Search

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση της επαγγελματικής ικανοποίησης και της οργανωσιακής αφοσίωσης των Διευθυντών σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε συσχέτιση με το μετασχηματιστικό στυλ ηγεσίας που οι ίδιοι υιοθετούν. Στην έρευνα συμμετείχαν 285 Διευθυντές σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης από τις εκπαιδευτικές περιφέρειες της Ελλάδας. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να συμπληρώσουν φόρμα ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου, το οποίο συνίσταται από 4 μέρη. Το πρώτο μέρος εμπεριέχει ερωτήσεις δημογραφικού ενδιαφέροντος, όπως η ηλικία, το φύλο, οι σπουδές, η εκπαιδευτική περιφέρεια που υπηρετεί ο κάθε Διευθυντής, τα χρόνια εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας και τα χρόνια προϋπηρεσίας ως Διευθυντής σχολικής μονάδας. Το δεύτερο μέρος του ερωτηματολογίου εστιάζεται σε ερωτήσεις που διερευνούν την επαγγελματική ικανοποίηση, αξιοποιώντας το εργαλείο Job Satisfaction Survey του Spector (1985). Το τρίτο μέρος του ερωτηματολογίου διερευνά την οργανωσιακή αφοσίωση με την αξιοποίηση ερωτήσεων από το εργαλείο Organizational Commitment Questionnaire (OCQ) των Mowday, Steers & Porter (1979). Τέλος, το τέταρτο μέρος του ερωτηματολογίου εμπεριέχει ερωτήσεις που εστιάζονται στη διερεύνηση του είδους της ηγεσίας, σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο The nature of leadership των Leithwood, Jantzi & Steinbach (1999). Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι υπάρχει χαμηλό επίπεδο επαγγελματικής ικανοποίησης των Διευθυντών των σχολικών μονάδων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αναφορικά με το επίπεδο του μισθού τους, τις προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης στον εκπαιδευτικό κλάδο και τον φόρτο εργασίας. Αντίθετα, φάνηκε ότι το δείγμα είναι ικανοποιημένο σε σχέση με το αντικείμενο της εργασίας του καθώς και με ό, τι αφορά τη συνεργασία και την επικοινωνία με τους συναδέλφους του. Παράλληλα, προέκυψε μέτριο έως υψηλό επίπεδο της οργανωσιακής αφοσίωσης των Διευθυντών των σχολικών μονάδων, οι οποίοι υιοθετούν πρακτικές που ανήκουν στο μετασχηματιστικό είδος σχολικής ηγεσίας. Επιπλέον, βρέθηκαν σημαντικές στατιστικές διαφορές μεταξύ Διευθυντών που υπηρετούν σε αυτή τη θέση λιγότερο από 10 χρόνια και σε αυτούς που υπηρετούν ως Διευθυντές περισσότερο από 10 έτη αναφορικά και με τις τρεις υπό διερεύνηση μεταβλητές. Ειδικότερα, βρέθηκε ότι οι πιο έμπειροι Διευθυντές τείνουν να υιοθετούν σε μεγαλύτερο βαθμό πρακτικές που εντάσσονται στο μετασχηματιστικό είδος ηγεσίας, συγκριτικά με τους λιγότερο έμπειρους. Επίσης, οι ίδιοι παρουσιάζουν υψηλότερο επίπεδο επαγγελματικής ικανοποίησης -με εξαίρεση τις προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης- και οργανωσιακής αφοσίωσης. Τα συμπεράσματα της έρευνας αναδεικνύουν ότι η επαγγελματική ικανοποίηση και η οργανωσιακή αφοσίωση συσχετίζονται με παραμέτρους του μετασχηματιστικού στυλ ηγεσίας και ειδικότερα με αυτές που αναφέρονται στην αξιοποίηση και ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και την ανάπτυξη της εκπαιδευτικής στοχοθεσίας και των εκπαιδευτικών προτεραιοτήτων του σχολικού οργανισμού. This study aims to investigate the correlations between the Job Satisfaction and the Organizational Commitment and the Transformational Leadership style of the School principals of primary schools in Greece. The research questionnaire includes four different parts. The first collects the demographic information of the sample, such as the age, the gender and the job experience. The second part of the questionnaire investigates the principals’ Job satisfaction and is based on Spector’s questionnaire (1985): Job Satisfaction Survey (JSS). The third part has been designed accordingly to Mowday, Steer & Porter’s (1979) questionnaire: Organizational Commitment Questionnaire (OCQ) and approaches the organizational commitment of the sample. At the fourth and final part of the questionnaire is investigated the transformational leadership style of the primary school principals. This part of the questionnaire is based on Leithwood, Jantzi & Steibach’s (1999) research tool: The Nature of Leadership. The sample of the research is 285 Primary school principals in Greece. According to the results, the school principals in Greece are not satisfied concerning the level of their salary as well as concerning the existing prospects for their professional development in the educational field. On the contrary, they have been found satisfied as concerns their job and their relationship with their colleagues. At the same time the sample of the study is committed to the organization and also adopts transformational leadership style. By the same token and in accordance with the results there is statistically important significance between the school principals, who have less than 10 year experience at this position and those with more than 10 year experience. More specifically, the experienced school principals have been found to adopt transformational leadership style more than the less experienced ones. The same group of the sample (experienced school principals) has also been found to be more satisfied and more committed to the school. The results of the study reveal that the job satisfaction, as well as, the organizational commitment of the sample, is correlated with the Transformational Leadership style and especially with variables, which concern the management of the human resources and the definition of the school goals and priorities.

