Search

…

Purpose We aimed to evaluate the effectiveness of single-session ultrasound-guided percutaneous ethanol sclerotherapy in simple breast cysts. Methods From January 2002 to January 2014, 35 simple breast cysts (mean volume, 8.2 mL; range, 4-33 mL) in 28 females (mean age, 39 years) were evaluated. In a single session, all cysts were aspirated using 20G needles, refilled with 99% ethanol (90% of the volume of the aspirated fluid), and reaspirated completely after 10 minutes of exposure under ultrasound guidance. Follow-up ultrasonography examinations were performed at one week, one month, three months, and six months for all patients and 12 months, 18 months, and 24 months for available patients. Follow- up duration varied between 6 and 24 months (mean, 15 months). Results The technical success rate of ultrasound-guided percutaneous etha-nol sclerotherapy was 97%. The needle tip was dislocated and ethanol was given into the breast parenchyma in one patient (3%). One cyst (3%) was reaspirated at the first week follow-up due to intracystic hemorrhage. Of the 34 cysts treated, 25 (74%) completely responded to therapy and were no longer detectable on follow-up examinations. Eight cysts (24%) significantly decreased in size and then completely disappeared at six months. At the end of the follow-up period, the clinical success rate reached 100%, and none of the cysts were visible. Except mild to moderate sensation of burning or pain which disappeared or subsided significantly in a couple of minutes, no other complications were observed in patients. Conclusion Ultrasound-guided ethanol sclerotherapy is a fast, safe, and highly effective method in the treatment of simple breast cysts.

Amaç: Obezitede gastrointestinal fonksiyon değişiklikleri sıklıkla meydana gelmektedir. Bu çalışmada obez olgularda gastroözefageal reflü (GÖR) sıklığını araştırmak, mide boşalım ve özefagus transit zamanlarındaki değişiklikleri sintigrafik yöntemlerle değerlendirmek amaçlandı. Yöntem: Kilo kontrolüne yönelik tedavi almayan, diyabetik olmayan 50 kadın obez olguya ait veriler retrospektif olarak incelendi. Ortalama Vücut Kitle İndeksi (BMI) 34.96±3.04 kg/m2 idi (değer aralığı: 32-39 kg/m2). Tüm olgularda özefagus transit ve mide boşalım zamanları, gastroözefageal reflü varlığı sintigrafik yöntemlerle değerlendirildi. Elde edilen veriler klinik arşivimizde bulunan yaşları uyumlu obez olmayan 30 kadın olguya ait sonuçlar ile karşılaştırıldı. Bulgular: Obez grupta 17 olguda (34%) sintigrafik olarak gastroözefageal reflü saptandı. Ortalama mide boşalım yarı zamanı (t1?2) 59,18±30,8 dk, ortalama özefagus transit zamanı ise 8,9±7,2 saniye idi. GÖR sıklığı ve ortalama özefagus transit zamanı obez grupta kontrol grubuna gore anlamlı yüksek bulundu. Mide boşalım ve özefagus transit zamanları GÖR saptanan obez olgularda, GÖR saptanmayanlardan anlamlı yüksekti. Obez ve obez olmayan olgular arasında C14 üre nefes testi pozitifliği açısından anlamlı fark bulunmadı. Vücut kitle indeksi ile GÖR, özefagus transit ve mide boşalım zamanları arasında anlamlı korelasyon saptanmadı. Sonuç: Bu çalışmaya dahil edilen 50 obez olgunun 42’sinde mide-özefagus motilite değişiklikleri mevcuttu. Obezitede bu değişikliklerin neden-sonuç ilişkisi henüz tam anlaşılamamakla birlikte obezitenin oluşumu, korunması ya da beslenme alışkanlıklarında potansiyel etkileri olabileceği düşünülmüştür, Objective: Altered gastrointestinal function has frequently been observed in obese patients. The aim of this study was to investigate the frequency of gastro-esophageal reflux (GER) and to determine the alterations of gastric emptying and esophageal transit by scintigraphic methods in obese patients. Methods: Scintigraphic studies of 50 obese female non-diabetic patients who had not received any treatment for weight control were retrospectively reviewed. Mean Body Mass Index (BMI) was 34.96±3.04 kg/m2 (range:32-39 kg/m2). All subjects were submitted to scintigraphic evaluation of esophageal transit, gastro-esophageal reflux, gastric emptying and presence of Helicobacter pylori infection. The data of obese patients were compared with those of sex-age matched 30 non-obese cases who were selected from our clinical archive. Results: In obese group, seventeen (34%) patients were found to be GER positive scintigraphically; mean gastric emptying time (t1⁄2) was 59.18±30.8 min and the mean esophageal transit time was 8.9±7.2 s. Frequency of positive GER scintigraphy and the mean value of esophageal transit time were significantly higher in obese patients than non-obese control subjects. Gastric emptying time and esophageal transit time values were significantly longer in GER positive obese patients than GER negative ones. There was no statistically significant difference in the frequency of positive C14 urea breath test between obese and non-obese subjects and there were also no statistically significant correlations between BMI, GER, esophageal transit time and gastric emptying time. Conclusion: In our study, 42 of the 50 obese patients had esophago-gastric motility alterations. The significance of these alterations in obesity is not fully understood, but it is believed that these changes could be because of potential contributing factors in the development or maintenance of obesity or changes in eating habits.

