Search

Trzydzieści lat po zjednoczeniu, Niemcy są ponownie głównym ośrodkiem władzy w Europie, odrywają kluczową rolę w UE i stały się potęgą w wymiarze geoekonomicznym, z interesami w skali globalnej. Rozszerzenie UE na wschód przesunęło Niemcy nie tylko z punktu widzenia geograficznego, lecz również w kwestii polityki władzy w kierunku centrum Europy. Potęga wojskowa straciła na ważności, na pierwszy plan wysunęła się siła gospodarcza. Niemiecka klasa polityczna pragnie przewodzić w Europie, czyniąc to jednak w sposób, który nakierowany jest na osiągnięcie najszerszego możliwego wsparcia. Kryzys wywołany pandemią koronawirusa nie ma jednakowego wpływu na wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej; dostrzec można raczej proces powielania istniejących już wcześniej nierówności. Thirty years after the establishment of its state unity, Germany is again the central power of Europe, dominates the EU and has become a geo-economic power with global interests. The eastward expansion of the EU has moved Germany not only geographically but also in terms of power politics to the center of Europe. Military power has tended to become less important, while economic power has come to the fore. The political class of Germany wants to lead in Europe, but in a way that is aimed at the broadest possible support. The corona crisis does not affect all EU states equally, rather the previously existing imbalances are reproduced. Dreißig Jahre nach der Herstellung seiner staatlichen Einheit ist Deutschland wieder Zentralmacht Europas, dominiert die EU und wurde zu einer geo-ökonomischen Macht mit globalen Interessen. Die EU-Osterweiterung hat Deutschland nicht nur geographisch, sondern auch machtpolitisch in die Mitte Europas gerückt. Die militärische Macht hat tendenziell an Bedeutung verloren, während die wirtschaftliche in den Vordergrund rückte. Die politische Klasse Deutschlands will in Europa führen, aber in einer auf möglichst breite Unterstützung bedachten Art. Die Corona-Krise trifft nicht alle EU-Staaten gleichermaßen, sondern es reproduzieren sich die bereits zuvor bestehenden Ungleichgewichte. Спустя тридцать лет после воссоединения, Германия снова является главным цен- тром власти в Европе, играет ключевую роль в ЕС и стала государством геоэконо- мического, глобального масштаба. Расширение ЕС на восток сместило Германию, не только с географической точки зрения, но и с точки зрения политической власти, в сторону центра Европы. Военная мощь потеряла свое значение и на первый план выдвинулась экономическая сила германского политического класса, который стре- мится лидировать в Европе, стараясь получить как можно более широкую под- держку. Кризис, вызванный коронавирусной пандемией, не оказывает одинакового влияния на все государства-члены Европейского Союза; скорее он усугубил уже су- ществующие неравенства.

Ze wstępu: "Bezpieczeństwo najogólniej można zdefiniować jako pewność, brak zagrożenia i zdolność ochrony przed niebezpieczeństwami – i jako takie jest warunkiem niezbędnym dla funkcjonowania ludzi, społeczeństw i państw. Należy przy tym pamiętać, że bezpieczeństwo nie jest stanem, lecz procesem, którego zmienność i dynamika wynikają ze zmieniającego się charakteru ludzkiej aktywności, otoczenia i zmieniających się zagrożeń. Współcześnie analiza koncepcji bezpieczeństwa stała się ważna jak nigdy wcześniej. W świecie, w którym konflikt militarny między głównymi państwami jest mało prawdopodobny, siła gospodarcza staje się coraz ważniejsza w określaniu prymatu lub podporządkowania państw. W przeszłości duże znaczenie miały zagrożenia o charakterze militarnym – obecnie i w przyszłości dużą rolę odgrywać będą zagrożenia innej natury – gospodarcze, ekologiczne, społeczne, przestępczość zorganizowana, cyberprzestępczość."(...)

