he enjoyed among ‘the people’ in the extreme circumstances of World War II and, more specifically, its final phase. This review is part of the discussion forum 'Een verborgen geschiedenis' (Annejet van der Zijl).

Copyright of BMGN: Low Countries Historical Review is the property of openjournals.nl and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)