Florodeoksiglukoz kullanılarak yapılan positron emisyon tomografisi, kanser hastalarının rutin değerlendirilmesinde iyi bilinen bir tanısal yöntemdir. Florodeoksiglukoz tutulumu, glukoz metabolizması göstergesi olarak malign durumlarda olduğu gibi infeksiyöz ve inflamatuar proseslerde de artar. Bu olgu sunumunda aort anevrizmasına bağlı greft operasyonu geçirmiş ve renal hücreli karsinom nedeni ile takipte olan bir hastada greft bölgesinde postoperatif değişiklikler ile uyumlu PET/BT bulguları takdim edilmiştir. PET/BTdeki tutulum paterninin infeksiyoz ve non-infeksiyoz durumların ayırıcı tanısındaki önemi işaret edilmiştir. (MIRT 2012;21:110-113), Positron emission tomography using fluorodeoxyglucose is a well known diagnostic tool for routine assessment of the patients with carcinoma. Fluorodeoxyglucose uptake, as a marker of glucose metabolism, is increased in malignant conditions as well as infectious and inflammatory processes. In this case report, findings of postoperative changes in the graft on FDG PET/CT were presented in a patient on follow-up for operated renal cell carcinoma and aortic aneurysm graft surgery. The importance of the FDG uptake pattern has been pointed out for differential diagnosis of infectious and non-infectious conditions. (MIRT 2012;21:110-113)

Amaç: Bu çalışma ile diferansiye tiroid kanserlerinde eski ve yeni TNM sınıflaması dikkate alındığında, tümör boyutunun yakın ve uzak metastaz açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada tiroid karsinomu tanısı almış, bilateral total veya subtotal tiroidektomi yapılmış ve yüksek doz I-131 ile tedavi almış olan 268 hastanın verileri retrospektif olarak incelenmiştir. Tanı anında lenf nodu metastazı, tiroid ve tümör kapsül invazyonu olan ve cerrahi tedavisinin ardından yüksek doz I-131 tedavisi verildikten sonra tedavi sonrası I-131 tüm vücut tarama sintigrafisinde anormal aktivite akümülasyonu gösteren hastalarda tümör boyutunun ?1 cm ve ?2 cm olmasına göre sınıflama yapıldığında elde edilen veriler karşılaştırılmıştır. I-131’in fizyolojik ve tiroid yatağı dışındaki tutulumları anormal aktivite tutulumu olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Bu çalışmaya yaşları 19-82 arasında (ort: 47.0±13.8) olan toplam 268 hasta dahil edilmiştir. Postoperatif patolojik değerlendirmede hastalarımızdan 228’i (%85.1) papiller, 13’ü (%4.9) foliküler, 23’ü (%8.6) malign potansiyeli bilinmeyen iyi diferansiye, 2’si (%0.7) insüler ve 2’si (%0.7) Hürthle hücreli karsinom olarak rapor edilmiştir. Tümör boyutu bilinen 207 hastanın 96’sında (%46.4) tümör boyutu ?1 cm, 111’inde (%53.6) >1 cm idi. Aynı grupta revize TNM sınıflamasına göre tümör boyutu ?2 cm hastalar dikkate alındığında; 207 hastanın 149’unda (%72) tümör boyutu ?2cm, 58’inde (%28) ise >2 cm idi. Lenf nodu tutulumu negatif olan 187 hastanın ilk I-131 tedavi sonrası tarama sintigrafisinde patolojik aktivite akümülasyonu olan 15 hasta (% 8) varken, lenf nodu tutulumu pozitif olan 25 hastanın ise 10’unda (% 40) tarama sintigrafisinde patolojik tutulum vardı (p, Objective: In this study, we aimed to evaluate the tumor size for proximal and distant metastases when the new and old TNM classification is taken into account in differentiated thyroid cancers. Material and Methods: Two hundred sixty eight patients diagnosed with thyroid carcinoma, undergoing bilateral total or subtotal thyroidectomy treated with high doses of I-131 were examined retrospectively. The data of these patients were compared after classification, according to tumor size ≤1 cm and ≤2 cm, lymph node metastases thyroid and tumor capsule invasion at the time of diagnosis, and accumulation of abnormal activity in post I-131 treatment whole-body scan. I-131 uptakes besides physiological and thyroid bed were considered as abnormal activity uptakes. Results: A total of 268 patients with average age of 19-82 yrs (mean: 47.0±13.8 yrs) were included in the study. At postoperative histopathological evaluation, 228 (85.1%) of patients were reported as papillary, 13 (4.9%) as follicular, 23 (8.6%) as well differentiated tumor of unknown malignant potential, 2 (0.7%) as insular and 2 (0.7%) as Hürthle-cell carcinoma. In patients with known tumor size, 96 of 207 (46.4%) patients’ tumor size was ≤1 cm and in 111 (53.6%) >1 cm. In the same group, according to the revised TNM classification, in 149 of 207 patients (72%) the tumor size was ≤2 cm, whereas in 58 (28%) >2 cm. Of 187 patients with negative lymph nodes, 15 (8%) showed abnormal activity accumulation in the first post I-131 treatment whole-body scan and 10 (40% of 25 patients) positive lymph node (p