Celem autora jest analiza miejsca Chińskiej Republiki Ludowej w polityce zagranicznej Polski w drugiej dekadzie XXI wieku. Warto ją przeprowadzić ze względu na znaczącą intensyfikację kontaktów politycznych na najwyższym szczeblu w latach 2015–2017. Miały one służyć wypełnieniu treścią strategicznego partnerstwa ogłoszonego przez liderów obu państw w 2011 roku. Autor wykaże, że do wiosny 2018 roku nie udało się osiągnąć tego celu. Z wielu powodów, pośród których ważną rolę odgrywa niezdecydowanie strony polskiej i związana z tym rozbieżność deklaracji oraz działań. W wypadku Chińskiej Republiki Ludowej będzie to prosta kalkulacja polityczna czyniona na bazie analizy międzynarodowej pozycji Polski i wynikających z tego konsekwencji dla chińskich inicjatyw w regionie Europy Środkowo-Wschodniej i Unii Europejskiej. Słowa kluczowe: Polska, Chińska Republika Ludowa (CHRL), polityka zagraniczna, XXI wiek The aim of this article is to analysis the position of the People’s Republic of China with the Polish foreign policy in the second decade of the XXI Century. In recent years the relations between both countries has increase by offi cials having high level talks. The most important objective of this was the realization the strategic partnership, which was signed in 2011. The author will indicate that this objective has not been realized yet. There is a lot of reasons for this situation. On one hand the hesitation and lack of strategy from the Polish side. On the other hand Chinese political and economical expectations. Finally, the relations between Poland and European Union and the role of this in China’s policy. Key words: Poland, People’s Republic of China, foreign policy, XXI Century

Niniejszy artykuł przedstawia pojęcie determinantów polityki zagranicznej państwa oraz ukazuje ich wpływ na politykę zagraniczną Republiki Słowackiej. Autor wybrał te determinanty, które w jego ocenie miały kluczowy wpływ na kształt polityki zagranicznej Słowacji: środowisko geografi czne, czynniki historyczne, czynnik ludnościowy, służbę zagraniczną i dyplomację oraz uwarunkowania zewnętrzne. Analizie poddano okres początku istnienia Republiki Słowackiej. Krytycznej weryfi kacji zostały poddane następujące hipotezy badawcze: spośród determinantów polityki zagranicznej Słowacji, decydujące znaczenie miały: czynniki historyczne, szczególnie w kontekście stosunków z Węgrami; defi cyt w kadrach służby zagranicznej i dyplomacji, co miało duże znaczenie w kontekście kreowania od podstaw polityki zagranicznej; wielonarodowościowy charakter tego państwa. This article concerns the concept of determinants of the state’s foreign policy and their presentation in the context of the infl uence on the foreign policy of the Slovak Republic. The author decided on determinants, which in his opinion had a key impact on the shape of Slovakia’s foreign policy: geographical environment, historical factors, population factor, foreign service and diplomacy, as well as external conditions. The period of the beginning of the Slovak Republic’s existence was analyzed. The following research hypotheses have been critically verifi ed: among the determinants of Slovakia’s foreign policy, historical factors seemed decisive, especially in the context of relations with Hungary. The second decisive determinant was the defi cit in the staff of foreign service and diplomacy, which was important in the context of creating foreign policy from scratch. Finally, the third decisive factor was the multinational nature of this state.

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication Artykuł porusza kwestię zasobów internetowych związanych z badaniami nad polityką zagraniczną Rosji za panowania Mikołaja II. Problem rozpatrywany jest w oparciu o strony internetowe dwóch bibliotek rosyjskich – Rosyjskiej Biblioteki Narodowej i Państwowej Publicznej Biblioteki Historycznej. Uwzględniono także stronę rosyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i stronę Książki Google. Omówiono dostępne materiały źródłowe i literaturę związane z polityką zagraniczną Rosji w latach 1894–1917. Th e article concerns Internet resources related to research into Russia’s foreign policy during the reign of Nicholas II. Th e problem is examined on the basis of websites of two Russian libraries – the National Library of Russia and the State Public Historical Library. Th e website of the Russian Ministry of Foreign Aff airs and the Google Books service were also taken into consideration. Th is provided the grounds for discussing the available source materials and literature related to the Russian foreign policy in the years 1894–1917.