Ο όρος Εγκατάσταση περιγράφει τρισδιάστατα έργα τέχνης που έχουν τη μορφή περιβάλλοντος ή κατασκευής και λειτουργούν μετασχηματίζοντας την αντίληψη του θεατή για τον χώρο. Νέα μέσα, όπως το βίντεο, ο ψηφιακός ήχος, η εικονική πραγματικότητα και το διαδίκτυο (Grau, 2004) χρησιμοποιούνται πλέον μαζί με την περφόρμανς και τα παραδοσιακά υλικά των πλαστικών και εικαστικών τεχνών για να δημιουργήσουν έργα, τα οποία μπορούν να βυθίσουν το σύγχρονο θεατή με διάφορους τρόπους σε έναν ονειρικό κόσμο (Bishop, 2005a 2005b) ή και σε έναν κόσμο ιδεών (εννοιoλογική τέχνη). Από τη δεκαετία του 1960, επιστήμονες σε συνεργασία με μουσειολόγους και καλλιτέχνες δημιούργησαν Εγκαταστάσεις μέσα σε μουσεία φυσικών επιστημών, με στόχο την προβολή των επιστημονικών ιδεών και αρχών λειτουργίας των τεχνημάτων που εκθέτουν (Κολιόπουλος, 2017). Βασικό συστατικό των εκθεμάτων αποτελούν συνήθως κάποια επιστημονικά τεχνήματα/ πειράματα επίδειξης, τα οποία η Εγκατάσταση μπορεί να μετατρέψει και σε διαδραστικά. Και όλα αυτά μέσα σε ένα κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον που τείνει να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για ζητήματα επιστήμης και τέχνης σε άτυπα εκπαιδευτικά πλαίσια (Pesce, 2019). Στην παρούσα έρευνα εστιάζουμε στη διαχείριση καλλιτεχνικών Εγκαταστάσεων εντός του χώρου της τυπικής εκπαίδευσης εκπαιδευτικών.

Η διατριβή αυτή ερευνά την επίδραση που ασκούν εκπαιδευτικοί, πολιτισμικοί και κοινωνικοί παράγοντες στη διαμόρφωση γλωσσικών ικανοτήτων στο πεδίο του γραπτού λόγου σε μαθητές με γλωσσικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες που φοιτούν στο Γυμνάσιο. Ειδικότερα, με βάση εμπειρικά δεδομένα τα οποία προέκυψαν από μια συγκεκριμένου τύπου διδακτική παρέμβαση σε μαθητές με ρόμικη προέλευση στην περιοχή του Ζεφυρίου (Αττική), διερευνάται κατά πόσο λειτουργούν ενθαρρυντικά ή ανασχετικά παράγοντες που σχετίζονται με το πεδίο παραγωγής υλικού, όπως τα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά εγχειρίδια, με την εκπαιδευτική πορεία των μαθητών στο Δημοτικό σχολείο και στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου και με τον πολιτισμικό κώδικα της ομάδας προέλευσης, όπως αυτός αναπαράγεται μέσω της οικογένειας και των πρακτικών που εκείνη ακολουθεί για την εκπαιδευτική εξέλιξη και πορεία των νεότερων μελών της. Ως θεωρητική αφετηρία επιλέχθηκε το υπόδειγμα της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης που δίνει έμφαση στην καλλιέργεια της ιδιότητας του πολίτη στις σύγχρονες πολιτισμικά ετερογενείς κοινωνίες και εφαρμόσθηκε στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας στο πλαίσιο εκπαιδευτικής παρέμβασης σε τμήμα ενισχυτικής διδασκαλίας που ανέλαβε η ερευνήτρια στο συγκεκριμένο σχολείο. Η πολυπαραγοντική προσέγγιση του ζητήματος της βελτίωσης των γλωσσικών ικανοτήτων εκ μέρους των συγκεκριμένων μαθητών που εμφανίζουν γλωσσική και πολιτισμική ιδιαιτερότητα αποτελεί κομβικό στοιχείο της παρούσας έρευνας. Η ερευνητική προσέγγιση είναι μεικτή από πλευράς μεθοδολογίας, έτσι ώστε μέσα από τη χρήση των ποιοτικών και ποσοτικών ερευνητικών εργαλείων, όπως η συμμετοχική παρατήρηση, η συνέντευξη – ατομική και ομάδα εστίασης- και το τεστ διάγνωσης γλωσσικών ικανοτήτων, να αναδεικνύεται η δυναμική αλληλεπίδραση των παραγόντων που λειτουργούν ανασχετικά ή προωθητικά στην κατάκτηση της γλωσσικής μάθησης και συνεπώς στην απόκτηση της γλωσσικής επάρκειας, όπως αυτές αποτυπώνονται με τη βοήθεια του διαγνωστικού εργαλείου (τεστ) που χορηγήθηκε στους μαθητές που συμμετείχαν στην ενισχυτική διδασκαλία (πειραματική ομάδα) αλλά και σε ομάδα ελέγχου (τυχαίο δείγμα μαθητών της ίδιας τάξης) στην αρχή και στο τέλος της εκπαιδευτικής παρέμβασης. Η αξιοποίηση του θεωρητικού υποβάθρου της διαπολιτισμικής προσέγγισης με έμφαση στην καλλιέργεια της ιδιότητας του πολίτη στο πλαίσιο της