Search

Dit rapport is onderdeel van het kennisinvesteringsprogramma “Kennis Als Vermogen Over Thema’s heen (KaVoT) Innovatie die Werkt”. Daarbinnen zijn diverse werkpakketten ondergebracht. Een deel daarvan richt zich op sociale innovatie in het Midden- en Kleinbedrijf (MKB). Uit studie blijkt dat dat de MKB-ondernemer sterk is gericht op het primaire proces en de noodzaak niet ervaart te innoveren en zich extern te oriënteren. Houding en gedrag, en strategie en marketing zijn echter voorwaarden om te komen tot sociale innovatie. Nieuwe samenwerkingsvormen kunnen mogelijk verandering brengen. In dit rapport wordt verslag gedaan van een onderzoek naar de determinanten van samenwerking van MKB-bedrijven bij innovatie. Er is een literatuurstudie gedaan over sociale innovatie in het MK. Daavan is een denkmodel afgeleid ten behoeve van het onderzoek. Op de resultaten volgen enkele concluderende observaties. Sociale problemen van MKB'ers vaak gelinkt aan organisatorische problemen en persoonlijke vragen (over de ondernemer als persoon) niet los te koppelen van bedrijfsproblemen. Technische oplossingen slaan niet goed aan, omdat men sociale aspecten over het hoofd ziet. MKB-ers zijn niet kapitaalkrachtig, willen graag zelf hun eigen problemen oplossen, hebben niet veel vertrouwen in externe adviseurs die niet zelf ondernemer zijn, en weten vaak de weg niet te vinden in de Nederlandse kennisinfrastructuur. Het rapport wordt afgesloten met aanzetten voor een business case en werkplan.

Provinciale organisaties hebben zich voorgenomen om te werken aan bestuurlijke vernieuwing en aan verbetering van de kwaliteit van de dienstverlening. Tegelijkertijd zien veel provincies zich geconfronteerd met bezuinigingen en de noodzaak om de begroting terug te schroeven. Er moet dus meer gedaan worden met hetzelfde aantal mensen of, in het geval van krimpende budgetten, moet er hetzelfde gedaan worden met minder mensen. Meer en betere diensten leveren met krimpende budgetten kan alleen als er doelmatiger en efficiënter wordt gewerkt. Harder werken is geen optie. Wel slimmer werken: met minimale inspanningen maximaal resultaat bereiken door vernieuwend om te gaan met technologie, de organisatie te optimaliseren en/of personeel beter in te zetten. Dit voorbeeldenboek geeft inzicht en ideeën hoe men op de afdeling, bureau of in het team slimmer en met meer plezier kunt werken. De voorbeelden zijn aangedragen door de provincies. Hoofdstuk 2 bevat een uitleg over het begrip ‘slim en plezierig werken’. In hoofdstuk 3 worden suggesties gegeven voor maatregelen Deze verdeeld naar vijf werkprocessen zodat Men suggesties kunt selecteren die zo goed mogelijk aansluiten bij het type werk op de afdeling, bureau of team. Ter inspiratie zijn in hoofdstuk 4 praktijkvoorbeelden beschreven van slim en plezierig werken. In hoofdstuk 5 ten slotte is een Plan van Aanpak opgenomen dat de vijf stappen beschrijft naar slim en plezierig werken.

TNO Arbeid heeft in de periode 2000-2001 een onderzoek gedaan om meer inzicht te krijgen in de kennis die in andere (vooral Europese) landen is gepubliceerd over arbomanagement. In de publicaties werden drie thema aangetroffen: 1) participatie processen, veranderingsprocessen, implementieprocessen (inclusief de sociale perceptie van risico's m.b.t. arbomanagement; 2) integratie van arbomanagement in de bedrijfsvoering en in Total Quality Management; 3) arbomanagement in MKB in relatie tot arbo-infrastructuur (waar mogelijk arbokennisinfrastructuur). De bevindingen m.b.t. de eerste twee thema's worden samen behandeld; het derde thema komt apart aan bod.

Dit project heeft tot doel een beter inzicht te krijgen in concepten die een belangrijke rol spelen in de "systeeminnovatie" kant van de strategische beleidsvernieuwing omgaan met stoffen (SOMS). Dit rapport gaat over gevoelens en emoties in relatie tot de stoffenproblematiek en het stoffenbeleid. Aan de orde komen rationaliteit en emoties, emotionele intelligentie en "maatschappelijke stabiliteitsslagen" die van belang zijn om de gevoelens in overeenstemming te kunnen brengen met de wereld.

In dit rapport staat het effect van het bedrijfsbeleid op de individuele reïntegratiemogelijkheden centraal. Wat doen werkgevers daadwerkelijk voor de reïntegratie van arbeidsgehandicapten? De vraagstellingen van de studie zijn: hoe wordt het reïntegratiebedrijfsbeleid vormgegeven. Wat doet de werkgever, wanneer en hoe? Welke determinanten spelen een rol? Welke effecten heeft het reïntegratiebeleid? Het blijkt dat de meeste werkgevers in het midden- en kleinbedrijf (MKB) ziekte van hun medewerkers ervaren als iets dat buiten hun macht ligt. Vooral kleine bedrijven zouden meer voorlichting hierover moeten krijgen, want reïntegratie blijkt veel effectiever dan wordt gedacht.

De overheid ziet het als haar taak de randvoorwaarden te scheppen waarbinnen optimale inzetbaarheid in het arbeidsproces van iedereen gestalte kan krijgen. Een verhoging van de arbeidsparticipatie van de potentiële beroepsbevolking is van groot belang. Het beleid van de overheid is er onder meer op gericht de participatiegraad van groepen die een groot risico lopen om vroegtijdig uit het arbeidsproces te worden gestoten, te verhogen. Dit geldt onder meer voor oudere werknemers. De onderzoeksvragen van dit onderzoek van TNO Arbeid hebben betrekking op: (A) De determinanten van flexibilisering: (1) Vanuit welke overwegingen/motieven passen bedrijven flexibiliseringsmogelijkheden toe? Te denken valt aan verminderen werkdruk, (eenzijdige) fysieke belasting van het personeel en leeftijdsbewust personeelsbeleid. (2) Welke - ook door overheidsbeleid - te beïnvloeden factoren buiten het bedrijfsbeleid bepalen de interesse van bedrijven ook gebruik te maken van flexibiliseringsmogelijkheden ten behoeve van de beperking/voorkoming van uitstroom van oudere werknemers en de verhoging, c.q. het op peil houden van de employability van oudere werknemers? (B) De effecten van flexibilisering.