Çocuk istismarı ve ihmali ciddi yaralanmalara ve ölümlere neden olan tıbbi, hukuki, sosyal yönleri olan önemli bir halk sağlığı sorunudur. Çocuk istismarında değişik öyküler, çelişkili ifadeler ve her seferinde farklı sağlık kuruluşuna başvurma gibi nedenlerden dolayı tanı koymada güçlükler olabileceğinden şüphe ile yaklaşımın önemli olduğu belirtilmektedir. Çocuk istismarı ve ihmalinden kuşkulandığımız olgularda tanılama ve belgeleme için görüntüleme yöntemlerinin kullanılması önemlidir. Bu çalışmada; çocuk istismarı olgularında tanı koyma ve belgeleme için uygun görüntüleme yöntemlerinin kullanılmasının önemi vurgulamak amaçlanmıştn. Kemik yapmın değerlendirilmesi için tüm iskelet grafileri, iç organ hasarlarının tespiti için bilgisayarlı tomografi (BT), manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve ultrasonografi tercih edilmelidir. Günümüzde çocuk istismarında tanı için nükleer tıp yöntemleri de kullanılmaya başlanmıştır. Çocuk istismarı olgularında nesnel tıbbi kanıtlarla doğru tanı konulması önemlidir. İstismara uğrayan çocuğun tanısının atlanması çocuğun istismar edildiği ortamda kalmasına neden olur. Bu durum çocuğun daha ağır sağlık sorunlarına ve hatta ölümüne yol açabilir. İstismarın olmadığı durumlarda yanlışlıkla istismar tanısı konması da gereksiz yere bireylerin suçlanmasına neden olacaktır. Her iki durumda da hekimlerin yasal ve etik sorumlulukları gündeme gelecektir. Çocuk istismarında objektif kanıtlarla doğru tanının konulması tedavinin yanmda etik, ahlaki ve hukuki yükümlülükler yönünden de önemlidir. Sonuç olarak; çocuk istismarının tanısının konması ve adli olayın aydınlatılmasında her türlü tıbbi olanak kullanılmalıdır. Çocuk istismarı tanısında iyi hekimlik uygulaması kapsamında rehberler ve iş akışları bulunmaktadır. Bu rehberler ve iş akışlarında da belirtildiği gibi istismarın tanısının konmasında görüntüleme yöntemlerinden yararlanılması ve diğer tüm edinilen bilgi ve bulgular gibi kayıt altma alınmasının önemli yararlar sağlayacağı unutulmamalıdır.Anahtar kelimeler: Çocuk istismarı, radyoloji, görüntüleme yöntemleri, virtopsi, adli tıp.