Praca recenzowana / peer-reviewed paper

Praca recenzowana / peer-reviewed paper

Praca recenzowana / peer-reviewed paper

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication Ze wstępu: Monografia, z uwagi na jej interdyscyplinarny charakter, wymagała różnorodnych metod i technik badawczych, stosowanych powszechnie w naukach społecznych i humanistycznych, w tym zwłaszcza elementów metody systemowej, czynnikowej, analizy zawartości, prawno-instytucjonalnej, historyczno-porównawczej oraz behawioralnej w odniesieniu do oceny roli czołowych polityków niemieckich, a zwłaszcza w odniesieniu do postępowania kanclerz Merkel. Szczególne znaczenie miała dla autora obserwacja uczestnicząca uwarunkowań wewnętrznych i procesów decyzyjnych w polityce zagranicznej prowadzona za pomocą mediów elektronicznych, a także bezpośrednich kontaktów i rozmów z ekspertami w ośrodkach naukowych za granicą, zwłaszcza Niemczech. Praca została oparta na rozległej bazie źródłowej oraz literaturze przedmiotu, z której tylko najistotniejsze i wybrane pozycje zostały wyszczególnione w ujęciu alfabetycznym na końcu monografii w bibliografii cytowanej.

Artykuł recenzowany / peer-reviewed article This paper has two objectives – the first one is to present the current state and prospects of Poland’s commitment in NATO-led crisis management operations. The second aim is to give recommendations for policy makers (what is the author’s assumption) for this area. The author is trying to give answers to some research questions like: What is NATO’s role in Poland’s Security Policy? What is the role of crisis management operations in NATO’s strategy from Lisbon. How was Poland participating in NATO’s missions in last few years? And what are their consequences? The answers to these questions will help to make a number of general and specific conclusions. They also allow enunciating many recommendations which were placed in the final section of the text. The author encourages, among others, equal treatment of collective defense and crisis management operations. And the commitment in the above, which allows Poland’s real potential. The author also makes the thesis, telling us about the need for a civil capacity to assist countries in the process of transformation. All of the recommendations are properly backed up and create a field for a content-related discussion on the following subject.

Praca recenzowana / Peer-reviewed paper Książka została napisana w ramach projektu badawczego N N116 269638.

Antyzachodni populizm w Federacji Rosyjskiej a jej polityka zagraniczna, „Krakowskie Studia Międzynarodowe”, nr 4 (VIII): Populizm wyzwaniem dla dobrego rządzenia i współpracy międzynarodowej. Pod red. Erharda Cziomera, Kraków 2011, s. 283-296., 2011 W powszechnej opinii, ale także w większości opracowań, utarło się raczej słuszne przekonanie, że polityka zagraniczna Rosji bardziej niż gdzie indziej na świecie jest czystą grą, obmyślaną przez elitę buldogów kłębiących się pod dywanem. Innymi słowy, woluntaryzm władzy wykonawczej oraz (w myśl strukturalnego realizmu Waltza) obiektywny kształt ładu międzynarodowego, całkowicie determinują tę politykę i że czynniki wewnętrzne, takie jak np. ruchy oddolne w okresie wojny wietnamskiej w USA, w żadnym wypadku nie mogą wpłynąć na jej kierunek. O ile jednak opinia ta jest rzeczywiście trafna w odniesieniu do wielu okresów funkcjonowania państwa rosyjskiego, o tyle ignorowanie czynnika wewnętrznego w całej rozciągłości byłoby lekkomyślne, albowiem wpływ gniewu ludu na wektory polityki zagranicznej Rosji niewątpliwie miał i nadal ma poważny wpływ na zabiegi rosyjskiej dyplomacji i kształtowanie twardych realiów stanowiących jej wsparcie i bazę. Niebagatelną rolę w owej presji oddolnej odgrywały i odgrywają ruchy o charakterze populistycznym.