διδακτικής μας παρέμβασης, αλλά και η επεξεργασία των δεδομένων που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας, θέτουν υπό αμφισβήτηση ορισμένες από τις παραδοσιακές ερμηνείες για την αδυναμία κατάκτησης επαρκούς γλωσσικής μάθησης από μαθητές ρόμικης προέλευσης. Αντιθέτως, εστιάζουν στον εντοπισμό των μαθησιακών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ένας μαθητής, ανεξαρτήτως του γενεσιουργού αιτίου, και στην επίλυση αυτών μέσω της ενίσχυσης των γνώσεων και των ικανοτήτων που ήδη διαθέτει. Όπως αποδείχθηκε από την έρευνα, η βελτίωση των επιδόσεων των μαθητών στο μάθημα της γλώσσας εξαρτάται από παράγοντες που αφορούν την πορεία του μαθητή στο σχολείο και τη σχέση του με αυτό, συμπεριλαμβανομένων των στάσεων του οικογενειακού περιβάλλοντος απέναντι στο σχολείο και των πρακτικών που αυτό ακολουθεί για να ανταποκριθεί ο μαθητής στις απαιτήσεις του. Ωστόσο, στη διαμόρφωση αυτής της στάσης συντελεί και το ίδιο το σχολείο, τόσο σε θεσμικό επίπεδο με τα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά εγχειρίδια που, αποφεύγοντας την περιχαράκωση των μαθητών μέσω της «πολιτισμικοποίησης» των μαθησιακών τους κενών, προωθούν την απόκτηση γλωσσικών γνώσεων και ικανοτήτων, όσο και με τον τύπο αντίδρασης της σχολικής μονάδας – του διευθυντή και του λοιπού εκπαιδευτικού προσωπικού- απέναντι σε καταστάσεις και μαθητικές συμπεριφορές που από τη σκοπιά του θεσμού (σχολείου) θεωρούνται προβληματικές. Τέλος, σημαντική παράμετρος στη διαμόρφωση της στάσης των μαθητών απέναντι στην γλωσσική μάθηση είναι και ο πολιτισμικός κώδικας των μαθητών και η συνακόλουθη επιρροή της οικογένειας μέσω των συμβατών ή ασύμβατων πρακτικών σε σχέση με τη λειτουργία και τις πρακτικές του θεσμού του σχολείου που αυτή ακολουθεί. Το υποστηρικτικό περιβάλλον της οικογένειας και του σχολείου και η παρέμβαση με άξονα τη διαπολιτισμική εκπαίδευση με έμφαση στην ιδιότητα του πολίτη συμβάλλει στη διαμόρφωση της θετικής αντίληψης των μαθητών για την εκπαίδευση και στη βελτίωσή τους αναφορικά με την κατάκτηση της αναγκαίας για την αντιμετώπιση των ποικίλων επικοινωνιακών περιστάσεων γλωσσικής μάθησης και συνεπώς την απόκτηση γλωσσικής επάρκειας. This dissertation explores the effects of educational, cultural, and social factors on the development of the reading and writing skills of students with special linguistic, social, and cultural characteristics attending High School. More specifically, based on empirical data gathered from a particular teaching practice with Roma pupils in the area of Zefiri (Attica), the research explores whether factors related to teaching material production, such as curricula and textbooks, contribute positively or negatively to students’ performance in Primary School and the first grade of High School. These factors are also examined against the students’ cultural code reproduced through their families and the practices the families employ towards the educational course and development of the children. The paradigm of intercultural education emphasizing the development of citizen awareness in modern culturally heterogeneous societies was used as theoretical background. The model was applied in a Modern Greek Language course the researcher taught in the framework of a teaching intervention within a tutoring program aimed at offering additional academic support to the students. The multi-factor approach of the issue of language skills acquisition by this group of students possessing special linguistic and cultural characteristics is an essential element of this research. The research is based on a mixed methodological approach including various research tools such as participant observation, interviews, focus groups, and a language knowledge and skills test. This approach aims at revealing the dynamic interaction of those