Search

Deze publicatie bevat de belangrijkste bevindingen van een verkenning van de kansen die de inzet van retail en cultuur bieden voor de ontwikkeling van kwaliteit in binnensteden. Een groot aantal gemeenten wordt geconfronteerd met vraagstukken over de herinrichting van zowel hun kernen als de omliggende wijken en gebieden. Tegelijkertijd geldt dat zowel retail als cultuur zich voor belangrijke uitdagingen gesteld zien in het postcorona tijdperk. In ‘Verbinding als sleutel tot stedelijke kwaliteit’ wordt de problematiek uiteengezet, de kansen en mogelijkheden van een ontwerpbenadering toegelicht en een tweetal cases behandeld: Hart van Zuid in Rotterdam en Osdorpplein in Amsterdam.

Op het onlangs gehouden congres ‘Welkom in de Nieuwe Binnenstad’ van Platform De Nieuwe Winkelstraat gaf de Leidse cultuurmakelaar en dirigent Guido Marchena aan dat de cultuursector een belangrijke bijdrage kan leveren aan binnenstedelijke ontwikkeling. Ook Olaf Zwijnenburg, sectormanager Retail en Groothandel bij Rabobank, verwees in een blog naar cultuur als belangrijke partner van de retail in de transformatie van binnensteden. Beide observaties passen in het gesprek over de toekomst van de binnenstedelijke retail en de uitdaging om de binnenstad van de toekomst vorm te geven. Het debat gaat onder meer over de partijen die daarbij van belang zijn en hun belangen en verantwoordelijkheden. Dat kunst en cultuur daarin, naast de retail, een prominente rol toevalt, staat niet ter discussie. Voor zowel cultuur als retail geldt echter dat zij hun rol en maatschappelijke betekenis moeten herijken. De opkomst van digitale communicatie, online media en e-commerce hebben daar aanleiding toe gegeven. De afgelopen jaren heeft de coronapandemie beide sectoren bovendien uitzonderlijk hard geraakt. De vraag luidt dan ook: hoe nu verder?

Samenwerking tussen retail en cultuur is van belang om de Nederlandse binnensteden leefbaar te houden, zo blijkt uit de eerste, tussentijdse observaties en conclusies van een onderzoek hiernaar. Lokaal beleid speelt daarin vanzelfsprekend een grote rol.

Docenten in het HSAO, het Hoger Sociaalagogisch Onderwijs (60.000 bachelor en masterstudenten) en het HPO, het Hoger Pedagogisch Onderwijs, oftewel de lerarenopleidingen (70.000 studenten), kunnen wel eens in de twee jaar hun colleges over de verzorgingsstaat bijstellen. Er verandert voortdurend zoveel aan het stelsel van de wettelijk verankerde rechten op een goede opvoeding, op deugdelijk onderwijs, een veilige kinderopvang, de gezondheids- en de jeugdzorg, de huisvesting en een beschaafde buurt, bij de toeleiding naar de arbeidsmarkt, in het cultuuraanbod, en met het oog op veiligheid en inburgering.