Przedstawiona w artykule nowa koncepcja strategiczna NATO definiuje podstawowe zadania bezpieczeństwa, wskazując na priorytety bezpośrednio związane zarówno z kolektywną obroną członków NATO, jak i z umocnieniem bezpieczeństwa i stabilności w całym obszarze euroatlantyckim (opanowywanie kryzysów i partnerstwo). Oceniając środowisko bezpieczeństwa, podkreśla się jego pozytywne zmiany, wskazując jednocześnie na ryzyko i wyzwania, jakie już występują i jakie mogą pojawić się dodatkowo w przyszłości. Przyjmuje się, że największe zagrożenie dla NATO stanowią lokalne konflikty i kryzysy, w tym zagrożenia militarne i niemilitarne nowego typu, jak konflikty etniczne i religijne, naruszenia praw człowieka, rozprzestrzenianie broni masowego rażenia, terroryzm, zorganizowana przestępczość itp., z którymi NATO będzie musiało sobie radzić teraz i w najbliższej przyszłości. Uwarunkowania i problemy implementacji nowej koncepcji strategicznej sojuszu, jak i genezę ich powstawania przedstawiono w dalszej treści opracowania. The new NATO strategic concept shown in the article defines basic security tasks, showing priorities directly connected to both collective defence of NATO members, and to strengthening of security and stability in the whole Euro-Atlantic area (partnership and crises control). Evaluating the defence environment, positive changes are emphasized, simultaneously showing the risk and a number of challenges that already exist and may arise in the future. It is assumed that the biggest threats for NATO are local conflicts and crises, including military and non-military threats of a new kind, such as ethnic and religious conflicts, violation of human rights, proliferation of weapons of mass destruction, terrorism, organised crime, etc., which NATO will have to deal with now and in the near future. The conditions and problems involved in the implementation of the new strategic concept, as well as their origins are presented in the further part of the article. Рассмотренная в статье новая стратегическая концепция НАТО, определяет основные задачи по обеспечению безопасности, указывает приоритеты непосредственно связанные как с коллективной защитой членов НАТО, так и с укреплением безопасности и стабилизации на всём пространстве Организации Североатлантического договора (ликвидация кризисов и налаживание сотрудничества). Анализируя проблемы безопасности новой концепции, авторы подчеркивают её положительных черты, а также указывают на появившиеся и возможные в будущем новые угрозы безопасности. Считается, что самой большой угрозой для НАТО являются региональные конфликты и кризисы, в том числе угрозы военного и невоенного характера, напр. этнические и религиозные конфликты, нарушения прав человека, распространение оружия массового уничтожения, терроризм, организованная преступность и т.д., с которыми НАТО будет вынуждено иметь дело в ближайшем будущем. В статье рассмотрены условия и проблемы имплементации новой стратегической концепции Организации Североатлантического договора, а также историю её возникновения.

Z wprowadzenia: "Populizm jest nieodłącznym towarzyszem społecznej i politycznej historii ludzkości. Towarzyszył człowiekowi w zamierzchłych czasach, jest uczestnikiem współczesnego życia politycznego. Głosi poglądy łatwo trafiające do części społeczeństwa, mające silne zabarwienie emocjonalne oraz swoistą, antyintelektualną wymowę. Wyraża tęsknoty za prostymi rozwiązaniami trudnych problemów, zgodne z oczekiwaniami większości. Lansowanie tego rodzaju haseł przede wszystkim ma na celu pozyskanie poparcia społeczeństwa i dzięki temu uzyskanie wpływów, a co za tym idzie – władzy politycznej. Pierwszym historycznym ugrupowaniem politycznym głoszącym te idee byli w starożytnym Rzymie tzw. popularzy (populares) poszukujący oparcia w zgromadzeniu ludowym. W czasach nowożytnych w Stanach Zjednoczonych w latach 1891–1896 działała Partia Ludowa. W Rosji od lat 70. do 90. XIX w. populizm związany był z ruchem narodnickim. Doktryna ta swoje początki brała w ideach Aleksandra Hercena, upatrującego w chłopskich wspólnotach gminnych przyszłego społeczeństwa socjalistycznego."(...)