factors affecting positively or negatively language learning and, consequently, the acquisition of language proficiency as it is reflected in a diagnostic test given to both the group of students participating in the program (experimental group) and to a control group (random sample of students in the same class) at the beginning and at the end of the course. The utilization of the intercultural approach theoretical background emphasizing the development of citizen identity in the framework of the teaching intervention, as well as the processing of the collected data question some of the traditional interpretations pertaining to the inability of students of Roma background to acquire linguistic proficiency. On the contrary, the results focus on the learning difficulties students face regardless of individual special needs and the ways these issues can be resolved through the enhancement of knowledge and abilities the students already possess. As it was revealed in the study, student performance improvement in the language course depends on factors pertaining to the students’ conduct and attitude towards school, including their families’ attitude and the practices they employ to help students respond adequately to school requirements. However, the school environment itself contributes to the formation of these attitudes. This contribution takes place both at an institutional level through analytical programs and school teaching materials which avoid student marginalization by not attributing their lack of skills to their cultural background and identity, and at the school unit level – the reaction of the school principal and of the teachers to student behavior that is considered problematic from an institutional point of view. Finally, a significant parameter in the formulation of students’ attitudes towards school as an institution is the students’ cultural code and the subsequent influence of their families through conventional or unconventional practices in reaction to school institutional practices. The school and family supporting environment and the intercultural educational approach emphasizing citizen identity contribute to the development of a positive student attitude towards education. They also contribute to students’ improvement in their effort to acquire the necessary language skills to handle various communication situations as well as to obtain language proficiency at a level comparable to the one of their non-Roma schoolmates

Σε όλα τα Πεδία εφαρμογής της εκπαιδευτικής αξιολόγησης (μαθητές – φοιτητές, εκπαιδευτικό προσωπικό – εκπαιδευτικά ιδρύματα, εκπαιδευτικά προγράμματα – συστήματα – πολιτικές) και σε όλους τους άξονές της (αξιολόγηση καθεαυτήν, αξιολογητής και αξιολογούμενος), η αξιολόγηση αποδεικνύεται πράξη πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη που εμπεριέχει σκοπό, ευθύνη, εξουσία, ηθικά διλήμματα, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για τους εμπλεκόμενους, καθώς και εκτροπές και σφάλματα. Προκειμένου, λοιπόν, να διασφαλιστεί η ηθική πραγμάτωση της εκπαιδευτικής αξιολόγησης, άλλοτε χρησιμοποιούνται απλοί Ηθικοί Κανόνες, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, άλλοτε συντάσσονται Κώδικες Δεοντολογίας και Ηθικά Στάνταρντς, όπως συμβαίνει διεθνώς, άλλοτε θεσπίζεται πλαίσιο Ηθικών Αρχών, και άλλοτε αναζητείται η νομιμοποίηση ή απονομιμοποίηση της αξιολόγησης στις διάφορες Ηθικές Θεωρίες. Σε αυτές τις πέντε ηθικές διαβαθμίσεις καταφεύγει και η παρούσα διδακτορική εργασία βιβλιογραφικά, προκειμένου να προσδιοριστεί ποιο είναι το “ηθικό” και ποιο το “ανήθικο” στην εκπαιδευτική αξιολόγηση. Η διερεύνηση των διαφόρων ηθικών διαβαθμίσεων, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί εντός και εκτός Ελλάδας, αναδεικνύει σημεία σύγκλισης αλλά και ουσιώδεις αποκλίσεις. Στην