Praca recenzowana / peer-reviewed paper

Praca recenzowana / peer-reviewed paper

Z wprowadzenia: "Celem artykułu jest przedstawienie i ocena środków polityki zagranicznej państwa, w tym wypadku grup państw (tzw. koalicji chętnych i organizacji międzynarodowej), w interwencji zbrojnej, motywowanej walką z terroryzmem międzynarodowym, proliferacją broni masowego rażenia, chęcią budowy demokracji, a szczególnie idealistycznie – koniecznością poprawy losu ludzi cierpiących pod rządami dyktatorskimi. Wybrane przykłady interwencji zbrojnych – w Kosowie (a szerzej na terenie byłej Jugosławii) oraz w Iraku, nie są przypadkowe. Łączy je bowiem wiele cech, jeśli spojrzy się zarówno na przebieg samych interwencji, jak i okres późniejszy. Są to przykłady stosunkowo świeże, a konsekwencje wydarzeń odczuwalne do tej pory. Oba też wywołały silne kontrowersje międzynarodowe i przez długi czas były dominującym problemem w stosunkach międzynarodowych, niezależnie też od zachodzących zmian; nadal są też często przywoływane przez badaczy. Analiza może także posłużyć do wyciągnięcia wniosków dotyczących skuteczności interwencji zbrojnej w realizacji określonych celów, np. budowy demokracji czy zaprzestania łamania praw człowieka. Trzeba tu wziąć pod uwagę wszystkie ponoszone koszty, szczególnie ludzkie, przez stronę, której społeczność międzynarodowa (czy też ci uczestnicy stosunków międzynarodowych, którzy uważają się za jej reprezentantów) chce pomóc."(...)

Ze wstępu: "Życie polityczne nie znosi próżni. Trudno się więc dziwić, że po rozpadzie ZSRR na jego terytorium coraz to dochodzi do sporów, a nawet konfliktów „starych sąsiadów”, dziś już samodzielnych podmiotów prawa międzynarodowego. Za moderatora (a nawet, za, sprawcę) występujących tam problemów w głównej mierze uznać należy Federację Rosyjską traktującą terytorium byłego ZSRR jako obszar swoich interesów i wszelkimi możliwymi sposobami zabiegającą o utrzymanie byłej strefy wpływów."(...)

"Der NATO-Gipfel in Bukarest hat im April 2008 die US-amerikanischen Pläne zum Aufbau einer europäischen Komponente der strategischen Raketenabwehr Washingtons als „substantial contribution to the protection of Allies from long-range ballistic missiles“ ausdrücklich anerkannt. Er hat darüber hinaus seine Absicht erklärt, diese Komponente in ein gemeinsames Abwehrsystem der NATO zu integrieren. Entsprechende Konzepte sollen beim nächsten Gipfeltreffen 2009 beraten werden. Vorausgegangen waren bilaterale Verhandlungen der USA mit Polen, wo die USA zehn Abfangraketen stationieren wollen, und Tschechien, wo eine Radaranlage des Systems errichtet werden soll. Sowohl diese Vorgehensweise als auch die Raketenabwehr an sich hatte Kontroversen nicht nur mit Russland, sondern ebenso in anderen NATO-Staaten ausgelöst. Daher bestand auch die Möglichkeit, dass der Abwehrschirm als rein nationales Projekt in Zusammenarbeit mit Warschau und Prag oder alternativ mit London zu Lasten der gemeinsamen Sicherheit im transatlantischen Bündnis verwirklicht wird."(...)

"Dem Anschein nach ist nicht viel geschehen: Das Europäische Parlament hat im Juni 2008 eine Stellungnahme zu der Mitteilung der Europäischen Kommission über die Erweiterungspolitik abgegeben. Durch diesen Beschluss wird der Lauf der Dinge nicht verändert, zumal das Europäische Parlament im Hinblick auf die Erweiterung der Europäischen Union nur über eingeschränkte Eingriffs- und Steuerungsmöglichkeiten verfügt. Dennoch lohnt es sich, das Dokument aufmerksam zu lesen. Besser als jede andere europäische Institution hat das Parlament das Ohr an der Basis der europäischen Bevölkerung und drückt die Stimmungen und Wünsche aus, die den Bürgern Europas zu eigen sind."(...)

"Der am 13. Dezember 2007 unterzeichnete Vertrag von Lissabon steht in diesem Jahr in allen EU-Mitgliedstaaten zur Ratifikation an. Wenn der Vertrag auch nur von einem einzigen Parlament bzw. durch ein einziges Referendum abgelehnt wird, ist er gemäß den Regeln der EU „gestorben“; genauso wie das „Nein“ des französischen und des niederländischen Referendums den Brüsseler Verfassungsvertrag im Frühjahr 2005 zu Fall gebracht hatte. In Polen ist der Lissabon-Vertrag vom Sejm bereits am 1. April dieses Jahres und vom Senat am 2. April ratifiziert und vom Präsidenten am 10. April mit einem Vorbehalt unterzeichnet worden. In Deutschland steht die Ratifikation unmittelbar bevor. Der Bundestag hat am 13. März in 1. Lesung und am 24. April in 2. und 3. Lesung dem Vertrag zugestimmt. Der Bundesrat wird das voraussichtlich im kommenden Monat, im Mai, tun. Der Vertrag ist damit, zum gegenwärtigen Zeitpunkt, bereits von 10 der 27 EU-Mitgliedstaaten angenommen worden."(...)

"Die polnisch-deutschen Beziehungen haben seit der Demokratisierung Polens und der deutschen Einheit 1989/1990 unterschiedliche Phasen durchlaufen. Mit dem polnisch-deutschen Grenzvertrag von 1990 und dem polnisch-deutschen Vertrag über gute Nachbarschaft von 1991, der Regelung für die deutsche Minderheit in Polen und das Deutsch Polnische Jugendwerk (DPJW), hatten die politischen Eliten der beiden Länder in kongruenter Weise die Basis für eine gemeinsame Zukunft in Europa geschaffen . Als inkongruent erwies sich allerdings die Haltung in beiden Völkern. Während viele Polen, wegen der Hoffnung auf Annäherung und Brückenschlag zum westlichen Europa, ihre, durch die Kriegszeit geprägten Urteile über Deutschland und die Deutschen zurück stellten, paarten sich bei vielen Deutschen Geringschätzung und Unkenntnis über den östlichen Nachbarn."(...)

"Federacja Rosyjska jest ważnym partnerem Unii Europejskiej. Jej znaczenie wyraża się zarówno na płaszczyźnie politycznej, w dziedzinie bezpieczeństwa, jak i w stosunkach gospodarczych – Rosja jest dla Unii ważnym źródłem surowców i potencjalnie znacznym rynkiem zbytu produkcji przemysłowej, natomiast Unia dla Rosji stała się istotnym odbiorcą różnorodnych towarów, bardzo ważnym inwestorem oraz źródłem potrzebnych do modernizacji gospodarki wzorców organizacyjnych i technologii. Wymienione kwestie mają swoje odzwierciedlenie zarówno w rzeczywiście realizowanej współpracy, jak i we współpracy perspektywicznej. Można nawet powiedzieć, że potencjał wzajemnie korzystnej współpracy jest znacznie większy niż jej realizowany zakres, wspominają o tym częstokroć politycy UE ."(...)

"Die deutsch-polnischen Beziehungen, die sich nach dem friedlichen Umbruch ausgesprochen gut entwickelt hatten, wurden in den letzten Jahren durch eine Reihe von Faktoren getrübt. Neben Konflikten in der Sache, persönlichen Animositäten und mangelndem politischen Gespür brachen auch Irritationen über den Umgang mit der deutsch-polnischen Vergangenheit und das historische Gedächtnis in beiden Ländern auf. Die Debatten über ein geplantes Zentrum zur Vertreibung beschäftigen seit Jahren Medien und Öffentlichkeit in beiden Staaten. Die Politik wurde dabei immer wieder gefordert. In Deutschland lief der Diskurs trotz der stetig von Frau Erika Steinbach forcierten Forderungen auf eine Stätte zur Dokumentation und zum Gedenken an die Vertreibungen eher am Rande mit. Schon seit langem ist der von ihr repräsentierte „Bund der Vertriebenen“ weithin ins politische, öffentliche und gesellschaftliche Abseits geraten. In Polen hat er dagegen einen ungleich höheren Stellenwert. Das ist psychologisch wie mental verständlich. Doch er wird natürlich zum Teil auch aus durchsichtigen Interessen politisch instrumentalisiert."(...)