πράξη, η εκπαιδευτική αξιολόγηση μπορεί να νομιμοποιηθεί ή και να απονομιμοποιηθεί ηθικά, συνολικά ή ως προς επιμέρους συμπεριφορές και πρακτικές, ανάλογα με την ηθική - επιστημονική προσέγγιση, τις κοινωνικές προσδοκίες, τα πιστεύω και το προσωπικό ηθικό αξιακό σύστημα του καθενός, καθώς και την οπτική του εκάστοτε ερευνητή ή απλού συμμετέχοντος, οδηγώντας συχνά σε αδιέξοδο, τόσο για το αν τελικά υπάρχει “καλό” ή “κακό”, “ορθό” ή “λάθος”, “δίκαιο” ή “άδικο”, “ηθικό” ή ανήθικο” στην αξιολόγηση, καθώς και για το πώς και ποιος μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω πράξη. Εν κατακλείδι και παρά το φαινομενικό αδιέξοδο και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμπεράσματα της βιβλιογραφικής έρευνας του πρώτου μέρους της διατριβής, φαίνεται πως υπάρχει μία τουλάχιστον Ηθική διαβάθμιση, αυτή των Ηθικών Αρχών, που εφόσον θεσπιστεί, μπορεί να αποτελέσει ένα πλαίσιο διασφάλισης -όχι βέβαια απόλυτης, αλλά σχετικής έστω- ηθικής πραγμάτωσης της εκπαιδευτικής αξιολόγησης. Για τη θέσπιση των Ηθικών Αρχών, χρησιμοποιείται η μέθοδος Delphi, που, απευθυνόμενη σε ειδικούς ενός επιστημονικού κλάδου, εν προκειμένω της Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης, καταλήγει σε 27 προτεινόμενες Ηθικές Αρχές, η αξιοποίηση των οποίων επαφίεται στην ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα συνολικά και στον καθένα από τους εμπλεκόμενους σε αυτήν προσωπικά. In all the Fields of application of the educational assessment (students, educational personnel - educational institutions, educational programs - systems - policies) and in all its Αxes (evaluation as such, evaluator and evaluated), evaluation is a multilevel and multidimensional act, containing purpose, responsibility, authority, moral dilemmas, short-term and long-term effects for those involved, as well as deflections and errors. In order to ensure the moral realization of the educational evaluation, sometimes simple Ethical Rules are used, as it happens in Greece, sometimes Codes of Ethics and Ethical Standards are being drafted, as it happens at an international level, sometimes a framework of ethical principles is established, and sometimes legitimization or delegitimization is being sought in various Ethical Theories.This thesis is based bibliographically on these five ethical gradations, in order to determine what is "moral" and what "immoral" in the educational assessment. The exploration of the various moral ratings, as they have been shaped both inside and outside Greece, reveals both convergent points and substantial deviations. In practice, educational assessment can be legitimized or even delegitimized as a whole or in relation to individual behaviors and practices, depending on the ethical-scientific approach, the social expectations, the beliefs and the personal moral value system of each person and the visual of the individual researcher or mere participant, often leading to a dead end, whether there is "good" or "bad", "right" or "wrong", "fair" or "unfair", "moral"or "immoral", as well as how and who can effectuate all the above.In conclusion and despite the apparent deadlock and the conflicting results of the bibliographic research in the first part of the dissertation, there seems to be at least one moral grading, that of the Ethical Principles, which, once established, can constitute a framework of securing -a relative if not absolute- moral realization of the educational assessment. In order to establish the Ethical Principles, the Delphi method is used, which, after being addressed to some experts of a scientific field, in this case the Educational Assessment specialists, comes up with 27 proposed Ethical Principles at the disposal of the Greek educational community and of individuals involved in the evaluation process.

Ανθρωπομετρικοί, τεχνικοί, φυσιολογικοί, είναι από τους παράγοντες που προσεγγίζονται για την κατανόηση της κολυμβητικής επίδοσης. Ο εντοπισμός των μεταβλητών που προβλέπουν την επίδοση είναι ένας από τους σημαντικότερους σκοπούς της επιστημονικής κοινότητας. Σκοπός της έρευνας είναι η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ του αγωνιστικού αποτελέσματος στα 100 μ. ελεύθερο σε κολυμβητές ταχύτητας με α) τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά των κολυμβητών, β) τα τεχνικά χαρακτηριστικά της κολύμβησης των 100μ ελευθέρου γ) τις φυσιολογικές αποκρίσεις των κολυμβητών ύστερα από το τεστ 100μ ελευθέρου είδους κολύμβησης, και δ) τις μεταβλητές που προσδιορίζουν τη δύναμη έλξης κατά την επιτόπια κολύμβηση. Συμμετέχοντες της έρευνας αποτέλεσαν 51 εν ενεργεία αθλητές (n=30 αγόρια, ηλικία:15,08±1,6 έτη, και n=21κορίτσια, ηλικία:14,52±1,5 έτη), με αγωνιστική εμπειρία και βασική τεχνική το ελεύθερο είδος κολύμβησης μικρών αποστάσεων. Το δείγμα χωρίστηκε σε δύο ηλικιακές κατηγορίες από 13 έως 15 ετών και από 16 έως 18 ετών. Για το πρωτόκολλο του τεστ έγινε συγκέντρωση των στοιχείων σε τρία μέρη: α) Λήψη ανθρωπομετρικών χαρακτηριστικώντων δοκιμαζομένων, β) 100 μέτρα ελεύθερο με μέγιστη ένταση, γ) μέτρηση της δύναμης της χειρολαβής και επιτόπια κολύμβηση μέγιστης έντασης το χρόνο που είχαν κολυμπήσει τα 100μ ελεύθερο. Για την επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση πολλαπλής βηματικής παλινδρόμησης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι μπορούμε να προβλέψουμε την επίδοση σε κολυμβητές και κολυμβήτριες ηλικίας 13-18 ετών με πιθανότητα 96,3% και τυπικό σφάλμα 1,29. Οι μεταβλητές με τη μεγαλύτερη προβλεπτική ικανότητα για την επίδοση στα 100μ ελεύθερο ήταν η αποτελεσματικότητα της χεριάς στο 2ο 50άρι, το μήκος της χεριάς στο 2ο 50άρι και ο αριθμός των χεριών στο 2ο 50άρι. Σύμφωνα με το σημαντικό κριτήριο της απλότητας και πρακτικότητας των μετρήσεων, οι παραπάνω μεταβλητές μετρώνται εύκολα και γρήγορα από τους ερευνητές και τους προπονητές. Συμπερασματικά, η επίδοση στα 100 μ. ελεύθερο στις ηλικίες από 13 έως 18 ετών μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια μέσω προσιτών και εύκολων μετρήσεων από τους προπονητές κολύμβησης. Anthropometric, biomechanic, physiological, are some of the factors which determine swimming performance. Identifying variables that predict performance is one of the most important goals of the scientific community. The aim of the research is to investigate the relationship between the 100 m freestyle swimming performance with a) anthropometric characteristics of swimmers, b) biomechanical factors during swimming of 100 m freestyle, c) physiological responses of swimmers from the 100m freestyle swimming test, and d) variables that determine the pulling force during swimming. The participants of the research were 51 active athletes (n = 30 male, age: 15.08 ± 1.6 years, and n = 21 female, age: 14.52 ± 1.5 years), with competitive experience in freestyle sprint swimming their basic technique. The sample was divided into two age groups from 13 to 15 years and from 16 to 18 years. For the test protocol, data was collected and calculated in three parts: a) Measurement of anthropometric characteristics of the sample, b) 100 meters freestyle swimming with maximum intensity and c) measurement of handgrip strength and tethered swimming of maximum intensity of the same time duration as 100m freestyle swimming performance. In order to determine the relation of the independent variables with the dependent variable, multiple regression analysis was applied. The results of this research showed that we can predict performance in swimmers aged 13-18 with a probability of 96.3% and a standard error of estimate 1.29. The variables with the most predictive ability were the stroke index in the 2nd 50 m, stroke length at the 2nd 50m and the number of strokes in the 2nd 50 m. According to the important criterion of simplicity and practicality of measurements, the above variables can be easily and quickly measured by researchers and coaches. Performance time in 100m front crawl swimming can be predicted with easy and affordable measurements by swimming coaches.