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication

"Rządy nacjonalistycznej hinduistycznej koalicji pod przywództwem Indyjskiej Partii Ludowej (Bharątiya Janata Party, BJP), hasła powrotu do tradycji hinduskiej, a ściślej do ideologii hindutwy, wzrost znaczenia^ nacjonalizmu hinduskiego, konflikt wokół meczetu Babara w Ajodhii oraz zamieszki w marcu 2002 r. w stanie Gudźarat sprawiły, że wielu badaczy i polityków zaczęło zastanawiać się na trwałością indyjskiej demokracji, jej fundamentów - takich jak: świeckość, federalizm czy pluralizm1. Obawiano się, że głoszone przez niektórych liderów BJP oraz przywódców innych nacjonalistycznych, hinduskich ugrupowań, jak np. Rashtriya Swayam Sevak (RSS), Shiy Senai VishwaHindu Parishad(VHP),hasła nacjonalizmu, komunalizmu i ideologii hindutwy mogą przyczynić się do ograniczenia roli Indu w świecie. Zdaniem G. Perkovicha, nacjonalizm hinduski, stanowiący pożywkę dla islamskich fundamentalistów, utrudnia nie tylko porozumienie z Pakistanem, ale i nie sprzyja stabilizacji wewnętrznej. W opinii autora, .jedynie kulturowy pluralizm, a nie nacjonalizm kulturowy, utoruje drogę rosnącej potędze Indii”."(...)

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication Gospodarcze i społeczne relacje współczesnego świata to przede wszystkim dynamiczny rozwój handlu międzynarodowego, turystyki międzynarodowej, internacjonalizacja działalności gospodarczej, postępujący proces integracji gospodarczej w różnych regionach świata, a także proces globalizacji przedsiębiorstw i instytucji. W trakcie obrad VII Międzynarodowej Konferencji Naukowej w Krakowie zorganizowanej przez Krakowską Szkołę Wyższą im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w dniach 27-29 maja 2007 roku w sekcji „Handel międzynarodowy i gospodarka światowa” przedstawiono kilkadziesiąt referatów, posterów i głosów w dyskusji. W niniejszej publikacji zamieszczono szesnaście tekstów dopuszczonych do druku przez Radę Naukową Konferencji i recenzenta prof. dr hab. Stanisława Wydymusa z Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, które można podzielić na trzy grupy zagadnień: podstawowe parametry ekonomiczne determinujące handel międzynarodowy; znaczenie i rodzaje zagranicznych inwestycji bezpośrednich; społeczne i kulturowe problemy integracji gospodarczej i handlu.

Publikacja niniejsza towarzyszy Wystawie Dokumentów i Konferencji Naukowej poświęconej Konkordatom pomiędzy Stolicą Apostolską a Polską z 1925 i 1993 roku, które to wydarzenia zostały objęte wysokim honorowym patronatem przez Jego Eminencję Księdza Stanisława Kardynała Dziwisza Arcybiskupa Metropolitę Krakowskiego. Prezentowane na Wystawie dokumenty pochodzą z Archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP

Ze wstępu: "Celem poniższego opracowania jest próba ogólnego spojrzenia na uwarunkowania i założenia oraz na priorytety i strategię polityki zagranicznej Niemiec na początku XXI w. Ma ono zatem charakter prognostyczny, koncentruje się bowiem syntetycznie na analizie stanu i perspektyw polityki zagranicznej rządu Wielkiej Koalicji - Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej, Unii Chrześcijańsko-Społecznej, Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (dalej: CDU/CSU/SPD) od 2005 r. Opracowanie, poza bazą źródłową i literaturą przedmiotu, opiera się na długoletnich badaniach autora nad historią i polityką zagraniczną Niemiec współczesnych."(...)

"Jeszcze podczas II wojny światowej powstała idea powołania organizacji międzynarodowej na wzór Ligi Narodów. Stany Zjednoczone odegrały tutaj znaczącą rolę: były głównym pomysłodawcą i architektem przyszłej Organizacji Narodów Zjednoczonych. Według ówczesnego prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta nowa organizacja miała położyć kres dotychczasowym praktykom w polityce międzynarodowej, prowadzącym do wyniszczających wojen: podejmowaniu działań unilateralnych, tworzeniu zamkniętych sojuszy, polityce równowagi sił. Widział ją jako forum suwerennych państw, nową płaszczyznę współpracy zapewniającą wspólne bezpieczeństwo."(...)

Artykuł recenzowany / peer-reviewed article